7.6.2011 |
PL |
Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej |
C 166/3 |
Opinia Komitetu Regionów „Sprawozdanie na temat obywatelstwa UE – 2010 r.”
2011/C 166/02
KOMITET REGIONÓW
— |
odnotowuje, że obywatelstwo europejskie stanowi nie tylko element umożliwiający współistnienie różnych tożsamości narodowych w Unii Europejskiej niezależnie od procedur nadawania obywatelstwa krajowego, włączając obywateli w proces integracji wspólnotowej, lecz przyczynia się również do rozwoju demokracji europejskiej; |
— |
opowiada się za każdą inicjatywą mogącą zwiększyć udział obywateli w procesie demokratycznym UE, włączyć ich do działań na rzecz demokracji bezpośredniej i uczestniczącej oraz wyeliminować deficyt demokratyczny w UE; |
— |
podkreśla potrzebę podniesienia świadomości obywateli na temat ich statusu jako obywateli UE, a także ich praw i obowiązków oraz znaczenia tych praw w życiu codziennym; |
— |
uważa, że postanowienia ogólne w sprawie obywatelstwa europejskiego powinny być interpretowane w powiązaniu z zasadą, zgodnie z którą decyzje muszą być podejmowane w możliwie najbardziej otwarty i najbliższy obywateli sposób; |
— |
jest świadomy tego, że władze lokalne i regionalne mają najlepsze warunki do propagowania większego zrozumienia obywatelstwa UE oraz zwiększania widoczności tego obywatelstwa i praktycznych korzyści, jakie przynosi ono ludziom; |
— |
przypomina, że władze lokalne i regionalne od dłuższego czasu podejmowały pomyślne inicjatywy, odgrywając rolę propagatorów obywatelstwa i ułatwiając korzystanie z niego; |
— |
pragnie uwypuklić potrzebę podjęcia działań umożliwiających przygotowywanie do obywatelstwa w procesie kształcenia i szkolenia, pokonywanie różnych barier oraz usuwanie różnic i luk informacyjnych, a także uczenie się świadomego i swobodnego korzystania z własnych praw i pełnienia obowiązków; |
— |
podkreśla, że wspólną odpowiedzialnością wszystkich szczebli zarządzania jest przyczynianie się do krzewienia „kultury praw”. |
Sprawozdawca |
Roberto PELLA (IT/PPE), członek rady miasta Valdengo |
Dokument źródłowy |
Sprawozdanie na temat obywatelstwa UE – 2010 r. Usuwanie przeszkód w zakresie praw obywatelskich UE COM(2010) 603 wersja ostateczna |
I. ZALECENIA POLITYCZNE
KOMITET REGIONÓW
Kontekst: obywatelstwo europejskie po przyjęciu traktatu lizbońskiego
1. |
Z zadowoleniem przyjmuje sprawozdanie na temat postępów w skutecznym korzystaniu z obywatelstwa Unii Europejskiej w latach 2007–2010 (1), w którym opisano różne zmiany zaistniałe w tym samym okresie w dziedzinie obywatelstwa i które towarzyszy dokumentowi „Sprawozdanie na temat obywatelstwa UE – 2010 r. Usuwanie przeszkód w zakresie praw obywatelskich UE”. |
2. |
Zgadza się z przyjętym w sprawozdaniu punktem widzenia dotyczącym największych przeszkód, jakie obywatele wciąż napotykają, kiedy muszą korzystać na co dzień ze swych praw związanych z obywatelstwem Unii Europejskiej w różnych obszarach życia; aprobuje cel tego dokumentu – którym jest wskazanie przeszkód, by następnie je usunąć i tym samym umożliwić obywatelom europejskim pełne korzystanie z ich praw – oraz popiera Komisję w jej dążeniu do wzmocnienia obywatelstwa europejskiego w praktyczny i skuteczny sposób. |
3. |
Z satysfakcją przyjmuje towarzyszący sprawozdaniu na temat obywatelstwa komunikat „W kierunku Aktu o jednolitym rynku – W stronę społecznej gospodarki rynkowej o wysokiej konkurencyjności” (2), który z kolei ma na celu usunięcie barier utrudniających obywatelom UE korzystanie z praw przyznanych im w ramach dorobku prawnego jednolitego rynku, kiedy występują oni w charakterze podmiotów gospodarczych na jednolitym rynku (jako przedsiębiorcy, konsumenci lub pracownicy). |
4. |
Przypomina, że momentem kluczowym o symbolicznym znaczeniu dla kształtowania tożsamości i demokracji europejskiej było wprowadzenie na mocy traktatu z Maastricht „obywatelstwa europejskiego”, które zostało przyznane wszystkim obywatelom państw członkowskich Unii Europejskiej i uznane wraz z przyjęciem traktatu z Amsterdamu za element uzupełniający obywatelstwo krajowe. |
5. |
Podkreśla, że nowe rozwiązania prawne wprowadzone w traktacie lizbońskim oznaczały wzmocnienie obywatelstwa europejskiego, które uznawane jest za dodatkowe (a nie po prostu uzupełniające) wobec obywatelstwa krajowego, choć go nie zastępuje. |
6. |
Odnotowuje, że obywatelstwo europejskie stanowi nie tylko element umożliwiający współistnienie różnych tożsamości narodowych w Unii Europejskiej niezależnie od procedur nadawania obywatelstwa krajowego, włączając obywateli w proces integracji wspólnotowej, lecz przyczynia się również do rozwoju demokracji europejskiej, zgodnie z Traktatem o Unii Europejskiej, który wraz z zasadą równości obywateli europejskich zaliczył obywatelstwo europejskie do zasad demokracji. |
7. |
Podkreśla, że zgodnie z Traktatem o funkcjonowaniu Unii Europejskiej obywatele Unii mają prawa i obowiązki przewidziane w traktatach. Należy do nich dodać prawa podstawowe uznane w europejskiej Konwencji o ochronie praw człowieka i podstawowych wolności, do której Unia Europejska pragnęła przystąpić poprzez przyjęcie traktatu lizbońskiego, a także prawa i wolności zapisane w Karcie praw podstawowych Unii Europejskiej z 7 grudnia 2000 r., przyjętej 12 grudnia 2007 r. w Strasburgu, która wraz z przyjęciem traktatu lizbońskiego uzyskała tę samą wartość prawną co traktaty. |
8. |
Podkreśla, że prawa, o których mowa w sprawozdaniu na temat obywatelstwa UE, to z jednej strony prawa przysługujące wyłącznie obywatelom Unii, a z drugiej prawa podstawowe, które przysługują także obywatelom państw trzecich. |
9. |
Jest świadom faktu, że obywatelstwo Unii stanowi obecnie podstawowy status obywatela, będącego podmiotem politycznym procesu integracji europejskiej, i umożliwia jednakowe traktowanie wszystkich obywateli, niezależnie od ich przynależności państwowej. |
10. |
Zdaje sobie sprawę z tego, że znajomość i propagowanie obywatelstwa europejskiego jest podstawowym czynnikiem strategicznym szczególnie w krajach, które przystąpiły do Unii Europejskiej w ostatnich latach i w krajach starających się o członkostwo w Unii. |
11. |
Przypomina, że Traktat o Unii Europejskiej wymaga od krajów pragnących wstąpić do Unii oraz od jej państw członkowskich poszanowania i propagowania wartości, na których się ona opiera: poszanowania godności osoby ludzkiej, wolności, demokracji, równości, państwa prawnego, jak również poszanowania praw człowieka, w tym praw osób należących do mniejszości. Wartości te są wspólne państwom członkowskim w społeczeństwie opartym na pluralizmie, niedyskryminacji, tolerancji, sprawiedliwości, solidarności oraz na równości kobiet i mężczyzn. |
12. |
Podkreśla, że już w zaleceniu Komitetu Ministrów Rady Europy do państw członkowskich z 16 października 2002 r. uznano, iż „nauczanie demokratycznego obywatelstwa musi być traktowane jako element wszelkich formalnych, nieformalnych lub pozaformalnych zajęć dydaktycznych, w tym nauczania przez rodzinę, tak by umożliwić jednostce przyjmowanie przez całe życie aktywnej i odpowiedzialnej postawy obywatelskiej w ramach swych praw i obowiązków w społeczeństwie demokratycznym”. |
13. |
Przypomina, że w komunikacie z września 2005 r. w sprawie wspólnej agendy na rzecz integracji Komisja – przedstawiając ramy integracji obywateli państw trzecich w Unii Europejskiej – zachęciła państwa członkowskie do „podkreślania znaczenia wymiaru obywatelskiego w programach wprowadzających i innych działaniach adresowanych do nowo przybyłych obywateli państw trzecich w celu zapewnienia, że imigranci rozumieją i szanują wspólne europejskie i krajowe wartości i korzystają z nich”. |
14. |
Zaznacza, że od czasu rozpoczęcia dyskusji na temat przyszłości Europy KR opowiada się za każdą inicjatywą mogącą zwiększyć udział obywateli w procesie demokratycznym UE, włączyć ich do działań na rzecz demokracji bezpośredniej i uczestniczącej oraz znacznie przyczynić się do wyeliminowania deficytu demokratycznego w UE i przyjmuje z zadowoleniem zwłaszcza postęp, jaki dokonał się pod tym względem w następstwie przyjęcia Traktatu z Lizbony. |
15. |
Przypomina, że w opinii: „Nowe formy sprawowania rządów – Europa, ramy inicjatywy obywateli”, Komitet Regionów zaapelował do UE, by nadała swej polityce i swym strukturom decyzyjnym bardziej demokratyczny i przejrzysty charakter, tak by stworzyć idealne ramy udziału i inicjatywy obywateli na szczeblu europejskim. Zwrócił się ponadto o ustanowienie mechanizmów sprzyjających interaktywnemu dialogowi politycznemu i o zastosowanie w praktyce zasady demokracji uczestniczącej. |
16. |
Zwraca uwagę, że w odniesieniu do priorytetów politycznych wyznaczonych na okres 2010–2012 podkreślał, że umocnienie roli instytucjonalnej KR-u wiąże się z uznaniem pierwszoplanowego znaczenia realizacji postanowień traktatu lizbońskiego dotyczących regionów lub, w każdym razie, odwołujących się do aspektu terytorialnego, takich jak inicjatywa obywatelska. Wyraża zadowolenie z przyjęcia przez Parlament Europejski i Radę w dniu 16 lutego 2011 r. rozporządzenia (UE) nr 211/2011 w sprawie inicjatywy obywatelskiej, w którym uwzględniono wiele zaleceń Komitetu Regionów (CdR 167/2010). |
17. |
Zaznacza, że z myślą o obywatelach europejskich należy uzupełnić luki i pokonać przeszkody związane ze swobodnym przemieszczaniem się oraz możliwością pełnego korzystania z praw w zakresie stosowania traktatów niezależnie od tego, gdzie obywatele zdecydowali się zamieszkać lub gdzie nabyli towary czy usługi. |
18. |
Stwierdza, że w państwach członkowskich wciąż istnieją rozbieżności między obowiązującymi przepisami a rzeczywistością, z jaką obywatele mają do czynienia na co dzień, w szczególności w sprawach o charakterze transgranicznym. |
19. |
Wskazuje, że największe problemy powstają w chwili wdrażania prawodawstwa europejskiego przez poszczególne państwa członkowskie i dostosowywania przepisów krajowych do zmian prawnych. |
20. |
Podkreśla potrzebę podniesienia świadomości obywateli na temat ich statusu jako obywateli UE, a także ich praw i znaczenia tych praw w życiu codziennym. |
21. |
Twierdzi, że należy zwrócić szczególną uwagę na migrantów starających się o obywatelstwo jednego z krajów członkowskich, którzy w ten sposób stają się również „obywatelami europejskimi”. |
Rola władz lokalnych i regionalnych
22. |
Uważa, że postanowienia ogólne w sprawie obywatelstwa europejskiego zawarte w Traktacie o Unii Europejskiej w tytule zawierającym postanowienia dotyczące zasad demokracji powinny być interpretowane w powiązaniu z zasadą, zgodnie z którą decyzje muszą być podejmowane w sposób jak najbardziej otwarty i najbliższy obywateli, zgodnie z modelem demokracji oddolnej, której urzeczywistnienie zależy przede wszystkim od pełnego i rzeczywistego zaangażowania władz lokalnych i regionalnych, jako „władz najbliższych obywatelom”. |
23. |
Odnotowuje fakt, że w sprawozdaniu Komisji brakuje odpowiedniej wzmianki o wkładzie, jaki władze lokalne i regionalne mogą wnieść do zapewnienia rzeczywistego korzystania z obywatelstwa europejskiego i jego jakości. |
24. |
Jest świadomy tego, że dzięki bliskim kontaktom z obywatelami władze lokalne i regionalne mają najlepsze warunki do propagowania większego zrozumienia obywatelstwa UE oraz zwiększania widoczności tego obywatelstwa i praktycznych korzyści, jakie przynosi ono ludziom, włącznie z pokazaniem konkretnego wpływu polityki Unii na życie obywateli. |
25. |
Zdaje sobie sprawę z faktu, że organy lokalne i regionalne odegrają znaczącą rolę w procesach partycypacyjnych, które mają zostać wdrożone, by wprowadzić prawdziwe podejście oddolne i pozwolić obywatelom znacznie przyczyniać się do kształtowania polityki UE umożliwiającej praktyczne zastosowanie ich praw obywatelskich. |
26. |
Uważa, że władze lokalne i regionalne mogą umożliwić instytucjom europejskim dotarcie w szczególności do grup, które są często w niewielkim stopniu zaangażowane społecznie, takich jak ludzie młodzi i imigranci. |
27. |
Wskazuje na fakt, że władze lokalne i regionalne obarczone są odpowiedzialnością za zarządzanie problemami związanymi z przemieszczaniem się i pobytem obywateli europejskich, jak również za przyjmowanie tychże obywateli. |
28. |
Stwierdza, że chociaż w sprawozdaniu wskazano przeszkody utrudniające korzystanie z praw związanych z obywatelstwem europejskim, to nie poświęcono w nim odpowiedniej uwagi warunkom wstępnym koniecznym do urzeczywistnienia wszelkich form obywatelstwa i przezwyciężenia przeszkód geograficznych, kulturowych, językowych, informacyjnych i technologicznych uniemożliwiających świadome i swobodne korzystanie z własnych praw i wypełnianie obowiązków. |
29. |
Jest zdania, że w sprawozdaniu na temat obywatelstwa za 2010 r. nie poświęcono odpowiedniej uwagi instrumentom zaangażowania obywatelskiego, które stanowią nowe kanały szerzenia demokracji i obywatelstwa. |
30. |
Podkreśla, że w sprawozdaniu nie uwzględniono należycie potrzeby podjęcia na szczeblu lokalnym i regionalnym działań zmierzających do uproszczenia administracji w celu skutecznego wdrażania praw związanych z obywatelstwem UE. |
31. |
Stwierdza, że w nowym kontekście wielokulturowym obywatelstwo nie powinno już być rozumiane jako zwykła ochrona tożsamości i przynależności, lecz jako czynnik integracji i włączenia społecznego. |
32. |
Przypomina, że władze lokalne i regionalne od dłuższego czasu podejmowały pomyślne inicjatywy, odgrywając rolę propagatorów obywatelstwa i ułatwiając korzystanie z niego, między innymi za pośrednictwem procesów demokracji uczestniczącej i deliberatywnej. |
33. |
Uważa, że wobec statystyk dowodzących, że większość obywateli UE nie zna znaczenia praw uznanych w ramach obywatelstwa europejskiego, zwłaszcza prawa do swobodnego przemieszczania się i pobytu, ani też nie jest ich świadoma, władze lokalne i regionalne ze względu na swe zbliżenie do obywateli stanowią naturalne kanały (instrumenty) służące rozpowszechnianiu informacji adresowanych do obywateli Unii Europejskiej w tej dziedzinie. |
34. |
Twierdzi, że lokalne instytucje polityczne, które są doskonałym wyrazem woli elektoratu europejskiego, a zatem pierwszymi autentycznymi organami europejskiego sprawowania rządów, są również szczególnie ważnym kanałem przekazywania obywatelom UE informacji na temat ich praw wyborczych. |
35. |
Podkreśla potencjalny wkład sieci miast i partnerstw międzygminnych – jako instrumentów włączenia do życia obywatelskiego i integracji – w propagowanie kwestii obywatelskich i uwrażliwienia na nie społeczeństwa, zwłaszcza w nowych państwach członkowskich. |
36. |
Podziela wyrażoną przez Komisję wolę umocnienia prawa obywateli UE do korzystania w krajach trzecich z pomocy placówek dyplomatycznych i konsularnych wszystkich państw członkowskich, poprzez zaproponowanie środków prawnych w 2011 r. oraz lepsze informowanie obywateli. Podkreśla rolę, jaką mogą odegrać samorządy regionalne i lokalne w rozpowszechnianiu informacji na temat tego prawa i wzywa Komisję do przeprowadzenia konsultacji z KR-em przy opracowywaniu propozycji w tej dziedzinie. |
Główne cele władz lokalnych i regionalnych
Warunki rzeczywistego korzystania z obywatelstwa
37. |
Pragnie uwypuklić potrzebę podjęcia działań umożliwiających przygotowywanie do obywatelstwa w procesie kształcenia i szkolenia, pokonywanie barier kulturowych, językowych i technologicznych, uczenie się świadomego i swobodnego korzystania z własnych praw i pełnienia obowiązków, a także usuwanie różnic i luk informacyjnych. |
Aktywność obywatelska
38. |
Uważa, że do wzmocnienia obywatelstwa europejskiego może przyczynić się rozwój czynnego udziału obywateli w życiu społeczności lokalnych, a zwłaszcza udziału młodzieży, która okazuje się bardziej mobilna w ramach terytorium europejskiego. |
39. |
Zaleca Komisji Europejskiej, by kładła nacisk na aspekty związane z obywatelstwem Unii także w ramach Instrumentu Pomocy Przedakcesyjnej (IPA), tak aby przyszli obywatele UE byli dobrze poinformowani i znali swe prawa i obowiązki. |
40. |
Podkreśla znaczenie wolontariatu dla propagowania uczestnictwa i aktywności obywatelskiej, a także konieczność wspierania działalności wolontariackiej. |
Obywatelstwo społeczne
41. |
Uważa za konieczne wzmocnienie – na poziomie europejskim – inicjatyw na rzecz obywatelstwa społecznego, jako że dostęp do praw społecznych jest obwarowany kryteriami i wymaganiami mającymi charakter dyskryminujący i pozostającymi w sprzeczności z zasadą równości i równego traktowania ujętą we wspólnotowym prawodawstwie i dotyczącą obywateli innych państw członkowskich Unii Europejskich korzystających ze swobody poruszania się oraz obywateli państw trzecich pozostających pod ochroną prawa Unii Europejskiej. |
42. |
Zwraca się do Komisji o to, by działania, jakie zamierza ona podjąć w celu ułatwienia dostępu do transgranicznej opieki zdrowotnej i w celu zainicjowania projektów pilotażowych mających na celu zapewnienie bezpiecznego dostępu przez internet do niektórych danych zdrowotnych obywateli europejskich, przewidywały zaangażowanie władz lokalnych i regionalnych jako władz najbliższych obywatelom. |
43. |
Postuluje włączenie władz lokalnych i regionalnych w działania, które Komisja zamierza podjąć w celu lepszego informowania obywateli dzięki opracowaniu nowego systemu elektronicznej wymiany danych, mającego na celu zmniejszenie opóźnień i trudności związanych z wymianą informacji dotyczących zabezpieczenia społecznego. |
Obywatelstwo a swobody obywatelskie
44. |
Wzywa do włączenia władz lokalnych i regionalnych w nowe działania na rzecz ułatwiania swobodnego przemieszczania się obywateli UE i członków ich rodzin pochodzących z krajów trzecich, w tym niedyskryminację oraz propagowanie sprawdzonych rozwiązań i znajomości przepisów UE dzięki szerszemu rozpowszechnieniu wśród obywateli UE informacji dotyczących ich praw do swobodnego przemieszczania się. |
45. |
Stwierdza, że różnice w transpozycji dyrektywy 2004/38/WE mogą być przyczyną trudności w rzeczywistym korzystaniu przez obywateli z praw podstawowych. |
Obywatelstwo polityczne
46. |
Uważa, że prawa do całkowitej swobody przemieszczania się i czynnego zaangażowania politycznego obywateli to podstawowe elementy obywatelstwa Unii. |
47. |
Popiera wysiłki na rzecz zagwarantowania obywatelom państw trzecich legalnie przebywającym na terenie Unii możliwości uczestnictwa w życiu gminy, co byłoby związane z długością pobytu. Prawo obywateli państw trzecich do uczestnictwa w życiu politycznym określa także europejska Konwencja o uczestnictwie cudzoziemców w życiu publicznym na szczeblu lokalnym. |
48. |
Zachęca Komisję do podjęcia specjalnych działań mobilizujących do skutecznego korzystania z uznanych praw obywateli europejskich do uczestnictwa w wyborach lokalnych w państwie, w którym przebywają oni na stałe, oraz w wyborach europejskich. |
49. |
Podkreśla potrzebę zagwarantowania przez państwa członkowskie obywatelom Unii pełnego dostępu do informacji, będącego warunkiem wstępnym ich czynnego uczestnictwa w życiu politycznym. |
Obywatelstwo administracyjne
50. |
Uwypukla konieczność podjęcia na szczeblu lokalnym i regionalnym działań zmierzających do uproszczenia administracji, które zwiększyłyby skuteczność praw związanych z obywatelstwem europejskim – w szczególności swobody przemieszczania się – a także wyeliminowania wszelkich praktyk zniechęcających czy innych spotykanych obecnie form dyskryminacji, które prowadzą do różnic w traktowaniu obywateli UE, zwłaszcza jeśli chodzi o przyznawanie prawa pobytu. Dzięki zidentyfikowaniu problemów, z jakimi borykają się władze lokalne i regionalne, działania te mogłyby nieść ze sobą odpowiednie rozwiązania. |
51. |
Podkreśla potrzebę usprawnienia wymiany danych elektronicznych pomiędzy administracjami publicznymi państw unijnych oraz ulepszenia komunikacji urzędów publicznych z obywatelami w celu ułatwienia korzystania ze swobody przemieszczania się i swobodnego przepływu obywateli. |
52. |
Uznaje konieczność zastosowania instrumentów upraszczających administrację, zwłaszcza w ramach współpracy transgranicznej – to w tym obszarze obywatele napotykają największe przeszkody w korzystaniu ze swoich praw. |
53. |
Wskazuje na możliwość wsparcia różnych form współpracy terytorialnej w celu wdrożenia projektów i działań mających zapewnić skuteczne korzystanie z obywatelstwa europejskiego i mogących przyczynić się do zmniejszenia przeszkód i obciążeń administracyjnych oraz biurokratycznych m.in. dzięki rozpowszechnianiu różnego rodzaju sprawdzonych rozwiązań z zakresu usług transgranicznych, np. w dziedzinie służby zdrowia i wielojęzyczności. |
54. |
Uważa, że należy pilnie zintensyfikować i ulepszyć współpracę administracyjną i wymianę informacji dotyczących sprawdzonych rozwiązań między odpowiednimi organami, by zagwarantować wolność korzystania z praw i obowiązków związanych z obywatelstwem europejskim. |
Kultura obywatelstwa
55. |
Podkreśla, że wspólną odpowiedzialnością wszystkich szczebli zarządzania jest przyczynianie się do krzewienia „kultury praw” poprzez podnoszenie świadomości obywateli w odniesieniu do ich praw i obowiązków. |
56. |
Kładzie szczególny nacisk na znaczenie wspólnych wysiłków na rzecz upowszechniania praw i obowiązków obywateli, co powinno stanowić integralną część polityki informacyjnej i komunikacyjnej Komisji Europejskiej. |
57. |
Zobowiązuje się wspierać władze lokalne i regionalne w 2011 r. w ramach Europejskiego Roku Wolontariatu we wnoszeniu istotnego i cennego wkładu poprzez stworzenie szerokiego pola dla inicjatyw opartych na koncepcji aktywności obywatelskiej. |
58. |
Popiera zamiar ogłoszenia przez Komisję Europejską 2013 roku Europejskim Rokiem Obywateli; aby przyczynić się do powodzenia tej inicjatywy, Komitet rozważy – obok innych działań – możliwość włączenia tej problematyki do programu imprezy Open Days. |
59. |
Zwraca uwagę, że władze lokalne i regionalne to szczeble zarządzania, na których można podjąć inicjatywy mające na celu przygotowanie do obywatelstwa europejskiego, zarówno wśród dzieci i młodzieży w wieku szkolnym, jak i wśród dorosłych, zwłaszcza osób starających się o obywatelstwo jednego z państw członkowskich. |
60. |
Uznaje za konieczne wspieranie działań uświadamiających i edukacyjnych dla migrantów starających się o obywatelstwo jednego z krajów członkowskich, którzy w ten sposób również stają się „obywatelami europejskimi”. |
61. |
Uważa za niezbędne organizowanie działań edukacyjnych z zakresu „przygotowania do obywatelstwa europejskiego” dla pracowników europejskiej, krajowej, lokalnej i regionalnej administracji publicznej. |
62. |
Zachęca Komisję i państwa członkowskie do wspierania włączenia obywatelstwa europejskiego do programów edukacyjnych i szkolnych oraz propagowania działań na rzecz kształcenia dorosłych w tej dziedzinie, również poprzez media i TIK. |
63. |
Podkreśla znaczenie Europejskich Stolic Kultury dla krzewienia europejskiej tożsamości i obywatelstwa. |
64. |
Zachęca Komisję do propagowania i wspierania działań i projektów na rzecz uświadamiania i propagowania obywatelstwa europejskiego adresowanych do obywateli krajów od niedawna należących do Unii i krajów starających się o członkostwo, zwłaszcza poprzez współpracę z samorządami terytorialnymi w tych krajach. |
65. |
Zachęca Komisję do podjęcia działań w celu usunięcia wciąż istniejących przeszkód – administracyjnych, prawnych, informacyjnych, motywacyjnych i językowych – w mobilności edukacyjnej, a także do opracowania strategii ich wyeliminowania, tak by wesprzeć mobilność transgraniczną młodych ludzi, przewidując zaangażowanie instytucji publicznych, społeczeństwa obywatelskiego, przedsiębiorstw i innych zainteresowanych podmiotów. |
66. |
Wobec zainteresowania ze strony Komisji Europejskiej rozważy utworzenie elastycznej i nieformalnej platformy, by wesprzeć współpracę między Komisją Europejską, Komitetem Regionów i krajowymi stowarzyszeniami władz lokalnych i regionalnych w celu ułatwienia i rozpropagowania debaty na temat obywatelstwa europejskiego, określenia żądań i trudności napotkanych przez władze lokalne w realizacji praw obywatelstwa europejskiego oraz zachęcenia do wymiany doświadczeń i sprawdzonych rozwiązań; przyczyni się tym samym do promowania aktywnego korzystania z obywatelstwa europejskiego. Zachęca Komisję Europejską do rozważenia możliwości odpowiedniego wsparcia dla tych działań w ramach studium wykonalności. |
Bruksela, 31 marca 2011 r.
Przewodnicząca Komitetu Regionów
Mercedes BRESSO
(1) KOM(2010) 602 endg.
(2) COM(2010) 608 wersja ostateczna.