[pic] | KOMISJA WSPÓLNOT EUROPEJSKICH |

Bruksela, dnia 15.12.2006

KOM(2006) 799 wersja ostateczna

SPRAWOZDANIE KOMISJI

Sprawozdanie Wspólnoty Europejskiej na temat przydzielonych ilości emisji (wymagane na mocy art. 7 ust. 1 decyzji nr 280/2004/WE Parlamentu Europejskiego i Rady dotyczącej mechanizmu monitorowania emisji gazów cieplarnianych we Wspólnocie oraz wykonania Protokołu z Kioto )

1. WSTĘP

Niniejsze sprawozdanie stanowi podsumowanie sprawozdania technicznego przygotowanego przez Europejską Agencję Środowiska (EEA), które ma być przedłożone w imieniu Wspólnoty Europejskiej (WE) w Sekretariacie Ramowej konwencji Narodów Zjednoczonych w sprawie zmian klimatu (UNFCCC) w celu ułatwienia obliczenia przydzielonych ilości emisji zgodnie z art. 7 i 8 Protokołu z Kioto (KP) oraz zademonstrowania jej zdolności rozliczenia się z emisji oraz przydzielonych ilości za pierwszy okres zobowiązań na mocy Protokołu z Kioto (sprawozdanie dotyczące „przydzielonych ilości”).

Protokół z Kioto został ratyfikowany przez WE oraz jej państwa członkowskie (PC) dnia 31 maja 2002 r. W trakcie ratyfikacji Wspólnota zadeklarowała, iż wspólnie z państwami członkowskimi wywiąże się ze swego limitu emisji oraz zobowiązań dotyczących ograniczenia i redukcji emisji na mocy art. 3 ust. 1 Protokołu z Kioto zgodnie z art. 4 tegoż Protokołu. W trakcie ratyfikacji członkami WE było 15 następujących państw: Austria, Belgia, Dania, Niemcy, Grecja, Finlandia, Francja, Irlandia, Włochy, Luksemburg, Niderlandy, Portugalia, Hiszpania, Szwecja oraz Zjednoczone Królestwo. Było to tych samych 15 państw, które były członkami WE, gdy Protokół z Kioto został przyjęty w grudniu 1997 r. Zgodnie z art. 4 ust. 4 KP, akcesja kolejnych 10 państw członkowskich po przyjęciu Protokołu nie ma wpływu na zobowiązania Wspólnoty wynikające z Protokołu. Z tego też względu obliczenia Wspólnoty dotyczące przydzielonej jej ilości odnoszą się do wyżej wymienionych 15 państw członkowskich (UE-15). Sprawozdanie na temat przydzielonych ilości przedstawia również informacje od ośmiu nowych państw członkowskich, które określiły ilościowo swoje zobowiązania dotyczące ograniczeń lub redukcji emisji na mocy Protokołu z Kioto (Republika Czeska, Estonia, Węgry, Łotwa, Litwa, Polska, Słowenia oraz Słowacja). Cypr i Malta nie mają określonych ilościowo zobowiązań dotyczących ograniczeń lub redukcji emisji na mocy Protokołu z Kioto, a zatem nie są ujęte w niniejszym sprawozdaniu.

Zgodnie z decyzją UNFCCC 13/CMP.1( Procedury rozliczania przydzielonych ilości na podstawie art. 7 ust. 4 Protokołu z Kioto), sprawozdanie na temat przydzielonych ilości powinno składać się z dwóch części przedstawionych poniżej.

2. CZĘŚĆ 1

a) Pełne wykazy antropogenicznych emisji ze źródeł i pochłaniania wszystkich gazów cieplarnianych

Pełne wykazy antropogenicznych emisji ze źródeł i pochłaniania wszystkich gazów cieplarnianych nieobjętych Protokołem Montrealskim za wszystkie lata od 1990 do 2004 r. są zawarte w z ałączniku I (sprawozdanie WE dotyczące wykazu) oraz z ałączniku II (tabele zawierające wspólny format sprawozdawczy odnoszące się do UE-15 oraz UE-25) do sprawozdania WE dotyczącego „przydzielonych ilości” przygotowanego przez Europejską Agencję Środowiska. Informacje zawarte w tych wykazach gazów cieplarnianych stanowią podstawę obliczenia przydzielonych ilości WE, opisywanych w niniejszym komunikacie.

b) Określenie wybranego przez Wspólnotę Europejską roku bazowego dla fluorowęglowodorów (HFCs), perfluorowęglowodorów (PFCs) i sześciofluorku siarki (PF 6 )zgodnie z art. 3 ust. 8

Poziomy emisji roku bazowego WE stanowią sumę odpowiednich poziomów emisji roku bazowego 15 państw członkowskich, które wspólnie wyraziły zgodę na realizację swoich odpowiednich zobowiązań na mocy art. 3 Protokołu w Kioto. Zasada ta dotyczy również roku bazowego dla fluorowęglowodorów (HFCs), perfluorowęglowodorów (PFCs) i sześciofluorku siarki (SF6). W przypadku tych gazów strony ujęte w załączniku I do Protokołu z Kioto mogą wybrać albo rok 1995, zgodnie z art. 3 ust. 8 Protokołu z Kioto, lub też rok bazowy dla pozostałych gazów cieplarnianych ujętych w załączniku A (w większości przypadków 1990 r.). Austria, Francja i Włochy wybrały rok 1990 jako rok bazowy dla tych gazów, pozostałe państwa członkowskie wybrały rok 1995. Rokiem bazowym w przypadku wszystkich pozostałych emisji gazów cieplarnianych na mocy Protokołu z Kioto jest rok 1990 dla UE-15.

Rokiem bazowym dla fluorowęglowodorów (HFCs), perfluorowęglowodorów (PFCs) i sześciofluorku siarki (SF6) w przypadku nowych państw członkowskich, które podjęły zobowiązania na mocy Protokołu z Kioto jest rok 1995, z wyjątkiem Słowacji, która wybrała rok 1990 jako rok bazowy dla gazów fluorowanych. Rokiem bazowym dla wszystkich pozostałych emisji gazów cieplarnianych na mocy Protokołu z Kioto jest rok 1990, za wyjątkiem Polski (1988), Słowenii (1986) i Węgier (1985-87).

c) Porozumienie na mocy art. 4, w przypadku gdy strona osiągnęła takie porozumienie, aby zrealizować zobowiązania na mocy art. 3 wspólnie z innymi stronami

Protokół z Kioto, na mocy art. 4, przewiduje opcję, aby strony wywiązywały się ze swoich stosownych zobowiązań wynikających z art. 3 wspólnie, działając w ramach oraz wraz z regionalną organizacją integracji gospodarczej. Porozumienie WE i jej państw członkowskich, aby wywiązywać się ze stosownych zobowiązań wspólnie na mocy art. 3 ust. 1 Protokołu z Kioto (porozumienie o wspólnej realizacji zobowiązań), ustanowiło określone ilościowo zobowiązania dotyczące ograniczeń i redukcji emisji dla Wspólnoty i jej państw członkowskich dla pierwszego okresu zobowiązań, od 2008 do 2012 r. Zobowiązania te określają ilości przydzielone państwom członkowskim na mocy Protokołu z Kioto. Pełny tekst tego porozumienia zawarty jest w decyzji Rady zatwierdzającej Protokół z Kioto[1] i został zgłoszony w Sekretariacie Ramowej Konwencji Narodów Zjednoczonych w sprawie Zmian Klimatu w trakcie ratyfikacji przez Wspólnotę i jej państwa członkowskie.

d) Obliczenie przydzielonych ilości zgodnie z art. 3 ust. 7 i 8 na podstawie pełnych wykazów antropogenicznych emisji ze źródeł i pochłaniania wszystkich gazów cieplarnianych nieobjętych Protokołem Montrealskim

Ilości przydzielone WE zgodnie z art. 3 ust. 7 i 8 są równe przypisanemu Wspólnocie w załączniku B Protokołu z Kioto (92 %) procentowi poziomów emisji roku bazowego przemnożonemu przez pięć. Wspólnotowe poziomy emisji roku bazowego wynoszą 4 276 359 577 ton równoważnika dwutlenku węgla (równoważnik CO 2 ) i są równe sumie poziomów emisji roku bazowego gazów cieplarnianych dla UE-15. Ilości przydzielone WE i jej państwom członkowskim wynikające z tego obliczenia są określone w decyzji xxx/2006/WE[2]. Ilości przydzielone Wspólnocie wynoszą 19 682 555 325 ton równoważnika CO 2 . Obliczenia ilości przydzielonych Wspólnocie i odpowiednie ilości przydzielone każdemu państwu członkowskiemu są przedstawione w Tabeli 1. Ilości przydzielone nowym państwom członkowskim są przedstawione w Tabeli 2. Ilości przydzielone ilości każdemu państwu członkowskiemu powinny być wydane w rejestrze danego państwa członkowskiego.

Zmiana danych dotyczących poziomów emisji państw członkowskich dla roku bazowego na mocy Protokołu z Kioto skutkuje arytmetyczną różnicą wynoszącą 11 403 608 ton równoważnika CO 2 pomiędzy ilościami przydzielonymi WE a sumą ilości przydzielonych każdemu z państw członkowskich UE-15. Zgodnie z decyzją xxx/2006/WE różnica ta powinna być wydana w formie jednostek przyznanej emisji w rejestrze WE.

Tabela 1: Poziomy emisji roku bazowego oraz ilości przydzielone Wspólnocie Europejskiej i państwom członkowskim zawarte w porozumieniu o wspólnej realizacji zobowiązań

Państwo członkowskie / WE | Poziomy emisji roku bazowego | Poziomy emisji w 1990 r. spowodowane wylesianiem (art. 3 ust. 7 Protokołu z Kioto) | Określone ilościowo zobowiązanie dotyczące redukcji emisji (załącznik B do Protokołu z Kioto) | Obliczone przydzielone ilości |

Tony równoważnika CO2 | Tony równoważnika CO2 | % | Tony równoważnika CO2 |

Wspólnota Europejska | 4 276 359 577 | 1 619 634 | 92% | 19 682 555 325 |

Określone ilościowo zobowiązanie dotyczące ograniczenia lub redukcji emisji w porozumieniu o wspólnej realizacji zobowiązań |

Austria | 78 959 404 | N/A | 87% | 343 473 407 |

Belgia | 146 890 526 | N/A | 92,5% | 679 368 682 |

Dania | 69 323 336 | Brak emisji wynikających z wylesiania | 79% | 273 827 177 |

Finlandia | 71 096 195 | N/A | 100% | 355 480 975 |

Francja | 563 925 328 | N/A | 100% | 2 819 626 640 |

Niemcy | 1 232 536 951 | N/A | 79% | 4 868 520 955 |

Grecja | 111 054 072 | N/A | 125% | 694 087 947 |

Irlandia | 55 780 237 | Brak emisji wynikających z wylesiania | 113% | 315 158 338 |

Włochy | 519 464 323 | N/A | 93,5% | 2 428 495 710 |

Luksemburg | 12 688 140 | N/A | 72% | 45 677 304 |

Holandia | 214 588 451 | 280 212 | 94% | 1 008 565 720 |

Portugalia | 60 938 032 | 973 829 | 127% | 386 956 503 |

Hiszpania | 289 385 637 | N/A | 115% | 1 663 967 412 |

Szwecja | 72 281 599 | N/A | 104% | 375 864 317 |

Zjednoczone Królestwo | 779 904 144 | 365 593 | 87,5% | 3 412 080 630 |

* Poziomy emisji roku bazowego pomijają emisje i usunięcia z sektora gospodarki gruntami i zmian w niej zachodzących oraz leśnictwa (LULUCF), ale uwzględniają emisje wynikające z wylesiania w przypadku tych państw członkowskich, które mogą stosować art. 3 ust. 7 Protokołu z Kioto. Kilka państw członkowskich uaktualniło swe wykazy gazów cieplarnianych dla celów niniejszego sprawozdania w porównaniu z wykazem gazów cieplarnianych przedłożonym w kwietniu 2006 r. w UNFCCC.

Tabela 2: Poziomy emisji roku bazowego oraz ilości przydzielone nowym państwom członkowskim wraz z zobowiązaniami na mocy art. 3 Protokołu z KiotoPaństwo członkowskie | Poziomy emisji roku bazowego z wyłączeniem LULUCF | Poziomy emisji w 1990 r. wynikające z wylesiania, które można rozliczyć na mocy art. 3 ust.7 Protokołu z Kioto | Zobowiązanie dotyczące redukcji emisji (załącznik B do Protokołu z Kioto) | Obliczone przydzielone ilości |

Tony równoważnika CO2 | % | Tony równoważnika CO2 |

Republika Czeska | 196 280 576 | N/A | 92% | 902 890 649 |

Estonia | 43 022 295 | Nie dotyczy | 92% | 197 902 558 |

Węgry | 123 034 090 | Nie dotyczy | 94% | 578 260 222 |

Łotwa | 25 894 218 | Nie dotyczy | 92% | 119 113 402 |

Litwa | 48 103 464 | Nie dotyczy | 92% | 221 275 934 |

Polska[3] | 565 829 000 | Nie dotyczy | 94% | 2 673 496 300 |

Słowacja | 73 360 100 | Nie dotyczy | 92% | 337 456 459 |

Słowenia | 20 203 252 | Nie dotyczy | 92% | 92 934 961 |

3. CZĘŚĆ 2

a) Obliczenie rezerwy za okres zobowiązań zgodnie z decyzją 11/CMP.1

Rezerwa za okres zobowiązań (CPR) jest niższą z następujących wartości: 90 % ilości przydzielonej stronie obliczonej zgodnie z art. 3 ust. 7 i 8 Protokołu z Kioto lub 100 % pięciokrotności ilości według skontrolowanego ostatnio wykazu. Tabela 3 przedstawia rezerwy za okres zobowiązań dla 15 państw członkowskich i Wspólnoty Europejskiej. Tabela 4 przedstawia rezerwy za okres zobowiązań dla nowych państw członkowskich posiadających określone ilościowo zobowiązania dotyczące ograniczenia lub redukcji emisji na mocy art. 3 Protokołu z Kioto.

Tabela 3: Rezerwa za okres zobowiązań (CPR) WE i państw członkowskich UE-15

Państwo członkowskie/WE | Obliczone przydzielone ilości | CPR (Metoda obliczania CPR: 90 % przydzielonych ilości) |

Tony równoważnika CO2 | Tony równoważnika CO2 |

Wspólnota Europejska | 17 704 036 546 |

Austria | 343 473 407 | 309 126 066 |

Belgia | 679 368 682 | 611 431 814 |

Dania | 273 827 177 | 246 444 459 |

Finlandia | 355 480 975 | 319 932 878 |

Francja | 2 819 626 640 | 2 537 663 976 |

Niemcy | 4 868 520 955 | 4 381 668 860 |

Grecja | 694 087 947 | 624 679 152 |

Irlandia | 315 158 338 | 283 642 504 |

Włochy | 2 428 495 710 | 2 185 646 139 |

Luksemburg | 45 677 304 | 41 109 574 |

Niderlandy | 1 008 565 720 | 907 709 148 |

Portugalia | 386 956 503 | 348 260 853 |

Hiszpania | 1 663 967 412 | 1 497 570 671 |

Szwecja | 375 864 317 | 338 277 885 |

Zjednoczone Królestwo | 3 412 080 630 | 3 070 872 567 |

Tabela 4: Rezerwy za okres zobowiązania (CPR) nowych państw członkowskich posiadających zobowiązania na mocy art. 3 Protokołu z Kioto

Państwo członkowskie | CPR | Metoda obliczenia CPR |

Tony równoważnika CO2 |

Republika Czeska | 735 719 710 | 5*wykaz z 2003 r. |

Estonia | 106 806 120 | 5* wykaz z 2004 r. |

Węgry | 419 762 705 | 5* wykaz z 2004 r. |

Łotwa | 53 730 643 | 5* wykaz z 2004 r. |

Litwa | 105 251 557 | 5* wykaz z 2004 r. |

Polska | 1 942 365 000 | 5* wykaz z 2004 r. |

Słowacja | 255 230 824 | 5* wykaz z 2004 r. |

Słowenia | 83 641 463 | 90% przydzielonych ilości |

b) Określenie wybranych pojedynczych minimalnych wartości pokrycia koron drzew, obszaru gruntów oraz wysokości drzew do zastosowania w rozliczaniu zgodnie z art. 3 ust. 3 i 4 Protokołu z Kioto

Państwa członkowskie wybrały wartości progowe dla definicji lasów na potrzeby sprawozdawczości z działań w zakresie: zalesiania, ponownego zalesiania, wylesiania na mocy art. 3 ust. 3 Protokołu z Kioto. Ponieważ WE zbiera informacje od państw członkowskich, wybrane przez państwa członkowskie jako wartości progowe minimalne wartości pokrycia koron drzew, obszaru gruntów oraz wysokości drzew są zgodne z definicją lasów używaną do składania sprawozdań do FAO. Tabela 5 przedstawia przegląd wybranych przez państwa członkowskie wartości zgodnie z tym, co zostało zgłoszone w ich sprawozdaniach w celu ułatwienia obliczenia przydzielonych ilości. Tabela 6 przedstawia ten sam przegląd dla nowych państw członkowskich.

Tabela 5: Wybrane przez państwa członkowskie UE-15 wartości progowe dla definicji lasów na potrzeby sprawozdawczości na mocy art. 3 ust. 3

Państwo członkowskie | Min. wartość pokrycia koron drzew (%) | Min. wysokość drzew (m) | Min. obszar gruntów leśnych (ha) |

Austria | 30 % | 2 | 0,05 |

Belgia | 20 % | 5 | 0,5 |

Dania | 10 % | 5 | 0,5 |

Finlandia | 10 % | 5 | 0,5 |

Francja | 10 % | 5 | 0,5 |

Niemcy | 10 % | 5 | 0,1 |

Grecja | Nie przedłożono | Nie przedłożono | Nie przedłożono |

Irlandia | 20 % | 5 | 0,1 |

Włochy | 10 % | 5 | 0,5 |

Luksemburg | 10 % | 5 | 0,5 |

Niderlandy | 20 % | 5 | 0,5 |

Portugalia | 10 % | 5 | 1 |

Hiszpania | 20 % | 3 | 1 |

Szwecja | 10 % | 5 | 0,5 |

Zjednoczone Królestwo | 20 % | 2 | 0,1 |

Tabela 6: Wybrane przez nowe państwa członkowskie wartości progowe dla definicji lasów na potrzeby sprawozdawczości na mocy art. 3 ust. 3

Państwo członkowskie | Min. wartość pokrycia koron drzew (%) | Min. wysokość drzew (m) | Min. obszar gruntów leśnych (ha) |

Republika Czeska | 30 % | 2 | 0,05 |

Estonia | 30 % | 1,3 | 0,5 |

Węgry | 30 % | 5 | 0,5 |

Łotwa | 20 % | 5 | 0,1 |

Litwa | 10 % | 5 | 0,1 |

Polska | 10 % | 2 | 0,1 |

Słowacja | 20 % | 5 | 0,3 |

Słowenia | 30 % | 2 | 0,05 |

c) Określenie wybranych działalności na mocy art. 3 ust. 4 do ujęcia w rozliczeniach za pierwszy okres zobowiązań

Art. 3 ust. 4 Protokołu z Kioto przewiduje opcję ujęcia działań w zakresie gospodarki leśnej, gospodarki ziemią uprawną, gospodarki pastwiskami oraz odnowy roślinności w rozliczaniu emisji i usunięć ze pierwszy okres zobowiązań. Państwa członkowskie zdecydowały się na wybór tych działań w swej krajowej sprawozdawczości na mocy Protokołu z Kioto. Wykaz WE i obliczenie przydzielonych ilości są oparte na wyborze działań przez UE-15. Tabela 7 przedstawia przegląd wybranych przez UE-15 działań na mocy art. 3 ust. 4 zgodnie z tym, co zostało zawarte w ich sprawozdaniach w celu ułatwienia obliczenia przydzielonych ilości. Tabela 8 przedstawia decyzje dotyczące działań wybranych przez nowe państwa członkowskie na mocy art. 3 ust. 4.

Tabela 7: Działania wybrane przez państwa członkowskie UE-15 na mocy art. 3 ust. 4

Państwo członkowskie | Gospodarka leśna | Gospodarka ziemią uprawną | Gospodarka pastwiskami |

Austria | - | - | - |

Belgia | - | - | - |

Dania | X | X | X |

Finlandia | Nie zdecydowano | Nie zdecydowano | Nie zdecydowano |

Francja | X | - | - |

Niemcy | Nie zdecydowano | Nie zdecydowano | Nie zdecydowano |

Grecja | Nie zdecydowano | Nie zdecydowano | Nie zdecydowano |

Irlandia | - | - | - |

Włochy | X | - | - |

Luksemburg | - | - | - |

Niderlandy | - | - | - |

Portugalia | X | X | X |

Hiszpania | X | X | - |

Szwecja | X | - | - |

Zjednoczone Królestwo | X | - | - |

Tabela 8: Działania wybrane przez nowe państwa członkowskie na mocy art. 3 ust. 4

Państwo członkowskie | Gospodarka leśna | Gospodarka ziemią uprawną | Gospodarka pastwiskami |

Republika Czeska | X | - | - |

Estonia | - | - | - |

Węgry | X | - | - |

Łotwa | - | - | - |

Litwa | X | - | - |

Polska | X | Nie zdecydowano | Nie zdecydowano |

Słowacja | - | - | - |

Słowenia | X | - | - |

d) Określenie częstotliwości rozliczania w odniesieniu do każdego działania na mocy art. 3 ust. 3 i 4

Państwa członkowskie określają częstotliwość rozliczania działań na mocy art. 3 ust. 3 i 4 w swoich sprawozdaniach w celu ułatwienia obliczenia przydzielonych ilości. Tabela 9 i Tabela 10 przedstawiają wybrane przez państwa członkowskie parametry.

Tabela 9: Wybrane przez państwa członkowskie UE-15 częstotliwości rozliczania

Państwo członkowskie | Rozliczanie roczne dla każdego działania na mocy art. 3 ust. 3 i 4 | Rozliczenie pod koniec pierwszego okresu zobowiązań dla |

Austria | każdego działania na mocy art. 3 ust. 3 |

Belgia | każdego działania na mocy art. 3 ust. 3 |

Dania | X |

Finlandia | każdego działania na mocy art. 3 ust. 3, nie zdecydowano co do działań na mocy art. 3 ust. 4 |

Francja | X |

Niemcy | Nie zdecydowano | Nie zdecydowano |

Grecja | Nie zdecydowano | Nie zdecydowano |

Irlandia | każdego działania na mocy art. 3 ust. 3 |

Włochy | każdego działania na mocy art. 3 ust. 3 i 4 |

Luksemburg | każdego działania na mocy art. 3 ust. 3 |

Niderlandy | każdego działania na mocy art. 3 ust. 3 |

Portugalia | każdego działania na mocy art. 3 ust. 3 i 4 |

Hiszpania | każdego działania na mocy art. 3 ust. 3 i 4 |

Szwecja | każdego działania na mocy art. 3 ust. 3 i gospodarki leśnej na mocy art. 3 ust. 4 |

Zjednoczone Królestwo | każdego działania na mocy art. 3 ust. 3 i gospodarki leśnej na mocy art. 3 ust. 4 |

Tabela 10: Wybrane przez nowe państwa członkowskie częstotliwości rozliczania

Państwo członkowskie | Rozliczanie roczne | Rozliczenie pod koniec pierwszego okresu zobowiązań dla |

Republika Czeska | każdego działania na mocy art. 3 ust. 3 i gospodarki leśnej na mocy art. 3 ust. 4 |

Estonia | każdego działania na mocy art. 3 ust. 3 |

Węgry | każdego działania na mocy art. 3 ust. 3 i gospodarki leśnej na mocy art. 3 ust. 4 |

Łotwa | każdego działania na mocy art. 3 ust. 3 |

Litwa | każdego działania na mocy art. 3 ust. 3 i gospodarki leśnej na mocy art. 3 ust. 4 |

Polska | każdego działania na mocy art. 3 ust. 3 i gospodarki leśnej na mocy art. 3 ust. 4 |

Słowacja | każdego działania na mocy art. 3 ust. 3 |

Słowenia | każdego działania na mocy art. 3 ust. 3 i gospodarki leśnej na mocy art. 3 ust. 4 |

Każde państwo członkowskie będzie się rozliczać z emisji i usunięć netto dla każdego działania na mocy art. 3 ust. 3 i 4, jeżeli zostanie wybrane, poprzez wystawianie jednostek pochłoniętej emisji (RMU) lub anulowanie jednostek według Protokołu z Kioto w oparciu o odpowiadające zgłoszone emisje i usunięcia wynikające z tych działań oraz szczegółowe zasady rozliczania. WE nie będzie wystawiać ani anulować jednostek w oparciu o zgłoszone emisje i usunięcia wynikające z działań na mocy art. 3 ust. 3 i 4. WE zgłosi sumę łącznych ilości rozliczeniowych państw członkowskich dla tych działań pod koniec okresu zobowiązań, przedstawiając dla państw członkowskich uzupełnienia ich przydzielonych ilości lub odliczenia od nich łącznie pod koniec okresu zobowiązań.

e) Opis krajowego systemu zgodnie z art. 5 ust. 1, zgłoszonego zgodnie z wytycznymi dotyczącymi przygotowywania informacji wymaganych na mocy art. 7 Protokołu z Kioto

System wykazów WE ma na celu zapewnienie dokładności, porównywalności, zgodności, kompletności, przejrzystości i terminowości wykazów przedkładanych przez państwa członkowskie i Wspólnotę w UNFCCC zgodnie z wytycznymi UNFCCC dotyczącymi wykazów rocznych.

Rysunek 1 ilustruje wspólnotowy system wykazów. Dyrekcja Generalna Komisji Europejskiej (DG ds. Środowiska) jest odpowiedzialna za przygotowanie wykazu WE, a każde państwo członkowskie jest odpowiedzialne za przygotowanie swego własnego wykazu, który służy jako podstawa wspólnotowego wykazu. W przygotowaniu wykazu DG ds. Środowiska wspierają następujące instytucje: EEA oraz jej Europejskie Centrum Tematyczne ds. Powietrza i Zmiany Klimatu (ETC/ACC), jak również następujące Dyrekcje Generalne Komisji Europejskiej: Eurostat, oraz Wspólne Centrum Badawcze (WCB).

Rysunek 1: Wspólnotowy system wykazów

Komisja Europejska, Dyrekcja Generalna ds. Środowiska

DG ds. Środowiska w porozumieniu z państwami członkowskimi ponosi całkowitą odpowiedzialność za wykaz wspólnotowy. Na mocy decyzji 280/2004/WE[4] Parlamentu Europejskiego i Rady państwa członkowskie muszą przekazywać swoje krajowe wykazy i sprawozdania z wykazów Komisji Europejskiej, DG ds. Środowiska; Komisja Europejska, DG ds. Środowiska, ze swej strony przedkłada wykaz oraz sprawozdanie z wykazu WE Sekretariatowi UNFCCC.

- Komitet ds. Zmian Klimatu (CCC) ustanowiony na mocy art. 9 decyzji 280/2004/WE wspomaga Komisję. Komitet składa się z przedstawicieli państw członkowskich, a przewodniczy mu przedstawiciel Komisji. Pod egidą Komitetu ds. Zmian Klimatu ustanowiono Grupę Roboczą 1 “Roczne wykazy” jako stały organ zajmujący się wymianą informacji pomiędzy Komisją Europejską (DG ds. Środowiska, Eurostatem, Wspólnym Centrum Badawczym, EEA (Europejskim Centrum Tematycznym ds. Powietrza i Zmiany Klimatu) oraz państwami członkowskimi.

Europejska Agencja Środowiska (EEA)

EEA wspomaga DG ds. Środowiska poprzez działalność Europejskiego Centrum Tematycznego ds. Powietrza i Zmiany Klimatu. Europejskie Centrum ds. Powietrza i Zmiany Klimatu wspiera EEA w następujących działaniach:

- przygotowywaniu wstępnych kontroli dokumentów przedkładanych przez państwa członkowskie we współpracy z Eurostatem oraz Wspólnym Centrum Badawczym do dnia 28 lutego, jak również obieg wyników wstępnych kontroli (sprawozdania okresowe, sprawozdania zgodności i kompletności);

- konsultacjach z państwami członkowskimi w celu wyjaśniania przekazywanych danych i innych informacji;

- przygotowywaniu i obiegu projektu wspólnotowego wykazu i sprawozdania z wykazu do dnia 28 lutego w oparciu o dokumenty przedłożone przez państwa członkowskie;

- przygotowaniu ostatecznej wersji wspólnotowego wykazu i sprawozdania z wykazu do dnia 15 kwietnia (do przedłożenia przez Komisję w Sekretariacie UNFCCC);

- wspomaganiu państw członkowskich w ich sprawozdawczości z wykazów gazów cieplarnianych poprzez zapewnienie oprogramowania;

- prowadzeniu bazy danych wykazów oraz archiwów wykazów;

- wdrażaniu procedur zapewnienia jakości oraz kontroli jakości (QA/QC) w odniesieniu do wykazu wspólnotowego, jak przedstawiono w zarysie w programie WE dotyczącym zapewnienia jakości oraz kontroli jakości;

Szczegółowe działania EEA oraz Europejskiego Centrum Tematycznego ds. Powietrza i Zmiany Klimatu zostały nakreślone w odpowiednich rocznych planach zarządzania. Zadania EEA oraz Europejskiego Centrum Tematycznego ds. Powietrza i Zmiany Klimatu ułatwia Europejska sieć informacyjna i obserwacyjna (Eionet), w której skład wchodzi EEA jako centralny węzeł (wspierany przez europejskie centra specjalistyczne) oraz instytucje krajowe w państwach członkowskich EEA, które dostarczają oraz/lub analizują krajowe dane dotyczące środowiska (patrz http://eionet.eea.eu.int/). Zachęca się państwa członkowskie do korzystania z centralnego magazynu danych w ramach Eionet’u w celu udostępnienia ich dokumentów dotyczących gazów cieplarnianych Komisji Europejskiej i Europejskiemu Centrum Tematycznemu ds. Powietrza i Zmiany Klimatu (patrz http://cdr.eionet.eu.int/).

Europejskie Centrum Tematyczne ds. Powietrza i Zmiany Klimatu (ETC/ACC)

Europejskie Centrum Tematyczne ds. Powietrza i Zmiany Klimatu ustanowiono na mocy umowy zawartej pomiędzy wiodącą organizacją Milieu- en Natuurplanbureau (MNP) z siedzibą w Niderlandach a EEA w marcu 2001 r. Od 1 stycznia 2007 r. zacznie obowiązywać uaktualniona umowa ramowa na okres czterech lat do roku 2010. Europejskie Centrum Tematyczne ds. Powietrza i Zmiany Klimatu zrzesza 11 organizacji i instytucji w ośmiu krajach europejskich. Szczegółowe działania Europejskiego Centrum Tematycznego ds. Powietrza i Zmiany Klimatu zostały nakreślone w odpowiednim rocznym planie zarządzania.

DG Eurostat

DG Eurostat wspomaga DG ds. Środowiska oraz współpracuje z EEA w działaniach w zakresie zapewnienia i kontroli jakości, jak opisano w programie QA/QC, ze szczególnym uwzględnieniem danych na temat działalności, szczególnie danych energetycznych. Szczegółowe działania DG Eurostat zostały nakreślone w odpowiednim rocznym planie zarządzania.

DG Wspólne Centrum Badawcze (DG WCB)

DG Wspólne Centrum Badawcze wspomaga DG ds. Środowiska oraz współpracuje z EEA w działaniach związanych z wykazami wspólnotowymi, ze szczególnym uwzględnieniem sektora LULUCF i rolnictwa. DG Wspólne Centrum Badawcze wykonuje te działania w ścisłej współpracy z państwami członkowskimi i środowiskiem badawczym. Szczegółowe działania DG Wspólnego Centrum Badawczego zostały nakreślone w odpowiednim rocznym planie zarządzania.

Państwa członkowskie (PC)

Wykaz wspólnotowy jest oparty na wykazach dostarczanych przez państwa członkowskie. Całkowity szacunek emisji gazów cieplarnianych przez Wspólnotę powinien dokładnie odzwierciedlać sumę krajowych wykazów gazów cieplarnianych z państw członkowskich. Państwa członkowskie są odpowiedzialne za wybór danych o działalności, czynników emisji oraz innych parametrów wykorzystywanych w krajowych wykazach, jak również za poprawne stosowanie metodologii przewidzianej w Wytycznych Międzyrządowego Zespołu ds. Zmian Klimatu (IPCC), Wytycznych dobrych praktyk IPCC oraz Wytycznych dobrych praktyk IPCC w odniesieniu do LULUCF. Państwa członkowskie są również odpowiedzialne za ustanowienie programów zapewnienia i kontroli jakości w odniesieniu do swych wykazów.

Podstawą prawną zestawienia wykazu wspólnotowego jest decyzja 280/2004/WE.

Na mocy decyzji 280/2004/WE każde państwo członkowskie musi ustanowić krajowy system. Wymogi w zakresie sprawozdawczości stawiane państwom członkowskim na mocy decyzji 280/2004/WE zostały bliżej określone w decyzji Komisji nr 2005/166/WE ustanawiającej zasady wykonania decyzji 280/2004/WE Parlamentu Europejskiego i Rady dotyczącej mechanizmu monitorowania emisji gazów cieplarnianych we Wspólnocie i wykonania Protokołu z Kioto[5].

Roczne procedury

Roczny proces opracowywania wykazu wspólnotowego uwzględnia następujące elementy główne: państwa członkowskie przekazują swoje roczne wykazy gazów cieplarnianych do dnia 15 stycznia każdego roku Dyrekcji Generalnej ds. Środowiska Komisji Europejskiej. Następnie Europejskie Centrum Tematyczne ds. Powietrza i Zmiany Klimatu, Eurostat oraz Wspólne Centrum Badawcze wykonują kontrole wstępne przedłożonych danych do dnia 28 lutego. Dnia 28 lutego, projekt wspólnotowego wykazu gazów cieplarnianych oraz sprawozdanie z wykazu są rozsyłane do państw członkowskich w celu uzyskania ich uwag. Państwa członkowskie sprawdzają swoje krajowe dane i informacje wykorzystane w sprawozdaniu z wykazu wspólnotowego oraz, w razie potrzeby, przesyłają uaktualnione dane i uwagi do dnia 15 marca. Procedura ta zapewnia terminowe przedłożenie wspólnotowego wykazu gazów cieplarnianych oraz sprawozdania z wykazu w Sekretariacie UNFCCC oraz gwarantuje, że przedłożony przez WE w Sekretariacie UNFCCC wykaz jest zgodny z informacjami przedłożonymi przez państwa członkowskie w UNFCCC.

Zapewnienie jakości i kontrola jakości (QA/QC) wykazu Wspólnoty Europejskiej

Komisja Europejska (DG ds. Środowiska) jest odpowiedzialna za koordynację działań w zakresie zapewnienia i kontroli jakości wspólnotowego wykazu gazów cieplarnianych, za zapewnienie, aby cele programu zapewnienia i kontroli jakości były realizowane oraz za to, aby został opracowany plan zapewnienia jakości i kontroli jakości. EEA jest odpowiedzialna za roczną realizację procedur zapewnienia i kontroli jakości w odniesieniu do wykazu wspólnotowego.

Ze względu na fakt, iż wykaz wspólnotowy oparty jest na rocznych wykazach państw członkowskich, zależy on w równej mierze od jakości wykazów państw członkowskich, procedur państw członkowskich w zakresie zapewnienia i kontroli jakości, jak również od jakości procesu opracowywania wykazu wspólnotowego. Państwa członkowskie, jak również WE jako całość są obecnie na etapie wdrażania procedur zapewnienia i kontroli jakości w celu sprostania określonym przez IPCC wytycznym dobrych praktyk.

Wspólnota opracowała program zapewnienia i kontroli jakości, opisujący cele jakościowe oraz plan zapewnienia i kontroli jakości, w tym również obowiązki i harmonogramy wykonania procedur zapewnienia i kontroli jakości. Wspólnotowy program w zakresie zapewnienia i kontroli jakości podlega corocznemu przeglądowi i w razie konieczności zmianom lub aktualizacjom.

Ogólne cele wspólnotowego programu w zakresie zapewnienia i kontroli jakości to:

- zapewnienie, aby wspólnotowy wykaz emisji i usunięć gazów cieplarnianych był zgodny z sumą wykazów emisji i usunięć gazów cieplarnianych państw członkowskich;

- ustanowienie odpowiednich procedur zapewnienia i kontroli jakości na poziomie WE w celu sprostania wymogom w ramach UNFCCC i Protokołu z Kioto;

- przyczynianie się do poprawy jakości wykazów państw członkowskich, oraz

- zapewnienie wsparcia w realizacji krajowych programów zapewnienia i kontroli jakości.

Opracowano dodatkowe szczegółowe cele, aby wykaz wspólnotowy był zgodny z zasadami przejrzystości, kompletności, zgodności, porównywalności, dokładności i terminowości, stosowanymi przez UNFCCC w zakresie sporządzania wykazów.

Ponadto, opracowano plan zapewnienia i kontroli jakości. Plan ten zawiera listę procedur kontroli jakości przed i w trakcie opracowywania wykazu. Zawarto w nim również procedury zapewnienia jakości, procedury dokumentacji i archiwizacji, harmonogramy procedur zapewnienia i kontroli jakości, jak również przepisy związane z planem ulepszania wykazu.

Procedury kontroli jakości są przeprowadzane na kilku różnych etapach w trakcie przygotowywania wykazu wspólnotowego. Po pierwsze, wykorzystuje się szereg kontroli w celu ustalenia zgodności i kompletności danych państw członkowskich, tak aby mogły one być zebrane w sposób przejrzysty na poziomie Wspólnoty. Po drugie, przeprowadzane są kontrole w celu zapewnienia, aby dane były poprawnie opracowywane na poziomie Wspólnoty dla sprostania ogólnym wymogom sprawozdawczości. Po trzecie, wykonuje się szereg kontroli archiwizacji i dokumentacji danych, aby sprostać różnym innym celom w zakresie jakości danych.

W oparciu o wspólnotowy program zapewnienia i kontroli jakości opracowano podręcznik zarządzania jakością, który zawiera wszystkie szczegóły procedur zapewnienia i kontroli jakości (w szczególności listy kontrolne i formularze). Podręcznik zarządzania jakością WE jest zbudowany wokół trzech głównych procesów systemu zarządzania jakością (procesów zarządzania, procesów opracowywania wykazu, procesów wspierających).

Kontrole jakości przeprowadzane w trakcie procesu opracowywania wykazów są główną częścią podręcznika zarządzania jakością. Kontrole jakości przeprowadzane są na trzech poziomach: a) kontrole jakości danych przekazywanych przez państwa członkowskie, b) kontrole jakości opracowywania wykazu wspólnotowego, oraz c) kontrole jakości sprawozdania z wykazu wspólnotowego.

f) Opis krajowego rejestru, zgłaszanego zgodnie z wytycznymi dotyczącymi przygotowania informacji wymaganych na mocy art. 7 Protokołu z Kioto

Opis krajowego rejestru WE spełnia wytyczne ustanowione w decyzji 15/CMP.1, część II (Zgłaszanie dodatkowych informacji na mocy art. 7 ust. 1 lit.) E. Rejestry krajowe) na mocy Protokołu z Kioto. Rejestr WE jest prowadzony przez DG ds. Środowiska i obecnie nie funkcjonuje w skonsolidowanym systemie z rejestrem jakiegokolwiek innego podmiotu. Oprogramowanie wykorzystywane do obsługi rejestru WE zostało opracowane w celu umożliwienia handlu w ramach zarówno wspólnotowego systemu handlu uprawnieniami do emisji, jak i Protokołu z Kioto. Oba wymagają, aby rejestry uczestników były zgodne ze standardami wymiany danych ONZ określonymi w odniesieniu do Protokołu z Kioto.

Potencjalne rozbieżności pomiędzy rejestrem WE a rejestrem niezależnych transakcji ONZ zostaną zminimalizowane przy wykorzystaniu podejścia przyjętego dla opracowania systemu rejestru w ramach wspólnotowego systemu handlu uprawnieniami do emisji. Zastosowano również szereg środków bezpieczeństwa w celu przeciwdziałania nieuprawnionym manipulacjom oraz zminimalizowania błędu osoby obsługującej. Publiczny dostęp do odpowiednich informacji w rejestrze WE zostanie przyznany zgodnie z prawem międzynarodowym i wspólnotowym oraz wymogami przewidzianymi w Protokole z Kioto.

[1] Decyzja Rady (2002/358/WE) z dnia 25 kwietnia 2002 r. dotycząca zatwierdzenia przez Wspólnotę Europejską Protokołu z Kioto do Ramowej Konwencji Narodów Zjednoczonych w sprawie Zmian Klimatu i wspólnej realizacji wynikających z niego zobowiązań, Dz.U. L 130 z 15.5.2002, str.1.

[2] Decyzja Komisji xx/2006/WE z dnia xx grudnia 2006 r. określająca odpowiednie poziomy emisji przydzielone Wspólnocie i każdemu z jej państw członkowskich na mocy Protokołu z Kioto zgodnie z decyzją Rady 2002/358/WE.

[3] Polska nie przedstawiła pełnych szeregów czasowych emisji gazów cieplarnianych do roku 2004. Dane dotyczące roku bazowego zawarte w tabeli stanowią dane przedstawione Komisji dnia 26 czerwca 2006 r. Polska zgłosiła oddzielnie całkowite przedzielone ilości, które są przedstawione w tabeli i które nie są zgodne z tymi danymi.

[4] Decyzja nr 280/2004/WE z dnia 11 lutego 2004 r. dotycząca mechanizmu monitorowania emisji gazów cieplarnianych we Wspólnocie oraz wykonania Protokołu z Kioto.

[5] Dz.U. L 55 z 1.3.2005, str. 57.