8.5.2013   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

CE 131/113

—

uwzględniając swoje poprzednie rezolucje w sprawie Ukrainy,

—

uwzględniając sprawozdanie na temat postępów Ukrainy za 2010 r. oraz przegląd europejskiej polityki sąsiedztwa z dnia 25 maja 2011 r.,

—

uwzględniając oświadczenie przewodniczącego PE na temat skazania byłej premier Ukrainy Julii Tymoszenko w dniu 11 października 2011 r.,

—

uwzględniając wydane w dniach 5 sierpnia i 11 października 2011 r. w imieniu Unii Europejskiej oświadczenia wysokiej przedstawiciel Catherine Ashton na temat wyroku w sprawie Julii Tymoszenko,

—

uwzględniając wspólną deklarację ze szczytu Partnerstwa Wschodniego, który odbył się w Warszawie z dniach 29–30 września 2011 r.,

—

uwzględniając umowę o partnerstwie i współpracy między Unią Europejską a Ukrainą, która weszła w życie z dniem 1 marca 1998 r., a także trwające negocjacje w sprawie układu o stowarzyszeniu, który obejmuje pogłębioną i kompleksową strefę wolnego handlu i który ma zastąpić umowę o partnerstwie i współpracy,

—

uwzględniając krajowy program orientacyjny dla Ukrainy na lata 2011-2013,

—

uwzględniając art. 110 ust. 4 Regulaminu,

A.

mając na uwadze, że UE sprzyja stabilnej i demokratycznej Ukrainie, która przestrzega zasad społecznej gospodarki rynkowej i państwa prawa oraz praw człowieka, chroni mniejszości i gwarantuje prawa podstawowe; mając na uwadze, że warunkiem dalszego rozwoju stosunków między UE a Ukrainą jest wewnętrzna stabilność polityczna na Ukrainie, w tym skupienie się na reformach wewnętrznych i poszanowanie zasad państwa prawa przy jednoczesnym wprowadzeniu rzetelnych, bezstronnych i niezawisłych procesów sądowych;

B.

mając na uwadze, że jednym z głównych celów polityki zagranicznej Parlamentu Europejskiego jest zacieśnianie i wspieranie stosunków z Ukrainą oraz wzmacnianie europejskiej polityki sąsiedztwa, która ma na celu wspieranie stosunków politycznych, gospodarczych i kulturalnych UE i jej państw członkowskich z określonymi państwami;

C.

mając na uwadze, że wydany przez peczerski sąd rejonowy na Ukrainie w dniu 11 października 2011 r. wyrok – skazujący byłą premier Julię Tymoszenko na siedem lat pozbawienia wolności, zakazujący jej prowadzenia działalności politycznej przez okres trzech lat oraz zasądzający grzywnę w wysokości 200 mln USD i konfiskatę całego mienia – jest powszechnie postrzegany jako akt odwetu albo próba skazania i uwięzienia członków opozycji, tak aby powstrzymać ich od kandydowania i prowadzenia kampanii w wyborach parlamentarnych w przyszłym roku oraz w wyborach prezydenckich w 2015 r.;

D.

mając na uwadze, że w dniu 12 października 2011 r. służba bezpieczeństwa Ukrainy wszczęła nowe postępowanie karne przeciwko Julii Tymoszenko oraz byłemu premierowi Ukrainy Pawłowi Łazarence, których oskarża się o konspirację w celu popełnienia ogromnych nadużyć ukraińskich finansów publicznych w czasie, gdy Tymoszenko była prezesem i faktyczną właścicielką korporacji Jednolite Systemy Energetyczne Ukrainy;

E.

mając na uwadze, że do odpowiedzialności karnej za podjęte działania pociąganych jest coraz więcej urzędników, w tym byli ministrowie, ale przede wszystkim szefowie departamentów i inspektoratów oraz ich zastępcy, szefowie jednostek organów ścigania, sędziowie sądów rejonowych i szefowie organów lokalnych;

F.

mając na uwadze, że ukraiński rząd zobowiązał się do przeprowadzenia szeregu reform prawa, które dostosują ukraińskie przepisy prawa prywatnego i publicznego do standardów europejskich i międzynarodowych;

G.

mając na uwadze, że UE stale podkreśla konieczność przestrzegania zasad państwa prawa, w tym poprzez wprowadzenie rzetelnych, bezstronnych i niezawisłych procesów sądowych, co pozwoli uniknąć stworzenia wrażenia, że środki sądowe stosowane są w sposób wybiórczy; mając na uwadze, że UE uważa te zasady za szczególnie ważne w kraju takim jak Ukraina, który dąży do pogłębienia relacji umownych i działania na bazie stowarzyszenia politycznego z Unią;

1.

stoi na stanowisku, że pogłębienie stosunków między UE i Ukrainą oraz zaproponowanie Ukrainie europejskiej perspektywy mają wielkie znaczenie i leżą w interesie obu stron; uznaje aspiracje Ukrainy zgodnie z art. 49 Traktatu o Unii Europejskiej pod warunkiem, że spełnione zostaną wszystkie kryteria, w tym poszanowanie zasad demokracji, praw człowieka, podstawowych wolności oraz zasad państwa prawa;

2.

wyraża ubolewanie z powodu wyroku skazującego byłą premier Julię Tymoszenko, uważając go za naruszający prawa człowieka i za nadużycie władzy sądowniczej w celu politycznego stłumienia głosu liderki ukraińskiej opozycji; podkreśla, że przepis zastosowany wybiórczo przeciwko Tymoszenko sięga czasów Związku Radzieckiego i przewiduje postępowanie karne dla decyzji politycznych; mając na uwadze, że art. 364 i 365 tego prawa, które są obecnie poddawane przeglądowi przez Werchowną Radę, nie są zgodne ze standardami europejskimi ani standardami Narodów Zjednoczonych;

3.

apeluje do władz ukraińskich, by w przypadku odwołania się przez Julię Tymoszenko od wyroku skazującego w jej sprawie, a także w pozostałych sprawach dotyczących członków byłego rządu, procesy były rzetelne, przejrzyste i bezstronne; podkreśla, że Julia Tymoszenko powinna mieć możliwość skorzystania z prawa do pełnego uczestnictwa w procesie politycznym zarówno już teraz, jak i podczas najbliższych wyborów na Ukrainie;

4.

wyraża zaniepokojenie faktem, że proces Julii Tymoszenko stoi w sprzeczności z głoszonym przez rząd Ukrainy zaangażowaniem na rzecz demokracji i wartości europejskich;

5.

wyraża prawdziwe zaniepokojenie dalszym przetrzymywaniem byłego ministra spraw wewnętrznych Jurija Łucenki, którego proces nie zakończył się jeszcze wydaniem wyroku, a także innymi podobnymi sprawami;

6.

domaga się, by wszystkie postępowania sądowe przeciwko byłym i obecnym urzędnikom wysokiego szczebla rządowego były prowadzone zgodnie z europejskimi normami uczciwości, bezstronności, przejrzystości i niezawisłości;

7.

jest zdania, że brak dokonania przeglądu wyroku skazującego Julię Tymoszenko będzie stanowić zagrożenie dla zawarcia układu o stowarzyszeniu i jego ratyfikacji, a równocześnie doprowadzi do jeszcze większego oddalania Ukrainy od realizacji jej europejskiej perspektywy; wyraża zaniepokojenie pewnymi oznakami ograniczania demokratycznych wolności, a także ewentualnej instrumentalizacji instytucji państwowych w służącej tendencyjnym celom i stosowanej do politycznego odwetu;

8.

podkreśla, że wzmocnienie rządów prawa oraz wewnętrznych reform, w tym wiarygodna walka z korupcją, są niezbędne nie tylko do zawarcia i ratyfikowania układu o stowarzyszeniu i do pogłębienia stosunków między UE a Ukrainą, ale także do umocnienia demokracji na Ukrainie;

9.

z zadowoleniem przyjmuje osiągnięcie porozumienia w kwestii pogłębionej i kompleksowej strefy wolnego handlu; uważa, że porozumienie to stanowi solidną podstawę do ewentualnego zakończenia negocjacji w sprawie układu o stowarzyszeniu między Unią Europejską a Ukrainą;

10.

wyraża zaniepokojenie doniesieniami o pogarszaniu się sytuacji w zakresie wolności środków masowego przekazu i pluralizmu na Ukrainie; wzywa władze do przyjęcia wszelkich niezbędnych środków, by chronić te istotne aspekty społeczeństwa demokratycznego, oraz do powstrzymania się od wszelkich prób bezpośredniej lub pośredniej kontroli treści reportaży nadawanych przez krajowe media;

11.

zdecydowanie popiera zalecenia przedstawione we wspólnej opinii Komisji Weneckiej i OBWE/ODIHR w sprawie projektu prawa regulującego wybory parlamentarne; uważa za konieczne przyjęcie i realizację wspomnianych zaleceń w sposób korzystny, niedyskryminacyjny i kompleksowy, z uwzględnieniem zarówno opozycji, jak i społeczeństwa obywatelskiego;

12.

wzywa wszystkie siły polityczne na Ukrainie do przeprowadzenia uczciwej i przejrzystej debaty na temat procesu podejmowania decyzji politycznych; nalega, by dochodzenia w sprawie możliwych uchybień w politycznym procesie decyzyjnym były prowadzone przez parlamentarną komisję śledczą;

13.

uważa, że ostatnio przełożone spotkanie z prezydentem Janukowyczem byłoby wspaniałą okazją do poruszenia ważnych problemów sygnalizowanych ukraińskiemu rządowi oraz do przywrócenia konstruktywnego dialogu, który mógłby doprowadzić do parafowania układu o stowarzyszeniu pod warunkiem, że dojdzie do znaczących postępów w zakresie wciąż istniejących przeszkód technicznych oraz poważnych przeszkód o charakterze politycznym; wzywa Radę i Komisję do wyznaczenia nowego terminu spotkania z prezydentem Janukowyczem, tak aby odbyło się ono przed planowanym na grudzień 2011 r. szczytem UE-Ukraina;

14.

wzywa Komisję do wsparcia reformy sądownictwa na Ukrainie poprzez lepsze wykorzystanie programu UE w zakresie budowania zdolności oraz do rozważenia możliwości utworzenia unijnej grupy doradczej wysokiego szczebla, aby pomóc Ukrainie w działaniach na rzecz dostosowania jej ustawodawstwa do przepisów UE, w tym w odniesieniu do wymiaru sprawiedliwości;

15.

zobowiązuje swojego przewodniczącego do przekazania niniejszej rezolucji Radzie, Komisji, wiceprzewodniczącej Komisji/ wysokiej przedstawiciel Unii do spraw zagranicznych i polityki bezpieczeństwa, rządom i parlamentom państw członkowskich, rządowi i parlamentowi Ukrainy, a także Zgromadzeniu Parlamentarnemu Rady Europy i Zgromadzeniu Parlamentarnemu OBWE.