„(7)

Podstawą stwierdzenia istnienia nadmiernego deficytu na podstawie kryterium długu i procesu podejmowania tej decyzji nie powinien być wyłącznie fakt nieprzestrzegania liczbowej wartości referencyjnej, ale należy w nich zawsze uwzględnić wszystkie istotne czynniki objęte sprawozdaniem Komisji na mocy art. 126 ust. 3 Traktatu.

(8)

Przy stwierdzaniu istnienia nadmiernego deficytu na podstawie kryterium deficytu i w procesie podejmowania tej decyzji należy uwzględnić wszystkie istotne czynniki objęte sprawozdaniem na mocy art. 126 ust. 3 Traktatu, jeżeli relacja długu sektora instytucji rządowych i samorządowych do produktu krajowego brutto nie przekracza wartości referencyjnej.

(9)	W sprawozdaniu Komisji na mocy art. 126 ust. 3 Traktatu należy odpowiednio uwzględnić jakość krajowych ram budżetowych, gdyż odgrywają one istotną rolę we wspieraniu konsolidacji budżetowej i stabilności finansów publicznych.

(10)

W celu wspierania monitorowania przestrzegania zaleceń Rady i wezwań od korekty nadmiernego deficytu niezbędne jest, by w takich zaleceniach i wezwaniach określić roczne cele budżetowe zgodne z wymaganym poziomem konsolidacji w ujęciu uwzględniającym zmiany cykliczne, po skorygowaniu o działania jednorazowe i tymczasowe.

(11)	Dla oceny skuteczności podjętych działań korzystne będzie przyjęcie za punkt odniesienia osiągania ogólnych celów w zakresie wydatków sektora instytucji rządowych i samorządowych w powiązaniu z wdrażaniem planowanych, określonych środków zwiększających dochody.

(12)	W ocenie zasadności przedłużenia terminu korekty nadmiernego deficytu należy szczególnie uwzględnić przypadki poważnego pogorszenia koniunktury gospodarczej o charakterze ogólnym.”

„(7)

Podstawą stwierdzenia istnienia nadmiernego deficytu na podstawie kryterium długu i procesu podejmowania tej decyzji powinien być fakt nieprzestrzegania liczbowej wartości referencyjnej, ale należy także uwzględnić wszystkie istotne czynniki objęte sprawozdaniem Komisji na mocy art. 126 ust. 3 Traktatu wyłącznie w przypadku, gdy wskaźnik zadłużenia sektora instytucji rządowych i samorządowych zmniejsza się w perspektywie trzech lat zgodnie z prognozami Komisji.

(8)

Przy stwierdzaniu istnienia nadmiernego deficytu na podstawie kryterium deficytu i w procesie podejmowania tej decyzji należy uwzględnić wszystkie istotne czynniki objęte sprawozdaniem na mocy art. 126 ust. 3 Traktatu, wyłącznie w przypadku gdy poziom deficytu pozostaje bliski wartości odniesienia, a jego przekroczenie ma charakter tymczasowy.

(9)

W celu wspierania monitorowania przestrzegania zaleceń Rady i wezwań od korekty nadmiernego deficytu roczne cele budżetowe dla wymaganego poziomu konsolidacji w ujęciu uwzględniającym zmiany cykliczne, po skorygowaniu o działania jednorazowe i tymczasowe mogą być uzupełnione o dalsze szczegółowe instrukcje spójne z tymi celami strukturalnymi.

(10)

Ocena skuteczności podjętych działań powinna być oparta na wymaganej poprawie bilansu strukturalnego i może zostać uzupełniona o uwzględnienie w charakterze punktu odniesienia osiągania ogólnych celów w zakresie wydatków sektora instytucji rządowych i samorządowych w powiązaniu z wdrażaniem planowanych, określonych środków zwiększających dochody.

”

„1a.   W przypadku gdy deficyt przekracza wartość odniesienia, uznaje się, że relacja długu publicznego do produktu krajowego brutto (PKB) zmniejsza się dostatecznie i zbliża się w zadowalającym tempie do wartości odniesienia zgodnie z art. 126 ust. 2 lit. b) Traktatu, jeśli na przestrzeni poprzednich trzech lat jej dystans względem wartości odniesienia zmniejszał się w tempie rzędu jednej dwudziestej rocznie przez okres 3 lat od [date of entering into force of this Regulation - to be inserted] w stosowaniu tego wskaźnika uwzględnia się jego retrospektywny charakter.”

„1a.   W przypadku gdy deficyt przekracza wartość odniesienia, uznaje się, że relacja długu publicznego do produktu krajowego brutto (PKB) zmniejsza się dostatecznie i zbliża się w zadowalającym tempie do wartości odniesienia zgodnie z art. 126 ust. 2 lit. b) Traktatu, jeśli na przestrzeni poprzednich trzech lat jej dystans względem wartości odniesienia zmniejszał się w tempie rzędu jednej dwudziestej rocznie. ”

„3.   Opracowując sprawozdanie na mocy art. 126 ust. 3 Traktatu, Komisja bierze pod uwagę wszystkie istotne czynniki wskazane w tym artykule. Sprawozdanie należycie odzwierciedla rozwój sytuacji gospodarczej w średnim okresie (w szczególności wzrost potencjalny, warunki koniunkturalne, inflację, nadmierne zaburzenia równowagi makroekonomicznej) oraz rozwój sytuacji budżetowej w średnim okresie (w szczególności działania na rzecz konsolidacji budżetowej w okresach dobrej koniunktury, inwestycje publiczne, realizację działań politycznych w kontekście wspólnej, unijnej strategii na rzecz wzrostu gospodarczego oraz ogólną jakość finansów publicznych, w szczególności przestrzeganie przepisów dyrektywy Rady […] w sprawie wymogów dotyczących ram budżetowych w państwach członkowskich). Ponadto Komisja uwzględnia należycie wszelkie inne czynniki, które w opinii danego państwa członkowskiego mają znaczenie dla wyczerpującej jakościowej oceny przekroczenia wartości odniesienia i które państwo członkowskie przedstawiło Komisji i Radzie. W tym kontekście w szczególności uwzględnia się wkłady finansowe na rzecz promowania solidarności międzynarodowej i osiągnięcia celów politycznych Unii, w tym stabilności finansowej.

4.   Komisja i Rada dokonują zrównoważonej oceny ogólnej wszystkich istotnych czynników, a w szczególności zakresu, w jakim wpływają na ocenę spełniania kryteriów deficytu i/lub długu, pogłębiając lub ograniczając deficyt.

Przy ocenie spełniania kryterium deficytu, jeśli relacja długu publicznego do PKB przekracza wartość odniesienia, czynniki te uwzględnia się w procesie podejmowania decyzji w sprawie istnienia nadmiernego deficytu, o którym mowa w art. 126 ust. 4, 5 i 6 Traktatu, jedynie jeśli w pełni spełniony jest podwójny warunek nadrzędnej zasady, tj. jeśli przed uwzględnieniem tych istotnych czynników deficyt sektora instytucji rządowych i samorządowych pozostaje bliski wartości odniesienia, a jego przekroczenie ma charakter tymczasowy.”

„3.   Opracowując sprawozdanie na mocy art. 126 ust. 3 Traktatu, Komisja bierze pod uwagę wszystkie istotne czynniki wskazane w tym artykule. Sprawozdanie należycie odzwierciedla rozwój sytuacji gospodarczej w średnim okresie (w szczególności wzrost potencjalny, warunki koniunkturalne, inflację, ) oraz rozwój sytuacji budżetowej w średnim okresie (w szczególności działania na rzecz konsolidacji budżetowej w okresach dobrej koniunktury, inwestycje publiczne, realizację działań politycznych w kontekście wspólnej, unijnej strategii na rzecz wzrostu gospodarczego oraz ogólną jakość finansów publicznych, w szczególności przestrzeganie przepisów dyrektywy Rady […] w sprawie wymogów dotyczących ram budżetowych w państwach członkowskich. Ponadto Komisja uwzględnia należycie wszelkie inne czynniki, które w opinii danego państwa członkowskiego mają znaczenie dla wyczerpującej jakościowej oceny przekroczenia wartości odniesienia i które państwo członkowskie przedstawiło Komisji i Radzie. W tym kontekście w szczególności uwzględnia się wkłady finansowe na rzecz promowania solidarności międzynarodowej i osiągnięcia celów politycznych Unii, w tym stabilności finansowej.

Przygotowując raport, Komisja może zwrócić się do danego państwa członkowskiego o przedstawienie dodatkowych informacji.

[…]

3a.   Dokonując oceny zgodności na podstawie kryterium długu, te istotne czynności będą uwzględniane w ramach podejmowania decyzji w sprawie istnienia nadmiernego deficytu, o której mowa w art. 126 ust. 4, 5 i 6 Traktatu wyłącznie w przypadku, gdy wskaźnik zadłużenia sektora instytucji rządowych i samorządowych zmniejsza się w perspektywie trzech lat zgodnie z prognozami Komisji.

4.   Komisja i Rada dokonują zrównoważonej oceny ogólnej wszystkich istotnych czynników, a w szczególności zakresu, w jakim wpływają na ocenę spełniania kryteriów deficytu i/lub długu, pogłębiając lub ograniczając deficyt.

Przy ocenie spełniania kryterium deficytu, , czynniki te uwzględnia się w procesie podejmowania decyzji w sprawie istnienia nadmiernego deficytu, o którym mowa w art. 126 ust. 4, 5 i 6 Traktatu, jedynie jeśli w pełni spełniony jest podwójny warunek nadrzędnej zasady, tj. jeśli przed uwzględnieniem tych istotnych czynników deficyt sektora instytucji rządowych i samorządowych pozostaje bliski wartości odniesienia, a jego przekroczenie ma charakter tymczasowy.”

„4a.   W przewidzianym w ust. 4 terminie maksymalnie sześciu miesięcy, państwo członkowskie objęte procedurą nadmiernego deficytu przedstawia Komisji i Radzie sprawozdanie z działań podjętych w odpowiedzi na zalecenie Rady zgodnie z art. 126 ust. 7 Traktatu. Sprawozdanie to zawiera cele dotyczące wydatków publicznych oraz uznaniowych środków po stronie dochodów, zgodnych z zaleceniem Rady wydanym na mocy art. 126 ust. 7 Traktatu, a także informacje o środkach już podjętych i o charakterze środków planowanych do osiągnięcia tych celów. Wspominane sprawozdanie podawane jest do wiadomości publicznej

5.   W przypadku gdy podjęto skuteczne działania zgodnie z zaleceniem wydanym na mocy art. 126 ust. 7 Traktatu, lecz po przyjęciu zalecenia wystąpią nieprzewidziane niekorzystne zdarzenia gospodarcze, niosące poważne negatywne konsekwencje budżetowe, Rada, działając na podstawie zalecenia Komisji, może podjąć decyzję o wydaniu zmienionego zalecenia na mocy art. 126 ust. 7 Traktatu. Zmienione zalecenie, uwzględniające istotne czynniki, o których mowa w art. 2 ust. 3 niniejszego rozporządzenia, może w szczególności przesunąć ostateczny termin skorygowania nadmiernego deficytu zasadniczo o jeden rok. Rada ocenia czy wystąpiły nieprzewidziane niekorzystne zdarzenia gospodarcze, niosące poważne negatywne konsekwencje budżetowe, w odniesieniu do zawartej w zaleceniu prognozy ekonomicznej. Rada może również na podstawie zalecenia Komisji podjąć decyzję o przyjęciu zmienionego zalecenia na mocy art. 126 ust. 7 Traktatu w przypadku poważnego pogorszenia koniunktury gospodarczej o charakterze ogólnym.”;

„4a.   W przewidzianym w ust. 4 terminie maksymalnie sześciu miesięcy, państwo członkowskie objęte procedurą nadmiernego deficytu przedstawia Komisji i Radzie sprawozdanie z działań podjętych w odpowiedzi na zalecenie Rady zgodnie z art. 126 ust. 7 Traktatu. Sprawozdanie to zawiera cele dotyczące wydatków publicznych oraz uznaniowych środków po stronie dochodów, zgodnych z zaleceniem Rady wydanym na mocy art. 126 ust. 7 Traktatu, a także informacje o środkach już podjętych i o charakterze środków planowanych do osiągnięcia tych celów. Wspominane sprawozdanie podawane jest do wiadomości publicznej. Komisja może zwrócić się do danego państwa członkowskiego o przedstawienie dodatkowych sprawozdań.

5.   W przypadku gdy podjęto skuteczne działania zgodnie z zaleceniem wydanym na mocy art. 126 ust. 7 Traktatu, lecz po przyjęciu zalecenia wystąpią nieprzewidziane niekorzystne zdarzenia gospodarcze, niosące poważne negatywne konsekwencje budżetowe, Rada, działając na podstawie zalecenia Komisji, może podjąć decyzję o wydaniu zmienionego zalecenia na mocy art. 126 ust. 7 Traktatu. Zmienione zalecenie, uwzględniające istotne czynniki, o których mowa w art. 2 ust. 3 niniejszego rozporządzenia, może w szczególności przesunąć ostateczny termin skorygowania nadmiernego deficytu o jeden rok. Rada ocenia czy wystąpiły nieprzewidziane niekorzystne zdarzenia gospodarcze, niosące poważne negatywne konsekwencje budżetowe, w odniesieniu do zawartej w zaleceniu prognozy ekonomicznej. .”;

„1.   (…) Jednocześnie Rada, działając na wniosek Komisji, natychmiast przedstawia formalne sprawozdanie Radzie Europejskiej.”

„1a.   Po wezwaniu Rady wydanym zgodnie z art. 126 ust. 9 Traktatu, dane państwo członkowskie przekłada Komisji i Radzie sprawozdanie z działań podjętych w odpowiedzi na to wezwanie Rady. Sprawozdanie zawiera cele dotyczące wydatków publicznych oraz uznaniowych środków po stronie dochodów, a także informacje na temat działań podejmowanych w odpowiedzi na określone zalecenia Rady, tak aby umożliwić Radzie, w razie potrzeby, podjęcie decyzji zgodnie z art. 6 ust. 2 niniejszego rozporządzenia. Sprawozdanie to podawane jest do wiadomości publicznej.

2.   W przypadku gdy zostały podjęte skuteczne działania zgodnie z wezwaniem wydanym na mocy art. 126 ust. 9 Traktatu, lecz po dokonaniu wezwania wystąpią nieprzewidziane niekorzystne zdarzenia gospodarcze, niosące poważne negatywne konsekwencje budżetowe, Rada, działając na podstawie zalecenia Komisji, może podjąć decyzję o wydaniu zmienionego wezwania na mocy art. 126 ust. 9 Traktatu. Zmienione wezwanie, uwzględniające istotne czynniki, o których mowa w art. 2 ust. 3 niniejszego rozporządzenia, może w szczególności przesunąć ostateczny termin skorygowania nadmiernego deficytu zasadniczo o jeden rok. Rada ocenia czy wystąpiły nieprzewidziane niekorzystne zdarzenia gospodarcze, niosące poważne negatywne konsekwencje budżetowe, w odniesieniu do zawartej w wezwaniu prognozy ekonomicznej. Rada może również na podstawie zalecenia Komisji podjąć decyzję o przyjęciu zmienionego wezwania na mocy art. 126 ust. 9 Traktatu w przypadku poważnego pogorszenia koniunktury gospodarczej o charakterze ogólnym.”

„1a.   Po wezwaniu Rady wydanym zgodnie z art. 126 ust. 9 Traktatu, dane państwo członkowskie przekłada Komisji i Radzie sprawozdanie z działań podjętych w odpowiedzi na to wezwanie Rady. Sprawozdanie zawiera cele dotyczące wydatków publicznych oraz uznaniowych środków po stronie dochodów, a także informacje na temat działań podejmowanych w odpowiedzi na określone zalecenia Rady, tak aby umożliwić Radzie, w razie potrzeby, podjęcie decyzji zgodnie z art. 6 ust. 2 niniejszego rozporządzenia. Sprawozdanie to podawane jest do wiadomości publicznej. Komisja monitoruje i ocenia środki dostosowawcze podejmowane w związku z nadmiernym deficytem poprzez przeprowadzenie inspekcji danego państwa członkowskiego. Według uznania Komisji, ta inspekcja może zostać przeprowadzona we współpracy z EBC w stosunku do uczestniczących państw członkowskich oraz państw członkowskich uczestniczących w mechanizmie kursów walutowych (ERM2). Komisja przygotowuje sprawozdanie i przedkłada je Radzie. To sprawozdanie może być podane do wiadomości publicznej.

2.   W przypadku gdy zostały podjęte skuteczne działania zgodnie z wezwaniem wydanym na mocy art. 126 ust. 9 Traktatu, lecz po dokonaniu wezwania wystąpią nieprzewidziane niekorzystne zdarzenia gospodarcze, niosące poważne negatywne konsekwencje budżetowe, Rada, działając na podstawie zalecenia Komisji, może podjąć decyzję o wydaniu zmienionego wezwania na mocy art. 126 ust. 9 Traktatu. Zmienione wezwanie, uwzględniające istotne czynniki, o których mowa w art. 2 ust. 3 niniejszego rozporządzenia, może w szczególności przesunąć ostateczny termin skorygowania nadmiernego deficytu o jeden rok. Rada ocenia czy wystąpiły nieprzewidziane niekorzystne zdarzenia gospodarcze, niosące poważne negatywne konsekwencje budżetowe, w odniesieniu do zawartej w wezwaniu prognozy ekonomicznej. .”

„Grzywny, o których mowa w art. 12 niniejszego rozporządzenia, stanowią inne dochody, o których mowa w art. 311 Traktatu, i są rozdzielane między uczestniczące państwa członkowskie, które nie odnotowują nadmiernego deficytu określonego zgodnie z art. 126 ust. 6 Traktatu ani nie są objęte procedurą nadmiernego zaburzenia równowagi w rozumieniu rozporządzenia (UE) nr […/…], proporcjonalnie do łącznego dochodu narodowego brutto (DNB) uprawnionych państw członkowskich.”

„Grzywny, o których mowa w art. 12 niniejszego rozporządzenia, będą przeznaczone na rzecz europejskiego mechanizmu stabilizacyjnego, .”

„(7)

Nierealistyczne, tendencyjne prognozy makroekonomiczne i budżetowe mogą znacząco ograniczyć skuteczność planowania budżetowego, a to z kolei może rozluźnić dyscyplinę budżetową, natomiast przejrzystość i zatwierdzanie metod prognozowania mogą istotnie poprawić jakość prognoz makroekonomicznych i budżetowych na potrzeby planowania budżetowego.”

„(7)

Nierealistyczne, tendencyjne prognozy makroekonomiczne i budżetowe mogą znacząco ograniczyć skuteczność planowania budżetowego, a to z kolei może rozluźnić dyscyplinę budżetową, natomiast przejrzystość i zatwierdzanie metod prognozowania powinny istotnie poprawić jakość prognoz makroekonomicznych i budżetowych na potrzeby planowania budżetowego.”

„(8)	Zasadniczym elementem zagwarantowania, by prognozy wykorzystywane do prowadzenia polityki budżetowej były realistyczne, jest przejrzystość, która musi obejmować publiczny dostęp do metod, założeń i parametrów, stanowiących podstawę oficjalnych prognoz makroekonomicznych i budżetowych.”

„(8)

Zasadniczym elementem zagwarantowania, by prognozy wykorzystywane do prowadzenia polityki budżetowej były realistyczne, jest przejrzystość, która musi obejmować publikowanie, a co za tym idzie publiczny dostęp nie tylko do wystarczająco szczegółowych oficjalnych prognoz makroekonomicznych i budżetowych, lecz również do metod, założeń i parametrów, stanowiących podstawę tych prognoz .”

„(12)

Uwzględniając udokumentowaną skuteczność opartych na regułach ram budżetowych w państwach członkowskich w utrzymywaniu dyscypliny budżetowej, rygorystyczne krajowe przepisy budżetowe, zgodne z celami budżetowymi na poziomie Unii, muszą być podstawą zaostrzonych ram nadzoru budżetowego w Unii. Uzupełnieniem rygorystycznych przepisów budżetowych powinny być wyraźnie określone cele wraz z mechanizmami skutecznego i terminowego monitorowania. Ponadto doświadczenie polityczne wykazało, że aby zapewnić skuteczność funkcjonowania reguł liczbowych należy przewidzieć konsekwencje ich nieprzestrzegania, nawet jeśli koszty miałyby się wiązać jedynie z naruszeniem reputacji.”

„(12)

Uwzględniając udokumentowaną skuteczność opartych na regułach ram budżetowych w państwach członkowskich w utrzymywaniu dyscypliny budżetowej, rygorystyczne krajowe przepisy budżetowe, zgodne z celami budżetowymi na poziomie Unii, muszą być podstawą zaostrzonych ram nadzoru budżetowego w Unii. Uzupełnieniem rygorystycznych przepisów budżetowych powinny być wyraźnie określone cele wraz z mechanizmami skutecznego i terminowego monitorowania. Ponadto doświadczenie polityczne wykazało, że aby zapewnić skuteczność funkcjonowania liczbowych reguł budżetowych należy przewidzieć konsekwencje ich nieprzestrzegania, , które powinny obejmować naruszenie reputacji, koszty polityczne i finansowe. Standardową konsekwencją jest całkowita terminowa spłata zaciągniętego dodatkowego zadłużenia.”

„(12a)

Liczba szczególnych okoliczności, w których dozwolone jest tymczasowe odstępstwo od liczbowych reguł budżetowych powinna być ograniczona. Powinny być spełnione surowe kryteria w zakresie wpływu budżetowego takiego odstępstwa i wynikającej z niego odpowiedzialności. Spłata dodatkowego zadłużenia musi być zapewniona w odpowiednim okresie czasu.”

„(13)

Państwa członkowskie powinny unikać procyklicznej polityki budżetowej, a w okresach dobrej koniunktury gospodarczej działania na rzecz konsolidacji budżetowej powinny być zintensyfikowane. Osiągnięciu tych celów sprzyjają precyzyjnie określone liczbowe reguły budżetowe.”

„(13)

Państwa członkowskie powinny unikać procyklicznej polityki budżetowej, a w okresach dobrej koniunktury gospodarczej działania na rzecz konsolidacji budżetowej powinny być zintensyfikowane. Osiągnięciu tych celów sprzyjają precyzyjnie określone liczbowe reguły budżetowe. Te liczbowe reguły budżetowe powinny obejmować cel w postaci wzmocnienia kontroli nad wydatkami sektora rządowego i samorządowego i zapewniać ministerstwom finansów instrumenty umożliwiające ograniczenie wydatków w celu kontrolowania poziomu deficytu.”

„(18)

Skuteczność utrzymywania dyscypliny budżetowej i stabilności finansów publicznych zależy od kompleksowego ujęcia finansów publicznych w ramach budżetowych. Z tego względu szczególną uwagę należy poświęcić działalności funduszy i organów pozabudżetowych mających bezpośredni (bądź widoczny jedynie w średnim okresie) wpływ na sytuację budżetową państw członkowskich.”

„(18)

Skuteczność utrzymywania dyscypliny budżetowej i stabilności finansów publicznych zależy od kompleksowego ujęcia finansów publicznych w ramach budżetowych. Z tego względu działalność funduszy i organów pozabudżetowych mogących mieć bezpośredni (bądź widoczny jedynie w średnim okresie) wpływ na sytuację budżetową państw członkowskich powinna być przedmiotem przejrzystej sprawozdawczości. Ich przewidywany lub potencjalny wpływ na bilanse budżetu sektora rządowego i samorządowego lub zadłużenie powinny być wyraźnie ujęte w średniookresowych ramach budżetowych.”

„(18a)

Cel i szczególne cechy niniejszej dyrektywy wymagają transpozycji do prawa krajowego, która jest jak najbliższa brzmieniu dyrektywy. Podczas gdy znajduje to zastosowanie do wszystkich państw członkowskich, tym bardziej powinno być stosowane przez państwa członkowskie, których walutą jest euro. (Uwzględnia się porozumienie Eurogrupy z dnia … (stwierdzające, iż wszystkie państwa członkowskie, których walutą jest euro podejmują się dokonać transpozycji do prawa krajowego zgodnie z tą zasadą)).”

„(18b)

Istnieje potrzeba, by państwa członkowskie, których walutą jest euro implementowały w krajowych ramach budżetowych uzupełniające zasady w stosunku do zasad wynikających z niniejszej dyrektywy i znajdujących zastosowanie do wszystkich państw członkowskich. Rozdział zawierający szczególne postanowienia dla państw członkowskich, których walutą jest euro wprowadza dwie takie zasady: pierwsza polega na ustanowieniu niezależnych rad budżetowych, których zadaniem będzie zapewnianie niezależnego monitorowania, analiz, oceny i prognoz, zaś druga polega na obowiązku stosowania procesów budżetowania »z góry na dół« (top-down). Podczas gdy pierwsza zasada powinna być obowiązkowa, państwa członkowskie powinny należycie rozważyć wprowadzenie tej drugiej zasady. Państwa członkowskie, których walutą nie jest euro, mogą na zasadzie dobrowolności wprowadzić część lub wszystkie te dodatkowe zasady do swoich krajowych przepisów budżetowych. W szczególności powinny one rozważyć wprowadzenie do tych przepisów niezależnych rad budżetowych.”

„W niniejszej dyrektywie określa się szczegółowe przepisy dotyczące właściwości ram budżetowych w państwach członkowskich, niezbędnych do zapewnienia skuteczności procedury nadmiernego deficytu.”

„W niniejszej dyrektywie określa się szczegółowe przepisy dotyczące właściwości ram budżetowych w państwach członkowskich, niezbędnych do zapewnienia zgodności z zobowiązaniem państw członkowskich do unikania nadmiernego deficytu budżetowego, określonym w art. 126 ust. 1 Traktatu.”

„1.   Jeśli chodzi o krajowe systemy rachunkowości publicznej, państwa członkowskie dysponują systemami rachunkowości publicznej obejmującymi w sposób kompleksowy i spójny wszystkie podsektory sektora instytucji rządowych i samorządowych zdefiniowane w rozporządzeniu (WE) nr 2223/96 (ESA 95) i zawierającymi informacje niezbędne do opracowania danych na podstawie ESA 95. Systemy rachunkowości publicznej podlegają kontroli wewnętrznej i audytom.”

„1.   W celu zapewnienia terminowej i odpowiedniej sprawozdawczości danych rocznych i kwartalnych na podstawie ESA, zgodnie z wymogami programu transmisji danych ESA, , państwa członkowskie dysponują systemami rachunkowości publicznej, stosującymi uznane na poziomie międzynarodowym standardy rachunkowości dla sektora publicznego na zasadzie memoriałowej, które obejmują w sposób kompleksowy i spójny wszystkie podsektory sektora instytucji rządowych i samorządowych zdefiniowane w rozporządzeniu (WE) nr 2223/96 (ESA 95) . Te systemy podlegają niezależnej kontroli i audytom.”

„2.   Państwa członkowskie regularnie i terminowo udostępniają publicznie dane budżetowe dotyczące wszystkich podsektorów sektora instytucji rządowych i samorządowych. Państwa członkowskie publikują w szczególności:

a)	w odstępach comiesięcznych, w terminie do końca następnego miesiąca, dane budżetowe w ujęciu kasowym, obejmujące sektor instytucji rządowych i samorządowych z wyszczególnieniem wszystkich podsektorów,

b)	szczegółową tabelę korelacji zawierającą elementy przejściowe pomiędzy danymi w ujęciu kasowym a danymi na podstawie ESA 95.”

„   

„1.   Państwa członkowskie zapewniają, by podstawą planowania budżetowego były realistyczne prognozy makroekonomiczne i budżetowe sporządzone w oparciu o najaktualniejsze informacje. Podstawą planowania budżetowego jest najbardziej prawdopodobny scenariusz makrobudżetowy bądź ostrożniejszy scenariusz, w którym szczegółowo wskazane są odchylenia od najbardziej prawdopodobnego scenariusza makrobudżetowego. Prognozy makroekonomiczne i budżetowe przygotowuje się przy uwzględnieniu, w stosownych przypadkach, prognoz Komisji. Rozbieżności pomiędzy wybranym scenariuszem makrobudżetowym a prognozą Komisji wyjaśnia się.”

„1.   Państwa członkowskie zapewniają, by podstawą planowania budżetowego były realistyczne prognozy makroekonomiczne i budżetowe sporządzone w oparciu o najaktualniejsze informacje. Podstawą planowania budżetowego jest najbardziej prawdopodobny scenariusz makrobudżetowy bądź ostrożniejszy scenariusz, w którym szczegółowo wskazane są odchylenia od najbardziej prawdopodobnego scenariusza makrobudżetowego. Prognozy makroekonomiczne i budżetowe porównuje się z prognozami Komisji. Rozbieżności pomiędzy wybranym scenariuszem makrobudżetowym a prognozą Komisji wyjaśnia się.”

„4.   Państwa członkowskie regularnie zlecają audyty, w tym oceny ex-post, prognoz makroekonomicznych i budżetowych przygotowanych na potrzeby planowania budżetowego. Wyniki audytów podaje się do wiadomości publicznej.”

„4.   Państwa członkowskie regularnie zlecają audyty, w tym oceny ex-post, prognoz makroekonomicznych i budżetowych przygotowanych na potrzeby planowania budżetowego. Wyniki tych niezależnych audytów podaje się do wiadomości publicznej.”

„Nie naruszając postanowień Traktatu dotyczących unijnych ram nadzoru budżetowego, liczbowe reguły budżetowe precyzują następujące elementy:

a)	definicję celu i zakres zasad;

b)	skuteczne i terminowe monitorowanie przestrzegania zasad, np. przez niezależne krajowe organy bądź instytucje budżetowe działające w obszarze polityki budżetowej;

c)	konsekwencje ich nieprzestrzegania;

d)	klauzule korekcyjne, określające ograniczoną liczbę okoliczności, w których dozwolone jest nieprzestrzeganie zasad.”

„Nie naruszając postanowień Traktatu dotyczących unijnych ram nadzoru budżetowego, liczbowe reguły budżetowe precyzują następujące elementy:

a)	definicję celu i zakres zasad;

b)	skuteczne i terminowe monitorowanie przestrzegania zasad, np. przez niezależne krajowe organy bądź instytucje budżetowe działające w obszarze polityki budżetowej;

c)	konsekwencje ich nieprzestrzegania, które obejmują oczywisty polityczny i finansowy koszt dla organów odpowiedzialnych za nieprzestrzeganie, w tym nałożenie obowiązku całkowitej spłaty dodatkowego zaciągniętego zadłużenia;

d)	klauzule korekcyjne, jeżeli są w ogóle ustanowione, określające ograniczoną liczbę okoliczności, w których dozwolone jest nieprzestrzeganie zasad.”

„1.   Liczbowe reguły budżetowe mają zastosowanie do wszystkich podsektorów sektora instytucji rządowych i samorządowych.”

„1.   Aby zapewnić, by cele budżetowe obejmowały wszystkie podsektory sektora instytucji rządowych i samorządowych i były zgodne ze zobowiązaniami państw członkowskich na mocy Paktu na rzecz stabilności i wzrostu, zostaną opracowane i wprowadzone w życie liczbowe reguły budżetowe.”

„1.   W uzupełnieniu obowiązków wynikających z niniejszej dyrektywy i bez uszczerbku dla jakiegokolwiek z nich, państwa członkowskie, których walutą jest euro ustanowią w swoich ramach budżetowych niezależną radę budżetową, której zadaniem jest zapewnienie niezależnego monitorowania, analizy, oceny i prognoz we wszystkich obszarach krajowej polityki finansów publicznych, które mogą mieć wpływ na to, iż dane państwo członkowskie, którego walutą jest euro będzie spełniać swoje zobowiązania wynikające z art. 121 i 126 Traktatu, jak również wynikające z jakiegokolwiek prawodawstwa lub środków przyjętych na podstawie tych artykułów lub też na mocy art. 136 Traktatu.

Państwa członkowskie, których walutą jest euro, w odpowiedni sposób rozważą zastosowanie metody »z góry na dół« (top-down), co oznacza metodę budżetową, która rozpoczyna się od ustalenia całkowitego poziomu wydatków, który jest następnie przydzielany w stosunku do wydatków poszczególnych ministerstw lub agencji rządowych i w ten sposób wspiera przestrzeganie ograniczeń wydatków.

2.   W uzupełnieniu zobowiązań na mocy niniejszej dyrektywy i bez uszczerbku dla jakiegokolwiek z nich, państwa członkowskie, których walutą nie jest euro mogą na zasadzie dobrowolnej, także wprowadzić do ich ram budżetowych wszystkie z powyższych zasad lub tylko niektóre z nich, w szczególności wymóg ustanowienia niezależnych rad budżetowych.”

„1.   Państwa członkowskie wprowadzają w życie przepisy niezbędne do wykonania niniejszej dyrektywy do dnia 31 grudnia 2013 r. Niezwłocznie przekazują Komisji tekst tych przepisów oraz tabelę korelacji pomiędzy tymi przepisami a niniejszą dyrektywą.”

„1.   Państwa członkowskie wprowadzają w życie przepisy niezbędne do wykonania niniejszej dyrektywy do dnia 31 grudnia 2012 r. Niezwłocznie przekazują Komisji tekst tych przepisów oraz tabelę korelacji pomiędzy tymi przepisami a niniejszą dyrektywą.”

„(5)

Przewidziane w prewencyjnej części paktu stabilności i wzrostu sankcje dla państw członkowskich, których walutą jest euro, powinny stanowić zachętę do prowadzenia rozważnej polityki budżetowej. Polityka taka powinna zapewniać, by tempo wzrostu wydatków publicznych zasadniczo nie przekraczało ostrożnie ustalonego tempa wzrostu produktu krajowego brutto (PKB) w perspektywie średniookresowej, chyba że wyższe tempo wzrostu wydatków publicznych jest zrównoważone wzrostem dochodów budżetowych lub uznaniowe ograniczenia dochodów są zrekompensowane cięciami wydatków.”

„(5)	Przewidziane w prewencyjnej części paktu stabilności i wzrostu sankcje dla państw członkowskich, których walutą jest euro, powinny stanowić zachętę do przyjęcia ścieżki dostosowań w kierunku celu średniookresowego. .”

„(11)

Rada powinna mieć możliwość ograniczenia wysokości lub anulowania sankcji nałożonych na państwa członkowskie, których walutą jest euro, działając na wniosek Komisji przygotowany na podstawie umotywowanego wniosku danego państwa członkowskiego. W przypadku części naprawczej paktu stabilności i wzrostu Komisja powinna mieć również możliwość zaproponowania ograniczenia wysokości lub anulowania sankcji ze względu na wyjątkową sytuację gospodarczą.”

„

”

„(12)

Depozyt nieoprocentowany powinien być zwracany po skorygowaniu nadmiernego deficytu, natomiast odsetki od takich depozytów oraz zapłacone grzywny powinny być rozdzielane między państwa członkowskie, których walutą jest euro i które nie odnotowują nadmiernego deficytu ani nie są objęte procedurą nadmiernego zaburzenia równowagi.”

„(12)

Depozyt nieoprocentowany powinien być zwracany po skorygowaniu nadmiernego deficytu, natomiast odsetki od takich depozytów oraz zapłacone grzywny powinny być przeznaczone na rzecz europejskiego mechanizmu stabilizacyjnego.”

„1.

Jeżeli zgodnie z art. 121 ust. 4 Traktatu Rada kieruje do państwa członkowskiego zalecenie dotyczące podjęcia niezbędnych działań korygujących w obliczu utrzymujących się lub szczególnie poważnych i znacznych odstępstw od rozważnej polityki budżetowej, o których to działaniach mowa w art. 6 ust. 3 rozporządzenia (WE) nr 1466/97, Rada, działając na wniosek Komisji, nakłada obowiązek złożenia oprocentowanego depozytu. Uznaje się, że decyzja została przyjęta przez Radę, jeżeli w terminie dziesięciu dni od przyjęcia wniosku przez Komisję Rada nie odrzuci go kwalifikowaną większością głosów. Rada może zmienić wniosek zgodnie z art. 293 ust. 1 Traktatu.

[…]

4.

W drodze odstępstwa od przepisów ust. 2 Komisja, w odpowiedzi na umotywowany wniosek danego państwa członkowskiego skierowany do niej w terminie dziesięciu dni od przyjęcia zalecenia Rady, o którym mowa w ust. 1, może zaproponować zmniejszenie wysokości oprocentowanego depozytu lub jego anulowanie.”

„1.

Jeżeli zgodnie z art. 121 ust. 4 Traktatu Rada kieruje do państwa członkowskiego zalecenie dotyczące podjęcia niezbędnych działań korygujących w obliczu zaobserwowanych znacznych odstępstw od ścieżki dostosowań w kierunku średniookresowego celu, o których to działaniach mowa w art. 6 ust. 2 rozporządzenia (WE) nr 1466/97, Rada, działając na wniosek Komisji, nakłada obowiązek złożenia oprocentowanego depozytu. Uznaje się, że decyzja została przyjęta przez Radę, jeżeli w terminie dziesięciu dni od przyjęcia wniosku przez Komisję Rada nie odrzuci go kwalifikowaną większością głosów. Rada może zmienić wniosek zgodnie z art. 293 ust. 1 Traktatu.

[…]

”

„4.   W drodze odstępstwa od przepisów ust. 2 niniejszego artykułu Komisja może, w związku z wyjątkową sytuacją gospodarczą lub w odpowiedzi na umotywowany wniosek danego państwa członkowskiego skierowany do niej w terminie dziesięciu dni od przyjęcia decyzji Rady zgodnie z art. 126 ust. 6 Traktatu, zaproponować zmniejszenie wysokości nieoprocentowanego depozytu lub jego anulowanie.”

„   ”

„4.   W drodze odstępstwa od przepisów ust. 2 niniejszego artykułu Komisja może, w związku z wyjątkową sytuacją gospodarczą lub w odpowiedzi na umotywowany wniosek danego państwa członkowskiego skierowany do niej w terminie dziesięciu dni od przyjęcia decyzji Rady zgodnie z art. 126 ust. 8 Traktatu, zaproponować zmniejszenie wysokości grzywny lub jej anulowanie.”

„   ”

„Dochody Komisji z odsetek od depozytów złożonych zgodnie z art. 4 i grzywny zapłacone zgodnie z art. 5 stanowią inne dochody, o których mowa w art. 311 Traktatu, i są rozdzielane między państwa członkowskie, których walutą jest euro i które nie odnotowują nadmiernego deficytu stwierdzonego zgodnie z art. 126 ust. 6 Traktatu ani nie są objęte procedurą nadmiernego zaburzenia równowagi w rozumieniu rozporządzenia (UE) nr […/…].”

„Dochody Komisji z odsetek od depozytów złożonych zgodnie z art. 4 i grzywny zapłacone zgodnie z art. 5 stanowią inne dochody, o których mowa w art. 311 Traktatu, i są przeznaczone na rzecz europejskiego mechanizmu stabilizacyjnego.”

„(6a)

Należy wprowadzić stopniowanie sankcji, w ramach którego Rada powinna nałożyć obowiązek złożenia oprocentowanego depozytu w przypadku niezachowania właściwego terminu narzuconego przez Radę, w celu nałożenia grzywny w sytuacji niezachowania dwóch kolejnych właściwych terminów.”

„(12)

Zapłacone grzywny powinny być rozdzielane między państwa członkowskie, których walutą jest euro i które nie są objęte procedurą nadmiernego zaburzenia równowagi ani nie odnotowują nadmiernego deficytu.”

„(12)

Zapłacone grzywny powinny być przeznaczone na rzecz europejskiego mechanizmu stabilizacyjnego.”

„1.   Niniejszym rozporządzeniem ustanawia się system grzywien służących skutecznemu korygowaniu zaburzeń równowagi makroekonomicznej w strefie euro.”

„1.   Niniejszym rozporządzeniem ustanawia się system sankcji służących skutecznemu korygowaniu zaburzeń równowagi makroekonomicznej w strefie euro.”

„Do celów niniejszego rozporządzenia stosuje się definicje określone w art. 2 rozporządzenia (UE) nr […/…].

Dodatkowo zastosowanie ma następująca definicja:

»wyjątkowa sytuacja gospodarcza« oznacza sytuację, w której przekroczenie przez deficyt publiczny wartości referencyjnej uznaje się za wyjątkowe w rozumieniu art. 126 ust. 2 lit. a) tiret drugie Traktatu i przepisów rozporządzenia Rady (WE) nr 1467/97. (5)

”

„Do celów niniejszego rozporządzenia stosuje się definicje określone w art. 2 rozporządzenia (UE) nr […/…].

 (6).

”

„1.   Rada, działając na wniosek Komisji, nakłada roczną grzywnę w następujących przypadkach:

(1)	jeśli wyznaczono dwa kolejne terminy zgodnie z art. 7 ust. 2 i art. 10 ust. 4 rozporządzenia (UE) nr […/…], a następnie Rada zgodnie z art. 10 ust. 4 tego rozporządzenia uznała, że dane państwo członkowskie nadal nie podjęło zaleconych działań naprawczych; lub

(2)	jeśli wyznaczono dwa kolejne terminy zgodnie z art. 8 ust. 1 i 2 rozporządzenia (UE) nr […/…], a następnie Rada zgodnie z art. 8 ust. 2 tego rozporządzenia uznała, że dane państwo członkowskie ponownie przedstawiło niewystarczający plan działań naprawczych.

Uznaje się, że decyzja została przyjęta przez Radę, jeżeli w terminie dziesięciu dni od przyjęcia wniosku przez Komisję Rada nie odrzuci go kwalifikowaną większością głosów. Rada może zmienić wniosek zgodnie z art. 293 ust. 1 Traktatu.

2.   Proponowana przez Komisję grzywna wynosi 0,1 % PKB danego państwa członkowskiego w poprzednim roku.

3.   W drodze odstępstwa od przepisów ust. 2 Komisja może, w związku z wyjątkową sytuacją gospodarczą lub w odpowiedzi na umotywowany wniosek danego państwa członkowskiego skierowany do niej w terminie dziesięciu dni od daty podjęcia przez Radę decyzji, o których mowa w ust. 1, zaproponować zmniejszenie wysokości grzywny lub jej anulowanie.

4.   Jeżeli państwo członkowskie zapłaciło roczną grzywnę za dany rok kalendarzowy, a następnie Rada zgodnie z art. 10 ust. 1 rozporządzenia (UE) nr […/…] uznała, że państwo to w danym roku podjęło zalecane działania naprawcze, zapłacona grzywna jest zwracana danemu państwu członkowskiemu w części obliczonej pro rata temporis.”

„1.   Rada, działając na wniosek Komisji, nakłada obowiązek ustanowienia oprocentowanego depozytu w następujących przypadkach:

(1)	jeśli wyznaczono termin zgodnie z art. 7 ust. 2 lub art. 10 ust. 4 rozporządzenia (UE) nr […/…], a następnie Rada zgodnie z art. 10 ust. 1 tego rozporządzenia uznała, że dane państwo członkowskie nadal nie podjęło zaleconych działań naprawczych; lub

(2)	jeśli wyznaczono termin zgodnie z art. 8 ust. 1 lub 2 rozporządzenia (UE) nr […/…], a następnie Rada zgodnie z art. 8 ust. 2 tego rozporządzenia uznała, że dane państwo członkowskie ponownie przedstawiło niewystarczający plan działań naprawczych.

Uznaje się, że decyzja została przyjęta przez Radę, jeżeli w terminie dziesięciu dni od przyjęcia wniosku przez Komisję Rada nie odrzuci go kwalifikowaną większością głosów. Rada może zmienić wniosek zgodnie z art. 293 ust. 1 Traktatu.

2.   Proponowany przez Komisję oprocentowany depozyt wynosi 0,2 % PKB danego państwa członkowskiego w poprzednim roku.

   

4.   Jeżeli państwo członkowskie ustanowiło oprocentowany depozyt za dany rok kalendarzowy, a następnie Rada zgodnie z art. 10 ust. 1 rozporządzenia (UE) nr […/…] uznała, że państwo to w danym roku podjęło zalecane działania naprawcze, ustanowiony depozyt jest zwracany danemu państwu członkowskiemu wraz z naliczonymi odsetkami.

5.   Rada, działając na wniosek Komisji, nakłada roczną grzywnę w następujących przypadkach:

1)	jeżeli wyznaczono dwa kolejne terminy zgodnie z art. 7 ust. 2 lub art. 10 ust. 4 rozporządzenia (UE) nr […/…], a następnie Rada zgodnie z art. 10 ust. 1 tego rozporządzenia uznała, że dane państwo członkowskie nadal nie podjęło zaleconych działań naprawczych; lub

2)	jeżeli wyznaczono dwa kolejne terminy zgodnie z art. 8 ust. 1 lub 2 rozporządzenia (UE) nr […/…], a następnie Rada zgodnie z art. 8 ust. 2 tego rozporządzenia uznała, że dane państwo członkowskie ponownie przedstawiło niewystarczający plan działań naprawczych.

6.   Jeżeli państwo członkowskie zapłaciło roczną grzywnę za dany rok kalendarzowy, a następnie Rada zgodnie z art. 10 ust. 1 rozporządzenia (UE) nr […/…] uznała, że państwo to w danym roku podjęło zalecane działania naprawcze, zapłacona grzywna jest zwracana danemu państwu członkowskiemu w części obliczonej pro rata temporis.

7.   Roczna grzywna wynosi 0,2 % PKB danego państwa członkowskiego w poprzednim roku.”

„Grzywny zapłacone zgodnie z art. 3 niniejszego rozporządzenia stanowią inne dochody, o których mowa w art. 311 Traktatu, i są rozdzielane między państwa członkowskie, których walutą jest euro i które nie są objęte procedurą nadmiernego zaburzenia równowagi w rozumieniu rozporządzenia (UE) nr […/…] ani nie odnotowują nadmiernego deficytu stwierdzonego zgodnie z art. 126 ust. 6 Traktatu, proporcjonalnie do ich udziału w łącznym dochodzie narodowym brutto (DNB) uprawnionych państw członkowskich.”

„Grzywny zapłacone zgodnie z art. 3 niniejszego rozporządzenia stanowią inne dochody, o których mowa w art. 311 Traktatu, i są przeznaczone na rzecz europejskiego mechanizmu stabilizacyjnego.”

„(7)	Obowiązek osiągnięcia i utrzymania średniookresowego celu budżetowego należy wprowadzić w życie poprzez doprecyzowanie zasad prowadzenia rozważnej polityki budżetowej.”

„(9)

Prowadzenie rozważnej polityki budżetowej wymaga, aby tempo wzrostu wydatków publicznych zazwyczaj nie przekraczało ostrożnie ustalonego tempa wzrostu PKB w średnim okresie, przy czym każde przekroczenie tej wartości powinno być zrównoważone uznaniowym wzrostem dochodów budżetowych, a uznaniowe ograniczenie dochodów zrekompensowane cięciami wydatków.”

„(9)

Wystarczający postęp w kierunku średniookresowego celu budżetowego powinien być oszacowany na podstawie całościowej oceny, mając za punkt odniesienia bilans strukturalny, włączając w to analizę wydatków z wyłączeniem środków uznaniowych po stronie dochodów. W tym aspekcie, tak długo jak średniookresowy cel jest osiągany, tempo wzrostu wydatków publicznych nie powinno przekraczać ustalonego tempa potencjalnego wzrostu PKB w średnim okresie, przy czym wzrost wydatków przekraczający tę wartość powinien być zrównoważony uznaniowym wzrostem dochodów budżetowych, a uznaniowe ograniczenie dochodów powinno być zrekompensowane cięciami wydatków. Prognozowane tempo potencjalnego wzrostu PKB w średnim okresie powinno być ustalane zgodnie ze wspólną metodologią wykorzystywaną przez Komisję. Wpływ struktury wzrostu gospodarczego na wzrost dochodów powinien być uznawany za środek zapobiegający poleganiu na wzroście dochodów zależnym od określonej struktury wzrostu państwa członkowskiego, która może podlegać zmianom.”

„(10)

Czasowe odstąpienie od rozważnej polityki budżetowej powinno być dozwolone w przypadku znacznego pogorszenia koniunktury o charakterze ogólnym, tak by ułatwić ożywienie gospodarcze.”

„(11)

W przypadku znacznego odstąpienia od rozważnej polityki budżetowej do danego państwa członkowskiego należy skierować ostrzeżenie, a w przypadku gdyby odstąpienie to utrzymywało się lub było szczególnie poważne, należy skierować do niego zalecenie w sprawie podjęcia niezbędnych środków naprawczych.”

„(11)

W przypadku znacznego odstąpienia od ścieżki dostosowań w kierunku średniookresowego celu, Komisja może zwrócić się do danego państwa członkowskiego o przedstawienie dodatkowych sprawozdań, a do tego państwa członkowskiego należy skierować ostrzeżenie, a także należy skierować do niego zalecenie Rady wyznaczające termin na podjęcie niezbędnych środków naprawczych. Dane państwo członkowskie powinno przedłożyć Radzie sprawozdanie o podjętych środkach. Jeżeli dane państwo członkowskie nie podejmie odpowiednich działań w terminie wskazanym przez Radę, Rada powinna przyjąć zalecenie i przedłożyć raport Radzie Europejskiej.”

„(11a)

Ciało doradcze składające się z osób o uznanych kompetencjach w dziedzinie gospodarczej i budżetowej powinno zostać ustanowione w celu przedstawiania przez nich corocznego niezależnego raportu adresowanego do instytucji Unii w sprawie sposobu wykonywania przez Komisję i Radę ich obowiązków wskazanych w art. 121 i 126 Traktatu oraz w rozporządzeniu (WE) nr 1466/97, [w rozporządzeniu (WE) nr 1467/97, oraz w treści następujących rozporządzeń: rozporządzenia (UE) nr […/…] w sprawie skutecznego egzekwowania nadzoru budżetowego w strefie euro; rozporządzenia (UE) nr […/…] w sprawie środków egzekwowania korekty nadmiernych zaburzeń równowagi makroekonomicznej w strefie euro; rozporządzenia (UE) nr […/…] w sprawie zapobiegania zaburzeniom równowagi makroekonomicznej i ich korygowania]. Jeżeli możliwości tego ciała doradczego na to pozwolą, będzie ono na wniosek Komisji, Rady lub Rady Europejskiej dostarczać analiz dotyczących szczególnych kwestii gospodarczych lub budżetowych. Te ciało doradcze nie powinno naruszać właściwości Komisji. Członkowie ciała doradczego powinni być w pełni niezależni.”

„(12)

Aby zapewnić przestrzeganie unijnych ram nadzoru budżetowego obowiązujących uczestniczące państwa członkowskie, należy ustanowić, na mocy art. 136 Traktatu, szczególny mechanizm egzekwowania w przypadkach, w których nie ustało poważne i utrzymujące się odstąpienie od rozważnej polityki budżetowej.”

„(12)

Aby zapewnić przestrzeganie unijnych ram nadzoru budżetowego obowiązujących uczestniczące państwa członkowskie, należy ustanowić, na mocy art. 136 Traktatu, szczególny mechanizm egzekwowania w przypadkach, w których nie ustało poważne i utrzymujące się odstąpienie od ścieżki dostosowań w kierunku średniookresowego celu.”

„3.   Informacje dotyczące zmian salda sektora instytucji rządowych i samorządowych oraz zmian wskaźnika zadłużenia tego sektora, wzrostu wydatków publicznych, planowanej ścieżki wzrostu dochodów publicznych, przy założeniu niezmiennego kursu polityki, planowanych środków uznaniowych po stronie dochodów oraz podstawowych założeń ekonomicznych określonych w ust. 2 lit. a) i b) są przedkładane w ujęciu rocznym i obejmują, oprócz roku bieżącego i ubiegłego, przynajmniej trzy następne lata.”

„3.   Informacje dotyczące zmian salda sektora instytucji rządowych i samorządowych oraz zmian wskaźnika zadłużenia tego sektora, wzrostu wydatków publicznych, planowanej ścieżki wzrostu dochodów publicznych, przy założeniu niezmiennego kursu polityki, planowanych środków uznaniowych po stronie dochodów, odpowiednio określonych ilościowo oraz podstawowych założeń ekonomicznych określonych w ust. 2 lit. a) i b) są przedkładane w ujęciu rocznym i obejmują, oprócz roku bieżącego i ubiegłego, przynajmniej trzy następne lata.”

„1.   […]

Oceniając ścieżkę dostosowania do średniookresowego celu budżetowego, Rada bada, czy dane państwo członkowskie realizuje wymaganą do osiągnięcia tego celu właściwą roczną korektę salda budżetowego w ujęciu uwzględniającym zmiany cykliczne, po skorygowaniu o środki jednorazowe i tymczasowe, przyjmując 0,5 % PKB jako wartość odniesienia dla tej korekty. W odniesieniu do państw członkowskich o wysokim poziomie zadłużenia lub nadmiernych zaburzeniach równowagi makroekonomicznej Rada bada, czy roczna korekta salda budżetowego w ujęciu uwzględniającym zmiany cykliczne, po skorygowaniu o środki jednorazowe i tymczasowe, przekracza wartość 0,5 % PKB. Rada bierze pod uwagę, czy w okresach dobrej koniunktury podejmowany jest większy wysiłek dostosowawczy, podczas gdy wysiłek ten może być bardziej ograniczony w okresach złej koniunktury.

[…]

Ostrożnie ustalone tempo wzrostu PKB w średnim okresie należy oceniać na podstawie prognoz dziesięcioletnich, aktualizowanych w regularnych odstępach czasu.

[…]

Rada bada ponadto, czy treść programu stabilności ułatwia osiągnięcie trwałej konwergencji w strefie euro i ściślejszą koordynację polityk gospodarczych, a także czy polityka gospodarcza danego państwa członkowskiego jest zgodna z ogólnymi wytycznymi polityki gospodarczej państw członkowskich i Unii.

W okresach znacznego pogorszenia koniunktury gospodarczej o charakterze ogólnym państwom członkowskim można zezwolić na czasowe odejście od ścieżki dostosowania wymaganej w ramach prowadzenia rozważnej polityki budżetowej, o której mowa w akapicie czwartym.”

„1.   […]

Oceniając ścieżkę dostosowania do średniookresowego celu budżetowego, Rada bada, czy dane państwo członkowskie realizuje wymaganą do osiągnięcia tego celu właściwą roczną korektę salda budżetowego w ujęciu uwzględniającym zmiany cykliczne, po skorygowaniu o środki jednorazowe i tymczasowe, przyjmując 0,5 % PKB jako wartość odniesienia dla tej korekty. W odniesieniu do państw członkowskich, w których zachodzi co najmniej jedna z następujących okoliczności: i) wartość zadłużenia sektora instytucji rządowych i samorządowych przekracza wartości odniesienia wynoszącą 60 % PKB, ii) występują poważne ryzyka z punktu widzenia stabilności budżetowej, lub iii) występują nadmierne zaburzenia równowagi makroekonomicznej, Rada bada, czy roczna korekta salda budżetowego w ujęciu uwzględniającym zmiany cykliczne, po skorygowaniu o środki jednorazowe i tymczasowe, przekracza znacząco wartość 0,5 % PKB. Rada bierze pod uwagę, czy w okresach dobrej koniunktury podejmowany jest większy wysiłek dostosowawczy, podczas gdy wysiłek ten może być bardziej ograniczony w okresach złej koniunktury. Uwzględniany jest wpływ struktury wzrostu na wzrost dochodów.

[…]

Tempo potencjalnego wzrostu PKB jako wartość odniesienia w średnim okresie należy oceniać na podstawie prognoz dziesięcioletnich, aktualizowanych w regularnych odstępach czasu.

[…]

Rada bada ponadto, czy treść programu stabilności ułatwia utrzymanie trwałej konwergencji w strefie euro i ściślejszą koordynację polityk gospodarczych, a także czy polityka gospodarcza danego państwa członkowskiego jest zgodna z ogólnymi wytycznymi polityki gospodarczej państw członkowskich i Unii.

”

„2   W przypadku znacznego odstąpienia od rozważnej polityki budżetowej, w rozumieniu art. 5 ust. 1 akapit czwarty niniejszego rozporządzenia, oraz aby zapobiec wystąpieniu nadmiernego deficytu Komisja, zgodnie z art. 121 ust. 4 Traktatu, może skierować do danego państwa członkowskiego ostrzeżenie.

Odstąpienie od rozważnej polityki budżetowej uznaje się za znaczne jeżeli spełnione są następujące warunki: wzrost wydatków przekracza tempo zgodne z rozważną polityką budżetową i nie jest skompensowany uznaniowymi środkami na rzecz zwiększenia dochodów lub uznaniowe środki na rzecz zmniejszenia dochodów nie są skompensowane ograniczeniem wydatków, a odstąpienie ma łączny wpływ na saldo sektora instytucji rządowych i samorządowych w wysokości co najmniej 0,5 % PKB w ciągu jednego roku, bądź co najmniej 0,25 % PKB średnio rocznie w ciągu dwóch kolejnych lat.

[…]

3.   Jeżeli znaczne odstąpienie od rozważnej polityki budżetowej utrzymuje się lub jest szczególnie poważne, Rada, na zalecenie Komisji, kieruje do danego państwa członkowskiego zalecenie w sprawie podjęcia niezbędnych środków dostosowawczych. Rada, na wniosek Komisji, podaje zalecenie do wiadomości publicznej.”

„2.   Stwierdzone odstąpienie od ścieżki dostosowań do średniookresowego celu uznaje się za znaczne jeżeli spełnione są następujące warunki: a) roczna poprawa bilansu strukturalnego nie spełnia wymogu wskazanego w art. 5 ust. 1 akapit drugi lub b) wzrost wydatków przekracza tempo potencjalnego wzrostu PKB jako wartość odniesienia w średnim okresie i nie jest skompensowany uznaniowymi środkami na rzecz zwiększenia dochodów lub uznaniowe środki na rzecz zmniejszenia dochodów nie są skompensowane ograniczeniem wydatków, a odstąpienie ma łączny negatywny wpływ na saldo sektora instytucji rządowych i samorządowych w wysokości co najmniej 0,25 % PKB w ciągu jednego roku, . Uwzględniany jest wpływ struktury wzrostu na wzrost dochodów.

W przypadku stwierdzonego znacznego odstąpienia od ścieżki dostosowań do średniookresowego celu budżetowego, w rozumieniu art. 5 ust. 1 akapit czwarty niniejszego rozporządzenia, Komisja, może żądać przedstawienia dodatkowych sprawozdań od danego państwa członkowskiego oraz zgodnie z art. 121 ust. 4 Traktatu, może skierować do danego państwa członkowskiego ostrzeżenie.

W terminie miesiąca od daty skierowania ostrzeżenia przez Komisję, Rada, działając na podstawie zalecenia Komisji i w oparciu o art. 121 ust. 4 Traktatu, przyjmuje zalecenie w sprawie środków korygujących w odniesieniu do odstąpienia, określające termin skorygowania odstąpienia.

W terminie wskazanym przez Radę w zaleceniu wydanym na mocy art. 121 ust. 4 Traktatu dane państwo członkowskie przedłoży Radzie raport stwierdzający jakie działania zostały podjęte w odpowiedzi na wskazane wyżej zalecenie.

Jeżeli dane państwo członkowskie nie podjęło odpowiednich działań w terminie pięciu miesięcy od daty przyjęcia przez Radę zalecenia na mocy art. 121 ust. 4 Traktatu, Rada, działając na podstawie zalecenia Komisji, bezzwłocznie przyjmuje zalecenie na mocy art. 121 ust. 4 Traktatu i przedkłada Radzie Europejskiej raport w tym zakresie. Po przyjęciu tego ostatniego zalecenia Rady, Komisja, według swojego uznania, we współpracy z EBC może przeprowadzić misję monitorującą. Komisja przedstawia raport Radzie o wynikach inspekcji oraz może zdecydować o podaniu wyników tej inspekcji do publicznej wiadomości.

Termin pięciu miesięcy ogranicza się do trzech miesięcy jeżeli Komisja w swoim zaleceniu skierowanym do Rady, o którym mowa w drugim akapicie niniejszego ustępu, uważa, iż sytuacja jest szczególnie poważna i zaleca podjęcie pilnych działań.

[…]

   ”

„1.   […]

Oceniając ścieżkę dostosowania do średniookresowego celu budżetowego, Rada bierze pod uwagę, czy w okresach dobrej koniunktury podejmowany jest większy wysiłek dostosowawczy, podczas gdy wysiłek ten może być bardziej ograniczony w okresach złej koniunktury. W odniesieniu do państw członkowskich o wysokim poziomie zadłużenia lub nadmiernych zaburzeniach równowagi makroekonomicznej Rada bada, czy roczna korekta salda budżetowego w ujęciu uwzględniającym zmiany cykliczne, po skorygowaniu o środki jednorazowe i tymczasowe, przekracza wartość 0,5 % PKB. W odniesieniu do państw członkowskich uczestniczących w ERM2 Rada bada, czy dane państwo członkowskie realizuje wymaganą do osiągnięcia swojego średniookresowego celu budżetowego właściwą roczną korektę salda w ujęciu uwzględniającym zmiany cykliczne, po skorygowaniu o środki jednorazowe i tymczasowe, przyjmując 0,5 % PKB jako wartość odniesienia.

[…]

Ostrożnie ustalone tempo wzrostu PKB w średnim okresie należy oceniać na podstawie prognoz dziesięcioletnich, aktualizowanych w regularnych odstępach czasu.

[…]

Rada bada ponadto, czy treść programu konwergencji ułatwia ściślejszą koordynację polityk gospodarczych, a także czy polityka gospodarcza danego państwa członkowskiego jest zgodna z ogólnymi wytycznymi polityki gospodarczej państw członkowskich i Unii. Ponadto w odniesieniu do państw członkowskich uczestniczących w ERM2 Rada bada, czy treść programu konwergencji zapewnia ich niezakłócony udział w tym mechanizmie kursowym.

W okresach znacznego pogorszenia koniunktury gospodarczej o charakterze ogólnym państwom członkowskim można zezwolić na czasowe odejście od ścieżki dostosowania wymaganej w ramach prowadzenia rozważnej polityki budżetowej, o której mowa w akapicie czwartym.”

„1.   […]

Oceniając ścieżkę dostosowania do średniookresowego celu budżetowego, Rada bierze pod uwagę, czy w okresach dobrej koniunktury podejmowany jest większy wysiłek dostosowawczy, podczas gdy wysiłek ten może być bardziej ograniczony w okresach złej koniunktury. W odniesieniu do państw członkowskich o poziomie zadłużenia sektora instytucji rządowych lub samorządowych przekraczającym 60 % PKB jako wartości odniesienia lub gdzie występują poważne ryzyka w zakresie stabilności budżetowej Rada bada, czy roczna korekta salda budżetowego w ujęciu uwzględniającym zmiany cykliczne, po skorygowaniu o środki jednorazowe i tymczasowe, znacząco przekracza wartość 0,5 % PKB. W odniesieniu do państw członkowskich uczestniczących w ERM2 Rada bada, czy dane państwo członkowskie realizuje wymaganą do osiągnięcia swojego średniookresowego celu budżetowego właściwą roczną korektę salda w ujęciu uwzględniającym zmiany cykliczne, po skorygowaniu o środki jednorazowe i tymczasowe, przyjmując 0,5 % PKB jako wartość odniesienia. Uwzględniany jest wpływ struktury wzrostu na wzrost dochodów.

[…]

Tempo potencjalnego wzrostu PKB jako wartość odniesienia w średnim okresie należy oceniać na podstawie prognoz dziesięcioletnich, aktualizowanych w regularnych odstępach czasu.

[…]

Rada bada ponadto, czy treść programu konwergencji ułatwia osiągnięcie trwałej konwergencji, ściślejszą koordynację polityk gospodarczych, a także czy polityka gospodarcza danego państwa członkowskiego jest zgodna z ogólnymi wytycznymi polityki gospodarczej państw członkowskich i Unii. Ponadto w odniesieniu do państw członkowskich uczestniczących w ERM2 Rada bada, czy treść programu konwergencji zapewnia ich niezakłócony udział w tym mechanizmie kursowym.

”

„2.   […]

Odstąpienie od rozważnej polityki budżetowej uznaje się za znaczne jeżeli spełnione są następujące warunki: wzrost wydatków przekracza tempo zgodne z rozważną polityką budżetową i nie jest skompensowany uznaniowymi środkami na rzecz zwiększenia dochodów lub uznaniowe środki na rzecz zmniejszenia dochodów nie są skompensowane ograniczeniem wydatków, a odstąpienie ma łączny wpływ na saldo sektora instytucji rządowych i samorządowych w wysokości co najmniej 0,5 % PKB w ciągu jednego roku, bądź co najmniej 0,25 % PKB średnio rocznie w ciągu dwóch kolejnych lat.

[…]

Odejście to może również nie być brane pod uwagę w przypadku znacznego pogorszenia koniunktury o charakterze ogólnym.”

„2.   […]

Stwierdzone odstąpienie od ścieżki dostosowań do średniookresowego celu budżetowego uznaje się za znaczne jeżeli spełnione są następujące warunki: a) roczna poprawa bilansu strukturalnego nie spełnia wymogu wskazanego w art. 9 ust. 1 akapit drugi lub b) wzrost wydatków przekracza tempo potencjalnego wzrostu PKB jako wartość odniesienia w średnim okresie i nie jest skompensowany uznaniowymi środkami na rzecz zwiększenia dochodów lub uznaniowe środki na rzecz zmniejszenia dochodów nie są skompensowane ograniczeniem wydatków, a odstąpienie ma łączny negatywny wpływ na saldo sektora instytucji rządowych i samorządowych w wysokości co najmniej 0,25 % PKB w ciągu jednego roku, . Uwzględniany jest wpływ struktury wzrostu na wzrost dochodów

[…]

W przypadku stwierdzonego znaczącego odstąpienia od ścieżki dostosowań do średniookresowego celu budżetowego, o którym mowa w art. 9 ust. 1 akapit czwarty, Komisja, może żądać przedstawienia dodatkowych sprawozdań od danego państwa członkowskiego oraz zgodnie z art. 121 ust. 4 Traktatu, może skierować do danego państwa członkowskiego ostrzeżenie.

W terminie miesiąca od daty skierowania ostrzeżenia przez Komisję, Rada, działając na podstawie zalecenia Komisji i w oparciu o art. 121 ust. 4 Traktatu, przyjmuje zalecenie w sprawie środków korygujących w odniesieniu do odstąpienia, określające termin skorygowania odstąpienia.

W terminie wskazanym przez Radę w zaleceniu wydanym na mocy art. 121 ust. 4 Traktatu dane państwo członkowskie przedłoży Radzie raport stwierdzający jakie działania zostały podjęte w odpowiedzi na wskazane wyżej zalecenie.

Jeżeli dane państwo członkowskie nie podjęło odpowiednich działań w terminie pięciu miesięcy od daty przyjęcia przez Radę zalecenia na mocy art. 121 ust. 4 Traktatu, Rada, działając na podstawie zalecenia Komisji, bezzwłocznie przyjmuje zalecenie na mocy art. 121 ust. 4 Traktatu i przedkłada Radzie Europejskiej raport w tym zakresie. Po przyjęciu tego raportu, Komisja, według swojego uznania, we współpracy z EBC w odniesieniu do państw członkowskich uczestniczących w ERM2, może przeprowadzić misję monitorującą. Komisja przedstawia raport Radzie o wynikach inspekcji oraz może zdecydować o podaniu wyników tej inspekcji do publicznej wiadomości.

Termin pięciu miesięcy ogranicza się do trzech miesięcy jeżeli Komisja w swoim zaleceniu skierowanym do Rady, o którym mowa w drugim akapicie niniejszego ustępu, uważa, iż sytuacja jest szczególnie poważna i zaleca podjęcie pilnych działań.”

„2.   Ustanawia się ciało doradcze składające się z osób o uznanych kompetencjach w dziedzinie gospodarczej i budżetowej.

Ciało doradcze będzie przedstawiać coroczny raport w sprawie sposobu wykonywania przez Komisję i Radę ich obowiązków na mocy art. 121 i 126 Traktatu oraz na mocy rozporządzenia (WE) nr 1466/97, rozporządzenia (WE) nr 1467/97, oraz na mocy następujących rozporządzeń: rozporządzenia (UE) nr […/…] w sprawie skutecznego egzekwowania nadzoru budżetowego w strefie euro; rozporządzenia (UE) nr […/…] w sprawie środków egzekwowania korekty nadmiernych zaburzeń równowagi makroekonomicznej w strefie euro; rozporządzenia (UE) nr […/…] w sprawie zapobiegania zaburzeniom równowagi makroekonomicznej i ich korygowania.

Na wniosek Komisji, Rady lub Rady Europejskiej, ciało doradcze dokonuje analizy szczególnych kwestii gospodarczych lub budżetowych. Członkowie ciała doradczego są niezależni w wykonywaniu swoich zadań.”

„(3)

W szczególności należy poszerzyć zakres nadzoru nad polityką gospodarczą państw członkowskich, który nie powinien ograniczać się do nadzoru budżetowego, aby zapobiegać powstawaniu nadmiernych zaburzeń równowagi makroekonomicznej i zapewnić państwom członkowskim, w których zaburzenia takie występują, pomoc w opracowaniu planów naprawczych zanim rozbieżności się utrwalą.. Poszerzeniu ram nadzoru gospodarczego powinno towarzyszyć pogłębienie nadzoru budżetowego.”

„(3)

W szczególności należy poszerzyć zakres nadzoru nad polityką gospodarczą państw członkowskich, który nie powinien ograniczać się do nadzoru budżetowego, aby zapobiegać powstawaniu nadmiernych zaburzeń równowagi makroekonomicznej, a także sytuacjom podatnym na ryzyka i zapewnić państwom członkowskim, w których zaburzenia takie występują, pomoc w opracowaniu planów naprawczych zanim rozbieżności się utrwalą.. Poszerzeniu ram nadzoru gospodarczego powinno towarzyszyć pogłębienie nadzoru budżetowego.”

„(4)	W celu zapewnienia pomocy w usuwaniu takich zaburzeń równowagi konieczne jest opracowanie procedury, która będzie szczegółowo ustalona w ustawodawstwie.”

„(4)	W celu zapewnienia pomocy w usuwaniu takich zaburzeń równowagi oraz sytuacji podatnych na ryzyka konieczne jest opracowanie procedury, która będzie szczegółowo ustalona w ustawodawstwie.”

„(5)	Nadzór wielostronny, o którym mowa w art. 121 ust. 3 i 4 Traktatu, należy uzupełnić o przepisy szczególne dotyczące wykrywania zaburzeń równowagi makroekonomicznej, zapobiegania im i ich korygowania.”

„(5)

Nadzór wielostronny, o którym mowa w art. 121 ust. 3 i 4 Traktatu, należy uzupełnić o przepisy szczególne dotyczące wykrywania zaburzeń równowagi makroekonomicznej, zapobiegania im i ich korygowania. Zaburzenia równowagi makroekonomicznej występują wtedy, gdy dane państwo członkowskie doświadcza takich sytuacji jak istotny deficyt w rachunku bieżącym, znacząca utrata konkurencyjności, istotny i nadzwyczajny wzrost cen środków trwałych, wysokie poziomy lub istotne pogorszenie zadłużenia zewnętrznego, zadłużenie sektora publicznego lub prywatnego lub istotne ryzyko wystąpienia takich sytuacji. Makroekonomiczne sytuacje podatne na ryzyko występują wtedy, gdy dane państwo członkowskie doświadcza sytuacji, która powinna być objęta prawidłowym nadzorem makroekonomicznym unii gospodarczej i walutowej.”

„(6)	Procedura ta powinna być oparta na mechanizmie ostrzegania, mającym na celu wczesne wykrywanie narastających zaburzeń równowagi makroekonomicznej. Jej podstawą powinna być przejrzysta tabela wskaźników, mająca charakter orientacyjny i powiązana z analizą ekonomiczną.”

„(6)

Procedura ta powinna być oparta na mechanizmie ostrzegania, mającym na celu wczesne wykrywanie narastających zaburzeń równowagi makroekonomicznej oraz sytuacji podatnych na ryzyko. Jej podstawą powinna być przejrzysta tabela wskaźników, mająca charakter orientacyjny i powiązana z analizą ekonomiczną.”

„(7)

Tabela wskaźników powinna obejmować ograniczony zestaw wskaźników ekonomicznych i finansowych, istotnych dla wykrywania zaburzeń równowagi makroekonomicznej, oraz odpowiednie orientacyjne wartości progowe. Zestaw wskaźników wchodzących w skład tabeli może być z czasem modyfikowany, między innymi stosownie do zmieniających się zagrożeń dla stabilności makroekonomicznej bądź ułatwionego dostępu do odpowiednich danych statystycznych.”

„(7)

Tabela wskaźników powinna obejmować ograniczony zestaw wskaźników ekonomicznych i finansowych, istotnych dla wykrywania zaburzeń równowagi makroekonomicznej i sytuacji podatnych na ryzyko, oraz odpowiednie orientacyjne wartości progowe. Zestaw wskaźników wchodzących w skład tabeli może być z czasem modyfikowany, między innymi stosownie do zmieniających się zagrożeń dla stabilności makroekonomicznej bądź ułatwionego dostępu do odpowiednich danych statystycznych. Należy ustanowić odrębny zestaw wskaźników dla państw członkowskich, których walutą jest euro i odrębny dla państw członkowskich, których walutą nie jest euro w celu uwzględnienia szczególnych cech unii walutowej i odzwierciedlenia odpowiednich okoliczności gospodarczych. Takie rozróżnienie może być również zapewnione w celu należytego uwzględnienia przypadków, w których państwa członkowskie, których walutą jest euro mają lepsze lub bardziej aktualne statystyki.”

„(8)

Przekroczenie jednej lub kilku orientacyjnych wartości progowych nie musi koniecznie oznaczać narastania zaburzeń równowagi makroekonomicznej, ponieważ polityka gospodarcza powinna uwzględniać wzajemne powiązania między zmiennymi makroekonomicznymi. Za sprawą analizy ekonomicznej wszystkie informacje, zarówno pochodzące z tabeli, jak i spoza niej, powinny zostać przedstawione w odpowiedniej perspektywie i uwzględnione w kompleksowej analizie.”

„(8)

Przekroczenie jednej lub kilku orientacyjnych wartości progowych nie musi koniecznie oznaczać narastania zaburzeń równowagi makroekonomicznej i sytuacji podatnych na ryzyko, ponieważ polityka gospodarcza powinna uwzględniać wzajemne powiązania między zmiennymi makroekonomicznymi. Za sprawą analizy ekonomicznej wszystkie informacje, zarówno pochodzące z tabeli, jak i spoza niej, powinny zostać przedstawione w odpowiedniej perspektywie i uwzględnione w kompleksowej analizie.”

„(9)

Na podstawie procedury wielostronnego nadzoru i mechanizmu ostrzegania Komisja powinna wskazać państwa członkowskie, dla których należy sporządzić szczegółową ocenę sytuacji. Ocena taka obejmować powinna dogłębną analizę przyczyn zaburzeń równowagi w danym państwie członkowskim. Ocena powinna być przedmiotem dyskusji w Radzie oraz w Eurogrupie w przypadku państw członkowskich, których walutą jest euro.”

„(9)

Na podstawie procedury wielostronnego nadzoru i mechanizmu ostrzegania Komisja powinna wskazać państwa członkowskie, dla których należy sporządzić szczegółową ocenę sytuacji. Ocena taka obejmować powinna dogłębną analizę przyczyn zaburzeń równowagi i sytuacji podatnych na ryzyko w danym państwie członkowskim. Procedura powinna również obejmować inspekcje nadzoru przeprowadzane przez Komisję w danym państwie członkowskim. Według uznania Komisji, takie inspekcje mogłyby odbywać się we współpracy z EBC w odniesieniu do państw członkowskich, których walutą jest euro lub państw członkowskich uczestniczących w mechanizmie kursów walutowych (ERM2). Ocena powinna być przedmiotem dyskusji w Radzie oraz w Eurogrupie w przypadku państw członkowskich, których walutą jest euro.”

„(10)

Procedura monitorowania niekorzystnych zaburzeń równowagi makroekonomicznej i ich korygowania, obejmująca elementy prewencyjne i naprawcze, wymagać będzie rozszerzonych narzędzi nadzoru, opartych na narzędziach stosowanych w ramach procedury nadzoru wielostronnego. Mogą one obejmować rozszerzone inspekcje nadzoru prowadzone przez Komisję w państwach członkowskich oraz obowiązek przedstawiania dodatkowych sprawozdań przez dane państwo w przypadku poważnych zaburzeń równowagi, w tym zaburzeń zagrażających prawidłowemu funkcjonowaniu unii gospodarczej i walutowej.”

„(10)

Procedura monitorowania niekorzystnych zaburzeń równowagi makroekonomicznej i sytuacji podatnych na ryzyko i ich korygowania, obejmująca elementy prewencyjne i naprawcze, wymagać będzie rozszerzonych narzędzi nadzoru, opartych na narzędziach stosowanych w ramach procedury nadzoru wielostronnego. Powinny one obejmować rozszerzone inspekcje nadzoru prowadzone przez Komisję w państwach członkowskich. Według uznania Komisji, inspekcje te mogą być przeprowadzane we współpracy z EBC w odniesieniu do państw członkowskich, których walutą jest euro lub państw członkowskich uczestniczących w ERM2. Powinny one obejmować także obowiązek przedstawiania dodatkowych sprawozdań przez dane państwo w przypadku poważnych zaburzeń równowagi i sytuacji podatnych na ryzyko, w tym zaburzeń zagrażających prawidłowemu funkcjonowaniu unii gospodarczej i walutowej lub sytuacji podatnych na ryzyko ich zaburzenia.”

„(11)

W ramach oceny zaburzeń równowagi należy uwzględnić, na ile są one poważne, w jakim zakresie można je uznać za nie do utrzymania oraz jakimi gospodarczymi i finansowymi skutkami ubocznymi grożą w innych państwach członkowskich. Należy także wziąć pod uwagę zdolność dostosowawczą gospodarki danego państwa członkowskiego oraz jego stosowanie się w przeszłości do zaleceń wydanych na podstawie niniejszego rozporządzenia i innych zaleceń wydanych na podstawie art. 121 Traktatu w ramach wielostronnego nadzoru, zwłaszcza do ogólnych wytycznych polityki gospodarczej dla państw członkowskich i dla Unii.”

„(11)

W ramach oceny zaburzeń równowagi i sytuacji podatnych na ryzyko należy uwzględnić, na ile są one poważne, w jakim zakresie można je uznać za nie do utrzymania oraz jakimi gospodarczymi i finansowymi skutkami ubocznymi grożą w innych państwach członkowskich. Biorąc pod uwagę zaburzenia równowagi i sytuacje podatne na ryzyko oraz skalę wymaganych dostosowań, potrzeba podjęcia działań na poziomie polityki jest szczególnie nagląca w stosunku do tych państw członkowskich, które wykazują trwale utrzymujące się znaczące deficyty w rachunku bieżącym i istotną utratę konkurencyjności. Należy także wziąć pod uwagę zdolność dostosowawczą gospodarki danego państwa członkowskiego oraz jego stosowanie się w przeszłości do zaleceń wydanych na podstawie niniejszego rozporządzenia i innych zaleceń wydanych na podstawie art. 121 Traktatu w ramach wielostronnego nadzoru, zwłaszcza do ogólnych wytycznych polityki gospodarczej dla państw członkowskich i dla Unii.”

„(12)

W przypadku stwierdzenia zaburzeń równowagi makroekonomicznej do danego państwa członkowskiego należy skierować zalecenia zawierające wytyczne w zakresie odpowiedniej reakcji ze strony polityki. Reakcja polityczna danego państwa członkowskiego powinna nastąpić w odpowiednim czasie i z wykorzystaniem wszystkich dostępnych narzędzi, którymi dysponują władze publiczne. Powinna ona być dostosowana do specyfiki sytuacji danego państwa członkowskiego i obejmować główne obszary polityki gospodarczej, w tym – stosownie do okoliczności – politykę budżetową i płacową, rynki pracy, rynki produktowe i rynki usług oraz regulacje dotyczące branży finansowej.”

„(12)

W przypadku stwierdzenia zaburzeń równowagi makroekonomicznej i sytuacji podatnych na ryzyko do danego państwa członkowskiego należy skierować zalecenia zawierające wytyczne w zakresie odpowiedniej reakcji ze strony polityki. Reakcja polityczna danego państwa członkowskiego dotycząca zaburzeń równowagi i sytuacji podatnych na ryzyko powinna nastąpić w odpowiednim czasie i z wykorzystaniem wszystkich dostępnych narzędzi, którymi dysponują władze publiczne. Powinna ona być dostosowana do specyfiki sytuacji danego państwa członkowskiego i obejmować główne obszary polityki gospodarczej, w tym – stosownie do okoliczności – politykę budżetową i płacową, rynki pracy, rynki produktowe i rynki usług oraz regulacje dotyczące branży finansowej.”

„(12a)

Należy zapewnić spójność między zaleceniami i zobowiązaniami podejmowanymi na mocy wszelkich procedur ustanowionych na podstawie art. 121, 126 lub 136 Traktatu. Zastosowanie niniejszego rozporządzenia musi zawsze należycie uwzględniać zobowiązania podejmowane w ramach uzgodnień ERM2.”

„(13)

Wczesne ostrzeżenia i zalecenia kierowane przez Europejską Radę ds. Ryzyka Systemowego do państw członkowskich lub do Unii dotyczą zagrożeń o charakterze makrofinansowym. Mogą one również uzasadniać podjęcie odpowiednich działań następczych w kontekście nadzoru nad zaburzeniami równowagi.”

„(13)

Ostrzeżenia i zalecenia kierowane przez Europejską Radę ds. Ryzyka Systemowego do państw członkowskich lub do Unii dotyczą zagrożeń o charakterze makrofinansowym. Mogą one również uzasadniać podjęcie odpowiednich działań następczych w kontekście nadzoru nad zaburzeniami równowagi i sytuacjami podatnymi na ryzyko. Uwzględnianie takich ostrzeżeń lub zaleceń dla celów niniejszego rozporządzenia musi następować z uwzględnieniem zasad zachowania poufności w ramach Europejskiej Rady ds. Ryzyka Systemowego.”

„(14)

W przypadku stwierdzenia poważnych zaburzeń równowagi makroekonomicznej, w tym zaburzeń zagrażających prawidłowemu funkcjonowaniu unii gospodarczej i walutowej, należy wszcząć procedurę nadmiernego zaburzenia równowagi, która może obejmować skierowanie zaleceń do danego państwa członkowskiego, dodatkowe wymogi w zakresie nadzoru i monitorowania, a w odniesieniu do państw członkowskich, których walutą jest euro – możliwość egzekwowania zgodnie z rozporządzeniem (UE) nr […/…] (9) w przypadku uporczywego niepodejmowania działań naprawczych.

”

„(14)

W przypadku stwierdzenia poważnych zaburzeń równowagi makroekonomicznej lub sytuacji podatnych na ryzyko, zagrażających prawidłowemu funkcjonowaniu unii gospodarczej i walutowej, należy wszcząć procedurę nadmiernego zaburzenia równowagi, która może obejmować skierowanie zaleceń do danego państwa członkowskiego, dodatkowe wymogi w zakresie nadzoru i monitorowania, a w odniesieniu do państw członkowskich, których walutą jest euro – możliwość egzekwowania zgodnie z rozporządzeniem (UE) nr […/…] (10) w przypadku uporczywego niepodejmowania działań naprawczych.

”

„(16)

Ponieważ cel, jakim są skuteczne ramy wykrywania zaburzeń równowagi makroekonomicznej i zapobiegania im, nie może zostać osiągnięty w sposób wystarczający przez państwa członkowskie ze względu na głębokie współzależności natury handlowej i finansowej pomiędzy nimi oraz ze względu na skutki uboczne polityki gospodarczej poszczególnych krajów dla Unii i całej strefy euro, natomiast możliwe jest lepsze jego osiągnięcie na poziomie Unii, Unia może przyjąć środki zgodnie z zasadą pomocniczości określoną w art. 5 Traktatu o Unii Europejskiej. Zgodnie z zasadą proporcjonalności określoną w przywołanym artykule niniejsze rozporządzenie nie wykracza poza to, co jest niezbędne do osiągnięcia tego celu,”

„(16)

Ponieważ cel, jakim są skuteczne ramy wykrywania zaburzeń równowagi makroekonomicznej i sytuacji podatnych na ryzyko i zapobiegania im, nie może zostać osiągnięty w sposób wystarczający przez państwa członkowskie ze względu na głębokie współzależności natury handlowej i finansowej pomiędzy nimi oraz ze względu na skutki uboczne polityki gospodarczej poszczególnych krajów dla Unii i całej strefy euro, natomiast możliwe jest lepsze jego osiągnięcie na poziomie Unii, Unia może przyjąć środki zgodnie z zasadą pomocniczości określoną w art. 5 Traktatu o Unii Europejskiej. Zgodnie z zasadą proporcjonalności określoną w przywołanym artykule niniejsze rozporządzenie nie wykracza poza to, co jest niezbędne do osiągnięcia tego celu,”

„W niniejszym rozporządzeniu określa się szczegółowe przepisy w zakresie wykrywania zaburzeń równowagi makroekonomicznej w Unii, zapobiegania im oraz ich korygowania.”

„W niniejszym rozporządzeniu określa się szczegółowe przepisy w zakresie wykrywania zaburzeń równowagi makroekonomicznej i sytuacji podatnych na ryzyko w Unii, zapobiegania im oraz ich korygowania.”

„Do celów niniejszego rozporządzenia:

a)	»zaburzenia równowagi« oznaczają rozwój sytuacji makroekonomicznej, który ma lub może mieć niekorzystny wpływ na prawidłowe funkcjonowanie gospodarki państwa członkowskiego lub unii gospodarczej i walutowej, lub całej Unii;

b)	»nadmierne zaburzenia równowagi« oznaczają poważne zaburzenia równowagi, w tym zaburzenia zagrażające prawidłowemu funkcjonowaniu unii gospodarczej i walutowej.”

„Do celów niniejszego rozporządzenia:

a)

»zaburzenia równowagi« oznaczają rozwój sytuacji makroekonomicznej, który ma lub może mieć niekorzystny wpływ na prawidłowe funkcjonowanie gospodarki państwa członkowskiego lub unii gospodarczej i walutowej, lub całej Unii zważywszy na wystąpienie takich sytuacji jak istotne deficyty w rachunku bieżącym, znacząca utrata konkurencyjności, bańki cen środków trwałych, wysokie poziomy zadłużenia sektora publicznego lub prywatnego, pogorszenie się tego zadłużenia lub istotne ryzyko wystąpienia takich sytuacji;

aa)	»sytuacje podatne na ryzyko« występują wtedy, gdy dane państwo członkowskie doświadczyć może sytuacji, które powinny być objęte prawidłowym nadzorem makroekonomicznym unii gospodarczej i walutowej;

b)	»nadmierne zaburzenia równowagi« oznaczają zaburzenia równowagi, zagrażające prawidłowemu funkcjonowaniu unii gospodarczej i walutowej.”

„1.   Komisja po konsultacji z państwami członkowskimi opracowuje orientacyjną tabelę wskaźników, mającą ułatwić wczesne stwierdzanie i monitorowanie zaburzeń równowagi.

2.   Tabela składa się ze zbioru wskaźników makroekonomicznych i makrofinansowych dotyczących państw członkowskich. Komisja może ustalić orientacyjne dolne lub górne wartości progowe tych wskaźników, które służą jako poziomy ostrzegawcze. Wartości progowe dotyczące państw członkowskich, których walutą jest euro, mogą się różnić od wartości progowych dotyczących pozostałych państw członkowskich.

3.   Zestawienie wskaźników, które mają zostać uwzględnione w tabeli, oraz ich wartości progowych podaje się do wiadomości publicznej.

4.   Komisja regularnie ocenia adekwatność tabeli wskaźników, w tym jej skład, ustalone wartości progowe i przyjętą metodykę, i w razie potrzeby adaptuje tabelę w celu utrzymania lub zwiększenia jej potencjału w zakresie wykrywania narastających zaburzeń równowagi i monitorowania ich rozwoju. Zmiany w zakresie metodyki stanowiącej podstawę tabeli wskaźników oraz w zakresie jej składu i odpowiednich wartości progowych podaje się do wiadomości publicznej.”

„1.   Komisja po konsultacji z państwami członkowskimi opracowuje orientacyjną tabelę wskaźników, mającą ułatwić wczesne stwierdzanie i monitorowanie zaburzeń równowagi i sytuacji podatnych na ryzyko.

2.   Tabela składa się ze zbioru wskaźników makroekonomicznych i makrofinansowych dotyczących państw członkowskich. Komisja może ustalić orientacyjne wartości progowe tych wskaźników, które służą jako poziomy ostrzegawcze. Wartości progowe i wskaźniki zawarte w tabeli wskaźników dotyczące państw członkowskich, których walutą jest euro, mogą się różnić od wartości progowych dotyczących pozostałych państw członkowskich.

3.   Wskaźniki są wybierane w ten sposób, by odzwierciedlać zmiany w konkurencyjności i poziomie zadłużenia państw członkowskim w perspektywie krótko i długoterminowej. Szczegóły dotyczące poszczególnych wskaźników, jak również włączenie innych wskaźników do tabeli oraz znajdujące zastosowanie progi opracowuje się zgodnie z ust. 1. Zestawienie wskaźników, które mają zostać uwzględnione w tabeli, oraz ich wartości progowych podaje się do wiadomości publicznej.

4.   Komisja regularnie ocenia adekwatność tabeli wskaźników, w tym jej skład, ustalone wartości progowe i przyjętą metodykę, i w razie potrzeby adaptuje tabelę w celu utrzymania lub zwiększenia jej potencjału w zakresie wykrywania narastających zaburzeń równowagi i sytuacji podatnych na ryzyko i monitorowania ich rozwoju. Zmiany w zakresie metodyki stanowiącej podstawę tabeli wskaźników oraz w zakresie jej składu i odpowiednich wartości progowych podaje się do wiadomości publicznej.”

„2.   Publikacji zaktualizowanej tabeli wskaźników towarzyszy sprawozdanie Komisji zawierające ocenę gospodarczo-finansową, w której kształtowanie się wskaźników przedstawione jest w odpowiedniej perspektywie, w razie potrzeby z wykorzystaniem wszelkich innych wskaźników gospodarczo-finansowych, które mogą mieć znaczenie dla wykrywania zaburzeń równowagi. W sprawozdaniu stwierdza się również, czy przekroczenie dolnych lub górnych wartości progowych w jednym lub kilku państwach członkowskich oznacza narastanie zaburzeń równowagi.

3.   W sprawozdaniu wskazuje się państwa członkowskie, w których zdaniem Komisji występują zaburzenia równowagi lub ich ryzyko.”

„2.   Publikacji zaktualizowanej tabeli wskaźników towarzyszy sprawozdanie Komisji zawierające ocenę gospodarczo-finansową, w której kształtowanie się wskaźników przedstawione jest w odpowiedniej perspektywie, w razie potrzeby z wykorzystaniem wszelkich innych wskaźników gospodarczo-finansowych, które mogą mieć znaczenie dla wykrywania zaburzeń równowagi i sytuacji podatnych na ryzyko. W sprawozdaniu stwierdza się również, czy przekroczenie wartości progowych w jednym lub kilku państwach członkowskich oznacza narastanie zaburzeń równowagi i sytuacji podatnych na ryzyko.

3.   W sprawozdaniu wskazuje się państwa członkowskie, w których zdaniem Komisji występują zaburzenia równowagi lub ich ryzyko lub sytuacji podatnych na ryzyko.”

„1.   Uwzględniając wynik dyskusji w Radzie i Eurogrupie, o których mowa w art. 4 ust. 4, Komisja przygotowuje szczegółową ocenę sytuacji w każdym państwie członkowskim, w którym jej zdaniem występują zaburzenia równowagi lub ich ryzyko. Opracowanie to obejmuje ocenę, czy w danym państwie członkowskim występują zaburzenia równowagi i czy stanowią one nadmierne zaburzenia równowagi.

2.   Szczegółową ocenę sytuacji podaje się do wiadomości publicznej. Uwzględnia się w niej w szczególności:

a)	w stosownych przypadkach – czy dane państwo członkowskie podjęło odpowiednie działania w odpowiedzi na zalecenia lub wezwania przyjęte przez Radę zgodnie z art. 121 i 126 Traktatu oraz na mocy art. 6, 7, 8 i 10 niniejszego rozporządzenia;

b)	intencje polityczne danego państwa członkowskiego, zapisane w jego programie stabilności lub konwergencji oraz w jego krajowym programie reform;

c)	dotyczące danego państwa członkowskiego wczesne ostrzeżenia lub zalecenia wydane przez Europejską Radę ds. Ryzyka Systemowego.”

„1.   Uwzględniając wynik dyskusji w Radzie i Eurogrupie, o których mowa w art. 4 ust. 4, Komisja przygotowuje szczegółową ocenę sytuacji w każdym państwie członkowskim, w którym jej zdaniem występują zaburzenia równowagi lub ich ryzyko. Opracowanie to obejmuje ocenę, czy w danym państwie członkowskim występują zaburzenia równowagi i sytuacje podatne na ryzyko i czy stanowią one nadmierne zaburzenia równowagi i sytuacje podatne na ryzyko. Szczegółowa ocena sytuacji obejmuje inspekcję nadzoru przeprowadzaną przez Komisję w danym państwie członkowskim. Według uznania Komisji, taka inspekcja może mieć miejsce we współpracy z EBC jeżeli dotyczy danego państwa członkowskiego, którego walutą jest euro lub państwa członkowskiego uczestniczącego w ERM2.

2.   Szczegółową ocenę sytuacji podaje się do wiadomości publicznej. Uwzględnia się w niej w szczególności:

a)	w stosownych przypadkach – czy dane państwo członkowskie podjęło odpowiednie działania w odpowiedzi na zalecenia lub wezwania przyjęte przez Radę zgodnie z art. 121 i 126 Traktatu oraz na mocy art. 6, 7, 8 i 10 niniejszego rozporządzenia;

b)	intencje polityczne danego państwa członkowskiego, zapisane w jego programie stabilności lub konwergencji oraz w jego krajowym programie reform;

c)

dotyczące danego państwa członkowskiego ostrzeżenia lub zalecenia wydane przez Europejską Radę ds. Ryzyka Systemowego w sprawie określonego ryzyka systemowego lub mające znaczenie dla danego państwa członkowskiego pod warunkiem, iż są zachowane zasady zachowania poufności Europejskiej Rady ds. Ryzyka Systemowego.”

„1.

Jeśli na podstawie szczegółowej oceny sytuacji, o której mowa w art. 5 niniejszego rozporządzenia, Komisja uzna, że w danym państwie członkowskim występują zaburzenia równowagi, Komisja informuje o tym Radę. Rada może na zalecenie Komisji skierować do danego państwa członkowskiego konieczne zalecenia zgodnie z procedurą określoną w art. 121 ust. 2 Traktatu.

[…]

3.	Rada co roku dokonuje przeglądu tych zaleceń i w stosownych przypadkach może je zmienić zgodnie z ust. 1.”

„1.

Jeśli na podstawie szczegółowej oceny sytuacji, o której mowa w art. 5 niniejszego rozporządzenia, Komisja uzna, że w danym państwie członkowskim występują zaburzenia równowagi i sytuacje podatne na ryzyko, Komisja informuje o tym Radę oraz w stosownych przypadkach Eurogrupę. Rada może na zalecenie Komisji skierować do danego państwa członkowskiego konieczne zalecenia zgodnie z procedurą określoną w art. 121 ust. 2 Traktatu. Zalecenia są spójne z zaleceniami Rady lub mającymi zastosowanie zobowiązaniami danych państw członkowskich w ramach innych procedur nadzoru prowadzonych na mocy art. 121 i 126 Traktatu lub procedur ustanowionych na mocy art. 136 Traktatu. Odpowiednio uwzględnia się zobowiązania podjęte w ramach porozumień ERM2.

[…]

3.	Rada przynajmniej co roku dokonuje przeglądu tych zaleceń i w stosownych przypadkach może je zmienić zgodnie z ust. 1. Przegląd będzie oparty na szczegółowej ocenie sytuacji przeprowadzonej przez Komisję, o której mowa w art. 5.”

„1.   Jeśli na podstawie szczegółowej oceny sytuacji, o której mowa w art. 5, Komisja uzna, że w danym państwie członkowskim występują nadmierne zaburzenia równowagi, Komisja informuje o tym Radę.

2.   Rada może na zalecenie Komisji przyjąć zalecenia zgodnie z art. 121 ust. 4 Traktatu, w których stwierdza istnienie nadmiernych zaburzeń równowagi i zaleca danemu państwu członkowskiemu podjęcie działań naprawczych. W zaleceniach wskazuje się charakter zaburzeń równowagi oraz określa się szczegółowo działania naprawcze, jakie należy podjąć, oraz termin, w którym dane państwo członkowskie musi podjąć te działania. Zgodnie z art. 121 ust. 4 Traktatu Rada może podać swoje zalecenia do wiadomości publicznej.”

„1.   Jeśli na podstawie szczegółowej oceny sytuacji, o której mowa w art. 5, Komisja uzna, że w danym państwie członkowskim występują nadmierne zaburzenia równowagi lub sytuacje podatne na ryzyko, Komisja informuje o tym Radę oraz w stosownych przypadkach Eurogrupę.

2.   Rada może na zalecenie Komisji przyjąć zalecenia zgodnie z art. 121 ust. 4 Traktatu, w których stwierdza istnienie nadmiernych zaburzeń równowagi i zaleca danemu państwu członkowskiemu podjęcie działań naprawczych. W zaleceniach wskazuje się charakter zaburzeń równowagi lub sytuacji podatnych na ryzyko oraz określa się szczegółowo działania naprawcze, jakie należy podjąć, oraz termin, w którym dane państwo członkowskie musi podjąć te działania. Zgodnie z art. 121 ust. 4 Traktatu Rada może podać swoje zalecenia do wiadomości publicznej.”

„1.   Każde państwo członkowskie, wobec którego wszczęto procedurę nadmiernego zaburzenia równowagi, przedstawia Radzie i Komisji plan działań naprawczych w terminie określonym w zaleceniach wydanych zgodnie z art. 7. W planie działań naprawczych określa się konkretne działania, jakie dane państwo członkowskie realizuje lub zamierza realizować, oraz zamieszcza się harmonogram ich realizacji.

2.   W terminie dwóch miesięcy od przedstawienia planu działań naprawczych Rada dokona jego oceny na podstawie sprawozdania Komisji. Jeśli plan zostaje uznany za wystarczający, Rada na podstawie wniosku Komisji przyjmuje opinię, w której zatwierdza plan. Jeżeli podjęte lub przewidziane w planie działania lub harmonogram ich realizacji zostają uznane za niewystarczające do realizacji zaleceń, Rada na podstawie wniosku Komisji wzywa dane państwo członkowskie do przedstawienia skorygowanego planu działań naprawczych w nowym terminie. Skorygowany plan działań naprawczych podlega ocenie zgodnie z procedurą określoną w niniejszym ustępie.”

„1.   Każde państwo członkowskie, wobec którego wszczęto procedurę nadmiernego zaburzenia równowagi, przedstawia Radzie i Komisji plan działań naprawczych w terminie określonym w zaleceniach wydanych zgodnie z art. 7, lecz nie później niż w terminie dwóch miesięcy od daty przyjęcia zalecenia. W planie działań naprawczych określa się konkretne działania, jakie dane państwo członkowskie realizuje lub zamierza realizować, oraz zamieszcza się harmonogram ich realizacji.

2.   W terminie dwóch miesięcy od przedstawienia planu działań naprawczych Rada dokona jego oceny na podstawie sprawozdania Komisji. Jeśli plan zostaje uznany za wystarczający, Rada na podstawie wniosku Komisji przyjmuje opinię, w której zatwierdza plan. Jeżeli podjęte lub przewidziane w planie działania lub harmonogram ich realizacji zostają uznane za niewystarczające do realizacji zaleceń, Rada na podstawie wniosku Komisji wzywa dane państwo członkowskie do przedstawienia skorygowanego planu działań naprawczych w nowym terminie, nie dłuższym niż dwa miesiące. Skorygowany plan działań naprawczych podlega ocenie zgodnie z procedurą określoną w niniejszym ustępie.”

„3.   W ramach monitorowania realizacji planu działań naprawczych przez dane państwo członkowskie Komisja może przeprowadzać w nim inspekcje nadzoru.”

„3.   W ramach monitorowania realizacji planu działań naprawczych przez dane państwo członkowskie Komisja przeprowadza w nim inspekcje nadzoru. Według uznania Komisji, inspekcje te mogą odbywać się we współpracy z EBC w odniesieniu do tych państw członkowskich, których walutą jest euro lub państw członkowskich uczestniczących w ERM2.”

„4.   W przypadku uznania, że dane państwo członkowskie nie podjęło zaleconych działań naprawczych, Rada na zalecenie Komisji przyjmuje zmienione zalecenia zgodnie z art. 7 i wyznacza nowy termin podjęcia tych działań, przed upływem którego dokonana zostanie kolejna ocena zgodnie z niniejszym artykułem.”

„4.   W przypadku uznania, że dane państwo członkowskie nie podjęło zaleconych działań naprawczych, Rada na zalecenie Komisji przyjmuje zmienione zalecenia zgodnie z art. 7 i wyznacza nowy termin podjęcia tych działań, przed upływem którego dokonana zostanie kolejna ocena zgodnie z niniejszym artykułem. Rada oraz we właściwych przypadkach Eurogrupa przedstawia formalne sprawozdanie Radzie Europejskiej i Parlamentowi Europejskiemu.”

„Procedura nadmiernego zaburzenia równowagi zostaje zamknięta po tym, jak Rada na zalecenie Komisji stwierdzi, że w danym państwie członkowskim nie występują już nadmierne zaburzenia równowagi.”

„Procedura nadmiernego zaburzenia równowagi zostaje zamknięta po tym, jak Rada na zalecenie Komisji zdecyduje, że w danym państwie członkowskim nie występują już nadmierne zaburzenia równowagi lub sytuacje podatne na ryzyko.”