UZASADNIENIE

1.           Przebieg procedury

Załączony wniosek stanowi instrument prawny upoważniający do podpisania Umowy o handlu między Unią Europejską a Kolumbią i Peru:

-             Wniosek dotyczący decyzji Rady w sprawie podpisania Umowy o handlu.

Negocjacje między UE i Wspólnotą Andyjską Narodów (zwana dalej Wspólnotą Andyjską) dotyczące międzyregionalnej umowy o stowarzyszeniu, obejmującej dialog polityczny, współpracę i handel, rozpoczęto w czerwcu 2007 r. w następstwie decyzji Rady upoważniającej do rozpoczęcia tych negocjacji przyjętej w kwietniu tego samego roku. Niestety brak porozumienia między państwami andyjskimi w sprawie podejścia do wielu kluczowych kwestii związanych z handlem, objętych przewidywaną umową, doprowadził do zawieszenia rozmów w czerwcu 2008 r. W tych okolicznościach w dniu 17 grudnia 2008 r. Komisja przedstawiła Radzie zalecenie w celu zmiany istniejącego upoważnienia, aby kontynuować negocjacje w sprawie umowy o handlu z państwami Wspólnoty Andyjskiej, które są do tego gotowe.

W dniu 19 stycznia 2009 r. Rada upoważniła Komisję do rozpoczęcia negocjacji dotyczących wielostronnej umowy o handlu z tymi państwami, które podzielają nasz ogólny cel zawarcia umowy zrównoważonej, ambitnej, kompleksowej i zgodnej z zasadami WTO. Prezydenci Kolumbii, Ekwadoru i Peru potwierdzili swoją wolę podjęcia negocjacji w pismach do przewodniczącego Barroso w styczniu 2009 r. Boliwia odniosła się bardzo krytycznie do nowej formy umowy i nie wykazała zainteresowania uczestnictwem. Nowe negocjacje w sprawie wielostronnej umowy o handlu rozpoczęto zatem w styczniu 2009 r. między UE a Kolumbią, Ekwadorem i Peru. Po 4 rundach Ekwador zawiesił swój udział w rozmowach i negocjacje toczyły się nadal tylko z Peru i Kolumbią. Zakończyły się one pomyślnie w maju 2010 r. i po etapie przeglądu prawnego tekst Umowy o handlu parafowano z Kolumbią i Peru w dniu 23 marca 2011 r.

Zgodnie z wytycznymi negocjacyjnymi Komisja osiągnęła cele w zakresie usuwania wysokich ceł i barier technicznych w handlu, liberalizacji rynku usług, ochrony cennych oznaczeń geograficznych UE, otwarcia rynków zamówień publicznych, uwzględnienia zobowiązań dotyczących egzekwowania norm pracy i ochrony środowiska oraz zapewnienia skutecznych i szybkich procedur rozstrzygania sporów. Osiągnięto zatem cel wyjścia poza zobowiązania w ramach WTO i zapewnienia równych szans z konkurentami w tym regionie, takimi jak Stany Zjednoczone.

Umowa stanowi przede wszystkim szansę dla UE na umocnienie reform Kolumbii i Peru zmierzających do integracji z gospodarką światową, zwiększenia dobrobytu i stabilizacji rozwoju w celu poprawy warunków życia ich mieszkańców. Poprzez klauzulę o przystąpieniu zachęca się również innych członków Wspólnoty Andyjskiej do przystąpienia do Umowy, gdy uznają to za stosowne.

Komitet Rady ds. Polityki Handlowej informował ustnie i pisemnie państwa członkowskie UE o procesie negocjacji z Kolumbią, Peru oraz Ekwadorem (dopóki uczestniczył w negocjacjach). Parlament Europejski był również regularnie informowany o rozwoju sytuacji przez swoją Komisję Handlu Międzynarodowego (INTA). Pełny tekst będący wynikiem negocjacji przekazywany był przez cały czas trwania procesu obu instytucjom. Szczegółową ocenę wpływu handlu na zrównoważony rozwój badającą potencjalny wpływ Umowy pod kątem gospodarczym, społecznym i środowiskowym przeprowadzono i opublikowano w październiku 2009 r.

2.           Charakter i zakres Umowy

Umowa o handlu między UE, Kolumbią i Peru stwarza podmiotom gospodarczym z UE warunki do pełnego korzystania z możliwości i komplementarności pojawiającej się między naszymi gospodarkami. Wdrożenie Umowy całkowicie zwolni eksporterów produktów przemysłowych i rybołówstwa z UE do Peru i Kolumbii z płacenia ceł. Spełnia ona kryteria zawarte w art. XXIV GATT (dotyczącym zniesienia ceł i innych ograniczających przepisów handlowych w odniesieniu do praktycznie całego handlu między stronami) tj.: zwolnieniem objęto 99 % eksportu UE (100 % naszego handlu produktami przemysłowymi za 10 lat oraz około 85% handlu produktami rolnymi po 17 latach). Ponadto w Umowie przewidziano zniesienie niektórych trudnych barier pozataryfowych. Peru i Kolumbia będą natomiast korzystać z nowego szerokiego dostępu do rynku UE, zwłaszcza w odniesieniu do swoich głównych eksportowych produktów rolnych: bananów, cukru i rumu, przy czym z chwilą wejścia Umowy w życie UE całkowicie zniesie cła na produkty przemysłowe i produkty rybołówstwa pochodzące z Kolumbii i Peru.

W dziedzinie usług i zakładania przedsiębiorstw, a także uwzględnienia zamówień publicznych, jest to jedna z najbardziej ambitnych umów kiedykolwiek wynegocjowanych przez Komisję. Obejmuje ona istotne zobowiązania we wszystkich kluczowych sektorach (w szczególności w sektorze usług finansowych, telekomunikacji, transportu), zwłaszcza w zakresie transgranicznego świadczenia usług i zakładania przedsiębiorstw, w zadowalający sposób uwzględniono przy tym obawy UE dotyczące tymczasowej obecności osób fizycznych w celach służbowych (sposób 4). W kwestii zamówień UE uzyskała zobowiązanie instytucji zarówno na szczeblu centralnym jak i podcentralnym o stosunkowo niskich progach.

W Umowie określono również zasady wykraczające poza te uzgodnione w ramach porozumień wielostronnych, dotyczące w szczególności własności intelektualnej (np. ochrona 205 oznaczeń geograficznych UE, wyjaśnienie warunków ochrony danych); zrównoważonego rozwoju (Umowa spełnia lub przekracza standardy GSP+ w zakresie kwestii dotyczących pracy i środowiska i zawiera szczegółowe zobowiązania dotyczące zrównoważonego zarządzania rybołówstwem); konkurencji (zasady dotyczące monopoli i przedsiębiorstw państwowych – zobowiązania w zakresie przejrzystości w odniesieniu do subsydiów); barier technicznych w handlu (m.in. elementy WTO+ w zakresie nadzoru rynku, przejrzystość procedur legislacyjnych oraz normy etykietowania lub oznaczania); środków sanitarnych i fitosanitarnych (środki WTO+ w zakresie dobrostanu zwierząt, regionalizacji, zatwierdzania przedsiębiorstw eksportujących, inspekcji na miejscu i kontroli przywozu). Ponadto w Umowie ustanowiono Komitet ds. Handlu oraz podkomitety, aby umożliwić prowadzenie konsultacji dotyczących konkretnych problemów handlowych w ramach poszczególnych tytułów. Podstawową wartością dodaną Umowy jest zatem utrwalenie i wspieranie na poziomie krajowym – wykraczające poza zasady wynikające z ram WTO – polityki otwartości i przestrzegania uzgodnionych na szczeblu międzynarodowym najlepszych praktyk, przy jednoczesnym zapewnieniu przejrzystego, niedyskryminacyjnego i przewidywalnego otoczenia dla podmiotów i inwestorów UE w regionie – w szczególności za pośrednictwem przewidzianego w Umowie dwustronnego mechanizmu rozstrzygania sporów.

Umowa obejmuje również tytuł dotyczący pomocy technicznej i budowania potencjału handlowego, mający na celu promowanie konkurencyjności innowacji oraz ułatwianie handlu i transferu technologii między stronami.

Wszystkie obszary objęte Umową o handlu wchodzą w zakres kompetencji UE, a w szczególności w zakres art. 91, art. 100 ust. 2 i art. 207 TFUE. Unia Europejska powinna zatem zawrzeć Umowę na podstawie decyzji Rady zgodnie z art. 218 ust. 5 TFUE.

3.         Procedury

Komisja ocenia wyniki negocjacji jako satysfakcjonujące i zwraca się do Rady z wnioskiem:

– o upoważnienie do podpisania, w imieniu Unii Europejskiej, Umowy o handlu między Unią Europejską a Kolumbią i Peru.

2011/0245 (NLE)

Wniosek

DECYZJA RADY

w sprawie podpisania, w imieniu Unii Europejskiej, Umowy o handlu między Unią Europejską a Kolumbią i Peru

RADA UNII EUROPEJSKIEJ,

uwzględniając Traktat o funkcjonowaniu Unii Europejskiej, w szczególności jego art. 91, art. 100 ust. 2 i art. 207 ust. 4 akapit pierwszy w związku z art. 218 ust. 5,

uwzględniając wniosek Komisji[1],

a także mając na uwadze, co następuje:

(1)       W dniu 19 stycznia 2009 r. Rada upoważniła Komisję do rozpoczęcia, w imieniu Unii Europejskiej, negocjacji dotyczących wielostronnej umowy o handlu z państwami członkowskimi Wspólnoty Andyjskiej, które chciały zawrzeć umowę ambitną, kompleksową i zrównoważoną.

(2)       Negocjacje te zakończono, a Umowa o handlu między Unią Europejską a Kolumbią i Peru (zwana dalej „Umową”) została parafowana w dniu 23 marca 2011 r.

(3)       Umowę należy podpisać w imieniu Unii Europejskiej,

PRZYJMUJE NINIEJSZĄ DECYZJĘ :

Artykuł 1

Niniejszym zatwierdza się, w imieniu Unii Europejskiej, podpisanie Umowy o handlu między Unią Europejską a Kolumbią i Peru, z zastrzeżeniem zawarcia tej Umowy.

Tekst Umowy załączony jest do niniejszej decyzji

Artykuł 2

Sekretariat Generalny Rady przekazuje osobie lub osobom wskazanym przez negocjatora uprawnienia do podpisania w imieniu Unii Europejskiej Umowy, z zastrzeżeniem jej zawarcia.

Artykuł 3

Niniejsza decyzja wchodzi w życie z dniem jej przyjęcia.

Sporządzono w Brukseli dnia […] r.

                                                                       W imieniu Rady

                                                                       Przewodniczący

OCENA SKUTKÓW FINANSOWYCH REGULACJI DLA WNIOSKÓW, KTÓRYCH WPŁYW NA BUDŻET OGRANICZA SIĘ WYŁĄCZNIE DO DOCHODÓW

1.           TYTUŁ WNIOSKU:

DECYZJA RADY w sprawie podpisania, w imieniu Unii Europejskiej, Umowy o handlu między Unią Europejską a Kolumbią i Peru

2.           POZYCJE W BUDŻECIE:

Rozdział i artykuł: 12 0

Kwota zapisana w budżecie na koniec okresu wprowadzania w życie

3.           WPŁYW FINANSOWY

¨      Wniosek nie ma wpływu finansowego

x     Wniosek nie ma wpływu finansowego na wydatki, lecz ma następujący wpływ finansowy na dochody:

(mln EUR do jednego miejsca po przecinku)

|| ||

Pozycja w budżecie || Dochody[2] || Okres 12 miesięcy, od dnia dd/mm/rrrr || [Rok n]

Artykuł … || Wpływ na zasoby własne || || 137,5

Artykuł … || Wpływ na zasoby własne || ||

Sytuacja po rozpoczęciu działania

|| [n+1] || [n+2] || [n+3] || [n+4] || [n+5]

Artykuł … || || || || ||

Artykuł … || || || || ||

4.           ŚRODKI ZWALCZANIA NADUŻYĆ FINANSOWYCH

Przepisy celne UE mają zapewnić prawidłowe stosowanie wszystkich środków celnych UE, w tym preferencji taryfowych, określonych w Umowie o handlu, zawierającej również niezbędne przepisy w zakresie stosowania preferencyjnych reguł pochodzenia oraz współpracy administracyjnej (załącznik II), pomocy w dochodzeniach (załącznik V), oraz możliwości, po konsultacjach, tymczasowego wycofania preferencji taryfowych w przypadku nadużyć finansowych i nieprawidłowości dotyczących preferencyjnego traktowania (załącznik III).

5.           INNE UWAGI

Niniejsze szacunki opierają się na średniej wielkości przywozu w latach 2007-2009 i odpowiadają rocznej utracie dochodów wynikającej z 1) pełnego wdrożenia preferencji taryfowych wynegocjowanych w ramach Umowy o handlu, co nastąpi 10 lat po jej wejściu w życie, oraz 2) początkowego poziomu przyznanych kontyngentów taryfowych. W latach wcześniejszych utrata dochodów będzie niższa, mając również na uwadze prawdopodobny wzrost przywozu produktów objętych stopniowym obniżaniem ceł, który częściowo zrównoważy utratę dochodów.

[1]               Dz.U. C […] z […], s. […].

[2]               W przypadku tradycyjnych zasobów własnych (opłaty rolne, opłaty wyrównawcze od cukru, opłaty celne) należy wskazać kwoty netto, tzn. kwoty brutto po odliczeniu 25 % na poczet kosztów poboru.