21.10.2010

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

CE 285/118

Wtorek, 24 listopada 2009 r.
Wspólny system podatku od wartości dodanej *

P7_TA(2009)0075

Rezolucja legislacyjna Parlamentu Europejskiego z dnia 24 listopada 2009 r. w sprawie projektu dyrektywy Rady zmieniającej niektóre przepisy dyrektywy 2006/112/WE z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (10893/2009 – C7-0002/2009 – 2007/0238(CNS))

2010/C 285 E/24

(Procedura konsultacji – ponowna konsultacja)

Parlament Europejski,

uwzględniając projekt Rady (10893/2009),

uwzględniając wniosek Komisji przedstawiony Radzie (COM(2007)0677),

uwzględniając swoje stanowisko z dnia 8 lipca 2008 (1),

uwzględniając art. 93 Traktatu WE, na mocy którego Rada ponownie skonsultowała się z Parlamentem (C7–0002/2009),

uwzględniając art. 55 i art. 59 ust. 3 Regulaminu,

uwzględniając sprawozdanie Komisji Gospodarczej i Monetarnej (A7–0055/2009),

1.	zatwierdza projekt Rady po poprawkach;

2.	zwraca się do Komisji o odpowiednią zmianę jej wniosku, zgodnie z art. 250 ust. 2 Traktatu WE;

3.	zwraca się do Rady o poinformowanie go w przypadku uznania za stosowne odejścia od tekstu przyjętego przez Parlament;

4.	zwraca się do Rady o ponowne skonsultowanie się z Parlamentem w przypadku uznania za stosowne wprowadzenia znaczących zmian do projektu lub zastąpienia go innym tekstem;

5.	zobowiązuje swojego Przewodniczącego do przekazania stanowiska Parlamentu Radzie i Komisji.

PROJEKT RADY

POPRAWKA

Poprawka 1

Projekt dyrektywy – akt zmieniający

Punkt 8 preambuły

(8)	W kontekście przystąpienia do UE Bułgaria i Rumunia zostały upoważnione do przyznania zwolnienia podatkowego małym przedsiębiorstwom i utrzymania zwolnienia z VAT w odniesieniu do międzynarodowego przewozu osób. Dla jasności i spójności odstępstwa te powinny zostać włączone do samej dyrektywy.

(8)

W kontekście przystąpienia do UE Bułgaria i Rumunia zostały upoważnione do przyznania zwolnienia podatkowego małym przedsiębiorstwom i utrzymania zwolnienia z VAT w odniesieniu do międzynarodowego przewozu osób. Dla jasności i spójności odstępstwa te powinny zostać włączone do samej dyrektywy. Zgodność z prawem i konieczność stosowania tych odstępstw należy poddawać przeglądowi przynajmniej co dwa lata.

Poprawka 2

Projekt dyrektywy – akt zmieniający

Punkt 9 preambuły

(9)

W odniesieniu do prawa do odliczenia podstawowa zasada stanowi, że prawo to powstaje tylko w przypadku, gdy towary i usługi są wykorzystywane przez podatnika do celów jego działalności zawodowej . Zasadę tę należy doprecyzować i wzmocnić w odniesieniu do dostawy nieruchomości i związanych z tym wydatków , tak aby zapewnić identyczne traktowanie podatników zawsze, gdy nieruchomości, które wykorzystują oni do celów działalności zawodowej, nie są wykorzystywane wyłącznie do celów związanych z tą działalnością.

(9)

W odniesieniu do prawa do odliczenia podstawowa zasada stanowi, że prawo to powstaje tylko w przypadku, gdy towary i usługi są wykorzystywane przez podatnika do celów dokonywanych przez niego transakcji przyznających prawo do odliczenia . Zasadę tę należy doprecyzować i wzmocnić w odniesieniu do dostawy nieruchomości, tak aby zapewnić identyczne traktowanie podatników zawsze, gdy nieruchomości, które wykorzystują oni do celów działalności zawodowej, nie są wykorzystywane wyłącznie do celów związanych z tą działalnością. Dlatego też należy ograniczyć wstępne wykonywanie prawa do odliczenia do takiego wykorzystania, które jest związane z transakcjami przyznającymi prawo do odliczenia w momencie, w którym podatek staje się wymagalny.

Poprawka 3

Projekt dyrektywy – akt zmieniający

Punkt 10 preambuły

(10)

Chociaż nieruchomości i związane z nimi wydatki stanowią najistotniejsze przypadki, w których doprecyzowanie i wzmocnienie przedmiotowej zasady jest właściwe, z uwagi na wartość i czas gospodarczego wykorzystania tych nieruchomości oraz fakt, że wykorzystanie tego typu nieruchomości do różnych celów jest szeroko rozpowszechnione, to jednak, zgodnie z zasadą pomocniczości, należy upoważnić państwa członkowskie do stosowania takiej samej zasady do majątku ruchomego o charakterze trwałym i stanowiącego część majątku przedsiębiorstwa .

(10)

Ponieważ nieruchomości i związane z nimi wydatki stanowią najistotniejsze przypadki, w których doprecyzowanie i wzmocnienie przedmiotowej zasady jest właściwe, z uwagi na wartość i czas gospodarczego wykorzystania tych nieruchomości oraz fakt, że wykorzystanie tego typu nieruchomości do różnych celów jest szeroko rozpowszechnione, wstępne prawo do odliczenia należy stosować do nabywanych przez podatnika nieruchomości i istotnych związanych z nimi usług, które ze względu na ich wartość gospodarczą można przyrównać do nabycia nieruchomości . Natomiast drobne naprawy lub ulepszenia mające ograniczone znaczenie gospodarcze należy wyłączyć z zakresu stosowania tej zasady.

Poprawka 4

Projekt dyrektywy – akt zmieniający

Punkt 11 preambuły

(11)

Z myślą o zapewnieniu sprawiedliwego systemu odliczeń dla podatników w kontekście nowych zasad należy przewidzieć system dostosowawczy zgodnie z innymi zasadami dotyczącymi dostosowania odliczeń; system ten musi uwzględniać zmiany w wykorzystaniu danej nieruchomości do celów działalności zawodowej i do celów innych niż działalność zawodowa.

(11)

Z myślą o zapewnieniu sprawiedliwego systemu odliczeń dla podatników w kontekście nowych zasad należy przewidzieć system dostosowawczy zgodnie z zasadami dotyczącymi dostosowania odliczeń; system ten musi uwzględniać zmiany w wykorzystaniu danej nieruchomości do celów działalności zawodowej i do celów innych niż działalność zawodowa w okresie, który odpowiada obecnemu okresowi korekty dla nieruchomości traktowanych jako dobra inwestycyjne .

Poprawka 5

Projekt dyrektywy – akt zmieniający

Artykuł 1 – punkt 12

Dyrektywa 2006/112/WE

Artykuł 168 a – ustęp 1

1. W przypadku nieruchomości stanowiącej część majątku przedsiębiorstwa danego podatnika i wykorzystywanej zarówno do celów prowadzonej przez tego podatnika działalności, jak i do celów prywatnych podatnika lub jego pracowników, lub bardziej ogólnie, do celów innych niż prowadzona przez podatnika działalność, VAT od wydatków związanych z taką nieruchomością podlega odliczeniu zgodnie z zasadami określonymi w art. 167, 168, 169 i 173 wyłącznie do wysokości udziału procentowego, w jakim dana nieruchomość została wykorzystana do celów działalności prowadzonej przez podatnika .

W drodze odstępstwa od art. 26 zmiany w udziale procentowym wykorzystania nieruchomości, o której mowa w akapicie pierwszym, są uwzględniane zgodnie z zasadami przewidzianymi w art. 184–192 zgodnie z ich zastosowaniem w odnośnym państwie członkowskim .

1. W przypadku nieruchomości stanowiącej część majątku przedsiębiorstwa danego podatnika i wykorzystywanej zarówno do celów prowadzonej przez tego podatnika działalności, jak i do celów prywatnych podatnika lub jego pracowników, lub bardziej ogólnie, do celów innych niż prowadzona przez podatnika działalność, wstępne wykonywanie prawa do odliczenia, powstającego w momencie, w którym podatek staje się wymagalny, jest ograniczone do wielkości rzeczywistego związanego z działalnością zawodową wykorzystania do celów transakcji przyznających prawo do odliczenia .

W drodze odstępstwa od art. 26 zmiany w udziale procentowym wykorzystania nieruchomości, o którym mowa w akapicie pierwszym, są uwzględniane zgodnie z warunkami przewidzianymi w art. 187, 188, 190 i 192 w celu sprostowania wstępnego wykonywania prawa do odliczenia .

Zmiany, o których mowa w akapicie drugim, są uwzględniane w okresie wskazanym przez państwa członkowskie na podstawie art. 187 ust. 1 dla nieruchomości nabywanych jako dobra inwestycyjne.

Poprawka 6

Projekt dyrektywy – akt zmieniający

Artykuł 1 – punkt 12

Dyrektywa 2006/112/WE

Artykuł 168 a – ustęp 2

2. Państwa członkowskie mogą również stosować ust. 1 w odniesieniu do VAT od wydatków związanych z innymi określonymi rzeczami stanowiącymi część majątku przedsiębiorstwa.

skreślony

Poprawka 7

Projekt dyrektywy – akt zmieniający

Artykuł 1 a (nowy)

Artykuł 1a

Ocena

Komisja ocenia, w jakim zakresie można upoważnić państwa członkowskie do stosowania art. 168a ust. 1 dyrektywy 2006/112/WE oraz ogólnych przepisów dotyczących korekty zgodnie z art. 184–192 tejże dyrektywy do majątku ruchomego o charakterze trwałym i stanowiącego część majątku przedsiębiorstwa. Wszelkie odnośne wnioski legislacyjne mają na celu harmonizację stosowanych przepisów w celu jak najskuteczniejszego wyeliminowania czynników mogących zakłócać konkurencję i z myślą o należytym funkcjonowaniu rynku wewnętrznego. Takim wnioskom legislacyjnym towarzyszy niezależna ocena oddziaływania, uwzględniająca negatywne i pozytywne aspekty.

(1) Teksty przyjęte, P6_TA(2008)0319.