29.10.2009   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

CE 259/22

Rola społeczeństwa obywatelskiego w polityce antynarkotykowej Unii Europejskiej

P6_TA(2008)0169

Rezolucja Parlamentu Europejskiego z dnia 23 kwietnia 2008 r. w sprawie Zielonej księgi w sprawie roli społeczeństwa obywatelskiego w polityce antynarkotykowej Unii Europejskiej (2007/2212(INI))

(2009/C 259 E/05)

Parlament Europejski,

—

uwzględniając swoje zalecenia z dnia 15 grudnia 2004 r. dla Rady i Rady Europejskiej w sprawie europejskiej strategii antynarkotykowej (2005-2012) (1),

—

uwzględniając zieloną księgę Komisji z dnia 26 czerwca 2006 r. w sprawie roli społeczeństwa obywatelskiego w polityce antynarkotykowej Unii Europejskiej (COM(2006)0316),

—

uwzględniając sprawozdanie oraz odpowiedzi dotyczące wyników otwartych konsultacji przeprowadzonych zgodnie z wyżej wspomnianą zieloną księgą, opublikowane w dniu 18 kwietnia 2007 r. (2),

—

uwzględniając tytuł VI Traktatu o Unii Europejskiej, a w szczególności jego art. 29 i art. 31 ust. 1 lit. e),

—

uwzględniając międzynarodowe, europejskie i krajowe instrumenty ochrony praw człowieka i podstawowych wolności, a w szczególności prawa do życia i zdrowia,

—

uwzględniając konwencję ONZ o środkach odurzających z dnia 30 marca 1961 r., zmienioną protokołem genewskim z dnia 25 marca 1972 r., konwencję ONZ o substancjach psychotropowych z dnia 21 lutego 1971 r. oraz Konwencję o zwalczaniu nielegalnego obrotu środkami odurzającymi i substancjami psychotropowymi z dnia 19 grudnia 1988 r.,

—

uwzględniając rozporządzenie (WE) nr 1920/2006 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 12 grudnia 2006 r. w sprawie Europejskiego Centrum Monitorowania Narkotyków i Narkomanii (3), które dokonuje przekształcenia wcześniejszego prawodawstwa,

—

uwzględniając doroczne sprawozdanie Europejskiego Centrum Monitorowania Narkotyków i Narkomanii z 2007 r. (4),

—

uwzględniając decyzję nr 1150/2007/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 25 września 2007 r. ustanawiającą na lata 2007-2013 program szczegółowy „Profilaktyka narkotykowa i informacja o narkotykach” jako część programu ogólnego „Prawa podstawowe i sprawiedliwość” (5), a w szczególności jej art. 2-7,

—

uwzględniając dokument roboczy służb Komisji z dnia 21 grudnia 2006 r. w sprawie przeglądu postępów w realizacji planu działania UE w zakresie narkotyków (2005-2008) w 2006 r. (SEC(2006)1803),

—

uwzględniając komunikat Komisji z dnia 10 grudnia 2007 r. w sprawie przeglądu postępów w realizacji planu działania UE w zakresie narkotyków (2005-2008) w 2007 r. (COM(2007)0781),

—

uwzględniając plan działania UE w zakresie narkotyków (2005-2008) przyjęty przez Radę w czerwcu 2005 r. (6),

—

uwzględniając decyzję Rady 2005/387/WSiSW z dnia 10 maja 2005 r. w sprawie wymiany informacji, oceny ryzyka i kontroli nowych substancji psychoaktywnych (7) ,

—

uwzględniając strategię antynarkotykową UE (2005-2012) zatwierdzoną przez Radę Europejską obradującą w dniach 16-17 grudnia 2004 r. (8),

—

uwzględniając rozporządzenie (WE) nr 273/2004 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 11 lutego 2004 r. w sprawie prekursorów narkotykowych (9),

—

uwzględniając deklarację polityczną w sprawie narkotyków oraz rezolucje przyjęte na specjalnej sesji Zgromadzenia Ogólnego ONZ (UNGASS) w dniach 8 i 10 czerwca 1998 r.,

—

uwzględniając działalność ONZ, a w szczególności 51. sesję Komisji ds. Środków Odurzających, która odbędzie się w dniach 10-14 marca 2008 r. (10),

—

uwzględniając białą księgę zatytułowaną „Zarządzanie europejskie” (COM(2001)0428) oraz komunikaty Komisji zatytułowane „Zmierzając ku pogłębionej kulturze konsultacji i dialogu — Zasady ogólne i minimalne standardy stosowane przez Komisję w trakcie konsultacji z zainteresowanymi stronami” (COM(2002)0704) i „Strategiczne cele na lata 2005-2009. Europa 2010: Partnerstwo dla odnowy europejskiej — Dobrobyt, solidarność i bezpieczeństwo” (COM(2005)0012),

—

uwzględniając art. 45 Regulaminu,

—

uwzględniając sprawozdanie Komisji Wolności Obywatelskich, Sprawiedliwości i Spraw Wewnętrznych oraz opinię Komisji Praw Kobiet i Równouprawnienia (A6-0073/2008),

A.

mając na uwadze, że należy sprzyjać głębszemu dialogowi różnych podmiotów społeczeństwa obywatelskiego (na szczeblu międzynarodowym, krajowym, regionalnym i lokalnym) o wymiarze europejskim, żeby usprawnić formułowanie, wykonanie i ocenianie decyzji w zakresie polityki dotyczącej środków odurzających zarówno na szczeblu państw członkowskich, jak i UE,

B.

mając na uwadze, że organizowanie się podmiotów społeczeństwa obywatelskiego na szczeblu europejskim przynosi niezaprzeczalną wartość dodaną z punktu widzenia krajowych, regionalnych i lokalnych organizacji społeczeństwa obywatelskiego,

C.

mając w szczególności na uwadze znaczenie, jakie doświadczenie społeczeństwa obywatelskiego może przynieść poszczególnym aspektom w ramach antynarkotykowych strategii politycznych, takich jak zapobieganie, informowanie, pomoc w uwalnianiu się od uzależnienia i reintegracja społeczna,

D.

mając na uwadze fakt, że strategia Unii Europejskiej w zakresie walki z narkotykami (2005-2012) obiera za cel priorytetowy dostarczanie właściwych informacji i wzmocnienie roli społeczeństwa obywatelskiego w dziedzinie walki z narkotykami,

E.

mając na uwadze, że Zielona księga w sprawie roli społeczeństwa obywatelskiego w polityce antynarkotykowej Unii Europejskiej i utworzenie Forum społeczeństwa obywatelskiego poświęconego kwestii narkotyków stanowią pierwszy konkretny krok ku realizacji omawianego celu,

F.

mając na uwadze bardzo przychylne przyjęcie przez większość organizacji, które przystąpiły do konsultacji z Komisją Europejską, pomysłu tematycznego połączenia istniejących sieci,

G.

mając na uwadze znaczenie lepszej synergii między społeczeństwem obywatelskim a instytucjami i organami europejskimi dla wprowadzenia stałych konsultacji i sprzyjania wymianie informacji i lepszych praktyk, ze szczególnym uwzględnieniem wkładu naukowego,

H.

mając na uwadze, że należy podkreślać kluczowe znaczenie działań i wzmocnienia roli organizacji społeczeństwa obywatelskiego zaangażowanych we współpracę z krajami trzecimi oraz w promowanie alternatywnych i trwałych strategii w podejmowaniu problematyki narkotyków,

I.

mając na uwadze, że otwarte medium, jakim jest Internet, powinno zostać włączone do każdej zaproponowanej struktury dialogu lub konsultacji prowadzonych z wybranymi kręgami w sprawie konkretnych kwestii, które zostałyby wsparte otwartymi konsultacjami ze wszystkimi zainteresowanymi podmiotami,

J.

mając na uwadze, że ważna rola, jaką społeczeństwo obywatelskie może odgrywać w tej dziedzinie, powinna uzupełniać i wzmacniać znaczną odpowiedzialność państw członkowskich i organizacji międzynarodowych za współpracę w zwalczaniu produkcji narkotyków i handlu nimi, podobnie jak ma to miejsce w przypadku terroryzmu,

K.

mając na uwadze, że głębsze zaangażowanie instytucji UE wspólnie ze społeczeństwem obywatelskim w obszarze polityki antynarkotykowej pomogłoby im we właściwej ocenie obecnych strategii,

L.

mając na uwadze, że pojęcie „narkotyki” ma obejmować środki odurzające i substancje psychotropowe, zgodnie z definicjami zawartymi w powyższych konwencjach ONZ,

M.

mając na uwadze, że zażywanie narkotyków może prowadzić do szczególnego zagrożenia zdrowia młodych dziewcząt i kobiet, w szczególności do problemów związanych z ciążą i zakażenia wirusem HIV/AIDS,

N.

mając na uwadze, że mężczyźni są liczniej reprezentowani w programach leczenia niż kobiety oraz że kobiety stanowią obecnie około 20 % osób rozpoczynających programy leczenia osób zażywających narkotyki w UE,

O.

mając na uwadze, że odnotowano znaczne różnice w stopniu i formach zażywania narkotyków przez mężczyzn i kobiety; mając na uwadze, że badania naukowe wykazują poważne różnice z uwagi na płeć w zakresie czynników fizjologicznych i psychospołecznych związanych z rozwojem uzależnienia, podejmowaniem ryzyka i szukaniem pomocy,

1.   uznaje zasadnicze znaczenie społeczeństwa obywatelskiego we wspieraniu rozwoju, formułowaniu, ocenianiu i monitorowaniu antynarkotykowych strategii politycznych; podkreśla w szczególności wartość dodaną, jaką społeczeństwo obywatelskie wnosi dzięki swojemu doświadczeniu w tej dziedzinie, zdolności do innowacji i potencjałowi w zakresie wymiany informacji i dobrych wzorców w konkretnym stosowaniu ich do polityki antynarkotykowej, które podlegają analizie naukowej i są dokumentowane w konkretnym stosowaniu polityki antynarkotykowej;

2.   wzywa rządy państw członkowskich, organizacje pozarządowe, społeczeństwo obywatelskie oraz stowarzyszenia rodzicielskie i zawodowe do prowadzenia wyczerpujących kampanii informacyjnych na temat:

—

ryzyka i szkód dla zdrowia fizycznego i umysłowego wyrządzanych przez narkotyki, szczególnie u młodych dziewcząt, ciężarnych lub karmiących kobiet oraz dzieci,

—

zdrowia matek oraz przenikania narkotyków z organizmu matki do płodu,

—

leczenia nieletnich i przestępców uzależnionych od narkotyków,

—

wsparcia dla rodziców dzieci zażywających narkotyki;

3.   uznaje, że kościoły i społeczności wyznaniowe prowadzą bardzo aktywną działalność na rzecz zwalczania narkotyków, dlatego też należy uwzględnić ich doświadczenie podczas formułowania, wdrażania i oceny polityki antynarkotykowej;

4.   nalega na wzmocnienie roli społeczeństwa cywilnego na rzecz rozwijania polityki antynarkotykowej, charakteryzującej się podejściem europejskim, co stanowi główny cel strategii UE w dziedzinie walki z narkotykami (2005-2012);

5.   podkreśla znaczenie roli, jaką ma do odegrania Internet w zapewnieniu przejrzystego i spójnego sposobu wymiany informacji na temat wdrażania i rozwoju strategii antynarkotykowej UE na lata 2005-2012, ułatwiając zaangażowanie i gwarantując udział społeczeństwa obywatelskiego (w tym użytkowników i grup lokalnych) we wdrażaniu ww. planu działania — na wszystkich szczeblach i w ramach Forum społeczeństwa obywatelskiego poświęconego kwestii narkotyków — poprawiając dostęp do programów prewencyjnych i ich skuteczność oraz poszerzając wiedzę;

6.   podkreśla zasadniczą rolę partnerstwa z mediami, w tym elektronicznymi w upowszechnianiu informacji naukowych odnoszących się do wpływu zażywania narkotyków na zdrowie fizyczne i psychiczne, zwłaszcza wśród młodych dziewcząt i kobiet w ciąży; zachęca te media, by stały się uprzywilejowanymi partnerami w kampaniach walki z narkotykami z uwagi na ich wpływ na młode pokolenia;

7.   pozytywnie ocenia działania szczegółowego programu „Zapobieganie spożywaniu narkotyków i informowanie społeczeństwa” na lata 2007-2013 oraz przypomina, że zaangażowanie społeczeństwa obywatelskiego w realizację i rozwój unijnej strategii w dziedzinie walki z narkotykami (2005-2012) jest szczegółowym celem tego programu;

8.   wyraża ubolewanie z powodu opóźnienia, z jakim uwolniono środki przyznane na ten cel w ramach omawianego programu;

9.   wzywa Komisję do upewnienia się, że nowa strategia zdrowia na lata 2008-2013 uwzględnia różny wpływ narkotyków na kobiety, w szczególności na poziomie finansowania programów informacyjnych do walki z narkotykami prowadzonych przez organizacje społeczeństwa obywatelskiego;

Forum — wymiar strukturalny

10.   podkreśla znaczenie utworzenia Forum społeczeństwa obywatelskiego poświęconego kwestii narkotyków jako pierwszego kroku ku bardziej konkretnemu i konstruktywnemu zaangażowaniu europejskich stowarzyszeń społeczeństwa obywatelskiego w działania UE w zakresie polityki zapobiegania używania narkotyków i walki z narkotykami;

11.   ubolewa nad faktem, że proces selekcji uczestników Forum społeczeństwa obywatelskiego poświęconego kwestii narkotyków wydał się niektórym organizacjom mało przejrzysty i wzywa Komisję do rozważenia sposobów zaradzenia temu problemowi, wyrażając nadzieję, że w przyszłości rozszerzenie Forum odbywać się będzie w sposób bardziej przejrzysty;

12.   uważa, że Forum społeczeństwa obywatelskiego poświęcone kwestii narkotyków powinno mieć charakter raczej ogólny niż ekskluzywny i powinno reprezentować szeroki przekrój wyważonych poglądów;

13.   przypomina, że celem Forum społeczeństwa obywatelskiego poświęconego kwestii narkotyków nie jest powołanie zgromadzenia wyrażającego różne ideologie, lecz stworzenie praktycznego instrumentu na rzecz wspierania opracowywania i realizowania antynarkotykowych strategii politycznych korzystając z konkretnych rad i analizy problemów transgranicznych w Unii Europejskiej wynikających z różnic w ustawodawstwie krajowym, szczególnie w regionach transgranicznych;

14.   zwraca się do państw członkowskich, aby wymieniały najlepsze stosowane wzorce w zakresie walki z narkotykami, zapobiegania i informowania dzieci i młodzieży oraz żeby zachęcały do rozwoju tych wzorców we współpracy z przedstawicielami społeczeństwa obywatelskiego;

15.   wyraża ubolewanie z powodu niewielkiego udziału organizacji reprezentujących nowe państwa członkowskie w tym Forum; nalega na konieczność uwrażliwienia i szerszego zaangażowania społeczeństwa obywatelskiego z nowych państw członkowskich, biorąc pod uwagę znaczenie tych krajów w rozszerzonej Unii Europejskiej;

16.   ubolewa nad faktem, że krajowe i międzynarodowe sieci pozarządowe ze szczególnym udziałem kobiet, matek i młodych dziewcząt ani organizacje zajmujące się zdrowiem seksualnym i reprodukcyjnym oraz prawami w tej dziedzinie nie uczestniczyły w pierwszym Forum społeczeństwa obywatelskiego poświęconym narkotykom, które odbyło się w grudniu 2007 r.; wzywa Komisję do aktywnego zachęcania do uczestniczenia w nim tego typu organizacje, jak również organizacje posiadające ważne doświadczenia z walką z narkotykami i ich nadużyciem w celu zagwarantowania szeroko dostępnych wyspecjalizowanych usług;

17.   popiera Komisję w jej wysiłkach służących określeniu roli Forum społeczeństwa obywatelskiego poświęconego kwestii narkotyków w europejskim podejściu do kwestii narkotyków, w celu doprecyzowania ostatecznych celów konsultacji z Forum;

18.   uważa, że Forum społeczeństwa obywatelskiego poświęcone kwestii narkotyków powinno posiadać wyraźnie określony mandat, jasno sprecyzowane programy, przejrzyste procedury i wykonalne plany pracy stanowiące rzeczywisty wkład w proces kształtowania polityki;

19.   pragnie, aby dialog ze społeczeństwem obywatelskim mógł mieć konkretny wpływ na europejski proces decyzyjny; uważa zatem, że należy nadać społeczeństwu obywatelskiemu formalny status w związku z celami wyznaczonymi w unijnej strategii w dziedzinie walki z narkotykami (2005-2012) i innymi przyszłymi inicjatywami między innymi poprzez:

—

udział Forum, wraz z innymi niezależnymi podmiotami, w ocenie unijnego planu działania w dziedzinie walki z narkotykami na lata 2005-2008, która przeprowadzona zostanie przez Komisję w 2008 r.;

—

bardziej dalekosiężne i przejrzyste stosunki z państwami członkowskimi, mające na celu rzeczywistą współpracę Forum i państw czlonkowskich;

—

stałą obecność Forum w spotkaniach organizowanych przez prezydencję UE z koordynatorami krajowymi odpowiedzialnymi za kwestie walki z narkotykami;

—

stałe kontakty z Parlamentem i organizowanie przez Parlament dorocznej konferencji z Forum, innymi zainteresowanymi środowiskami i instytucjami UE działającymi w dziedzinie walki z narkotykami oraz ocenę uzyskanych wyników;

—

silną synergię między działalnością Forum i działalnością Europejskiego Centrum Monitorowania Narkotyków i Narkomanii (EMCDDA), które powinno przeznaczyć część swojego sprawozdania rocznego na działania prowadzone przez społeczeństwo obywatelskie UE;

20.   wzywa Europejskie Centrum Monitorowania Narkotyków i Narkomanii do zebrania statystyk na temat zażywania narkotyków przez kobiety w Unii Europejskiej, do zanalizowania ewolucji tego zjawiska oraz do uwzględnienia w swoim sprawozdaniu rocznym różnego wpływu ze względu na płeć w celu zapewnienia lepszego informowania i uwrażliwiania europejskiego społeczeństwa obywatelskiego;

21.   zachęca do tematycznego łączenia istniejących sieci, bądź na marginesie Forum społeczeństwa obywatelskiego poświęconego kwestii narkotyków, bądź w formie grup roboczych czy podgrup zorganizowanych w ramach Forum;

22.   wzywa do zaangażowania finansowego, podlegającego kontroli budżetowej, ze strony Unii Europejskiej, wspierającej działania społeczeństwa obywatelskiego UE, w już realizowane projekty oraz w inicjatywy, jakie podejmowane będę w omawianym sektorze w przyszłości;

23.   wzywa państwa członkowskie do objęcia finansowaniem publicznym, wszędzie tam, gdzie jest to możliwe, usług świadczonych przez zawodowe organizacje cywilne, zobowiązane do stosowania odpowiednich kryteriów zapewniania jakości nie tylko w przypadku usług socjalnych czy zdrowotnych, lecz także w przypadku usług związanych z ograniczaniem szkód i niesieniem pomocy najuboższym; uważa, że dzięki temu możliwe będzie zapewnienie planowanego i trwałego działania usług oraz ich zgodności ze standardami jakości;

24.   podkreśla, jak ważne jest dla społeczeństwa, by przewidziano finansowanie wsparcia dla organizacji wolontariuszy i stowarzyszeń rodziców, które są zaangażowane w walkę z narkotykami, w szczególności wśród młodych ludzi;

Społeczeństwo obywatelskie — wymiar wewnętrzny

25.   podkreśla znaczenie działań społeczeństwa obywatelskiego dla realizacji ogólnych celów strategii Unii Europejskiej w dziedzinie walki z narkotykami (2005-2012) w wymiarze polityki dotyczącej zapobiegania, informowania, zarządzania problemami związanymi z narkomanią i monitorowania właściwego wdrażania tych polityk;

26.   wzywa podmioty europejskie i krajowe do zwracania większej uwagi na aspekty innowacyjne, jakie doświadczenie społeczeństwa obywatelskiego może wnieść w realizację celów strategii Unii Europejskiej w dziedzinie walki z narkotykami (2005-2012), a w szczególności w odniesieniu do inicjatyw zwiększających publiczną świadomość, strategii politycznych dotyczących ograniczania szkód, pomocy w uwalnianiu się od uzależnienia i reintegracji społecznej;

27.   uważa za ważne wzmocnienie na szczeblu UE dialogu z organizacjami reprezentującymi osoby uzależnione od narkotyków, co jest niezbędne, aby móc podjąć wyzwania związane z reintegracją społeczną i pomagać w uwalnianiu się od uzależnienia;

28.   wzywa Komisję i państwa członkowskie, aby we współpracy ze społeczeństwem obywatelskim promowały równy dostęp do programów, zapewniły objęcie nimi grup żyjących w ukryciu i na marginesie oraz działały na rzecz budowy potencjału w celu zagwarantowania trwałości i skuteczności wdrażanych programów;

29.   zachęca Komisję i państwa członkowskie do promowania inicjatyw organizacji społeczeństwa obywatelskiego mających na celu:

—

wzmocnienie zapobiegania zagrożeniu i informowanie o zagrożeniach związanych z używaniem środków odurzających i substancji psychotropowych w miejscu pracy i przez młodzież;

—

leczenie więźniów uzależnionych od narkotyków;

—

prowadzenie akcji związanych z zapobieganiem używaniu środków odurzających i substancji psychotropowych w dzielnicach podwyższonego ryzyka w dużych miastach, a w szczególności wśród młodzieży, z pomocą organizacji społecznych i związkowych, w sposób odpowiadający potrzebom zdrowia fizycznego i umysłowego w tych dzielnicach;

—

organizowanie — we współpracy z organizacjami rodziców, studentów i nauczycieli oraz naukowcami — kampanii informacyjnych na temat narkotyków i ich negatywnych skutków dla zdrowia i życia społecznego, które przeprowadzano by w szkołach i które skierowane byłyby do różnych grup ludności;

—

wdrażanie polityk dotyczących ograniczania szkód poprzez pracę w bezpośrednim kontakcie z ulicą i trudnymi dzielnicami w małych i dużych miastach;

—

opracowywanie i wdrażanie specjalnych projektów dotyczących reintegracji społecznej „dzieci ulicy” i rodzin w trudnej sytuacji socjalnej;

30.   powołuje się na zwiększające się obawy, że kobiety mogą nie mieć dostępu do opieki z uwagi na brak społecznego i gospodarczego wsparcia, a w szczególności obowiązki względem dzieci, co zostało zidentyfikowane jako czynniki uniemożliwiające skorzystanie z usług leczenia uzależnień; zaznacza, że usługi oferujące opiekę nad dziećmi mają większą liczbę kobiet wśród swoich klientów, niż te, które ich nie oferują;

31.   wzywa Komisję i państwa członkowskie do zwrócenia szczególnej uwagi na regiony przygraniczne, które często muszą borykać się ze skutkami różnic w krajowym ustawodawstwie dotyczącym walki z narkotykami;

32.   popiera w pełni świadome działania organizacji społeczeństwa obywatelskiego mające na celu zwalczanie zażywania narkotyków i substancji pochodnych przez małoletnich;

33.   zwraca się do Agencji Praw Podstawowych Unii Europejskiej o przeprowadzenie badania analizującego i oceniającego skutki polityki antynarkotykowej oraz sprawdzającego jej skuteczność oraz czy i w jakim stopniu polityka ta przekroczyła wyznaczone granice i stanowiła naruszenie praw jednostki;

34.   podkreśla konieczność oparcia polityki antynarkotykowej na solidnych dowodach naukowych uzyskanych w wyniku współpracy ze społeczeństwem obywatelskim w dziedzinie badań naukowych nad narkotykami, uznając potrzebę opracowania strategii politycznych opierających się na badaniach naukowych i faktach oraz wdrażania działań opierających się na dowodach, w tym działań mających na celu zapobieganie i ograniczanie szkód dla zdrowia;

35.   wzywa państwa członkowskie do podejmowania wspólnych działań i wspólnych usług wykonawczych przez organy stojące na straży prawa i organizacje społeczeństwa obywatelskiego, szczególnie na szczeblu wspólnoty lokalnej;

Społeczeństwo obywatelskie — wymiar zewnętrzny

36.   uznaje znaczenie roli społeczeństwa obywatelskiego dla wymiaru zewnętrznego europejskiej polityki antynarkotykowej, doceniając fakt, że Unia Europejskiej jest pierwszym podmiotem na świecie w walce z narkotykami w zakresie finansowania programów i działań za granicą;

37.   wnioskuje o pogłębienie i wspieranie strategii UE o wymiarze zewnętrznym zakładającej trwały, konkretny i praktyczny wpływ na sytuację regionów zainteresowanych produkcją surowców;

38.   podkreśla doświadczenie europejskich organizacji zajmujących się promowaniem przekształcania lokalnych upraw na cele handlowe, terapeutyczne i inne cele medyczne, przypominając jednocześnie, że uprawy takie powinny być stale objęte jak najściślejszą kontrolą;

39.   zwraca się do Komisji i państw członkowskich o zbadanie sposobów współpracy z organizacjami europejskiego społeczeństwa obywatelskiego, które zaangażowane są w promowanie substancji pochodzących z liści koki jedynie do legalnego stosowania, usuwając surowiec i skutecznie przyczyniając się w ten sposób do międzynarodowej walki z przemytem narkotyków, gwarantując jednocześnie bezpieczne stosowanie tego rodzaju substancji;

40.   zwraca się do Komisji i państw członkowskich o postępowanie zgodnie z zaleceniem Parlamentu Europejskiego dla Rady z dnia 25 października 2007 r. w sprawie produkcji opium dla celów medycznych w Afganistanie (11) i o wspieranie inicjatyw społeczeństwa obywatelskiego, podejmowanych we współpracy z krajami produkującymi środki odurzające i służących walce z narkotykami oraz ich ewentualnych pozytywnych skutków dla procesu demokratyzacji tych krajów; podkreśla znaczenie promowania projektów pilotażowych, takich jak projekt „Mak jako lekarstwo”, które mają na celu przestawienie niektórych istniejących nielegalnych upraw maku na przemysłową produkcję legalnych środków przeciwbólowych opartych na opium, których celem jest zbadanie, jakie korzyści może przynieść przyznawanie licencji na wykorzystywanie upraw maku do celów medycznych oraz w jaki sposób proces taki można przeprowadzić i skontrolować pod auspicjami ONZ;

41.   wzywa Komisję oraz społeczeństwo obywatelskie do zbadania możliwości zwalczania nielegalnych plantacji maku poprzez stosowanie opryskiwania, które nie jest szkodliwe dla ludzi, zwierząt ani dla środowiska;

42.   zwraca się do Komisji i do państw członkowskich o korzystanie ze współpracy z instytutami naukowymi w państwach członkowskich, organizacjami naukowymi i przeglądami medycznymi, a także z centrami badawczymi, stowarzyszeniami, wyspecjalizowanymi placówkami i organizacjami społeczeństwa obywatelskiego, które w ostatnich latach stały się punktem odniesienia dla polityki walki z przemytem narkotyków, analiz sytuacji geopolitycznej i przepływu kapitału pochodzącego z międzynarodowego handlu substancjami odurzającymi;

43.   przywiązuje wagę do promocji współpracy stowarzyszeń UE z międzynarodowymi sieciami stowarzyszeń działających na rzecz walki z narkotykami, tak aby sprzyjać wymianie doświadczeń i informacji;

44.   odnotowuje doświadczenia Vienna NGOs Committee on Narcotic Drugs — komitetu organizacji pozarządowych reprezentujących społeczeństwo obywatelskie w Biurze Narodów Zjednoczonych ds. Narkotyków i Przestępczości (UNODC) — oraz wyraża nadzieję, że przyszłe działania takiego komitetu charakteryzować będzie szerszy udział organizacji i jednostek, pamiętając o propozycjach takich jak inicjatywa „Beyond 2008”, której głównym celem jest promowanie roli społeczeństwa obywatelskiego w odbywającym się co dziesięć lat przeglądzie parametrów ustanowionych na sesji specjalnej Zgromadzenia Ogólnego Narodów Zjednoczonych dotyczącej walki ze środkami odurzającymi, jaka miała miejsce w 1998 r. (UNGASS); proponuje przeprowadzenie analogicznych konsultacji wśród stowarzyszeń europejskich w perspektywie przeglądu strategii Unii Europejskiej w dziedzinie walki z narkotykami po 2012 r.;

45.   uważa, że w dziesięć lat po sesji specjalnej Zgromadzenia Ogólnego Narodów Zjednoczonych dotyczącej walki ze środkami odurzającymi, jaka miała miejsce w 1998 r. (UNGASS), której głównym celem było osiągnięcie w ciągu dziesięciu lat świata wolnego od narkotyków, w celu wyciągnięcia wniosków odnośnie przyszłej strategii konieczne jest dążenie do oceny aktualnych wyników obecnych strategii antynarkotykowych, aby ustalić, które z nich były skuteczne;

*

* *

46.   zobowiązuje swojego Przewodniczącego do przekazania niniejszej rezolucji Radzie oraz, do wiadomości, Radzie Europejskiej, Komisji, rządom i parlamentom państw członkowskich, Europejskiemu Centrum Monitorowania Narkotyków i Narkomanii, Radzie Europy, a także Organizacji Narodów Zjednoczonych i jej wyspecjalizowanym agencjom.

(1)  Dz.U. C 226 E z 15.9.2005, str. 233.

(2)  http://ec.europa.eu/justice_home/news/consulting_public/news_consulting_public_en.htm.

(3)  Dz.U. L 376, 27.12.2006, str. 1.

(4)  http://www.emcdda.europa.eu/html.cfm/index407EN.html.

(5)  Dz.U. L 257 z 3.10.2007, str. 23.

(6)  Dz.U. C 168 z 8.7.2005, str. 1.

(7)  Dz.U. L 127 z 20.5.2005, str. 32.

(8)  dok. 15074/1/04.

(9)  Dz.U. L 47 z 18.2.2004, str. 1.

(10)  http://www.unodc.org/documents/commissions/CND-Session51/CND-51_Info_Participants.pdf.

(11)  Teksty przyjęte, P6–TA(2007)0485.