[pic] | KOMISJA EUROPEJSKA |

Bruksela, dnia 19.2.2010

KOM(2010)55 wersja ostateczna

2010/0037 (NLE)

Wniosek

DECYZJA RADY

w sprawie stanowiska Unii w ramach Wspólnego Komitetu Współpracy Celnej UE-Japonia dotyczącego wzajemnego uznawania programów upoważnionego przedsiębiorcy w Unii Europejskiej i w Japonii

UZASADNIENIE

KONTEKST WNIOSKU

1. Stosunki między Unią Europejską a Japonią w dziedzinie ceł reguluje Umowa o współpracy i wzajemnej pomocy administracyjnej w sprawach celnych[1], która weszła w życie dnia 1 lutego 2008 r.

2. Zgodnie z Umową o współpracy i wzajemnej pomocy administracyjnej w sprawach celnych współpraca celna obejmuje wszelkie sprawy związane ze stosowaniem przepisów celnych. Umowa o współpracy i wzajemnej pomocy administracyjnej w sprawach celnych zobowiązuje również Unię i Japonię do podjęcia wspólnych wysiłków w celu wzmocnienia działań służących rozwojowi wymiany handlowej w dziedzinie ceł zgodnie z międzynarodowymi standardami[2].

3. Wzajemne uznawanie programów upoważnionego przedsiębiorcy ( Authorised Economic Operator - AEO) i środków bezpieczeństwa przyczynia się jednocześnie do poprawy bezpieczeństwa całego łańcucha dostaw, jak i do ułatwienia wymiany handlowej. Konsoliduje ono na poziomie międzynarodowym podejście przyjęte w Strukturze Norm Bezpieczeństwa WCO ( WCO SAFE Framework of Standards ). Jest ono odpowiedzią na troskę przedsiębiorców w Europie i na całym świecie, aby nie dopuścić do zwiększenia obowiązków i ujednolicić celne procedury bezpieczeństwa.

4. W dniu 11 lutego 2008 r. na pierwszym posiedzeniu Wspólnego Komitetu Współpracy Celnej, powołanego na mocy Umowy o współpracy i wzajemnej pomocy administracyjnej w sprawach celnych, UE i Japonia potwierdziły, że takie wzajemne uznawanie między EU i Japonią jest priorytetem.

5. Na drugim posiedzeniu Wspólnego Komitetu Współpracy Celnej w dniu 17 września 2009 r. potwierdzono, że przepisy dotyczące AEO, które obowiązują w UE i Japonii, są podobne i stosuje się je w ten sam sposób. Osiągnięto także porozumienie się w sprawie natychmiastowych korzyści, jakie można uzyskać w wyniku wzajemnego uznawania. Wobec powyższego Wspólny Komitet Współpracy Celnej zaprosił Komisję Europejską oraz Urząd ds. Ceł i Taryf Japonii do przygotowania na początku 2010 r. wniosku w sprawie decyzji Wspólnego Komitetu Współpracy Celnej, której celem będzie wprowadzenie wzajemnego uznawania i przyznanie takich samych korzyści przedsiębiorcom obu stron.

KONSULTACJE Z ZAINTERESOWANYMI STRONAMI ORAZ OCENA SKUTKÓW

6. W ramach Wspólnego Komitetu Współpracy Celnej UE-Japonia i Grupy ds. Unii Celnej (Prawodawstwo i polityka celna) Rady Unii Europejskiej przeprowadzono konsultacje z państwami członkowskimi.

7. Nie ma potrzeby przeprowadzania oceny skutków, o ile decyzja wprowadza w życie Umowę o współpracy i wzajemnej pomocy administracyjnej w sprawach celnych nie zmieniając jej treści.

ASPEKTY PRAWNE WNIOSKU

8. Rada proszona jest o przyjęcie stanowiska Unii w sprawie projektu decyzji Wspólnego Komitetu Współpracy Celnej na podstawie art. 207 ust. 4 akapit pierwszy w związku z art. 218 ust. 9 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej.

9. Podstawa prawna projektu decyzji Wspólnego Komitetu Współpracy Celnej jest określona w art. 21 ust. 2 lit. b) Umowy o współpracy i wzajemnej pomocy administracyjnej w sprawach celnych.

10. Niniejszy wniosek wchodzi w zakres wspólnej polityki handlowej, która podlega wyłącznej kompetencji Unii. Zasada pomocniczości nie ma zatem zastosowania.

WPłYW NA BUDżET

Wniosek nie ma bezpośredniego wpływu finansowego na budżet Unii

OCHRONA DANYCH

11. Japoński system ochrony danych jest prawidłowy w rozumieniu art. 9 rozporządzenia (WE) nr 45/2001. Jest on zdefiniowany w japońskim prawie celnym (art. 108-2), ustawie o międzynarodowej pomocy w prowadzeniu dochodzeń i innych powiązanych z nimi kwestiach (art. 1 i 3), ustawie o państwowej służbie publicznej (art. 100), ustawie o ochronie danych osobowych znajdujących się w posiadaniu organów administracji (art. 8) i ustawie o dostępie do informacji znajdujących się w posiadaniu organów administracji (art. 5).

12. Postanowienia sekcji IV, pkt 5) i 6) projektu decyzji Wspólnego Komitetu Współpracy Celnej mają zapewnić, że administracje celne zobowiążą się do ochrony otrzymywanych przez nie danych osobowych oraz wprowadzić ograniczenie ich wykorzystania do określonych celów.

13. Przetwarzanie danych osobowych w ramach wymiany z Japonią informacji dotyczących AEO na podstawie sekcji IV projektu decyzji Wspólnego Komitetu Współpracy Celnej jest zatem zgodne z podstawowymi zasadami w rozumieniu art. 25 dyrektywy 95/46/WE, zgodnie z którym dane muszą być przetwarzane rzetelnie i legalnie; przetwarzane w ograniczonych i jednoznacznych celach; prawidłowe, stosowne i nienadmierne ilościowo; dokładne, przechowywane przez czas nie dłuższy niż jest to konieczne; przetwarzane z poszanowaniem praw osoby, której dotyczą; muszą być bezpieczne; i nie przekazywane stronom trzecim bez stosownych zabezpieczeń.

2010/0037 (NLE)

Wniosek

DECYZJA RADY

z dnia […] r.

w sprawie stanowiska Unii w ramach Wspólnego Komitetu Współpracy Celnej UE-Japonia dotyczącego wzajemnego uznawania programów upoważnionych przedsiębiorców w Unii Europejskiej i w Japonii

RADA UNII EUROPEJSKIEJ,

uwzględniając Traktat o funkcjonowaniu Unii Europejskiej, w szczególności jego art. 207 ust. 4 akapit pierwszy, w związku z jego art. 218 ust. 9,

uwzględniając wniosek Komisji Europejskiej,

a także mając na uwadze, co następuje:

14. Artykuł 4 ust. 3 Umowy o współpracy i wzajemnej pomocy administracyjnej w sprawach celnych między Wspólnotą Europejską a Japonią[3] wzywa do rozwoju współpracy celnej w celu ułatwienia wymiany handlowej.

15. Wzajemne uznawanie programów upoważnionych przedsiębiorców (AEO) poprawia bezpieczeństwo całego łańcucha dostaw i przyczynia się do wzrostu międzynarodowych przepływów handlowych.

16. Należy zatem wprowadzić wzajemne uznawanie w celu wdrożenia umowy oraz ułatwienia pracy przedsiębiorców i administracji celnych.

17. Wzajemne uznawanie zostanie wprowadzone decyzją Wspólnego Komitetu Współpracy Celnej ustanowionego na mocy Umowy o współpracy i wzajemnej pomocy administracyjnej w sprawach celnych.

18. Unia powinna zatem zająć na forum Wspólnego Komitetu Współpracy Celnej stanowisko określone w załączonym projekcie decyzji,

PRZYJMUJE NINIEJSZĄ DECYZJĘ:

Artykuł 1

Stanowisko, które ma zostać przyjęte przez Unię w ramach Wspólnego Komitetu Współpracy Celnej ustanowionego na mocy Umowy między Wspólnotą Europejską a Rządem Japonii o współpracy i wzajemnej pomocy administracyjnej w sprawach celnych w odniesieniu do wzajemnego uznawania programów upoważnionych przedsiębiorców w Unii Europejskiej i w Japonii, jest określone w załączonym projekcie decyzji Wspólnego Komitetu Współpracy Celnej.

Artykuł 2

Decyzja Wspólnego Komitetu Współpracy Celnej zostanie opublikowana w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej .

Sporządzono w Brukseli dnia […] r.

W imieniu Rady

Przewodniczący

ZAŁĄCZNIK

Wniosek

DECYZJA WSPÓLNEGO KOMITETU WSPÓŁPRACY CELNEJ,

Nr…/2009

W SPRAWIE WZAJEMNEGO UZNAWANIA PROGRAMÓW UPOWAŻNIONYCH PRZEDSIĘBIORCÓW W UNII EUROPEJSKIEJ I W JAPONII

WSPÓLNY KOMITET WSPÓŁPRACY CELNEJ,

uwzględniając Umowę między Wspólnotą Europejską a Rządem Japonii o współpracy i wzajemnej pomocy administracyjnej w sprawach celnych, podpisaną dnia 30 stycznia 2008 r., w szczególności jej art. 21,

mając na uwadze, że wspólna ocena potwierdziła, iż programy upoważnionych przedsiębiorców (zwanych dalej „AEO”) w Unii Europejskiej (zwanej dalej „Unią”) i w Japonii są inicjatywami w zakresie bezpieczeństwa i zgodności oraz wykazała, że normy, jakie należy spełniać, aby uzyskać status „AEO”, są zgodne i prowadzą do osiągnięcia równoważnych wyników;

mając na uwadze, że programy wykorzystują normy bezpieczeństwa uznane na poziomie międzynarodowym i zalecane przez Strukturę Norm Bezpieczeństwa przyjętą przez Światową Organizację Celną (zwaną dalej „strukturą SAFE”).

uznając szczególny charakter ustawodawstwa i zarządzania każdym z programów,

mając na uwadze, że zgodnie z Umową o współpracy i wzajemnej pomocy administracyjnej w sprawach celnych Unia i Japonia mają rozwijać współpracę celną w celu ułatwienia wymiany handlowej oraz, że poprzez wzajemne uznanie programów AEO można w znacznym stopniu polepszyć bezpieczeństwo i ochronę celną oraz stworzyć ułatwienie dla międzynarodowego łańcucha dostaw; oraz

mając na uwadze, że wzajemne uznawanie pozwoli Unii i Japonii na przyznawanie ułatwień przedsiębiorcom, którzy zainwestowali w bezpieczeństwo łańcucha dostaw i otrzymali świadectwa w ramach programów AEO,

STANOWI, CO NASTĘPUJE:

I

Wzajemne uznawanie i odpowiedzialność za wdrożenie

1) Programy AEO Unii i Japonii są wzajemnie uznawane za zgodne i równoważne, a odpowiednie przyznane statusy AEO są wzajemnie uznawane.

2) Organy celne, o których mowa w art. 1 lit. c) Umowy o współpracy i wzajemnej pomocy administracyjnej w sprawach celnych (zwane dalej „organami celnymi”) są odpowiedzialne za wdrożenie niniejszej decyzji.

3) Odpowiednimi programami AEO są:

a) program Unii Europejskiej dotyczący upoważnionych przedsiębiorców (obejmujący świadectwo AEO „bezpieczeństwo i ochrona” oraz świadectwa AEO „uproszczenia celne, bezpieczeństwo i ochrona”)

(rozporządzenie (WE) nr 2913/92 i rozporządzenie (WE) nr 2454/93, zmienione rozporządzeniem (WE) nr 648/2005 i tytułem IIA rozporządzenia (WE) nr 1875/2006); oraz

b) japoński program dotyczący upoważnionych przedsiębiorców (Prawo celne).

II

Zgodność

1) Organy celne utrzymują spójność między programami i zapewniają zgodność norm mających zastosowanie do każdego programu pod następującymi względami:

a) procedury ubiegania się o status AEO;

b) oceny wniosków; oraz

c) przyznawania i monitorowania statusu AEO.

2) Organy celne zapewniają funkcjonowanie programów w ramach struktury SAFE.

III

Korzyści

1) Każdy organ celny przyznaje porównywalne korzyści przedsiębiorcom korzystającym ze statusu AEO zgodnie z programem organu celnego drugiej strony.

Obejmują one w szczególności:

a) uwzględnienie statusu AEO upoważnionego przedsiębiorcy przez organ celny drugiej strony jako zalety w ramach jego oceny ryzyka w celu ograniczenia inspekcji lub kontroli i w ramach innych środków związanych z bezpieczeństwem; oraz

b) próbę stworzenia wspólnego mechanizmu ciągłości działania, aby reagować na zakłócenia w obrocie handlowym spowodowane wzrostem poziomu zagrożenia, zamknięciem granic i/lub klęskami żywiołowymi, sytuacjami niebezpiecznymi lub innego rodzaju poważnymi zdarzeniami, co pozwoliłoby organom celnym na usprawnienie i przyśpieszenie w możliwym zakresie obsługi priorytetowych ładunków wysyłanych przez AEO (upoważnionych przedsiębiorców).

2) Każdy organ celny może również przyznawać inne korzyści w celu ułatwienia wymiany handlowej w następstwie procedury kontrolnej, o której mowa w pkt 2) części V niniejszej decyzji.

3) Każdy organ celny ma jednak prawo zawiesić korzyści przyznane podmiotom korzystającym z programu organu celnego drugiej strony na podstawie niniejszej decyzji. W przypadku takiego zawieszenia korzyści przez organ celny jednej ze stron powiadamia on o tym organ celny drugiej strony wraz z uzasadnieniem w celu przeprowadzenia konsultacji.

4) Każdy organ celny informuje organ celny drugiej strony o nieprawidłowościach dotyczących upoważnionych przedsiębiorców korzystających ze statusu AEO w ramach programu organu celnego drugiej strony w celu przeprowadzenia natychmiastowej analizy tego czy przyznane przez organ celny drugiej strony korzyści i status są uzasadnione.

IV

Wymiana informacji i komunikacja

1) Organy celne usprawniają komunikację w celu skutecznego wdrożenia niniejszej decyzji. Wymieniają one informacje i wspierają komunikację na temat swoich programów, w szczególności poprzez:

a) dostarczanie aktualnych informacji na temat funkcjonowania i rozwoju swoich programów bez zbędnej zwłoki;

b) wymianę informacji dotyczących bezpieczeństwa łańcucha dostaw, we wzajemnym interesie; oraz

c) zapewnienie skutecznej komunikacji między służbami Dyrekcji Generalnej ds. Podatków i Unii Celnej a Biurem Wywiadu Międzynarodowego Administracji Celnej Japonii w celu poprawy praktyk zarządzania ryzykiem w zakresie bezpieczeństwa łańcucha dostaw w odniesieniu do podmiotów objętych programem.

2) Informacje wymieniane są w formie elektronicznej zgodnie z Umową o współpracy i wzajemnej pomocy administracyjnej w sprawach celnych.

3) Informacje i związane z nimi dane, w szczególności dotyczące podmiotów objętych programem, wymieniane są w sposób systematyczny w formie elektronicznej.

4) Wymianie podlegają następujące informacje dotyczące upoważnionych przedsiębiorców objętych programami AEO:

a) imię i nazwisko/nazwa przedsiębiorcy posiadającego status AEO;

b) adres danego przedsiębiorcy;

c) status danego przedsiębiorcy;

d) data zatwierdzenia lub pozwolenia;

e) zawieszenia i cofnięcia;

f) indywidualny numer pozwolenia (np. numery EORI lub AEO); oraz

g) inne informacje, które mogą wspólnie określić organy celne.

5) Organy celne zapewniają ochronę danych zgodnie z Umową o współpracy i wzajemnej pomocy administracyjnej w sprawach celnych, w szczególności jej art. 16.

6) Wymieniane dane są wykorzystywane wyłącznie do celów stosowania niniejszej decyzji.

V

Konsultacje i przegląd

1) Wszystkie kwestie związane ze stosowaniem niniejszej decyzji regulowane są w drodze konsultacji między organami celnymi w ramach Wspólnego Komitetu Współpracy Celnej.

2) Wspólny Komitet Współpracy Celnej przeprowadza okresowe przeglądy stosowania niniejszej decyzji. Przeglądy te mogą obejmować w szczególności:

a) wspólne weryfikacje mające na celu identyfikację silnych i słabych stron stosowania wzajemnego uznawania;

b) wymianę poglądów na temat informacji, jakie mają być przedmiotem wymiany i korzyści, również przyszłych korzyści, jakie mają być przyznawane przedsiębiorcom zgodnie z ust. 2 części III niniejszej decyzji;

c) wymianę poglądów na temat przepisów dotyczących bezpieczeństwa, takich jak protokoły, jakie mają być stosowane w trakcie poważnych zdarzeń naruszających bezpieczeństwo lub po takich zdarzeniach (wznowienie działalności) lub gdy okoliczności uzasadniają zawieszenie wzajemnego uznawania;

d) przeglądy warunków zawieszenia korzyści, o których mowa w ust. 3 części III niniejszej decyzji; oraz

e) całościowe przeglądy niniejszej decyzji.

3) Niniejsza decyzja może być zmieniona decyzją Wspólnego Komitetu Współpracy Celnej.

VI

Postanowienia ogólne

1) Niniejsza decyzja wdraża istniejące postanowienia Umowy o współpracy i wzajemnej pomocy administracyjnej w sprawach celnych i nie jest nową umową międzynarodową.

2) Wszelkie działania organów celnych wynikające z niniejszej decyzji prowadzone są zgodnie z odpowiednimi przepisami ustawowymi i wykonawczymi Unii i Japonii oraz obowiązującymi umowami międzynarodowymi, których stronami są Unia i Japonia.

3) Treść niniejszej decyzji pozostaje bez uszczerbku dla wzajemnej pomocy, jaką mogą sobie udzielać organy celne.

VII

Rozpoczęcie, zawieszenie i zakończenie

1) Współpraca w ramach niniejszej decyzji rozpoczyna się w dniu …..

2) Każdy z organów celnych może w każdej chwili zawiesić współpracę w ramach niniejszej decyzji z zachowaniem co najmniej trzydziestodniowego (30 dni) terminu powiadomienia.

3) Współpraca w ramach niniejszej umowy może być zakończona decyzją Wspólnego Komitetu Współpracy Celnej.

Za Wspólny Komitet Współpracy Celnej EU-Japonia

_________________ ________________

(obaj przewodniczący)

[1] Dz.U. L 62 z 6.3.2008, s. 24

[2] Artykuł 4 Umowy o współpracy i wzajemnej pomocy administracyjnej w sprawach celnych.

[3] Dz.U. L 62 z 6.3.2008, s. 24.