[pic] | KOMISJA WSPÓLNOT EUROPEJSKICH |

Bruksela, dnia 12.2.2009

KOM(2009) 48 wersja ostateczna

2009/0012 (CNS)

Wniosek

DECYZJA RADY

dotycząca podpisania i tymczasowego stosowania umowy między Wspólnotą Europejską a Republiką Mauritiusu w sprawie zniesienia wiz krótkoterminowych

Wniosek

DECYZJA RADY

dotycząca zawarcia umowy między Wspólnotą Europejską a Republiką Mauritiusu w sprawie zniesienia wiz krótkoterminowych

(przedstawione przez Komisję)

UZASADNIENIE

1. TŁO POLITYCZNO-PRAWNE

Rozporządzeniem Rady (WE) nr 1932/2006[1] zmieniono rozporządzenie (WE) nr 539/2001[2] wymieniające państwa trzecie, których obywatele muszą posiadać wizy podczas przekraczania granic zewnętrznych (wykaz negatywny), oraz te, których obywatele są zwolnieni z tego wymogu (wykaz pozytywny), m.in. przenosząc sześć krajów trzecich z wykazu negatywnego do pozytywnego. Są to następujące kraje: Antigua i Barbuda, Bahamy, Barbados, Mauritius, Saint Kitts i Nevis oraz Seszele. W rozporządzeniu stwierdza się również, że zwolnienie obywateli tych państw z obowiązku wizowego nie powinno obowiązywać przed zawarciem i wejściem w życie umowy dwustronnej w sprawie zwolnienia z obowiązku wizowego między Wspólnotą Europejską a danym państwem. Rozporządzenie zostało przyjęte dnia 21 grudnia 2006 r. i weszło w życie w styczniu 2007 r.

Od dnia 15 stycznia 2007 r. (później data ta została przesunięta na 1 lutego) kraje CARICOM wprowadziły specjalny system wizowy dla obywateli kilku państw członkowskich UE ze względu na Mistrzostwa Świata w Krykiecie 2007 odbywające się na Karaibach (było to nierówne traktowanie, ponieważ obywatele innych państw członkowskich nie byli zwolnieni z obowiązku wizowego). Wprowadzenie obowiązku wizowego pomimo korzystnych przepisów nowego rozporządzenia wspólnotowego doprowadziło do odroczenia opracowania projektów upoważnień dotyczących negocjacji z tymi krajami trzecimi w sprawie zniesienia obowiązku wizowego.

Ponieważ w dniu 15 maja 2007 r. tymczasowy system wizowy przestał obowiązywać, upoważnienia dotyczące negocjacji z sześcioma krajami zostały przyjęte przez Radę w dniu 5 czerwca 2008 r. Wstępne spotkanie z przedstawicielami wspomnianych sześciu krajów, dotyczące pewnych kwestii instytucjonalnych i technicznych, odbyło się w Brukseli w dniu 13 marca 2008 r.

Formalne negocjacje w sprawie zniesienia obowiązku wizowego podjęto w lipcu 2008 r., osobno z każdym z sześciu krajów. Druga runda negocjacji, w formie wspólnego posiedzenia, odbyła się w dniu 16 października 2008 r.

Państwa członkowskie były informowane o przebiegu negocjacji, zasięgano także trzykrotnie ich opinii w ramach Grupy Roboczej ds. Wiz w Radzie.

W dniu 12 listopada 2008 r. parafowano umowy z czterema krajami, natomiast z dwoma pozostałymi w dniu 19 listopada.

Dla Wspólnoty podstawą prawną umowy jest art. 62 ust. 2 lit. b) ppkt i) w związku z art. 300 TWE.

Dołączone wnioski stanowią narzędzia prawne umożliwiające podpisanie i zawarcie przedmiotowej umowy. Rada podejmie decyzję w tej sprawie większością kwalifikowaną głosów. Parlament Europejski będzie musiał wyrazić formalną opinię w sprawie zawarcia umowy zgodnie z art. 300 ust. 3 Traktatu WE.

Biorąc pod uwagę okres, jaki upłynął między przeniesieniem Republiki Mauritiusu (zwanej dalej „Mauritiusem”) do pozytywnego wykazu w drodze zmiany rozporządzenia Rady (WE) nr 539/2001 a zawarciem umowy o zniesieniu obowiązku wizowego, fakt, że Mauritius będzie w stanie zakończyć wewnętrzny proces ratyfikacji w krótkim czasie, oraz sytuację Szwajcarii, która zacznie w pełni stosować dorobek Schengen od grudnia 2008 r., w decyzji w sprawie podpisania proponowanej umowy określono, że umowa zacznie tymczasowo obowiązywać od dnia jej podpisania, zgodnie z art. 300 ust 2 TWE.

Wniosek dotyczący decyzji w sprawie zawarcia umowy zawiera konieczne ustalenia wewnętrzne dotyczące jej praktycznego stosowania. Określa się w nim w szczególności, że wspomagana przez ekspertów z państw członkowskich Komisja Europejska reprezentuje Wspólnotę we wspólnym komitecie ustanowionym na mocy art. 6 umowy.

Zgodnie z art. 6 ust. 4 Wspólny Komitet przyjmie własny regulamin wewnętrzny. Stanowisko Wspólnoty w tej kwestii przyjmuje Komisja, działając w porozumieniu ze specjalnym komitetem wyznaczonym przez Radę.

2. WYNIKI NEGOCJACJI

Komisja uważa, że osiągnięto cele wyznaczone przez Radę w jej wytycznych negocjacyjnych i że projekt umowy o zniesieniu obowiązku wizowego jest dla Wspólnoty do przyjęcia.

Ostateczną treść umowy można podsumować następująco:

Cel

Umowa stanowi, że obywatele Unii Europejskiej i obywatele Mauritiusu mogą podróżować bez wiz na terytorium drugiej Umawiającej się Strony, jeżeli ich pobyt nie przekracza trzech miesięcy w okresie sześciu miesięcy.

Mauritius zwalnia już obywateli europejskich z obowiązku wizowego. W celu zapewnienia równego traktowania wszystkich obywateli UE w umowie zawarto postanowienie, że Mauritius może zawiesić obowiązywanie umowy lub wypowiedzieć umowę wyłącznie w odniesieniu do wszystkich państw członkowskich Wspólnoty oraz, odwrotnie, Wspólnota może zawiesić obowiązywanie umowy lub wypowiedzieć umowę wyłącznie ze skutkiem dla wszystkich państw członkowskich.

Szczególną sytuację Zjednoczonego Królestwa i Irlandii uwzględniono w preambule.

Zakres

Zwolnienie z obowiązku wizowego obejmuje wszystkie kategorie osób (posiadacze paszportów zwykłych, dyplomatycznych lub urzędowych/służbowych) podróżujących we wszelkiego rodzaju celach, z wyjątkiem w celu prowadzenia działalności zarobkowej. W tej ostatniej kategorii każde państwo członkowskie, jak również Mauritius, mają swobodę nałożenia wymogów wizowych na obywateli drugiej Umawiającej się Strony zgodnie z obowiązującym prawem krajowym lub wspólnotowym. W celu zapewnienia jednolitego wprowadzania w życie umowy dołączono do niej wspólną deklarację w sprawie wykładani kategorii osób podróżujących w celu prowadzenia działalności zarobkowej.

Czas pobytu

Umowa uwzględnia sytuację państw członkowskich, które jeszcze nie stosują w pełni dorobku Schengen. Dopóki nie są one częścią strefy Schengen bez granic wewnętrznych, zwolnienie z obowiązku wizowego daje obywatelom Mauritiusu prawo przebywania przez trzy miesiące na terytorium każdego z tych państw członkowskich (Cypr, Bułgaria, Rumunia), niezależnie od okresu liczonego dla całej strefy Schengen.

Terytorialny zakres stosowania

Umowa zawiera postanowienia dotyczące jej terytorialnego stosowania: w przypadku Francji i Niderlandów zwolnienie z obowiązku wizowego uprawniałoby obywateli wspomnianych sześciu krajów wyłącznie do pobytu na europejskim obszarze tych państw członkowskich.

Deklaracje

Do umowy dołączono inne wspólne deklaracje:

- dotyczącą poinformowania obywateli o treści i skutkach umowy o zniesieniu obowiązku wizowego oraz powiązanych kwestiach, takich jak warunki wjazdu, oraz

- w sprawie wykładni okresu trzech miesięcy w okresie sześciu miesięcy w strefie Schengen.

We wspólnej deklaracji do umowy uwzględniono również fakt włączenia Norwegii, Islandii, Szwajcarii i Liechtensteinu we wprowadzanie w życie, stosowanie i rozwijanie dorobku prawnego Schengen.

3. WNIOSKI

W świetle powyższych ustaleń Komisja proponuje, by Rada:

- przyjęła decyzję o podpisaniu umowy w imieniu Wspólnoty i upoważniła przewodniczącego Rady do wyznaczenia w tym celu należycie umocowanej osoby (lub osób);

- zatwierdziła tymczasowe stosowanie umowy do czasu jej wejścia w życie;

- zatwierdziła, po konsultacji z Parlamentem Europejskim, załączoną umowę o zniesieniu wiz krótkoterminowych między Wspólnotą Europejską a Mauritiusem.

Wniosek

DECYZJA RADY

dotycząca podpisania i tymczasowego stosowania umowy między Wspólnotą Europejską a Republiką Mauritiusu w sprawie zniesienia wiz krótkoterminowych

RADA UNII EUROPEJSKIEJ,

uwzględniając Traktat ustanawiający Wspólnotę Europejską, w szczególności jego art. 62 ust. 2 lit. b) ppkt (i), w związku z art. 300 ust. 2 akapit pierwszy zdanie pierwsze,

uwzględniając wniosek Komisji[3],

a także mając na uwadze, co następuje:

1. Rozporządzeniem Rady (WE) nr 1932/2006 zmieniono rozporządzenie (WE) nr 539/2001 wymieniające państwa trzecie, których obywatele muszą posiadać wizy podczas przekraczania granic zewnętrznych (wykaz negatywny), oraz te, których obywatele są zwolnieni z tego wymogu (wykaz pozytywny), poprzez m.in. przeniesienie Republiki Mauritiusu (zwanej dalej „Mauritiusem” z wykazu negatywnego do pozytywnego. W rozporządzeniu stwierdza się również, że zwolnienie z obowiązku wizowego nie powinno obowiązywać przed zawarciem i wejściem w życie umowy dwustronnej w sprawie zwolnienia z obowiązku wizowego między Wspólnotą Europejską a Mauritiusem.

2. Decyzją z dnia 5 czerwca 2008 r. Rada upoważniła Komisję do podjęcia negocjacji w sprawie umowy o zniesieniu wiz krótkoterminowych między Wspólnotą Europejską a Mauritiusem.

3. Negocjacje w sprawie umowy rozpoczęto w dniu 11 lipca 2008 r. i zakończono w dniu 16 października 2008 r.

4. Umowa parafowana w Brukseli dnia 12 listopada 2008 r. powinna zostać podpisana dnia […] r., z zastrzeżeniem możliwości jej późniejszego zawarcia.

5. W niniejszej decyzji o podpisaniu umowy powinno zostać przewidziane tymczasowe stosowanie umowy zgodnie z art. 300 ust. 2 TWE.

6. Zgodnie z Protokołem w sprawie stanowiska Zjednoczonego Królestwa i Irlandii oraz Protokołem włączającym dorobek Schengen w ramy Unii Europejskiej, Zjednoczone Królestwo i Irlandia nie uczestniczą w przyjęciu niniejszej decyzji i w związku z tym nie są nią związane ani nie podlegają jej stosowaniu.

STANOWI, CO NASTĘPUJE:

Artykuł 1

Niniejszym upoważnia się przewodniczącego Rady do wyznaczenia osoby lub osób umocowanych do podpisania w imieniu Wspólnoty Europejskiej umowy o zniesieniu wiz krótkoterminowych między Wspólnotą Europejską a Republiką Mauritiusu, obejmującej tekst umowy oraz powiązane deklaracje.

Artyku ł 2

Umowa jest tymczasowo stosowana od momentu jej podpisania do czasu zakończenia procedury jej zawarcia.

Sporządzono w Brukseli dnia […] r.

W imieniu Rady

Przewodniczący

2009/0012 (CNS)

Wniosek

DECYZJA RADY

dotycząca zawarcia umowy między Wspólnotą Europejską a Republiką Mauritiusu w sprawie zniesienia wiz krótkoterminowych

RADA UNII EUROPEJSKIEJ,

uwzględniając Traktat ustanawiający Wspólnotę Europejską, w szczególności jego art. 62 ust. 2 lit. b) ppkt (i), w związku z art. 300 ust. 2 akapit pierwszy zdanie pierwsze i art. 300 ust. 3 akapit pierwszy,

uwzględniając wniosek Komisji[4],

uwzględniając opinię Parlamentu Europejskiego[5]:

a także mając na uwadze, co następuje:

7. Komisja wynegocjowała w imieniu Wspólnoty Europejskiej umowę między Wspólnotą Europejską a Republiką Mauritiusu w sprawie zniesienia wiz krótkoterminowych.

8. Umowa została podpisana w imieniu Wspólnoty Europejskiej w dniu … 2009 r., z zastrzeżeniem możliwości jej zawarcia w późniejszym terminie, zgodnie z decyzją Rady …../…/WE z dnia [….] r.

9. Na mocy umowy ustanawia się Wspólny Komitet ds. Zarządzania Umową, który przyjmie swój regulamin wewnętrzny. Właściwe jest wprowadzenie uproszczonej procedury ustalania stanowiska Wspólnoty w tym przypadku.

10. Zgodnie z Protokołem w sprawie stanowiska Zjednoczonego Królestwa i Irlandii oraz Protokołem włączającym dorobek Schengen w ramy Unii Europejskiej, Zjednoczone Królestwo i Irlandia nie uczestniczą w przyjęciu niniejszej decyzji i w związku z tym nie są nią związane ani nie podlegają jej stosowaniu.

STANOWI, CO NASTĘPUJE:

Artykuł 1

Umowa między Wspólnotą Europejską a Republiką Mauritiusu w sprawie zniesienia wiz krótkoterminowych zostaje niniejszym zatwierdzona w imieniu Wspólnoty.

Tekst umowy dołączono do niniejszej decyzji.

Artyku ł 2

Przewodniczący Rady dokonuje notyfikacji przewidzianej w art. 8 ust. 1 umowy[6].

Artykuł 3

Komisja, przy wsparciu ekspertów z państw członkowskich, reprezentuje Wspólnotę we wspólnym komitecie ekspertów ustanowionym na mocy art. 6 umowy.

Artyku ł 4

Stanowisko Wspólnoty we wspólnym komitecie ekspertów dotyczące przyjęcia jego regulaminu zgodnie z wymogami art. 6 ust. 4 umowy przyjmuje Komisja po konsultacji ze specjalnym komitetem wyznaczonym przez Radę.

Artyku ł 5

Niniejsza decyzja zostaje opublikowana w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej.

Sporządzono w Brukseli dnia […] r.

W imieniu Rady

Przewodniczący

ZAŁĄCZNIK

UMOWA

między

Wspólnot ą Europejską a Republiką Mauritiusu

w sprawie zniesienia wiz krótkoterminowych

Wspólnota Europejska (zwana dalej „Wspólnotą”),

oraz

Republika Mauritiusu (zwanej dalej „Mauritiusem”)

zwane dalej Umawiającymi się Stronami;

1) mając na uwadze dalszy rozwój przyjaznych stosunków między Umawiającymi się Stronami oraz pragnąc ułatwić podróże poprzez zapewnienie bezwizowego wjazdu i pobytu krótkoterminowego dla swoich obywateli;

2) uwzględniając rozporządzenie Rady (WE) nr 1932/2006[7] z dnia 21 grudnia 2006 r. zmieniające rozporządzenie (WE) nr 539/2001[8] wymieniające państwa trzecie, których obywatele muszą posiadać wizy podczas przekraczania granic zewnętrznych (wykaz negatywny), oraz te, których obywatele są zwolnieni z tego wymogu (wykaz pozytywny), m.in. poprzez przeniesienie sześciu krajów trzecich – w tym Mauritiusu – do wykazu krajów trzecich, których obywatele są zwolnieni z wymogu posiadania wiz podczas pobytu krótkoterminowego w państwach członkowskich UE;

3) Mając na uwadze, że art. 2 rozporządzenia Rady (WE) nr 1932/2006 stanowi, że zwolnienie z obowiązku wizowego obywateli tych sześciu państw zaczyna obowiązywać dopiero po wejściu w życie umowy w sprawie zwolnienia z obowiązku wizowego, która zostanie zawarta między Wspólnotą Europejską a danym państwem;

4) Uznając, że obywatele wszystkich państw członkowskich są zwolnieni z obowiązku wizowego podczas podróży na Mauritius na okres sześćdziesięciu dni;

5) Pragnąć zagwarantować przestrzeganie zasady równego traktowania wszystkich obywateli UE;

6) Biorąc pod uwagę, że osoby podróżujące w celu wykonywania działalności zarobkowej podczas pobytu krótkoterminowego nie są objęte niniejsza umową, i dlatego dla tej kategorii osób obowiązują w dalszym ciągu odpowiednie przepisy prawa wspólnotowego i krajowego państw członkowskich oraz prawa krajowego Mauritiusu, dotyczące obowiązku wizowego lub zwolnienia z takiego obowiązku oraz dostępu do zatrudnienia;

7) biorąc pod uwagę Protokół w sprawie stanowiska Zjednoczonego Królestwa i Irlandii oraz Protokół włączający dorobek Schengen w ramy Unii Europejskiej, załączone do Traktatu o Unii Europejskiej oraz Traktatu ustanawiającego Wspólnotę Europejską, a także potwierdzając, że postanowienia niniejszej umowy nie mają zastosowania do Zjednoczonego Królestwa i Irlandii,

UZGODNIŁY, CO NASTĘPUJE:

Artykuł 1 – Cel

Umowa stanowi, że obywatele Unii Europejskiej i obywatele Mauritiusu mogą podróżować bez wiz na terytorium drugiej Umawiającej się Strony, jeżeli ich pobyt nie przekracza trzech miesięcy w okresie sześciu miesięcy.

Artykuł 2 – Definicje

Na potrzeby niniejszej umowy:

11. „państwo członkowskie” oznacza każde państwo członkowskie Unii Europejskiej z wyjątkiem Zjednoczonego Królestwa i Irlandii;

12. „obywatel Unii Europejskiej” oznacza obywatela państwa członkowskiego zgodnie z definicją zawartą w lit. a);

13. „obywatel Mauritiusu” oznacza każdą osobę posiadającą obywatelstwo Mauritiusu;

14. „strefa Schengen” oznacza obszar bez granic wewnętrznych obejmujący terytoria państw członkowskich określonych w lit. a), w pełni stosujących dorobek Schengen;

Artykuł 3 – Zakres zezwolenia

1. Obywatele Unii Europejskiej posiadający ważny paszport zwykły, dyplomatyczny lub służbowy/urzędowy wydany przez państwo członkowskie mogą wjechać i przebywać bez wizy na terytorium Mauritiusu przez okres pobytu określony w art. 4 ust. 1.

Obywatele Mauritiusu posiadający ważny paszport zwykły, dyplomatyczny lub służbowy/urzędowy wydany przez Mauritius mogą wjechać i przebywać bez wizy na terytorium państw członkowskich przez okres pobytu określony w art. 4 ust. 2.

2. Ustęp 1 nie dotyczy osób podróżujących w celu wykonywania działalności zarobkowej.

W przypadku tej kategorii osób każde państwo członkowskie może indywidualnie podjąć decyzję o nałożeniu obowiązku wizowego na obywateli Mauritiusu lub o jego wycofaniu zgodnie z art. 4 ust. 3 rozporządzenia Rady (WE) nr 539/2001.

Mauritius może podjąć decyzję o nałożeniu obowiązku wizowego lub jego zniesieniu w odniesieniu do obywateli poszczególnych państw członkowskich, zgodnie ze swoim prawem krajowym.

3. Zniesienie obowiązku wizowego określone w niniejszej umowie obowiązuje bez uszczerbku dla ustaw Umawiających się Stron dotyczących warunków wjazdu i pobytu krótkoterminowego. Państwa członkowskie oraz Mauritius zastrzegają sobie prawo do odmowy wjazdu i pobytu krótkoterminowego na swoich terytoriach, jeśli którykolwiek z powyższych warunków nie jest spełniony.

4. Zniesienie wiz obowiązuje niezależnie od środka transportu wykorzystywanego do przekroczenia granicy Umawiających się Stron.

5. Kwestie nieobjęte niniejszą umową są regulowane prawem wspólnotowym, prawem krajowym państw członkowskich lub prawem krajowym Mauritiusu.

Artykuł 4 – Czas pobytu

1. Obywatele Unii Europejskiej mogą przebywać na terytorium Mauritiusu maksymalnie przez okres trzech miesięcy w okresie sześciu miesięcy następujących po dacie pierwszego wjazdu na terytorium tego państwa.

2. Obywatele Mauritiusu mogą przebywać w strefie Schengen maksymalnie przez okres trzech miesięcy w okresie sześciu miesięcy następujących po dacie pierwszego wjazdu na terytorium któregoś z państw członkowskich, stosującego w pełni dorobek Schengen. Przedmiotowy okres trzech miesięcy w okresie sześciu miesięcy jest obliczany niezależnie od jakiegokolwiek pobytu w państwie członkowskim, które nie stosuje jeszcze w pełni dorobku Schengen.

Obywatele Mauritiusu mogą przebywać maksymalnie przez okres trzech miesięcy w okresie sześciu miesięcy następujących po dacie pierwszego wjazdu na terytorium każdego z państw członkowskich, które nie stosują jeszcze w pełni dorobku Schengen, niezależnie od czasu pobytu liczonego dla strefy Schengen.

3. Niniejsza umowa nie ma wpływu na możliwość przedłużenia przez Mauritius oraz państwa członkowskie czasu pobytu na ponad trzy miesiące zgodnie z prawem krajowym i wspólnotowym.

Artykuł 5 – Terytorialny zakres stosowania

1. W przypadku Republiki Francuskiej postanowienia niniejszej umowy stosuje się tylko do jej europejskiego obszaru.

2. W przypadku Królestwa Niderlandów postanowienia niniejszej umowy stosuje się tylko do jego europejskiego obszaru.

Artykuł 6 – Wspólny Komitet ds. Zarządzania Umową

1. Umawiające się Strony powołują wspólny komitet ekspertów (dalej zwany „komitetem”), w skład którego wchodzą przedstawiciele Wspólnoty Europejskiej oraz Mauritiusu. Wspólnotę reprezentuje Komisja Europejska.

2. Komitet wykonuje m.in. zadania polegające na:

15. kontroli wykonania niniejszej umowy;

16. proponowaniu zmian lub uzupełnień do niniejszej umowy;

17. rozstrzyganiu sporów dotyczących interpretacji bądź stosowania postanowień niniejszej umowy.

3. Posiedzenia komitetu zwoływane są w każdym przypadku, gdy jest to niezbędne, na wniosek jednej z Umawiających się Stron.

4. Komitet uchwala swój regulamin wewnętrzny.

Artykuł 7 – Stosunek między umową a istniejącymi umowami o zniesieniu wiz między państwami członkowskimi a Mauritiusem

Niniejsza umowa jest nadrzędna wobec postanowień wszelkich dwustronnych umów lub ustaleń zawartych między poszczególnymi państwami członkowskimi a Mauritiusem, o ile ich postanowienia dotyczą kwestii wchodzących w zakres niniejszej umowy.

Artykuł 8 - Przepisy końcowe

1. Niniejsza umowa zostaje ratyfikowana lub zatwierdzona przez Umawiające się Strony zgodnie z ich wewnętrznymi procedurami i wchodzi w życie pierwszego dnia drugiego miesiąca następującego po dniu, w którym Umawiające się Strony dokonają wzajemnej notyfikacji o zakończeniu wyżej wymienionych procedur.

2. Niniejsza umowa zostaje zawarta na czas nieokreślony z zastrzeżeniem możliwości jej wypowiedzenia zgodnie z ust. 5 niniejszego artykułu.

3. Niniejszą umowę można zmienić za pisemnym porozumieniem Umawiających się Stron. Zmiany wchodzą w życie po dniu, w którym Umawiające się Strony powiadamiają się wzajemnie o zakończeniu niezbędnych w tym celu procedur.

4. Każda z Umawiający się Stron może zawiesić wykonywanie części lub wszystkich postanowień niniejszej umowy, zwłaszcza ze względu na porządek publiczny, ochronę bezpieczeństwa narodowego, ochronę zdrowia publicznego, nielegalną imigrację lub ponowne wprowadzenie obowiązku wizowego przez którąś z Umawiających się Stron. O decyzji w sprawie zawieszenia niniejszej umowy należy zawiadomić drugą Umawiającą się Stronę nie później niż 2 miesiące przed jej wejściem w życie. Z chwilą ustania powodów zawieszenia umowy Umawiająca się Strona, która zawiesiła stosowanie niniejszej umowy, bezzwłocznie zawiadamia o tym drugą Umawiającą się Stronę.

5. Każda z Umawiających się Stron może wypowiedzieć niniejszą umowę w drodze pisemnego zawiadomienia drugiej Strony. Niniejsza umowa przestaje obowiązywać po upływie 90 dni od daty takiego powiadomienia.

6. Mauritius mogą zawiesić obowiązywanie umowy lub wypowiedzieć umowę wyłącznie w odniesieniu do wszystkich państw członkowskich Wspólnoty Europejskiej.

7. Wspólnota może zawiesić obowiązywanie umowy lub wypowiedzieć umowę wyłącznie w odniesieniu do wszystkich swoich państw członkowskich.

Sporządzono w Brukseli dnia […] r.

w dwóch egzemplarzach w każdym z następujących języków: angielskim, bułgarskim, czeskim, duńskim, estońskim, fińskim, francuskim, greckim, hiszpańskim, litewskim, łotewskim, maltańskim, niderlandzkim, niemieckim, polskim, portugalskim, słowackim, słoweńskim, szwedzkim, rumuńskim, węgierskim i włoskim, przy czym każdy z tych tekstów jest tak samo autentyczny.

W imieniu Wspólnoty Europejskiej W imieniu Mauritiusu

WSPÓLNA DEKLARACJA W ODNIESIENIU DO ISLANDII, NORWEGII, SZWAJCARII I LIECHTENSTEINU

Umawiające się Strony przyjmują do wiadomości ścisłe związki między Wspólnotą Europejską a Norwegią, Islandią, Szwajcarią i Liechtensteinem, w szczególności na mocy umów z dnia 18 maja 1999 roku i 26 października 2004 r. dotyczących włączenia tych krajów we wprowadzanie, stosowanie i rozwijanie dorobku Schengen.

W związku z tym wskazane jest, aby władze Norwegii, Islandii, Szwajcarii i Liechtensteinu z jednej strony, i władze Mauritiusu z drugiej strony, zawarły niezwłocznie dwustronne umowy o zniesieniu wiz krótkoterminowych na podobnych warunkach, jak umowa między Wspólnotą Europejską a Mauritiusem.

WSPÓLNA DEKLARACJA W SPRAWIE WYKłADNI KATEGORII OSÓB PODRÓżUJąCYCH W CELACH WYKONYWANIA DZIAłALNOśCI ZAROBKOWEJ, O KTÓREJ MOWA W ART. 3 UST. 2 NINIEJSZEJ UMOWY

Pragnąc zapewnić spójną wykładnię, Umawiające się Strony uzgadniają, na potrzeby niniejszej umowy, że kategoria osób wykonujących działalność zarobkową obejmuje osoby wjeżdżające w celu wykonywania działalności przynoszącej zyski/pracy za wynagrodzeniem na terytorium innej Umawiającej się Strony jako pracownik lub dostawca usług.

Kategoria ta nie obejmuje:

- przedsiębiorców, tj. osób podróżujących w celu rozmów biznesowych (bez zatrudnienia w kraju drugiej Umawiającej się Strony),

- sportowców i artystów wykonujących działalność na zasadzie ad hoc,

- dziennikarzy wysłanych przez media działające w ich państwie zamieszkania, oraz

- stażystów wewnątrzkorporacyjnych.

Wdrażanie niniejszej deklaracji jest monitorowane przez wspólny komitet w ramach jego uprawnień na mocy art. 6 umowy, który może zaproponować zmiany tej deklaracji, jeżeli uzna je za konieczne na podstawie doświadczeń Umawiających się Stron.

WSPÓLNA DEKLARACJA W SPRAWIE WYKłADNI OKRESU TRZECH MIESIęCY W OKRESIE SZEśCIU MIESIęCY NASTęPUJąCYCH PO DACIE PIERWSZEGO WJAZDU, JAK OKREśLONO W ART. 4 NINIEJSZEJ UMOWY

Umawiające się Strony uzgadniają, że maksymalny okres trzech miesięcy w okresie sześciu miesięcy następujących po dacie pierwszego wjazdu na terytorium Mauritiusu lub do strefy Schengen, określony w art. 4 umowy, oznacza albo ciągły pobyt albo kilka następujących po sobie pobytów, których łączny czas nie przekracza trzech miesięcy w okresie sześciu miesięcy.

WSPÓLNA DEKLARACJA DOTYCZąCA POINFORMOWANIA OBYWATELI O UMOWIE W SPRAWIE ZNIESIENIA WIZ

Uznając znaczenie zasady przejrzystości dla obywateli Unii Europejskiej i Mauritiusu, Umawiające się Strony zgadzają się zapewnić rozpowszechnienie pełnych informacji o treści i skutkach umowy w sprawie zniesienia wiz i kwestiach powiązanych, takich jak warunki wjazdu.

[1] Dz.U. L 405 z 30.12.2006, s. 23.

[2] Dz.U. L 81 z 21.3.2001, s. 1.

[3] [REFERENCE]……………………

[4] [REFERENCE]……………………

[5] Dz.U C […] z […], s. […].

[6] Termin wejścia w życie umowy zostanie opublikowany w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej [przez Sekretariat Generalny Rady].

[7] Dz.U. L 29 z 3.2.2007, s. 10.

[8] Dz.U. L 81 z 21.3.2001, s. 1.