P6_TA(2005)0075

Rewizja układu o nierozprzestrzenianiu — Broń jądrowa w Korei Północnej i Iranie

Rezolucja Parlamentu Europejskiego w sprawie Konferencji Rewizyjnej 2005 dotyczącej Układu o Nierozprzestrzenianiu — Broń jądrowa w Korei Północnej i Iranie

Parlament Europejski,

- uwzględniając art. 103 ust. 4 Regulaminu,

A. biorąc pod uwagę i ponawiając wcześniejsze rezolucje w sprawie rozbrojenia nuklearnego, a w szczególności rezolucję z 26 lutego 2004r. [1] dotyczącą Komitetu Przygotowawczego dla układu o nierozprzestrzenianiu broni jądrowej w maju 2004 r.,

B. podkreślając, że Europejska Strategia Bezpieczeństwa oraz Strategia UE w sprawie broni masowego rażenia przyjęte przez rozszerzoną UE uwydatniają znaczenie nierozprzestrzeniania broni jądrowej i rozbrojenia,

C. uznając, że wszystkie Państwa Członkowskie UE są stronami układu o nierozprzestrzenianiu, a dwa Państwa Członkowskie UE są państwami posiadającymi broń nuklearną w rozumieniu układu,

D. przypominając stwierdzenie zawarte w sprawozdaniu Grupy Roboczej Wysokiego Szczebla ds. zagrożeń, wyzwań i zmian ustanowionej przez Sekretarza Generalnego ONZ, że "zbliżamy się do punktu, w którym degradacja przepisów dotyczących nierozprzestrzeniania może stać się nieodwracalna i zakończyć się nasileniem proliferacji",

1. potwierdza swoje stanowisko, w którym uznaje, że układ o nierozprzestrzenianiu broni jądrowej ma istotne znaczenie dla zapobiegania rozprzestrzenianiu broni jądrowej i dla rozbrojenia jądrowego;

2. podkreśla, że ostatecznym celem UE i układu o nierozprzestrzenianiu jest całkowita eliminacja broni jądrowej i oczekuje, że zarówno państwa deklarujące posiadanie bądź nieposiadanie broni jądrowej, aktywnie zaangażują się w tę sprawę oraz poczynią dalsze postępy w kierunku redukcji i eliminacji broni jądrowej;

3. wzywa UE i jej Państwa Członkowskie do utworzenia, w duchu "skutecznego multilateralizmu" i solidarności oraz realizowania Strategii UE przeciw rozprzestrzenianiu broni masowego rażenia, wspólnego frontu na Konferencji Rewizyjnej układu o nierozprzestrzenianiu w 2005 r. oraz do wniesienia pozytywnego wkładu w dyskusje; nalega, aby ich oświadczenia przywiązały szczególną wagę do nowych inicjatyw dotyczących rozbrojenia nuklearnego i ożywienia Konferencji ONZ ds. Rozbrojenia;

4. wzywa Radę i Państwa Członkowskie do włączenia następującej treści do ich wspólnego oświadczenia, a mianowicie, że układ o nierozprzestrzenianiu broni jądrowej musi zostać zachowany i, wspierając wspólne stanowisko Unii w sprawie rozpowszechniania i wzmacniania wielostronnych układów w zakresie nierozprzestrzeniania broni masowego rażenia i sposobów dostaw, wzywa do złożenia oświadczenia w sprawie wspólnego stanowiska UE oraz strategii UE na Konferencji Rewizyjnej;

5. wzywa Radę i Państwa Członkowskie do działań w kierunku skutecznego wdrożenia punktu 15.3 zawartej w sekcji zatytułowanej "artykuł VI oraz ustępy 8-12 preambuły" deklaracji końcowej z Konferencji Rewizyjnej NPT 2000 w celu zrealizowania postanowień układu skutecznie zakazując produkcji wszelkiej broni z użyciem materiałów rozszczepialnych;

6. wzywa UE do współpracy z międzynarodowymi partnerami, włącznie z NATO, nad rozwojem i promowaniem zasad uniemożliwiających terrorystom, lub tym, którzy ich ukrywają, dostęp do broni i materiałów masowego rażenia; zwraca się z prośbą do Państw Stron o wypełnienie ich zobowiązań w zakresie Rezolucji 1540 (2004) Rady Bezpieczeństwa ONZ w sprawie organów niepaństwowych i rozprzestrzeniania broni jądrowej;

7. wzywa Radę i Komisję do stworzenia programu mającego na celu zapobieganie rozprzestrzenianiu w świecie materiałów jądrowych, technologii i wiedzy;

8. wzywa wszystkie państwa, a w szczególności państwa posiadające broń jądrową, do niepomagania oraz do niezachęcania państw chcących nabyć broń jądrową lub inne wybuchowe urządzenia jądrowe, w szczególności dotyczy to państw, które nie są stronami układu o nierozprzestrzenianiu;

9. podkreśla swoje silne przekonanie, że rozbrojenie jądrowe przyczyni się w znaczący sposób do bezpieczeństwa międzynarodowego i strategicznej stabilności oraz do zmniejszenia ryzyka kradzieży plutonu lub wysoko wzbogaconego uranu przez terrorystów; nalega, aby UE wsparła nową inicjatywę na szczeblu międzynarodowym w sprawie nowych zagrożeń jądrowych proponowaną przez Sekretarza Generalnego ONZ Kofi Annana i Mohammeda ElBaradei, dyrektora generalnego Międzynarodowej Agencji Energii Atomowej (MAEA), dotyczącej potrzeby zapewnienia rozbrojenia jądrowego przez państwa posiadające jawnie bądź niejawnie broń jądrową;

10. nalega, aby UE usilnie pracowała nad ustaleniem Modelowej Konwencji o Broni Jądrowej, takiej jaka już została złożona w ONZ i która mogłaby stworzyć wiążące ramy prawne dla procesu rozbrojeniowego;

11. wzywa Prezydencję Luksemburską i Radę do dostarczenia dalszych informacji z zaznaczeniem jak zamierzają osiągnąć swój wspólny cel w Strategii UE dotyczącej broni masowego rażenia w celu "promowania roli Rady Bezpieczeństwa ONZ i zwiększenia poziomu kompetencji, aby sprostać wyzwaniu jakim jest rozprzestrzenianie", oraz w szczególności, jak państwa strony układu o nierozprzestrzenianiu mogłyby wykorzystać jednolitą weryfikację i doświadczenie w zakresie inspekcji Komisji inspekcyjno-weryfikacyjnomonitoringowej ONZ, na przykład poprzez ustalenie dyżurów ekspertów;

12. wzywa Radę i Komisję do przedstawienia wniosku, aby przekonać państwa trzecie oraz Państwa Członkowskie UE, które jeszcze tego nie zrobiły, do podpisania i ratyfikowania Protokołów Dodatkowych MAEA;

13. wzywa Radę i Państwa Członkowskie do jasnego zdefiniowania i uściślenia ich zaangażowania w mobilizowanie środków finansowych do wspomagania specyficznych projektów prowadzonych przez wielostronne instytucje, takie jak MAEA;

14. wzywa UE do zaproponowania na Konferencji Rewizyjnej 2005, aby Komisja Rozbrojeniowa ONZ ustanowiła niezwłocznie odpowiedni organ dodatkowy w zakresie rozbrojenia jądrowego;

15. wzywa UE do stworzenia niezbędnych mechanizmów koordynacyjnych (Jednostka Monitorująca Broń Masowego rażenia UE w połączeniu z Centrum Sytuacyjnym UE), aby zagwarantować, że wywiad służy budowaniu solidarności i zaufania między Państwami Członkowskimi w sprawie polityki dotyczącej broni masowego rażenia;

16. podkreśla wagę i konieczność bezzwłocznego i bezwarunkowego podpisania i ratyfikacji, w zgodzie z procesami instytucjonalnymi, traktatu o całkowitym zakazie prób z bronią jądrową, tak aby mógł on jak najwcześniej wejść w życie; wzywa Radę i Komisję, aby nalegały na tę sprawę w rozmowach z tymi państwami partnerskimi, które jeszcze nie ratyfikowały traktatu o całkowitym zakazie prób z bronią jądrową i/ lub traktatu o nierozprzestrzenianiu;

17. ponawia swoje wezwanie wobec USA do zaprzestania prac nad rozwojem bojowej broni jądrowej nowej generacji (niszczyciele bunkrów) i do podpisania i ratyfikowania traktatu o całkowitym zakazie prób z bronią jądrową; wzywa także USA do wyjaśnienia sytuacji dotyczącej ilości i celów strategicznych taktycznego arsenału jądrowego jaki posiadają w bazach europejskich;

18. 18 wzywa Izrael, Indie i Pakistan do podpisania traktatu o nierozprzestrzenianiu;

19. z zadowoleniem przyjmuje apel podpisany przez 25 laureatów Nagrody Nobla, wzywający rządy Stanów Zjednoczonych, Rosji, Chin, Francji Wielkiej Brytanii, Indii, Pakistanu, Izraela i Korei Północnej do wspierania i wdrażania działań prowadzących do obniżenia statusu operacyjnego ich systemów broni jądrowej w celu zmniejszenia ryzyka katastrofy nuklearnej; popiera wniosek Wysokiego Przedstawiciela ds. Wspólnej Polityki Zagranicznej i Bezpieczeństwa (WPZiB) UE o ustanowienie "strefy bez broni jądrowej" na Bliskim Wschodzie i prosi o poczynienie starań w tym kierunku;

20. ponawia swoje poparcie dla międzynarodowej kampanii burmistrzów na rzecz rozbrojenia jądrowego, zainicjowanej przez burmistrzów Hiroszimy i Nagasaki, i zaleca społeczności międzynarodowej uważne rozpatrzenie Kampanii "Project Vision 2020", nalegającego na zaplanowanie programu eliminowania wszelkiej broni jądrowej;

21. z zadowoleniem przyjmuje włączenie klauzuli dotyczących nierozprzestrzeniania broni masowego rażenia do niedawnych porozumień UE z krajami trzecimi oraz do planów działania; zwraca uwagę, że środki muszą zostać wdrożone przez wszystkie kraje partnerskie UE bez wyjątku;

22. podkreśla, że zapobieganie zagrożeniu bezpieczeństwa każdego kraju wymaga zaangażowania społeczności międzynarodowej; podkreśla potrzebę silniejszych regionalnych i multilateralnych struktur bezpieczeństwa na Bliskim Wschodzie, na Półwyspie Indyjskim oraz w Północno-Wschodniej Azji w celu zmniejszenia dążenia w kierunku rozprzestrzeniania jądrowego i zaniechania programów jądrowych;

23. wzywa do wykorzystania wszelkich, politycznych i dyplomatycznych możliwości w celu zapewnienia pokojowego rozwiązania konfliktów związanych z rozprzestrzenianiem broni jądrowej.

Iran

24. zauważa z niepokojem, że Hassan Rowhani, Sekretarz Najwyższej Rady Bezpieczeństwa Narodowego Iranu, 27 lutego 2005 r. ponownie stwierdził, że Teheran nie wyrzeknie się "nadanego mu przez traktat o nierozprzestrzeniani prawa do wzbogacania uranu", i wzywa władze Iranu, by zaprzestały wydawania mylących i wzajemnie sprzecznych oświadczeń;

25. zauważa, że 27 lutego 2005 r. Rosja i Iran podpisały porozumienie o zaopatrywaniu w paliwo jądrowe torując tym samym drogę dla rozpoczęcia działania pierwszego w Iranie reaktora atomowego w Bushehr w przyszłym roku i zobowiązując Teheran do zwrotu całego zużytego paliwa jądrowego do Rosji;

26. wzywa Radę do podjęcia wraz z Rządem Federacji Rosyjskiej inicjatywy mającej na celu uzyskanie gwarancji, że jego niedawne porozumienie z Iranem w sprawie dostaw materiałów jądrowych ma na celu wyłącznie ich wykorzystanie na potrzeby cywilne, oraz zapewnienie wsparcia staraniom dyplomatycznym UE; liczy, że MAEA będzie ściśle kontrolować przekazywanie paliwa pomiędzy Rosją a Iranem;

27. z zadowoleniem przyjmuje złożoną pod koniec stycznia 2005 r. deklarację dyrektora generalnego MAEA Mohammeda El Baradei w sprawie postępów, jakich dokonali inspektorzy bezpieczeństwa nuklearnego Agencji w ciągu ostatnich 15 miesięcy w zrozumieniu charakteru i zakresu irańskiego programu jądrowego;

28. ponawia wyrazy pełnego poparcia dla porozumienia paryskiego z 15 listopada 2004r., w którym Iran zobowiązał się do zawieszenia procesu wzbogacania uranu, oraz dla reprezentowania UE w rozmowach z władzami Iranu przez trzy kraje w celu zapewnienia pokojowego rozwiązania dyplomatycznego kwestii jądrowych dotyczących tego kraju, i wzywa do udzielenia przez rząd Iranu obiektywnych gwarancji pozamilitarnego charakteru jego programu jądrowego;

29. wzywa Iran do potwierdzenia swojego zobowiązania do przestrzegania traktatu o nierozprzestrzenianiu i nadania swojej decyzji o zawieszeniu wzbogacania uranu stałego charakteru, budując w ten sposób trwałe zaufanie co do pokojowej natury planów Iranu i kładąc podwaliny pod partnerską współpracę pomiędzy UE a Iranem; zaznacza, że negocjacje w sprawie zawarcia porozumienia o handlu i współpracy należy postrzegać równolegle do zadowalającego zamknięcia kwestii jądrowej i przyjęcia wiarygodnych metod weryfikacji;

30. wzywa Radę i Komisję do podjęcia negocjacji z władzami Iranu w sprawie transferu technologii i know-how, jak również finansowego wsparcia na rzecz energii odnawialnej;

31. wzywa parlament irański do zamknięcia procesu ratyfikacji przez parlament protokołu dodatkowego do układu o nierozprzestrzenianiu broni jądrowej;

32. wzywa Rząd Stanów Zjednoczonych do udzielenia pełnego poparcia dla dyplomatycznego podejścia przyjętego przez UE w rozwiązywaniu tego problemu, uważa, że kwestia ta ma zasadnicze znaczenie dla odnowienia współpracy transatlantyckiej i z zadowoleniem przyjmuje niedawne oświadczenie Stanów Zjednoczonych na ten temat, jak również wcześniejsze zapewnienia, że nie zostaną podjęte prewencyjne działania wojskowe przeciwko Iranowi.

Korea Północna

33. wyraża głębokie zaniepokojenie faktem, że Korea Północna oświadczyła 10 lutego 2005 r., że posiada broń nuklearną i zawiesiła na czas nieokreślony swój udział w prowadzonych rozmowach sześciostronnych na temat swojego programu jądrowego;

34. odnotowuje oświadczenie Korei Północnej, że jej ostatecznym celem jest Półwysep Koreański wolny od broni jądrowej, i ponagla ją aby wypełniła swoje zobowiązania wynikające z układu o nierozprzestrzenianiu, a do jej rządu i innych zaangażowanych stron o podjęcie konkretnych działań w ramach negocjacji i przyjęcie konstruktywnej postawy;

35. ponagla Koreę Północną, aby ponownie przystąpiła do układu o nierozprzestrzenianiu, ofnęła swoją decyzję o wycofaniu się z rozmów sześciostronnych i umożliwiła ponowne podjęcie negocjacji w celu znalezienia pokojowego rozwiązania kryzysu na Półwyspie Koreańskim;

36. ponagla Koreę Północną i Stany Zjednoczone, aby umożliwiły szybkie rozwiązanie aktualnego kryzysu poprzez propozycję wznowienia dostaw paliw ciężkich w zamian za potwierdzone zamknięcie reaktora w Jongbion, w celu uniknięcia dalszego pogorszenia obecnej sytuacji;

37. ponagla Radę, aby ponownie rozważyła wypłacenia Korei Południowej czterech milionów EUR na pokrycie kosztów zawieszenia działalności Organizacji Rozwoju Energetyki Półwyspu Koreańskiego, uwzględniając fakt, że inicjatywa ta odegrała w niedawnej przeszłości znaczącą rolę, i uznaje, że mogłaby ona być użyteczna w przyszłości na potrzeby dostarczania energii konwencjonalnej;

38. uważa, że UE powinna wesprzeć dalsze wysiłki zmierzające do umożliwienia KRLD rezygnacji z dalszego wykorzystywania energii jądrowej w zamian za gwarancję dostaw energii;

39. wzywa Radę i Komisję do zaproponowania wsparcia finansowego dla dostaw paliw ciężkich w celu zaspokojenia podstawowyh potrzeb Korei Północnej w zakresie energii i zwraca się do Komisji i Rady o podjęcie niezbędnych kroków dotyczących udziału UE w przyszłych rozmowach sześciostronnych, a równocześnie wyraźne zasygnalizowanie, że UE będzie w stosunku do Półwyspu Koreańskiego przestrzegać zasady udostępniania środków finansowych tylko w zamian za ustępstwa;

40. jest świadomy, że sprawą kluczową dla bieżącego kryzysu są, po pierwsze, twierdzenia, że Korea Północna ma w pełni rozwinięty program wzbogacania uranu oraz że dostarczyła uran Libii; zważywszy, jednakże, że żadne z tych twierdzeń nie zostało dowiedzione, zwraca się o przeprowadzenie jawnego przesłuchania w Parlamencie Europejskim w celu ich oceny;

***

41. wzywa Radę i Komisję o przedstawienie Parlamentowi sprawozdania o postępach w sprawie wyników Konferencji Rewizyjnej w sprawie traktatu o nierozprzestrzenianiu w stosownym czasie po jej zakończeniu;

42. postanawia powołać oficjalną delegację na Konferencję Rewizyjną w sprawie traktatu o nierozprzestrzenianiu;

43. zobowiązuje swojego Przewodniczącego do przekazania niniejszej rezolucji aktualnej Prezydencji Rady, Radzie, Komisji, rządom i parlamentom Państw Członkowskich, Sekretarzowi Generalnemu ONZ, rządom i parlamentom Iranu i Korei Północnej, wszystkim stronom Układu o nierozprzestrzenianiu broni jądrowej i MAEA.

[1] Dz.U. C 98 E z 23.4.2004, str.152.

--------------------------------------------------