[pic] | KOMISJA WSPÓLNOT EUROPEJSKICH |

Bruksela, dnia 18.7.2007

KOM(2007) 409 wersja ostateczna

KOMUNIKAT KOMISJI DO PARLAMENTU EUROPEJSKIEGO, RADY, EUROPEJSKIEGO KOMITETU EKONOMICZNO-SPOŁECZNEGO I KOMITETU REGIONÓW

Wzmacnianie rynku wewnętrznego na rzecz telewizji komórkowej

{SEK(2007) 980}{SEK(2007) 981}

KOMUNIKAT KOMISJI DO PARLAMENTU EUROPEJSKIEGO, RADY, EUROPEJSKIEGO KOMITETU EKONOMICZNO-SPOŁECZNEGO I KOMITETU REGIONÓW

Wzmacnianie rynku wewnętrznego na rzecz telewizji komórkowej

1. TELEWIZJA KOMÓRKOWA: NOWA SZANSA DLA UE

Telewizja komórkowa oznacza transmisję treści audiowizualnych do urządzeń przenośnych[1]. Posiada ona potencjał umożliwiający dokonanie głębokiej zmiany sposobu, w jaki konsumenci korzystają z usług telewizyjnych i audiowizualnych. Oferuje ona możliwość oglądania jakichkolwiek treści o dowolnej porze i w dowolnym miejscu, a także stanowi nowe środowisko dla interaktywności, gdzie zarówno tradycyjna, jak i kreatywna konsumpcja treści na życzenie jest uzupełniana usługami dostosowanymi do potrzeb i gustów każdego z konsumentów. Telewizja komórkowa stanowi odpowiedź na dwie silne tendencje społeczne: większą mobilność i nowe formy dostępu do treści medialnych. Mogłaby zatem stać się jedną z kolejnych dynamicznie rozwijających się, powszechnie wykorzystywanych technologii.

Poprzez połączenie prywatnej komunikacji ruchomej , stanowiącej jeden z najbardziej dynamicznych rynków europejskich, oraz treści audiowizualnych telewizja komórkowa znajduje się na pograniczu innowacyjnych usług o wysokiej wartości. Według szacunkowych obliczeń do 2011 r. jej rynek mógłby osiągnąć wartość wynoszącą między 7 a 20 miliardów EUR, zyskując od 200 do 500 milionów klientów na całym świecie[2]. Stanowi to przykład konwergencji cyfrowej, idei będącej podstawą strategii Komisji i2010 na rzecz społeczeństwa informacyjnego. Konwergencja cyfrowa daje Europie nowe możliwości biznesowe, nowe miejsca pracy i nowe usługi dla klientów, przyczyniając się tym samym do europejskiej konkurencyjności i dobrobytu zgodnie z odnowioną strategią lizbońską na rzecz wzrostu i zatrudnienia i działaniami przyjętymi w 2006 r. podczas wiosennego posiedzenia Rady Europejskiej. Rozwój telewizji komórkowej wpisuje się w cele określone w komunikacie Komisji w sprawie nowoczesnej i sprzyjającej innowacjom Europy przygotowanym na nieformalne spotkanie do Rady Europejskiej w Lahti [3].

Europejscy producenci sprzętu i dostawcy usług odgrywają zasadniczą rolę w podejmowaniu prób związanych z telewizją komórkową i wprowadzaniem jej na rynek na całym świecie. Jednakże wprowadzenie i rozpowszechnienie usług telewizji komórkowej w UE dotychczas następowało powoli. Konkurenci pochodzący z państw będących głównymi parterami Europy, szczególnie z Azji i USA, poczynili znaczące postępy i Europa ryzykuje, że utraci swoją przewagę konkurencyjną w dziedzinie usług komunikacji ruchomej [4] i zaprzepaści dużą szansę wzrostu i innowacji, jeśli nie zostanie osiągnięte dostateczne ogólnoeuropejskie porozumienie wsparte odpowiednim poziomem koordynacji.

Z tego właśnie powodu istnieje potrzeba opracowania planu dla Europy . Obecnie rynek telewizji komórkowej jest wciąż na wczesnym etapie rozwoju: rok 2006 r. miał kluczowe znaczenie w zakresie akcji pilotażowych i ogłoszeń; w 2007 r. we Włoszech i w Finladnii oraz, w mniejszym stopniu, w Niemczech i w Wielkiej Brytanii przeprowadzono działania handlowe, a wprowadzenie na rynek zaplanowano również w Niemczech, we Francji i w Hiszpanii. Jednakże rozpowszechnianie telewizji komórkowej przebiega bardzo powoli ze względu na niepewność technologiczną i prawną. Powszechnie uważa się, że rok 2008 ma kluczowe znaczenie dla rozpowszechnienia telewizji komórkowej w UE ze względu na ważne wydarzenia sportowe, takie jak mistrzostwa Europy w piłce nożnej oraz igrzyska olimpijskie, które stanowić będą wyjątkową okazję do podniesienia poziomu wiedzy konsumentów i do przyjęcia przez nich nowych usług. Umożliwienie obywatelom UE dostępu do tych innowacyjnych usług w 2008 r. oraz zapewnienie, by przedsiębiorstwa europejskie uczestniczyły w ich wprowadzaniu stanowi cel leżący w ogólnym interesie publicznym, który uzasadnia aktywne podejście Unii Europejskiej w tym zakresie.

W celu skutecznego rozpowszechnienia tych innowacyjnych usług w UE kluczową kwestią jest stworzenie sprzyjającego środowiska, które umożliwiałoby operatorom i konsumentom czerpanie korzyści z rynku wewnętrznego oraz osiąganie koniecznych ekonomii skali.

Nadawanie w ramach telwizji komórkowej może przybierać różne formy, od programów telewizyjnych na żywo do programów z przesunięciem czasowym i na żądanie. Transmisja usług telewizji komórkowej może być realizowana przez szereg sieci, w tym telefonię komórkową, system naziemny, satelitarny oraz oparty na Internecie. Przydatne jest rozróżnienie transmisji typu „ unicast ” („jeden do jednego”) od transmisji typu „ broadcast ” (tryb rozgłoszeniowy, „jeden do wielu”)[5]. Dla celów niniejszego komunikatu i towarzyszącej mu oceny wpływu „telewizja komórkowa” oznacza wyłącznie transmisję typu „broadcast” usług telewizji komórkowej przez system naziemny. Przyczyną takiego wyboru jest fakt, że wypracowano już politykę i ramy regulacyjne dotyczące usług realizowanych z wykorzystaniem istniejących sieci komunikacji ruchomej, a także fakt, że takie usługi są dobrze rozwinięte w UE i należą do oferty handlowej większości operatorów 3G. Ponadto jedynie transmisja typu „broadcast” jest zdolna do dostarczania tej samej treści wielkiej liczbie użytkowników jednocześnie, a zatem ma kluczowe znaczenie dla wprowadzenia na rynek masowy usług telewizji komórkowej. Satelitarne usługi komunikacji ruchomej ( Mobile Satellite Services , MSS) również mogą być istotną platformą dla świadczenia usług telewizji komórkowej. Jednakże w porównaniu z usługami komunikacji ruchomej świadczonymi poprzez systemy naziemne stoją one w obliczu odmiennych wyzwań, które są przedmiotem zainteresowania w ramach oddzielnej inicjatywy Komisji[6].

2. KLUCZOWE CZYNNIKI DLA OSIąGNIęCIA SUKCESU

W 2006 r. Komisja rozpoczęła rozmowy z zainteresowanymi stronami w celu identyfikacji zagadnień związanych z powstającymi usługami telewizji komórkowej i ustosunkowania się do nich. W szczególności służby Komisji umożliwiły ustanowienie grupy branżowej, tj. Europejskiej Rady ds. Transmisji Ruchomej (European Mobile Broadcasting Council, EMBC) , która stanowi forum skupiające po raz pierwszy zainteresowanych przedstawicieli tej branży, w tym nadawców, producentów, dostawców treści i operatorów telekomunikacyjnych. EMBC opublikowała zalecenia dla branży w marcu 2007 r. Przeprowadzono również regularnie konsultacje z państwami członkowskimi w sprawie konkretnych zagadnień w ramach szeregu forów instytucjonalnych, w tym Zespołu ds. Polityki Widma Radiowego (Radio Spectrum Policy Group), Komitetu ds. Widma Radiowego (Radio Spectrum Committee) i Komitetu ds. Komunikacji (Communications Committee)[7]. Komisja nadal będzie przeprowadzała konsultacje z zainteresowanymi stronami, w tym z organizacjami konsumenckimi, oraz wezwie branżę do dalszej pracy na rzecz interoperacyjności, szczególnie w zakresie transmisji i świadczenia usług.

W wyniku tych konsultacji zidentyfikowano trzy główne czynniki warunkujące skuteczne wprowadzenie telewizji komórkowej:

- aspekty techniczne (normy/interoperacyjność);

- otoczenie regulacyjne sprzyjające innowacjom i inwestycjom;

- zapewnienie widma odpowiedniej jakości dla usług telewizji komórkowej.

2.1. Aspekty techniczne (standardy/interoperacyjność)

Osiągnięcie porozumienia co do wspólnych standardów technicznych w dziedzinie telewizji komórkowej przyniosłoby znaczne korzyści europejskim konsumentom i branży. Zapewniłoby to wszystkim podmiotom działającym w ramach łańcucha wartości telewizji komórkowej, tj. producentom sprzętu, przedsiębiorcom opracowującym aplikacje, nadawcom, agregatorom treści i operatorom sieci telefonii komórkowych, pewność w zakresie podejmowania decyzji technicznych. Jedynie przewidywalne otoczenie może prowadzić do inwestycji w produkcję sprzętu i rozwój usług, a zatem pomaga osiągnąć ekonomie skali, które są niezbędne w celu wprowadzenia nowych usług. Dostępność sprzętu i usług, a także obniżające się ceny będą wpływały korzystnie na popyt, co z kolei ułatwi osiągnięcie krytycznej masy, zapewniając trwałość projektów biznesowych związanych z telewizją komórkową .

Powszechny sukces GSM, który sprawił, że Europa stała się światowym liderem w dziedzinie komunikacji ruchomej, świadczy o korzyściach, jakie mogą zostać osiągnięte, jeżeli wszyscy przedstawiciele danej branży dojdą do porozumienia co do rozwoju nowej usługi zgodnie ze wspólnymi standardami. Ponadto w dziedzinie transmisji panuje powszechna zgoda co do wspólnych standardów. Obecnie w odniesieniu do wszystkich platform transmisji cyfrowej w Europie techniki transmisji opierają się na odpowiednich standardach z rodzaju DVB[8], które są również aktywnie promowane przez Komisję Europejską w jej stosunkach z krajami trzecimi oraz wspierane przez europejskie prace badawcze. Konsensus w sprawie wspólnego standardu umożliwiłby działanie odbiorników ruchomych w ramach dowolnej sieci transmisji telewizji komórkowej, zwiększając zaufanie klientów. Podmioty wdrażające telewizję komórkową będą miały mniejsze trudności z dokonaniem wyborów dotyczących technologii. Skuteczne wprowadzenie telewizji komórkowej w Japonii, Korei Południowej i Stanach Zjednoczonych opiera się na jednolitym standardzie.

Obecnie w Europie istniej ryzyko fragmentaryzacji rynku wewnętrznego , ponieważ istnieje szereg technologii telewizji komórkowej dla różnych platform, w związku z czym przedstawione powyżej korzyści nie mogą zostać osiągnięte. W ramach prób i wprowadzania na rynek w oparciu o naziemne technologie cyfrowe[9], standard DVB-H [10] jest stosowany w większości krajówi powszechnie uznaje się, że jest on otwarty i solidny. Podczas przeprowadzania innych prób i wprowadzania na rynek wykorzystywany jest T-DMB [11]. W Europie rozpoczynają się również próby związane z innymi technologiami[12].

Komisja sprzyja podejściom w odniesieniu do definicji standardów i kwestii związanych z interoperacyjnością, w których wiodącą rolę odgrywają branże, szczególnie w przypadku szybko zmieniających się technologii. W przypadku telewizji komórkowej EMBC dostrzegła korzyści płynące z osiągnięcia porozumienia w sprawie wspólnych standardów, które mogłoby oznaczać znaczne ekonomie skali w Europie. Jednakże EMBC nie zaproponowała wspólnego standardu. Potrzebne jest zatem podjęcie większych wysiłków w tej sprawie. Biorąc pod uwagę obecną sytuację, wydaje się, że DVB-H jest najsilniejszym kandydatem dla przyszłego wprowadzenia naziemnej telewizji komórkowej w Europie . Jest to już najczęściej wykorzystywany standard w Europie i zyskuje również coraz wiekszą światową popularnosć. W celu przeprowadzenia prób na całym świecie, w tym w USA i w Azji, wdrożono około 40 pilotażowych sieci DVB-H, z czego 25 w Europie. W UE próby przeprowadzono już w 15 państwach członkowskich, natomiast we Włoszech po raz pierwszy wprowadzono na rynek usługi oparte na DVB-H. Obecnie również Finlandia, Francja, Niemcy i Hiszpania także podejmują działania mające na celu otwarcie operacyjnych sieci DVB-H w 2007 r.

Istnieje szereg powodów, dla których uczestnicy rynku wybrali w Europie DVB-H . Standard DVB-H jest w pełni wstecznie kompatybilny z DVB-T. Ma to szczególne znaczenie w Europie, w okresie gdy przechodzi się na nadawanie cyfrowe, ponieważ DVB-T jest stosowany jako standard transmisji cyfrowej w całej Europie. Ponadto w zakresie know-how operatorzy sieci posiadają doświadczenie dotyczące budowania i obsługiwania sieci DVB-T. Większość producentów europejskich, azjatyckich i pochodzących z USA proponuje sprzęt i rozwiązania systemowe DVB-H, ponieważ jest to w pełni znormalizowany system.

Komisja jest zatem zdania, że DVB-H będzie stanowił podstawę dla skutecznego wprowadzenia i rozpowszechnienia usług naziemnej telewizji komórkowej w UE.Zachęci to do dialogu w ramach branży umożliwiającego osiągnięcie szerokiego konsensusu w sprawie wdrażania DVB-H. W celu promowania tego konsensusu Komisja planuje podjęcie koniecznych kroków, by wpisać DVB-H do wykazu norm [13] opublikowanego w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej[14]. Wpisanie standardu DVB-H do wykazu norm oznaczałoby, że państwa członkowskie byłyby zobowiązane do zachęcania do stosowania DVB-H przy świadczeniu usług naziemnej telewizji komórkowej. Komisja wzywa branżę do zapewnienia, by jakiekolwiek istotne kwestie dotyczące praw własności intelektualnej związane z DVB-H zostały bezzwłocznie ustalone[15]. Komisja będzie nadal monitorować sytuację w UE i w połowie 2008 r. może przedłożyć propozycje, w tym, w stosownym przypadku, podjąć kroki mające na celu nadanie otwartemu standardowi wiążącego charakteru[16].

Ponadto ważnym celem pozostaje interoperacyjność. Jak wynika z doświadczenia, szczególnie w dziedzinie telewizji interaktywnej, wspólny standard sam w sobie nie wystarcza, by zagwarantować interoperacyjność, szczególnie dla poziomów wyższych niż fizyczne przekazywanie sygnału. Komisja zachęci zatem zainteresowane strony do współpracy, mając na uwadze jeden cel, jakim jest jak najpowszechniejszy dostęp konsumentów do usług, szczególnie poprzez opieranie się na otwartych standardach.

2.2. Otoczenie regulacyjne sprzyjające innowacjom i inwestycjom w dziedzinie telewizji komórkowej

Krajowe podejścia do wydawania zezwoleń na świadczenie usług związanych z telewizją komórkową znacznie się między sobą różnią. W wielu państwach członkowskich telewizja komórkowa podlega ogólnym przepisom dotyczącym nadawania. W innych nie ma konkretnych przepisów lub ramy regulacyjne dotyczące tych nowych usług wciąż są przedmiotem dyskusji. Dotychczas brakuje doświadczenia związanego z usługami nadawania z wykorzystaniem wyłącznie transmisji ruchomej (tzn. bez posiadania „tradycyjnej” licencji na nadawanie programów zgodnie z prawem mediów). Sytuacja taka prowadzi do wysokiego stopnia niepewności prawnej i w niektórych przypadkach do próżni prawnej , która negatywnie wpływa na potencjalnych operatorów telewizji komórkowej na rynku wewnętrznym.

Rozpowszechnienie telewizji komórkowej wymaga przejrzystego i jasnego otoczenia regulacyjnego. Podczas gdy jasne jest, że decyzja dotycząca wydania zezwolenia pozostaje kompetencją krajową, branża czeka na wyjaśnienie obowiązujących ram regulacyjnych i dąży do uzyskania rozsądnego poziomu pewności w tej dziedzinie, szczególnie w odniesieniu do wprowadzenia na rynek usług telewizji komórkowej w różnych państwach członkowskich.

Systemy wydawania zezwoleń na świadczenie usług telewizji komórkowej muszą uwzględniać potrzeby rynku wewnętrznego i celem powinno być dążenie do jednakowych zasad rynkowych umożliwiających różnym podmiotom konkurowanie na podobnych warunkach. Spójność podejść regulacyjnych w UE jest konieczna w celu wyjaśnienia stosowanych regulacji i stworzenia otoczenia regulacyjnego sprzyjającego inwestycjom i innowacjom. Komisja jest zdania, że telewizja komórkowa jest powstającą usługą i nie należy nakładać na nią nieodpowiednich zobowiązań. Na przykład zobowiązania do transmisji nie obejmują powstających usług[17], podobnie inne tradycyjne obowiązki nadawcze nie mogą być odpowiednie dla telewizji komórkowej. Zachęca się państwa członkowskie do zidentyfikowania i usunięcia wszelkich takich przeszkód regulacyjnych. Ponadto państwa członkowskie nie zabraniają wspólnego korzystania z infrastruktury[18] lecz zachęcają do kolokacji, jeśli jest to potrzebne dla ułatwienia rozwijania sieci oraz narzucają wspólne z niej korzystanie, tam gdzie to konieczne w celu zapobiegania ewentualnym zagrożeniom środowiskowym[19].

W dziedzinie regulacji i systemów wydawania zezwoleń Komisja będzie wspierała kontakty między państwami członkowskimi w celu wymiany informacji i określenia najlepszych praktyk. Komisja przedstawi wskazówki dotyczące kwestii regulacyjnych, w tym w zależności od przypadku poprzez wytyczne i zalecenia.

2.3. Zapewnienie widma odpowiedniej jakości dla usług telewizji komórkowej

Kluczowym czynnikiem mającym wpływ na skuteczne wprowadzenie telewizji komórkowej jest dostęp do widma radiowego. Widmo stanowi podstawowy warunek dla telewizji komórkowej, wpływając na interoperacyjność, przyjazność dla konsumenta i koszty ponoszone przez operatorów. Istnieje potrzeba, by państwa członkowskie i Komisja Europejska wspólnie przeanalizowały tę kwestię w celu osiągnięcia porozumienia w sprawie polityki dotyczącej widma, która spełniałaby warunek wysokiego poziomu koordynacji, czego oczekują konsumenci i branża. Między państwami członkowskimi panuje powszechny konsensus w sprawie korzyści, które mogłyby zostać osiągnięte poprzez takie ogólnoeuropejskie podejście.

Biorąc pod uwagę różnorodność potrzeb związanych z widmem, podstawowym wyzwaniem na tym etapie cyklu innowacji jest zagwarantowanie, aby wymagane rodzaje zasobów widma radiowego mogły zostać bezzwłocznie udostępnione w jak największej liczbie regionów Europy. Niezbędne jest zatem zagwarantowanie przez państwa członkowskie, by widmo dla telewizji komórkowej zostało bezzwłocznie udostępnione w odpowiednich pasmach.

Ważną kwestią, którą należy uwzględnić, jest przejście w Europie na telewizję cyfrową, co w niektórych państwach członkowskich jest już na dość zaawansowanym etapie, oraz wyłączenie telewizji analogowej do 2012 r.[20] Proces ten uwalnia znaczną część cennego spektrum (tak zwana dywidenda cyfrowa ). Skoordynowane podejście do przypisywania tego widma na poziomie europejskim ma podstawowe znaczenie dla czerpania korzyści wynikających z przejścia na telewizję cyfrową oraz dla umożliwienia, by nowe innowacyjne usługi rozpowszechniły się w UE. Telewizja komórkowa jest jedną z kluczowych usług, które mają skorzystać z dywidendy cyfrowej[21]. Oczywiście należy również uwzględnić inne pasma, podobnie jak kwestie związane z ramami czasowymi i wykonalnością. Konieczne będzie również odzwierciedlenie wymogów transgranicznych .

Widmo w paśmie UHF (470-862 MHz) uważane jest za najbardziej odpowiednie dla ruchomych usług multimedialnych ze względu na jego cechy techniczne. Daje ono również korzyści związane z kompatybilnością DVB-H z DVB-T. Jednakże stosowanie tego widma jest ograniczane przez sprzeczne polityki poszczególnych państw członkowskich dotyczące dywidendy cyfrowej oraz brak koordynacji na poziomie UE. Komisja nalega, by po zwolnieniu spektrum UHF państwa członkowskie udostępniły jego część na rzecz telewizji komórkowej. Służby Komisji wezwały państwa członkowskie do oceny możliwości przekazania pasma pobocznego telewizji komórkowej w ramach dywidendy cyfrowej. Komunikat Komisji w sprawie dywidendy cyfrowej , planowany na koniec 2007 r., określi strategię Komisji w zakresie wykorzystywania widma, szczególnie pasma UHF, uwalnianego poprzez przechodzenie na inny system.

Ponadto Komisja współpracuje już z państwami członkowskimi w celu zapewnienia, by co najmniej część zharmonizowanych częstotliwości zostało udostępnionych na rzecz umożliwienia rozpoczęcia świadczenia usług telewizji komórkowej. Tak zwane pasmo L (1452-1492 MHz), obecnie wykorzystywane w niektórych państwach członkowskich dla celów radiofonii cyfrowej opartej na DAB[22], może stanowić rozwiązanie awaryjne na kilku rynkach, na których nie jest dostępne inne widmo. Komisja wystąpiła z wnioskami o wprowadzenie możliwości korzystania z tych pasm, tak by udostępnić je szerszej gamie technologii, w tym ruchomym usługom multimedialnym.

3. ZINTEGROWANA POLITYKA DOTYCZąCA TELEWIZJI KOMÓRKOWEJ

Niniejszy Komunikat dotyczy przede wszystkim zagadnień związanych z ramami regulacyjnymi UE w dziedzinie e-komunikacji (technologia, systemy wydawania zezwoleń i polityka dotycząca widma). Jednakże skuteczne wprowadzenie i rozpowszechnienie telewizji komórkowej zależy w znacznym stopniu od innych czynników, takich jak dostępność treści . Przewiduje się, że proponowana nowa dyrektywa w sprawie medialnych usług audiowizualnych stworzy zmodernizowane ramy również dla treści telewizji komórkowej, zarówno nadawanej, jak i na życzenie.

Innym czynnikiem o kluczowym znaczeniu jest oferowanie treści o najwyższej oglądalności w ramach telewizji komórkowej na elastycznych zasadach obowiązujących bez względu na platformy i granice, przy jednoczesnym zapewnieniu właściwego wynagrodzenia właścicieli praw. Umożliwienie korzystania z telewizji komórkowej o dowolnej porze i w dowolnym miejscu, a także jej odbiór na dowolnym urządzeniu, wymaga takiego podejścia i polityki w odniesieniu do praw autorskich, które mogłyby obejmować szczególnie udzielanie ogólnoeuropejskich licencji.

Dotyczący niektórych z tych kwestii komunikat Komisji w sprawie treści on-line , który ma zostać przyjęty w 2007 r., również będzie miał istotne znaczenie dla telewizji komórkowej.

4. KOLEJNE DZIAłANIA

Telewizja komórkowa jest nową, obiecującą platformą konwergencji i może potencjalnie odgrywać ważną rolę poprzez połączenie telekomunikacji i usług audiowizualnych. Konwergencja stanowi podstawę inicjatywy i2010 poprzez stwarzanie Europie nowych możliwości biznesowych, nowych miejsc pracy i nowych usług dla klienta, przyczyniając się tym samym do europejskiej konkurencyjności i dobrobytu. Skuteczne wprowadzenie i rozpowszechnienie telewizji komórkowej w UE wymaga poparcia i aktywnej współpracy wszystkich zainteresowanych stron. Poniżej przedstawiono główne działania, które należy podjąć.

Wzywa się państwa członkowskie do:

- ułatwienia wprowadzenia telewizji komórkowej z uwzględnieniem konieczności zapewnienia maksymalnej interoperacyjności. Obejmowałoby to zachęcanie do wdrożenia DVB-H na ich terytorium;

- wprowadzenia korzystnego otoczenia regulacyjnego na rzecz świadczenia usług telewizji komórkowej i wzajemnej koordynacji w celu wymiany najlepszych praktyk dotyczących systemów wydawania zezwoleń;

- jak najszybszego udostępnienia widma na rzecz nadawania ruchomego, w tym pasma UHF po jego zwolnieniu.

Branżę zachęca się do:

- pracy w kierunku osiągnięcia maksymalnej interoperacyjności, szczególnie poprzez promowanie konsensusu w sprawie wspólnego otwartego standardu (DVB-H);

- przyczyniania się do skutecznego rozpowszechnienia w Europie telewizji komórkowej poprzez trwały dialog i współpracę.

Komisja zamierza:

- promować konsensus w sprawie wspólnego otwartego standardu. Konkretne działania obejmą zachęcanie do dialogu w ramach branży oraz przygotowanie wpisania DVB-H do oficjalnego wykazu norm UE;

- monitorować wdrażanie wspomnianych działań przez państwa członkowskie i w połowie 2008 r. może przedłożyć propozycje, obejmujące, w stosownych przypadkach i tam gdzie to konieczne, kroki mające na celu nadanie otwartemu standardowi wiążącego charakteru;

- zapewnić wytyczne na rzecz spójnych ram systemów wydawania zezwoleń w UE; określić najlepsze praktyki w UE i promować ich przyjęcie przez państwa członkowskie;

- określić strategię UE dla „dywidendy cyfrowej” (pasmo UHF), która obejmowałaby zapewnienie widma dla usług nadawania ruchomego.

[1] Istnieje szereg dostępnych urządzeń zdolnych do odbierania telewizji komórkowej, jednak najbardziej popularnym jest telefon komórkowy.

[2] W celu przeglądu analiz rynkowych zob. ocenę wpływu.

[3] Komunikat Komisji do Rady Europejskiej (nieformalne spotkanie w Lahti, Finlandia, dnia 20 października 2006 r.) Europa nowoczesna i sprzyjająca innowacjom, KOM(2006) 589 z dnia 12 października 2006 r., Dz.U. C 332 z 30.12.2006, str. 42.

[4] Przykładowo wiosną 2007 r. w Korei Południowej odnotowano ponad 4 miliony użytkowników i ponad 7 milionów w Japonii w porównaniu z maksymalną liczbą klientów w UE wynoszącą 500 000.

[5] Według Europejskiej Rady ds. Transmisji Ruchomej (European Mobile Broadcasting Council, EMBC) usługa transmisji ruchomej typu „broadcast” to usługa przeznaczona do symultanicznej dystrybucji treści multimedialnych do wielu odbiorców (potencjalnie) bez posiadania wiedzy o odbiorcy.

[6] Komisja we współpracy z państwami członkowskimi przyjęła decyzję 2007/98/WE (Dz.U. L 43 z 15.2.2007, str. 32) w sprawie zarezerwowania pasm częstotliwości 2 GHz dla satelitarnych usług komunikacji ruchomej, w tym uzupełniających elementów naziemnych (Complementary Ground Components), wyznaczając drogę dla ewentualnego wprowadzenia usług telewizji komórkowej z wykorzystaniem tych pasm. Komisja zaproponowała również koordynację na poziomie UE procedury wydawania zezwoleń i wyboru operatorów w celu właściwego podejścia do transgranicznego charakteru systemów satelitarnych.

[7] Podkomitet w sprawie wydawania zezwoleń.

[8] Standardy DVB-S i DVB-S2 dotyczące nadawania satelitarnego, DVB-C dotyczący nadawania w sieciach kablowych i DVB-T dotyczący nadawania cyfrowego naziemnego.

[9] Ze względu na zdolności większego zasięgu od systemów wyłącznie naziemnych rozwijane się również systemy oparte na połączeniu systemów satelitarnych i naziemnych w celu zapewnienia alternatywy dla systemów wyłącznie naziemnych. DVB-SH to system składający się z DVB-H przystosowanych do pasma S i hybrydowym (satelitarno/naziemnym) systemie działania.

[10] Cyfrowe nadawanie audiowizualne do małych urządzeń przenośnych (Digital Video Broadcast transmission to Handheld terminals), standard ETSI oparty na standardach DVB-T.

[11] Standard odbioru naziemnych transmisji cyfrowej telewizji (Terrestrial Digital Multimedia Broadcasting) jest standardem ETSI opartym na T-DAB, w tym również DAB-IP (IP TV over DAB protocol). T-DMB był wykorzystywany w Niemczech w celu wprowadzenia usługi z okazji mistrzostw świata w piłce nożnej w 2006 r. DAB-IP jest obecnie stosowany w Zjednoczonym Królestwie.

[12] W szczególności MediaFLO (Media Forward Link Only).

[13] Decyzja Komisji z dnia 11 grudnia 2006 r. ustanawiająca wykaz norm i specyfikacji dotyczący sieci i usług łączności elektronicznej oraz urządzeń i usług towarzyszących, zastępujący wszystkie poprzednie wersje (notyfikowana jako dokument nr C(2006) 6364) (2007/176/WE), Dz.U. L 86 z 27.3.2007, str. 11.

[14] Dyrektywa 2002/21/WE w sprawie wspólnych ram regulacyjnych sieci i usług łączności elektronicznej z dnia 7 marca 2002 r., (Dz.U. L 108 z 24.4.2002 r., str. 23). Procedurę, o której mowa, opisano w art. 17.ust. 1, w którym w celu takiej publikacji przewidziano przeprowadzenie konsultacji z państwami członkowskimi i podjęcie dalszej szczegółowej decyzji przez Komisję.

[15] W świetle pozytywnych wyników DVB-T stworzono „wiązkę” patentów dla DVB-H.

[16] Jak przewidziano w art. 17 ust. 3 dyrektywy 2002/21/WE. Oznaczałoby to zamieszczenie odpowiedniej informacji w Dzienniku Urzędowym oraz wezwanie wszystkich zainteresowanych stron do publicznego wypowiedzenia się w tej sprawie. Wszelkim propozycjom Komisji zgodnie z art. 17 ust. 3 powinna towarzyszyć ocena wpływu.

[17] Artykuł 31 dyrektywy 2002/22/WE (Dz. U L 108 z 24.4.2002, str. 51) w sprawie usługi powszechnej zezwala na nakładanie obowiązków transmisji jedynie w przypadku sieci, których znacząca liczba użytkowników wykorzystuje je jako swój główny sposób odbierania audycji radiowych i telewizyjnych.

[18] Takie porozumienia zostały zawarte na niektórych rynkach w odniesieniu do infrastruktury GSM i/lub UMTS i zostały wyłączone przez Komisję na mocy unijnych przepisów w zakresie konkurencji. Np. decyzja Komisji z dnia 16 lipca 2003 r. (sprawa COMP/38.369: T-Mobile Deutschland/O2 Germany: Network Sharing Rahmenvertrag), (Dz.U L 75 z 12.3.2004, str. 32) oraz wyrok Sądu Pierwszej Instancji z dnia 2 maja 2006 r. (sprawa T-328/03).

[19] Zgodnie z art. 12 dyrektywy 2002/21/WE (dyrektywa ramowa).

[20] Ta docelowa data zyskała poparcie Rady, jednak niektóre państwa członkowskie przewidują późniejszą datę przejścia na telewizję cyfrową.

[21] Jak stwierdzono podczas nieformalnego spotkania ministrów telekomunikacji UE zorganizowanego przez Prezydencję fińską w Brukseli dnia 10 grudnia 2006 r.

[22] Standard Digital Audio Broadcasting to istotna technologia radiofonii cyfrowej.