UZASADNIENIE 1. KONTEKST WNIOSKU Kontekst ogólny Niniejsza inicjatywa stanowi część strategii „Europa 2020” na rzecz inteligentnego, trwałego i sprzyjającego włączeniu społecznemu wzrostu gospodarczego[1], zgodnie z którą w ramach Europejskiej agendy cyfrowej[2], będącej jedną z inicjatyw przewodnich, infrastrukturze usług informatycznych nadano znaczenie priorytetowe. W agendzie cyfrowej podkreślono konieczność podjęcia dalszych działań w celu udostępnienia i upowszechnienia Internetu szerokopasmowego oraz zwiększenia przepustowości połączeń, zarówno przy użyciu technologii stacjonarnych, jak i bezprzewodowych, oraz w celu ułatwienia inwestycji w nowe, bardzo szybkie, otwarte i konkurencyjne sieci internetowe, które staną się nieodzownym elementem gospodarki przyszłości. UE wyznaczyła sobie ambitne cele dotyczące rozwoju i upowszechnienia dostępu szerokopasmowego do 2020 r. W dniu 29 czerwca 2011 r. Komisja przyjęła komunikat zatytułowany „Budżet z perspektywy »Europy 2020«” dotyczący kolejnych wieloletnich ram finansowych (2014-2020)[3], w którym zaproponowano utworzenie instrumentu „Łącząc Europę”, mającego ułatwić realizację priorytetowych inwestycji w zakresie infrastruktury energetycznej, transportowej i informatycznej i obejmującego jeden fundusz o wartości 40 mld EUR, z czego 9,2 mld EUR przeznaczono na sieci i usługi informatyczne. Cel wniosku Celem niniejszego rozporządzenia jest ustanowienie zbioru wytycznych obejmujących cele i priorytety dotyczące sieci szerokopasmowych i infrastruktury usług informatycznych w dziedzinie telekomunikacji w kontekście instrumentu „Łącząc Europę”. W zamieszczonych w załączniku wytycznych przedstawiono projekty będące przedmiotem wspólnego zainteresowania w zakresie rozwoju sieci szerokopasmowych i infrastruktury usług informatycznych. Projekty te powinny zapewnić zwiększenie konkurencyjności gospodarki europejskiej, w tym małych i średnich przedsiębiorstw (MŚP), wspierać rozwój wzajemnych połączeń między sieciami krajowymi oraz ich interoperacyjność i dostęp do nich, a także wspierać rozwój jednolitego rynku cyfrowego. Projekty te kwalifikują się do wsparcia finansowego ze strony UE w ramach źródeł finansowania dostępnych na mocy rozporządzenia ustanawiającego instrument „Łącząc Europę”, które towarzyszy niniejszemu rozporządzeniu. Zgodnie z podejściem przyjętym w niniejszym rozporządzeniu, jego główny cel ma polegać na usunięciu ograniczeń, które utrudniają dokończenie procesu tworzenia jednolitego rynku cyfrowego, co ma nastąpić poprzez zapewnienie dostępu do sieci oraz dostępu, w tym także w kontekście transgranicznym, do infrastruktury publicznych usług informatycznych. W przeciwieństwie do finansowania np. obwodnicy wokół stolicy, która jest niezwykle ważna dla zapewnienia płynności ruchu w korytarzu transportowym, przeszkody o charakterze operacyjnym, jakie występują w przypadku sieci telekomunikacyjnych, dotyczą zarówno podaży, jak i popytu. Po stronie podaży ograniczenia w dużym stopniu związane są z nieprawidłowościami w funkcjonowaniu rynku oraz z powiązanym z nimi słabym uzasadnieniem ekonomicznym inwestycji w sieci szerokopasmowe i projekty polegające na udostępnianiu podstawowych usług publicznych przez Internet (np. e-zdrowie, e-tożsamość, elektroniczne zamówienia publiczne i ich transgraniczna interoperacyjność). Po stronie popytu wykorzystanie potencjału gospodarczego jednolitego rynku cyfrowego uzależnione jest od tego, czy wszyscy obywatele mają dostęp do sieci cyfrowych. Celem instrumentu „Łącząc Europę” jest wykorzystanie innowacyjnych instrumentów finansowych w celu wspierania inwestycji w infrastrukturę poprzez zmniejszanie ryzyka inwestycyjnego i zapewnienie inwestorom alternatywnym oraz inwestorom o ugruntowanej pozycji bardziej długofalowych źródeł finansowania. Innowacyjne instrumenty finansowe zapewniają znaczący efekt dźwigni w przypadku inwestycji prywatnych i publicznych, przy czym cały czas oparte są na mechanizmach rynkowych. W przypadkach, w których ekonomiczne uzasadnienie dla inwestycji w infrastrukturę jest szczególnie słabe, w ramach instrumentu „Łącząc Europę” przewidziano również możliwość współfinansowania w formie dotacji. W dziedzinie sieci szerokopasmowych działania wspierające projekty będące przedmiotem wspólnego zainteresowania powinny obejmować inwestycje w sieci, które mogą umożliwić realizację przewidzianego w Europejskiej agendzie cyfrowej celu polegającego na zapewnieniu do 2020 r. powszechnego dostępu do łączy szerokopasmowych o przepustowości 30 Mb/s lub zapewnieniu co najmniej połowie gospodarstw domowych dostępu do łączy o przepustowości przekraczającej 100 Mb/s. Przygotowany zostanie zrównoważony portfel projektów dotyczących łączy o przepustowości 30 Mb/s oraz projektów obejmujących łącza o przepustowości 100 Mb/s, przy czym konieczne będzie należyte uwzględnienie potrzeb inwestycyjnych państw członkowskich, które w przybliżeniu sięgają 270 mld EUR. Jeśli chodzi o infrastrukturę usług informatycznych, projekty mające na celu usunięcie przeszkód utrudniających wprowadzanie usług w ramach interoperacyjnych sieci realizowane są poprzez dotacje bezpośrednie, w niektórych przypadkach obejmujące wysokie stawki współfinansowania, ponieważ nie istnieją podmioty, które w naturalny sposób poczuwają się do odpowiedzialności za rozwój europejskiej infrastruktury interoperacyjnych usług. W rzeczywistości ani poszczególne państwa członkowskie, ani inwestorzy prywatni nie są w stanie zapewnić wprowadzenia interoperacyjnych usług. Wartość dodana UE jest zatem wysoka. W dziedzinie infrastruktury usług informatycznych projekty będące przedmiotem wspólnego zainteresowania wymienione w załączniku obejmują transeuropejskie sieci szkieletowe o wysokiej przepustowości łączące organy administracji publicznej, transgraniczne usługi administracji elektronicznej oparte na interoperacyjnych usługach identyfikacji i uwierzytelniania (np. ogólnoeuropejskie elektroniczne procedury zakładania działalności gospodarczej i składania zamówień, e-sprawiedliwość, transgraniczne usługi w dziedzinie e-zdrowia), zapewnienie dostępu do informacji sektora publicznego, w tym dostępu do zasobów cyfrowych stanowiących część europejskiego dziedzictwa kulturowego, domeny data.eu oraz zasobów internetowych w wielu językach, a także zapewnienie bezpieczeństwa i ochrony (działania związane z inicjatywą Bezpieczniejszy Internet i ochroną infrastruktury krytycznej) oraz zapewnienie inteligentnych usług energetycznych. Projekty będące przedmiotem wspólnego zainteresowania mogą również obejmować działania dotyczące elektronicznych usług publicznych realizowane w ramach programów wspólnotowych, takich jak np. program ISA („Rozwiązania interoperacyjne dla europejskich organów administracji publicznej”). Działania podejmowane w ramach projektów będących przedmiotem wspólnego zainteresowania kwalifikują się do wsparcia finansowego ze strony UE w ramach instrumentów dostępnych na mocy rozporządzenia ustanawiającego instrument „Łącząc Europę”[4]. Niniejszy wniosek należy zatem rozpatrywać w połączeniu z wnioskiem dotyczącym tego rozporządzenia. W rozporządzeniu przewidziano ponadto kryteria identyfikacji nowych projektów będących przedmiotem wspólnego zainteresowania, które będą się opierać na dokonywanej przez Komisję ocenie zmieniających się priorytetów politycznych, postępu technicznego i sytuacji na stosownych rynkach. 2. WYNIKI KONSULTACJI Z ZAINTERESOWANYMI STRONAMI ORAZ OCENY SKUTKÓW Rozwój łączy szerokopasmowych był już przedmiotem licznych konsultacji z państwami członkowskimi, przedstawicielami branży i partnerami społecznymi. Szczególne znaczenie miały obrady okrągłego stołu z udziałem wiceprzewodniczącej Komisji Neelie Kroes oraz dyrektorów przedsiębiorstw, wśród których znaleźli się dostawcy treści, producenci sprzętu, inwestorzy i operatorzy telekomunikacyjni (m.in. Nokia, Alcatel Lucent, Google, Ericsson i News Corp), a także pierwsze zgromadzenie agendy cyfrowej, które odbyło się w Brukseli w dniach 16 i 17 czerwca 2011 r. z udziałem ponad tysiąca zainteresowanych stron z sektora prywatnego i publicznego oraz przedstawicieli społeczeństwa obywatelskiego. W trakcie tych obrad oraz przy wielu innych okazjach zainteresowane strony na ogół podzieliły opinię Komisji, zgodnie z którą stosowany obecnie model inwestycji w dziedzinie telekomunikacji nie przyczyni się w wystarczający sposób do szerokiego udostępnienia wszystkim europejskim obywatelom przystępnej cenowo, wysokiej jakości infrastruktury szerokopasmowej, i z zadowoleniem przyjęły plany Komisji dotyczące realizowania ukierunkowanych inwestycji publicznych, np. poprzez wykorzystanie innowacyjnych instrumentów finansowych, w celu zwiększania inwestycji w infrastrukturę oraz wspierania alternatywnych i bardziej zrównoważonych modeli inwestycji. W projekcie sprawozdania dotyczącego przyszłych wieloletnich ram finansowych (MFF) Parlament Europejski podkreślił znaczenie wykorzystania budżetu w celu zwiększenia inwestycji w infrastrukturę szerokopasmową. Jeśli chodzi o transgraniczną infrastrukturę usług informatycznych, Komisja od wielu lat współpracuje z różnymi grupami zainteresowanych stron. W przedstawianych przez ekspertów ocenach i opiniach dotyczących prowadzonych obecnie działań, takich jak Europeana (w dziedzinie dziedzictwa kulturowego) i program Bezpieczniejszy Internet, nawołuje się na ogół do kontynuowania i rozszerzania zakresu prowadzonych działań. W sprawozdaniu z oceny skutków rozważono dwie możliwości. Pierwszy wariant podstawowy nie przewiduje finansowania infrastruktury szerokopasmowej ze środków UE, z wyjątkiem ewentualnej kontynuacji – w formie działań pilotażowych – programu na rzecz konkurencyjności i innowacji w dziedzinie infrastruktury usług informatycznych, który byłby finansowany z funduszy strukturalnych. Postępując zgodnie z tym scenariuszem nie osiągnięto by masy krytycznej ani nie umożliwiono by wprowadzenia usług informatycznych, a w wielu regionach inwestycje w infrastrukturę szerokopasmową byłyby niewystarczające ze względu na brak presji konkurencyjnej i wysokie ryzyko handlowe. Podobnie, ze względu na rozdrobnienie nieoptymalnych działań i rozwiązań technicznych, brak masy krytycznej oraz wysokie koszty ponoszone przez usługodawców i usługobiorców, internetowe usługi publiczne pozostałyby słabo rozwinięte i nie byłyby interoperacyjne na poziomie transgranicznym. Tym samym wariant ten nie przyczyniłby się do realizacji jednolitego rynku cyfrowego, a wielu Europejczyków w dalszym ciągu nie korzystałoby z możliwości, jakie stwarza technologia cyfrowa. W ramach drugiego wariantu zaproponowano wprowadzenie instrumentu finansowego, który stanowiłby uzupełnienie środków finansowych dostępnych w ramach wariantu pierwszego. Działanie to uwzględniono we wniosku dotyczącym wieloletnich ram finansowych opublikowanym przez Komisję Europejską w dniu 29 czerwca 2011 r., w sprawie utworzenia instrumentu „Łącząc Europę” w celu finansowania infrastruktury. Nowy instrument będzie finansował projekty infrastrukturalne o dużej wartości dodanej dla UE, nie tylko „twardą” infrastrukturę, ale również „miękką i inteligentną” infrastrukturę i struktury zarządzania związane z rozwojem sieci bazowej w dziedzinie transportu, korytarzy priorytetowych w dziedzinie energii oraz infrastruktury informatycznej. Instrument ten miałby wesprzeć projekty o dużej europejskiej wartości dodanej, obejmujące np. realizację połączeń transgranicznych i wprowadzenie ogólnoeuropejskich systemów, które muszą zostać wdrożone do 2020 r. W celu zwiększenia skuteczności działań wprowadzone zostałyby odpowiednie przepisy, które zapewniłyby połączenie instrumentów rynkowych z bezpośrednim wsparciem UE w celu wspierania inwestycji w infrastrukturę specjalistyczną. W przypadku dotacji Komisja – wspierana ewentualnie przez agencję wykonawczą – pozostawałaby odpowiedzialna za ogólne planowanie i wybór projektów, zaś promotorzy projektów nadzorowaliby realizację działań na miejscu. W przypadku instrumentów finansowych realizacja projektu zostanie powierzona specjalistycznej instytucji finansowej, ale Komisja będzie decydować o ich kwalifikowalności. Państwa członkowskie będą współuczestniczyć w powyższych działaniach opracowując krajowe plany na rzecz szybkiego Internetu – zgodnie z celami dotyczącymi dostępu szerokopasmowego – podczas gdy jednoczesne tworzenie map infrastruktury szerokopasmowej oraz związanych z nią usług (na szczeblu unijnym i krajowym/regionalnym) umożliwi określenie obszarów nieposiadających dostępu szerokopasmowego i zachęci różnego rodzaju prywatnych i publicznych inwestorów do podejmowania stosownych inicjatyw. 3. ASPEKTY PRAWNE WNIOSKU Podstawa prawna Rozporządzenie, którego dotyczy wniosek, uchyli i zastąpi decyzję nr 1336/97 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 17 czerwca 1997 r. w sprawie zbioru wytycznych dla transeuropejskich sieci telekomunikacyjnych. Proponowane działania będą zgodne z art. 172 TFUE, który stanowi podstawę prawną dla działań UE wspierających budowę i rozwój sieci transeuropejskich w zakresie infrastruktury transportu, telekomunikacji i energetyki. Pomocniczość i proporcjonalność Skoordynowany rozwój transeuropejskich sieci telekomunikacyjnych mający na celu wspieranie wprowadzania infrastruktury szerokopasmowej, rozwoju usług w ramach jednolitego rynku europejskiego oraz spójności gospodarczej, społecznej i terytorialnej wymaga podjęcia działań na poziomie Unii, ponieważ państwa członkowskie nie mogłyby podjąć tych działań indywidualnie. Wniosek jest zgodny z zasadą proporcjonalności i mieści się w zakresie działania w dziedzinie transeuropejskich sieci telekomunikacyjnych, zgodnie z art. 170 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej. Wybór instrumentu prawnego Obowiązujące obecnie wytyczne dotyczące telekomunikacji zaproponowano i przyjęto w formie decyzji Parlamentu Europejskiego i Rady skierowanej do państw członkowskich, dzięki czemu wytyczne są wiążące w całości dla wszystkich państw członkowskich. Proponowany instrument ułatwi jednak rozbudowę infrastruktury telekomunikacyjnej i rozwój usług zwłaszcza podmiotom prywatnym (w tym operatorom, przedsiębiorstwom użyteczności publicznej, producentom sprzętu itp.) oraz władzom regionalnym i lokalnym. Ze względu na fakt, iż oprócz państw członkowskich w procesie planowania, rozwoju i eksploatacji cyfrowych sieci telekomunikacyjnych będzie współuczestniczyć większa liczba podmiotów, konieczne jest zagwarantowanie, by wytyczne były wiążące dla wszystkich. W związku z powyższym Komisja wybrała rozporządzenie jako instrument prawny dla niniejszego wniosku. Finansowanie Projekty będące przedmiotem wspólnego zainteresowania kwalifikują się do wsparcia finansowego ze strony UE w ramach instrumentów dostępnych na mocy rozporządzenia ustanawiającego instrument „Łącząc Europę” [XX/2012]. Wsparcie finansowe jest udzielane zgodnie z właściwymi przepisami i procedurami przyjętymi przez Unię oraz zgodnie z priorytetami w zakresie finansowania, a także w zależności od dostępności środków. Przekazanie uprawnień Ponieważ sieci telekomunikacyjne rozwijają się szybko, w przyszłości konieczna może okazać się modyfikacja wykazu projektów będących przedmiotem wspólnego zainteresowania w celu uwzględnienia tych szybko zachodzących zmian. Aby umożliwić podejmowanie tego rodzaju działań, proponuje się powierzenie Komisji uprawnień do przyjmowania aktów zgodnie z art. 290 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej. 4. WPŁYW NA BUDŻET Wniosek nie wiąże się z dodatkowymi obciążeniami dla budżetu UE. Wniosek dotyczący rozporządzenia w sprawie wytycznych dla transeuropejskich sieci telekomunikacyjnych jest powiązany z wnioskiem dotyczącym rozporządzenia ustanawiającego instrument „Łącząc Europę”, które zapewni ramy legislacyjne i finansowe. W ramach instrumentu „Łącząc Europę” na telekomunikację przeznaczono kwotę w wysokości 9,2 mld EUR[5]. 2011/0299 (COD) Wniosek ROZPORZĄDZENIE PARLAMENTU EUROPEJSKIEGO I RADY w sprawie wytycznych dla transeuropejskich sieci telekomunikacyjnych, uchylające decyzję nr 1336/97/WE (Tekst mający znaczenie dla EOG) PARLAMENT EUROPEJSKI I RADA UNII EUROPEJSKIEJ, uwzględniając Traktat o funkcjonowaniu Unii Europejskiej, w szczególności jego art. 172, uwzględniając wniosek Komisji Europejskiej, po przekazaniu projektu aktu ustawodawczego parlamentom narodowym, uwzględniając opinię Europejskiego Komitetu Ekonomiczno-Społecznego[6], uwzględniając opinię Komitetu Regionów[7], stanowiąc zgodnie ze zwykłą procedurą ustawodawczą, a także mając na uwadze, co następuje: 1. Sieci i usługi telekomunikacyjne są w coraz większym stopniu uzależnione od infrastruktury internetowej, a infrastruktura sieci szerokopasmowych i usługi informatyczne są ze sobą ściśle powiązane. Internet staje się dominującą platformą dla komunikacji, usług i działalności gospodarczej. Dostęp do szybkiego Internetu i usług informatycznych w całej Europie leży zatem w interesie publicznym oraz stanowi podstawę wzrostu gospodarczego i jednolitego rynku. 2. W dniu 26 marca 2010 r. Rada Europejska z zadowoleniem przyjęła wniosek Komisji w sprawie zainicjowania strategii „Europa 2020”. Jednym z trzech priorytetów strategii „Europa 2020” jest zapewnienie inteligentnego wzrostu poprzez rozwój gospodarki opartej na wiedzy i innowacji. Inwestycje w dziedzinie telekomunikacji, zwłaszcza inwestycje w infrastrukturę sieci szerokopasmowych i usług informatycznych, są koniecznym warunkiem osiągnięcia inteligentnego wzrostu gospodarczego Unii, który będzie jednocześnie trwały i który będzie sprzyjał włączeniu społecznemu. 3. W dniu 17 czerwca 2010 r. Rada Europejska zatwierdziła Europejską agendę cyfrową[8] i zaapelowała do wszystkich instytucji o współudział w jej pełnej realizacji. Celem Europejskiej agendy cyfrowej jest nakreślenie sposobów maksymalnego wykorzystania społecznego i gospodarczego potencjału technologii informacyjno-komunikacyjnych, zwłaszcza poprzez wprowadzenie sieci szerokopasmowych o bardzo dużej przepustowości, dzięki czemu do 2020 r. wszyscy Europejczycy powinni mieć dostęp do Internetu o przepustowości przekraczającej 30 Mb/s, a przynajmniej połowa europejskich gospodarstw domowych powinna dysponować połączeniem internetowym o przepustowości przekraczającej 100 Mb/s. Celem agendy cyfrowej jest zapewnienie stabilnych ram prawnych wspierających inwestycje w otwartą i konkurencyjną infrastrukturę szybkiego Internetu i w powiązane z nią usługi, utworzenie rzeczywistego jednolitego rynku treści i usług internetowych, zapewnienie aktywnego wsparcia dla digitalizacji bogatego dziedzictwa kulturowego Europy oraz zwiększenie dostępu do Internetu i zapewnienie jego powszechnego wykorzystania, zwłaszcza poprzez wspieranie podnoszenia umiejętności informatycznych i ułatwianie dostępu do sieci. Ponadto państwa członkowskie powinny wdrożyć krajowe plany operacyjne dotyczące szybkiego Internetu, kierując środki publiczne na obszary, które nie są w pełni objęte inwestycjami prywatnymi w infrastrukturę internetową, a także powinny wspierać uruchamianie nowoczesnych usług dostępnych przez Internet i korzystanie z nich. 4. W komunikacie skierowanym do Parlamentu Europejskiego, Rady, Europejskiego Komitetu Ekonomiczno-Społecznego i Komitetu Regionów i zatytułowanym „Internet szerokopasmowy w Europie: inwestycje na rzecz rozwoju opartego na technologiach szerokopasmowych”[9] Komisja stwierdziła, że ze względu na kluczową rolę Internetu korzyści dla całego społeczeństwa wydają się znacznie większe niż motywacja firm prywatnych do inwestowania w sieci o wysokiej przepustowości. Wsparcie publiczne jest zatem w tej dziedzinie konieczne, choć nie powinno ono niepotrzebnie zakłócać konkurencji. 5. W komunikacie Komisji do Parlamentu Europejskiego, Rady, Europejskiego Komitetu Ekonomiczno-Społecznego i Komitetu Regionów pt. „Budżet z perspektywy »Europy 2020«”[10] uznano konieczność utworzenia instrumentu „Łącząc Europę” w kontekście wieloletnich ram finansowych w celu uwzględnienia potrzeb w zakresie infrastruktury transportowej, energetycznej oraz informatycznej. Niezbędne jest wykorzystanie synergii między tymi sektorami, jak również synergii z innymi programami inwestycyjnymi Unii, ponieważ pojawiają się podobne wyzwania wymagające rozwiązań, dzięki którym możliwe będzie stymulowanie wzrostu, zwalczanie fragmentacji, zwiększanie spójności, wprowadzanie innowacyjnych instrumentów finansowych oraz usuwanie nieprawidłowości w funkcjonowaniu rynków, jak również przeszkód, które utrudniają dokończenie procesu tworzenia jednolitego rynku. 6. W rozporządzeniu (UE) nr […/…] Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia […] r. ustanawiającym instrument „Łącząc Europę”[11] określono warunki, metody i procedury udzielania unijnej pomocy finansowej na rzecz transeuropejskich sieci w celu wsparcia projektów w dziedzinie transportu, energii i infrastruktury telekomunikacyjnej. 7. Działania w dziedzinie sieci szerokopasmowych będą zgodne z odpowiednimi strategiami, uregulowaniami i wytycznymi UE. Obejmują one m.in. zbiór zasad i wytycznych dotyczących rynków telekomunikacyjnych oraz w szczególności przyjęte w 2009 r. ramy regulacyjne łączności elektronicznej, które zapewniają spójne, niezawodne i elastyczne podejście w zakresie regulacji sieci i usług łączności elektronicznej na szybko ewoluujących rynkach. Przepisy te są wdrażane przez krajowe organy regulacyjne oraz Organ Europejskich Regulatorów Łączności Elektronicznej (BEREC). Celem zalecenia w sprawie sieci dostępu nowej generacji[12] przyjętego w 2010 r. jest wspieranie rozwoju jednolitego rynku poprzez zwiększanie pewności prawnej oraz wspieranie inwestycji, konkurencji i innowacji na rynku usług szerokopasmowych, w szczególności w kontekście przechodzenia na sieci dostępu nowej generacji (NGA). 8. Działania te będą również zgodnie z art. 101, 102 i 106 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej, jak również z wytycznymi wspólnotowymi w sprawie stosowania przepisów dotyczących pomocy państwa w odniesieniu do szybkiego wdrażania sieci szerokopasmowych, które przyjęto w 2009 r. i które stanowią ramy dla zainteresowanych stron i państw członkowskich opracowane w celu przyspieszenia prac nad rozwojem sieci szerokopasmowych i rozszerzenia ich zasięgu. W wytycznych UE dotyczących modeli inwestowania w sieci dostępu nowej generacji, opracowanych z myślą o instytucjach zarządzających z UE i innych odpowiednich agencjach (i opublikowanych w październiku 2011 r.), przedstawiono szczegółowe podejście w zakresie wdrażania wielu modeli, które gwarantują uczciwą konkurencję wśród dostawców i przyczyniają się do realizacji celów polityki spójności i rozwoju obszarów wiejskich. 9. Aby w ramach systemu otwartych i konkurencyjnych rynków usunąć nieprawidłowości w ich funkcjonowaniu, konieczna jest interwencja Unii. Poprzez udzielanie projektom infrastrukturalnym wsparcia finansowego i dodatkowej pomocy w zakresie finansowania, Unia może przyczynić się do utworzenia transeuropejskich sieci w dziedzinie telekomunikacji, zapewniając tym samym większe korzyści pod względem wpływu na rynek, efektywności administracyjnej i wykorzystania zasobów. 10. Szybkie łącza szerokopasmowe mogą przynieść znaczne korzyści gospodarcze i społeczne, które nie przekładają się na wymierne korzyści dla inwestorów. Szybkie i bardzo szybkie łącza szerokopasmowe stanowią kluczową infrastrukturę niezbędną do opracowania i udostępnienia usług informatycznych, które opierają się na dostępności, szybkości, niezawodności i odporności sieci fizycznych. Udostępnienie i upowszechnienie szybszych sieci otworzy drogę dla innowacyjnych usług wykorzystujących połączenia o większej przepustowości. Aby maksymalnie wykorzystać synergię i interakcje między tymi dwoma elementami cyfrowych sieci telekomunikacyjnych, niezbędne są działania na szczeblu unijnym. 11. Rozwój bardzo szybkich łączy szerokopasmowych przyniesie korzyści zwłaszcza małym i średnim przedsiębiorstwom (MŚP), które często nie mogą korzystać z takich usług internetowych jak np. chmury obliczeniowe ze względu na fakt, iż łącza szerokopasmowe, którymi dysponują, nie zapewniają odpowiedniej jakości połączenia i wystarczającej przepustowości. Łatwiejszy dostęp do usług internetowych umożliwi znaczne zwiększenie produktywności w sektorze MŚP. 12. Poprzez stworzenie nowych możliwości dla przedsiębiorstw rozbudowa sieci szerokopasmowych i infrastruktury usług informatycznych przyczyni do tworzenia nowych miejsc pracy w Unii. Natychmiastowy wpływ na zatrudnienie, zwłaszcza w obszarze inżynierii lądowej, będzie również mieć budowa infrastruktury szerokopasmowej. 13. Poprzez umożliwienie wprowadzenia energooszczędnych rozwiązań w wielu sektorach gospodarki europejskiej rozwój sieci szerokopasmowych i infrastruktury usług informatycznych przyczyni się do realizacji unijnego celu polegającego na zmniejszeniu emisji gazów cieplarnianych. Ten pozytywny wpływ będzie ograniczony, ale tylko w pewnym stopniu, przez rosnące zapotrzebowanie na energię i zasoby związane z budową sieci szerokopasmowych i eksploatacją infrastruktury usług informatycznych. 14. Interoperacyjność sieci szerokopasmowych i infrastruktury łączności cyfrowej związanej z sieciami energetycznymi umożliwi połączenie usług łączności w celu wprowadzenia energooszczędnych, niezawodnych i efektywnych pod względem kosztów sieci cyfrowych. Ponadto konwergencja zostanie rozszerzona na obszar poza łącznością, co pozwoli na świadczenie usług energetycznych i telekomunikacyjnych w pakietach, odpowiednio przez dostawców energii i dostawców usług telekomunikacyjnych. 15. Opracowanie, wdrożenie i długoterminowe świadczenie interoperacyjnych, transgranicznych usług administracji elektronicznej usprawni funkcjonowanie jednolitego rynku. Administracje rządowe, które świadczą internetowe usługi publiczne, przyczyniają się do zwiększenia skuteczności i efektywności sektorów publicznego i prywatnego. 16. Świadczenie wspólnych elektronicznych usług publicznych realizowanych zgodnie z decyzją 922/2009/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 16 września 2009 r.[13] będzie miało na celu zapewnienie dostępności wspólnych usług wspierających transgraniczne i międzysektorowe kontakty między europejskimi organami administracji publicznej. 17. Dyrektywa Parlamentu Europejskiego i Rady 2011/24/UE z dnia 9 marca 2011 r. w sprawie stosowania praw pacjentów w transgranicznej opiece zdrowotnej[14] zawiera ramy prawne dla transgranicznego świadczenia w Europie usług opieki zdrowotnej, w tym usług w zakresie e-zdrowia. Oczekuje się, że wdrożenie tych usług podniesie jakość opieki zdrowotnej i zwiększy bezpieczeństwo pacjentów, ograniczy koszty leczenia, przyczyni się do modernizacji krajowych systemów opieki zdrowotnej i zwiększy ich efektywność oraz sprawi, że będą one lepiej dostosowane do indywidualnych potrzeb obywateli, pacjentów i pracowników służby zdrowia, a także lepiej przygotowane do rozwiązywania problemów związanych ze starzeniem się społeczeństwa. 18. Ułatwienie i utrzymanie dostępu do bogatych i zróżnicowanych europejskich treści kulturowych oraz do danych będących w posiadaniu organów sektora publicznego, a także udostępnienie ich do celów ponownego wykorzystania, przy pełnym poszanowaniu praw autorskich i praw pokrewnych, będzie wspierać rozwój kreatywności, innowacji i przedsiębiorczości. Zapewnienie nieograniczonego dostępu do wielojęzycznych zasobów, które mogą być wielokrotnie wykorzystywane, umożliwi usunięcie barier językowych, które utrudniają funkcjonowanie wewnętrznego rynku usług internetowych i ograniczają dostęp do wiedzy. 19. W dziedzinie bezpieczeństwa i ochrony opracowanie ogólnounijnej platformy służącej do dzielenia się zasobami oraz systemami i programami informatycznymi zapewniającymi zwiększenie bezpieczeństwa w Internecie przyczyni się do stworzenia bezpieczniejszego środowiska internetowego dla dzieci. Platforma ta umożliwi działalność centrów obsługujących rocznie setki tysięcy zgłoszeń z całej Europy. Dzięki krytycznej infrastrukturze teleinformatycznej w całej Unii zwiększone zostaną zdolności w zakresie gotowości, wymiany informacji, koordynacji i reagowania w przypadku zagrożeń cybernetycznych. 20. Oczekuje się, że powstaną innowacyjne aplikacje o charakterze komercyjnym, które będą działać w oparciu o infrastrukturę usług informatycznych. Prace mające na celu opracowanie i testowanie takich aplikacji mogą być współfinansowane w ramach projektów w zakresie badań naukowych i innowacji objętych programem Horyzont 2020, a ich wprowadzanie odbywać się może przy użyciu środków dostępnych w ramach polityki spójności. 21. W celu uwzględnienia postępów w dziedzinie technologii informacyjno-komunikacyjnych uprawnienia do przyjmowania aktów zgodnie z art. 290 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej, dotyczące zmian w załączniku do niniejszego rozporządzenia, należy przekazać Komisji. Szczególnie ważne jest, aby podczas prac przygotowawczych Komisja prowadziła odpowiednie konsultacje, w tym również z ekspertami. Celem tego przekazania uprawnień jest uwzględnienie nowych osiągnięć techniki, zmian na rynku, nowych priorytetów politycznych i możliwości wykorzystania synergii istniejących pomiędzy różnymi rodzajami infrastruktury, w tym infrastrukturą transportową i energetyczną. Zakres uprawnień ograniczony jest do modyfikowania opisu projektów będących przedmiotem wspólnego zainteresowania, dodawania takich projektów oraz usuwania zbędnych projektów będących przedmiotem wspólnego zainteresowania, zgodnie z ustalonymi wcześniej, jasnymi i przejrzystymi kryteriami. 22. Podczas przygotowywania i opracowywania aktów delegowanych Komisja powinna zapewnić równoczesne, terminowe i odpowiednie przekazywanie stosownych dokumentów Parlamentowi Europejskiemu i Radzie. 23. Decyzja nr 1336/97/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 17 czerwca 1997 r. w sprawie zbioru wytycznych dla transeuropejskich sieci telekomunikacyjnych[15] obejmuje cele, priorytety i ogólne kierunki działań dotyczące sieci transeuropejskich w zakresie infrastruktury telekomunikacyjnej. W świetle zachodzących obecnie zmian decyzję tę należy zastąpić. 24. Należy zatem uchylić decyzję nr 1336/97/WE, PRZYJMUJĄ NINIEJSZE ROZPORZĄDZENIE: Artykuł 1 Przedmiot W niniejszym rozporządzeniu ustanawia się wytyczne do celów określenia transeuropejskich sieci telekomunikacyjnych, którym zgodnie z rozporządzeniem XXX (rozporządzenie ustanawiające instrument „Łącząc Europę”) należy udzielić wsparcia w zakresie rozwoju, wdrażania, eksploatacji, wzajemnych połączeń i interoperacyjności. W wytycznych ustanowiono cele i priorytety dla projektów będących przedmiotem wspólnego zainteresowania, wskazano projekty będące przedmiotem wspólnego zainteresowania oraz określono kryteria identyfikacji dodatkowych projektów będących przedmiotem wspólnego zainteresowania. Artykuł 2 Cele Projekty będące przedmiotem wspólnego zainteresowania: 1) przyczyniają się do wzrostu gospodarczego i wspierają rozwój jednolitego rynku, zwiększając tym samym konkurencyjność europejskiej gospodarki, w tym małych i średnich przedsiębiorstw (MŚP); 2) przyczyniają się do podniesienia jakości codziennego życia obywateli, przedsiębiorstw i administracji rządowych poprzez wspieranie wzajemnych połączeń oraz interoperacyjności krajowych sieci telekomunikacyjnych, jak również dostępu do tych sieci; 3) przyczyniają się do wprowadzania w całej Europie szybkich i bardzo szybkich sieci szerokopasmowych, które ułatwiają z kolei opracowanie i wprowadzenie ogólnoeuropejskich usług informatycznych; 4) ułatwiają zrównoważone wdrażanie ogólnoeuropejskiej infrastruktury usług informatycznych, zapewniają ich interoperacyjność i koordynację na poziomie europejskim, a także ich eksploatację, utrzymanie i modernizację; 5) przyczyniają się do zmniejszenia emisji gazów cieplarnianych, jak również do ochrony i poprawy jakości środowiska. Artykuł 3 Definicje Do celów niniejszego rozporządzenia stosuje się następujące definicje: 25. „Sieci telekomunikacyjne” oznaczają sieci szerokopasmowe i infrastrukturę usług informatycznych. 26. „Sieci szerokopasmowe” oznaczają przewodowe i bezprzewodowe (w tym satelitarne) sieci dostępu, infrastrukturę pomocniczą oraz sieci bazowe zdolne do zapewnienia połączeń o bardzo wysokiej przepustowości. 27. „Infrastruktura usług informatycznych” oznacza usługi sieciowe świadczone elektronicznie – zazwyczaj przez Internet – zapewniające transeuropejskie interoperacyjne usługi realizowane w interesie publicznym, tj. stwarzające możliwości działania obywatelom, przedsiębiorstwom i administracjom rządowym. 28. „Europejska wartość dodana” oznacza wartość wynikającą z podjęcia działań przez UE, która jest dodatkowa w stosunku do wartości, jaką mogłoby osiągnąć państwo członkowskie działające w pojedynkę lub państwa członkowskie działające w grupie.Do celów niniejszego rozporządzenia stosuje się również definicje podane w rozporządzeniu XXX (rozporządzenie ustanawiające instrument „Łącząc Europę”). Artykuł 4 Priorytety dla projektów będących przedmiotem wspólnego zainteresowania Uwzględniając cele określone w art. 2, priorytety dla projektów będących przedmiotem wspólnego zainteresowania są następujące: a) rozwój bardzo szybkich sieci szerokopasmowych zapewniających prędkość przesyłania danych wynoszącą 100 Mb/s i większą; b) rozwój łączy szerokopasmowych w celu połączenia z centralnymi regionami Unii wysp, regionów zamkniętych i peryferyjnych oraz zapewnienie tym regionom łączności szerokopasmowej umożliwiającej osiągnięcie prędkości transmisji danych wynoszącej 30 Mb/s lub więcej; c) wsparcie dla platform usług podstawowych w dziedzinie infrastruktury usług informatycznych; d) działania umożliwiające osiągnięcie synergii i interoperacyjności między różnymi projektami będącymi przedmiotem wspólnego zainteresowania w dziedzinie telekomunikacji, między projektami będącymi przedmiotem wspólnego zainteresowania dotyczącymi różnych rodzajów infrastruktury, w tym infrastruktury transportowej i energetycznej, między projektami będącymi przedmiotem wspólnego zainteresowania w dziedzinie telekomunikacji oraz projektami wspieranymi z funduszy strukturalnych i z Funduszu Spójności, jak również między projektami dotyczącymi odpowiedniej infrastruktury badawczej. Artykuł 5 Projekty będące przedmiotem wspólnego zainteresowania 29. Projekty będące przedmiotem wspólnego zainteresowania określone w załączniku przyczyniają się do realizacji celów określonych w art. 2. 30. Na projekt będący przedmiotem wspólnego zainteresowania mogą składać się jego wszystkie etapy, w tym studium wykonalności, wdrożenie, bieżąca realizacja, koordynacja i ocena. 31. Państwa członkowskie lub inne podmioty odpowiedzialne za realizację projektów będących przedmiotem wspólnego zainteresowania lub współuczestniczące w ich realizacji podejmują niezbędne środki prawne, administracyjne, techniczne i finansowe, zgodnie z odpowiednimi ustaleniami niniejszego rozporządzenia. 32. W stosownych przypadkach Unia może ułatwiać realizację projektów będących przedmiotem wspólnego zainteresowania za pomocą środków regulacyjnych, a także poprzez zapewnianie koordynacji, środków wsparcia oraz pomocy finansowej w celu wdrażania projektów i zachęcania do ich wykorzystywania, a także w celu stymulowania inwestycji publicznych i prywatnych. 33. Projekty będące przedmiotem wspólnego zainteresowania kwalifikują się do wsparcia finansowego ze strony UE na warunkach i w ramach instrumentów określonych w rozporządzeniu w sprawie ustanowienia instrumentu „Łącząc Europę” [REF]. Wsparcie finansowe jest udzielane zgodnie z właściwymi przepisami i procedurami przyjętymi przez Unię oraz zgodnie z priorytetami w zakresie finansowania, a także w zależności od dostępności środków. 34. Komisja jest uprawniona do przyjmowania aktów delegowanych zmieniających opis projektów będących przedmiotem wspólnego zainteresowania określonych w załączniku, dodających do załącznika nowe projekty będące przedmiotem wspólnego zainteresowania oraz usuwających z załącznika nieaktualne projekty będące przedmiotem wspólnego zainteresowania, zgodnie z ust. 7, 8 i 9 poniżej oraz zgodnie z art. 8. 35. Przyjmując akty delegowane, o których mowa w ust. 6 powyżej, Komisja ocenia, czy zmiana opisu projektu będącego przedmiotem wspólnego zainteresowania lub dodanie nowego projektu będącego przedmiotem wspólnego zainteresowania spełnia potrzeby wynikające z: a) nowych osiągnięć techniki i zmian na rynku; lub b) nowych priorytetów politycznych; lub c) nowych możliwości wykorzystania synergii istniejących pomiędzy różnymi rodzajami infrastruktury, w tym infrastrukturą transportową i energetyczną. 36. Oprócz kryteriów ustanowionych w ust. 7, jeżeli akt delegowany dotyczy dodania nowego projektu będącego przedmiotem wspólnego zainteresowania, Komisja ocenia również, czy taki projekt spełnia łącznie następujące kryteria: a) przyczynia się do realizacji celów określonych w art. 2; b) opiera się na zaawansowanych technologiach, które są gotowe do wprowadzenia; c) zapewnia europejską wartość dodaną. 37. Przyjmując akt delegowany dotyczący usunięcia z załącznika nieaktualnego projektu będącego przedmiotem wspólnego zainteresowania, Komisja ocenia, czy taki projekt nie spełnia już potrzeb określonych w ust. 7 lub nie spełnia już kryteriów określonych w ust. 8. Artykuł 6 Współpraca z państwami trzecimi i organizacjami międzynarodowymi 38. Aby osiągnąć cele wyznaczone w niniejszych wytycznych, Unia może nawiązywać kontakty, prowadzić rozmowy, wymieniać się informacjami i współpracować z organami publicznymi lub wszelkimi innymi organizacjami w państwach trzecich, jeżeli efektem takiej współpracy jest zapewnienie europejskiej wartości dodanej. Celem tej współpracy jest m.in. wspieranie interoperacyjności między transeuropejskimi sieciami telekomunikacyjnymi i sieciami telekomunikacyjnymi państw trzecich. 39. Aby osiągnąć cele wyznaczone w niniejszych wytycznych, Unia może ponadto nawiązywać kontakty, prowadzić rozmowy, wymieniać się informacjami i współpracować z organizacjami międzynarodowymi i podmiotami prawnymi mającymi siedzibę w państwach trzecich. Artykuł 7 Wymiana informacji, monitorowanie i przegląd 40. Na podstawie informacji otrzymanych na mocy art. 21 rozporządzenia XXX ustanawiającego instrument „Łącząc Europę” państwa członkowskie i Komisja wymieniają się informacjami na temat postępów w realizacji niniejszych wytycznych. 41. Komisja jest wspomagana przez grupę ekspertów, w skład której wchodzi po jednym przedstawicielu każdego państwa członkowskiego i której celem jest monitorowanie stosowania wytycznych oraz udzielanie wsparcia w zakresie planowania krajowych strategii dotyczących Internetu o wysokiej przepustowości, tworzenia map infrastruktury i wymiany informacji. Grupa ekspertów może rozpatrywać wszelkie inne kwestie związane z rozwojem transeuropejskich sieci telekomunikacyjnych. 42. W związku z oceną śródokresową i oceną ex-post rozporządzenia XXX ustanawiającego instrument „Łącząc Europę” i po konsultacji z grupą ekspertów, Komisja publikuje sprawozdanie na temat postępów w realizacji niniejszych wytycznych. Sprawozdanie to zostanie przekazane Parlamentowi Europejskiemu, Radzie, Europejskiemu Komitetowi Ekonomiczno-Społecznemu i Komitetowi Regionów. 43. W sprawozdaniach tych Komisja ocenia również, czy zakres projektów będących przedmiotem wspólnego zainteresowania w dalszym ciągu odzwierciedla priorytety polityczne, postęp techniczny i sytuację na stosownych rynkach. W przypadku dużych projektów sprawozdania te zawierają analizę wpływu na środowisko uwzględniającą konieczność dostosowania się do zmiany klimatu i łagodzenia jej skutków, a także odporność na klęski żywiołowe. Tego rodzaju przegląd może być również przeprowadzony w innym dowolnym terminie, jeżeli zostanie to uznane za stosowne. Artykuł 8 Wykonywanie przekazanych uprawnień 44. Uprawnienia do przyjęcia aktów delegowanych powierzone Komisji podlegają warunkom określonym w niniejszym artykule. 45. Uprawnienia, o których mowa w art. 5 ust. 6, powierza się Komisji na czas nieokreślony od dnia wejścia w życie niniejszego rozporządzenia. 46. Przekazanie uprawnień, o których mowa w art. 5 ust. 6, może zostać odwołane w dowolnym momencie przez Parlament Europejski lub Radę. Decyzja o odwołaniu kończy przekazanie uprawnień określonych w tej decyzji. Staje się ona skuteczna następnego dnia po jej opublikowaniu w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej lub od późniejszej daty, która jest w niej określona. Nie wpływa ona na ważność aktów delegowanych już obowiązujących. 47. Niezwłocznie po przyjęciu aktu delegowanego Komisja powiadamia o tym równocześnie Parlament Europejski i Radę. 48. Akt delegowany przyjęty na podstawie art. 5 ust. 6 wchodzi w życie tylko pod warunkiem, że w okresie dwóch miesięcy licząc od daty powiadomienia o tym akcie Parlamentu Europejskiego i Rady ani Parlament Europejski, ani Rada nie zgłoszą wobec niego sprzeciwu, lub pod warunkiem, że przed upływem tego terminu zarówno Parlament Europejski, jak i Rada poinformują Komisję, że nie zamierzają zgłaszać sprzeciwu. Z inicjatywy Parlamentu Europejskiego lub Rady termin ten jest przedłużany o dwa miesiące. Artykuł 9 Uchylenie Decyzja nr 1336/97/WE, zmieniona decyzją nr 1376/2002/WE, traci moc. Artykuł 10 Wejście w życie Niniejsze rozporządzenie wchodzi w życie dwudziestego dnia po jego opublikowaniu w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej . Niniejsze rozporządzenie stosuje się od dnia 1 stycznia 2014 r. Niniejsze rozporządzenie wiąże w całości i jest bezpośrednio stosowane we wszystkich państwach członkowskich. Sporządzono w Brukseli dnia [...] r. W imieniu Parlamentu Europejskiego W imieniu Rady Przewodniczący Przewodniczący ZAŁĄCZNIK PROJEKTY BĘDĄCE PRZEDMIOTEM WSPÓLNEGO ZAINTERESOWANIA Celem projektów będących przedmiotem wspólnego zainteresowania jest usunięcie ograniczeń, które utrudniają dokończenie procesu tworzenia jednolitego rynku cyfrowego, co ma nastąpić poprzez zapewnienie dostępu do sieci oraz dostępu, w tym także w kontekście transgranicznym, do infrastruktury publicznych usług informatycznych. Wprowadzenie i usprawnienie transeuropejskich sieci telekomunikacyjnych (sieci szerokopasmowych i infrastruktury usług informatycznych) przyczyni się do pobudzenia wzrostu gospodarczego, zwiększenia zatrudnienia i utworzenia dynamicznego jednolitego rynku cyfrowego. Zapewni ono zwłaszcza szybszy dostęp do Internetu, podniesie – dzięki rozwiązaniom informatycznym – jakość codziennego życia obywateli, w tym dzieci i młodzieży, przedsiębiorstw i administracji rządowych, umożliwi zwiększenie interoperacyjności i ułatwi zbliżenie lub dostosowanie się do powszechnie uzgodnionych norm. Sekcja 1. Priorytety horyzontalne Wdrażaniu transeuropejskich sieci telekomunikacyjnych, które pomogą w usunięciu przeszkód istniejących na jednolitym rynku cyfrowym, towarzyszą analizy i działania wspierające program. Są to: a) Innowacyjne zarządzanie, tworzenie map i świadczenie usług. Środki pomocy technicznej, jeżeli są konieczne do celów wdrażania i zarządzania, obejmują planowanie projektów i inwestycji oraz studia wykonalności mające na celu uzupełnienie działań inwestycyjnych i instrumentów finansowych. Tworzenie map paneuropejskiej infrastruktury szerokopasmowej obejmować będzie szczegółowe pomiary i sporządzanie dokumentacji dla poszczególnych obiektów, a także umożliwi analizę praw dostępu i ocenę możliwości modernizacji istniejących obiektów itd. Należy przy tym zachować zgodność z przepisami dyrektywy 2007/2/WE (dyrektywa INSPIRE) oraz z powiązanymi działaniami normalizacyjnymi. Środki pomocy technicznej mogą również zostać wykorzystane na rzecz powielania udanych modeli inwestycyjnych i wdrożeniowych.Działania te mogą również obejmować uodparnianie na klimat, aby ocenić ryzyko związane z klimatem, oraz zapewnienie odporności infrastruktury na klęski żywiołowe, zgodnie z odpowiednimi wymogami określonymi w przepisach UE lub w ustawodawstwie krajowym. b) Działania wspierające i inne środki wsparcia technicznego. Działania te są potrzebne do przygotowania i wspierania projektów będących przedmiotem wspólnego zainteresowania lub do przyspieszenia ich realizacji. W dziedzinie usług informatycznych działania wspierające stymulują i wspierają korzystanie z nowej infrastruktury usług informatycznych, która może okazać się niezbędna lub przydatna ze względu na postępy techniki, zmiany na stosownych rynkach oraz nowe priorytety polityczne. Sekcja 2. Sieci szerokopasmowe Wszystkie inwestycje w sieci szerokopasmowe na terytorium Unii zwiększają przepustowość sieci i przynoszą korzyści wszystkim potencjalnym użytkownikom, w tym również użytkownikom w państwach członkowskich innych niż kraj inwestycji. Inwestycje w te sieci doprowadzą do zwiększenia konkurencji i liczby innowacji w gospodarce, umożliwią świadczenie bardziej wydajnych i skutecznych usług publicznych oraz przyczynią się do realizacji celów UE dotyczących gospodarki niskoemisyjnej i do ogólnego zwiększenia konkurencyjności i wydajności w UE. Inwestycje w infrastrukturę szerokopasmową podejmowane są głównie przez inwestorów prywatnych i oczekuje się, że sytuacja ta się nie zmieni. Realizacja celów określonych w agendzie cyfrowej będzie jednak wymagała inwestycji w obszarach, w przypadku których nie ma wyraźnego uzasadnienia ekonomicznego lub w przypadku których uzasadnienie takie musi zostać wzmocnione w ramach czasowych przewidzianych na realizację celów. Na podstawie możliwych inwestycji wyróżnić można następujące obszary: Obszary podmiejskie / o średniej gęstości zaludnienia posiadają na ogół łącza o średniej przepustowości, natomiast zwykle brakuje na nich łączy o wysokiej przepustowości. W przypadkach, w których wykaże się, że ekonomiczne uzasadnienie inwestycji w zaawansowane technologie jest niewystarczające w perspektywie krótkoterminowej z punktu widzenia prywatnych inwestorów, wsparcie finansowe mogłoby zapewnić opłacalność inwestycji w perspektywie długoterminowej poprzez uzupełnienie niewystarczającej rentowności i w ten sposób mogłoby stymulować konkurencję. Obszary wiejskie i o niskiej gęstości zaludnienia posiadają na ogół łącza o niskiej przepustowości, a w niektórych przypadkach w ogóle nie mają dostępu szerokopasmowego. Na obszarach tego rodzaju zapewnienie opłacalności ekonomicznej inwestycji i realizacja celów określonych w Europejskiej agendzie cyfrowej przed 2020 r. są mało prawdopodobne. Inwestycje na tych obszarach wymagają większego wsparcia finansowego, udzielanego w formie dotacji, ewentualnie powiązanych z instrumentami finansowymi. Obszary takie obejmują regiony oddalone i słabo zaludnione, w przypadku których albo koszty inwestycji są bardzo wysokie, albo dochody są niskie. Wsparcie w ramach instrumentu „Łącząc Europę” udzielane tym obszarom będzie prawdopodobnie stanowić uzupełnienie środków dostępnych w ramach Funduszu Spójności, środków przeznaczonych na rozwój obszarów wiejskich i innych rodzajów bezpośredniego wsparcia publicznego. Obszary o wysokiej gęstości zaludnienia / obszary miejskie – z wyjątkiem niektórych regionów o niskich dochodach – posiadają zazwyczaj duży wybór łączy o średniej lub wysokiej przepustowości, które na ogół dostępne są w ramach konkurencyjnych ofert operatorów kablowych i telekomunikacyjnych. Jednak ze względu na tę stosunkowo zadowalającą sytuację zachęty rynkowe do inwestowania w sieci o wysokiej przepustowości, takie jak np. światłowód do domu, są ograniczone. W związku z powyższym wsparcie finansowe może również zostać przyznane na potrzeby inwestycji na obszarach o dużej gęstości zaludnienia, które nie przyciągają wystarczających inwestycji pomimo korzyści społecznych, jakie można by dzięki takim inwestycjom osiągnąć, pod warunkiem, że decyzja o przyznaniu wsparcia jest w pełni zgodna z art. 101, 102 i 106 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej, jak również, w stosownych przypadkach, z wytycznymi wspólnotowymi w sprawie stosowania przepisów dotyczących pomocy państwa w odniesieniu do szybkiego wdrażania sieci szerokopasmowych. W mniej rozwiniętych regionach pomoc na wdrażanie sieci szerokopasmowych należy zapewniać przede wszystkim w ramach instrumentów funduszy strukturalnych i Funduszu Spójności. Dotacje lub instrumenty finansowe dostępne w ramach instrumentu „Łącząc Europę” mogą stanowić uzupełnienie takiej pomocy w przypadkach, w których jest to niezbędne do realizacji celów niniejszego rozporządzenia. Osiągnięcie synergii między działaniami realizowanymi w ramach instrumentu „Łącząc Europę” w tych regionach a działaniami pomocowymi realizowanymi w ramach funduszy strukturalnych i Funduszu Spójności ułatwić może zastosowanie odpowiedniego mechanizmu koordynacji[16]. Przedstawiona poniżej mapa ilustruje w przybliżeniu klasyfikację regionów do powyższych kategorii. [pic] Działania wspierające projekty będące przedmiotem wspólnego zainteresowania w dziedzinie sieci szerokopasmowych dotyczą w równym stopniu projektów zmierzających do realizacji celu 30 Mb/s określonego w agendzie cyfrowej, jak i projektów zmierzających do realizacji celu 100 Mb/s określonego w tejże agendzie, projektów realizowanych w obszarach podmiejskich, jak i w obszarach wiejskich, a także projektów realizowanych w regionach całej Unii Europejskiej. Niezależnie od stosowanej technologii, działania wspierające projekty będące przedmiotem wspólnego zainteresowania w dziedzinie łączy szerokopasmowych: a) wspierają inwestycje w sieci szerokopasmowe, które są w stanie umożliwić realizację celu określonego w agendzie cyfrowej polegającego na zapewnieniu powszechnego dostępu do sieci o przepustowości 30 Mb/s; lub b) wspierają inwestycje w sieci szerokopasmowe, które są w stanie umożliwić realizację celu określonego w agendzie cyfrowej polegającego na zapewnieniu co najmniej 50 % gospodarstw domowych dostępu do sieci o przepustowości przekraczającej 100 Mb/s; c) są zgodne z obowiązującym prawem, w szczególności z prawem konkurencji; oraz obejmują w szczególności jedno z następujących działań lub ich większą liczbę: a) budowa pasywnej infrastruktury fizycznej lub połączonej pasywnej i aktywnej infrastruktury fizycznej oraz elementów infrastruktury pomocniczej, a także uruchomienie usług niezbędnych do obsługi takiej infrastruktury; b) budowa urządzeń towarzyszących i zapewnianie usług towarzyszących, takich jak np. okablowanie budynków, budowa anten, wież i innych konstrukcji nośnych, instalacja kanałów, przewodów, masztów, studzienek i szafek; c) wykorzystanie potencjalnych synergii między wprowadzeniem sieci szerokopasmowych a innymi sieciami użyteczności publicznej (sieciami energetycznymi, transportowymi, wodno-kanalizacyjnymi itd.), w szczególności sieciami związanymi z inteligentną dystrybucją energii elektrycznej. Pomoc na rozwój łączy szerokopasmowych w celu połączenia z centralnymi regionami Unii wysp, regionów zamkniętych i peryferyjnych, w razie konieczności również za pomocą kabli podmorskich, przyznawana będzie w sytuacjach, kiedy konieczne będzie zapewnienie społecznościom odizolowanym dostępu szerokopasmowego o przepustowości wynoszącej 30 Mb/s i więcej. Pomoc taka powinna stanowić uzupełnienie innych środków przeznaczonych na ten cel, zarówno unijnych, jak i krajowych. Aby uniknąć wątpliwości, usługi polegające na zapewnianiu treści przekazywanych za pomocą sieci i usług łączności elektronicznej lub wykonywaniu kontroli redaktorskiej nad takimi treściami oraz usługi społeczeństwa informacyjnego w rozumieniu art. 1 dyrektywy 98/34/WE, które nie polegają całkowicie lub głównie na przekazywaniu sygnałów w sieciach łączności elektronicznej, nie są objęte zakresem działań wspierających projekty będące przedmiotem wspólnego zainteresowania w dziedzinie sieci szerokopasmowych. Beneficjentami wsparcia UE dla projektu będącego przedmiotem wspólnego zainteresowania w dziedzinie łączy szerokopasmowych są między innymi: a) operatorzy telekomunikacyjni (zasiedziali operatorzy – inwestujący bezpośrednio lub za pośrednictwem spółki zależnej, bądź nowi uczestnicy rynku) realizujący inwestycje w szybkie i bardzo szybkie sieci szerokopasmowe; b) przedsiębiorstwa użyteczności publicznej (działające w takich dziedzinach jak wodociągi, kanalizacja, energia, transport), od których oczekuje się inwestycji w pasywne sieci szerokopasmowe, realizowanych samodzielnie lub we współpracy z operatorami; c) władze regionalne, w tym gminy, które mogą udzielać koncesji na infrastrukturę szerokopasmową; dostawcy urządzeń, którzy mogą być zainteresowani takim rozwiązaniem poprzez utworzenie spółki specjalnego przeznaczenia; d) partnerstwa między kilkoma podmiotami gospodarczymi prowadzącymi działalność na rynkach usług przewodowych i usług bezprzewodowych, zawarte w celu budowy infrastruktury nowej generacji. Tworząc pakiety projektów, którym udzielone zostanie wsparcie, należy odpowiednio uwzględnić potrzeby inwestycyjne państw członkowskich pod względem liczby gospodarstw domowych, którym należy zapewnić łączność szerokopasmową korzystając z instrumentu „Łącząc Europę”. Ponadto należy wspierać udostępnianie łączy o dużej przepustowości w publicznych punktach dostępu do Internetu, zwłaszcza w obiektach publicznych takich jak szkoły, szpitale, samorządy lokalne urzędy i biblioteki. Sekcja 3. Infrastruktura usług informatycznych Wdrożenie infrastruktury usług informatycznych przyczyni się do utworzenia jednolitego rynku cyfrowego dzięki usunięciu istniejących przeszkód w świadczeniu usług. Cel ten zostanie osiągnięty poprzez stworzenie lub poprawę funkcjonowania platform infrastruktury interoperacyjnych usług informatycznych, którym towarzyszyć będzie niezbędna podstawowa infrastruktura usług informatycznych. Wdrożenie opiera się na podejściu dwupoziomowym: 1) Platformy usług podstawowych są centralnymi elementami lub punktami łączącymi infrastrukturę usług informatycznych, które są niezbędne do zapewnienia łączności, dostępu i interoperacyjności na poziomie transeuropejskim. Platformy te mogą również obejmować urządzenia materialne, takie jak serwery, a także specjalne sieci oraz oprogramowanie. Platformy usług podstawowych są otwarte dla podmiotów ze wszystkich państw członkowskich. 2) Usługi ogólne zapewniają funkcje i treści infrastruktury usług informatycznych. Mogą one być połączone między sobą za pośrednictwem platformy usług podstawowych. Wśród projektów będących przedmiotem wspólnego zainteresowania w dziedzinie infrastruktury usług informatycznych znalazły się następujące projekty: Transeuropejskie sieci szkieletowe o wysokiej przepustowości łączące organy administracji publicznej Publiczna transeuropejska infrastruktura szkieletowa usług informatycznych zapewni bardzo dużą przepustowość i łączność między instytucjami z UE działającymi w takich dziedzinach jak administracja publiczna, kultura, edukacja i zdrowie. Infrastruktura szkieletowa będzie wspierać świadczenie usług publicznych mających wartość europejską dzięki zapewnieniu kontroli jakości usług i bezpiecznego dostępu. Zapewni również ciągłość świadczenia usług publicznych w formie cyfrowej, co przyniesie większe korzyści obywatelom, przedsiębiorstwom i administracjom. Umożliwi też koncentrację popytu w zakresie łączności, a tym samym osiągnięcie masy krytycznej i obniżenie kosztów. Platforma usług podstawowych: Infrastruktura ta będzie oparta na istniejącej szkieletowej sieci internetowej, a w razie potrzeby uruchomione zostaną nowe sieci. Połączenia będą realizowane bezpośrednio lub przez infrastrukturę zarządzaną na poziomie regionalnym lub krajowym. W szczególności zapewni ona łączność na potrzeby innych ogólnoeuropejskich usług, między innymi tych, o których mowa w niniejszym załączniku. Infrastruktura ta będzie w pełni zintegrowana z Internetem i będzie stanowić główne narzędzie do świadczenia ogólnoeuropejskich usług publicznych oraz będzie gotowa na przyjęcie nowych norm (np. protokołów internetowych takich jak IPv6[17]). Na potrzeby zapewnienia łączności między organami administracji publicznej, konieczne może być zapewnienie specjalnej infrastruktury bazowej ze względów bezpieczeństwa. Usługi ogólne: Integracja platformy usług podstawowych z europejskimi usługami publicznymi zostanie ułatwiona dzięki wprowadzeniu usług ogólnych w następujących dziedzinach: udzielanie zezwoleń, uwierzytelnianie, bezpieczeństwo międzydomenowe i pasmo na żądanie, agregowanie usług, zarządzanie mobilnością, kontrola jakości i efektywności, integracja infrastruktur krajowych. Interoperacyjne usługi „chmur obliczeniowych” zapewnią funkcje infrastruktury szkieletowej, w ramach której możliwe będzie udostępnienie chmur obliczeniowych na potrzeby ogólnoeuropejskich usług publicznych. Dotyczy to ogólnoeuropejskich usług sieciowych, takich jak organizowanie wideokonferencji, wirtualne przechowywanie danych oraz wspieranie aplikacji wymagających dużych mocy obliczeniowych, w tym aplikacji związanych z innymi projektami będącymi przedmiotem wspólnego zainteresowania. Transgraniczne świadczenie usług administracji elektronicznej Administracja elektroniczna odnosi się do cyfrowej interakcji między organami publicznymi a obywatelami, między organami publicznymi a przedsiębiorstwami i organizacjami oraz między organami publicznymi z różnych państw. Wprowadzenie ujednoliconych, transgranicznych i łatwych w obsłudze platform interakcji doprowadzi do wzrostu wydajności zarówno w całej gospodarce, jak i w sektorze publicznym, oraz przyczyni się do rozwoju jednolitego rynku. Platforma usług podstawowych: Interoperacyjne elektroniczne systemy identyfikacji oraz uwierzytelniania w całej Europie. Uruchomiony zostanie zestaw połączonych i zabezpieczonych serwerów i protokołów uwierzytelniających, które zapewnią interoperacyjność różnorodnych systemów identyfikacji, uwierzytelniania i autoryzowania, jakie istnieją w Europie. Platforma ta umożliwi obywatelom i przedsiębiorcom dostęp do usług przez Internet – wtedy, kiedy skorzystanie z tych usług będzie niezbędne – na przykład do celów związanych z nauką, pracą, podróżami, opieką zdrowotną oraz prowadzeniem działalności gospodarczej za granicą. Będzie ona centralnym elementem wszystkich usług informatycznych, w przypadku których wymagane są elektroniczna identyfikacja i elektroniczne uwierzytelnianie, takich jak np. elektroniczne zamówienia publiczne, internetowe usługi opieki zdrowotnej, ujednolicone składanie sprawozdań z działalności gospodarczej, elektroniczna wymiana informacji sądowych, ogólnoeuropejska rejestracja działalności gospodarczej przez Internet, usługi administracji elektronicznej dla przedsiębiorstw, w tym zapewnienie łączności między rejestrami przedsiębiorstw w kontekście transgranicznych fuzji i filii zagranicznych. Platforma ta może również korzystać z zasobów i narzędzi wielojęzycznej platformy podstawowej. Usługi ogólne: a) Elektroniczne procedury zakładania i prowadzenia działalności gospodarczej w innym kraju europejskim : Usługa ta umożliwi realizację wszystkich niezbędnych czynności administracyjnych w kontekście transgranicznym drogą elektroniczną za pomocą pojedynczych punktów kontaktowych. Wprowadzenie tej usługi jest również spełnieniem wymogu określonego w dyrektywie 2006/123/WE dotyczącej usług na rynku wewnętrznym. b) Interoperacyjne transgraniczne usługi związane z elektronicznymi zamówieniami publicznymi : Dzięki tej usłudze każde przedsiębiorstwo w UE będzie mogło wziąć udział w europejskim przetargu publicznym ogłoszonym przez dowolne państwo członkowskie; będzie ona obejmować etapy przed udzieleniem zamówienia i po jego udzieleniu, integrując takie działania jak składanie ofert drogą elektroniczną, wirtualna dokumentacja przedsiębiorstwa, tworzenie elektronicznych katalogów, składanie elektronicznych zamówień i elektroniczne fakturowanie. c) Interoperacyjne transgraniczne usługi związane z e-sprawiedliwością : Usługa ta zapewni obywatelom, przedsiębiorcom, organizacjom i prawnikom praktykom transgraniczny dostęp przez Internet do środków/dokumentów prawnych i procedur sądowych. Umożliwi ona internetową współpracę transgraniczną (poprzez wymianę danych i dokumentów przez Internet) między organami prawnymi w różnych państwach członkowskich, a tym samym zwiększy efektywność procedur rozpatrywania transgranicznych spraw sądowych. d) Interoperacyjne transgraniczne usługi w dziedzinie e-zdrowia: Usługi te umożliwią interakcje między obywatelami/pacjentami i podmiotami świadczącymi usługi opieki zdrowotnej, przekazywanie danych między poszczególnymi instytucjami i poszczególnymi organizacjami oraz bezpośrednie kontakty między obywatelami/pacjentami i/lub pracownikami oraz placówkami służby zdrowia. Infrastruktura, która zostanie udostępniona, będzie zgodna z przepisami dotyczącymi ochrony danych, określonymi w szczególności w dyrektywach 95/46/WE i 2002/58/WE, a także z międzynarodowymi i krajowymi zasadami etyki związanymi z wykorzystywaniem dokumentacji zdrowotnej pacjentów i innych danych osobowych.Usługi te będą obejmować transgraniczny dostęp do elektronicznej dokumentacji zdrowotnej i elektroniczne wystawianie recept, jak również zdalne usługi medyczne/usługi elektroniczne wykorzystujące nowoczesne technologie w służbie osobom starszym, transgraniczne wielojęzyczne usługi językowe powiązane z wielojęzyczną platformą podstawową, dostęp do informacji dotyczących zabezpieczenia społecznego w oparciu o infrastrukturę systemu EESSI (system elektronicznej wymiany informacji dotyczących zabezpieczenia społecznego) itd. e) Europejska platforma służąca do połączenia europejskich rejestrów przedsiębiorstw: W ramach tego instrumentu udostępniony zostanie pakiet narzędzi i usług, dzięki którym między rejestrami przedsiębiorstw możliwa będzie wymiana informacji dotyczących zarejestrowanych przedsiębiorstw i ich oddziałów oraz fuzji i likwidacji przedsiębiorstw. Użytkownicy będą również mogli korzystać z wielojęzycznej funkcji wyszukiwania obejmującej wszystkie kraje, która będzie dostępna poprzez centralny punkt dostępu znajdujący się na portalu e-sprawiedliwość. Umożliwienie dostępu do informacji sektora publicznego i wielojęzycznych usług Dostęp do zasobów cyfrowych stanowiących część europejskiego dziedzictwa kulturowego Celem tej infrastruktury jest udostępnienie dużych zbiorów europejskich zasobów kulturowych w formie cyfrowej i wspieranie ich ponownego wykorzystywania przez osoby trzecie, przy pełnym poszanowaniu praw autorskich i praw pokrewnych. Platforma usług podstawowych: Platforma usług podstawowych zostanie opracowana w oparciu o istniejący już portal Europeana. Platforma ta, w ramach której konieczne będą rozwój i eksploatacja oprogramowania i rozproszonych zasobów służących do przetwarzania i przechowywania danych oraz zarządzanie nimi, zapewni jeden punkt dostępu do poszczególnych pozycji w ramach treści stanowiących europejskie dziedzictwo kulturowe, zestaw specyfikacji interfejsu umożliwiających korzystanie z infrastruktury (wyszukiwanie danych, pobieranie danych), wsparcie dla dostosowania metadanych oraz wprowadzania nowych treści, a także dostępność informacji na temat warunków ponownego wykorzystania treści dostępnych za pośrednictwem infrastruktury. Platforma umożliwi również ustanowienie dynamicznego dialogu internetowego z dostawcami treści oraz użytkownikami (obywatelami korzystającymi z portalu) i ponownymi użytkownikami (branżami twórczymi przemysłu) infrastruktury, którego celem będzie zapewnienie wsparcia dla działalności platformy, koordynacja powiązanych sieci oraz wymiana informacji. Usługi ogólne: a) Połączenie treści posiadanych przez instytucje kulturalne i właścicieli prywatnych w państwach członkowskich. b) Funkcje umożliwiające korzystanie z wkładu użytkowników, które zwiększą interaktywność i umożliwią użytkownikom aktywne współuczestnictwo w tworzeniu portalu. c) Łatwe w obsłudze usługi umożliwiające korzystanie z portalu obejmujące takie kwestie jak usprawnienie wyszukiwania i przeglądania, jak również zapewnienie wielojęzycznego dostępu. d) Wymiana informacji dotyczących praw i elementów infrastruktury służących do wydawania licencji. e) Ośrodki szkoleniowe w zakresie digitalizacji i ochrony cyfrowego dziedzictwa kulturowego. f) Repozytoria treści dla instytucji kulturalnych i repozytoria treści tworzonych przez użytkowników oraz ich długoterminowa ochrona. Dostęp do informacji sektora publicznego, które mogą zostać ponownie wykorzystane Dzięki tej infrastrukturze usług informatycznych możliwe będzie udostępnienie tych informacji posiadanych przez sektor publiczny w UE, które mogą być ujawnione, w celu ich ponownego wykorzystania. Platforma usług podstawowych: Rozproszone oprogramowanie i zasoby służące do przetwarzania i przechowywania danych zapewnią: jeden punkt dostępu do wielojęzycznych (dostępnych we wszystkich językach urzędowych UE) zbiorów danych przechowywanych przez organy publiczne w UE na poziomie europejskim, krajowym, regionalnym i lokalnym; narzędzia służące do wyszukiwania i do wizualizacji zbiorów danych; pewność, że w odniesieniu do dostępnych zbiorów danych uzyskano pozwolenie na publikację i ponowne rozpowszechnianie oraz że pochodzenie danych sprawdzono zgodnie z odpowiednią ścieżką audytu; zestaw interfejsów programów użytkowych dla oprogramowania typu klient służącego do obsługi infrastruktury (wyszukiwanie danych, gromadzenie statystyk, pobieranie danych), aby umożliwić opracowanie aplikacji zewnętrznych. Platforma umożliwi również gromadzenie i publikację danych statystycznych dotyczących funkcjonowania portalu, dostępności danych i aplikacji oraz sposobu, w jaki są one wykorzystywane. Usługi ogólne: Stopniowe rozszerzanie dostępu do wszystkich zbiorów danych przechowywanych i upublicznionych przez niemal wszystkie administracje publiczne w UE oraz zapewnienie możliwości wielojęzycznego wyszukiwania, co nastąpi poprzez: a) zagregowanie międzynarodowych, unijnych, krajowych, regionalnych i lokalnych zbiorów danych; b) zapewnienie interoperacyjności zbiorów danych, w tym rozwiązanie kwestii prawnych i kwestii związanych z udzielaniem licencji, w celu umożliwienia lepszego ponownego wykorzystywania tych danych; c) udostępnienie interfejsu służącego do otwierania infrastruktury danych w państwach trzecich; d) zapewnienie repozytoriów danych i usług w zakresie długoterminowej ochrony. Wielojęzyczny dostęp do usług internetowych Infrastruktura ta umożliwi wszystkim obecnym i przyszłym dostawcom usług internetowych świadczenie usług i udostępnianie treści w jak największej liczbie języków UE w sposób efektywny pod względem kosztów. Platforma usług podstawowych: Platforma umożliwi pozyskiwanie, utrzymywanie i udostępnianie dużych zbiorów danych językowych i systemów przetwarzania danych językowych przeznaczonych do wielokrotnego użytku. Będzie ona obejmować wszystkie języki UE i będzie zgodna z obowiązującymi normami, uzgodnionymi wymogami dotyczącymi świadczenia usług i wymogami prawnymi. Platforma umożliwi wszystkim zasilającym ją podmiotom elastyczne dodawanie, przechowywanie i udoskonalanie danych językowych i narzędzi oraz umożliwi organizacjom świadczącym lub opracowującym wielojęzyczne usługi łatwy, sprawiedliwy i bezpieczny dostęp do tych zasobów, a także da im możliwość wykorzystywania tych zasobów do innych celów. Dzięki platformie zapewnione będzie również wsparcie dla współpracy i wspólnych działań podejmowanych w ramach podobnych inicjatyw i wraz z podobnymi centrami danych, zarówno już istniejącymi, jak i takimi, które dopiero powstaną, w ramach UE, a także poza jej terytorium. Usługi ogólne: Platforma będzie zawierać szeroki zakres danych, które można ponownie wykorzystać, a także odpowiednie oprogramowanie; obsługa zapewniona będzie we wszystkich językach UE. Dane i elementy oprogramowania będą gromadzone, harmonizowane i integrowane w ramach rozproszonej infrastruktury usługowej. Platforma umożliwi również udostępnienie i – w niektórych obszarach – opracowanie lub rozszerzenie zakresu danych i oprogramowania, które będą wykorzystywane jako podstawowe komponenty do celów opracowania, dostosowania i zapewnienia wielojęzycznych usług lub wielojęzycznego dostępu do usług internetowych. Bezpieczeństwo i ochrona Infrastruktura służąca do obsługi programu „Bezpieczniejszy Internet” W ramach wsparcia udostępnione zostaną zintegrowane i interoperacyjne usługi na poziomie europejskim, oparte na wspólnej wiedzy oraz wspólnych zasobach, narzędziach i praktykach mających na celu wyposażenie dzieci, ich rodziców, opiekunów i nauczycieli w wiedzę, która umożliwi im optymalne wykorzystanie Internetu. Platforma usług podstawowych: Platforma usług podstawowych umożliwi pozyskiwanie, eksploatację i utrzymywanie wspólnych systemów informatycznych, baz danych i narzędzi informatycznych wykorzystywanych przez centra bezpieczniejszego Internetu (SIC) w państwach członkowskich oraz zapewni zaplecze administracyjne, które odpowiedzialne będzie za podejmowanie działań w odniesieniu do nielegalnych treści związanych z wykorzystywaniem seksualnym, i które będzie posiadać powiązania z policją oraz organizacjami międzynarodowymi, takimi jak np. Interpol, a także które w stosownych przypadkach odpowiedzialne będzie za zapewnienie usuwania tych treści przez odpowiednie strony internetowe. Uzupełnieniem platformy będą wspólne bazy danych. Usługi ogólne: a) Numery interwencyjne dla dzieci, rodziców i opiekunów, pod którymi uzyskać można informacje na temat optymalnego wykorzystania Internetu przez dzieci i na temat zapobiegania zagrożeniom związanym ze szkodliwymi i nielegalnymi treściami i zachowaniami, a także zaplecze administracyjne dla tych numerów. b) Numery interwencyjne pozwalające na zgłaszanie obecności w Internecie niezgodnych z prawem treści związanych z seksualnym wykorzystywaniem dzieci. c) Narzędzia służące do zapewnienia dostępu do treści i usług dostosowanych do wieku. d) Oprogramowanie, które umożliwia łatwe i szybkie zgłaszanie treści niezgodnych z prawem oraz ich usuwanie, jak również zgłaszanie przypadków dotyczących uwodzenia dzieci przez Internet i stosowania cyberprzemocy. e) Systemy oprogramowania umożliwiające szybsze identyfikowanie internetowych treści, które przedstawiają wykorzystywanie seksualne dzieci i które nie zostały dotychczas zgłoszone, jak również technologie mające wspomóc prowadzenie dochodzeń policyjnych, w szczególności jeśli chodzi o identyfikację dzieci będących ofiarami, sprawców i przypadków komercyjnego wykorzystania takich treści. Krytyczna infrastruktura teleinformatyczna W celu zwiększenia unijnej zdolności w zakresie gotowości, wymiany informacji, koordynacji i reagowania opracowane i uruchomione zostaną kanały i platformy komunikacyjne. Platforma usług podstawowych: Platforma usług podstawowych obejmować będzie sieć krajowych/rządowych zespołów reagowania na incydenty komputerowe (CERT), działających w oparciu o minimalny pakiet podstawowych zdolności. Sieć będzie stanowić trzon europejskiego systemu wymiany informacji i wczesnego ostrzegania (EISAS), przeznaczonego dla obywateli UE i MŚP. Usługi ogólne: a) Usługi proaktywne – monitorowanie rozwoju technologii oraz rozpowszechnianie i wymiana informacji związanych z ochroną; przygotowywanie ocen w zakresie ochrony; zapewnianie wytycznych dotyczących ochrony; zapewnianie usług wykrywania wtargnięć. b) Usługi reaktywne – postępowanie w przypadku zaistnienia incydentów i reagowanie na nie; ogłaszanie alarmów i wydawanie ostrzeżeń; analiza wrażliwości na zagrożenia i podejmowanie powiązanych z nią działań, reagowanie na złośliwe pliki (potwierdzanie szczegółowo sprawdzonych alarmów dotyczących nowych rodzajów złośliwego oprogramowania i innych złośliwych plików). Wdrażanie rozwiązań z zakresu technologii informacyjno-komunikacyjnych na potrzeby inteligentnych sieci energetycznych oraz inteligentnych usług energetycznych W ramach inteligentnych usług energetycznych wykorzystuje się nowoczesne technologie informacyjno-komunikacyjne, aby spełnić potrzeby obywateli (którzy mogą być producentami, jak również odbiorcami energii), dostawców energii oraz organów publicznych. Inteligentne usługi energetyczne obejmują interakcje między obywatelami a dostawcami energii, przekazywanie danych między poszczególnymi organizacjami oraz bezpośrednie kontakty między obywatelami. Usługi te otwierają możliwości dla istniejących i nowych podmiotów zarówno na rynku telekomunikacyjnym, jak i na rynku energetycznym, np. dla przedsiębiorstw usług energetycznych (ESCO). Mogą one również umożliwić przedsiębiorstwom i obywatelom uzyskiwanie informacji o emisjach gazów cieplarnianych generowanych przez zakupione przez nich usługi i produkty. Platforma usług podstawowych: Infrastruktura telekomunikacyjna, zazwyczaj stosowana przez przedsiębiorstwa użyteczności publicznej we współpracy z operatorami telekomunikacyjnymi, jak również niezbędne oprzyrządowanie informatyczne stanowiące część komponentów energetycznych (np. podstacji). Infrastruktura ta obejmuje również podstawowe usługi, które umożliwiają monitorowanie elementów fizycznych i kontrolę zarządzania energią, automatyzację i zarządzanie danymi oraz komunikację między różnymi podmiotami (usługodawcami, operatorami sieci i innych obiektów, konsumentami itd.). Usługi ogólne: Usługi ogólne będą na ogół realizowane przez różnego rodzaju nowe i innowacyjne podmioty, np. przez dostawców energii. przedsiębiorstwa usług energetycznych oraz agregaty energetyczne ułatwiające wchodzenie na rynek, zwłaszcza różnego rodzaju lokalnym MŚP, oraz zapobiegające monopolizacji rynku detalicznego. W ramach usług tych klienci będą mieć dostęp do funkcji umożliwiającej zarządzanie zapotrzebowaniem na energię, wykorzystywanymi odnawialnymi źródłami energii i możliwościami magazynowania energii w celu zoptymalizowania swojego zużycia energii i zmniejszenia rachunków za energię oraz emisji gazów cieplarnianych, przy czym zapewnione będą jednocześnie ochrona i bezpieczeństwo danych. a) Inteligentne systemy pomiarowe służące do pomiaru zużycia energii i przekazywania informacji na ten temat. Usługi ogólne obejmują również oprzyrządowanie do zarządzania energią na miejscu, tzn. oprzyrządowanie informatyczne powiązane z sieciami domowymi, które jest podłączone do inteligentnych liczników. b) Oprogramowanie, które decyduje, kiedy dokonać kupna/sprzedaży energii, kiedy włączać/wyłączać urządzenia w zależności od sygnałów cenowych od dostawcy energii, prognozy pogody, sposobów zarządzania danymi i przekazywania ich, kontroli i automatyzacji urządzeń oraz rozwiązań sieciowych. [1] COM(2010) 2020. [2] COM(2010) 245. [3] COM(2011) 500/I wersja ostateczna i COM(2011) 500/II wersja ostateczna (poszczególne dziedziny polityki). [4] Dodać odniesienie. [5] Dane liczbowe są podane w cenach stałych z 2011 r. [6] Dz.U. C […] z […], s. […]. [7] Dz.U. C […] z […], s. […]. [8] COM(2010) 245 wersja ostateczna/2. [9] COM(2010) 472. [10] COM(2011) 500 wersja ostateczna. [11] Dz.U. C […] z […], s. […]. [12] Dz.U. L 251 z 25.9.2010, s. 35. [13] Dz.U. L 260 z 3.10.2009, s. 20. [14] Dz.U. L 88 z 4.4.2011, s. 45. [15] Dz.U. L 183 z 11.7.1997, s.12. [16] Zgodnie z art. 11 lit. e) rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady ustanawiającego niektóre wspólne przepisy dotyczące Europejskiego Funduszu Rozwoju Regionalnego, Europejskiego Funduszu Społecznego, Funduszu Spójności, Europejskiego Funduszu Rolnego na rzecz Rozwoju Obszarów Wiejskich oraz Europejskiego Funduszu Morskiego i Rybackiego objętych zakresem wspólnych ram strategicznych oraz ustanawiającego przepisy ogólne dotyczące Europejskiego Funduszu Rozwoju Regionalnego, Europejskiego Funduszu Społecznego i Funduszu Spójności, oraz uchylającego rozporządzenie (WE) nr 1083/2006. COM(2011) 615 wersja ostateczna. [17] Odniesienie do komunikatu w sprawie IPv6: COM (2008) 313 Udoskonalenie techniki internetowej – Plan działania dotyczący wdrażania protokołu internetowego, wersja 6 (IPv6) w Europie.