16.12.2010   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

CE 341/67

A.

mając na uwadze, że zranienia igłą mogą być przyczyną przenoszenia ponad 20 wirusów zagrażających życiu, w tym zapalenia wątroby typu B i C oraz wirusa wywołującego AIDS, stanowiąc tym samym poważny problem zdrowotny,

B.

mając na uwadze, że zranienia igłą i zranienia spowodowane ostrymi narzędziami medycznymi stanowią jedno z najpowszechniejszych i najpoważniejszych zagrożeń dla pracowników służby zdrowia w Europie; biorąc pod uwagę, że personel szpitalny i pracownicy służby zdrowia są często narażeni na infekcje spowodowane zranieniami w wyniku używania igieł i innych ostrych narzędzi,

C.

mając na uwadze, że niezależne badania wykazały, iż większości zranień igłą można zapobiec dzięki lepszemu szkoleniu, lepszym warunkom pracy i powszechnemu korzystaniu z bezpieczniejszych narzędzi medycznych posiadających mechanizmy zabezpieczające przed zranieniem ostrym narzędziem,

D.

mając na uwadze, że zdaniem ekspertów co roku w Unii Europejskiej dochodzi do ponad miliona zranień igłą,

E.

mając na uwadze, że skutki psychologiczne i emocjonalne po zranieniu igłą lub innymi ostrymi narzędziami mogą być bardzo poważne, nawet jeżeli nie dojdzie do zakażenia, ponieważ pracownik i jego rodzina przez wiele miesięcy żyją w niepewności co do zdrowotnych skutków zranienia,

F.

mając na uwadze, że inicjatywa na rzecz znalezienia rozwiązania legislacyjnego w celu należytej ochrony europejskich pracowników służby zdrowia przed potencjalnie śmiertelnymi zakażeniami krwiopochodnymi w wyniku zranienia igłą i innymi ostrymi narzędziami medycznymi bierze swój początek we wspomnianej wyżej rezolucji z dnia 6 lipca 2006 r.,

G.

mając na uwadze, że służba zdrowia zmaga się z poważnym brakiem personelu, a badania sugerują, że poważne zagrożenia zdrowotne, z którymi pracownicy stykają się na co dzień, są jednym z głównych powodów małej atrakcyjności kariery w służbie zdrowia; mając na uwadze, że w sprawozdaniu na temat konkurencyjności w Europie za rok 2004 coraz poważniejszy niedobór pracowników w służbie zdrowia uznano za kwestię wywołującą szczególne zaniepokojenie w Unii Europejskiej,

H.

mając na uwadze, że wejście w życie umowy ramowej będzie stanowić ważny wkład w ochronę zdrowia i bezpieczeństwo personelu szpitali i pracowników służby zdrowia,

I.

mając na uwadze, że konieczne jest zapewnienie możliwie najbezpieczniejszego środowiska pracy w szpitalach i wszędzie tam, gdzie podejmuje się działalność związaną z ochroną zdrowia,

J.

mając na uwadze, że w prawodawstwie dotyczącym spraw socjalnych należy unikać wprowadzania zbędnych ograniczeń natury administracyjnej, finansowej i prawnej, które mogłyby utrudniać rozwój małych i średnich przedsiębiorstw,

1.

z zadowoleniem przyjmuje fakt, iż Komisja zwróciła się do Parlamentu o wydanie opinii, zwłaszcza że jest to kwestia, której Parlament poświęcił sporo uwagi na przestrzeni wielu lat;

2.

dostrzega, że w zaproponowanej dyrektywie Rady znajdują się najważniejsze wnioski ze wspomnianej rezolucji z dnia 6 lipca 2006 r.;

3.

z zadowoleniem przyjmuje fakt, iż umowa ramowa sporządzona została wspólnie, we współpracy między HOSPEEM (Europejskim Stowarzyszeniem Szpitali i Pracodawców Ochrony Zdrowia) a EPSU (Europejską Federacją Związków Zawodowych Służb Publicznych), które to organizacje zostały uznane przez Komisję Europejską za europejskich partnerów społecznych w sektorze szpitali i opieki zdrowotnej;

4.

z zadowoleniem przyjmuje fakt, iż umowa ramowa zawiera klauzulę dotyczącą minimalnych standardów bez uszczerbku dla już istniejących i przyszłych przepisów krajowych i wspólnotowych, które mogą być korzystniejsze dla pracowników; przypomina, że państwa członkowskie i/lub partnerzy społeczni powinni mieć możliwość podejmowania – i do tego należy ich zachęcać – dodatkowych kroków z korzyścią dla pracowników omawianego sektora;

5.

zaleca przyjęcie i wdrożenie w trybie pilnym środków określonych w zaproponowanej dyrektywie, ponieważ pracownicy sektora czekają już od ponad pięciu lat, odkąd Komisja po raz pierwszy zajęła się tą jakże ważną kwestią;

6.

wzywa Komisję Europejską do opracowania i wydania zbioru informacji o umowie oraz do udzielania pomocy w jej sprawnym wdrażaniu we wszystkich państwach członkowskich;

7.

wzywa Komisję Europejską do monitorowania procesu stosowania umowy oraz do regularnego informowania Parlamentu Europejskiego o jej wdrażaniu;

8.

zobowiązuje swojego przewodniczącego do przekazania niniejszej rezolucji Radzie, Komisji Europejskiej oraz partnerom społecznym będącym stronami umowy ramowej.