[pic] | KOMISJA WSPÓLNOT EUROPEJSKICH |

Bruksela, dnia 10.6.2008

KOM(2008) 343 wersja ostateczna

Wniosek

DECYZJA RADY

w sprawie równoważności leśnego materiału rozmnożeniowego produkowanego w krajach trzecich

(przedstawiony przez Komisję)

UZASADNIENIE

Zgodnie z dyrektywą Rady 1999/105/WE z dnia 22 grudnia 1999 r. w sprawie obrotu leśnym materiałem rozmnożeniowym Rada określa, czy leśny materiał rozmnożeniowy produkowany w kraju trzecim spełnia te same warunki w odniesieniu do zatwierdzenia jego materiału elitarnego i działań podejmowanych dla jego wyprodukowania w celu obrotu na rynku, jak leśny materiał rozmnożeniowy produkowany we Wspólnocie i spełniający przepisy wspomnianej dyrektywy.

Ponadto Rada określa gatunki, rodzaj materiału elitarnego i kategorie leśnego materiału rozmnożeniowego, wraz z regionem jego pochodzenia, które mogą być dopuszczone do obrotu we Wspólnocie zgodnie z art. 19 ust. 1.

Rada OECD przyjęła w lipcu 2007 r. System Certyfikacji Leśnego Materiału Rozmnożeniowego Przemieszczanego w Handlu Międzynarodowym (System Nasion i Roślin Leśnych OECD).

Po zbadaniu tych zasad stwierdzono, że warunki zatwierdzania materiału elitarnego spełniają wymogi określone w dyrektywie 1999/105/WE. Ponadto, z wyjątkiem warunków dotyczących jakości materiału siewnego, czystości gatunkowej i jakości materiału sadzeniowego, w odniesieniu do warunków mających zastosowanie do materiału siewnego i sadzeniowego kategorii „z rozpoznanego źródła” i „wyselekcjonowany” zasady tych krajów trzecich dają te same gwarancje, jak te określone w dyrektywie 1999/105/WE. W związku z powyższym należy uznać zasady certyfikowania materiału leśnego kategorii „z rozpoznanego źródła” i „wyselekcjonowany” w Kanadzie, Norwegii, Stanach Zjednoczonych Ameryki, Szwajcarii i Turcji za równoważne z zasadami określonymi w dyrektywie 1999/105/WE, o ile spełnione są dodatkowe warunki dotyczące materiału siewnego i sadzeniowego.

Celem niniejszego wniosku jest ustanowienie opartego na jasnych zasadach systemu równoważności w zakresie przywozu leśnego materiału rozmnożeniowego oraz zastąpienie tymczasowego systemu poprzez upoważnienie państw członkowskich do podejmowania indywidualnych decyzji dotyczących przywozu takiego materiału.

Wniosek

DECYZJA RADY

w sprawie równoważności leśnego materiału rozmnożeniowego produkowanego w krajach trzecich

RADA UNII EUROPEJSKIEJ,

uwzględniając Traktat ustanawiający Wspólnotę Europejską,

uwzględniając dyrektywę Rady 1999/105/WE z dnia 22 grudnia 1999 r. w sprawie obrotu leśnym materiałem rozmnożeniowym[1], w szczególności jej art. 19 ust. 1 i ust. 2,

uwzględniając wniosek Komisji[2],

a także mając na uwadze, co następuje:

(1) Zgodnie z zasadami certyfikacji leśnego materiału rozmnożeniowego w Kanadzie, Norwegii, Stanach Zjednoczonych Ameryki, Szwajcarii i Turcji podczas zbioru i przetwarzania materiału siewnego oraz produkcji materiału sadzeniowego przeprowadza się urzędową kontrolę w terenie.

(2) Według tych zasad systemy zatwierdzania i rejestracji materiału elitarnego oraz dalszej produkcji materiału rozmnożeniowego z tego materiału elitarnego są zgodne z Systemem Certyfikacji Leśnego Materiału Rozmnożeniowego Przemieszczanego w Handlu Międzynarodowym OECD (System Nasion i Roślin Leśnych OECD). Ponadto zasady te wymagają urzędowej certyfikacji materiału siewnego i sadzeniowego kategorii „z rozpoznanego źródła” i „wyselekcjonowany” oraz urzędowego zamykania paczek nasion zgodnie z Systemem Nasion i Roślin Leśnych OECD.

(3) Po zbadaniu tych zasad stwierdzono, że warunki zatwierdzania materiału elitarnego spełniają wymogi określone w dyrektywie 1999/105/WE. Ponadto, z wyjątkiem warunków dotyczących jakości materiału siewnego, czystości gatunkowej i jakości materiału sadzeniowego, w odniesieniu do warunków mających zastosowanie do materiału siewnego i sadzeniowego kategorii „z rozpoznanego źródła” i „wyselekcjonowany” zasady tych krajów trzecich dają te same gwarancje, jak te określone w dyrektywie 1999/105/WE. W związku z powyższym należy uznać zasady certyfikacji materiału leśnego kategorii „z rozpoznanego źródła” i „wyselekcjonowany” w Kanadzie, Norwegii, Stanach Zjednoczonych Ameryki, Szwajcarii i Turcji za równoważne z zasadami określonymi w dyrektywie 1999/105/WE, o ile spełnione są dodatkowe warunki dotyczące materiału siewnego i sadzeniowego.

(4) Zasady wyżej wymienionych krajów trzecich nie mogą być jednak uznane za równoważne w przypadku kategorii „kwalifikowany” i „przetestowany”, do których nie ma zastosowania System Nasion i Roślin Leśnych OECD. Należy zatem ograniczyć zakres niniejszej decyzji w sprawie równoważności do materiału rozmnożeniowego kategorii „z rozpoznanego źródła” i „wyselekcjonowany”.

(5) W niniejszej decyzji należy zastosować definicje określone w dyrektywie 1999/105/WE w celu zapewnienia spójności między tymi dwoma aktami.

(6) Materiał leśny spełniający warunki niniejszej decyzji powinien być zgodny z warunkami dotyczącymi zdrowia roślin określonymi w dyrektywie Rady nr 2000/29/WE z dnia 8 maja 2000 r. w sprawie środków ochronnych przed wprowadzaniem do Wspólnoty organizmów szkodliwych dla roślin lub produktów roślinnych i przed ich rozprzestrzenianiem się we Wspólnocie[3].

(7) Dodatkowe warunki dotyczące materiału siewnego i sadzeniowego w zakresie jakości i czystości gatunkowej określone w niniejszej decyzji powinny odzwierciedlać warunki ustanowione w dyrektywie 1999/105/WE.

(8) W celu zagwarantowania takiego samego poziomu identyfikowalności, jak ten przewidziany w dyrektywie 1999/105/WE, należy zawrzeć w niniejszej decyzji zasady dotyczące wydawania certyfikatu dla materiału siewnego i sadzeniowego przy wprowadzaniu go do Wspólnoty. Certyfikat ten powinien być oparty na urzędowym świadectwie pochodzenia OECD oraz powinien wskazywać, że materiał jest przywożony w ramach systemu równoważności.

(9) W przyszłości należy uaktualnić niektóre części załączników do niniejszej decyzji w celu zagwarantowania, że przywożony materiał siewny podlega wymogom równoważnym do wszelkich nowych zasad, które mogą być wprowadzone. Zmiany te powinny zostać przyjęte zgodnie z decyzją Rady 1999/468/WE z dnia 28 czerwca 1999 r. ustanawiającą procedury wykonywania uprawnień wykonawczych powierzonych Komisji[4].

PRZYJMUJE NINIEJSZĄ DECYZJĘ:

Artykuł 1 Zakres i definicje

1. Niniejsza decyzja określa warunki przywozu do Wspólnoty leśnego materiału rozmnożeniowego kategorii „z rozpoznanego źródła” i „wyselekcjonowany” wyprodukowanego w krajach trzecich wymienionych w załączniku I do niniejszej decyzji.

Niniejsza decyzja ma zastosowanie, o ile spełnione są warunki określone w dyrektywie 2000/29/WE.

2. Definicje określone w dyrektywie 1999/105/WE mają zastosowanie do niniejszej decyzji.

Artykuł 2Równoważność

1. Systemy zatwierdzania i rejestracji materiału elitarnego oraz dalszej produkcji materiału rozmnożeniowego z tego materiału elitarnego pod kontrolą organów, o których mowa w załączniku I do niniejszej decyzji, lub pod urzędowym nadzorem tych organów, stosowane w krajach trzecich wymienionych we wspomnianym załączniku, uznaje się za równoważne z systemami prowadzonymi w państwach członkowskich zgodnie z dyrektywą 1999/105/WE.

2. Materiał siewny i sadzeniowy kategorii „z rozpoznanego źródła” i „wyselekcjonowany” z gatunków wymienionych w załączniku I do dyrektywy 1999/105/WE wyprodukowany w krajach trzecich wymienionych w załączniku I do niniejszej decyzji i urzędowo certyfikowany przez organy wymienione we wspomnianym załączniku uznaje się za równoważny z materiałem siewnym i sadzeniowym zgodnym z dyrektywą 1999/105/WE, o ile spełnia warunki określone w załączniku II.

Artykuł 3Certyfikat

Kiedy materiał siewny i rozmnożeniowy jest wprowadzany do Wspólnoty, dostawca przywożący te materiały powiadamia urzędowy organ państwa członkowskiego przywozu. Urzędowy organ wystawia certyfikat oparty na urzędowym świadectwie pochodzenia OECD przed wprowadzeniem materiału na rynek.

Certyfikat wskazuje, że materiał został przywieziony w ramach systemu równoważności.

Artykuł 4 Zmiany w załącznikach

Zmiany w załącznikach, z wyjątkiem zmian dotyczących pierwszej kolumny tabeli w załączniku I, przyjmuje się zgodnie z procedurą, o której mowa w art. 5 ust. 2.

Artykuł 5Komitet

1. Komisja jest wspomagana przez Stały Komitet ds. Nasion i Materiału Rozmnożeniowego dla Rolnictwa, Ogrodnictwa i Leśnictwa ustanowiony w art. 1 decyzji Rady 66/339/EWG[5], zwany dalej „Komitetem”.

2. W przypadku odesłania do niniejszego ustępu stosuje się art. 4 i 7 decyzji Rady 1999/468/WE.

Okres, o którym mowa w art. 4 ust. 3 decyzji 1999/468/WE, wynosi jeden miesiąc.

3. Komitet przyjmuje swój regulamin wewnętrzny.

Artykuł 6Wejście w życie

Niniejszą decyzję stosuje się od dnia 1 stycznia 2009 r.

Artykuł 7

Niniejsza decyzja skierowana jest do państw członkowskich.

Sporządzono w Brukseli dnia […] r.

W imieniu Rady

Przewodniczący

ZAŁĄCZNIK I

Kraje i organy

Kraj (*) | Organ odpowiedzialny za zatwierdzanie i kontrolę produkcji |

1 | 2 |

CA | National Forest Genetic Resource Centre Natural Resources Canada Canadian Forest Service-Atlantic Fredericton, Net Brunswick |

CH | Federal Office for Environment (FOEN) Department pf the Environment, Transport, Energy and Communications (UVEK) Forest Division Federal Plant Protection Service Birmensdorf |

NO | Norwegian Forest Research Institute Aas |

TR | Ministry of Forestry Forest Tree Seeds and Tree Breeding Research Directorate Orman Bak awligi Arastima Planlama ve Koord. Dai. Bsk. Orman Genel Müdürlügü, 2N° lu Bina GAZI- ANKARA |

US | National Tree Seed Laboratory USDA Forest Service Purdue University West Lafayette, Indiana |

(*) CA – Kanada, CH – Szwajcaria, NO – Norwegia, TR – Turcja, US – Stany Zjednoczone Ameryki

ZAŁĄCZNIK II

A. Warunki odnoszące się do materiału siewnego wyprodukowanego w krajach trzecich.

1. Materiał siewny jest urzędowo certyfikowany jako pochodzący z zatwierdzonego materiału elitarnego, a paczki są zamknięte zgodnie z krajowymi zasadami dotyczącymi stosowania Systemu Nasion i Roślin Leśnych OECD. Urzędowa etykieta OECD jest dołączona do każdej partii materiału siewnego i towarzyszy jej kopia urzędowego świadectwa pochodzenia OECD lub dokument dostawcy podający wszystkie informacje zawarte w urzędowym świadectwie pochodzenia OECD wraz z nazwą dostawcy.

2. W przypadku nasion etykieta OECD lub dokument dostawcy zawiera także następujące dodatkowe informacje, ocenione, o ile to możliwe, za pomocą międzynarodowo uznanych technik:

a) czystość: procent czystego materiału siewnego, innego materiału siewnego i składników obojętnych w wadze produktu wprowadzanego do obrotu jako partia materiału siewnego;

b) procent kiełkowania czystych nasion, lub, jeśli nie można go określić lub byłoby to niepraktyczne, procent żywotności oceniony określoną metodą;

c) waga 1000 czystych nasion;

d) ilość nasion zdolnych do kiełkowania w kilogramie produktu wprowadzonego do obrotu jako materiał siewny, lub, jeśli nie można tego określić lub byłoby to niepraktyczne, ilość nasion zdolnych do życia w kilogramie.

3. W drodze odstępstwa od pkt 2 dostawca przywożący materiał siewny może dostarczyć wyżej wymienione dodatkowe informacje dotyczące procedury testowania materiału siewnego przy użyciu międzynarodowo uznanych technik przed pierwszym wprowadzeniem do obrotu we Wspólnocie.

4. W celu szybkiego udostępnienia materiału siewnego ze zbioru z bieżącego roku dostawca przywożący materiał siewny jako pierwszy nabywca może wprowadzać ten materiał do obrotu, nie spełniwszy wszystkich warunków wymaganych zgodnie z pkt 2 lit. b) i pkt 2 lit. d) niniejszego załącznika. Dostawca przywożący wspomniany materiał musi w najkrótszym możliwym terminie stwierdzić spełnienie warunków zawartych w pkt 2 lit. b) i pkt 2 lit. d).

5. W przypadku małych ilości materiału siewnego, zgodnie z definicją w rozporządzeniu Komisji (WE) nr 2301/2002 z dnia 20 grudnia 2002 r. ustanawiającym szczegółowe zasady stosowania dyrektywy Rady 1999/105/WE w odniesieniu do definicji małych ilości materiału siewnego[6], nie mają zastosowania wymogi określone w pkt 2 lit. b) i pkt 2 lit. d).

6. Partie materiału siewnego osiągają minimalny poziom czystości gatunkowej wynoszący 99 %. Jednakże w przypadku blisko spokrewnionych gatunków, oprócz sztucznych mieszańców, czystość gatunkowa partii owoców lub materiału siewnego, nawet jeśli nie osiąga 99%, jest podana na etykiecie lub dokumencie dostawcy.

7. W drodze odstępstwa od pkt 1 materiał siewny w stosownych ilościach może pochodzić od niezatwierdzonego materiału elitarnego:

a) z przeznaczeniem do testów, do celów naukowych lub do celów zachowania genów;

b) w przypadku jednostek nasiennych, które nie są przeznaczone do celów leśnictwa i jest to wyraźnie stwierdzone.

B. Warunki odnoszące się do materiału sadzeniowego wyprodukowanego w krajach trzecich.

1. Produkcja materiału sadzeniowego odbywa się w szkółce zarejestrowanej przez organy, o których mowa w załączniku do niniejszej decyzji, lub pod urzędowym nadzorem tych organów, w kraju trzecim. Urzędowa etykieta OECD jest dołączona do każdej przesyłki i towarzyszy jej kopia urzędowego świadectwa pochodzenia OECD lub dokument dostawcy podający wszystkie informacje zawarte w urzędowym świadectwie pochodzenia OECD oraz nazwę dostawcy.

2. Materiał sadzeniowy jest zgodny z wymogami określonymi w części D załącznika VII do dyrektywy 1999/105/WE.

3. Materiał sadzeniowy, który ma być wprowadzany do obrotu dla użytkowników ostatecznych w klimacie śródziemnomorskim, spełnia wymogi określone w części E załącznika VII do dyrektywy 1999/105/WE.

[1] Dz.U. L 11 z 15.1.2000, s. 17. Dyrektywa ostatnio zmieniona decyzją Komisji 2007/527/WE (Dz.U. L 194 z 26.7.2007, s. 9).

[2] Dz.U. C 199 z 14.7.1999, s. 1.

[3] Dz.U. L 169 z 10.7.2000, s. 1. Dyrektywa ostatnio zmieniona dyrektywą 2007/41/WE (Dz.U. L 169 z 29.6.2007, s. 51).

[4] Dz.U. L 184 z 17.7.1999, s. 23. Decyzja ostatnio zmieniona decyzją 2006/512/WE (Dz.U. L 200 z 22.7.2006, s. 11).

[5] Dz.U. 125 z 11.7.1966, s. 2289/66.

[6] Dz.U. L 348 z 21.12.2002, ss. 75-77.