Bruksela, dnia 07.01.2005

COM(2004) 860 końcowy

SPRAWOZDANIE KOMISJI

z prac komitetów w roku 2003 [SEC(2004)1722]

1. UWAGI OGÓLNE DOTYCZĄCE SYSTEMU KOMITOLOGII

Niniejsze sprawozdanie obejmuje działania komitetów komitologii w roku 2003. Jego struktura podobna jest do podstawowej struktury sprawozdania za rok 2002 i zawiera wprowadzenie w sekcji 1, horyzontalny przegląd działalności komitetów w sekcji 2 oraz Załącznik ze szczegółowymi danymi dotyczącymi poszczególnych komitetów komitologii, zorganizowanymi zgodnie z różnymi działami Komisji[1]. Sprawozdanie to utrzymuje większą przejrzystość danych w Załączniku poprzez wyszczególnienie komitetów, dodając opis ich działalności.

1.1. Natura prawna i rola komitetów komitologii

Celem komitetów komitologii jest wspieranie Komisji w wykonywaniu jej uprawnień wykonawczych przyznanych przez ustawodawcę tj. Radę i Parlament Europejski. Komitety komitologii posiadają trzy istotne cechy wspólne.

Po pierwsze , są one tworzone przez władzę ustawodawczą (Radę i Parlament Europejski) zgodnie z procedurami „prawnymi” obowiązującymi w momencie przyjęcia aktu podstawowego, na mocy którego są one powoływane, a mianowicie procedurami współpracy lub doradczą oraz, od czasu Traktatu z Maastricht, procedurą współdecydowania. Stąd podstawa prawna komitetów komitologii jest zapisana w tak zwanym „akcie podstawowym”.

Po drugie , ich struktura oraz metody działania są w pewnych aspektach znormalizowane. Przedstawiciel Komisji przewodniczy każdemu komitetowi, składającemu się z przedstawicieli Państw Członkowskich, będących jako jedyni „członkami” komitetów. Komitety podejmują działania w ramach procedur określonych w akcie podstawowym, zgodnie z decyzją Rady w sprawie komitologii.

Artykuł 9 decyzji Rady 1999/468/WE[2] uchyla wcześniejszą decyzję w sprawie komitologii 87/373/EWG z dnia 13 lipca 1987 r. (decyzja w sprawie komitologii z 1987 r.)[3]. Procedury z 1987 r. pozostały tymczasowo w mocy do momentu dokonania poprawek w aktach podstawowych, zgodnie z procedurami komitologii na mocy decyzji 1999/468/WE. Zostało to osiągnięte bądź na mocy poszczególnych aktów wprowadzających poprawki, bądź poprzez „rozporządzenia dostosowujące” (patrz: sekcja 1.2).

Po trzecie, komitety wydają opinie na temat projektów środków wykonawczych przedłożonych im przez Komisję zgodnie z aktem podstawowym oraz interweniują w ramach procedury doradczej, procedury zarządzania lub procedury regulacyjnej przewidzianej dla danej sytuacji.

Na mocy art. 2 decyzji Rady 1999/468/WE, procedura zarządzania powinna być zastrzeżona dla środków zarządzania, jak te odnoszące się do stosowania wspólnej polityki rolnej i polityki rybołówstwa lub do wdrożenia programów angażujących znaczne zasoby budżetowe (art. 2 lit. a)). Procedura regulacyjna przeznaczona jest dla środków o ogólnym zasięgu mających na celu stosowanie zasadniczych przepisów aktu podstawowego, w tym środków dotyczących ochrony zdrowia lub bezpieczeństwa ludzi, zwierząt lub roślin oraz uaktualniania „technicznych” składowych aktu podstawowego (art. 2 lit. b)). Procedurę doradczą stosuje się wszędzie tam, gdzie jest ona uznana za najwłaściwszą.

1.2. Postępy we wprowadzaniu decyzji 1999/468/WE

W deklaracji nr 2 w sprawie wdrożenia decyzji Rady 1999/468/WE[4] Rada i Komisja zgodziły się na przyjęcie, tak szybko jak to możliwe oraz zgodnie ze stosownymi procedurami prawnymi, przepisów dotyczących komitetów wspierających Komisję w wykonywaniu jej uprawnień wykonawczych na mocy decyzji 87/373/EWG, tak aby dostosować je do przepisów art. 3–6 decyzji 1999/468/WE.

Od momentu wejścia w życie decyzji 1999/468/WE procedury komitologii dotyczące wielu aktów podstawowych zostały zaktualizowane w oparciu o indywidualne przypadki. W celu zakończenia aktualizacji, pod koniec roku 2001 Komisja przedstawiła pakiet czterech wniosków (tak zwane „ rozporządzenia dostosowujące” )[5] obejmujących sobą ponad 300 aktów podstawowych określających procedury wykonawcze. Rada i Parlament przyjęły „rozporządzenia dostosowujące” w roku 2003[6] zgodnie z odpowiednimi procedurami prawnymi (procedura zgody, procedura współdecydowania oraz procedura konsultacji z większością kwalifikowaną i jednomyślnością). Warto zauważyć, że akty dostosowujące nie naruszają istotnych przepisów aktów prawnych, ani nie naruszają procedur ochronnych lub tożsamości komitetów określonych w aktach podstawowych.

Artykuł 7 decyzji 1999/468/WE oraz oświadczenia Rady i Komisji odnoszące się do tego przepisu (zwłaszcza oświadczenia nr 4 i 5), ustanawiają nowy istotny element, jakim jest poprawa przejrzystości prac komitetów komitologii.

Pod tym względem opublikowanie obecnego sprawozdania rocznego z prac komitetów , o czym mówi art. 7 ust. 4, stanowi samo w sobie znaczny wkład w przybliżenie działalności Komisji w kwestii wykonywania jej uprawnień wykonawczych.

Co więcej, zgodnie z art. 7 ust. 4, Komisja opublikowała wykaz wszystkich komitetów , które pomagają jej w wykonywaniu uprawnień wykonawczych[7]. Stale aktualizowany wykaz istniejących komitetów jest do wglądu w rejestrze (patrz poniżej) oraz w sprawozdaniach rocznych.

W dniu 31 stycznia 2001 r., zgodnie z art. 7 ust. 1, Komisja przyjęła standardowy regulamin wewnętrzny [8] , na podstawie którego istniejące lub nowoutworzone komitety opracowywały własne regulaminy wewnętrzne. Komisja zamierza przyjąć zaktualizowaną wersję standardowego regulaminu wewnętrznego, głównie w celu dostosowania go do nowych zasad dotyczących dostępu do dokumentów (patrz poniżej). Do końca 2003 r. 94 z wszystkich 263 komitetów przyjęły regulaminy wewnętrzne w oparciu o obowiązujący tekst standardowy.

Wreszcie, art. 7 ust. 5 decyzji 1999/468/WE stanowi, że Komisja ma opublikować rejestr zawierający odniesienia do wszystkich dokumentów przesłanych do Parlamentu Europejskiego zgodnie z procedurą komitologii . Rejestr ten jest stosowany od grudnia 2003 r.[9] Zgodnie ze swoim oświadczeniem (nr 5) w sprawie decyzji Rady 1999/468/WE Komisja dodała repozytorium do rejestru, jako dodatkowy środek zapewnienia przejrzystości, umożliwiając publiczny bezpośredni dostęp do wielu dokumentów przekazanych Parlamentowi zgodnie z rozporządzeniem (WE) nr 1049/2001 Parlamentu Europejskiego i Rady w sprawie publicznego dostępu do dokumentów Parlamentu Europejskiego, Rady i Komisji[10], które weszło w życie dnia 3 grudnia 2001 r. Repozytorium zawiera porządki dzienne, skrócone sprawozdania z posiedzeń i prac komitetów oraz wyniki głosowań; projekty środków wykonawczych nie są tam tymczasowo opublikowane.

1.3. Prawo kontroli przysługujące Parlamentowi Europejskiemu

Komisja ma obowiązek informowania Parlament Europejski na temat prac komitetów oraz przekazywania mu wszelkich projektów środków wykonawczych, zgodnie z aktem podstawowym przyjętym na mocy art. 251 Traktatu (współdecydowanie), by umożliwić Parlamentowi Europejskiemu wykonywanie przysługującego mu prawa kontroli przyznanego mu w art. 8 decyzji 1999/468/WE.

W lutym 2000 r. Parlament Europejski i Komisja zawarły Porozumienie w sprawie procedur wdrażania decyzji Rady 1999/468/WE mające głównie na celu uregulowanie procedur wykonania obowiązków spoczywających na Komisji[11].

Porozumienie przewiduje przekazywanie dokumentów w formie elektronicznej, co było stopniowo wprowadzane w roku 2001. Dokumenty pochodzące z różnych działów Komisji są najpierw przekazywane do Sekretariatu Generalnego Komisji, który bezzwłocznie wysyła je centralnym służbom Parlamentu Europejskiego. Obecnie praktycznie wszystkie dokumenty przekazywane są w formie elektronicznej.

Za wyjątkiem nagłych przypadków porozumienie zakłada okres jednego miesiąca od otrzymania „ostatecznej wersji” projektu środka wykonawczego[12] w ramach aktu prawnego, przyjętego w drodze procedury współdecydowania, celem zezwolenia Parlamentowi Europejskiemu, tam gdzie to stosowne, na przyjęcie rezolucji (na sesji plenarnej) na mocy art. 8 decyzji Rady 1999/468/WE, jeżeli uznaje on, że projekt środka wykonawczego przekracza uprawnienia wykonawcze ustanowione w akcie podstawowym[13].

Porozumienie dwustronne z lutego 2000 r. zostało wdrożone późniejszym porozumieniem administracyjnym zawartym pomiędzy Sekretariatami Generalnymi Parlamentu Europejskiego a Komisją w dniu 14 grudnia 2001 r. To porozumienie administracyjne ma na celu zapewnienie harmonizacji podejścia ze strony działów Komisji, tak by wszystkie obowiązki Komisji wynikające z porozumienia dwustronnego z lutego 2000 r. były właściwie wypełniane. W szczególności określa ono minimalne standardy dotyczące rodzaju dokumentów i ich struktury. Warto zauważyć, że w roku 2003 również nie odnotowano przypadków przyjęcia przez Parlament Europejski rezolucji w oparciu o art. 8 decyzji Rady 1999/468/WE.

1.4. Odesłania do Rady

W roku 2003 nie odnotowano żadnego przypadku odesłania do Rady. Zgodnie z decyzją Rady 1999/468/WE projekty aktów prawnych muszą zostać odesłane do Rady, jeżeli Komisji nie uda się uzyskać niezbędnej większości w ramach procedury regulacyjnej lub ma do czynienia z nieprzychylną większością kwalifikowaną w ramach procedury zarządzania. Brak odesłań (a w poprzednich latach niewiele – mniej niż 1 % w porównaniu z całkowitą liczbą przyjętych przez Komisję aktów prawnych w ramach procedury zarządzania i regulacyjnej) dowodzi, że praca komitetów w ramach obecnego systemu prowadzi do znacznego porozumienia, a wnioski przedstawicieli Komisji są zwykle przyjmowane przez komitety.

1.5. Dalszy rozwój wydarzeń

W grudniu 2002 r. Komisja Europejska przedłożyła wniosek dotyczący zrewidowanej procedury regulacyjnej[14] w odniesieniu do środków mających na celu znaczne wykonanie podstawowych aspektów lub dostosowanie niektórych innych aspektów aktów podstawowych przyjętych w ramach procedury współdecydowania (art. 251 Traktatu). Nowa proponowana procedura zapewnia Parlamentowi Europejskiemu i Radzie ten sam zakres uprawnień w kwestii nadzoru nad wykonywaniem przez Komisję jej uprawnień wykonawczych. W dniu 2 września 2003 r. Parlament Europejski udzielił szerokiego poparcia wnioskowi Komisji[15], zgłaszając niewielką liczbę poprawek o charakterze technicznym. W dniu 22 kwietnia 2004 r. Komisja wydała zmieniony wniosek[16] uwzględniający większość poprawek Parlamentu oraz wyjaśniający nową procedurę. Zmieniony wniosek jest obecnie analizowany przez Radę.

Konwent w sprawie przyszłości Europy zaproponował Konferencji Międzyrządowej (IGC) w projekcie Traktatu Konstytucyjnego reorganizację kompetencji wykonawczych przyznanych Komisji[17]. Projekt Konwentu wprowadza instrument, jakim są „delegowane” rozporządzenia, które mogą zostać przyjęte przez Komisję, w celu uzupełnienia lub zmiany pewnych „mało istotnych” elementów prawodawstwa europejskiego, pod nadzorem Parlamentu i Rady, które to instytucje mogą uchylić samo upoważnienie lub zakwestionować szczególny projekt rozporządzenia; te delegowane rozporządzenia powinno się odróżniać od aktów czysto wykonawczych, które Komisja będzie uchwalać głównie pod pewnym nadzorem Państw Członkowskich. Tekst pozostał niezmieniony w wersji ostatecznej przyjętej przez Konferencję Międzyrządową na posiedzeniu Rady Europejskiej w dniach 17/18 czerwca 2004 r.[18].

Rozszerzenie Unii Europejskiej miało miejsce dnia 1 maja 2004 r. Uwzględniając Konkluzje Szczytu z Kopenhagi z grudnia 2002 r., 25 lutego 2003 r. Komisja przyjęła środki[19] przyznające status aktywnego obserwatora dziesięciu państwom przystępującym, który zaczął obowiązywać od dnia następującego po podpisaniu Traktatu o Przystąpieniu w dniu 16 kwietnia 2003 r.[20]. W ramach tych uzgodnień przedstawiciele krajów przystępujących zostali zaproszeni do udziału w większości komitetów komitologii; mieli oni możliwość wyrażania opinii na temat poruszanych na posiedzeniach kwestii, ale bez prawa głosowania nad projektami środków wykonawczych. Dla pozostałych trzech krajów kandydujących (Bułgarii, Rumunii i Turcji) udział był w dalszym ciągu zorganizowany w oparciu o „Komunikat Komisji do Rady w sprawie udziału krajów kandydujących w programach, agencjach i komitetach wspólnotowych”[21]. W trakcie roku sprawozdawczego dziesięć krajów przystępujących było reprezentowanych w około 186 z wszystkich 256 komitetów.

2. HORYZONTALNY PRZEGLĄD DZIAŁALNOŚCI

2.1. Liczba komitetów i rodzaje procedur

Ważne jest, aby odróżniać komitety komitologii, z jednej strony, i inne jednostki, w szczególności „grupy ekspertów” tworzone przez samą Komisję, z drugiej strony. Te drugie zajmują się przygotowywaniem i realizacją polityk, podczas gdy komitety komitologii są zaangażowane w kwestie wykonania aktów prawnych. Obecne sprawozdanie koncentruje się wyłącznie na komitetach komitologii. Liczba komitetów komitologii została ustalona w podziale na sektory działalności ( Tabela I) na dzień 31 grudnia 2003 r. Liczby dotyczące poprzedniego roku (stan na 31 grudnia 2002 r.) podane są dla celów porównawczych.

TABELA I – CAłKOWITA LICZBA KOMITETÓW

Obszar polityki | 2002 | 2003 |

Przedsiębiorstwa (ENTR) | 31 | 33 |

Zatrudnienie i sprawy społeczne (EMPL) | 8 | 8 |

Rolnictwo (AGRI) | 29 | 30 |

Transport/Energia/Sieci transeuropejskie (TREN) | 39 | 45 |

Środowisko (ENV) | 35 | 35 |

Badania (RTD) | 8 | 2 |

Społeczeństwo informacyjne (INFSO) | 13 | 13 |

Rybołówstwo (FISH) | 3 | 3 |

Rynek wewnętrzny (MARKT) | 11 | 12 |

Polityka regionalna (REGIO) | 2 | 2 |

Podatki i unia celna (TAXUD) | 9 | 9 |

Edukacja i kultura (EAC) | 6 | 7 |

Zdrowie i ochrona konsumentów (SANCO) | 22 | 13* |

Sprawiedliwość i sprawy wewnętrzne (JAI) | 7 | 7 |

Stosunki zewnętrzne (RELEX) | 2 | 3 |

Handel (TRADE) | 12 | 13 |

Rozszerzenie (ELARG) | 2 | 2 |

EuropeAid (AIDCO) | 8 | 8 |

Pomoc humanitarna (ECHO) | 1 | 1 |

Statystyki (ESTAT) | 6 | 7 |

Budżet (BUDG) | 1 | 2 |

Urząd ds. Zwalczania Nadużyć Finansowych (OLAF) | 1 | 1 |

OGÓŁEM | 256 | 256 |

Dane wskazują na względne znaczenie komitologii w działalności odnoszącej się do poszczególnych obszarów polityki. Transport/Energia (45), Środowisko (35), Przedsiębiorstwa (33) i Rolnictwo (30) posiadają najwięcej komitetów. Tylko te obszary polityk liczą 143 z 256 komitetów, co stanowi ponad połowę wszystkich komitetów. Komisja nadal podejmuje wysiłki zmierzające do ograniczenia wzrostu liczby komitetów, stąd w roku 2003 pozostała ona na niezmienionym poziomie w porównaniu z rokiem 2002. Pomimo że ustawodawca w niektórych obszarach polityki charakteryzujących się wzrostem działalności (zwłaszcza w obszarze Transportu i Energii) ustanowił nowe komitety, w innych sektorach ich liczba uległa zmniejszeniu na skutek zmian ram prawnych (patrz na przykład: Zdrowie i Ochrona Konsumenta oraz Badania).

Komitety komitologii można sklasyfikować, uwzględniając rodzaj procedury , w ramach której działają (procedura doradcza, procedura zarządzania, procedura regulacyjna i procedura ochronna – patrz: Tabela II ). W odniesieniu do części roku 2003 nadal obowiązywały procedury komitologii z roku 1987, do momentu wejścia w życie „rozporządzeń dostosowujących” (patrz: sekcja 1.2 powyżej). Różne warianty dotyczące procedur komitologii z roku 1987 (IIa i IIb, IIIa i IIIb) są uwzględnione razem z odpowiadającymi im nowymi rodzajami procedur określonych w oświadczeniu nr 2 w sprawie wykonania decyzji Rady 1999/468/WE[22].

Jako że niektóre komitety stosują wiele procedur (od procedury doradczej po procedurę regulacyjną, i dodatkowo procedurę ochronną) zostały one wyszczególnione z grupy komitetów działających zgodnie z jedną tylko procedurą.

TABELA II – Liczba komitetów w podziale na procedury (2003)

Rodzaj procedury | Komitety działające w ramach kilku procedur |

Doradcza* | Zarządzania* | Regulacyjna* | Ochronna |

ENTR | 9 | 4 | 18 | - | 2 |

EMPL | 1 | - | 3 | - | 4 |

AGRI | - | 23 | 4 | - | 3 |

TREN | 7 | 12 | 21 | 1 | 4 |

ENV | 3 | 6 | 26 | - | - |

RTD | - | 1 | - | - | 1 |

INFSO | 1 | 3 | 3 | - | 6 |

FISH | 1 | - | - | 2 |

MARKT | 2 | 4 | 6 | - | - |

REGIO | - | 1 | - | - | 1 |

TAXUD | 1 | 4 | 4 | - | - |

EAC | 1 | - | - | - | 6 |

SANCO | 1 | - | 7 | - | 5 |

JAI | 1 | - | 1 | - | 5 |

RELEX | 1 | 1 | - | - | 1 |

TRADE | 2 | 3 | 2 | - | 6 |

ELARG | - | 1 | - | 1 | - |

AIDCO (w tym DEV) | - | 6 | 2 | - | - |

ECHO | - | - | - | - | 1 |

ESTAT | - | 4 | 1 | - | 2 |

BUDG | 1 | - | 1 | - | - |

OLAF | - | - | 1 | - | - |

OGÓŁEM | 31 | 74 | 100 | 2 | 49 |

( Zawierająca odpowiednio procedury I, II i III zgodnie z decyzją Rady 87/373/EWG.

Dane wskazują, że blisko połowa komitetów (100 z 256) pracuje wyłącznie w ramach procedury regulacyjnej, a następna znacznie mniejsza grupa komitetów – wyłącznie w ramach procedury zarządzania (74). Podział na obszary polityki pokazuje, że wykorzystanie tych trzech rodzajów procedur jest różne dla różnych obszarów, jednakże w niektórych dziedzinach można zauważyć wyraźną dominację jednej z procedur: Transport/Energia i Środowisko pracują z dużą liczbą komitetów działających w ramach procedury regulacyjnej, podczas gdy Rolnictwo pracuje z dużą liczbą komitetów działających w ramach procedury zarządzania.

2.2. Liczba posiedzeń

Liczba komitetów nie jest jedynym wskaźnikiem aktywności na poziomie komitologii. Liczba posiedzeń odbytych w roku 2003 odzwierciedla w sposób ogólny intensywność prac w poszczególnych obszarach i komitetach ( Tabela III) .

TABELA III – Liczba posiedzeń

2002 | 2003 | 2002 | 2003 |

ENTR | 44 | 59 | EAC | 19 | 23 |

EMPL | 17 | 17 | SANCO | 109 | 101 |

AGRI | 352 | 322 | JAI | 28 | 21 |

TREN | 23 | 44 | RELEX | 1 | 5 |

ENV | 49 | 54 | TRADE | 37 | 32 |

RTD | 46 | 50 | ELARG | 7 | 8 |

INFSO | 36 | 31 | AIDCO | 40 | 35 |

FISH | 25 | 25 | ECHO | 10 | 10 |

MARKT | 25 | 38 | ESTAT | 15 | 17 |

REGIO | 12 | 12 | BUDG | 5 | 6 |

TAXUD | 106 | 113 | OLAF | 1 | 1 |

Podobnie jak w roku 2002, liderem jest Rolnictwo (z 322 posiedzeniami), jako że zarządzanie różnymi rynkami rolnymi wymaga częstych spotkań. Kolejne to Podatki i Unia Celna (z 113 posiedzeniami) oraz Zdrowie i Ochrona Konsumenta (z 101 posiedzeniami) – odpowiedzialne m.in. za bezpieczeństwo żywności, oraz grupa innych sektorów, jak Przedsiębiorstwa, Środowisko i Badania, w których liczba posiedzeń waha się pomiędzy 50 a 70.

2.3. Liczba opinii i aktów prawnych

Podobnie jak poprzednie sprawozdanie, to obecne dostarcza ogólne dane dotyczące formalnych opinii wydanych przez komitety[23] oraz związanych z nimi aktów prawnych (tj. środków wykonawczych = akty prawne, decyzje administracyjne) przyjętych przez Komisję. Te dane opisują konkretnie „wydajność” komitetów ( Tabela IV) . Całkowita liczba opinii wydanych przez komitety w roku 2003 wyniosła 2 981 (w porównaniu do 3 610 w 2002); liczba przyjętych przez Komisję aktów prawnych wyniosła 2 768 (w porównaniu do 3 077 w 2002). Obydwa wskaźniki pokazują, że „wydajność” w roku sprawozdawczym była ilościowo nieco niższa, w porównaniu z rokiem poprzednim.

TABELA IV – Liczba opinii i aktów prawnych (2003)

Opinie | Akty prawne | Opinie | Akty prawne |

ENTR | 395 | 352 | EAC | 97 | 47 |

EMPL | 16 | 0 | SANCO | 392 | 392 |

AGRI | 1 413 | 1 413 | JAI | 13 | 7 |

TREN | 30 | 24 | RELEX | 4 | 4 |

ENV | 39 | 31 | TRADE | 66 | 55 |

RTD | 74 | 60 | ELARG | 83 | 90 |

INFSO | 34 | 21 | AIDCO | 164 | 153 |

FISH | 19 | 9 | ECHO | 42 | 42 |

MARKT | 10 | 8 | ESTAT | 26 | 18 |

REGIO | 29 | 7 | BUDG | 1 | 1 |

TAXUD | 34 | 34 | OLAF | 0 | 0 |

Duża liczba przyjętych aktów prawnych w niektórych obszarach polityki – Rolnictwo (1 413), Zdrowie i Ochrona Konsumenta (392) i Przedsiębiorstwa (352) – odzwierciedla po raz kolejny ilość pracy nałożonej na Komisję w tych dziedzinach poprzez procedury komitologii[24].

[1]Załącznik jest przedstawiony jako dokument roboczy służb Komisji.

[2] Dz.U. L 184 z 17.7.1999, str. 23.

[3] Dz.U. L 197 z 18.7.1987, str. 33.

[4] Dz.U. C 203 z 17.7.1999, str. 1.

[5] COM(2001) 789 wersja ostateczna, przyjęty dnia 27 grudnia 2001 r.

[6] Rozporządzenia Rady (WE) nr 806/2003 (Dz.U. L 122 z 16.5.2003, str. 1) oraz nr 807/2003 (Dz.U. L 122 z 16.5.2003, str. 36) z dnia 14 kwietnia 2003 r. dostosowujące do decyzji 1999/468/WE przepisy odnoszące się do komitetów wspomagających Komisję w wykonywaniu jej uprawnień wykonawczych ustanowionych w instrumentach Rady przyjętych zgodnie z procedurą konsultacji (większość kwalifikowana/jednomyślność), rozporządzenie Rady (WE) nr 1105/2003 (Dz.U. L 158 z 27.6.2003, str. 3) z dnia 26 maja 2003 r. zmieniające rozporządzenie (WE) nr 1260/1999 ustanawiające przepisy ogólne w sprawie funduszy strukturalnych (procedura zgody) oraz rozporządzenie (WE) nr 1882/2003 Parlamentu Europejskiego i Rady (Dz.U. L 284 z 31.10.2003, str. 1) z dnia 29 września 2003 r. dostosowujące do decyzji Rady 1999/468/WE przepisy odnoszące się do komitetów, które wspomagają Komisję w wykonywaniu jej uprawnień wykonawczych ustanowionych w instrumentach podlegających procedurze określonej w art. 251 Traktatu WE (współdecydowanie).

[7] Dz.U. C 225 z 8.8.2000, str. 2.

[8] Dz.U. C 38 z 6.2.2001, str. 3. W związku z licznymi poprawkami, które mają być przyjęte przez Komisję oraz ze sprawdzaniem poprawności językowej, standardowy regulamin wewnętrzny zostanie jeszcze raz opublikowany w Dzienniku Urzędowym.

[9] Patrz adres internetowy:

http://europa.eu.int/comm/secretariat_general/regcomito/registre.cfm?CL=en. Rejestr zawiera dokumenty, począwszy od początku 2003 r.

[10] Dz.U. L 145 z 31.5.2001, str. 43.

[11] Dz.U. L 256 z 10.10.2000, str. 19. Porozumienie zastępuje pewne wcześniejsze porozumienia: porozumienie Plumb/Delors z 1988 r., porozumienie Samland/Williamson z 1996 r. oraz „modus vivendi” z 1994 r.

[12] Projekty są przesyłane po raz pierwszy przed posiedzeniem komitetu oraz – jeżeli zostaną one znacznie zmienione w trakcie posiedzenia – po raz kolejny po nim.

[13] Ten akt podstawowy musi zostać przyjęty w ramach procedury współdecydowania (art. 251 Traktatu) pomiędzy Radą a Parlamentem Europejskim.

[14] Wniosek dotyczący decyzji Rady zmieniającej decyzję 1999/468/WE ustanawiającej warunki wykonywania uprawnień wykonawczych przyznanych Komisji (COM (2002) 719 wersja ostateczna, przyjęty dnia 11 grudnia 2002 r.).

[15] Rezolucja przyjęta dnia 2 września 2003 r. (P5-TA(2003)0352), w oparciu o sprawozdanie R. CORBETTA.

[16] COM (2004) 324 wersja ostateczna z dnia 22 kwietnia 2004 r.

[17] Projekt Traktatu ustanawiającego Konstytucję dla Europy, przedłożony na posiedzeniu Rady Europejskiej w Salonikach w dniu 20 czerwca 2003 r., art. I-35 oraz I-36.

[18] Patrz: tymczasowa skonsolidowana wersja projektu Traktatu ustanawiającego Konstytucję dla Europy, dokument CIG 86/04 z dnia 25 czerwca 2004 r.

[19] Dokument Komisji C(2003)341/3.

[20] W KIERUNKU ROZSZERZONEJ UNII, Dokument strategiczny i Sprawozdanie Komisji Europejskiej na temat postępów poczynionych przez każdy kraj kandydujący na rzecz przystąpienia (9 października 2002 r.), COM(2002) 700 wersja ostateczna, patrz: pkt 3.3 (str. 25).

[21] COM(1999) 710 wersja ostateczna, przyjęty dnia 20 grudnia 1999 r.

* W przeciwieństwie do roku poprzedniego Stały Komitet ds. Łańcucha Pokarmowego i Zdrowia Zwierząt z jego dziewięcioma sekcjami i podsekcjami jest uznawany za jeden tylko komitet, w związku z wejściem w życie rozporządzenia nr 178/2002 (Dz.U. L 31 z 1.2.2002, str. 1).

[22] Dz.U. C 203 z 17.7.1999, str. 1. Oznacza to: wariant I wraz z procedurą doradczą, warianty IIa i IIb z procedurą zarządzania oraz warianty IIIa i IIIb z procedurą regulacyjną.

[23] W tym opinie pozytywne, negatywne, jak i brak opinii, wydawane w następstwie głosowania w przypadku procedury regulacyjnej i zarządzania.

[24] Należy jednakże zauważyć, że sama liczba przyjętych aktów prawnych nie wskazuje jako taka na polityczne, gospodarcze lub finansowe znaczenie podejmowanych decyzji.