15.12.2015   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 417/10

1.

Rezolucji Rady w sprawie odnowionych ram europejskiej współpracy na rzecz młodzieży (2010–2018) (1), w której jako jeden z obszarów działań wskazano „zaangażowanie” oraz określono cel tych działań, czyli zachęcanie młodych ludzi do udziału w demokracji pośredniej, w inicjatywach społeczeństwa obywatelskiego na wszystkich szczeblach oraz w ogólnie pojętym życiu społecznym, jak również zdefiniowano inicjatywę ogólną: „stymulowanie i wspieranie aktywności i udziału młodych ludzi i organizacji młodzieżowych w formułowaniu polityk, ich wdrażaniu i działaniach następczych” w drodze stałego, usystematyzowanego dialogu z młodzieżą i organizacjami młodzieżowymi.

2.

Rezolucji Rady i przedstawicieli rządów państw członkowskich zebranych w Radzie z dnia 20 maja 2014 r. w sprawie planu prac Unii Europejskiej na rzecz młodzieży na lata 2014–2015 (2).

3.

Wspólnych zaleceniach dotyczących czwartego cyklu roboczego w zakresie usystematyzowanego dialogu, określonych na Konferencji UE na temat Młodzieży zorganizowanej przez prezydencję luksemburską w dniach 21–24 września 2015 r. (3)

4.

Demokracja, pluralizm i aktywność obywatelska to podstawowe wartości Unii Europejskiej. Obejmują one wolność wypowiedzi i tolerancję (4) i służą integracji wszystkich obywateli UE. Demokracja nie jest dana raz na zawsze – trzeba ją stale chronić i wspierać.

5.

Młodzi ludzie w Europie zasadniczo popierają system demokracji i jego organy przedstawicielskie i w nie wierzą, lecz są krytyczni wobec sposobu funkcjonowania tego systemu i rezultatów, które przynosi (5).

6.

Często coraz trudniej im identyfikować się z tradycyjnymi formami politycznego zaangażowania, na przykład z partiami politycznymi i związkami zawodowymi, ale biorą oni udział w alternatywnych formach dopuszczających większą możliwość indywidualnych wyborów – takich jak kampanie, petycje, manifestacje i spontaniczne akcje na rzecz konkretnej sprawy i widocznej zmiany w życiu młodzieży (6).

7.

Technologie informacyjno-komunikacyjne, w szczególności media społecznościowe i korzystanie z nich w trybie mobilnym, dają nowe możliwości angażowania się w procesy związane z polityką i nowe możliwości uzyskiwania informacji o nich, przyspieszają rozpowszechnianie informacji, a także rozwój alternatywnych form zaangażowania.

8.

Usystematyzowany dialog jest jednym z instrumentów przewidzianych w ramach europejskiej współpracy na rzecz młodzieży, który umożliwia angażowanie młodych ludzi w kształtowanie polityk UE. Rezultat czwartego 18-miesięcznego cyklu roboczego w zakresie ogólnego priorytetu tematycznego „wzmocnienie pozycji młodzieży – dostęp do praw oraz waga politycznego zaangażowania młodych ludzi” (7) opiera się na rezultatach osiągniętych w toku konsultacji z młodymi ludźmi przeprowadzonych przed rozpoczęciem prezydencji włoskiej, łotewskiej i luksemburskiej i podczas ich trwania, a także w trakcie konferencji UE na temat młodzieży zorganizowanych w Rzymie w październiku 2014 r., w Rydze w marcu 2015 r. i w Luksemburgu we wrześniu 2015 r. (8)

9.

Rezultaty dialogu przeprowadzonego wśród młodych ludzi i przedstawicieli polityki stanowią istotny wkład w niniejszą rezolucję, gdyż uwzględniają punkt widzenia młodych ludzi, osób pracujących z młodzieżą i innych ekspertów do spraw młodzieży i ułatwiają kształtowanie skutecznych unijnych polityk opartych na dowodach.

10.

Podporą Unii Europejskiej są młodzi ludzie oddani zasadom demokracji i wartościom europejskim.

11.

Polityka europejska, jak i polityka w ogóle powinny być wyczulone na potrzeby i aspiracje młodych ludzi. Dlatego kwestie polityczne muszą być przejrzyste i należy o nich informować wszystkich obywateli, w tym młodzież. Ludzie młodzi muszą rozumieć omawiane kwestie; wzbudzi to ich zainteresowanie i ułatwi zaangażowanie polityczne. Decydenci z różnych obszarów i szczebli polityki powinni zapewniać młodzieży możliwości angażowania się w istotne procesy decyzyjne i powinny to być możliwości dające faktyczny wpływ.

12.

Pojęcie zaangażowania politycznego obejmuje przede wszystkim kwestię reprezentacji młodych ludzi w strukturach demokracji pośredniej, tj. udział w wyborach w charakterze wyborcy, kandydowanie w wyborach oraz działalność w partiach politycznych. Zaangażowanie polityczne może także przybierać postać członkostwa w organizacjach (młodzieżowych) popierających interesy młodych ludzi, polegać na udziale w debatach politycznych prowadzonych bezpośrednio lub online oraz na innych działaniach pozwalających kształtować opinie lub służących ekspresji kulturalnej. Zaangażowanie polityczne jest również możliwe w ramach inicjatyw z zakresu edukacji obywatelskiej i praw człowieka oraz w ramach działań służących poprawie sytuacji społecznej.

13.

Uczestnicząc w procesach związanych z polityką, młodzi ludzie są w stanie lepiej zrozumieć procesy kształtowania opinii oraz różnorodne interesy. W wymiarze osobistym rozwijają umiejętności społeczne, odpowiedzialność, pewność siebie, zmysł inicjatywy, podejście krytyczne, a także umiejętności komunikacyjne i negocjacyjne, zdolność do kompromisu, empatię i poszanowanie opinii innych osób.

14.

Cechy procesów skutecznego i faktycznego zaangażowania politycznego młodzieży są następujące:

15.

Polityka młodzieżowa, praca z młodzieżą i organizacje młodzieżowe odgrywają istotną rolę w tym względzie, propagując aktywność obywatelską i możliwości zaangażowania politycznego oraz zapobiegając marginalizacji i radykalizacji postaw prowadzącej do aktów przemocy; dzieje się tak zwłaszcza na terenach lokalnych, gdzie do młodych ludzi kierowana jest oferta otwartej i środowiskowej pracy z młodzieżą.

16.

Dobrostan psychofizyczny i zaspokojenie podstawowych potrzeb, w tym w kwestiach takich jak kształcenie i szkolenie, zdrowie, zatrudnienie, zabezpieczenie finansowe i integracja społeczna, są niezbędne, by możliwe było głębokie i skuteczne zaangażowanie młodych ludzi.

17.

Ustanowiły, wdrożyły lub rozwinęły krajowe, regionalne lub lokalne strategie, programy, struktury lub inne odnośne mechanizmy służące zwiększeniu zaangażowania politycznego wszystkich młodych ludzi, zwłaszcza tych o mniejszych szansach. Mechanizmy te powinny opierać się na wiedzy i faktach oraz na współpracy międzysektorowej i powinny obejmować wszystkie stosowne zainteresowane strony. W procesie opracowywania skutecznych strategii zaangażowania grupy docelowe powinny być włączane w etap planowania, wdrażania, monitorowania i oceny. W strategiach tych mogą zostać ujęte wymienione poniżej priorytety.

18.

Stymulowały i promowały międzysektorową współpracę i międzysektorowe partnerstwa między organizatorami edukacji formalnej, organizacjami młodzieżowymi i organizatorami pracy z młodzieżą, aby rozwijać zintegrowane podejścia w ramach programów edukacji obywatelskiej, angażując jednocześnie młodych ludzi, nauczycieli, osoby pracujące z młodzieżą, rodziców i inne odpowiednie podmioty.

19.

Umacniały w ramach edukacji formalnej i uczenia się pozaformalnego trwałe struktury sprzyjające zaangażowaniu, aby promować rozwijanie umiejętności i kompetencji społecznych związanych z wartościami demokratycznymi i prawami człowieka, takimi jak wolność wypowiedzi i poszanowanie różnorodności, poprzez codzienne praktykowanie zasad demokracji.

20.

Propagowały ustanowienie i rozwój organizacji lub struktur na szczeblu krajowym, regionalnym i lokalnym, które reprezentowałyby interesy osób uczących się wobec instytucji edukacji formalnej.

21.

Propagowały opracowywanie programów dotyczących umiejętności korzystania z mediów, które to programy rozwijałyby zdolność do krytycznej analizy informacji we współczesnym społeczeństwie opartym na wiedzy, a także programów dotyczących umiejętności korzystania z technologii informacyjno-komunikacyjnych, które to programy służyłyby rozwijaniu umiejętności technologicznych umożliwiających użytkownikom docieranie do przydatnych informacji online, zarządzanie nimi, ich ocenę oraz tworzenie.

22.

Umożliwiały i ułatwiały rozwój procesów zaangażowania, np. rad młodzieży, w ścisłej współpracy z lokalnymi i regionalnymi organami publicznymi, aby zapewnić młodym ludziom możliwość wyrażania opinii w ramach procesów decyzyjnych na szczeblu lokalnym i regionalnym.

23.

Tworzyły i zapewniały decydentom informacje i możliwości szkolenia w zakresie odpowiednich i dostosowanych do potrzeb młodzieży metod i narzędzi komunikowania i angażowania się z myślą o ułatwieniu otwarcia się na młodzież i wyczuleniu na jej potrzeby.

24.

Rozważyły, czy nie należałoby obniżyć do 16 lat wieku uprawniającego do głosowania w wyborach do lokalnych i regionalnych organów publicznych, z poszanowaniem warunków krajowych i krajowych ram prawnych.

25.

Uznawały rolę młodych ludzi, pracy z młodzieżą i organizacji młodzieżowych oraz udzielały im wsparcia w rozwijaniu różnorodnych form zaangażowania politycznego, takich jak petycje, manifestacje, kampanie, a także różnorodnych form wykorzystywania kultury, sztuki i sportu, ze względu na to, że instrumenty te pozwalają w różnorodny sposób wyrażać opinie i w różnorodny sposób angażować się politycznie, zwłaszcza w przypadku młodych ludzi o mniejszych szansach.

26.

Opracowały cyfrowe narzędzia politycznego zaangażowania młodych ludzi w połączeniu z elementami o charakterze bezpośrednim oraz opracowały stosowne szkolenia dla nauczycieli, osób pracujących z młodzieżą, osób prowadzących szkolenia oraz opiniotwórców, pracujących z różnorodnymi grupami docelowymi w ramach edukacji formalnej i uczenia się pozaformalnego, po to by docierać do młodzieży na wszystkich szczeblach; uznawały i wykorzystywały istniejące kanały informowania młodzieży oraz uznawały i angażowały podmioty dostarczające młodzieży informacji na szczeblu europejskim, krajowym, regionalnym i lokalnym.

27.

Angażowały sektor młodzieży w realizację strategii jednolitego rynku cyfrowego dla Europy, podejmując takie tematy, jak umiejętności cyfrowe i znajomość technologii cyfrowej, bezpieczniejsze korzystanie z internetu oraz zwalczanie nielegalnych treści, takich jak treści rasistowskie, ksenofobiczne i nawołujące do przemocy.

28.

W stosownych przypadkach wspierały procesy i narzędzia informacyjno-komunikacyjne umożliwiające zrozumienie i przyswojenie przez młodzież polityk publicznych, kładąc nacisk na aspekty mające znaczenie dla młodych ludzi i skutecznie wykorzystując różnorodne narzędzia medialne i technologie informacyjno-komunikacyjne.

29.

Zbadały i poszerzyły możliwości dialogu na szczeblu lokalnym, regionalnym i krajowym między młodzieżą a decydentami z wszystkich obszarów polityki mających wpływ na młodych ludzi.

30.

Zachęcały młodzież do udziału w wyborach i do angażowania się w formalne struktury demokracji pośredniej, takie jak partie polityczne, po to by partie te były bardziej zainteresowane opracowywaniem propozycji politycznych odpowiadających na potrzeby młodych ludzi.

31.

Wspierały kampanie i wydarzenia informacyjne kierowane do młodzieży przy okazji wyborów lokalnych, regionalnych, krajowych i europejskich poprzez wykorzystanie interaktywnych narzędzi internetowych i transmisyjnych, jak również konkretne programy popularyzatorskie skierowane do osób głosujących po raz pierwszy i młodych ludzi o mniejszych szansach.

32.

Wypracowały kulturę podejmowania decyzji na wszystkich szczeblach rządzenia, która wspiera kierowane przez młodzież oddolne procesy zaangażowania i reaguje na nieformalne inicjatywy młodzieżowe.

33.

Dążyły do tego i dbały o to, by unijne programy na rzecz młodzieży, takie jak Erasmus+, wspierały:

34.

Wspierały i dalej rozwijały dostosowane do potrzeb inicjatywy w zakresie pracy z młodzieżą, które koncentrują się na edukacji obywatelskiej, edukacji w dziedzinie praw człowieka, edukacji międzykulturowej i międzywyznaniowej, poprzez wykorzystanie uczenia się pozaformalnego i metod partnerskich, tak by sprzyjać integracji społecznej młodych ludzi, a także zapobiegać tendencjom ekstremistycznym, radykalizacji postaw prowadzącej do aktów przemocy oraz mowie nienawiści; wykorzystywały sprawdzone rozwiązania istniejących sieci współpracy w sektorze młodzieży, takich jak Europejskie Centrum Wiedzy o Polityce Młodzieżowej (EKCYP) czy Centrum Zasobów SALTO na Rzecz Zaangażowania Młodzieży.

35.

Wzmacniały potencjał podmiotów oferujących informacje dla młodzieży, po to by umożliwiać rozpowszechnianie informacji o możliwościach zaangażowania politycznego, w szczególności młodych ludzi, którzy nie są zrzeszeni w zorganizowanych ruchach młodzieżowych lub organizacjach młodzieżowych.

36.

Udostępniała informacje na temat sprawdzonych rozwiązań i udanych projektów w państwach członkowskich w kontekście programu Erasmus+ służących politycznemu zaangażowaniu młodych ludzi; uwzględniała inne badania i inicjatywy w tej dziedzinie i rozpowszechniała ich rezultaty.

37.

Sporządziła sprawozdanie podsumowujące dostępne badania – m.in. prace Zespołu Naukowców Prowadzących Badania nad Europejską Młodzieżą – dotyczące e-zaangażowania oraz różnorodnych mediów cyfrowych i narzędzi internetowych, a także analizę sposobów wykorzystywania tych narzędzi przez młodzież, tak by zapewnić przegląd istniejących i skutecznych metodologii.

38.

Określiła konkretny wkład pracy z młodzieżą, jak również uczenia się pozaformalnego i nieformalnego w zwiększanie aktywności obywatelskiej i zaangażowania młodych ludzi w różnorodnych i tolerancyjnych społeczeństwach, a także w zapobieganie marginalizacji oraz radykalizacji postaw mogącej prowadzić do aktów przemocy.

39.

Publikowała za pośrednictwem łatwo dostępnych narzędzi komunikacyjnych informacje dostosowane do potrzeb młodzieży doprecyzowujące lub wyjaśniające działania realizowane w ramach różnorodnych unijnych polityk oraz unijne decyzje mające szczególny wpływ na młodzież, tak by stały się przejrzyste i zrozumiałe.