UZASADNIENIE Po złożeniu wniosku przez prezydenta Republiki Francuskiej Rada Europejska wyraziła w październiku 2010 r. zgodę na zmianę statusu wyspy Saint-Barthélemy, która jest obecnie regionem najbardziej oddalonym UE, aby z dniem 1 stycznia 2012 r. uzyskała ona status kraju lub terytorium zamorskiego, określony w części czwartej Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej. Republika Francuska poinformowała instytucje Unii o swoim zamiarze utrzymania euro jako waluty we Wspólnocie Saint-Barthélemy, mimo że nie będzie ona już dłużej częścią terytorium Unii Europejskiej. W swojej decyzji z dnia 13 kwietnia 2011 r. Rada upoważniła Komisję do negocjowania, wspólnie z Europejskim Bankiem Centralnym, układu monetarnego z Republiką Francuską działającą w imieniu francuskiej zbiorowości zamorskiej Saint-Barthélemy. Projekt układu załączony do tej decyzji został wynegocjowany przez poszczególne strony i parafowany dnia 30 maja 2011 r. Zgodnie z art. 4 upoważnienia wzywa się Radę do przyjęcia decyzji w sprawie podpisania i zawarcia układu. 2011/0157 (NLE) Wniosek dotyczący DECYZJA RADY w sprawie podpisania i zawarcia Układu monetarnego między Unią Europejską a Republiką Francuską dotyczącego utrzymania euro jako waluty we Wspólnocie Saint Barthélemy w związku ze zmianą jej statusu wobec Unii Europejskiej RADA UNII EUROPEJSKIEJ, uwzględniając Traktat o funkcjonowaniu Unii Europejskiej, w szczególności jego art. 219 ust. 3, uwzględniając decyzję Rady w sprawie ustaleń dotyczącychnegocjowania układu monetarnego z Republiką Francuskądziałającą w imieniu francuskiej zbiorowości zamorskiej Saint-Barthélemy[1], w szczególności jej art. 4, uwzględniając wniosek Komisji Europejskiej, a także mając na uwadze, co następuje: 1. W decyzji 2010/718/UE Rady Europejskiej z dnia 29 października 2010 r. w sprawie zmiany wobec Unii Europejskiej statusu wyspy Saint-Barthélemy[2] przewidziano, że z dniem 1 stycznia 2012 r. wyspa Saint-Barthélemy przestaje być regionem najbardziej oddalonym Unii i otrzymuje od tego dnia status kraju lub terytorium zamorskiego, określony w części czwartej Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej. Republika Francuska zobowiązała się zawrzeć umowy, które są niezbędne do tego, by zmiana statusu przebiegła bez uszczerbku dla interesów Unii. 2. Republika Francuska poinformowała instytucje Unii o swoim zamiarze utrzymania euro jako jedynej waluty we Wspólnocie Saint-Barthélemy. Należy zatem zawrzeć układ monetarny. 3. Dnia 13 kwietnia 2011 r. Rada upoważniła Komisję, działającą wspólnie z Europejskim Bankiem Centralnym i za jego zgodą w sprawach należących do jego zakresu kompetencji, do podjęcia negocjacji z Republiką Francuską, działającą w imieniu francuskiej zbiorowości zamorskiej Saint-Barthélemy, w celu zawarcia układu monetarnego. Układ taki został parafowany dnia 30 maja 2011 r. 4. Układ ten należy podpisać i zawrzeć, PRZYJMUJE NINIEJSZĄ DECYZJĘ: Artykuł 1 1. Niniejszym zatwierdza się w imieniu Unii podpisanie Układu monetarnego między Unią Europejską a Republiką Francuską dotyczącego utrzymania euro jako waluty we Wspólnocie Saint-Barthélemy w związku ze zmianą jej statusu wobec Unii Europejskiej (zwanego dalej „układem”), z zastrzeżeniem jego zawarcia. 2. Tekst układu jest dołączony do niniejszej decyzji. 3. Przewodniczący Rady zostaje upoważniony do wyznaczenia osoby umocowanej lub osób umocowanych do podpisania układu w imieniu Unii, z zastrzeżeniem jego zawarcia. Artykuł 2 1. Niniejszym zatwierdza się układ w imieniu Unii. 2. Przewodniczący Rady zostaje upoważniony do wyznaczenia osoby umocowanej do dokonania, w imieniu Unii, powiadomienia, o którym mowa w art. 11 układu. Artykuł 3 Niniejsza decyzja wchodzi w życie z dniem jej przyjęcia. Sporządzono w Brukseli dnia […] r. W imieniu Rady Przewodniczący ZAŁĄCZNIK UKŁAD MONETARNY między Unią Europejską a Republiką Francuską dotyczący utrzymania euro jako waluty we Wspólnocie Saint-Barthélemy w związku ze zmianą jej statusu wobec Unii Europejskiej UNIA EUROPEJSKA, reprezentowana przez Komisję Europejską, oraz REPUBLIKA FRANCUSKA, działająca w imieniu wyspy Saint-Barthélemy, mając na uwadze, co następuje: (1) Wspólnota Saint-Barthélemy stanowi integralną część Republiki Francuskiej, lecz z dniem 1 stycznia 2012 r. przestanie być częścią Unii Europejskiej, zgodnie z decyzją 2010/718/UE Rady Europejskiej z dnia 29 października 2010 r. w sprawie zmiany wobec Unii Europejskiej statusu wyspy Saint-Barthélemy. (2) Republika Francuska pragnie, aby Wspólnota Saint-Barthélemy zachowała tę samą walutę co Francja kontynentalna, i zamierza w tym celu w dalszym ciągu przyznawać status prawnego środka płatniczego na terytorium Wspólnoty Saint-Barthélemy wyłącznie banknotom i monetom euro wyemitowanym przez Eurosystem i państwa członkowskie, które przyjęły euro. (3) Należy zapewnić ciągłość stosowania w odniesieniu do Wspólnoty Saint-Barthélemy przepisów obecnego i przyszłego prawa Unii Europejskiej niezbędnych do funkcjonowania unii gospodarczej i walutowej, aby w szczególności zapewnić jednolitą politykę pieniężną Eurosystemu, stworzyć równe szanse dla instytucji finansowych usytuowanych w strefie euro oraz zapobiegać oszustwom, fałszowaniu gotówkowych i bezgotówkowych środków płatniczych i praniu pieniędzy. (4) Niniejszy układ monetarny zostaje zawarty z państwem członkowskim działającym w imieniu terytorium zależnego i z tego względu nie przewiduje prawa bicia monety. Środki płatnicze oraz prawo bankowe i finansowe wchodzą w zakres kompetencji państwa francuskiego. W dziedzinach niezbędnych do prawidłowego funkcjonowania unii gospodarczej i walutowej przepisy ustawodawcze i wykonawcze prawa francuskiego mają pełnoprawne zastosowanie w odniesieniu do Wspólnoty Saint-Barthélemy na mocy jej statusu, UZGADNIAJĄ, CO NASTĘPUJE: Artykuł 1 Euro pozostaje walutą Wspólnoty Saint-Barthélemy. Artykuł 2 Republika Francuska w dalszym ciągu przyznaje banknotom i monetom euro status prawnego środka płatniczego we Wspólnocie Saint-Barthélemy. Artykuł 3 1. Republika Francuska w dalszym ciągu stosuje w odniesieniu do Wspólnoty Saint-Barthélemy akty prawne i przepisy Unii Europejskiej niezbędne do funkcjonowania unii gospodarczej i walutowej i dotyczące: a) banknotów i monet euro; b) zapobiegania oszustwom i fałszowaniu gotówkowych i bezgotówkowych środków płatniczych; c) medali i żetonów; d) środków niezbędnych do używania euro jako jedynej waluty, przyjętych na mocy art. 133 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej; e) prawodawstwa w dziedzinie bankowości i finansów, w tym aktów prawnych przyjętych przez Europejski Bank Centralny; f) zapobiegania praniu pieniędzy; g) wymogów sprawozdawczości statystycznej ustanowionych przez Eurosystem. 2. Republika Francuska zobowiązuje się do ścisłej współpracy z Europolem na terytorium Wspólnoty Saint-Barthélemy w zakresie zapobiegania oszustwom i fałszowaniu środków płatniczych oraz zapobiegania i przeciwdziałania praniu pieniędzy. Artykuł 4 Przepisy wydane przez właściwe organy francuskie w celu transpozycji aktów przyjętych przez Unię Europejską – w tym aktów Europejskiego Banku Centralnego – w dziedzinach wymienionych w art. 3 ust. 1 niniejszego układu mają pełnoprawne zastosowanie na tych samych warunkach we Wspólnocie Saint-Barthélemy. Artykuł 5 Akty Unii Europejskiej przyjęte w dziedzinach wymienionych w art. 3 ust. 1 – w tym akty Europejskiego Banku Centralnego – bezpośrednio stosowane w państwach członkowskich mają pełnoprawne zastosowanie na tych samych warunkach we Wspólnocie Saint-Barthélemy. Artykuł 6 Instytucje kredytowe i, w stosownych przypadkach, inne instytucje finansowe uprawnione do prowadzenia działalności we Wspólnocie Saint-Barthélemy mają dostęp do międzybankowych systemów płatności i rozrachunków oraz systemów rozrachunku papierów wartościowych w strefie euro na tych samych warunkach co instytucje znajdujące się na terytorium Francji kontynentalnej. Artykuł 7 Raz na dwa lata Republika Francuska kieruje do Komisji i Europejskiego Banku Centralnego sprawozdanie dotyczące stosowania we Wspólnocie Saint-Barthélemy aktów prawnych i przepisów Unii Europejskiej wchodzących w zakres niniejszego układu. W sprawozdaniu zawiera się w szczególności wykaz aktów Unii Europejskiej – w tym aktów Europejskiego Banku Centralnego – podlegających bezpośredniemu zastosowaniu, które zgodnie z art. 5 niniejszego układu mają pełnoprawne zastosowanie we Wspólnocie Saint-Barthélemy. Pierwsze sprawozdanie zostaje przekazane przed końcem 2012 r. Artykuł 8 1. W stosownych przypadkach zwoływany jest wspólny komitet. Komitetowi przewodniczy Komisja, a w jego skład wchodzą przedstawiciele Unii Europejskiej i Republiki Francuskiej. 2. Delegacji Unii Europejskiej przewodniczy Komisja, a w jej skład wchodzą przedstawiciele Europejskiego Banku Centralnego. 3. Posiedzenia wspólnego komitetu odbywają się na wniosek jednego z członków delegacji Unii Europejskiej lub Republiki Francuskiej i mają na celu rozpatrzenie wszelkich ewentualnych problemów, które mogą powstać w związku ze stosowaniem niniejszego układu. Artykuł 9 Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej ma wyłączne kompetencje do rozstrzygania wszelkich sporów między stronami, które mogą powstać w związku ze stosowaniem niniejszego układu i które nie mogły zostać rozwiązane przez wspólny komitet. Artykuł 10 Unia Europejska i Republika Francuska mogą wypowiedzieć niniejszy układ z zachowaniem rocznego okresu wypowiedzenia. Artykuł 11 Niniejszy układ wchodzi w życie z dniem 1 stycznia 2012 r., po wzajemnym powiadomieniu się stron o zakończeniu właściwych dla nich procedur ratyfikacji. Artykuł 12 Niniejszy układ sporządzono w dwóch egzemplarzach, w języku francuskim i angielskim. Teksty sporządzone w każdym z tych języków są jednakowo autentyczne. W imieniu Unii Europejskiej W imieniu Republiki Francuskiej XXX XXX [1] Decyzja przyjęta dnia 13 kwietnia 2011 r. [2] Dz.U. L 325 z 9.12.2010, s. 4.