4.5.2023 |
PL |
Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej |
C 158/1 |
ZALECENIE EUROPEJSKIEJ RADY DS. RYZYKA SYSTEMOWEGO
z dnia 6 marca 2023 r.
zmieniające zalecenie ERRS/2015/2 w sprawie oceny skutków transgranicznych oraz dobrowolnej wzajemności środków polityki makroostrożnościowej
(ERRS/2023/1)
(2023/C 158/01)
RADA GENERALNA EUROPEJSKIEJ RADY DS. RYZYKA SYSTEMOWEGO,
uwzględniając Traktat o funkcjonowaniu Unii Europejskiej,
uwzględniając Porozumienie o Europejskim Obszarze Gospodarczym (1), w szczególności załącznik IX do tego porozumienia,
uwzględniając rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 1092/2010 z dnia 24 listopada 2010 r. w sprawie unijnego nadzoru makroostrożnościowego nad systemem finansowym i ustanowienia Europejskiej Rady ds. Ryzyka Systemowego (2), w szczególności art. 3 oraz art. 16–18,
uwzględniając rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 575/2013 z dnia 26 czerwca 2013 r. w sprawie wymogów ostrożnościowych dla instytucji kredytowych oraz zmieniające rozporządzenie (UE) nr 648/2012 (3), w szczególności art. 458 ust. 8,
uwzględniając dyrektywę Parlamentu Europejskiego i Rady 2013/36/UE z dnia 26 czerwca 2013 r. w sprawie warunków dopuszczenia instytucji kredytowych do działalności oraz nadzoru ostrożnościowego nad instytucjami kredytowymi, zmieniającą dyrektywę 2002/87/WE i uchylającą dyrektywy 2006/48/WE oraz 2006/49/WE (4), w szczególności tytuł VII rozdział 4 sekcja II,
uwzględniając decyzję Europejskiej Rady ds. Ryzyka Systemowego ERRS/2011/1 z dnia 20 stycznia 2011 r. ustanawiającą regulamin Europejskiej Rady ds. Ryzyka Systemowego (5), w szczególności art. 18–20,
a także mając na uwadze, co następuje:
(1) |
W celu zapewnienia skutecznych i spójnych krajowych środków polityki makroostrożnościowej istotne jest uzupełnienie uznawania wymaganego na podstawie prawa Unii dobrowolną wzajemnością. |
(2) |
Zasady dotyczące dobrowolnej wzajemności w odniesieniu do środków polityki makroostrożnościowej określone w zaleceniu Europejskiej Rady ds. Ryzyka Systemowego ERRS/2015/2 (6) mają zapewniać, aby wszelkie środki polityki makroostrożnościowej oparte na ekspozycji aktywowane w jednym państwie członkowskim były odwzajemniane w pozostałych państwach członkowskich. |
(3) |
Zgodnie z zaleceniem Europejskiej Rady ds. Ryzyka Systemowego ERRS/2017/4 (7) zaleca się, aby odpowiedni organ aktywujący, zwracając się do Europejskiej Rady ds. Ryzyka Systemowego (ERRS) o objęcie wzajemnością, zaproponował maksymalny próg istotności, poniżej którego ekspozycja indywidualnego dostawcy usług finansowych na zidentyfikowane ryzyko makroostrożnościowe w jurysdykcji, w której organ aktywujący stosuje środek polityki makroostrożnościowej, może być uznana za nieistotną. W razie konieczności ERRS może zaproponować inny próg. |
(4) |
Decyzja Wspólnego Komitetu EOG nr 79/2019 z dnia 29 marca 2019 r. zmieniająca załącznik IX (Usługi finansowe) do Porozumienia EOG[2019/2133] (8) włączyła dyrektywę 2013/36/UE oraz rozporządzenie (UE) nr 575/2013 do Porozumienia o Europejskim Obszarze Gospodarczym (Porozumienia EOG) ze skutkiem od dnia 1 stycznia 2020 r. Dyrektywa Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2019/878 (9) oraz rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2020/873 (10), które wprowadziły istotne zmiany do dyrektywy 2013/36/UE i rozporządzenia (UE) nr 575/2013, zostały włączone do Porozumienia EOG na mocy decyzji Wspólnego Komitetu EOG nr 383/2021 z dnia 10 grudnia 2021 r. zmieniającej załącznik IX (Usługi finansowe) do Porozumienia EOG (11) oraz decyzji Wspólnego Komitetu EOG nr 301/2021 z dnia 29 października 2021 r. zmieniającej załącznik IX (Usługi finansowe) do Porozumienia EOG (12). Dyrektywa (UE) 2019/878 i rozporządzenie (UE) 2020/873 mają obecnie zastosowanie w Norwegii. |
(5) |
Ze skutkiem od dnia 31 grudnia 2020 r. instytucje kredytowe posiadające zezwolenie w Norwegii podlegają: (i) buforowi ryzyka systemowego w odniesieniu do ekspozycji zlokalizowanych w Norwegii na poziomie 4,5 %, zgodnie z art. 133 dyrektywy 2013/36/UE; (ii) 20 % wartości minimalnej średnich wag ryzyka (ważonych ekspozycją) dla ekspozycji na nieruchomości mieszkalne zlokalizowane w Norwegii, zgodnie z art. 458 ust. 2 lit. d) ppkt (iv) rozporządzenia (UE) nr 575/2013 (mającej zastosowanie do instytucji kredytowych stosujących metodę ratingów wewnętrznych (IRB)); oraz (iii) 35 % wartości minimalnej średnich wag ryzyka (ważonych ekspozycją) dla ekspozycji na nieruchomości komercyjne zlokalizowane w Norwegii, zgodnie z art. 458 ust. 2 lit. d) ppkt (iv) rozporządzenia (UE) nr 575/2013 (mającej zastosowanie do instytucji kredytowych stosujących metodę ratingów wewnętrznych (IRB)). Władze norweskie zapewniły okres stopniowego wprowadzania bufora ryzyka systemowego w odniesieniu do instytucji kredytowych, które nie stosują zaawansowanej metody IRB. |
(6) |
W dniu 2 lutego 2021 r. Finansdepartementet (norweskie ministerstwo finansów), działając jako wyznaczony organ norweski do celów zarówno art. 133 ust. 1 dyrektywy 2013/36/UE, jak i art. 458 ust. 1 rozporządzenia (UE) nr 575/2013, przedłożył ERRS wniosek o odwzajemnienie wskaźnika bufora ryzyka systemowego zgodnie z art. 134 ust. 5 dyrektywy 2013/36/UE oraz o wartości minimalne wagi ryzyka zgodnie z art. 458 ust. 8 rozporządzenia (UE) nr 575/2013. |
(7) |
Na wniosek skierowany do ERRS przez Finansdepartementet ERRS przyjęła zalecenie Europejskiej Rady ds. Ryzyka Systemowego ERRS/2021/3 (13), tym samym włączając te środki do wykazu środków polityki makroostrożnościowej, które zgodnie z zaleceniem ERRS/2015/2 powinny być wzajemne. |
(8) |
W dniu 16 grudnia 2022 r. Finansdepartementet powiadomił ERRS o swoim zamiarze (i) ponownego ustalenia wskaźnika bufora ryzyka systemowego dla ekspozycji zlokalizowanych w Norwegii mającego zastosowanie do wszystkich instytucji kredytowych, które uzyskały zezwolenie na prowadzenie działalności w Norwegii, oraz (ii) przedłużenia o dwa dodatkowe lata obowiązywania wartości minimalnych wagi ryzyka mających zastosowanie do ekspozycji z tytułu nieruchomości mieszkalnych i komercyjnych zlokalizowanych w Norwegii w odniesieniu do instytucji kredytowych, które uzyskały zezwolenie na prowadzenie działalności w Norwegii przy użyciu metody IRB. Zgłoszone ponowne ustalenie i przedłużenie obowiązywania środków nie ma wpływu na ich kalibrację i konstrukcję. Finansdepartementet przedłużył jednak do dnia 30 grudnia 2023 r. okres stopniowego wprowadzania wskaźnika bufora ryzyka systemowego wynoszącego 4,5 % w odniesieniu do instytucji kredytowych, które nie stosują zaawansowanej metody IRB. Do tego dnia wskaźnik bufora ryzyka systemowego mający zastosowanie do ekspozycji zlokalizowanych w Norwegii ustala się na poziomie 3 % w przypadku instytucji kredytowych, które nie stosują zaawansowanej metody IRB. W odniesieniu do wzajemności tego środka należy zastosować podobny okres stopniowego wprowadzania w odniesieniu do zagranicznych instytucji kredytowych, które nie stosują zaawansowanej metody IRB. |
(9) |
Powiadomienia z 16 grudnia 2022 r. zawierały również wniosek do ERRS o dalsze zalecenie wzajemności w odniesieniu do wszystkich trzech środków. W odniesieniu do wzajemności bufora ryzyka systemowego Finansdepartementet zaproponował obniżenie progu istotności i ustalenie go na kwotę ekspozycji ważonej ryzykiem w wysokości 5 mld NOK, co od powiada około 0,16 % łącznej kwoty ekspozycji ważonej ryzykiem instytucji kredytowych podlegających sprawozdawczości w Norwegii. |
(10) |
W odpowiedzi na wniosek Finansdepartementet oraz w celu (i) zapobieżenia wystąpieniu negatywnych skutków transgranicznych w postaci przenoszenia działalności i arbitrażu regulacyjnego, które mogłyby wynikać z wdrożenia środków polityki makroostrożnościowej stosowanych w Norwegii; oraz (ii) utrzymania równych warunków działania dla instytucji kredytowych w EOG - Rada Generalna ERRS podjęła decyzję o kontynuacji uwzględnienia tych środków na liście środków polityki makroostrożnościowej, w odniesieniu do których zaleca się zapewnienie wzajemności zgodnie z zaleceniem ERRS/2015/2 oraz o wprowadzeniu niewielkiej korekty parametrów zalecenia dotyczącego odwzajemnienia bufora ryzyka systemowego. |
(11) |
Zgodnie z wnioskiem Finansdepartementet próg istotności dla wzajemności bufora ryzyka systemowego powinien zostać obniżony i ustalony na kwotę ekspozycji ważonej ryzykiem w wysokości 5 mld NOK. Norweski rynek bankowy jest ściśle powiązany z rynkami w innych krajach nordyckich, takich jak Dania, Finlandia i Szwecja. Na zintegrowanym rynku finansowym niski próg istotności zapobiega potencjalnym ucieczkom i arbitrażowi regulacyjnemu, przyczyniając się tym samym do zachowania stabilności finansowej i równych warunków działania. Ponadto obciążenie administracyjne wynikające z wzajemności bufora ryzyka systemowego uznaje się za stosunkowo niskie, biorąc pod uwagę, że bufor ryzyka systemowego, który ma być stosowany przez władze norweskie, jest prostym i standardowym środkiem, a instytucje kredytowe i organy są już w stanie określić lokalizację ekspozycji w danym państwie. Ponieważ obniżenie progu istotności może wymagać przyjęcia nowych krajowych środków wzajemnych lub zmiany istniejących środków, zastosowanie powinien mieć standardowy trzymiesięczny okres przejściowy po opublikowaniu niniejszego zalecenia w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej w celu wdrożenia środków wzajemnych. Jeżeli chodzi o wzajemność innych środków, o których mowa w powiadomieniach z dnia 16 grudnia 2022 r. i co do których ERRS nadal zaleca wzajemność, nie przewiduje się nowego okresu przejściowego, ponieważ wzajemność jest już zalecana w zaleceniu ERRS/2021/3. |
(12) |
Ponadto zalecenie ERRS/2021/3, które zmienia zalecenie ERRS/2015/2 w celu uwzględnienia środków przyjętych przez Norwegię, zostało wdrożone, gdy instytucje kredytowe posiadające zezwolenie w Norwegii nie były jeszcze objęte dyrektywą (UE) 2019/878. W związku z tym odpowiednie organy w państwach członkowskich, które dokonały już transpozycji dyrektywy (UE) 2019/878, były w stanie odwzajemnić norweski bufor ryzyka systemowego w sposób i na poziomie uwzględniającym nakładanie się wymogów kapitałowych mających zastosowanie w ich państwie członkowskim i w Norwegii lub różnice w tych wymogach. Dyrektywa (UE) 2019/878 została od tego czasu uwzględniona w Porozumieniu EOG i ma obecnie zastosowanie również w Norwegii. W związku z tym z zalecenia ERRS/2015/2 należy usunąć wszelkie odniesienia do dyrektywy (UE) 2019/878. Ponadto ERRS nie znalazła żadnych dowodów na to, że wskaźnik bufora ryzyka systemowego, ustalony na nowo przez władze norweskie, w pełni lub częściowo powiela funkcjonowanie bufora innych instytucji o znaczeniu systemowym przewidzianego w art. 131 dyrektywy 2013/36/UE. |
(13) |
Niniejsza zmiana zalecenia ERRS/2015/2 nie ma wpływu na kontynuowanie zalecenia dotyczącego wzajemności krajowych środków makroostrożnościowych uruchomionych przez władze norweskie w dniu 31 grudnia 2020 r., jak określono w zaleceniu ERRS/2021/3. Obecne zmiany w zaleceniu ERRS/2015/2, z wyjątkiem obniżenia progu dobrowolnego odwzajemnienia bufora ryzyka systemowego oraz przedłużenia okresu stopniowego wprowadzania bufora ryzyka systemowego dla instytucji kredytowych, które nie stosują zaawansowanej metody IRB, mają charakter redakcyjny. W związku z tym nie zaleca się odnowienia okresu przejściowego na uznanie środków przyjętych przez Norwegię, jak opisano w zaleceniu ERRS/2021/3. Standardowy trzymiesięczny okres przejściowy po opublikowaniu niniejszego zalecenia w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej ma zastosowanie wyłącznie do środków lub zmian do nich, które odwzajemniają bufor ryzyka systemowego i które organy krajowe muszą przyjąć ze względu na obniżenie progu istotności. |
(14) |
Należy zatem odpowiednio zmienić zalecenie ERRS/2015/2, |
PRZYJMUJE NINIEJSZE ZALECENIE:
Zmiany
W zaleceniu ERRS/2015/2 wprowadza się następujące zmiany:
1. |
w sekcji 1 w zaleceniu C(1) tekst dotyczący środków w Norwegii otrzymuje brzmienie:
|
2. |
załącznik podlega zmianie zgodnie z załącznikiem do niniejszego zalecenia. |
Sporządzono we Frankfurcie nad Menem dnia 6 marca 2023 r.
W imieniu Rady Generalnej ERRS
Francesco MAZZAFERRO
Szef Sekretariatu ERRS
(1) Dz.U. L 1 z 3.1.1994, s. 3.
(2) Dz.U. L 331 z 15.12.2010, s. 1.
(3) Dz.U. L 176 z 27.06.2013, s. 1.
(4) Dz.U. L 176 z 27.06.2013, s. 338.
(5) Dz.U. C 58 z 24.2.2011, s. 4.
(6) Zalecenie Europejskiej Rady ds. Ryzyka Systemowego ERRS/2015/2 z dnia 15 grudnia 2015 r. w sprawie oceny skutków transgranicznych oraz dobrowolnej wzajemności środków polityki makroostrożnościowej (Dz.U. C 97 z 12.3.2016, s. 9).
(7) Zalecenie Europejskiej Rady ds. Ryzyka Systemowego ERRS/2017/4 z dnia 20 października 2017 r. zmieniające zalecenie ERRS/2015/2 w sprawie oceny skutków transgranicznych oraz dobrowolnej wzajemności środków polityki makroostrożnościowej (Dz.U. C 431 z 15.12.2017, s. 1).
(8) Dz.U. L 321 z 12.12.2019, s. 170.
(9) Dyrektywa Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2019/878 z dnia 20 maja 2019 r. zmieniająca dyrektywę 2013/36/UE w odniesieniu do podmiotów zwolnionych, finansowych spółek holdingowych, finansowych spółek holdingowych o działalności mieszanej, wynagrodzeń, środków i uprawnień nadzorczych oraz środków ochrony kapitału (Dz.U. L 150 z 7.6.2019, s. 253).
(10) Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2020/873 z dnia 24 czerwca 2020 r. zmieniające rozporządzenia (UE) nr 575/2013 i (UE) 2019/876 w odniesieniu do niektórych dostosowań w odpowiedzi na pandemię COVID-19 (Dz.U. L 204 z 26.6.2020, s. 4).
(11) Decyzja z dnia 10 grudnia 2021 r. (dotychczas nieopublikowana w Dzienniku Urzędowym).
(12) Decyzja z dnia 29 października 2021 r. (dotychczas nieopublikowana w Dzienniku Urzędowym).
(13) Zalecenie Europejskiej Rady ds. Ryzyka Systemowego ERRS/2021/3 z dnia 30 kwietnia 2021 r. zmieniające zalecenie ERRS/2015/2 w sprawie oceny skutków transgranicznych oraz dobrowolnej wzajemności środków polityki makroostrożnościowej (Dz.U. C 222 z 11.6.2021, s. 1).
ZAŁĄCZNIK
W załączniku do zalecenia ERRS/2015/2 wprowadza się następujące zmiany:
1. |
postanowienia dotyczące środków wprowadzonych przez Norwegię otrzymują brzmienie:
|
2. |
w punkcie „I. Opis środków” wprowadza się następujące zmiany:
|
3. |
w punkcie „II. Wzajemność” wprowadza się następujące zmiany:
|
4. |
w punkcie „III. Próg istotności” pkt 8 lit. (a) otrzymuje brzmienie:
|
(**) Dz.U. C 222 z 11.6.2021, s. 1.
(***) Dotychczas nieopublikowana w Dzienniku Urzędowym.”;«