P6_TA(2006)0340

Europejski model społeczny dla przyszłości

Rezolucja Parlamentu Europejskiego w sprawie europejskiego modelu społecznego dla przyszłości (2005/2248 (INI))

Parlament Europejski,

- uwzględniając komunikat Komisji w sprawie europejskich wartości w zglobalizowanym świecie (COM (2005)0525),

- uwzględniając projekt Traktatu ustanawiającego Konstytucję dla Europy [1],

- uwzględniając Europejską Kartę Społeczną,

- uwzględniając rezolucję z dnia 18 stycznia 2006 r. w sprawie stanowiska Rady Europejskiej w sprawie perspektywy finansowej i odnowienia porozumienia instytucjonalnego na lata 2007-2013 [2],

- uwzględniając konwencje Międzynarodowej Organizacji Pracy dotyczące międzynarodowych standardów w zakresie pracy i środowiska,

- uwzględniając swoją rezolucję z dnia 15 marca 2006 r. w sprawie ochrony socjalnej i integracji społecznej [3],

- uwzględniając sprawozdanie grupy wysokiego szczebla w sprawie przyszłości polityki społecznej w rozszerzonej Unii Europejskiej z maja 2004 r.,

- uwzględniając komunikat Komisji w sprawie Agendy Społecznej na lata 2006-2010 (COM(2005)0033),

- uwzględniając dokument roboczy służb Komisji w sprawie trwałego finansowania polityk społecznych w Unii Europejskiej (SEC(2005)1774),

- uwzględniając komunikat Komisji w sprawie polityk europejskich dotyczących młodzieży - Wychodzenie naprzeciw obawom młodych ludzi w Europie - wprowadzanie w życie Europejskiego paktu na rzecz młodzieży i wspieranie aktywnej postawy obywatelskiej (COM(2005)0206),

- uwzględniając dokument roboczy służb Komisji poświęcony sytuacji społecznej w Unii Europejskiej w roku 2004 (SEC(2004)0636),

- uwzględniając art. 45 Regulaminu,

- uwzględniając sprawozdanie Komisji Zatrudnienia i Spraw Socjalnych oraz opinie Komisji Praw Kobiet i Równouprawnienia, Komisji Handlu Międzynarodowego oraz Komisji Przemysłu, Badań Naukowych i Energii (A6-0238/2006),

A. mając na uwadze, że europejski model socjalny odzwierciedla zbiór wspólnych wartości, opartych na zachowaniu pokoju, sprawiedliwości społecznej, równości, solidarności, promowaniu wolności i demokracji oraz poszanowaniu praw człowieka,

B. mając na uwadze, że fundamentem europejskiego modelu socjalnego jest gospodarka społeczna,

C. mając na uwadze, że w ciągu ostatnich 60 lat zbiór wspólnych wartości ujęty w europejskim modelu socjalnym umożliwił UE przekształcenie się w obszar większego dobrobytu gospodarczego i sprawiedliwości społecznej,

D. mając na uwadze, że chociaż państwa członkowskie mają różne systemy socjalne i wdrażają swoje wartości w różny sposób, powszechnie dążą one do osiągnięcia równowagi opartej na aktywnej współzależności między wzrostem gospodarczym i solidarnością społeczną, co znajduje odzwierciedlenie w europejskim modelu socjalnym, stanowiącym jedność wartości przy różnorodności systemów,

E. mając na uwadze, że państwa członkowskie i UE dają pierwszeństwo ochronie wartości związanych z europejskim modelem socjalnym, co znalazło swoje potwierdzenie w celach Strategii Lizbońskiej, która czyni rozwój społeczny jednym z filarów trwałego rozwoju,

F. mając na uwadze, że istnieje wyraźna potrzeba unowocześnienia i zreformowania europejskiego modelu socjalnego, aby mógł on sprostać zmianom demograficznym, wyzwaniom globalizacji oraz zwiększyć zdolność dostosowywania się zasobów ludzkich do szybkiej ewolucji technologicznej w celu sprawniejszego osiągnięcia integracji społecznej, sprawiedliwości społecznej oraz likwidacji ubóstwa,

G. mając na uwadze, że europejski model socjalny musi dostarczyć środków umożliwiających podjęcie wyzwań stawianych przez zwiększoną migrację i imigrację oraz ich wpływ na spójność społeczną,

H. mając na uwadze, że żadne reformy europejskiego modelu socjalnego nie mogą osłabić wartości stanowiących jego podstawę,

I. mając na uwadze, że główne przesłanie europejskiego modelu socjalnego brzmi: równe wynagrodzenie za tę samą pracę w danym miejscu zatrudnienia,

J. mając na uwadze, że wyższy wzrost gospodarczy ma pierwszorzędne znaczenie dla trwałości europejskich standardów społecznych, a standardy społeczne są nieodłącznie związane z trwałym rozwojem,

K. mając na uwadze, że odpowiedni dochód ma zasadnicze znaczenie dla integracji społecznej i aktywnego uczestnictwa w społeczeństwie, a także godnego życia,

L. mając na uwadze, że odpowiednio zaprojektowane polityki społeczne nie powinny być traktowane jako koszt, ale jako czynnik korzystny dla wzrostu gospodarczego w UE, nie tylko dzięki zwiększeniu produktywności i konkurencyjności, ale także dzięki tworzeniu spójności społecznej, podnoszeniu standardów życia obywateli i zapewnieniu dostępu do praw podstawowych i równości, stając się w ten sposób ważnym czynnikiem zapewnienia spokoju społecznego i stabilności społecznej, bez których nie nastąpi trwały postęp gospodarczy,

M. mając na uwadze, że takie polityki społeczne muszą w szerszym stopniu uwzględniać fakt, że większość pracodawców stanowią mali i średni przedsiębiorcy (MŚP) i że to oni zapewniają większość miejsc pracy,

N. mając na uwadze, że usługi użyteczności publicznej i usługi świadczone w ogólnym interesie gospodarczym zostały po raz pierwszy uznane wyraźnie w Traktacie Amsterdamskim za podstawowe elementy zapewnienia przez państwa członkowskie spójności społecznej i terytorialnej oraz za dziedziny, w odniesieniu do których państwa członkowskie zachowały prawo definiowania i finansowania, a stanowisko to zostało jeszcze wzmocnione w Traktacie ustanawiającym konstytucję dla Europy,

O. mając na uwadze, że koncepcja europejskiego modelu socjalnego znalazła swoje odzwierciedlenie w tym Traktacie konstytucyjnym, a jej fundament stanowią zasady równości, solidarności i niedyskryminacji,

P. mając na uwadze, że państwa członkowskie powinny realizować plan działań na rzecz równości kobiet i mężczyzn na lata 2006-2010 (COM(2006)0092) oraz Europejski Pakt na rzecz Równości Płci, a także dokonać całkowitej transpozycji obecnego antydyskryminacyjnego prawa wspólnotowego do prawa krajowego,

Q. mając na uwadze, że UE, dzięki temu, w jaki sposób prowadzi wymianę handlową, ma możność wywierania dobrego lub złego wpływu na gospodarki w wielu innych częściach świata, zarówno w kontekście swojej roli w WTO, jak i stosowanych warunków oraz umów zawieranych z regionami i krajami słabiej rozwiniętymi,

R. mając na uwadze, że realizacja polityki handlowej opartej o wspólne europejskie preferencje i ogólnie podzielane wartości, a także polityka pomocy mająca na celu wspieranie edukacji i likwidację pracy dzieci, promowanie podstawowych norm dotyczących pracy i środowiska naturalnego oraz norm związanych z przejrzystością i dobrym zarządzaniem przyczynią się do zwiększenia siły politycznej UE w instytucjach międzynarodowych,

Reforma europejskiego modelu socjalnego

1. podkreśla konieczność zachowania i rozwoju wartości kojarzonych z europejskim modelem socjalnym: równości, solidarności, indywidualnych praw i obowiązków, niedyskryminacji i redystrybucji przy dostępie wszystkich obywateli do wysokiej jakości świadczeń socjalnych, oraz już osiągniętych wysokich standardów społecznych;

2. podkreśla, że jedynie UE oparta na spójności gospodarczej i społecznej, broniąca swoich wspólnych wartości może być dostatecznie silna, aby chronić swoje interesy;

3. wyraża przekonanie, że nie ma innego wyboru poza szybkim zreformowaniem systemów gospodarczych i społecznych tam, gdzie nie spełniają one kryteriów wydajności i społecznie zrównoważonego rozwoju i gdzie nie mogą sprostać wyzwaniom związanym ze zmianami demograficznymi, globalizacją i rewolucją informatyczną;

4. wyraża głębokie rozczarowanie z powodu obecnego wskaźnika wzrostu w UE, przy którym wszelkie reformy strukturalne stają się niezwykle trudne;

5. ma świadomość szeroko rozpowszechnionego wśród obywateli UE zaniepokojenia dotyczącego bezrobocia, zwłaszcza wśród ludzi młodych, wykluczenia, ubóstwa, niepewności na rynku pracy i ewentualnego załamania się systemów zabezpieczenia społecznego;

6. wyraża przekonanie, że tam, gdzie zmiany demograficzne i bezrobocie dotykają szczególnie niektóre grupy, Unia Europejska musi dążyć do zagwarantowania równego dostępu do wysokiej jakości miejsc pracy;

7. uważa, że potrzeba odnowienia zobowiązań UE dotyczących "społecznej Europy" ma kluczowe znaczenie dla przywrócenia zaufania obywateli do projektu UE, który zapewnia miejsca pracy, wzrost i dobrobyt;

8. ma pełną świadomość, że zatrudnienie i polityka społeczna pozostają w dużym stopniu w gestii władz krajowych, ale podkreśla, że UE także dysponuje kompetencjami w tej dziedzinie, określonymi w traktatach, oraz że istnieje potrzeba stworzenia przez UE wzmocnionych ram gospodarczych i społecznych, tak aby umożliwić państwom członkowskim wdrożenie reform koniecznych na szczeblu krajowym, zgodnie z ich sytuacją gospodarczą, społeczną i polityczną;

9. zwraca się do Komisji o podjęcie — przy uwzględnieniu konieczności wykluczenia wszelkiego dążenia do pogorszenia standardów socjalnych, dotyczących konsumentów i środowiska naturalnego — dalszych inicjatyw umożliwiających pełne wdrożenie rynku wewnętrznego, którego powstanie spowoduje wzrost gospodarczy i konkurencyjność;

10. popiera Komisję w jej wysiłkach mających na celu zachęcanie do tworzenia europejskich przedsiębiorstw oraz odnoszenia przez nie sukcesów, ze szczególnym uwzględnieniem MŚP, mających podstawowy wkład w gospodarkę UE i obejmujących znaczną większość zatrudnionych w sektorze prywatnym;

11. wzywa Komisję i Radę do przestrzegania początkowego "trójkąta równobocznego" Strategii Lizbońskiej i do rozwijania działań zachowujących większą równowagę między koordynacją gospodarczą z jednej strony a polityką zatrudnienia i socjalną z drugiej;

12. wyraża niezadowolenie z powodu nieosiągnięcia przez wiele państw członkowskich celów Strategii Lizbońskiej i w związku z tym ponownie apeluje do państw członkowskich, aby w pełni wdrożyły zrewidowaną Strategię Lizbońską, która jest uważana za jedyny trwały sposób osiągnięcia wzrostu gospodarczego, zwiększenia konkurencyjności i tworzenia większej liczby lepszej jakości miejsc pracy; wzywa państwa członkowskie do realizacji konkretnych celów, w szczególności w dziedzinie zatrudnienia, zwłaszcza kobiet i ludzi młodych, inwestycji w dziedzinie badań i rozwoju, opieki nad dziećmi i kształcenia ustawicznego; postrzega cele Strategii Lizbońskiej jako minimalne i decydujące, jeżeli państwa członkowskie mają podjąć konieczne reformy strukturalne;

13. zaleca państwom członkowskim pogłębienie współpracy i wymianę najlepszych praktyk poprzez udoskonaloną otwartą metodę koordynacji, dostarczając tym samym skuteczny instrument prowadzenia polityki w dziedzinie zatrudnienia, ochrony socjalnej, wykluczenia społecznego, równości płci na rynku pracy, emerytur oraz opieki zdrowotnej; wyraża przekonanie, że otwarta metoda koordynacji powinna zwiększyć rolę parlamentów, partnerów społecznych i zainteresowanych organizacji;

14. apeluje do Komisji o zdemokratyzowanie otwartej metody koordynacji i dopilnowanie, aby nie tylko Parlament Europejski, ale także parlamenty krajowe odgrywały pełną rolę w ustalaniu i realizacji celów przez rządy państw członkowskich;

15. podkreśla znaczenie inicjowania publicznych kampanii wyjaśniających i uzgadniających podstawy celów reform, w których unijne instytucje, rządy krajowe, władze publiczne, partnerzy społeczni i organizacje pozarządowe mają do odegrania czynną rolę;

16. potwierdza swoje poparcie dla rezolucji Parlamentu Europejskiego z dnia 12 stycznia 2005 r. w sprawie Traktatu ustanawiającego Konstytucję dla Europy [4] oraz dla organizowanej przez Komisję kampanii "3D" - dialogu, debaty i demokracji; wzywa Komisję do uwzględnienia wymiaru społecznego w przeprowadzanych ocenach oddziaływania, zgodnie z klauzulą społeczną przewidzianą w Traktacie konstytucyjnym;

17. wzywa Komisję do przestrzegania gospodarki społecznej i do przedstawienia komunikatu w sprawie tego kamienia węgielnego europejskiego modelu społecznego, a także do ustanowienia statusu europejskiego towarzystwa ubezpieczeń wzajemnych i stowarzyszenia europejskiego;

Finansowanie reformy

18. wzywa państwa członkowskie do podjęcia reform w celu zagwarantowania finansowej trwałości krajowych systemów społecznych, bez szkody dla nabytych praw, wzajemnego wsparcia i solidarności międzypokoleniowej, z uwzględnieniem kontekstu zmieniającego się społeczeństwa i zmieniającego się rynku pracy, zmian demograficznych, globalizacji i rozwoju technologii; podkreśla, że niektóre z państw członkowskich odnoszących największe sukcesy już przeprowadziły takie reformy, zachowując jednocześnie trwałość i skuteczność swoich systemów społecznych; uważa zatem, że powinno się wykonać analizy porównawcze już przeprowadzonych reform, łącznie z analizami SWOT (mocne/słabe strony, możliwości i zagrożenia) reform, które mają dopiero być realizowane; podkreśla znaczenie propagowania doskonałości, m.in. dzięki łączeniu dobrych praktyk;

19. ma świadomość, że wkład niektórych państw członkowskich w system społeczny może nie spełniać oczekiwań obywateli; uważa, że państwa członkowskie, zachowując zasadę solidarności i subsydiarności, powinny dokonać refleksji nad znalezieniem alternatywnych sposobów finansowania tych systemów, mogących wspierać dynamiczne reformy i jednocześnie nie wpływających niekorzystnie na płace, takich jak wykorzystanie wartości dodanej wytwarzanej przez firmy, promowanie zasady pomocniczości wertykalnej i horyzontalnej między instytucjami i społeczeństwem;

20. wzywa do zwiększonej współpracy w obszarze polityki podatkowej państw członkowskich w celu uniknięcia szkodliwej konkurencji podatkowej, zagwarantowania trwałego finansowania ochrony socjalnej i uczynienia polityki podatkowej bardziej korzystną dla zatrudnienia; odnotowuje fakt, że stopy podatkowe kapitału i konsumpcji pozostają generalnie stabilne przez ostatnie 30 lat, podczas gdy rzeczywiste opodatkowanie pracy wzrosło w tym samym czasie, zaleca, aby państwa członkowskie zastanowiły się w sposób skoordynowany nad możliwościami polepszenia istniejących systemów podatkowych w Unii, ponieważ tego rodzaju reformy podatkowe mogłyby być korzystne dla finansowej równowagi krajowych systemów socjalnych;

21. podkreśla potrzebę wzmocnienia funduszy strukturalnych i Funduszu Spójności w celu uwzględnienia spójności gospodarczej i społecznej oraz wzywa państwa członkowskie do skuteczniejszego wykorzystania unijnych funduszy, takich jak fundusze strukturalne do współfinansowania krajowych reform; wyraża ubolewanie, że niedawne porozumienie w sprawie ram finansowych okazuje się dalece niewystarczające do właściwego zasilenia programów na rzecz spójności, edukacji i szkoleń, uczenia się przez całe życie, mobilności i dialogu społecznego;

22. podkreśla, że wszelkie reformy należy rozważać w kontekście budżetowego pola manewru państw członkowskich, ale sugeruje, aby zreformowany Pakt Stabilności i Wzrostu oferował wcześniej możliwości inwestycji socjalnych, które nie były wcześniej dostępne;

Usługi użyteczności publicznej i usługi świadczone w ogólnym interesie gospodarczym

23. przypomina, że usługi użyteczności publicznej i usługi świadczone w ogólnym interesie gospodarczym stanowią podstawowy element europejskiego modelu socjalnego i stanowią podstawę powszechnego zapewnienia ochrony zdrowia, edukacji, transportu publicznego, zaopatrzenia w wodę i energię wszystkich obywateli; uważa za sprawę zasadniczą poszanowanie usług użyteczności publicznej i usług świadczonych w ogólnym interesie gospodarczym w trakcie reformowania systemów socjalnych UE ze względu na ich kluczową rolę nie tylko w poprawie jakości życia obywateli, ale także w zwiększeniu skuteczności działania firm i ich dostępu do wysokiej jakości siły roboczej;

24. odnotowuje potrzebę odpowiedniego zajęcia się kwestią nowych rodzajów rodziny, zgodnie z zasadą subsydiarności oraz poszerzenia zakresu usług socjalnych, takich jak dostępna opieka nad dziećmi, opieka nad osobami ze specyficznymi potrzebami lub niepełnosprawnymi i długotrwała opieka nad osobami starszymi z jednoczesnym zachowaniem wysokiego stopnia konsultacji w średnio- i długoterminowym planowaniu;

Dialog społeczny

25. przypomina, że dialog społeczny w różnej postaci stanowi zasadniczy element tradycji państw członkowskich i że w zgodzie z krajowymi zwyczajami i praktykami we wszelkie udane reformy systemów społecznych powinny być zaangażowane wszystkie zainteresowane strony, w szczególności partnerzy społeczni; wzywa do wznowienia dialogu społecznego zarówno na szczeblu krajowym, jak i europejskim oraz do zwiększenia roli trójstronnej debaty na szczeblu europejskim;

26. uznaje korzystną rolę, jaką odpowiedzialność społeczna przedsiębiorstw może odgrywać w promowaniu spójności społecznej poprzez sposób, w jaki postępowanie przedsiębiorstw wpływa na codzienne życie społeczności, w których działają oraz w zwiększaniu odpowiedzialności przedsiębiorstw wobec zainteresowanych stron; zaleca wykorzystywanie przepisów dotyczących sprawozdawczości społecznej i środowiskowej oraz środków polityki publicznej, takich jak zamówienia publiczne, do stymulowania odpowiedzialnego postępowania przedsiębiorstw;

Zasoby ludzkie

27. nalega, aby jako zasadniczy element w modernizacji systemów socjalnych, Komisja i państwa członkowskie współpracowały w tworzeniu konkretnych programów i inicjatyw skoncentrowanych na poprawie warunków pracy i życia oraz trwałego rozwoju zasobów ludzkich, takich jak opracowanie celów i norm dla lepszej opieki zdrowotnej;

28. apeluje o szeroką debatę dotyczącą prawa wszystkich osób do emerytury na akceptowalnym poziomie; uznaje obawę, że rozpoczęte w wielu państwach członkowskich reformy systemów emerytalnych zwiększą liczbę emerytów już żyjących w ubóstwie; podkreśla pilną potrzebę pozytywnych działań zachęcających starszych pracowników i umożliwiających im pozostanie na rynku pracy lub powrót na ten rynek, zapewnienia sprawiedliwego dostępu oraz większej elastyczności w wyborze systemów emerytalnych i rentowych; wzywa Komisję do analizowania działań krajowych dotyczących wpływu zmian demograficznych na trwałość emerytur i ubóstwo emerytów, a także do bardziej skutecznego monitorowania wdrażania istniejącego prawodawstwa dotyczącego dyskryminacji ze względu na wiek;

29. zwraca uwagę na sytuację kobiet, których uprawnienia emerytalne nie powinny być zmniejszane ze względu na ich stan cywilny lub przerwę w zatrudnieniu spowodowaną urlopem macierzyńskim lub rodzicielskim, bądź też urlopy związane z opieką nad dziećmi;

30. uznaje zalety systemów "elastyczności i bezpieczeństwa zatrudnienia", który państwa członkowskie powinny przyjąć stosownie do własnej sytuacji w celu ochrony zdolności pracowników do utrzymania/znajdowania pracy poprzez mobilność i/lub podnoszenie umiejętności zawodowych za pomocą szkoleń zawodowych i kształcenie ustawiczne, oraz traktuje je jako środki wspierające godzenie życia zawodowego i rodzinnego oraz koncepcję cyklów pracy i życia;

31. odnotowuje fakt utworzenia Europejskiego funduszu dostosowania do globalizacji jako ewentualnej formy uzupełnienia Europejskiego Funduszu Społecznego, jak również podejmowane przez państwa członkowskie wysiłków na szczeblu krajowym, regionalnym i lokalnym na rzecz zapewnienia pracownikom szczególnego wsparcia w poszukiwaniu nowego lub lepszego zatrudnienia;

32. przypomina, że równouprawnienie płci i ras i zasada niedyskryminacji ujęta w art. 13 traktatu WE, dostarczającym podstawy prawnej do odpowiednich działań zwalczających dyskryminację z powodu płci, pochodzenia rasowego lub etnicznego, religii lub wyznania, niepełnosprawności, wieku lub orientacji seksualnej, muszą być systematycznie włączane we wszystkie polityki społeczne; jest zdania, że nowe polityki UE w dziedzinie integracji są rzeczywiście konkretnym wyrazem polityki społecznej zasługującej na rozwijanie; wyraża przekonanie, że zagwarantowanie właściwej integracji wszystkich, kobiet, mężczyzn, mniejszości i imigrantów dostarczy korzyści społeczeństwu, a także korzyści społecznych w kategoriach spójności i przygotowania do pracy;

33. podkreśla zwłaszcza znaczenie działań podejmowanych w zakresie integracji społecznej i zawodowej podmiotów znajdujących się w szczególnie niekorzystnej sytuacji i mających trudności z wejściem na rynek pracy bez wsparcia, jak przewiduje to rozporządzenie Komisji (WE) nr 2204/2002 z dnia 12 grudnia 2002 r. w sprawie stosowania art. 87 i 88 Traktatu WE w odniesieniu do pomocy państwa w zakresie zatrudnienia [5], zarówno w celu wsparcia konkretnej możliwości podjęcia walki z dyskryminacją, jak też stworzenia nie tylko sposobu na osiąganie dochodów i samodzielności, lecz również mechanizmu wzrostu i integracji dla osób znajdujących się na rynku pracy, alternatywnego lub uzupełniającego w stosunku do opieki społecznej;

Ochrona socjalna

34. podkreśla, że systemy ochrony socjalnej powinny skutecznie spełniać swoje cele polegające na zapobieganiu i zwalczaniu ubóstwa i wykluczenia społecznego oraz kłaść szczególny nacisk na likwidację pułapki nędzy;

35. uważa, że zatrudnienie stanowi decydujący czynnik zapewnienia integracji społecznej; wzywa zatem do przeprowadzenia reform, które ukierunkują wydatki publiczne na podnoszenie wskaźnika zatrudnienia i powrotu do pracy oraz zapewnią bodźce zachęcające do pracy poprzez likwidację pułapki nędzy oraz innych form wykluczenia społecznego i pilnego zajęcia się kwestią liczby bezrobotnych kobiet i osób reprezentujących niektóre mniejszości etniczne pozostających bez zatrudnienia, z których wiele w wejściu na rynek pracy napotyka na przeszkody natury społecznej i/lub strukturalnej; uważa również, że istnieje potrzeba przeanalizowania i zajęcia się specyficznymi problemami napotykanymi przez kobiety z mniejszości etnicznych i środowisk imigranckich;

36. przyznaje, że w podejściu opartym na "elastyczności i bezpieczeństwie zatrudnienia" tworzenie i utrzymanie dostatecznych mechanizmów ochrony socjalnej stanowią konieczny warunek wstępny elastyczności, takim samym warunkiem jest zdecydowana ochrona przed niesłusznymi zwolnieniami;

Wymiar zewnętrzny

37. potwierdza, że tylko wówczas, gdy UE zdoła zachować swoją spójność gospodarczą i społeczną, będzie zdolna do skutecznej obrony swoich interesów na szczeblu międzynarodowym;

38. uznaje, że niezależnie od pozytywnych efektów globalizacja prowadzi do gospodarczych i społecznych nierówności, wzbudzając tym samym głęboki lęk u obywateli Europy, zwłaszcza w tych państwach członkowskich, w których panuje wysokie bezrobocie i których regiony zostały w największym stopniu dotknięte przez zjawisko delokalizacji przedsiębiorstw; w związku z powyższym wzywa państwa członkowskie do podjęcia reform strukturalnych niezbędnych do zachowania przez UE atrakcyjności na arenie światowej, dzięki wysokowartościowym produktom i usługom;

39. podkreśla, że we wszystkich negocjacjach i umowach dotyczących wymiany handlowej i rozwoju UE powinna zdecydowanie promować swoje wartości społeczne, takie jak solidarność i sprawiedliwość społeczna;

40. wzywa UE i państwa członkowskie do przyjęcia działań politycznych w odniesieniu do państw trzecich o wysokim wzroście gospodarczym (Brazylia, Rosja, Indie i Chiny) w celu osiągnięcia modelu rozwoju, który uwzględnia poszanowanie praw człowieka, demokracji, wolności, standardów dotyczących pracy i środowiska naturalnego oraz sprawiedliwości społecznej; nalega, aby UE udzieliła pomocy w zapewnieniu globalnej równowagi między wzrostem gospodarczym i wysokimi normami dotyczącymi kwestii społecznych oraz środowiska naturalnego;

41. wzywa Komisję i państwa członkowskie do przyjęcia spójnego stanowiska na forach, takich jak MOP, OECD, i w wielostronnych agencjach ochrony środowiska; uważa w szczególności, że działalność MOP powinna być bardziej uwzględniana w porozumieniach WTO oraz uznaje, że podstawowe standardy pracy MOP powinny zostać włączone do strategii UE przygotowywanych w perspektywie negocjacji zarówno dwustronnych, jak i prowadzonych w ramach WTO; wzywa Komisję do zapewnienia dzięki umowom dwustronnym przestrzegania jako minimum standardów MOP, co pozwoli zlikwidować pracę dzieci oraz zagwarantować ludzkie warunki pracy;

42. z zadowoleniem przyjmuje wprowadzenie systemu GSP+, który pobudza do wyższych standardów socjalnych i środowiskowych, oraz wzywa do rozszerzenia tego podejścia na dwustronne umowy handlowe; zauważa potrzebę bliższego monitorowania przez Komisję procesu wdrażania systemu, aby zapewnić osiągnięcie zgodności z tymi standardami;

*

* *

43. zobowiązuje swojego Przewodniczącego do przekazania niniejszej rezolucji Radzie oraz Komisji.

[1] Dz.U. C 310 z 16.12.2004, str. 1.

[2] Teksty przyjęte, P6_TA(2006)0010.

[3] Teksty przyjęte, P6_TA(2006)0089.

[4] Dz.U. C 247 E z 6.10.2005, str. 88.

[5] Dz.U. L 337 z 13.12.2002, str. 3.

--------------------------------------------------