8.7.2010 |
PL |
Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej |
CE 184/82 |
Piątek, 24 kwietnia 2009 r.
Aspekty regulacyjne nanomateriałów
P6_TA(2009)0328
Rezolucja Parlamentu Europejskiego z dnia 24 kwietnia 2009 r. w sprawie aspektów regulacyjnych nanomateriałów (2008/2208(INI))
2010/C 184 E/18
Parlament Europejski,
uwzględniając komunikat Komisji z dnia 17 czerwca 2008 r. zatytułowany „Aspekty regulacyjne nanomateriałów” (COM(2008)0366) oraz towarzyszący mu dokument roboczy służb Komisji (SEC(2008)2036),
uwzględniając komunikat Komisji z dnia 12 maja 2004 r. zatytułowany „Ku europejskiej strategii dla nanotechnologii” (COM(2004)0338),
uwzględniając komunikat Komisji z dnia 7 czerwca 2005 r. zatytułowany „Nanonauka i nanotechnologie: Plan działań dla Europy na lata 2005-2009” (COM(2005)0243) („plan działań”) oraz swoją rezolucję z dnia 28 września 2006 r. (1) w sprawie planu działań,
uwzględniając komunikat Komisji z dnia 6 września 2007 r. zatytułowany „Nanonauka i nanotechnologia: Plan działań dla Europy na lata 2005-2009. Pierwsze sprawozdanie z realizacji za lata 2005-2007” (COM(2007)0505),
uwzględniając opinię Komitetu Naukowego ds. Pojawiających się i Nowo Rozpoznanych Zagrożeń dla Zdrowia (SCENIHR) w sprawie definicji i oceny ryzyka w przypadku nanomateriałów (2),
uwzględniając opinię Komitetu Naukowego ds. Produktów Konsumenckich (SCCP) w sprawie bezpieczeństwa nanomateriałów w produktach kosmetycznych (3),
uwzględniając zalecenie Komisji w sprawie kodeksu postępowania dotyczącego odpowiedzialnego prowadzenia badań w dziedzinie nanonauk i nanotechnologii (COM(2008)0424) („kodeks postępowania”),
uwzględniając opinię Europejskiej Grupy ds. Etyki w Nauce i Nowych Technologiach dla Komisji Europejskiej w sprawie etycznych aspektów nanomedycyny (4),
uwzględniając rozporządzenie (WE) nr 1907/2006 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 18 grudnia 2006 r. w sprawie rejestracji, oceny, udzielania zezwoleń i stosowania ograniczeń w zakresie chemikaliów (REACH) (5),
uwzględniając dyrektywę 98/8/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 16 lutego 1998 r. dotyczącą wprowadzania do obrotu produktów biobójczych (6),
uwzględniając dyrektywę Rady 89/391/EWG z dnia 12 czerwca 1989 r. w sprawie wprowadzenia środków w celu poprawy bezpieczeństwa i zdrowia pracowników w miejscu pracy (7) oraz jej dyrektywy pochodne,
uwzględniając dyrektywę 2001/95/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 3 grudnia 2001 r. w sprawie ogólnego bezpieczeństwa produktów (8), a także prawodawstwo dotyczące konkretnych produktów, w szczególności dyrektywę Rady 76/768/EWG z dnia 27 lipca 1976 r. w sprawie zbliżenia ustawodawstw państw członkowskich dotyczących produktów kosmetycznych (9),
uwzględniając rozporządzenie (WE) nr 178/2002 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 28 stycznia 2002 r. ustanawiające ogólne zasady i wymagania prawa żywnościowego, powołujące Europejski Urząd ds. Bezpieczeństwa Żywności oraz ustanawiające procedury w zakresie bezpieczeństwa żywności (10), rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 1333/2008 z dnia 16 grudnia 2008 r. w sprawie dodatków do żywności (11) oraz dyrektywę 2000/13/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 20 marca 2000 r. w sprawie zbliżenia ustawodawstw Państw Członkowskich w zakresie etykietowania, prezentacji i reklamy środków spożywczych (12), rozporządzenie (WE) nr 1830/2003 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 22 września 2003 r. dotyczące możliwości śledzenia i etykietowania organizmów zmodyfikowanych genetycznie (13) oraz możliwości śledzenia żywności i produktów paszowych wyprodukowanych z organizmów zmodyfikowanych genetycznie oraz rozporządzenie (WE) nr 258/97 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 27 stycznia 1997 r. dotyczące nowej żywności i nowych składników żywności (14),
uwzględniając rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 1272/2008 z dnia 16 grudnia 2008 r. w sprawie klasyfikacji, oznakowania i pakowania substancji i mieszanin, zmieniające i uchylające dyrektywy 67/548/EWG i 1999/45/WE oraz zmieniające rozporządzenie (WE) nr 1907/2006 (15),
uwzględniając prawodawstwo wspólnotowe w dziedzinie środowiska naturalnego, w szczególności dyrektywę Parlamentu Europejskiego i Rady 2008/1/WE z dnia 15 stycznia 2008 r. dotyczącą zintegrowanego zapobiegania zanieczyszczeniom i ich kontroli (16), dyrektywę 2000/60/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 23 października 2000 r. ustanawiającą ramy wspólnotowego działania w dziedzinie polityki wodnej (17) oraz dyrektywę 2006/12/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 5 kwietnia 2006 r. w sprawie odpadów (18),
uwzględniając dyrektywę 2006/114/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 12 grudnia 2006 r. dotyczącą reklamy wprowadzającej w błąd i reklamy porównawczej (19),
uwzględniając art. 45 Regulaminu,
uwzględniając sprawozdanie Komisji Ochrony Środowiska Naturalnego, Zdrowia Publicznego i Bezpieczeństwa Żywności oraz opinię Komisji Zatrudnienia i Spraw Socjalnych (A6-0255/2009),
A. |
mając na uwadze, że stosowanie nanomateriałów i nanotechnologii (zwanych dalej „nanomateriałami”) daje nadzieje na istotny postęp wraz z licznymi korzyściami w niezliczonych zastosowaniach dla konsumentów, pacjentów i środowiska naturalnego, jako że nanomateriały mogą cechować się odmiennymi lub nowymi właściwościami w porównaniu z tą samą substancją lub materiałem w zwykłej postaci, |
B. |
mając na uwadze, że oczekuje się, iż postępy w dziedzinie nanomateriałów będą wywierać znaczny wpływ na decyzje polityczne w dziedzinie zdrowia publicznego, zatrudnienia, bezpieczeństwa i higieny pracy, społeczeństwa informacyjnego, energii, transportu, bezpieczeństwa i przestrzeni kosmicznej, |
C. |
mając na uwadze, że mimo wprowadzenia określonej strategii europejskiej w dziedzinie nanotechnologii, a następnie przyznania na rzecz siódmego programu ramowego Wspólnoty Europejskiej w zakresie badań, rozwoju technologicznego i demonstracji (2007-2013) (7PR) ok. 3 500 000 000 euro na badania w dziedzinie nanonauk, Unia Europejska pozostaje w tyle za swymi głównymi konkurentami – USA, Japonią i Koreą Południową – którzy odpowiadają za ponad połowę inwestycji i dwie trzecie patentów składanych w skali światowej, |
D. |
mając na uwadze, że z drugiej strony, z uwagi na swoje mikroskopijne rozmiary, nanomateriały potencjalnie stwarzają istotne nowe zagrożenia, np. zwiększoną reaktywność i mobilność, co może prowadzić do wzrostu toksyczności w połączeniu z nieograniczonym dostępem do ludzkiego organizmu, być może wpływając na fizjologię człowieka i innych gatunków w sposób odmienny od dotychczas znanych, |
E. |
mając na uwadze, że bezpieczny rozwój nanomateriałów może stanowić ważny wkład w konkurencyjność gospodarki Unii Europejskiej i w realizację strategii lizbońskiej, |
F. |
mając na uwadze, że obecną dyskusję o nanomateriałach cechuje znaczny brak wiedzy i informacji, co prowadzi do niezgody, począwszy od poziomu definicji:
|
G. |
mając na uwadze, że aktualnie nie jest dostępny w pełni opracowany zbiór zharmonizowanych definicji, ale że są dostępne lub opracowywane pewne normy międzynarodowe, określające „nanoskalę” jako posiadającą „co najmniej jeden wymiar rzędu 100 nm lub mniej” i często dokonujące rozróżnienia pomiędzy:
|
H. |
mając na uwadze, że nie ma jasnych informacji o faktycznym zastosowaniu nanomateriałów w produktach konsumenckich, np.:
|
I. |
mając na uwadze, że jasne wymogi dotyczące powiadamiania o wykorzystaniu nanomateriałów, informowanie konsumentów, jak również pełne wdrożenie dyrektyw 2006/114/WE są konieczne do tego, by dostarczyć wiarygodnych informacji o zastosowaniu nanomateriałów, |
J. |
mając na uwadze, że w prezentacjach potencjalnych korzyści z nanotechnologii przewiduje się niemal nieskończoną różnorodność przyszłych zastosowań nanomateriałów, lecz nie dostarcza się wiarygodnych informacji o bieżących zastosowaniach, |
K. |
mając na uwadze szeroką debatę nad możliwościami oceny bezpieczeństwa nanomateriałów; mając na uwadze, że komitety naukowe i agencje Unii Europejskiej wskazują na istotne braki nie tylko w kluczowych danych, lecz nawet w metodach ich pozyskiwania; mając na uwadze, że Unia Europejska musi zatem w większym stopniu inwestować w odpowiednią ocenę nanomateriałów celem uzupełnienia luk w wiedzy oraz jak najszybciej opracować i wdrożyć, we współpracy ze swoimi agencjami i partnerami międzynarodowymi, metody oceny oraz odpowiednią i zharmonizowaną metrologię i nomenklaturę, |
L. |
mając na uwadze, że SCENIHR zidentyfikował w przypadku niektórych nanomateriałów pewne szczególne zagrożenia dla zdrowia i toksyczne skutki dla organizmów biologicznych; mając na uwadze, że SCENIHR stwierdził ponadto ogólny brak danych wysokiej jakości o narażeniu człowieka i środowiska, w związku z czym należy kontynuować rozwój, zatwierdzanie i standaryzację wiedzy o metodologii zarówno szacunków narażenia jak i identyfikacji zagrożeń, |
M. |
mając na uwadze, że obecne środki na badania w ramach 7PR na rzecz aspektów nanomateriałów dotyczących ochrony środowiska, zdrowia i bezpieczeństwa są o wiele za niskie; mając ponadto na uwadze, że kryteria kwalifikowalności programów naukowych w zakresie oceny bezpieczeństwa nanomateriałów do 7PR są zbyt restrykcyjne (tj. kładą zbyt silny akcent na innowacyjny charakter), a przez to nie promują wystarczająco pilnego opracowania naukowych metod oceny nanomateriałów; mając na uwadze, że zasadnicze znaczenie ma przeznaczenie wystarczających środków na bezpieczny rozwój i stosowanie nanomateriałów, |
N. |
mając na uwadze, że wiedza o potencjalnych skutkach dla zdrowia i środowiska pozostaje znacznie w tyle za tempem przemian rynkowych, co rodzi fundamentalne pytania, czy obecny model zarządzania jest zdolny „w czasie rzeczywistym” sprostać powstającym technologiom, |
O. |
mając na uwadze, że w swojej rezolucji z dnia 28 września 2006 r. w sprawie nanonauki i nanotechnologii Parlament wezwał do zbadania efektów działania nanocząstek, które nie ulegają natychmiastowemu rozpuszczeniu lub biodegradacji, zgodnie z zasadą ostrożności, przed wykorzystaniem takich cząstek w produkcji i ich wprowadzeniem na rynek, |
P. |
mając na uwadze, że wartość ww. komunikatu Komisji zatytułowanego „Aspekty regulacyjne nanomateriałów” jest raczej ograniczona za sprawą braku informacji o szczególnych właściwościach nanomateriałów, ich faktycznych zastosowaniach oraz potencjalnych zagrożeniach i korzyściach, a zatem nie zawiera żadnych sugestii jeśli chodzi o legislacyjne czy polityczne wyzwania, a jego wynikiem jest jedynie ogólny przegląd, który wykazuje, że w chwili obecnej prawodawstwo Wspólnoty nie zawiera żadnych przepisów odnoszących się konkretnie do nanomateriałów, |
Q. |
mając na uwadze, że nanomateriały należy objąć wielopłaszczyznowym, zróżnicowanym i adaptacyjnym prawodawstwem opierającym się na zasadzie ostrożności (20), na zasadzie odpowiedzialności producenta i zasadzie „zanieczyszczający płaci”, tak aby zapewnić bezpieczną produkcję, stosowanie i usuwanie nanomateriałów przed wprowadzeniem tej technologii na rynek, unikając jednocześnie systematycznego stosowania ogólnych moratoriów lub niezróżnicowanego traktowania różnych zastosowań nanomateriałów, |
R. |
mając na uwadze, że niemal nieograniczone stosowanie nanotechnologii w tak zróżnicowanych sektorach jak elektronika, przemysł włókienniczy, biomedycyna, produkty pielęgnacji ciała, środki czyszczące, przemysł spożywczy lub energetyczny, uniemożliwia wprowadzenie jednolitych ram regulacyjnych na szczeblu wspólnotowym, |
S. |
mając na uwadze, że w kontekście REACH uzgodniono już, iż potrzebne są dalsze wytyczne i wskazówki w sprawie nanomateriałów, a w szczególności identyfikacji substancji, oraz dostosowanie metod oceny ryzyka, mając na uwadze, że bliższa analiza REACH wskazuje na szereg dalszych niedoskonałości w podejściu do nanomateriałów, |
T. |
mając na uwadze, że brak przepisów odnoszących się do nanomateriałów w prawodawstwie dotyczącym odpadów stwarza ryzyko, że nie będzie ono prawidłowo stosowane, |
U. |
podkreśla, że nanomateriały przez cały swój cykl życia stanowią poważne wyzwanie w kontekście chorób zawodowych i bezpieczeństwa, ponieważ wielu pracowników pracujących przy procesie produkcji narażonych jest na kontakt z tymi materiałami, nie wiedząc, czy stosowane procedury bezpieczeństwa i środki ochronne są odpowiednie i skuteczne; zauważa, że przyszłości można spodziewać się wzrostu liczby i różnorodności pracowników narażonych na wpływ nanomateriałów, |
V. |
mając na uwadze, że w licznych poprawkach dotyczących nanomateriałów – przyjętych w porozumieniu w pierwszym czytaniu między Radą i Parlamentem Europejskim w kontekście przekształcenia dyrektywy w sprawie kosmetyków (21) – oraz w istotnych poprawkach przyjętych przez Parlament Europejski w pierwszym czytaniu przeglądu rozporządzenia w sprawie nowej żywności (22) podkreśla się odpowiednio potrzebę zmiany odnośnego prawodawstwa wspólnotowego celem odpowiedniego uwzględnienia nanomateriałów, |
W. |
mając na uwadze, że obecna debata o aspektach regulacyjnych nanomateriałów ogranicza się w znacznej mierze do grona ekspertów, chociaż nanomateriały mają potencjał wywołania głębokich zmian w społeczeństwie, co wymaga szerokich konsultacji publicznych, |
X. |
mając na uwadze, że szerokie zastosowanie patentów do nanomateriałów, podobnie jak nadmierny koszt obejmowania patentem i brak ułatwień w dostępie do patentów dla bardzo małych przedsiębiorstw oraz małych i średnich przedsiębiorstw (MŚP), mogłoby zahamować dalsze innowacje, |
Y. |
mając na uwadze, że prawdopodobieństwo zbieżności nanotechnologii z biotechnologią, biologią, naukami kognitywnymi i technologią informacyjną rodzi poważne kwestie związane z etyką, bezpieczeństwem, ochroną i przestrzeganiem praw podstawowych, które należy przeanalizować w nowej opinii Europejskiej Grupy ds. Etyki w Nauce i Nowych Technologiach, |
Z. |
mając na uwadze, że kodeks postępowania jest istotnym instrumentem bezpiecznych, zintegrowanych i odpowiedzialnych badań nad nanomateriałami; mając na uwadze, że kodeks postępowania musi być przyjęty i przestrzegany przez wszystkich producentów, którzy zamierzają wytwarzać towary lub wprowadzać je do obrotu, |
AA. |
mając na uwadze, że przegląd wszystkich podnośnych przepisów wspólnotowych powinien wdrożyć w odniesieniu do nanomateriałów zasadę „brak danych, brak obrotu”, |
1. |
jest przekonany, że stosowanie nanomateriałów powinno odpowiadać rzeczywistym potrzebom obywateli i że ich zalety można było wykorzystać w bezpieczny i odpowiedzialny sposób w oparciu o jasne ramy regulacyjne i polityczne (przepisy legislacyjne i inne), które wyraźnie uwzględniają istniejące i spodziewane zastosowania nanomateriałów oraz sam charakter potencjalnych problemów związanych ze zdrowiem, środowiskiem i bezpieczeństwem; |
2. |
ubolewa nad brakiem właściwej oceny faktycznego stosowania ogólnych przepisów prawa wspólnotowego w świetle rzeczywistego charakteru nanomateriałów; |
3. |
mając na względzie brak przepisów odnoszących się konkretnie do nanomateriałów w prawie Wspólnoty i zanim nie zostanie przeprowadzona właściwa ocena obecnie obowiązujących przepisów wspólnotowych, nie zgadza się ze stwierdzeniem Komisji, że a) obowiązujące prawodawstwo w zasadzie obejmuje swoim zakresem odnośne zagrożenia związane z nanomateriałami i b) należy wzmocnić ochronę zdrowia, bezpieczeństwo i ochronę środowiska naturalnego poprzez poprawę wdrożenia obowiązujących przepisów prawnych, ponieważ z uwagi na brak odpowiednich danych i metod oceny zagrożeń związanych z nanomateriałami prawodawstwo to w istocie nie jest w stanie uwzględnić tych zagrożeń; |
4. |
uważa, że koncepcję „zintegrowanego, odpowiedzialnego i bezpiecznego podejścia” do nanotechnologii, głoszoną przez Unię Europejską, podważa brak informacji o zastosowaniu i bezpieczeństwie nanomateriałów już dostępnych na rynku – zwłaszcza w newralgicznych zastosowaniach powodujących bezpośrednie narażenie konsumentów; |
5. |
wzywa Komisję do przeglądu w terminie dwóch lat całości odnośnego prawodawstwa celem zapewnienia bezpieczeństwa wszystkich zastosowań nanomateriałów w produktach mających przez cały cykl życia potencjalny wpływ na zdrowie, środowisko lub bezpieczeństwo oraz celem zapewnienia, że przepisy prawne i narzędzia wdrażania odzwierciedlają szczególne cechy nanomateriałów, na które mogą być narażeni pracownicy, konsumenci lub środowisko; |
6. |
podkreśla, że przegląd ten jest konieczny nie tylko po to, aby odpowiednio chronić zdrowie ludzkie i środowisko naturalne, lecz także aby zagwarantować pewność i przewidywalność wobec podmiotów gospodarczych, jak również zaufanie publiczne; |
7. |
zwraca się o wprowadzenie do prawodawstwa wspólnotowego kompleksowej, popartej naukowo definicji nanomateriałów jako element zmian przepisów horyzontalnych i sektorowych pod kątem nanomateriałów; |
8. |
zwraca się do Komisji o wspieranie przyjęcia zharmonizowanej definicji nanomateriałów na szczeblu międzynarodowym oraz o odpowiednie dostosowanie odnośnych europejskich ram legislacyjnych; |
9. |
uważa, że szczególnie ważne jest wyraźne uwzględnienie nanomateriałów co najmniej przez zakres prawodawstwa dotyczącego chemikaliów (REACH, biocydy), żywności (środki spożywcze, dodatki do żywności i produkty paszowe wyprodukowane z organizmów zmodyfikowanych genetycznie), odnośnego prawodawstwa dotyczącego ochrony pracowników oraz prawodawstwa w dziedzinie jakości powietrza, jakości wody oraz odpadów; |
10. |
zwraca się o zastosowanie zasady należytej staranności do producentów, którzy pragną wprowadzać nanomateriały do obrotu; wzywa ponadto do przestrzegania kodeksu postępowania dotyczącego odpowiedzialnego prowadzenia badań w dziedzinie nanonauk i nanotechnologii; |
11. |
apeluje w szczególności do Komisji o ocenę potrzeby dokonania przeglądu przepisów REACH w odniesieniu między innymi do:
|
12. |
apeluje w szczególności do Komisji o ocenę potrzeby dokonania przeglądu prawodawstwa dotyczącego odpadów w odniesieniu między innymi do:
|
13. |
zwraca się w szczególności do Komisji o ocenę potrzeby dokonania przeglądu dopuszczalnych wartości emisji i środowiskowych norm jakości w przepisach dotyczących powietrza i wody celem uzupełnienia pomiarów opartych na masie przez systemy pomiarowe oparte na liczbie cząstek lub powierzchni, tak aby odpowiednio uwzględnić nanomateriały; |
14. |
podkreśla znaczenie zapewnienia przez Komisję lub państwa członkowskie pełnego przestrzegania i egzekwowania zasad prawodawstwa Wspólnoty w dziedzinie zdrowia i bezpieczeństwa pracowników, jeżeli chodzi o nanomateriały, w tym odpowiednich szkoleń dla specjalistów w zakresie zdrowia i bezpieczeństwa, tak aby zapobiegać potencjalnie szkodliwemu narażeniu na nanomateriały; |
15. |
apeluje w szczególności do Komisji o ocenę potrzeby dokonania przeglądu przepisów o ochronie pracowników w odniesieniu między innymi do:
|
16. |
wzywa Komisję, aby do czerwca 2011 r. opracowała spis różnych typów i zastosowań nanomateriałów na rynku europejskim, przy poszanowaniu uzasadnionych tajemnic handlowych takich jak receptury, oraz udostępniła go opinii publicznej; ponadto wzywa Komisję, aby w tym samym czasie przedstawiła sprawozdanie dotyczące bezpieczeństwa tych nanomateriałów; |
17. |
ponawia apel o dostarczanie konsumentom informacji o zastosowaniu nanomateriałów w produktach konsumenckich: wszystkie składniki występujące w postaci nanomateriałów w substancjach, mieszaninach lub wyrobach należy wyraźnie podać na oznakowaniu produktu (np. w wykazie składników po nazwie takich składników należy umieścić w nawiasie słowo „nano”); |
18. |
zwraca się o pełne wdrożenie dyrektywy 2006/114/WE dla zapewnienia, że nanomateriały nie są przedmiotem reklamy wprowadzającej w błąd; |
19. |
wzywa do pilnego opracowania odpowiednich protokołów badań i norm metrologicznych celem oceny – przy wykorzystaniu wielodyscyplinarnego podejścia – niebezpieczeństwa związanego z nanomateriałami i narażenia na nie pracowników, konsumentów i środowiska naturalnego przez cały ich cykl życia, w tym w drodze wypadków; |
20. |
zwraca się o znaczne zwiększenie finansowania badań nad aspektami dotyczącymi środowiska, zdrowia i bezpieczeństwa przez cały cykl życia nanomateriałów, np. poprzez ustanowienie specjalnego funduszu europejskiego w ramach 7PR; ponadto zwraca się konkretnie do Komisji o przegląd kryteriów oceny 7PR, tak aby przyciągał on i finansował znacznie większą liczbę badań na rzecz poprawy naukowej metodologii oceny nanomateriałów; |
21. |
zwraca się do Komisji o promowanie koordynacji i wymiany między państwami członkowskimi w dziedzinie badań i rozwoju, oceny ryzyka, opracowywania wytycznych i regulowania nanomateriałów poprzez wykorzystanie istniejących mechanizmów (np. podgrupa ds. nanomateriałów utworzona przez właściwe organy w ramach REACH) lub, w stosownych przypadkach, utworzenie dodatkowych; |
22. |
zwraca się do Komisji i do państw członkowskich o jak najszybsze zaproponowanie ustanowienia stałej i niezależnej europejskiej sieci, której zadaniem będzie monitorowanie nanotechnologii i nanomateriałów, oraz programu badań podstawowych i stosowanych nad metodami tego monitoringu (zwłaszcza metrologii, wykrywania, toksyczności i epidemiologii); |
23. |
zwraca się do Komisji i państw członkowskich o zainicjowanie europejskiej debaty obywatelskiej o nanotechnologiach i nanomateriałach oraz aspektach regulacyjnych nanomateriałów; |
24. |
uznaje, że istotne jest usunięcie przeszkód w dostępie do patentów, w szczególności dla bardzo małych przedsiębiorstw oraz MŚP, a jednocześnie wzywa, aby potencjalne prawa patentowe ograniczały się do konkretnych zastosowań lub metod produkcji nanomateriałów, a tylko wyjątkowo były rozszerzane na same nanomateriały, tak aby uniknąć hamowania innowacji; |
25. |
uważa, że w stosownym czasie należy opracować – zwłaszcza z myślą o nanomedycynie – restrykcyjne wskazówki etyczne, jak poszanowanie życia prywatnego, swobodna i świadoma zgoda i ustalone granice doskonalenia organizmu ludzkiego do celów nieterapeutycznych, jednocześnie dostarczając zachęty tej obiecującej dziedzinie interdyscyplinarnej, w obrębie której powstają przełomowe technologie, jak obrazowanie i diagnostyka molekularna, mogące przynosić imponujące korzyści w zakresie wczesnego diagnozowania oraz skutecznego i niedrogiego leczenia wielu chorób; zwraca się do Europejskiej Grupy ds. Etyki w Nauce i Nowych Technologiach o sporządzenie opinii w tej sprawie na podstawie opinii nr 21 z dnia 17 stycznia 2007 r. w sprawie etycznych aspektów nanomedycyny oraz przy wykorzystaniu opinii etycznej wydanej przez krajowe instytucje ds. etyki w UE oraz prac organizacji międzynarodowych takich jak UNESCO; |
26. |
wzywa Komisję i państwa członkowskie do poświęcenia szczególnej uwagi społecznemu wymiarowi rozwoju nanotechnologii; uważa ponadto, że na możliwie jak najwcześniejszym etapie należy zapewnić aktywny udział zaangażowanych partnerów społecznych; |
27. |
wzywa Komisję do oceny potrzeby dokonania przeglądu prawa, by w niedrogi sposób objęło ono również nanomateriały wytworzone jako niezidentyfikowane produkty uboczne procesów spalania; |
28. |
zobowiązuje swojego przewodniczącego do przekazania niniejszej rezolucji Radzie oraz Komisji, jak również rządom i parlamentom państw członkowskich. |
(1) Dz.U. C 306E z 15.12.2006, s. 426.
(2) Opinia w sprawie naukowych aspektów obowiązujących i proponowanych definicji dotyczących produktów nanonauki i nanotechnologii; 29 listopada 2007 r. http://ec.europa.eu/health/ph_risk/committees/04_scenihr/docs/scenihr_o_012.pdf oraz informacje dodatkowe służb Komisji dotyczące opinii SCENIHR w sprawie naukowych aspektów obowiązujących i proponowanych definicji dotyczących produktów nanonauki i nanotechnologii; http://ec.europa.eu/health/ph_risk/committees/04_scenihr/docs/scenihr_o_012.pdf Opinia w sprawie odpowiedniości metodologii oceny ryzyka zgodnej z wytycznymi technicznymi dla nowych i istniejących substancji do oceny ryzyka związanego z nanomateriałami; 21-22 czerwca 2007 r. http://ec.europa.eu/health/ph_risk/committees/04_scenihr/docs/scenihr_o_012.pdf Zmieniona opinia (po konsultacjach publicznych) na temat odpowiedniości istniejących metod do oceny potencjalnych zagrożeń związanych z celowo opracowywanymi i ubocznymi produktami nanotechnologii; 10 marca 2006 r.; http://ec.europa.eu/health/ph_risk/committees/04_scenihr/docs/scenihr_o_012.pdf Opinia w sprawie oceny ryzyka produktów nanotechnologii; 19 stycznia 2009 r.; http://ec.europa.eu/health/ph_risk/committees/04_scenihr/docs/scenihr_o_012.pdf
(3) Opinia w sprawie bezpieczeństwa nanomateriałów w produktach kosmetycznych; 18 grudnia 2007 r.; http://ec.europa.eu/health/ph_risk/committees/04_sccp/docs/sccp_o_123.pdf
(4) Opinia nr 21, 17 stycznia 2007.
(5) Dz.U. L 396 z 30.12.2006, s. 1.
(6) Dz.U. L 123 z 24.4.1998, s. 1.
(7) Dz.U. L 183 z 29.6.1989, s. 1
(8) Dz.U. L 11 z 15.1.2002, s. 4.
(9) Dz.U. L 262 z 27.09.1976, s. 169.
(10) Dz.U. L 31 z 1.2.2002, s. 1.
(11) Dz.U. L 354 z 31.12.2008, s. 16.
(12) Dz.U. L 109 z 06.5.2000, s. 29.
(13) Dz.U. L 268 z 18.10.2003, s. 24.
(14) Dz.U. L 43 z 14.2.1997, s. 1.
(15) Dz.U. L 353 z 31.12.2008, s. 1.
(16) Dz.U. L 24 z 29.1.2008, s. 8.
(17) Dz.U. L 327 z 22.12.2000, s. 1.
(18) Dz.U. L 114 z 27.4.2006, s. 9.
(19) Dz.U. L 376 z 27.12.2006, s. 21.
(20) Komunikat Komisji z dnia 2 lutego 2000 r. w sprawie zasady ostrożności (COM(2000)0001).
(21) Stanowisko Parlamentu Europejskiego z dnia 24 marca 2009 r., Teksty przyjęte, P6_TA(2009)0158.
(22) Stanowisko Parlamentu Europejskiego z dnia 25 marca 2009 r., Teksty przyjęte, P6_TA(2009)0171.
(23) Decyzja Komisji 2000/532/WE z dnia 3 maja 2000 r. zastępująca decyzję 94/3/WE ustanawiającą wykaz odpadów zgodnie z art. 1 lit. a) dyrektywy Rady 75/442/EWG w sprawie odpadów oraz decyzję Rady 94/904/WE ustanawiającą wykaz odpadów niebezpiecznych zgodnie z art. 1 ust. 4 dyrektywy Rady 91/689/EWG w sprawie odpadów niebezpiecznych (Dz.U. L 226 z 6.9.2000, s. 3).
(24) Decyzja Rady 2003/33/WE z dnia 19 grudnia 2002 r. ustanawiająca kryteria i procedury przyjęcia odpadów na składowiska, na podstawie art. 16 i załącznika II do dyrektywy 1999/31/WE (Dz.U. L 11 z 16.1.2003, s. 27).