P6_TA(2005)0050

Sektor hutniczy

Rezolucja Parlamentu Europejskiego w sprawie perspektyw sektora hutniczego

Parlament Europejski,

- uwzględniając Kartę Praw Podstawowych Unii Europejskiej, a w szczególności jej postanowienia dotyczące praw socjalnych, a także art. 136 Traktatu WE, na mocy którego celem Państw Członkowskich jest wspieranie zatrudnienia, poprawa warunków życia i pracy, właściwa opieka społeczna, dialog społeczny, rozwój zasobów ludzkich zapewniający wysoki i trwały poziom zatrudnienia oraz walkę z wykluczeniem społecznym,

- uwzględniając dyrektywę 2002/14/WE z dnia 11 marca 2002 r [1]. dotyczącą informowania i przeprowadzania konsultacji z pracownikami, a także dyrektywę 98/59/WE [2] oraz dyrektywę 94/45/WE [3], obydwie związane ze zbliżeniem ustawodawstw Państw Członkowskich dotyczących instrumentów dialogu pomiędzy partnerami społecznymi,

- uwzględniając poprzednie rezolucje dotyczące sektora hutniczego, restrukturyzacji i fuzji przemysłowych, a w szczególności rezolucji z dnia 12 lutego 2004 r. w sprawie przypadku AST/Thyssen Krupp z Terni [4], która przyjęta została jednogłośnie,

- uwzględniając ciągłe zmniejszanie liczby stanowisk pracy w sektorze hutniczym na poziomie europejskim,

- uwzględniając art. 103 ust. 4 Regulaminu,

A. mając na uwadze, iż budowę Europy zapoczątkowało utworzenie Europejskiej Wspólnoty Węgla i Stali (EWWS),

B. mając na uwadze, iż celem strategii lizbońskiej jest uczynienie z Unii Europejskiej w skali światowej najbardziej konkurencyjnej i dynamicznej gospodarki opartej na wiedzy, zdolnej do zrównoważonego wzrostu gospodarczego, któremu towarzyszy wzrost liczby miejsc pracy, wysokiej jakości zatrudnienia i większej spójności społecznej,

C. zaniepokojony zaniechaniem produkcji związanych z zaawansowanymi technologiami, które w latach ubiegłych postrzegane były jako model wykorzystania wiedzy technologicznej, a przez to uznawane za objęte ochroną,

D. mając na uwadze, iż w interesie UE leży chronienie i zabezpieczanie właściwej działalności przemysłowej obejmującej większą część populacji czynnej zawodowo w rozszerzonej Europie,

E. mając na uwadze, iż solidarność wymaga konkretnych działań zarówno na rzecz obecnych, jak i przyszłych pokoleń poprzez spójność społeczną i gospodarczą wspierającą dziedziny znajdujące się w niekorzystnej sytuacji i grupy społeczne UE w wyrównaniu różnic poprzez wzrost i wzmocnioną konkurencyjność,

F. mając na uwadze niedotrzymanie zobowiązań podjętych wobec rządu włoskiego przez przedsiębiorstwo Thyssen-Krupp w sporze z Terni przewidującego utrzymanie ośrodka hutniczego w zamian za korzyści na poziomie kosztów infrastruktury i energii,

G. mając na uwadze, iż żaden powód natury przemysłowej nie tłumaczy niedotrzymania porozumień z czerwca 2004 r. biorąc zresztą pod uwagę, iż przychód netto przedsiębiorstwa wzrósł o 55% i przekroczył niedawno 844 mln EUR,

H. mając na uwadze, iż w przeciągu niecałego roku od wspomnianego porozumienia przedsiębiorstwo ponownie zapowiedziało zamiar zamknięcia jednostki produkującej blachę magnetyczną, co mogłoby pociągnąć za sobą wygaszenie pieców w przyszłym roku; mając na uwadze, iż żaden powód natury przemysłowej nie uzasadnia niedotrzymania porozumień osiągniętych przez wszystkie strony oraz zwolnienia z zobowiązań Thyssen-Krupp z Terni,

I. mając na uwadze, iż ewentualne zmniejszenie produkcji blachy magnetycznej w Terni mogłoby spowodować poważne straty dla sektora hutniczego będącego strategicznym we Włoszech i mieć poważne skutki dla konkurencyjności gospodarki i zatrudnienia młodej i wykwalifikowanej siły roboczej,

J. mając na uwadze znaczące inwestycje publiczne, w tym z Funduszy Strukturalnych w ramach celu 2 i z Europejskiego Funduszu Socjalnego na rzecz rozwoju gospodarki lokalnej, infrastruktury i szkolenia zawodowego, z których korzystało przedsiębiorstwo AST Thyssen Krupp,

K. biorąc pod uwagę ponowną mobilizację pracowników, których dotyczy omawiana sprawa, ich organizacji związkowych, mieszkańców i przedstawicieli władz lokalnych,

1. zwraca się do Komisji, jak już zostało to uczynione w swojej powyższej rezolucji z dnia 12 lutego 2004 r. o przedstawienie bardziej zdecydowanej strategii w przypadku restrukturyzacji przemysłowej i jej wpływu społecznego;

2. zwraca się do Państw Członkowskich i Komisji o promowanie inicjatyw mających na celu zapobieganie niszczeniu hutnictwa europejskiego i jego skutkom w zakresie utraty kwalifikowanych miejsc pracy, szczególnie w renomowanych ośrodkach, w przypadku których wiele zainwestowano na rzecz innowacji;

3. zwraca się do przedsiębiorstwa Thyssen Krupp, w związku z powyższą interwencją rządu włoskiego i Komisji o przestrzeganie planu inwestycyjnego przedstawionego w czerwcu 2004 roku oraz o zwiększenie potencjału produkcyjnego pozostałych jednostek (stal kuta i stal tytanowa) nie związanych bezpośrednio z produkcją główną stali nierdzewnej;

4. wyraża solidarność z pracownikami, których dotyczy omawiana sprawa, i ich rodzinami, w tym z osobami zatrudnionymi przez firmy będące podwykonawcami i w sektorach związanych z hutnictwem, którzy narażeni są na ryzyko wynikające z restrukturyzacji;

5. uważa, iż wykorzystanie dotacji wspólnotowych, przede wszystkim na rzecz przemysłu, oraz z Europejskiego Funduszu Socjalnego powinny podlegać szczegółowym zasadom dotyczącym innowacji, rozwoju lokalnego i zatrudnienia oraz zobowiązywać przedsiębiorstwa korzystające z dotacji do długoterminowej produkcji na danym terenie; zwraca się szczególnie o poszanowanie i wzmocnienie przepisów regulujących wykorzystanie Funduszy Strukturalnych;

6. zwraca się do Komisji i do rządów krajowych o wypracowanie ustawodawstwa w dziedzinie odpowiedzialności socjalnej przedsiębiorstw, które przyczyniałoby się do zrównoważonego rozwoju;

7. uważa, iż Europa powinna sprzyjać innowacjom poprzez stwarzanie warunków sprzyjających jej interesom przemysłowym, w szczególności na rzecz sektorów związanych z zaawansowanymi i najnowszymi technologiami, wspierając właściwe płaszczyzny restrukturyzacji przemysłowej; podkreśla, iż inwestycje w badania naukowe i rozwój mogą zostać wykorzystane do tworzenia nowych materiałów, projektów i procesów mogących nadać nowy kształt tradycyjnym sektorom przemysłowym;

8. zwraca się do Komisji o przedstawienie komunikatu w sprawie obecnego stanu sektora hutniczego oraz z utworzenie grupy wysokiego szczebla;

9. zwraca się do Komisji o przedstawienie — po wygaśnięciu okresu obowiązywania Traktatu EWWS — strategii dla przyszłości sektora hutniczego w celu promowania jego wydajności w Europie;

10. zwraca się do Państw Członkowskich o promowanie i wzmacnianie dialogu społecznego w poszanowaniu ustawodawstwa krajowego i europejskiego w dziedzinie informowania i przeprowadzania konsultacji z pracownikami oraz o przyjęcie odpowiednich kroków mających na celu ochronę przedstawicieli związkowych;

11. zwraca się do Komisji o działanie na forum WTO i OECD na rzecz przyjęcia decyzji zapewniającej ochronę europejskiego hutnictwa na rynku międzynarodowym;

12. zobowiązuje swojego Przewodniczącego do przekazania niniejszej rezolucji Radzie, Komisji, rządom i parlamentom Państw Członkowskich, WTO, Organizacji Współpracy Gospodarczej i Rozwoju oraz partnerom społecznym.

[1] Dz.U. L 80 z 23.3.2002, str. 29.

[2] Dyrektywa 98/59/WE z dnia 20 lipca 1998 r. w sprawie zbliżania ustawodawstw Państw Członkowskich odnoszących się do zwolnień grupowych (Dz.U. L 225 z 12.8.1998, str. 16).

[3] Dyrektywa 94/45/WE Rady z dnia 22 września 1994 r. w sprawie zbliżenia ustawodawstw Państw Członkowskich w zakresie zwolnień grupowych oraz w sprawie europejskich rad zakładowych (Dz.U. L 254 z 30.9.1994, str. 64). Dyrektywa zmieniona dyrektywą 97/74/WE (Dz.U. L 10 z 16.1.1998, str. 22).

[4] Dz.U. C 97 E z 22.4.2004, str. 637.

--------------------------------------------------