[pic] | KOMISJA WSPÓLNOT EUROPEJSKICH |

Bruksela, dnia 15.5.2009

KOM(2009) 226 wersja ostateczna

Wniosek

Decyzja Rady i przedstawicieli rządów państw członkowskich Unii Europejskiej zebranych w Radzie

w sprawie podpisania i tymczasowego stosowania umowy o transporcie lotniczym między Stanami Zjednoczonymi Ameryki z jednej strony, Wspólnotą Europejską i jej państwami członkowskimi z drugiej strony, Islandią z trzeciej strony i Królestwem Norwegii z czwartej strony; oraz w sprawie podpisania i tymczasowego stosowania umowy między Wspólnotą Europejską i jej państwami członkowskimi z jednej strony, Islandią z drugiej strony i Królestwem Norwegii z trzeciej strony, dotyczącej stosowania umowy o transporcie lotniczym między Stanami Zjednoczonymi Ameryki z jednej strony, Wspólnotą Europejską i jej państwami członkowskimi z drugiej strony, Islandią z trzeciej strony, i Królestwem Norwegii z czwartej strony

UZASADNIENIE

1. Kontekst wniosku |

Podstawa i cele wniosku Umowa o transporcie lotniczym między Wspólnotą Europejską i jej państwami członkowskimi z jednej strony oraz Stanami Zjednoczonymi Ameryki (USA) z drugiej strony, podpisana w dniach 25 i 30 kwietnia 2007 r. („umowa o transporcie lotniczym UE-USA”), weszła w życie dnia 30 marca 2008 r. Artykuł 18 ust. 5 umowy o transporcie lotniczym UE-USA potwierdza zamiar obydwu stron „kontynuowania starań o maksymalizację korzyści, jakie dla konsumentów, przedsiębiorstw lotniczych, pracowników i społeczeństw po obu stronach Atlantyku może przynieść objęcie niniejszą umową państw trzecich”. Artykuł 18 ust. 5 umowy o transporcie lotniczym UE-USA wzywa ponadto wspólny komitet, ustanowiony na mocy art. 18 ust. 1 umowy o transporcie lotniczym UE-USA, do „przygotowania wniosku dotyczącego warunków i procedur […] niezbędnych w celu umożliwienia państwom trzecim przystąpienia do niej”. W 2007 r. Norwegia i Islandia wystąpiły z formalnym wnioskiem o przystąpienie do umowy o transporcie lotniczym UE-USA. Zgodnie z art. 18 ust. 5 umowy o transporcie lotniczym UE-USA wspólny komitet przygotował na swoim posiedzeniu w dniu 26 lutego 2009 r. wniosek o przystąpienie Islandii i Norwegii do umowy o transporcie lotniczym UE-USA, składający się z czterostronnej „umowy przewodniej” i umowy dodatkowej zawierającej wewnętrzne ustalenia między Wspólnotą, Norwegią i Islandią. Ponieważ Norwegia i Islandia stanowią integralną część Wspólnego Europejskiego Obszaru Lotniczego, umowy te zapewnią spójne ramy regulacyjne dla połączeń między USA i jednolitym rynkiem lotniczym w UE – łącznie z Islandią i Norwegią. Wniosek przyniesie handlowe korzyści przedsiębiorstwom lotniczym i konsumentom w UE, a zwłaszcza zapewni spójność umowy o transporcie lotniczym UE-USA ze wspólną skandynawską polityką w zakresie transportu lotniczego. Równocześnie wniosek zapewnia zachowanie dwustronnego charakteru umowy o transporcie lotniczym UE-USA. Islandia i Norwegia brać będą udział w drugim etapie negocjacji dotyczących umowy o transporcie lotniczym z USA. |

Kontekst ogólny Umowa o transporcie lotniczym UE-USA usunęła wszelkie bariery handlowe dla połączeń między jakimkolwiek punktem w UE a jakimkolwiek punktem w USA. Ponadto USA przyznały tak zwane prawa siódmej wolności przewoźnikom lotniczym z UE na obsługę połączeń między USA a krajami spoza UE należącymi do Wspólnego Europejskiego Obszaru Lotniczego (ECAA), takimi jak Norwegia i Islandia. ECAA nie ma jednak wymiaru zewnętrznego. W związku z tym przewoźnicy lotniczy UE nie mają obecnie prawa do obsługi połączeń między Norwegią i Islandią a krajami trzecimi. Podobnie norwescy i islandzcy przewoźnicy lotniczy nie mają obecnie prawa do obsługi połączeń między UE a USA. Umowa o transporcie lotniczym UE-USA stworzyła jednolite warunki dostępu do rynku dla wszystkich przewoźników ze Wspólnoty i określiła nowe mechanizmy współpracy między Wspólnotą Europejską i USA w zakresie regulacji w obszarach mających zasadnicze znaczenie dla bezpiecznego i skutecznego wykonywania przewozów lotniczych na trasach transatlantyckich. Norwegia i Islandia przyjęły pełny dorobek prawny Wspólnoty w dziedzinie lotnictwa. Dlatego też włączenie obydwu krajów do zakresu umowy o transporcie lotniczym UE-USA zagwarantuje, że wszyscy europejscy przewoźnicy lotniczy stosujący dorobek prawny Wspólnoty wykonywać będą przewozy lotnicze na trasach transatlantyckich zgodnie z jednolitymi ramami prawnymi. Przystąpienie Islandii i Norwegii do umowy o transporcie lotniczym UE-USA mogłoby stanowić precedens dla przystąpienia Islandii i Norwegii do innych umów lotniczych Wspólnoty (na przykład eurośródziemnomorskiej umowy lotniczej z Marokiem). |

Obowiązujące przepisy w dziedzinie, której dotyczy wniosek Postanowienia umowy przewodniej rozszerzają zakres umowy o transporcie lotniczym UE-USA z uwzględnieniem niezbędnych zmian na Norwegię i Islandię. Postanowienia umowy dodatkowej opierają się na decyzji Rady z dnia 25 kwietnia 2007 r. w sprawie podpisania i tymczasowego stosowania umowy o transporcie lotniczym UE-USA (2007/339/WE). |

Spójność z pozostałymi obszarami polityki i celami Unii Umowa o transporcie lotniczym UE-USA jednoznacznie przewiduje jej rozszerzenie na kraje trzecie. Umowa przewodnia ustanowi niezbędne powiązania między umową o transporcie lotniczym UE-USA a umową o Wspólnym Europejskim Obszarze Lotniczym. Nie nada ona jednak zewnętrznego wymiaru Porozumieniu o Europejskim Obszarze Gospodarczym. Jest ona zgodna z całościową polityką UE dotyczącą Islandii i Norwegii. |

2. Konsultacje z zainteresowanymi stronami oraz ocena skutków |

Konsultacje z zainteresowanymi stronami |

Metody konsultacji, główne sektory objęte konsultacjami i ogólny profil respondentów Przystąpienie Islandii i Norwegii do umowy o transporcie lotniczym UE-USA omawiano na licznych posiedzeniach wspólnego komitetu, ustanowionego na mocy umowy o transporcie lotniczym UE-USA, oraz w trakcie nieformalnych spotkań technicznych z państwami członkowskimi. Wszystkie te spotkania przygotowano na posiedzeniach forum konsultacyjnego dla branży z przedstawicielami przewoźników lotniczych, portów lotniczych i organizacji pracowniczych. |

Streszczenie odpowiedzi oraz sposób ich uwzględnienia Kwestię przystąpienia Islandii i Norwegii do umowy o transporcie lotniczym UE-USA omawiano na czterech posiedzeniach forum konsultacyjnego dla branży, w trakcie których szczegółowo omówiono wszystkie elementy proponowanego podejścia. Wszelkie komentarze państw członkowskich i zainteresowanych stron zostały w pełni uwzględnione przy ustalaniu stanowiska Wspólnoty dla wspólnego komitetu, którego posiedzenie odbyło się dnia 26 lutego 2009 r. |

Gromadzenie i wykorzystanie wiedzy specjalistycznej |

Nie zaistniała potrzeba skorzystania z pomocy ekspertów zewnętrznych. |

Ocena skutków Umowa rozszerza zakres umowy o transporcie lotniczym UE-USA na Islandię i Norwegię. Umożliwi to przewoźnikom lotniczym UE korzystanie z praw przyznanych przez USA od dnia 30 marca 2008 r. w zakresie obsługi lotów pasażerskich między USA a Islandią lub Norwegią. |

3. Aspekty prawne wniosku |

Krótki opis proponowanych działań Wniosek składa się z dwóch elementów: „umowa przewodnia” zawarta przez cztery strony rozszerza zakres umowy o transporcie lotniczym UE-USA z uwzględnieniem niezbędnych zmian na wszystkie cztery strony; umowa dodatkowa zapewnia zachowanie dwustronnego charakteru umowy o transporcie lotniczym UE-USA. Komisja będzie reprezentować Norwegię i Islandię we wspólnym komitecie we wszystkich kwestiach, które nie podlegają wyłącznym kompetencjom państw członkowskich. Ustanawia się przepisy dotyczące wymiany informacji, udziału w drugim etapie negocjacji i reprezentacji w postępowaniu arbitrażowym. |

Podstawa prawna: Artykuł 80 ust. 2 w związku z art. 300 ust. 2 akapit pierwszy zdanie pierwsze i art. 300 ust. 3 akapit pierwszy Traktatu ustanawiającego Wspólnotę Europejską. |

Zasada pomocniczości Zasada pomocniczości ma zastosowanie, o ile wniosek nie podlega wyłącznym kompetencjom Wspólnoty. |

Cele wniosku nie mogą być osiągnięte w stopniu wystarczającym przez państwa członkowskie z następujących względów: |

Umowa o transporcie lotniczym UE-USA zawiera nowe uregulowania na szczeblu Wspólnoty dotyczące obsługi przewozów lotniczych na trasach transatlantyckich, które zastąpiły poprzednie uregulowania wprowadzone przez poszczególne państwa członkowskie. Przystąpienie krajów trzecich do umowy o transporcie lotniczym UE-USA możliwe jest tylko na poziomie Wspólnoty. |

Wniosek jest zatem zgodny z zasadą pomocniczości. |

Zasada proporcjonalności Wniosek jest zgodny z zasadą proporcjonalności z następujących względów |

Wniosek nie będzie miał wpływu na ramy regulacyjne odnoszące się do Wspólnego Europejskiego Obszaru Lotniczego. Wniosek nie spowoduje zmian w umowie o transporcie lotniczym UE-USA. Wniosek ogranicza się do zapewnienia spójności między wspólnym rynkiem lotniczym w Europie a ramami regulacyjnymi w zakresie lotów transatlantyckich ustanowionych na mocy umowy o transporcie lotniczym UE-USA. Wniosek nie skutkuje żadnymi nowymi obowiązkami dla władz lotniczych UE lub dla branży lotniczej w UE. Skutkuje on nowymi prawami dla przewoźników lotniczych UE i zapewnia pełną zgodność umowy o transporcie lotniczym UE-USA ze wspólną skandynawską polityką w zakresie transportu lotniczego. Wybór instrumentów |

Inne instrumenty byłyby niewłaściwe z następujących względów: Czterostronna umowa przewodnia i umowa dodatkowa stanowią najbardziej skuteczne instrumenty dla zapewnienia zarówno pełnego rozszerzenia umowy o transporcie lotniczym UE-USA na Islandię i Norwegię jak i dla zachowania dwustronnego charakteru umowy o transporcie lotniczym UE-USA. Wielostronna umowa zastępująca umowę o transporcie lotniczym UE-USA ograniczyłaby rolę UE, gdyż stałaby się ona wyłącznie jedną ze stron w czterostronnej umowie, natomiast proponowane umowy utrzymują dwustronne stosunki między USA z jednej strony, a Europą z drugiej strony. Równoległe umowy dwustronne (1) Islandia-USA, (2) Norwegia-USA, (3) Islandia-Wspólnota Europejska i (4) Norwegia-Wspólnota Europejska niepotrzebnie skomplikowałyby sytuację i nie gwarantowałyby pełnej zgodności ram regulacyjnych w zakresie lotów transatlantyckich. |

4. Wpływ na budżet |

Wniosek nie ma wpływu na budżet Wspólnoty. |

Wniosek

Decyzja Rady i przedstawicieli rządów państw członkowskich Unii Europejskiej zebranych w Radzie

w sprawie podpisania i tymczasowego stosowania umowy o transporcie lotniczym między Stanami Zjednoczonymi Ameryki z jednej strony, Wspólnotą Europejską i jej państwami członkowskimi z drugiej strony, Islandią z trzeciej strony i Królestwem Norwegii z czwartej strony; oraz w sprawie podpisania i tymczasowego stosowania umowy między Wspólnotą Europejską i jej państwami członkowskimi z jednej strony, Islandią z drugiej strony i Królestwem Norwegii z trzeciej strony, dotyczącej stosowania umowy o transporcie lotniczym między Stanami Zjednoczonymi Ameryki z jednej strony, Wspólnotą Europejską i jej państwami członkowskimi z drugiej strony, Islandią z trzeciej strony, i Królestwem Norwegii z czwartej strony

RADA UNII EUROPEJSKIEJ I PRZEDSTAWICIELE RZĄDÓW PAŃSTW CZŁONKOWSKICH ZEBRANI W RADZIE,

uwzględniając Traktat ustanawiający Wspólnotę Europejską, w szczególności jego art. 80 ust. 2 w związku z art. 300 ust. 2 akapit pierwszy zdanie pierwsze,

a także mając na uwadze, co następuje:

1. Umowa o transporcie lotniczym między Stanami Zjednoczonymi Ameryki a Wspólnotą Europejską i jej państwami członkowskimi (zwana dalej „umową o transporcie lotniczym UE-USA), podpisana w dniach 25 i 30 kwietnia 2007 r., jednoznacznie przewiduje przystąpienie do niej krajów trzecich.

2. Wspólny komitet, ustanowiony na mocy umowy o transporcie lotniczym UE-USA, opracował wniosek w sprawie przystąpienia do tej umowy Islandii i Królestwa Norwegii zgodnie z art. 18 ust. 5 umowy o transporcie lotniczym EU-USA.

3. W dniu 26 lutego 2009 r. wspólny komitet zaproponował umowę o transporcie lotniczym między Stanami Zjednoczonymi Ameryki z jednej strony, Wspólnotą Europejską i jej państwami członkowskimi z drugiej strony, Islandią z trzeciej strony i Królestwem Norwegii z czwartej strony (zwaną dalej „umową”).

4. Komisja wynegocjowała umowę dodatkową między Wspólnotą Europejską i jej państwami członkowskimi z jednej strony, Islandią z drugiej strony i Królestwem Norwegii z trzeciej strony, dotyczącą stosowania umowy o transporcie lotniczym między Stanami Zjednoczonymi Ameryki z jednej strony, Wspólnotą Europejską i jej państwami członkowskimi z drugiej strony, Islandią z trzeciej strony i Królestwem Norwegii z czwartej strony (zwaną dalej „umową dodatkową”).

5. Wspólnota i jej państwa członkowskie powinny podpisać i tymczasowo stosować umowę I umowę dodatkową, z zastrzeżeniem możliwości ich późniejszego zawarcia.

STANOWIĄ, CO NASTĘPUJE:

Artykuł 1 (Podpisanie)

1. Z zastrzeżeniem decyzji Rady o zawarciu umowy, niniejszym zatwierdza się w imieniu Wspólnoty podpisanie umowy o transporcie lotniczym między Stanami Zjednoczonymi Ameryki z jednej strony, Wspólnotą Europejską i jej państwami członkowskimi z drugiej strony, Islandią z trzeciej strony i Królestwem Norwegii z czwartej strony (zwanej dalej „umową”). Tekst umowy stanowi załącznik do niniejszej decyzji.

2. Z zastrzeżeniem decyzji Rady o zawarciu umowy, niniejszym zatwierdza się w imieniu Wspólnoty podpisanie umowy dodatkowej między Wspólnotą Europejską i jej państwami członkowskimi z jednej strony, Islandią z drugiej strony i Królestwem Norwegii z trzeciej strony, dotyczącą stosowania umowy o transporcie lotniczym między Stanami Zjednoczonymi Ameryki z jednej strony, Wspólnotą Europejską i jej państwami członkowskimi z drugiej strony, Islandią z trzeciej strony i Królestwem Norwegii z czwartej strony (zwanej dalej „umową dodatkową”). Tekst umowy dodatkowej stanowi załącznik do niniejszej decyzji.

3. Niniejszym upoważnia się Przewodniczącego Rady do wyznaczenia osoby (osób) uprawnionej (uprawnionych) do podpisania umowy i umowy dodatkowej w imieniu Wspólnoty, z zastrzeżeniem jej zawarcia.

Artykuł 2 (Tymczasowe stosowanie)

Do momentu wejścia w życie umowa i umowa dodatkowa stosowane są tymczasowo przez Wspólnotę i państwa członkowskie, zgodnie z prawem krajowym, począwszy od pierwszego dnia miesiąca następującego po dacie ostatniej noty, na podstawie której każda ze stron powiadomiła pozostałe strony o zakończeniu wszelkich procedur koniecznych dla tymczasowego stosowania umowy. Niniejszym upoważnia się Przewodniczącego Rady do wystosowania powiadomień, o których mowa w art. 5 umowy i art. 8 umowy dodatkowej.

Sporządzono w Brukseli dnia [...] r.

W imieniu Rady

Przewodniczący […]

Dodatek 1

UMOWA O TRANSPORCIE LOTNICZYM

Stany Zjednoczone Ameryki (zwane dalej „Stanami Zjednoczonymi”) z jednej strony oraz

Wspólnota Europejska i jej państwa członkowskie z drugiej strony, oraz

Islandią z trzeciej strony, oraz

Królestwo Norwegii (zwane dalej „Norwegią”) z czwartej strony

kierowane pragnieniem wspierania międzynarodowego systemu lotnictwa opartego na konkurencji między przedsiębiorstwami lotniczymi na rynku o minimalnym stopniu regulacji i ingerencji ze strony państwa;

kierowane pragnieniem ułatwienia rozwoju międzynarodowej komunikacji lotniczej, w tym poprzez tworzenie sieci transportu lotniczego, w celu zaspokojenia potrzeb pasażerów i spedytorów w zakresie dogodnych usług transportu lotniczego;

kierowane pragnieniem umożliwienia przedsiębiorstwom lotniczym oferowania pasażerom i spedytorom konkurencyjnych cen i usług na otwartych rynkach;

kierowane pragnieniem, aby zliberalizowana umowa przyniosła korzyści wszystkim działom sektora transportu lotniczego, w tym pracownikom przedsiębiorstw lotniczych;

kierowane pragnieniem zapewnienia najwyższego poziomu bezpieczeństwa i ochrony międzynarodowej komunikacji lotniczej oraz potwierdzając swoje poważne obawy dotyczące niebezpieczeństw i działań skierowanych przeciw bezpieczeństwu statków powietrznych, które zagrażają bezpieczeństwu osób lub mienia, utrudniają funkcjonowanie transportu lotniczego i zmniejszają społeczne zaufanie do bezpieczeństwa lotnictwa cywilnego;

uwzględniając Konwencję o międzynarodowym lotnictwie cywilnym, otwartą do podpisu w Chicago dnia 7 grudnia 1944 r.;

w uznaniu faktu, że subwencje państwowe mogą mieć negatywny wpływ na konkurencję między przedsiębiorstwami lotniczymi i mogą zagrażać realizacji podstawowych celów niniejszej umowy;

potwierdzając znaczenie ochrony środowiska przy opracowywaniu i realizowaniu międzynarodowej polityki w zakresie lotnictwa;

uwzględniając znaczenie ochrony konsumentów, w tym środków ochrony ustanowionych w Konwencji o ujednoliceniu niektórych zasad dotyczących międzynarodowego przewozu lotniczego, sporządzonej w Montrealu dnia 28 maja 1999 r.;

zamierzając w oparciu o obowiązujące umowy działać na rzecz otwarcia dostępu do rynków i maksymalizacji korzyści dla konsumentów, przedsiębiorstw lotniczych, pracowników i społeczeństw po obu stronach Atlantyku;

uznając znaczenie ułatwiania swoim przedsiębiorstwom lotniczym dostępu do światowych rynków kapitałowych w celu zwiększenia konkurencji i upowszechnienia celów niniejszej umowy;

zamierzając dać przykład o światowym znaczeniu, służący propagowaniu korzyści płynących z liberalizacji w tym ważnym sektorze gospodarki;

uzgodniły, co następuje:

Artykuł 1

Definicja

„Strona” oznacza Stany Zjednoczone, Wspólnotę Europejską i jej państwa członkowskie, Islandię albo Norwegię.

Artykuł 2

Stosowanie załączników I i II

Postanowienia umowy o transporcie lotniczym podpisanej przez Wspólnotę Europejską i jej państwa członkowskie oraz Stany Zjednoczone Ameryki w dniach 25 i 30 kwietnia 2007 r. (zwanej dalej „umową o transporcie lotniczym”), dołączoną w załączniku I, stosują się do wszystkich stron tej umowy, z zastrzeżeniem załącznika II. Postanowienia umowy o transporcie lotniczym stosują się do Islandii i Norwegii tak jakby były one państwami członkowskimi Wspólnoty Europejskiej, a zatem Islandia i Norwegia mają wszystkie prawa i obowiązki państw członkowskich wynikające z tej umowy. Załączniki I i II stanowią integralną część niniejszej umowy.

Artykuł 3

Wypowiedzenie

1. Zarówno Stany Zjednoczone jak i Wspólnota Europejska i jej państwa członkowskie mogą w dowolnym momencie powiadomić pisemnie drogą dyplomatyczną pozostałe trzy strony o podjęciu decyzji o wypowiedzeniu niniejszej umowy lub zakończeniu jej tymczasowego stosowania zgodnie z art. 5. Kopię powiadomienia przesyła się jednocześnie do Międzynarodowej Organizacji Lotnictwa Cywilnego. Niniejsza umowa utraci moc lub tymczasowe stosowanie niniejszej umowy zakończy się o północy GMT na koniec sezonu lotniczego wyznaczonego przez Zrzeszenie Międzynarodowego Transportu Lotniczego (IATA), następującego po upływie roku od daty pisemnego powiadomienia, chyba że powiadomienie zostanie wycofane przed upływem tego terminu za zgodą wszystkich stron.

2. Zarówno Islandia jak i Norwegia mogą w dowolnym momencie powiadomić pisemnie drogą dyplomatyczną pozostałe strony o podjęciu decyzji o wypowiedzeniu niniejszej umowy lub zakończeniu jej tymczasowego stosowania zgodnie z art. 5. Kopię powiadomienia przesyła się jednocześnie do Międzynarodowej Organizacji Lotnictwa Cywilnego. Umowa utraci moc lub zakończy się jej tymczasowe stosowanie o północy GMT na koniec sezonu lotniczego wyznaczonego przez Zrzeszenie Międzynarodowego Transportu Lotniczego (IATA), następującego po upływie roku od daty pisemnego powiadomienia, chyba że powiadomienie zostanie wycofane przed upływem tego terminu za zgodą strony składającej powiadomienie, Stanów Zjednoczonych, Wspólnoty Europejskiej i jej państw członkowskich.

3. Zarówno Stany Zjednoczone jak i Wspólnota Europejska i jej państwa członkowskie mogą w dowolnym momencie powiadomić pisemnie drogą dyplomatyczną Islandię lub Norwegię o podjęciu decyzji o wypowiedzeniu niniejszej umowy lub zakończeniu jej tymczasowego stosowania, w odniesieniu do Islandii lub Norwegii. Kopie powiadomień przesyła się jednocześnie do pozostałych dwóch stron i do Międzynarodowej Organizacji Lotnictwa Cywilnego. Umowa utraci moc lub zakończy się jej tymczasowe stosowanie w odniesieniu do Islandii lub Norwegii wchodzą w życie o północy GMT na koniec sezonu lotniczego wyznaczonego przez Zrzeszenie Międzynarodowego Transportu Lotniczego (IATA), następującego po upływie roku od daty pisemnego powiadomienia, chyba że powiadomienie zostanie wycofane przed upływem tego terminu za zgodą Stanów Zjednoczonych, Wspólnoty Europejskiej i jej państw członkowskich oraz strony otrzymującej powiadomienie.

4. Dla celów wymiany not dyplomatycznych, o których mowa w niniejszym artykule, noty dyplomatyczne przekazywane lub otrzymywane przez Wspólnotę Europejską i jej państwa członkowskie przekazuje się Wspólnocie Europejskiej lub od niej, w zależności od przypadku.

5. Niezależnie od wszelkich innych postanowień niniejszego artykułu, w przypadku wypowiedzenia umowy o transporcie lotniczym równocześnie traci moc niniejsza umowa.

Artykuł 4

Rejestracja w Międzynarodowej Organizacji Lotnictwa Cywilnego

Niniejsza umowa oraz wszystkie jej zmiany są rejestrowane w Międzynarodowej Organizacji Lotnictwa Cywilnego.

Artykuł 5

Tymczasowe stosowanie

Do czasu wejścia w życie zgodnie z art. 6 niniejszą umowę stosuje się tymczasowo od pierwszego dnia miesiąca następującego po dacie ostatniej noty, na podstawie której każda ze stron powiadamia pozostałe strony o zakończeniu wszelkich procedur koniecznych dla tymczasowego stosowania niniejszej umowy. W przypadku wypowiedzenia umowy o transporcie lotniczym zgodnie z jej art. 23 lub ustania jej tymczasowego stosowania zgodnie z art. 25 powyższej umowy, równocześnie ustaje tymczasowe stosowanie niniejszej umowy.

Artykuł 6

Wejście w życie

Niniejsza umowa wchodzi w życie (1) w dniu wejścia w życie umowy o transporcie lotniczym albo (2) jeden miesiąc od daty ostatniej noty w ramach wymiany not dyplomatycznych między stronami potwierdzających zakończenie wszelkich procedur koniecznych dla wejścia w życie niniejszej umowy, zależnie od tego, co nastąpi później. Dla celów wymiany not dyplomatycznych noty dyplomatyczne przekazywane lub otrzymywane przez Wspólnotę Europejską i jej państwa członkowskie przekazuje się Wspólnocie Europejskiej lub od niej, w zależności od przypadku. Nota dyplomatyczna lub noty dyplomatyczne przekazywane przez Wspólnotę Europejską i jej państwa członkowskie zawierają złożone przez każde państwo członkowskie potwierdzenie, że procedury tego państwa konieczne dla wejścia w życie niniejszej umowy zostały zakończone.

W DOWÓD CZEGO odpowiednio upoważnieni niżej podpisani złożyli swoje podpisy pod tekstem niniejszej umowy.

SPORZĄDZONO w ………. dnia [……….] r., w czterech egzemplarzach.

w imieniu Stanów Zjednoczonych Ameryki:

[w imieniu każdego państwa członkowskiego UE:]

w imieniu Wspólnoty Europejskiej:

w imieniu Islandii:

w imieniu Królestwa Norwegii:

Załącznik I

UMOWA O TRANSPORCIE LOTNICZYM

[ Dz.U. L134/4 z 25.5.2007 ]

Załącznik II

Szczególne postanowienia w odniesieniu do Islandii i Norwegii

Postanowienia umowy o transporcie lotniczym, zmienionej zgodnie z poniższym, stosują się do wszystkich stron niniejszej umowy. Postanowienia umowy o transporcie lotniczym stosują się do Islandii i Norwegii tak jakby były one państwami członkowskimi Wspólnoty Europejskiej, a zatem Islandia i Norwegia mają wszystkie prawa i obowiązki państw członkowskich wynikające z tej umowy.

1. Artykuł 1 ust. 9 umowy o transporcie lotniczym otrzymuje brzmienie:

„„terytorium” oznacza, w przypadku Stanów Zjednoczonych, obszary lądowe (ląd stały i wyspy), wody wewnętrzne i wody terytorialne pozostające pod ich suwerennością lub jurysdykcją, oraz, w przypadku Wspólnoty Europejskiej i jej państw członkowskich, obszary lądowe (ląd stały i wyspy), wody wewnętrzne i terytorialne, w odniesieniu do których zastosowanie ma Porozumienie o Europejskim Obszarze Gospodarczym na warunkach określonych w tym porozumieniu i wszelkich późniejszych aktach urzędowych, za wyjątkiem obszarów lądowych i wód wewnętrznych pozostających pod suwerennością lub jurysdykcją Księstwa Liechtensteinu; niniejsza umowa ma zastosowanie do portu lotniczego w Gibraltarze bez uszczerbku dla stanowisk prawnych Królestwa Hiszpanii oraz Zjednoczonego Królestwa w odniesieniu do sporu dotyczącego suwerenności nad terytorium, na którym położony jest ten port lotniczy oraz nieustającego zawieszenia stosowania względem portu lotniczego w Gibraltarze środków wspólnotowych w dziedzinie lotnictwa obowiązujących pomiędzy państwami członkowskimi na dzień 18 września 2006 r., zgodnie z oświadczeniem ministrów w sprawie portu lotniczego w Gibraltarze uzgodnionym w Kordobie dnia 18 września 2006 r.”; oraz

2. Artykułów 23 do 26 nie stosuje się do Islandii i Norwegii.

3. W sekcji 1 załącznika I dodaje się ppkt w brzmieniu:

„w) Islandia: umowa o transporcie lotniczym podpisana w Waszyngtonie dnia 14 czerwca 1995 r.; zmieniona dnia 1 marca 2002 r. w drodze wymiany not; zmieniona dnia 14 sierpnia 2006 r. i dnia 9 marca 2007 r. w drodze wymiany not.

x) Królestwo Norwegii: umowa o komunikacji lotniczej, która weszła w życie przez wymianę not w Waszyngtonie dnia 6 października 1945 r.; zmieniona dnia 6 sierpnia 1954 r. w drodze wymiany not; zmieniona dnia 16 czerwca 1995 r. w drodze wymiany not.

4. Sekcja 2 załącznika I otrzymuje brzmienie:

„Bez uszczerbku dla sekcji 1 niniejszego załącznika, w przypadku obszarów, które nie są objęte definicją „terytorium” zawartą w art. 1 niniejszej umowy, umowy wymienione w literach e) (Dania-Stany Zjednoczone), g) (Francja-Stany Zjednoczone), v) (Zjednoczone Królestwo-Stany Zjednoczone) oraz x) (Norwegia-Stany Zjednoczone) sekcji 1 w dalszym ciągu obowiązują zgodnie z ich warunkami.”

5. Sekcja 3 załącznika I otrzymuje brzmienie:

„Bez uszczerbku dla art. 3 niniejszej umowy, przedsiębiorstwa lotnicze ze Stanów Zjednoczonych nie mają prawa do świadczenia usług wyłącznie towarowych, które nie są częścią usługi obejmującej Stany Zjednoczone, do lub z miejsc w państwach członkowskich, z wyjątkiem do lub z miejsc w Republice Czeskiej, Republice Francuskiej, Republice Federalnej Niemiec, Wielkim Księstwie Luksemburga, Republice Malty, Rzeczpospolitej Polskiej, Republice Portugalskiej, Republice Słowackiej, Islandii i Królestwie Norwegii.”

6. Na końcu art. 3 załącznika 2 dodaje się tekst w brzmieniu:

„W przypadku Islandii i Norwegii obejmuje to między innymi art. 53, 54 i 57 Porozumienia o Europejskim Obszarze Gospodarczym i dotyczące wymienionych artykułów przepisy wykonawcze na mocy wspomnianego porozumienia, jak również ewentualne zmiany do tychże.”

Dodatek 2

UMOWA DODATKOWA

między

Królestwem Norwegii z jednej strony,

Islandią z drugiej strony

oraz

Wspólnotą Europejską i jej państwami członkowskimi z trzeciej strony

dotycząca

stosowania umowy o transporcie lotniczym między

Stanami Zjednoczonymi Ameryki z jednej strony,

Wspólnotą Europejską i jej państwami członkowskimi z drugiej strony, Królestwem Norwegii z trzeciej strony

i Islandią z czwartej strony

Mając na uwadze, co następuje:

(1) W imieniu Wspólnoty i państw członkowskich Komisja Europejska wynegocjowała ze Stanami Zjednoczonymi Ameryki umowę o transporcie lotniczym zgodnie z decyzją Rady upoważniającą Komisję do rozpoczęcia negocjacji.

(2) Umowę o transporcie lotniczym między Wspólnotą i jej państwami członkowskimi ze Stanami Zjednoczonymi Ameryki („umowa o transporcie lotniczym”) parafowano dnia 2 marca 2007 r., podpisano po stronie europejskiej w Brukseli dnia 25 kwietnia 2007 r., a po stronie USA w Waszyngtonie dnia 30 kwietnia 2007 r. i tymczasowo stosowano od dnia 30 marca 2008 r.

(3) Islandia i Królestwo Norwegii (zwane dalej „Norwegią”), będące pełnoprawnymi członkami jednolitego europejskiego rynku lotniczego na mocy Porozumienia o Europejskim Obszarze Gospodarczym przystąpiły do umowy o transporcie lotniczym na podstawie umowy z tego samego dnia (zwanej dalej „umową”), która zawiera umowę o transporcie lotniczym, w postaci załącznika I do umowy.

(4) Konieczne jest określenie procedur podejmowania decyzji – jeśli miałyby one okazać się potrzebne – dotyczących sposobu zawieszenia praw zgodnie z art. 21 ust. 3 umowy o transporcie lotniczym.

(5) Ponadto konieczne jest określenie procedur dotyczących udziału Norwegii i Islandii we wspólnym komitecie ustanowionym na mocy art. 18 umowy o transporcie lotniczym oraz w postępowaniu arbitrażowym, o którym mowa w art. 19 umowy o transporcie lotniczym, zapewniających niezbędną współpracę, przepływ informacji i konsultacje przed posiedzeniami wspólnego komitetu, a także dotyczących wdrożenia pewnych postanowień umowy, obejmujących kwestie ochrony, bezpieczeństwa, przyznania i cofnięcia praw przewozowych oraz pomocy państwa.

UZGADNIA SIĘ, CO NASTĘPUJE:

Artykuł 1

Powiadamianie

W przypadku gdy Wspólnota i jej państwa członkowskie podejmują decyzję o wypowiedzeniu umowy zgodnie z art. 3 umowy lub o zakończeniu jej tymczasowego stosowania, lub o wycofaniu powiadomień w tej sprawie, Komisja, przed przekazaniem powiadomienia drogą dyplomatyczną Stanom Zjednoczonym Ameryki, niezwłocznie powiadamia o tym fakcie Islandię i Norwegię. Podobnie Norwegia lub Islandia niezwłocznie powiadamiają Komisję o ewentualnych tego typu decyzjach.

Artykuł 2

Drugi etap negocjacji i zawieszenie praw przewozowych

1. Komisja prowadzi drugi etap negocjacji, o których mowa w art. 21 ust. 1 umowy o transporcie lotniczym w imieniu Wspólnoty Europejskiej i jej państw członkowskich. Norwegia i Islandia biorą udział w negocjacjach jako obserwatorzy, aby nadal móc pozostawać stowarzyszonymi na warunkach zmienionej umowy o transporcie lotniczym, także po zakończeniu drugiego etapu negocjacji, i w związku z tym uczestniczą w pracach przygotowawczych Wspólnoty Europejskiej, podobnie jak wszystkie pozostałe państwa członkowskie Wspólnoty.

2. W przypadku braku porozumienia na drugim etapie negocjacji w terminie 12 miesięcy od przeglądu, o którym mowa w art. 21 ust. 3 umowy o transporcie lotniczym, Norwegia i Islandia mogą, podobnie jak wszystkie pozostałe państwa członkowskie Wspólnoty, w terminie 15 kolejnych dni powiadomić Komisję o prawach przewozowych odnoszących się do ich terytorium, które chcą zawiesić. Prawa te nie mogą obejmować praw przewozowych określonych w umowach wymienionych w załączniku I do umowy o transporcie lotniczym.

3. Na podstawie powiadomień otrzymanych od państw członkowskich, Norwegii lub Islandii Komisja ustanawia wykaz praw przewozowych, które należy zawiesić i przekazuje go Radzie. Przewodniczący Rady, stanowiąc w imieniu Wspólnoty i jej państw członkowskich, Norwegii i Islandii powiadamia następnie Stany Zjednoczone Ameryki o zawieszeniu praw przewozowych podanych w wykazie zgodnie z art. 21 ust. 3 umowy o transporcie lotniczym. Zainteresowane państwa członkowskie, Norwegia lub Islandia podejmują wszelkie niezbędne środki w celu zawieszenia tych praw od pierwszego dnia sezonu lotniczego wyznaczonego przez Zrzeszenie Międzynarodowego Transportu Lotniczego (IATA), który rozpoczyna się nie wcześniej niż 12 miesięcy od daty powiadomienia o zawieszeniu praw.

4. Niezależnie od postanowień ust. 3 niniejszego artykułu Rada, stanowiąc jednomyślnie na wniosek Komisji, może podjąć decyzję o nieprzekazaniu powiadomienia o zawieszeniu lub następnie o jego wycofaniu.

Artykuł 3

Wspólny komitet

1. We wspólnym komitecie utworzonym na podstawie art. 18 umowy o transporcie lotniczym Wspólnota, jej państwa członkowskie oraz Norwegia i Islandia są reprezentowane przez przedstawicieli Komisji, państw członkowskich oraz Norwegii i Islandii.

2. Stanowisko zajmowane przez Wspólnotę, państwa członkowskie oraz Norwegię i Islandię we wspólnym komitecie jest przedstawiane przez Komisję, z wyjątkiem kwestii wchodzących w ramach UE w zakres wyłącznych kompetencji państw członkowskich, w którym to przypadku stanowisko takie jest przedstawiane przez państwa członkowskie, Islandię lub Norwegię, w zależności od przypadku.

3. Stanowisko zajmowane przez Norwegię i Islandię we wspólnym komitecie w odniesieniu do kwestii wchodzących w zakres art. 14 lub 20 umowy o transporcie lotniczym lub kwestii, które nie wymagają przyjęcia decyzji mającej skutki prawne, jest przyjmowane przez Norwegię i Islandię w porozumieniu z Komisją.

4. W zakresie pozostałych decyzji wspólnego komitetu dotyczących kwestii wchodzących w zakres rozporządzeń i dyrektyw włączonych do Porozumienia o Europejskim Obszarze Gospodarczym, stanowisko zajmowane przez Wspólnotę, jej państwa członkowskie oraz Norwegię i Islandię jest przyjmowane przez Komisję w porozumieniu z Norwegią i Islandią.

5. W zakresie pozostałych decyzji wspólnego komitetu dotyczących kwestii wykraczających poza zakres rozporządzeń i dyrektyw włączonych do Porozumienia o Europejskim Obszarze Gospodarczym, stanowisko zajmowane przez Królestwo Norwegii i Islandię jest przyjmowane przez Norwegię i Islandię w porozumieniu z Komisją.

6. Komisja podejmuje odpowiednie środki w celu zapewnienia pełnego udziału Norwegii i Islandii w spotkaniach koordynacyjnych, konsultacyjnych lub przygotowujących decyzje z państwami członkowskimi oraz dostępu do informacji koniecznych dla przygotowania posiedzeń wspólnego komitetu.

Artykuł 4

Procedura arbitrażowa

1. Komisja reprezentuje Wspólnotę, jej państwa członkowskie oraz Norwegię i Islandię w postępowaniu arbitrażowym na podstawie art. 19 umowy o transporcie lotniczym.

2. Komisja, w razie konieczności, podejmuję środki, aby zapewnić udział Norwegii i Islandii w pracach przygotowujących i koordynujących postępowanie arbitrażowe.

3. Jeśli Rada podejmie decyzję o zawieszeniu korzyści zgodnie z art. 19 ust. 7 umowy o transporcie lotniczym, decyzja ta jest notyfikowana Norwegii i Islandii. Podobnie Norwegia lub Islandia informują Komisję o ewentualnych tego typu decyzjach.

4. Decyzje dotyczące wszelkich innych stosownych czynności podejmowanych na podstawie art. 19 umowy o transporcie lotniczym w odniesieniu do kwestii wchodzących w ramach UE w zakres kompetencji Wspólnoty są podejmowane przez Komisję, której pomaga specjalny komitet złożony z przedstawicieli państw członkowskich mianowanych przez Radę oraz przedstawicieli Norwegii i Islandii.

Artykuł 5

Wymiana informacji

1. Norwegia i Islandia niezwłocznie informują Komisję o wszelkich decyzjach dotyczących odmowy, cofnięcia, zawieszenia lub ograniczenia zezwoleń dla przedsiębiorstwa lotniczego Stanów Zjednoczonych Ameryki, które zostały przez nie podjęte zgodnie z art. 4 i 5 umowy o transporcie lotniczym. Podobnie Komisja niezwłocznie informuje Norwegię i Islandię o wszelkich tego typu decyzjach podjętych przez państwa członkowskie.

2. Norwegia i Islandia niezwłocznie informują Komisję o wszelkich wnioskach lub powiadomieniach przekazanych lub otrzymanych przez nie na podstawie art. 8 umowy o transporcie lotniczym. Podobnie Komisja niezwłocznie informuje Norwegię i Islandię o wszelkich tego typu wnioskach i powiadomieniach przekazanych lub otrzymanych przez państwa członkowskie.

3. Norwegia i Islandia niezwłocznie informują Komisję o wszelkich wnioskach lub powiadomieniach przekazanych lub otrzymanych przez nie na podstawie art. 9 umowy o transporcie lotniczym. Podobnie Komisja niezwłocznie informuje Norwegię i Islandię o wszelkich tego typu wnioskach i powiadomieniach przekazanych lub otrzymanych przez państwa członkowskie.

Artykuł 6

Subwencje i pomoc państwa

1. W przypadku uznania przez Norwegię lub Islandię, że subwencja lub pomoc rozważana lub przyznana przez organ państwowy na terytorium Stanów Zjednoczonych Ameryki ma niekorzystny wpływ na konkurencję w sposób, o którym mowa w art. 14 ust. 2 umowy o transporcie lotniczym, Norwegia lub Islandia zgłaszają ten fakt Komisji. Podobnie, jeśli państwo członkowskie zgłosi podobny przypadek Komisji, Komisja powiadamia o tym fakcie Norwegię i Islandię.

2. Komisja, Norwegia i Islandia mogą wystąpić do tego organu lub zażądać zwołania posiedzenia wspólnego komitetu ustanowionego na podstawie art. 18 umowy o transporcie lotniczym.

3. Komisja, Norwegia i Islandia niezwłocznie informują się nawzajem w przypadku zwrócenia się do nich przez Stany Zjednoczone zgodnie z art. 14 ust. 3 umowy o transporcie lotniczym.

Artykuł 7

Wypowiedzenie

1. Każda strona może w dowolnym momencie powiadomić pisemnie drogą dyplomatyczną inne strony o swojej decyzji wypowiedzenia niniejszej umowy dodatkowej lub zakończeniu jej tymczasowego stosowania. Niniejsza umowa utraci moc lub tymczasowe stosowanie niniejszej umowy zakończy się o północy GMT sześć miesięcy od dnia pisemnego powiadomienia o jej wypowiedzeniu lub zakończeniu jej tymczasowego stosowania, chyba że powiadomienie zostanie przed upływem tego terminu wycofane za zgodą wszystkich stron.

2. Niezależnie od wszelkich pozostałych postanowień niniejszego artykułu, jeśli umowa traci moc lub ustaje jej tymczasowe stosowanie, równocześnie traci moc niniejsza umowa dodatkowa lub ustaje jej tymczasowe stosowanie.

Artykuł 8

Tymczasowe stosowanie

Do czasu wejścia w życie zgodnie z art. 9 strony uzgadniają zgodnie z krajowymi przepisami stron tymczasowe stosowanie umowy dodatkowej od dnia podpisania niniejszej umowy dodatkowej lub od dnia tymczasowego stosowania podanego w art. 5 umowy, w zależności od tego, która data będzie późniejsza.

Artykuł 9

Wejście w życie

Niniejsza umowa dodatkowa wchodzi w życie (a) po upływie miesiąca od daty ostatniej noty w ramach wymiany not dyplomatycznych między stronami, potwierdzającej, że wszystkie procedury konieczne do wejścia w życie niniejszej umowy dodatkowej zostały zakończone albo (b) w dniu wejścia w życie lub tymczasowego stosowania umowy, zależnie od tego, co nastąpi później.

W DOWÓD CZEGO odpowiednio upoważnieni niżej podpisani złożyli swoje podpisy pod niniejszą umową dodatkową.

SPORZĄDZONO w trzech egzemplarzach w ………. dnia [……….] r., w języku angielskim.

w imieniu Królestwa Norwegii:

w imieniu Islandii:

w imieniu Wspólnoty Europejskiej: