(1)

Rozporządzeniem (UE) 2015/1963 (2) Komisja Europejska nałożyła ostateczne cła antydumpingowe na przywóz acesulfamu potasu („Ace-K”) pochodzącego z Chińskiej Republiki Ludowej („ChRL”, „Chiny” lub „państwo, którego dotyczy postępowanie”) („pierwotne środki”). Dochodzenie, w wyniku którego wprowadzono pierwotne środki, zwane jest dalej „pierwotnym dochodzeniem”.

(2)

Obecnie obowiązujące stawki cła antydumpingowego wynoszą 2,64–4,58 EUR/kg netto w przypadku przywozu od współpracujących producentów eksportujących, natomiast stawka celna w wysokości 4,58 EUR/kg netto ma zastosowanie do przywozu od wszystkich innych przedsiębiorstw.

(3)

W następstwie opublikowania zawiadomienia o zbliżającym się wygaśnięciu środków (3) Komisja Europejska („Komisja”) otrzymała wniosek o dokonanie przeglądu na podstawie art. 11 ust. 2 rozporządzenia podstawowego.

(4)

Wniosek o dokonanie przeglądu został złożony w dniu 31 lipca 2020 r. przez Celanese Sales Germany GmbH („wnioskodawca”), jedynego producenta w Unii, a zatem reprezentującego 100 % całkowitej produkcji unijnej Ace-K. Wniosek o przeprowadzenie przeglądu oparto na uzasadnieniu, że w związku z wygaśnięciem środków istnieje prawdopodobieństwo kontynuacji dumpingu i ponownego wystąpienia szkody dla przemysłu Unii (4).

(5)

Po konsultacji z komitetem ustanowionym na podstawie art. 15 ust. 1 rozporządzenia podstawowego i ustaleniu, że istnieją wystarczające dowody, aby wszcząć przegląd wygaśnięcia, w dniu 30 października 2020 r. Komisja wszczęła przegląd wygaśnięcia dotyczący przywozu Ace-K pochodzącego z ChRL na podstawie art. 11 ust. 2 rozporządzenia podstawowego. Komisja opublikowała zawiadomienie o wszczęciu postępowania w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej (5) („zawiadomienie o wszczęciu postępowania”).

(6)

Dochodzenie dotyczące kontynuacji dumpingu objęło okres od dnia 1 lipca 2019 r. do dnia 30 czerwca 2020 r. („okres objęty dochodzeniem przeglądowym” lub „ODP”). Badanie tendencji mających znaczenie dla oceny prawdopodobieństwa ponownego wystąpienia szkody objęło okres od dnia 1 stycznia 2017 r. do końca okresu objętego dochodzeniem przeglądowym („okres badany”) (6).

(7)

W zawiadomieniu o wszczęciu Komisja wezwała zainteresowane strony do skontaktowania się z nią w celu wzięcia udziału w dochodzeniu. Ponadto Komisja wyraźnie poinformowała wnioskodawcę, znanych producentów Ace-K w państwie, którego dotyczy postępowanie, władze Chińskiej Republiki Ludowej oraz znanych importerów i użytkowników o wszczęciu dochodzenia i zwróciła się do tych podmiotów o wzięcie w nim udziału.

(8)

Zainteresowane strony miały również możliwość przedstawienia uwag na temat wszczęcia przeglądu wygaśnięcia oraz złożenia wniosku o posiedzenie wyjaśniające przed Komisją lub rzecznikiem praw stron w postępowaniach w sprawie handlu.

(9)

W posiedzeniach wyjaśniających wzięli udział jeden producent eksportujący, Anhui Jinhe Industrial Co. Ltd. („Anhui Jinhe”), i wnioskodawca.

(10)

Komisja otrzymała uwagi dotyczące wszczęcia postępowania od Anhui Jinhe. Wnioskodawca również przekazał uwagi w tej sprawie.

(11)

Anhui Jinhe wystąpiło o ujawnienie i zrozumiałe podsumowanie niektórych danych zawartych we wniosku. W szczególności twierdziło, że wnioskodawca powinien był ujawnić w wersji wniosku nieopatrzonej klauzulą poufności dane dotyczące całkowitej wielkości i średnich cen przywozu z Chin w okresie badanym, o którym mowa we wniosku. Anhui Jinhe twierdziło, że dane te nie były poufne, ponieważ Komisja ujawniła je w trakcie pierwotnego dochodzenia. Ponadto Anhui Jinhe twierdziło, że wskazane dane nie były oparte na żadnych konkretnych szczególnie chronionych informacjach handlowych, lecz na szacunkach wnioskodawcy, oraz że jakiekolwiek odniesienie do praw autorskich nie może stanowić podstawy do nieujawniania tych danych. Ponadto Anhui Jinhe zwróciło się również do wnioskodawcy o przedstawienie zrozumiałego podsumowania istotnych wskaźników szkody w celu dostarczenia wystarczających informacji szczegółowych, aby umożliwić prawidłowe zrozumienie danych przekazanych z klauzulą poufności. Twierdziło ono ponadto, że we wniosku dane te były albo poufne, albo przedstawione w oparciu o pozbawione sensu zakresy, na podstawie których nie można było wskazać żadnych tendencji, podczas gdy pierwotnym dochodzeniu Komisja przedstawiła te dane w formie zindeksowanej. W związku z tym Anhui Jinhe zwróciło się do wnioskodawcy o ujawnienie w formie zindeksowanej danych dotyczących konsumpcji w Unii, mocy produkcyjnych, wykorzystania mocy produkcyjnych, udziałów w rynku, podcięcia cenowego, kosztów produkcji, rentowności, sprzedaży eksportowej i kosztów surowców. Anhui Jinhe zwróciło się również do wnioskodawcy o przedstawienie zrozumiałego podsumowania dotyczącego obecnego poziomu rentowności wnioskodawcy obejmującego wskazanie, czy poziom ten był wyższy niż 5 % w okresie odniesienia przeglądu, a także zindeksowanych danych obejmujących okres od 2011 r., ponieważ wnioskodawca uznał ten rok jako odpowiedni do celów porównania.

(12)

W swojej odpowiedzi wnioskodawca stwierdził, że większość informacji ma charakter poufny, ponieważ opierają się na danych pochodzących tylko od jednego przedsiębiorstwa, i argumentował, że zakresy indeksów są niezbędne, aby uniemożliwić odtworzenie danych poufnych leżących u ich podstaw. W szczególności wnioskodawca twierdził, że podanie dokładnych wartości dotyczących całkowitej wielkości przywozu z Chin w połączeniu z indeksacją udziałów w rynku umożliwiłoby odtworzenie danych dotyczących sprzedaży jedynego producenta unijnego. W swoim oświadczeniu wnioskodawca skorygował swoje dane nieopatrzone klauzulą poufności i przedstawił dodatkowe informacje. W tym względzie wnioskodawca przedstawił zakresy wielkości łącznego przywozu, dodatkowe informacje dotyczące tendencji w konsumpcji, zakresy indeksacji produkcji, udziały w rynku, indeksację rentowności, inne wskaźniki szkody (np. zapasy, zatrudnienie, przepływy pieniężne, inwestycje, zwrot z inwestycji netto) oraz zmiany w sprzedaży producenta unijnego poza Unią. W odniesieniu do pozostałych danych, o które zwróciło się Anhui Jinhe, wnioskodawca twierdził, że wersja wniosku nieopatrzona klauzulą poufności zawierała wystarczająco zrozumiałe streszczenie, a podanie dodatkowych informacji nie byłoby możliwe bez ujawnienia informacji poufnych.

(13)

W odpowiedzi na zmienione dane otrzymane od wnioskodawcy Anhui Jinhe nadal twierdziło, że wniosek wciąż nie zawierał wystarczających informacji, takich jak wielkość przywozu z Chin lub Unii oraz światowy popyt na Ace-K. Anhui Jinhe twierdziło, że w ocenie rzeczowości wersji wniosku nieopatrzonej klauzulą poufności należy wziąć pod uwagę prawo do obrony oraz że nie jest w stanie zrozumieć, czy zarzuty wnioskodawcy mają jakąkolwiek podstawę faktyczną.

(14)

Wnioskodawca nie zgodził się z powyższymi twierdzeniami i argumentował, że jawna wersja wniosku zawierała podstawę faktyczną jego zarzutów, a dane zredagowano w tych przypadkach, w których przedstawienie zakresów zindeksowanych tendencji bez ujawniania informacji poufnych nie było możliwe. W szczególności wnioskodawca twierdził, że wersja wniosku nieopatrzona klauzulą poufności przedstawiała zmiany w łącznym przywozie Ace-K z Chin i umożliwiała Anhui Jinhe przedstawienie uwag na ten temat. W odniesieniu do danych dotyczących popytu wnioskodawca twierdził, że w rozporządzeniu nakładającym środki tymczasowe na przywóz Ace-K z Chin (7) nie wskazano całkowitej konsumpcji w Unii w ujęciu bezwzględnym, a zatem również wnioskodawca nie musiał tego przedstawiać.

(15)

Należy zauważyć, że ponieważ wnioskodawca jest jedynym producentem Ace-K w Unii, informacje poufne należało przedstawić w formie przedziałów i indeksów, aby nie ujawniać informacji handlowych dotyczących tego przedsiębiorstwa. Komisja uznała, że dane zawarte w wersji wniosku nieopatrzonej klauzulą poufności, uzupełnione przez wnioskodawcę w jego oświadczeniu, były wystarczająco szczegółowe, żeby umożliwić prawidłowe zrozumienie istoty informacji przekazanych z klauzulą poufności. Wnioskodawca dostarczył zrozumiałe podsumowanie zawierające zakresy, które były wystarczająco wąskie w porównaniu z rzeczywistymi liczbami, aby umożliwić zainteresowanym stronom ocenę wielkości przywozu i jego tendencji. Chińscy producenci eksportujący byli zatem w stanie skorzystać z prawa do obrony.

(16)

Anhui Jinhe argumentowało, że we wniosku nie wykazano atrakcyjności rynku unijnego, ponieważ wskazano w nim, że średnie ceny eksportowe chińskich eksporterów do Unii i na inne rynki były takie same. Miałoby to świadczyć o tym, że chińskim producentom było obojętne, czy będą sprzedawać do Unii, czy do państw trzecich. W tym względzie Anhui Jinhe przytoczyło dochodzenia dotyczące bioetanolu (8) i mocznika (9), w których Komisja stwierdziła, że rynek unijny był atrakcyjny dla producentów eksportujących, gdy średnie ceny eksportowe do Unii były wyższe niż ceny eksportowe na rynki państw trzecich.

(17)

W tym względzie wnioskodawca twierdził, że we wniosku wyraźnie wykazano, iż rynek unijny jest atrakcyjny dla chińskich producentów eksportujących, ponieważ w przypadku braku środków antydumpingowych byliby oni w stanie uzyskać wyższe wielkości sprzedaży na rynku unijnym niż na innych rynkach. Wnioskodawca argumentował również, że rynek unijny był atrakcyjny dla chińskich producentów przed wprowadzeniem ceł antydumpingowych.

(18)

Komisja uznała, że we wniosku wskazano, iż gdyby dopuszczono do wygaśnięcia środków antydumpingowych, chińscy producenci eksportujący prawdopodobnie znacznie zwiększyliby wielkość sprzedaży na rynek unijny.

(19)

Anhui Jinhe twierdziło również, że zarzuty wnioskodawcy dotyczące zaniżania cen były wyraźnie błędne, ponieważ koszty produkcji wnioskodawcy wykorzystane we wniosku do obliczenia zaniżenia cen były zbyt wysokie w porównaniu z pierwotnym dochodzeniem i nie można było na nich polegać. Ponadto Anhui Jinhe twierdziło, że wnioskodawca znacznie podniósł ceny od czasu pierwotnego dochodzenia oraz że dzięki środkom antydumpingowym uzyskał nadmierne zyski, które znacznie przewyższały zyski odnotowane w pierwotnym dochodzeniu. W tym względzie Anhui Jinhe przytoczyło dochodzenia w sprawie dicyjanodiamidu (10) i mocznika (11), w których Komisja zezwoliła na wygaśnięcie środków ze względu na wysoką rentowność przemysłu Unii. Anhui Jinhe twierdziło również, że moce produkcyjne przemysłu Unii były wykorzystywane pełni i nie wystarczały do zaspokojenia rosnącego popytu w Unii, i powołało się na sprawę dotyczącą żelazokrzemu (12), w której Komisja zaprzestała stosowania środków. Ponadto Anhui Jinhe twierdziło, że pomimo środków ograniczających chińscy producenci nadal posiadają [28–34 %] udziału w rynku unijnym, ponieważ użytkownicy zawsze utrzymywali współpracę z co najmniej dwoma dostawcami Ace-K, aby zapewnić bezpieczeństwo łańcucha dostaw, w szczególności po niedawnych zakłóceniach spowodowanych przez COVID-19. Anhui Jinhe podkreśliło również, że przemysł Unii z powodzeniem konkurował z przywozem z Chin na rynkach trzecich, na których nie obowiązywały żadne środki, i sprzedawał na tych rynkach znaczne ilości produktu. Anhui Jinhe twierdziło, że dowodzi to, iż wnioskodawca był w stanie skutecznie konkurować z przywozem z Chin bez środków antydumpingowych, co wskazuje na brak prawdopodobieństwa ponownego wystąpienia szkody.

(20)

Wnioskodawca nie zgodził się z powyższymi argumentami. Wnioskodawca stwierdził wręcz, że w obliczeniach dotyczących zaniżania cen zawartych w jego wniosku zastosował marżę zysku ustaloną przez Komisję w pierwotnym dochodzeniu. Wnioskodawca argumentował również, że dzięki cłom antydumpingowym ceny przywozu z Chin utrzymywały się na poziomie niewyrządzającym szkody. Wnioskodawca twierdził, że gdyby środki antydumpingowe wygasły, chińscy producenci eksportujący zwiększyliby swój udział w rynku unijnym do takiego samego poziomu procentowego, jak w przypadku reszty świata. Wnioskodawca przedstawił również szczegółowe scenariusze w celu wykazania, w jaki sposób wygaśnięcie ceł antydumpingowych wpłynęłoby na jego działalność.

(21)

Analiza przeprowadzona przez Komisję potwierdziła, że żaden z wymienionych elementów wymienionych przez Anhui Jinhe – niezależnie od tego, czy był zgodny z faktami czy też nie – nie wystarczył do zakwestionowania konkluzji, że wniosek zawierał wystarczające dowody wskazujące na to, że wygaśnięcie środków prawdopodobnie doprowadziłoby do kontynuacji dumpingu i ponownego wystąpienia szkody. Aspekty te zostały ustalone na podstawie najlepszych dowodów dostępnych wnioskodawcy w tym czasie i były wystarczająco reprezentatywne i wiarygodne. Ponadto argumenty przedstawione przez Anhui Jinhe i kontrargumenty przedstawione przez wnioskodawcę zbadano szczegółowo w toku dochodzenia i omówiono poniżej.

(22)

Na podstawie powyższych ustaleń Komisja potwierdziła, że wnioskodawca przedstawił wystarczające dowody wskazujące na to, że wygaśnięcie środków prawdopodobnie doprowadziłoby do kontynuacji dumpingu i ponownego wystąpienia szkody, spełniając tym samym wymogi określone w art. 11 ust. 2 rozporządzenia podstawowego.

(23)

W swoich uwagach po ostatecznym ujawnieniu Anhui Jinhe argumentowało, że informacje zawarte we wniosku albo nie były istotne (np. dowody na zniekształcenia dotyczące kwasu amidosulfonowego odnosiły się do domniemanych zniekształceń dotyczących mocznika, a dowody na zniekształcenia dotyczące wodorotlenku potasu odnosiły się do soli potasowej), albo nie były oparte na publicznie dostępnych źródłach (np. zniekształcenie dotyczące kwasu octowego opiera się na sprawozdaniu zakupionym przez wnioskodawcę, które jednocześnie nie jest zgodne z chińskim sprawozdaniem krajowym).

(24)

W tym względzie, ponieważ kwas amidosulfonowy jest produkowany z mocznika, a wodorotlenek potasu jest produkowany z soli potasowej, wszelkie zakłócenia na rynku, które miały wpływ na surowce, mają również wpływ na produkt końcowy. Ponadto – w przeciwieństwie do tego, co twierdzi Anhui – we wniosku wnioskodawca oprócz innego poufnego źródła powołuje się na sprawozdanie dotyczące Chin. Jak wskazał wnioskodawca, w sprawozdaniu krajowym wystąpiła niespójność między tekstem a danymi liczbowymi dotyczącymi wykorzystania mocy produkcyjnych kwasu octowego w Chinach. Nie ma jednak niespójności pomiędzy sprawozdaniem dotyczącym Chin a poufnym źródłem, ponieważ zaktualizowane informacje dotyczące mocy produkcyjnych dostarczone przez wnioskodawcę, które zostały sprawdzone przez Komisję, były zgodne z danymi dotyczącymi wykorzystania mocy produkcyjnych zawartymi w sprawozdaniu dotyczącym Chin. W związku z powyższym argumenty te zostały odrzucone.

(25)

Ze względu na dużą liczbę producentów w państwie, którego dotyczy postępowanie, i importerów niepowiązanych w Unii Komisja podała w zawiadomieniu o wszczęciu, że może dokonać kontroli wyrywkowej wśród producentów i importerów niepowiązanych zgodnie z art. 17 rozporządzenia podstawowego.

(26)

Aby podjąć decyzję co do konieczności przeprowadzenia kontroli wyrywkowej i, jeżeli konieczność taka zostanie stwierdzona, aby dokonać doboru próby, Komisja wezwała wszystkich producentów w ChRL do udzielenia informacji określonych w zawiadomieniu o wszczęciu postępowania. Ponadto Komisja zwróciła się do Misji Chińskiej Republiki Ludowej w Unii Europejskiej o wskazanie innych producentów, którzy ewentualnie byliby zainteresowani udziałem w dochodzeniu, lub skontaktowanie się z nimi.

(27)

Dwóch producentów eksportujących z państwa, którego dotyczy postępowanie, przedstawiło wymagane informacje i wyraziło zgodę na włączenie ich do próby. Ze względu na niewielką liczbę odpowiedzi Komisja uznała, że kontrola wyrywkowa nie jest konieczna, i poinformowała wszystkie zainteresowane strony w nocie do akt. Komisja zaprosiła te przedsiębiorstwa do udziału w dochodzeniu i wysłała do nich link do kwestionariusza.

(28)

Aby podjąć decyzję co do konieczności przeprowadzenia kontroli wyrywkowej i, jeżeli konieczność taka zostanie stwierdzona, aby dokonać doboru próby, Komisja zwróciła się do importerów niepowiązanych o udzielenie informacji określonych w zawiadomieniu o wszczęciu postępowania.

(29)

Żaden z importerów niepowiązanych nie dostarczył wymaganych informacji i nie wyraził zgody na włączenie do próby.

(30)

Komisja przesłała rządowi Chińskiej Republiki Ludowej („rząd ChRL”) kwestionariusz dotyczący istnienia znaczących zakłóceń w ChRL w rozumieniu art. 2 ust. 6a lit. b) rozporządzenia podstawowego.

(31)

Komisja przesłała linki do kwestionariusza do dwóch producentów eksportujących, którzy odesłali formularz dotyczący kontroli wyrywkowej. Kwestionariusze te udostępniono również w internecie (13) w dniu wszczęcia postępowania.

(32)

Kompletne odpowiedzi na pytania zawarte w kwestionariuszu otrzymano od jednego producenta eksportującego i jedynego producenta unijnego.

(33)

Komisja prowadziła dalsze badanie i kontrolę krzyżową wszystkich informacji uważanych za niezbędne do ustalenia prawdopodobieństwa kontynuacji lub ponownego wystąpienia dumpingu i szkody oraz interesu Unii. Z powodu wybuchu pandemii COVID-19 i wynikających z niej środków wprowadzonych w celu powstrzymania jej rozprzestrzeniania się („zawiadomienie w sprawie COVID-19”) (14) Komisja nie mogła jednak przeprowadzić wizyt weryfikacyjnych w lokalach przedsiębiorstw współpracujących. W zamian Komisja przeprowadziła kontrole krzyżowe na odległość dotyczące informacji przekazanych przez poniższe przedsiębiorstwa za pośrednictwem wideokonferencji:

—

Celanese Sales Germany GmbH, Celanese Production Germany GmbH & Co. KG, Sulzbach, Niemcy, i główna spółka operacyjna Celanese Europe BV, Amsterdam, Niderlandy;

—

Anhui Jinhe Industrial Co., Ltd., Chuzhou, Anhui.

(34)

W dniu 27 października 2021 r. Komisja ujawniła istotne fakty i ustalenia, na podstawie których zamierza utrzymać obowiązujące cła antydumpingowe („ostateczne ujawnienie”). Wszystkim stronom wyznaczono okres, w którym mogły przedstawić uwagi związane z ujawnieniem tych informacji oraz złożyć wniosek o przesłuchanie przed Komisją lub przed rzecznikiem praw stron w postępowaniach w sprawie handlu.

(35)

Uwagi otrzymano od Anhui Jinhe i wnioskodawcy.

(36)

W posiedzeniach wyjaśniających wzięli udział Anhui Jinhe i wnioskodawca.

(37)

Produktem objętym przeglądem jest ten sam produkt, co w pierwotnym dochodzeniu, a mianowicie acesulfam potasu (sól potasowa 2,2 ditlenku 6-metylo-1,2,3-oksatiazyn-4(3H)-onu; numer CAS 55589-62-3) pochodzący z Chińskiej Republiki Ludowej, obecnie objęty kodem CN ex 2934 99 90 (kod TARIC 2934999021) („produkt objęty przeglądem”). Acesulfam potasu jest zazwyczaj nazywany Acesulfamem K lub Ace-K.

(38)

Ace-K stosuje się jako syntetyczną substancję słodzącą w wielu produktach, na przykład w żywności, napojach i produktach farmaceutycznych.

(39)

W toku pierwotnego dochodzenia wykazano, a w przedmiotowym przeglądzie wygaśnięcia potwierdzono, że takie same podstawowe właściwości fizyczne i chemiczne, a także te same podstawowe zastosowania mają następujące produkty:

(40)

Produkty te uznano zatem za produkty podobne w rozumieniu art. 1 ust. 4 rozporządzenia podstawowego.

(41)

Zgodnie z art. 11 ust. 2 rozporządzenia podstawowego Komisja zbadała, czy wygaśnięcie obowiązujących środków prowadziłoby do kontynuacji lub ponownego wystąpienia dumpingu w przypadku ChRL.

(42)

W okresie objętym dochodzeniem przeglądowym kontynuowano przywóz Ace-K z ChRL, choć poziom tego przywozu spadł w porównaniu z okresem objętym pierwotnym dochodzeniem (tj. od 1 lipca 2013 r. do 30 czerwca 2014 r.). Zgodnie z danymi przekazanymi Komisji przez państwa członkowskie zgodnie z art. 14 ust. 6 rozporządzenia podstawowego („baza danych utworzona na podstawie sprawozdań określonych w art. 14 ust. 6”) przywóz Ace-K z ChRL stanowił [31–37 %] rynku unijnego w okresie objętym dochodzeniem przeglądowym w porównaniu z udziałem w rynku na poziomie [65–80 %] podczas pierwotnego dochodzenia. W ujęciu bezwzględnym przywóz z ChRL spadł o [47–56 %] od okresu objętego pierwotnym dochodzeniem.

(43)

Jak wspomniano w motywie 32, tylko jeden z eksporterów/producentów z ChRL przesłał odpowiedzi na pytania zawarte w kwestionariuszu i dlatego też został uznany za współpracującego w dochodzeniu.

(44)

W świetle wystarczających dowodów dostępnych na początku dochodzenia, które wykazują istnienie znaczących zakłóceń w rozumieniu art. 2 ust. 6a lit. b) rozporządzenia podstawowego w odniesieniu do ChRL, Komisja uznała za właściwe wszczęcie dochodzenia w odniesieniu do producentów eksportujących z tego kraju, uwzględniając art. 2 ust. 6a rozporządzenia podstawowego.

(45)

W związku z tym w celu zebrania danych niezbędnych do ewentualnego zastosowania art. 2 ust. 6a rozporządzenia podstawowego w zawiadomieniu o wszczęciu postępowania Komisja zwróciła się do wszystkich chińskich producentów eksportujących o udzielenie informacji dotyczących materiałów stosowanych do produkcji Ace-K. Odpowiednie informacje otrzymano od jednego chińskiego producenta eksportującego.

(46)

W celu uzyskania informacji uznanych za niezbędne do dochodzenia w odniesieniu do domniemanych znaczących zakłóceń Komisja przesłała kwestionariusz rządowi ChRL. Ponadto w pkt 5.3.2 zawiadomienia o wszczęciu Komisja wezwała wszystkie zainteresowane strony do przedstawienia swoich opinii i informacji oraz do dostarczenia dowodów potwierdzających dotyczących zastosowania art. 2 ust. 6a rozporządzenia podstawowego w terminie 37 dni od daty opublikowania tego zawiadomienia w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej. Rząd ChRL nie udzielił żadnej odpowiedzi w odniesieniu do wymaganych informacji. Następnie Komisja poinformowała rząd ChRL, że do ustalenia istnienia w ChRL znaczących zakłóceń wykorzysta dostępne fakty w rozumieniu art. 18 rozporządzenia podstawowego.

(47)

Oświadczenia dotyczące zastosowania art. 2 ust. 6a rozporządzenia podstawowego przedstawił producent eksportujący Anhui Jinhe.

(48)

Zgodnie z art. 2 ust. 1 rozporządzenia podstawowego „[p]odstawą obliczenia wartości normalnej są zwykle ceny uiszczone lub należne w zwykłym obrocie handlowym przez niezależnych nabywców w kraju wywozu”.

(49)

Jednakże zgodnie z art. 2 ust. 6a lit. a) rozporządzenia podstawowego „w przypadku stwierdzenia […], że ze względu na istnienie w kraju wywozu znaczących zakłóceń w rozumieniu lit. b) nie jest właściwe stosowanie cen i kosztów krajowych w tym kraju, wartość normalną konstruuje się wyłącznie na podstawie kosztów produkcji i sprzedaży odzwierciedlających niezniekształcone ceny lub wartości odniesienia”, a wartość ta „obejmuje niezniekształconą i odpowiednią kwotę kosztów administracyjnych, kosztów sprzedaży i kosztów ogólnych oraz zyski”.

(50)

Jak wyjaśniono poniżej, w obecnym dochodzeniu Komisja stwierdziła, że w oparciu o dostępne dowody oraz ze względu na brak współpracy ze strony rządu ChRL właściwe było zastosowanie art. 2 ust. 6a rozporządzenia podstawowego.

(51)

Zgodnie z definicją w art. 2 ust. 6a lit. b) rozporządzenia podstawowego „znaczące zakłócenia to te zakłócenia, które występują wówczas, gdy podane ceny lub koszty, w tym koszty surowców i energii, nie wynikają z działania sił rynkowych, ponieważ wywiera na nie wpływ istotna interwencja rządowa. Przy ocenie istnienia znaczących zakłóceń uwzględnia się m.in. potencjalny wpływ jednego z następujących elementów lub kilku z nich:

(52)

W związku z tym, że wykaz w art. 2 ust. 6a lit. b) rozporządzenia podstawowego nie ma charakteru kumulatywnego, nie wszystkie wymienione w nim elementy muszą zostać wzięte pod uwagę, aby ustalić istnienie znaczących zakłóceń. Ponadto te same okoliczności faktyczne mogą posłużyć do wykazania istnienia jednego elementu z wykazu lub większej ich liczby. Wszelkie wnioski dotyczące znaczących zakłóceń w rozumieniu art. 2 ust. 6a lit. a) muszą jednak zostać wyciągnięte na podstawie wszystkich dostępnych dowodów. Ogólna ocena istnienia zakłóceń może również obejmować ogólny kontekst i sytuację w kraju wywozu, w szczególności w sytuacji, w której system gospodarczy i administracyjny kraju wywozu jest fundamentalnie skonstruowany w sposób, który daje rządowi znaczące uprawnienia do ingerencji w gospodarkę, w konsekwencji czego ceny i koszty nie są wynikiem swobodnego rozwoju mechanizmów rynkowych.

(53)

Art. 2 ust. 6a lit. c) rozporządzenia podstawowego stanowi, że „jeśli Komisja ma uzasadnione przesłanki świadczące o możliwości istnienia znaczących zakłóceń, o których mowa w lit. b), w jakimś kraju lub w jakimś sektorze w tym kraju, oraz jeśli jest to stosowne dla skutecznego stosowania niniejszego rozporządzenia, Komisja przygotowuje, udostępnia publicznie i regularnie aktualizuje sprawozdanie opisujące okoliczności rynkowe, o których mowa w lit. b), panujące w tym kraju lub sektorze”. Na podstawie tego przepisu Komisja wydała sprawozdanie krajowe dotyczące ChRL (dalej „sprawozdanie”) (15), w którym wykazano istnienie istotnej interwencji rządowej na wielu poziomach gospodarki, w tym konkretne zakłócenia w zakresie wielu kluczowych czynników produkcji (takich jak grunty, energia, kapitał, surowce i siła robocza), a także w określonych sektorach (takich jak przemysł stalowy i chemiczny). W momencie wszczęcia przeglądu zainteresowane strony zostały wezwane do odrzucenia dowodów zawartych w aktach dochodzenia, przedstawienia uwag w ich sprawie lub ich uzupełnienia. Sprawozdanie to umieszczono w aktach dochodzenia na etapie wszczęcia postępowania.

(54)

Wnioskodawca przedstawił informacje uzupełniające ustalenia zawarte w sprawozdaniu dotyczące surowców stosowanych do produkcji Ace-K. Wnioskodawca zlecił sporządzenie sprawozdania w celu określenia elementów charakterystycznych i zakłóceń dotyczących jednego z głównych surowców do produkcji Ace-K, tritlenku siarki, w dwóch chińskich prowincjach, w których jest on produkowany – Jiangsu i Anhui. Jednym z istotnych dowodów są „Plan rozwoju przemysłu chemicznego” z dnia 24 października 2016 r., w którym wskazano cele ogólne i cele produkcyjne, które wpływają na poziom podaży w sektorze chemicznym, w tym te dotyczące sulfonowania tritlenkiem siarki i Ace-K, oraz informacje organów prowincji Anhui w postaci odniesienia do „Opinii Komitetu Prowincjonalnego KPC w Anhui i Rządu Ludowego Prowincji Anhui w sprawie promowania wysokiej jakości rozwoju gospodarczego”, wydanych w dniu 14 marca 2018 r. W tym dokumencie programowym określono szereg inicjatyw w zakresie polityki przemysłowej służących promowaniu wysokiej jakości rozwoju gospodarczego, w szczególności w prowincji Anhui, takich jak stosowanie zachęt finansowych i ulg podatkowych, jeśli przedsiębiorstwa przemysłowe i logistyczne działają zgodnie ze „wspieranymi” branżami określonymi w „Centralnym Katalogu Dostosowań Strukturalnych”. Wnioskodawca wyjaśnił ponadto, w jaki sposób „Decyzja Rady Państwa w sprawie promulgacji wdrożenia przepisów przejściowych dotyczących wspierania restrukturyzacji przemysłowej” z dnia 2 grudnia 2005 r. określa cele polityki gospodarczej i przemysłowej oraz nakazuje wszystkim rządom prowincji określenie konkretnych środków służących kierowaniu inwestycjami. Obejmuje to politykę wsparcia w zakresie gruntów, kredytów, podatków, przywozu i wywozu. Zwrócił również uwagę na inne narzędzia polityki interwencji państwa, takie jak „Katalog wytycznych dotyczących strukturalnego dostosowania przemysłu” wydany w styczniu 2013 r., w którym podzielono segmenty przemysłu na „wspierane”, „ograniczone” i „eliminowane”. W katalogu tym sulfonowanie tritlenkiem siarki zaliczono do kategorii „wspieranej”.

(55)

We wniosku odniesiono się również do dokumentu zatytułowanego „Wycofanie podatku wywozowego i wykluczenie możliwości zwrotu podatku zwrotu VAT w odniesieniu do tritlenku siarki”, w którym określono koszt VAT związany z wywozem na poziomie 13 %, co skutkuje ograniczeniem wywozowym.

(56)

Jeżeli chodzi o energię elektryczną, gaz, parę wodną i wodę, we wniosku wyjaśniono rolę kontroli cen w prowincjach Jiangsu i Anhui oraz zwrócono uwagę na interwencje państwa i prowincji w sektorze węgla. W dokumencie zatytułowanym „Opinie Rady Państwa w sprawie ograniczenia nadmiaru mocy produkcyjnych w przemyśle węgla i jego rozwoju” opublikowanym w dniu 1 lutego 2016 r. potwierdzono istnienie problemów związanych z nadwyżką mocy produkcyjnych, jak również znaczącą interwencję państwa na rynku w tym sektorze.

(57)

Ponadto we wniosku wymieniono konkretne subsydia dla Nantong Acetic Acid, przedsiębiorstwa powiązanego z producentem Ace-K, Nantong Hongxin. Zgodnie z publicznym ogłoszeniem Nantong Acetic Acid i sprawozdaniem rocznym Nantong Acetic Acid z 2018 r. Nantong Acetic Acid korzysta z preferencyjnej stawki podatku dochodowego w wysokości 15 % (zamiast 25 %) w ramach „Programu preferencyjnego podatku dochodowego dla przedsiębiorstw wykorzystujących zaawansowane lub nowe technologie”.

(58)

Ponadto we wniosku odniesiono się do szeregu zakłóceń wskazanych w sprawozdaniu dotyczących innych surowców wykorzystywanych do produkcji Ace-K, takich jak diketen, kwas amidosulfonowy, trietyloamina, wodorotlenek potasu, kwas octowy, dichlorometan i amoniak. We wniosku przedstawiono dowody na istnienie nadwyżki mocy produkcyjnych w sektorze chemicznym, wskazując, że wskaźnik wykorzystania chińskich mocy produkcyjnych dotyczących kwasu octowego wynosił około 69 % w czwartym kwartale 2019 r. i zgodnie z prognozami zawartymi we wniosku miał wynieść około 63 % w pierwszym kwartale 2020 r., wzrastając do ok. 67 % do końca 2020 r. Oprócz nadwyżki mocy produkcyjnych inwestycje w produkcję kwasu octowego w Chinach podlegają mechanizmom kontrolnym określonym w katalogu wytycznych dotyczących restrukturyzacji przemysłu (zmienionym w 2013 r.). Te dwa elementy łącznie powodują, że chiński rynek kwasu octowego jest zakłócony, a w konsekwencji również produkcja diketenu na niższym szczeblu łańcucha produkcyjnego.

(59)

Ponadto we wniosku wspomniano o ingerencji państwa w cele polityki i cele określone w „13. planie pięcioletnim prowincji Hebei”. W planie opisano również, w jaki sposób chińskie organy państwowe kontrolują wydobycie siarki, i ustanowiono ograniczenia dotyczące wchodzenia na rynek produkcji kwasu siarkowego. Obejmując kontrolą wydobycie siarki i ograniczając inwestycje w produkcję kwasu siarkowego, rząd ChRL zakłóca nie tylko rynek tych dwóch produktów, ale także rynek produkcji tritlenku siarki.

(60)

We wniosku odniesiono się również do innych rodzajów ingerencji państwa w rynek mocznika, takich jak stosowanie rygorystycznych kontyngentów przywozowych na mocznik oraz podatków wywozowych. Mocznik, wraz z tritlenkiem siarki i kwasem siarkowym, jest surowcem wyższego szczebla wykorzystywanym do produkcji kwasu amidosulfonowgo. Ponadto od dnia 1 lipca 2005 r. rząd ChRL zwolnił sprzedaż mocznika z podatku VAT na rynku krajowym. Ponadto rząd ChRL interweniował na rynku za pośrednictwem państwowego systemu dotyczącego nawozów, działającego od 2004 r. Zgodnie ze sprawozdaniem producenci mocznika korzystają z preferencyjnych stawek za energię elektryczną oraz preferencyjnych stawek za przewóz towarów koleją.

(61)

Odnosząc się do sprawozdania, we wniosku wskazano, że sól potasowa znajduje się w wykazie surowców w „13. planie pięcioletnim dotyczącym surowców mineralnych”, który zawiera szereg szczegółowych przepisów dotyczących różnych grup minerałów. Pod hasłem „fosfor” w sprawozdaniu Komisji stwierdzono, że jednym z celów jest ustabilizowanie podaży ważnych zasobów mineralnych wykorzystywanych w rolnictwie, takich jak fosfor, siarka i potas, zgodnie ze strategią bezpieczeństwa żywnościowego. Ponadto również „węglan potasu i inne naturalne surowe sole potasowe” wymieniono w sprawozdaniu wśród pozycji podlegających należnościom celnym wywozowym. Dalsze interwencje państwa, o których mowa we wniosku, dotyczą również amoniaku, dodatkowego surowca kupowanego w celu recyklingu zużytego kwasu siarkowego.

(62)

Wnioskodawca wskazał ponadto, że zgodnie ze sprawozdaniem sam rząd ChRL uznał, że nie ustanowiono jeszcze mechanizmu efektywnej konkurencji w odniesieniu do sprzedaży energii elektrycznej. Oznacza to, że na chińskim rynku dostaw energii elektrycznej na potrzeby zastosowań przemysłowych występują znaczne zakłócenia. We wniosku wymieniono również inne obszary, w których interwencja państwa wpływa na koszty ponoszone przez chińskie podmioty przemysłowe, takie jak dostęp do praw do użytkowania gruntów (sprawozdanie, rozdział 9), dostęp do kapitału i finansowania (sprawozdanie, rozdział 11) oraz rynek pracy (sprawozdanie, rozdział 13).

(63)

Jak wskazano w motywie 46, rząd ChRL nie przedstawił uwag ani dowodów potwierdzających lub obalających dowody załączone do akt sprawy, włączając w to sprawozdanie i dodatkowe dowody przedstawione przez wnioskodawcę, co do istnienia znaczących zakłóceń lub zasadności zastosowania art. 2 ust. 6a rozporządzenia podstawowego w przedmiotowej sprawie.

(64)

Uwagi w tym zakresie otrzymano od współpracującego producenta eksportującego, Anhui Jinhe, który twierdził, że argument przedstawiony w celu uzasadnienia zastosowania art. 2 ust. 6a rozporządzenia podstawowego jest bezpodstawny i nie ma zastosowania do tego przedsiębiorstwa. Anhui Jinhe twierdziło, że ustalenia w kwestii zakłóceń dotyczących diketenu, tritlenku siarki i kwasu siarkowego wskazane w sprawozdaniu zleconym przez wnioskodawcę nie mają znaczenia w odniesieniu do Anhui Jinhe, ponieważ Anhui Jinhe wytwarza te materiały do produkcji we własnym zakresie. Istotnymi surowcami wyższego szczebla są kwas octowy lodowaty, kwas amidosulfonowy i wodorotlenek potasu.

(65)

W tym względzie Anhui Jinhe odniosło się do niedawnej praktyki Komisji stosowanej na podstawie art. 2 ust. 6a lit. a) i c) rozporządzenia podstawowego, np. w sprawie dotyczącej elementów wyciskanych z aluminium (16), zgodnie z którą od producentów eksportujących wymaga się przedstawienia dowodów, że ceny i koszty nie są zniekształcone, w celu „potwierdzenia”, że ich własne koszty krajowe nie są obiektem znaczących zakłóceń. Przedsiębiorstwo stwierdziło, że ceny krajowe odpowiednich surowców są ukierunkowane na rynek i negocjowane na podstawie panujących warunków rynkowych. W szczególności przedsiębiorstwo przedstawiło dowody obejmujące porównanie jego własnych cen z cenami tureckimi na podstawie bazy danych COMTRADE, aby wykazać, że niższe ceny kwasu octowego lodowatego, kwasu amidosulfonowego i wodorotlenku potasu w porównaniu z cenami międzynarodowymi wynikają głównie ze znacznie niższych kosztów transportu w Chinach, ponieważ przedsiębiorstwo polega wyłącznie na dostawach krajowych.

(66)

Ponadto przedsiębiorstwo twierdziło, że organy państwa wywozu nie kontrolują jego działalności. Przedsiębiorstwo twierdziło również, że państwo nie ingeruje w ceny i koszty materiałów wykorzystywanych do produkcji Ace-K. Argumenty obalające te twierdzenia omówiono w sekcjach 3.2.1.3 i 3.2.1.4.

(67)

W swoich uwagach producent eksportujący wskazał ponadto, że art. 2 ust. 6a jest niezgodny z porozumieniem antydumpingowym WTO („porozumienie antydumpingowe”). Dzieje się tak, ponieważ, po pierwsze, w art. 2.2 porozumienia antydumpingowego przewidziano trzy scenariusze, które pozwalają na skonstruowanie wartości normalnej: (i) sprzedaż nie jest dokonywana w zwykłym obrocie handlowym, (ii) istnieje szczególna sytuacja rynkowa lub (iii) z powodu niskiej wielkości sprzedaży na rynku krajowym, sprzedaż ta nie jest reprezentatywna. Anhui Jinhe stwierdziło, że znaczące zakłócenia nie spełniają żadnego z trzech kryteriów. Twierdziło ponadto, że nawet gdyby można było uznać, że pojęcie znaczących zakłóceń wchodzi w zakres drugiego z powyższych kryteriów, zespół orzekający w WTO DS529 Australia – Środki antydumpingowe dotyczące papieru do kopiowania A4 potwierdził, że fakt, iż na cenę krajową produktu objętego postępowaniem i materiały do jego produkcji mają wpływ zakłócenia wynikające z działań rządu, nie wystarcza, aby uznać, że właściwe porównanie między sprzedażą na rynku krajowym a sprzedażą eksportową jest utrudnione „z powodu szczególnej sytuacji rynkowej”. Ponadto Anhui Jinhe zauważyło, że Komisja konstruowała wartość normalną w sposób systematyczny, podczas gdy powinna sprawdzać indywidualnie w odniesieniu do każdego przypadku, czy spełnione są warunki określone w art. 2.2 porozumienia antydumpingowego.

(68)

Przedsiębiorstwo to stwierdziło ponadto, że w art. 2.2 porozumienia antydumpingowego wymaga się, aby konstrukcja wartości normalnej odzwierciedlała „koszt w kraju pochodzenia”, co zostało potwierdzone w sprawach WTO DS529 Australia – Środki antydumpingowe dotyczące papieru do kopiowania A4 i WTO DS473 Unia Europejska – Środki antydumpingowe dotyczące biodiesla z Argentyny. Ponadto Anhui Jinhe twierdziło, że wartość normalną należy konstruować zgodnie z wymogami określonymi w art. 2.2.1.1 porozumienia antydumpingowego, i dodało, że ustalenia w sprawie WTO DS427 (Chiny – Środki antydumpingowe i wyrównawcze dotyczące brojlerów ze Stanów Zjednoczonych) wymagały od organów prowadzących dochodzenie uwzględnienia zarejestrowanych kosztów producentów eksportujących, chyba że nie są one zgodne z ogólnie przyjętymi zasadami rachunkowości lub nie odzwierciedlają w sposób uzasadniony kosztów związanych z produkcją i sprzedażą produktu objętego postępowaniem. Niezależnie od tego, czy zarejestrowane koszty spełniają dwa powyższe warunki, art. 2 ust. 6a rozporządzenia podstawowego jest według Anhui Jinhe niezgodny z art. 2.2.1.1 porozumienia antydumpingowego, ponieważ koszty producenta eksportującego są systematycznie pomijane.

(69)

Komisja uznała, że przepisy art. 2 ust. 6a rozporządzenia podstawowego są w pełni zgodne z zobowiązaniami Unii Europejskiej w ramach WTO. Jak wyraźnie wyjaśnił Stały Organ Apelacyjny w sprawie DS473, prawo WTO zezwala na wykorzystanie danych z państwa trzeciego, należycie dostosowanych, jeżeli takie dostosowanie jest konieczne i uzasadnione. Komisja przypomniała, że sprawy DS529 Australia – Środki antydumpingowe dotyczące papieru do kopiowania A4 i DS427 Chiny – Brojlery (art. 21.5 – USA) nie dotyczyły interpretacji art. 2 ust. 6a rozporządzenia podstawowego ani przesłanek jego stosowania. Ponadto okoliczności faktyczne tych spraw różniły się od okoliczności faktycznych i kryteriów stanowiących podstawę do zastosowania metodyki na podstawie tego przepisu rozporządzenia podstawowego, która dotyczy występowania znaczących zakłóceń w kraju wywozu. Zgodnie z art. 2 ust. 6a rozporządzenia podstawowego wartość normalną konstruuje się poprzez odniesienie do niezniekształconych kosztów i cen pochodzących z reprezentatywnego kraju lub poprzez odniesienie do międzynarodowej wartości odniesienia, wyłącznie w przypadku stwierdzenia występowania znaczących zakłóceń i ich wpływu na koszty i ceny. W każdym razie w art. 2 ust. 6a akapit drugi, myślnik trzeci rozporządzenia podstawowego przewidziano możliwość wykorzystania kosztów krajowych w zakresie, w jakim ustalono, że nie ulegają one zniekształceniu. W związku z tym Komisja odrzuciła powyższe argumenty.

(70)

Anhui Jinhe twierdziło ponadto, że art. 2 ust. 6a rozporządzenia podstawowego jest niezgodny z art. 2.2.2 porozumienia antydumpingowego. Ponadto przedsiębiorstwo zauważyło, że Organ Apelacyjny w sprawie DS219 WE – Łączniki rur lub przewodów rurowych potwierdził, iż organ prowadzący dochodzenie jest zobowiązany do stosowania rzeczywistych kosztów sprzedaży, kosztów ogólnych i administracyjnych oraz zysków producentów eksportujących, o ile istnieją takie dane. Anhui Jinhe stwierdziło zatem, że art. 2 ust. 6a rozporządzenia podstawowego jest niezgodny z art. 2.2.2 porozumienia antydumpingowego.

(71)

Komisja odnotowała, że po stwierdzeniu, iż ze względu na istnienie w kraju wywozu znaczących zakłóceń w rozumieniu art. 2 ust. 6a lit. b) rozporządzenia podstawowego nie jest właściwe stosowanie cen i kosztów krajowych w tym kraju, wartość normalną konstruuje się dla każdego producenta eksportującego na podstawie niezniekształconych cen lub wartości odniesienia w odpowiednim reprezentatywnym kraju zgodnie z art. 2 ust. 6a lit. a) rozporządzenia podstawowego. Jak wyjaśniono powyżej, ten sam przepis rozporządzenia podstawowego dopuszcza również możliwość zastosowania kosztów krajowych, o ile ustalone zostało z całą pewnością, że koszty te nie są zniekształcone. W tym kontekście producenci eksportujący mieli możliwość przedstawienia dowodów świadczących o tym, że ich indywidualne koszty sprzedaży, koszty ogólne i administracyjne lub inne koszty nakładów w rzeczywistości nie były zniekształcone. Jak wykazano w sekcjach 3.2.1.2–3.2.1.9 Komisja ustaliła jednak istnienie znaczących zakłóceń w sektorze Ace-K i nie istniały żadne dowody świadczące o tym, że koszty czynników produkcji poszczególnych producentów eksportujących nie były zniekształcone. W związku z tym powyższe argumenty zostały odrzucone.

(72)

Po trzecie, Anhui Jinhe twierdziło, że Komisja była zobowiązana, zgodnie z przepisami art. 2 ust. 6a rozporządzenia podstawowego, do przeprowadzenia analizy dotyczącej danego przedsiębiorstwa i analizy dotyczącej kosztów. Należało zatem przeprowadzić szczegółową analizę dotyczącą Anhui Jinhe w oparciu o przedłożony przez to przedsiębiorstwo kwestionariusz.

(73)

Komisja zwróciła uwagę na fakt, że istnienie znaczących zakłóceń dających podstawy do zastosowania przepisów art. 2 ust. 6a rozporządzenia podstawowego ustala się na poziomie całego państwa. W przypadku potwierdzenia istnienia znaczących zakłóceń przepisy art. 2 ust. 6a rozporządzenia podstawowego mają zastosowanie a priori do wszystkich producentów eksportujących w ChRL i dotyczą wszystkich kosztów związanych z ich czynnikami produkcji. W każdym razie ten sam przepis rozporządzenia podstawowego przewiduje możliwość zastosowania kosztów krajowych, o ile ustalone zostało z całą pewnością, że znaczące zakłócenia nie mają na nie wpływu. Nie ustalono jednak, w oparciu o dokładne i odpowiednie dowody, aby koszty krajowe były niezniekształcone. W szczególności producenci eksportujący nie przedstawili dokładnych i odpowiednich dowodów wykazujących na niezniekształcony charakter cen i kosztów. W każdym razie obliczenia dotyczące Anhui Jinhe odzwierciedlają dane przedstawione przez samo przedsiębiorstwo, w tym czynniki produkcji i kwoty podane przez przedsiębiorstwo w odpowiedziach na pytania zawarte w kwestionariuszu, oraz należycie uwzględniają istnienie i wpływ znaczących zakłóceń w ChRL zgodnie z przepisami rozporządzenia podstawowego, w szczególności art. 2 ust. 6a rozporządzenia podstawowego. W związku z tym powyższe argumenty zostały odrzucone.

(74)

W swoich uwagach wydanych po ostatecznym ujawnieniu Anhui Jinhe powtórzyło swoje argumenty przedstawione w motywach 67 i 68 powyżej dotyczące zgodności art. 2 ust. 6a rozporządzenia podstawowego z prawem WTO. Twierdziło ono, że Komisja Europejska powinna powstrzymać się od stosowania metodyki określonej w art. 2 ust. 6a lub dokładnie wyjaśnić, w jaki sposób metodykę tę można stosować zgodnie z zobowiązaniami określonymi w art. 2.2, 2.2.1.1 i 2.2.2 porozumienia antydumpingowego. W rzeczywistości Anhui Jinhe stwierdziło, że Komisja może odtworzyć wartość normalną jedynie w przypadku spełnienia jednego z trzech warunków określonych w art. 2.2. Jeżeli Komisja opiera się na drugim (lub trzecim) warunku, wówczas musi zbadać, czy „właściwe porównanie” ceny krajowej i eksportowej jest dozwolone, czy też nie.

(75)

Ponadto w kwestii argumentu, zgodnie z którym prawo WTO (jak wyjaśniono w sprawie DS473) zezwala na wykorzystanie danych z państwa trzeciego, „należycie dostosowanych, jeżeli takie dostosowanie jest konieczne i uzasadnione”, Anhui Jinhe stwierdziło, że o tym teście prawnym nie było mowy w sprawozdaniu składu orzekającego ani Stałego Organu Apelacyjnego. Zgodnie z interpretacją Anhui Jinhe Komisja przyjęła nieobiektywną i ograniczoną interpretację sprawozdania, w którym wyraźnie stwierdzono, że „przy korzystaniu z jakichkolwiek informacji spoza danego kraju w celu określenia »kosztu produkcji w kraju pochodzenia« zgodnie z art. 2.2 porozumienia antydumpingowego organ prowadzący dochodzenie musi zapewnić, aby takie informacje zostały wykorzystane do ustalenia »kosztu produkcji w kraju pochodzenia«, a to może wymagać od organu prowadzącego dochodzenie dostosowania tych informacji”.

(76)

Ponadto Anhui Jinhe argumentowało, że „znaczące zakłócenie” samo w sobie nie jest jednym z warunków uciekania się do konstruowania wartości normalnej. Ponadto, jeśli chodzi o możliwość wykorzystania kosztów krajowych w zakresie, w jakim ustalono, że nie są one zniekształcone, zdaniem Anhui Jinhe Komisja mogła skorzystać z możliwości, jaką daje art. 2 ust. 6a, i wykorzystać faktyczne dane przedsiębiorstwa.

(77)

Jeżeli chodzi o argumenty Anhui Jinhe dotyczące zgodności art. 2 ust. 6a rozporządzenia podstawowego z porozumieniem antydumpingowym i ustaleniami Organu Rozstrzygania Sporów, omówiono je już w motywie 69, w tym wyjaśniono, że sprawa DS473 nie dotyczyła stosowania art. 2 ust. 6a rozporządzenia podstawowego. W odniesieniu do twierdzenia, że pojęcie „znaczących zakłóceń” zawarte w art. 2 ust. 6a rozporządzenia podstawowego nie pojawia się w żadnym z postanowień porozumienia antydumpingowego WTO ani Układu ogólnego w sprawie taryf celnych i handlu z 1994 r., Komisja przypomniała, że prawo krajowe nie musi używać dokładnie tych samych terminów co objęte nim porozumienia, aby być zgodne z tymi porozumieniami, oraz że uważa art. 2 ust. 6a za w pełni zgodny z odpowiednimi postanowieniami porozumienia antydumpingowego (a w szczególności z możliwościami konstruowania wartości normalnej przewidzianymi w art. 2.2 porozumienia antydumpingowego). W związku z powyższym argumenty te zostały odrzucone.

(78)

Ponadto Anhui Jinhe stwierdziło, że Komisja nie przedstawiła żadnego wyjaśnienia, dlaczego nie uznała elementów wymienionych w motywach 65 i 66 za „zebrany dowód” w rozumieniu art. 2 ust. 6a, że jego koszty nie zostały zniekształcone. Anhui Jinhe powtórzyło to twierdzenie i dodało, że jego ceny nie zostały zniekształcone ze względu na praktyki nabywania (platforma internetowa) oraz brak interwencji rządowej ze strony jakichkolwiek organów rządowych lub agencji kontrolowanych przez rząd Chin.

(79)

Jak stwierdzono w motywie 65, dowody przedstawione przez Anhui Jinhe polegały jedynie na porównaniu ich własnych krajowych cen zakupu jednego surowca z tureckimi cenami importowymi zaczerpniętymi z bazy danych COMTRADE oraz z tajskimi cenami zaczerpniętymi z bazy danych GTA. Porównanie wykazało, że ceny krajowe były niższe od tureckich i tajskich cen importowych w przypadku tych dwóch surowców. Anhui Jinhe twierdziło, że wynika to z niższych kosztów transportu krajowego. Anhui Jinhe twierdziło również, że nabywa kwas octowy lodowaty od wnioskodawcy.

(80)

Komisja zauważa, że Anhui Jinhe nie przedstawiło żadnych dowodów na poparcie swojego twierdzenia dotyczącego kosztów transportu. Ponadto takie porównanie cen nie jest wystarczające, aby wykazać, że ceny krajowe w Chinach nie są zniekształcone. Ponadto fakt, że zakupy na rynku krajowym były dokonywane przez internet, nie oznacza, że ceny te nie zostały zniekształcone. Ponadto w toku dochodzenia ujawniono, że wbrew temu, co twierdziło Anhui Jinhe, nie kupowało ono od wnioskodawcy kwasu octowego lodowatego do produkcji Ace-K. W związku z powyższym wnioski zostały odrzucone.

(81)

Komisja zbadała, czy ze względu na istnienie znaczących zakłóceń w rozumieniu art. 2 ust. 6a lit. b) rozporządzenia podstawowego właściwe było stosowanie cen i kosztów krajowych w ChRL. Komisja uczyniła to na podstawie dowodów dostępnych w aktach sprawy, w tym dowodów zawartych w sprawozdaniu, które opierają się na publicznie dostępnych źródłach. Analiza ta obejmowała badanie istotnych interwencji rządowych w gospodarce ChRL ogółem, a także konkretnej sytuacji na rynku w danym sektorze, do którego należy produkt objęty postępowaniem. Komisja uzupełniła te elementy dowodowe własnymi badaniami dotyczącymi poszczególnych kryteriów istotnych dla potwierdzenia występowania znaczących zakłóceń w ChRL.

(82)

Chiński system gospodarczy bazuje na koncepcji „socjalistycznej gospodarki rynkowej”. Koncepcja ta jest zapisana w chińskiej konstytucji i determinuje sposób zarządzania gospodarką ChRL. Podstawową zasadą jest „socjalistyczna własność publiczna środków produkcji, a mianowicie własność środków produkcji w rękach całego ludu i zbiorowa własność środków produkcji w rękach osób pracujących”. Gospodarka państwowa jest „wiodącą siłą gospodarki narodowej”, a państwo posiada mandat „do zapewnienia konsolidacji i wzrostu” (17). W związku z tym ogólna struktura chińskiej gospodarki nie tylko umożliwia znaczące interwencje rządowe w gospodarkę, ale wyraźnie sankcjonuje takie interwencje. Idea nadrzędności własności publicznej nad własnością prywatną przenika cały system prawny i stanowi ogólną zasadę podkreślaną we wszystkich głównych aktach prawnych. Doskonałym przykładem jest chińskie prawo rzeczowe: odnosi się ono do pierwszego etapu socjalizmu i powierza państwu utrzymanie podstawowego systemu gospodarczego, w ramach którego własność publiczna odgrywa dominującą rolę. Inne formy własności są tolerowane, a prawo zezwala na ich rozwój obok własności państwowej (18).

(83)

Ponadto zgodnie z prawem chińskim socjalistyczna gospodarka rynkowa jest rozwijana pod przywództwem Komunistycznej Partii Chin („KPCh”). Struktury państwa chińskiego i KPCh są ze sobą powiązane na każdym poziomie (prawnym, instytucjonalnym, osobowym), tworząc podstawową strukturę, w której nie można odróżnić ról KPCh i państwa. W wyniku zmiany chińskiej konstytucji w marcu 2018 r. jeszcze bardziej podkreślono wiodącą rolę KPCh, potwierdzając ją w tekście art. 1 konstytucji. Po już istniejącym pierwszym zdaniu przepisu: „[s]ystem socjalistyczny jest systemem podstawowym Chińskiej Republiki Ludowej” wprowadzono nowe drugie zdanie w brzmieniu: „[p]odstawową cechą socjalizmu o chińskiej specyfice jest przywództwo Komunistycznej Partii Chin” (19). Świadczy to o niekwestionowanej i coraz większej kontroli KPCh nad systemem gospodarczym ChRL. To przywództwo rządowe i kontrola rządowa nierozerwalnie wiążą się z ustrojem chińskim, a ich zakres jest znacznie większy niż w innych państwach, w których ogólna kontrola makroekonomiczna sprawowana przez rządy jest ograniczona działaniem mechanizmów rynkowych.

(84)

Państwo chińskie stosuje interwencjonizm gospodarczy, dążąc do osiągnięcia celów, które nie odzwierciedlają przeważających warunków ekonomicznych na wolnym rynku, tylko pokrywają się z programem politycznym określonym przez KPCh (20). Stosowane przez władze chińskie narzędzia interwencjonizmu gospodarczego obejmują różne obszary, w tym system planowania przemysłowego, system finansowy oraz poziom otoczenia regulacyjnego.

(85)

Po pierwsze, na poziomie ogólnej kontroli administracyjnej kierunek chińskiej gospodarki wyznacza się w ramach złożonego systemu planowania przemysłowego, który ma wpływ na wszystkie rodzaje działalności gospodarczej w państwie. Wszystkie te plany obejmują kompleksowy i złożony model sektorów i przekrojowych strategii obejmujący wszystkie szczeble administracji. Plany na szczeblu prowincji są szczegółowe, natomiast w planach krajowych wyznacza się szersze cele. W planach określa się również środki służące wspieraniu odpowiednich branż/sektorów, a także ramy czasowe, w jakich cele muszą zostać osiągnięte. Niektóre plany nadal zawierają wyraźne cele w zakresie produkcji, podczas gdy w poprzednich cyklach planowania było to stałym elementem. Zgodnie z planami poszczególne sektory lub projekty przemysłowe są traktowane jako (pozytywne lub negatywne) priorytety zgodnie z priorytetami rządu i przypisuje się im konkretne cele w zakresie rozwoju (modernizacja przemysłu, ekspansja międzynarodowa itp.). Podmioty gospodarcze, zarówno prywatne, jak i państwowe, muszą skutecznie dostosowywać swoją działalność do realiów narzuconych w ramach systemu planowania. Jest to spowodowane nie tylko wiążącym charakterem planów, ale również faktem, że odpowiednie chińskie organy na wszystkich szczeblach władzy stosują się do systemu planów i wykorzystują odpowiednio przyznane im uprawnienia, skłaniając tym samym podmioty gospodarcze do przestrzegania priorytetów określonych w planach (zob. również sekcja 3.2.1.7 poniżej) (21).

(86)

Po drugie, na poziomie przydziału środków finansowych system finansowy ChRL jest zdominowany przez banki komercyjne będące własnością państwa. Ustanawiając i wdrażając swoją politykę kredytową, banki te muszą dostosować się do celów polityki przemysłowej rządu, zamiast oceniać przede wszystkim korzyści gospodarcze danego projektu (zob. również sekcja 3.2.1.8 poniżej) (22). To samo dotyczy pozostałych elementów chińskiego systemu finansowego, takich jak rynki akcji, rynki obligacji, rynki niepublicznych instrumentów kapitałowych itp. Ponadto instytucjonalna i operacyjna struktura tych obszarów sektora finansowego, które nie stanowią części sektora bankowego, nie jest nastawiona na maksymalizację skutecznego funkcjonowania rynków finansowych, lecz na zapewnienie kontroli i umożliwienie interwencji państwa i KPCh (23).

(87)

Po trzecie, na poziomie otoczenia regulacyjnego interwencje państwa w zakresie gospodarki przyjmują różne formy. Na przykład przepisy dotyczące zamówień publicznych są regularnie wykorzystywane do osiągania celów politycznych innych niż efektywność gospodarcza, co podważa zasady rynkowe w tym obszarze. Mające zastosowanie ustawodawstwo przewiduje w szczególności, że zamówienia publiczne są udzielane w celu ułatwienia osiągnięcia celów wyznaczonych w ramach polityki państwa. Charakter tych celów pozostaje jednak niezdefiniowany, co pozostawia organom decyzyjnym szeroki margines swobody (24). Podobnie w obszarze inwestycji rząd ChRL utrzymuje znaczącą kontrolę i wpływ, jeżeli chodzi o miejsce przeznaczenia oraz wielkość inwestycji zarówno państwowych, jak i prywatnych. Kontrola inwestycji oraz różne zachęty, ograniczenia i zakazy dotyczące inwestycji są wykorzystywane przez władze jako ważne narzędzie wspierania celów polityki przemysłowej, takich jak utrzymanie kontroli państwa nad kluczowymi sektorami lub wzmocnienie przemysłu krajowego (25).

(88)

Podsumowując, model ekonomiczny Chin opiera się na szeregu podstawowych aksjomatów, które przewidują wiele różnych form interwencji rządowej i zachęcają do ich stosowania. Tak duża skala interwencji rządowych jest sprzeczna z zasadą swobodnego działania mechanizmów rynkowych, co zakłóca proces skutecznej alokacji zasobów zgodnie z zasadami rynkowymi (26).

(89)

Przedsiębiorstwa będące własnością państwa, przedsiębiorstwa kontrolowane przez państwo lub przedsiębiorstwa działające pod nadzorem politycznym państwa lub zgodnie z jego wytycznymi stanowią istotną część gospodarki ChRL.

(90)

Rząd ChRL i KPCh utrzymują struktury, które zapewniają wywieranie stałego wpływu na przedsiębiorstwa, a w szczególności na przedsiębiorstwa państwowe. Władze państwowe (a pod wieloma względami również KPCh) nie tylko aktywnie opracowują ogólne strategie gospodarcze dla poszczególnych przedsiębiorstw państwowych i nadzorują ich wdrażanie, ale również roszczą sobie prawa do brania udziału w procesie podejmowania decyzji operacyjnych przez przedsiębiorstwa państwowe. Odbywa się to zazwyczaj poprzez rotację kadr między organami rządowymi a przedsiębiorstwami państwowymi, poprzez powoływanie członków Partii do organów wykonawczych przedsiębiorstw państwowych i poprzez tworzenie komórek partyjnych w przedsiębiorstwach (zob. również sekcja 3.2.1.4), a także poprzez kształtowanie struktury korporacyjnej sektora przedsiębiorstw państwowych (27). W zamian przedsiębiorstwa państwowe mają szczególny status w chińskiej gospodarce, co wiąże się z szeregiem korzyści ekonomicznych, w szczególności ochroną przed konkurencją i zapewnieniem preferencyjnego dostępu do odpowiednich czynników produkcji, w tym finansowania (28). Elementy świadczące o istnieniu kontroli rządu nad przedsiębiorstwami w sektorze Ace-K omówiono bardziej szczegółowo w sekcji 3.2.1.4.

(91)

W szczególności sektor Ace-K, chociaż udział własności państwowej jest stosunkowo niski, nadal w znacznym stopniu podlega kontroli politycznej rządu ChRL. Poza wnioskodawcą na świecie istnieje tylko kilka innych przedsiębiorstw posiadających moce produkcyjne o dużej skali. Spośród nich przedsiębiorstwo eksportujące, Anhui Jinhe, posiada obecnie największe moce produkcyjne na świecie.

(92)

Z uwagi na dużą skalę interwencji rządowych w sektorze Ace-K nawet prywatni producenci nie mogą prowadzić w nim działalności na warunkach rynkowych. Nawet przedsiębiorstwa prywatne działające w sektorze Ace-K podlegają pośrednio nadzorowi i kierownictwu politycznemu – zob. sekcja 3.2.1.5.

(93)

Poza sprawowaniem kontroli nad gospodarką z racji bycia właścicielem przedsiębiorstw państwowych i korzystania z innych narzędzi rząd ChRL dysponuje również możliwością ingerowania w ceny i koszty dzięki obecności przedstawicieli państwa w przedsiębiorstwach. Choć przewidziane w ustawodawstwie chińskim prawo do powoływania i odwoływania kluczowych członków kierownictwa przedsiębiorstw państwowych przez właściwe organy państwowe można uznać za przejaw korzystania przez te organy z przysługujących im praw własności (29), komórki KPCh tworzone zarówno w przedsiębiorstwach państwowych, jak i w przedsiębiorstwach prywatnych stanowią kolejny istotny kanał umożliwiający państwu ingerowanie w proces podejmowania decyzji biznesowych. Zgodnie z prawem spółek ChRL w każdej spółce należy ustanowić organizację partyjną KPCh (składającą się z co najmniej trzech członków KPCh, jak określono w statucie KPCh (30)), a spółka zapewnia warunki konieczne do prowadzenia działalności przez organizację partyjną. W przeszłości wymóg ten nie zawsze był spełniany lub nie był egzekwowany w rygorystyczny sposób. Począwszy od co najmniej 2016 r. KPCh zaczęła jednak rościć sobie prawo do ściślejszego kontrolowania procesu podejmowania decyzji biznesowych w przedsiębiorstwach państwowych, traktując to prawo jako jedną z wiodących zasad jej polityki. Napływające informacje sugerują również, że KPCh wywiera presję na przedsiębiorstwa prywatne, nakłaniając je do kierowania się „patriotyzmem” i postępowania zgodnie z polityką partii (31). Informacje z 2017 r. wskazują, że komórki partyjne istniały w 70 % spośród około 1,86 mln przedsiębiorstw prywatnych, a organizacje KPCh wywierały coraz większą presję, aby zapewniono im możliwość podejmowania ostatecznych decyzji biznesowych w przedsiębiorstwach, w których je utworzono (32). Wspomniane przepisy mają ogólne zastosowanie w całej chińskiej gospodarce, we wszystkich sektorach, w tym do producentów Ace-K i dostawców materiałów do ich produkcji.

(94)

Ponadto w dniu 15 września 2020 r. opublikowano dokument zatytułowany „Wytyczne Biura Generalnego Komitetu Centralnego KPCh w sprawie intensyfikacji prac Zjednoczonego Frontu w sektorze prywatnym w nowej erze” („wytyczne”) (33), który jeszcze bardziej zwiększył rolę komitetów partyjnych w przedsiębiorstwach prywatnych. Sekcja II.4 wytycznych stanowi: „[m]usimy zwiększyć ogólną zdolność Partii do przewodzenia pracom Zjednoczonego Frontu w sektorze prywatnym i skutecznie zintensyfikować prace w tym obszarze”, a sekcja III.6 stanowi: „[m]usimy jeszcze bardziej zintensyfikować budowanie Partii w przedsiębiorstwach prywatnych i umożliwić komórkom Partii skuteczne odgrywanie roli twierdzy, a członkom Partii odegranie roli awangardowych liderów i pionierów”. W wytycznych podkreśla się zatem rolę KPCh w przedsiębiorstwach i innych podmiotach sektora prywatnego oraz dąży się do zwiększenia tej roli (34).

(95)

Poniższe przykłady ilustrują opisaną powyżej tendencję polegającą na rosnącym poziomie interwencji rządu ChRL w sektorze Ace-K.

(96)

Zgodnie z informacjami zebranymi na temat Anhui Jinhe (35) przewodniczący rady nadzorczej jest również sekretarzem komitetu partyjnego Anhui Jinhe, którego zadaniem jest zajmowanie się celami produkcyjnymi i biznesowymi przedsiębiorstwa oraz „utworzenie i usprawnianie mechanizmu dyskusji i procesu decyzyjnego komitetu partyjnego w odniesieniu do rozwoju i planowania, głównych planów reform, głównych zmian w systemie zarządzania [...]”. Obecność państwa i interwencja państwa na rynkach finansowych (zob. również sekcja 3.2.1.8 poniżej) oraz w zakresie zaopatrzenia w surowce i czynniki produkcji na dalszym etapie powoduje dodatkowe zakłócenia na rynku (36). W związku z tym obecność państwa w przedsiębiorstwach, w tym w przedsiębiorstwach państwowych, w sektorze Ace-K i w innych sektorach (takich jak sektor finansowy i sektory dostarczające czynniki produkcji), pozwala rządowi ChRL ingerować w ceny i koszty.

(97)

Złożony system planowania, w ramach którego wytycza się priorytety i określa się cele dla organów rządowych na szczeblu centralnym i lokalnym, w dużej mierze wyznacza kierunek chińskiej gospodarki. Odpowiednie plany istnieją na wszystkich szczeblach administracji rządowej i obejmują praktycznie wszystkie sektory gospodarki. Cele wyznaczone w instrumentach planowania mają wiążący charakter, a organy na wszystkich szczeblach administracji monitorują wdrażanie planów przez odpowiednie organy administracji rządowej niższego szczebla. Ogólnie rzecz biorąc, system planowania w ChRL powoduje, że zasoby są przesuwane do sektorów uznanych przez rząd za strategiczne lub z innego powodu ważne politycznie, a nie przydzielane zgodnie z mechanizmami rynkowymi (37).

(98)

Rząd ChRL uznaje sektor Ace-K za jedną z kluczowych gałęzi gospodarki. W szczególności w ciągu ostatnich dziesięciu lat, gdy światowy popyt na Ace-K odpowiadał podaży, moce produkcyjne Anhui Jinhe były stopniowo zwiększane. Ponadto w związku ze stopniowym ograniczaniem produkcji innych substancji słodzących, takich jak sacharyna i cyklaminian, rynek Ace-K rozwinął się dzięki wsparciu rządu i oczekuje się, że będzie się dalej rozwijał (38). Znajduje to potwierdzenie w szeregu planów, wytycznych i innych dokumentów dotyczących Ace-K i głównych surowców wykorzystywanych do jego produkcji oraz wydawanych przez organy na szczeblu krajowym, regionalnym i gminnym, np.:

(99)

Ponadto rząd ChRL kieruje rozwojem tego sektora na podstawie szerokiego spektrum narzędzi polityki i wytycznych. Jak wyjaśniono w powyższym motywie, wsparcie rządu na rzecz pionowej integracji łańcucha przemysłowego w sektorze Ace-K pomogło Anhui Jinhe stać się niekwestionowanym światowym liderem w tym sektorze. Przedsiębiorstwo otrzymało ponadto znaczne kwoty dotacji rządowych, które wyniosły 41 685 378 RMB w 2020 r. i 40 900 000 RMB w 2019 r., jak podano w sprawozdaniu finansowym przedsiębiorstwa (co stanowi 1,2 % łącznego obrotu) (41). Nie można wykluczyć, że z podobnego wsparcia finansowego mogli korzystać również inni producenci, którzy nie współpracowali w ramach niniejszego dochodzenia, a posiadają znaczne udziały w rynku. Za pomocą tych i innych instrumentów rząd ChRL steruje praktycznie wszystkimi aspektami rozwoju i funkcjonowania tego sektora oraz je kontroluje.

(100)

Podsumowując, rząd ChRL dysponuje środkami umożliwiającymi skłanianie podmiotów gospodarczych do przestrzegania celów polityki publicznej polegających na wspieraniu promowanych gałęzi przemysłu, w tym produkcji mocznika, diketenu i tritlenku siarki – głównych surowców wykorzystywanych do wytwarzania produktu objętego przeglądem. Środki te zaburzają swobodne funkcjonowanie mechanizmów rynkowych.

(101)

Z informacji zawartych w aktach wynika, że chiński system prawa upadłościowego nie zapewnia możliwości odpowiedniego osiągnięcia najistotniejszych postawionych przed nim celów, tj. sprawiedliwego rozliczania wierzytelności i długów oraz ochrony uzasadnionych praw i interesów wierzycieli i dłużników. Wydaje się, że jest to spowodowane faktem, iż – mimo że chińskie prawo upadłościowe opiera się formalnie na zasadach podobnych do tych, które stosuje się w analogicznym prawie obowiązującym w państwach innych niż ChRL – system funkcjonujący w Chinach charakteryzuje się systematycznym niedostatecznie rygorystycznym egzekwowaniem przepisów. Liczba upadłości nadal jest uderzająco niska w stosunku do wielkości gospodarki tego kraju, zwłaszcza dlatego, że postępowania upadłościowe borykają się z szeregiem niedociągnięć, które skutecznie zniechęcają do składania wniosków o ogłoszenie upadłości. Ponadto organy państwowe nadal pełnią istotną i aktywną rolę w postępowaniach upadłościowych, niejednokrotnie wywierając bezpośredni wpływ na ich rezultat (42).

(102)

Dodatkowo w systemie praw własności ChRL można zaobserwować rażące braki, zwłaszcza jeżeli chodzi o prawo własności gruntów oraz prawo do użytkowania gruntów (43). Wszystkie grunty są własnością państwa chińskiego (grunty rolne stanowiące własność wspólną i grunty miejskie będące własnością państwa). Podejmowanie decyzji w kwestii przydziału gruntów stanowi wyłączną prerogatywę państwa. W Chinach przyjęto przepisy prawne służące zagwarantowaniu, aby proces przydziału gruntów przebiegał w przejrzysty sposób i był przeprowadzany po cenach rynkowych – w tym celu wprowadzono np. postępowania przetargowe. Przepisy te są jednak nagminnie naruszane i w rezultacie niektórzy nabywcy otrzymują grunty nieodpłatnie lub po cenach znacznie niższych od stawek rynkowych (44). Decydując o przydziale gruntów, organy państwa niejednokrotnie dążą do osiągnięcia konkretnych celów politycznych, w tym realizacji określonych planów gospodarczych (45).

(103)

Producenci Ace-K – podobnie jak inne sektory chińskiej gospodarki – podlegają powszechnym przepisom chińskiego prawa upadłościowego, prawa spółek i prawa rzeczowego. Z tego powodu przedsiębiorstwa te podlegają także odgórnym zakłóceniom wynikającym z dyskryminującego stosowania bądź niedostatecznego egzekwowania przepisów prawa upadłościowego i prawa rzeczowego. W obecnym dochodzeniu nie ujawniono żadnych informacji, które mogłyby podważyć te ustalenia. W związku z tym Komisja stwierdziła, że przepisy chińskiego prawa upadłościowego i chińskiego prawa rzeczowego nie funkcjonują w prawidłowy sposób, co prowadzi do zakłóceń wynikających z utrzymywania niewypłacalnych przedsiębiorstw na rynku oraz z przydzielania praw użytkowania gruntów w ChRL. Przesłanki te, oparte na dostępnych dowodach, wydają się mieć pełne zastosowanie również w sektorze Ace-K.

(104)

W związku z powyższym Komisja stwierdziła, że w sektorze Ace-K dochodziło do przypadków dyskryminującego stosowania bądź niedostatecznego egzekwowania przepisów dotyczących upadłości i prawa rzeczowego, również w odniesieniu do produktu objętego postępowaniem.

(105)

W ChRL nie ma warunków dla pełnego rozwoju systemu wynagrodzeń bazującego na zasadach rynkowych, ponieważ pracownicy i pracodawcy nie mogą swobodnie korzystać z praw do tworzenia związków zawodowych. ChRL nie ratyfikowała szeregu podstawowych konwencji Międzynarodowej Organizacji Pracy („MOP”), w szczególności konwencji dotyczących wolności zrzeszania się i rokowań zbiorowych (46). Zgodnie z chińskim prawem krajowym w Chinach funkcjonuje tylko jeden związek zawodowy. Organizacja ta nie jest jednak niezależna od organów państwowych, a jej zaangażowanie w prowadzenie rokowań zbiorowych i ochronę praw pracowników jest minimalne (47). Ponadto system rejestracji gospodarstw domowych, który ogranicza możliwość korzystania z pełnego spektrum usług w zakresie zabezpieczenia społecznego oraz innych świadczeń do mieszkańców danego obszaru administracyjnego, zmniejsza mobilność chińskiej siły roboczej. W rezultacie pracownicy niezarejestrowani jako mieszkańcy danego obszaru znajdują się zazwyczaj w mniej korzystnej sytuacji pod względem pewności zatrudnienia i otrzymują niższe wynagrodzenie niż osoby zameldowane jako mieszkańcy tego obszaru (48). Z ustaleń tych wynika, że koszty wynagrodzeń w ChRL są zniekształcone.

(106)

Nie przedstawiono żadnych dowodów na to, że sektor Ace-K nie podlegałby opisanemu chińskiemu systemowi prawa pracy. W sektorze Ace-K występują zatem zniekształcenia kosztów wynagrodzeń zarówno bezpośrednio (przy wytwarzaniu produktu objętego postępowaniem lub głównych surowców do jego produkcji), jak i pośrednio (przy dostępie do kapitału lub materiałów do produkcji od przedsiębiorstw podlegających temu samemu systemowi pracy w ChRL).

(107)

Dostęp do kapitału dla przedsiębiorców w ChRL podlega różnym zakłóceniom.

(108)

Po pierwsze, chiński system finansowy charakteryzuje się silną pozycją banków będących własnością państwa (49), które przy przyznawaniu dostępu do finansowania biorą pod uwagę inne kryteria niż rentowność projektu. Podobnie jak w przypadku niefinansowych przedsiębiorstw państwowych banki pozostają powiązane z państwem nie tylko poprzez własność, ale również poprzez osobiste relacje (kadrę zarządzającą najwyższego szczebla dużych instytucji finansowych będących własnością państwa ostatecznie wyznacza KPCh) (50), a także, podobnie jak niefinansowe przedsiębiorstwa państwowe, banki regularnie wdrażają politykę publiczną opracowaną przez rząd. W ten sposób banki wypełniają wyraźny obowiązek prawny prowadzenia swojej działalności stosownie do potrzeb krajowego rozwoju gospodarczego i społecznego oraz zgodnie z programem polityki przemysłowej państwa (51). Sytuację tę pogarszają dodatkowe istniejące przepisy, które kierują środki finansowe do sektorów wskazanych przez rząd jako promowane lub z innych względów ważne (52).

(109)

Chociaż uznaje się, że różne przepisy prawne odnoszą się do potrzeby przestrzegania normalnych zachowań bankowych i zasad ostrożnościowych, takich jak konieczność zbadania zdolności kredytowej kredytobiorcy, przytłaczające dowody, w tym ustalenia poczynione w dochodzeniach w sprawie ochrony handlu, sugerują, że przepisy te odgrywają jedynie drugorzędną rolę w stosowaniu różnych instrumentów prawnych.

(110)

Na przykład rząd ChRL wyjaśnił ostatnio, że nawet decyzje dotyczące prywatnej bankowości komercyjnej muszą być nadzorowane przez KPCh i pozostawać w zgodzie z polityką krajową. Jednym z trzech nadrzędnych celów państwa w odniesieniu do zarządzania bankowością jest obecnie wzmocnienie przywództwa Partii w sektorze bankowym i sektorze ubezpieczeń, w tym w odniesieniu do kwestii operacyjnych i dotyczących zarządzania w przedsiębiorstwach (53). Ponadto w kryteriach oceny wyników banków komercyjnych należy obecnie uwzględnić, w jaki sposób podmioty „służą krajowym celom rozwoju i gospodarki realnej”, a w szczególności, w jaki sposób „obsługują strategiczne i nowo powstające gałęzie przemysłu” (54).

(111)

Ponadto ratingi obligacji i kredytowe są często zniekształcone z różnych powodów, w tym w związku z faktem, że na ocenę ryzyka wpływ ma strategiczne znaczenie przedsiębiorstwa dla rządu ChRL oraz moc każdej domniemanej gwarancji rządowej. Z szacunków zdecydowanie wynika, że chińskie ratingi kredytowe systematycznie odpowiadają niższym ratingom międzynarodowym (55).

(112)

Sytuację tę pogarszają dodatkowe istniejące przepisy, które kierują środki finansowe do sektorów wskazanych przez rząd jako promowane lub z innych względów ważne (56). Prowadzi to do preferencyjnego udzielania kredytów przedsiębiorstwom państwowym, dużym dobrze powiązanym przedsiębiorstwom prywatnym oraz przedsiębiorstwom w kluczowych sektorach przemysłu, co oznacza, że dostępność i koszt kapitału nie są równe dla wszystkich podmiotów na rynku.

(113)

Po drugie, koszty finansowania zewnętrznego były sztucznie utrzymywane na niskim poziomie w celu stymulowania wzrostu inwestycji. Doprowadziło to do nadmiernego wykorzystania inwestycji kapitałowych o coraz niższych zwrotach z inwestycji. Świadczy o tym wzrost stosunku zadłużenia do aktywów przedsiębiorstw w sektorze państwowym pomimo gwałtownego spadku rentowności, co sugeruje, że mechanizmy funkcjonujące w systemie bankowym nie odpowiadają normalnym działaniom handlowym.

(114)

Po trzecie, chociaż w październiku 2015 r. osiągnięto liberalizację nominalnych stóp procentowych, sygnały cenowe nadal nie są wynikiem działania sił rynkowych, ale wpływają na nie zakłócenia powodowane przez działanie rządu. Odsetek kredytów udzielanych na poziomie stopy referencyjnej lub poniżej tego poziomu nadal stanowił co najmniej jedną trzecią wszystkich kredytów na koniec 2018 r. (57) Media państwowe w ChRL podały ostatnio, że KPCh wezwała do „obniżenia rynkowej stopy procentowej kredytów” (58). Sztucznie niskie stopy procentowe prowadzą do zaniżania cen, a co za tym idzie do nadmiernego wykorzystywania kapitału.

(115)

Ogólny wzrost akcji kredytowej w ChRL wskazuje na pogarszającą się skuteczność alokacji kapitału bez żadnych oznak ograniczenia akcji kredytowej, jakiego można by oczekiwać w niezniekształconym otoczeniu rynkowym. W wyniku tego w ostatnich latach szybko wzrosła liczba kredytów zagrożonych. W obliczu rosnącego ryzyka zadłużenia rząd ChRL zdecydował się uniknąć niewykonania zobowiązań. W związku z tym kwestie dotyczące wierzytelności nieściągalnych rozwiązano poprzez refinansowanie długu, tworząc tym samym tzw. przedsiębiorstwa zombie, lub poprzez przeniesienie prawa własności do długu (np. poprzez połączenia lub zamianę długu na udziały w kapitale własnym) bez konieczności usunięcia ogólnego problemu zadłużenia lub usunięcia jego pierwotnych przyczyn.

(116)

Zasadniczo, pomimo kroków podjętych w celu liberalizacji rynku, w systemie kredytów dla przedsiębiorstw w ChRL występują znaczące zakłócenia wynikające z utrzymującej się dominującej roli państwa na rynkach kapitałowych.

(117)

Nie przedstawiono żadnych dowodów na to, że sektor Ace-K byłby wyłączony z opisanej powyżej interwencji rządowej w system finansowy. Komisja ustaliła również, że współpracujący producent eksportujący korzystał z preferencyjnych pożyczek długoterminowych, między innymi w latach 2006–2021, udzielanych przez biuro finansowe powiatu Lai’an. Dlatego istotna interwencja rządowa w system finansowy prowadzi do wywierania poważnego wpływu na warunki rynkowe na wszystkich poziomach.

(118)

Komisja zauważyła, że zakłócenia opisane w sprawozdaniu są charakterystyczne dla chińskiej gospodarki. Z dostępnych dowodów wynika, że elementy i cechy chińskiego systemu opisane powyżej w sekcjach 3.2.1.2–3.2.1.5 oraz w części A sprawozdania dotyczą całego państwa i wszystkich sektorów gospodarki. To samo odnosi się do opisu czynników produkcji określonych w sekcjach 3.2.1.6–3.2.1.8 powyżej i w części B sprawozdania.

(119)

Komisja przypomina, że do produkcji Ace-K niezbędny jest szeroki zakres materiałów do produkcji. Zgodnie z dowodami zawartymi w aktach sprawy producenci eksportujący pozyskiwał prawie wszystkie swoje materiały do produkcji w ChRL. W przypadku gdy producenci Ace-K kupują/zamawiają te surowce wyższego szczebla w celu wytworzenia materiałów do produkcji, ceny, jakie płacą (i które są rejestrowane jako ich koszty), są wyraźnie narażone na te same wspomniane wcześniej zakłócenia systemowe. Na przykład dostawcy materiałów do produkcji zatrudniają siłę roboczą, która podlega zakłóceniom. Mogą oni zaciągać pożyczki, które podlegają zakłóceniom w sektorze finansowym lub w zakresie alokacji kapitału. Ponadto podlegają systemowi planowania, który ma zastosowanie na wszystkich szczeblach administracji i sektorów.

(120)

W rezultacie stosowanie cen sprzedaży krajowej Ace-K nie tylko jest niewłaściwe w rozumieniu art. 2 ust. 6a lit. a) rozporządzenia podstawowego, ale także wszystkie koszty materiałów do produkcji (w tym surowców, energii, gruntów, finansowania, pracy itp.) są zniekształcone, ponieważ na ich ceny wywiera wpływ znaczna interwencja rządowa, jak opisano w częściach A i B sprawozdania. Interwencje rządowe opisane w odniesieniu do alokacji kapitału, gruntów, pracy, energii i surowców istotnie występują w całej ChRL. Oznacza to na przykład, że materiały do produkcji, które produkowano w ChRL, na skutek połączenia szeregu czynników produkcji są narażone na znaczące zakłócenia. To samo dotyczy materiałów do produkcji materiałów do produkcji i tak dalej. W obecnym dochodzeniu ani rząd ChRL, ani producenci eksportujący nie przedstawili żadnych przeciwnych dowodów ani argumentów.

(121)

Analiza przedstawiona w sekcjach 3.2.1.2–3.2.1.9, która obejmuje badanie wszystkich dostępnych dowodów odnoszących się do interwencji ChRL w jej gospodarce, zarówno w ujęciu ogólnym, jak i w sektorze Ace-K (w tym w odniesieniu do produktu objętego postępowaniem), wykazała, że ceny lub koszty produktu objętego postępowaniem, w tym koszty surowców, energii i pracy, nie wynikają z działania mechanizmów rynkowych, ponieważ wywiera na nie wpływ istotna interwencja rządowa w rozumieniu art. 2 ust. 6a lit. b) rozporządzenia podstawowego, na co wskazuje rzeczywisty lub potencjalny wpływ co najmniej jednego istotnego elementu spośród elementów w nim wymienionych. Na tej podstawie i wobec braku jakiejkolwiek współpracy ze strony rządu ChRL Komisja stwierdziła, że w celu ustalenia wartości normalnej w tym przypadku nie jest właściwe wykorzystanie cen i kosztów krajowych.

(122)

W związku z tym Komisja przystąpiła do konstruowania wartości normalnej wyłącznie na podstawie kosztów produkcji i sprzedaży odzwierciedlających niezniekształcone ceny lub wartości odniesienia, czyli, w tym przypadku, na podstawie odpowiednich kosztów produkcji i sprzedaży w odpowiednim reprezentatywnym kraju, zgodnie z art. 2 ust. 6a lit. a) rozporządzenia podstawowego, jak omówiono w następnej sekcji.

(123)

Wyboru reprezentatywnego kraju dokonano na podstawie następujących kryteriów określonych w art. 2 ust. 6a rozporządzenia podstawowego:

(124)

W przypadku gdy istnieje kilka potencjalnych reprezentatywnych krajów, pierwszeństwo powinno zostać przyznane, w stosownych przypadkach, państwu z odpowiednim poziomem ochrony socjalnej i ochrony środowiska.

(125)

Jak wyjaśniono w motywach 127 i 128, Komisja wydała dwie noty w odniesieniu do akt dotyczących źródeł do celów określenia wartości normalnej. W notach tych opisano fakty i dowody leżące u podstaw odpowiednich kryteriów, a także odniesiono się do uwag otrzymanych przez strony na temat tych elementów i odpowiednich źródeł. W drugiej nocie Komisja poinformowała zainteresowane strony o zamiarze rozważenia wykorzystania Malezji jako odpowiedniego reprezentatywnego kraju w niniejszej sprawie w przypadku potwierdzenia istnienia znaczących zakłóceń zgodnie z art. 2 ust. 6a rozporządzenia podstawowego.

(126)

W sekcji 5.3.2 zawiadomienia o wszczęciu Komisja wskazała Turcję, zgodnie z art. 2 ust. 6a lit. a) rozporządzenia podstawowego, jako potencjalny reprezentatywny kraj do celów ustalenia wartości normalnej na podstawie niezniekształconych cen lub wartości odniesienia. Komisja stwierdziła ponadto, że rozważy możliwość wykorzystania innych odpowiednich reprezentatywnych krajów zgodnie z kryteriami określonymi w art. 2 ust. 6a lit. a) tiret pierwsze rozporządzenia podstawowego.

(127)

W dniu 15 marca 2021 r. Komisja poinformowała w nocie („pierwsza nota”) zainteresowane strony o odpowiednich źródłach, które zamierza wykorzystać do określenia wartości normalnej. W nocie tej Komisja przedstawiła wykaz wszystkich czynników produkcji, takich jak surowce, energia i siła robocza, wykorzystywanych w produkcji Ace-K. Ponadto Komisja wskazała Argentynę, Malezję i Tajlandię jako potencjalne reprezentatywne kraje. Komisja otrzymała uwagi do pierwszej noty tylko od wnioskodawcy. Do uwag tych odniesiono się szczegółowo w motywach 129–147.

(128)

W dniu 11 czerwca 2021 r. Komisja poinformowała w drugiej nocie („druga nota”) zainteresowane strony o odpowiednich źródłach, które zamierza wykorzystać do określenia wartości normalnej, z wykorzystaniem Malezji jako reprezentatywnego kraju. Komisja poinformowała również zainteresowane strony, że określi koszty sprzedaży, koszty ogólne i administracyjne („koszty SG&A”) oraz zyski na podstawie informacji dostępnych dla właściwego przedsiębiorstwa Ajinomoto (Malaysia) Berhad. Komisja otrzymała uwagi do drugiej noty tylko od wnioskodawcy. Do uwag tych odniesiono się szczegółowo w motywach 178–192.

(129)

W pierwszej nocie dotyczącej czynników produkcji Komisja wyjaśniła, że nie wygląda na to, aby produkt objęty postępowaniem był wytwarzany w jakimkolwiek państwie o poziomie rozwoju gospodarczego podobnym do ChRL zgodnie z kryteriami wymienionymi w motywie 123. Produkowano go tylko w Chińskiej Republice Ludowej i w UE.

(130)

W związku z tym Komisja zbadała, czy produkowano produkt należący do tej samej ogólnej kategorii lub sektora, co produkt objęty postępowaniem. Komisja wskazała zatem, że wykorzysta produkcję substancji słodzących, środków aromatyzujących i dodatków do żywności, które są produktami należącymi do tej samej ogólnej kategorii co Ace-K, do określenia odpowiedniego reprezentatywnego kraju na potrzeby stosowania art. 2 ust. 6a rozporządzenia podstawowego.

(131)

W pierwszej nocie dotyczącej czynników produkcji Komisja wskazała Argentynę, Malezję i Tajlandię jako potencjalne reprezentatywne kraje o podobnym poziomie rozwoju gospodarczego do ChRL według Banku Światowego, tzn. że Bank Światowy sklasyfikował je wszystkie jako kraje „o wyższym średnim dochodzie” na podstawie dochodu narodowego brutto.

(132)

Wnioskodawca zauważył, że kategoria krajów o wyższym średnim dochodzie zawiera szeroki zakres poziomów rozwoju. W związku z tym konieczne przyznanie pierwszeństwa potencjalnym „reprezentatywnym” krajom, które były zbliżone do Chin pod względem DNB na mieszkańca. Wskazał, że spośród trzech krajów zaproponowanych przez Komisję Argentyna i Malezja mają podobny poziom DNB, ale DNB Tajlandii jest znacznie niższy i powinna zostać wykluczona.

(133)

Przy konstruowaniu wartości normalnej zgodnie z art. 2 ust. 6a lit. a) rozporządzenia podstawowego Komisja może wykorzystać reprezentatywny kraj o poziomie rozwoju gospodarczego podobnym do poziomu państwa wywozu. Rozporządzenie podstawowe nie zawiera żadnych dalszych wymogów dotyczących wyboru kraju o poziomie rozwoju gospodarczego najbardziej zbliżonym do poziomu państwa wywozu.

(134)

Fakt, że DNB na mieszkańca danego państwa może być bliższe ChRL niż DNB na mieszkańca innego państwa, nie stanowi czynnika uwzględnianego podczas wyboru właściwego reprezentatywnego kraju. W związku z tym argument ten został odrzucony.

(135)

W pierwszej nocie Komisja wskazała jedno przedsiębiorstwo w Argentynie, jedno przedsiębiorstwo w Malezji i cztery przedsiębiorstwa w Tajlandii, w przypadku których informacje finansowe dotyczące produktów należących do tej samej ogólnej kategorii co produkt objęty przeglądem były łatwo dostępne w bazie danych Dun & Bradstreet (61).

(136)

W drugiej nocie Komisja poinformowała, że dokładniej zbadała dostępność publicznych danych finansowych w przypadku wskazanych krajów, tj. Argentyny, Malezji i Tajlandii.

(137)

W odniesieniu do Argentyny Komisja znalazła w bazie danych Dun & Bradstreet łatwo dostępne informacje finansowe dotyczące jednego producenta, Laboratorios Argentinos Farmesa, wytwarzającego produkty należące do tej samej ogólnej kategorii co Ace-K, ale nie znalazła opublikowanych sprawozdań finansowych.

(138)

Wnioskodawca stwierdził, że stosunek zysku do sprzedaży w wysokości 5,3 % w przypadku tego argentyńskiego producenta nie był odpowiedni w odniesieniu do działalności gospodarczej związanej z Ace-K.

(139)

Jeśli chodzi o Malezję, Komisja znalazła łatwo dostępne opublikowane sprawozdania finansowe malezyjskiego przedsiębiorstwa Ajinomoto (Malaysia) Berhad („Ajinomoto Malaysia”), o którym mowa w pierwszej nocie, dotyczące lat obrotowych 2017, 2018, 2019 i 2020 kończących się w dniu 31 marca (62), a także łatwo dostępne dane finansowe dotyczące tego przedsiębiorstwa w bazie danych Dun & Bradstreet.

(140)

Wnioskodawca przedstawił te same sprawozdania finansowe, które zostały wskazane przez Komisję. Twierdził on ponadto, że w tych rocznych sprawozdaniach przedstawiono różne dane dotyczące rentowności w sektorze przemysłowym (który rzekomo był bardziej odpowiedni dla działalności Ace-K) i w sektorze konsumenckim oraz przedstawiono podział przychodów, kosztów i wydatków, co pozwoliło na wyodrębnienie odpowiednich danych dotyczących kosztów sprzedaży, kosztów ogólnych i administracyjnych oraz zysku. Wnioskodawca twierdził ponadto, że dane dotyczące kosztów sprzedaży zawarte w opublikowanych sprawozdaniach finansowych są bardziej wiarygodne niż równoważne dane dotyczące kosztów pochodzące z bazy danych Dun & Bradstreet. Ponadto wnioskodawca wskazał, że ponieważ w latach obrotowych 2017–2020 rentowność utrzymywała się na stabilnym poziomie, daje to pewność, że rentowność w roku obrotowym 2020 jest reprezentatywna.

(141)

Jeśli chodzi o Tajlandię, Komisja znalazła w bazie danych Dun & Bradstreet łatwo dostępne dane finansowe dotyczące czterech rentownych przedsiębiorstw wytwarzających produkty z tej samej ogólnej kategorii co Ace-K, tj. środki aromatyzujące i dodatki do żywności.

(142)

Wnioskodawca twierdził, że chociaż Komisja znalazła takie dane dla czterech przedsiębiorstw w Tajlandii, dwa z nich, Shimakyu Co. Ltd. i Patchara Products Ltd., były nieodpowiednie ze względu na niski stosunek zysku do sprzedaży, wynoszący odpowiednio 6,1 % i 2,7 %.

(143)

Komisja uznała, że informacje finansowe dostępne w odniesieniu do Ajinomoto Malaysia byłyby rzeczywiście najbardziej odpowiednim źródłem służącym do ustalenia kosztów sprzedaży, kosztów ogólnych i administracyjnych oraz zysków w celu skonstruowania wartości normalnej. Zbadane sprawozdania finansowe Ajinomoto Malaysia pokrywające dziewięć miesięcy okresu objętego dochodzeniem były łatwo dostępne. Ponadto Ajinomoto Malaysia jest dużym przedsiębiorstwem i produkuje znaczne ilości produktów należących do tej samej ogólnej kategorii co Ace-K.

(144)

W celu określenia odpowiedniego reprezentatywnego kraju Komisja oceniła również istnienie zakłóceń na rynku w postaci ograniczeń wywozowych lub przywozowych dotyczących Ace-K oraz surowców, a mianowicie tych, które stanowią najważniejsze pozycje kosztów produkcji wykorzystywane do wytwarzania Ace-K.

(145)

W pierwszej nocie wskazano – na podstawie bazy danych OECD (63) i bazy danych Global Trade Alert (64), a w szczególności na podstawie wykazu ograniczeń wywozowych/przywozowych dotyczących surowców przemysłowych – szereg ograniczeń dotyczących głównych czynników produkcji. W przypadku Argentyny Komisja zidentyfikowała należności celne przywozowe na kwas octowy (291521) z USA oraz wymogi uzyskania pozwolenia na przywóz wodorotlenku potasu (281520) z Brazylii, Korei i USA, siarki (250300) z Kazachstanu, Rosji, Hiszpanii i USA, węglanu wapnia (251710) z Paragwaju oraz kwasu octowego (291521) z USA. W przypadku Tajlandii Komisja zidentyfikowała należności celne przywozowe na antracyt (270111) z Wietnamu i węglan wapnia (251710) z Laosu. Ponadto w przypadku Malezji Komisja zidentyfikowała należności celne przywozowe na kwas amidosulfonowy (281119) z Namibii; wymogi uzyskania pozwolenia na wywóz kwasu octowego (291521) do Belgii, Indii, Indonezji, Japonii, Pakistanu, Singapuru i Tajlandii; wymogi uzyskania pozwolenia na wywóz węglanu wapnia (251710) do Brunei, Indonezji i Singapuru.

(146)

Wnioskodawca twierdził, że wymogi uzyskania pozwolenia na przywóz wprowadzone przez Argentynę w odniesieniu do czterech surowców (wodorotlenek potasu, siarka, węglan wapnia i kwas octowy), które Komisja wskazała w pierwszej nocie, ograniczały źródła dostaw i tym samym powodowały wzrost cen na rynku krajowym. Twierdził ponadto, że wymogi uzyskania pozwolenia na wywóz stosowane przez Malezję w odniesieniu do dwóch z tych surowców (kwas octowy i węglan wapnia) mogą mieć odwrotny skutek, utrzymując podaż krajową i utrzymując ceny na rynku krajowym na niskim poziomie. W związku z tym stwierdził, że w tym względzie Malezja byłaby bardziej niż Argentyna odpowiednia jako reprezentatywny kraj.

(147)

Jeżeli chodzi o wymogi uzyskania pozwolenia na wywóz stosowane przez Malezję, Komisja wskazała w pierwszej nocie, że mają one zastosowanie tylko do dwóch surowców – kwasu octowego i węglanu wapnia. Wpływ wymogów uzyskania pozwolenia na wywóz polegałby na utrzymaniu cen krajowych na niskim poziomie, co prawdopodobnie spowodowałoby również zmniejszenie ilości lub cen przywozu, aby konkurować z dostawami krajowymi. W związku z tym istnieje duże prawdopodobieństwo, że ceny importowe tych dwóch surowców byłyby zaniżone, gdyby wykorzystano je do skonstruowania wartości normalnej (65).

(148)

W świetle powyższych ustaleń Komisja poinformowała zainteresowane strony drugą notą, że zamierza wykorzystać Malezję jako odpowiedni reprezentatywny kraj oraz przedsiębiorstwo Ajinomoto (Malaysia) Berhad, zgodnie z art. 2 ust. 6a lit. a) tiret pierwsze rozporządzenia podstawowego, w celu uzyskania niezniekształconych cen lub wartości odniesienia na potrzeby obliczenia wartości normalnej.

(149)

Zainteresowane strony zaproszono do przedstawienia uwag na temat stosowności wyboru Malezji jako reprezentatywnego kraju oraz Ajinomoto (Malaysia) Berhad jako producentów w reprezentatywnym kraju.

(150)

Po opublikowaniu drugiej noty otrzymano uwagi wyłącznie od wnioskodawcy. Wnioskodawca przedstawił uwagi przy założeniu, że Malezja zostanie wybrana jako reprezentatywny kraj.

(151)

Po ustaleniu na podstawie wszystkich powyższych elementów, że Malezja jest odpowiednim reprezentatywnym krajem, nie było potrzeby przeprowadzenia oceny poziomu ochrony socjalnej i ochrony środowiska zgodnie z art. 2 ust. 6a lit. a) tiret pierwsze zdanie ostatnie rozporządzenia podstawowego.

(152)

Biorąc pod uwagę wyniki powyższej analizy, należy uznać, że Malezja spełniała kryteria przewidziane w art. 2 ust. 6a lit. a) tiret pierwsze rozporządzenia podstawowego pozwalające uznać ją za odpowiedni reprezentatywny kraj.

(153)

W swoich uwagach po ostatecznym ujawnieniu Anhui Jinhe stwierdziło, że Malezja nie jest odpowiednim reprezentatywnym krajem, ponieważ istnieje tam tylko jedno przedsiębiorstwo, Ajinomoto (Malaysia) Berhad, działające w tej samej ogólnej kategorii produktów co Ace-K, a dane finansowe Ajinomoto są zniekształcone, ponieważ jego koszty są w dużym stopniu uzależnione od zakupów od przedsiębiorstw powiązanych. Zdaniem Anhui Jinhe wynikające z tego faktu niższe koszty surowców i inne koszty bezpośrednie ponoszone przez przedsiębiorstwo wyjaśniają wysoką wartość procentową kosztów sprzedaży, kosztów ogólnych i administracyjnych zastosowaną do skonstruowania wartości normalnej.

(154)

Komisja zauważyła, że w nocie 29 do informacji dodatkowej do sprawozdania finansowego Ajinomoto (Malaysia) Berhad za rok obrotowy zakończony w dniu 31 marca 2020 r. (66), w oświadczeniu dyrektorów dotyczącym transakcji z powiązanymi stronami, w tym zakupów, wskazano, że „dyrektorzy są zdania, że wszystkie powyższe transakcje zostały zawarte w zwykłym toku prowadzenia spraw i zostały ustanowione na wynegocjowanych warunkach, które nie różnią się istotnie od warunków możliwych do uzyskania w transakcjach z niepowiązanymi stronami”. Ponadto to oświadczenie, dołączone do informacji dodatkowej do sprawozdania finansowego, zostało zbadane, w ramach badania ustawowego, przez niezależnych biegłych rewidentów, którzy orzekli (67), że sprawozdanie finansowe przedstawia prawdziwy i rzetelny obraz sytuacji finansowej spółki na dzień 31 marca 2020 r. W związku z tym Komisja uznała, że może ustalić koszty sprzedaży, koszty ogólne i administracyjne na podstawie stosunku kosztów sprzedaży, kosztów ogólnych i administracyjnych do kosztów produkcji w przypadku Ajinomoto (Malezja) Berhad i odrzuciła argument podniesiony przez Anhui Jinhe.

(155)

Anhui Jinhe argumentowało ponadto, że Argentyna była bardziej odpowiednim reprezentatywnym krajem, ponieważ dostępne były informacje finansowe, stosunek zysku do sprzedaży wynoszący 5,3 % był rozsądny, a argument Komisji, że wymogi uzyskania pozwolenia na przywóz w Argentynie ograniczały źródła dostaw, nie był zasadny, gdyż należności celne przywozowe stosowano tylko wobec jednego kraju (USA) i jednego produktu.

(156)

Komisja nie zgodziła się z tymi stwierdzeniami. Komisja nie odrzuciła Argentyny jako reprezentatywnego kraju, ponieważ stosunek zysku do sprzedaży wynoszący 5,3 % nie był rozsądny, lecz z innych powodów. Jak wyjaśniono w motywie 137, szczegółowe sprawozdania finansowe żadnego z właściwych przedsiębiorstw w Argentynie nie były dostępne, tak jak to miało miejsce w przypadku Malezji. Ponadto oprócz wspomnianych przez Anhui Jinhe należności celnych przywozowych Komisja określiła wymogi uzyskania pozwolenia na przywóz czterech innych surowców, które mogłyby ograniczyć źródła dostaw, a tym samym spowodować wzrost cen na rynku krajowym. W związku z powyższym Komisja odrzuciła ten argument.

(157)

W pierwszej nocie Komisja podała wykaz czynników produkcji, takich jak materiały, energia i praca, wykorzystywanych przez producentów eksportujących do produkcji produktu objętego postępowaniem i wezwała zainteresowane strony do zgłaszania uwag i przedstawienia łatwo dostępnych informacji na temat niezniekształconych wartości każdego z czynników produkcji wymienionych w tej nocie.

(158)

Następnie w drugiej nocie Komisja stwierdziła, że na potrzeby obliczenia wartości normalnej zgodnie z art. 2 ust. 6a lit. a) rozporządzenia podstawowego skorzysta z danych GTA w celu ustalenia poziomu niezniekształconych kosztów większości czynników produkcji, w szczególności surowców. Ponadto Komisja stwierdziła, że wykorzysta dane Instytutu Informacji i Analiz Rynku Pracy (Institute of Labour Market Information and Analysis – ILMIA) (68) do ustalenia niezniekształconych kosztów pracy i oraz informacje dotyczące energii elektrycznej opublikowane przez przedsiębiorstwo energetyczne Tenaga Nasional Berhad (TNB) na jego stronie internetowej (69) do ustalenia kosztów energii elektrycznej.

(159)

W drugiej nocie Komisja poinformowała również zainteresowane strony, że ze względu na niewielki udział niektórych pozycji dotyczących surowców w całkowitych kosztach produkcji, niektóre czynniki produkcji określono jako „materiały zużywalne”. Ponadto Komisja poinformowała zainteresowane strony, że obliczy procentowy udział materiałów zużywalnych w całkowitym koszcie produkcji i zastosuje ten procentowy udział do ponownie obliczonego kosztu produkcji, stosując ustalone niezniekształcone wartości odniesienia w odpowiednim reprezentatywnym kraju.

(160)

Podczas posiedzenia wyjaśniającego Anhui Jinhe twierdziło, że Komisja nie dodała pierwszej noty do niepoufnych akt dochodzenia w ciągu 65 dni od daty publikacji zawiadomienia o wszczęciu, jak wskazano w sekcji 5.3.2 zawiadomienia o wszczęciu.

(161)

Termin ten nie obejmuje jednak włączania not do akt. Komisja opublikowała pierwszą notę w dniu 15 marca 2021 r. oraz drugą notę w dniu 11 czerwca 2021 r. i w przypadku obu tych nota zainteresowane strony miały 10 dni na przedstawienie uwag dotyczących tych aspektów. Anhui Jinhe nie przedstawiło żadnych uwag w odpowiedzi na którąkolwiek z not.

(162)

W swoich uwagach po ostatecznym ujawnieniu, Anhui Jinhe podtrzymało swój argument przedstawiony w motywie 160. Twierdziło ponadto, że dodając pierwszą notę do akt dochodzenia po upływie 4,5 miesiąca od wszczęcia dochodzenia, a drugą notę po upływie 7,5 miesiąca, Komisja nie zrobiła tego „wkrótce” – zgodnie z sekcją 5.3.2 zawiadomienia o wszczęciu – ani „niezwłocznie” – zgodnie z art. 2 ust. 6a lit. e) rozporządzenia podstawowego – a zatem noty te nie powinny zostać uwzględnione. Co więcej, twierdzono, że wniosek nie zawierał żadnych elementów dotyczących zniekształceń niektórych konkretnych materiałów wykorzystywanych w procesie produkcji przez Anhui Jinhe, a Komisja nie otrzymała od wnioskodawcy takich dowodów w terminie 37 dni od daty zawiadomienia o wszczęciu. Ponadto twierdzono, że przedłożenie pierwszej noty po upływie 37 dni od wszczęcia postępowania stanowiło naruszenie prawa Anhui Jinhe do obrony.

(163)

Komisja nie zgadza się z tymi stwierdzeniami. Celem dołączenia do akt pierwszej i drugiej noty jest poinformowanie stron o odpowiednich źródłach, które Komisja zamierza wykorzystać do określenia wartości normalnej, zgodnie z art. 2 ust. 6a rozporządzenia podstawowego. Noty nie zawierają oceny stosowania art. 2 ust. 6a rozporządzenia podstawowego. Ponadto szczególną cechą przedmiotowej sprawy jest fakt, że – jak wyjaśniono w motywie 129 – produkcja Ace-K odbywała się tylko w Unii i w ChRL. W związku z tym proces wyboru reprezentatywnego kraju był bardziej złożony niż zwykle, ponieważ Komisja musiała zbadać, czy produkowano produkt należący do tej samej ogólnej kategorii lub sektora co produkt objęty postępowaniem. Co więcej, dochodzenie prowadzone na podstawie art. 11 ust. 2 rozporządzenia podstawowego, a więc takie jak przedmiotowe dochodzenie, musi zakończyć się w terminie 12 miesięcy, a w każdym razie nie później niż w terminie 15 miesięcy od daty opublikowania zawiadomienia o wszczęciu (jak wskazano w sekcji 6 zawiadomienia o wszczęciu), w porównaniu z dochodzeniem prowadzonym na podstawie art. 5 rozporządzenia podstawowego, w przypadku którego środki tymczasowe powinny zostać wprowadzone nie później niż w terminie 8 miesięcy od wszczęcia dochodzenia. Anhui Jinhe miało ponadto wystarczająco dużo czasu na przedstawienie uwag do not. Nie przedstawiło jednak żadnych uwag do pierwszej noty, w której wskazano trzy potencjalne reprezentatywne kraje. Anhui Jinhe nie przedstawiło też uwag do drugiej noty. W związku z tym Komisja odrzuciła twierdzenie, jakoby doszło do naruszenia prawa Anhui Jinhe do obrony.

(164)

W odniesieniu do twierdzenia, że wniosek nie zawierał żadnych elementów dotyczących zniekształceń niektórych konkretnych materiałów, jak omówiono w motywie 22, Komisja stwierdziła, że wniosek zawierał wystarczające dowody do wszczęcia dochodzenia. Od wnioskodawcy nie wymaga się przedstawienia dodatkowych dowodów dotyczących konkretnie zniekształceń niektórych materiałów, aby Komisja mogła zbadać zastosowanie art. 2 ust. 6a rozporządzenia podstawowego. W związku z tym argument ten został odrzucony.

(165)

Biorąc pod uwagę wszystkie informacje przedstawione przez zainteresowane strony i zebrane podczas zdalnych kontroli krzyżowych, w celu określenia wartości normalnej zgodnie z art. 2 ust. 6a lit. a) rozporządzenia podstawowego zidentyfikowano następujące czynniki produkcji i ich źródła:

Tabela 1

Czynniki produkcji Ace-K

(166)

Aby uwzględnić koszty, których nie ujęto we wspomnianych powyżej czynnikach produkcji, Komisja wzięła również pod uwagę wartość pośrednich kosztów produkcji. Metodykę ustalania tej kwoty należycie wyjaśniono w motywie 186.

(167)

Aby ustalić niezniekształconą cenę surowców dostarczanych do zakładu producenta reprezentatywnego kraju, Komisja jako podstawę wykorzystała średnią ważoną ceny importowej stosowanej przy przywozie do reprezentatywnego kraju podanej w GTA, do której dodano należności celne przywozowe i koszty transportu. Cenę importową w reprezentatywnym kraju obliczono jako średnią ważoną cen jednostkowych produktów przywożonych ze wszystkich państw trzecich z wyjątkiem ChRL i państw, które nie są członkami WTO, wymienionych w załączniku 1 do rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2015/755 (70). Komisja postanowiła wykluczyć przywóz z ChRL do reprezentatywnego kraju, ponieważ w motywie 121 uznała, że oparcie się na cenach i kosztach krajowych w ChRL nie jest odpowiednim rozwiązaniem z uwagi na występowanie znaczących zakłóceń w rozumieniu art. 2 ust. 6a lit. b) rozporządzenia podstawowego. Biorąc pod uwagę, że nie ma dowodów wskazujących na to, że te same zakłócenia nie mają w równym stopniu wpływu na produkty przeznaczone na wywóz, Komisja uznała, że te same zakłócenia miały wpływ na ceny eksportowe. Po wykluczeniu przywozu do Malezji z Chin oraz z państw wymienionych w załączniku 1 do rozporządzenia 2015/755 Komisja ustaliła, że przywóz głównych surowców z innych państw trzecich pozostawał reprezentatywny (ponad 75 % łącznej wielkości przywozu do Malezji).

(168)

W przypadku niewielkiej liczby czynników produkcji i produktów ubocznych rzeczywiste koszty ponoszone lub wartości uznane przez współpracującego producenta eksportującego stanowiły znikomy udział w całkowitych kosztach surowców w okresie objętym dochodzeniem przeglądowym.

(169)

Ponieważ wartość zastosowana w odniesieniu do nich nie miała znaczącego wpływu na obliczanie marginesu dumpingu niezależnie od wykorzystanego źródła, Komisja postanowiła uwzględnić wartość netto tych kosztów w materiałach zużywalnych.

(170)

Jeżeli chodzi o parę wodną, producent eksportujący zgłosił znaczny koszt w kategorii materiałów zużywalnych. Ponieważ para wodna była również produktem ubocznym procesu produkcji, Komisja uwzględniła w materiałach zużywalnych zarówno koszt, jak i wartość dochodu z produktu ubocznego w odniesieniu do pary wodnej.

(171)

Komisja obliczyła procentowy udział materiałów zużywalnych w całkowitym koszcie surowców i zastosowała ten procentowy udział do ponownie obliczonego kosztu surowców, stosując ustalone niezniekształcone ceny.

(172)

Aby ustalić niezniekształconą cenę surowców zgodnie z art. 2 ust. 6a lit. a) tiret pierwsze rozporządzenia podstawowego, Komisja zastosowała odpowiednie należności celne przywozowe obowiązujące w reprezentatywnym kraju.

(173)

Komisja ujęła koszt transportu poniesiony przez współpracującego producenta eksportującego z tytułu dostaw surowców jako odsetek rzeczywistego kosztu tych surowców, a następnie zastosowała taki sam odsetek wobec niezniekształconego kosztu tych samych surowców, aby uzyskać niezniekształcony koszt transportu. Komisja uznała, że w kontekście przedmiotowego dochodzenia istnieją podstawy, aby wykorzystać stosunek surowca producenta eksportującego do zgłoszonych kosztów transportu jako przesłankę do oszacowania niezniekształconych kosztów transportu surowców w momencie dostarczenia do fabryki przedsiębiorstwa.

(174)

W swoich uwagach po ostatecznym ujawnieniu Anhui Jinhe stwierdziło, że Komisja nie skonstruowała odpowiedniej wartości odniesienia dla wodorotlenku potasu. Anhui Jinhe twierdziło, że Komisja zastosowała w tym względzie malezyjską cenę HS 281520, a metoda ta nie uwzględnia faktu, że wodorotlenek potasu może być przywożony w formie płynnej i stałej, których ceny są różne.

(175)

Do skonstruowania wartości odniesienia dla wodorotlenku potasu Komisja wykorzystała kod HS przedstawiony przez Anhui Jinhe, który był taki sam zarówno dla postaci płynnej, jak i stałej. W przypadku tego produktu 8-cyfrowy kod towaru w Malezji nie przewiduje rozróżnienia między produktem płynnym a stałym. W związku z tym argument ten został odrzucony.

(176)

Anhui Jinhe twierdziło również, że podstawowym założeniem leżącym u podstaw pojęcia należności celnych przywozowych było to, że jeżeli surowce zostały zakupione na rynku krajowym, cena zakupu podlegała podatkowi od wartości dodanej (VAT), natomiast jeżeli surowce zostały nabyte na rynkach zagranicznych, kraje, które dokonywały wywozu surowca, zasadniczo nie naliczały podatku VAT. Dlatego też na etapie przywozu pobierano należności celne przywozowe w celu wyrównania podatku, tak aby cena krajowa była porównywalna z ceną importową. Jeżeli jednak spółka nabywa surowce, zapłacony podatek VAT stanowi podatek VAT naliczony, który nie był częścią kosztów produkcji, ponieważ stanowił kompensatę podatku VAT należnego. Tym samym Anhui Jinhe twierdziło, że do obliczenia wartości normalnej nie należy dodawać należności celnych przywozowych.

(177)

Komisja nie zgodziła się z tym twierdzeniem. System VAT to nie to samo, co należności celne przywozowe. Podczas gdy w przypadku podatku VAT stosuje się kompensację między podatkiem naliczonym a należnym nawet w odniesieniu do przywożonych surowców, taka kompensacja nie ma zastosowania do należności celnych przywozowych. Ponadto celem dodania należności celnych przywozowych jest uzyskanie ostatecznej ceny importowej na rynku krajowym. W związku z tym argument ten został odrzucony.

(178)

W drugiej nocie Komisja poinformowała, że zamierza wykorzystać statystyki opublikowane przez malezyjski Instytut Informacji i Analiz Rynku Pracy (ILMIA) (71) w celu ustalenia płac w Malezji poprzez wykorzystanie informacji dotyczących średniego kosztu pracy na pracownika w przemyśle wytwórczym w okresie objętym dochodzeniem.

(179)

W następstwie drugiej noty wnioskodawca zauważył, że na podstawie kosztów pracy niekierowniczej ustalonych przez Komisję w odniesieniu do Ajinomoto (Malaysia) Berhad (38 791 005 RM) oraz faktu, że dotyczyły one 452 osób, można wywnioskować, że Ajinomoto (Malaysia) Berhad płaciło każdemu pracownikowi niekierowniczemu średnio 85 820,81 RM/rok, co stanowiło równowartość 7 151,73 RM/miesiąc (11 952,8 CNY/miesiąc). Wskazał, że ponieważ Ajinomoto (Malaysia) Berhad prowadzi działalność w tym samym sektorze co producenci Ace-K, obliczenie wskaźnika referencyjnego dotyczącego siły roboczej na podstawie godzinowych kosztów pracy pracowników niekierowniczych ze sprawozdań finansowych Ajinomoto (Malaysia) Berhad byłoby odpowiednie.

(180)

Komisja zauważa, że dane Instytutu Informacji i Analiz Rynku Pracy (ILMIA) dotyczą 2016 r. Ponieważ dane liczbowe dotyczące pracowników niekierowniczych zaproponowane przez wnioskodawcę dotyczą roku obrotowego kończącego się w dniu 31 marca 2020 r. i pochodzą od przedsiębiorstwa z tego samego sektora działalności co producenci Ace-K, Komisja uznała, że wniosek wnioskodawcy o ustalenie kosztów pracy na tej podstawie jest zasadny.

(181)

Ceny energii elektrycznej dla przedsiębiorstw (użytkowników przemysłowych) w Malezji publikuje przedsiębiorstwo energetyczne Tenaga Nasional Berhad (TNB) na swojej stronie internetowej (72). Najnowsze stawki opublikowano w dniu 1 stycznia 2014 r. i nadal miały zastosowanie w ODP. Do ustalenia kosztu energii elektrycznej za kWh Komisja wykorzystała stawki dotyczące przemysłowych cen energii elektrycznej w zakresie zużycia „Taryfa E2 – Taryfa przemysłowa średniego napięcia szczytowa/pozaszczytowa” pochodzące od TNB.

(182)

Jeśli chodzi o element dotyczący maksymalnego popytu, producent eksportujący nie dostarczył szczegółowych informacji na temat maksymalnego popytu na pół godziny, który stanowi element obliczenia. Dlatego Komisja ustaliła ten element, z zachowaniem ostrożności, na podstawie średniego popytu na pół godziny w miesiącu o największym popycie.

(183)

Następnie Komisja ustaliła zużycie przez chińskiego producenta eksportującego w okresach szczytowego i pozaszczytowego zapotrzebowania w malezyjskim systemie taryfowym, które odpowiadały okresom szczytowym i płaskim („malezyjski okres szczytowy”) oraz okresowi doliny („malezyjski okres pozaszczytowy”) w chińskim systemie taryfowym.

(184)

Następnie w celu ustalenia kosztu energii elektrycznej za kWh Komisja zastosowała malezyjskie ceny za jednostkę zużytą w okresie szczytowym i pozaszczytowym w Malezji do zużycia energii elektrycznej przez chińskiego producenta eksportującego w kWh w tych okresach i dodała opłatę dotyczącą maksymalnego popytu ustaloną powyżej oraz taryfę gwarantowaną w wysokości 1,6 %.

(185)

Zgodnie z art. 2 ust. 6a lit. a) rozporządzenia podstawowego „skonstruowana wartość normalna obejmuje niezniekształconą i odpowiednią kwotę kosztów administracyjnych, kosztów sprzedaży i kosztów ogólnych oraz zyski”. Ponadto należy ustalić wartość pośrednich kosztów produkcji w celu pokrycia kosztów niewliczonych do czynników produkcji, o których mowa powyżej.

(186)

Pośrednie koszty produkcji poniesione przez współpracujących producentów eksportujących wyrażono jako udział w kosztach produkcji rzeczywiście poniesionych przez producentów eksportujących. Odsetek ten zastosowano do niezniekształconych kosztów produkcji.

(187)

W celu ustalenia niezniekształconej i odpowiedniej kwoty kosztów sprzedaży, kosztów ogólnych i administracyjnych oraz zysku Komisja oparła się na danych finansowych dotyczących Ajinomoto (Malaysia) Berhad na dzień 31 marca 2020 r. Komisja udostępniła te dane zainteresowanym stronom w drugiej nocie.

(188)

Jak wskazano w drugiej nocie, w celu ustalenia kosztu własnego sprzedaży oraz kosztów sprzedaży, kosztów ogólnych i administracyjnych Komisja przeanalizowała najpierw zbadany rachunek zysków i strat oraz informacje dodatkowe do sprawozdania finansowego Ajinomoto (Malaysia) Berhad za rok zakończony dnia 31 marca 2020 r. Niektóre rodzaje kosztów przypisano bezpośrednio do kosztu własnego sprzedaży (np. amortyzacja zakładów, maszyn i urządzeń) lub kosztów sprzedaży, kosztów ogólnych i administracyjnych (np. wynagrodzenia dyrektorów), stosownie do sytuacji. Pozostałe koszty rozdzielono między koszt własny sprzedaży oraz koszty sprzedaży, koszty ogólne i administracyjne na podstawie liczby pracowników niekierowniczych (przydzielonych do kosztu własnego sprzedaży) oraz pozostałych (przydzielonych do kosztów sprzedaży, kosztów ogólnych i administracyjnych). Za pomocą tej analizy Komisja ujęła koszty sprzedaży, koszty ogólne i administracyjne jako procent kosztu sprzedaży.

(189)

W następstwie drugiej noty wnioskodawca stwierdził, że przychód z odsetek w wysokości 2 894 308 MR nie powinien być traktowany jako ujemne koszty sprzedaży, koszty ogólne i administracyjne.

(190)

Komisja zgodziła się, że ponieważ Ajinomoto (Malaysia) Berhad posiadało znaczne środki pieniężne, które byłyby źródłem takiego dochodu, otrzymane odsetki nie powinny być włączone do zmniejszenia kosztów sprzedaży, kosztów ogólnych i administracyjnych związanych z wytwarzaniem produktu objętego przeglądem. Komisja dostosowała zatem koszty sprzedaży, koszty ogólne i administracyjne w tym zakresie.

(191)

Wnioskodawca twierdził ponadto, że przy ustalaniu poziomu rentowności Komisja powinna wziąć pod uwagę rentowność Ajinomoto (Malaysia) Berhad w sprzedaży przemysłowej, a nie w sprzedaży konsumpcyjnej, ponieważ zarówno wnioskodawca, jak i Anhui Jinhe sprzedają Ace-K na zasadzie sprzedaży między przedsiębiorstwami. Wskazał, że możliwe byłoby obliczenie rentowności dla sektora przemysłowego przy użyciu informacji dotyczących segmentów dostępnych na s. 89 sprawozdania rocznego za 2020 r.

(192)

Komisja zauważyła, że dane liczbowe zawarte w sprawozdaniu rocznym pozwoliłyby na określenie procentu zysku w odniesieniu do sprzedaży przemysłowej, ale nie pozwoliłyby na określenie równoważnego odsetka kosztów sprzedaży, kosztów ogólnych i administracyjnych w odniesieniu do sprzedaży przemysłowej. Komisja odrzuciła zatem ten argument i ustaliła zysk oraz koszty sprzedaży, koszty ogólne i administracyjne na podstawie wartości dotyczących całego przedsiębiorstwa Ajinomoto (Malaysia) Berhad.

(193)

W swoich uwagach po ostatecznym ujawnieniu Anhui Jinhe twierdziło ponadto, że Komisja zawyżyła szacunkowe koszty sprzedaży, koszty ogólne i administracyjne Ajinomoto, przypisując do tej pozycji wszystkie „pozostałe koszty operacyjne”. Zdaniem Anhui Jinhe część „pozostałych kosztów operacyjnych” z zasady stanowi koszty sprzedaży, a nie koszty sprzedaży, koszty ogólne i administracyjne, ponieważ na przykład wydaje się, że żaden z kosztów niesklasyfikowanych jako „pozostałe koszty operacyjne” nie obejmuje kosztów energii, które powinny być, przynajmniej częściowo, uznawane za koszty produkcji, a nie koszty sprzedaży, koszty ogólne i administracyjne.

(194)

Komisja zauważa, że w sprawozdaniu rocznym Ajinomoto nie ma wyraźnego wskazania ani podziału kosztów zaliczonych do tej kategorii. Szczegółowa alokacja kosztów została ujawniona w drugiej nocie w celu ustalenia kosztów sprzedaży, kosztów ogólnych i administracyjnych, a zainteresowane strony miały 10 dni na zgłoszenie uwag. Anhui Jinhe nie zgłosiło wówczas uwag dotyczących tej kwestii. Niemniej jednak, nawet jeśli Komisja przyjęłaby to twierdzenie, nie zmieniłoby to wniosków z dochodzenia, zgodnie z którymi dumping (na wysokim poziomie) utrzymywał się w okresie objętym dochodzeniem.

(195)

Na podstawie powyższego Komisja skonstruowała wartość normalną dla każdego rodzaju produktu na podstawie ceny ex-works zgodnie z art. 2 ust. 6a lit. a) rozporządzenia podstawowego.

(196)

Najpierw Komisja ustaliła wartość niezniekształconych kosztów produkcji (obejmujące konsumpcję surowców, pracę i energię). Zastosowała niezniekształcone koszty jednostkowe do rzeczywistej konsumpcji poszczególnych czynników produkcji współpracującego producenta eksportującego. Komisja pomnożyła wskaźniki zużycia przez niezniekształcone koszty jednostkowe odnotowane w reprezentatywnym kraju.

(197)

Następnie Komisja dodała koszty ogólne produkcji, aby uzyskać niezniekształcone koszty produkcji. Pośrednie koszty produkcji, jakie poniósł współpracujący producent eksportujący zostały powiększone o koszty surowców i materiałów zużywalnych, o których mowa w motywach 168–171, i wyrażone następnie jako udział w kosztach produkcji faktycznie poniesionych przez producenta eksportującego. Odsetek ten zastosowano do niezniekształconych kosztów produkcji.

(198)

Po ustaleniu wartości niezniekształconych kosztów produkcji Komisja zastosowała koszty sprzedaży, koszty ogólne i administracyjne oraz zysk określone zgodnie z motywami 188–192. Jak wyjaśniono w motywie 187, ustalono je na podstawie sprawozdania finansowego Ajinomoto (Malaysia) Berhad.

(199)

Koszty sprzedaży, koszty ogólne i administracyjne wyrażone jako odsetek kosztów sprzedanych towarów i zastosowane do niezniekształconych kosztów produkcji wyniosły 32,7 %. Zysk wyrażony jako odsetek kosztów sprzedanych towarów i zastosowany do niezniekształconych kosztów produkcji wyniósł 22,8 %.

(200)

Na tej podstawie Komisja skonstruowała wartość normalną dla każdego rodzaju produktu na podstawie ceny ex-works zgodnie z art. 2 ust. 6a lit. a) rozporządzenia podstawowego.

(201)

Współpracujący producent eksportujący dokonywał wywozu bezpośrednio do klientów niezależnych na rynku unijnym.

(202)

Ceną eksportową była cena faktycznie zapłacona lub należna za produkt objęty postępowaniem przy jego sprzedaży na wywóz do Unii zgodnie z art. 2 ust. 8 rozporządzenia podstawowego.

(203)

Komisja porównała wartość normalną i cenę eksportową współpracującego producenta eksportującego na podstawie ceny ex-works.

(204)

W przypadkach uzasadnionych potrzebą zapewnienia obiektywnego porównania Komisja dostosowała wartość normalną lub cenę eksportową, uwzględniając różnice mające wpływ na ceny i ich porównywalność, zgodnie z art. 2 ust. 10 rozporządzenia podstawowego. Dokonano korekty ceny eksportowej z tytułu kosztów frachtu, przeładunku, załadunku i kosztów dodatkowych w ChRL, frachtu morskiego i ubezpieczenia, kosztów kredytu, opłat bankowych i kosztów pakowania.

(205)

W przypadku współpracującego producenta eksportującego Anhui Jinhe Komisja porównała wartość normalną produktu podobnego z ceną eksportową odpowiedniego rodzaju produktu objętego postępowaniem, zgodnie z art. 2 ust. 11 i 12 rozporządzenia podstawowego.

(206)

Na tej podstawie średni ważony margines dumpingu, wyrażony jako wartość procentowa ceny CIF na granicy Unii przed ocleniem, wyniósł 67,6 %.

(207)

Średnie ceny importowe z Chin pochodzące z oficjalnych statystyk są zgodne z cenami Anhui Jinhe. Biorąc pod uwagę znaczny margines dumpingu i brak współpracy ze strony innych producentów eksportujących, Komisja uznała, że inne przedsiębiorstwa również dokonywały wywozu po cenach dumpingowych.

(208)

Stwierdzono zatem, że w okresie objętym dochodzeniem przeglądowym dumping nadal miał miejsce.

(209)

Oprócz ustalenia, że w okresie objętym dochodzeniem przeglądowym miał miejsce dumping, Komisja zbadała, zgodnie z art. 11 ust. 2 rozporządzenia podstawowego, prawdopodobieństwo kontynuacji dumpingu w przypadku uchylenia środków. Przeanalizowano następujące czynniki dodatkowe: moce produkcyjne i wolne moce produkcyjne w ChRL, atrakcyjność rynku Unii oraz możliwe ceny i marginesy dumpingu w przypadku uchylenia środków.

(210)

Komisja przeanalizowała sytuację dotyczącą mocy produkcyjnych i wolnych mocy produkcyjnych na podstawie informacji zawartych we wniosku, formularzy kontroli wyrywkowej przedłożonych przez chińskich producentów eksportujących, odpowiedzi na pytania zawarte w kwestionariuszu otrzymanych od współpracującego producenta eksportującego, otrzymanych oświadczeń i stron internetowych chińskich producentów.

(211)

Wnioskodawca wskazał we wniosku, że moce produkcyjne w ChRL wynoszą obecnie 39 500 ton, a wykorzystanie mocy produkcyjnych w oparciu o sprzedaż globalną wynosi mniej niż 50 % (73).

(212)

Anhui Jinhe twierdziło, że tylko trzy przedsiębiorstwa w ChRL – Anhui Jinhe, Vitasweet i Yabang – produkowały Ace-K i przedstawiło dowody wykazujące, że niektórzy chińscy producenci wskazani we wniosku nie produkowali Ace-K.

(213)

Komisja zaakceptowała dowody (74) przedstawione przez Anhui Jinhe, według których przedsiębiorstwa Shandong MinghuiFood Co. Ltd, Suzhou PeacockFood Additive Co., Ltd i Suzhou Hope Technology Co., Ltd nie produkują już Ace-K. Nie było jednak dowodów wskazujących na to, że już nie posiadają mocy produkcyjnych, ani informacji na temat tego, czy można by te moce ponownie uruchomić w perspektywie krótkoterminowej.

(214)

Jeżeli chodzi o Hangzhou SanheFood Co., Ltd., z uwagi na brak dowodów przeciwnych Komisja uznała, że przedsiębiorstwo to jest nadal producentem, i na podstawie jego strony internetowej (75) stwierdziła, że posiada ono moce produkcyjne wynoszące co najmniej 5 000 ton, a potencjalnie większe.

(215)

Wnioskodawca przedstawił dowody na to, że przedsiębiorstwo o nazwie Nantong Hongxin jest w trakcie tworzenia mocy produkcyjnych do wytwarzania Ace-K wynoszących łącznie 15 000 ton i prace te mają zakończyć się w 2021 r. (76) oraz że przedsiębiorstwo o nazwie Ningxia Wanxiangyuan planowało budowę nowego zakładu produkcji Ace-K o mocy produkcyjnej wynoszącej 5 000 ton rocznie, który przeszedł pozytywnie etap oceny środowiskowej w październiku 2020 r. (77) Wnioskodawca odniósł się również do ogłoszenia Anhui Jinhe z 2017 r. dotyczącego potencjalnego zwiększenia mocy produkcyjnych, ale nie przedstawił żadnych dowodów na to, że takie zwiększenie miało miejsce, ani wielkości przedmiotowych mocy produkcyjnych.

(216)

Anhui Jinhe nie zakwestionowało tych dowodów.

(217)

Komisja dowiedziała się również o innym możliwym chińskim producencie Ace-K o nazwie Jiangxi Beiyang, ale nie była w stanie znaleźć bardziej szczegółowych informacji na temat jego możliwości produkcyjnych ani mocy produkcyjnych.

(218)

Biorąc pod uwagę wszystkie dostępne dowody, Komisja uznała, że obecne chińskie moce produkcyjne prawdopodobnie mieszczą się w przedziale 32 000–40 500 ton, a w perspektywie krótkoterminowej moce produkcyjne prawdopodobnie wzrosną o 20 000 ton do przedziału 52 000–60 500 ton.

(219)

Anhui Jinhe oszacowało roczny światowy popyt na Ace-K na 18 000–20 000 ton i stwierdziło, że przy rocznej stopie wzrostu wynoszącej 2,3-4,5 % (na co wnioskodawca przedstawił dowody) wszelkie wolne moce produkcyjne dostępne w Chinach zostałby szybko wyczerpane.

(220)

Jednak biorąc pod uwagę, że chińskie moce produkcyjne wynoszą obecnie 32 000–40 500 ton, jasne jest, że same Chiny mogą z łatwością zaspokoić obecny światowy popyt i będą w stanie zaspokoić go co najmniej przez najbliższe 10 lat.

(221)

Komisja zbadała również sytuację dotyczącą wolnych mocy produkcyjnych.

(222)

Na podstawie dostępnych informacji dotyczących trzech przedsiębiorstw, które według Anhui Jinhe prowadziły obecnie produkcję, jak również Hangzhou SanheFood Co. Ltd., Komisja stwierdziła, że te cztery przedsiębiorstwa prawdopodobnie posiadały wolne moce produkcyjne wynoszące ok. 5 200 ton (78). Stanowiło to w przybliżeniu dwukrotność konsumpcji w Unii w ODP (zob. motyw 239).

(223)

Szacowane obecne wolne moce produkcyjne wynoszące około 5 200 ton, wraz z dodatkowymi mocami produkcyjnymi wynoszącymi 20 000 ton, które mają zostać uruchomione w Chinach w perspektywie krótkoterminowej, są wyższe niż szacowany przez Anhui Jinhe obecny światowy popyt i ponad ośmiokrotnie przekraczają całkowitą konsumpcję w Unii.

(224)

W związku z tym w ChRL będą istniały znaczne moce produkcyjne i wolne moce produkcyjne, które pozwolą na znaczne zwiększenie sprzedaży na rynku unijnym w przypadku wygaśnięcia środków antydumpingowych.

(225)

Atrakcyjność rynku unijnego dla chińskiego wywozu była oczywista, zważywszy na jego ciągłą, masową obecność nawet przy obowiązujących środkach antydumpingowych – sięgającą [31–37 %] udziału w rynku unijnym w ODP, jak wspomniano w motywie 242.

(226)

Chińska nadwyżka mocy produkcyjnych stanowi silną zachętę do wywozu w tym naturalnie zorientowanym na wywóz sektorze, ponieważ istnieje tylko jeden zagraniczny konkurent (wnioskodawca). Chińscy eksporterzy wyczerpali już potencjał innych rynków eksportowych niż rynki unijne, ponieważ już zajmują na nich pozycję dominującą, a ich udział w tych rynkach wynosi średnio ponad 70 % (79).

(227)

W swoich uwagach do ostatecznego ujawnienia Anhui Jinhe stwierdziło, że Komisja nie wykazała, iż Unia jest atrakcyjnym rynkiem dla chińskich producentów Ace-K. W tym względzie Anhui Jinhe stwierdziło, że wnioskodawca sprzedawał coraz większą część swojej produkcji na rynki trzecie, co sugeruje, że rynek unijny nie był atrakcyjny nawet dla producenta unijnego. Ponadto Anhui Jinhe twierdziło, że cena eksportowa stosowana przez chińskich producentów przy wywozie do Unii była taka sama jak ich cena eksportowa stosowana przy wywozie na rynki poza UE lub nieco niższa od tej ceny. Na podstawie powyższego Anhui Jinhe stwierdziło, że rynek unijny jest mniej atrakcyjny dla chińskich producentów niż jakikolwiek inny rynek trzeci ze względu na obecność lokalnego konkurenta.

(228)

W swoich uwagach dotyczących oświadczenia Anhui Jinhe wnioskodawca twierdził, że cła antydumpingowe nie wykluczają udziału chińskich producentów eksportujących w rynku unijnym. Wnioskodawca twierdził ponadto, że rynek unijny może być mniej atrakcyjny dla chińskich producentów ze względu na obowiązujące cła antydumpingowe, ale gdyby te cła zostały uchylone, chińscy producenci uznaliby rynek unijny za atrakcyjny.

(229)

W tym względzie Komisja przypomina, że chińscy producenci eksportujący utrzymali bardzo duży udział w rynku unijnym nawet po nałożeniu ceł antydumpingowych, jak opisano w motywie 242. Gdyby rynek nie był atrakcyjny, nie byłoby tak wysokiej penetracji. Chodzi raczej o stosowanie dodatkowych ceł antydumpingowych, ponieważ ceny importowe wraz z kosztami wyładunku są wyższe i sprawiają, że wywóz do UE jest bardziej kosztowny. W takich okolicznościach cenowych eksporterzy nie kontynuowaliby sprzedaży znacznych ilości na nieatrakcyjny rynek. W związku z tym na podstawie ustaleń podsumowanych w motywie 234 Komisja odrzuca powyższy argument. Gdyby cła antydumpingowe pozostały bez zmian, chińscy producenci mieliby możliwość zwiększenia sprzedaży i udziału w rynku unijnym.

(230)

Atrakcyjność rynku unijnego potwierdziły również elementy cenowe przeanalizowane w motywach 232–233.

(231)

Anhui Jinhe twierdziło, że ceny eksportowe Ace-K z ChRL do państw trzecich były wyższe niż ceny eksportowe do Unii. Ponadto argumentowało, że nie istniały żadne ograniczenia sprzedaży Ace-K do państw trzecich.

(232)

Komisja ustaliła, że chińskie ceny eksportowe do państw trzecich znajdowały się na mniej więcej na tym samym poziomie co ceny wywozu do Unii. Z tego wynika, że dumping jest strategią o charakterze strukturalnym mającą na celu penetrację rynków państw trzecich i że w związku z tym będzie on kontynuowany.

(233)

W przypadku wygaśnięcia obowiązujących ceł chińscy producenci mogą być w stanie sprzedawać do Unii po wyższej cenie niż do innych państw trzecich, ale znaczna nadwyżka podaży w Chinach prawdopodobnie spowodowałaby spadek cen do poziomu poniżej obecnego poziomu na rynku unijnym. Dlatego też marginesy dumpingu prawdopodobnie wzrosną jeszcze bardziej.

(234)

Komisja ustaliła, że w ChRL istnieją znaczne wolne moce produkcyjne, które prawdopodobnie jeszcze bardziej wzrosną w perspektywie krótkoterminowej. Atrakcyjność rynku unijnego jasno wynikała z posiadania przez chińskich producentów dużego udziału w rynku pomimo obowiązywania znacznych ceł antydumpingowych. Ponadto ceny na rynku unijnym były atrakcyjne, i chociaż w przypadku wygaśnięcia środków chińscy producenci mieliby możliwość podniesienia cen powyżej obecnego poziomu, w przypadku braku środków nadmiar wolnych mocy produkcyjnych w Chinach w połączeniu z przewidywanym umiarkowanym wzrostem na światowym rynku prawdopodobnie doprowadziłby do dalszego spadku cen.

(235)

Poziom stwierdzonego dumpingu był ponadto znaczny.

(236)

Dlatego też analiza Komisji wykazała istnienie dumpingu w okresie objętym dochodzeniem przeglądowym oraz prawdopodobieństwo kontynuacji przywozu w znacznych ilościach po cenach dumpingowych w przypadku wygaśnięcia środków.

(237)

Produkt podobny był wytwarzany w okresie badanym przez jednego producenta w Unii. Producent ten reprezentuje przemysł Unii w rozumieniu art. 4 ust. 1 rozporządzenia podstawowego.

(238)

Komisja ustaliła poziom konsumpcji w Unii na podstawie sprzedaży na wolnym rynku prowadzonej przez przemysł Unii oraz przywozu z ChRL i innych państw trzecich, jak wskazano w statystykach przywozu opartych na bazie danych utworzonej na podstawie sprawozdań określonych w art. 14 ust. 6.

(239)

Konsumpcja w Unii kształtowała się następująco:

Tabela 2

Konsumpcja w Unii (w tonach)

(240)

Konsumpcja Ace-K wzrosła o 6 % w porównaniu z początkiem okresu badanego ze względu na zwiększony popyt na produkty bez cukru w Unii.

(241)

Komisja określiła wielkość przywozu na podstawie bazy danych utworzonej na podstawie sprawozdań określonych w art. 14 ust. 6. Udział przywozu w rynku ustalono na podstawie bazy danych utworzonej na podstawie sprawozdań określonych w art. 14 ust. 6 oraz na danych przekazanych przez przemysł Unii.

(242)

Przywóz z państwa, którego dotyczy postępowanie, kształtował się następująco:

Tabela 3

Wielkość przywozu i udział w rynku

(243)

Wielkość przywozu z Chin wykazywała pewne wahania, odnotowując wzrost o 4 % w 2018 r., po którym nastąpił spadek w 2019 r. W ODP wielkość przywozu znacznie wzrosła, o 18 %, w porównaniu z początkiem okresu badanego. Wzrost ten od 2019 r. zbiegł się z nieznacznym spadkiem konsumpcji w Unii w tym samym okresie.

(244)

Udział przywozu z Chin w rynku kształtował się podobnie jak wielkość przywozu, przy wzroście o 3 % w 2018 r., po którym nastąpił spadek w 2019 r. Spadek ten mógł zostać zniwelowany w ODP poprzez wzrost o 11 % w porównaniu z początkiem okresu badanego. Komisja zauważyła, że w ODP, pomimo spadku konsumpcji w Unii, udział w rynku przywozu z ChRL wzrósł kosztem wielkości sprzedaży i udziału w rynku przemysłu Unii, jak opisano w motywach 257 i 258.

(245)

Komisja określiła ceny przywozu w oparciu o dane pochodzące z bazy danych utworzonej na podstawie sprawozdań określonych w art. 14 ust. 6.

(246)

Średnia cena importowa w przywozie z państwa, którego dotyczy postępowanie, kształtowała się następująco:

Tabela 4

Ceny importowe (EUR/t)

(247)

W okresie badanym średnie ceny przywozu z ChRL wykazały ogólnie silny wzrost wynoszący 19 %. Ceny importowe z Chin pozostały znacznie niższe w porównaniu do cen unijnych, co przedstawiono w tabeli 8.

(248)

Komisja określiła podcięcie cenowe w okresie objętym dochodzeniem przeglądowym przez porównanie:

(249)

Porównania cen dokonano z rozróżnieniem na rodzaje produktu w odniesieniu do transakcji na tym samym poziomie handlu, w razie konieczności odpowiednio dostosowanych oraz po odliczeniu bonifikat i rabatów. Wynik porównania wyrażono jako odsetek obrotów producenta unijnego w ODP. Wykazał on średni ważony margines podcięcia cenowego wynoszący ponad 10 %. Przy pominięciu ceł antydumpingowych średni ważony margines podcięcia cenowego osiągnął ponad 45 %.

(250)

Udział w rynku przywozu Ace-K z państw trzecich innych niż ChRL wynosił w okresie badanym zaledwie 1–4 %. Ponieważ Ace-K jest produkowany tylko w Chinach i w Unii, Komisja uznała, że przywóz ten błędnie sklasyfikowano jako Ace-K lub błędnie zgłoszono jego pochodzenie. Z tego powodu Komisja nie uwzględniła szerzej tego przywozu w swojej analizie szkody.

(251)

Ocena warunków ekonomicznych przemysłu Unii obejmowała ocenę wszystkich wskaźników ekonomicznych oddziałujących na stan przemysłu Unii w okresie badanym.

(252)

Całkowita produkcja unijna, moce produkcyjne i wykorzystanie mocy produkcyjnych kształtowały się w okresie badanym następująco:

Tabela 5

Wielkość produkcji unijnej, moce produkcyjne i wykorzystanie mocy produkcyjnych

(253)

Wielkość produkcji przemysłu unijnego w okresie badanym wzrosła o 14 %. Wzrost ten można powiązać, po pierwsze, z ogólnym wzrostem popytu na Ace-K, a po drugie, ze skutkami ceł antydumpingowych, które umożliwiły przemysłowi odrobienie strat i zwiększenie wielkości produkcji.

(254)

W okresie badanym moce produkcyjne przemysłu Unii utrzymywały się na tym samym poziomie. Chociaż cła antydumpingowe umożliwiły przemysłowi Unii odrobienie strat, ocena rynku nie uzasadniła zwiększenia mocy produkcyjnych.

(255)

Wykorzystanie mocy produkcyjnych wzrosło zgodnie z roczną wielkością produkcji opisaną w motywie 253 i zwiększyło się o 14 % z powodu ceł antydumpingowych i ogólnego wzrostu popytu na Ace-K.

(256)

Wielkość sprzedaży i udział przemysłu Unii w rynku kształtowały się w okresie badanym następująco:

Tabela 6

Wielkość sprzedaży w Unii i jej udział w rynku

(257)

Wielkość sprzedaży producenta unijnego wahała się w okresie badanym. Wielkość sprzedaży spadła w 2018 r. o 3 %, po czym w 2019 r. nastąpił silny wzrost o 11 % w porównaniu z początkiem okresu badanego. W ODP wielkość sprzedaży powróciła do poziomu pierwotnego z początku okresu badanego.

(258)

W okresie badanym udział przemysłu Unii w rynku podlegał wahaniom i zmniejszył się w ODP o 5 %.

(259)

Zatrudnienie i wydajność w Unii kształtowały się w okresie badanym następująco:

Tabela 7

Zatrudnienie i wydajność w Unii

(260)

Od 2017 r. do końca okresu objętego dochodzeniem przemysł Unii zwiększył zatrudnienie o 14 %, proporcjonalnie do wzrostu produkcji.

(261)

Jednocześnie w tym samym okresie wydajność wzrosła o 10 %.

(262)

Margines dumpingu w przypadku współpracującego producenta eksportującego, jak stwierdzono w motywie 206, znacznie przekraczał poziom de minimis, a wielkość przywozu z ChRL i jego udział w rynku, jak opisano w motywach 243 i 244, były w okresie badanym nadal znaczne.

(263)

Chociaż dumping z ChRL trwał nadal, przemysłowi Unii udało się jednak odrobić straty po wcześniejszych praktykach dumpingowych.

(264)

Średnie ważone jednostkowe ceny sprzedaży stosowane przez jedynego producenta unijnego wobec niepowiązanych klientów w Unii kształtowały się w okresie badanym następująco:

Tabela 8

Ceny sprzedaży w Unii

(265)

Średnia jednostkowa cena sprzedaży przemysłu Unii naliczana klientom niepowiązanym wzrosła po wprowadzeniu środków antydumpingowych o 35 % w okresie badanym.

(266)

Koszty produkcji utrzymywały się w okresie badanym na stabilnym poziomie.

(267)

Średnie koszty pracy producenta unijnego kształtowały się w okresie badanym następująco:

Tabela 9

Średnie koszty pracy na pracownika

(268)

Średnie koszty pracy przemysłu Unii w przeliczeniu na pracownika zwiększyły się w okresie badanym o 11 %.

(269)

Stan zapasów jedynego producenta unijnego kształtował się w okresie badanym następująco:

Tabela 10

Zapasy

(270)

W okresie badanym zapasy wzrosły o 11 %.

(271)

Rentowność, przepływy środków pieniężnych, inwestycje i zwrot z inwestycji producenta unijnego kształtowały się w okresie badanym następująco:

Tabela 11

Rentowność, przepływy środków pieniężnych, inwestycje i zwrot z inwestycji

(272)

Komisja określiła rentowność producenta unijnego, wyrażając zysk netto przed opodatkowaniem ze sprzedaży produktu podobnego klientom niepowiązanym w Unii jako odsetek obrotów z tej sprzedaży. W okresie badanym odnotowano znaczny wzrost rentowności o 93 %. Cła antydumpingowe umożliwiły producentowi unijnemu powrót przywrócenie wysokiego poziomu rentowności.

(273)

W dochodzeniu wykazano, że ODP charakteryzował się wyjątkowymi okolicznościami, które były związane z wybuchem pandemii COVID-19. W szczególności duzi klienci z branży spożywczej i farmaceutycznej kupowali większe ilości Ace-K od przemysłu Unii w pierwszej połowie 2020 r., aby zabezpieczyć dostawy tego składnika. Ponadto coroczną konserwację przemysłu Unii, która wiąże się z wstrzymaniem produkcji na pewien okres, przesunięto w 2020 r. w porównaniu z terminem, w którym jest zazwyczaj przeprowadzana co roku, co doprowadziło do zwiększenia produkcji w ODP. Te nadzwyczajne zmiany na rynku spowodowały wzrost cen sprzedaży przemysłu Unii w porównaniu z 2019 r. oraz wzrost zysku przemysłu Unii w ODP. W toku dochodzenia ustalono, że po wyeliminowaniu tych jednorazowych oddziaływań, zysk przemysłu Unii byłby tego samego rzędu wielkości, co rentowność osiągnięta przed wystąpieniem wyjątkowych okoliczności, tj. w 2019 r.

(274)

Przepływy środków pieniężnych netto to zdolność producentów unijnych do samofinansowania swojej działalności. Tendencja w przepływach środków pieniężnych netto wzrosła podobnie jak rentowność, o 80 %, ponownie odzwierciedlając pozytywny wpływ ceł antydumpingowych i wyjątkowych okoliczności w ODP opisanych w motywie 273.

(275)

Poziom inwestycji spadł w okresie badanym o 13 %. Jak opisano w motywie 272, cła antydumpingowe umożliwiły powrót do normalnej działalności gospodarczej, ale nie uzasadniały potrzeby inwestowania w dodatkowe moce produkcyjne.

(276)

Zwrot z inwestycji znacznie wzrósł w okresie badanym – o 124 %.

(277)

Większość wskaźników szkody takich jak produkcja, zatrudnienie, moce produkcyjne, wykorzystanie mocy produkcyjnych, wydajność, rentowność i przepływy środków pieniężnych kształtowało się dodatnio. O ile zmiany wskaźników finansowych takich jak poziom inwestycji i zwrot z inwestycji są ujemne, o tyle ich wartości bezwzględne są satysfakcjonujące i nie wskazują na występowanie istotnej szkody.

(278)

Komisja stwierdziła zatem, że sytuacja przemysłu Unii poprawiła się po wcześniejszym dumpingu i przemysł Unii nie poniósł istotnej szkody w rozumieniu art. 3 ust. 5 rozporządzenia podstawowego podczas okresu objętego dochodzeniem przeglądowym.

(279)

W motywie 278 Komisja stwierdziła, że przemysł Unii nie poniósł istotnej szkody w okresie objętym dochodzeniem przeglądowym. W związku z tym Komisja oceniła, zgodnie z art. 11 ust. 2 rozporządzenia podstawowego, czy istnieje prawdopodobieństwo ponownego wystąpienia szkody spowodowanej pierwotnie przez przywóz towarów po cenach dumpingowych z ChRL w przypadku wygaśnięcia środków zastosowanych wobec przywozu z Chin.

(280)

Komisja przeanalizowała moce produkcyjne i wolne moce produkcyjne w ChRL, prawdopodobny poziom cen przywozu z ChRL przy braku środków antydumpingowych oraz ich wpływ na przemysł Unii, w tym poziom podcięcia cenowego przy braku środków antydumpingowych.

(281)

Jak określono w motywach 210–223 powyżej, w ChRL istnieją znaczne moce produkcyjne i wolne moce produkcyjne umożliwiające szybkie zwiększenie wywozu na rynek UE w przypadku w przypadku wygaśnięcia środków antydumpingowych.

(282)

Ta znaczna nadwyżka mocy produkcyjnych oraz atrakcyjność rynku unijnego opisana w motywach 225–229 prawdopodobnie doprowadziłyby do wygenerowania ogromnego dodatkowego wywozu do Unii po cenach dumpingowych, który z łatwością mógłby zaspokoić całą konsumpcję w Unii.

(283)

Na rynku światowym poza Unią, gdzie nie stosuje się środków ochrony handlu, chińscy producenci posiadają dominujący udział w rynku (średnio ponad 70 %).

(284)

W przypadku braku środków prawdopodobne jest, że udział chińskich producentów w rynku osiągnąłby co najmniej ich udział w rynku światowym.

(285)

W swoich uwagach dotyczących ostatecznego ujawnienia Anhui Jinhe argumentowało, że Chiny nie miały pozycji dominującej na rynkach państw trzecich, ponieważ domniemany 70 % udział chińskich producentów w rynkach państw trzecich odpowiadał ich udziałowi w całkowitych mocach produkcyjnych na świecie, a zatem udział ten odzwierciedlał zrównoważony podział rynku światowego pomiędzy konkurujących producentów.

(286)

W swoich uwagach dotyczących uwag Anhui Jinhe wnioskodawca twierdził, że argument Anhui Jinhe opierał się na porównaniu całkowitej zdolności produkcyjnej Chin z całkowitą zdolnością produkcyjną wnioskodawcy oraz że argument ten był nieważny, ponieważ w Chinach istniała znaczna nadwyżka mocy produkcyjnych.

(287)

Argument Anhui Jinhe odzwierciedla etapowe podejście Chin do polityki przemysłowej: w oparciu o zakłócenia spowodowane przez państwo budowana jest ogromna nadwyżka mocy produkcyjnych; duża część tej nadwyżki jest wywożona na cały świat; dziesiątkowanie konkurentów w UE (i poza nią), nie na podstawie prawdziwej konkurencyjności, ale na podstawie nieuczciwych praktyk handlowych; chińskie firmy osiągają znaczące, a nawet dominujące pozycje na całym świecie. Następnie przedstawiane są argumenty, że jest to „normalny podział”. Rynki nie powinny być jednak kształtowane przez wielkość konkurentów, ale raczej przez ich zdolność do uczciwego konkurowania na równych zasadach. Argumentacja ta stanowi podłoże chińskiej narracji na temat przyczyn znaczącej globalnej obecności Chin. Nie zmienia to jednak faktu, że taka znacząca obecność ma istotny wpływ na konkurencję i prowadzi do ustaleń Komisji, że w przypadku braku środków antydumpingowych udział chińskich producentów w rynku unijnym najprawdopodobniej znacznie by wzrósł, a to pociągnęłoby za sobą znaczną utratę udziału producenta unijnego w rynku. W związku z tym argument ten został odrzucony.

(288)

Bez ceł antydumpingowych ceny chińskiego Ace-K po odprawie celnej wynosiłyby ok. 6,2–6,75 EUR/kg. Porównując te ceny z jednostkowymi kosztami produkcji przemysłu Unii, nie uwzględniając kosztów frachtu i magazynowania w ODP, oraz ze średnią ceną sprzedaży ex-works w Unii dla użytkowników i przedsiębiorstw handlowych w ODP za Ace-K o jakości spożywczej, w analizie wykazano, że ceny przywozu z Chin podcięłyby ceny sprzedaży przemysłu Unii o ponad 45 %.

(289)

W przypadku braku środków w scenariuszu, w którym chińscy producenci eksportujący mieliby w UE taką samą penetrację jak na innych rynkach światowych (średnio około 70 %) (80), spadek sprzedaży i wynikający z niego wzrost kosztów przemysłu Unii pociągnąłby za sobą znaczne straty finansowe, biorąc pod uwagę prawdopodobne poziomy cen, a rentowność stałaby się ujemna. Szkoda stałaby się zatem istotna w krótkim okresie i zagroziłaby przetrwaniu przemysłu Unii.

(290)

Ten prawdopodobny scenariusz jest poparty dowodami przedstawionymi przez wnioskodawcę dotyczącymi znacznego spadku sprzedaży i udziału w rynku w Zjednoczonym Królestwie w następstwie brexitu i wynikającego z niego zniesienia środków antydumpingowych dotyczących Ace-K. W związku z tym w przypadku braku środków podobna sytuacja prawdopodobnie wystąpi na rynku unijnym.

(291)

W swoich uwagach dotyczących ostatecznego ujawnienia Anhui Jinhe twierdziło, że wnioskodawca nie poniósł znacznej straty w sprzedaży i udziale w rynku w Zjednoczonym Królestwie w wyniku zniesienia ceł antydumpingowych w związku z brexitem. Ponadto Anhui Jinhe twierdziło, że w aktach udostępnionych do wglądu nie było żadnych dowodów dotyczących sprzedaży wnioskodawcy w Zjednoczonym Królestwie i wzrostu chińskiego wywozu do Zjednoczonego Królestwa.

(292)

W swoich uwagach dotyczących informacji przedstawionych przez Anhui Jinhe wnioskodawca stwierdził, że Anhui Jinhe miało dostęp do chińskich statystyk dotyczących wywozu oraz że wnioskodawca również dostarczył takie dane dotyczące wywozu w trakcie dochodzenia. Ponadto wnioskodawca wskazał, że utrata udziału w rynku nastąpiła jeszcze przed zniesieniem ceł antydumpingowych w Zjednoczonym Królestwie.

(293)

W tym względzie Komisja przypomina, że wnioskodawca przedłożył odpowiedzi na pytania zawarte w kwestionariuszu najpierw z danymi dotyczącymi sprzedaży w UE obejmującymi Zjednoczone Królestwo, a następnie nową wersję zawierającą dane nieobejmujące Zjednoczonego Królestwa. Nieopatrzone klauzulą poufności obie wersje odpowiedzi na pytania zawarte w kwestionariuszu znajdują się w aktach udostępnionych do wglądu. Komisja przeanalizowała również statystyki dotyczące przywozu produktu objętego przeglądem z Chin do Zjednoczonego Królestwa. W odpowiedzi na informacje przedstawione przez Anhui Jinhe do nieopatrzonych klauzulą poufności akt dochodzenia dodano uwagę na ten temat. Zarówno odpowiedzi na pytania zawarte w kwestionariuszu, jak i statystyki potwierdziły ustalenia dotyczące utraty udziału w rynku przez wnioskodawcę jeszcze przed zniesieniem ceł antydumpingowych w związku z brexitem. Dlatego też powyższy argument Anhui Jinhe jest bezpodstawny.

(294)

Z powyższej analizy wynika, że przemysł Unii odniósł korzyści z nałożenia ceł, a jego niekorzystna sytuacja uległa poprawie po wprowadzeniu środków. Jednak w przypadku braku środków spodziewany masowy wzrost przywozu z Chin po cenach wyrządzających szkodę szybko doprowadziłby do pogorszenia sytuacji gospodarczej przemysłu Unii, powodując istotną szkodę.

(295)

W związku z powyższym Komisja stwierdziła, że brak środków najprawdopodobniej doprowadziłby do znacznego wzrostu przywozu towarów po cenach dumpingowych z państwa, którego dotyczy postępowanie, po wyrządzających szkodę cenach, a istotna szkoda najpewniej wystąpiłaby ponownie.

(296)

Zgodnie z art. 21 rozporządzenia podstawowego Komisja zbadała, czy utrzymanie istniejących środków antydumpingowych nie zaszkodzi interesom Unii. Interes Unii określono na podstawie oceny wszystkich różnorodnych interesów, których dotyczy sprawa, w tym interesu przemysłu Unii, importerów i użytkowników.

(297)

Wszystkim zainteresowanym stronom umożliwiono wyrażenie uwag zgodnie z art. 21 ust. 2 rozporządzenia podstawowego.

(298)

Na tej podstawie Komisja zbadała, czy mimo wniosków dotyczących prawdopodobieństwa kontynuacji dumpingu i ponownego wystąpienia szkody istnieją istotne powody pozwalające na stwierdzenie, że utrzymanie obowiązujących środków nie leży w interesie Unii.

(299)

Jak stwierdzono w motywie 278, sytuacja przemysłu Unii poprawiła się po szkodzie spowodowanej wcześniejszym dumpingiem, a jego działania są rentowne, gdy nie podlegają nieuczciwej konkurencji z przywozem towarów po cenach dumpingowych.

(300)

W przypadku wygaśnięcia środków sytuacja przemysłu Unii prawdopodobnie szybko ulegnie pogorszeniu, jak wyjaśniono motywach 279–294.

(301)

Stwierdzono zatem, że przedłużenie obowiązujących środków wobec ChRL leżałoby w interesie przemysłu Unii.

(302)

Jak określono w motywie 29, żaden importer niepowiązany nie podjął współpracy w toku dochodzenia.

(303)

Obecne dochodzenie nie ujawniło żadnego znaczącego negatywnego wpływu obowiązujących środków na importerów.

(304)

W poprzednim dochodzeniu ustalono, że środki mogą mieć negatywny wpływ na importerów, ale w bardzo niewielkim stopniu. Ace-K stanowi jedynie niewielką część działalności importerów, którzy dysponują szerokim asortymentem produktów.

(305)

Z dostępnych informacji jasno wynika, że wprowadzenie środków wobec importerów nie wywrze żadnego wpływu albo będzie to znikomy wpływ, a korzyści wynikające z takich środków dla przemysłu unijnego wyraźnie przeważą nad takimi negatywnymi konsekwencjami.

(306)

Ace-K stosuje się głównie jako substytut cukru w sektorze żywności i napojów, np. w napojach lub przetworach mlecznych. W mniejszym stopniu Ace-K stosuje się w sektorze farmaceutycznym.

(307)

W dochodzeniu nie współpracował żaden użytkownik.

(308)

Obecne dochodzenie nie ujawniło żadnego znaczącego negatywnego wpływu obowiązujących środków. W poprzednim dochodzeniu dotyczącym ChRL ustalono, że pod względem kosztów wpływ stosowania Ace-K w produktach końcowych jest minimalny. Ustalono w nim jednak również, że stosowanie Ace-K ma zasadnicze znaczenie w przypadku produktów, które już znajdują się na rynku. Nowe produkty mogą zostać opracowane z użyciem alternatywnych substancji słodzących, ale zmiana postaci użytkowej istniejących produktów byłaby ryzykowna i kosztowna. Dlatego dostęp użytkowników do alternatywnych źródeł Ace-K uznano za bardzo ważny.

(309)

Na tej podstawie Komisja stwierdziła, że w przypadku przedłużenia środków ich wpływ na warunki ekonomiczne użytkowników prawdopodobnie nie będzie znaczący.

(310)

Producent unijny twierdził, że bezpieczeństwo dostaw Ace-K ma kluczowe znaczenie dla producentów żywności i napojów, a uzależnienie od dostaw produktu z jednego tylko kraju nie leży w interesie Unii. Producent uznał ponadto, że gdy producent napojów lub produktów spożywczych zdecyduje się na stosowanie Ace-K jako niskokalorycznej substancji słodzącej, nie może przestawić się na inną substancję słodzącą bez istotnej zmiany smaku i wpływu na postrzeganie produktu przez konsumentów.

(311)

W związku z powyższym Komisja ustaliła, że nie ma przekonujących powodów, aby stwierdzić, że utrzymanie istniejących środków w odniesieniu do przywozu Ace-K pochodzącego z ChRL nie leży w interesie Unii.

(312)

W swoich uwagach dotyczących ostatecznego ujawnienia Anhui Jinhe argumentowało, że dalsze stosowanie środków nie leży w interesie Unii. W tym względzie Anhui Jinhe twierdziło, że wnioskodawca miał ograniczone moce produkcyjne oraz wysoki wskaźnik ich wykorzystania, a zatem nie był w stanie zaopatrywać całego rynku bez rezygnacji z rynków eksportowych. Ponadto Anhui Jinhe stwierdziło, że użytkownicy Ace-K byli uzależnieni od alternatywnych źródeł zaopatrzenia i w związku z tym nie mieli innego wyboru niż opłacać cła antydumpingowe i przenosić ich koszty na konsumentów, co spowodowało wzrost cen żywności. Co więcej, Anhui Jinhe utrzymywało, że strategia użytkowników polegająca na korzystaniu z wielu źródeł zaopatrzenia w każdym przypadku stanowiłaby wystarczającą ochronę dla wnioskodawcy, ponieważ uniemożliwiałaby przedsiębiorstwom dokonującym przywozu z Chin przejęcie znacznego udziału w rynku od producenta unijnego.

(313)

W swoich uwagach dotyczących oświadczenia Anhui Jinhe wnioskodawca twierdził, że posiada wystarczające moce produkcyjne, aby zaopatrywać cały rynek unijny, a także prowadzić bieżący wywóz do państw trzecich. Wnioskodawca twierdził również, że ze względu na bardzo małe ilości Ace-K stosowane w napojach i żywności wpływ ceł antydumpingowych na koszt produktów końcowych jest znikomy. Ponadto wnioskodawca stwierdził, że wbrew argumentom Anhui Jinhe strategia zaopatrzenia z dwóch źródeł stosowana przez użytkowników Ace-K nie zapobiegła zdobyciu przez chińskich importerów znacznych udziałów w rynku ze szkodą dla producenta unijnego w okresie poprzedzającym pierwotne dochodzenie.

(314)

W odniesieniu do tych argumentów Komisja przypomina, że w obecnym przeglądzie wygaśnięcia nie współpracowali importerzy, użytkownicy ani organizacje konsumenckie. W rzeczywistości w dochodzeniu ustalono, że oprócz wolnych mocy produkcyjnych w Chinach, o których mowa w motywach 210–223, w UE istniały wystarczające moce produkcyjne w zakresie Ace-K, aby pokryć zapotrzebowanie, jak wskazano w motywach 239 i 252, a zatem nie istniało ryzyko niewystarczających dostaw produktu objętego przeglądem. Komisja stwierdziła również, że pod względem kosztów wpływ Ace-K w produktach końcowych był minimalny, jak opisano w motywie 308. W związku z powyższym Komisja odrzuciła powyższe argumenty.

(315)

Na podstawie wniosków Komisji dotyczących kontynuacji dumpingu, ponownego wystąpienia szkody oraz interesu Unii należy utrzymać środki antydumpingowe dotyczące Ace-K pochodzącego z ChRL.

(316)

Zgodnie z art. 109 rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (EU, Euratom) 2018/1046 (81), gdy kwotę należy zwrócić w następstwie wyroku Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej, należnymi odsetkami powinna być stopa stosowana przez Europejski Bank Centralny w odniesieniu do jego podstawowych operacji refinansujących, opublikowana w serii C Dziennika Urzędowego Unii Europejskiej, obowiązująca pierwszego dnia kalendarzowego każdego miesiąca.

(317)

Środki przewidziane w niniejszym rozporządzeniu są zgodne z opinią komitetu ustanowionego na mocy art. 15 ust. 1 rozporządzenia (UE) 2016/1036,