Recommendation for a COUNCIL RECOMMENDATION on the National Reform Programme 2011 of Bulgariaand delivering a Council opinionon the updated Convergence Programme of Bulgaria, 2011-2014
Zalecenie ZALECENIE RADY w sprawie krajowego programu reform
Bułgarii z 2011 r.
oraz zawierające opinię Rady
w sprawie zaktualizowanego programu konwergencji na lata 2011-2014
przedstawionego przez Bułgarię RADA UNII EUROPEJSKIEJ, uwzględniając Traktat o
funkcjonowaniu Unii Europejskiej, w szczególności jego art. 121 ust. 2 i
art. 148 ust. 4, uwzględniając rozporządzenie
Rady (WE) nr 1466/97 z dnia 7 lipca 1997 r. w sprawie wzmocnienia nadzoru
pozycji budżetowych oraz nadzoru i koordynacji polityk gospodarczych[1], w szczególności jego art. 9 ust. 3, uwzględniając zalecenie Komisji
Europejskiej[2], uwzględniając konkluzje Rady
Europejskiej, uwzględniając opinię Komitetu
Zatrudnienia, po konsultacji z Komitetem
Ekonomiczno-Finansowym, a także mając na uwadze, co
następuje: (1)
W dniu 26 marca 2010 r. Rada Europejska
przyjęła wniosek Komisji Europejskiej dotyczący wprowadzenia
nowej strategii na rzecz zatrudnienia i wzrostu gospodarczego,
zatytułowanej „Europa 2020”, opartej na ściślejszej koordynacji
polityki gospodarczej, która skupiać się będzie na
najważniejszych obszarach wymagających podjęcia
działań służących pobudzeniu europejskiego
potencjału w dziedzinie zrównoważonego rozwoju i konkurencyjności. (2)
W dniu 13 lipca 2010 r. Rada przyjęła
zalecenie w sprawie ogólnych wytycznych polityk gospodarczych państw
członkowskich i Unii (na lata 2010–2014), a w dniu 21 października
2010 r. decyzję dotyczącą wytycznych w sprawie polityki
zatrudnienia państw członkowskich[3], które razem
stanowią „zintegrowane wytyczne”. Państwa członkowskie
zostały poproszone o uwzględnienie zintegrowanych wytycznych w swojej
krajowej polityce gospodarczej i polityce zatrudnienia. (3)
Dnia 12 stycznia 2011 r. Komisja przyjęła
pierwszą roczną analizę wzrostu gospodarczego,
rozpoczynając w ten sposób nowy cykl zarządzania gospodarczego w UE i
pierwszy europejski semestr zintegrowanej i prowadzonej ex ante
koordynacji polityki, który ma swoje umocowanie w strategii „Europa 2020”. (4)
Dnia 25 marca 2011 r. Rada Europejska
zatwierdziła priorytety dotyczące konsolidacji budżetowej i
reform strukturalnych (zgodnie z konkluzjami Rady z dnia 15 lutego i 7 marca
2011 r. i w związku z przedstawioną przez Komisję roczną
analizą wzrostu gospodarczego). Podkreśliła ona również
priorytetowe znaczenie przywrócenia dobrej sytuacji budżetowej i
stabilności finansów publicznych, zmniejszenia bezrobocia w drodze reform
rynku pracy oraz podjęcia nowych działań
służących zwiększeniu tempa wzrostu. Rada zwróciła
się do państw członkowskich, aby przekształciły te
priorytety w konkretne środki, które zostaną włączone do
ich programów stabilności lub programów konwergencji oraz do ich krajowych
programów reform. (5)
W dniu 25 marca 2011 r. Rada Europejska
wezwała także państwa członkowskie uczestniczące w
pakcie euro plus, by przedstawiły swoje zobowiązania w ramach tego
paktu odpowiednio wcześnie, tak by mogły zostać
włączone do ich programów stabilności lub konwergencji oraz
krajowych programów reform. (6)
W dniu 15 kwietnia 2011 r. Bułgaria
przedstawiła aktualizację z 2011 r. do programu konwergencji,
obejmującą lata 2011–2014, oraz krajowy program reform z 2011 r. W
celu uwzględnienia wewnętrznych powiązań te dwa programy
zostały ocenione w tym samym czasie. (7)
Kryzys gospodarczy przerwał okres silnego
wzrostu gospodarczego napędzanego dużym napływem
bezpośrednich inwestycji zagranicznych i ekspansją akcji kredytowej.
PKB zaczął ponownie rosnąć w drugim kwartale 2010 r., po
wcześniejszym spadku ogółem o 7,1 % (od wartości szczytowej do
minimalnej), w związku z czym wzrost realnego PKB dla całego 2010 r.
był zasadniczo zbliżony do poziomu zerowego. Najważniejsze
czynniki przyczyniające się do wzrostu gospodarczego stanowił
silny wzrost eksportu i odbudowa stanu zapasów. Po wystąpieniu kryzysu saldo
sektora instytucji rządowych i samorządowych zmieniło się z
nadwyżki w deficyt, który wyniósł 4,7 % PKB w 2009 r. i 3,3 % PKB w
2010 r. W ubiegłym roku miał miejsce wzrost produkcji i zatrudnienia
w sektorach opierających się na eksporcie, ale słaba koniunktura
w sektorach budownictwa, nieruchomości i handlu detalicznego hamowała
ożywienie gospodarcze. Skurczenie się PKB odbiło się
poważnie na stopie zatrudnienia – licząc od szczytowego poziomu
przypadającego na 2008 r., Bułgaria straciła 358 000 miejsc
pracy. Stopa bezrobocia wzrosła o kilka punktów procentowych do poziomu
10,2 % w 2010 r.; nie przewiduje się, aby zatrudnienie powróciło do
poziomu sprzed kryzysu w perspektywie średnioterminowej. (8)
Na podstawie oceny zaktualizowanego programu
konwergencji zgodnie z rozporządzeniem Rady (WE) nr 1466/97 Rada jest
zdania, że scenariusz makroekonomiczny stanowiący podstawę
prognoz budżetowych opiera się na bardziej optymistycznych
przewidywaniach dotyczących wzrostu niż prognoza służb
Komisji. Po znacznej i przeprowadzonej wcześnie korekcie budżetowej z
2010 r., która w ujęciu strukturalnym wyniosła ponad 2 punkty
procentowe, wysiłek fiskalny w 2011 r. pozostaje znacznie poniżej
zalecanej wartości korekty deficytu, czyli co najmniej 0,75 % PKB.
Niemniej jednak w zaktualizowanym programie konwergencji przewidziano
korektę nadmiernego deficytu sektora instytucji rządowych i
samorządowych w 2011 r., zgodnie z zaleceniem Rady, oraz jego dalsze
ograniczenie w późniejszych latach. Aktualizacja ta nie zawiera jednak
wystarczającej liczby szczegółowych informacji na temat środków
budżetowych planowanych w celu osiągnięcia celów
budżetowych na lata 2012-14. Skorygowany w dół średniookresowy
cel budżetowy odpowiadający deficytowi strukturalnemu w
wysokości 0,6 % PKB, planowany na rok 2014, jest nadal ambitniejszy niż
minimalny wymagany poziom korekty. Odzwierciedla on cele Paktu na rzecz
stabilności i wzrostu i przewiduje się jego osiągnięcie do
końca okresu objętego programem (2014 r.). Średni roczny
strukturalny wysiłek fiskalny przewidywany w latach 2012-14, czyli
już po przeprowadzeniu korekty nadmiernego deficytu planowanej na 2011 r.,
jest jednak znacznie niższy od zalecanej minimalnej rocznej poprawy salda
strukturalnego o 0,5 % PKB. W związku ze stopniową poprawą
perspektyw gospodarczych w programie powinno się dążyć do
szybszego postępu na drodze do osiągnięcia
średniookresowego celu budżetowego. W zestawieniu z ostrożnymi
szacunkami dotyczącymi średniookresowego wzrostu produktu
potencjalnego przewidywany wzrost wydatków budżetowych w latach 2012-13
wydaje się być optymistyczny, co stanowi ryzyko dla strukturalnej
sytuacji budżetowej w perspektywie średniookresowej. (9)
Skorygowanie nadmiernego deficytu zgodnie z
planami, czyli do końca 2011 r., przyczyni się do odzyskania zaufania
i zwiększy wiarygodność polityki rządu. W perspektywie
średnioterminowej osiągnięcie celu, którym jest niewielki
deficyt strukturalny w wysokości 0,6 % PKB, jest ważne, aby
zapewnić wsparcie dla systemu monetarnego ze strony polityki
budżetowej. Konsolidacja budżetowa jest jednak utrudniona z powodu
niewydolnych struktur w sektorze publicznym, co może prowadzić do
znacznej presji na wydatki, podczas gdy dochody budżetowe mogą
być strukturalnie niższe niż w latach boomu gospodarczego
poprzedzających kryzys. Konieczne są zatem ambitne reformy finansów
publicznych, aby dokonać niezbędnej korekty budżetowej i
przyczynić się do zapewnienia środków finansowych na
realizację wymaganych reform strukturalnych, w tym na potrzeby
współfinansowania projektów wspieranych przez UE. (10)
Bułgarskie wyniki budżetowe były
stosunkowo pozytywne w sprzyjających warunkach gospodarczych
panujących przed kryzysem. Bułgaria realizowała konsekwentnie
cele budżetowe i udało się jej zgromadzić znaczne rezerwy
budżetowe. W 2009 r. na skutek kryzysu gospodarczego wystąpił pierwszy
od wielu lat deficyt budżetowy i złamano regułę, zgodnie z
którą budżet musiał być utrzymywany w równowadze lub
wykazywać nadwyżkę, a wydatki publiczne nie mogły
przekraczać 40 % PKB. Było to częściowo związane z
niedociągnięciami w zakresie planowania wydatków i ich kontroli.
Kolejną przyczyną był fakt, że nadzwyczajne dochody
związane z wysoką koniunkturą gospodarczą przed kryzysem
zostały wykorzystane do sfinansowania stosunkowo dużego wzrostu wydatków
ad hoc oraz cięć stawek ubezpieczenia społecznego. Aby
rozwiązać te problemy, władze podjęły szereg inicjatyw
w celu poprawy kontroli wydatków oraz systemów monitorowania i
sprawozdawczości, w tym poprzez przyjęcie kompleksowego pakietu
ustawodawczego, wzmocnienie reguł budżetowych i średniookresowych
ram budżetowych. Oczekuje się, że inicjatywy te poprawią
dyscyplinę budżetową i przewidywalność polityki, aby
ustabilizować sytuację makroekonomiczną i zapewnić mniej
procykliczną politykę budżetową. (11)
W latach boomu gospodarczego poprzedzających
kryzys doszło do znacznego zacieśnienia rynku pracy i wysokiego
wzrostu płac, który przekroczył tempo wzrostu wydajności pracy.
Wzrost wynagrodzeń osiągnął maksymalny poziom w czwartym
kwartale 2007 r., kiedy to wyniósł blisko 20 % w skali rocznej.
Pogorszenie się koniunktury zahamowało tę dynamikę wzrostu,
chociaż stopa wzrostu wynagrodzeń utrzymała się na
stosunkowo wysokim poziomie – wynoszącym niemal 10 % w 2010 r. – w
przypadku pracowników zatrudnionych na podstawie umowy o pracę
(stanowiących około 65 % siły roboczej). Dostosowanie wzrostu
płac do wzrostu wydajności ułatwi wewnętrzną
restrukturyzację gospodarki, w ramach której dokona się zwrot w
stronę sektorów produkcyjnych i opierających się na eksporcie. (12)
Bariery utrudniające uczestnictwo w rynku
pracy bariery wynikają w pewnym stopniu z braku odpowiednio ukierunkowanej
i dostosowanej aktywnej polityki rynku pracy oraz nieskutecznych i
niedofinansowanych publicznych służb zatrudnienia. Jakość
usług publicznych w zakresie aktywizacji, pomocy w poszukiwaniu pracy oraz
zmianie kwalifikacji jest niska, podobnie jak wydatki publiczne na te cele.
Zasięg aktywnej polityki rynku zatrudnienia jest również ograniczony,
ponieważ jedynie 12 % osób poszukujących pracy uczestniczy w
działaniach aktywizacyjnych. Uruchomienie programów zatrudnienia o
bardziej regionalnym charakterze, w połączeniu z finansowanymi z
europejskich funduszy strukturalnych powszechnymi programami szkoleniowymi
pozwoli osiągnąć pozytywne rezultaty w krótkim czasie. Planowanie
polityki jest jednak utrudnione ze względu na niską
zdolność do monitorowania i oceny rezultatów programów. Jak wskazano
w ostatnim sprawozdaniu zleconym przez publiczne służby zatrudnienia
(„Ocena efektu netto aktywnej polityki rynku pracy w Bułgarii”), osobom
bezrobotnym można skuteczniej pomóc w znalezieniu pracy poprzez
świadczenie bardziej zindywidualizowanych usług i poprawę ich
jakości, a także poprawiając infrastrukturę urzędów
pracy. (13)
Kryzys gospodarczy w dalszym ciągu wpływa
na rynek pracy. Stopa bezrobocia wzrosła z 5,4 % w 2008 r. do 10,2 % w
2010 r., a w przypadku młodzieży (w wieku do 15 do 24 lat)
osiągnęła 23,2 % w 2010 r. Skutki kryzysu dotknęły
szczególnie boleśnie osoby o niskich kwalifikacjach (w tym znaczną część
mniejszości romskiej), którzy stanowią prawie 70 % bezrobotnych.
Wskaźnik bezrobocia długotrwałego (46 % w 2010 r.) jest
wyższy niż średnia UE (40 % w 2010 r.) i istnieje groźba,
że zmieni się ono w bezrobocie strukturalne. Stopa aktywności
zawodowej młodzieży utrzymywała się stale na poziomie odpowiadającym
niespełna dwóm trzecim średniej unijnej (2009 r.: 29,5 %; UE: 43,8
%). Stopa bezrobocia młodzieży wyniosła 24,8 % w 2009 r. (UE:
35,2 %). Bułgaria ma również najwyższy odsetek młodych
ludzi, którzy nie uczą się ani nie pracują (19,5 % osób w wieku
15-24 lat). Jedną z głównych przeszkód dla uczestnictwa
młodzieży w rynku pracy jest brak możliwości
łączenia kształcenia i pracy, w szczególności w formie
staży i praktyk w dziedzinie, których dotyczy ich edukacja, które
ułatwiają wejście na rynek pracy. (14)
Pomimo ponadprzeciętnego średniego
poziomu wykształcenia, w Bułgarii ponad 40 % osób osiąga
słabe wyniki w umiejętności czytania, pisania i liczenia.
Świadczy to o potrzebie poprawy systemu edukacji w celu lepszego
dostosowania go do potrzeb rynku pracy. Oczekuje się, że
przygotowywana ustawa o edukacji przedszkolnej i szkolnej, opierająca
się na pozytywnych rezultatach niedawnej reformy wprowadzającej
decentralizację szkół, wprowadzi pewne rozwiązania, które
mogą być dalej wzmacniane, tj. w zakresie autonomii finansowej,
wskaźników uczęszczania do przedszkoli i zewnętrznej oceny, oraz
zapewni rozliczalność. Wskaźnik przedwczesnego kończenia
nauki (14,7 % w 2009 r.) jest zbliżony do średniej unijnej, ale jest
szczególnie wysoki wśród ludności romskiej (w przypadku której
został on oszacowany na 43 % w 2008 r.). Liczba osób z wykształceniem
wyższym (27,9 % w 2009 r.) pozostaje poniżej średniej unijnej
(32,2 %). Bułgaria znacznie opóźniła realizację reformy
szkolnictwa wyższego. Nowa ustawa o szkolnictwie wyższym, której
projekt przedstawiono już w 2010 r., ale następnie wycofano, powinna
stanowić ważny krok w realizacji potrzeb w zakresie reform. (15)
Reforma emerytalna uchwalona w 2010 r. nie jest
powiązana ze średnim trwaniem życia ani z sytuacją systemów
opieki zdrowotnej i opieki długoterminowej. Ma ona zostać
wdrożona w latach 2011-2026, a większość środków
wejdzie w życie w drugiej połowie tego okresu, co może
zagrozić procesowi wdrażania oraz stabilności pierwszego filaru
systemu emerytalnego. (16)
Obywatele Bułgarii doświadczają
większego ubóstwa w porównaniu ze średnią dla UE (41,9 %
ludności doświadcza poważnej deprywacji materialnej, podczas gdy
w UE wskaźnik ten wynosi 8,1 %). Około 66 % osób starszych jest
zagrożonych ubóstwem i wskaźnik ten jest znacznie wyższy
niż średnia UE. W ostatnich latach odnotowano oznaki pogarszania
się warunków życia. Biorąc pod uwagę sytuację
demograficzną, osiągnięcie celów wyznaczonych w krajowym
programie reform w zakresie zmniejszania ubóstwa zależy w dużej
mierze od prawidłowej koncepcji polityki dotyczącej pracowników w
starszym wieku i osób należących do grup defaworyzowanych, a także
od adekwatności transferów socjalnych. W krajowym programie reform
zapowiedziano opracowanie strategii operacyjnej na rzecz integracji Romów
(których liczbę szacuje się na 10 % ludności), aby zebrać
rozwiązania dotyczące wielorakich barier napotykanych przez Romów w
dziedzinie zatrudnienia, edukacji, opieki zdrowotnej i mieszkań w jednym
kompleksowym planie. (17)
Przeszkodę dla wzrostu gospodarczego stanowi w
dalszym ciągu niska wydajność służb publicznych.
Pomimo ostatniej reorganizacji, reforma administracji publicznej nie
zajęła się problemem poprawy kompetencji personelu ani
jakości najważniejszych funkcji administracji. Bułgaria ma
bardzo niski wskaźnik penetracji stacjonarnych usług szerokopasmowych
– 14,9 %; jest to drugi najniższy wskaźnik w UE. Fakt ten utrudnia
ponadto upowszechnianie się wszelkich usług świadczonych
drogą elektroniczną. (18)
Skala nieprawidłowości dotyczących
zamówień publicznych sięga 60 % dla wszystkich skontrolowanych
postępowań, a w przypadku dużych projektów z dziedziny
infrastruktury publicznej, w przypadku których władze mają
obowiązek przeprowadzenia kontroli ex ante, jest jeszcze
większa. Sytuacja ta sprawia, że zdolności Publicznej Agencji
ds. Kontroli Finansowej są znacznie ograniczone, w związku z czym
agencja ta przeprowadziła kontrole ex-post w odniesieniu do
zaledwie 12 % wszystkich procedur zamówień publicznych z 2009 r. (19)
Energochłonność bułgarskiej
gospodarki należy do najwyższych w UE. Istotny przykład stanowi
ogrzewanie mieszkań – największym problemem są źle
utrzymane budynki wielomieszkaniowe. Dzięki niedawnej zmianie przepisów
dotyczących kwalifikowalności możliwe jest teraz wykorzystanie
funduszy strukturalnych UE do wspierania inwestycji w efektywność
energetyczną. Liczba dokonanych inwestycji jest niska, a wielkość
dochodów z podatków od energii i transportu spadła zarówno w relacji do
PKB, jak i w relacji do podatków związanych z zatrudnieniem, które są
znacznie powyżej średniej UE. Dostęp do rynku energii jest
hamowany przez ograniczenia konkurencji i niejasne mechanizmy ustalania cen. (20)
Bułgaria podjęła szereg
zobowiązań w ramach paktu euro plus[4].
Zobowiązania dotyczące budżetu wskazują, że
stabilność finansów publicznych zostanie wzmocniona środkami
podjętymi w ramach reformy emerytalnej, działaniem mającym
zapewnić w sektorze publicznym płace uzależnione od wyników,
poprzez zamrożenie emerytur i wynagrodzeń do 2013 r., i wzmocnienie
krajowych ram budżetowych poprzez przyjęcie paktu na rzecz
stabilności finansowej, który obejmuje wiążące liczbowe
reguły budżetowe. Aby wesprzeć zatrudnienie, podjęte zostaną
działania mające zmniejszyć skalę pracy niezarejestrowanej
i zwiększyć uczestnictwo w rynku pracy. Środki w zakresie
konkurencyjności skupiają się na zmniejszaniu
obciążeń administracyjnych i upowszechnianiu administracji
elektronicznej („e-rządzenie”), poprawie dostępu do edukacji i
poprawie wyników systemu edukacji. Zobowiązania te dotyczą trzech z
czterech obszarów paktu, a pominiętym obszarem jest sektor finansowy.
Stanowią one przedłużenie szerszego programu reform
przedstawionego w programie konwergencji i krajowym programie reform oraz
intensyfikują aktualne projekty reform w dziedzinie zarządzania
budżetem, administracji publicznej i edukacji. Zobowiązania
podjęte w ramach paktu euro plus zostały ocenione i uwzględnione
w zaleceniach. (21)
Komisja dokonała oceny programu konwergencji i
krajowego programu reform oraz zobowiązań podjętych w ramach
paktu euro plus[5].
Komisja wzięła pod uwagę nie tylko ich znaczenie dla
zrównoważonego charakteru polityki budżetowej i polityki
społeczno-gospodarczej w Bułgarii, ale także stopień
poszanowania przepisów oraz wytycznych UE, ze względu na
konieczność wzmocnienia całościowego zarządzania
gospodarczego w Unii Europejskiej poprzez wnoszenie na poziomie UE wkładu
w przyszłe decyzje krajowe. Komisja uważa, że po znacznej i
przeprowadzonej wcześnie korekcie budżetowej z 2010 r., plany
konsolidacji budżetowej na 2011 r. powinny zostać wdrożone
zgodnie z planem, a deficyt powinien zostać obniżony do poziomu
poniżej wartości referencyjnej wynoszącej 3 % zgodnie z zaleceniem
Rady. Aktualizacja nie zawiera wystarczającej liczby szczegółowych
informacji dotyczących środków budżetowych planowanych w celu
osiągnięcia celów budżetowych na lata 2012-14 i możliwe
było zapewnienie szybszego postępu na drodze do ustalonego
średniookresowego celu. Wzmocnienie krajowych ram budżetowych
będzie stanowić kotwicę dla dyscypliny budżetowej oraz
zapewni przewidywalność i wiarygodność polityki rządu
w perspektywie średnioterminowej. Należy również
podjąć dodatkowe działania, aby wzmocnić konkurencyjność,
pomagać obywatelom w znajdowaniu zatrudnienia, chronić
najsłabsze grupy społeczne borykające się z szeregiem
barier, zwiększyć zdolności administracji publicznej i organów
regulacyjnych, doprowadzić do bardziej efektywnego gospodarowania zasobami,
jak również do otworzenia większych możliwości dla
inwestycji i wzrostu gospodarczego. (22)
W świetle powyższej oceny, a także
biorąc pod uwagę zalecenie Rady z dnia 2 czerwca 2010 r. na podstawie
art. 126 ust. 7 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej, Rada zbadała
aktualizację programu konwergencji Bułgarii z 2011 r. i jej opinia[6] znajduje odzwierciedlenie w
szczególności w pkt 1) i 2) poniższego zalecenia.
Uwzględniając konkluzje Rady Europejskiej z dnia 25 marca 2011 r.,
Rada zbadała krajowy program reform przedłożony przez
Bułgarię, NINIEJSZYM ZALECA Bułgarii
podjęcie następujących działań w latach 2011-2012: (1)
Kontynuowanie skutecznego wykonania budżetu w
celu skorygowania nadmiernego deficytu w 2011 r. Określenie środków
wspierających strategię budżetową na lata 2012-2014 oraz
wykorzystanie obecnego ożywienia gospodarczego do przyspieszenia korekty
budżetowej prowadzącej do osiągnięcia
średniookresowego celu budżetowego, przede wszystkim poprzez
utrzymanie wzrostu wydatków na poziomie zgodnym ze średnioterminowym
potencjalnym wzrostem, przy jednoczesnym zwiększeniu udziału wydatków
publicznych pobudzających wzrost. (2)
Podjęcie kroków w celu poprawy
przewidywalności procesu planowania budżetu i wdrażania planów
budżetowych, w szczególności przez wzmocnienie zarządzania
budżetem. Ustalenie i wprowadzenie w tym celu wiążących
reguł budżetowych i wyraźnie określonych ram
budżetowych, które zapewniają przejrzystość na wszystkich
szczeblach administracji publicznej. Wprowadzenie środków mających na
celu wprowadzenie zasady memoriałowej w odniesieniu do
sprawozdawczości budżetowej. (3)
Podjęcie działań w celu
przyspieszenia obecnej reformy systemu emerytalnego i wzmocnienie
działań pomagających starszym pracownikom w dłuższym
utrzymywaniu aktywności zawodowej. (4)
Wspieranie – w porozumieniu z partnerami
społecznymi i zgodnie z krajowymi praktykami – polityk mających na
celu zapewnienie ściślejszego związku między wzrostem
płac a zmianami wydajności pracy i utrzymanie konkurencyjności. (5)
Podjęcie działań w celu sprostania wyzwaniu,
jakim jest walka z ubóstwem, i wspierania integracji społecznej,
szczególnie w przypadku słabszych grup społecznych, borykających
się z szeregiem barier, poprzez: rozszerzenie rynku prywatnych dostawców
usług związanych z zatrudnieniem; modernizację
publicznych służb zatrudnienia w celu zwiększenia ich
zdolności w zakresie dopasowywania profili umiejętności do
potrzeb rynku pracy; oraz skoncentrowanie się na niesieniu pomocy
młodym ludziom o niskich kwalifikacjach. Posunięcie naprzód reformy
edukacyjnej poprzez przyjęcie ustawy o edukacji przedszkolnej i szkolnej
oraz nowej ustawy o szkolnictwie wyższym do połowy 2012 r. (6)
Zintensyfikowanie wysiłków mających na
celu wzmocnienie zdolności administracyjnych głównych funkcji
administracji rządowej oraz organów regulacyjnych, aby zapewnić
większą skuteczność usług użyteczności
publicznej w odpowiedzi na potrzeby obywateli i przedsiębiorstw.
Wprowadzenie środków mających na celu kontrolę zamówień
publicznych na podstawie oceny ryzyka, wzmocnienie zdolności władz do
zapobiegania nieprawidłowościom i stosowania sankcji w przypadku ich
wystąpienia, aby poprawić jakość i stosunek jakości do
ceny przy wykorzystaniu funduszy publicznych. (7)
Zniesienie barier wejścia na rynek,
ustaleń przewidujących gwarancję zysków i kontroli cen oraz
zapewnienie pełnej niezależności bułgarskiego urzędu
regulacji energetyki, aby otworzyć rynki energii elektrycznej i gazu na
większą konkurencję. Wprowadzenie zachęt do zwiększenia
efektywności energetycznej budynków. Sporządzono w Brukseli dnia […] r. W imieniu Rady Przewodniczący [1] Dz.U. L 209 z 2.8.1997, s. 1. [2] Dz.U. C […] z […], s. […]. [3] Utrzymane
w mocy na 2011 r. decyzją Rady 2011/308/UE z dnia 19 maja 2011 r. [4] Więcej informacji na temat zobowiązań w
pakcie euro plus można znaleźć w dokumencie SEC(2011)711. [5] SEC(2011) 711. [6] Przewidziana w art. 9 ust. 3 rozporządzenia Rady
(WE) nr 1466/97.