/* COM/2011/0108 końcowy - NLE 2011/0048 */ Wspólny wniosek ROZPORZĄDZENIE RADY w sprawie środków ograniczających w związku z sytuacją w Libii
[pic] | KOMISJA EUROPEJSKA | WYSOKI PRZEDSTAWICIEL UNII EUROPEJSKIEJ DO SPRAW ZAGRANICZNYCH I POLITYKI BEZPIECZEŃSTWA | Bruksela, dnia 28.2.2011 KOM(2011) 108 wersja ostateczna 2011/0048 (NLE) Wspólny wniosek ROZPORZĄDZENIE RADY w sprawie środków ograniczających w związku z sytuacją w Libii UZASADNIENIE 1. Decyzja Rady 2011/[…]/WPZiB z dnia […] r. stanowi o przyjęciu środków ograniczających w związku z sytuacją w Libii w celu wypełnienia rezolucji Rady Bezpieczeństwa ONZ nr 1970 (2011) i przewiduje niezależne dodatkowe środki ograniczające UE w związku z powagą sytuacji w Libii. 2. Środki te obejmują embargo na broń, zakaz wywozu sprzętu do represji wewnętrznych, a także restrykcje wjazdowe oraz zamrożenie środków finansowych i zasobów gospodarczych osób i podmiotów zaangażowanych w poważne naruszenia praw człowieka w Libii, w tym udział w naruszających prawo międzynarodowe atakach na ludność cywilną i obiekty. 3. Wysoki Przedstawiciel UE do Spraw Zagranicznych i Polityki Bezpieczeństwa oraz Komisja wnoszą o wdrożenie tych środków w drodze rozporządzenia na podstawie art. 215 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej (TFUE). 2011/0048 (NLE) Wspólny wniosek ROZPORZĄDZENIE RADY w sprawie środków ograniczających w związku z sytuacją w Libii RADA UNII EUROPEJSKIEJ, uwzględniając Traktat o funkcjonowaniu Unii Europejskiej, w szczególności jego art. 215, uwzględniając decyzję Rady 2011/[…]/WPZiB z dnia […] r. w sprawie środków ograniczających w związku z sytuacją w Libii, uwzględniając wspólny wniosek Wysokiego Przedstawiciela Unii do Spraw Zagranicznych i Polityki Bezpieczeństwa oraz Komisji, po konsultacji z Europejskim Inspektorem Ochrony Danych, a także mając na uwadze, co następuje: 4. Zgodnie z rezolucją Rady Bezpieczeństwa Organizacji Narodów Zjednoczonych nr 1970 (2011) z dnia 26 lutego 2011 r., Decyzja Rady 2011/[…]/WPZiB z dnia […] r. stanowi o embargo na broń, zakazie sprzętu do represji wewnętrznych, a także o restrykcjach wjazdowych i zamrożeniu środków finansowych i zasobów gospodarczych określonych osób i podmiotów zaangażowanych w poważne naruszenia praw człowieka w Libii, w tym udział w naruszających prawo międzynarodowe atakach na ludność cywilną i obiekty. Osoby fizyczne lub prawne, podmioty i organy, o których mowa, są wymienione w załącznikach do decyzji. 5. Niektóre z tych środków wchodzą w zakres Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej, zatem do ich wdrożenia niezbędne są działania regulacyjne na szczeblu unijnym, w szczególności, aby zagwarantować jednolite stosowanie tych środków przez podmioty gospodarcze we wszystkich państwach członkowskich. 6. Niniejsze rozporządzenie nie narusza praw podstawowych i jest zgodne z zasadami uznanymi w szczególności w Karcie praw podstawowych Unii Europejskiej, w szczególności z prawem do skutecznego środka prawnego i do rzetelnego procesu sądowego oraz prawem do ochrony danych osobowych. Niniejsze rozporządzenie powinno być stosowane zgodnie z tymi prawami. 7. Artykuł 291 ust. 2 TFUE stanowi, że jeżeli konieczne są jednolite warunki wykonywania prawnie wiążących aktów Unii, takich jak rozporządzenia przyjęte na podstawie art. 215 TFUE, akty te powierzają uprawnienia wykonawcze Komisji. 8. Na potrzeby wprowadzania w życie niniejszego rozporządzenia oraz w celu zapewnienia najwyższego stopnia pewności prawa w Unii, nazwiska i inne istotne dane dotyczące osób fizycznych i prawnych, podmiotów i organów, których środki finansowe i zasoby gospodarcze muszą zostać zamrożone zgodnie z niniejszym rozporządzeniem, należy podać do wiadomości publicznej. Każde przetwarzanie danych osobowych powinno przebiegać zgodnie z rozporządzeniem (WE) nr 45/2001 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 18 grudnia 2000 r. o ochronie osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych przez instytucje i organy wspólnotowe i o swobodnym przepływie takich danych[1] oraz zgodnie z dyrektywą 95/46/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 24 października 1995 r. w sprawie ochrony osób fizycznych w zakresie przetwarzania danych osobowych i swobodnego przepływu tych danych[2]. 9. W celu zapewnienia skuteczności środków ustanowionych w niniejszym rozporządzeniu musi ono wejść w życie w trybie natychmiastowym, PRZYJMUJE NINIEJSZE ROZPORZĄDZENIE: Artykuł 1 Do celów niniejszego rozporządzenia stosuje się następujące definicje: a) „środki finansowe” oznaczają aktywa finansowe i wszelkiego rodzaju korzyści ekonomiczne, w tym między innymi: (i) gotówkę, czeki, roszczenia pieniężne, weksle trasowane, przekazy pieniężne i inne instrumenty płatnicze; (ii) depozyty złożone w instytucjach finansowych lub innych podmiotach, salda na rachunkach, wierzytelności i zobowiązania dłużne; (iii) papiery wartościowe i papiery dłużne w obrocie publicznym lub niepublicznym, w tym akcje i udziały, certyfikaty papierów wartościowych, obligacje, weksle, warranty, skrypty dłużne, kontrakty na instrumenty pochodne; (iv) odsetki, dywidendy lub inne przychody z aktywów oraz wartości narosłe z aktywów lub wygenerowane przez te aktywa; (v) kredyty, prawa do potrącenia, gwarancje, gwarancje właściwego wykonania umów lub inne zobowiązania finansowe; (vi) akredytywy, konosamenty, umowy sprzedaży; (vii) dokumenty poświadczające posiadanie udziałów w środkach lub zasobach finansowych; b) „zamrożenie środków finansowych” oznacza zapobieganie wszelkim ruchom tych środków, ich przenoszeniu, zmianom, wykorzystaniu, udostępnianiu lub dokonywaniu nimi transakcji w jakikolwiek sposób, który powodowałby jakąkolwiek zmianę ich wielkości, wartości, lokalizacji, własności, posiadania, charakteru, przeznaczenia lub inną zmianę, która umożliwiłaby korzystanie z nich, w tym zarządzanie portfelem; c) „zasoby gospodarcze” oznaczają aktywa wszelkiego rodzaju, rzeczowe i niematerialne, ruchome i nieruchome, które nie są środkami finansowymi, ale mogą być użyte do pozyskania środków finansowych, towarów lub usług; d) „zamrożenie zasobów gospodarczych” oznacza zapobieganie wykorzystywaniu tych zasobów do uzyskiwania środków finansowych, towarów lub usług w jakikolwiek sposób, w tym między innymi poprzez ich sprzedaż, wynajem lub obciążanie ich hipoteką; e) „pomoc techniczna” oznacza wszelkie wsparcie techniczne związane z naprawami, pracami rozwojowymi, produkcją, montażem, testowaniem i konserwacją oraz wszelką inną obsługę techniczną, mogące przyjmować formy takie, jak instruktaż, doradztwo, szkolenia, przekazanie praktycznej wiedzy i umiejętności lub usługi konsultingowe; pomoc techniczna obejmuje także werbalne formy pomocy; f) „Komitet Sankcji” oznacza: komitet Rady Bezpieczeństwa Organizacji Narodów Zjednoczonych utworzony na mocy pkt 24 rezolucji Rady Bezpieczeństwa ONZ nr 1970 (2011); g) „terytorium Unii” oznacza terytoria państw członkowskich, do których stosuje się Traktat, na warunkach określonych w tym Traktacie, w tym ich przestrzeń powietrzną. Artykuł 2 1. Zakazuje się: a) sprzedaży, dostaw, przekazywania lub wywozu, bezpośrednio lub pośrednio, sprzętu, który może zostać wykorzystany do represji wewnętrznych, wyszczególnionego w załączniku I – niezależnie od tego, czy przedmiotowy sprzęt pochodzi z Unii – przeznaczonego dla osób, podmiotów lub organów z Libii lub (przeznaczonego dla innych osób, podmiotów lub organów) do użytku w Libii; b) świadomego i umyślnego udziału w działaniach, których celem lub skutkiem jest ominięcie zakazów, o których mowa w lit. a). 2. Zakazuje się nabywania w Libii, przywozu lub transportu z tego państwa sprzętu, który mógłby zostać użyty do celów represji wewnętrznych, wyszczególnionego w załączniku I, niezależnie od tego, czy pochodzi on z Libii. 3. Ustępu 1 nie ma zastosowania nie stosuje się do odzieży ochronnej, w tym kamizelek kuloodpornych i hełmów wojskowych, wwożonych czasowo do Libii personel Narodów Zjednoczonych, Unii Europejskiej, Wspólnoty lub jej Państw Członkowskich, przedstawicieli mediów, pracowników organizacji humanitarnych i organizacji wspierających rozwój oraz osób współpracujących z wymienionymi organizacjami, wyłącznie na ich własny użytek. 4. Na zasadzie odstępstwa od ust. 1, właściwe organy państw członkowskich wyszczególnione w załączniku IV mogą zezwolić na sprzedaż, dostawę, transfer lub wywóz sprzętu, który mógłby zostać użyty do celów represji wewnętrznych, na warunkach, jakie uzna za stosowne, jeżeli zostanie ustalone, że sprzęt ten jest przeznaczony wyłącznie do celów humanitarnych i ochronnych. Artykuł 3 1. Zakazuje się: a) udzielania, bezpośrednio lub pośrednio, osobom, podmiotom lub organom z Libii, albo do użytku w tym państwie, pomocy technicznej związanej z towarami i technologiami wyszczególnionymi we Wspólnym wykazie uzbrojenia Unii Europejskiej (zwanym dalej „Wspólnym wykazem uzbrojenia”)[3] lub związanej z dostarczaniem, wytwarzaniem, konserwacją i użytkowaniem towarów zawartych w tym wykazie; b) udzielania, bezpośrednio lub pośrednio, osobom, podmiotom lub organom z Libii, albo do użytku w tym państwie, pomocy technicznej lub usług pośrednictwa związanych ze sprzętem, który może zostać użyty do represji wewnętrznych, wyszczególnionym w załączniku I; c) udzielania, bezpośrednio lub pośrednio, finansowania lub pomocy finansowej związanej z towarami i technologiami wymienionymi we wspólnym wykazie uzbrojenia lub w załączniku I, w tym w szczególności udzielania dotacji, pożyczek i ubezpieczania kredytów eksportowych na potrzeby sprzedaży, dostaw, przekazywania lub wywozu takich produktów, lub na potrzeby udzielania związanej z tym pomocy technicznej osobom, podmiotom lub organom z Libii albo do użytku w tym państwie; d) świadomego i umyślnego udziału w działaniach, których celem lub skutkiem jest ominięcie zakazów, o których mowa w lit. a)–c). 2. Na zasadzie odstępstwa od przepisów ust. 1, wymienione w nim zakazy nie mają zastosowania do udzielania wsparcia technicznego, finansowego i pomocy finansowej związanej z nieśmiercionośnym sprzętem wojskowym służącym wyłącznie celom humanitarnym lub ochronnym, lub do innej sprzedaży i dostaw broni i podobnych materiałów, zatwierdzonych wcześniej przez Komitet Sankcji. 3. Na zasadzie odstępstwa od ust. 1, właściwe organy państw członkowskich wyszczególnione w załączniku IV mogą zezwolić na udzielanie wsparcia technicznego, finansowego i pomocy finansowej związanej ze sprzętem, który mógłby zostać użyty do celów represji wewnętrznych, na warunkach, jakie uzna za stosowne, jeżeli zostanie ustalone, że sprzęt ten jest przeznaczony wyłącznie do celów humanitarnych i ochronnych. Artykuł 4 Aby zapobiec przekazywaniu towarów lub technologii wyszczególnionych we Wspólnym wykazie uzbrojenia lub takich, których dostarczanie, sprzedaż, przekazywanie, wywóz lub przywóz jest zabronione niniejszym rozporządzeniem, w odniesieniu do wszystkich towarów przywożonych na terytorium celne Unii lub wywożone z tego terytorium z lub do Libii poza zasadami dotyczącymi obowiązku dostarczania informacji przed przybyciem lub przed wyjazdem, określonymi zgodnie z właściwymi przepisami rozporządzenia (EWG) nr 2913/92 z dnia 12 października 1992 r.[4] oraz rozporządzenia (EWG) nr 2454/93[5], osoba dostarczająca przedmiotowe informacje deklaruje, czy dane towary są objęte zakresem Wspólnego wykazu uzbrojenia lub niniejszego rozporządzenia oraz, jeżeli ich wywóz wymaga uzyskania zezwolenia – przedstawia szczegółowe dane dotyczące przyznanego im zezwolenia na wywóz. Powyższe informacje dodatkowe są dostarczanewłaściwym władzom celnym danego państwa członkowskiego, w stosownych przypadkach, w formie pisemnej lub przy użyciu zgłoszenia celnego. Artykuł 5 1. Zamraża się wszystkie środki finansowe i zasoby gospodarcze należące do osób fizycznych lub prawnych, podmiotów lub organów wymienionych w załączniku II i III, pozostające w ich posiadaniu lub pod ich kontrolą. 2. Żadnych środków finansowych ani zasobów gospodarczych nie udostępnia się, bezpośrednio ani pośrednio, osobom fizycznym lub prawnym, podmiotom lub organom wymienionym w załączniku II i III ani na ich rzecz. 3. Zakazuje się świadomego i celowego udziału w działaniach, których celem lub skutkiem jest bezpośrednie lub pośrednie obchodzenie środków, o których mowa w ust. 1 i 2. Artykuł 6 1. W załączniku II wymieniono osoby fizyczne lub prawne, podmioty lub organy wskazane przez Radę Bezpieczeństwa Organizacji Narodów Zjednoczonych lub przez Komitet Sankcji zgodnie z ust 22 rezolucji Rady Bezpieczeństwa ONZ nr 1970 (2011). 2. W załączniku III wymieniono osoby fizyczne lub prawne, podmioty lub organy nieuwzględnione w załączniku II, które zgodnie z art. 6 ust. 1 decyzji Rady 2011/[…]/WPZiB z dnia […] r. zostały przez Radę wskazane jako osoby i podmioty zaangażowane w zamawianie, kontrolowanie popełniania poważnych naruszeń praw człowieka w Libii lub w inny sposób kierowanie tymi działaniami, lub współuczestniczące w tych działaniach, w tym poprzez zaangażowanie w planowanie, dowodzenie, wydawanie rozkazów lub przeprowadzanie ataków lub współudział w tych działaniach, z naruszeniem prawa międzynarodowego, w tym w bombardowaniu ludności cywilnej i obiektów, bądź osoby lub podmioty działające w ich imieniu lub na ich polecenie, lub podmioty lub podmioty posiadane lub kontrolowane przez nie. 2. Zawarte w załączniku II i III informacje o ujętych w wykazie osobach fizycznych obejmują wyłącznie następujące dane: a) do celów identyfikacji: nazwisko i imiona (w tym pseudonimy i tytuły, jeśli istnieją); datę i miejsce urodzenia; narodowość; numer paszportu i dowodu tożsamości; numer identyfikacji podatkowej i numer ubezpieczenia społecznego; płeć; adres i inne informacje o miejscu pobytu; zajmowane stanowisko lub zawód; b) datę wpisania do załącznika danej osoby fizycznej lub prawnej, podmiotu lub organu; c) uzasadnienie umieszczenia w wykazie. 3. Załącznik II i III może również zawierać informacje dotyczące członków rodziny osób ujętych w wykazie, jeśli informacje te są uważane za niezbędne w konkretnym przypadku, wyłącznie do celów weryfikacji tożsamości danej osoby fizycznej ujętej w wykazie. Artykuł 7 1. W drodze odstępstwa od art. 5 właściwe organy w państwach członkowskich, które można znaleźć na stronach internetowych wymienionych w załączniku IV, mogą zezwolić na uwolnienie niektórych zamrożonych środków finansowych lub zasobów gospodarczych lub udostępnienie określonych środków finansowych lub zasobów gospodarczych na warunkach, jakie uznają za stosowne, po ustaleniu, że środki finansowe i zasoby gospodarcze, o których mowa, są: a) niezbędne do pokrycia wydatków na podstawowe potrzeby osób wymienionych w załączniku II i III oraz członków rodziny pozostających na ich utrzymaniu, w tym opłat za środki spożywcze, najem lub kredyt hipoteczny, leki, leczenie, podatki, składki ubezpieczeniowe oraz opłaty za usługi komunalne; b) przeznaczone wyłącznie na pokrycie uzasadnionych kosztów honorariów oraz zwrotu poniesionych wydatków związanych z usługami prawniczymi; c) przeznaczone wyłącznie na pokrycie kosztów opłat lub usług związanych z rutynowym prowadzeniem lub utrzymaniem zamrożonych środków finansowych lub zasobów gospodarczych; pod warunkiem, że jeżeli zezwolenie dotyczy osoby, podmiotu lub organu wyszczególnionych w załączniku II, dane państwo członkowskie powiadomiło Komitet Sankcji o takim ustaleniu i o swoim zamiarze udzielenia zezwolenia, a Komitet w ciągu pięciu dni roboczych od dnia powiadomienia nie wyraził sprzeciwu. 2. W drodze odstępstwa od art. 5 właściwe organy w państwach członkowskich, wymienione w załączniku IV, mogą zezwolić na uwolnienie niektórych zamrożonych środków finansowych lub zasobów gospodarczych lub udostępnienie określonych środków finansowych lub zasobów gospodarczych na warunkach, jakie uznają za stosowne, po ustaleniu, że środki finansowe i zasoby gospodarcze, o których mowa, są niezbędne do pokrycia wydatków nadzwyczajnych, pod warunkiem że spełnione zostały następujące warunki: a) jeżeli zezwolenie dotyczy osoby, podmiotu lub organu wyszczególnionych w załączniku II, dane państwo członkowskie powiadomiło o takim ustaleniu Komitet Sankcji, który je zatwierdził; oraz b) jeżeli zezwolenie dotyczy osoby, podmiotu lub organu wyszczególnionych w załączniku III, właściwy organ powiadomił co najmniej dwa tygodnie przed udzieleniem zezwolenia inne właściwe organy państw członkowskich oraz Komisję o tym, na jakiej podstawie jego zdaniem powinno się udzielić szczególnego zezwolenia. Artykuł 8 W drodze odstępstwa od art. 5 właściwe organy w państwach członkowskich, wymienione w załączniku IV, mogą udzielić zezwolenia na uwolnienie niektórych zamrożonych środków finansowych lub zasobów gospodarczych po spełnieniu następujących warunków: a) dane środki finansowe lub zasoby gospodarcze są przedmiotem zastawu sądowego, administracyjnego lub arbitrażowego, ustanowionego przed datą umieszczenia w załączniku II lub III osoby, podmiotu lub organu, o których mowa w art. 5, lub orzeczenia sądowego, administracyjnego lub arbitrażowego, wydanego przed tą datą; b) dane środki finansowe lub zasoby gospodarcze zostaną wykorzystane wyłącznie do zaspokojenia roszczeń zabezpieczonych takim zastawem lub uznanych za uzasadnione w takim orzeczeniu, zgodnie z mającymi zastosowanie przepisami ustawowymi i wykonawczymi regulującymi prawa osób mających takie roszczenia; c) zastaw nie został ustanowiony lub orzeczenie nie zostało wydane na korzyść osoby, podmiotu lub organu wymienionych w załączniku II lub III; oraz d) uznanie zastawu lub orzeczenia nie jest sprzeczne z porządkiem publicznym danego państwa członkowskiego; e) jeżeli zezwolenie dotyczy osoby, podmiotu lub organu wyszczególnionych w załączniku II, dane państwo członkowskie powiadomiło o takim zastawie lub orzeczeniu Komitet Sankcji, który je zatwierdził; f) jeżeli zezwolenie dotyczy osoby, podmiotu lub organu wyszczególnionych w załączniku III, właściwe państwo członkowskie informuje pozostałe państwa członkowskie i Komisję o każdym zezwoleniu wydanym na podstawie ust. 1. Artykuł 9 1. Artykuł 5 ust. 2 nie ma zastosowania do kwot dodatkowych na zamrożonych rachunkach w postaci: a) odsetek i innych zysków na tych rachunkach; lub b) płatności należnych z tytułu umów, porozumień lub zobowiązań, które zostały zawarte lub powstały przed datą wskazania osoby fizycznej lub prawnej, podmiotu lub organu, o których mowa w art. 5 przez Komitet Sankcji, Radę Bezpieczeństwa lub przez Radę, pod warunkiem, że wszelkie takie odsetki, inne dochody oraz płatności zostaną zamrożone zgodnie z art. 5 ust. 1. 2. Artykuł 5 ust. 2 nie uniemożliwia instytucjom finansowym lub kredytowym w Unii zasilania zamrożonych rachunków środkami finansowymi przekazywanymi im na rachunek umieszczonej w wykazie osoby fizycznej lub prawnej, podmiotu lub organu, pod warunkiem że wszelkie kwoty dodatkowe na takim rachunku zostaną również zamrożone. Instytucja finansowa lub kredytowa niezwłocznie informuje właściwy organ o takich transakcjach. Artykuł 10 W drodze odstępstwa od art. 5 i pod warunkiem że płatność dokonywana przez osobę, podmiot lub organ wymienione w załączniku II lub III jest należna na mocy umowy lub porozumienia zawartego przez daną osobę, podmiot lub organ lub zobowiązania je obciążającego, zanim ta osoba, podmiot lub organ zostały wskazane, właściwe organy państw członkowskich, wskazane na stronach internetowych wymienionych w załączniku IV, mogą zezwolić, na warunkach, jakie uznają za stosowne, na uwolnienie niektórych zamrożonych środków finansowych lub zasobów gospodarczych, jeżeli spełnione są następujące warunki: a) dany właściwy organ ustalił, że: (i) środki finansowe lub zasoby gospodarcze zostaną wykorzystane do dokonania płatności przez osobę, podmiot lub organ wymienione w załączniku II lub III; (ii) dokonanie płatności nie narusza przepisów art. 5 ust. 2; b) jeżeli zezwolenie dotyczy osoby, podmiotu lub organu wyszczególnionych w załączniku II, dane państwo członkowskie powiadomiło o zamiarze udzielenia zezwolenia Komitet Sankcji z wyprzedzeniem dziesięciu dni roboczych; c) jeżeli zezwolenie dotyczy osoby, podmiotu lub organu wyszczególnionych w załączniku III, dane państwo członkowskie co najmniej dwa tygodnie przed udzieleniem zezwolenia powiadomiło pozostałe państwa członkowskie oraz Komisję o takim ustaleniu i o swoim zamiarze udzielenia zezwolenia. Artykuł 11 1. Osoby fizyczne lub prawne lub podmioty lub organy, lub ich dyrektorzy lub pracownicy, którzy zamrażają środki finansowe i zasoby gospodarcze lub odmawiają ich udostępnienia, w dobrej wierze i z przekonaniem, że działanie takie jest zgodne z niniejszym rozporządzeniem, nie ponoszą z tego tytułu żadnej odpowiedzialności, chyba że dowiedziono, że środki finansowe i zasoby gospodarcze zostały zamrożone lub zatrzymane na skutek niedbalstwa. 2. Zakaz ustanowiony w art. 5 ust. 2 nie prowadzi do jakiejkolwiek odpowiedzialności osób fizycznych lub prawnych, podmiotów lub organów, które udostępniły środki finansowe lub zasoby gospodarcze, jeżeli nie wiedziały one i nie miały uzasadnionego powodu do przypuszczenia, że ich działania mogłyby naruszyć ten zakaz. Artykuł 12 1. Bez uszczerbku dla mających zastosowanie przepisów dotyczących sprawozdawczości, poufności i tajemnicy zawodowej, osoby fizyczne i prawne, podmioty i organy: a) dostarczają natychmiast wszelkich informacji, które ułatwiłyby przestrzeganie przepisów niniejszego rozporządzenia, takie jak dane dotyczące rachunków lub kwot zamrożonych zgodnie z art. 4, właściwemu organowi państwa członkowskiego, w którym te osoby fizyczne i prawne, podmioty i organy mają miejsce zamieszkania lub siedzibę, wskazanemu na stronach internetowych wymienionych w załączniku III, oraz przekazują takie informacje Komisji, bezpośrednio lub za pośrednictwem państw członkowskich; oraz b) współpracują ze wspomnianym właściwym organem przy weryfikacji tych informacji. 2. Wszelkie informacje dostarczone lub otrzymane zgodnie z niniejszym artykułem są wykorzystywane jedynie do celów, dla których je dostarczono lub otrzymano. Artykuł 13 Komisja i państwa członkowskie natychmiast informują się wzajemnie o środkach podjętych na mocy niniejszego rozporządzenia i wymieniają wszelkie inne stosowne, dostępne im informacje w związku z niniejszym rozporządzeniem, w szczególności informacje dotyczące naruszeń i problemów związanych z egzekwowaniem oraz orzeczeń wydanych przez sądy krajowe. Artykuł 14 1. Komisja jest upoważniona do: a) zmiany załącznika II na podstawie ustaleń Rady Bezpieczeństwa Organizacji Narodów Zjednoczonych lub Komitetu Sankcji; b) zmiany załącznika III na podstawie decyzji podjętych w odniesieniu do załącznika I do decyzji Rady 2011/XXX/WPZiB; oraz c) zmiany załącznika IV na podstawie informacji przekazanych przez państwa członkowskie. 2. Komisja przedstawia w swoich decyzjach powody wprowadzenia do wykazu zgodnie z ust. 1 lit. a) i b), a także powiadamia o swojej decyzji daną osobę fizyczną lub prawną, podmiot lub organ, wymienione w załączniku III, w drodze powiadomienia osobistego lub, jeżeli adres nie jest znany, w drodze opublikowania ogłoszenia, umożliwiając takiej osobie fizycznej lub prawnej, podmiotowi lub organowi przedstawienie uwag. 3. W przypadku gdy przedstawione zostaną uwagi, Komisja ponownie rozpatruje załącznik II i III i udziela stosownej informacji osobie, podmiotowi lub organowi. 4. Komisja przetwarza dane osobowe w celu realizacji zadań spoczywających na niej na mocy niniejszego rozporządzenia. Zadania te obejmują: a) przygotowywanie i wprowadzanie zmian do załącznika II do niniejszego rozporządzenia; b) włączanie treści tych załączników do elektronicznego skonsolidowanego wykazu osób, grup i podmiotów podlegających sankcjom finansowym UE, dostępnego na stronie internetowej Komisji[6]; c) przetwarzanie informacji na temat wpływu środków przewidzianych w niniejszym rozporządzeniu, takich jak wartość zamrożonych środków finansowych i informacje o zezwoleniach wydanych przez właściwe organy. 5. Komisja może przetwarzać odpowiednie dane dotyczące przestępstw popełnionych przez osoby fizyczne ujęte w wykazie, wyroków skazujących za przestępstwa lub środków bezpieczeństwa dotyczących takich osób, jedynie w zakresie, w jakim przetwarzanie to jest niezbędne do przygotowania załącznika II do niniejszego rozporządzenia. Dane te nie są podawane do wiadomości publicznej ani nie podlegają wymianie. 6. Na potrzeby niniejszego rozporządzenia dział Komisji wymieniony w załączniku III jest wyznaczony jako „administrator danych” z ramienia Komisji w rozumieniu art. 2 lit. d) rozporządzenia (WE) nr 45/2001 w celu zapewnienia, by zainteresowane osoby fizyczne mogły wykonywać swoje prawa zgodnie z rozporządzeniem (WE) nr 45/2001. Artykuł 15 1. Państwa członkowskie ustanawiają zasady dotyczące sankcji mających zastosowanie w przypadku naruszeń przepisów niniejszego rozporządzenia i przyjmują wszystkie środki niezbędne do zapewnienia ich wdrożenia. Przewidziane sankcje muszą być skuteczne, proporcjonalne i odstraszające. 2. Państwa członkowskie powiadamiają Komisję o tych zasadach niezwłocznie po wejściu w życie niniejszego rozporządzenia oraz powiadamiają ją o wszelkich późniejszych zmianach. Artykuł 16 Adres i inne dane kontaktowe Komisji na potrzeby powiadamiania, informowania lub innego sposobu przekazywania jej informacji w przypadkach, w których wymaga tego niniejsze rozporządzenie, wskazane są w załączniku IV. Artykuł 17 Niniejsze rozporządzenie ma zastosowanie: a) na terytorium Unii, w tym w granicach jej przestrzeni powietrznej; b) na pokładach wszelkich statków powietrznych lub wszelkich statków podlegających jurysdykcji państwa członkowskiego; c) wobec każdej osoby będącej obywatelem jednego z państw członkowskich, przebywającej na terytorium Unii lub poza nim; d) wobec każdej osoby prawnej, podmiotu lub organu, zarejestrowanego lub utworzonego na mocy prawa państwa członkowskiego; e) wobec każdej osoby prawnej, podmiotu lub organu w odniesieniu do wszelkiego rodzaju działalności gospodarczej prowadzonej całkowicie lub częściowo na terytorium Unii. Artykuł 18 Niniejsze rozporządzenie wchodzi w życie w dniu jego opublikowania w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej . Niniejsze rozporządzenie wiąże w całości i jest bezpośrednio stosowane we wszystkich państwach członkowskich. Sporządzono w Brukseli dnia […] r. W imieniu Rady Przewodniczący […] ZAŁĄCZNIK I Wykaz sprzętu, którego można użyć do wewnętrznych represji i o którym mowa w art. 2, art. 3 i art. 4 1. Broń palna, amunicja i powiązane akcesoria: 1.1 broń palna nieobjęta pozycjami ML 1 i ML 2 wspólnego wykazu uzbrojenia Unii Europejskiej („wspólny wykaz uzbrojenia”) [7]; 1.2 amunicja przeznaczona specjalnie do broni palnej wymienionej w pkt 1.1 i specjalnie do niej zaprojektowane elementy; 1.3 celowniki do broni nieobjęte wspólnym wykazem uzbrojenia. 2. Bomby i granaty nieobjęte wspólnym wykazem uzbrojenia. 3. Następujące pojazdy: 3.1 pojazdy wyposażone w armatki wodne, specjalnie zaprojektowane lub zmodyfikowane do celów tłumienia zamieszek; 3.2 pojazdy specjalnie zaprojektowane lub zmodyfikowane tak, aby mogły służyć jako rażące prądem tarcze; 3.3 pojazdy specjalnie zaprojektowane lub zmodyfikowane w celu usuwania barykad, również sprzęt budowlany wyposażony w środki ochrony balistycznej; 3.4 pojazdy specjalnie zaprojektowane do transportu lub transferu więźniów lub aresztantów; 3.5 pojazdy specjalnie zaprojektowane do rozmieszczania przenośnych zapór; 3.6 elementy pojazdów wyszczególnionych w pkt 3.1–3.5 specjalnie zaprojektowane do kontroli zamieszek. Uwaga 1 Pozycja ta nie obejmuje pojazdów specjalnie zaprojektowanych do celów przeciwpożarowych. Uwaga 2 Do celów pozycji 3.5 pojęcie „pojazdy” obejmuje przyczepy. 4. Substancje wybuchowe i powiązany sprzęt, jak następuje: 4.1 sprzęt i urządzenia specjalnie zaprojektowane do wywoływania eksplozji przez użycie środków elektrycznych lub nieelektrycznych, w tym: urządzenia zapłonowe, detonatory, zapalniki, pobudzacze, lont detonujący oraz specjalnie zaprojektowane do nich elementy; z wyjątkiem sprzętu i urządzeń zaprojektowanych do określonych celów handlowych, których działanie polega na uruchomieniu środkami wybuchowymi innego sprzętu lub urządzenia, którego funkcja nie polega na wywoływaniu eksplozji (np. układy uruchamiające poduszki powietrzne w samochodach, ochronniki przepięciowe oraz urządzenia uruchamiające przeciwpożarowe instalacje tryskaczowe); 4.2 ładunki wybuchowe do cięcia liniowego nieobjęte wspólnym wykazem uzbrojenia; 4.3 inne materiały wybuchowe nieobjęte wspólnym wykazem uzbrojenia i powiązane substancje, jak następuje: a. amatol; b. nitroceluloza (zawierająca więcej niż 12,5 % azotu), c. nitroglikol; d. tetraazotan pentaerytrytolu (PETN); e. chlorek pikrylu; f. 2,4,6-trinitrotoluen (TNT). 5. Sprzęt ochronny nieobjęty pozycją ML 13 wspólnego wykazu uzbrojenia, jak następuje: 5.1 kamizelki kuloodporne zapewniające ochronę balistyczną lub ochronę przed pchnięciem nożem; 5.2 hełmy zapewniające ochronę przed pociskami i/lub przed odłamkami, hełmy używane do ochrony w trakcie zamieszek, tarcze i tarcze balistyczne. Uwaga: Pozycja ta nie obejmuje: - sprzętu zaprojektowanego specjalnie do celów sportowych; - sprzętu zaprojektowanego specjalnie do celów bezpieczeństwa pracy. 6. Symulatory inne niż objęte pozycją ML 14 wspólnego wykazu uzbrojenia, przeznaczone do szkoleń w posługiwaniu się bronią palną oraz specjalnie do nich zaprojektowane oprogramowanie. 7. Sprzęt noktowizyjny i termowizyjny oraz wzmacniacze obrazu, inne niż objęte wspólnym wykazem uzbrojenia. 8. Drut ostrzowy. 9. Noże wojskowe, noże bojowe i bagnety o długości ostrza przekraczającej 10 cm. 10. Urządzenia produkcyjne zaprojektowane specjalnie na potrzeby produktów wyszczególnionych w niniejszym wykazie. 11. Specjalna technologia do opracowywania, produkcji i stosowania produktów wyszczególnionych w niniejszym wykazie. ZAŁĄCZNIK II Wykaz osób fizycznych i prawnych, podmiotów i organów, o których mowa w art. 6.1 1. KADAFI, Aisha Muammar Data urodzenia: 1978. Miejsce urodzenia: Trypolis, Libia.Córka Muammara KADAFIEGO. Bliskie związki z reżimem. Data wskazania przez ONZ: 26.2.2011. 2. KADAFI, Hannibal Muammar Numer paszportu: B/002210. Data urodzenia: 20/09/1975. Miejsce urodzenia: Trypolis, Libia.Syn Muammara KADAFIEGO. Bliskie związki z reżimem. Data wskazania przez ONZ: 26.2.2011. 3. KADAFI, Khamis Muammar Data urodzenia: 1978. Miejsce urodzenia: Trypolis, Libia.Syn Muammara KADAFIEGO. Bliskie związki z reżimem. Dowodzenie jednostkami wojskowymi biorącymi udział w tłumieniu demonstracji. Data wskazania przez ONZ: 26.2.2011. 4. KADAFI, Muammar Mohammed Abu Minyar Data urodzenia: 1942. Miejsce urodzenia: Sirte, Libia.Przywódca rewolucji, najwyższy dowódca sił zbrojnych. Odpowiedzialność za nakaz tłumienia demonstracji, naruszenia praw człowieka. Data wskazania przez ONZ: 26.2.2011. 5. KADAFI, Mutassim Data urodzenia: 1976. Miejsce urodzenia: Trypolis, Libia.Doradca ds. bezpieczeństwa narodowego. Syn Muammara KADAFIEGO. Bliskie związki z reżimem. Data wskazania przez ONZ: 26.2.2011. 6. KADAFI, Saif al-Islam Dyrektor Fundacji Kadafiego. B014995. 25/06/1972. Trypolis, Libia. Syn Muammara KADAFIEGO. Bliskie związki z reżimem. Wystąpienia publiczne zachęcające do przemocy wobec demonstrantów. Data wskazania przez ONZ: 26.2.2011. ZAŁĄCZNIK III Wykaz osób fizycznych i prawnych, podmiotów i organów, o których mowa w art. 6 ust. 2 (do uzupełnienia przez Radę) ZAŁĄCZNIK IV Wykaz właściwych organów państw członkowskich, o których mowa w art. 7 ust. 1, art. 8 ust. 1, art. 10 oraz art. 12 ust. 1 oraz adres Komisji Europejskiej, na który należy kierować powiadomienia (Do uzupełnienia przez państwa członkowskie) A. Właściwe organy w każdym z państw członkowskich: BELGIA BUŁGARIA REPUBLIKA CZESKA DANIA NIEMCY ESTONIA IRLANDIA GRECJA HISZPANIA FRANCJA WŁOCHY CYPR ŁOTWA LITWA LUKSEMBURG WĘGRY MALTA NIDERLANDY AUSTRIA POLSKA PORTUGALIA RUMUNIA SŁOWENIA SŁOWACJA FINLANDIA SZWECJA ZJEDNOCZONE KRÓLESTWO B. Adres Komisji Europejskiej, na który należy kierować powiadomienia i pozostałą korespondencję: European Commission Foreign Policy Instruments Service CHAR 12/106 B-1049 Bruxelles/Brussel Belgia E-mail: relex-sanctions@ec.europa.eu Tel.: (32 2) 295 55 85 Faks: (32 2) 299 08 73 [1] Dz.U. L 8 z 12.1.2001, s. 1. [2] Dz.U. L 281 z 23.11.1995, s. 31. [3] Dz.U. C 69 z 18.3.2010, s. 19. [4] Dz.U. L 302 z 19.10.1992, s. 1. [5] Dz.U. L 253 z 11.10.1993, s. 1. [6] http://ec.europa.eu/external_relations/cfsp/sanctions/consol-list_en.htm [7] Dz.U. L 88 z 29.3.2007, s. 58.