25.3.2010   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

CE 76/30

A.

mając na uwadze, że Unia Europejska traci ponad 20 % swojej energii w związku z jej nieracjonalnym zużyciem, a jeżeli cel 20 % redukcji zużycia energii zostałby osiągnięty, UE wykorzystywałaby około 400 milionów ton ekwiwalentu ropy naftowej energii pierwotnej mniej, a emisje CO2 ograniczono by o mniej więcej 860 milionów ton,

B.

mając na uwadze, że zużycie energii w połączeniu z krajowym koszykiem energetycznym, który głównie opiera się na konwencjonalnych źródłach energii, pozostaje głównym źródłem emisji gazów cieplarnianych w Unii Europejskiej,

C.

mając na uwadze, że coraz bardziej kompleksowe zagrożenia dotyczące bezpieczeństwa dostaw i zależności od dostaw pojawiają się w związku z importem źródeł energii do UE,

D.

mając na uwadze, że większe wsparcie na rzecz inwestycji w racjonalizację zużycia energii podczas kryzysu finansowego lub recesji oraz w czasie braku stabilności i nieprzewidywalności cen ropy naftowej mogłoby wpłynąć na pobudzenie wzrostu gospodarczego,

E.

mając na uwadze, że wzrost cen energii stał się jedną z głównych przyczyn ubóstwa; mając na uwadze, że poprawa racjonalizacji zużycia energii stanowi najlepszy sposób poprawy trudnej sytuacji osób potrzebujących,

F.

mając na uwadze, że zwiększanie racjonalizacji zużycia energii jest również najbardziej oszczędnym sposobem osiągnięcia wiążących celów w zakresie ograniczenia emisji i energii odnawialnej, które wyznaczyła sobie UE,

G.

mając na uwadze, że zwiększenie racjonalizacji zużycia energii oraz wykorzystanie wypływających z niej możliwości leży w interesie państw członkowskich, mając na uwadze, że zaleca się państwom członkowskim stosowanie różnorodnych środków, które będą odzwierciedlać ich odmienną specyfikę gospodarczą i sytuację w zakresie klimatu,

H.

mając na uwadze, że środki racjonalizacji zużycia energii mogą przynieść pożądane rezultaty, wyłącznie jeśli są stosowane we wszystkich politykach sektorowych,

I.

mając na uwadze, że w świetle faktu, iż kilka państw członkowskich nie przedłożyło krajowych planów działania na rzecz racjonalizacji zużycia energii, Komisja musi przedsięwziąć środki w celu zachęcenia większej liczby państw członkowskich do wdrożenia decyzji podjętych w tym obszarze,

J.

mając na uwadze, że międzynarodowy kryzys gospodarczy oraz zwiększająca się niestabilność cen źródeł energii podnoszą znaczenie racjonalizacji zużycia energii, która może zdecydowanie poprawić konkurencyjność europejskich przedsiębiorstw,

K.

mając na uwadze, że w świetle wspomnianego wyżej komunikatu Komisji „Efektywność energetyczna: realizacja celu 20 procent”, istnieje rzeczywiste ryzyko, że cel dotyczący efektywności energetycznej wyznaczony na rok 2020 nie zostanie osiągnięty,

L.

mając na uwadze, że zgodnie z wnioskiem dotyczącym dyrektywy w sprawie promowania stosowania energii ze źródeł odnawialnych państwa członkowskie są zobowiązane do promowania i zachęcania do racjonalizacji zużycia energii i oszczędności energii w celu łatwiejszego osiągnięcia celów w zakresie odnawialnych źródeł energii,

M.

mając na uwadze, że budynki mieszkalne dysponują potencjałem w zakresie oszczędności energii na poziomie mniej więcej 27 %,

N.

mając na uwadze, że zarówno na szczeblu UE, jak i na szczeblu krajowym wciąż nie istnieją prawnie wiążące cele w zakresie racjonalizacji zużycia energii,

O.

mając na uwadze, że istnieje wyraźny brak zdolności w zakresie wdrażania projektów na rzecz racjonalizacji zużycia energii,

1.

wyraża zadowolenie z planów działania opracowanych przez państwa członkowskie; jednocześnie wyraża obawę, że opóźnienia w składaniu planów i treść szeregu krajowych planów działania wskazuje na braki, które mogą stanowić przeszkodę w osiągnięciu celów w zakresie racjonalizacji zużycia energii oraz ochrony klimatu w UE; podkreśla, że obecnie nacisk należy położyć na skuteczne wdrażanie środków mających na celu racjonalizację zużycia energii, w tym na opracowanie najlepszych praktyk i synergii, a także poprawę udzielania informacji i porad dotyczących racjonalizacji zużycia energii użytkownikom końcowym;

2.

uważa za właściwe, by w ramach przeglądu planów działania na rok 2009 przeanalizować szczegółowo, w jakim zakresie przepisy prawne i plany działania uwzględniają wszystkie możliwości dokonywania oszczędności w dziedzinie racjonalizacji zużycia energii, jak również przeanalizować podział obowiązków między Komisję, państwa członkowskie oraz władze regionalne i lokalne pod względem wdrażania i egzekwowania;

3.

wzywa Komisję do zadbania o to, aby wydajność energetyczna i oszczędność energii była podstawą europejskiej strategii energetycznej; z zadowoleniem przyjmuje zobowiązanie podjęte przez Komisję w wyżej wymienionym komunikacie pt.: „Efektywność energetyczna: realizacja celu 20 procent” dotyczące przygotowania zmienionego planu działania UE na rzecz racjonalizacji zużycia energii; apeluje do Komisji o nadanie celowi ograniczenia zużycia energii o 20 % do 2020 r. prawnie wiążącego charakteru w ramach oceny, jaką musi przygotować na temat postępów Wspólnoty na drodze do osiągnięcia tego celu, zgodnie z dyrektywą Parlamentu Europejskiego i Rady nr 406/2009/WE w sprawie wysiłków państw członkowskich na rzecz ograniczenia emisji gazów cieplarnianych w celu wywiązania się przez Wspólnotę z zobowiązań w zakresie ograniczenia emisji gazów cieplarnianych do 2020 r. (13);

4.

wyraża zadowolenie ze zwiększenia przez Komisję Europejską zasobów ludzkich w dziedzinie racjonalizacji zużycia energii, choć wciąż są one niewystarczające do osiągnięcia pełnej operacyjności, w wyniku czego przyspieszone zostały prace nad przygotowaniem wniosków legislacyjnych w takich dziedzinach jak np. ekoprojekty, charakterystyka energetyczna budynków oraz znakowanie efektywności energetycznej, sektor transportu oraz instalacje dla użytkowników końcowych; podkreśla, że nadal istnieje potrzeba wprowadzenia przepisów prawnych w tych ostatnich dziedzinach;

5.

uważa, że dyrektywa 2006/32/WE stanowi dobre ramy prawne; jednocześnie zauważa, że stosowanie tej dyrektywy jest ograniczone do okresu do 2016 r. i pod każdym względem jest ona zbyt mało ambitna, aby do 2020 r. osiągnąć zwiększenie racjonalizacji zużycia energii na poziomie przynajmniej 20 %, wobec czego potrzebny jest jej przegląd w 2012 r. w oparciu o obszerną analizę doświadczeń państw członkowskich;

6.

wyraża zadowolenie z faktu, że dostawcy energii i stowarzyszenia branżowe w wielu państwach członkowskich zaczęły w oparciu o tę dyrektywę udoskonalać i koordynować ich własne inteligentne systemy pomiarowe; zauważa jednak, że na mocy obowiązujących ram regulacyjnych mało prawdopodobne jest, że inteligentne systemy pomiarowe zostaną szeroko przyjęte w gospodarstwach domowych; w związku z tym popiera obowiązkowe wprowadzenie inteligentnych liczników we wszystkich budynkach w ciągu 10 lat od wejścia w życie dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady 2009/72/WE w sprawie wspólnych zasad obowiązujących na wewnętrznym rynku energii i uchylającej dyrektywę 2003/54/WE (14); apeluje do Komisji o bardziej rygorystyczne egzekwowanie wymogów określonych w art. 13 dyrektywy 2006/32/WE w celu przyspieszenia wprowadzania inteligentnych systemów pomiarowych;

7.

uważa, że przed obowiązkowym wprowadzeniem inteligentnych systemów pomiarowych Komisja musi przeprowadzić dogłębną analizę doświadczeń państw członkowskich w tej dziedzinie; uważa, że przyszłe zasady powinny zobowiązywać do instalowania w domach użytkowników czytelnych wyświetlaczy podczas instalacji systemów pomiarowych oraz że Komisja powinna zwrócić uwagę na zasady dotyczące kompatybilności systemów pomiarowych i wymiany danych, zróżnicowanych taryf oraz mikroprodukcji;

8.

uważa, że należy wspierać przepisy wzmacniające przykładową rolę sektora publicznego; uważa, że mając na uwadze rosnące koszty energii, należy określić kryteria racjonalizacji zużycia energii dla procedur w zakresie zamówień publicznych w instytucjach sektora publicznego;

9.

uznaje, że zwiększanie potencjału budynków w zakresie racjonalizacji zużycia energii ma ogromne znaczenie w odniesieniu do ograniczania emisji gazów cieplarnianych oraz zwalczania zmian klimatu, zarówno pod względem dostosowania się do zmian klimatu, jak i wyeliminowania ich przyczyn;

10.

zachęca państwa członkowskie do szerokiego wykorzystania alternatywnych źródeł energii takich jak wiatr, biomasa, paliwo biologiczne oraz, w ramach możliwości, energii fal i pływów;

11.

wyraża zadowolenie z przygotowań Komisji do rozszerzenia zakresu dyrektywy 2002/91/WE w dziedzinie standaryzacji budowli o niskim zużyciu energii i zerowej emisji dwutlenku węgla oraz wzywa do przyjęcia wymogów dotyczących budynków o dodatnim bilansie energetycznym obowiązujących w całej UE, jako że mogłoby to zmniejszyć koszty ponoszone przez użytkowników końcowych; nalega, by ustalić dokładny harmonogram prac w zakresie standaryzacji oraz minimalne poziomy energii pochodzącej ze źródeł odnawialnych, zarówno dla nowych, jak i istniejących budynków;

12.

podkreśla, że budynki mieszkalne stanowią jeden z najbardziej nieoszczędnych pod względem energii sektorów i w związku z tym nalega na zwiększenie wsparcia finansowego na szczeblu wspólnotowym i krajowym na rzecz poprawy charakterystyki energetycznej budynków oraz na porównanie istniejących zachęt finansowych z zobowiązaniami ustanowionymi w krajowych planach działania w ramach przeglądu planów działania, dokonywanego przez Komisję;

13.

zachęca w szczególności państwa członkowskie i regiony, aby wykorzystywały fundusze strukturalne do tworzenia na swoim terytorium sieci tematycznych w ramach wspólnego działania przewidzianego w programie roboczym Inteligentna energia dla Europy na rok 2008, celem pozyskiwania informacji o działaniach innych regionów UE w zakresie racjonalizacji zużycia energii oraz wymiany know-how i doświadczeń w tej dziedzinie;

14.

podkreśla, że strategie energetyczne w krajowych planach działania, odnoszące się do sektora mieszkaniowego, jako priorytet powinny ustanawiać poprawę jakości trójkąta energetycznego mieszkań osób o niskich dochodach, biorąc pod uwagę fakt, że nieoczekiwane zmiany cen ropy naftowej poważnie pogorszą sytuację ekonomiczną tych gospodarstw domowych i mogą prowadzić do poważnych problemów społecznych;

15.

wyraża zadowolenie z przebiegających zgodnie z harmonogramem bieżących uzupełnień w prawodawstwie polegających na wprowadzaniu postanowień dotyczących znakowania urządzeń oraz minimalnej racjonalizacji zużycia energii, w związku z planem działania i dyrektywą 2005/32/WE; uważa, że istotne jest objęcie zakresem prawodawstwa dodatkowego sprzętu, przy jednoczesnym monitorowaniu przyzwyczajeń konsumentów;

16.

proponuje, aby w celu ograniczenia wykorzystywania energii przez urządzenia znajdujące się w trybie czuwania Komisja przeanalizowała możliwość regulowania zewnętrznych źródeł energii, które zasilają wielorakie urządzenia; wzywa Komisję, zgodnie z przepisami określonymi w dyrektywie 2005/32/WE, do zagwarantowania, że przepisy te będą obejmować pełny cykl życia produktu pod względem konsekwencji dotyczących racjonalizacji zużycia energii; w związku z tym wzywa do uzupełnienia tej dyrektywy o przepisy dotyczące pełnego cyklu życia, odpowiedzialności za produkt oraz możliwości napraw;

17.

uważa, że ważne jest zaangażowanie przedsiębiorstw nieobjętych europejskim systemem handlu uprawnieniami do emisji w działania zmierzające do poprawy racjonalizacji zużycia energii, w szczególności w przypadkach, gdy ukryte koszty lub inne trudności stanowią przeszkodę dla osiągnięcia racjonalizacji zużycia energii na rynku; uważa, że dla osiągnięcia powyższych celów konieczne jest – obok upowszechnienia ekoprojektu – wprowadzenie systemu tzw. białych certyfikatów; uważa, że aby było to możliwe, Komisja powinna jak najszybciej zakończyć odpowiednie kontrole; zauważa, jak ważną rolę racjonalizacja zużycia energii może odgrywać we wspieraniu państw członkowskich w osiągnięciu ich obowiązkowych celów z zakresu podziału zobowiązań; podkreśla szczególny potencjał w dziedzinie racjonalizacji zużycia energii poprzez podniesienie wydajności energetycznej budynków;

18.

z zadowoleniem przyjmuje rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 443/2009 określające normy emisji dla samochodów osobowych jako część zintegrowanego podejścia Komisji do redukcji emisji CO2 z lekkich pojazdów (15) oraz konsultacje prowadzone w sprawie nowych regulacji prawnych mających na celu poprawę specyficznej dla pojazdów efektywności energetycznej; podkreśla znaczenie jak najszybszego ustanowienia rygorystycznych przyszłych celów z zakresu ograniczania emisji w celu zapewnienia pewności w przemyśle; wyraża rozczarowanie faktem, że limit na poziomie 95 g CO2 wyznaczony na rok 2020, do ustanowienia którego wzywał Parlament, nie został jeszcze potwierdzony; zauważa jednak z niepokojem, że nowe prawodawstwo nie zrównoważy wciąż rosnącego popytu na energię w transporcie;

19.

z zadowoleniem przyjmuje opracowanie zielonej księgi na temat nowej kultury mobilności w mieście (COM (2007)0551), odnotowuje jednak, że z powodu braku szczegółowych, wymiernych przepisów rezerwy z przeznaczeniem na racjonalizację zużycia energii nie mogą zostać uruchomione; wzywa Komisję do przeanalizowania sposobu, w jaki promowanie energooszczędnej mobilności w miastach i rozwój transportu publicznego mogą odegrać większą rolę w ramach polityki strukturalnej i polityki spójności, oraz sposobu, w jaki wydajności mobilności można nadać większe znaczenie w warunkach realizacji projektów współfinansowanych przez Wspólnotę;

20.

podkreśla, że upowszechnienie narzędzi informacji i komunikacji umożliwiło stosowanie systemu opłat w drogowym transporcie towarowym, które obejmują nie tylko sieć dróg ekspresowych; nawołuje do zbadania możliwości ujednolicenia przepisów dotyczących monitorowania rynku wewnętrznego;

21.

z zadowoleniem przyjmuje wniosek Komisji dotyczący promowania wydajnej kogeneracji, ale zauważa, że promowanie tej technologii może mieć znaczenie wtedy, gdy może ona skutecznie przyczynić się do zaspokojenia potrzeb w zakresie ciepłownictwa; zauważa, że w ramach regionalnych systemów ciepłowniczych wydajność sieci jest tak samo ważna, jak wydajność urządzeń stosowanych przez konsumenta; uważa, że przy przyznawaniu funduszy strukturalnych w przyszłości o wiele większy nacisk należy położyć na sieciową wydajność istniejących regionalnych systemów ciepłowniczych;

22.

stwierdza, że indywidualne polityki sektorowe są sprzeczne z wysiłkami Unii Europejskiej, która pragnie zapewnić efektywność energetyczną; wyraża opinię, że odnosi się to również do obecnej organizacji pomocy strukturalnej i pomocy na rzecz spójności;

23.

uważa, że MŚP mają do odegrania ważną rolę w zwiększaniu racjonalizacji zużycia energii, ale że nie mają one takiej samej zdolności do zachowania zgodności z prawodawstwem czy nowymi standardami w sektorze energii; uważa w związku z tym, że instrumenty, które zostaną ustanowione przez program Small Business Act, powinny również obejmować wymianę z MŚP informacji i kontaktów odnoszących się do racjonalizacji zużycia energii;

24.

wzywa państwa członkowskie do bardziej ambitnego postępowania i do wykorzystania własnych planów działania na rzecz racjonalizacji zużycia energii jako praktycznych instrumentów służących nie tylko osiągnięciu celów dotyczących racjonalizacji zużycia energii na mocy dyrektywy 2006/32/WE, lecz również osiągnięciu szerszych i długoterminowych celów, zwłaszcza celów w zakresie poprawy racjonalizacji zużycia energii przynajmniej o 20 % do 2020 r. oraz realizacji wiążących krajowych celów z zakresu podziału zobowiązań na rzecz ograniczenia emisji;

25.

wzywa państwa członkowskie do wykroczenia poza minimalny krajowy cel indykatywny w zakresie oszczędności energii w wysokości co najmniej 9 % do 2016 r., określony w dyrektywie 2006/32/WE, oraz do określenia jasnych celów przejściowych w celu osiągnięcia celu końcowego;

26.

uważa, że ważne jest, by krajowe plany działania zawierały realistyczne, odpowiednio uzasadnione wiążące cele, oraz by określały środki, jakie muszą zostać ustanowione w celu zagwarantowania osiągnięcia tych celów;

27.

uznaje za niezmiernie istotne, by krajowy plan działania był dostosowany do geograficznej, klimatycznej i gospodarczej struktury i specyfiki konsumenckiej, które mogą znacznie różnić się między regionami;

28.

podkreśla związek pomiędzy energią i spójnością terytorialną, na co wskazano w zielonej księdze Komisji w sprawie spójności terytorialnej (COM(2008)0616), pod względem pozytywnego wkładu środków na rzecz racjonalizacji zużycia energii w zrównoważony rozwój i bezpieczeństwo energetyczne, a także znaczenie odpowiednio zaprojektowanej strategii przestrzennej oraz utworzenie długoterminowych rozwiązań dla wszystkich regionów;

29.

uznaje za konieczne, by krajowe plany działania realizowały cele w zakresie racjonalizacji zużycia energii ustanowione w oszczędny sposób i by zapewniały dodaną wartość wynikającą z pomocy państwa;

30.

wzywa państwa członkowskie do włączenia w swoje istniejące struktury kontaktów między agencjami rządowymi i opinią publiczną informacji dotyczących racjonalizacji zużycia energii, najlepszych praktyk w tym obszarze oraz praw konsumenta, które zostały określone w sektorze energii i klimatu;

31.

uznaje za konieczne, by w przeciwieństwie do obecnych praktyk szeregu państw członkowskich, krajowe plany działania były przygotowywane przy znacznym zaangażowaniu rządów lokalnych i regionalnych, organizacji obywatelskich i partnerów ekonomicznych w celu zagwarantowania lepszego stopnia wdrożenia od najniższego szczebla;

32.

uważa, że ważne jest, by w krajowych planach działania zwrócono szczególną uwagę na ubóstwo powodowane przez rosnące ceny energii oraz by zagwarantowano odpowiednią ochronę osób zagrożonych ubóstwem; uważa, że poprawa racjonalizacji zużycia energii oraz podniesienie świadomości jest ważnym i pilnym zadaniem;

33.

podkreśla znaczenie włączenia przez państwa członkowskie do ich krajowych planów działania na rzecz racjonalizacji zużycia energii odpowiednich instrumentów finansowych dotyczących oszczędności energii, określonych w art. 9 dyrektywy 2006/32/WE; uważa, że te instrumenty finansowe powinny zostać zaprojektowane w celu zniesienia określonych barier dla poprawy racjonalizacji zużycia energii, takich jak podział koszt/korzyść między właścicielem a najemcą oraz wymagane dłuższe okresy spłaty podczas dostosowywania starszych, trudnych do zmiany właściwości do nowoczesnych standardów w zakresie racjonalizacji zużycia energii;

34.

uważa, że konieczne jest, by w krajowych planach działania zwrócić szczególną uwagę na to, w jaki sposób rządy zamierzają promować i wspierać inwestycje w zakresie racjonalizacji zużycia energii wśród MŚP; podkreśla w związku z tym, że tego typu inwestycje należy w szczególności uwzględnić podczas przygotowywania krajowych planów działania;

35.

z ubolewaniem zauważa, że środki finansowe przeznaczane w większości państw członkowskich na projekty związane z wydajnością energetyczną są nadal niewystarczające i nie uwzględniają w wystarczający sposób rozbieżności regionalnych; wzywa państwa członkowskie i regiony do skoncentrowania się na wdrażaniu odpowiednich programów operacyjnych dotyczących innowacyjnych środków w celu opracowania energooszczędnych rozwiązań z zakresu racjonalizacji zużycia energii;

36.

podkreśla konieczność jak najszybszego skutecznego wdrożenia tych środków, w tym opracowania najlepszych praktyk i synergii oraz zorganizowania wymiany informacji i koordynacji różnorodnych i rozproszonych podmiotów w sektorze racjonalizacji zużycia energii;

37.

podkreśla konieczność przyjęcia w drugich krajowych planach działania w 2011 r. bardziej kompleksowych i jaśniejszych zobowiązań w celu stworzenia korzystnego otoczenia biznesowego i przewidywalnych warunków inwestycyjnych dla uczestników rynku;

38.

podkreśla, że sektor prywatny, wspierany przez środki krajowe, powinien odgrywać znaczącą rolę w inwestowaniu w nowe, zrównoważone technologie energetyczne i opracowywaniu ich, przy jednoczesnym podejmowaniu innowacyjnych działań w celu przyjęcia podejścia bardziej skoncentrowanego na racjonalizacji zużycia energii;

39.

podkreśla strategiczną rolę władz publicznych UE, w szczególności na szczeblu regionalnym i lokalnym, dla zapewnienia koniecznego poparcia instytucjonalnego dla inicjatyw w zakresie racjonalizacji zużycia energii, zgodnie z dyrektywą 2006/32/WE; zaleca nasilenie kampanii informacyjnych i edukacyjnych na małą skalę, na przykład poprzez zastosowanie łatwo zrozumiałych oznaczeń dotyczących racjonalizacji zużycia energii oraz związanych z energią inicjatyw pilotażowych i szkoleń na terenach podległych władzom regionalnym i lokalnym, których celem jest podniesienie świadomości obywateli i zmiana zachowań;

40.

wzywa państwa członkowskie do opracowania długofalowych kampanii uświadamiających na temat racjonalizacji zużycia energii, skupiających się na zużyciu energii w budynkach publicznych i prywatnych oraz na przekonywaniu publiczności o oszczędnościach możliwych przy racjonalnym zużyciu energii;

41.

wzywa Komisję do rozpowszechnienia szczegółowej analizy wszystkich przedłożonych planów pierwszej rundy w celu pełnego przedstawienia przyczyn opóźnień i podjęcia zdecydowanych działań przeciwko dalszym opóźnieniom i zaniedbaniom;

42.

wzywa Komisję do dokonania analizy – na szczeblu Wspólnoty i państw członkowskich –zgodności każdej sektorowej strategii politycznej z celami w zakresie racjonalizacji zużycia energii; uważa, że w tym kontekście konieczny jest szczegółowy przegląd wspólnotowych programów wsparcia;

43.

wzywa Komisję do znacznego zwiększenia proporcji środków funduszy strukturalnych i Funduszu Spójności, przeznaczonych na poprawę racjonalizacji zużycia energii w istniejących budynkach mieszkalnych na mocy art. 7 rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 1080/2006 z dnia 5 lipca 2006 r. w sprawie Europejskiego Funduszu Rozwoju Regionalnego (16), a także do zobowiązania państw członkowskich do pełnego wykorzystania tej opcji;

44.

zachęca w szczególności państwa członkowskie i regiony, aby wykorzystywały fundusze strukturalne do tworzenia na swoim terytorium sieci tematycznych w ramach wspólnego działania przewidzianego w programie roboczym „Inteligentna energia dla Europy” na rok 2008 celem pozyskiwania informacji o działaniach innych regionów UE w zakresie racjonalizacji zużycia energii oraz wymiany know-how i doświadczeń w tej dziedzinie;

45.

zwraca się do Komisji, aby na następny okres programowania funduszy strukturalnych wspierała cele w zakresie racjonalizacji zużycia energii, wzmocniła związane z nimi kryteria priorytetowe oraz wspierała wdrażanie konkretnych działań i technologii oszczędzania energii i sprzyjania jej racjonalnemu zużyciu, w tym także dzięki promocji partnerstwa w takich projektach jak renowacja budynków, modernizacja oświetlenia ulicznego, ekologiczny transport, modernizacja dostarczania energii cieplnej w miastach oraz produkcja energii cieplnej i elektryczności;

46.

wzywa Komisję do przyjęcia środków potrzebnych do zagwarantowania państwom członkowskim zdolności instytucjonalnych do przygotowania i skutecznej realizacji krajowych planów działania, co obejmuje oficjalny monitoring i kontrolę jakości poszczególnych środków, m.in. tych, które są rezultatem zobowiązań odnoszących się do certyfikatów energetycznych budynków i do wspierania publicznych programów edukacyjnych i szkoleniowych w zakresie racjonalizacji zużycia energii; wzywa Komisję do stworzenia publicznej bazy danych obejmujących środki na rzecz racjonalizacji zużycia energii przyjmowane przez państwa członkowskie i/lub najważniejsze elementy związane z ich stosowaniem;

47.

wzywa Komisję do ustanowienia minimalnych wymogów dotyczących zharmonizowanego szablonu, metodologii i procesu oceny krajowych planów działania na rzecz racjonalizacji zużycia energii; zauważa, że doprowadzi to do zmniejszenia obciążenia administracyjnego państw członkowskich, zagwarantuje, że plany te będą dobrze uzasadnione oraz ułatwi przeprowadzenie analizy porównawczej; uważa, że zharmonizowany szablon i metodologia wymaga odrębnych rozdziałów dla poszczególnych sektorów i musi jednoznacznie odróżniać strategie polityczne i działania w zakresie wydajności energetycznej, które przyjęto wcześniej w państwach członkowskich, od nowych i dodatkowych strategii politycznych i działań; wskazuje na istotne przepisy proponowanej dyrektywy w sprawie promowania stosowania energii ze źródeł odnawialnych; podkreśla, że kontrolowanie przez Komisję krajowych planów działania i w razie potrzeby ich odrzucenie w chwili ich składania zagwarantowałoby lepszą jakość procesu wdrażania; wzywa do koordynacji krajowych planów działania oraz sprawozdań przewidzianych przez różne instrumenty legislacyjne związane z celami z zakresu zmian klimatu; wzywa Komisję do krzyżowej kontroli planów działania na rzecz racjonalizacji zużycia energii i porównywania ich z innymi krajowymi planami działania i sprawozdaniami, w tym również składanymi w związku z protokołem z Kioto, oraz z dokumentami krajowego strategicznego programu ramowego funduszy strukturalnych;

48.

wzywa Komisję do ustanowienia wspólnych zasad dotyczących metod pomiaru oszczędności energii z odpowiednim uwzględnieniem zasady pomocniczości; odnotowuje, że konieczność kwantyfikacji i weryfikacji oszczędności energii, będąca rezultatem środków na rzecz poprawy racjonalizacji zużycia energii, ma nie tylko znaczenie w odniesieniu do zakresu dyrektywy 2006/32/WE, lecz również w zakresie pomiaru stopnia realizacji celu 20 % oszczędności energii do 2020 r. oraz wszelkich innych przyszłych celów dotyczących oszczędności energii;

49.

apeluje do Komisji o zadbanie o to, aby krajowe plany działania na rzecz racjonalizacji zużycia energii prezentowały jasne i usystematyzowane podejście, a zwłaszcza aby wymogi dyrektywy 2002/91/WE wraz ze wszystkimi późniejszymi zmianami w pełni włączono do tych krajowych planów działania, aby proponowały one środki, które rzeczywiście mają charakter uzupełniający w stosunku do ulepszeń w zakresie racjonalizacji zużycia energii wymaganych już na mocy obowiązującego prawodawstwa krajowego i wspólnotowego;

50.

nalega, by Komisja Europejska domagała się, aby krajowe plany działania na rzecz racjonalizacji zużycia energii jasno określały sposób, w jaki ma zostać spełniony obowiązek odgrywania przez sektor publiczny roli wzorcowej na mocy dyrektywy 2006/32/WE, a w razie konieczności, by przedstawiła propozycję wspólnotowego aktu prawnego, który zapewni wiodącą rolę sektora publicznego w dziedzinie inwestycji w zakresie racjonalizacji zużycia energii;

51.

zwraca się do Komisji o przeanalizowanie możliwości wzmocnienia procedur udzielania zamówień publicznych poprzez wprowadzenie do nich warunków zapewnienia efektywności energetycznej, co można osiągnąć, traktując w kontraktach publicznych w sposób priorytetowy produkty ekologiczne, w tym obowiązkowego stosowania standardów w zakresie racjonalizacji zużycia energii oraz obowiązkowego włączenia kosztów energii cyklu życia do oceny inwestycji; uważa, że władze publiczne na wszystkich szczeblach powinny jako pierwsze dać przykład i wdrożyć ekologiczne zamówienia publiczne do swoich procedur;

52.

nawołuje Komisję do przyjrzenia się wspólnotowym zasobom przeznaczonym na badania naukowe i rozwój w celu zwiększenia zasobów przeznaczonych na poprawę racjonalizacji zużycia energii w kolejnych ramach finansowych;

53.

uważa, że Komisja powinna zachęcać te państwa członkowskie, które jeszcze nie przyjęły swoich krajowych planów działania na rzecz racjonalizacji zużycia energii, do wdrożenia decyzji, które zostały podjęte w tym obszarze;

54.

zobowiązuje swojego Przewodniczącego do przekazania niniejszej rezolucji Radzie oraz Komisji, a także rządom i parlamentom państw członkowskich.