Bruksela, dnia 6.6.2007

KOM(2007) 295 wersja ostateczna

KOMUNIKAT KOMISJI DO RADY

Wielkości dopuszczalne połowów na 2008 r

Deklaracja polityczna Komisji Europejskiej

KOMUNIKAT KOMISJI DO RADY

Wielkości dopuszczalne połowów na 2008 r

Deklaracja polityczna Komisji Europejskiej

SPIS TREŚCI

1. Wprowadzenie 3

2. Oszacowanie 4

2.1. Reforma WPRyb 4

2.2. Opinie naukowe i decyzje dotyczące całkowitych dopuszczalnych połowów (TAC) w latach 2003-2007 5

2.3. Aspekty ekonomiczne 7

2.4. Nakład połowowy 7

2.5. Wyniki 10

3. Działania na przyszłość 10

3.1. Określenie TAC dla stad ryb, w przypadku których nie istnieją prognozy ilościowe w zakresie limitów zapobiegawczych 11

3.1.1. Stada ryb, w przypadku których opinie przekazywane są przez instytucje naukowe 11

3.1.2. Stada ryb, w przypadku których opinie naukowe nie są dostępne 12

3.2. Określenie TAC dla stad ryb znajdujących się poza bezpiecznymi limitami biologicznymi (SBL) 13

3.3. Określenie TAC dla stad dorsza objętych planem odbudowy zasobów dorsza 14

3.4. Wielkości dopuszczalne połowów w odniesieniu do zarządzania nakładem połowowym 14

4. Środki techniczne 15

5. Pozostałe zagadnienia 15

6. Wniosek 16

1. Wprowadzenie

Komunikat Komisji COM(2006)246 „Poprawa konsultacji w zakresie zarządzania rybołówstwem wspólnotowym” określił nowe metody pracy związane z przygotowywaniem decyzji dotyczących rocznych wielkości dopuszczalnych połowów. W ramach tego podejścia Komisja przedstawia swoje poglądy dotyczące wielkości dopuszczalnych połowów na 2008 r. Tak jak uprzednio, wielkości dopuszczalne połowów w północno-wschodnim obszarze Oceanu Atlantyckiego i w Morzu Bałtyckim są kluczowymi zagadnieniami poruszanymi w niniejszej deklaracji politycznej.

Komisja potwierdza swoje zobowiązanie do zarządzania w ramach planów długoterminowych. Nowe plany będą opracowywane, zaś dotychczasowe realizowane i poddawane przeglądowi. W przypadku zasobów nieobjętych planami długoterminowymi opracowywane są zasady ogólne. Komisja przedstawiła również komunikat „Wprowadzenie zrównoważenia w rybołówstwie UE przy pomocy podejścia opartego na maksymalnie podtrzymywalnym odłowie” w 2006 r. [1], natomiast w 2007 r. skonsultuje się z zainteresowanymi stronami i postara się uzyskać opinie naukowe w sprawie zarządzania rybołówstwem, aby ułatwić osiągnięcie redukcji kosztów, zwiększonych połowów oraz wyższych dochodów. Podejście to ukierunkuje rozwój przyszłych planów długoterminowych.

Przy opracowywaniu długoterminowych planów, ukierunkowanych na osiągnięcie maksymalnego zrównoważonego odłowu (MSY), wielkości dopuszczalne połowów powinny służyć utrzymaniu zasobów w bezpiecznych limitach biologicznych, albo przybliżeniu lub przywróceniu zasobów znajdujących się poza bezpiecznymi limitami biologicznymi do takich granic (jakkolwiek może się to odbywać stopniowo); nie powinny one jednak prowadzić do pogorszenia sytuacji z powodu zmniejszenia zasobów poniżej bezpiecznych granic. Nie należy także ustalać takich wielkości dopuszczalnych połowów, które oznaczałyby odchodzenie od realizacji celów w zakresie osiągnięcia maksymalnego zrównoważonego odłowu.

Komisja potwierdza również swoje zobowiązanie do konsultowania się z zainteresowanymi stronami i państwami członkowskimi w sprawie ustalania wielkości dopuszczalnych połowów. Konsultacje te powinny dotyczyć długotrwałych metod i zasad, jakie należy zastosować, i powinny objąć przeanalizowanie potencjalnych efektów proponowanego podejścia, włącznie z aspektami ekonomicznymi i społecznymi. W 2006 r. zbyt późno opublikowano pierwszą „deklarację polityczną” i dlatego nie zdołano przeprowadzić efektywnego procesu konsultacyjnego przed grudniowym posiedzeniem Rady. Niemniej zasady i wytyczne, o których mowa we wspomnianym komunikacie, zostały wykorzystane przez Komisję w trakcie formułowania przez nią wniosków. Wiele uzyskanych danych liczbowych zostało zaakceptowanych przez państwa członkowskie w Radzie. W 2007 r. deklaracja polityczna została przedstawiona w dużo wcześniejszym terminie, zaś Komisja oczekuje, że zainteresowane strony i państwa członkowskie zaangażują się w konstruktywną debatę na temat metod ustalania wielkości dopuszczalnych połowów w oparciu o odpowiednie dane naukowe i z uwzględnieniem konsekwencji ekonomicznych i społecznych.

Komisja stara się pozyskać opinie naukowe, dotyczące długoterminowych skutków wdrożenia zasad ujętych w „deklaracji politycznej”. Jej podejście może ulec zmianie na skutek otrzymanych opinii, jak również w odpowiedzi na wkład państw członkowskich i zainteresowanych stron. Niemniej Komisja, przedstawiając swój wniosek, zamierza utrzymać warunki uzgodnionych długoterminowych podejść, o ile w naukowych opiniach na 2008 r. nie pojawią się żadne istotne i niespodziewane nowe elementy.

Zasady ujęte w „deklaracji politycznej” powinny być zgodne z innymi strategiami wspólnotowymi, takimi jak Plan działania dotyczący różnorodności biologicznej w odniesieniu do rybołówstwa oraz proponowana strategia morska. Chociaż ta ostatnia jest jeszcze omawiana, to oczekuje się, że za pośrednictwem tych podejść powinno się osiągnąć podobne cele.

2. Oszacowanie

2.1. Reforma WPRyb

W ramach przygotowań do reformy wspólnej polityki rybackiej z 2002 r. Komisja doszła do wniosku [2], że duża część zasobów znajduje się poza bezpiecznymi limitami biologicznymi, jest nadmiernie eksploatowana lub obejmuje zbyt niski odsetek dojrzałych ryb. W znacznej mierze wynikało to z ustalenia rocznych limitów połowowych na poziomach przekraczających te proponowane w oparciu o opinie naukowe, a także z planów zarządzania flotą, które wyznaczały cele mniej ambitne, niż było to niezbędne. W następstwie niewystarczającego egzekwowania przepisów sytuacja uległa dalszemu pogorszeniu, zwiększyło się ryzyko w sektorze, zaś rentowność uległa obniżeniu. Zainteresowane strony nie były w wystarczającym stopniu zaangażowane w zarządzanie wspólną polityką rybacką. Same TAC były niewystarczającymi instrumentami ochronnymi, gdyż nie zapobiegały odrzutom, selekcji wielkościowej i naruszeniom. Podniesione zostały również kwestie dotyczące opinii naukowych w sprawie ekosystemów, gromadzenia danych i doboru prób, jak również adekwatności zasobów naukowych, przekazywania większej ilości informacji naukowych opinii publicznej oraz skuteczniejszej analizy wspierającej proces decyzyjny. Coraz większe obawy związane były z wymiarem ekonomicznym i społecznym.

W ramach reformy z 2002 r. poczyniono istotne zmiany. Utworzono Regionalne Komitety Doradcze. Komisja zintensyfikowała konsultacje z udziałem zainteresowanych stron i włączyła istotne elementy przedstawionych przez nie opinii do swoich wniosków, jak również zwróciła większą uwagę na konsekwencje społeczne i ekonomiczne. Planami długoterminowymi objęto jeszcze większą liczbę zasobów rybnych. Zarządzanie nakładem połowowym zostało wprowadzone na jeszcze większą skalę w charakterze dodatkowego narzędzia ochronnego. Poczyniono znaczące wysiłki na rzecz usprawnienia kontroli i egzekwowania. Za pośrednictwem swojej polityki w zakresie TAC i kwot, Komisja zajęła się najważniejszym żądaniem zainteresowanych stron, czyli ograniczeniem różnic TAC do 15 %. Poświęcono należytą uwagę poglądom państw członkowskich w Radzie, zaś przyjęcie dopuszczalnej wielkości połowów w Radzie jedynie w nielicznych przypadkach odbyło się bez porozumienia z zainteresowanymi państwami członkowskimi. Niektóre z państw członkowskich wprowadziły istotne usprawnienia w swoich systemach kontroli i egzekwowania przepisów.

2.2. Opinie naukowe i decyzje dotyczące całkowitych dopuszczalnych połowów (TAC) w latach 2003-2007

Przed rozpatrzeniem decyzji na 2008 r. celowe byłoby dokonanie zwięzłego przeglądu ostatnich ustaleń politycznych. Uzgodnienia w zakresie zarządzania długoterminowego w przypadku morszczuka północnego, soli w Zatoce Biskajskiej, plamiaka w Morzu Północnym, makreli i czarniaka przyniosły korzyści dla sektora i uporządkowały zarządzanie zasobami rybnymi. Okazuje się, że zasoby morszczuka północnego zostały odbudowane i powróciły do bezpiecznych limitów biologicznych, zaistniała również możliwość zwiększenia TAC dla soli z Zatoki Biskajskiej oraz Zachodniego Kanału Angielskiego przy dalszym obniżaniu śmiertelności połowowej. Środki na rzecz odbudowy oraz plan odbudowy zasobów dorsza nie przyniosły jednak spodziewanej poprawy.

Komisja dokonała przeglądu naukowych opinii i decyzji od 2002 r. (Tabela 1):

(...PICT...)

Tabela 1. Podsumowanie opinii i decyzji w sprawie TAC od 2002 r. [3]

Powyższa tabela przedstawia niektóre z ostatnich tendencji. Naukowcy wycofują się na przykład z przedstawiania opinii w oparciu o prognozy krótkoterminowe.

Liczba prognoz spadła z 40 do 29, mimo iż naukowcy przedstawiali mniej więcej tę samą liczbę opinii z zaleceniami dotyczącymi połowów. Mogło to być spowodowane albo obniżeniem jakości danych, albo lepszą wiedzą na temat ograniczeń tych danych. Przedstawiając swoje opinie, naukowcy skłaniali się ku prostszym zasadom – na przykład stwierdzali, że nie jest pożądane zwiększanie połowów na danym stadzie ryb, o ile nie wiadomo, czy takie zwiększenie byłoby zrównoważone. Jest to zgodne z ostrożnym podejściem, uwzględnionym w celach wspólnej polityki rybackiej, i stanowi odpowiednią podstawę dla wniosków w sprawie TAC.

Liczba zagrożonych stad nie zwiększa się ani nie zmniejsza. Około cztery piąte stad pozostaje poza znanymi bezpiecznymi limitami biologicznymi. Liczba stad ryb, w których zalecane są połowy na poziomie zerowym, utrzymuje się na mniej więcej stałym poziomie i wynosi około 13 [4]. Decyzje w sprawie TAC ustalały je przeciętnie na znacznie wyższym poziomie, niż wielkości rocznych połowów zalecane przez naukowców, natomiast odsetek ten różni się w poszczególnych stadach ryb. Skutkiem tego było bardzo nieznaczne obniżenie wpływu działalności połowowej. Jedynie trzy stada ryb objęte TAC (plamiak w Morzu Północnym, czarniak w Morzu Północnym i smuklice w Zatoce Biskajskiej) są eksploatowane stosownie do zobowiązań przyjętych w sprawie maksymalnego zrównoważonego odłowu na Światowym Szczycie ONZ w sprawie zrównoważonego rozwoju w Johannesburgu w 2002 r. Dalsze ustalanie TAC na poziomach znacznie wyższych niż zalecane oznacza podejmuje ogromne ryzyko dla gospodarki rybackiej, tym bardziej, że duża część tych TAC jest znacznie zawyżona z powodu niedostatecznego egzekwowania przepisów.

2.3. Aspekty ekonomiczne

Aspekty ekonomiczne rybactwa również uległy zmianie. Pewna liczba produktów rybołówstwa osiągnęła w 2006 r. wyższe ceny nominalne. Ceny niektórych istotnych gatunków utrzymują się na podobnym lub niższym poziomie, stwierdzono również ich znaczącą krótkotrwałą zmienność na rynkach UE. Inne czynniki, takie jak struktura kosztów każdej z flot, wywarły ogromny wpływ na wyniki ekonomiczne w tym okresie.

W poszczególnych flotach, państwach i regionach panowały różne tendencje w zakresie wyników ekonomicznych rybactwa UE, w zależności od wyniku ekonomicznego zmian cen, wyładunków, kosztów operacyjnych (zwłaszcza kosztów paliwa), kosztów stałych i ogólnej wydajności ekonomicznej. Przyczyna tych różnic ekonomicznych tkwi w różnej kapitałochłonności, strukturze ekonomicznej, działalności i zachowaniach lokalnych rynków rybnych.

Flota prowadząca połowy włokiem, charakteryzująca się wysokim zużyciem paliwa, doświadczyła w ciągu ostatnich lat największego pogorszenia sytuacji ekonomicznej z powodu wyższych kosztów paliwa, podczas gdy statki wykorzystujące metody pozwalające na zużycie mniejszych ilości paliwa wykazały w swoich sprawozdaniach finansowych względną poprawę.

Najnowsze dane ekonomiczne sugerują, że w przypadku niektórych flot UE wydajność ulega poprawie. Wraz z korzystniejszym rozwojem cen na niektórych rynkach mogło to stanowić bodziec i wzbudzić pewne oczekiwania na ogólną poprawę wyników ekonomicznych. Wszystkie te aspekty należy zbadać w bardziej szczegółowym ujęciu w celu dokonania oceny różnych tendencji w poszczególnych flotach, państwach i regionach.

2.4. Nakład połowowy

Od czasu reformy ograniczenia nakładu połowowego ustalano dla wód zachodnich [5], dla gatunków głębinowych [6] i dla zasobów objętych planami odbudowy [7].

Z danych, przekazanych przez państwa członkowskie Komitetowi Naukowo-Technicznemu i Ekonomicznemu ds. Rybołówstwa wynika, że w porównaniu z 2000 r. ogólny nakład połowowy zrealizowany w 2005 r. uległ obniżeniu o około 15 % w cieśninie Kattegat, o około 20 % na Morzu Północnym, w cieśninie Skagerrak i na Wschodnim Kanale Angielskim, o około 35 % na zachód od Szkocji i, również o około 35 %, na Morzu Irlandzkim. Zaszły pewne zmiany w odniesieniu do rodzaju stosowanych narzędzi połowowych, przy czym odnotowano obniżenie nakładów połowowych statków łowiących przy użyciu włoków o dużych oczkach (ponad 100 mm) oraz wzrost nakładów połowowych statków łowiących przy użyciu włoków o mniejszych oczkach (70-99 mm) (Tabela 2).

Tabela 2. Nakład zrealizowany (KW x dni przebywania na morzu) w zależności od narzędzi połowowych. Rząd górny: po lewej, Kattegat; po prawej, Morze Północne i Skagerrak. Rząd dolny: po lewej, Morze Irlandzkie; po prawej, na zachód od Szkocji. Źródło: STECF

(...PICT...)

Mimo owych malejących tendencji w zakresie ogólnego nakładu połowowego, odnotowano wzrost wykorzystanego nakładu statków łowiących przy użyciu narzędzi połowowych o mniejszych oczkach (70-89 mm). Mogło to być przyczyną odławiania większej ilości małych dorszy. Oczekuje się na opinię naukową w tej kwestii.

Przedstawionego powyżej zmniejszającego się nakładu nie można bezpośrednio wiązać z ograniczeniami w zakresie liczby dni przebywania na morzu w ramach załącznika II do rozporządzenia w sprawie wielkości dopuszczalnych połowów. Obniżenie to rozpoczęło się jeszcze przed wprowadzeniem ograniczeń dotyczących liczby dni przebywania na morzu, nie odnotowano również zmian tempa obniżenia nakładu po rozpoczęciu funkcjonowania systemu. Ponadto, jak wykazały dane przekazane przez państwa członkowskie, w 2006 r. faktycznie zrealizowano zaledwie 72 % dozwolonego nakładu połowowego, co może oznaczać, że przeciętnie system nie ograniczył działalności floty.

Wskazuje to, że wkład ograniczenia liczby dni przebywania na morzu w odbudowę zasobów jest jeszcze niewystarczający. Okazało się również, że zarówno państwa członkowskie, jak i Komisja mają problemy z zarządzaniem tym systemem. Jest on krytykowany jako nadmiernie skomplikowany, nieprzejrzysty i trudny do monitorowania. Dochodzi również do pewnego pokrywania się z innymi systemami nakładu połowowego.

System zarządzania nakładem doprowadził jednak do lepszego zrozumienia funkcjonowania flot rybackich, co w niektórych przypadkach zachęciło do stosowania bardziej selektywnych narzędzi połowowych i może służyć jako podstawa dla dalszej poprawy.

2.5. Wyniki

Ogólnie rzecz biorąc, od 2002 r.:

· zasoby rybne nie wykazują tendencji do odbudowy lub do zwiększania rozmiarów w bezpiecznych limitach biologicznych – wręcz przeciwnie, sektor w dalszym ciągu znajduje się w sytuacji podwyższonego ryzyka. Sytuacja jest gorsza w przypadku zasobów dennych, lepsza natomiast w odniesieniu do niewielkich zasobów pelagicznych;

· o ile wyniki ekonomiczne ulegały w ciągu ostatnich lat pogorszeniu, o tyle pewna poprawa w zakresie wydajności oraz wzrost cen na niektóre gatunki mogą być zachęcające;

· system określający liczbę dni przebywania na morzu często nie wywiera efektu ograniczającego na ogólny zrealizowany nakład – złożony charakter i koszty związane z zarządzaniem wydają się nieproporcjonalne.

3. Działania na przyszłość

Widać wyraźnie, ze status ochronny europejskich zasobów rybnych nie uległ dotychczas poprawie w wymaganym stopniu. W celu przywrócenia zasobów do bezpiecznych limitów biologicznych oraz polepszenia długoterminowych perspektyw ekonomicznych, należy w dalszym ciągu dokładać starań zarówno w dziedzinie TAC, jak i w zarządzaniu nakładem połowowym. Zasady dotyczące zarządzania nakładem powinny zostać uproszczone, a ich efektywność w zakresie kontrolowania działalności połowowej zwiększona. Ulepszenia te powinny zostać osiągnięte dzięki podejściu opartemu na współpracy, zgodnie z którym konsultacje z uczestnikami sektora będą sprawą ogromnej wagi, podobnie jak większa zgodność z rozporządzeniami w sprawie wielkości dopuszczalnych połowów.

Podejście to powinno również zagwarantować, że środki, jakie ma podjąć Rada, będą w stanie uwzględnić w sposób należyty szczególną sytuację sektora rybołówstwa w różnych częściach UE.

W każdym wypadku oraz celem zapewnienia zgodności z zasadami Wspólnej Polityki Rybackiej wniosek Komisji dotyczący wielkości dopuszczalnych połowów oraz zarządzania zasobami powinien doprowadzić do zmniejszenia liczby stad znajdujących się poza limitami zapobiegawczymi. W przypadku gdy śmiertelność połowowa przekracza limity zapobiegawcze należy ustalić takie wielkości dopuszczalne połowów, które umożliwią obniżenie śmiertelności połowowej do wartości tych limitów. Komisja usilnie zachęca Radę do podjęcia decyzji nieskutkujących wzrostem liczby stad znajdujących się poza bezpiecznymi limitami biologicznymi.

Niezbędne jest opracowanie kolejnych długoterminowych planów odbudowy zasobów i zarządzania, jak również poddanie przeglądowi tych dotychczas obowiązujących, jeżeli zajdzie taka konieczność, w odniesieniu do zasobów, które należy odbudować lub utrzymać w bezpiecznych limitach biologicznych. Konieczne jest wzmożenie wysiłków na rzecz zapewnienia, że opinie naukowe będą dostępne w odpowiednim czasie i że będą one pełnić funkcję wiarygodnej podstawy naukowej dla decyzji, jakie mają być podjęte w ramach WPRyb.

Komisja zobowiązała się do poprawy oceny społecznego i ekonomicznego wpływu decyzji, jakie mają zostać podjęte, do czego mają się przyczynić konsultacje z zainteresowanymi stronami. Komisja będzie się również starała o uzyskanie opinii naukowych na temat aspektów społeczno-ekonomicznych, które poprą jej ostateczne wnioski.

Komisja zamierza przygotować na 2008 r. dwa wnioski w sprawie rozporządzeń dotyczących wielkości dopuszczalnych połowów – jeden w sprawie zasobów w Morzu Bałtyckim, który ma zostać przestawiony we wrześniu 2007 r., a drugi, w sprawie zasobów w innych obszarach, w listopadzie 2007 r.

Nie przewidziano żadnych nowych wniosków dotyczących zasobów głębinowych, gdyż rozporządzenie Rady (WE) nr 2015/2006 w sprawie dopuszczalnych wielkości połowów dotyczących głębinowych zasobów rybnych obejmuje 2008 r.

Komisja określiła już zasady dotyczące wniosków w sprawie dopuszczalnych wielkości połowów w swoim poprzednim komunikacie – deklaracji politycznej. Owe zasady i przepisy, mające zastosowanie podczas przygotowywania wniosku w sprawie dopuszczalnych wielkości połowów na 2007 r., obowiązują również w odniesieniu do 2008 r. Istnieją jednak pewne dodatkowe kwestie, którymi należy się zająć wspólnie z zainteresowanymi stronami i państwami członkowskimi. Zostały one określone poniżej.

3.1. Określenie TAC dla stad ryb, w przypadku których nie istnieją prognozy ilościowe w zakresie limitów zapobiegawczych

3.1.1. Stada ryb, w przypadku których opinie przekazywane są przez instytucje naukowe

Instytucje naukowe wydają opinie, w mniejszym stopniu określając aspekt ilościowy i wykorzystując kryteria zapobiegawcze. Opinie te zawierają zwroty takie jak „nakład powinien zostać w sposób istotny zredukowany” i nie zawierają wyraźnego określenia ilościowego. Opinie sformułowane w taki sposób są przedstawiane po rozważeniu tendencji przedstawionych w danych oraz wyników ćwiczeń modelujących, nawet jeżeli te ostatnie nie zostały przedstawione. Takie opinie powinny być traktowane równie poważnie, jak opinie przedstawione kierownictwu wraz z dołączonymi wynikami modelu matematycznego. Postępowanie w inny sposób oznaczałoby nierozsądne ograniczanie znaczenia opinii przedstawionych przez naukowców – niewłaściwe byłoby wymaganie, aby naukowcy przedstawiali model matematyczny po to, by ich opinie mogły być traktowane poważnie. Co więcej, niezbędne jest przełożenie wartościowych, lecz nieokreślonych ilościowo opinii dotyczących stanu zasobów na środki praktyczne. Biorąc owe punkty pod rozwagę, Komisja stwierdza, że zastosowanie powinny mieć następujące wytyczne:

a) w przypadku, gdy istnieje opinia wydana przez STECF, zalecająca ograniczenie połowów do określonego poziomu, powinna być ona traktowana w taki sam sposób bez względu na to, czy dołączono do niej tabelę zawierającą prognozy połowów – należy przestrzegać zasady stopniowego dostosowywania TAC do zalecanego poziomu połowów, przy czym etapy nie mogą przekraczać 15 % rocznie, biorąc pod uwagę potrzeby poszczególnych rodzajów rybołówstwa oraz odnośne względy społeczne i ekonomiczne;

b) w przypadku, gdy istnieje opinia zalecająca ograniczenie nakładu, należy zwrócić się do STECF o dokonanie pomiarów poziomów nakładu, a także o wydanie zalecenia w sprawie poziomu odpowiedniego nakładu, a podczas prowadzenia takich badań TAC powinny zostać zredukowane o wartość nieprzekraczającą 15 %;

c) w przypadku, gdy istnieje nieokreślone ilościowo wskazanie, że rozmiary stad ryb ulegają zwiększeniu z powodu korzystnego uzupełnienia (rekrutacji), należy zastosować zwiększenie TAC o 15 %; z drugiej strony w przypadku, gdy istnieje nieokreślone ilościowo wskazanie, że stado ryb jest w stanie podwyższonego ryzyka lub ulega uszczupleniu z powodu niewystarczającego uzupełnienia, należy obniżyć TAC o wartość nieprzekraczającą 15 %, biorąc pod uwagę potrzeby poszczególnych rodzajów rybołówstwa oraz odnośne względy społeczne i ekonomiczne;

d) w przypadku, gdy istnieje bardzo zdecydowane, ale nieokreślone ilościowo wskazanie, że stado ryb jest uszczuplone, i przedstawiona zostaje opinia zalecająca połowy na poziomie zerowym lub ich ograniczenie do najniższego możliwego poziomu, Komisja zaproponuje wprowadzenie ograniczenia, którego wielkość będzie związana ze zgodnością z wszelkimi względami w zakresie połowów mieszanych oraz z odnośnymi względami społecznymi i ekonomicznymi. Jeżeli będzie obowiązywał plan odbudowy dotyczący danego stada, zostaną zaproponowane rozwiązania najbardziej zbliżone do zasad planu odbudowy w świetle istniejącej wiedzy naukowej. W żadnym przypadku proponowane ograniczenie nie będzie mniejsze, niż ograniczenie wynikające z nakreślonych powyżej zasad ogólnych.

Celem Komisji jest zagwarantowanie, że żaden z proponowanych poziomów TAC nie będzie miał wpływu na zrównoważoną eksploatację danych zasobów. Komisja wzywa zainteresowane strony oraz państwa członkowskie do poprawy danych dotyczących eksploatowanych przez nie zasobów i ich wyników ekonomicznych, a także do przedstawienia komentarzy w sprawie wykorzystywania opinii naukowych zgodnie z powyższymi wytycznymi.

3.1.2. Stada ryb, w przypadku których opinie naukowe nie są dostępne

W przypadku pewnej liczby stad ryb brak dostępnych opinii i informacji biologicznych STECF. W takich przypadkach można zastosować podejście ostrożne, przewidziane we wspólnej polityce rybackiej [8], bez odnoszenia się do opinii naukowych. W takiej sytuacji powinna obowiązywać następująca zasada przewodnia: nie należy przewidywać rozwoju działalności połowowej, gdyż nie istnieją dane naukowe wykazujące, że taki rozwój będzie zrównoważony. W przypadku, gdy bieżące TAC są znacznie wyższe od wartości dokonanych ostatnio faktycznie połowów, powinny być one dostosowywane do rzeczywistych wartości połowów w tempie 15 % rocznie.

3.2. Określenie TAC dla stad ryb znajdujących się poza bezpiecznymi limitami biologicznymi (SBL)

Ostatnie doświadczenia (patrz pkt 2.5) wykazują, że decyzje w sprawie wielkości dopuszczalnych połowów, podjęte po skonsultowaniu się z zainteresowanymi stronami, nie przyniosły zasadniczo poprawy statusu zasobów rybnych w kontekście zapobiegawczych punktów odniesienia. Sektor rybołówstwa kontynuuje działalność w sytuacji wysokiego ryzyka charakteryzującej wiele stad ryb.

Ograniczenie zmniejszenia TAC do 15 % może być w takich przypadkach problematyczne. Na przykład ograniczenie zmniejszenia TAC do 15 % nie zapobiegłoby zanikowi dorsza na zachód od Szkocji.

Stado to zmniejszyło się poniżej bezpiecznych limitów biologicznych w 1985 r., a następnie jego rozmiar malał o około 10 % rocznie. Gdyby w tym okresie TAC były zmniejszane o 15 % rocznie, śmiertelność połowowa ulegałaby co roku zmniejszeniu jedynie o 5 %. Tempo takie jest zbyt wolne, aby zapewnić bezpieczną odbudowę stada ryb. W takich przypadkach, aby uzyskać wystarczającą poprawę w sektorze rybołówstwa, konieczne będzie prawdopodobnie zmniejszenie TAC o wartość większą, niż 15 % rocznie.

W celu przywrócenia takich stad ryb do bezpiecznych limitów należy ustalić takie wielkości dopuszczalne połowów, które ograniczą śmiertelność połowową, co może oznaczać zmniejszenie TAC o wartość większą niż 15 %. Zważywszy, że w „deklaracji politycznej” na 2007 r. nie przewidziano wniosków w sprawie wielkości dopuszczalnych połowów, które spowodowałyby dalsze pogorszenie statusu zasobów rybnych, niezbędne może się okazać bardziej pozytywne podejście, np. skutkujące przywróceniem do bezpiecznych limitów biologicznych w rozsądnie szybkim tempie.

Komisja wzywa zainteresowane strony do przedstawienia swoich opinii w sprawie metod ograniczenia długoterminowych zagrożeń dzięki zastosowaniu alternatywnych metod ustalania wielkości dopuszczalnych połowów, a szczególnie dzięki umożliwieniu szybszej odbudowy stad znajdujących się poza bezpiecznymi limitami biologicznymi, zmniejszeniu liczby stad ryb znajdujących się poza bezpiecznymi limitami biologicznymi, oraz obniżeniu wskaźników śmiertelności połowowej w przypadku, gdy przekraczają one wskaźniki zapobiegawcze.

3.3. Określenie TAC dla stad dorsza objętych planem odbudowy zasobów dorsza

Komisja zaproponuje na 2008 r. takie wielkości dopuszczalne połowów w odniesieniu do zasobów dorsza, które będą zgodne z przepisami w sprawie planu odbudowy, o ile STECF będzie w stanie dokonać pomiaru rozmiarów stada i śmiertelności połowowej, aby umożliwić bezpośrednie zastosowanie planu.

W 2006 r. nie stwierdzono ani możliwego do wykrycia obniżenia śmiertelności połowowej dorsza w większości obszarów, ani też znaczącej odbudowy zasobów. Uzgodnienia w zakresie zarządzania w 2007 r. były podobne do tych obowiązujących od 2004 r., i sytuacja ta utrzyma się prawdopodobnie przez cały 2007 r. Środki ochronne w odniesieniu do dorsza zostaną poddane przeglądowi w 2007 r. Mimo, że do 2008 r. nie przewiduje się przestawienia wniosku dotyczącego nowego rozporządzenia w sprawie odbudowy zasobów dorsza, doświadczenia nabyte w trakcie przeglądu zostaną uwzględnione przy składaniu wniosku w sprawie wielkości dopuszczalnych połowów dorsza na 2008 r.

W odniesieniu do dorsza w Morzu Celtyckim zaproponowane zostaną środki ochronne porównywalne i proporcjonalne do środków mających zastosowanie do innych stad dorsza, do czasu ujęcia tego stada w rozporządzeniu w sprawie odbudowy zasobów dorsza.

Planowane jest specjalne ćwiczenie konsultacyjne w sprawie środków odbudowy zasobów dorsza, wykorzystujące wyniki sympozjum w sprawie odbudowy zasobów dorsza, które odbyło się w Edynburgu (marzec 2007). Nabyte doświadczenia zostaną wykorzystane przy przygotowywaniu wniosku w sprawie wielkości dopuszczalnych połowów na 2008 r. w ramach obowiązującego planu, a także jego przyszłych poprawionych wersji.

3.4. Wielkości dopuszczalne połowów w odniesieniu do zarządzania nakładem połowowym

Komisja zaproponuje dostosowania do dopuszczalnych poziomów nakładów połowowych, zgodnie z obowiązującymi długoterminowymi planami zarządzania i odbudowy zasobów.

Komisja rozpocznie w 2007 r. debatę, mając na celu ustalenie, wraz ze wszystkimi zainteresowanymi stronami i państwami członkowskimi, w jaki sposób uprościć, ulepszyć i skonsolidować istniejące systemy w zakresie nakładów. Punktem wyjścia będzie dyskusja na temat definicji nakładu połowowego oraz wskaźników zdolności połowowej (COM(2007)39), z uwzględnieniem wyników sympozjum w sprawie odbudowy zasobów dorsza. Rezultaty ukierunkują Komisję przy ustanawianiu wspólnych zasad dotyczących istniejących systemów nakładu połowowego. Pomoże to również w poprawie wykonalności i efektywności, przyczyniając się w ten sposób do odbudowy zasobów dorsza. Debata będzie także wskazówką w sprawie ewentualnych wniosków ustalających środki przejściowe obowiązujące w 2008 r., jakie zostaną przygotowane w 2007 r.

Zainteresowane strony i państwa członkowskie są wezwane do wzięcia czynnego udziału w debacie.

4. Środki techniczne

Liczba środków technicznych, zawartych w corocznych rozporządzeniach w sprawie wielkości dopuszczalnych połowów, zostanie zmniejszona poprzez przesunięcie środków do trzech innych rozporządzeń.

Wniosek w sprawie środków ochronnych i egzekwowania przepisów w obszarze NAFO ma zostać przyjęty przez Radę w maju 2007 r. Środki techniczne odnoszące się do połowów w wodach Atlantyku są obecnie poddawane przeglądowi, zaś wniosek zmieniający rozporządzenie Rady (WE) nr 850/98 zostanie przedstawiony jesienią 2007 r. W pierwszej połowie 2007 r. Komisja złoży również wniosek w sprawie rozporządzenia dotyczącego środków technicznych zalecanych przez Międzynarodową Komisję Ochrony Tuńczyka Atlantyckiego (ICCAT).

Przegląd środków dotyczących sieci skrzelowych do połowów głębokowodnych zostanie przeprowadzony w ramach ogólnego przeglądu środków technicznych. Środki przejściowe można zgłaszać w „załączniku III” na 2008 r.

Komisja przedyskutuje z zainteresowanymi stronami i państwami członkowskimi wdrożenie środków w zakresie zarządzania rybołówstwem na Morzu Śródziemnym. W przypadku osiągnięcia porozumienia, że wczesne przyjęcie środków byłoby korzystne, Komisja może zaproponować takie środki w „załączniku III”.

Odrębny komunikat zajmuje się dogłębnie kwestią zmniejszenia liczby odrzutów [9]. W stosownych przypadkach niektóre wstępne środki na rzecz zmniejszenia liczby odrzutów również mogą być zaproponowane w „załączniku III”.

5. Pozostałe zagadnienia

Państwa członkowskie zobowiązały się do dostarczenia danych dotyczących połowów kolenia w 2007 r. W oparciu o te dane Komisja zaproponuje państwom członkowskim jeden lub większą ilość TAC i środków w celu ochrony tego uszczuplonego zasobu.

W 2007 r. Komisja będzie pracować nad długoterminowym planem dotyczącym zasobów morszczuka północnego, włącznie z oceną wpływu i konsultacjami z zainteresowanymi stronami. Plan długoterminowy powinien być zgodny z decyzją dotyczącą maksymalnego zrównoważonego odłowu podjętą na Światowym Szczycie ONZ w sprawie zrównoważonego rozwoju w 2002 r.

W odniesieniu do żarłacza śledziowego, Komisja po konsultacjach z państwami członkowskimi złoży wniosek w sprawie zalecenia dla Międzynarodowej Komisji Ochrony Tuńczyka Atlantyckiego w 2007 r. Odpowiednie środki zostaną zaproponowane w ramach rozporządzenia w sprawie wielkości dopuszczalnych połowów na 2008 r.

6. Wniosek

Zainteresowane strony i państwa członkowskie są wzywane do szczegółowego zbadania podniesionych kwestii. Aby umożliwić wykorzystanie wyników konsultacji w odpowiednim czasie, Komisja zwraca się o zakończenie prac do dnia 31 lipca 2007 r.

[1] W celu wdrożenia zobowiązań podjętych przez Wspólnotę na Światowym Szczycie ONZ w sprawie zrównoważonego rozwoju w 2002 r., COM(2006) 360

[2] Zielona Księga. Przyszłość wspólnej polityki rybołówstwa. Luksemburg, Urząd Oficjalnych Publikacji Wspólnot Europejskich, 2001. ISBN 92-894-0904-5, 47 str.

[3] Podstawy techniczne tabeli mogą zostać na żądanie udostępnione przez służby Komisji.

[4] Z wyjątkiem stad ryb, w odniesieniu do których zalecano zawieszenie połowów mieszanych w 2002 r., i nie uwzględniając nowej opinii w sprawie wyczerpanych zasobów rekina, rai i płaszczki, wydanej w 2006 r.

[5] Rozporządzenie (WE) nr 1954/2003

[6] Rozporządzenie (WE) nr 2340/2002 z późniejszymi zmianami.

[7] Określonych w rocznych rozporządzeniach w sprawie TAC i kwot od 2003 r., i na 2007 r. w załączniku II do rozporządzenia (WE) nr 41/2007

[8] Artykuł 2 rozporządzenia Rady (WE) nr 2371/2002 z dnia 20 grudnia 2002 r. w sprawie ochrony i zrównoważonej eksploatacji zasobów rybołówstwa w ramach wspólnej polityki rybołówstwa. Dz.U. L 358 z 31.12.2002, str. 59.

[9] Strategia na rzecz ograniczenia niepożądanych przyłowów i eliminacji odrzutów w rybołówstwie europejskim. COM(2007) 136 wersja ostateczna.

--------------------------------------------------

52007DC0295