[pic] | KOMISJA WSPÓLNOT EUROPEJSKICH |

Bruksela, dnia 7.12.2005

KOM(2005)635 wersja ostateczna

Wniosek dotyczący

DECYZJA RADY

zmieniająca decyzje: 98/161/WE, 2004/228/WE oraz 2004/295/WE, w odniesieniu do przedłużenia obowiązywania środków zapobiegających uchylaniu się od płacenia podatku od wartości dodanej w sektorze odpadów

.

(przedstawiony przez Komisję)

UZASADNIENIE

KONTEKST WNIOSKU |

110 | Podstawa i cele wniosku Zgodnie z art. 27 ust. 1 szóstej dyrektywy Rady 77/388/EWG z dnia 17 maja 1977 r. w sprawie harmonizacji ustawodawstw Państw Członkowskich w odniesieniu do podatków obrotowych – wspólny system podatku od wartości dodanej: ujednolicona podstawa wymiaru podatku, Rada, stanowiąc jednomyślnie na wniosek Komisji, może upoważnić każde z Państw Członkowskich do stosowania specjalnych środków stanowiących odstępstwo od zastosowania przepisów powyższej dyrektywy w celu uproszczenia procedury poboru podatków lub zapobieżenia niektórym rodzajom uchylania się od płacenia podatku lub unikania zobowiązań podatkowych. W pismach, które wpłynęły do Sekretariatu Generalnego Komisji w dniu 3 sierpnia 2005 r., 25 października 2005 r. oraz 26 września 2005 r., odpowiednio: Hiszpania, Niderlandy i Włochy wystąpiły z wnioskiem o upoważnienie do odnowienia środków stanowiących odstępstwo od art. 21 lub art. 2 i art. 28a ust. 1 dyrektywy 77/388/EWG. Zgodnie z art. 27 ust. 2 tej dyrektywy Komisja poinformowała inne Państwa Członkowskie o tych wnioskach w pismach z dnia 6 września 2005, 26 października 2005 r. oraz 24 października 2005 r. W pismach z dnia 7 września 2005 r., 27 października 2005 r. oraz 25 października 2005 r., Komisja poinformowała, odpowiednio: Hiszpanię, Niderlandy i Włochy o tym, iż posiada wszelkie informacje niezbędne do rozpatrzenia wniosku. |

120 | Kontekst ogólny Wspomniane Państwa Członkowskie miały w przeszłości problemy związane ze stratami w podatku VAT w sektorze odpadów i recyklingu. Najczęstszym nadużyciem jest niepłacenie zafakturowanego podatku VAT przez małe przedsiębiorstwa uczestniczące w obrocie odpadami, które następnie „znikają” i nie można ich wykryć. W rezultacie odbiorca ma fakturę uprawniającą go do dokonania odliczenia podatku, podczas gdy podatek należny pozostaje nadal niezapłacony. Problemy te doprowadziły do przyznania oddzielnych odstępstw, w zależności od potrzeb i polityki danego Państwa Członkowskiego. W rezultacie, Królestwo Hiszpanii i Włochy wystąpiły z wnioskiem i otrzymały upoważnienie do zastosowania specjalnych środków stanowiących odstępstwo od art. 21 najpóźniej do 31 grudnia 2005 r., natomiast Niderlandy otrzymały upoważnienie do zastosowania specjalnych środków stanowiących odstępstwo od art. 2 i 28a ust. 1 do tej samej daty. Obowiązujące decyzje stanowią, iż w przypadku wejścia w życie specjalnego systemu stosowania VAT w odniesieniu do sektora odpadów, zmieniającego szóstą dyrektywę w sprawie podatku VAT, upoważnienia wygasają. Uważając, iż wspomniane środki są skuteczne i że nadal istnieje potrzeba ich utrzymania, omawiane Państwa Członkowskie wystąpiły do swoich odpowiednich organów z wnioskiem o przedłużenie ich obwiązywania. Chociaż we wniosku Komisji KOM(2005)89 proponuje się, aby samonaliczanie podatku w sektorze odpadów było określone w szóstej dyrektywie jako nieobowiązkowe, w celu zracjonalizowania liczby odstępstw od art. 27, nie jest wcale pewne, czy uda się dojść do porozumienia w tej kwestii przed dniem 31 grudnia 2005 r. Dlatego też niezbędne jest przedłużenie obowiązywania, aby zapewnić ciągłość podstawy prawnej obowiązujących środków. Jako ogólną zasadę, art. 21 ust. 1 lit. a dyrektywy 77/388/EWG przewiduje, że do zapłacenia podatku od wartości dodanej zobowiązany jest podatnik dokonujący dostawy towarów lub świadczący usługi. Jednakże zarówno Hiszpania jak i Włochy, chciałyby nadal stosować procedurę samonaliczania podatku, która jest odstępstwem od powyższej zasady, ponieważ zobowiązanym do zapłaty podatku VAT czyni podatnika, któremu dostarczono towary lub na rzecz którego świadczono usługi. W przypadku rynku odpadów i recyklingu wpłynie to na uproszczenie stosowania podatku i zabezpieczenie wpływu z podatku, który będzie uiszczany przez osobę dokonującą również odliczenia pobranego podatku VAT, a nie przez dostawców, którzy najczęściej w takich przypadkach „znikają”. Chociaż dostawy w omawianym sektorze byłyby normalnie opodatkowane z zastosowaniem stawki podstawowej, Niderlandy wyrażają wolę utrzymania swego odstępstwa od art. 2 i 28a ust. 1, który upoważnia do zastosowania zwolnienia, z zastrzeżeniem pewnych dodatkowych kryteriów, w odniesieniu do wewnątrzwspólnotowego nabycia materiałów używanych i odpadowych. |

130 | Obowiązujące przepisy w dziedzinie, której dotyczy wniosek Francji i Grecji przysługują podobne odstępstwa zezwalające na zastosowanie zwolnienia z podatku VAT w pewnych okolicznościach w odniesieniu do działań dotyczących nadających się do wykorzystania odpadów produkcyjnych oraz materiałów powtórnego przetwarzania. |

141 | Spójność z innymi politykami i celami Unii Nie dotyczy. |

KONSULTACJE Z ZAINTERESOWANYMI STRONAMI ORAZ OCENA WPłYWU |

Konsultacje z zainteresowanymi stronami |

219 | Nie dotyczy. |

Gromadzenie i wykorzystanie wiedzy specjalistycznej |

229 | Nie zaistniała potrzeba skorzystania z pomocy ekspertów zewnętrznych. |

230 | Ocena wpływu Proponowana decyzja ma na celu utrzymanie odstępstw upraszczających procedurę poboru podatku i wymierzonych przeciwko uchylaniu się od płacenia lub unikaniu zobowiązań podatkowych w podatku VAT. Biorąc pod uwagę wąski zakres zastosowania oraz fakt, że proponowana decyzja jest jedynie odnowieniem obowiązujących odstępstw, wpływ będzie ograniczony. |

ASPEKTY PRAWNE WNIOSKU |

305 | Krótki opis proponowanych działań Decyzja odnawiająca przyznane do dnia 31 grudnia 2005 r. upoważnienia do stosowania zwolnienia, w przypadku Niderlandów, oraz do stosowania samonaliczania podatku, w przypadku Włoch i Hiszpanii, w odniesieniu do dostaw w sektorze odpadów. |

310 | Podstawa prawna Artykuł 27 ust. 1 szóstej dyrektywy Rady 77/388/EWG z dnia 17 maja 1977 r. w sprawie harmonizacji ustawodawstw Państw Członkowskich w odniesieniu do podatków obrotowych – wspólny system podatku od wartości dodanej: ujednolicona podstawa wymiaru podatku. |

329 | Zasada pomocniczości Wniosek wchodzi w zakres wyłącznych kompetencji Wspólnoty. Zasada pomocniczości nie ma zatem zastosowania. |

Zasada proporcjonalności Wniosek jest zgodny z zasadą proporcjonalności z następujących względów: |

331 | Niniejsza decyzja dotyczy zezwoleń przyznanych pewnej liczbie Państw Członkowskich, na ich wniosek, i nie ustanawia żadnych zobowiązań. |

332 | Biorąc pod uwagę ograniczony zakres odstępstwa, środki specjalne są proporcjonalne do wyznaczonego celu. |

Wybór instrumentów |

341 | Proponowane instrumenty: inne. |

342 | Inne instrumenty byłyby nieadekwatne z następujących względów: Zgodnie z art. 27 szóstej dyrektywy Rady 77/388/EWG w sprawie harmonizacji ustawodawstw Państw Członkowskich w odniesieniu do podatków obrotowych, odstępstwo od wspólnych zasad dotyczących podatku od wartości dodanej jest możliwe jedynie po uzyskaniu upoważnienia Rady, stanowiącej jednogłośnie na wniosek Komisji. Decyzja Rady jest jedynym właściwym instrumentem, ponieważ może być skierowana do konkretnych Państw Członkowskich. |

WPłYW NA BUDżET |

409 | Wniosek nie ma wpływu na budżet Wspólnoty. |

INFORMACJE DODATKOWE |

Klauzula przeglądu/weryfikacji/wygaśnięcia |

533 | Wniosek zawiera klauzulę wygaśnięcia. |

570 | Szczegółowe wyjaśnienie wniosku Wniosek jedynie zmienia daty wygaśnięcia każdej ze wskazanych decyzji. Z uwagi na treść obowiązujących odstępstw, zmiana ta będzie miała skutek upoważnienia do odstępstwa w każdym przypadku do dnia 31 grudnia 2009 r. lub do dnia wejścia w życie tzw. „dyrektywy racjonalizacyjnej” (obecnie wniosek KOM(2005)89) zawierającej specjalny system stosowania podatku VAT w sektorze odpadów, w zależności od tego, które z tych dwóch zdarzeń nastąpi wcześniej. Zgodnie z wnioskiem pozwoli Państwom Członkowskim na zastosowanie samonaliczania podatku w odniesieniu do niektórych dostaw, w tym odpadów, po konsultacji z Komitetem ds. VAT (ustanowionym na mocy art. 29 dyrektywy 77/388/EWG). Wspomniany specjalny system będzie więc zasadniczo miał charakter fakultatywny w szóstej dyrektywie. |

1. Wniosek dotyczący

DECYZJA RADY

zmieniająca decyzje: 98/161/WE, 2004/228/WE oraz 2004/295/WE, w odniesieniu do przedłużenia obowiązywania środków zapobiegających uchylaniu się od płacenia podatku od wartości dodanej w sektorze odpadów (Jedynie teksty w językach niderlandzkim, hiszpańskim i włoskim są autentyczne)

RADA UNII EUROPEJSKIEJ,

uwzględniając dyrektywę Rady 77/388/EWG z dnia 17 maja 1977 r. w sprawie harmonizacji ustawodawstw Państw Członkowskich w odniesieniu do podatków obrotowych - wspólny system podatku od wartości dodanej: ujednolicona podstawa wymiaru podatku[1], w szczególności jej art. 27,

uwzględniając wniosek Komisji[2],

a także mając na uwadze, co następuje:

(1) Zgodnie z art. 27 ust. 1 dyrektywy 77/388/EWG Rada, stanowiąc jednogłośnie na wniosek Komisji, może upoważnić każde z Państw Członkowskich do stosowania specjalnych środków stanowiących odstępstwo od zastosowania przepisów tej dyrektywy w celu uproszczenia procedury poboru podatku od wartości dodanej (VAT) lub zapobieżenia niektórym rodzajom oszustw podatkowych lub omijania opodatkowania.

(2) W piśmie, które wpłynęło do Sekretariatu Generalnego Komisji w dniu 25 października 2005 r. Niderlandy wystąpiły z wnioskiem o przedłużenie obowiązywania decyzji Rady 98/161/WE z dnia 16 lutego 1998 upoważniającej Królestwo Niderlandów do zastosowania środka stanowiącego odstępstwo od art. 2 i art. 28a ust. 1 szóstej dyrektywy Rady 77/388/EWG w sprawie harmonizacji ustawodawstw Państw Członkowskich w odniesieniu do podatków obrotowych[3].

(3) W piśmie, które wpłynęło do Sekretariatu Generalnego Komisji w dniu 3 sierpnia 2005 r. Hiszpania wystąpiła z wnioskiem o przedłużenie obowiązywania decyzji Rady 2004/228/WE z dnia 26 lutego 2004 r. upoważniającej Hiszpanię do zastosowania środka stanowiącego odstępstwo od art. 21 szóstej dyrektywy Rady 77/388/EWG w sprawie harmonizacji ustawodawstw Państw Członkowskich w odniesieniu do podatków obrotowych[4].

(4) W piśmie, które wpłynęło do Sekretariatu Generalnego Komisji w dniu 26 września 2005 r. r. Włochy wystąpiły z wnioskiem o przedłużenie obowiązywania decyzji Rady 2004/295/WE z dnia 22 marca 2004 r. upoważniającej Włochy do zastosowania środka stanowiącego odstępstwo od art. 21 szóstej dyrektywy Rady 77/388/EWG w sprawie harmonizacji ustawodawstw Państw Członkowskich w odniesieniu do podatków obrotowych[5].

(5) Zgodnie z art. 27 ust. 2 dyrektywy 77/388/EWG, Komisja poinformowała inne Państwa Członkowskie o wspomnianych powyżej wnioskach. W pismach, z 27 października 2005 r., 7 września 2005 r. oraz z 25 października 2005 r. Komisja poinformowała, odpowiednio: Niderlandy, Hiszpanię i Włochy o tym, iż posiada wszelkie informacje niezbędne do rozpatrzenia poszczególnych wniosków.

(6) Decyzja 98/161/WE upoważniła Niderlandy do stosowania do dnia 31 grudnia 1999 r. niektórych środków zapobiegających uchylaniu się od płacenia podatku z tytułu dostaw i wewnątrzwspólnotowego nabywania materiałów używanych i odpadowych. Decyzja 2000/435/WE[6] przedłużyła datę wygaśnięcia decyzji 98/161/WE do dnia 31 grudnia 2003 r. Następnie wydano decyzję 2004/514/WE[7], która ponownie przedłużyła obowiązywanie upoważnienia udzielonego na mocy decyzji 98/161/WE do dnia wejścia w życie specjalnego systemu stosowania podatku VAT do sektora recyklingu odpadów lub do dnia 31 grudnia 2005 r., w zależności od tego, które z tych dwóch zdarzeń nastąpi wcześniej.

(7) Decyzja 2004/228/WE upoważniła Hiszpanię do zastosowania środka zapobiegającego uchylaniu się od płacenia podatku VAT w sektorze recyklingu odpadów. Decyzja wygasa w dniu wejścia życie specjalnego systemu stosowania podatku VAT do sektora recyklingu odpadów lub do dnia 31 grudnia 2005 r., w zależności od tego, które z tych dwóch zdarzeń nastąpi wcześniej.

(8) Decyzja 2004/295/WE upoważniła Włochy do zastosowania środka zapobiegającego uchylaniu się od płacenia podatku VAT w sektorze recyklingu odpadów. Decyzja wygasa w dniu wejścia życie specjalnego systemu stosowania podatku VAT do sektora recyklingu odpadów lub do dnia 31 grudnia 2005 r., w zależności od tego, które z tych dwóch zdarzeń nastąpi wcześniej.

(9) Środki są proporcjonalne do wyznaczonych celów, ponieważ ich zastosowanie ma dotyczyć szczególnych rodzajów dostaw, w odniesieniu do których istnieje znaczące ryzyko uchylania się od płacenia podatku.

(10) Przesłanki prawne i faktyczne uzasadniające zastosowanie wspomnianych specjalnych środków nie uległy zmianie i nadal istnieją. Jednakże w dniu 16 marca 2005 r. Komisja przedłożyła wniosek dotyczący dyrektywy Rady zmieniającej dyrektywę 77/388/EWG w odniesieniu do niektórych środków w celu uproszczenia procedury obciążania podatkiem od wartości dodanej i pomocy w zapobieganiu uchylaniu się od płacenia podatków i unikaniu zobowiązań podatkowych i uchylającej niektóre decyzje przyznające odstępstwa[8]. Proponowana dyrektywa, o ile zostanie przyjęta, uprawni Państwa Członkowskie do uczynienia podatnikiem odbiorcę niektórych towarów i usług w sektorze odpadów.

(11) W związku z powyższym należy przedłużyć obowiązywanie decyzji: 98/161/WE, 2004/228/WE oraz 2004/295/WE do dnia 31 grudnia 2009 r. lub do dnia wejścia w życie specjalnego systemu stosowania podatku VAT do sektora recyklingu odpadów, zmieniającego dyrektywę 77/388/EWG, w zależności od tego, które z tych dwóch zdarzeń nastąpi wcześniej.

(12) Przedłużenie tego odstępstwa nie pociąga za sobą negatywnych skutków dla środków własnych Wspólnoty pochodzących z podatku VAT, jak również nie wywiera żadnego wpływu na kwotę podatków VAT pobieraną na etapie ostatecznej konsumpcji.

PRZYJMUJE NINIEJSZĄ DECYZJĘ:

Artykuł 1

W art. 1 decyzji 98/161/WE, datę „31 grudnia 2005 r.” zastępuje się datą „31grudnia 2009 r.”.

Artykuł 2

W art. 3 decyzji 2004/228/WE, datę „31 grudnia 2005 r.” zastępuje się datą „31 grudnia 2009 r.”.

Artykuł 3

W art. 3 decyzji 2004/295/WE, datę „31 grudnia 2005 r.” zastępuje się datą „31 grudnia 2009 r.”.

Artykuł 4

Niniejsza decyzja jest skierowana do Królestwa Niderlandów, Królestwa Hiszpanii i Republiki Włoskiej.

Sporządzono w Brukseli,

W imieniu Rady

Przewodniczący

[1] Dz.U. L 145 z 13.6.1977, str. 1. Dyrektywa ostatnio zmieniona dyrektywą 2004/66/WE(Dz.U. L 168 z 1.5.2004, str. 35).

[2] Dz.U. C […] z [...], str. […].

[3] Dz.U. L 53 z 24.2.1998, str. 19. Decyzja ostatnio zmieniona decyzją 2004/514/WE(Dz.U. L 219 z 19.6.2004, str. 11).

[4] Dz.U. L 70 z 9.3.2004, str. 37.

[5] Dz.U. L 97 z 1.4.2004, str. 63.

[6] Dz.U. L 172 z 12.7.2000, str. 24.

[7] Dz.U. L 219 z 19.6.2004, str. 11.

[8] KOM(2005) 89.