[pic] | KOMISJA WSPÓLNOT EUROPEJSKICH |

Bruksela, dnia 30.05.2005

COM(2005) 221 końcowy

2005/0099 (CNS)

Wniosek dotyczący

DYREKTYWY RADY

w sprawie ustanowienia minimalnych zasad dotyczących ochrony kurcząt chowanych z przeznaczeniem na produkcję mięsa

(przedstawiona przez Komisję)

UZASADNIENIE

1. KONTEKST WNIOSKU

( Uzasadnienie i cele wniosku

Hodowla kurcząt przeznaczonych na produkcję mięsa stanowi istotną część sektora rolnego w UE. Dowodem na to jest fakt, że każdego roku w UE-15 ponad 4 miliardy kurcząt jest poddawanych ubojowi z przeznaczeniem na produkcję mięsa[1], co stanowi większą liczbę zwierząt w porównaniu z innym systemem gospodarowania. W związku z przystąpieniem dziesięciu nowych Państw Członkowskich w dniu 1 maja 2004 r. liczba ta wzrosła o około 18 %. W porównaniu z innymi sektorami inwentarza żywego produkcja kurcząt z przeznaczeniem na mięso jest jednym z bardziej intensywnych systemów gospodarki rolnej. Jednakże taki typ produkcji stwarza problemy dla dobrostanu i zdrowia przedmiotowych zwierząt. Sektor ten nie jest objęty szczegółowym prawodawstwem Wspólnoty; z tego powodu stosuje się jedynie ogólne wymogi dyrektywy 98/58/WE dotyczącej ochrony zwierząt gospodarskich. Dlatego też Komisja zdecydowała się przedstawić projekt szczególnej dyrektywy Rady ustanawiającej minimalne zasady dotyczące ochrony kurcząt chowanych z przeznaczeniem na produkcję mięsa.

( Kontekst ogólny

Raport Komitetu Naukowego ds. Zdrowia i Dobrostanu Zwierząt z marca 2000 r., zatytułowany "The Welfare of Chickens Kept for Meat Production (Broilers)" [Dobrostan kurcząt chowanych z przeznaczeniem na produkcję mięsa (brojlery)], ujawnił szereg problemów związanych z dobrostanem, takich jak zaburzenia metaboliczne objawiające się schorzeniami nóg, puchlinami brzusznymi, syndromem nagłej śmierci oraz innymi problemami zdrowotnymi zwierząt.

Celem wniosku Komisji, który towarzyszy niniejszemu komunikatowi, jest poprawa dobrostanu zwierząt w ramach intensywnej hodowli kurcząt poprzez zobowiązanie przestrzegania wymogów technicznych i dotyczących zarządzania w odnośnych zakładach, łącznie z prowadzeniem nasilonych działań monitorujących gospodarstwa i większym przepływem informacji pomiędzy producentem, właściwymi organami a rzeźnią opierających się na szczególnym monitorowaniu dobrostanu tuszek kurcząt po uboju. Niniejszy wniosek będzie elementem kluczowym w kontekście Europejskiego Planu Działania na rzecz Dobrostanu Zwierząt jaki Komisja ma przygotować w trakcie roku 2005. Świadczy to jasno o zobowiązaniu się Komisji do przedstawienia wniosków dotyczących polityk mających na celu poprawę standardów dobrostanu zwierząt z uwzględnieniem problemów związanych z dobrostanem, wskazanych przez ekspertów, jakie stwarzają obecne systemy produkcji. Odpowiada to rosnącym wymaganiom społeczeństwa obywatelskiego w UE ukierunkowanym na wyższe standardy ochrony zwierząt.

( Obecnie obowiązujące przepisy w obszarze objętym wnioskiem

Dobrostan kurcząt przeznaczonych na produkcję mięsa nie jest objęty szczegółowym prawodawstwem Wspólnoty; stosuje się jedynie ogólne wymogi dyrektywy 98/58/WE dotyczącej ochrony zwierząt gospodarskich. Komisja jest świadoma, że istnienie rozbieżności w wymogach krajowych dotyczących ochrony kurcząt i różnych dobrowolnych systemach gwarantujących jakość obowiązujących w UE, zawierających pewne aspekty związane z dobrostanem, może zakłócać warunki konkurencji i kolidować ze sprawnym funkcjonowaniem organizacji rynku. Zdrowie i dobrostan kurcząt chowanych z przeznaczeniem na produkcję mięsa jest przedmiotem coraz większej troski europejskich obywateli. Zwłaszcza niektóre organizacje broniące praw zwierząt rozpoczęły kampanie wzywające do poprawy standardów dobrostanu.

Powszechnie wiadomo, że dobre praktyki w zakresie prowadzenia gospodarstwa rolnego umożliwiają nie tylko poprawę warunków zdrowia i dobrostanu zwierząt, ale również zapobieganie chorobom i łagodzenie negatywnego wpływu działalności rolniczej na środowisko.

Na tej podstawie i mając na uwadze konkluzje przedstawione w raporcie Komitetu Naukowego ds. Zdrowia i Dobrostanu Zwierząt, Komisja zdecydowała o zaproponowaniu dyrektywy Rady w sprawie ochrony kurcząt chowanych z przeznaczeniem na produkcję mięsa.

( Spójność z innymi politykami i celami Unii

Protokół w sprawie dobrostanu i zdrowia zwierząt załączony do Traktatu ustanawiającego Wspólnotę Europejską wymaga, aby przy formułowaniu i wykonywaniu polityk w obszarze rolnictwa Wspólnota i Państwa Członkowskie w pełni uwzględniały wymagania w zakresie dobrostanu zwierząt, przy równoczesnym przestrzeganiu przepisów prawnych lub administracyjnych oraz zwyczajów Państw Członkowskich związanych w szczególności z obyczajami religijnymi, tradycjami kulturowymi i dziedzictwem regionalnym. Drób domowy żywy wymieniony jest w wykazie załącznika I do Traktatu stanowiącego podstawę prawną umożliwiającą podjęcie środków w celu poprawy ochrony tych zwierząt.

2. KONSULTACJA Z ZAINTERESOWANYMI STRONAMI I OCENA WPłYWU

( Konsultacja z zainteresowanymi stronami

Metody konsultacji, główne sektory objęte konsultacjami i ogólny profil respondentów

Prace przygotowawcze dotyczące wniosku obejmowały konsultacje z głównymi przedstawicielami przemysłu, organizacjami ochrony konsumentów i dobrostanu zwierząt, oraz dyskusje z przedmiotowymi ekspertami z Państw Członkowskich. W ramach tych prac zorganizowano wiele grup roboczych złożonych z przedstawicieli Państw Członkowskich, a także wizytę o charakterze informacyjnym w Szwecji, przygotowaną przez szwedzkie Ministerstwo Rolnictwa, pokazującą praktyczne zastosowanie szwedzkiego programu na rzecz dobrostanu kurcząt, a w szczególności system oceny punktowej uszkodzeń opuszki podeszwowej. Specjalne spotkania konsultacyjne z zainteresowanymi środowiskami były także zorganizowane we wrześniu 2003 r. i w grudniu 2004 r.

Streszczenie odpowiedzi oraz sposób, w jaki były one uwzględniane

Wyniki podjętych konsultacji potwierdzają, że problemy związane z dobrostanem zwierząt mogą być rozwiązane poprzez wzmocnienie monitorowania gospodarstw we własnym zakresie i włączenie wskaźników dobrostanu zwierząt w badanie poubojowe.

Według organizacji broniących praw zwierząt najpoważniejszymi problemami w odniesieniu do zwierząt są: wysoki wskaźnik wzrostu (w wyniku selekcji genetycznej), z którym związane są schorzenia kończyn, wysokie zagęszczenie hodowli oraz niewystarczające racje żywnościowe podawane zwierzętom hodowlanym. W oparciu o inne opinie naukowe Komisja zamierza przedłożyć Radzie i Parlamentowi Europejskiemu szczegółowy raport dotyczący wpływu parametrów genetycznych na stwierdzone niedociągnięcia, szkodliwych dla dobrostanu kurcząt.

Organizacje producentów uznały, że wystąpiły problemy związane z dobrostanem zwierząt i wskazały na aktywne wysiłki podejmowane przez przemysł mające na celu poprawę w tym zakresie. W tym kontekście przedstawiciele producentów poparli działania legislacyjne zmierzające do lepszej harmonizacji warunków produkcji na poziomie europejskim, o ile są one zgodne z realistycznym i stopniowym podejściem.

Wszyscy uczestnicy potwierdzili znaczenie szkolenia osób odpowiedzialnych za zwierzęta. Doceniono także korzyści płynące z monitorowania wskaźników dobrostanu w rzeźniach dla stwierdzenia problemów związanych z dobrostanem występujących w gospodarstwach.

( Gromadzenie i wykorzystanie ekspertyz

Dziedziny naukowe/wiedzy fachowej

Doradztwo naukowe w dziedzinie zdrowia i dobrostanu zwierząt.

Zastosowana metodologia

W marcu 2000 r. w odpowiedzi na wniosek Komisji Komitet Naukowy ds. Zdrowia i Dobrostanu Zwierząt przyjął sprawozdanie dotyczące „Dobrostanu kurcząt chowanych z przeznaczeniem na produkcję mięsa (brojlerów)”.

Główne organizacje/eksperci, z którymi się konsultowano

Komitet Naukowy ds. Zdrowia i Dobrostanu Zwierząt.

Streszczenie otrzymanych i wykorzystanych porad

Nie zostały wymienione żadne potencjalnie poważne zagrożenia, które mogłyby mieć nieodwracalne skutki.

W raporcie Komitetu Naukowego stwierdza się, że większość problemów związanych z dobrostanem kurcząt jest bezpośrednio związanych z selekcją inwentarza o wysokim wskaźniku wzrostu i lepszym wskaźniku spożycia. Pewna liczba cech metabolicznych i behawioralnych została zmieniona przez selekcję genetyczną. Występowanie zaburzeń metabolicznych objawia się schorzeniami nóg, puchlinami brzusznymi, syndromem nagłej śmierci oraz innymi problemami zdrowotnymi zwierząt.

Jednym ze wskaźników występowania problemów związanych z dobrostanem używanych w raporcie naukowym jest porównanie współczynnika śmiertelności kurcząt standardowych wykorzystywanych do produkcji mięsa (1 % na tydzień), kurcząt odmian wolno rosnących wykorzystywanych w ramach systemu „label rouge” (0,25 % na tydzień) i odmian kur niosek (0,14 %).

Za główne problemy związane ze zdrowiem i dobrostanem uważa się następujące:

Śmiertelność w jednostkach produkujących standardowe brojlery jest wyższa niż w innych typach hodowli kurcząt (tucz kurcząt odmian wolno rosnących lub hodowla kur niosek). Śmiertelność wśród młodych kurcząt może być związana z czynnikami występującymi przed wylęgiem, jak na przykład jakość jaj. U starszych ptaków istotny wpływ mają zaburzenia metaboliczne związane z szybkim wzrostem.

Zaburzenia szkieletowe, w szczególności różne formy słabości kończyn, mogą szkodzić dobrostanowi ptaków poprzez ograniczenie zdolności lokomocyjnych i w poważniejszych przypadkach związane są z objawami bólowymi i dyskomfortem. Słabość i deformacja kości mogą powodować złamania kości w trakcie wyłapywania lub podczas uboju. Zaburzenia szkieletowe mogą mieć przyczyny natury zakaźnej, rozwojowej lub zwyrodnieniowej.

Kontaktowe zapalenie skóry występuje w formie obrzęków w okolicach piersi, oparzeń w okolicach dołu podkolanowego lub najczęściej zapalenia skóry w okolicach opuszki podeszwowej. Poważne uszkodzenia mogą być bolesne i sprzyjać pojawianiu się innych infekcji powodujących gorszy stan zdrowia i słabą produktywność. Jakość ściółki wydaje się być jednym z najważniejszych czynników będących źródłem tych problemów.

Puchlina brzuszna jest ciężką śmiertelną chorobą o podłożu metabolicznym. Jakość powietrza, warunki oświetlenia, temperatura i odżywianie są czynnikami mającymi znaczny wpływ na ryzyko wystąpienia puchliny brzusznej.

Syndrom nagłej śmierci charakteryzuje się wieloma czynnikami ryzyka i przyczynami związanymi z puchliną brzuszną. Zważywszy, że syndrom ten w kilka minut powoduje śmierć ptaków będących ogólnie w dobrym stanie zdrowia, jego wpływ na dobrostan może być mniejszy niż w przypadku puchliny brzusznej, która jest podłożem chronicznych bólów.

Zaburzenia oddechowe oraz uszkodzenia błony śluzowej mogą mieć podłoże zakaźne lub niezakaźne, a równie dobrze mogą wynikać ze złej jakości powietrza. Patologie oddechowe stanowią wskaźnik poziomu higieny w zakładzie i mogą wskazywać na problemy z kontrolą powietrza.

Dyskomfort termiczny ma istotny wpływ na dobrostan ptaków. Kurczęta odczuwają dyskomfort termiczny jedynie w wąskim przedziale otaczającej temperatury. Ryzyko wystąpienia stresu termicznego wzrasta proporcjonalnie do wzrostu ptaków, ponieważ metaboliczna produkcja ciepła wzrasta a przestrzeń dostępna dla każdego kurczaka maleje. Komfort termiczny zależy nie tylko od temperatury, ale również od wilgotności względnej.

Behawioralne ograniczenia spowodowane wysokim zagęszczeniem hodowli mogą przejawiać się niezdolnością do wykonywania pewnych czynności lokomocyjnych lub skrobania i dziobania ściółki, co może mieć negatywny wpływ na dobrostan kurcząt.

Środki wykorzystane do publicznego udostępnienia porad ekspertów

Opinia SCAHAW jest dostępna na stronie internetowej

http://europa.eu.int/comm/food/fs/sc/scah/out39_en.pdf

( Ocena wpływu

Określono następujące opcje działań:

- Niepodejmowanie działań:

Opcja ta nie stanowiłaby odpowiedzi na wzrastające obawy społeczne dotyczące dobrostanu kurcząt. Jednocześnie przemysł skłania się ku lepszej harmonizacji na poziomie europejskim, aby uniknąć zakłóceń spowodowanych rozbieżnościami między ustawodawstwami krajowymi a różnymi dobrowolnymi systemami gwarantującymi jakość na poziomie krajowym wprowadzonymi na żądanie detalistów i konsumentów.

- Ustanowienie minimalnych wymogów związanych z dobrostanem zwierząt w sektorze produkcji kurcząt: dyrektywa lub rozporządzenie dokładnie opisujące urządzenia i pomieszczenia wykorzystywane w hodowli kurcząt.

Opcja ta mogłaby spełnić oczekiwania społeczne w odniesieniu do dobrostanu kurcząt. Jednakże bardzo rygorystyczne przepisy dotyczące szczegółów technicznych stosowanych metod hodowlanych nie dawałyby elastyczności koniecznej z uwagi na różnorodność istniejących systemów hodowli. Rozwój skuteczniejszych i bardziej przestrzegających dobrostanu praktyk hodowlanych wymaga ram legislacyjnych dających wystarczającą elastyczność. Ustawodawstwo regulujące zbyt wiele szczegółów technicznych grozi zahamowaniem obecnej ewolucji technicznej sektora.

- Zintegrowane podejście: harmonizacja wymogów technicznych dotyczących czynników kluczowych dla dobrostanu kurcząt w powiązaniu z opartą na wskaźnikach kontrolą stad po uboju, powiązaną z badaniem poubojowym w odniesieniu do najbardziej intensywnych systemów produkcji.

To właśnie podejście zorientowane na wyniki produkcji zostało wybrane przy opracowywaniu niniejszego wniosku.

3. PRAWNE ELEMENTY WNIOSKU

( Streszczenie zaproponowanych działań

Proponuje się dyrektywę Rady ustanawiającą minimalne zasady dotyczące ochrony kurcząt chowanych z przeznaczeniem na produkcję mięsa.

( Podstawa prawna

Artykuł 37 Traktatu ustanawiającego Wspólnotę Europejską.

( Zasada pomocniczości

Zasada pomocniczości ma zastosowanie o ile wniosek nie wchodzi w wyłączne kompetencje Wspólnoty.

Cele wniosku nie mogą być w sposób wystarczający realizowane przez Państwa Członkowskie z następujących(ej) przyczyn(y).

Różne przepisy obowiązujące w tym sektorze mogą zakłócać warunki konkurencji i kolidować ze sprawnym funkcjonowaniem wspólnego rynku mięsa kurcząt. Z powodu przejściowego charakteru rynku indywidualne działania Państw Członkowskich są niewystarczające do osiągnięcia celów przedstawionych w niniejszym wniosku.

Działanie Wspólnoty umożliwi lepszą realizację celów wniosku z następujących(ej) przyczyn(y).

Konieczne jest ustanowienie wspólnych minimalnych zasad dotyczących ochrony kurcząt chowanych z przeznaczeniem na produkcję mięsa, aby zapewnić racjonalny rozwój produkcji. Zważywszy na wielkość tego sektora najlepszym rozwiązaniem jest działanie na poziomie UE.

Obecnie hodowla kurcząt podlega zakresowi zastosowania dyrektywy 98/58/WE dotyczącej ogólnych wymagań w odniesieniu do ochrony zwierząt gospodarskich. Chociaż systemy produkcji przewidujące wymagania w zakresie dobrostanu zwierząt stosowane są dobrowolnie w różnych Państwach Członkowskich, to jedynie w Szwecji i Danii obowiązują szczególne przepisy prawne odnoszące się do ochrony kurcząt.

Lepsza harmonizacja na poziomie Wspólnoty minimalnych zasad dotyczących ochrony kurcząt chowanych z przeznaczeniem na produkcję mięsa pozwoliłaby uniknąć zakłóceń na rynku spowodowanych rozbieżnościami między ustawodawstwami krajowymi a różnymi dobrowolnymi systemami gwarantującymi jakość obowiązującymi na poziomie krajowym.

Wniosek jest zatem zgodny z zasadą pomocniczości.

( Zasada proporcjonalności

Wniosek jest zgodny z zasadą proporcjonalności z następujących(ej) przyczyn(y).

Wniosek określa minimalne standardy ochrony kurcząt chowanych z przeznaczeniem na produkcję mięsa. Państwa Członkowskie mogą, przestrzegając ogólnych zasad ustanowionych w Traktacie, na swoim terytorium utrzymywać bądź stosować przepisy dotyczące ochrony kurcząt chowanych z przeznaczeniem na produkcję mięsa bardziej rygorystyczne niż te, które przewidziane są w niniejszej dyrektywie.

Celem wniosku Komisji, który towarzyszy niniejszemu komunikatowi, jest poprawa dobrostanu zwierząt w ramach intensywnej hodowli kurcząt poprzez zobowiązanie przestrzegania wymogów technicznych i dotyczących zarządzania w odnośnych zakładach, łącznie z prowadzeniem nasilonych działań monitorujących gospodarstwa i większym przepływem informacji pomiędzy producentem, właściwymi organami a rzeźnią opierających się na szczególnym monitorowaniu dobrostanu tuszek kurcząt po uboju.

Należy podkreślić, że w ramach tego silnie zintegrowanego systemu produkcji gromadzi się obecnie kompletne informacje dotyczące parametrów produkcji. Wykorzystanie tych danych nie tylko do celów handlowych lub kontroli przestrzegania wymogów w zakresie higieny, ale również do celów kontroli warunków dobrostanu w gospodarstwach, wydaje się być opłacalnym i skutecznym rozwiązaniem zmierzającym do poprawy dobrostanu zwierząt.

To zintegrowane podejście jest także ważnym motywem przewodnim nowego prawodawstwa dotyczącego higieny żywności i kontroli weterynaryjnych. To ogólne prawodawstwo, które obejmuje również aspekty dobrostanu zwierząt, umożliwia także przepływ informacji między gospodarstwem a rzeźnią. W trakcie intensywnych konsultacji z zainteresowanymi środowiskami, które odbywały się w ramach opracowywania wniosku, podejście to było życzliwie przyjmowane przez wszystkie zainteresowane strony.

( Wybór instrumentów

Proponowane instrumenty: dyrektywa.

Inne instrumenty mogłyby być niestosowne z następujących(ej) przyczyn(y).

Rozporządzenie dotyczące szczegółów technicznych stosowanych metod hodowlanych nie dawałyby elastyczności koniecznej z uwagi na różnorodność istniejących systemów hodowli. Rozwój skuteczniejszych i bardziej przestrzegających dobrostanu praktyk hodowlanych wymaga ram legislacyjnych dających wystarczającą elastyczność. Ustawodawstwo regulujące zbyt wiele szczegółów technicznych grozi zahamowaniem obecnej ewolucji technicznej sektora.

Zaletą rozporządzenia byłoby powszechne zastosowanie, fakt że wiąże ono w całości i jest bezpośrednio stosowane we wszystkich Państwach Członkowskich, oraz uniknięcie dodatkowych obciążeń administracyjnych nakładanych przez przepisy krajowe konieczne do transpozycji dyrektywy. Niemniej jednak w szczególnej dziedzinie prawodawstwa dotyczącego zdrowia i dobrostanu zwierząt kilka Państw Członkowskich wcześniej opowiedziało się za dyrektywami wiążącymi w odniesieniu do rezultatu, który ma być osiągnięty, pozostawiając jednak Państwom Członkowskim swobodę wyboru formy i osiągnięcia tych celów. Akt transpozycji powinien zatem zostać opracowany w ramach ustawodawstwa krajowego, co umożliwia przyjęcie ustawodawstwa z uwzględnieniem szczególnych warunków krajowych.

4. WPłYW NA BUDżET

Wniosek nie ma żadnego wpływu na budżet Wspólnoty.

5. DODATKOWE INFORMACJE

( Klauzula przeglądu/weryfikacji/wygaśnięcia

Wniosek zawiera klauzulę przeglądu.

( Tabela korelacji

Państwa Członkowskie są zobowiązane do przekazania Komisji tekstów przepisów krajowych transponujących dyrektywę, jak również tabeli korelacji między tymi przepisami a dyrektywą.

( Europejski Obszar Gospodarczy

Proponowany tekst ma znaczenie dla EOG i w związku z tym jego zakres powinien być rozszerzony na Europejski Obszar Gospodarczy.

2005/0099 (CNS)

Wniosek dotyczący

DYREKTYWY RADY

ustanawiającej minimalne zasady dotyczące ochrony kurcząt chowanych z przeznaczeniem na produkcję mięsa

(Tekst mający znaczenie dla EOG)

RADA UNII EUROPEJSKIEJ,

uwzględniając Traktat ustanawiający Wspólnotę Europejską, w szczególności jego art. 37,

uwzględniając wniosek Komisji[2],

uwzględniając opinię Parlamentu Europejskiego[3],

uwzględniając opinię Europejskiego Komitetu Ekonomiczno-Społecznego[4],

uwzględniając opinię Komitetu Regionów[5],

a także mając na uwadze, co następuje:

(1) Protokół w sprawie dobrostanu i zdrowia zwierząt załączony do Traktatu ustanawiającego Wspólnotę Europejską wymaga, aby przy formułowaniu i wykonywaniu polityk w obszarze rolnictwa Wspólnota i Państwa Członkowskie w pełni uwzględniały wymagania w zakresie dobrostanu zwierząt, przy równoczesnym przestrzeganiu przepisów prawnych lub administracyjnych oraz zwyczajów Państw Członkowskich związanych w szczególności z obyczajami religijnymi, tradycjami kulturowymi i dziedzictwem regionalnym.

(2) Dyrektywa Rady 98/58/WE z dnia 20 lipca 1998 r. dotycząca ochrony zwierząt gospodarskich[6], sporządzona na podstawie Europejskiej Konwencji o ochronie zwierząt hodowlanych i gospodarskich[7] (dalej zwanej „Konwencją”), wyznacza minimalne standardy ochrony zwierząt hodowlanych lub gospodarskich włącznie z przepisami zapewniającymi pomieszczenia, żywienie, pojenie i opiekę zgodnie z fizjologicznymi i etologicznymi potrzebami zwierząt.

(3) Wspólnota jest stroną Konwencji, w ramach której przyjęto specjalne zalecenie dotyczące ptactwa domowego ( Gallus gallus ), które zawiera dodatkowe przepisy dotyczące drobiu chowanego z przeznaczeniem na produkcję mięsa.

(4) Zgodnie z konkluzjami raportu Komitetu Naukowego ds. Zdrowia i Dobrostanu Zwierząt z dnia 21 marca 2000 r. w sprawie dobrostanu kurcząt chowanych z przeznaczeniem na produkcję mięsa (brojlerów), wysoki wskaźnik wzrostu odmian kurcząt wykorzystywanych obecnie do tego celu nie pozwala zwierzętom korzystać z odpowiedniego poziomu dobrostanu i zdrowia, a negatywne efekty wysokiego zagęszczenia hodowli są zmniejszone w budynkach, wewnątrz których dobre warunki klimatyczne mogą zostać podtrzymane.

(5) Konieczne jest ustanowienie na poziomie Wspólnoty zasad dotyczących ochrony kurcząt chowanych z przeznaczeniem na produkcję mięsa w celu uniknięcia zakłóceń konkurencji, które mogłyby kolidować ze sprawnym funkcjonowaniem wspólnej organizacji rynku, oraz w celu zapewnienia racjonalnego rozwoju sektora.

(6) Zgodnie z zasadą proporcjonalności jest konieczne i właściwe, w perspektywie osiągnięcia podstawowego celu, jakim jest wprowadzenie poprawy dobrostanu zwierząt w ramach intensywnej hodowli kurcząt, ustanowienie minimalnych zasad dotyczących ochrony kurcząt chowanych z przeznaczeniem na produkcję mięsa. Niniejsza dyrektywa nie wykracza poza to, co jest konieczne do osiągnięcia celów realizowanych zgodnie z art. 5 akapit trzeci Traktatu.

(7) Zasady powinny koncentrować się na problemach związanych z dobrostanem w ramach systemów intensywnej hodowli. Aby uniknąć stosowania niewspółmiernych działań w odniesieniu do hodowli małych stad kurcząt należy ustalić minimalny próg stosowania niniejszej dyrektywy.

(8) Poza tym, należy wyłączyć niektóre systemy produkcji ekstensywnej z pewnych szczególnych wymogów nakładanych przez tą dyrektywę. Wyłączenia takie powinny być oparte na odniesieniach do kurcząt chowanych z wolnym wybiegiem określonych w rozporządzeniu Komisji (EWG) nr 1538/91 z dnia 5 czerwca 1991 r. wprowadzającym szczegółowe przepisy wykonawcze do rozporządzenia Rady (EWG) nr 1906/90 w sprawie niektórych norm handlowych w odniesieniu do mięsa drobiowego[8].

(9) Ważne jest, aby osoby zajmujące się kurczętami rozumiały odnośne wymogi związane z dobrostanem zwierząt i korzystały ze stosownych szkoleń związanych z wykonywanymi przez nich zadaniami.

(10) Podczas ustanawiania zasad dotyczących ochrony kurcząt chowanych z przeznaczeniem na produkcję mięsa, należy zachować równowagę między różnymi aspektami, które mają być uwzględnione, takimi jak zdrowie i dobrostan zwierząt, względy gospodarcze i społeczne oraz wpływ na środowisko.

(11) Rozporządzenie (WE) nr 882/2004 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 29 kwietnia 2004 r. w sprawie kontroli urzędowych przeprowadzanych w celu sprawdzenia zgodności z prawem paszowym i żywnościowym oraz regułami dotyczącymi zdrowia zwierząt i dobrostanu zwierząt[9] ustanawia ramy dla urzędowych kontroli dotyczących również zgodności z regułami dotyczącymi dobrostanu zwierząt, takimi jakie przewidują przepisy tej dyrektywy. Poza tym wspomniane rozporządzenie przewiduje, że Państwa Członkowskie zobowiązane są do przedkładania Komisji sprawozdań rocznych dotyczących wdrażania wieloletnich krajowych planów kontroli zawierających wyniki przeprowadzonych kontroli i audytów.

(12) Różne dobrowolne programy etykietowania mięsa kurcząt oparte na przestrzeganiu standardów dobrostanu zwierząt i innych parametrów istnieją już w niektórych Państwach Członkowskich.

(13) W świetle doświadczenia zdobytego dzięki stosowaniu tych dobrowolnych programów etykietowania do Komisji należy przedkładanie raportu z możliwego wprowadzenia na poziomie Wspólnoty szczególnego, obowiązkowego i zharmonizowanego systemu etykietowania mięsa kurcząt, produktów mięsnych i wyrobów mięsnych, opartego na przestrzeganiu standardów dobrostanu zwierząt, z uwzględnieniem możliwych skutków społeczno-gospodarczych, jego wpływu na partnerów gospodarczych Wspólnoty, oraz zgodności takiego etykietowania z zasadami Światowej Organizacji Handlu.

(14) Do Komisji należy przedkładanie raportu opartego na nowych danych naukowych z uwzględnieniem dodatkowych badań i praktycznego doświadczenia w celu dalszej poprawy dobrostanu kurcząt chowanych z przeznaczeniem na produkcję mięsa, mając także na uwadze dobrostan stada rodzicielskiego tych kurcząt, a w szczególności aspekty nie objęte niniejszą dyrektywą. Wspomniany raport powinien w sposób szczególny uwzględnić wpływ parametrów genetycznych na stwierdzone niedociągnięcia, szkodliwych dla dobrostanu kurcząt chowanych z przeznaczeniem na produkcję mięsa.

(15) Państwa Członkowskie powinny ustanowić zasady dotyczące kar stosowanych w przypadku naruszenia przepisów niniejszej dyrektywy oraz zapewnić ich wykonywanie. Kary te muszą być skuteczne, proporcjonalne i odstraszające.

(16) Środki niezbędne do wykonania niniejszej dyrektywy powinny zostać przyjęte zgodnie z decyzją Rady 1999/468/WE z dnia 28 czerwca 1999 r. ustanawiającą warunki wykonywania uprawnień wykonawczych przyznanych Komisji[10],

PRZYJMUJE NINIEJSZĄ DYREKTYWĘ:

Artykuł 1 Przedmiot i zakres

Niniejsza dyrektywa stosuje się do kurcząt chowanych z przeznaczeniem na produkcję mięsa.

Jednakże nie stosuje się ona do:

a) zakładów, w których ilość kurcząt nie przekracza 100 sztuk;

b) zakładów posiadających stada hodowlane kurcząt;

c) wylęgarni.

Państwom Członkowskim pozostawia się swobodę podejmowania bardziej rygorystycznych działań w zakresie objętym niniejszą dyrektywą.

Artykuł 2Definicje

1. Do celów niniejszej dyrektywy stosuje się następujące definicje:

a) „właściciel” lub „opiekun” oznacza osobę fizyczną lub prawną lub osoby odpowiedzialne lub opiekujące się kurczętami tymczasowo lub stale;

b) „właściwy organ” oznacza organ Państwa Członkowskiego uprawniony do przeprowadzania weterynaryjnych lub zootechnicznych kontroli albo wszelkie inne organy, którym takie uprawnienia zostały delegowane;

c) „urzędowy lekarz weterynarii" oznacza lekarza weterynarii uprawnionego zgodnie z załącznikiem I sekcja III rozdział IV tytuł A do rozporządzenia (WE) nr 854/2004 Parlamentu Europejskiego i Rady[11] do występowania w tym charakterze, wyznaczonego przez właściwy organ;

d) „kurczę” oznacza zwierzę gatunku Gallus gallus chowane z przeznaczeniem na produkcję mięsa;

e) „zakład” oznacza miejsce produkcji, w którym chowane są kurczęta;

f) „jednostka zakładu” oznacza kurnik lub wydzieloną cześć kurnika gdzie chowane są stada kurcząt;

g) „powierzchnia użytkowa” oznacza powierzchnię wyłożoną ściółką stale dostępną dla kurcząt.

2. Definicja „powierzchni użytkowej” w ust. 1 lit. g) może zostać zmieniona zgodnie z procedurą określoną w art. 9 w celu włączenia powierzchni niewyłożonej ściółką, ale która zapewnia dobrostan równoważny osiąganemu na powierzchni wyłożonej ściółką.

Artykuł 3Wymagania związane z chowaniem kurcząt

1. Państwa Członkowskie zapewniają, że właściciel lub opiekun przestrzega wymogów wyszczególnionych w załączniku I.

2. Państwa Członkowskie zapewniają, że zagęszczenie hodowli kurcząt na metr kwadratowy powierzchni użytkowej (dalej zwane „zagęszczeniem hodowli”) w zakładach lub w pojedynczych jednostkach zakładu nie przekracza 30 kilogramów żywej masy.

3. W drodze odstępstwa od ust. 2 Państwa Członkowskie mogą zezwolić, aby kurczęta były chowane w warunkach zagęszczenia hodowli nieprzekraczającego 38 kilogramów żywej masy w zakładach lub w pojedynczych jednostkach zakładu pod warunkiem, że właściciel lub opiekun, poza innymi wymogami wyszczególnionymi w załączniku I, przestrzega wymogów wyszczególnionych w załączniku II .

W podobnych przypadkach Państwo Członkowskie zapewnia, że:

a) kontrole, monitorowanie i dalsze działania przewidziane w załącznikach III i IV przeprowadzane są przez właściwy organ; oraz że

b) urzędowy lekarz weterynarii odpowiedzialny za oficjalne kontrole w rzeźniach przestrzega wymogów wyszczególnionych w załączniku IV.

4. Ustępy 2 i 3 niniejszego artykułu oraz punkty 6 i 7 załącznika I do niniejszej dyrektywy nie stosują się do kurcząt chowanych z wolnym wybiegiem określonych w pkt c), d) lub e) załącznika IV do rozporządzenia Komisji (EWG) nr 1538/91.

Artykuł 4Szkolenie i wytyczne dla osób zajmujących się kurczętami

1. Państwa Członkowskie mają obowiązek zadbać o to, aby:

a) właściciele lub opiekunowie oraz osoby zatrudnione lub wynajęte przez nich do zajmowania się kurczętami lub do ich chwytania i ładowania otrzymały:

i) instrukcje i wytyczne dotyczące odnośnych wymogów związanych z dobrostanem zwierząt, w tym dotyczących metod uboju praktykowanych w zakładach; oraz

ii) szkolenie wystarczające do wykonywania swoich zadań.

b) dostępne były stosowne szkolenia dla osób określonych w lit. a).

2. Szkolenia określone w ust. 1 lit. b) (dalej zwane „szkoleniami”) koncentrują się na aspektach związanych z dobrostanem i obejmują w szczególności przedmioty wyszczególnione w załączniku V.

3. Państwa Członkowskie zapewniają, aby ustanowiono system kontroli i zatwierdzania szkoleń. Właściciel lub opiekun kurcząt powinien posiadać świadectwo uznawane przez właściwy organ Państwa Członkowskiego poświadczające ukończenie takiego szkolenia lub nabycie doświadczenia równoważnego temu szkoleniu.

4. Państwa Członkowskie mogą uznać doświadczenia nabyte przed dniem [1 grudnia 2006 r.] jako równoważnego udziałowi w takich szkoleniach i wydawać świadectwa je poświadczające.

5. Szczegółowe zasady stosowania niniejszego artykułu zostaną przyjęte zgodnie z procedurą określoną w art. 9.

Artykuł 5Etykietowania mięsa kurcząt

Nie później niż dwa lata licząc od daty przyjęcia niniejszej dyrektywy, Komisja przedstawia Parlamentowi Europejskiemu i Radzie raport z możliwego wprowadzenia na poziomie Wspólnoty szczególnego, obowiązkowego i zharmonizowanego systemu etykietowania mięsa kurcząt, produktów mięsnych i wyrobów mięsnych, opartego na przestrzeganiu standardów dobrostanu zwierząt.

Raport ten uwzględnia możliwe skutki społeczno-gospodarcze, wpływ na partnerów gospodarczych Wspólnoty, oraz zgodność takiego etykietowania z zasadami Światowej Organizacji Handlu.

Do tego raportu dołączone są stosowne wnioski legislacyjne uwzględniające te okoliczności i doświadczenia zdobyte przez Państwa Członkowskie dzięki stosowaniu dobrowolnych programów etykietowania.

Artykuł 6Przekazywanie danych przez Państwa Członkowskie i kolejny raport Komisji składany Parlamentowi Europejskiemu i Radzie

1. Nie później niż pięć lat licząc od daty przyjęcia niniejszej dyrektywy, Państwa Członkowskie przekazują Komisji streszczenie danych zebranych zgodnie z pkt 1 i 2 załącznika IV.

W oparciu te dane oraz opinie naukowe Europejskiego Urzędu ds. Bezpieczeństwa Żywności Komisja przedkłada Parlamentowi Europejskiemu i Radzie raport dotyczący wpływu parametrów genetycznych na stwierdzone niedociągnięcia, szkodliwych dla dobrostanu kurcząt. Do tego raportu, jeśli to konieczne, dołączone są stosowne wnioski legislacyjne.

2. Komisja, w terminie dwóch lat licząc od daty przyjęcia niniejszej dyrektywy i zgodnie z procedurą określoną w art. 9, określa format danych, które mają być przekazane zgodnie z ust. 1.

Artykuł 7 Kary

Państwa Członkowskie ustanawiają system sankcji stosowanych w razie naruszeń przepisów krajowych, przyjętych zgodnie z niniejszą dyrektywą i podejmą wszelkie niezbędne działania w celu zapewnienia stosowania kar. Przewidziane kary muszą być skuteczne, proporcjonalne i odstraszające. Państwa Członkowskie powiadamiają o tych przepisach Komisję najpóźniej do dnia [1 grudnia 2006 r.] oraz powiadamiają bezzwłocznie o wszelkich następujących w nich zmianach.

Artykuł 8Przepisy wykonawcze

1. Środki konieczne do zapewnienia jednolitego wprowadzania w życie niniejszej dyrektywy mogą zostać przyjęte zgodnie z procedurą przewidzianą w art. 9. Zwłaszcza szczegółowe zasady stosowania systemu oceny punktowej określonego w pkt 4 załącznika IV zostają przyjęte zgodnie z procedurą określoną w art. 9.

2. Załączniki mogą zostać zmienione zgodnie z procedurą określoną w art. 9.

Artykuł 9 Procedura komitetu

1. Komisja jest wspomagana przez Komitet ds. Łańcucha Pokarmowego i Zdrowia Zwierząt (dalej zwany „komitetem”).

2. W przypadku gdy następuje odniesienie do niniejszego ustępu, mają zastosowanie art. 5 i 7 decyzji 1999/468/EWG, a okres przewidziany w art. 5 ust. 6 tej decyzji ustalony jest na trzy miesiące.

Artykuł 10 Transpozycja

1. Państwa Członkowskie wprowadzą w życie przepisy ustawowe, wykonawcze i administracyjne niezbędne do wykonania niniejszej dyrektywy najpóźniej do dnia [1 grudnia 2006 r.]. Państwa Członkowskie niezwłocznie przekażą Komisji tekst tych przepisów oraz tabelę korelacji między tymi przepisami a niniejszą dyrektywą.

Przepisy przyjęte przez Państwa Członkowskie zawierają odniesienie do niniejszej dyrektywy lub odniesienie to towarzyszy ich urzędowej publikacji. Metody dokonywania takiego odniesienia określane są przez Państwa Członkowskie.

2. Państwa Członkowskie przekazują Komisji teksty podstawowych przepisów prawa krajowego przyjętych w dziedzinie objętej niniejszą dyrektywą.

Artykuł 11 Wejście w życie

Niniejsza dyrektywa wchodzi w życie dwudziestego dnia po jej opublikowaniu w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej .

Artykuł 12

Niniejsza dyrektywa skierowana jest do Państw Członkowskich.

Sporządzono w Brukseli, dnia […] r.

W imieniu Rady

Przewodniczący

ZAŁĄCZNIK I

WYMOGI MAJąCE ZASTOSOWANIE DO WSZYSTKICH ZAKłADÓW

(określone w art. 3)

Poidła

1. Poidła powinny być ustawione i utrzymywane tak, by uniknąć przelewania.

Karmienie

2. Kurczęta powinny mieć stały dostęp do paszy i nie mogą być jej pozbawiane dłużej niż 12 godzin przed przewidywaną godziną uboju.

Ściółka

3. Wszystkie kurczęta powinny mięć dostęp do suchej ściółki o kruchej powierzchni.

Wentylacja i ogrzewanie

4. Wentylacja powinna być wystarczająca, aby uniknąć przegrzania i, jeśli to konieczne, w powiązaniu z systemami ogrzewania, do usunięcia wilgoci.

Hałas

5. Poziom dźwięku powinien być zredukowany do minimum. Wentylatory, maszyny do karmienia lub inne wyposażenie jest tak skonstruowane, umieszczone, obsługiwane i konserwowane, aby powodowały możliwie najmniejszy hałas.

Oświetlenie

6. Wszystkie budynki powinny posiadać oświetlenie o minimalnej intensywności 20 luksów przy włączonym świetle, mierzone na poziomie oka ptaka, oświetlające całą powierzchnię podłogi. Czasowe ograniczenie poziomu oświetlenia może być dopuszczone, jeśli to konieczne, po wydaniu opinii przez lekarza weterynarii.

7. W terminie trzech dni licząc od chwili umieszczenia kurcząt w budynkach i do trzech dni przed przewidywanym czasem uboju, oświetlenie powinno być dostosowane do 24-godzinnego rytmu z okresami zaciemnienia trwającego co najmniej w sumie 8 godzin, z czego co najmniej 4 godziny nieprzerwanego zaciemnienia.

Kontrola

8. Wszystkie kurczęta chowane w zakładzie muszą podlegać kontroli co najmniej dwa razy dziennie. Opiekun zobowiązany jest do ustanowienia procedury zapewniającej, że osoba kontrolująca przejdzie w minimalnej odległości trzech metrów od każdego kurczaka.

9. Kurczęta, które mają poważne obrażenia lub wykazują objawy złego stanu zdrowia, takie jak trudność w chodzeniu, poważne puchliny brzuszne lub wady rozwojowe, lub mogą je odczuwać, powinny być poddane stosownemu leczeniu lub natychmiast poddane ubojowi.

Czyszczenie

10. Te części budynku, urządzeń lub przyrządów, które mają kontakt z kurczętami, powinny być starannie oczyszczone i zdezynfekowane za każdym razem po przeprowadzeniu przerwy sanitarnej, zanim do jednostki zakładu zostanie wprowadzone nowe stado.

Prowadzenie dokumentacji

11. Poza dokumentacją prowadzoną zgodnie z pkt 5 Załącznika do dyrektywy 98/58/WE, właściciel lub opiekun prowadzi dokumentację dla każdej jednostki zakładu, zawierającą:

a) liczbę wprowadzonych kurcząt;

b) pochodzenie kurcząt;

c) datę, ilość i typ podawanej paszy;

d) zaleconą opiekę medyczną i weterynaryjną;

e) codzienną śmiertelność oraz wskazanie jej przyczyn, jeśli są znane;

f) codzienne maksymalne i minimalne temperatury w pomieszczeniach;

g) średnią wagę w chwili wysyłania kurcząt do uboju;

h) liczbę kurcząt wysyłana do uboju oraz liczbę kurcząt, które padły w chwili przybycia do rzeźni.

Dokumentacja ta przechowywana jest co najmniej trzy lata i jest udostępniana właściwemu organowi podczas dokonywania kontroli lub na żądanie.

Interwencje chirurgiczne

12. Wszystkie interwencje chirurgiczne dokonywane w celach innych niż terapeutyczne lub diagnostyczne, powodujące uszkodzenie lub utratę wrażliwej części ciała, bądź zmiany w strukturze kostnej, są zakazane.

Jednakże Państwa Członkowskie mogą, w celu zapobieżenia wyrywaniu puchu i kanibalizmowi, zezwolić na przycinanie dziobów pod warunkiem, że jest ono przeprowadzane przez wykwalifikowany personel na kurczakach, które nie są starsze niż 10 dni. Ponadto Państwa Członkowskie mogą zezwolić na kastrację kurczaków. Kastracja może być przeprowadzana wyłącznie pod nadzorem lekarza weterynarii przez personel poddany szczególnemu szkoleniu uznawanemu przez właściwy organ.

ZAŁĄCZNIK II

WYMOGI DOTYCZĄCE STOSOWANIA WYSOKIEGO ZAGęSZCZENIA HODOWLI

(określone w art. 3 ust. 3)

Informowanie i dokumentacja

1. Właściciel lub opiekun informuje właściwy organ o swoim zamiarze zagęszczenia hodowli o więcej niż 30 kilogramów żywej masy.

Do informacji tej dołącza się dokument podsumowujący informacje zawarte w dokumentacji wymaganej na mocy pkt 2. Informacja powinna być zatwierdzona przez lekarza weterynarii pracującego w zakładzie. Jednakże zatwierdzenie to w żadnym razie nie zwalnia właściciela lub opiekuna od jakiegokolwiek prawnego zobowiązania ciążącego na nim z tytułu niniejszej dyrektywy.

2. Właściciel lub opiekun przechowuje i udostępnia w zakładzie dokumentację szczegółowo opisującą systemy produkcji. Dokumentacja ta zawiera w szczególności następujące informacje:

a) szczegółowe dane techniczne zakładu i jego urządzeń:

i) plan zakładu włącznie z wymiarami powierzchni zajmowanymi przez kurczęta;

ii) system wentylacji, schładzania i ogrzewania z jego lokalizacją, plan wentylacji wskazujący docelowe parametry jakości powietrza, takie jak przepływ powietrza, prędkość powietrza oraz temperatura;

iii) informacje dotyczące systemów karmienia i pojenia oraz ich lokalizacji;

iv) informacje dotyczące systemów alarmowych i systemów zabezpieczeń w razie awarii elektryczności;

v) typ zazwyczaj używanej podłogi i ściółki;

b) cele produkcji;

c) zarządzanie:

i) liczba osób zajmująca się kurczętami włącznie z ich danymi kontaktowymi w sytuacji zagrożenia;

ii) kwalifikacje właściciela i opiekuna oraz innych osób zajmujących się kurczętami;

iii) dostawcy kurcząt oraz paszy;

iv) lekarz weterynarii pracujący w zakładzie;

v) plan kontroli i procedury dotyczące codziennego zarządzania zakładem, włącznie z procedurami uboju;

vi) plan kontroli i plan konserwacji urządzeń technicznych;

vii) procedury dotyczące przerwy sanitarnej, włącznie z wyłapywaniem;

viii) procedury dotyczące czyszczenia i dezynfekcji;

ix) plan postępowania w sytuacji zagrożenia do zastosowania w razie awarii elektryczności.

Dokumentacja ta jest dostępna właściwemu organowi na jego żądanie i musi być uaktualniana. Należy w szczególności mieć na uwadze kontrole techniczne systemów wentylacyjnych i alarmowych.

Właściciel i opiekun bezzwłocznie informują właściwy organ o jakichkolwiek istotnych zmianach dotyczących zakładu, urządzeń lub procedur.

Wymogi dotyczące zakładu i personelu

3. Właściciel i opiekun zapewniają, że każda jednostka zakładu jest wyposażona w systemy wentylacji, ogrzewania i schładzania stworzone, zbudowane i działające w taki sposób, aby:

a) koncentracja NH3 nie przekraczała 20 ppm a koncentracja CO2 nie przekraczała 3000 ppm mierzonych na poziomie głów kurcząt;

b) temperatura wewnętrzna, podczas gdy temperatura zewnętrzna mierzona w cieniu przekracza 30° C, nie przekracza tej temperatury zewnętrznej o więcej niż 3° C;

c) wilgotność względna wewnątrz jednostki zakładu nie przekracza 70 % kiedy temperatura zewnętrzna jest niższa niż 10° C.

Systemy wentylacji, ogrzewania i schładzania powinny podlegać kontroli w odstępach wskazanych w dokumentacji wymaganej w pkt 2 (c).

Monitorowanie i rejestrowanie danych w zakładzie

4. Następujące zmienne muszą być monitorowane i zapisywane w zakładzie przez właściciela lub opiekuna w odniesieniu do każdej z jego jednostek:

a) temperatura i wilgotność względna wewnątrz każdej jednostki zakładu w sposób ciągły;

b) codzienne zużycie wody przez kurczęta w każdej jednostce zakładu.

Dokumentacja ta przechowywana jest przez właściciela lub opiekuna co najmniej trzy lata i jest udostępniana właściwemu organowi podczas dokonywania kontroli lub na żądanie.

ZAŁĄCZNIK III

KONTROLE I POSTĘPOWANIE W PRZYPADKU NIEDOCIĄGNIĘĆ STWIERDZONYCH W ZAKŁADZIE W RAZIE ZASTOSOWANIA WYSOKIEGO ZAGĘSZCZENIA HODOWLI

(określone w art. 3 ust. 3)

1. Właściwy organ przystępuje do kontroli w celu sprawdzenia:

a) czy urządzenia i zarządzanie zakładem lub wydzieloną jednostką przedmiotowego zakładu gwarantują adekwatny poziom dobrostanu;

b) wiarygodność rozmiaru zarejestrowanego stada i wskaźnika śmiertelności;

c) czy, poza wymogami załącznika I, wymogi wyszczególnione w załączniku II są również przestrzegane.

W szczególności właściwy organ przystąpi do kontroli we wszystkich zakładach, o których otrzyma informacje wymienione w pkt 3 załącznika IV wskazujące na poważne niedociągnięcie lub niedociągnięcie, które było już przedmiotem informacji.

Procedura w razie naruszenia prawa

2. W następstwie kontroli przeprowadzonej zgodnie z pkt 1 niniejszego Załącznika, jeśli ta kontrola stwierdzi, że wymogi wyszczególnione w załączniku II nie są spełnione, bądź w następstwie informacji z zastosowaniem pkt 3 załącznika IV, właściwy organ może wymagać od właściciela lub opiekuna wyeliminowania czynników, które mogą w zakładzie przyczyniać się do stwierdzonych niedociągnięć. W takim przypadku właściciel lub opiekun zobowiązany jest do przedstawienia planu działania zatwierdzonego przez lekarza weterynarii pracującego w zakładzie.

Ponadto właściwy organ może nakazać zmniejszenie maksymalnego zagęszczenia hodowli w odniesieniu do przedmiotowych zakładów lub jednostek zakładów w taki sposób, by osiągnięto poziom pozwalający na usunięcie niedociągnięcia, zwykle do zagęszczenia hodowli na poziomie między 30 a 38 kilogramów żywej masy, jeśli kontrola ujawni, że wymogi wyszczególnione w załączniku II nie są przestrzegane, lub kiedy otrzymuje informacje określone w pkt 3 załącznika IV wskazujące na poważne niedociągnięcie bądź kiedy otrzymuje drugą informację o niedociągnięciu wcześniej sygnalizowanym w tym samym zakładzie. Właściwy organ informuje właściciela lub opiekuna o podjętej decyzji, a w szczególności o chwili, od której zmniejszenie zagęszczenia hodowli zacznie obowiązywać.

Jednakże właściwy organ może zdecydować, że zagęszczenie hodowli nie zostanie zmniejszone, jeśli właściciel lub opiekun przedstawi wystarczające wyjaśnienia dotyczące wyjątkowego rodzaju niedociągnięcia, bądź wykaże, że to niedociągnięcie jest niezależne od jego woli. W takim przypadku, aby zapobiec ponownemu wystąpieniu tego zdarzenia, właściciel lub opiekun musi wykazać, że odnośne osoby, takie jak kierownik wylęgarni lub dostawca pasz, zostały poinformowane o stwierdzonym niedociągnięciu.

3. Właściciel zakładu lub opiekun może wnioskować o ponowne rozpatrzenie nakazu zmniejszenia maksymalnego zagęszczenia hodowli, o którym mowa w pkt 2, pod warunkiem, że:

a) dwa wcześniejsze stada były zgodne z limitami ustalonymi w pkt 3 załącznika IV; i że

b) lekarz weterynarii pracujący w zakładzie wydał korzystną opinię o tym wniosku.

Właściwy organ może podjąć decyzję w sprawie wniosku na podstawie kontroli zakładu, włącznie z przejrzeniem dokumentacji dostarczonej zgodnie z pkt 1 i 2 załącznika II.

ZAŁĄCZNIK IV

MONITOROWANIE I NADZÓR W RZEŹNI

(określone w art. 3 ust. 3, art. 6 ust. 1 i w art. 8 ust. 1)

1. W rzeźni każda wysyłka musi być przedmiotem, pod nadzorem urzędowego lekarza weterynarii, kontroli przeprowadzanej na reprezentatywnej próbie co najmniej 200 kurcząt w celu ujawnienia ewentualnego zapalenia skóry w okolicach opuszki podeszwowej, ustanawiając ocenę punktową zgodnie z pkt 4.

Współczynniki śmiertelności wskazane w dokumentach, które towarzyszą wysyłce, jak też i liczba kurcząt padłych w chwili przybycia powinny zostać zapisane ze wskazaniem zakładu lub jednostki zakładu. Współczynniki śmiertelności uwzględniają ptaki, które zostały poddane ubojowi.

2. Urzędowy lekarz weterynarii ocenia wyniki badania poubojowego w celu identyfikacji innych ewentualnych objawów złych warunków dobrostanu w zakładzie lub w jednostce zakładu przybycia.

3. W przypadku przekroczenia dopuszczalnego poziomu śmiertelności lub poziomu zapalenia skóry w okolicach opuszki podeszwowej wyszczególnionych w tabeli 1 w zakładzie lub w jednostce zakładu przybycia, urzędowy lekarz weterynarii informuje właściciela tego zakładu lub opiekuna, lekarza weterynarii pracującego w zakładzie oraz właściwy organ.

Urzędowy lekarz weterynarii informuje także właściciela zakładu lub opiekuna, lekarza weterynarii pracującego w zakładzie oraz właściwy organ, jeśli ocena dokonana zgodnie z pkt 2 wskazuje na niedociągnięcia w zakładzie, lub jeśli śmiertelność podczas transport przekracza 0,5 %.

Tabela 1:

Aspekt | Punktacja lub wartość procentowa |

Zapalenia skóry w okolicach opuszki podeszwowej | 50 punktów |

Śmiertelność (w zakładzie) | 1 % plus 0,06 % pomnożone przez wiek stada przy uboju w dniach |

4. Punktacja w odniesieniu do zapalenia skóry w okolicach opuszki podeszwowej zostaje ustanowiona zgodnie z niniejszym punktem. Jedna z nóżek każdego ptaka jest kontrolowana i klasyfikowana w jednej z następujących grup:

Grupa 0: brak uszkodzeń opuszki podeszwowej;

Grupa 1: niewielkie uszkodzenia opuszki podeszwowej;

Grupa 2: poważne uszkodzenia opuszki podeszwowej.

Liczba nóżek z grupy 0 nie jest brana pod uwagę w systemie punktacji. Liczba nóżek z grupy 1 mnożona jest przez 0,5, a liczba nóżek z grupy 2 mnożona jest przez 2 i wszystkie wyniki są dodawane. Całość jest następnie dzielona w zależności od wielkości próby i mnożona przez 100.

ZAŁĄCZNIK V

SZKOLENIE

(określone w art. 4 ust. 2)

Szkolenie, o którym mowa w art. 4 ust. 1 lit. b) obejmuje co najmniej prawodawstwo wspólnotowe dotyczące ochrony kurcząt, a w szczególności następujące przedmioty:

a) załączniki I i II;

b) fizjologia zwierząt, zwłaszcza ich potrzeby w zakresie picia i jedzenia, zachowanie zwierząt i pojęcie stresu;

c) praktyczne aspekty obchodzenia się z kurczętami, włącznie z wyłapywaniem i transportem;

d) opieki nad kurczętami w nagłych wypadkach, procedury uśmiercania i uboju w nagłych wypadkach.[pic][pic][pic]

[1] W latach 2001 i 2002 4,59 i 4,485 mld drobiu (brojlerów) zostało wprowadzone do UE-15 (źródło Komisja Europejska, Eurostat).

[2] Dz.U. C […] […], str. .

[3] Dz.U. C […] […], str. .

[4] Dz.U. C […] […], str. .

[5] Dz.U. C […] […], str. .

[6] Dz.U. L 221 z 8.8.1998, str. 23. Dyrektywa zmieniona rozporządzeniem (WE) nr 806/2003 (Dz.U. L 122 z 16.5.2003, str. 1).

[7] Dz.U. L 323 z 17.11.1978, str. 14.

[8] Dz.U. L 143 z 7.6.1991, str. 11. Rozporządzenie ostatnio zmienione rozporządzeniem (WE) nr 814/2004 (Dz.U. L 153 z 30.4.2004, str. 1); wersja poprawiona (Dz.U. L 231 z 30.6.2004, str. 3).

[9] Dz.U. L 165 z 30.4.2004, str. 1; wersja poprawiona (Dz.U. L 191 z 28.5.2004, str. 1).

[10] DzU. L 184 z. 17.7.1999, str. 23

[11] Dz.U. L 139 z 30.4.2004, str. 206; wersja poprawiona (Dz.U. L 226 z 25.6.2004, str. 83)