—

Traktat ustanawiający Wspólnotę Europejską,

—

Konwencję UNESCO w sprawie ochrony i promowania różnorodności form wyrazu kulturowego z dnia 20 października 2005 r. (1),

—

Konwencję UNESCO dotyczącą środków zmierzających do zakazu i zapobiegania nielegalnemu przywozowi, wywozowi i przenoszeniu własności dóbr kultury z dnia 14 listopada 1970 r.,

—

decyzję nr 1983/2006/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 18 grudnia 2006 r. w sprawie Europejskiego Roku Dialogu Międzykulturowego (2008) (2);

—

konkluzje prezydencji Rady Europejskiej w Brukseli z 19 i 20 czerwca 2008 r. (3), w których współpracę kulturalną i dialog międzykulturowy uznano za integralną część wszystkich odnośnych polityk zewnętrznych;

—

rezolucji Rady z dnia 16 listopada 2007 r. dotyczącej europejskiego planu działań na rzecz kultury (4),

—

konkluzji Rady z dnia 21 maja 2008 r. w sprawie kompetencji międzykulturowych (5),

—

oraz do konkluzji Rady i przedstawicieli rządów państw członkowskich zebranych w Radzie z dnia 21 maja 2008 r. w sprawie planu prac w dziedzinie kultury na lata 2008–2010 (6);

—

komunikat Komisji z dnia 10 maja 2007 r. dotyczący europejskiej agendy kultury w dobie globalizacji świata (7);

—

dialog międzykulturowy może przyczynić się do zbliżenia ludzi i narodów, zapobiegania konfliktom i do pojednania, zwłaszcza w regionach znajdujących się w niestabilnej sytuacji politycznej,

—

wymiana kulturalna i działania w ramach współpracy kulturalnej, w tym w dziedzinie audiowizualnej, mogą przyczyniać się ustanowienia stosunków opartych na partnerstwie, do wzmocnienia znaczenia i roli społeczeństwa obywatelskiego, do procesu demokratyzacji i dobrych rządów, a także do propagowania praw człowieka i podstawowych wolności,

—

kultura, będąca istotnym elementem gospodarki opartej na wiedzy, jest także sektorem o dużym potencjale ekonomicznym, w odniesieniu w szczególności do przemysłu kulturalnego i twórczego oraz zrównoważonej turystyki kulturalnej,

—

oddziaływanie Europy w świecie z artystycznego, intelektualnego i naukowego punktu widzenia zależy w głównej mierze od dynamiki jej działań na polu kultury i wymian kulturalnych z państwami trzecimi,

—

związki kulturowe między Europą a pozostałymi regionami świata mogą okazać się istotne dla rozwoju dialogu międzykulturowego oraz dla opracowywania wspólnych projektów w zakresie kultury; Unia powinna ponadto dbać o propagowanie swojej różnorodności kulturowej i językowej;

1.

wzmocnienie znaczenia i roli kultury w obszarach polityki i programach prowadzonych w ramach stosunków zewnętrznych i wspieranie współpracy z państwami trzecimi i organizacjami międzynarodowymi działającymi w sferze kultury, zwłaszcza z UNESCO i Radą Europy, tak aby poprawić jakość i różnorodność realizowanych działań kulturalnych i, ogólniej, przyczynić się do realizacji celów polityki zewnętrznej i do zapewnienia zrównoważonego rozwoju;

2.

propagowanie Konwencji UNESCO w sprawie ochrony i promowania różnorodności form wyrazu kulturowego z dnia 20 października 2005 r. przez:

3.

wspieranie dialogu międzykulturowego przez kontynuację konkretnych projektów, działań uświadamiających i wymian dobrych praktyk prowadzonych z powodzeniem w państwach członkowskich i poza Unią w ramach Europejskiego Roku Dialogu Międzykulturowego (2008), zwłaszcza na podstawie podsumowania tej akcji, które zostanie opracowane przez Komisję.

—

opracowanie europejskiej strategii służącej spójnemu i systematycznemu wprowadzeniu kultury do stosunków zewnętrznych Unii i przyczynieniu się do komplementarności działań Unii z działaniami jej państw członkowskich,

—

realizacja indywidualnych strategii z regionami świata i państwami trzecimi, aby określić cele i środki działań w kwestii stosunków kulturalnych; strategie te zostaną w szczególności dostosowane do charakterystyk i perspektyw zrównoważonego rozwoju ich sektora kultury, stanu wymiany kulturalnej z Unią oraz ich sytuacji gospodarczej i społecznej,

—

te szczegółowe strategie będą mogły zostać zdefiniowane, zgodnie z podziałem uprawnień ustanowionym w Traktacie, na koniec procesu wiążącego się z wymianą wiedzy fachowej i uzgodnieniami z zainteresowanymi krajami i regionami.

—

działań polegających na współpracy kulturalnej prowadzonych z państwami trzecimi na szczeblu lokalnym, regionalnym lub krajowym służących zwłaszcza wspieraniu wymian kulturalnych i artystycznych oraz koprodukcji, przyczynianiu się do szkolenia i mobilności artystów i osób zawodowo zajmujących się kulturą oraz, w razie potrzeby, wzmocnieniu — w szczególności przez wymianę wiedzy fachowej — zdolności rozwoju sektorów kultury krajów partnerskich,

—

międzynarodowego wspierania europejskich działań, dóbr i usług kulturalnych, w tym audiowizualnych, jak np. zewnętrznych usług audiowizualnych, oraz mobilności poza Unią europejskich artystów i osób zawodowo zajmujących się kulturą,

—

wielojęzyczności, w szczególności przez uczenie języków, tłumaczenia oraz przez rozwój potencjału wszystkich języków europejskich w zakresie pogłębiania dialogu kulturowego i gospodarczego z resztą świata, a także rozwoju kompetencji międzykulturowych,

—

mobilności młodych ludzi w ramach stosownych inicjatyw i programów wspólnotowych, ich edukacji kulturalnej i artystycznej, w tym umiejętności korzystania z mediów, oraz ich dostępu do pełnej gamy form wyrazu artystycznego,

—

ochrony praw autorskich i praw pokrewnych oraz zapobiegania oszustwom i piractwu, a także walki z tymi zjawiskami na szczeblu międzynarodowym, w ramach odpowiednich umów dwustronnych i wielostronnych oraz dialogu politycznego i współpracy z państwami trzecimi,

—

ochrony, zachowania i wspierania dziedzictwa kulturowego, materialnego i niematerialnego oraz międzynarodowej współpracy, w tym przez wymianę doświadczeń w świetle wspomnianej wyżej konwencji UNESCO z 1970 roku, w dziedzinie zapobiegania i przeciwdziałania kradzieży dóbr kultury oraz nielegalnemu obrotowi tymi dobrami, w szczególności dobrami nielegalnie zdobytymi podczas nielegalnych wykopalisk lub grabieży pomników kultury.

—

analizę sektorów kultury państw trzecich, w tym ich perspektyw rozwoju i ram regulacyjnych, tak aby przyczynić się do lepszego określenia strategii i działań, które należy podjąć; Komisja, we współpracy z państwami członkowskimi i państwami trzecimi, wniesie wkład w tę analizę,

—

korzystanie z doświadczenia państw członkowskich i wspieranie synergii, aby przyczynić się do komplementarności działań prowadzonych przez Unię z działaniami jej państw członkowskich, i inicjowanie wspólnych działań i projektów kulturalnych na szczeblu międzynarodowym; pomocna może być w tym otwarta metoda koordynacji w zakresie kultury,

—

dopilnowanie, aby w ramach obowiązujących instrumentów finansowych zdefiniowane zostały programy operacyjne, dostosowane do charakteru sektora kultury, zwłaszcza do małych struktur produkcyjnych i dystrybucyjnych, oraz do specyfiki lokalnej państw członkowskich i krajów partnerskich: poprawa dostępu osób zawodowo zajmujących się kulturą do informacji o programach i działaniach wspierających, uproszczenie procedur otrzymywania dotacji, przyznawanie długoterminowej pomocy finansowej itd.,

—

uwzględnianie w ramach negocjowania umów międzynarodowych zawartych z organizacjami regionalnymi lub krajami partnerskimi strategii realizowanych z każdym z nich,

—

wspieranie zaangażowania artystów, osób zawodowo zajmujących się kulturą i, ogólniej, społeczeństwa obywatelskiego, zarówno państw członkowskich, jak i krajów partnerskich w opracowywanie i realizację strategii polityki zewnętrznej w zakresie kultury,

—

na koniec, propagowanie dalszej współpracy między instytucjami kulturalnymi państw członkowskich Unii, w tym instytutami kultury, znajdującymi się w państwach trzecich oraz między ich odpowiednikami w tych państwach, zwłaszcza dzięki tworzeniu sieci.