[pic] | KOMISJA EUROPEJSKA |

Bruksela, dnia 4.10.2010

KOM(2010) 542 wersja ostateczna

2010/0271 (COD)

Wniosek

ROZPORZĄDZENIE PARLAMENTU EUROPEJSKIEGO I RADY

Rozporządzenie (UE) nr .../2010 Parlamentu Europejskiego i Rady w sprawie homologacji i nadzoru rynku pojazdów dwu- lub trzykołowych oraz czterokołowców

(Tekst mający znaczenie dla EOG)

EN

{SEK(2010) 1151} {SEK(2010) 1152}

UZASADNIENIE

1. Kontekst wniosku

- Podstawa i cele wniosku

Pojęcie „pojazdów kategorii L” obejmuje szeroki wachlarz różnych typów pojazdów dwu-, trzy- lub czterokołowców, np. motorowery dwu- i trzykołowe, motocykle dwu- i trzykołowe oraz motocykle z bocznym wózkiem. Przykładem pojazdów czterokołowych są czterokołowce i czterokołowce drogowe z nadwoziem.

Wymogi dotyczące homologacji typu nowych pojazdów kategorii L określone są obecnie w dyrektywie Parlamentu Europejskiego i Rady 2002/24/WE21 („dyrektywa ramowa”). Dodatkowo seria dyrektyw, o których mowa w dyrektywie ramowej, zawiera szczegółowe wymogi techniczne dotyczące pojazdów kategorii L.

Komisja określiła kilka kluczowych problemów, które należy uwzględnić, związanych z obecnymi przepisami dotyczącymi homologacji typu nowych pojazdów kategorii L: – zawiłość ram prawnych; – poziom emisji i ich rosnący udział w emisjach z transportu drogowego ogółem, które generalnie się zmniejszają; – aspekty funkcjonalnego bezpieczeństwa pojazdów związane z wymogami dotyczącymi homologacji typu; – brak ram prawnych dla pojazdów wyposażonych w nowe technologie; – sprzedaż i rejestracja określonych pojazdów, układów, części i oddzielnych zespołów technicznych przywożonych na rynek UE, które nie spełniają obecnych wymogów dotyczących homologacji odnośnie do funkcjonalnego bezpieczeństwa pojazdów lub ochrony środowiska. |

Obowiązujące przepisy w dziedzinie, której dotyczy wniosek dyrektywa ramowa 2002/24/WE Parlamentu Europejskiego i Rady[1] dyrektywy: 93/14/EWG[2] 93/30/EWG[3] 93/33/EWG[4] 93/93/EWG[5] 95/1/WE[6] 97/24/WE[7] 2000/7/WE[8] 2002/51/WE[9] 2009/62/WE[10] 2009/67/WE[11] 2009/78/WE[12] 2009/79/WE[13] 2009/80/WE[14] 2009/139/WE[15] Prawodawstwa w zakresie homologacji typu dotyczy inicjatywa polityczna „CARS 21”[16]. Inicjatywa ta została zapoczątkowana w 2005 r. w celu przeprowadzenia przeglądu polityki i uregulowań prawnych związanych z przemysłem motoryzacyjnym, aby doradzić Komisji w zakresie przyszłych opcji polityki. Jedną z przyczyn ustanowienia inicjatywy CARS 21 było wyrażane przez przemysł motoryzacyjny zaniepokojenie faktem, iż łączny koszt uregulowań prawnych niekorzystnie wpływa na konkurencyjność i niepotrzebnie zawyża ceny pojazdów. W sprawozdaniu końcowym CARS 21[17] stwierdzono, że chociaż większość obowiązującego prawodawstwa należy utrzymać w mocy w celu ochrony obywateli i środowiska oraz podjąć działania upraszczające, aby zracjonalizować ramy prawne i dążyć do międzynarodowej harmonizacji wymogów. Te działania upraszczające zostały zaplanowane w „Drugim sprawozdaniu okresowym Komisji z realizacji strategii uproszczenia otoczenia regulacyjnego”[18]. Każda ewentualna inicjatywa powinna być zgodna z tą strategią. Zgodnie z europejską strategią w sprawie jakości powietrza[19] Unia Europejska stale zaostrza normy emisji dla pojazdów silnikowych, szczególnie w zakresie węglowodorów, tlenku węgla, tlenków azotu i pyłów. Będzie to także miało miejsce w przypadku zaproponowanych ram regulacyjnych dla pojazdów kategorii L. Środki homologacji typu w tych ramach prawnych są także zgodne z europejskim programem działań na rzecz bezpieczeństwa ruchu drogowego na lata 2011-2020 oraz Europejską kartą bezpieczeństwa ruchu drogowego (ERSC)[20], 2000-2010. ERSC miało na celu zmniejszenie o połowę liczbę śmiertelnych wypadków drogowych do 2010 r. Niestety kierowcy pojazdów kategorii L należą do grupy szczególnie zagrożonych uczestników ruchu drogowego, której odsetek obrażeń i ofiar śmiertelnych jest najwyższy wśród wszystkich uczestników ruchu drogowego. Wreszcie, niniejszy wniosek obejmuje również szereg przepisów decyzji Parlamentu Europejskiego i Rady nr 768/2008/WE[21] w sprawie wspólnych ram dotyczących wprowadzania produktów do obrotu, aby usprawnić wdrożenie i egzekwowanie nowego rozporządzenia. Przepisy te określają obowiązki podmiotów gospodarczych w łańcuchu dostaw i odpowiednich organów nadzoru rynku, w szczególności odnośnie do nadzoru i kontroli produktów po ich wprowadzeniu do obrotu na rynek UE. Zaostrzono także wymagania wobec instytucji i organizacji, którym państwa członkowskie mogą delegować niektóre zadania w zakresie oceny pojazdów, układów, części i oddzielnych zespołów technicznych, w celu zapewnienia jednakowych reguł gry i uniknięcia zakłóceń konkurencyjności, które mogą powstać wskutek różnych poziomów restrykcyjności tych organizacji zewnętrznych i ich działania przy badaniu, kontrolowaniu i ocenianiu pojazdów, układów, części i oddzielnych zespołów technicznych zgłoszonych do homologacji typu. |

2. KONSULTACJE Z ZAINTERESOWANYMI STRONAMI ORAZ OCENA SKUTKÓW |

Konsultacje z zainteresowanymi stronami Komisja Europejska rozpoczęła publiczne konsultacje w celu zebrania opinii zainteresowanych stron na temat wstępnych projektów nowego prawodawstwa w zakresie pojazdów kategorii L. Opublikowano dokument konsultacyjny[22], aby przedstawić tło sprawy i poprosić o opinie na temat nowych ram mających zastąpić dotychczasowe ramy prawne. Konsultacje publiczne zostały skierowane do tych grup, na które wniosek dotyczący nowych ram prawnych miałby największy wpływ, m.in. do organów udzielających homologacji typu w państwach członkowskich, producentów, dostawców i konsumentów. Zostały one opublikowane w języku angielskim, francuskim i niemieckim na stronie internetowej stworzonej specjalnie w tym celu. Komisja Europejska potwierdziła otrzymanie od wszystkich zainteresowanych stron odpowiedzi na konsultacje, które zostały podane do publicznej wiadomości[23]. |

Metody konsultacji, główne sektory objęte konsultacjami i ogólny profil respondentów Podczas opracowywania wniosku Komisja Europejska przeprowadziła konsultacje z zainteresowanymi podmiotami na różne sposoby. Konsultacje publiczne przeprowadzono w okresie od 22 grudnia 2008 r. do 27 lutego 2009 r. za pośrednictwem internetu, obejmując ewentualne kontrowersyjne aspekty wniosku. Otrzymano odpowiedzi od państw członkowskich, sektora przemysłu produkującego pojazdy kategorii L i ich części, organizacji transportowych, organizacji reprezentujących użytkowników, organizacji pozarządowych i pojedynczych obywateli. Poszczególne elementy projektu wniosku zostały omówione na posiedzeniach grupy roboczej Komisji Europejskiej (MCWG)[24] w sprawie pojazdów kategorii L. Wreszcie odbyto wiele posiedzeń dwustronnych z poszczególnymi stronami, na których mogły one swobodnie wyrazić swoje opinie i poglądy. |

Streszczenie odpowiedzi oraz sposób ich uwzględnienia Komisja Europejska otrzymała 57 odpowiedzi na konsultacje internetowe. Zainteresowane strony podniosły szereg kwestii. Wyniki konsultacji publicznych zostały podsumowane w sprawozdaniu[25] i przedstawione i omówione w dniu 29 czerwca 2009 r. na posiedzeniu grupy roboczej Komisji Europejskiej w sprawie pojazdów kategorii L (MCWG). Wszystkie zainteresowane strony zostały zaproszone do przedstawienia swoich uwag do sprawozdania. Ocena skutków dołączona do niniejszego wniosku zawiera pełne omówienie poruszonych kwestii i sposobu ich uwzględnienia. |

Ocena skutków W przypadku każdego głównego aspektu wniosku, przeanalizowano różne opcje poprzez przedstawienie ewentualnych plusów i minusów pod względem aspektów gospodarczych, społecznych oraz aspektów związanych ze środowiskiem i bezpieczeństwem. W analizie uwzględniono zarówno aspekty jakościowe i ilościowe. W następnym etapie porównano różne opcje oraz zidentyfikowano i opisano preferowaną opcję lub logiczną kombinację dwóch preferowanych opcji. Te preferowane opcje stanowią podstawę dla nowego rozporządzenia ramowego. Rada ds. Ocen Skutków przeanalizowała ten projekt sprawozdania, a zalecenia w sprawie jego ulepszenia zostały jak najszybciej uwzględnione w sprawozdaniu ostatecznym. Opinia Rady ds. Ocen Skutków na temat sprawozdania została opublikowana wraz z niniejszym wnioskiem, ostatecznym sprawozdaniem z oceny skutków oraz jego streszczeniem. 3. Aspekty prawne wniosku Podstawa prawna Podstawę prawną wniosku stanowi art. 114 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej (TFUE). Zasada pomocniczości Przed wprowadzeniem homologacji typu UE dla pojazdów kategorii L normy przyjmowano na poziomie państw członkowskich. Przepisy ustalane przez państwa członkowskie często się różniły, a producenci wprowadzający pojazdy, układy, części i oddzielne zespoły techniczne na wiele rynków byli w związku z tym zmuszeni do różnicowania swojej produkcji w zależności od państwa członkowskiego, dla którego dane pojazdy, układy, części i oddzielne zespoły techniczne były przeznaczone, oraz poddawania tych produktów badaniom w każdym państwie członkowskim, co było czasochłonne i kosztowne. W rezultacie różne przepisy krajowe utrudniały handel i miały negatywny wpływ na ustanowienie i funkcjonowanie rynku wewnętrznego Należało zatem uchwalić dyrektywy na szczeblu UE, szczególnie aby rozwiązać ogólnoeuropejskie problemy transgraniczne związane z bezpieczeństwem i niekorzystnym wpływem zanieczyszczenia powietrza na zdrowie i środowisko. Wysokie emisje w lokalnych obszarach miejskich mogą być kontrolowane indywidualnymi środkami państw członkowskich, ale globalne emisje nie zostają zatrzymane na granicy państwa członkowskiego. Ten ogólnoeuropejski problem może być rozwiązany i zharmonizowany jedynie za pomocą środków UE. W tym celu opracowano dyrektywę ramową 2002/24/WE21 opartą na art. 95 Traktatu ustanawiającego Wspólnotę Europejską, której celem było ustanowienie rynku wewnętrznego przy jednoczesnym zapewnieniu wysokiego poziomu ochrony zdrowia, bezpieczeństwa oraz środowiska. Taka przesłanka jest nadal aktualna, ponieważ działanie na poziomie Unii Europejskiej jest konieczne, aby zapobiec rozdrobnieniu rynku wewnętrznego i zagwarantować wysoki i równy poziom ochrony w całej Europie. Wartością dodaną prawodawstwa unijnego jest też fakt, że przemysł będzie mógł odnosić korzyści z ekonomii skali dzięki zharmonizowanym wymogom prawnym: na przykład pojazdy, układy, części i oddzielne zespoły techniczne będą mogły być wytwarzane dla całego rynku europejskiego, a nie dostosowywane tak, aby otrzymać krajową homologację typu w poszczególnych państwach członkowskich. Dostosowanie ram prawnych do postępu technicznego zapewni także jednakowe reguły gry dla producentów odnośnie do nowych technologii. Konsumenci skorzystają na niższych cenach pojazdów, układów, części i oddzielnych zespołów technicznych, które są pod stałą presją ze względu na ogólnoeuropejską konkurencję. Wreszcie zaostrzenie środków nadzoru rynku pomoże zapewnić ten sam zestaw zasad dla wszystkich producentów sprzedających lub odpowiedzialnych za przekazanie do eksploatacji pojazdów, układów, części i oddzielnych zespołów technicznych na rynku unijnym oraz rzeczywistą skuteczność wymogów dotyczących homologacji typów w zakresie bezpieczeństwa pojazdów i środowiska. Zasada proporcjonalności Wniosek jest zgodny z zasadą proporcjonalności, gdyż nie wykracza poza zakres działań koniecznych do osiągnięcia celu, jakim jest właściwe funkcjonowanie rynku wewnętrznego przy jednoczesnej gwarancji wysokiego poziomu bezpieczeństwa publicznego i ochrony środowiska. Wybór instrumentów Rozporządzenie ramowe uważa się za właściwy instrument, który zapewnia wymaganą zgodność, a zarazem nie nakłada obowiązku transpozycji przepisów do ustawodawstwa państw członkowskich. Wniosek wykorzystuje „podejście dwustopniowe”, które pierwotnie wprowadzono na wniosek Parlamentu Europejskiego i zastosowano w innych aktach prawnych dotyczących homologacji typu UE pojazdów silnikowych. Zgodnie z tym podejściem przewiduje się trzyetapowe wprowadzanie prawa: podstawowe przepisy i zakres określone są przez Parlament Europejski i Radę w rozporządzeniu opartym o art. 114 TFUE zgodnie ze zwykłą procedurą ustawodawczą; techniczne specyfikacje związane z przepisami podstawowymi są określone w trzech aktach delegowanych (art. 290) przyjętych w drodze procedury komitologii: (1) rozporządzenie w sprawie wymogów w zakresie efektywności środowiskowej i efektywności napędu pojazdu: zgodności elektromagnetycznej; procedury badań środowiskowych związanych z emisjami spalin, oparów, gazów cieplarnianych oraz ze zużyciem paliwa; maksymalnej konstrukcyjnej prędkości obrotowej silnika, maksymalnego momentu obrotowego, mocy netto silnika; dźwięku; (2) rozporządzenie w sprawie wymogów w zakresie funkcjonalnego bezpieczeństwa pojazdu i związanych z tym kwestii: dźwiękowych urządzeń ostrzegawczych; układu hamulcowego, łącznie z układem przeciwblokującym i kombinowanym; bezpieczeństwa elektrycznego; przednich i tylnych konstrukcji chroniących; szyb, wycieraczek szyb przednich, spryskiwaczy szyb i urządzeń odmrażających i odmgławiających, identyfikacji urządzeń sterowniczych, kontrolnych, ostrzegawczych oraz wskaźników; instalacji urządzeń oświetleniowych i sygnalizacji świetlnej; widoczności z tyłu; mocowań pasów bezpieczeństwa oraz pasów bezpieczeństwa; opon; ochrony kierowcy i pasażerów pojazdu, w tym wyposażenia wnętrza, zagłówków i drzwi pojazdu; konstrukcyjnego ograniczenia prędkości pojazdu; integralności konstrukcji pojazdu. (3) rozporządzenie w sprawie wymogów konstrukcyjnych: środków zabezpieczających przed nieuprawnionymi manipulacjami; urządzeń sprzęgających i zamocowań; urządzeń zabezpieczających przed użyciem przez osoby niepowołane; wystających elementów zewnętrznych; przechowywania paliwa; skrzyń ładunkowych; mas i wymiarów; pokładowego systemu diagnostycznego; uchwytów ręcznych i podpórek dla nóg pasażerów; informacji dotyczących naprawy i konserwacji pojazdów; miejsca montażu tylnej tablicy rejestracyjnej pojazdu; podpórek; ustawowych oznaczeń. W akcie wykonawczym (art. 291) określone są przepisy administracyjne, takie jak dokument informacyjny, definicje świadectwa homologacji typu WE, świadectwa zgodności i związanych z tym wymogów zgodności produktu, itd. 4. Wpływ na budżet Niniejszy wniosek dotyczący rozporządzenia ramowego nie ma wpływu na budżet Unii Europejskiej w odniesieniu do pierwszych dwóch etapów zmniejszania granicznych wartości emisji (Euro 4 i 5 dla motocykli, Euro 3 i 4 dla wszystkich pozostałych pojazdów kategorii L). Trzeci etap dotyczący emisji zakłada etap Euro 6 dla motocykli i Euro 5 dla wszystkich pozostałych pojazdów kategorii L (motorowerów oraz pojazdów trzykołowych i czterokołowców). Ograniczenia te są równoważne w wartościach bezwzględnych ograniczeniom emisji etapu Euro 5 dla pojazdów osobowych. Planowane jest dodatkowe badanie skutków emisji w celu ustalenia krótkoterminowych skutków wprowadzenia etapów Euro 3, 4 i 5 i ustalenia, czy wprowadzenie etapu Euro 6 jest odpowiednie w danym czasie. Badanie to zostanie zakończone w okresie 2016-2017 i zostanie sfinansowane z budżetu Komisji. 5. Informacje dodatkowe Akt, którego dotyczy wniosek, ma znaczenie dla Europejskiego Obszaru Gospodarczego (EOG), co oznacza, że powinien zostać rozszerzony na ten obszar. |

2010/0271 (COD)

Wniosek

ROZPORZĄDZENIE PARLAMENTU EUROPEJSKIEGO I RADY

Rozporządzenie (UE) nr .../2010 Parlamentu Europejskiego i Rady w sprawie homologacji i nadzoru rynku pojazdów dwu- lub trzykołowych oraz czterokołowców

(Tekst mający znaczenie dla EOG)

PARLAMENT EUROPEJSKI I RADA UNII EUROPEJSKIEJ,

uwzględniając Traktat o funkcjonowaniu Unii Europejskiej, w szczególności jego art. 114,

uwzględniając wniosek Komisji Europejskiej,

po przekazaniu projektu aktu ustawodawczego parlamentom narodowym,

uwzględniając opinię Europejskiego Komitetu Ekonomiczno-Społecznego[26],

uwzględniając opinię Komitetu Regionów[27],

stanowiąc zgodnie ze zwykłą procedurą ustawodawczą,

a także mając na uwadze, co następuje:

1. Rynek wewnętrzny obejmuje obszar bez wewnętrznych granic, na którym zapewnić należy swobodny przepływ towarów, osób, usług i kapitału. W tym celu dyrektywą Parlamentu Europejskiego i Rady 2002/24/WE z dnia 18 marca 2002 r. w sprawie homologacji typu dwu- lub trzykołowych pojazdów mechanicznych21 ustanowiono kompleksowy system homologacji typu WE dla takich pojazdów. Zasady te nadal będą miały zastosowanie do niniejszego rozporządzenia i jego aktów delegowanych i aktu wykonawczego.

2. System homologacji typu UE ma na celu umożliwienie każdemu państwu członkowskiemu potwierdzenie, że każdy typ pojazdu został poddany kontrolom przewidzianym w tym rozporządzeniu oraz w jego aktach delegowanych i akcie wykonawczym, a producent pojazdu uzyskał świadectwo homologacji typu. Zobowiązuje on także producentów do wydania świadectwa zgodności dla każdego pojazdu wyprodukowanego zgodnie z homologacją typu. Gdy pojazd posiada takie świadectwo, można go sprzedawać i rejestrować w celu użytkowania w całej Unii.

3. Niniejsze rozporządzenie ma na celu ustanowienie zharmonizowanych przepisów dotyczących homologacji pojazdów kategorii L, aby zapewnić funkcjonowanie rynku wewnętrznego. Pojazdy kategorii L to pojazdy dwu-, trzy- lub czterokołowe, takie jak dwukołowe pojazdy silnikowe, pojazdy trzykołowe, czterokołowce drogowe i czterokołowce drogowe z nadwoziem. Dodatkowymi celami są: uproszczenie istniejących ram prawnych, przyczynienie się do niższego, bardziej współmiernego udziału emisji w emisjach z transportu drogowego ogółem, zwiększenie ogólnego poziomu bezpieczeństwa, dostosowanie do postępu technicznego i wzmocnienie przepisów dotyczących nadzoru rynku.

4. Dyrektywa 2002/24/WE i jej dyrektywy szczegółowe zostały kilkakrotnie zmienione w istotny sposób. Ze względu na przejrzystość, racjonalność i uproszczenie dyrektywa 2002/24/WE i jej dyrektywy szczegółowe należy uchylić i zastąpić jednym rozporządzeniem oraz niewielką liczbą aktów delegowanych i wykonawczych. Zastosowanie formy rozporządzenia powinno zapewnić bezpośrednie stosowanie przepisów i znacznie szybsze i bardziej wydajne ich aktualizowanie w celu lepszego uwzględnienia postępu technicznego.

5. Aby uprościć prawodawstwo dotyczące homologacji typu zgodnie z zaleceniami zawartymi w sprawozdaniu grupy CARS 21: Konkurencyjny system regulacji rynku samochodowego dla 21. wieku[28], należy uchylić wszystkie dyrektywy szczegółowe bez obniżania poziomu ochrony. Wymogi ustanowione w tych dyrektywach powinny zostać przeniesione do niniejszego rozporządzenia lub jego aktów delegowanych i w stosownych przypadkach powinny zostać zastąpione odniesieniami do odpowiednich regulaminów Europejskiej Komisji Gospodarczej ONZ (EKG ONZ), wprowadzonych do prawa unijnego zgodnie z art. 4 decyzji Rady 97/836/WE z dnia 27 listopada 1997 r. w związku z przystąpieniem Unii Europejskiej do Porozumienia Europejskiej Komisji Gospodarczej Organizacji Narodów Zjednoczonych. Dotyczą one przyjęcia jednolitych wymagań technicznych dla pojazdów kołowych, układów, części lub oddzielnych zespołów technicznych, które mogą być stosowane w tych pojazdach oraz wzajemnego uznawania homologacji udzielonych na podstawie tych wymagań („Zrewidowane Porozumienie z 1958 r.”)[29]. Aby ograniczyć obciążenie administracyjne związane z procesem homologacji typu, należy zezwolić producentom pojazdów na uzyskiwanie, w stosownych przypadkach, homologacji typu zgodnie z niniejszym rozporządzeniem bezpośrednio poprzez uzyskanie homologacji na podstawie odpowiedniego regulaminu EKG ONZ[30] wymienionego w załącznikach do niniejszego rozporządzenia i w szczegółowych aktach delegowanych.

6. Do procedury homologacji typu UE należy w rezultacie włączyć regulaminy EKG ONZ, do których Unia przystąpiła zgodnie z decyzją 97/836/WE, oraz poprawki do tych regulaminów, jako wymogi dotyczące homologacji typu UE pojazdów lub jako przepisy alternatywne wobec obowiązującego prawa unijnego. W szczególności, jeśli Unia postanawia, że regulamin EKG ONZ staje się częścią wymogów w zakresie homologacji typu UE pojazdu i zastępuje istniejące przepisy UE, Komisja powinna zostać uprawniona do odpowiedniego dostosowania niniejszego rozporządzenia lub do przyjęcia niezbędnych aktów wykonawczych.

7. Niniejsze rozporządzenie powinno zawierać wymogi materialne dotyczące ochrony środowiska i funkcjonalnego bezpieczeństwa pojazdów. Główne elementy niniejszego rozporządzenia są oparte na wynikach oceny skutków[31], i analizie różnych opcji przez przedstawienie ewentualnych plusów i minusów pod względem aspektów gospodarczych, środowiska oraz aspektów społecznych i związanych z bezpieczeństwem. W analizie uwzględniono zarówno aspekty jakościowe, jak i ilościowe. Po porównaniu różnych opcji i identyfikacji opcji preferowanych, wybrano je do stworzenia podstaw dla niniejszego rozporządzenia.

8. Na cele niniejszego rozporządzenia nie powinien mieć wpływu montaż określonych układów, części i oddzielnych zespołów technicznych po sprzedaży, rejestracji i przekazaniu pojazdów do eksploatacji. Należy zatem przyjąć właściwe środki w celu zagwarantowania, że układy, części i oddzielne zespoły techniczne, które mogą być zamontowane w pojazdach i które mogą znacznie zakłócić funkcjonowanie układów istotnych ze względu na ochronę środowiska lub funkcjonalne bezpieczeństwo, podlegają uprzedniej kontroli przez organ udzielający homologacji, zanim zostaną sprzedane, zarejestrowane lub przekazane do eksploatacji.

9. Dyrektywa 95/1/WE21 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 2 lutego 1995 r. w sprawie maksymalnej prędkości konstrukcyjnej, maksymalnego momentu obrotowego i maksymalnej mocy netto silnika dwu- lub trzykołowych pojazdów silnikowych dała państwom członkowskim możliwość odmowy wstępnej rejestracji i każdej późniejszej rejestracji na swoim terytorium pojazdów o maksymalnej mocy netto silnika wynoszącej więcej niż 74 kW. Przewidywanej korelacji między bezpieczeństwem a bezwzględnym ograniczeniem mocy nie można było potwierdzić w wielu badaniach naukowych. Z tego względu, aby znieść wewnętrzne bariery w handlu na rynku unijnym, opcja ta nie powinna być dłużej utrzymywana. Wprowadza się inne, skuteczniejsze środki bezpieczeństwa w celu zmniejszenia wysokiej liczby ofiar wypadków drogowych, w tym śmiertelnych, wśród kierowców dwukołowych pojazdów silnikowych w Unii.

10. Niniejsze rozporządzenie zawiera zestaw szczególnych wymogów w zakresie bezpieczeństwa i ochrony środowiska. Istotne jest zatem ustanowienie przepisów zapewniających wprowadzenie przez producenta lub inny podmiot gospodarczy w łańcuchu dostaw, w przypadkach gdy pojazd stanowi poważne zagrożenie dla użytkowników lub środowiska, skutecznych środków ochronnych, łącznie z odzyskaniem pojazdu, w rozumieniu art. 20 rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 765/2008 z dnia 9 lipca 2008 r. ustanawiającego wymagania w zakresie akredytacji i nadzoru rynku odnoszące się do warunków wprowadzania produktów do obrotu[32]. Organy udzielające homologacji powinny zatem być w stanie ocenić, czy środki te są wystarczające.

11. W celu uproszczenia i przyspieszenia prawodawstwa w zakresie homologacji typu, wprowadzono nowe podejście regulacyjne do unijnego prawodawstwa w zakresie homologacji typu pojazdów, według którego prawodawca w drodze zwykłej procedury ustawodawczej ustanawia tylko podstawowe przepisy i zasady i deleguje Komisji ustanowienie prawa w zakresie dalszych szczegółów technicznych. W odniesieniu do wymogów materialnych niniejsze rozporządzenie powinno zatem określać jedynie przepisy podstawowe w zakresie funkcjonalnego bezpieczeństwa i efektywności środowiskowej i delegować Komisji uprawnienia do określenia specyfikacji technicznych.

12. Nadzór rynku w sektorze motoryzacyjnym, w szczególności w sektorze pojazdów kategorii L, powinien zostać wzmożony poprzez wzmocnienie przepisów dotyczących zgodności produkcji i określających obowiązki podmiotów gospodarczych w łańcuchu dostaw. W szczególności należy wyjaśnić rolę i obowiązki organów w państwach członkowskich odpowiedzialnych za homologację typu i nadzór rynku, oraz zwiększyć wymogi dotyczące kompetencji, obowiązków i funkcjonowania upoważnionych placówek technicznych przeprowadzających badania homologacyjne. Wymogi dotyczące zgodności z homologacją typu i zgodności produkcji zawarte w prawodawstwie dotyczącym sektora motoryzacyjnego powinny pozostać główną kompetencją organów udzielających homologacji, podczas gdy nadzór rynku powinien być kompetencją dzieloną między różnymi organami krajowymi.

13. Aby zapobiec nieprawidłowościom, stosowanie uproszczonej procedury w przypadku pojazdów produkowanych w małych seriach powinno dotyczyć bardzo ograniczonej produkcji. Niezbędne jest zatem precyzyjne zdefiniowanie pojęcia małych serii przez podanie liczby sprzedanych, zarejestrowanych i przekazanych do eksploatacji pojazdów.

14. Aby zapewnić poprawną realizację i prawidłowe funkcjonowanie procedury monitorowania zgodności produkcji, producenci powinni być regularnie kontrolowani przez właściwy organ lub odpowiednio wykwalifikowaną placówkę techniczną wyznaczoną do tego celu.

15. Państwa członkowskie powinny określić zasady dotyczące sankcji mających zastosowanie w przypadku naruszenia przepisów niniejszego rozporządzenia oraz zapewnić ich wdrożenie. Sankcje te powinny być skuteczne, proporcjonalne i odstraszające.

16. Zgodnie z art. 291 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej przepisy i zasady ogólne dotyczące mechanizmów kontroli przez państwa członkowskie wykonywania uprawnień wykonawczych przez Komisję ustanawiane są z wyprzedzeniem w drodze rozporządzenia zgodnie ze zwykłą procedurą ustawodawczą. Do czasu przyjęcia tych nowych rozporządzeń nadal ma zastosowanie decyzja Rady 1999/468/WE[33] z dnia 28 czerwca 1999 r. ustanawiająca procedury wykonywania uprawnień wykonawczych przyznanych Komisji, z wyjątkiem procedury regulacyjnej połączonej z kontrolą, która nie ma już zastosowania.

17. Komisja powinna posiadać uprawnienia do przyjmowania aktów delegowanych zgodnie z art. 290 TFUE w odniesieniu do: funkcjonalnego bezpieczeństwa i efektywności środowiskowej, badań, dostępu do informacji dotyczących naprawy i konserwacji pojazdów oraz wyznaczenia placówek technicznych i określenia ich szczególnych dozwolonych zadań, w celu uzupełnienia lub zmiany niektórych innych niż istotne elementów aktów legislacyjnych za pomocą przepisów o zastosowaniu ogólnym. Uprawnienia te nie powinny obejmować możliwości zmiany dat wprowadzenia w życie, ustanowionych w załączniku IV, lub dopuszczalnych wartości emisji, ustanowionych w załączniku VI. Zmiany tych dat lub wartości powinny być dokonywane w drodze zwykłej procedury ustawodawczej, ustanowionej w art. 114 TFUE.

18. Komisja powinna być uprawniona do przyjęcia aktu wykonawczego zgodnie z art. 291 Traktatu w celu przyjęcia jednolitych warunków wykonania niniejszego rozporządzenia odnośnie do wykazu informacji, jakie należy dostarczyć, wnioskując o przyznanie homologacji, procedur homologacji typu, wzorów dodatkowych tabliczek producentów, świadectw homologacji typu UE, wykazu wydanych homologacji typu, systemu numerowania homologacji typu UE oraz procedur zapewniających zgodność produkcji. Odnośnie do tych elementów, potrzebne są jednolite warunki wdrożenia w państwach członkowskich w celu zapewnienia właściwego funkcjonowania rynku wewnętrznego poprzez ułatwienie wzajemnego uznawania decyzji administracyjnych wydanych w różnych państwach członkowskich (w szczególności homologacji typu) oraz zatwierdzania dokumentów wydanych przez producentów pojazdów (w szczególności świadectw zgodności).

19. Ponieważ cel w postaci w pełni zharmonizowanego rynku wewnętrznego przez wprowadzenie obowiązkowego systemu unijnej homologacji typu dla pojazdów kategorii L nie może zostać osiągnięty w sposób wystarczający przez państwa członkowskie, natomiast z uwagi na rozmiary lub skutki proponowanych działań możliwe jest lepsze osiągnięcie tego celu na poziomie Unii, Unia może podjąć działania zgodnie z zasadą pomocniczości. Zgodnie z zasadą proporcjonalności niniejsze rozporządzenie nie wykracza poza zakres konieczny do osiągnięcia wspomnianego celu.

20. Należy uchylić następujące dyrektywy:

21. dyrektywę Parlamentu Europejskiego i Rady 2009/139/WE z dnia 25 listopada 2009 r. w sprawie ustawowych oznaczeń dwu- lub trzykołowych pojazdów silnikowych[34];

22. dyrektywę Parlamentu Europejskiego i Rady 2009/80/WE z dnia 13 lipca 2009 r. w sprawie identyfikacji urządzeń do sterowania i kontroli, urządzeń ostrzegawczych oraz wskaźników pojazdów silnikowych dwu- i trzykołowych[35];

23. dyrektywę Parlamentu Europejskiego i Rady 2009/79/WE z dnia 13 lipca 2009 r. w sprawie uchwytów ręcznych dla pasażerów dwukołowych pojazdów silnikowych (wersja ujednolicona)[36];

24. dyrektywę Parlamentu Europejskiego i Rady 2009/78/WE z dnia 13 lipca 2009 r. w sprawie podpórek dwukołowych pojazdów silnikowych[37];

25. dyrektywę Parlamentu Europejskiego i Rady 2009/67/WE z dnia 13 lipca 2009 r. w sprawie instalacji urządzeń oświetleniowych i sygnalizacji świetlnej w dwu- lub trzykołowych pojazdach silnikowych[38];

26. dyrektywę Parlamentu Europejskiego i Rady 2009/62/WE z dnia 13 lipca 2009 r. w sprawie miejsca montażu tylnej tablicy rejestracyjnej dwu- i trzykołowych pojazdów silnikowych[39];

27. dyrektywę 2002/51/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 19 lipca 2002 r. w sprawie zmniejszenia poziomu emisji substancji zanieczyszczających środowisko z silnikowych pojazdów dwu- i trzykołowych oraz zmieniającą dyrektywę 97/24/WE[40];

28. dyrektywę 2002/24/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 18 marca 2002 r. w sprawie homologacji typu dwu- lub trzykołowych pojazdów mechanicznych[41] i uchylającą dyrektywę Rady 92/61/EWG;

29. dyrektywę 2000/7/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 20 marca 2000 r. w sprawie prędkościomierzy do dwu- lub trzykołowych pojazdów silnikowych i zmieniająca dyrektywę Rady 92/61/EWG w sprawie homologacji typu dwu- lub trzykołowych pojazdów silnikowych[42];

30. dyrektywę Parlamentu Europejskiego i Rady 97/24/WE z dnia 17 czerwca 1997 r. w sprawie niektórych części i właściwości dwu- lub trzykołowych pojazdów silnikowych[43];

31. dyrektywę 95/1/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 2 lutego 1995 r. w sprawie maksymalnej prędkości konstrukcyjnej, maksymalnego momentu obrotowego i maksymalnej mocy netto silnika dwu- i trzykołowych pojazdów silnikowych[44];

32. dyrektywę Rady 93/93/EWG z dnia 29 października 1993 r. w sprawie mas i wymiarów dwu- lub trzykołowych pojazdów silnikowych[45];

33. dyrektywę Rady 93/33/EWG z dnia 14 czerwca 1993 r. w sprawie urządzeń zabezpieczających dwu- lub trzykołowe pojazdy silnikowe przed bezprawnym użyciem[46];

34. dyrektywę Rady 93/30/EWG z dnia 14 czerwca 1993 r. w sprawie dźwiękowych urządzeń ostrzegawczych dla dwu- lub trzykołowych pojazdów silnikowych[47];

35. dyrektywę Rady 93/14/EWG z dnia 5 kwietnia 1993 r. w sprawie hamowania dwu- lub trzykołowych pojazdów silnikowych[48].

PRZYJMUJĄ NINIEJSZE ROZPORZĄDZENIE:

ROZDZIAŁ I PRZEDMIOT, ZAKRES STOSOWANIA I DEFINICJE

Artykuł 1 Przedmiot

36. Niniejsze rozporządzenie określa wymogi administracyjne i techniczne w zakresie homologacji typu i nadzoru rynku wszystkich nowych pojazdów, o których mowa w art. 2 ust. 1.

37. Niniejsze rozporządzenie ustanawia również przepisy dotyczące sprzedaży i przekazywania do eksploatacji układów, części i oddzielnych zespołów technicznych przeznaczonych do pojazdów homologowanych zgodnie z niniejszym rozporządzeniem.

38. Niniejsze rozporządzenie pozostaje bez uszczerbku dla stosowania właściwego prawodawstwa Unii w zakresie bezpieczeństwa ruchu drogowego i efektywności środowiskowej.

Artykuł 2 Zakres zastosowania

39. Niniejsze rozporządzenie stosuje się do homologacji typu i dopuszczenia indywidualnego wszystkich nowych pojazdów dwu- lub trzykołowych oraz czterokołowców opisanych w art. 4 i załączniku I (zwanych dalej „pojazdami kategorii L”), które przeznaczone są do jazdy po drogach publicznych, łącznie z tymi zaprojektowanymi i skonstruowanymi w kilku etapach, oraz do homologacji typu i dopuszczenia indywidualnego układów, części i oddzielnych zespołów technicznych przeznaczonych i skonstruowanych dla takich pojazdów.

40. Niniejszego rozporządzenia nie stosuje się do następujących pojazdów:

a) pojazdów o maksymalnej prędkości konstrukcyjnej nieprzekraczającej 6 km/h;

b) pojazdów przeznaczonych wyłącznie do użytku przez osoby fizycznie niepełnosprawne;

c) pojazdów przeznaczonych wyłącznie do obsługiwania przez pieszego;

d) pojazdów przeznaczonych wyłącznie do używania w zawodach sportowych, na drogach lub poza nimi;

e) pojazdów przeznaczonych wyłącznie do używania przez siły zbrojne, organy ścigania, służby obrony cywilnej, straż pożarną i instytucje prac publicznych;

f) pojazdów rolniczych lub leśnych objętych dyrektywą 2003/37/WE Parlamentu Europejskiego i Rady[49], maszyn objętych dyrektywami 2006/42/WE[50] i 97/68/WE Parlamentu Europejskiego i Rady[51] oraz pojazdów silnikowych objętych dyrektywą 2007/46/WE Parlamentu Europejskiego i Rady[52];

g) pojazdów przeznaczonych przede wszystkim do użytku poza drogami i zaprojektowanych do jazdy po powierzchniach nieutwardzonych;

h) rowerów ze wspomaganymi pedałami, wyposażonych w pomocniczy silnik elektryczny o maksymalnej ciągłej mocy znamionowej równej 0,25 kW, którego moc wyjściowa zmniejsza się stopniowo i w końcu spada do zera, gdy pojazd osiągnie prędkość 25 km/h lub wcześniej, jeśli rowerzysta przestanie pedałować;

i) urządzenia samoczynnie utrzymujące równowagę;

j) pojazdów nie wyposażonych w przynajmniej jedno miejsce siedzące.

Artykuł 3 Definicje

Do celów niniejszego rozporządzenia i aktów prawnych wymienionych w załączniku II, chyba że w tych aktach prawnych podano inaczej, stosuje się następujące definicje:

41. „homologacja typu” oznacza procedurę, w wyniku której organ udzielający homologacji zaświadcza, że typ pojazdu, układu, części lub oddzielnego zespołu technicznego jest zgodny z odpowiednimi przepisami administracyjnymi i wymogami technicznymi;

42. „świadectwo homologacji typu” oznacza dokument, w którym organ udzielający homologacji oficjalnie zaświadcza, że udzielono homologacji typu pojazdu, układu, części lub oddzielnego zespołu technicznego;

43. „homologacja typu całego pojazdu” oznacza homologację typu, w wyniku której organ udzielający homologacji zaświadcza, że pojazd kompletny jest zgodny z odpowiednimi przepisami administracyjnymi i wymogami technicznymi;

44. „homologacja typu UE” oznacza procedurę, w wyniku której organ udzielający homologacji zaświadcza, że typ pojazdu, układu, części lub oddzielnego zespołu technicznego jest zgodny z odpowiednimi przepisami administracyjnymi i wymogami technicznymi niniejszego rozporządzenia;

45. „świadectwo homologacji typu UE” oznacza świadectwo zgodne ze wzorem określonym w akcie wykonawczym przyjętym na mocy niniejszego rozporządzenia lub formularzem powiadomienia określonym w odpowiednich równoważnych regulaminach EKG ONZ wymienionych w aktach delegowanych;

46. „homologacja typu układu” oznacza homologację typu, w wyniku której organ udzielający homologacji zaświadcza, że układ wbudowany w pojazd określonego typu jest zgodny z odpowiednimi przepisami administracyjnymi i wymogami technicznymi;

47. „homologacja typu oddzielnego zespołu technicznego” oznacza homologację typu, w wyniku której organ udzielający homologacji zaświadcza, że oddzielny zespół techniczny jest zgodny z odpowiednimi przepisami administracyjnymi i wymogami technicznymi w odniesieniu do jednego lub wielu określonych typów pojazdów;

48. „homologacja typu części” oznacza homologację typu, w wyniku której organ udzielający homologacji zaświadcza, że część, niezależnie od pojazdu, jest zgodna z odpowiednimi przepisami administracyjnymi i wymogami technicznymi;

49. „krajowa homologacja typu" oznacza procedurę homologacji typu ustanowioną prawem krajowym danego państwa członkowskiego; ważność takiej homologacji jest ograniczona do terytorium tego państwa członkowskiego;

50. „świadectwo dopuszczenia indywidualnego” oznacza dokument, w którym organ udzielający homologacji zaświadcza, że udzielono homologacji konkretnego pojazdu;

51. „świadectwo zgodności” oznacza dokument zgodny ze wzorem określonym w akcie wykonawczym, który wydaje producent pojazdu w celu zaświadczenia, że pojazd, w momencie jego skompletowania, odpowiada typowi pojazdu homologowanemu zgodnie z niniejszym rozporządzeniem;

52. „pojazd podstawowy” oznacza każdy pojazd objęty niniejszym rozporządzeniem, który jest używany w początkowym etapie procesu wielostopniowej homologacji typu;

53. „pojazd niekompletny” oznacza każdy pojazd, który wymaga skompletowania w przynajmniej jednym dalszym etapie w celu spełnienia odpowiednich wymogów technicznych niniejszego rozporządzenia;

54. „pojazd skompletowany” oznacza pojazd, który w rezultacie procesu wielostopniowej homologacji typu spełnia odpowiednie wymogi techniczne niniejszego rozporządzenia;

55. „pojazd kompletny” oznacza każdy pojazd, który nie musi być skompletowany w celu spełnienia odpowiednich wymogów technicznych niniejszego rozporządzenia;

56. „układ” oznacza zbiór urządzeń połączonych w celu pełnienia jednej lub kilku konkretnych funkcji w pojeździe i który podlega wymogom zawartym w niniejszym rozporządzeniu, aktach delegowanych lub akcie wykonawczym;

57. „część” oznacza urządzenie podlegające wymogom zawartym w niniejszym rozporządzeniu lub którymkolwiek jego akcie delegowanym lub akcie wykonawczym, przewidziane jako część pojazdu, które może być homologowane niezależnie od pojazdu zgodnie z niniejszym rozporządzeniem i jego aktami delegowanymi lub aktem wykonawczym;

58. „oddzielny zespół techniczny” oznacza połączenie urządzeń podlegające wymogom zawartym w niniejszym rozporządzeniu lub którymkolwiek jego akcie delegowanym lub akcie wykonawczym, przewidziane jako część pojazdu, które może być homologowane odrębnie od pojazdu zgodnie z niniejszym rozporządzeniem i jego aktami delegowanymi lub aktem wykonawczym;

59. „funkcjonalne bezpieczeństwo” oznacza brak niedopuszczalnego ryzyka fizycznego urazu lub uszczerbku dla zdrowia ludzi wskutek zagrożeń spowodowanych przez złe funkcjonowanie mechanicznych, hydraulicznych, pneumatycznych, elektrycznych lub elektronicznych układów, części lub oddzielnych zespołów technicznych;

60. „urządzenie kontrolujące emisję zanieczyszczeń” oznacza te części pojazdu, które regulują lub redukują poziom emisji z układu wylotowego i emisji oparów paliwa;

61. „miejsce siedzące” oznacza przestrzeń zgłoszoną przez producenta jako przestrzeń, w której można umieścić 50 % manekina lub siodełko;

62. „silnik z zapłonem samoczynnym” oznacza silnik spalinowy pracujący zgodnie z zasadami procesu spalania „Diesla”, oznaczany skrótem CI;

63. „silnik z zapłonem wymuszonym” oznacza silnik spalinowy pracujący zgodnie z zasadami procesu spalania „Otto”, oznaczany skrótem PI;

64. „pojazd z napędem hybrydowym” oznacza pojazd wyposażony przynajmniej w dwa różne konwertery energii i dwa różne systemy magazynowania energii (w pojeździe) stanowiącej źródło napędu pojazdu;

65. „hybrydowy pojazd elektryczny” oznacza pojazd hybrydowy, który do celów napędzania pobiera energię z obu następujących źródeł energii znajdujących się w pojeździe:

a) zużywalnego paliwa,

b) urządzenia magazynującego energię elektryczną;

66. „napęd” oznacza silnik spalinowy, silnik elektryczny, jakąkolwiek instalację hybrydową lub kombinację tych rodzajów silnika lub jakikolwiek inny rodzaj silnika;

67. „urządzenie ograniczające skuteczność działania” oznacza dowolny element konstrukcyjny, mierzący temperaturę, prędkość pojazdu, prędkość obrotową lub obciążenie silnika, przełożenie skrzyni biegów, podciśnienie w kolektorze lub wszelkie inne parametry w celu włączenia, przetwarzania, opóźnienia lub przerwania działania dowolnej części układu kontroli emisji zanieczyszczeń i układu oczyszczania spalin, który zmniejsza skuteczność działania urządzenia kontrolującego emisję zanieczyszczeń w warunkach, jakich można w sposób racjonalny spodziewać się podczas normalnego działania i użytkowania pojazdu;

68. „trwałość” oznacza zdolność części i systemów do trwania tak długo, że nadal spełniają one obowiązujące ograniczenia w zakresie emisji po przebiegu określonym w załączniku VII i że zapewnione jest bezpieczeństwo funkcjonalne przez cały okres użytkowania pojazdu, gdy pojazd jest używany w normalnych lub zamierzonych warunkach;

69. „pojemność silnika” oznacza:

a) dla silników z tłokami wykonującymi ruch posuwisto-zwrotny – nominalną pojemność skokową silnika,

b) dla silników z tłokiem obrotowym (Wankla) – dwukrotność nominalnej pojemności skokowej silnika;

70. „emisje oparów” oznaczają opary węglowodorów uwalniające się z układu paliwowego pojazdu silnikowego inne niż emisje spalin z rury wydechowej;

71. „badanie SHED” oznacza badanie pojazdu w szczelnej komorze do określenia ilości oparów, w której przeprowadza się specjalne badanie emisji oparów zdefiniowane w akcie delegowanym;

72. „układ paliwa gazowego” oznacza układ składający się z obiektu przechowywania paliwa i zasilania w paliwo, urządzeń pomiarowych i sterujących, zamontowany w pojeździe w celu umożliwienia napędzania pojazdu gazem LPG, CNG lub wodorem jako instalacja jedno-, dwu- lub wielopaliwowa.

73. „substancja zanieczyszczająca” oznacza gazową emisję w spalinach tlenku węgla (CO), tlenków azotu (NOx) wyrażonych w równoważnej ilości dwutlenku azotu (NO2), pyłów (PM) oraz węglowodorów (HC), zakładając współczynnik:

a) C1H1.85 dla benzyny,

b) C1H1.86 dla oleju napędowego,

74. „zanieczyszczenia z rury wydechowej” oznaczają emisje zanieczyszczeń z rury wydechowej pojazdu;

75. „pyły” oznaczają składniki gazu spalinowego usuwane z rozcieńczonego gazu spalinowego przy maksymalnej temperaturze 325 K (52 °C) poprzez filtry opisane w procedurze badania średniej emisji spalin z rury wydechowej w akcie delegowanym;

76. „Światowy Cykl Badań Motocykli (WMTC)” oznacza światowy zharmonizowany cykl badań laboratoryjnych nad emisjami określony w ogólnym przepisie technicznym 2 EKG ONZ;

77. „producent” oznacza osobę lub podmiot odpowiedzialne wobec organu udzielającego homologacji za wszystkie aspekty homologacji typu, proces udzielania zezwolenia, za zapewnienie zgodności produkcji, które są także odpowiedzialne za kwestie nadzoru rynku związane z wyprodukowanymi przez nich pojazdami, układami, częściami lub oddzielnymi zespołami technicznymi, niezależnie od tego, czy osoba ta lub podmiot bezpośrednio uczestniczą we wszystkich etapach wytwarzania pojazdu, układu, części lub oddzielnego zespołu technicznego podlegających homologacji;

78. „przedstawiciel producenta” oznacza osobę fizyczną lub prawną mającą siedzibę w Unii, należycie wyznaczoną przez producenta w celu reprezentowania go wobec organu udzielającego homologacji typu i występowania w jego imieniu w sprawach objętych niniejszym rozporządzeniem;

79. „importer” oznacza dowolną osobę fizyczną lub prawną z siedzibą w Unii, która sprzedaje, rejestruje pojazd, układ, część lub oddzielny zespół techniczny z kraju trzeciego lub jest odpowiedzialna za przekazanie do eksploatacji tych produktów na rynku unijnym;

80. „dystrybutor” oznacza dowolną osobę fizyczną lub prawną w łańcuchu dostaw, inną niż producent lub importer, która sprzedaje, rejestruje pojazd, układ, część lub oddzielny zespół techniczny lub jest odpowiedzialna za przekazanie do eksploatacji tych produktów na rynku unijnym;

81. „podmiot gospodarczy” oznacza producenta, przedstawiciela producenta, importera lub dystrybutora;

82. „organ udzielający homologacji” oznacza organ państwa członkowskiego powołany lub wyznaczony przez państwo członkowskie, zgłoszony Komisji przez państwo członkowskie, do kompetencji którego należą wszystkie aspekty homologacji typu pojazdu, układu, części lub oddzielnego zespołu technicznego, lub dopuszczenia indywidualnego pojazdu, proces wydawania zezwolenia, wydawania i, w odpowiednim przypadku, cofania świadectw homologacji, działanie jako punkt kontaktowy dla organów pozostałych państw członkowskich udzielających homologacji, właściwy do wyznaczenia placówek technicznych i zagwarantowania, że producent spełnia zobowiązania dotyczące zgodności produkcji;

83. „organ nadzoru rynku” oznacza organ państwa członkowskiego odpowiedzialny za wykonywanie nadzoru rynku na jego terytorium;

84. „organ krajowy” oznacza organ udzielający homologacji, organ nadzoru rynku lub dowolny inny organ w państwie członkowskim zajmujący się i odpowiedzialny za homologację, rejestrację, nadzór rynku lub kontrolę przywozu odnośnie do pojazdów, układów, części lub oddzielnych zespołów technicznych objętych niniejszym rozporządzeniem;

85. „upoważniona placówka techniczna” oznacza organizację lub podmiot wyznaczony przez organ udzielający homologacji państwa członkowskiego jako laboratorium badawcze w celu prowadzenia badań lub jako organ oceny zgodności w celu przeprowadzania oceny początkowej i innych badań lub kontroli w imieniu organu udzielającego homologacji;

86. „samotestowanie” oznacza przeprowadzanie badań we własnych obiektach, zapis wyników badań i złożenie organowi udzielającemu homologacji sprawozdania obejmującego wnioski przez producenta wyznaczonego jako upoważniona placówka techniczna w celu oceny zgodności z określonymi wymogami;

87. „wirtualna metoda badania” oznacza symulacje komputerowe, w tym obliczenia wykazujące, że pojazd, układ, część lub oddzielny zespół techniczny spełniają wymagania techniczne niniejszego rozporządzenia lub jego aktów delegowanych i aktu wykonawczego, bez konieczności użycia fizycznego pojazdu, układu, części lub oddzielnego zespołu technicznego;

88. „diagnostyka pokładowa” oznacza system monitorowania zdolny do zidentyfikowania prawdopodobnego obszaru źle funkcjonującej części lub układu, przechowując kody usterek diagnostycznych i informacje dotyczące środowiska w pamięci komputera, informując o nich na żądanie urządzenia skanującego i ostrzegając kierowcę o poważnych problemach związanych z funkcjonalnym bezpieczeństwem lub środowiskiem poprzez zapalenie lampki kontrolnej sygnalizującej awarię na tablicy rozdzielczej;

89. „informacje dotyczące naprawy i konserwacji pojazdów” oznaczają wszelkie informacje niezbędne do przeprowadzenia diagnostyki, obsługi, sprawdzenia, okresowego przeglądu, naprawy, przeprogramowania lub przeinstalowania oprogramowania pojazdu, które producent przekazuje autoryzowanym sieciom sprzedaży i autoryzowanym stacjom obsługi, w tym wszelkie zmiany i informacje uzupełniające do powyższych. Informacje te zawierają wszystkie informacje wymagane do montażu w pojazdach układów, części i oddzielnych zespołów technicznych;

90. „niezależny podmiot” oznacza podmioty inne niż autoryzowane sieci sprzedaży lub stacje obsługi, które bezpośrednio lub pośrednio wykonują naprawy i konserwację pojazdów silnikowych;

91. „nowy pojazd” oznacza pojazd spełniający jeden z następujących warunków:

a) nigdy wcześniej nie był zarejestrowany lub

b) w chwili wystąpienia o dopuszczenie indywidualne był zarejestrowany krócej niż przez sześć miesięcy;

92. „pojazd z końcowej partii produkcji” oznacza każdy pojazd będący częścią zapasów, który nie może być zarejestrowany, sprzedany lub przekazany do eksploatacji z powodu wejścia w życie nowych wymogów technicznych, których nie obejmowała jego homologacja;

93. „dwukołowy pojazd silnikowy” oznacz dwukołowy pojazd silnikowy, w tym dwukołowe rowery z napędem, dwukołowe motorowery i dwukołowe motocykle;

94. „trzykołowy pojazd silnikowy” oznacza pojazd trzykołowy z napędem spełniający kryteria kwalifikacji dla pojazdów kategorii L5e;

95. „czterokołowiec” oznacza pojazd czterokołowy z napędem spełniający kryteria kwalifikacji dla pojazdów kategorii L6e lub L7e;

96. „urządzenie samoczynnie utrzymujące równowagę” oznacza rodzaj konstrukcji pojazdu, która jest oparta na wbudowanej chwiejnej równowadze i potrzebuje dodatkowego układu sterowania do utrzymania równowagi; kategoria ta obejmuje jednokołowe pojazdy silnikowe i dwukołowe, dwuśladowe pojazdy silnikowe;

97. „czterokołowiec drogowy” oznacza pojazd czterokołowy przeznaczony do jazdy po utwardzonych, publicznych drogach, który spełnia kryteria lekkich czterokołowców drogowych kategorii L6Ae lub ciężkich czterokołowców drogowych kategorii L7Ae;

98. „przyczepa” oznacza każdy pojazd niemający własnego napędu, zaprojektowany i skonstruowany tak, aby mógł być ciągnięty przez pojazd kategorii L;

99. „ koła bliźniacze” oznaczają dwa koła umieszczone na tej samej osi, uważane za jedno koło, przy czym odległość między środkami ich powierzchni styku z nawierzchnią jest mniejsza niż 460 mm;

100. „rejestracja” oznacza administracyjne zezwolenie na dopuszczenie do ruchu drogowego pojazdu, obejmujące identyfikację tego ostatniego i przyporządkowanie mu numeru seryjnego, znanego jako numer rejestracyjny; na stałe, czasowo lub na krótki okres czasu;

101. „przekazanie do eksploatacji” oznacza pierwsze wykorzystanie w Unii, zgodnie z przeznaczeniem, pojazdu, układu, części lub oddzielnego zespołu technicznego objętego niniejszym rozporządzeniem;

102. „sprzedaż” oznacza wszelką sprzedaż dokonywaną przez producenta pojazdu na rzecz sprzedawcy detalicznego lub sprzedaż użytkownikowi końcowemu.

103. „udostępnienie na rynku” oznacza każde dostarczenie pojazdu, układu, części lub oddzielnego zespołu technicznego w celu jego dystrybucji lub używania na rynku unijnym w ramach działalności handlowej, odpłatnie lub nieodpłatnie;

104. „wprowadzenie do obrotu” oznacza udostępnienie pojazdu, układu, części lub oddzielnego zespołu technicznego po raz pierwszy w Unii;

105. „typ pojazdu” oznacza grupę pojazdów, łącznie z wariantami i wersjami poszczególnych kategorii, które nie różnią się od siebie co najmniej pod względem następujących istotnych cech:

a) kategorii lub podkategorii;

b) producenta;

c) podwozia, ramy, ramy pomocniczej, płyty podłogowej lub konstrukcji, do której przymocowane są główne części;

d) zasady funkcjonowania ich napędu;

e) oznaczenie typu określone przez producenta;

106. „wariant” oznacza pojazdy tego samego typu, w przypadku których:

a) główne charakterystyki kształt nadwozia są takie same;

b) mają taki sam napęd i konfigurację napędu;

c) jeżeli częścią napędu jest silnik spalinowy, mają taki sam cykl operacyjny silnika;

d) mają taką samą liczbę i takie samo rozmieszczenie cylindrów;

e) mają taki sam typ skrzyni biegów;

f) różnica masy w stanie gotowym do jazdy między najmniejszą i największą wartością nie przekracza 20 % wartości najmniejszej;

g) różnica w maksymalnej dopuszczalnej masie między najmniejszą i największą wartością nie przekracza 20 % wartości najmniejszej;

h) różnica w pojemności skokowej silnika lub zespołu napędowego (w przypadku zespołu spalinowego) między najmniejszą i największą wartością nie przekracza 30 % wartości najmniejszej;

i) różnica w mocy wyjściowej silnika między najniższą i najwyższą wartością nie przekracza 30 % wartości najniższej;

107. „wersja” oznacza pojazd, który obejmuje kombinację elementów wymienionych w pakiecie informacyjnym, o którym mowa w art. 27 ust. 10.

Artykuł 4 Kategoria pojazdu

108. Pojazdy kategorii L obejmują dwu-, trzy- i czterokołowe pojazdy silnikowe skategoryzowane w kolejnych punktach załącznika I, łącznie z rowerami z napędem, dwu- i trzykołowymi motorowerami, dwu- i trzykołowymi motocyklami, motocyklami z wózkami bocznymi, lekkimi i ciężkimi czterokołowcami drogowymi oraz lekkimi i ciężkimi czterokołowcami drogowymi z nadwoziem.

109. Do celów niniejszego rozporządzenia, stosuje się następujące kategorie i podkategorie pojazdów, określone w załączniku I:

a) pojazdy kategorii L1e (lekkie dwukołowe pojazdy silnikowe) w podziale na następujące podkategorie:

(i) pojazdy L1Ae (rowery z napędem);

(ii) pojazdy L1Be (dwukołowe motorowery)

b) pojazdy kategorii L2e (trzykołowe motorowery);

c) pojazdy kategorii L3e (dwukołowe motocykle) w podziale na następujące podkategorie:

i) według osiągów motocykla[53], w podziale na następujące podkategorie:

– pojazdy A1 (motocykle o niskich osiągach);

– pojazdy A2 (motocykle o średnich osiągach);

– pojazdy A3 (motocykle o wysokich osiągach);

(ii) maksymalna prędkość konstrukcyjna:

- nie większa niż 130 km/h;

- większa niż 130 km/h.

d) pojazdy kategorii L4e (dwukołowe motocykle z bocznym wózkiem).

e) pojazdy kategorii L5e (trzykołowe pojazdy silnikowe), w podziale na następujące podkategorie:

(i) pojazdy podkategorii L5Ae (trzykołowe);

(ii) pojazdy podkategorii L5Be (użytkowe pojazdy trzykołowe), w podziale na następujące podkategorie:

– L5Be – pojazdy U: trzykołowe pojazdy użytkowe przeznaczone wyłącznie do transportu towarów;

– L5Be – pojazdy P: pojazdy głównie przeznaczone i używane do przewozu pasażerów.

f) pojazdy kategorii L6e (lekkie czterokołowce), w podziale na następujące podkategorie:

(i) pojazdy L6Ae (lekkie czterokołowce drogowe)

(ii) pojazdy L6Be (lekkie czterokołowce drogowe z nadwoziem), w podziale na następujące podkategorie:

– L6Be – pojazdy U: pojazdy użytkowe przeznaczone wyłącznie do transportu towarów;

– L6Be – pojazdy P: pojazdy głównie przeznaczone i używane do przewozu pasażerów.

g) pojazdy kategorii L7e (czterokołowce), w podziale na następujące podkategorie:

(i) pojazdy podkategorii L7Ae (ciężkie czterokołowce drogowe)

(ii) pojazdy podkategorii L7Be (ciężkie czterokołowce drogowe z nadwoziem), w podziale na następujące podkategorie:

– L7Be – pojazdy U: pojazdy użytkowe przeznaczone wyłącznie do transportu towarów;

– L7Be – pojazdy P: pojazdy głównie przeznaczone i używane do przewozu pasażerów.

110. Pojazdy kategorii L wymienione w ust. 2 są dalej sklasyfikowane według napędu pojazdu na następujące podkategorie:

a) pojazdy napędzane silnikiem spalinowym o spalaniu wewnętrznym:

- z zapłonem samoczynnym (CI);

- z zapłonem wymuszonym (PI);

b) pojazdy napędzane silnikiem spalinowym o spalaniu zewnętrznym, turbiną lub silnikiem z tłokiem obrotowym; przy czym, do celów zgodności z wymogami w zakresie ochrony środowiska i funkcjonalnego bezpieczeństwa, pojazd wyposażony w taki napęd uznawany jest za taki sam jak pojazd z silnikiem spalinowym o spaleniu wewnętrznym;

c) pojazdy z silnikiem napędzanym wstępnie sprężanym powietrzem, który nie emituje wyższych poziomów zanieczyszczeń lub gazów obojętnych niż poziomy obecne w otaczającym powietrzu; przy czym, odnośnie do wymogów w zakresie funkcjonalnego bezpieczeństwa oraz przechowywania paliwa i zasilania w nie, pojazdy takie uważa się za pojazdy z napędem na paliwo gazowe;

d) pojazdy napędzane silnikiem elektrycznym;

e) pojazdy hybrydowe z konfiguracją dowolnych napędów wymienionych w powyższych podpunktach a), b), c) lub d) lub dowolną kombinacją tych konfiguracji napędu, w tym wieloma silnikami spalinowymi lub elektrycznymi.

111. Odnośnie do klasyfikacji pojazdów kategorii L w pkt 2: pojazd, którego nie można przyporządkować do danej kategorii, gdyż przekracza przynajmniej jedno z kryteriów przewidzianych dla tej kategorii, należy do kolejnej kategorii, której kryteria spełnia. Ma to zastosowanie do następujących grup kategorii i podkategorii:

a) kategoria L1e z podkategoriami L1Ae i L1Be oraz kategoria L3e z podkategoriami L3e - A1, L3e - A2 i L3e - A3;

b) kategoria L2e i kategoria L5e z podkategoriami L5Ae i L5Be;

c) kategoria L6e z podkategoriami L6Ae i L6Be oraz kategoria L7e z podkategoriami L7Ae i L7Be;

d) każda inna logiczna kolejność kategorii i podkategorii zaproponowana przez producenta i zatwierdzona przez organ udzielający homologacji.

ROZDZIAŁ IIOGÓLNE OBOWIĄZKI

Artykuł 5Ogólne obowiązki państw członkowskich i krajowych organów

112. Państwa członkowskie ustanawiają i wyznaczają organy udzielające homologacji właściwe do spraw związanych z homologacją oraz organy nadzoru rynku właściwe do spraw związanych z nadzorem rynku zgodnie z niniejszym rozporządzeniem. Państwa członkowskie powiadamiają Komisję o ustanowieniu i wyznaczeniu takich organów zgodnie z art. 68.

Akt notyfikacji dotyczący organów udzielających homologacji i organów nadzoru rynku zawiera ich nazwę, adres, w tym adres elektroniczny, oraz zakres odpowiedzialności.

113. Organy krajowe zezwalają na sprzedaż, rejestrację i przekazanie do eksploatacji tylko takich pojazdów, części i oddzielnych zespołów technicznych, które spełniają wymogi niniejszego rozporządzenia.

114. Organy krajowe nie zabraniają, nie ograniczają ani nie utrudniają rejestracji, sprzedaży lub użycia na drogach pojazdów, części lub oddzielnych zespołów technicznych z powodów związanych z aspektami ich budowy i funkcjonowania objętych niniejszym rozporządzeniem, jeśli spełniają one jego wymagania.

115. Państwa członkowskie organizują i przeprowadzają nadzór rynku i kontrole pojazdów, układów, części i oddzielnych zespołów technicznych wchodzących na rynek unijny zgodnie z rozdziałem III rozporządzenia (WE) nr 765/2008.

Artykuł 6 Ogólne obowiązki organów udzielających homologacji

116. Organy udzielające homologacji zapewniają wypełnianie przez producentów występujących o homologację obowiązków wynikających z niniejszego rozporządzenia.

117. Organy udzielające homologacji udzielają homologacji tylko takim pojazdom, układom, częściom lub oddzielnym zespołom technicznym, które spełniają wymogi niniejszego rozporządzenia.

Artykuł 7 Ogólne obowiązki producentów

118. Producenci dopilnowują, aby przy sprzedaży, rejestracji lub przekazaniu do eksploatacji pojazdów, układów, części lub oddzielnych zespołów technicznych, produkty te były produkowane i homologowane zgodnie z wymogami określonymi w niniejszym rozporządzeniu oraz w aktach delegowanych i w akcie wykonawczym przyjętych na mocy niniejszego rozporządzenia. W przypadku homologacji wielostopniowej każdy producent jest odpowiedzialny za homologację i zgodność produkcji układów, części i oddzielnych zespołów technicznych dodanych na etapie dokonywanej przez niego kompletacji pojazdu. Każdy producent zmieniający części lub układy, które zostały homologowane na wcześniejszych etapach, jest odpowiedzialny za homologację i zgodność produkcji tych części i układów.

119. Producenci zmieniający pojazd niekompletny w sposób prowadzący do zakwalifikowania go do innej kategorii pojazdu, w wyniku czego zmieniają się wymogi prawne, zgodność z którymi oceniono już na poprzednim etapie homologacji, są również odpowiedzialni za zgodność z tymi wymogami.

120. Do celów homologacji pojazdów, układów, części i oddzielnych zespołów technicznych objętych niniejszym rozporządzeniem producenci mający siedzibę poza Unią wyznaczają wyłącznego przedstawiciela ustanowionego w Unii do reprezentowania go przed organem udzielającym homologacji.

121. Ponadto wyznaczają oni przedstawiciela do celów nadzoru rynku, którym może być wyłączny przedstawiciel wspomniany w drugim akapicie lub dodatkowy przedstawiciel.

122. Producenci są odpowiedzialni przed organem udzielającym homologacji za wszystkie aspekty procesu homologacji i za zapewnienie zgodności produkcji, niezależnie od tego, czy bezpośrednio uczestniczą oni we wszystkich etapach wytwarzania pojazdu, układu, części lub oddzielnego zespołu technicznego.

123. Producenci zapewniają stosowanie procedur mających na celu zapewnienie zgodności produkcji seryjnej. Należy odpowiednio uwzględnić zmiany w projekcie pojazdu, układu, części lub oddzielnego zespołu technicznego lub charakterystyk oraz zmiany w wymogach, z którymi zgodny jest pojazd, układ, część lub oddzielny zespół techniczny.

124. Oprócz ustawowego oznaczenia i znaków homologacji zamontowanych w pojazdach, układach, częściach lub oddzielnych zespołach technicznych zgodnie z art. 37, producenci podają ich nazwę, zarejestrowaną nazwę handlową lub zarejestrowany znak towarowy oraz adres, pod którym można się z nimi kontaktować w sprawie ich pojazdów, układów, części lub oddzielnych zespołów technicznych lub - w przypadku, gdy nie jest to możliwe dla układów, części lub oddzielnych zespołów technicznych - na opakowaniu lub w dokumencie dołączonym do produktu. Adres musi wskazywać pojedynczy punkt, w którym można skontaktować się z producentem.

125. Producent dopilnowuje, aby w czasie, gdy ponosi odpowiedzialność za pojazd, układ, część lub oddzielny zespół techniczny, warunki ich przechowywania i przewożenia nie wpływały ujemnie na ich zgodność z wymogami określonymi w niniejszym rozporządzeniu.

Artykuł 8 Obowiązki producentów odnośnie do zgodności pojazdów, układów, części lub oddzielnych zespołów technicznych

126. Producenci, którzy uznają lub mają powody, by uważać, że ich pojazdy, układy, części lub oddzielne zespoły techniczne, które zostały sprzedane lub przekazane do eksploatacji nie są zgodne z niniejszym rozporządzeniem lub z aktami delegowanymi lub aktem wykonawczym przyjętymi na mocy niniejszego rozporządzenia, są zobowiązani natychmiast podjąć konieczne środki naprawcze w celu zapewnienia zgodności pojazdów, układów, części lub oddzielnych zespołów technicznych, ich wycofania z obrotu lub odzyskania, stosownie do okoliczności.

127. Ponadto, jeżeli pojazd, układ, część lub oddzielny zespół techniczny stwarza zagrożenie, producenci niezwłocznie informują o tym organy nadzoru rynku i organy udzielające homologacji w państwach członkowskich, w których pojazdy, układy, części lub oddzielne zespoły techniczne zostały sprzedane lub przekazane do eksploatacji, podając szczegółowe informacje, w szczególności na temat niezgodności oraz podjętych środków naprawczych.

128. Producenci przechowują folder informacyjny określony w art. 25 oraz świadectwa zgodności określone w art. 36 do wglądu przez organy udzielające homologacji przez okres przynajmniej 10 lat.

129. Na uzasadnione żądanie właściwego organu krajowego producenci udzielają mu wszelkich informacji i udostępniają dokumentację konieczną do ustalenia zgodności danego pojazdu, układu, części lub oddzielnego zespołu technicznego z wymogami w jednym z języków urzędowych państwa członkowskiego tego organu. Na żądanie krajowych organów producenci podejmują z nimi współpracę w działaniach ukierunkowanych na usunięcie zagrożeń, jakie stwarzają pojazdy, układy, części lub oddzielne zespoły techniczne, które zostały sprzedane, zarejestrowane lub przekazane do eksploatacji.

Artykuł 9 Obowiązki przedstawiciela producenta w zakresie nadzoru rynku

Przedstawiciel producenta do spraw nadzoru rynku wykonuje zadania określone w pełnomocnictwie udzielonym mu przez producenta. Pełnomocnictwo musi umożliwiać upoważnionemu wykonywanie co najmniej następujących obowiązków:

(1) przechowywanie folderu informacyjnego określonego w art. 25 oraz świadectw zgodności określonych w art. 36 do wglądu przez organy udzielające homologacji przez okres przynajmniej 10 lat;

(2) na uzasadnione żądanie organu udzielającego homologacji, udzielanie mu wszelkich informacji i udostępniania dokumentacji koniecznej do ustalenia zgodności z wymogami danego pojazdu, układu, części lub oddzielnego zespołu technicznego;

(3) na żądanie organu nadzoru rynku lub organu udzielającego homologacji - podejmowania z nim współpracy w działaniach ukierunkowanych na usunięcie zagrożeń, jakie stwarzają pojazdy, układy, części lub oddzielne zespoły techniczne objęte pełnomocnictwem.

Artykuł 10 Ogólne obowiązki importerów

130. Importerzy sprzedają lub rejestrują na rynku unijnym wyłącznie pojazdy, układy, części lub oddzielne zespoły techniczne zgodne z wymogami.

131. Przed sprzedażą, rejestracją lub przekazaniem do eksploatacji pojazdów, układów, części lub oddzielnych zespołów technicznych, importerzy dopilnowują, aby pojazdy, układy, części lub oddzielne zespoły techniczne uzyskały homologację typu UE. Importerzy dopilnowują, aby pakiet informacyjny był zgodny z wymogami art. 27 ust. 10 określającymi, że pojazd, układ, część lub oddzielny zespół techniczny musi posiadać wymagany znak homologacji typu, by dołączona była do niego wymagana dokumentacja, aby był zgodny z art. 7 ust. 7 i by producent spełniał wymogi zawarte w art. 7 ust. 6.

132. Jeżeli importer uznaje lub ma powody, by uważać, że pojazd, układ, część lub oddzielny zespół techniczny nie jest zgodny z wymogami niniejszego rozporządzenia, w szczególności nie odpowiada homologowanemu typowi, nie wolno mu sprzedawać lub rejestrować pojazdu, układu, części lub oddzielnego zespołu technicznego, dopóki nie zostanie zapewniona zgodność produktu. Ponadto jeżeli uznaje on lub ma powody, by uważać, że pojazd, układ, część lub oddzielny zespół techniczny stanowi zagrożenie, informuje on o tym producenta i organ nadzoru rynku.

133. Importer jest zobowiązany opatrzyć pojazd, układ, część lub oddzielny zespół techniczny swoim nazwiskiem, zarejestrowaną nazwą towarową lub zarejestrowanym znakiem towarowym i umieścić swój adres kontaktowy, a jeżeli nie jest to możliwe w przypadku układów, części lub oddzielnych zespołów technicznych – na opakowaniu lub w dokumencie załączonym do układu, części lub oddzielnego zespołu technicznego.

134. Importer dopilnowuje, aby do pojazdu, układu, części lub oddzielnego zespołu technicznego dołączone były instrukcje i informacje wymagane zgodnie z art. 59 w językach urzędowych danych państw członkowskich.

135. Importer dopilnowuje, aby w czasie, gdy ponosi odpowiedzialność za pojazd, układ, część lub oddzielny zespół techniczny, warunki ich przechowywania i przewożenia nie wpływały ujemnie na ich zgodność z wymogami określonymi w niniejszym rozporządzeniu.

136. Importer jest zobowiązany, we wszystkich stosownych przypadkach dotyczących zagrożeń, jakie stwarza pojazd, układ, część lub oddzielny zespół techniczny, w celu ochrony zdrowia i bezpieczeństwa konsumentów, do badania skarg, oraz jeśli wystąpi taka konieczność, prowadzenia ich ewidencji, ewidencji pojazdów, układów, części lub oddzielnych zespołów technicznych niezgodnych z wymogami i przypadków ich odzyskania oraz informowania dystrybutorów o tego rodzaju działaniach w zakresie monitorowania.

Artykuł 11 Obowiązki importerów odnośnie do zgodności pojazdów, układów, części lub oddzielnych zespołów technicznych

137. Importer, który uzna lub ma powody, by uważać, że pojazdy, układy, części lub oddzielne zespoły techniczne, które sprzedał, zarejestrował lub odnośnie do którego był odpowiedzialny za przekazanie do eksploatacji nie są zgodne z niniejszym rozporządzeniem, jest zobowiązany natychmiast podjąć konieczne środki naprawcze w celu zapewnienia zgodności pojazdów, układów, części lub oddzielnych zespołów technicznych, ich wycofania z obrotu lub odzyskania, stosownie do okoliczności.

138. Ponadto, jeżeli pojazd, układ, część lub oddzielny zespół techniczny stwarza zagrożenie, producenci niezwłocznie informują o tym organy nadzoru rynku i organy udzielające homologacji w państwach członkowskich, w których pojazdy, układy, części lub oddzielne zespoły techniczne zostały udostępnione, podając szczegółowe informacje, w szczególności na temat niezgodności oraz podjętych środków naprawczych.

139. Importer jest zobowiązany przechowywać przez okres 10 lat kopię świadectwa zgodności do wglądu przez organ nadzoru rynkowego i organ udzielający homologacji i zapewnić, by pakiet informacyjny, o którym mowa w art. 27 ust. 10, był dostępny do dyspozycji tych organów na ich żądanie.

140. Na uzasadnione żądanie organu krajowego importer udziela mu wszelkich informacji i udostępnia dokumentację konieczną do ustalenia zgodności danego pojazdu, układu, części lub oddzielnego zespołu technicznego z wymogami w jednym z języków urzędowych państwa członkowskiego tego organu. Na żądanie tego organu importer podejmuje z nim współpracę w działaniach ukierunkowanych na usunięcie zagrożeń, jakie stwarzają pojazdy, układy, części lub oddzielne zespoły techniczne, które sprzedał, zarejestrował lub odnośnie do których był odpowiedzialny za przekazanie do eksploatacji.

Artykuł 12 Ogólne obowiązki dystrybutorów

141. Dystrybutorzy zachowują w swoich działaniach należytą staranność w odniesieniu do wymogów mających zastosowanie w przypadku sprzedaży, rejestracji lub przekazania do eksploatacji pojazdu, układu, części lub oddzielnego zespołu technicznego.

142. Przed sprzedaniem, rejestracją lub przekazaniem do eksploatacji pojazdu, układu, części lub oddzielnego zespołu technicznego dystrybutorzy sprawdzają, czy pojazd, układ, część lub oddzielny zespół techniczny posiada wymaganą tabliczkę znamionową lub znak homologacji i czy towarzyszą mu wymagane dokumenty oraz instrukcje i informacje dotyczące bezpieczeństwa w urzędowym języku państwa członkowskiego, w którym pojazd, układ, część lub oddzielny zespół techniczny ma zostać sprzedany, zarejestrowany lub przekazany do eksploatacji, a także czy producent i importer spełnili wymogi określone w art. 7 ust. 6 i 7 oraz w art. 10 ust. 4.

143. Dystrybutorzy dopilnowują, aby w czasie, gdy ponoszą odpowiedzialność za pojazd, układ, część lub oddzielny zespół techniczny, warunki jego przechowywania i przewożenia nie wpływały ujemnie na jego zgodność z wymogami określonymi w niniejszym rozporządzeniu.

Artykuł 13 Obowiązki dystrybutorów odnośnie do zgodności pojazdów, układów, części lub oddzielnych zespołów technicznych

144. Jeżeli dystrybutor uznaje lub ma powody, by uważać, że pojazd, układ, część lub oddzielny zespół techniczny nie jest zgodny z wymogami niniejszego rozporządzenia, nie wolno mu sprzedawać lub rejestrować pojazdu, układu, części lub oddzielnego zespołu technicznego i musi on zapobiec przekazaniu produktu do eksploatacji, dopóki nie zostanie zapewniona zgodność produktu.

145. Dystrybutor, który uzna lub ma powody, by uważać, że pojazdy, układy, części lub oddzielne zespoły techniczne, które sprzedał, zarejestrował lub odnośnie do których był odpowiedzialny za przekazanie do eksploatacji, nie są zgodne z niniejszym rozporządzeniem, jest zobowiązany natychmiast podjąć konieczne środki naprawcze w celu zapewnienia zgodności pojazdów, układów, części lub oddzielnych zespołów technicznych, ich wycofania z obrotu lub odzyskania, stosownie do okoliczności.

146. Jeżeli pojazd, układ, część lub oddzielny zespół techniczny stwarzają zagrożenie, dystrybutor niezwłocznie informuje o tym organ nadzoru rynku i organ udzielający homologacji w państwach członkowskich, w których pojazdy, układy, części lub oddzielne zespoły techniczne zostały sprzedane, zarejestrowane lub odnośnie do których dystrybutor był odpowiedzialny za przekazanie do eksploatacji, podając szczegółowe informacje, w szczególności na temat niezgodności oraz podjętych środków naprawczych. Dystrybutor przekazuje te informacje także do producenta i importera.

147. Na uzasadnione żądanie krajowego organu, dystrybutor udziela mu wszelkich informacji i udostępnia dokumentację konieczną do ustalenia zgodności z wymogami danego pojazdu, układu, części lub oddzielnego zespołu technicznego. Na żądanie tego organu dystrybutor podejmuje z nim współpracę w działaniach ukierunkowanych na usunięcie zagrożeń, jakie stwarzają pojazdy, układy, części lub oddzielne zespoły techniczne, które zostały sprzedane, zarejestrowane lub odnośnie do których dystrybutor był odpowiedzialny za przekazanie do eksploatacji.

Artykuł 14 Dodatkowe obowiązki importerów i dystrybutorów

Importer lub dystrybutor uważani są za producenta do celów niniejszego rozporządzenia i podlegają obowiązkom producenta zgodnie z art. 7-9 w przypadku, gdy importer lub dystrybutor sprzedaje, rejestruje pojazdy, układy, części lub oddzielne zespoły techniczne lub jest odpowiedzialny za przekazanie ich do eksploatacji pod własną nazwą lub znakiem towarowym lub modyfikuje pojazdy, układy, części lub oddzielne zespoły techniczne już sprzedane, zarejestrowane lub przekazane do eksploatacji w taki sposób, że może to mieć wpływ na zgodność z obowiązującymi wymogami.

Artykuł 15 Identyfikacja podmiotów gospodarczych

Na żądanie organu nadzoru rynku lub organu udzielającego homologacji, przez okres 10 lat podmioty gospodarcze muszą wskazać:

(1) każdy podmiot gospodarczy, który dostarczył im pojazd, układ, część lub oddzielny zespół techniczny;

(2) każdy podmiot gospodarczy, któremu dostarczył pojazd, układ, część lub oddzielny zespół techniczny.

ROZDZIAŁ IIIWYMOGI MATERIALNE

Artykuł 16 Ogólne wymogi materialne

148. Pojazdy kategorii L oraz układy, części i oddzielne zespoły techniczne przeznaczone do takich pojazdów muszą spełniać wymogi wymienione w załącznikach II-VIII.

149. Aby zapewnić wysoki poziom bezpieczeństwa i ochrony środowiska, Komisja określa szczegółowe wymogi techniczne, w tym, w stosownych przypadkach, procedury badań i wartości graniczne, jedynie dla wymogów innych niż ograniczenia i progi środowiskowe wymienione w załącznikach VI-VII do niniejszego rozporządzenia, w drodze aktów delegowanych zgodnie z art. 76, 77 i 78.

Artykuł 17 Zakaz urządzeń ograniczających skuteczność działania

Zakazuje się stosowania urządzeń, które obniżają skuteczność systemów bezpieczeństwa, kompatybilności elektromagnetycznej, systemu diagnostyki pokładowej, systemu redukcji hałasu lub systemu redukcji emisji zanieczyszczeń. Elementu konstrukcji nie uznaje się za urządzenie niesprawne, jeśli spełniony jest którykolwiek z następujących warunków:

(1) urządzenie jest niezbędne dla zabezpieczenia silnika przed uszkodzeniem lub awarią, lub ze względu na bezpieczeństwo użytkowania pojazdu;

(2) urządzenie nie działa poza fazą rozruchu silnika;

(3) warunki działania są uwzględnione w znacznym stopniu w procedurach badań sprawdzających, czy pojazd spełnia wymogi niniejszego rozporządzenia i jego aktów delegowanych i aktu wykonawczego.

Artykuł 18 Środki dotyczące modyfikacji mechanizmu napędowego pojazdów

150. „Mechanizm napędowy” oznacza części i układy pojazdu, które wytwarzają energię i przekazują ją na powierzchnię drogi, włączając silniki, układy sterowania silnika lub dowolny inny moduł sterowania, urządzenia kontrolujące emisję zanieczyszczeń, przeniesienie napędu i jego sterowanie; wał napędowy lub napęd pasowy lub napęd łańcuchowy, mechanizmy różnicowe, końcowe przełożenie i opona napędzanego koła (promień).

151. Pojazdy kategorii L muszą być wyposażone w wyznaczone środki zapobiegające manipulowaniu mechanizmem napędowym pojazdu, które mają zostać określone w akcie delegowanym za pomocą serii wymogów i specyfikacji technicznych w celu:

a) zapobieżenia modyfikacjom, które mogłyby zagrażać bezpieczeństwu, w szczególności poprzez zwiększenie osiągów pojazdu w drodze manipulowania mechanizmem napędowym w celu zwiększenia maksymalnego momentu obrotowego lub mocy lub maksymalnej konstrukcyjnej prędkości pojazdu, określonych przez producenta pojazdu przy homologacji typu lub

b) zapobieżenia szkodom dla środowiska.

152. Komisja określa szczególne wymogi dotyczące środków, o których mowa w ust. 2, w drodze aktu delegowanego przyjętego zgodnie z art. 76, 77 i 78.

153. Po modyfikacji mechanizmu napędowego pojazd musi spełniać wymogi techniczne początkowej kategorii lub podkategorii pojazdu lub, w stosownych przypadkach, nowej kategorii lub podkategorii pojazdu, które obowiązywały, gdy oryginalny pojazd był sprzedawany, rejestrowany lub przekazywany do eksploatacji, z uwzględnieniem ostatnich poprawek i wymogów.

Artykuł 19 Ogólne wymogi dotyczące systemu diagnostyki pokładowej

154. W cztery lata po dacie określonej w art. 82 akapit 2 wszystkie nowe pojazdy podkategorii L1Be, L3e, L5e, L6Ae i L7Ae muszą być wyposażone w pierwszy etap systemu diagnostyki pokładowej (OBD), który monitoruje i informuje o ciągłości obwodu elektrycznego, skróconych i otwartych obwodach elektrycznych, o racjonalności obwodu silnika i systemach sterowania pojazdem (OBD I).

155. W sześć lat po dacie określonej w art. 82 akapit drugi wszystkie nowe pojazdy podkategorii L6Be i L7Be muszą być wyposażone w OBD I.

156. W osiem lat po dacie określonej w art. 82 akapit drugi wszystkie nowe pojazdy muszą być wyposażone w OBD I.

157. Po potwierdzeniu w decyzji przyjętej przez Komisję zgodnie z art. 21 ust. 4, w osiem lat po dacie określonej w art. 82 akapit drugi, wszystkie nowe pojazdy podkategorii L1Be, L3e, L5e, L6Ae i L7Ae muszą być także dodatkowo wyposażone w drugi etap systemu diagnostyki pokładowej (OBD II), który oprócz OBD I, monitoruje nie tylko całkowite awarie, ale także pogorszenie się układów, części i oddzielnych zespołów technicznych w ciągu okresu użytkowania pojazdu, pod warunkiem, że w badaniu, o którym mowa w art. 21 ust. 4 i 5, zostanie udowodniona jego opłacalność.

158. Szczegółowe progi emisji OBD są określone w załączniku VI(B).

159. Przyznane Komisji uprawnienia do przyjęcia, zgodnie z art. 76, 77 i 78, aktu delegowanego ustanawiającego szczegółowe wymogi techniczne dotyczące diagnostyki pokładowej, łącznie z wymogami dotyczącymi funkcjonalnej OBD i procedur badań zagadnień wymienionych w ust. 1-5 w celu zapewnienia wysokiego poziomu funkcjonalnego bezpieczeństwa, ochrony środowiska i tego samego standardowego poziomu dostępu do informacji o naprawach i obsłudze technicznej dla mechaników samochodowych.

Artykuł 20 Wymogi dotyczące funkcjonalnego bezpieczeństwa pojazdów

160. Producenci gwarantują, że pojazdy są projektowane, konstruowane i montowane w sposób minimalizujący ryzyko urazów u kierowcy i pasażerów pojazdów i u innych użytkowników dróg. Bezpieczeństwo funkcjonalne pojazdu jest gwarantowane przez cały okres użytkowania pojazdu, jeśli pojazd jest użytkowany w normalnych lub zamierzonych warunkach.

161. Producenci gwarantują, że pojazdy, układy, części i oddzielne zespoły techniczne spełniają odpowiednie wymogi określone w załączniku II i załączniku VIII, są zgodne z procedurami badań i spełniają wymogi w zakresie osiągów, określone w akcie delegowanym.

162. Wymogi, o których mowa w ust. 1 i 2, mają zastosowanie do pojazdów, układów, części i oddzielnych zespołów technicznych, o ile uznano, że mają one zastosowanie do odpowiedniej kategorii pojazdu określonej w niniejszym rozporządzeniu.

163. Aby zapewnić osiągnięcie wysokiego poziomu bezpieczeństwa, Komisja określa wymogi dotyczące funkcjonalnego bezpieczeństwa pojazdów, w tym procedur badań i wartości ograniczeń, w drodze aktu delegowanego przyjętego zgodnie z art. 76, 77 i 78.

Artykuł 21 Wymogi dotyczące efektywności środowiskowej

164. Producenci zobowiązani są zapewnić, by pojazdy były projektowane, konstruowane i montowane w sposób minimalizujący wpływ na środowisko. Producenci gwarantują, że homologowane pojazdy przez cały okres użytkowania pojazdu spełniają wymogi w zakresie środowiska, określone w załącznikach V, VI i VII.

165. Producenci zobowiązani są zapewnić, by pojazdy, układy, części i oddzielne zespoły techniczne były zgodne z procedurami i wymogami badań, jakie zostaną określone w akcie delegowanym, o którym mowa w ust. 12.

166. Producenci zobowiązani są zapewnić, by spełnione były wymogi w zakresie homologacji odnośnie do sprawdzania wymogów dotyczących trwałości. W zależności od wyboru producenta, zastosować można jedną z procedur badania trwałości w celu przedstawienia organowi udzielającemu homologacji dowodów, że efektywność środowiskowa homologowanego pojazdu jest trwała:

a) faktyczne badanie trwałości pojazdu, przez pokonanie dystansu określonego w załączniku VII(A) i wykazanie przed urzędem udzielającym homologacji, że wymogi w zakresie środowiska określone w niniejszym rozporządzeniu i jego aktach delegowanych i akcie wykonawczym są spełnione w trakcie zwiększania przebiegu pojazdu w regularnych odstępach czasu i pod koniec przebiegu;

b) pomnożenie współczynników pogorszenia jakości określonych w załączniku VII część B i wyników badań środowiskowych pojazdu o przebiegu większym niż 100 km od momentu, gdy został on uruchomiony na końcu linii produkcyjnej; wyniki tego działania muszą być niższe niż ograniczenia środowiskowe zawarte w załączniku VI część A i wykazać, że:

- producent musi w tej procedurze przedstawić urzędowi udzielającemu homologacji wyniki efektywności środowiskowej pojazdu o przebiegu większym niż 100 km od momentu, gdy został on uruchomiony na końcu linii produkcyjnej, wyposażonego w szybko postarzałe układy i części;

- stosując tę procedurę, producent musi dostarczyć dowodów organowi udzielającemu homologacji i udowodnić istotność korelacji pomiędzy dwoma procedurami dotyczącymi trwałości, określonymi w lit. a) i b).

- Nie później niż w dniu 1 stycznia 2016 r. Komisja przeprowadza kompleksowe badania wpływu na środowisko. W badaniu ocenie zostaje poddana jakość powietrza i udział zanieczyszczeń pochodzących z pojazdów kategorii L i uwzględnione są wymogi badań typu I, IV, V i VIII wymienionych w załączniku V. W ramach tego badania zostaną zgromadzone i ocenione najnowsze dane naukowe, ustalenia badań naukowych, modelowania i opłacalności w celu ustalenia ostatecznych środków polityki dotyczących wymogów w zakresie środowiska przez potwierdzenie terminów wprowadzenia w życie poziomu Euro 5 (terminów dla poziomu Euro 6 w przypadku motocykli kategorii L3e), określonych w załączniku IV oraz wymogów środowiskowych dotyczących Euro 5 (Euro 6 w przypadku motocykli kategorii L3e) określonych w załącznikach V, VI(A3), VI(B2), VI(C2) i w załączniku VII dotyczącym trwałości wyrażonej w kilometrach i współczynników pogorszenia jakości dla poziomu Euro 5 (Euro 6 w przypadku motocykli kategorii L3e).

- W oparciu o ustalenia badania efektywności środowiskowej Komisja potwierdza:

a) terminy wprowadzenia w życie poziomu Euro 5 (Euro 6 dla motocykli kategorii L3e), o których mowa w załączniku IV;

b) ograniczenia emisji Euro 5 (Euro 6 dla motocykli kategorii L3e), o których mowa w załączniku VI(A3) oraz progi OBD, o których mowa w załączniku VI(B2);

c) że wszystkie nowe pojazdy (pod-)kategorii L3e, L5e, L6Ae i L7Ae oprócz etapu I OBD muszą być także wyposażone w OBD etap II na poziomie Euro 5 (Euro 6 dla motocykli kategorii L3e);

d) że wymogi dotyczące badań zgodności eksploatacyjnej muszą być wprowadzone na poziomie Euro 5 (Euro 6 dla motocykli kategorii L3e), dla których (pod-)kategorii pojazdów zostanie wprowadzone to badanie zgodności eksploatacyjnej i kiedy stanie się to obowiązkowe dla wszystkich kategorii pojazdów kategorii L. „Zgodność eksploatacyjna” oznacza badanie pojazdów reprezentatywnych dla pojazdów dostępnych na rynku w celu sprawdzenia, czy środki techniczne podjęte przez producenta nadal są takie, że gwarantują, że emisje z rury wydechowej i emisje oparów są skutecznie ograniczane, i czy spełnione są faktycznie wymogi dotyczące środków bezpieczeństwa funkcjonalnego i powiązanych z nimi poziomów bezpieczeństwa, zgodnie z niniejszym rozporządzeniem, przez cały normalny okres użytkowania pojazdu i w normalnych warunkach eksploatacji;

e) które z (pod-)kategorii L1Ae, L1Be, L2e, L5Be, L6Be i L7Be dla poziomu Euro 5 powinny być poddane badaniom SHED lub, czy powinny one być tylko poddane badaniom przepuszczalności zbiornika paliwa i przewodów układu paliwowego, przy ograniczeniach badań wymienionych w załączniku VI(C2);

f) przebiegi wytrzymałościowe dla poziomu Euro 5 (Euro 6 dla motocykli kategorii L3e), o których mowa w załączniku VII(A) oraz współczynników pogorszenia jakości dla poziomu Euro 5 (Euro 6 dla motocykli kategorii L3e), o których mowa w załączniku VII(B);

g) określenie wykonalności, związane z tym terminy wprowadzenia w życie i dla których (pod-)kategorii zostaną wprowadzone wymogi dotyczące emisji poza cyklem badania powyżej poziomu Euro 5 (Euro 6 dla motocykli kategorii L3e).

167. Pojazdy w pełni napędzane elektrycznie lub pojazdy napędzane tylko wstępnie sprężanym powietrzem są wyłączone z wymogów w zakresie środowiska wymienionych w załączniku V, badania typu I-VIII. Pojazdy te muszą spełniać wymogi funkcjonalne OBD określone w akcie delegowanym w celu wydajnej naprawy tych pojazdów w przypadku ich nieprawidłowego funkcjonowania.

168. Pojazdy napędzane gazem muszą spełniać homologacyjne ograniczenia emisji i progi emisji OBD dla silników o wymuszonym zapłonie. Muszą także być zgodne z powiązanymi procedurami i wymogami badań określonymi w akcie delegowanym, o którym mowa w ust. 12. Pojazdy napędzane gazem z instalacją jedno-, dwu- lub wielopaliwową lub pojazdy hybrydowe z napędem elektrycznym są wyłączone z wymogów badań SHED dotyczących emisji oparów. Pojazdy hybrydowe z napędem elektrycznym lub pojazdy z napędem gazowym, częściowo napędzane benzyną, mieszankami benzyny lub etanolem muszą spełniać jedynie wymogi w zakresie przepuszczalności baku paliwa i przewodu przesyłającego paliwo, określone w akcie delegowanym, o którym mowa w ust. 12.

169. Pojazdy z silnikiem wysokoprężnym zużywającym jedynie niskolotny olej napędowy lub paliwa równoważne olejowi napędowemu są wyłączone z ograniczeń i wymogów dotyczących badań emisji oparów.

170. Pojazdy kategorii L4e muszą spełniać wymogi w zakresie środowiska określone w załączniku V dla pojazdów kategorii L3e, przy czym, w zależności od wyboru producenta, dla badań typu I, IV, VII i VIII określonych w załączniku V, badany jest pojazd podstawowy, bez zamontowanego wózka bocznego, lub kompletny zestaw.

171. „Zamienne urządzenie kontrolujące emisję” oznacza urządzenie kontrolujące emisję lub zespół takich urządzeń służący do zastąpienia oryginalnego urządzenia kontrolującego emisję, które może uzyskać homologację jako oddzielny zespół techniczny, zgodnie z aktami delegowanymi i aktem wykonawczym do niniejszego rozporządzenia.

Producent dopilnowuje, aby wszystkie zamienne urządzenia kontrolujące emisję przekazywane do eksploatacji w Unii Europejskiej były zgodne z typem homologowanych zgodnie z niniejszym rozporządzeniem.

172. Wymogi, o których mowa w ust. 1-10, mają zastosowanie do pojazdów, układów, części i oddzielnych zespołów technicznych zgodnie z załącznikiem II.

173. Aby zapewnić wysoki poziom ochrony środowiska, Komisja ustanawia szczegółowe specyfikacje techniczne w zakresie wymogów środowiskowych, łącznie z procedurami badań dotyczących zagadnień wymienionych w ust. 2, 3, 4 i 5 w drodze aktu delegowanego przyjętego zgodnie z art. 76, 77 i 78.

Artykuł 22 Dodatkowe wymogi w zakresie środowiska dotyczące emisji gazów cieplarnianych i zużycia paliwa

174. Emisje CO 2 (dwutlenku węgla) określane są przez producenta w obowiązującym cyklu laboratoryjnych badań emisji i zgłaszane organowi udzielającemu homologacji. Zużycie paliwa jest obliczane na podstawie wyników laboratoryjnych badań emisji w ramach homologacji lub mierzone i zgłaszane organowi udzielającemu homologacji.

175. Wyniki pomiarów emisji CO2 oraz obliczone lub zmierzone zużycie paliwa umieszcza się w folderze informacyjnym oraz na świadectwie zgodności.

Oprócz umieszczenia na świadectwie zgodności, producenci dopilnowują, aby dane dotyczące emisji CO2 oraz zużycia paliwa były dostarczone nabywcy w momencie zakupu nowego pojazdu w formacie, który uznają za stosowny.

176. Komisja określa metody pomiaru emisji CO2 oraz obliczania zużycia paliwa lub metod pomiaru w drodze aktu delegowanego przyjętego zgodnie z art. 76, 77 i 78.

ROZDZIAŁ IVPROCEDURY HOMOLOGACJI TYPU UE

Artykuł 23 Procedury przyznawania homologacji typu UE

177. Wnioskując o przyznanie homologacji typu, producent może wybrać jedną z następujących procedur:

a) homologację typu krok po kroku;

b) jednostopniową homologację typu;

c) homologację wielostopniową.

W przypadku homologacji typu układów, części lub oddzielnych zespołów technicznych obowiązuje procedura jednostopniowej homologacji typu.

178. Homologacja typu krok po kroku oznacza zbieranie krok po kroku całego zestawu świadectw homologacji typu UE układów, części i oddzielnych zespołów technicznych tworzących część pojazdu, co prowadzi w ostatnim etapie do homologacji całego pojazdu.

179. Jednostopniowa homologacja typu oznacza homologację pojazdu jako całości poprzez pojedyncze działanie.

180. W procedurze homologacji wielostopniowej jeden lub więcej organów udzielających homologacji zaświadcza, że w zależności od stanu kompletacji, niekompletny lub skompletowany typ pojazdu jest zgodny z odpowiednimi przepisami administracyjnymi i wymogami technicznymi niniejszego rozporządzenia.

Wielostopniowej homologacji typu udziela się w odniesieniu do typu pojazdu niekompletnego lub skompletowanego, który odpowiada szczegółowym danym zawartym w folderze informacyjnym i który spełnia wymogi techniczne określone w odpowiednich aktach prawnych, wymienionych w załączniku II, biorąc pod uwagę stan kompletacji pojazdu.

Homologacji typu w odniesieniu do ostatniego etapu kompletacji udziela się dopiero po zweryfikowaniu przez organ udzielający homologacji, czy homologacja(-e) udzielona(-e) w odniesieniu do pojazdu niekompletnego, poświadcza(-ją), że typ pojazdu homologowanego na ostatnim etapie spełnia wszystkie wymogi techniczne obowiązujące w czasie udzielania homologacji typu pojazdu skompletowanego w odniesieniu do kategorii pojazdu, dla której jest ona udzielana.

Wielostopniowa homologacja typu, o której mowa w ust. 1 lit. c) obowiązuje jedynie pojazdy użytkowe podkategorii L5Be – U, L6Be – U i L7Be – U.

181. Wybór procedury homologacji nie wpływa na obowiązujące wymogi, z którymi homologowany typ pojazdu musi być zgodny w chwili udzielenia homologacji typu całego pojazdu.

182. Komisji przyznaje się uprawnienia wykonawcze w celu określenia szczegółowych uzgodnień w odniesieniu do procedur homologacji typu określonych w art. 73.

Artykuł 24 Wniosek o homologację typu

183. Producent składa wniosek o udzielenie homologacji typu do organu udzielającego homologacji.

184. W odniesieniu do konkretnego typu pojazdu, układu, części lub oddzielnego zespołu technicznego można złożyć tylko jeden wniosek i tylko w jednym państwie członkowskim.

185. Dla każdego typu podlegającego homologacji składany jest odrębny wniosek.

Artykuł 25 Folder informacyjny

186. Wnioskodawca przedstawia organowi udzielającemu homologacji folder informacyjny.

187. Informacje zawarte w folderze obejmują:

(1) dokument informacyjny zgodnie ze wzorem ustanowionym przez Komisję zgodnie z art. 73;

(2) wszystkie dane, rysunki, fotografie i inne informacje wymagane w akcie wykonawczym przyjętym zgodnie z art. 73;

(3) dla pojazdów − wskazanie procedury wybranej zgodnie z art. 23 ust. 1.

188. Folder informacyjny można przekazać w formie papierowej lub elektronicznej.

Artykuł 26 Szczegółowe wymogi dotyczące informacji, które należy zawrzeć we wniosku o homologację typu przy zastosowaniu różnych procedur

189. Do wniosku o udzielenie homologacji typu krok po kroku dołącza się folder informacyjny zgodnie z art. 25 i kompletny zestaw świadectw homologacji typu wymaganych zgodnie z każdym mającym zastosowanie aktem prawnym wymienionym w załączniku II.

190. Do wniosku o udzielenie jednostopniowej homologacji typu dołącza się folder informacyjny zgodnie z art. 25, zawierający istotne informacje w odniesieniu do aktów prawnych wymienionym w załączniku II.

191. Bez uszczerbku dla ust. 1 i 2 do celów homologacji wielostopniowej dostarcza się następujące informacje:

a) na pierwszym etapie − te części folderu informacyjnego i świadectw homologacji typu UE wymagane dla pojazdu kompletnego, które są istotne dla stanu kompletacji pojazdu podstawowego;

b) na etapie drugim i kolejnych − te części folderu informacyjnego i świadectw homologacji typu UE, które odpowiadają bieżącemu stanowi wytworzenia, wraz z kopią świadectwa homologacji typu UE pojazdu wydanego na poprzednim etapie wytworzenia oraz szczegółowymi danymi dotyczącymi wszelkich zmian lub dodatków do pojazdu.

192. Organ udzielający homologacji może, podając uzasadnienie, wezwać producenta do dostarczenia wszelkich dodatkowych informacji niezbędnych do podjęcia decyzji w sprawie wymaganych badań lub do uproszczenia ich przeprowadzania.

ROZDZIAŁ VPRZEBIEG PROCEDUR HOMOLOGACJI TYPU UE

Artykuł 27 Przepisy ogólne

193. Organy udzielające homologacji przyznają homologację typu dopiero po sprawdzeniu procedur zgodności produkcji, o których mowa w art. 31, oraz zgodności typu pojazdu, układu, części lub oddzielnego zespołu technicznego z obowiązującymi wymogami.

194. Homologacji typu UE udziela się zgodnie z art. 29, 30, 31 i 32.

195. Organ udzielający homologacji może odmówić udzielenia homologacji typu UE, jeśli stwierdzi, że typ pojazdu, układu, części lub oddzielnego zespołu technicznego, mimo że jest zgodny z wymaganymi przepisami, stanowi poważne zagrożenie dla bezpieczeństwa drogowego lub poważnie szkodzi środowisku naturalnemu lub zdrowiu publicznemu. W tym przypadku przesyła on natychmiast organom pozostałych państw członkowskich udzielającym homologacji i Komisji szczegółową dokumentację wyjaśniającą powody swojej decyzji i zawierającą dowody potwierdzające jego ustalenia.

196. Świadectwa homologacji typu UE otrzymują numerację zgodnie ze zharmonizowanym systemem określonym w akcie wykonawczym przyjętym zgodnie z art. 73.

197. Organ udzielający homologacji w ciągu miesiąca wysyła do organów pozostałych państw członkowskich udzielających homologacji kopię świadectwa homologacji typu UE pojazdu wraz z załącznikami, dla każdego typu pojazdu, któremu udzielił homologacji. Kopia ta może być przesłana w formie pliku elektronicznego.

198. Organ udzielający homologacji informuje niezwłocznie organy pozostałych państw członkowskich udzielające homologacji o każdej odmowie lub cofnięciu homologacji pojazdu, uzasadniając swoją decyzję.

199. Co trzy miesiące organ udzielający homologacji wysyła do organów udzielających homologacji w pozostałych państwach członkowskich wykaz homologacji typu UE układów, części lub oddzielnych zespołów technicznych, których udzielił, które zmienił, których udzielenia odmówił lub które cofnął w poprzedzającym okresie.

200. Na prośbę organu udzielającego homologacji innego państwa członkowskiego organ, który udzielił homologacji typu UE, wysyła mu w ciągu miesiąca od otrzymania tej prośby kopię danego świadectwa homologacji typu UE wraz z załącznikami. Kopia ta może być przesłana w formie pliku elektronicznego.

201. Na wniosek Komisji organ udzielający homologacji przekazuje informacje, o których mowa w ust. 5-8, także Komisji.

202. Organ udzielający homologacji kompletuje pakiet informacyjny składający się z folderu informacyjnego wraz ze sprawozdaniami z badań i wszystkimi innymi dokumentami dodanymi przez upoważnioną placówkę techniczną lub organ udzielający homologacji do folderu informacyjnego w ramach wykonywania swoich funkcji. Pakiet informacyjny zawiera spis treści wymieniający zawartość pakietu informacyjnego, odpowiednio ponumerowany lub w inny sposób oznakowany w celu jednoznacznego zidentyfikowania wszystkich stron; format każdego dokumentu powinien przedstawiać zestawienie kolejnych etapów przeprowadzania homologacji typu UE, w szczególności daty poprawek i aktualizacji.

Artykuł 28 Szczegółowe przepisy dotyczące wydania homologacji typu UE całego pojazdu

203. Świadectwo homologacji typu zawiera jako załączniki następujące dokumenty:

a) pakiet informacyjny, o którym mowa w art. 27 ust. 10;

b) wyniki badań;

c) nazwiska i wzory podpisów osób upoważnionych do podpisywania świadectw zgodności oraz zaświadczenie o zajmowanym stanowisku.

204. Świadectwo homologacji typu wydawane jest zgodne ze wzorem określonym w akcie wykonawczym przyjętym zgodnie z art. 73.

205. W odniesieniu do każdego typu pojazdu organ udzielający homologacji:

a) uzupełnia wszystkie odpowiednie sekcje świadectwa homologacji typu UE, w tym dołączony do niego arkusz wyników badań, zgodnie ze wzorem określonym dla świadectwa homologacji typu;

b) sporządza spis treści pakietu informacyjnego;

c) niezwłocznie wydaje wnioskodawcy kompletne świadectwo wraz z załącznikami.

206. W przypadku gdy zgodnie z art. 39 wprowadzono ograniczenia ważności świadectwa homologacji typu UE lub dokonano wyłączenia określonych przepisów niniejszego rozporządzenia lub aktów delegowanych i aktu wykonawczego przyjętych na mocy niniejszego rozporządzenia, w świadectwie homologacji typu UE określa się te ograniczenia lub wyłączenia.

W przypadku wyboru przez producenta procedury jednostopniowej homologacji typu organ udzielający homologacji sporządza wykaz obowiązujących wymogów lub aktów prawnych i załącza go do świadectwa homologacji typu UE.

Artykuł 29 Przepisy szczegółowe dotyczące układów, części lub oddzielnych zespołów technicznych

207. Homologacji typu UE udziela się w odniesieniu do układu, który odpowiada szczegółowym danym zawartym w folderze informacyjnym i który spełnia wymogi techniczne określone w odpowiednich aktach prawnych wymienionych w załączniku II.

208. Homologacji typu UE części lub oddzielnego zespołu technicznego udziela się w odniesieniu do części lub oddzielnego zespołu technicznego, które odpowiadają szczegółowym danym zawartym w folderze informacyjnym i które spełniają wymogi techniczne określone w odpowiednich odrębnych aktach prawnych, wymienionych w załączniku II.

209. Jeżeli homologacja typu układu w odniesieniu do pojazdu obejmuje części lub oddzielne zespoły techniczne, niezależnie od tego, czy są one przeznaczone do napraw, przeglądów lub obsługi technicznej pojazdów, nie wymaga się dodatkowej homologacji części lub oddzielnego zespołu technicznego, chyba że przewiduje to odpowiedni akt prawny wymieniony w załączniku II.

210. Jeżeli część lub oddzielny zespół techniczny spełnia swoje funkcje lub ma szczególne cechy jedynie w połączeniu z innymi częściami pojazdu i z tego względu zgodność z jednym lub kilkoma wymaganiami może zostać zweryfikowana tylko wtedy, gdy część lub oddzielny zespół techniczny działa w połączeniu z tymi innymi częściami pojazdu, zakres homologacji typu UE części lub oddzielnego zespołu technicznego jest odpowiednio ograniczany.

W takich przypadkach świadectwo homologacji typu UE określa wszelkie ograniczenia dotyczące stosowania tej części lub oddzielnego zespołu technicznego i wskazuje specjalne warunki montażu.

W przypadku gdy taka część lub oddzielny zespół techniczny jest montowana przez producenta, zgodność z wszelkimi ograniczeniami dotyczącymi stosowania lub warunkami montażu jest weryfikowana podczas homologowania pojazdu.

Artykuł 30 Badania wymagane dla homologacji typu UE

211. Zgodność z przepisami technicznymi określonymi w niniejszym rozporządzeniu i w aktach prawnych wymienionych w załączniku II wykazuje się poprzez odpowiednie badania przeprowadzane przez wyznaczone placówki techniczne.

Procedury badań, o których mowa w pierwszym akapicie, i specjalne wyposażenie i narzędzia przewidziane do wykonania tych badań, są określone w odpowiednich aktach prawnych wymienionych w załączniku II.

212. Producent udostępnia organowi udzielającemu homologacji tyle pojazdów, części lub oddzielnych zespołów technicznych, ile jest koniecznych do przeprowadzenia wymaganych badań zgodnie z odpowiednimi aktami prawnymi wymienionymi w załączniku II.

213. Wymagane badania przeprowadza się na pojazdach, częściach i oddzielnych zespołach technicznych, które są reprezentatywne dla typu, który podlega homologacji.

W porozumieniu z organem udzielającym homologacji producent może jednak wybrać pojazd, układ, część lub oddzielny zespół techniczny, które nie są reprezentatywne dla typu podlegającego homologacji, ale mają kilka najbardziej niekorzystnych cech w odniesieniu do wymaganego poziomu osiągów. Podjęcie decyzji podczas procesu selekcji można wspomóc wirtualnymi metodami badań.

214. W porozumieniu z organem udzielającym homologacji, na wniosek producenta, w odniesieniu do wymogów wymienionych w aktach delegowanych przyjętych na mocy niniejszego rozporządzenia można stosować wirtualne metody badań jako alternatywę dla procedur badań, o których mowa w ust. 1.

215. Wirtualne metody badań spełniają warunki określone w aktach delegowanych przyjętych na mocy niniejszego rozporządzenia.

216. Aby zagwarantować, że wyniki uzyskane w drodze wirtualnych metod badań są porównywalne do wyników otrzymanych w fizycznych badaniach, Komisja ustanawia wymogi, które mogą podlegać wirtualnym badaniom oraz warunki, w jakich można przeprowadzać wirtualne badania, w drodze aktu delegowanego zgodnie z art. 76, 77 i 78.

Artykuł 31 Zgodność produkcji

217. Organ, który udziela homologacji typu UE, podejmuje niezbędne środki w celu zweryfikowania, w razie potrzeby we współpracy z organami pozostałych państw członkowskich udzielającymi homologacji, czy podjęto odpowiednie działania dla zagwarantowania, że produkcja pojazdów, układów, części lub oddzielnych zespołów technicznych, w zależności od przypadku, odpowiada homologowanemu typowi.

218. Organ, który udzielił homologacji typu UE, podejmuje niezbędne środki w odniesieniu do tej homologacji w celu zweryfikowania, w razie potrzeby we współpracy z organami pozostałych państw członkowskich udzielającymi homologacji, czy działania, o których mowa w ust. 1, są wciąż odpowiednie i czy produkcja pojazdów, układów, części lub oddzielnych zespołów technicznych, w zależności od przypadku, nadal odpowiada homologowanemu typowi.

219. Aby zweryfikować, czy pojazd, układ, część lub oddzielny zespół techniczny jest zgodny z homologowanym typem, organ, który udzielił homologacji typu UE, może przeprowadzać wszelkie kontrole lub badania określone w odniesieniu do wymogów prawnych będących przedmiotem homologacji typu UE, na próbkach pobranych u producenta, w tym w zakładzie produkcyjnym. Szczegóły procedur weryfikacji zostaną określone w akcie wykonawczym przyjętym na mocy niniejszego rozporządzenia zgodnie z art. 73..

220. Organ, który udzielił homologacji typu UE, przyjmuje niezbędne środki, aby zapewnić właściwe stosowanie procedury zgodności produkcji, lub cofa homologację typu, w przypadku gdy stwierdzi, że działania, o których mowa w ust. 1, nie są stosowane, odbiegają znacznie od ustalonych działań i planów kontroli, przestały być stosowane lub nie są już uważane za wystarczające, mimo iż nie przerwano produkcji.

221. Zgodnie z art. 73 niniejszego rozporządzenia przyznaje się Komisji uprawnienia do przyjęcia aktu wykonawczego ustanawiającego szczegółowe uregulowania odnośnie do zgodności produkcji.

ROZDZIAŁ VIZMIANY HOMOLOGACJI TYPU UE

Artykuł 32 Przepisy ogólne

222. Producent niezwłocznie informuje organ, który udzielił homologacji typu UE, o każdej zmianie szczegółowych danych zawartych w pakiecie informacyjnym.

Organ ten decyduje, którą z procedur określonych w art. 33 należy zastosować.

W stosownym przypadku organ udzielający homologacji może zdecydować, po konsultacji z producentem, o udzieleniu nowej homologacji typu UE.

223. Wniosek o dokonanie zmiany homologacji typu UE jest składany wyłącznie do organu, który udzielił pierwotnej homologacji typu UE.

224. Jeśli organ udzielający homologacji stwierdzi, że do celów dokonania zmiany należy powtórzyć kontrole lub badania, informuje o tym producenta.

Procedury, o których mowa w art. 33, stosuje się wyłącznie, jeśli w wyniku tych kontroli lub badań organ udzielający homologacji stwierdzi, że wymogi w zakresie homologacji typu UE nadal są spełniane.

Artykuł 33 Poprawki i rozszerzenie homologacji typu UE

225. W przypadku zmiany szczegółowych danych zawartych w pakiecie informacyjnym niewymagającej powtórzenia kontroli lub badań, zmiana zostaje określona jako „poprawka”.

W takich przypadkach organ udzielający homologacji wydaje poprawioną stronę pakietu informacyjnego, w zależności od potrzeby, oznaczając każdą poprawioną stronę w celu wyraźnego pokazania charakteru zmiany i daty ponownego wydania. Uznaje się, że wymóg ten spełnia skonsolidowana, zaktualizowana wersja pakietu informacyjnego, do której dołączony jest szczegółowy opis zmian.

226. Poprawka zostaje oznaczona jako „rozszerzenie”, kiedy szczegóły zawarte w pakiecie informacyjnym zostały zmienione i zaistniała jedna z następujących okoliczności:

a) wymagane są dalsze kontrole lub badania;

b) uległa zmianie jakakolwiek informacja umieszczona na świadectwie homologacji typu UE z wyjątkiem załączników;

c) w życie wchodzą nowe wymagania na mocy aktów prawnych wymienionych w załączniku II, mające zastosowanie do homologowanego typu pojazdu lub homologowanego układu, części lub oddzielnego zespołu technicznego.

W przypadku rozszerzenia organ udzielający homologacji wydaje poprawione świadectwo homologacji typu UE opatrzone numerem rozszerzenia, zgodnym z liczbą kolejnych już udzielonych rozszerzeń. Świadectwo homologacji wskazuje wyraźnie powód rozszerzenia oraz datę ponownego wydania.

227. W przypadku wydania poprawionych stron lub skonsolidowanej, zaktualizowanej wersji zmieniany jest odpowiednio spis treści pakietu informacyjnego dołączony do świadectwa homologacji w celu wskazania daty ostatniego rozszerzenia lub poprawki, lub daty ostatniej konsolidacji zaktualizowanej wersji.

Artykuł 34 Wydanie i powiadomienie o zmianach

228. W przypadku rozszerzenia aktualizuje się wszystkie odpowiednie sekcje świadectwa homologacji typu UE, jego załączniki oraz spis treści pakietu informacyjnego. Zaktualizowane świadectwo i jego załączniki niezwłocznie wydaje się wnioskodawcy.

229. W przypadku poprawki poprawione dokumenty lub skonsolidowaną, zaktualizowaną wersję, w zależności od przypadku, w tym poprawiony spis treści pakietu informacyjnego, niezwłocznie wydaje się wnioskodawcy.

230. Organ udzielający homologacji powiadamia organy pozostałych państw członkowskich udzielające homologacji o każdej zmianie wprowadzonej do homologacji typu UE, zgodnie z procedurami określonymi w art. 27.

ROZDZIAŁ VIIWAŻNOŚĆ HOMOLOGACJI TYPU UE

Artykuł 35 Utrata ważności

231. Homologacja typu UE udzielana jest na czas nieokreślony.

232. Homologacja typu UE pojazdu traci ważność w następujących przypadkach:

a) nowe wymogi zawarte w akcie prawnym mającym zastosowanie do homologowanego typu pojazdu, stały się obowiązkowe do celów sprzedaży, rejestracji lub dopuszczenia do ruchu nowych pojazdów, przy czym nie ma możliwości odpowiedniej aktualizacji homologacji typu;

b) nastąpiło definitywne, dobrowolne zaniechanie produkcji homologowanego pojazdu;

c) okres ważności homologacji upłynął ze względu na szczególne ograniczenie zgodnie z art. 38.

233. W przypadku gdy jeden z wariantów w ramach typu lub jedna z wersji w ramach wariantu traci ważność, homologacja typu UE dla danego pojazdu traci ważność wyłącznie w takim zakresie, w jakim dotyczy danego wariantu lub wersji.

234. W przypadku definitywnego zaniechania produkcji określonego typu pojazdu producent powiadamia organ, który udzielił homologacji typu UE dla tego pojazdu.

Po otrzymaniu powiadomienia, o którym mowa w pierwszym akapicie, organ, który udzielił homologacji typu UE dla pojazdu, w ciągu miesiąca informuje o tym organy pozostałych państw członkowskich udzielające homologacji.

235. Bez uszczerbku dla ust. 4, w przypadkach gdy zbliża się termin utraty ważności homologacji typu UE pojazdu, producent powiadamia o tym organ, który udzielił homologacji typu UE.

Organ, który udzielił homologacji typu UE niezwłocznie przekazuje wszystkie istotne informacje organom pozostałych państw członkowskich udzielającym homologacji, aby umożliwić, w stosownych przypadkach, zastosowanie art. 39.

Powiadomienie, o którym mowa w drugim akapicie, zawiera w szczególności datę produkcji oraz numer identyfikacyjny ostatniego wyprodukowanego pojazdu.

ROZDZIAŁ VIIIŚWIADECTWO ZGODNOŚCI I OZNAKOWANIA

Artykuł 36 Świadectwo zgodności

236. Producent, w ramach swych uprawnień jako posiadacz homologacji typu całego pojazdu przedstawia świadectwo zgodności jako dokument papierowy, który towarzyszy każdemu pojazdowi, kompletnemu, niekompletnemu lub skompletowanemu, wyprodukowanemu zgodnie z homologowanym typem pojazdu.

Świadectwo takie przekazuje się nabywcy nieodpłatnie wraz z pojazdem. Przekazanie to nie może zależeć od wyraźnej prośby lub przedstawienia dodatkowych informacji producentowi.

237. Producent korzysta ze wzoru świadectwa zgodności przyjętego przez Komisję zgodnie z art. 73.

238. O ile nie zawarto innej umowy z nabywcą pojazdu świadectwo zgodności sporządzane jest w języku urzędowym państwa członkowskiego, w którym pojazd został nabyty.

239. Świadectwo zgodności jest zabezpieczane przed sfałszowaniem. W tym celu stosowany papier jest zabezpieczany za pomocą kolorowej grafiki lub znaku wodnego w formie znaku identyfikacyjnego producenta.

240. Świadectwo zgodności wypełnia się w całości i nie zawiera ono ograniczeń w zakresie wykorzystania pojazdu innych niż te przewidziane w akcie wykonawczym przyjętym zgodnie z art. 73.

241. W przypadku pojazdu niekompletnego lub skompletowanego producent wypełnia tylko te punkty świadectwa zgodności, które zostały dodane lub zmienione na bieżącym etapie procesu homologacji oraz, w stosownym przypadku, dołącza do tego świadectwa wszystkie świadectwa zgodności wydane na poprzednim etapie.

242. Certyfikat zgodności, określony w akcie wykonawczym przyjętym na mocy niniejszego rozporządzenia, dla pojazdów, w odniesieniu do których udzielono homologacji zgodnie z art. 39 ust. 2, zawiera w tytule określenie „Dla pojazdów kompletnych/skompletowanych, którym udzielono homologacji typu zgodnie z art. 39 (homologacja tymczasowa)”.

243. Świadectwo zgodności, określone w akcie wykonawczym przyjętym na mocy niniejszego rozporządzenia, dla pojazdów, w odniesieniu do których udzielono homologacji typu zgodnie z art. 41, zawiera w tytule określenie „Dla pojazdów kompletnych/skompletowanych, którym udzielono homologacji typu w odniesieniu do pojazdów produkowanych w małych seriach”, a obok tego określenia rok produkcji wraz z numerem porządkowym, od 1 do liczby wskazanej w tabeli zawartej w akcie wykonawczym, określającym miejsce tego pojazdu w ramach produkcji przyznanej dla tego roku, w odniesieniu do każdego roku produkcji.

244. Bez uszczerbku dla ust. 1, producent może drogą elektroniczną przekazać krajowym organom dane lub informacje zawarte w świadectwie zgodności.

245. Duplikat świadectwa zgodności może zostać wydany wyłącznie przez producenta. Wyraz „duplikat” musi być wyraźnie widoczny na pierwszej stronie każdego duplikatu świadectwa.

Artykuł 37 Ustawowe oznakowanie pojazdów i znak homologacji części lub oddzielnych zespołów technicznych

246. Producent pojazdu umieszcza na każdym pojeździe wyprodukowanym zgodnie z homologowanym typem tabliczkę znamionową wymaganą przez odpowiednie akty delegowane lub akt wykonawczy wymienione w załączniku II.

247. Producent części lub oddzielnego zespołu technicznego, niezależnie od tego, czy stanowią one część układu, umieszcza na każdej części lub oddzielnym zespole technicznym wyprodukowanym zgodnie z homologacją typu znak homologacji typu WE, wymagany przez odpowiednie akty delegowane lub akt wykonawczy wymienione w załączniku II.

248. Jeżeli nie wymaga się umieszczenia takiego znaku homologacji typu na części lub oddzielnym zespole technicznym, producent umieszcza przynajmniej swoją nazwę lub znak handlowy oraz numer typu i numer identyfikacyjny.

249. Tabliczka znamionowa UE i znak homologacji typu są zgodne ze wzorem zamieszczonym w art. 73 aktu wykonawczego przyjętego na mocy niniejszego rozporządzenia.

ROZDZIAŁ IXWYŁĄCZENIA DLA NOWYCH TECHNOLOGII LUB KONCEPCJI

Artykuł 38 Wyłączenia dla nowych technologii lub koncepcji

250. Producent może wystąpić o homologację typu UE w odniesieniu do typu układu, części lub oddzielnego zespołu technicznego, w których zastosowane są technologie lub koncepcje niezgodne z jednym lub kilkoma aktami prawnymi wymienionymi w załączniku II.

251. Organ udzielający homologacji udziela homologacji typu UE, o której mowa w ust. 1, jeśli spełnione są wszystkie z następujących warunków:

a) we wniosku wymieniono przyczyny, dla których zastosowanie danych technologii lub koncepcji powoduje niezgodność danego układu, części lub oddzielnego zespołu technicznego z jednym lub wieloma aktami prawnymi wymienionymi w załączniku II;

b) we wniosku opisano wpływ nowych technologii na bezpieczeństwo i środowisko oraz środki podjęte, aby zapewnić co najmniej równoważny poziom bezpieczeństwa i ochrony środowiska w porównaniu z wymogami, w odniesieniu do których wystąpiono o wyłączenie;

c) przedstawiono opis badań, wraz z wynikami, pokazujących, że spełnione są wymagania określone w lit. b).

252. Przyznanie wyłączenia dla nowych technologii lub nowych koncepcji podlega zezwoleniu Komisji w drodze decyzji przyjętej zgodnie z procedurą, o której mowa w art. 74 ust. 2.

253. W oczekiwaniu na decyzję Komisji w sprawie udzielenia zezwolenia organ udzielający homologacji może udzielić homologacji tymczasowej, ważnej wyłącznie na terytorium danego państwa członkowskiego, w odniesieniu do typu pojazdu objętego wnioskowanym wyłączeniem. Organ udzielający homologacji niezwłocznie informuje o tym Komisję oraz pozostałe państwa członkowskie, przekazując im dokumentację zawierającą informacje, o których mowa w ust. 2.

254. Pozostałe organy udzielające homologacji mogą podjąć decyzję o uznawaniu na swoim terytorium homologacji tymczasowej, o której mowa w ust. 4.

255. W stosownych przypadkach w zezwoleniu Komisji, o którym mowa w ust. 3, zawarta jest informacja, czy jest ono objęte ograniczeniami. W takim wypadku homologacja typu jest ważna przez przynajmniej 36 miesięcy.

256. W przypadku odmowy wydania zezwolenia przez Komisję, organ udzielający homologacji niezwłocznie informuje posiadacza tymczasowej homologacji typu, o której mowa w ust. 4, że homologacja tymczasowa zostanie cofnięta po upływie 6 miesięcy od daty wydania odmowy Komisji.

W państwach członkowskich, które uznały homologację tymczasową, zezwala się na sprzedaż, rejestrację i przekazanie do eksploatacji pojazdów wyprodukowanych zgodnie z homologacją tymczasową przed upływem jej ważności.

Artykuł 39 Potrzeba dostosowania wymogów prawnych

257. Jeżeli Komisja przyznała wyłączenie zgodnie z art. 38, niezwłocznie podejmuje niezbędne kroki w celu dostosowania odpowiednich aktów delegowanych lub aktu wykonawczego do zmian technologicznych.

W przypadku gdy wyłączenie na mocy art. 38 dotyczy regulaminu EKG ONZ, Komisja proponuje zmianę regulaminu EKG ONZ zgodnie z procedurą mającą zastosowanie zgodnie z Porozumieniem Europejskiej Komisji Gospodarczej Organizacji Narodów Zjednoczonych, dotyczącym przyjęcia jednolitych wymagań technicznych dla pojazdów kołowych, wyposażenia i części, które mogą być stosowane w tych pojazdach, oraz wzajemnego uznawania homologacji udzielonych na podstawie tych wymagań[54].

258. Po wprowadzeniu zmian w stosownych aktach prawnych niezwłocznie uchyla się wszelkie ograniczenia związane z decyzją Komisji o wyłączeniu.

Jeżeli nie podjęto niezbędnych kroków w celu dostosowania aktów delegowanych lub aktu wykonawczego, Komisja może, na wniosek państwa członkowskiego, które udzieliło homologacji, rozszerzyć homologację w drodze decyzji przyjętej zgodnie z procedurą, o której mowa w art. 74 ust. 2.

ROZDZIAŁ XPOJAZDY PRODUKOWANE W MAŁYCH SERIACH

Artykuł 40 Krajowa homologacja typu w odniesieniu do pojazdów produkowanych w małych seriach

259. Producent może ubiegać się o homologację typu w odniesieniu do pojazdów produkowanych w małych seriach, w ramach rocznych limitów ilościowych określonych w załączniku III. Limity te stosuje się do sprzedaży, rejestracji lub przekazania do eksploatacji pojazdów homologowanego typu na rynku unijnym w danym roku.

W przypadku homologacji pojazdów produkowanych w małych seriach organ udzielający homologacji może, jeśli ma uzasadnione powody, uchylić jeden lub więcej przepisów jednego lub kilku aktów prawnych, wymienionych w załączniku II, pod warunkiem, że określił wymogi alternatywne.

260. Wymogi alternatywne, o których mowa w ust. 1, zapewniają poziom funkcjonalnego bezpieczeństwa i ochrony środowiska, który jest równoważny w jak największym stopniu z poziomem przewidzianym w odpowiednich aktach prawnych wymienionych w załączniku II.

261. Do celów homologacji typu pojazdów zgodnie z niniejszym artykułem przyjmuje się układy, części lub oddzielne zespoły techniczne, w odniesieniu do których udzielono homologacji typu zgodnie z aktami prawnymi wymienionymi w załączniku II.

262. Świadectwo homologacji typu dla pojazdów homologowanych zgodnie z niniejszym artykułem sporządza się zgodnie ze wzorem określonym w akcie wykonawczym przyjętym na podstawie art. 73, ale nie zawiera ono tytułu „Świadectwo homologacji typu pojazdu UE” i określa zakres wyłączeń przyznanych zgodnie z ust. 1. Świadectwa homologacji typu są ponumerowane zgodnie z aktem wykonawczym przyjętym zgodnie z art. 73.

263. Ważność krajowej homologacji typu w odniesieniu do typu pojazdów produkowanych w małych seriach jest ograniczona do terytorium państwa członkowskiego, którego organ udzielił homologacji.

Jednakże na wniosek producenta kopię świadectwa homologacji typu wraz z załącznikami wysyła się listem poleconym lub drogą elektroniczną do organów państw członkowskich udzielających homologacji wyznaczonych przez producenta.

W ciągu 3 miesięcy od otrzymania wniosku, o którym mowa w akapicie 2, organy państw członkowskich udzielające homologacji wyznaczone przez producenta podejmują decyzję, czy uznać homologację typu. Powiadamiają one formalnie o swojej decyzji urząd, który udzielił krajowej homologacji w odniesieniu do typu pojazdów produkowanych w małych seriach.

Organy państw członkowskich udzielające homologacji uznają tę krajową homologację, chyba że mają uzasadnione powody, by uważać, że przepisy techniczne, zgodnie z którymi danemu pojazdowi udzielono homologacji, nie są równoważne przepisom obowiązującym w tych państwach.

264. Na wniosek podmiotu, który wystąpił o wspomnianą wyżej krajową homologację i który chce sprzedać, zarejestrować lub być odpowiedzialnym za przekazanie pojazdu do eksploatacji w innym państwie członkowskim, organ, który udzielił krajowej homologacji w odniesieniu do typu pojazdów produkowanych w małych seriach dostarcza wnioskodawcy kopię świadectwa homologacji typu wraz z pakietem informacyjnym. Organy udzielające homologacji innego państwa członkowskiego zezwalają na sprzedaż, rejestrację lub przekazanie pojazdu do eksploatacji, chyba że mają uzasadnione powody by uważać, że przepisy techniczne, zgodnie z którymi udzielono homologacji w odniesieniu do danego pojazdu, nie są równoważne przepisom obowiązującym w tym państwie.

ROZDZIAŁ XIDOPUSZCZENIE INDYWIDUALNE

Artykuł 41 Dopuszczenie indywidualne

265. Na wniosek właściciela pojazdu organy udzielające homologacji udzielają dopuszczenia indywidualnego w odniesieniu do pojazdu zgodnego z opisem załączonym do wniosku i z przepisami niniejszego rozporządzenia.

266. W procedurze dopuszczenia indywidualnego organy udzielające homologacji zaświadczają, że pojazd jest zgodny z odpowiednimi aktami prawnymi wymienionymi w załączniku II.

267. Dopuszczenie indywidualne ma zastosowanie do określonego pojazdu, niezależnie od tego, czy jest on jedynym egzemplarzem.

268. Wnioski o dopuszczenie indywidualne obejmują maksymalnie 5 pojazdów tego samego typu.

269. Po przyznaniu homologacji typu, organ udzielający homologacji wydaje niezwłocznie świadectwo dopuszczenia indywidualnego.

270. Format świadectwa dopuszczenia indywidualnego oparty jest na wzorze świadectwa homologacji typu UE określonym w akcie wykonawczym przyjętym zgodnie z art. 73, i zawiera przynajmniej informacje niezbędne do wypełnienia wniosku o rejestrację przewidzianego w dyrektywie Rady 1999/37/WE[55].

Na świadectwach dopuszczenia indywidualnego nie umieszcza się nagłówka „Homologacja UE pojazdu”. Na świadectwie dopuszczenia indywidualnego umieszcza się numer identyfikacyjny danego pojazdu.

271. Niniejszy artykułu ma zastosowanie do pojazdów, które w chwili wystąpienia o dopuszczenie indywidualne nie były wcześniej sprzedawane lub przekazane do eksploatacji, co obejmuje identyfikację pojazdu i wydanie numeru rejestracyjnego, włącznie z rejestracją czasową, na krótki okres czasu lub rejestracją zawodową, lub były sprzedane, zarejestrowane lub przekazane do eksploatacji krócej niż przez sześć miesięcy.

272. Niniejszy rozdział może być stosowany do pojazdów, którym udzielono homologacji typu zgodnie z niniejszym rozporządzeniem i które zostały zmodyfikowane przed ich pierwszą sprzedażą, rejestracją lub przekazaniem do eksploatacji.

Artykuł 42 Wyłączenia dotyczące dopuszczenia indywidualnego

273. Organ udzielający homologacji może zwolnić określony pojazd z obowiązku spełnienia wymogów jednego lub wielu aktów prawnych wymienionych w załączniku II, pod warunkiem, że zastosuje on wymogi alternatywne i ma uzasadnione powody, by wprowadzić takie zwolnienie.

274. Wymogi alternatywne zapewniają poziom funkcjonalnego bezpieczeństwa i ochrony środowiska, który jest równoważny w jak największym stopniu z poziomem przewidzianym w odpowiednich aktach prawnych wymienionych w załączniku II.

Organy udzielające homologacji nie przeprowadzają badań niszczących. Przy ustalaniu zgodności z wymaganiami alternatywnymi wykorzystują wszelkie stosowne informacje dostarczone przez wnioskującego o dopuszczenie indywidualne.

Organy udzielające homologacji uznają homologację typu UE w odniesieniu do wszelkich układów, części lub oddzielnych zespołów technicznych zamiast wymogów alternatywnych.

275. Organ udzielający homologacji udziela dopuszczenia indywidualnego, jeżeli pojazd jest zgodny z opisem dołączonym do wniosku i spełnia mające zastosowanie wymogi techniczne oraz niezwłocznie wydaje świadectwo dopuszczenia indywidualnego.

Format świadectwa dopuszczenia indywidualnego opiera się na wzorze świadectwa homologacji typu UE, o którym mowa w art. 28 ust. 2, i zawiera przynajmniej informacje niezbędne do wypełnienia wniosku o rejestrację przewidzianego w dyrektywie Rady 1999/37/WE[56].

Na świadectwach dopuszczenia indywidualnego nie umieszcza się nagłówka „Homologacja UE pojazdu”. Na świadectwie dopuszczenia indywidualnego umieszcza się numer identyfikacyjny danego pojazdu.

Artykuł 43 Ważność i akceptowanie dopuszczeń indywidualnych

276. Dopuszczenie indywidualne jest ważne wyłącznie na terytorium państwa członkowskiego, w którym udzielono dopuszczenia.

277. W celu sprzedaży, rejestracji lub przekazania do eksploatacji w innym państwie członkowskim pojazdu, któremu udzielono dopuszczenia indywidualnego, organ, który udzielił dopuszczenia, dostarcza wnioskodawcy na jego wniosek oświadczenie dotyczące przepisów technicznych, na podstawie których pojazdowi udzielono dopuszczenia, oraz wszelkie dodatkowe informacje szczegółowo określające charakter wymogów technicznych spełnionych przez dany pojazd.

278. Odnośnie do pojazdu, któremu organ udzielający homologacji danego państwa członkowskiego udzielił dopuszczenia indywidualnego zgodnie z przepisami art. 34, inne państwo członkowskie zezwala na sprzedaż, rejestrację lub przekazanie do eksploatacji tego pojazdu, chyba że ma uzasadnione powody, by uważać, że przepisy techniczne, zgodnie z którymi danemu pojazdowi udzielono dopuszczenia, nie są równoważne przepisom obowiązującym w tym państwie.

279. Na wniosek właściciela pojazdu organy udzielające homologacji udzielają dopuszczenia indywidualnego w odniesieniu do pojazdu zgodnego z przepisami niniejszego rozporządzenia. W takim przypadku organy udzielające homologacji uznają dopuszczenie indywidualne i zezwalają na sprzedaż, rejestrację i przekazanie pojazdu do eksploatacji.

Artykuł 44 Szczegółowe przepisy dotyczące dopuszczeń indywidualnych

280. Przepisy niniejszego rozdziału mogą być stosowane do pojazdów homologowanych zgodnie z niniejszym rozporządzeniem i które zostały zmodyfikowane przed ich pierwszą rejestracją lub przekazaniem do eksploatacji.

281. Procedura przewidziana w niniejszym rozdziale może mieć zastosowanie do określonego pojazdu podczas kolejnych etapów jego kompletacji zgodnie z procedurą wielostopniowej homologacji typu.

282. Procedura przewidziana w niniejszym rozdziale nie może zastąpić etapu pośredniego w zwykłej kolejności stosowanej w ramach procedury wielostopniowej homologacji typu i nie może mieć zastosowania w celu otrzymania homologacji pojazdu w ramach procedury jednostopniowej.

ROZDZIAŁ XIISPRZEDAŻ, REJESTRACJA I PRZEKAZANIE DO EKSPLOATACJI

Artykuł 45 Sprzedaż, rejestracja i przekazanie pojazdów do eksploatacji

283. Bez uszczerbku dla przepisów art. 41 i 42, pojazdy, dla których obowiązkowa jest homologacja typu UE całego pojazdu, lub pojazdy, dla których producent uzyskał taką homologację na mocy niniejszego rozporządzenia są sprzedawane, rejestrowane lub mogą być przekazane do eksploatacji wyłącznie wtedy, gdy towarzyszy im ważne świadectwo zgodności wydane zgodnie z art. 36.

W przypadku niekompletnych pojazdów, zezwala się na sprzedaż lub przekazanie do eksploatacji takich pojazdów, ale organy odpowiedzialne za rejestrację pojazdów państw członkowskich mogą odmówić ich stałej rejestracji i użytkowania na drogach.

284. W odniesieniu do pojazdów produkowanych w małych seriach liczba pojazdów sprzedanych, zarejestrowanych lub przekazanych do eksploatacji w Unii w ciągu jednego roku nie może przekraczać liczby jednostek określonej w załączniku III.

285. Ustęp 1 nie ma zastosowania do pojazdów przeznaczonych do wykorzystania w siłach zbrojnych, ochronie ludności, straży pożarnej lub służbach porządku publicznego lub do pojazdów posiadających homologację typu zgodnie z art. 40 lub art. 43.

286. Na wniosek właściciela pojazdu organy udzielające homologacji udzielają dopuszczenia indywidualnego w odniesieniu do pojazdu zgodnego z przepisami niniejszego rozporządzenia. W takim przypadku organy udzielające homologacji uznają dopuszczenie indywidualne i zezwalają na sprzedaż, rejestrację i przekazanie pojazdu do eksploatacji.

Artykuł 46 Sprzedaż, rejestracja i przekazanie do eksploatacji pojazdów z końcowej partii produkcji

287. Z zastrzeżeniem ograniczeń dotyczących pojazdów z końcowej partii produkcji i terminów określonym w ust. 2 i 4, można rejestrować pojazdy zgodne z typem pojazdu, odnośnie do którego homologacja typu UE straciła ważność.

Akapit pierwszy ma zastosowanie wyłącznie do pojazdów znajdujących się na terytorium Unii, które zostały objęte ważną homologacją typu UE w chwili produkcji, ale które nie zostały zarejestrowane zanim ta homologacja typu UE utraciła ważność.

288. Ustęp 1 stosuje się w przypadku pojazdów kompletnych w okresie dwunastu miesięcy od dnia wygaśnięcia homologacji typu UE oraz, w przypadku pojazdów skompletowanych, w okresie osiemnastu miesięcy od tego dnia.

289. Producent, który pragnie skorzystać z przepisów ust. 1, przedkłada wniosek krajowym organom każdego państwa członkowskiego, w którym pojazdy mają zostać zarejestrowane. Wniosek musi zawierać wszelkie powody natury technicznej lub ekonomicznej, które stoją na przeszkodzie, by pojazdy te spełniały nowe wymogi w zakresie homologacji typu.

Zainteresowane krajowe organy w terminie trzech miesięcy od otrzymania takiego wniosku podejmują decyzję, czy udzielić zezwolenia na rejestrację takich pojazdów na ich terytorium, i jakiej liczby pojazdów ma to zezwolenie dotyczyć.

290. Liczba pojazdów z końcowej partii produkcji nie może przekroczyć 10 % liczby pojazdów zarejestrowanych w dwóch poprzednich latach lub 10 pojazdów na państwo członkowskie, w zależności od tego, która wartość jest większa.

291. Przed rejestracją producent wydaje nowe świadectwo zgodności dla pojazdów z końcowej partii produkcji, kwalifikując te pojazdy jako „pojazdy z końcowej partii produkcji” i wskazując liczbę i państwo członkowskie pierwszej rejestracji, zgodnie ze wzorem świadectwa zgodności określonym przez Komisję zgodnie z art. 73.

292. Państwa członkowskie zapewniają efektywne monitorowanie liczby pojazdów, które mają zostać zarejestrowane zgodnie z procedurą określoną w niniejszym artykule.

293. Niniejszy artykuł ma zastosowanie wyłącznie w przypadku zaniechania produkcji w wyniku utraty ważności homologacji typu w przypadku, o którym mowa w art. 35 ust. 2.

Artykuł 47 Sprzedaż i przekazanie do eksploatacji części i oddzielnych zespołów technicznych

294. Części lub oddzielne zespoły techniczne mogą być przekazywane do eksploatacji wyłącznie wtedy, gdy spełniają one wymogi stosownych aktów delegowanych wymienionych w załączniku II i gdy są odpowiednio oznakowane zgodnie z art. 37.

295. Ustęp 1 nie ma zastosowania w przypadku części lub oddzielnych zespołów technicznych, które zostały skonstruowane lub zaprojektowane specjalnie dla nowych pojazdów nieobjętych niniejszym rozporządzeniem.

296. W drodze odstępstwa od ust. 1 państwa członkowskie mogą zezwolić na przekazanie do eksploatacji części lub oddzielnych zespołów technicznych, które zostały wyłączone z jednego lub więcej przepisów niniejszego rozporządzenia zgodnie z art. 38, lub które są przeznaczone do zamontowania w pojazdach objętych homologacjami udzielonymi na mocy art. 40 lub 41, dotyczącymi tych części lub oddzielnych zespołów technicznych.

297. W drodze odstępstwa od ust. 1 oraz, o ile w niniejszym rozporządzeniu lub w jednym z jego aktów delegowanych nie przewidziano inaczej, państwa członkowskie mogą zezwolić na przekazanie do eksploatacji części lub oddzielnych zespołów technicznych, które są przeznaczone do zamontowania w pojazdach, od których w dniu przekazania ich do eksploatacji nie wymagano homologacji typu UE na podstawie niniejszego rozporządzenia lub dyrektywy 2002/24/WE.

ROZDZIAŁ XIIIKLAUZULE OCHRONNE

Artykuł 48 Procedury postępowania z pojazdami, układami, częściami lub oddzielnymi zespołami technicznymi stanowiącymi zagrożenie na poziomie krajowym

298. W przypadku gdy organy nadzoru rynku jednego państwa członkowskiego podjęły działania zgodnie z art. 20 rozporządzenia (WE) nr 765/2008 lub mają wystarczające powody, by sądzić, że dany pojazd, układ, część lub oddzielny zespół techniczny wchodzący w zakres niniejszego rozporządzenia stwarza zagrożenie dla zdrowia lub bezpieczeństwa osób albo innych kwestii ważnych z punktu widzenia ochrony interesów publicznych objętych niniejszym rozporządzeniem, organy udzielające homologacji dokonują oceny obejmującej dany pojazd, układ, część lub oddzielny zespół techniczny pod kątem spełnienia wszystkich wymogów określonych w niniejszym rozporządzeniu. Odpowiednie podmioty gospodarcze współpracują w pełni z organami nadzoru rynku lub organami udzielającymi homologacji.

Jeśli w toku tej oceny organy nadzoru rynku lub organy udzielające homologacji stwierdzą, że dany pojazd, układ, część lub oddzielny zespół techniczny nie spełnia wymagań określonych w niniejszym rozporządzeniu, żądają niezwłocznie od danego podmiotu gospodarczego podjęcia wszelkich odpowiednich działań naprawczych w celu doprowadzenia pojazdu, układu, części lub oddzielnego zespołu technicznego do zgodności z tymi wymaganiami lub do wycofania go z obrotu lub odzyskania w rozsądnym terminie, stosownym do charakteru zagrożenia.

Organy udzielające homologacji informują właściwe placówki techniczne o środkach podjętych zgodnie z akapitem pierwszym i drugim. Do środków, o których mowa w akapicie drugim, ma zastosowanie art. 21 rozporządzenia (WE) nr 765/2008.

299. W przypadku gdy organy udzielające homologacji uznają, że niezgodność nie ogranicza się wyłącznie do terytorium ich kraju, informują one Komisję oraz pozostałe państwa członkowskie o wynikach oceny oraz działaniach, których podjęcia zażądały od danego podmiotu gospodarczego.

300. Podmiot gospodarczy zapewnia podjęcie wszelkich odpowiednich działań naprawczych w odniesieniu do niezgodnych z wymogami pojazdów, układów, części lub oddzielnych zespołów technicznych, które sprzedał, zarejestrował lub odnośnie do których był odpowiedzialny za przekazanie do eksploatacji w Unii.

301. W przypadku gdy podmiot gospodarczy nie podejmuje odpowiednich działań naprawczych w terminie, o którym mowa w ust. 1 akapit drugi, krajowe organy są zobowiązane podjąć wszelkie odpowiednie środki w celu zakazania lub ograniczenia sprzedaży, rejestracji lub przekazania do eksploatacji pojazdów, układów, części lub oddzielnych zespołów technicznych na rynku krajowym, ich wycofania z obrotu lub odzyskania.

302. Organy krajowe przekazują niezwłocznie Komisji i pozostałym państwom członkowskim informacje na temat tych środków.

Przekazane informacje obejmują wszelkie dostępne szczegóły, przede wszystkim dane umożliwiające identyfikację niespełniających wymogów pojazdów, układów, części lub oddzielnych zespołów technicznych, informacje na temat ich pochodzenia, charakteru występującej niezgodności i związanego z tym zagrożenia, rodzaju i okresu obowiązywania przyjętych środków krajowych, a także stanowisko przedstawione przez zainteresowany podmiot gospodarczy. W szczególności organy udzielające homologacji są zobowiązane wskazać, czy niezgodność ta wynika z:

a) niespełniania przez pojazdy, układy, części lub oddzielne zespoły techniczne wymogów związanych ze zdrowiem lub bezpieczeństwem ludzi, ochroną środowiska lub z innymi aspektami ochrony interesu publicznego objętymi niniejszym rozporządzeniem; lub

b) uchybień w odpowiednich aktach wymienionych w załączniku II.

303. Państwa członkowskie inne niż państwo członkowskie, które wszczęło procedurę, w ciągu jednego miesiąca informują Komisję i pozostałe państwa członkowskie o wszystkich przyjętych środkach i przekazują wszystkie informacje dotyczące niezgodności danych pojazdów, układów, części lub oddzielnych zespołów technicznych, którymi dysponują, a w przypadku gdy wyrażają sprzeciw wobec notyfikowanego środka krajowego, przedstawiają swoje zastrzeżenia.

304. Jeżeli w ciągu miesiąca od otrzymania informacji, o których mowa w ust. 6, żadne państwo członkowskie ani Komisja nie zgłosiły sprzeciwu wobec środka wprowadzonego przez dane państwo członkowskie, środek ten uznaje się za uzasadniony.

305. Państwa członkowskie zapewniają niezwłoczne przyjęcie właściwych środków ograniczających w odniesieniu do danych pojazdów, układów, części lub oddzielnych zespołów technicznych, takich jak ich wycofanie z obrotu.

Artykuł 49 Unijna procedura ochronna

306. Jeżeli podczas procedury określonej w art. 41 zgłaszane są zastrzeżenia wobec środka podjętego przez dane państwo członkowskie lub jeżeli Komisja uznaje krajowy środek za sprzeczny z prawodawstwem unijnym, Komisja niezwłocznie poddaje środek krajowy ocenie, po przeprowadzeniu konsultacji z państwami członkowskimi i zainteresowanym podmiotem gospodarczym lub podmiotami gospodarczymi. Na podstawie wyników tej oceny Komisja podejmuje decyzję, czy dany środek jest uzasadniony, czy nie.

Komisja informuje o swojej decyzji wszystkie państwa członkowskie i zainteresowany podmiot gospodarczy (podmioty gospodarcze).

307. W razie uznania krajowego środka za uzasadniony wszystkie państwa członkowskie podejmują środki konieczne do zapewnienia wycofania z obrotu niespełniających wymogów pojazdów, układów, części lub oddzielnych zespołów technicznych i informują o nich Komisję. Jeżeli środek krajowy uznaje się za nieuzasadniony, dane państwo członkowskie zobowiązane jest wycofać ten środek.

308. W przypadku, gdy środek krajowy jest uzasadniony i wynikający z uchybień w niniejszym rozporządzeniu lub w aktach delegowanych lub w akcie wykonawczym przyjętych na mocy niniejszego rozporządzenia, Komisja proponuje następujące właściwe środki:

a) jeżeli dotyczy to aktów delegowanych lub aktu wykonawczego przyjętych na mocy niniejszego rozporządzenia, Komisja proponuje konieczne zmiany danego aktu;

b) jeżeli dotyczy to regulaminów EKG ONZ Komisja przygotowuje projekt niezbędnych zmian do odpowiednich regulaminów EKG ONZ zgodnie z procedurą mającą zastosowanie na mocy zrewidowanego porozumienia z 1958 r.

Artykuł 50 Spełniające wymogi pojazdy, układy, części lub oddzielne zespoły techniczne, które stanowią zagrożenie

309. W przypadku gdy organ krajowy stwierdza, po przeprowadzeniu oceny na mocy art. 49 ust. 1, że pojazdy, układy, części lub oddzielne zespoły techniczne, mimo że spełniają obowiązujące wymogi lub są odpowiednio oznakowane, stwarzają zagrożenie dla bezpieczeństwa lub mogą wyrządzić poważną szkodę środowisku lub zdrowiu publicznemu, zobowiązany jest on zażądać od danego podmiotu gospodarczego podjęcia wszelkich odpowiednich środków w celu zapewnienia, aby sprzedawane, rejestrowane lub przekazywane do eksploatacji pojazdy, układy, części lub oddzielne zespoły techniczne nie stwarzały zagrożenia, lub w celu wycofania ich z obrotu, bądź ich odzyskania, w wyznaczonym rozsądnym terminie, stosownym do charakteru zagrożenia. Wspomniany organ rejestracyjny może, maksymalnie na okres sześciu miesięcy, odmówić rejestracji takich pojazdów na jego terytorium.

310. Dla pojazdów, układów, części lub oddzielnych zespołów technicznych określonych w ust. 1 dany podmiot gospodarczy zapewnia podjęcie działań naprawczych odnośnie wszystkich takich pojazdów, układów, części lub oddzielnych zespołów technicznych sprzedanych, zarejestrowanych lub przekazanych do eksploatacji w Unii.

311. Państwo członkowskie w ciągu jednego miesiąca informuje Komisję i pozostałe państwa członkowskie o wszystkich dostępnych szczegółach, w szczególności danych potrzebnych do identyfikacji danych pojazdów, układów, części lub oddzielnych zespołów technicznych, ich pochodzenia i łańcucha dostaw, o charakterze stwarzanego zagrożenia oraz charakterze i czasie trwania podjętych krajowych środków.

312. Komisja niezwłocznie przeprowadza konsultacje z państwami członkowskimi i danym podmiotem gospodarczym (podmiotami gospodarczymi) oraz, w szczególności, z organem, który udzielił homologacji, i dokonuje oceny wprowadzonego środka krajowego. Na podstawie tej oceny Komisja podejmuje decyzję, czy środek krajowy jest uzasadniony, oraz proponuje odpowiednie środki, o ile są one konieczne.

313. Komisja kieruje swoją decyzję do wszystkich państw członkowskich i niezwłocznie informuje o niej państwa członkowskie i dany podmiot gospodarczy (podmioty gospodarcze).

Artykuł 51 Pojazdy, układy, części lub oddzielne zespoły techniczne niezgodne z homologowanym typem

314. Jeżeli nowe pojazdy, układy, części lub oddzielne zespoły techniczne, którym towarzyszy świadectwo zgodności lub które mają znak homologacji, nie są zgodne z homologowanym typem, organ, który udzielił homologacji typu UE, wprowadza niezbędne środki, włącznie z cofnięciem homologacji typu, w celu zagwarantowania, że znajdujące się w produkcji pojazdy, układy, części lub oddzielne zespoły techniczne, w zależności od przypadku, ponownie uzyskały zgodność z homologowanym typem. Organ udzielający homologacji informuje o wprowadzonych środkach organy pozostałych państw członkowskich udzielające homologacji w ciągu miesiąca.

315. Do celów ust. 1 rozbieżności w danych zawartych w świadectwie homologacji typu UE lub pakiecie informacyjnym uznaje się za brak zgodności z homologowanym typem. Pojazd nie jest uznawany za odbiegający od homologowanego typu, jeżeli w stosownych aktach prawnych wymienionych w załączniku II dozwolone są tolerancje i jeżeli są przestrzegane.

316. Jeżeli organ udzielający homologacji wykaże, że nowe pojazdy, części lub oddzielne zespoły techniczne, którym towarzyszy świadectwo zgodności lub które mają znak homologacji wydany w innym państwie członkowskim, nie są zgodne z homologowanym typem, może wnioskować, aby organ, który udzielił homologacji typu UE, zweryfikował, czy znajdujące się w produkcji pojazdy, układy, części lub oddzielne zespoły techniczne są nadal zgodne z homologowanym typem. Po otrzymaniu takiego wniosku organ, który udzielił homologacji typu UE, jak najszybciej podejmuje wymagane działanie, najpóźniej w terminie trzech miesięcy od daty złożenia wniosku.

317. Organ udzielający homologacji występuje do organu, który udzielił homologacji typu UE układu, części, oddzielnego zespołu technicznego lub niekompletnego pojazdu, aby podjął niezbędne działania w celu zapewnienia ponownego uzyskania zgodności z homologowanym typem pojazdów będących w produkcji w następujących sytuacjach:

a) w przypadku homologacji typu UE pojazdu, jeżeli niezgodność pojazdu wynika wyłącznie z niezgodności układu, części lub oddzielnego zespołu technicznego;

b) w przypadku wielostopniowej homologacji typu, jeżeli niezgodność skompletowanego pojazdu wynika wyłącznie z niezgodności układu, części lub oddzielnego zespołu technicznego, będącego częścią pojazdu niekompletnego lub z niezgodności samego pojazdu niekompletnego.

318. Po otrzymaniu takiego wniosku dany organ udzielający homologacji podejmuje jak najszybciej konieczne działania, w razie potrzeby z udziałem wnioskującego organu udzielającego homologacji, najpóźniej w terminie trzech miesięcy od daty złożenia wniosku.

319. Jeżeli zostaje ustalony brak zgodności, organ państwa członkowskiego, który udzielił homologacji typu WE układowi, części lub oddzielnemu zespołowi technicznemu lub pojazdowi niekompletnemu, przyjmuje środki określone w ust. 1.

Organy udzielające homologacji informują się wzajemnie o wszelkich cofnięciach homologacji typu UE oraz o przyczynach takich decyzji w terminie jednego miesiąca od ich wydania.

320. Jeżeli organ, który udzielił homologacji typu UE, kwestionuje zgłoszony mu brak zgodności, zainteresowane państwo członkowskie stara się rozstrzygnąć spór. Komisja jest informowana i, w stosownych przypadkach, prowadzi odpowiednie konsultacje w celu osiągnięcia porozumienia.

Artykuł 52 Układy, części lub oddzielne zespoły techniczne, które stwarzają znaczne zagrożenie dla właściwego funkcjonowania istotnych układów

321. Układy, części lub oddzielne zespoły techniczne, które mogą stwarzać znaczne zagrożenie dla właściwego funkcjonowania układów istotnych dla bezpieczeństwa pojazdu lub jego efektywności środowiskowej, nie mogą być sprzedawane, rejestrowane lub przekazane do eksploatacji, chyba że wydał na nie zezwolenie organ udzielający homologacji zgodnie z ust. 4 oraz art. 53 ust. 1 i 2.

322. Komisja sporządza wykaz układów, części i oddzielnych zespołów technicznych, objętych ust. 1, w drodze aktów delegowanych przyjętych zgodnie z art. 76, 77 i 78, biorąc pod uwagę dostępne informacje dotyczące:

a) wagi zagrożenia dla bezpieczeństwa i efektywności środowiskowej pojazdów, w których zamontowano dane układy, części i oddzielne zespoły techniczne;

b) wpływu na konsumentów i producentów na rynku części zamiennych i wyposażenia, jaki miałby ewentualny wymóg wydania zezwolenia na układy, części i oddzielne zespoły techniczne na mocy niniejszego artykułu.

323. „Części oryginalne” oznaczają części pojazdu, które wyprodukowano zgodnie ze specyfikacjami i normami produkcyjnymi przewidzianymi przez producenta pojazdów dla produkcji części stosowanych w montażu danych pojazdów; obejmuje to części, które wyprodukowano na tej samej linii produkcyjnej, co wspomniane części oraz, opierając się na domniemaniu podlegającym obaleniu, części, co do których producent zaświadcza, że jakościowo odpowiadają częściom stosowanym w montażu danego pojazdu i że zostały wyprodukowane zgodnie ze specyfikacjami i normami produkcji producenta pojazdów; to samo dotyczy oddzielnych zespołów technicznych.

Ustęp 1 nie ma zastosowania do oryginalnych układów, części i oddzielnych zespołów technicznych oraz układów, części i oddzielnych zespołów technicznych homologowanych zgodnie z przepisami jednego z aktów prawnych wymienionych w załączniku II, oprócz przypadku gdy homologacja odnosi się do aspektów nieobjętych ust. 1.

Ustęp 1 nie ma zastosowania do układów, części i oddzielnych zespołów technicznych produkowanych do pojazdów przeznaczonych wyłącznie do wyścigów na drogach. Jeżeli układy, części lub oddzielne zespoły techniczne, których wykaz zamieszczono w akcie delegowanym do niniejszego rozporządzenia, używane są zarówno w pojazdach przeznaczonych wyłącznie do wyścigów na drogach, jak i w pojazdach przeznaczonych do użytkowania na drogach publicznych, nie mogą być one sprzedawane lub oferowane w publicznej sprzedaży.

324. Komisja, w koniecznym zakresie, określa wzór i system numeracji świadectwa, o którym mowa w art. 53 ust. 1 akapit trzeci, jak również wszystkie aspekty związane z tą procedurą w drodze aktu wykonawczego zgodnie z art. 73. Komisja ustala wymagania, jakie muszą spełniać takie części, oznaczenia, opakowania i odpowiednie badania w drodze aktów wykonawczych zgodnie z art. 76, 77 i 78.

325. Wymagania, o których mowa w ust. 4, mogą opierać się na aktach prawnych wymienionych w załączniku II lub obejmować porównanie układów, części lub oddzielnych zespołów technicznych z osiągami oryginalnego pojazdu lub, odpowiednio, jakichkolwiek jego części. W każdym z tych przypadków wymogi muszą gwarantować, że układy, części lub oddzielne zespoły techniczne nie zakłócają funkcjonowania układów, które są istotne dla bezpieczeństwa pojazdu lub jego efektywności środowiskowej.

Artykuł 53 Układy, części i oddzielne zespoły techniczne, które stwarzają znaczne zagrożenie dla właściwego funkcjonowania istotnych układów – powiązane z tym wymogi

326. Do celów art. 52 ust. 1 producent układów, części lub oddzielnych zespołów technicznych przedkłada organowi udzielającemu homologacji sprawozdanie z badań sporządzone przez wyznaczoną placówkę techniczną, która zaświadcza, że układy, części lub oddzielne zespoły techniczne, których ma dotyczyć zezwolenie, spełniają wymagania, o których mowa w art. 52 ust. 4. Producent może złożyć tylko jeden wniosek na jeden typ części tylko jednemu organowi udzielającemu homologacji.

Wniosek zawiera szczegółowe dane dotyczące producenta układów, części lub oddzielnych zespołów technicznych, typ, numer identyfikacyjny i numery częściowe układów, części lub oddzielnych zespołów technicznych, nazwę producenta pojazdu, typ pojazdu i, w stosownych przypadkach, rok produkcji lub wszelkie inne informacje pozwalające na identyfikację pojazdu, w którym mają być zamontowane te układy, części lub oddzielne zespoły techniczne.

Jeśli organ udzielający homologacji stwierdzi, uwzględniając sprawozdanie z badań i inne dowody, że dane układy, części lub oddzielne zespoły techniczne spełniają wymogi, o których mowa w art. 52 ust. 4, niezwłocznie wydaje producentowi świadectwo. Świadectwo to stanowi zezwolenie na sprzedaż i przekazanie do eksploatacji układów, części lub oddzielnych zespołów technicznych w Unii z zastrzeżeniem ust. 2 akapit drugi.

327. Producent bezzwłocznie powiadamia organ udzielający homologacji, który wydał świadectwo, o wszelkich zmianach mających wpływ na zmianę warunków, w których go wydano. Organ udzielający homologacji podejmuje decyzję, czy należy dokonać przeglądu świadectwa, czy ponownie je wydać, oraz czy niezbędne są dalsze badania.

Producent jest odpowiedzialny za zapewnienie, by układy, części lub oddzielne zespoły techniczne były produkowane zgodnie z warunkami, na podstawie których wydano zaświadczenie.

328. Przed wydaniem jakiegokolwiek zezwolenia organ udzielający homologacji sprawdza, czy istnieją zadowalające warunki i procedury mające na celu skuteczną kontrolę zgodności produkcji.

W przypadku gdy organ udzielający homologacji stwierdzi, że warunki wydania zezwolenia nie są spełniane, zwraca się do producenta o podjęcie niezbędnych środków w celu zapewnienia, aby układy, części lub oddzielne zespoły techniczne ponownie spełniały te warunki. W razie konieczności cofa zezwolenie.

329. Organy poszczególnych państw członkowskich udzielające homologacji zgłaszają Komisji każdy przypadek braku porozumienia związany ze świadectwami, o których mowa w ust. 1 akapit trzeci. Po konsultacji z organami udzielającymi homologacji Komisja przyjmuje właściwe środki w celu rozwiązania sporu, w tym, w razie konieczności, wniosek o cofnięcie zezwolenia.

330. Państwa członkowskie mogą utrzymać krajowe przepisy dotyczące układów, części lub oddzielnych zespołów technicznych, które mogą zakłócać prawidłowe funkcjonowanie układów, które są istotne dla bezpieczeństwa pojazdu lub jego efektywność środowiskową, dopóki nie zostanie ustalony wykaz, o którym mowa w art. 52 ust. 2.

Artykuł 54 Odzyskanie pojazdów, układów, części i oddzielnych zespołów technicznych

331. W przypadku gdy producent, któremu przyznano homologację typu UE dla całego pojazdu jest zobowiązany, zgodnie z rozporządzeniem (WE) 765/2008, do odzyskania pojazdów sprzedanych, zarejestrowanych lub odnośnie do których producent był odpowiedzialny za przekazanie do eksploatacji, dlatego, że układ, część lub oddzielny zespół techniczny zamontowany w pojeździe stwarza poważne zagrożenie dla bezpieczeństwa, zdrowia publicznego lub ochrony środowiska, niezależnie, czy uzyskał prawidłowe zezwolenie zgodnie z niniejszym rozporządzeniem, lub dlatego, że część nieobjęta szczegółowymi wymogami prawodawstwa dotyczącego homologacji typu stwarza poważne zagrożenie dla bezpieczeństwa, zdrowia publicznego i ochrony środowiska, producent niezwłocznie informuje o tym organ, który udzielił homologacji.

332. W przypadku gdy producent, któremu przyznano homologację typu UE dla układów, części lub oddzielnych zespołów technicznych, jest zobowiązany, zgodnie z rozporządzeniem (WE) 765/2008, do odzyskania układów, części lub oddzielnych zespołów technicznych sprzedanych, zarejestrowanych lub odnośnie do których producent był odpowiedzialny za przekazanie do eksploatacji, dlatego, że stwarzają one poważne zagrożenie dla bezpieczeństwa, bezpieczeństwa pracy, zdrowia publicznego lub ochrony środowiska, niezależnie, czy uzyskał prawidłowe zezwolenie zgodnie z niniejszym rozporządzeniem, producent niezwłocznie informuje o tym organ, który udzielił homologacji

333. Producent proponuje organowi udzielającemu homologacji zestaw odpowiednich środków zaradczych w celu neutralizacji zagrożenia, o którym mowa w ust. 1 i 2. Organ udzielający homologacji bezzwłocznie informuje organy pozostałych państw członkowskich udzielające homologacji o proponowanych środkach.

Organy udzielające homologacji zapewniają, że środki te są na ich terytoriach wprowadzone w życie w sposób skuteczny.

334. Jeżeli dany organ udzielający homologacji uznaje, że środki te są niewystarczające lub że ich wprowadzanie w życie nie nastąpiło wystarczająco szybko, powiadamia o tym bezzwłocznie organ, który udzielił homologacji typu UE pojazdu.

Organ, który udzielił homologacji typu UE pojazdu powiadamia następnie producenta. Jeśli producent nie zaproponuje i nie wprowadzi w życie skutecznych środków naprawczych, organ, który udzielił homologacji typu UE, wprowadza wszelkie wymagane środki ochronne, włącznie z cofnięciem homologacji typu UE. W przypadku cofnięcia homologacji typu UE organ udzielający homologacji powiadamia o tym producenta, organy pozostałych państw członkowskich udzielające homologacji i Komisję za pomocą listu poleconego lub odpowiednich środków elektronicznych w terminie jednego miesiąca.

Artykuł 55 Powiadamianie o decyzjach i dostępnych środkach zaradczych

335. Wszystkie decyzje podjęte zgodnie z przepisami niniejszego rozporządzenia i wszystkie decyzje odmawiające udzielenia lub cofające homologacje typu UE lub odmawiające rejestracji bądź zabraniające lub ograniczające sprzedaż, rejestrację lub przekazanie do eksploatacji lub wymagające wycofania z obrotu, zawierają szczegółowe przyczyny ich podjęcia.

336. Wszelkie takie decyzje są przekazywane zainteresowanej stronie, która w tym samym czasie jest informowana o przysługujących jej, na mocy obowiązujących w zainteresowanych państwach członkowskich przepisów, środkach zaradczych oraz o terminach korzystania z nich.

ROZDZIAŁ XIVPRZEPISY MIĘDZYNARODOWE

Artykuł 56 Regulaminy EKG ONZ wymagane przy homologacji typu UE

337. Regulaminy EKG ONZ, które przyjęła Unia i które są wyszczególnione w niniejszym rozporządzeniu lub w akcie delegowanym przyjętych na mocy niniejszego rozporządzenia, są częścią homologacji typu UE pojazdu.

338. Jeżeli Unia podejmie decyzję o obowiązkowym stosowaniu regulaminu EKG ONZ do celów homologacji typu UE pojazdu zgodnie z art. 4 ust. 4 decyzji 97/836/WE, Komisja wprowadza odpowiednie zmiany w załącznikach do niniejszego rozporządzenia, w drodze aktu delegowanego zgodnie z art. 76, 77 i 78. Akt delegowany zmieniający załączniki do niniejszej dyrektywy określa również daty obowiązkowego zastosowania regulaminu EKG ONZ lub zmian do niego.

Artykuł 57 Regulaminy EKG ONZ i homologacja typu UE pojazdów produkowanych w małych seriach

339. Regulaminy EKG ONZ wymienione w niniejszym rozporządzeniu są uznawane za równoważne odpowiadającym im aktom delegowanym na tyle, na ile pokrywa się ich zakres i przedmiot.

340. Organy państw członkowskich udzielające homologacji uznają homologacje udzielone zgodnie z tymi regulaminami EKG ONZ i, w stosownym przypadku, odnoszące się do nich znaki homologacji, w miejsce odpowiadających im homologacji i znaków homologacji udzielonych zgodnie z niniejszym rozporządzeniem i jego aktami delegowanymi.

341. Jeżeli Unia podejmie decyzję o stosowaniu, do celów ust. 1, nowego lub zmienionego regulaminu EKG ONZ, Komisja odpowiednio zmienia załączniki do niniejszego rozporządzenia lub aktu delegowanego, w drodze aktu delegowanego zgodnie z zgodnie z art. 76, 77 i 78.

ROZDZIAŁ XVDOSTARCZANIE INFORMACJI TECHNICZNYCH

Artykuł 58 Informacje przeznaczone dla użytkowników

342. Producent nie może dostarczyć żadnych informacji technicznych dotyczących danych zawartych w niniejszym rozporządzeniu, jego aktach wykonawczych lub akcie delegowanym wymienionych w załączniku II, które nie są zgodne z danymi zatwierdzonymi przez organ udzielający homologacji.

343. Producent udostępnia użytkownikom wszystkie istotne informacje oraz niezbędne instrukcje określające wszelkie specjalne warunki lub ograniczenia związane z użytkowaniem pojazdu, układu, części lub oddzielnego zespołu technicznego, w przypadkach przewidzianych przez akty wykonawcze lub akt delegowany wymienione w załączniku II.

344. Informacje te są przekazywane w językach urzędowych państwa członkowskiego, w którym pojazd ma być sprzedawany, rejestrowany i przekazywany do eksploatacji. Po zaakceptowaniu przez organ udzielający homologacji informacje te podaje się w instrukcji obsługi.

Artykuł 59 Informacje przeznaczone dla producentów części lub oddzielnych zespołów technicznych

345. Producent pojazdu udostępnia producentom części lub oddzielnych zespołów technicznych wszelkie dane (w tym, w stosownym przypadku, rysunki o których mowa w aktach wymienionych w załączniku II), które są niezbędne do udzielenia homologacji typu UE części lub oddzielnych zespołów technicznych lub do uzyskania zezwolenia zgodnie z art. 46.

Producent pojazdu może nałożyć na producentów części lub oddzielnych zespołów technicznych zobowiązanie do ochrony poufności wszelkich informacji, które nie są dostępne publicznie, w tym informacji dotyczących praw własności intelektualnej.

346. Producent części lub oddzielnych zespołów technicznych, działający jako posiadacz świadectwa homologacji typu UE, które, zgodnie z art. 22 ust. 4, nakłada ograniczenia w zakresie użytkowania lub specjalne warunki montowania, lub obydwa te elementy, dostarcza producentowi pojazdu wszelkie szczegółowe informacje na ten temat.

Producent części lub oddzielnych zespołów technicznych dostarcza wraz z wyprodukowanymi częściami lub oddzielnymi zespołami technicznymi instrukcje dotyczące ograniczeń użytkowania lub specjalnych warunków montowania, lub obydwu tych elementów, jeżeli przewiduje to akt delegowany wymieniony w załączniku II.

ROZDZIAŁ XVIDostęp do informacji dotyczących naprawy i konserwacji pojazdów

Artykuł 60 Obowiązki producentów

347. Producenci zapewniają niezależnym podmiotom nieograniczony dostęp do informacji dotyczących naprawy i konserwacji pojazdów na stronach internetowych w łatwy i prosty sposób, stosując znormalizowany format. W szczególności, sposób ten jest niedyskryminujący w stosunku do dostępu zagwarantowanego autoryzowanym sieciom sprzedaży i stacjom obsługi.

348. Dopóki Komisja nie przyjmie wspólnego standardu, informacje, o których mowa w ust. 1, podaje się w sposób spójny, umożliwiający ich przez niezależne podmioty bez nadmiernych nakładów.

Producent zapewnia także dostęp do materiałów szkoleniowych zarówno niezależnym podmiotom, jak i autoryzowanym sprzedawcom i stacjom obsługi.

349. Informacje, o których mowa w ust. 1, obejmują co najmniej następujące elementy:

a) niepowtarzalny numer identyfikacyjny pojazdu;

b) podręczniki serwisowe obejmujące dokumentację napraw i konserwacji;

c) instrukcje techniczne;

d) informacje dotyczące części i diagnostyki (takie jak minimalne i maksymalne teoretyczne wartości pomiaru);

e) schematy instalacji elektrycznej;

f) kody usterek diagnostycznych, w tym kody własne producenta;

g) numery weryfikacyjne identyfikacji i kalibracji oprogramowania odnoszące się do typu pojazdu;

h) informacje dotyczące zastrzeżonych narzędzi i urządzeń oraz informacje przekazywane za pomocą tych narzędzi i urządzeń;

i) dane techniczne i dwukierunkowe dane dotyczące monitoringu i badań;

j) jednostki pracy.

350. Do celów niniejszego rozporządzenia autoryzowane punkty sprzedaży lub stacje obsługi w ramach sieci dystrybucji danego producenta pojazdów traktowane są jako niezależne podmioty, w przypadku gdy świadczą one usługi naprawy i konserwacji pojazdów i nie są częścią sieci dystrybucji producenta tych pojazdów.

351. Informacje dotyczące naprawy i konserwacji pojazdów są zawsze dostępne, z wyjątkiem przypadków, gdy konieczny jest przegląd systemu informatycznego.

352. Dla celów produkcji i obsługi kompatybilnych z OBD części zamiennych lub części naprawczych oraz przyrządów diagnostycznych i wyposażenia badawczego, producenci dostarczają w sposób niedyskryminujący odpowiednie informacje dotyczące OBD oraz naprawy i konserwacji pojazdów wszystkim producentom części, przyrządów diagnostycznych lub wyposażenia badawczego, lub stacjom obsługi.

353. Dla potrzeb konstrukcji i produkcji samochodowych układów dla pojazdów zasilanych paliwami alternatywnymi, producenci dostarczają w sposób niedyskryminujący odpowiednie informacje dotyczące OBD oraz naprawy i konserwacji pojazdów wszystkim zainteresowanym osobom trudniącym się produkcją, instalowaniem lub naprawą urządzeń przeznaczonych dla pojazdów zasilanych paliwami alternatywnymi.

354. Składając wniosek o homologację typu UE lub krajową homologację, producent dostarcza organowi udzielającemu homologacji świadectwo zgodności z niniejszym rozporządzeniem w zakresie dostępu do informacji dotyczących naprawy i konserwacji pojazdów oraz informacji, o których mowa w ust. 5.

W przypadku gdy w danej chwili informacje takie nie są dostępne lub nie odpowiadają niniejszemu rozporządzeniu i jego aktom delegowanym, producent dostarcza je w ciągu sześciu miesięcy od daty uzyskania homologacji typu.

355. W razie niedostarczenia świadectwa zgodności w wymaganym terminie organ udzielający homologacji podejmuje właściwe działania mające na celu zapewnienie zgodności.

356. Producent dokonuje sukcesywnych zmian i uzupełnień informacji dotyczących napraw i konserwacji pojazdów dostępnych na jego stronach internetowych w tym samym momencie, w którym są one udostępniane autoryzowanym stacjom obsługi.

357. Jeśli dokumentacja napraw i konserwacji pojazdu przechowywana jest w centralnej bazie danych producenta pojazdu lub w jego imieniu, niezależne stacje obsługi powinny mieć bezpłatny dostęp do takiej dokumentacji i powinny mieć możliwość zamieszczenia informacji dotyczących dokonanych napraw i konserwacji.

358. Komisja określa szczegółowe wymogi w zakresie dostępu do informacji dotyczących naprawy i konserwacji pojazdów w drodze aktu delegowanego zgodnie z art. 76, 77 i 78.

Artykuł 61 Podział obowiązków między wieloma posiadaczami homologacji typu

359. W przypadku homologacji typu krok po kroku, włącznie z homologacją wielostopniową, producent odpowiedzialny za każdą homologację jest również odpowiedzialny za dostarczenie informacji o naprawie w odniesieniu do określonego układu, części, oddzielnego zespołu technicznego lub określonego etapu zarówno producentowi końcowemu, jak i niezależnym podmiotom.

360. Ostateczny producent jest odpowiedzialny za przekazanie niezależnym podmiotom informacji o całym pojeździe.

Artykuł 62 Opłaty za dostęp do informacji dotyczących naprawy i konserwacji pojazdów

361. Producenci mogą pobierać opłaty w uzasadnionej i proporcjonalnej wysokości za dostęp do informacji dotyczących naprawy i konserwacji pojazdów, objętych niniejszym rozporządzeniem. Uznaje się, że opłata nie jest w uzasadnionej i proporcjonalnej wysokości, jeśli nie uwzględnia zakresu, w jakim niezależny podmiot wykorzystuje informacje, i przez to zniechęca go do korzystania z tych informacji.

362. Producenci umożliwiają dostęp do informacji dotyczących naprawy i konserwacji pojazdów przez okres jednego dnia, miesiąca lub roku, za opłatą, która może być uzależniona od okresu, na jaki udostępnione zostały informacje.

Artykuł 63 Kary

363. Państwa członkowskie określają przepisy dotyczące sankcji za naruszenie przez producentów przepisów niniejszego rozporządzenia i podejmują wszelkie niezbędne działania mające na celu ich egzekwowanie. Sankcje takie muszą być skuteczne, proporcjonalne i odstraszające. Państwa członkowskie powiadamiają o tych przepisach Komisję najpóźniej do [ 6 months after publication of this Regulation ] r., a o wszystkich późniejszych ich zmianach niezwłocznie.

364. Typy naruszeń podlegające karom obejmują:

a) składanie fałszywych oświadczeń w trakcie procedur homologacyjnych lub procedur prowadzących do wycofania od konsumentów;

b) fałszowanie wyników badań homologacyjnych lub badań zgodności eksploatacyjnej;

c) zatajanie danych lub specyfikacji technicznych, które mogłoby doprowadzić do wycofania od konsumentów lub wycofania homologacji typu;

d) stosowanie urządzeń ograniczających skuteczność działania;

e) odmowa udostępnienia informacji.

ROZDZIAŁ XVIIWYZNACZANIE I POWIADAMIANIE SŁUŻB TECHNICZNYCH

Artykuł 64 Wymogi dotyczące upoważnionych placówek technicznych

365. Do celów wyznaczania zgodnie z art. 66 i powiadamiania zgodnie z art. 68 upoważnione placówki techniczne spełniają wymogi techniczne określone w ust 2-11.

366. Upoważniona placówka techniczna jest powoływana się na mocy prawa krajowego danego państwa członkowskiego i posiada osobowość prawną.

367. Upoważniona placówka techniczna jest organem zewnętrznym, niezależnym od pojazdu, układu, części lub oddzielnego zespołu technicznego, które ocenia.

Jednostka należąca do stowarzyszenia gospodarczego lub federacji zawodowej reprezentujących przedsiębiorstwa zajmujące się projektowaniem, wytwarzaniem, dostarczaniem, montażem, użytkowaniem lub obsługą techniczną pojazdów, układów, części lub oddzielnych zespołów technicznych, które ocenia, bada lub kontroluje może być uważana za jednostkę spełniającą wymogi akapitu pierwszego, pod warunkiem, że wykaże swoją niezależność i brak jakichkolwiek konfliktów interesów.

368. Upoważniona placówka techniczna, jej ścisłe kierownictwo oraz pracownicy odpowiedzialni za realizację zadań związanych z oceną nie mogą być projektantami, producentami, dostawcami, instalatorami, nabywcami, właścicielami, użytkownikami czy konserwatorami pojazdów, układów, części lub oddzielnych zespołów technicznych, które oceniają, ani upoważnionymi przedstawicielami wymienionych stron. Nie wyklucza to wykorzystania ocenianych pojazdów, układów, części lub oddzielnych zespołów technicznych potrzebnych upoważnionej placówce technicznej do realizacji jej zadań ani wykorzystania takich pojazdów, układów, części lub oddzielnych zespołów technicznych do celów osobistych.

Upoważniona placówka techniczna, jej ścisłe kierownictwo oraz pracownicy odpowiedzialni za realizację zadań związanych z oceną, badaniami i kontrolą i nie mogą się angażować bezpośrednio w projektowanie, produkcję lub konstruowanie, wprowadzanie do obrotu, instalację, użytkowanie lub obsługę techniczną tych pojazdów, układów, części lub oddzielnych zespołów technicznych ani nie mogą reprezentować stron zaangażowanych w taką działalność. Nie mogą się angażować w działalność, która może zagrozić niezależności ich opinii i wiarygodności w związku z działalnością w zakresie oceny, która podlega notyfikacji. Dotyczy to w szczególności usług konsultingowych.

Upoważniona placówka techniczna dopilnowuje, aby działalność jej podwykonawców lub jednostek zależnych nie wpływała na poufność, obiektywizm ani bezstronność jej działalności związanej z oceną.

369. Upoważniona placówka techniczna i jej pracownicy zobowiązani są do najwyższej rzetelności w realizacji zadań związanych z oceną, muszą posiadać konieczne kwalifikacje techniczne w danej dziedzinie, oraz nie mogą być poddawani żadnym naciskom czy motywacji, zwłaszcza finansowej, mogącym wpływać na ich opinię lub wyniki oceny, szczególnie ze strony osób lub grup osób zainteresowanych wynikami tej działalności.

370. Upoważniona placówka techniczna jest zdolna do realizacji wszystkich zadań związanych z oceną zgodności, przydzielonych jej i do których została notyfikowana, niezależnie od tego, czy wykonuje wspomniane zadania samodzielnie, czy są one realizowane w jej imieniu i na jej odpowiedzialność.

371. Przez cały czas, dla każdego zadania związanego z oceną oraz dla każdego rodzaju lub każdej kategorii pojazdów, układów, części lub oddzielnych zespołów technicznych, w odniesieniu do której została notyfikowana, upoważniona placówka techniczna dysponuje niezbędnymi:

a) pracownikami posiadającymi wiedzę techniczną oraz wystarczające i odpowiednie doświadczenie do realizacji zadań związanych z oceną;

b) opisami procedur oceny gwarantującymi ich przejrzystość i powtarzalność, dzięki którym upoważniona placówka techniczna prowadzi odpowiednią politykę i posiada stosowne procedury, w tym pozwalające na rozróżnienie zadań, które wykonuje jako upoważniona placówka techniczna, oraz wszelkiej pozostałej działalności;

c) procedurami służącymi prowadzeniu działalności przy uwzględnieniu wielkości, sektora i struktury zaangażowanych przedsiębiorstw, stopnia złożoności technologii wytwarzania danego pojazdu, układu, części lub oddzielnego zespołu technicznego oraz masowego lub seryjnego charakteru procesu produkcyjnego.

372. Upoważniona placówka techniczna posiada środki konieczne do prawidłowej realizacji zadań o charakterze technicznym i administracyjnym związanych z oceną zgodności, oraz musi mieć dostęp do wszystkich niezbędnych urządzeń lub obiektów.

373. Pracownicy odpowiedzialni za realizację zadań związanych z oceną zgodności posiadają:

a) gruntowne wykształcenie techniczne i zawodowe, obejmujące całą działalność związaną z oceną zgodności w zakresie będącym przedmiotem notyfikacji;

b) dostateczną znajomość wymagań dotyczących ocen, które wykonują, oraz odpowiednie uprawnienia do dokonywania takich ocen;

c) właściwą znajomość wymogów w zakresie bezpieczeństwa i środowiska oraz odpowiednich przepisów niniejszego rozporządzenia i aktów prawnych wymienionych w załączniku II;

d) umiejętności wymagane do sporządzania świadectw, zapisów i sprawozdań dokumentujących wykonanie ocen.

374. Gwarantuje się bezstronność upoważnionych placówek technicznych, ich ścisłego kierownictwa i pracowników wykonujących ocenę.

375. Wynagrodzenie ścisłego kierownictwa upoważnionej placówki technicznej oraz jej pracowników wykonujących ocenę nie zależy od liczby wykonanych ocen ani od wyników tych ocen.

376. Upoważniona placówka techniczna musi wykupić ubezpieczenie od odpowiedzialności, chyba że na mocy prawa krajowego odpowiedzialność spoczywa na państwie członkowskim, lub za ocenę zgodności bezpośrednio odpowiada samo państwo członkowskie.

377. Pracownicy upoważnionej placówki technicznej są zobowiązani dochować tajemnicy zawodowej w odniesieniu do wszystkich informacji, które uzyskują w trakcie wykonywania swoich zadań zgodnie z niniejszym rozporządzeniem lub wykonującymi go przepisami prawa krajowego (z wyjątkiem dochowania tajemnicy wobec właściwych organów państwa członkowskiego, w którym działa dana placówka). Prawa własności podlegają ochronie.

Artykuł 65 Spółki zależne i podwykonawcy upoważnionych placówek technicznych

378. Działalność może być zlecana podwykonawcom lub wykonywana przez spółkę zależną wyłącznie za zgodą producenta.

379. W przypadku gdy upoważniona placówka techniczna zleca podwykonawcom określone zadania związane z oceną zgodności lub korzysta z usług jednostki zależnej, jest ona zobowiązana zapewnić, aby podwykonawca lub spółka zależna spełniała wymagania określone w art. 64, oraz poinformować o tym organ notyfikujący.

380. Upoważniona placówka techniczna ponosi pełną odpowiedzialność za zadania wykonywane przez podwykonawców lub spółki zależne, niezależnie od tego, gdzie prowadzą one swoją działalność.

381. Upoważniona placówka techniczna jest zobowiązana przechowywać do dyspozycji organu notyfikującego odpowiednie dokumenty dotyczące oceny kompetencji podwykonawcy lub spółki zależnej oraz prac wykonywanych przez podwykonawcę lub spółkę zależną na mocy niniejszego rozporządzenia.

Artykuł 66 Wyznaczanie służb technicznych

382. Do celów niniejszego artykułu upoważnione placówki techniczne wyznaczone przez organy udzielające homologacji muszą spełniać wymagania niniejszego rozporządzenia.

383. Upoważnione placówki techniczne same przeprowadzają lub nadzorują przeprowadzanie badań wymaganych do homologacji lub inspekcji określonych w niniejszym rozporządzeniu lub w jednym z aktów prawnych wymienionych w załączniku II, z wyjątkiem sytuacji, gdy zezwala się na stosowanie procedur alternatywnych. Upoważnione placówki techniczne nie mogą przeprowadzać badań lub inspekcji, do których nie zostały odpowiednio wyznaczone.

384. Upoważnione placówki techniczne należą do jednej lub więcej z następujących pięciu kategorii działalności, w zależności od ich zakresu kompetencji:

a) kategoria A, upoważnione placówki techniczne, które we własnych obiektach przeprowadzają badania, o których mowa w niniejszym rozporządzeniu i w aktach prawnych wymienionych w załączniku II;

b) kategoria B, upoważnione placówki techniczne, które nadzorują badania, o których mowa w niniejszym rozporządzeniu i w aktach prawnych wymienionych w załączniku II, przeprowadzane w obiektach producenta lub strony trzeciej;

c) kategoria C, upoważnione placówki techniczne, które regularnie oceniają i monitorują procedury stosowane przez producenta do kontroli zgodności produkcji;

d) kategoria D, upoważnione placówki techniczne, które nadzorują lub przeprowadzają badania lub inspekcje w ramach nadzoru zgodności produkcji;

e) kategoria E, upoważnione placówki techniczne odpowiedzialne za dopuszczenia indywidualne.

385. Upoważnione placówki techniczne dysponują odpowiednimi umiejętnościami, specjalistyczną wiedzą techniczną i uznanym doświadczeniem w określonych dziedzinach objętych niniejszym rozporządzeniem i aktami prawnymi wymienionymi w załączniku II. Ponadto upoważnione placówki techniczne spełniają normy określone w akcie delegowanym, o którym mowa w ust. 11, które są istotne dla czynności, które przeprowadzają.

386. Organ udzielający homologacji może zostać wyznaczony jako upoważniona placówka techniczna w odniesieniu do jednej lub więcej kategorii działalności, o których mowa w ust. 3.

387. Akredytowana jednostka wewnętrzna producenta może zostać wyznaczona jako upoważniona placówka techniczna przeprowadzająca działania oceniające na rzecz przedsiębiorstwa, do którego należy, jedynie dla działalności kategorii A w odniesieniu do wymogów technicznych, dla których samotestowanie jest dozwolone w akcie delegowanym przyjętym na mocy niniejszego rozporządzenia. Taka jednostka stanowi oddzielną i wyraźnie wyodrębnioną część przedsiębiorstwa i nie jest zaangażowana w projektowanie, produkcję, dostawę, instalację lub obsługę techniczną ocenianych przez nią pojazdów, układów, części lub oddzielnych zespołów technicznych.

388. Akredytowana jednostka wewnętrzna musi spełniać następujące wymagania:

a) musi być akredytowana zgodnie z przepisami rozporządzenia (WE) nr 765/2008;

b) jednostka i jej pracownicy muszą mieć wyznaczone miejsce w strukturze organizacyjnej, oraz posługiwać się takimi metodami sprawozdawczości w ramach przedsiębiorstwa macierzystego, które zapewniają jej bezstronność i dowodzą tej bezstronności wobec odpowiedniej krajowej jednostki akredytującej;

c) jednostka i jej pracownicy nie mogą odpowiadać za projektowanie, produkcję, dostawę, instalację, obsługę lub konserwację ocenianych przez nich pojazdów, układów, części lub oddzielnych zespołów technicznych, oraz nie mogą się angażować w żadną działalność, która mogłaby uchybiać niezależności ich opinii oraz rzetelności oceny;

d) jednostka świadczy usługi wyłącznie na rzecz przedsiębiorstwa, do którego należy.

389. Akredytowane jednostki wewnętrzne nie podlegają notyfikacji państw członkowskich lub Komisji do celów art. 68, natomiast na żądanie informacja o ich akredytacji jest przekazywana organowi notyfikującemu przez przedsiębiorstwo lub krajową jednostkę akredytującą.

390. Producent lub podwykonawca działający w jego imieniu może zostać wyznaczony jako upoważniona placówka techniczna jedynie dla działalności kategorii A w odniesieniu do wymogów technicznych, dla których dozwolone jest samotestowanie w akcie delegowanym przyjętym na mocy niniejszego rozporządzenia.

391. Upoważniona placówka techniczna państwa trzeciego, inna niż placówka wyznaczona zgodnie z ust. 9, może być powiadamiana do celów art. 68 wyłącznie w ramach dwustronnych umów między Unią a danym państwem trzecim.

392. Komisja za pomocą aktu delegowanego, zgodnie z art. 76, 77 i 78, określa normy, które muszą spełniać upoważnione placówki techniczne, oraz procedurę oceny upoważnionych placówek technicznych, aby zagwarantować, że placówki te osiągają taki sam wysoki poziom norm funkcjonowania we wszystkich państwach członkowskich.

Artykuł 67 Ocena umiejętności upoważnionych placówek technicznych

393. Właściwy organ sporządza sprawozdanie oceniające, w którym wykazuje, że wyznaczona i notyfikowana placówka techniczna została oceniona pod względem zgodności z wymaganiami.

394. Ocena, w oparciu o którą sporządzane jest sprawozdanie, o którym mowa w ust. 1, jest przeprowadzana zgodnie z przepisami określonymi w akcie delegowanym przyjętym na mocy niniejszego rozporządzenia. Sprawozdanie oceniające jest poddawane przeglądowi po okresie nie dłuższym niż trzy lata.

395. Sprawozdanie oceniające przedstawiane jest Komisji na jej wniosek. W przypadku gdy podstawy oceny nie stanowi certyfikat akredytacji wydany przez krajową jednostkę akredytującą poświadczający, że upoważniona placówka techniczna spełnia wymagania niniejszego rozporządzenia, organ notyfikujący przedkłada Komisji i pozostałym państwom członkowskim dokumenty potwierdzające kompetencje upoważnionej placówki technicznej oraz wprowadzone ustalenia mające zapewnić systematyczne monitorowanie tej placówki i dalsze spełnianie przez nią wymogów określonych w niniejszym rozporządzeniu i jego aktach delegowanych.

396. Organ udzielający homologacji, który zamierza zostać wyznaczony jako upoważniona placówka techniczna, wykazuje zgodność na podstawie dokumentacji. Obejmuje to ocenę przeprowadzaną przez niezależnych audytorów, niezwiązanych z działalnością podlegającą ocenie. Audytorzy tacy mogą być pracownikami tej samej organizacji, pod warunkiem że ich zwierzchnicy nie są również przełożonymi personelu prowadzącego działalność podlegającą ocenie.

397. Akredytowana jednostka wewnętrzna wyznaczona jako upoważniona placówka techniczna, stosuje się do odpowiednich przepisów niniejszego artykułu.

Artykuł 68 Procedury powiadamiania

398. Państwa członkowskie przekazują Komisji informacje obejmujące nazwę, wraz z adresem elektronicznym, osoby odpowiedzialne oraz kategorie działalności w odniesieniu do każdej wyznaczonej placówki technicznej oraz informują o wszelkich późniejszych zmianach tych danych. Powiadomienie zawiera informację określającą dziedzinę wymienioną w załączniku II, w odniesieniu do której wyznaczono daną placówkę techniczną.

399. Upoważniona placówka techniczna może prowadzić rodzaje działalności, o których mowa w art. 66, do celów homologacji typu dla państwa członkowskiego, które ją wyznaczyło, wyłącznie wtedy, gdy została wcześniej notyfikowana Komisji oraz pod warunkiem, że Komisja i pozostałe państwa członkowskie nie zgłosiły zastrzeżeń w terminie dwóch tygodni od notyfikacji w przypadku korzystania z certyfikatu akredytacji, a w terminie dwóch miesięcy od notyfikacji w przypadku nie korzystania z akredytacji.

400. Kilka państw członkowskich może wyznaczyć i powiadomić tę samą placówkę techniczną, niezależnie od rodzaju prowadzonej działalności.

401. Wszelkie kolejne zmiany w notyfikacji należy notyfikować Komisji i pozostałym państwom członkowskim.

402. Jeżeli w zastosowaniu aktu prawnego wymienionego w załączniku II należy wyznaczyć konkretną organizację lub właściwy organ, których działalność nie została wymieniona wśród działalności objętych art. 66, notyfikacji dokonuje się zgodnie z przepisami niniejszego artykułu.

403. Komisja umieszcza na swojej stronie internetowej wykaz i szczegółowe dane dotyczące organów udzielających homologacji i upoważnionych placówek technicznych.

Artykuł 69 Zmiany w notyfikacji

404. W przypadku, gdy organ notyfikujący stwierdza lub otrzymuje informację, że upoważniona placówka techniczna przestała spełniać wymogi określone w niniejszym rozporządzeniu, lub nie wypełnia swoich obowiązków, organ notyfikujący ogranicza, zawiesza lub cofa notyfikację, zależnie od sytuacji oraz w zależności od wagi niespełnienia wymagań lub niewypełnienia obowiązków. Organ notyfikujący niezwłocznie informuje o tym Komisję i pozostałe państwa członkowskie.

405. W razie ograniczenia, zawieszenia lub cofnięcia notyfikacji, albo w przypadku zaprzestania działalności przez placówkę techniczną, notyfikujące państwo członkowskie podejmuje właściwe środki w celu zagwarantowania, by dokumentami tej placówki zajęła się inna placówka techniczna, lub żeby były one dostępne na żądanie odpowiednich organów notyfikujących i organów nadzoru rynku.

Artykuł 70 Kwestionowanie kompetencji upoważnionych placówek technicznych

406. Komisja bada wszystkie przypadki, w których ma wątpliwości lub otrzymuje informacje o wątpliwościach co do kompetencji placówki technicznej albo dalszego wywiązywania się przez tę placówkę z nałożonych na nią obowiązków i zachowania zgodności z wymogami.

407. Na żądanie Komisji, notyfikujące państwo członkowskie udziela jej wszelkich informacji dotyczących podstawy notyfikacji lub utrzymania kompetencji danej placówki technicznej.

408. Komisja odpowiada za utrzymanie w tajemnicy wszystkich informacji szczególnie chronionych uzyskanych w trakcie dochodzenia.

409. W przypadku, gdy Komisja stwierdza, że upoważniona placówka techniczna nie spełnia wymagań notyfikacji lub przestała je spełniać, informuje o tym fakcie notyfikujące państwo członkowskie i zwraca się do niego o podjęcie koniecznych środków naprawczych, włącznie z cofnięciem notyfikacji, jeżeli zachodzi taka potrzeba.

Artykuł 71 Obowiązki operacyjne upoważnionych placówek technicznych

410. Upoważnione placówki techniczne przeprowadzają oceny zgodności według procedur oceny określonych w niniejszym rozporządzeniu.

411. Oceny zgodności dokonuje się z zachowaniem odpowiednich proporcji, unikając przy tym zbędnych obciążeń dla podmiotów gospodarczych. Upoważnione placówki techniczne wykonują swe zadania uwzględniając wielkość, sektor i strukturę zaangażowanych przedsiębiorstw, stopień złożoności technologii wykorzystywanych przy produkcji danego pojazdu, układu, części lub oddzielnego zespołu technicznego oraz masowy lub seryjny charakter procesu produkcyjnego.

412. Przestrzega się przy tym jednak stopnia rygoryzmu i poziomu ochrony wymaganych dla zgodności pojazdu, układu, części lub oddzielnego zespołu technicznego z przepisami niniejszego rozporządzenia.

413. Jeżeli upoważniona placówka techniczna stwierdza, że producent nie spełnia wymogów określonych w niniejszym rozporządzeniu., zobowiązuje ona producenta do podjęcia stosownych środków naprawczych oraz występuje do organu udzielającego homologacji typu, aby nie wydał mu świadectwa homologacji typu, jeżeli nie zostaną podjęte odpowiednie środki naprawcze zgodnie z wymogami placówki technicznej.

414. W przypadku gdy w trakcie monitorowania zgodności produkcji w następstwie wydania świadectwa homologacji typu placówka techniczna stwierdza, że pojazd, układ, część lub oddzielny zespół techniczny przestały spełniać wymagania niniejszego rozporządzenia, zobowiązuje ona producenta do podjęcia stosownych środków naprawczych i w razie konieczności występuje do organu udzielającego homologacji typu, aby zawiesił lub wycofał świadectwo homologacji typu.

415. W razie niepodjęcia środków naprawczych, lub jeżeli środki te nie przynoszą wymaganych skutków, placówka techniczna występuje do organu udzielającego homologacji typu o ograniczenie, zawieszenie lub cofnięcie świadectwa homologacji typu, stosownie do sytuacji.

Artykuł 72 Obowiązki informacyjne upoważnionych placówek technicznych

416. Upoważniona placówka techniczna informuje organ udzielający homologacji:

a) o wszelkich stwierdzonych przypadkach niezgodności, które mogą wymagać odmowy, ograniczenia, zawieszenia lub cofnięcia świadectwa homologacji typu;

b) o wszelkich okolicznościach, które mogą mieć negatywny wpływ na zakres i warunki notyfikacji;

c) o każdym przypadku żądania informacji ze strony organów nadzoru rynku o wykonanych zadaniach związanych z oceną;

417. Na żądanie organu udzielającego homologacji, działania związane z oceną wykonywane są zgodnie z zakresem ich notyfikacji, jak również inne realizowane działania, w tym działalność transgraniczna i podwykonawstwo.

418. Upoważniona placówka techniczna przekazuje pozostałym służbom technicznym notyfikowanym na mocy niniejszego rozporządzenia prowadzącym podobną działalność w zakresie oceny i zajmującym się tymi samymi pojazdami, układami, częściami lub oddzielnymi zespołami technicznymi istotne informacje na temat kwestii związanych z negatywnymi, a na żądanie, również pozytywnymi ocenami.

ROZDZIAŁ XVIIIŚRODKI WYKONAWCZE I PRZEKAZANIE UPRAWNIEŃ

Artykuł 73 Środki wykonawcze

W celu ustalenia jednolitych warunków wykonania niniejszego rozporządzenia Komisja, zgodnie z procedurą określoną w art. 74, przyjmuje akty wykonawcze ustanawiające środki wykonawcze, aby określić:

a) szczegółowe uzgodnienia w odniesieniu do procedur homologacji typu zgodnie z art. 23 ust. 6;

b) wzory do folderu informacyjnego i dokumentu informacyjnego zgodnie z art. 25 ust. 2;

c) system numeracji świadectw homologacji typu UE zgodnie z art. 27 ust. 4;

d) wzór świadectwa homologacji typu UE zgodnie z art. 28 ust. 2;

e) szczegółowe uzgodnienia w odniesieniu do zgodności produkcji zgodnie z art. 31;

f) wzór świadectwa zgodności zgodnie z art. 36 ust. 2;

g) wzór znaku homologacji typu UE zgodnie z art. 37 ust. 4.

Artykuł 74 Komitet

419. Komisję wspomaga Komitet Techniczny ds. Pojazdów Silnikowych ustanowiony na mocy art. 40 dyrektywy 2007/46/WE.

420. W przypadku odesłania do niniejszego ustępu stosuje się art. 5 i 7 decyzji 1999/468/WE, z uwzględnieniem przepisów jej art. 8. Okres przewidziany w art. 5 ust. 6 decyzji 1999/468/WE wynosi trzy miesiące.

Artykuł 75 Zmiana załączników

421. Komisja może przyjmować w drodze aktów delegowanych zmiany do załączników do niniejszego rozporządzenia zgodnie z art. 76, 77 i 78.

422. Przyjmując, w zastosowaniu decyzji 97/836/WE, nowe regulaminy EKG ONZ lub poprawki do istniejących regulaminów EKG ONZ, do których przystąpiła Unia, Komisja aktem delegowanym, zgodnie z art. 76, 77 i 78, wprowadza odpowiednie zmiany do załącznika II do niniejszego rozporządzenia.

Artykuł 76 Wykonywanie oddelegowanych uprawnień

423. Uprawnienia do przyjęcia aktów delegowanych, o których mowa w art. 16, 18, 19, 20, 21, 22, 30, 52, 56, 57, 60, 66 i 75 powierza się Komisji na czas nieokreślony.

424. Niezwłocznie po przyjęciu aktu delegowanego Komisja powiadamia o tym równocześnie Parlament Europejski i Radę.

425. Uprawnienia do przyjęcia aktów delegowanych powierzone Komisji podlegają warunkom określonym w art. 77 i 78.

Artykuł 77 Odwołanie przekazanych uprawnień

426. Oddelegowanie uprawnień przewidziane w art. 16, 18, 19, 20, 21, 22, 30, 52, 56, 57, 60, 66 i 75 może zostać odwołane w dowolnym momencie przez Parlament Europejski lub Radę.

427. Instytucja, która rozpoczęła wewnętrzną procedurę w celu podjęcia decyzji, czy zamierza ona odwołać oddelegowanie uprawnień, informuje drugą instytucję i Komisję, odpowiednio wcześnie przed podjęciem ostatecznej decyzji, wskazując przekazane uprawnienia, które mogłyby zostać odwołane, oraz możliwe przyczyny tego odwołania.

428. Decyzja o odwołaniu kończy oddelegowanie uprawnień określonych w tej decyzji. Staje się ona skuteczna natychmiast lub od późniejszej daty, która jest w niej określona. Nie wpływa ona na ważność aktów delegowanych już obowiązujących. Jest ona publikowana w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej .

Artykuł 78 Sprzeciw wobec aktów delegowanych

429. Parlament Europejski i Rada mogą wyrazić sprzeciw wobec aktu delegowanego w terminie dwóch miesięcy, licząc od daty zawiadomienia. Z inicjatywy Parlamentu Europejskiego lub Rady termin ten jest przedłużany o miesiąc.

430. Jeśli po upływie tego terminu ani Parlament Europejski, ani Rada nie wyrażą sprzeciwu wobec aktu delegowanego lub jeśli przed tą datą Parlament Europejski i Rada poinformują Komisję, że postanowiły nie zgłaszać sprzeciwu, akt delegowany wchodzi z dniem podanym w tym akcie.

431. Jeśli Parlament Europejski lub Rada wyrażą sprzeciw wobec aktu delegowanego, nie wchodzi on w życie. Instytucja, która wyraża sprzeciw wobec aktu delegowanego, podaje uzasadnienie.

ROZDZIAŁ XIXPRZEPISY KOŃCOWE

Artykuł 79 Przepisy przejściowe

432. Niniejsze rozporządzenie nie unieważnia żadnej homologacji typu UE udzielonej pojazdom lub układom, częściom lub oddzielnym zespołom technicznym przed terminem określonym w art. 82 ust. 2.

433. Organy udzielające homologacji nadal udzielają rozszerzenia homologacji dla pojazdów, układów, części lub oddzielnych zespołów technicznych, o których mowa w ust. 1, zgodnie z dyrektywą 2002/24/WE oraz dyrektywami wymienionymi w art. 81 ust. 1.

Artykuł 80 Sprawozdanie

434. Nie później niż dnia 1 stycznia 2018 r. państwa członkowskie informują Komisję o stosowaniu procedur dotyczących homologacji typu ustanowionych w niniejszym rozporządzeniu.

435. Na podstawie informacji dostarczonych na mocy ust. 1 Komisja składa Parlamentowi Europejskiemu i Radzie sprawozdanie na temat stosowania niniejszego rozporządzenia nie później niż dnia 1 stycznia 2019 r.

Artykuł 81 Uchylenie

436. Niniejszym dyrektywy 93/14/EWG, 93/30/EWG , 93/33/EWG, 93/33/EWG, 95/1/WE, 97/24/WE, 2000/7/WE, 2002/24/WE, 2002/51/WE, 2009/62/WE, 2009/67/WE, 2009/78/WE, 2009/79/WE, 2009/80/WE i 2009/139/WE tracą moc od dnia, o którym mowa w art. 82 ust. 2.

437. Odniesienia do uchylonych dyrektyw należy traktować jako odniesienia do niniejszego rozporządzenia, a w przypadku dyrektywy 2002/24/WE odczytuje się je zgodnie z tabelą korelacji określoną w załączniku IX.

Artykuł 82 Wejście w życie i stosowanie

438. Niniejsze rozporządzenie wchodzi w życie dwudziestego dnia po jego opublikowaniu w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej.

439. Rozporządzenie stosuje się od dnia 1 stycznia 2013 r.

Niniejsze rozporządzenie wiąże w całości i jest bezpośrednio stosowane we wszystkich państwach członkowskich.

Sporządzono w Brukseli dnia […] r.

W imieniu Parlamentu Europejskiego W imieniu Rady

Przewodniczący Przewodniczący […] […]

SPIS TREŚCI

ZAŁĄCZNIK I – Kategorie i podkategorie pojazdów ZAŁĄCZNIK II – Wykaz wymogów do celów homologacji typu WE pojazdu ZAŁĄCZNIK III – Ograniczenia dla małych serii ZAŁĄCZNIK IV – Harmonogram zastosowania niniejszego rozporządzenia w odniesieniu do homologacji typu ZAŁĄCZNIK V – Przegląd badań i wymogów środowiskowych ZAŁĄCZNIK VI – Dopuszczalne wartości emisji zanieczyszczeń w odniesieniu do homologacji typu i zgodności produkcji (A) Dopuszczalne wartości emisji zanieczyszczeń; (B) Wartości progowe systemu diagnostyki pokładowej; (C) Dopuszczalne wartości emisji oparów; (D) Dopuszczalne wartości poziomu hałasu. ZAŁĄCZNIK VII – Trwałość urządzeń kontrolujących emisję zanieczyszczeń ZAŁĄCZNIK VIII – Wymogi w zakresie poprawy funkcjonalnego bezpieczeństwa ZAŁĄCZNIK IX – Tabela korelacji |

ZAŁĄCZNIK I

Kategorie pojazdów i typy pojazdów

Kategoria | Nazwa kategorii | Wspólne kryteria klasyfikacji |

L1e | Lekkie dwukołowe pojazdy silnikowe | (1) dwa koła i napęd zgodnie z art. 4 ust. 3 oraz (2) pojemność silnika ≤ 50 cm3 jeżeli silnik PI jest częścią konfiguracji napędu pojazdu. |

Podkategorie | Nazwa podkategorii | Dodatkowe kryteria klasyfikacji: |

L1Ae | Rower z napędem | (3) pojazd wyposażony w dodatkowy napęd, głównie w celu pomocy przy pedałowaniu, oraz (4) maksymalna prędkość konstrukcyjna ≤ 25 km/h oraz (5) moc dodatkowego napędu stopniowo się zmniejsza i w końcu spada do zera, gdy pojazd osiągnie prędkość 25 km/h oraz (6) dodatkowy napęd ma maksymalną ciągłą moc znamionową(1) ≤ 1 kW oraz (7) trzykołowe rowery z napędem zgodne z dodatkowymi kryteriami klasyfikacji (3), (4), (5) i (6) klasyfikowane są jako technicznie równorzędne z dwukołowymi rowerami z napędem. |

L1Be | Dwukołowy motorower | (3) maksymalna prędkość konstrukcyjna ≤ 25 km/h oraz (4) maksymalna ciągła moc znamionowa(1) ≤ 4 kW. |

Kategoria | Nazwa kategorii | Wspólne kryteria klasyfikacji |

L2e | Trzykołowy motorower | (1) trzy koła i napęd zgodnie z art. 4 ust. 3 oraz (2) pojemność silnika ≤ 50 cm3 jeżeli silnik PI jest częścią konfiguracji napędu pojazdu oraz (3) maksymalna prędkość konstrukcyjna ≤ 45 km/h oraz (4) maksymalna ciągła moc znamionowa(1) ≤ 4 kW. |

Kategoria | Nazwa kategorii | Wspólne kryteria klasyfikacji |

L3e(2) | Dwukołowy motocykl | 1) dwa koła i napęd zgodnie z art. 4 ust. 3 oraz 2) pojemność silnika > 50 cm3 jeżeli silnik PI jest częścią konfiguracji napędu pojazdu oraz 3) maksymalna prędkość konstrukcyjna > 45 km/h oraz 4) maksymalna ciągła moc znamionowa(1) > 4 kW. |

Podkategorie | Nazwa podkategorii | Dodatkowe kryteria klasyfikacji: |

L3e - A1 | Motocykl o niskich osiągach | (5) pojemność silnika ≤ 125 cm3 oraz (6) maksymalna ciągła moc znamionowa(1) ≤ 11 kW oraz (7) stosunek moc(1) / masa ≤ 0,1 kW/kg. |

L3e – A2 | Motocykl o średnich osiągach | (5) maksymalna ciągła moc znamionowa(1) ≤ 35 kW oraz (6) stosunek moc(1) / masa ≤ 0,2 kW/kg oraz (7) nie pochodzi z pojazdu wyposażonego w silnik o ponad dwukrotnie większej mocy(1). |

L3e - A3 | Motocykl o wysokich osiągach | 5) każdy inny pojazd kategorii L3e którego nie można sklasyfikować w oparciu o kryteria podkategorii A1 lub A2 dotyczące osiągów. |

Kategoria | Nazwa kategorii | Wspólne kryteria klasyfikacji |

L4e | Dwukołowy motocykl z bocznym wózkiem | (1) podstawowy pojazd silnikowy zgodny z kryteriami klasyfikacji i podklasyfikacji dla pojazdów L3e oraz (2) podstawowy pojazd silnikowy wyposażony w boczny wózek. |

Kategoria | Nazwa kategorii | Wspólne kryteria klasyfikacji |

L5e | Trzykołowy pojazd silnikowy | (1) trzy koła i napęd zgodnie z art. 4 ust. 3 oraz (2) jeżeli silnik PI jest częścią konfiguracji napędu pojazdu: pojemność silnika > 50 cm3 oraz (3) maksymalna prędkość konstrukcyjna > 45 km/h oraz (4) maksymalna ciągła moc znamionowa(1) > 4 kW. |

Podkategorie | Nazwa podkategorii | Dodatkowe kryteria klasyfikacji: |

L5Ae | Pojazd trzykołowy | 5) trzykołowe pojazdy silnikowe inne niż pojazdy zgodne ze szczegółowymi kryteriami klasyfikacji dla użytkowych pojazdów trzykołowych. |

L5Be | Użytkowy pojazd trzykołowy | (5) zaprojektowane i używane jako pojazdy użytkowe i charakteryzujące się zamkniętym przedziałem dla kierowcy i pasażerów dostępnym przez jedne lub więcej drzwi. |

L5Be - U | Pojazd trzykołowy do transportu towarów | 6) przeznaczone wyłącznie do transportu towarów i wyposażone w praktycznie prostą i poziomą skrzynię ładunkową spełniającą jedno z następujących kryteriów: (1) długośćskrzynia ładunkowa x szerokośćskrzynia ładunkowa > 0,3 x długośćpojazd x szerokośćpojazd lub (2) równoważna przestrzeń ładunkowa określona powyżej używana do instalacji maszyn lub wyposażenia. |

L5Be - P | Pojazd trzykołowy do przewozu pasażerów | (6) wyposażone w dwa, trzy lub cztery miejsca siedzące, łącznie z miejscem kierowcy, przy czym wszystkie z nich są wyposażone w pasy bezpieczeństwa. |

Kategoria | Nazwa kategorii | Wspólne kryteria klasyfikacji |

L6e | Lekki czterokołowiec | (1) cztery koła i napęd zgodnie z art. 4 ust. 3 oraz (2) maksymalna prędkość konstrukcyjna ≤ 45 km/h oraz (3) masa w stanie gotowym do jazdy ≤ 350 kg, wyłączając: a) masę akumulatorów w przypadku pojazdu hybrydowego lub pojazdu o napędzie w pełni elektrycznym lub b) wagę układu paliwa gazowego włącznie ze zbiornikami na paliwo gazowe w przypadku pojazdów z instalacją jedno-, dwu- lub wielopaliwową lub c) wagę zbiorników do przechowywania sprężonego powietrza w przypadku pojazdów napędzanych wstępnie sprężonym powietrzem |

Podkategorie | Nazwa podkategorii | Dodatkowe kryteria klasyfikacji: |

L6Ae | Lekki czterokołowiec drogowy | (4) pojazdy kategorii L6e niezgodne ze szczególnymi kryteriami klasyfikacji dla pojazdów podkategorii L6Be oraz (5) maksymalna ciągła moc znamionowa(1) ≤ 4 kW oraz (6) pojemność silnika ≤ 50 cm3 jeżeli silnik PI jest częścią konfiguracji napędu pojazdu. |

L6Be | Lekki czterokołowiec drogowy z nadwoziem | (4) zamknięty przedział dla kierowcy i pasażerów dostępny przez dwoje lub więcej drzwi oraz (5) maksymalna ciągła moc znamionowa(1) ≤ 6 kW oraz (6) pojemność silnika ≤ 50 cm3 jeżeli silnik PI jest częścią konfiguracji napędu pojazdu oraz (7) długośćpojazd x szerokośćpojazd ≤ 4.4 m2 przy czym maksymalna szerokośćpojazd ≤ 1.5 m. |

L6Be - U | Lekki czterokołowiec drogowy z nadwoziem do transportu towarów | 8) przeznaczone wyłącznie do transportu towarów i wyposażone w praktycznie prostą i poziomą skrzynię ładunkową spełniającą jedno z następujących kryteriów: a) długośćskrzynia ładunkowa x szerokośćskrzynia ładunkowa > 0,3 x długośćpojazd x szerokośćpojazd lub b) równoważna przestrzeń ładunkowa określona powyżej używana do instalacji maszyn lub wyposażenia. |

L6Be - P | Lekki czterokołowiec drogowy z nadwoziem do przewozu pasażerów | (8) pojazdy przeznaczone i używane głównie do przewozu pasażerów wyposażone w dwa miejsca siedzące, łącznie z miejscem kierowcy, przy czym obydwa są wyposażone w pasy bezpieczeństwa. |

Kategoria | Nazwa kategorii | Wspólne kryteria klasyfikacji |

L7e | Czterokołowiec | (1) cztery koła i napęd zgodnie z art. 4 ust. 3 oraz (2) maksymalna prędkość konstrukcyjna > 45 km/h oraz (3) masa w stanie gotowym do jazdy: a) ≤ 400 kg do przewozu pasażerów b) ≤ 550 kg do transportu towarów. masa w stanie gotowym do jazdy nie obejmuje: (1) masy akumulatorów w przypadku pojazdu hybrydowego lub pojazdu o napędzie w pełni elektrycznym lub (2) wagi układu paliwa gazowego włącznie ze zbiornikami na paliwo gazowe w przypadku pojazdów z instalacją jedno-, dwu- lub wielopaliwową lub (3) wagi zbiorników do przechowywania sprężonego powietrza w przypadku pojazdów napędzanych wstępnie sprężonym powietrzem; (4) maksymalna ciągła moc znamionowa(1) ≤ 15 kW. |

Podkategorie | Nazwa podkategorii | Dodatkowe kryteria klasyfikacji: |

L7Ae | Ciężki czterokołowiec drogowy | (5) pojazdy kategorii L7e niezgodne ze szczególnymi kryteriami klasyfikacji dla pojazdów podkategorii L7Be oraz (6) wyposażone w jedno lub dwa miejsca siedzące, łącznie z miejscem kierowcy. |

L7Be | Ciężki czterokołowiec drogowy z nadwoziem | (5) zamknięty przedział dla kierowcy i pasażerów dostępny przez dwoje lub więcej drzwi oraz (6) wyposażone w dwa, trzy lub cztery miejsca siedzące, łącznie z miejscem kierowcy. |

L7Be - U | Ciężki czterokołowiec drogowy z nadwoziem do transportu towarów | 7) przeznaczone wyłącznie do transportu towarów i wyposażone w praktycznie prostą i poziomą skrzynię ładunkową spełniającą jedno z następujących kryteriów: a) długośćskrzynia ładunkowa x szerokośćskrzynia ładunkowa > 0,3 x długośćpojazd x szerokośćpojazd lub b) równoważna przestrzeń ładunkowa określona powyżej używana do instalacji maszyn lub wyposażenia. |

L7Be - P | Ciężki czterokołowiec drogowy z nadwoziem do przewozu pasażerów | (7) pojazdy przeznaczone i używane głównie do przewozu pasażerów wyposażone w nie więcej niż cztery miejsca siedzące, łącznie z miejscem kierowcy, przy czym wszystkie z nich są wyposażone w pasy bezpieczeństwa. |

ZAŁĄCZNIK II

Wykaz wymogów do celów homologacji typu UE pojazdu

Nr | Artykuł | Przedmiot | Numer dokumentu | Kategorie pojazdów |

L1Ae | Rower z napędem | 20 |

L1Be | Dwukołowy motorower |

L2e | Trzykołowy motorower |

L3e | Dwukołowy motocykl | 50 |

L4e | Dwukołowy motocykl z bocznym wózkiem | 100 |

L5Ae | Pojazd trzykołowy | 50 |

L5Be | Użytkowy pojazd trzykołowy | 100 |

L6Ae | Lekki czterokołowiec drogowy | 20 |

L6Be | Lekki czterokołowiec drogowy z nadwoziem | 100 |

L7Ae | Ciężki czterokołowiec drogowy | 20 |

L7Be | Ciężki czterokołowiec drogowy z nadwoziem | 100 |

ZAŁĄCZNIK IV

Harmonogram zastosowania niniejszego rozporządzenia w odniesieniu do homologacji typu

Kategoria pojazdu | Etap Euro | Daty wprowadzenia w życie |

Nowe typy pojazdów Nieobowiązkowo | Nowe typy pojazdów Obowiązkowo | Istniejące typy pojazdów Obowiązkowo |

L1e — L7e | Euro 3(4) | 1 lipca 2013 r. | 1 stycznia 2014 r. | 1 stycznia 2015 r. |

Euro 4(5) | 1 stycznia 2015 r. | 1 stycznia 2017 r. | 1 stycznia 2018 r. |

Euro 5(6) | 1 stycznia 2018 r.(7) | 1 stycznia 2020 r.(7) | 1 stycznia 2021 r.(7) |

UWAGA: uwagi do załączników zestawiono na ostatniej stronie załącznika VIII

ZAŁĄCZNIK V

Badania i wymogi środowiskowe

Pojazdy kategorii L mogą uzyskać homologację typu wyłącznie wtedy, gdy spełniają one następujące wymagania w dziedzinie ochrony środowiska:

Typ badania | Opis | Wymogi: wartości graniczne | Wymogi: procedury badań |

I | Zanieczyszczenia z rury wydechowej po rozruchu silnika zimnego | Załącznik VI(A) | . |

II | - PI lub hybrydowy(8) wyposażony w PI: emisje CO na biegu jałowym i podwyższonym biegu jałowym - CI lub hybrydowy z silnikiem CI: badanie przy swobodnym przyspieszeniu | Dyrektywa 96/96/WE(9) zmieniona dyrektywą 2009/40/WE(10) | Dyrektywa 96/96/WE zmieniona dyrektywą 2009/40/WE |

III | Emisje gazów ze skrzyni korbowej | Emisja zerowa, zamknięta skrzynia korbowa. Emisje gazów ze skrzyni korbowej pojazdu nie mogą trafiać bezpośrednio do atmosfery przez cały okres jego użytkowania. |

IV | Emisje oparów | Załącznik VI(C) |

V | Trwałość urządzeń kontrolujących emisję zanieczyszczeń | Załączniki VI i VII |

VI | Badanie w niskiej temperaturze | Nie dotyczy | Nie dotyczy |

VII | Emisja CO2 / zużycie paliwa | Pomiar i podawanie wyników – brak wartości granicznych do celów homologacji typu |

VIII | Systemy diagnostyki pokładowej (OBD) | Załącznik VI(B) |

IX | Poziom hałasu | Załącznik VI(D) |

X | Zgodność elektromagnetyczna | Regulamin EKG ONZ nr 10(11) | Regulamin EKG ONZ nr 10 |

UWAGA: uwagi do załączników zestawiono na ostatniej stronie załącznika VIII

ZAŁĄCZNIK VI

Dopuszczalne wartości emisji zanieczyszczeń, wartości progowe OBD oraz dopuszczalny poziom hałasu w odniesieniu do homologacji typu i zgodności produkcji

(A) Dopuszczalne wartości emisji zanieczyszczeń z rury wydechowej po rozruchu silnika zimnego

(A1) Euro 3 (4)

OT1 (mg / km) | OT2 (mg / km) | OT3 (mg / km) |

L1Be L2e L6Ae | - Dwukołowy motorower - Trzykołowy motorower Lekki czterokołowiec drogowy | PI, CI lub hybrydowy | Euro 4 | 3610 | 2690 | 850 | Regulamin EKG ONZ nr 47 |

L3e(5) L4e(14) L5Ae L7Ae | - Dwukołowy motocykl z bocznym wózkiem lub bez niego - Pojazd trzykołowy - Ciężki czterokołowiec drogowy | PI vmax < 130 km/h | Euro 4 | 2170 | 1400 | 350 | WMTC, etap 2 |

PI vmax ≥ 130 km/h | 2170 | 630 | 450 | WMTC, etap 2 |

CI lub hybrydowy | 2170 | 630 | 900 | WMTC, etap 2 |

(B2) Euro 5 (6) , OBD etap I, i( 7) OBD etap II

L3e(5) L4e(14) | - Dwukołowy motocykl(20) z bocznym wózkiem lub bez niego | PI(18) | Euro 5 | 2 000 | SHED |

L5Ae | Pojazd trzykołowy | PI(18) | Euro 4 |

L6Ae | Lekki czterokołowiec drogowyczterokołowiec drogowy | PI(18) | Euro 4 |

L7Ae | Ciężki czterokołowiec drogowyczterokołowiec drogowy | PI(18) | Euro 4 |

(C2) Euro 5 (6)

Klasa pojazdu(19) | Nazwa kategorii pojazdu | Klasa napędu | Poziom Euro | Badanie przepuszczalności (mg / m2 / dzień) | Masa wszystkich węglowodorów (THC) w badaniu SHED (mg / badanie) |

Zbiornik paliwa | Przewody paliwowe | Pojazd |

L1Ae | Rower z napędem | PI(18) | Euro 5 | 1500 | 15000 | 1500 |

L1Be | Dwukołowy motorower | Euro 5 | 1500 | 15000 | 1500 |

L2e | Trzykołowy motorower | Euro 5 | 1500 | 15000 | 1500 |

L3e(6) L4e(14) | - Dwukołowy motocykl z bocznym wózkiem lub bez niego | Euro 6 | 1500 |

L5Ae | Pojazd trzykołowy | Euro 5 | 1500 |

L5Be | Użytkowy pojazd trzykołowy | Euro 5 | 1500 | 15000 | 1500 |

L6Ae | Lekki czterokołowiec drogowyczterokołowiec drogowy | Euro 5 | 1500 |

L6Be | Lekki czterokołowiec drogowy z nadwoziem | Euro 5 | 1500 | 15000 | 1500 |

L7Ae | Ciężki czterokołowiec drogowyczterokołowiec drogowy | Euro 5 | 1500 |

L7Be | Ciężki czterokołowiec drogowy z nadwoziem | Euro 5 | 1500 | 15000 | 1500 |

UWAGA: uwagi do załączników zestawiono na ostatniej stronie załącznika VIII

(D) Ograniczenia poziomu hałasu — Euro 3 (4) , Euro 4 (5) , Euro 5 (6)

Kategoria pojazdu | Nazwa kategorii pojazdu | Poziom hałasu Euro 3(21) (dB(A)) | Procedura badania Euro 3(4) | Poziom hałasu Euro 4(21) (dB(A)) | Procedura badania Euro 4(5) | Poziom hałasu Euro 5(22) (dB(A)) | Procedura badania Euro 5(6) |

L1Ae | Rower z napędem | 63 | Akt delegowany/ Regulamin EKG ONZ nr 63 | 63(21) | Akt delegowany/ Regulamin EKG ONZ nr 63 | Regulamin EKG ONZ nr 63 |

L1Be | Dwukołowy motorower vmax ≥ 25 km/h | 66 | 66 |

Dwukołowy motorower vmax ≥ 45 km/h | 71 | 71 |

L2e | Trzykołowy motorower | 76 | Akt delegowany/ Regulamin EKG ONZ nr 9 | 76 | Akt delegowany/ Regulamin EKG ONZ nr 9 | Regulamin EKG ONZ nr 9 |

L3e | Dwukołowy motocykl Pojemność silnika ≤ 80 cm3 | 75 | Akt delegowany/ Regulamin EKG ONZ nr 41 | 75 | Akt delegowany/ Regulamin EKG ONZ nr 41 | Regulamin EKG ONZ nr 41 |

Dwukołowy motocykl 80 cm3 < Pojemność silnika ≤ 175 cm3 | 77 | 77 |

Dwukołowy motocykl Pojemność silnika > 175 cm3 | 80 | 80 |

L4e | Dwukołowy motocykl z bocznym wózkiem | 80 | 80 |

L5Ae | Pojazd trzykołowy | 80 | Akt delegowany/ Regulamin EKG ONZ nr 9 | 80 | Akt delegowany/ Regulamin EKG ONZ nr 9 | Regulamin EKG ONZ nr 9 |

L5Be | Użytkowy pojazd trzykołowy | 80 | 80 |

L6Ae | Lekki czterokołowiec drogowy | 80 | Akt delegowany/ Regulamin EKG ONZ nr 63 | 80 | Akt delegowany/ Regulamin EKG ONZ nr 63 | Regulamin EKG ONZ nr 63 |

L6Be | Lekki czterokołowiec drogowy z nadwoziem | 80 | Akt delegowany/ Regulamin EKG ONZ nr 9 | 80 | Akt delegowany/ Regulamin EKG ONZ nr 9 | Regulamin EKG ONZ nr 9 |

L7Ae | Ciężki czterokołowiec drogowyczterokołowiec drogowy | 80 | 80 |

L7Be | Ciężki czterokołowiec drogowy z nadwoziem | 80 | 80 |

UWAGA: uwagi do załączników zestawiono na ostatniej stronie załącznika VIII

ZAŁĄCZNIK VII

Trwałość urządzeń kontrolujących emisję zanieczyszczeń

(A) Trwałość wyrażona w kilometrach dla pojazdów kategorii L

Nazwa kategorii | Nazwa kategorii pojazdu | Trwałość wyrażona w kilometrach Euro 3(4) (km) | Trwałość wyrażona w kilometrach Euro 4(5) (km) | Trwałość wyrażona w kilometrach(7) Euro 5(6)(km) |

L1Ae | Rower z napędem | 5 000 | 5 500 | 6 000 |

L1Be L2e L6Ae | - Dwukołowy motorower - Trzykołowy motorower - Lekki czterokołowiec drogowy | 10 000 | 11 000 | 12 000 |

L3e L4e(14) L5e L6Be L7Be | - Dwukołowy motocykl z bocznym wózkiem lub bez niego (vmax < 130 km/h) - Pojazd trzykołowy - Lekki czterokołowiec drogowy z nadwoziem - Ciężki czterokołowiec drogowy z nadwoziem | 18 000 | 20 000 | 30 000 |

L3e L4e(14) L7Ae | - Dwukołowy motocykl z bocznym wózkiem lub bez niego (vmax ≥ 130 km/h) - Ciężki czterokołowiec drogowyczterokołowiec drogowy | 30 000 | 35 000 | 50 000 |

(B) Współczynniki pogarszania jakości (DF):

Kategoria pojazdu | Nazwa kategorii pojazdu | Euro 3(4) DF (-) | Euro 4(5) DF (-) | Euro 5(6) DF+(7) (- ) |

Obowiązek montowania zaawansowanych układów hamulcowych(26) | Cztery lata po terminie, o którym mowa w art. 82 akapit drugi. | a) nowe motocykle(27) podkategorii L3e–A1, które są sprzedawane, rejestrowane i przekazywane do eksploatacji są wyposażone w przeciwblokujący(28) lub kombinowany układ hamulcowy(29) lub obydwa typy zaawansowanych układów hamulcowych, w zależności od wyboru producenta; b) nowe motocykle podkategorii L3e–A2 i L3e–A3, które są sprzedawane, rejestrowane i dopuszczane do ruchu są wyposażone w układ przeciwblokujący. |

Bezpieczne pokonywanie zakrętów na drogach utwardzonych | Termin o którym mowa w art. 82 akapit drugi. | Pojazdy kategorii L mają być skonstruowane w sposób umożliwiający w dowolnym momencie obracanie się każdego koła z inną prędkością, aby zapewnić bezpieczne pokonywanie zakrętów na drogach utwardzonych. Jeżeli pojazd trzy- lub czterokołowy jest wyposażony w mechanizm różnicowy z blokadą, musi on być zaprojektowany w taki sposób, by umożliwiać odblokowanie. |

Poprawa widoczności pojazdu i kierowcy poprzez automatyczne włączanie świateł(30) | Termin o którym mowa w art. 82 akapit drugi. | Aby poprawić ich widoczność pojazdy kategorii L są wyposażone w następujące urządzenia: a) dla pojazdów L1e: urządzenia oświetleniowe i sygnalizacji świetlnej zgodne z regulaminem EKG ONZ nr 74 zmiana 2, które wprowadza wymóg automatycznego włączania świateł; b) dla pojazdów L3e: w zależności od wyboru producenta, urządzenia oświetleniowe i sygnalizacji świetlnej zgodne z regulaminem EKG ONZ nr 53 zmiana 2, poprawki 1 i 2, lub zastosować dedykowane światła dzienne (DRL) zgodne z regulaminem EKG ONZ nr 87 zmiana 2, poprawki 1 i 2; c) dla wszystkich pozostałych podkategorii pojazdów kategorii L: układ oświetlenia automatycznie włączający światła lub, w zależności od wyboru producenta, włączane automatycznie dedykowane światła dzienne(31). |

UWAGA: uwagi do załączników zestawiono na ostatniej stronie załącznika VIII

Uwagi wyjaśniające do załączników I do VIII

(1) Ograniczenia mocy określone w załączniku I oparte są o maksymalną ciągłą moc znamionową niezależnie od konfiguracji napędu pojazdu.

(2) Dalsza klasyfikacja pojazdów kategorii L3e (w zależności, czy prędkość konstrukcyjna pojazdu jest mniejsza lub równa 130 km/h lub większa niż 130 km/h) jest niezależna od klasyfikacji według klas efektywności napędu: A1 (mimo, że raczej nie osiągnie 130 km/h ), A2 i A3.

(3) Zaawansowane układy hamulcowe są obowiązkowe jedynie w przypadku pojazdów kategorii L3 zgodnie z załącznikiem VIII

(4) Kategoria L3e: Euro 4.

(5) Kategoria L3e: Euro 5.

(6) Kategoria L3e: Euro 6.

(7) Zob. art. 21 ust. 4 i 5

(8) Jeżeli silniki (hybrydowe) są wyposażone w funkcję stop/start, producent musi zapewnić, aby silnik spalinowy pracował na biegu jałowym i podwyższonym biegu jałowym. Pojazd musi być w stanie przejść badanie swobodnego przyspieszania dla napędów obejmujących silnik z zapłonem samoczynnym.

(9) Dz.U. L 282 z 1.11.1996, s. 64.

(10) Dz.U. L 141 z 6.6.2009, s. 12.

(11) Dz.U. L 116/1 z 8.5.2010, s. 1.

(12) Dz.U. C […] z […], s. […], łącznie z udziałem pracy zimnego silnika

(13) Dz.U. C […] z […], s. […].

(14) Tylko dwukołowe motocykle podstawowe do których zamontowany jest wózek boczny muszą spełniać odpowiednie wymogi w zakresie ograniczeń emisji

(15) Wyłącznie silniki CI, koncepcja silnika hybrydowego obejmuje silnik CI.

(16) Stosuje się jedynie do silników typu wtrysku bezpośredniego.

(17) W badaniu efektywności środowiskowej określonym w art. 21 ust. 4 zbadana zostanie także możliwość wykonania badania emisji dla pojazdów kategorii L3e, L5Ae i L7Ae w ramach poprawionego WMTC (światowego cyklu testowego dla motocykli).

(18) Pojazdy z silnikiem PI, napędzane benzyną, mieszankami benzyny lub etanolem.

(19) W badaniu efektywności środowiskowej zbadana zostanie opłacalność kontroli emisji oparów zgodnie z art. 21 ust. 5. Możliwe, że w badaniu poddane ocenie zostanie także badanie przepuszczalności zbiornika paliwa i przewodów układu paliwowego pod względem oparów alternatywnie dla badania SHED dla podkategorii pojazdów, które nie były jeszcze poddane badaniu emisji oparów, zob. art. 21 ust.4 i 5.

(20) vmax ≥ 130 km/h

(21) Dopóki UE nie przystąpi do regulaminów EKG ONZ nr 9, 41 i 63 i nie przyjmie tych regulaminów w ramach WP29 EKG ONZ, łącznie ze związanymi z tym równoważnymi ograniczeniami hałasu dla etapów Euro3 i Euro4, pojazdy muszą spełniać wymogi w zakresie ograniczeń wymienionych w załączniku VI(D). Gdy UE przyjmie regulaminy EKG ONZ nr 9, 41 i 63, staną się one obowiązujące wraz z ograniczeniami hałasu równoważnymi do ograniczeń wymienionych w załączniku VI(D) i zastąpią procedury badań określone w akcie delegowanym.

(22) Ograniczenia hałasu dla etapu Euro 5 mają zostać zmodyfikowane w oddzielnym akcie prawnym przyjętym w ramach procedury współdecyzji.

(23) Akt delegowany przyjęty na mocy niniejszego rozporządzenia zawiera procedury badań hałasu i zostanie zastąpiony regulaminami EKG ONZ nr 9, 41 i 63.

(24) Jedynie dla silników typu wtrysku bezpośredniego i silników z zapłonem samoczynnym

(25) Stosuje się także do pojazdów hybrydowych

(26) „Zaawansowany układ hamulcowy” oznacza przeciwblokujący układ hamulcowy, kombinowany układ hamulcowy lub oba te układy. Skuteczność zaawansowanych układów hamulcowych bada się zgodnie z wymogami określonymi w akcie delegowanym.

(27) Pojazdy kategorii L4e (motocykle z wózkami bocznymi) są wyłączone z wymogów a) i b) w sprawie obowiązkowego montażu zaawansowanych układów hamulcowych.

(28) „Przeciwblokujący układ hamulcowy” oznacza układ, który wyczuwa poślizg kół i automatycznie moduluje ciśnienie, wytwarzając siły hamowania przy kołach, które ograniczają stopień poślizgu.

(29) „Kombinowany układ hamulcowy” oznacza:

a) w pojazdach kategorii L1e i L3e: układ hamulcowy, w którym za pomocą pojedynczego organu sterującego uruchamiane są przynajmniej dwa hamulce na dwóch różnych kołach;

b) w pojazdach kategorii L4e: układ hamulcowy, w którym za pomocą pojedynczego organu sterującego uruchamiane są przynajmniej hamulce na przednim i tylnym kole (jeżeli ten sam układ hamulcowy działa na koło tylne i koło wózka bocznego, traktowany jest on jako hamulec tylny);

c) w pojazdach kategorii L2e, L5e, L6e i L7e: układ hamulcowy, w którym za pomocą pojedynczego organu sterującego uruchamiane są hamulce na wszystkich kołach.

(30) „Automatyczne włączanie się” oznacza układ oświetleniowy, który zostaje włączony kiedy włącznik zapłonu lub włącznik silnika jest w pozycji włączonej.

(31) Aby umożliwić uruchomienie silnika spalinowego, układ oświetleniowy może być wyłączony podczas okresu rozruchu i następującego po nim okresu niedłuższego niż 10 s.

Załącznik IX

Tablica korelacji ( 32)

Dyrektywa 2002/24/WE | Niniejsze rozporządzenie |

Art. 1 ust 1 akapit pierwszy | Art. 2 ust. 1 |

Art. 1 ust 1 akapit drugi | Art. 2 ust. 2 |

Art. 1 ust. 2 lit. a) ppkt (i) | Art. 4 ust. 2 lit. a) i b) |

Art. 1 ust. 2 lit. a) ppkt (ii) | Art. 4 ust. 2 lit. b) |

Art. 1 ust. 2 lit. b) | Art. 4 ust. 2 lit. c) i art. 4 ust. 2 lit. d) |

Art. 1 ust. 2 pkt 2 lit. c) | Art. 4 lit. e) |

Art. 1 ust. 3 lit. a) | Art. 4 lit. f) |

Art. 1 ustęp 3 lit. a) | Art. 4 lit. g) |

Art. 2 | Art. 3 |

Art. 3 | Art. 23 |

Art. 4 ust. 1 | Art. 27 ust. 2 |

Art. 4 ust. 2 | Art. 27 ust. 1 |

Art. 4 ust. 3 | Art. 5 ust. 4 |

Art. 4 ust. 4 | - |

Art. 4 ust. 5 | Art. 31 ust. 1 |

Art. 4 ust. 6 | Art. 27 ust. 3 |

Art. 5 ust. 1 | Art. 27 ust. 10 |

Art. 5 ust. 2 | Art. 28 ust. 2 |

Art. 5 ust. 3 | Art. 28 ust. 1 lit. b) |

Art. 6 ust. 1 | Art. 27 ust. 5 |

Art. 6 ust 2 akapit pierwszy | Art. 27 ust. 7 |

Art. 6 ust 2 akapit drugi | Art. 27 ust. 8 |

Art. 7 ust 1 akapit pierwszy | Art. 36 ust. 1 |

Art. 7 ust 1 akapit drugi | Art. 36 ust. 4 |

Art. 7 ust. 2 | Art. 36 ust. 2 |

Art. 7 ust. 3 | Art. 36 ust. 5 |

Art. 7 ust. 4 | Art. 37 ust. 2 |

Art. 7 ust. 5 | Art. 59 ust 2 akapit pierwszy |

Art. 7 ust. 6 | Art. 59 ust 2 akapit drugi |

Art. 8 ust. 1 | Art. 37 ust. 1 |

Art. 8 ust 2 akapit pierwszy | Art. 37 ust. 2 |

Art. 8 ust 2 akapit drugi | Art. 37 ust. 3 |

Uwaga (32): wymienione w artykule 81.

Dyrektywa 2002/24/WE | Niniejsze rozporządzenie |

Art. 9 ust. 1 | Art. 46 |

Art. 9 ust. 2 | Art. 32 ust. 1 |

Art. 9 ust. 3 | Art. 32 ust. 2 |

Art. 9 ust. 4 | Art. 33 |

Art. 9 ust. 5 | Art. 34 ust. 3 |

Art. 10 ust. 1 | Art. 31 ust. 4 |

Art. 10 ust. 2 | Art. 51 ust. 3 |

Art. 10 ust. 3 | Art. 35 ust. 4 |

Art. 10 ust. 4 | Art. 51 ust. 7 |

Art. 11 | - |

Art. 12 | Art. 50 ust. 1 |

Art. 13 | - |

Art. 14 ust. 1 lit. a) | Art. 5 ust. 1 |

Art. 14 ust. 1 lit. b) ppkt (i) | Art. 66 ust. 9 |

Art. 14 ust. 1 lit. b), ppkt (ii). | Art. 64 ust. 8 |

Art. 14 ust. 2 akapit pierwszy | - |

Art. 14 ust. 2 akapit drugi | Art. 66 ust. 10 |

Art. 15 ust. 1 | Art. 45 |

Art. 15 ust. 2 | Art. 47 |

Art. 15 ust 3 akapit pierwszy lit. a) pkt i) | Art. 40 |

Art. 15, ust. 3 akapit pierwszy lit. a) pkt ii) | Art. 2 ust. 2 lit. e) |

Art. 15 ust 3 akapit drugi | - |

Art. 15 ust 3 lit. b) akapit trzeci | - |

Art. 15 ust 3 lit. b) akapit drugi | - |

Art. 15 ust 3 lit. b) akapit trzeci | - |

Art. 15 ust 3 lit. b) akapit czwarty | - |

Art. 15 ust. 4 | - |

Art. 16 ust 1 akapit pierwszy | - |

Art. 16 ust 1 akapit drugi | - |

Art. 16 ust 2 akapit pierwszy | - |

Art. 16 ust 2 akapit drugi | - |

Art. 16 ust. 3 | Art. 38 |

Artykuł 17 | Art. 39 |

Art. 18 ust. 1 | Art. 74 ust. 1 |

Art. 18 ust. 2 | Art. 74 ust. 2 |

Art. 18 ust. 3 | - |

Art. 19 | Art. 81 |

Art. 20 | Art. 82 ust. 2 |

Dyrektywa 2002/24/WE | Niniejsze rozporządzenie |

Art. 21 | Art. 79 ust. 1 |

Art. 22 | - |

Art. 23 | Art. 82 ust. 1 |

Art. 24 | - |

[1] Dz.U. L 124 z 9.5.2002, s. 1.

[2] Dz.U. L 121 z 15.5.1993, s. 1.

[3] Dz.U. L 188 z 29.7.1993, s. 1.

[4] Dz.U. L 188 z 29.7.1993, s. 32.

[5] Dz.U. L 311 z 14.12.1993, s. 76.

[6] Dz.U. L 52 z 8.3.1995, s. 1.

[7] Dz.U. L 226 z 18.8.1997, s. 1.

[8] Dz.U. L 106 z 3.5.2000, s. 1.

[9] Dz.U. L 252 z 20.9.2002, s. 20.

[10] Dz.U. L 198 z 30.7.2009, s. 20.

[11] Dz.U. L 222 z 25.8.2009, s. 1.

[12] Dz.U. L 231 z 3.9.2009, s. 8.

[13] Dz.U. L 201 z 1.8.2009, s. 29.

[14] Dz.U. L 202 z 4.8.2009, s. 16.

[15] Dz.U. L 322 z 9.12.2009, s. 3.

[16] http://ec.europa.eu/enterprise/automotive/pagesbackground/competitiveness/cars21.htm.

[17] http://ec.europa.eu/enterprise/automotive/pagesbackground/competitiveness/cars21finalreport.pdf.

[18] COM(2008) 33 wersja ostateczna z 30.1.2008, wniosek nr 49, s. 32.

[19] http://ec.europa.eu/environment/archives/cafe/general/keydocs.htm.

[20] http://www.erscharter.eu/.

[21] Dz.U. L 218 z 13.8.2008, s. 82.

[22] http://ec.europa.eu/enterprise/automotive/consultation/2_3_wheelers/index.htm.

[23] http://ec.europa.eu/enterprise/automotive/consultation/2_3_wheelers/contributions.htm.

[24] http://circa.europa.eu/Public/irc/enterprise/automotive/library?l=/mcwg_motorcycle&vm=detailed&sb=Title.

[25] http://ec.europa.eu/enterprise/automotive/consultation/2_3_wheelers/results_report.pdf.

[26] Dz.U. L […] z […], s. […].

[27] Dz.U. L […] z […], s. […].

[28] COM(2007) 22 wersja ostateczna.

[29] Dz.U. L 346 z 17.12.1997, s. 78.

[30] http://www.unece.org/trans/main/wp29/wp29wgs/wp29gen/wp29pub/wp29pub2002e.pdf.

[31] [….add link when published]

[32] Dz.U. L 218 z 13.8.2008, s. 30.

[33] Dz.U. L 184 z 17.7.1999, s. 23.

[34] Dz.U. L 322 z 9.12.2009, s. 3.

[35] Dz.U. L 202 z 4.8.2009, s. 16.

[36] Dz.U. L 201 z 1.8.2009, s. 29.

[37] Dz.U. L 231 z 3.9.2009, s. 8.

[38] Dz.U. L 222 z 25.8.2009, s. 1.

[39] Dz.U. L 198 z 30.7.2009, s. 20.

[40] Dz.U. L 252 z 20.9.2002, s. 20.

[41] Dz.U. L 124/1 z 9.5.2002, s. 1.

[42] Dz.U. L 106 z 3.5.2000, s. 1.

[43] Dz.U. L 226 z 18.8.1997, s. 1.

[44] Dz.U. L 52 z 8.3.1995, s. 1.

[45] Dz.U. L 311 z 14.12.1993, s. 76.

[46] Dz.U. L 188 z 29.7.1993, s. 32.

[47] Dz.U. L 188 z 29.7.1993, s. 11.

[48] Dz.U. L 121 z 15.5.1993, s. 1.

[49] Dz.U. L 171 z 9.7.2003, s. 1..

[50] Dz.U. L 157 z 9.6.2006, s. 24..

[51] Dz.U. L 59 z 27.2.1998, s. 1.

[52] Dz.U. L 263 z 9.10.2007, s. 1.

[53] Dz.U. L 403 z 30.12.2006, przekształcona dyrektywa w sprawie praw jazdy 2006/126/WE, s. 21, definicje osiągów, kategorie A1 i A2.

[54] http://ec.europa.eu/enterprise/sectors/automotive/technical-harmonisation/global-harmonisation/index_en.htm#h2-1

[55] Dz.U. L 138 z 1.6.1999, s. 57..

[56] Dz.U. L 138 z 1.6.1999, s. 57..