(1)

Konwencja Narodów Zjednoczonych o zwalczaniu nielegalnego obrotu środkami odurzającymi i substancjami psychotropowymi z 1988 r. (zwana dalej „konwencją”) została zawarta przez Unię na mocy decyzji Rady 90/611/EWG (1) i weszła w życie z dniem 11 listopada 1990 r.

(2)

Zgodnie z art. 12 ust. 2–7 konwencji substancje mogą być dodawane w tabelach załączonych do konwencji, w których wymienione są prekursory narkotyków.

(3)

Na swojej 65. sesji, która ma odbyć się w dniach 14–18 marca 2022 r. w Wiedniu, Komisja ds. Środków Odurzających ma przyjąć decyzję o dodaniu trzech substancji do tabeli I załączonej do konwencji.

(4)

Zgodnie z oceną Międzynarodowego Organu Kontroli Środków Odurzających, trzy substancje, a mianowicie 4-AP, 1-boc-4-AP i norfentanyl, są często wykorzystywane w nielegalnej produkcji fentanylu i bardzo dobrze nadają się do nielegalnej produkcji fentanylu i różnych analogów fentanylu, które są bardzo silnymi syntetycznymi opioidami. Istnieją dowody na to, że wielkość i zakres nielegalnej produkcji fentanylu i jego analogów stanowi poważne zagrożenie dla zdrowia publicznego i stwarza problemy społeczne. Uzasadnia to zatem objęcie 4-AP, 1-boc-4-AP i norfentanylu kontrolą międzynarodową.

(5)

W dniu 2 lutego 2022 r. Międzynarodowy Organ Kontroli Środków Odurzających zalecił Komisji ds. Środków Odurzających umieszczenie 4-AP, 1-boc-4-AP i norfentanyl w tabeli I załączonej do konwencji.

(6)

Nielegalnie produkowany fentanyl i jego analogi spowodowały w niektórych państwach członkowskich znaczące problemy w zakresie zdrowia publicznego i problemy społeczne.

(7)

Decyzja w sprawie umieszczenia substancji w tabeli I załączonej do konwencji wchodzi w zakres wyłącznej kompetencji Unii. Unia ma status obserwatora w Komisji ds. Środków Odurzających, w której członkami z prawem głosu jest 12 państw członkowskich Unii.

(8)

Należy ustalić stanowisko, jakie powinno zostać zajęte w imieniu Unii w Komisji ds. Środków Odurzających, ponieważ decyzja tej komisji będzie wiążąca dla Unii oraz może w sposób decydujący wywrzeć wpływ na treść prawa Unii, a mianowicie na rozporządzenie (WE) nr 273/2004 Parlamentu Europejskiego i Rady (2) oraz rozporządzenie Rady (WE) nr 111/2005 (3).

(9)

Stanowisko Unii powinno zostać wyrażone przez państwa członkowskie Unii, które są członkami Komisji ds. Środków Odurzających, działające wspólnie w interesie Unii.

(10)

Stanowisko, jakie ma być zajęte w imieniu Unii w Komisji ds. Środków Odurzających, powinno polegać na opowiedzeniu się za umieszczeniem 4-AP, 1-boc-4-AP i norfentanylu w tabeli I załączonej do konwencji,