Wniosek dotyczący ROZPORZĄDZENIA RADY zmieniającego rozporządzenie Rady (WE) nr 964/2003 nakładające ostateczne cła antydumpingowe na przywóz niektórych łączników rur lub przewodów rurowych pochodzących m.in. z Tajlandii

(przedstawiona przez Komisję)

UZASADNIENIE

Rozporządzeniem (WE) nr 584/96, ostatnio potwierdzonym rozporządzeniem (WE) nr 964/2003, Rada nałożyła ostateczne cło antydumpingowe na przywóz niektórych łączników rur lub przewodów rurowych pochodzących m.in. z Tajlandii. Zastosowany środek wprowadza stawkę celną ad valorem dla przywozów z wyjątkiem tych pochodzących od dwóch tajlandzkich producentów-eksporterów, których zobowiązania zostały przyjęte decyzją Komisji nr 96/252/WE, zmienioną decyzją Komisji nr 2000/453/WE.

W kwietniu 2001 r. Komisja rozpoczęła rewizję tymczasową z urzędu, zgodnie z art. 11 ust. 3 rozporządzenia Rady (WE) nr 384/96 (zwanego dalej ,rozporządzeniem podstawowym") w celu ustalenia adekwatności formy środków stosowanych w odniesieniu do dwóch eksporterów, których zobowiązania zostały przyjęte. Ustalono, iż właściwa jest zmiana formy środków na stawkę celną ad valorem.

Następnie, w styczniu 2003 r. Komisja rozpoczęła częściową rewizję tymczasową, ograniczoną do kwestii związanych z dumpingiem, zgodnie z art. 11 ust. 3 rozporządzenia podstawowego, na skutek wniosku złożonego przez jednego z tajlandzkich producentów-eksporterów, Awaji Sangyo (Thailand) Co., Ltd. Dochodzenie to wykazało, iż dumping stosowany jest na mniejszą skalę, niż w okresie objętym pierwotnym dochodzeniem. Ponadto znaleziono dowody świadczące o tym, iż nie jest prawdopodobne, by w przewidywalnej przyszłości ponownie wystąpiły praktyki dumpingowe na wcześniejszym poziomie. Uznano zatem, iż zmiana okoliczności ma trwały charakter. W związku z powyższym, za właściwą uznaje się zmianę środków w odniesieniu do wymienionej firmy.

Poproszone o wydanie opinii Państwa Członkowskie opowiedziały się za wprowadzeniem zmian do stosowanego środka.

W związku z powyższym Komisja proponuje, aby Rada przyjęła załączony wniosek dotyczący rozporządzenia zmieniającego ostateczne cło antydumpingowe nałożone rozporządzeniem (WE) nr 964/2003 na przywóz niektórych łączników rur lub przewodów rurowych pochodzących m.in. z Tajlandii.

Wniosek dotyczący ROZPORZĄDZENIA RADY zmieniającego rozporządzenie Rady (WE) nr 964/2003 nakładające ostateczne cła antydumpingowe na przywóz niektórych łączników rur lub przewodów rurowych pochodzących m.in. z Tajlandii

RADA UNII EUROPEJSKIEJ,

uwzględniając Traktat ustanawiający Wspólnotę Europejską,

uwzględniając rozporządzenie Rady (WE) nr 384/96 [1] w sprawie ochrony przed dumpingowym przywozem z krajów niebędących członkami Wspólnoty Europejskiej (zwane dalej ,rozporządzeniem podstawowym"), a w szczególności jego art. 11 ust. 3,

[1] Dz.U. L 56 z 6.3.1996, str. 1. Rozporządzenie ostatnio zmienione rozporządzeniem (WE) nr 461/2004 (Dz.U. L 77 z 13.3.2004, str. 12).

uwzględniając wniosek przedłożony przez Komisję po konsultacji z Komitetem Doradczym,

a także mając na uwadze, co następuje:

A. POSTĘPOWANIE

1. Wcześniejsze dochodzenia oraz istniejące środki

(1) Środek stosowany obecnie do przywozu niektórych łączników rur lub przewodów rurowych z żelaza lub stali pochodzących z Tajlandii to ostateczne cło antydumpingowe nałożone pierwotnie rozporządzeniem Rady (WE) nr 584/96 [2], zmienionym rozporządzeniem Rady (WE) nr 1592/2000 [3] oraz potwierdzonym, w następstwie dochodzenia przeprowadzonego w ramach przeglądu dotyczącego wygaśnięcia środków, rozporządzeniem Rady (WE) nr 964/2003 [4].

[2] Dz.U. L 84 z 3.4.1996, str.1.

[3] Dz.U. L 182 z 21.7.2000, str.1.

[4] Dz.U. L 139 z 6.6.2003, str.1.

(2) Środek mający zastosowanie do wymienionych przywozów wprowadza stawkę celną ad valorem dla przywozów z wyjątkiem tych pochodzących od dwóch tajlandzkich producentów-eksporterów, których zobowiązania zostały przyjęte decyzją Komisji nr 96/252/WE [5], zmienioną decyzją Komisji nr 2000/453/WE [6].

[5] Dz.U. L 84 z 3.4.1996, str. 46.

[6] Dz.U. L 182 z 21.7.2000, str. 25.

(3) W kwietniu 2001 r. Komisja rozpoczęła jednocześnie dochodzenie w ramach przeglądu dotyczącego wygaśnięcia środków [7], na mocy art. 11 ust. 2 rozporządzenia podstawowego oraz rewizję tymczasową, na mocy art. 11 ust. 3 rozporządzenia podstawowego. Rewizja na mocy art. 11 ust. 2 rozporządzenia podstawowego, została zakończona przyjęciem rozporządzenia (WE) nr 964/2003, które utrzymuje obowiązujące środki. Jednak zgodnie z art. 11 ust. 3 rozporządzenia podstawowego rewizja tymczasowa pozostała otwarta po zakończeniu przeglądu dotyczącego wygaśnięcia środków.

[7] Dz.U. C 103 z 3.4.2001, str. 5.

2. Powody dokonania rewizji

(4) W kwietniu 2001 r. Komisja rozpoczęła z własnej inicjatywy rewizję tymczasową z urzędu, na mocy art. 11 ust. 3 rozporządzenia podstawowego, w celu ustalenia adekwatności formy środków stosowanych w odniesieniu do przywozów pochodzących z Tajlandii. Należy zaznaczyć, iż stwierdzono przypadki nieprzestrzegania zobowiązań w ramach monitorowania zobowiązań przyjętych od dwóch tajlandzkich eksporterów, mianowicie Awaji Sangyo (Thailand) Co., Ltd. oraz TTU Industrial Corp. Ltd. (zwanych dalej ,zainteresowanymi eksporterami"), co miało wpływ na zaradczy efekt środków. Po konsultacji z Komitetem Doradczym, Komisja rozpoczęła dochodzenie ograniczone do formy stosowanych środków. Rozpoczęcie rewizji zostało ogłoszone jednocześnie z rozpoczęciem przeglądu dotyczącego wygaśnięcia środków, który utrzymał obowiązujące środki.

(5) Komisja oficjalnie powiadomiła wnioskujących producentów wspólnotowych, producentów-eksporterów z Tajlandii, importerów/handlowców, użytkowników przemysłowych jak również zainteresowane zrzeszenia użytkowników oraz przedstawicieli rządu tajlandzkiego o rozpoczęciu rewizji. Strony, których ta sprawa dotyczy bezpośrednio, otrzymały również możliwość przedstawienia swoich opinii na piśmie i zwrócenia się z prośbą o możliwość złożenia ustnego wyjaśnienia.

(6) Po ogłoszeniu wyników dochodzenia zgodnie z art. 11 ust. 2 rozporządzenia podstawowego, w kwietniu 2002 r. jeden z tajlandzkich producentów-eksporterów, Awaji Sangyo (Thailand) Co. Ltd., (zwany dalej ,wnioskodawcą) złożył wniosek o tymczasową rewizję stosowanych względem niego środków antydumpingowych, ograniczoną do kwestii związanych z dumpingiem, zgodnie z art. 11 ust. 3 rozporządzenia podstawowego. Wnioskodawca twierdził, iż mająca trwały charakter zmiana okoliczności spowodowała znaczne obniżenie wartości normalnej, która z kolei ograniczyła bądź wyeliminowała zjawisko dumpingu, w związku z czym nie jest już niezbędne dalsze stosowanie środków na obecnym poziomie w celu skompensowania dumpingu.

(7) Ustaliwszy, po konsultacji z Komitetem doradczym, iż istnieją wystarczające przesłanki do rozpoczęcia rewizji tymczasowej, Komisja opublikowała obwieszczenie o rozpoczęciu rewizji [8], po czym wszczęła dochodzenie.

[8] Dz.U. C 17 z 24.1.2003, str. 2.

(8) Komisja oficjalnie powiadomiła przedstawicieli kraju wywozu i wnioskodawcę o rozpoczęciu rewizji tymczasowej, ograniczonej do kwestii związanych z dumpingiem, jak również umożliwiła wszystkim stronom, których ta sprawa dotyczy bezpośrednio, przedstawienie swoich opinii na piśmie oraz zwrócenia się z prośbą o możliwość złożenia ustnego wyjaśnienia. Komisja wysłała również kwestionariusz do wnioskodawcy.

(9) Komisja zgromadziła i zweryfikowała wszelkie informacje uznane za niezbędne dla celów określenia dumpingu, oraz przeprowadziła wizytę weryfikacyjną na terenie firmy wnioskodawcy.

(10) Dochodzenie ograniczone do kwestii dumpingu obejmowało okres od 1 stycznia 2001 r. do 31 grudnia 2002 r. (,okres objęty dochodzeniem").

B. OMAWIANY PRODUKT I PRODUKT PODOBNY

Omawiany produkt

(11) Omawiany produkt objęty rewizjami tymczasowymi to ten sam produkt, który był przedmiotem poprzednich dochodzeń, mianowicie niektóre łączniki rur lub przewody rurowe (inne niż kształtki ciągnione, kołnierzowe i kształtki gwintowane) z żelaza lub stali (nie zawierającej stali nierdzewnej) o największej średnicy zewnętrznej nie przekraczającej 609,6 mm, z rodzaju wykorzystywanego do spawania doczołowo lub innych celów (zwane dalej ,omawianym produktem" lub ,łącznikami rur i przewodami rurowymi"), pochodzące z Tajlandii. Omawiany produkt jest obecnie oznaczony kodami CN ex 7307 93 11 (kod TARIC 7307 93 11 99), ex 7307 93 19 (kod TARIC 7307 93 19 99), ex 7307 99 30 (kod TARIC 7307 99 30 98) oraz ex 7307 99 90 (kod TARIC 7307 99 90 98).

Produkt podobny

(12) Podobnie jak w przypadku poprzednich dochodzeń, omawiane dochodzenie wykazało, iż łączniki rur lub przewody rurowe z żelaza lub stali, produkowane w Tajlandii oraz sprzedawane na rynku krajowym i/lub eksportowane do Wspólnoty, posiadają te same podstawowe właściwości fizyczne i chemiczne co łączniki rur lub przewody rurowe sprzedawane we Wspólnocie przez producentów wspólnotowych; w związku z tym uznaje się je za produkty podobne w rozumieniu art. 1 ust. 4 rozporządzenia podstawowego.

C. STOSOWANIE DUMPINGU PRZEZ WNIOSKODAWCĘ

1.1 Wartość normalna

(13) W celu określenia wartości normalnej, ustalono najpierw w odniesieniu do każdego producenta-eksportera, czy wielkość sprzedaży ogółem produktu podobnego na rynku krajowym jest reprezentatywna w porównaniu z ogólną wielkością sprzedaży eksportowej do Wspólnoty. Zgodnie z art. 2 ust. 2 rozporządzenia podstawowego, uznano iż wielkość ta jest reprezentatywna, ponieważ wielkość sprzedaży krajowej wnioskodawcy wynosi co najmniej 5% ogólnej wielkości jego sprzedaży eksportowej do Wspólnoty.

(14) Następnie ustalono czy wielkość sprzedaży wnioskodawcy na rynku krajowym jest wystarczająco reprezentatywna dla każdego z wywożonych do Wspólnoty typów produktu. Uznawano, iż ma to miejsce, jeżeli całkowita wielkość sprzedaży krajowej produktu danego typu w okresie objętym dochodzeniem stanowiła 5% lub więcej ogólnej wielkości sprzedaży produktu tego samego typu, eksportowanej do Wspólnoty. Na tej podstawie ustalono, iż wielkość sprzedaży wszystkich wywożonych do Wspólnoty typów produktu, z wyjątkiem jednego, jest reprezentatywna.

(15) Analiza mająca na celu ustalenie, czy sprzedaż krajową dla danego typu produktu można uznać za dokonaną w zwykłym obrocie handlowym, została przeprowadzona za pomocą ustalenia proporcji sprzedaży z zyskiem tego typu produktu niezależnym odbiorcom. W przypadkach, gdy wielkość sprzedaży danego typu produktu, sprzedawanej po cenie sprzedaży netto równej lub wyższej od obliczonych jednostkowych kosztów produkcji, przekraczała 80% wielkości sprzedaży ogółem dla tego typu, a średnia cena ważona tego typu była równa lub wyższa od jednostkowych kosztów produkcji, wartość normalna ustalana była w oparciu o rzeczywistą cenę krajową, określoną jako średnia ważona cen sprzedaży krajowej ogółem tego typu zrealizowanej podczas okresu dochodzenia, bez względu na to, czy była to sprzedaż z zyskiem, czy nie. W przypadkach, gdy wielkość sprzedaży z zyskiem danego typu produktu stanowiła od 10% do 80% ogólnej wielkości sprzedaży, wartość normalna ustalana była w oparciu o rzeczywistą cenę krajową, określoną jako średnia ważona cena sprzedaży krajowej z zyskiem tego konkretnego typu.

(16) W przypadkach, gdy wielkość sprzedaży z zyskiem któregokolwiek typu łączników lub przewodów stanowiła poniżej 10% wielkości sprzedaży ogółem tego typu na rynku krajowym, uznawano, że ten konkretny typ sprzedawany jest w ilościach niewystarczających, aby cena na rynku krajowym mogła stanowić odpowiednią bazę dla ustalenia wartości normalnej.

(17) Wszędzie tam, gdzie ceny krajowe określonego typu produktu sprzedawanego przez wnioskodawcę nie mogły stanowić podstawy do ustalenia wartości normalnej, konieczne było zastosowanie innej metody. W takich przypadkach, ze względu na brak innych producentów-eksporterów oraz jakiejkolwiek innej zadowalającej metody, używana była wartość normalna konstruowana.

(18) We wszystkich przypadkach, w których użyto wartości normalnej konstruowanej, zgodnie z art. 2 ust. 3 rozporządzenia podstawowego, konstruowanie wartości normalnej następowało poprzez dodanie do kosztów wytworzenia eksportowanych typów, gdzie to konieczne - skorygowanych, rozsądnej kwoty na wydatki związane ze sprzedażą, wydatki ogólne i administracyjne (,wydatki SG&A") oraz odpowiedniej marży zysku. W tym celu Komisja zbadała czy dane o poniesionych wydatkach SG&A oraz zyskach osiągniętych przez zainteresowanego producenta-eksportera na rynku krajowym mogą być uważane za wiarygodne. Bieżący poziom wydatków SG&A uznano za wiarygodny, wziąwszy pod uwagę fakt, iż wielkość sprzedaży zainteresowanej firmy na rynku krajowym może być uznana za reprezentatywną. Krajową marżę zysku obliczono w oparciu o sprzedaż krajową dokonaną w zwykłym obrocie handlowym.

1.2 Cena eksportowa

(19) Ponieważ całość sprzedaży eksportowej omawianego produktu była bezpośrednio odbierana przez niezależnego odbiorcę we Wspólnocie, ceny eksportowe zostały ustalone na podstawie cen zapłaconych lub należnych za dany produkt przy jego sprzedaży eksportowej do Wspólnoty, zgodnie z art. 2 ust. 8 rozporządzenia podstawowego.

1.3 Porównanie

(20) Dla celów zapewnienia sprawiedliwego porównania dla każdego typu produktu, opartego o ceny fabryczne i ten sam poziom obrotu handlowego, przewidziano należyte dostosowania dla różnic, które, jak sugerowano i dowiedziono, wpływają na ceny i porównywalność cen pomiędzy ceną eksportową a wartością normalną. Dostosowań takich dokonano w odniesieniu do opłat przywozowych, bonifikat, transportu, ubezpieczenia, kosztów przeładunku i pakowania oraz kredytów i marż, zgodnie z art. 2 ust. 10 rozporządzenia podstawowego.

1.4 Margines dumpingu

(21) W celu obliczenia marginesu dumpingu Komisja porównała średnią ważoną wartość normalną ze średnią ważoną ceną stosowaną przy wywozie do Wspólnoty.

(22) Porównanie to wykazało - jak opisano powyżej - iż wnioskodawca stosuje praktyki dumpingowe. Ustalony margines dumpingu, wyrażony jako odsetek całkowitej wartości CIF na granicy Wspólnoty przed ocleniem, wyniósł 7,4%.

1.5. Trwały charakter zmiany okoliczności oraz prawdopodobieństwo ponownego stosowania dumpingu

(23) Zgodnie ze zwykłą procedurą, Komisja zbadała czy zmianę okoliczności można uznać jako mającą trwały charakter.

(24) Stwierdzono, iż nie istnieją powody, dla których ceny sprzedaży na rynek krajowy lub wartość normalna mogłyby ulec znacznym zmianom w przewidywalnej przyszłości.

(25) Komisja zbadała jaki wpływ na kształtowanie się cen eksportowych mogłoby mieć zastosowanie niższej stawki celnej. Uznano, iż zobowiązanie przyjęte w ramach pierwotnego postępowania miało ograniczający wpływ na sprzedaż produktów wnioskodawcy na rynku wspólnotowym. Zgodnie z wnioskami przedstawionymi w akapicie 35, stwierdzono, iż tego rodzaju zobowiązanie przestało być właściwym środkiem. W związku z powyższym zbadano czy objęcie sprzedaży eksportowej niższą stawką celną mogłoby przyczynić się do znaczącego wzrostu przywozu do Wspólnoty omawianego produktu pochodzącego od wnioskodawcy.

(26) Dochodzenie wykazało, że moce produkcyjne wnioskodawcy znacznie wzrosły od czasu pierwotnego okresu objętego dochodzeniem oraz - choć w mniejszym stopniu - w ciągu ostatnich trzech lat, a stopień ich wykorzystania wyniósł blisko 100%.

(27) Jednak dochodzenie wykazało również, że większa część produkcji wnioskodawcy wywożona jest na dobrze ugruntowane rynki innych krajów trzecich. W rzeczywistości, w okresie objętym dochodzeniem wnioskodawca wyeksportował ponad 90% swojej produkcji omawianego produktu, z czego zdecydowaną większość do innych krajów trzecich. Poziom wywozów do innych krajów trzecich zwiększył się trzykrotnie od czasu pierwotnego okresu objętego dochodzeniem i w dalszym ciągu rósł podczas ostatnich trzech lat. Ustalono również, że ceny stosowane przy wywozie do innych krajów trzecich były o około 25% wyższe od tych stosowanych przy wywozie do Wspólnoty.

(28) Ponieważ wnioskodawca nie dysponuje znacznymi wolnymi możliwościami produkcyjnymi, które, w przypadku obniżenia środków antydumpingowych, mogłyby zostać wykorzystane do zwiększenia wywozów do Wspólnoty, powyższe ustalenia, łącznie z tymi, które dotyczą wywozów do krajów trzecich a w szczególności cen eksportowych stosowanych w tych krajach, postrzegane są jako dowody na to, iż nie jest prawdopodobne, by w przewidywalnej przyszłości ponownie był stosowany dumping w skali, jaką odnotowano w ramach poprzedniego dochodzenia.

(29) Uznaje się zatem, iż zmiana okoliczności, w szczególności znaczne obniżenie wartości normalnej, mają trwały charakter. Biorąc pod uwagę zmniejszoną skalę dumpingu, za właściwą uznaje się zmianę stosowanych wobec wnioskodawcy środków.

1.6. Wnioski

(30) Zgodnie z art. 9 ust. 4 rozporządzenia podstawowego, kwota cła antydumpingowego nie powinna przekraczać ustalonego marginesu dumpingu, ale powinna być niższa od tego marginesu, jeżeli mniejsze cło jest wystarczające, by usunąć szkodę dla przemysłu wspólnotowego. Ponieważ stawka celna stosowana dla wnioskodawcy została obliczona w oparciu o margines dumpingu, stawka ta powinna zostać dostosowana do niższego marginesu dumpingu, jaki ustalono w trakcie dochodzenia, mianowicie 7,4%.

(31) W związku z powyższym cło antydumpingowe nałożone pierwotnie rozporządzeniem Rady (WE) nr 584/96 oraz potwierdzone rozporządzeniem Rady (WE) nr 964/2003 powinno być zmienione w odniesieniu do wnioskodawcy.

(32) Zainteresowane strony zostały poinformowane o zasadniczych faktach i okolicznościach, na podstawie których zamierzano zalecić zmianę cła antydumpingowego nałożonego rozporządzeniem Rady (WE) nr 964/2003 w odniesieniu do wnioskodawcy.

D. REWIZJA TYMCZASOWA OGRANICZONA DO FORMY ŚRODKÓW

(33) Zobowiązania pierwotnie przyjęte od dwóch zainteresowanych eksporterów były zobowiązaniami o charakterze ilościowym, w ramach których firmy te zobowiązały się ograniczyć swoje całkowite wywozy do Wspólnoty do pewnego pułapu.

(34) Zgodnie z art. 8 ust. 1 rozporządzenia podstawowego, celem postępowania jest usunięcie szkodliwych efektów przywozów dumpingowych; cel ten może zostać osiągnięty jeżeli eksporter zaprzestanie wywozu po cenach dumpingowych lub podwyższy stosowane ceny. Dochodzenia wykazały, iż rodzaj zobowiązań pierwotnie przyjętych w 1996 r. dla omawianego produktu ograniczył jedynie ilość przywozów do Wspólnoty a nie przyczynił się do podniesienia cen do poziomu niewyrządzającego szkody i tym samym przywrócenia uczciwej wymiany handlowej na wspólnotowym rynku. Z tego względu nie uważa się, by zobowiązania w ich obecnej formie stanowiły właściwe i skuteczne środki pozwalające na usunięcie szkodliwych efektów dumpingu. Ponadto, Komisja nie jest w stanie skutecznie kontrolować, czy ilości wywożonego produktu, o którym mowa, faktycznie ograniczają się do pułapów określonych w zobowiązaniach.

(35) Uznano zatem, iż obowiązujące zobowiązania przestały być właściwe.

(36) Zainteresowane strony zostały poinformowane o wszystkich zasadniczych faktach i okolicznościach, na podstawie których wyciągnięto powyższy wniosek.

E. PROPONOWANE ŚRODKI

(37) Środek antydumpingowy mający zastosowanie do przywozu niektórych przewodów rurowych lub łączników rur z żelaza lub stali, pochodzących m.in. z Tajlandii. potwierdzony rozporządzeniem (WE) nr 964/2003 powinien zostać zmieniony w odniesieniu do: i) wnioskodawcy, ze względu na niższy margines dumpingu ustalony w trakcie dochodzenia oraz ii) zainteresowanych eksporterów, ze względu na wyniki tymczasowej rewizji, ograniczonej do formy środków.

PRZYJMUJE NINIEJSZE ROZPORZĄDZENIE:

Artykuł 1

1. Ustęp 2 art. 1 rozporządzenia Rady (WE) nr 964/2003 zastępuje się następującym tekstem:

,2. Stawkę ostatecznego cła antydumpingowego stosowaną do ceny netto franco na granicy Wspólnoty, przed ocleniem, ustala się następująco dla towarów pochodzących z następujących krajów:"

>TABELPOSITION>

2. Niniejszym uchyla się ust. 3 art. 1 oraz art. 2 rozporządzenia Rady (WE) nr 964/2003.

Artykuł 2

Niniejsze rozporządzenie wchodzi w życie w dniu po jego opublikowaniu w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej.

Niniejsze rozporządzenie wiąże w całości i jest bezpośrednio stosowane we wszystkich Państwach Członkowskich.

Sporządzono w Brukseli, dnia [...] r.

W imieniu Rady

Przewodniczący