[pic] | KOMISJA WSPÓLNOT EUROPEJSKICH | Bruksela, dnia 13.6.2007 KOM(2007) 323 wersja ostateczna 2007/0109 (CNS) SPRAWOZDANIE KOMISJI DLA RADY na temat skutków pomocy, na którą zezwolono Finlandii w odniesieniu do określonych ilości nasion oraz określonych ilości materiału siewnego zbóż Wniosek ROZPORZĄDZENIE RADY zmieniające rozporządzenie (WE) nr 1947/2005 w odniesieniu do przyznanej przez Finlandię pomocy krajowej obejmującej nasiona i materiał siewny zbóż (przedstawiony przez Komisję) {SEK(2007) 799} SPIS TREŚCI 1. WPROWADZENIE 3 2. KRAJOWY SYSTEM WSPARCIA PRODUKCJI NASION 3 2.1. Pomoc w odniesieniu do materiału siewnego zbóż 4 2.2. Pomoc w odniesieniu do nasion trawy/koniczyny 5 2.2.1. Produkcja 5 2.2.2. Realizacja 5 2.2.3. Zmiana pomocy 5 2.2.4. Zróżnicowanie pomocy w poszczególnych regionach 6 2.2.5. Odmiany nasion każdego gatunku kwalifikującego się do pomocy (patrz załącznik V) 6 2.2.6. Koniczyna czerwona ( Trifolium pratense L. ) – załącznik VI, tabela 1 6 2.2.7. Tymotka ( Phleum pratense L .) – załącznik VI, tabela 2 6 2.2.8. Kostrzewa łąkowa ( Festuca pratensis huds. ) – załącznik VI, tabela 3 7 2.2.9. Kupkówka ( Dactilis glomerata L. ) – załącznik VI, tabela 4 7 2.2.10. Rajgras angielski ( Lolium perenne L. ) – załącznik VI, tabela 5 8 3. PRZYWÓZ NASION DO FINLANDII 8 3.1. Przywóz materiału siewnego zbóż – załącznik VII, tabele 1 i 2 8 3.2. Przywóz nasion trawy/koniczyny – załącznik VII, tabela 3 8 4. INNE PROGRAMY POMOCY W FINLANDII 9 5. ASPEKTY PRODUKCJI NASION TRAWY/KONICZYNY W FINLANDII I UE-15 9 6. SYSTEM PłATNOśCI JEDNOLITEJ 10 7. STRESZCZENIE I UWAGI 10 7.1. Podstawa prawna 10 7.2. Wdrażanie systemu 11 7.3. Inne programy pomocy 11 7.4. System płatności jednolitej 11 7.5. Rozmnażanie w innych krajach 11 7.6. Produkcja materiału siewnego zbóż 12 7.7. Przywóz do Finlandii 12 8. WNIOSEK 12 Uwaga: | Załączniki wymienione w niniejszym sprawozdaniu znajdują się w dokumencie roboczym służb Komisji załączonym do niniejszego sprawozdania (http://ec.europa.eu/agriculture/markets/seeds/index_en.htm). | SPRAWOZDANIE KOMISJI DLA RADY na temat skutków pomocy, na którą zezwolono Finlandii w odniesieniu do określonych ilości nasion oraz określonych ilości materiału siewnego zbóż Wprowadzenie Zgodnie z art. 8 rozporządzenia Rady (EWG) nr 2358/71[1], decyzją Komisji 2001/60/WE z dnia 9 stycznia 2001 r.[2] zezwolono Finlandii na przyznawanie pomocy w odniesieniu do materiału siewnego zbóż do dnia 31 grudnia 2005 r. (patrz załącznik I) i decyzją Komisji 2001/61/WE z dnia 9 stycznia 2001 r.[3] zezwolono Finlandii na przyznawanie pomocy w odniesieniu do nasion koniczyny czerwonej, tymotki, kostrzewy łąkowej, kupkówki i rajgrasu angielskiego do dnia 31 grudnia 2005 r. (patrz załącznik II). Na mocy art. 8 ust. 2 rozporządzenia Rady (WE) nr 1947/2005 do dnia 1 stycznia 2006 r., na podstawie informacji przekazanych we właściwym czasie przez Finlandię, Komisja przekazuje Radzie sprawozdanie na temat skutków pomocy, na którą zezwolono w odniesieniu do określonych ilości nasion oraz określonych ilości materiału siewnego zbóż, wraz z niezbędnymi wnioskami. Niniejsze sprawozdanie jest oparte na informacjach przekazywanych regularnie przez władze Finlandii. KRAJOWY SYSTEM WSPARCIA PRODUKCJI NASION Oba zezwolenia obejmują wyłącznie odmiany zbóż i odmiany trawy/koniczyny, które są wymienione w katalogu fińskim i uprawiane jedynie w tym państwie członkowskim, z wyjątkiem niewielkich ilości uprawianych w regionach sąsiadujących z Finlandią. Zezwolenie dotyczące pomocy obejmującej materiał siewny zbóż ustala górną granicę dla ilości kwalifikowanej na 100 000 ton i maksymalny poziom pomocy w wysokości 2 523 EUR za 100 kg, co stanowi maksymalną kwotę 2 523 mln EUR (patrz załącznik I). W przypadku pomocy obejmującej produkcję nasion trawy/koniczyny zezwolenie określa dla każdego gatunku górną granicę pomocy na hektar i górną granicę kwalifikowanego obszaru, co stanowi maksymalną kwotę 1 814 mln EUR (patrz załącznik II). Pomoc w odniesieniu do materiału siewnego zbóż W latach 2000–2005 produkcja materiału siewnego zbóż wzrosła o 23 %, z 57 309 ton do 70 531 ton. W tym samym okresie produkcja nasion jęczmienia wzrosła o 62 %, pszenicy wiosennej o 163 % i pszenicy jesiennej o 70 %. Natomiast produkcja nasion owsa spadła o 32 %, a produkcja nasion żyta o 10 %. Tabela 1 zawiera informacje otrzymane od władz Finlandii. Obejmuje ona lata 2000–2005. Tabela 1 Produkcja kwalifikowanego materiału siewnego zbóż (w tonach) w Finlandii w latach 2000–2005 Przy wysokości wsparcia ustalonej na 100 kg szacunkowe średnie wsparcie na hektar w okresie 2000–2005 wynosi około 68 EUR/ha. Jednocześnie odnotowuje się tendencję wzrostową, jak pokazano w tabeli 2. Tabela 2 Szacunkowy poziom wsparcia produkcji materiału siewnego zbóż na hektar, oparty o średnie historyczne plony oraz poziom wsparcia wynoszący 2 523 EUR na 100 kg W związku ze wzrostem o 44 % średnich plonów materiału siewnego zbóż w okresie 2000–2005 poziom wsparcia na hektar został odpowiednio dostosowany. Odmiany materiału siewnego zbóż objęte pomocą krajową w latach 2000–2005 są ujęte w załączniku III. Z wykazu jasno wynika, że ilość odmian, w szczególności jęczmienia, znacząco wzrosła. Pomoc w odniesieniu do nasion trawy/koniczyny Produkcja Produkcja nasion trawy/koniczyny w latach 2000–2005 spadła z rekordowego poziomu 4 685 ton w 2001 r. do bardzo niskiego poziomu 1 654 ton w 2004 r., głównie z powodu zmiennego stanu pogody. Z tabeli 3 wynika jednak, że produkcja w 2004 r. była niższa niż średnia sześciu poprzednich lat wynosząca około 3 163 tony. Tymotka jest gatunkiem najważniejszym. Tabela 3 Produkcja kwalifikowanych nasion trawy/koniczyny (w tonach) w Finlandii w latach 2000–2005 Gatunek | 2000 | 2001 | 2002 | 2003 | 2004 | 2005 | Zmiana w % 2000/2005 | Koniczyna czerwona | 53 | 125 | 68 | 62 | 4 | 52 | –2% | Tymotka | 2 151 | 3 781 | 3 541 | 2 594 | 1 319 | 1 908 | –11% | Kostrzewa łąkowa | 423 | 732 | 468 | 454 | 318 | 700 | 66% | Kupkówka | 6 | 3 | 0 | 2 | 0 | 0 | Rajgras angielski | 45 | 44 | 31 | 38 | 13 | 43 | –6% | Razem | 2 678 | 4 685 | 4 108 | 3 150 | 1 654 | 2 703 | 1% | Źródło: Dane zgłoszone prze Finlandię | Realizacja W latach 2000–2005 władze Finlandii dokonały z własnej inicjatywy pewnych dostosowań w systemie przyznawania pomocy, wprowadzając zmiany dotyczące pomocy na hektar w przypadku przekroczenia maksymalnej powierzchni dozwolonego obszaru oraz zróżnicowanie wysokości pomocy w poszczególnych regionach. Zmiana pomocy W latach 2000–2005 stwierdzono szereg przypadków, w których zatwierdzony przez Finlandię obszar, na którym produkowane były nasiona przekroczył maksymalną powierzchnię dozwolonego obszaru wskazaną w decyzji Komisji 2001/61/WE. W takich przypadkach przy podziale pomocy stosowano dwie metody. Początkowo w latach 2000–2002 środki obliczano przez mnożenie maksymalnej powierzchni obszaru przez maksymalną wielkość pomocy na hektar określoną w decyzji Komisji. Wartość tę dalej dzielono przez powierzchnię zatwierdzonego obszaru krajowego, która przekroczyła maksymalną powierzchnię dozwolonego obszaru, w wyniku czego wysokość pomocy na hektar ulegała pomniejszeniu. W 2003 r. wprowadzono pojęcie współczynnika pomocy jednostkowej, który zdefiniowano jako „część jednostkowej wielkości kwalifikującej się do pomocy i stanowiącej przedmiot wniosku o przyznanie pomocy, w odniesieniu do której wypłacana jest pomoc”. W przypadku przekroczenia maksymalnej powierzchni obszaru krajowego obszar kwalifikujący się do pomocy był obliczany w oparciu o zastosowanie współczynnika pomocy jednostkowej oraz poprzez obniżenie w sposób liniowy powierzchni obszaru zatwierdzonego w stosunku do wszystkich wnioskodawców. W praktyce zastosowanie współczynnika pomocy jednostkowej niższego niż jeden prowadzi na poziomie indywidualnego rolnika do przyznania pomocy jedynie na część każdego hektara objętego wnioskiem. Zróżnicowanie pomocy w poszczególnych regionach W latach 2004 i 2005 wysokość pomocy przyznanej producentom nasion była różna w poszczególnych regionach (patrz załącznik IV). Wysokość pomocy została podzielona na dwie kategorie. Pierwsza kategoria dotyczyła regionów A i B na południu Finlandii, a druga regionów C1-C4 w północnej części Finlandii. Przyczyną zróżnicowania regionalnego było wprowadzenie uzupełniających płatności krajowych w ramach programu rolno-środowiskowego mającego zastosowanie wyłącznie w regionach A i B oraz idąca za tym wola uniknięcia ewentualnej nadmiernej rekompensaty. Odmiany nasion każdego gatunku kwalifikującego się do pomocy (patrz załącznik V) W latach 2000–2005 do wykazu odmian nasion każdego gatunku objętego dozwoloną pomocą krajową włączono wiele odmian, przede wszystkim tymotkę i koniczynę czerwoną. W odniesieniu do lat 2000–2005 w załączniku VI zawarte są dane na temat zmian dotyczących gatunków objętych pomocą, szczegółowe dane na temat produkcji, obszaru zatwierdzonego po inspekcji, plonów oraz obszaru odpowiadającego maksymalnej wysokości pomocy i pomocy na hektar. Uwagi zawarte w kolejnych punktach przedstawiono na podstawie analizy tych danych. Analiza ta odnosi się do średnich poziomów plonów w UE-15 wskazanych w tabeli 1 w załączniku VIII. Koniczyna czerwona (Trifolium pratense L. ) – załącznik VI, tabela 1 W latach 2000–2005 wystąpiły znaczące wahania całkowitej ilości koniczyny czerwonej wyprodukowanej w Finlandii, między 125 tonami w 2001 r. a 4 tonami w 2004 r. Spadek spowodowany jest głównie istotnym zmniejszeniem plonów (ze 188 do 10 kg/ha) i w mniejszym stopniu zmniejszeniem obszaru. Średnie poziomy plonów w UE-15 w latach 2000–2005 wahały się pomiędzy 260 kg/ha w 2004 r. a 380 kg/ha w 2000 r. Ponadto obszar zatwierdzony po inspekcji dwukrotnie przekroczył maksymalną powierzchnię dozwolonego obszaru, w 2001 r. i 2002 r., w wyniku czego zmniejszona została wysokość pomocy na hektar. Tymotka (Phleum pratense L. ) – załącznik VI, tabela 2 W latach 2000–2005 wahała się również produkcja tymotki, między 3 781 tonami w 2001 r. a 1 319 tonami w 2004 r. Zarówno zróżnicowanie plonów jak i obszaru doprowadziło do różnic w wyprodukowanej ilości. Plony wahały się między 527 kg/ha w 2001 r. a 236 kg/ha w 2004 r. Średnio poziom plonów w UE-15 w latach 2000–2005 wahał się między 280 kg/ha a 530 kg/ha. Poziomy plonów w przypadku produkcji tymotki w Finlandii są porównywalne ze średnimi danymi UE-15 w tych latach. Ponadto obszar zatwierdzony po inspekcji, na którym uprawiano tymotkę przekraczał maksymalną powierzchnię dozwolonego obszaru określonego w decyzji Komisji 2001/61/WE w całym okresie, w szczególności w latach 2001, 2002 i 2003, kiedy obszar przekroczył maksymalną powierzchnię dozwolonego obszaru o ponad 40 %. Przekroczenie maksymalnej powierzchni dozwolonego obszaru doprowadziło do zmniejszenia pomocy na hektar w latach 2000–2002. Od 2003 r. stosowano współczynnik pomocy jednostkowej, który wynosił 0,70 w 2003 r., 0,89 w 2004 r. i 0,97 w 2005 r. Kostrzewa łąkowa (Festuca pratensis huds. ) – załącznik VI, tabela 3 Produkcja nasion kostrzewy łąkowej spadła z wysokiego poziomu 732 ton w 2001 r. do 318 ton w 2004 r. Dane dotyczące plonów w latach 2000–2005 pokazują pewną zmienność plonów, które wahają się między 444 kg/ha w 2001 r. a około 200 kg/ha w 2004 r. Średni poziom plonów w UE-15 w latach 2000–2005 wahał się między 530 kg/ha a 750 kg/ha. Ponadto obszar zatwierdzony po inspekcji przekraczał w każdym roku maksymalną powierzchnię dozwolonego obszaru, a w 2003 r. przekroczenie osiągnęło ponad 44 %. W latach 2000–2002 doprowadziło to do zmniejszenia wysokości pomocy. W 2003 r. stosowano współczynnik pomocy jednostkowej wynoszący 0,68, w 2004 r. 0,75, a w 2005 r. współczynnik ten wynosił 0,74. Kupkówka (Dactilis glomerata L. ) – załącznik VI, tabela 4 Produkcja wahała się między 6 tonami w 2000 r. a wartością zerową w 2004 r. i 2005 r. Poziomy plonów nasion kupkówki wahały się między 339 kg/ha w 2003 r. a 23 kg/ha w 2002 r. Średnio w UE-15 poziomy plonów wahały się od 790 kg/ha do 1 020 kg/ha w latach 2000–2005. W latach 2000–2003 obszar produkcji nasion kupkówki zatwierdzony po inspekcji mieścił się w granicach maksymalnej powierzchni dozwolonego obszaru określonego w decyzji Komisji 2001/61/WE, a w latach 2004 i 2005 żaden obszar nie został zatwierdzony. W wyniku tego wysokość pomocy na hektar nie uległa zmianie w latach 2000–2003. Zainteresowanie produkcją nasion kupkówki wyraźnie maleje. Rajgras angielski (Lolium perenne L. ) – załącznik VI, tabela 5 Produkcja wahała się między 45 tonami w 2000 r. a 13 tonami w 2004 r. Plony nasion rajgrasu angielskiego uzyskane w Finlandii wahały się między 651 kg/ha w 2001 r. a 180 kg/ha w 2004 r. Średnie poziomy plonów w UE-15 w latach 2000–2005 wahają się między 1 090 kg/ha a 1 510 kg/ha. W odniesieniu do lat 2000–2005, obszar zatwierdzony po inspekcji mieścił się w granicach maksymalnej powierzchni dozwolonego obszaru określonego w decyzji Komisji. Przyznana pomoc na hektar nie uległa zmianie i utrzymywała się na maksymalnym poziomie. Przywóz nasion do Finlandii Przywóz materiału siewnego zbóż – załącznik VII, tabele 1 i 2 Przywóz materiału siewnego zbóż wzrósł z 39 ton w 2000 r. do 118 ton w 2004 r., natomiast w 2005 r. spadł do 5 ton (załącznik VII, tabela 1). Przywóz stanowił 0,07 % produkcji w 2000 r., a w 2005 r. proporcja ta była jeszcze niższa. Całkowita ilość kwalifikowanego materiału siewnego zbóż dostępnego na rynku fińskim, produkcja krajowa i przywóz (nie prowadzono wywozu materiału siewnego zbóż) osiągnęły poziom 57 347 ton w 2000 r. i 70 536 ton w 2005 r. (załącznik VII, tabela 2). Przywóz materiału siewnego zbóż do Finlandii nieznacznie wzrastał przez pewien czas w odnośnym okresie, przy czym, mimo iż w 2003 r. nastąpił tymczasowy skok, przywóz ten stanowi jeszcze bardzo niewielką część całkowitej ilości materiału siewnego zbóż dostępnego na rynku fińskim, co dotyczy również 2003 r. Przywóz nasion trawy/koniczyny – załącznik VII, tabela 3 Przywóz nasion trawy/koniczyny w znacznym stopniu zmalał w latach 2000–2005. Ogólna ilość spadła o 79 %, z 712 ton w 2000 r. do 152 ton w 2005 r. W 2002 r. ilość ta spadła nawet do142 ton. Spadek ten wynika przede wszystkim ze zmniejszonego przywozu tymotki i kostrzewy łąkowej. Produkcja kwalifikowanych nasion trawy w Finlandii w latach 2000–2005 wynosiła 2 678 ton w 2000 r. i 2 703 tony w 2005 r. Udział przywozu stanowił odpowiednio 27 %, 5 % i 6 % produkcji krajowej nasion trawy/koniczyny w latach 2000, 2003 i 2005. Dane zamieszczone w tabeli 4 z załącznika VII wyraźnie wskazują, począwszy od wzrostu przywozu w 2004 r., że przywóz częściowo pokrył niedobór w produkcji lokalnej w tymże roku. W tych okolicznościach uzasadnione jest przypuszczenie, że nasiona przeznaczone na rynek fiński mogą być produkowane poza Finlandią. Ponadto fakt, że produkcja krajowa nasion trawy/koniczyny może być zastąpiona przywozem w przypadku niewielkiej produkcji krajowej pokazuje, że produkcja krajowa konkuruje z przywozem na tych samych rynkach. Inne programy pomocy w Finlandii Programy pomocy przyznawanej na podstawie Aktu Przystąpienia Na podstawie art. 142 Aktu Przystąpienia ustanowiono krajowy program pomocy długoterminowej na rzecz Finlandii i Szwecji mający na celu rekompensowanie strat ponoszonych w związku z panującymi w tych krajach warunkami klimatycznymi („pomoc nordycka”). W Finlandii program ten jest stosowany w regionach C1-C4 (patrz załącznik IV), a w miarę przesuwania się na północ kraju wysokość pomocy wzrasta. Pomoc wypłacana jest za zwierzę, hektar lub jako premia za ubój w regionach C3 i C4. Zgodnie z art. 141 Aktu Przystąpienia istnieje program pomocy umożliwiający przyznawanie tymczasowej i degresywnej pomocy krajowej w regionach A i B (patrz załącznik IV) dla sektora hodowli zwierząt i ogrodnictwa. Wsparcie obejmuje pomoc inwestycyjną o większej niż zazwyczaj intensywności oraz dopłaty do dochodów. Inne programy pomocy Poza wymienionymi wyżej programami w Finlandii istniał również krajowy program pomocy rolno-środowiskowej. Decyzja dotycząca wsparcia, o którym mowa w art. 141 zezwoliła na przyznawanie uzupełniającej pomocy rolno-środowiskowej w formie premii stanowiącej 130 % płatności podstawowej. Premie stanowiły uzupełnienie współfinansowanych płatności rolno-środowiskowych i różniły się w zależności od upraw. Ponadto w marcu 2005 r. wprowadzono krajowy program mający zastosowanie do obszarów o niekorzystnych warunkach gospodarowania. Program ten umożliwia przyznawanie płatności podstawowej i, w niektórych przypadkach, dodatkowej płatności z tytułu obszarów kwalifikujących się do współfinansowanego dodatku wyrównawczego. Płatności te są uzupełnieniem współfinansowanych dodatków wyrównawczych. Załącznik XI zawiera krótki przegląd wsparcia finansowego przyznawanego w ramach rożnych programów, poza pomocą krajową z tytułu produkcji nasion trawy/koniczyny i materiału siewnego zbóż, z którego mogą skorzystać producenci w 2005 r. aspekty produkcji nasion trawy/koniczyny w finlandii i UE-15 Załącznik VIII zawiera przegląd danych dotyczących produkcji, średnich cen i średnich plonów w UE-15 w latach 2000–2005, a także porównanie z danymi dotyczącymi produkcji w Finlandii. Na podstawie tego przeglądu można stwierdzić, że: - poziomy plonów nasion w Finlandii są w większości niższe niż średnia w UE-15, z wyjątkiem tymotki, w przypadku której wyniki są podobne (załącznik VIII, tabela 1); - średnie ceny w Finlandii są z reguły wyższe niż średnie ceny w UE-15, w szczególności w odniesieniu do koniczyny czerwonej (załącznik VIII, tabela 2); - wpływy na rynku fińskim uzyskane z produkcji nasion są z reguły niższe niż średnia w UE-15 (załącznik VIII, tabela 3); - średnia pomoc w Finlandii na hektar z tytułu produkcji nasion, składająca się z pomocy UE i pomocy krajowej w latach 2000–2004, w dużym stopniu przekracza średnią w UE-15, z wyjątkiem kupkówki (załącznik VIII, tabela 6); - w latach 2000–2004 całkowite wpływy Finlandii (w tym wpływy z rynku i pomoc) z produkcji nasion, na hektar, są w przypadku koniczyny czerwonej i tymotki w większości lat wyższe niż średnia w UE-15, natomiast w przypadku kostrzewy łąkowej i rajgrasu angielskiego są z reguły niższe niż średnia w UE-15. Dane dotyczące kupkówki są w przypadku Finlandii niewystarczające, aby móc porównać je z danymi dotyczącymi UE-15 (załącznik VIII, tabela 7). system płatności Jednolitej Począwszy od 2006 r. Finlandia stosuje system jednolitej płatności przy zastosowaniu mieszanego i dynamicznego modelu regionalnego. Finlandia została podzielona na trzy regiony, a około 80 % środków wsparcia w ramach WPR przenoszonych jest na zryczałtowane płatności regionalne. Jednocześnie niektóre płatności pozostają uzależnione od produkcji i są wypłacane jako uzupełnienie płatności zryczałtowanych. Celem tego jest osiągnięcie do 2016 r. zryczałtowanej płatności obejmującej wszystkie sektory poprzez stopniowe zmniejszanie poziomu płatności uzupełniających. Wszystkie rodzaje pomocy z tytułu produkcji roślin uprawnych oraz pomoc wspólnotowa z tytułu produkcji nasion są całkowicie uniezależnione od produkcji, z wyjątkiem produkcji nasion tymotki (Phleum Pratense L.), w przypadku której pomoc pozostaje uzależniona od produkcji zgodnie z art. 99 rozporządzenia Rady (WE) nr 1782/2003. Dalsze uzależnienie wsparcia produkcji tymotki od produkcji z pewnością zapewni stały i wysoki poziom produkcji nasion tymotki w Finlandii. Streszczenie i uwagi Podstawa prawna Przepisy rozporządzenia podstawowego wprowadzone w drodze Aktu Przystąpienia, umożliwiające Finlandii przyznawanie pomocy krajowej, wydają się mieć charakter przejściowy, ponieważ powyższy akt pozwala Komisji na przekazywanie Radzie nie tylko sprawozdań, ale również wszelkich niezbędnych wniosków dotyczących programu pomocy krajowej. Wdrażanie systemu Finlandii zezwolono na przyznawanie pomocy producentom w granicach obszarów i kwot przewidzianych w decyzjach 2001/60/WE oraz 2001/61/WE. Wydaje się, iż w latach 2000–2002 pomoc była rozdzielona na całkowity obszar produkcji, który niekiedy przekraczał dozwolony obszar, co prowadziło do zmniejszenia wysokości pomocy. Po 2002 r. zaczęto stosować metodę opartą na współczynniku pomocy jednostkowej. Inne programy pomocy Większość programów wymienionych w rozdziale 4, z wyjątkiem programu ustanowionego na podstawie art. 141 Aktu Przystąpienia, ma na celu przede wszystkim zrekompensowanie rolnikom fińskim strat poniesionych w związku z trudnymi warunkami klimatycznymi, w jakich prowadzą działalność. Uzasadnienie wprowadzenia wielu z tych programów i pomocy krajowej z tytułu produkcji nasion jest zatem takie samo, a skumulowany charakter programów pomocy wprowadzonych w związku z warunkami klimatycznymi jest oczywisty. Ponieważ programy pomocy mają ten sam cel, należy ponownie przyjrzeć się związkowi między programem pomocy krajowej z tytułu produkcji nasion i materiału siewnego zbóż (istniejącym już od 12 lat) a innymi programami pomocy. System płatności jednolitej Finlandia postanowiła zastosować od dnia 1 stycznia 2006 r. mieszany i dynamiczny model regionalny, zgodnie z którym wypłaty pomocy wspólnotowej dla sektora roślin uprawnych i sektora nasion nie są uzależnione od produkcji z wyjątkiem nasion tymotki, w przypadku której pomoc będzie w dalszym ciągu uzależniona od produkcji. Dalsze nieograniczone stosowanie programu pomocy krajowej w odniesieniu do produkcji nasion i materiału siewnego zbóż oznaczałoby ponowne uzależnienie pomocy dla tego sektora od produkcji i mogłoby udaremnić korzyści z reformy wprowadzonej w 2003 r. Mogłoby to również pociągnąć za sobą skutki na poziomie WTO. Ponadto nasiona tymotki rozmnażane są w Finlandii w niemalże optymalnych i dość konkurencyjnych warunkach. Dalsze uzależnienie wsparcia produkcji tymotki od produkcji z pewnością zapewni stały i wysoki poziom produkcji nasion tymotki w Finlandii. Rozmnażanie w innych krajach Na podstawie wzrostu przywozu nasion trawy/koniczyny w 2004 r., w którym zarejestrowano duży niedobór lokalnej produkcji, oraz wzrostu przywozu materiału siewnego zbóż w 2003 r. wydaje się, że rozmnażanie nasion trawy/koniczyny i materiału siewnego zbóż przeznaczonych na rynek fiński charakteryzujący się specyficznymi warunkami klimatycznymi jest możliwe poza Finlandią. Produkcja materiału siewnego zbóż Produkcja materiału siewnego zbóż wykazała tendencję wzrostową w latach 2000–2005. Ponadto w związku ze wzrostem o 44 % średnich plonów materiału siewnego zbóż poziom wsparcia na hektar został odpowiednio dostosowany. Ponadto liczba odmian objętych pomocą krajową znacznie wzrosła w latach 2000–2005. Przywóz do Finlandii W latach 2000–2005 ilość przywiezionego materiału siewnego zbóż osiągnęła bardzo niski poziom. Wielkość ta wzrosła nieco w wymienionym okresie przy czym spadła do bardzo niskiego poziomu w 2005 r. W latach 2000–2005 ilości przywiezionych nasion trawy/koniczyny spadły o 79 %, co stanowi wartość odpowiadającą 6 % produkcji krajowej. Fakt, że produkcja krajowa może być zastąpiona przywozem w przypadku niewielkiej produkcji krajowej pokazuje, że produkcja krajowa konkuruje z przywozem na tych samych rynkach. Dlatego też nie można wykluczyć, że pomoc krajowa z tytułu produkcji nasion i materiału siewnego zbóż stanowi przeszkodę dla przywozu, sprawiając, że produkcja nasion w Finlandii w sztuczny sposób konkuruje z przywozem nasion z innych państw członkowskich. Wniosek W oparciu o wyniki niniejszego sprawozdania załącza się wniosek dotyczący rozporządzenia Rady. Zaproponowane środki pozostają bez wpływu na ogólny budżet Wspólnot Europejskich. UZASADNIENIE Zgodnie z art. 8 ust. 2 rozporządzenia Rady (WE) nr 1947/2005 r. Komisja przekazuje Radzie sprawozdanie na temat skutków pomocy krajowej, na którą zezwolono Finlandii w odniesieniu do określonych ilości nasion oraz określonych ilości materiału siewnego zbóż, wraz z niezbędnymi wnioskami. Ustalenia na temat skutków pomocy przyznanej w Finlandii z tytułu produkcji nasion i materiału siewnego zbóż zostały wyjaśnione w sprawozdaniu „na temat skutków pomocy, na którą zezwolono Finlandii w odniesieniu do określonych ilości nasion oraz określonych ilości materiału siewnego zbóż”. W sprawozdaniu tym opisane są zmiany zachodzące w sektorze nasion i materiału siewnego zbóż w Finlandii w latach 2000–2005. Na podstawie przede wszystkim możliwości korzystania z innych programów pomocy, w ramach których wypłacane są rekompensaty dla rolników fińskich w związku z warunkami klimatycznymi w jakich prowadzą działalność, potrzeby uniknięcia podwójnej rekompensaty oraz możliwości zakłócenia konkurencji przez program pomocy krajowej proponuje się wycofanie pomocy krajowej, którą Finlandia może przyznawać w odniesieniu do nasion i materiału siewnego zbóż do 2011 r. z wyjątkiem nasion tymotki, wobec których wsparcie ustaje w roku 2006. Zmianie ulega odpowiednio art. 8 ust. 2 rozporządzenia Rady (WE) nr 1947/2005 w sprawie wspólnej organizacji rynków w sektorze nasion oraz uchylającego rozporządzenia (EWG) nr 2358/71 i (EWG) nr 1674/72. 2007/0109 (CNS) Wniosek ROZPORZĄDZENIE RADY zmieniające rozporządzenie (WE) nr 1947/2005 w odniesieniu do przyznanej przez Finlandię pomocy krajowej obejmującej nasiona i materiał siewny zbóż RADA UNII EUROPEJSKIEJ, uwzględniając Traktat ustanawiający Wspólnotę Europejską, w szczególności jego art. 36 i art. 37 ust. 2 akapit trzeci, uwzględniając wniosek Komisji, uwzględniając opinię Parlamentu Europejskiego[4], a także mając na uwadze, co następuje: 1. Na podstawie art. 8 ust. 2 rozporządzenia Rady (WE) nr 1947/2005 z 23 listopada 2005 r. w sprawie wspólnej organizacji rynków w sektorze nasion oraz uchylające rozporządzenia (EWG) nr 2358/71 i (EWG) nr 1674/72[5] Finlandia może, po uzyskaniu zgody Komisji, przyznawać pomoc w odniesieniu do określonych ilości nasion oraz materiału siewnego zbóż wyprodukowanych w Finlandii ze względu na panujące tam szczególne warunki klimatyczne. 2. Na podstawie informacji przesłanych do Komisji przez Finlandię, Komisja przekazała Radzie sprawozdanie[6], zgodnie z art. 8 ust. 2 akapit drugi rozporządzenia (WE) nr 1947/2005. Sprawozdanie to wskazuje, że producenci nasion i materiału siewnego zbóż w Finlandii mają dostęp do innych programów pomocy, z których mogą korzystać i w ramach których wypłacane są rekompensaty dla rolników fińskich w związku z warunkami klimatycznymi, w jakich prowadzą działalność. 3. Sprawozdanie wykazuje również, że w Finlandii nastąpiła tendencja wzrostowa w wielkości produkcji materiału siewnego zbóż i że przywieziona ilość materiału siewnego zbóż jest niewielka w porównaniu z ilością nasion wyprodukowanych w kraju. Ponadto w sprawozdaniu przedstawiono dowody na to, że podczas gdy produkcja nasion w kraju malała, ich przywóz wzrastał i odwrotnie, na podstawie czego można wywnioskować, że możliwe jest zastąpienie nasion produkowanych w kraju nasionami przywożonymi oraz że pomoc krajowa przyznawana przez Finlandię może zakłócić konkurencję ze strony produktów przywożonych. 4. Nasiona tymotki rozmnażane są w Finlandii w niemalże optymalnych i konkurencyjnych warunkach. Dalsze uzależnienie wsparcia produkcji tymotki od produkcji stanowi zachętę do produkcji nasion tymotki w Finlandii. W związku z tym przyznawanie pomocy krajowej z tytułu produkcji nasion tymotki powinno zostać wstrzymane. 5. Z powyższych względów i w celu zagwarantowania właściwego funkcjonowania jednolitego rynku należy znieść możliwość przyznawania przez Finlandię pomocy krajowej w odniesieniu do nasion i materiału siewnego zbóż. Jednakże, aby umożliwić rolnikom w Finlandii dostosowanie do sytuacji, w której pomoc krajowa nie jest dostępna, należy utrzymać przyznawane wsparcie w odniesieniu do produkcji nasion i materiału siewnego zbóż, z wyjątkiem nasion tymotki, dodatkowo przez ostateczny okres przejściowy, po którym pomoc zostanie zniesiona. 6. W celu dokonania okresowego przeglądu systemu pomocy krajowej należy zobowiązać Finlandię do przedstawienia szczegółowego sprawozdania w sprawie skutków przyznanej pomocy krajowej. 7. Należy zatem odpowiednio zmienić rozporządzenie (WE) nr 1947/2005, PRZYJMUJE NINIEJSZE ROZPORZĄDZENIE: Artykuł 1 W art. 8 rozporządzenia (WE) nr 1947/2005 ust. 2 otrzymuje następujące brzmienie: „2. Finlandia może, po uzyskaniu zgody Komisji, przyznawać pomoc w odniesieniu do określonych ilości nasion, z wyjątkiem nasion tymotki ( Phleum pratense L. ), oraz określonych ilości materiału siewnego zbóż wyprodukowanych wyłącznie w Finlandii do zbiorów w 2010 r. włącznie. Do 31 grudnia 2008 r. Finlandia przekaże Komisji szczegółowe sprawozdanie w sprawie skutków przyznanej pomocy.” Artykuł 2 Niniejsze rozporządzenie wchodzi w życie trzeciego dnia po jego opublikowaniu w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej . Niniejsze rozporządzenie wiąże w całości i jest bezpośrednio stosowane we wszystkich państwach członkowskich. Sporządzono w Brukseli, dnia […] r. W imieniu Rady Przewodniczący [1] Dz.U. L 246 z 5.11.1971, str. 1. Rozporządzenie ostatnio zmienione rozporządzeniem (WE) nr 1782/2003 (Dz.U. L 270 z 21.10.2003, str. 1). Uchylone i zastąpione rozporządzeniem Rady (WE) nr 1947/2005. (Dz.U. L 312, 29.11.2005, str. 3.) [2] Dz.U. L 21 z 23.1.2001, str. 17. [3] Dz.U. L 21 z 23.1.2001, str. 18. [4] Dz.U. C …, …, str. … [5] Dz.U. L 312 z 29.11.2005, str. 3. [6] COM(2007) ….