1.   Niniejszym rozporządzeniem ustanawia się Agencję Unii Europejskiej ds. Azylu (zwaną dalej „Agencją”). Agencja zastępuje Europejski Urząd Wsparcia w dziedzinie Azylu (EASO) ustanowiony rozporządzeniem (UE) nr 439/2010 i przejmuje jego funkcje.

2.   Agencja przyczynia się do zapewniania skutecznego i jednolitego stosowania unijnego prawa azylowego w państwach członkowskich w sposób zapewniający pełne poszanowanie praw podstawowych. Agencja ułatwia i wspiera działania państw członkowskich w zakresie wdrażania wspólnego europejskiego systemu azylowego (WESA), w tym przez umożliwienie zbliżenia procedur oceny wniosków o udzielenie ochrony międzynarodowej w całej Unii oraz przez koordynowanie i zacieśnianie praktycznej współpracy i wymiany informacji.

Agencja poprawia funkcjonowanie wspólnego europejskiego systemu azylowego, w tym za pośrednictwem mechanizmu monitorowania, o którym mowa w art. 14, oraz udzielania państwom członkowskim wsparcia operacyjnego i technicznego, w szczególności, gdy ich systemy azylowe i systemy przyjmowania są poddane nieproporcjonalnej presji.

3.   Agencja jest ośrodkiem wiedzy eksperckiej z racji swojej niezależności, naukowej i technicznej jakości wsparcia, jakiego udziela, i informacji, jakie gromadzi i upowszechnia, przejrzystości swoich procedur i metod operacyjnych, staranności w wykonywaniu przypisanych jej zadań, a także wsparcia informatycznego potrzebnego do wykonywania mandatu.

1.   Do celów art. 1 Agencja wykonuje następujące zadania:

2.   Agencja uczestniczy, z własnej inicjatywy, w działaniach komunikacyjnych w dziedzinach objętych jej mandatem. Agencja podaje do wiadomości publicznej rzetelne i wyczerpujące informacje o swej działalności. Agencja nie angażuje się w działania komunikacyjne, które wpływają negatywnie na realizację zadań, o których mowa w ust. 1 niniejszego artykułu. Działania komunikacyjne są prowadzone bez uszczerbku dla art. 65 i zgodnie z właściwymi planami komunikacji i rozpowszechniania informacji, przyjętymi przez Zarząd.

1.   Agencja i organy krajowe odpowiedzialne za sprawy azylu i imigracji oraz inne właściwe służby współpracują w dobrej wierze.

2.   W celu wykonywania zadań i obowiązków nałożonych na nie na mocy niniejszego rozporządzenia, w szczególności spoczywającego na Agencji obowiązku wykonywania zadań, o których mowa w art. 2, Agencja i organy krajowe odpowiedzialne za sprawy azylu i imigracji, a także inne właściwe służby prowadzą terminową i dokładną wymianę wszelkich niezbędnych informacji.

3.   Agencja ściśle współpracuje z organami krajowymi odpowiedzialnymi za sprawy azylu i imigracji, z innymi właściwymi służbami oraz z Komisją. Agencja wykonuje swoje zadania bez uszczerbku dla obowiązków przydzielonych innym właściwym organom, urzędom i agencjom Unii. Agencja współpracuje z tymi organami, urzędami i agencjami, organizacjami międzyrządowymi, w szczególności z Wysokim Komisarzem Organizacji Narodów Zjednoczonych ds. Uchodźców (UNHCR) i innymi właściwymi organizacjami zgodnie z niniejszym rozporządzeniem.

4.   Agencja organizuje, wspiera i koordynuje działania umożliwiające wymianę informacji między państwami członkowskimi, w tym w razie potrzeby przez ustanawianie sieci.

5.   Jeżeli po wezwaniu dyrektor wykonawczy stwierdzi, że dane państwo członkowskie systematycznie nie reaguje na wezwania do przekazania Agencji informacji potrzebnych jej do wykonywania zadań zgodnie z niniejszym rozporządzeniem, powiadamia o tym Zarząd i Komisję.

1.   Agencja gromadzi i analizuje informacje na temat sytuacji azylowej w Unii i w państwach trzecich w zakresie, w jakim sytuacja ta może mieć wpływ na Unię – w tym aktualne informacje o podstawowych przyczynach migracji, o przepływach migracyjnych i uchodźczych, o obecności małoletnich bez opieki, o ogólnej zdolności przyjmowania i o potrzebach w zakresie przesiedleń w państwach trzecich oraz o możliwych przypadkach przybycia dużej liczby obywateli państw trzecich, co może wywrzeć nieproporcjonalną presję na systemy azylowe i systemy przyjmowania państw członkowskich – aby zapewnić państwom członkowskim terminowe i wiarygodne informacje oraz rozpoznać możliwe zagrożenia dla systemów azylowych i systemów przyjmowania państw członkowskich.

W celu określonym w akapicie pierwszym niniejszego ustępu Agencja ściśle współpracuje z Europejską Agencją Straży Granicznej i Przybrzeżnej, a w stosownych przypadkach uwzględnia analizę ryzyka przeprowadzoną przez tę Agencję Straży Granicznej i Przybrzeżnej na podstawie art. 29 rozporządzenia (UE) 2019/1896, aby zapewnić jak najwyższy poziom spójności i zbieżności informacji dostarczanych przez Agencję i Agencję Straży Granicznej i Przybrzeżnej.

2.   Agencja sporządza analizę na podstawie informacji przekazanych w szczególności przez państwa członkowskie, właściwe instytucje, organizacje, urzędy i agencje Unii, Europejską Służbę Działań Zewnętrznych (ESDZ), oraz UNHCR, w szczególności sprawozdania UNHCR dotyczące globalnych potrzeb w zakresie przesiedleń. Agencja może także uwzględnić dostępne informacje pochodzące od właściwych organizacji na podstawie ich wiedzy fachowej.

3.   Agencja zapewnia szybką wymianę istotnych informacji między państwami członkowskimi oraz z Komisją. Przedstawia również w terminowy i rzetelny sposób wyniki swojej analizy Zarządowi. Agencja przedstawia sprawozdanie ze swojej analizy Parlamentowi Europejskiemu i Radzie.

1.   Agencja organizuje, koordynuje i wspiera wymianę informacji między państwami członkowskimi oraz między Komisją i państwami członkowskimi na temat wdrażania prawa Unii dotyczącego azylu.

2.   Agencja tworzy bazy danych oraz portale internetowe dotyczące unijnych, krajowych i międzynarodowych instrumentów prawnych w zakresie azylu, w szczególności wykorzystując istniejące rozwiązania. W tych bazach danych lub na tych portalach internetowych nie przechowuje się ani nie publikuje żadnych danych osobowych, chyba że takie dane zostały pozyskane przez Agencję z publicznie dostępnych źródeł.

3.   Bazy danych i portale internetowe, o których mowa w ust. 2, mają publicznie dostępne części zawierające:

1.   Dyrektor wykonawczy wyznacza spośród personelu Agencji ekspertów, którzy mają zostać oddelegowani do państw członkowskich jako urzędnicy łącznikowi.

2.   Dyrektor wykonawczy, w konsultacji z danym państwem członkowskim, przedstawia wniosek określający charakter i warunki oddelegowania oraz państwo członkowskie lub region, do którego urzędnik łącznikowy może być oddelegowany. Dyrektor wykonawczy może postanowić, że jeden urzędnik łącznikowy będzie odpowiedzialny za maksymalnie cztery państwa członkowskie geograficznie znajdujące się blisko siebie. Wniosek dyrektora wykonawczego podlega zatwierdzeniu przez Zarząd.

3.   Dyrektor wykonawczy powiadamia dane państwo członkowskie o wyznaczeniu urzędników łącznikowych oraz wspólnie z tym państwem członkowskim określa miejsce oddelegowania.

4.   Urzędnicy łącznikowi działają w imieniu Agencji i wspierają współpracę i dialog między Agencją a organami odpowiedzialnymi za azyl i imigrację, a także innymi właściwymi służbami. Urzędnicy łącznikowi w szczególności:

Jeżeli w sprawozdaniach, o których mowa w akapicie pierwszym lit. f), wyrażono zastrzeżenia w związku z co najmniej jednym aspektem istotnym dla danego państwa członkowskiego, dyrektor wykonawczy niezwłocznie informuje o tym to państwo członkowskie. Sprawozdania te uwzględnia się na potrzeby mechanizmu monitorowania, o którym mowa w art. 14, i przekazuje danemu państwu członkowskiemu.

5.   Do celów ust. 4 urzędnik łącznikowy utrzymuje regularny kontakt z organami krajowymi odpowiedzialnymi za azyl i imigrację, a także innymi właściwymi służbami, informując jednocześnie punkt kontaktowy wyznaczony przez dane państwo członkowskie.

6.   Wykonując swoje obowiązki, urzędnicy łącznikowi przyjmują instrukcje wyłącznie od Agencji.

1.   Agencja opracowuje, rozwija i poddaje przeglądom szkolenia dla swojego personelu oraz personelu właściwych krajowych administracji, sądów i trybunałów, a także krajowych organów odpowiedzialnych za sprawy azylu i przyjmowania.

2.   Agencja rozwija szkolenia, o których mowa w ust. 1, w ścisłej współpracy z państwami członkowskimi oraz, w stosownych przypadkach, z Europejską Agencją Straży Granicznej i Przybrzeżnej, Agencją Praw Podstawowych Unii Europejskiej ustanowioną rozporządzeniem Rady (WE) nr 168/2007 (19), oraz z właściwymi podmiotami szkoleniowymi, instytucjami akademickimi, stowarzyszeniami prawników, sieciami szkoleniowymi i organizacjami.

3.   Agencja rozwija europejski program szkoleń dla pracowników służb azylowych z uwzględnieniem istniejącej w Unii współpracy w dziedzinie azylu w celu propagowania najlepszych praktyk i wysokich norm we wdrażaniu unijnego prawa azylowego.

Państwa członkowskie opracowują odpowiednie szkolenie dla swoich pracowników zgodnie z ich obowiązkami wynikającymi z unijnego prawa azylowego na podstawie europejskiego programu szkoleń dla pracowników służb azylowych i włączają do tego szkolenia główne części tego programu.

4.   Zapewnia się wysoki poziom szkoleń oferowanych przez Agencję; definiują one podstawowe zasady i najlepsze praktyki w celu zapewnienia większego zbliżenia administracyjnych metod i decyzji oraz praktyk prawnych, przy pełnym poszanowaniu niezawisłości krajowych sądów i trybunałów.

Szkolenia oferowane przez Agencję – będące częścią europejskiego programu szkoleń dla pracowników służb azylowych – obejmują w szczególności:

5.   Agencja przeprowadza szkolenia ogólne, szczególne lub tematyczne, a także szkolenia ad hoc, również z wykorzystaniem metodologii szkolenia instruktorów oraz e-uczenia się.

6.   Agencja podejmuje inicjatywy konieczne do sprawdzenia, czy eksperci, w tym eksperci przez nią niezatrudnieni, wchodzący w skład zespołów wsparcia ds. azylu przeszli szkolenie związane z ich zadaniami i funkcją, które są niezbędne do ich uczestnictwa w działaniach operacyjnych organizowanych przez Agencję, a w razie potrzeby zadbania o to, by przeszli oni takie szkolenie.

W razie konieczności z wyprzedzeniem lub w momencie oddelegowania Agencja zapewnia ekspertom, o których mowa w akapicie pierwszym, specjalne szkolenie na temat operacyjnej i technicznej pomocy udzielanej danemu państwu członkowskiemu (zwanemu dalej „przyjmującym państwem członkowskim”).

7.   Agencja może organizować działania szkoleniowe na terytorium państwa członkowskiego lub państwa trzeciego we współpracy z tym państwem członkowskim lub państwem trzecim.

1.   Agencja jest ośrodkiem gromadzenia istotnych, wiarygodnych, obiektywnych, rzetelnych i aktualnych informacji na temat odnośnych państw trzecich w sposób przejrzysty i bezstronny, z wykorzystaniem odpowiednich informacji, w tym informacji dotyczących dzieci oraz odnoszących się do płci, oraz ukierunkowanych informacji na temat osób należących do grup szczególnie wrażliwych i mniejszości. Agencja sporządza i regularnie aktualizuje sprawozdania i inne dokumenty zawierające informacje o odnośnych państwach trzecich na poziomie Unii, w tym informacje dotyczące kwestii tematycznych specyficznych dla odnośnych państw trzecich.

2.   Agencja w szczególności:

1.   Agencja zapewnia koordynację krajowych inicjatyw w zakresie informacji o państwach trzecich przez ustanawianie między państwami członkowskimi sieci informacji o państwach trzecich i zarządzanie nimi. Takie sieci mogą w razie potrzeby w poszczególnych przypadkach angażować posiadających odpowiednią wiedzę ekspertów zewnętrznych UNHCR oraz innych odpowiednich organizacji.

2.   Celem sieci, o których mowa w ust. 1, jest umożliwienie państwom członkowskim w szczególności:

1.   Aby wspierać zbliżenie procedur stosowania kryteriów oceny określonych w dyrektywie Parlamentu Europejskiego i Rady 2011/95/UE (20), Agencja koordynuje wysiłki państw członkowskich zmierzające do opracowania wspólnej analizy na temat sytuacji w konkretnych państwach pochodzenia (zwanej dalej „wspólną analizą”), a także wytycznych pomagających państwom członkowskim w ocenie odnośnych wniosków o udzielenie ochrony międzynarodowej.

Przy opracowywaniu wspólnej analizy i wytycznych Agencja uwzględnia najnowsze wytyczne UNHCR dotyczące kwalifikowalności odnośnie do oceny zapotrzebowania na ochronę międzynarodową osób ubiegających się o azyl pochodzących z konkretnych państw.

2.   Dyrektor wykonawczy po konsultacji z Komisją przedkłada wytyczne Zarządowi do zatwierdzenia. Do wytycznych dołącza się wspólną analizę.

3.   Państwa członkowskie uwzględniają wspólną analizę i wytyczne podczas rozpatrywania wniosków o udzielenie ochrony międzynarodowej, bez uszczerbku dla ich kompetencji do podejmowania decyzji w sprawie indywidualnych wniosków o udzielenie ochrony międzynarodowej.

4.   Agencja zapewnia, aby wspólna analiza i wytyczne były regularnie poddawane przeglądom i aktualizowane w razie konieczności. Takie przeglądy i aktualizacje przeprowadza się w przypadku, gdy zmieniła się sytuacja w danym państwie pochodzenia lub gdy istnieją obiektywne oznaki wskazujące, że wspólna analiza i wytyczne nie są wykorzystywane. Wszelkie przeglądy lub aktualizacje wspólnej analizy i wytycznych wymagają uprzedniej konsultacji z Komisją i zatwierdzenia przez Zarząd, o czym mowa w ust. 2.

5.   Państwa członkowskie przedkładają Agencji wszelkie istotne informacje wskazujące, że konieczny jest przegląd wspólnej analizy i wytycznych lub ich aktualizacja.

1.   Agencja może wspierać państwa członkowskie w stosowaniu koncepcji bezpiecznego kraju zgodnie z dyrektywą Parlamentu Europejskiego i Rady 2013/32/UE (21) poprzez dostarczanie informacji i analiz.

2.   Agencja wspiera Komisję w zadaniach dotyczących koncepcji bezpiecznego kraju zgodnie z dyrektywą 2013/32/UE poprzez dostarczanie informacji i analiz.

3.   Dostarczając informacji i analiz na mocy ust. 1 i 2 niniejszego artykułu Agencja kieruje się ogólnymi zasadami przewidzianymi w art. 9.

4.   Agencja przedkłada Parlamentowi Europejskiemu i Radzie informacje i analizy sporządzane na mocy ust. 1 i 2 zarówno regularnie, jak i na żądanie.

1.   Agencja organizuje i koordynuje działania promujące prawidłowe i skuteczne wdrażanie prawa Unii dotyczącego azylu, w tym przez opracowywanie norm operacyjnych, wskaźników, wytycznych lub najlepszych praktyk w kwestiach związanych z azylem, oraz wymianę najlepszych praktyk między państwami członkowskimi w kwestiach związanych z azylem.

2.   Agencja, z własnej inicjatywy lub na wniosek Zarządu lub Komisji opracowuje normy operacyjne, wskaźniki, wytyczne i najlepsze praktyki odnoszące się do wdrażania prawa Unii w zakresie azylu.

3.   Przy opracowywaniu norm operacyjnych, wskaźników, wytycznych i najlepszych praktyk, o których mowa w ust. 2, Agencja konsultuje się z Komisją, państwami członkowskimi oraz – w stosownych przypadkach – UNHCR. Agencja może też na podstawie odpowiedniej wiedzy specjalistycznej zasięgnąć opinii organizacji międzyrządowych lub innych, a także stowarzyszeń prawników i sieci ekspertów.

4.   Zarząd przyjmuje normy operacyjne, wskaźniki, wytyczne i najlepsze praktyki, o których mowa w ust. 2. Po ich przyjęciu Agencja informuje państwa członkowskie i Komisję o takich normach operacyjnych, wskaźnikach, wytycznych i najlepszych praktykach.

5.   Agencja pomaga państwom członkowskim, na ich wniosek, w stosowaniu norm operacyjnych, wskaźników, wytycznych i najlepszych praktyk, o których mowa w ust. 2, w ich systemach azylowych i systemach przyjmowania przez udzielanie niezbędnej wiedzy eksperckiej lub pomocy operacyjnej i technicznej.

6.   Agencja uwzględnia te normy operacyjne, wskaźniki, wytyczne i najlepsze praktyki, o których mowa w ust. 2 niniejszego artykułu do celów monitorowania mechanizmu, o którym mowa w art. 14.

1.   Agencja w ścisłej współpracy z Komisją opracowuje mechanizm monitorowania do celów monitorowania pod względem operacyjnym i technicznym stosowania WESA, aby zapobiegać ewentualnym nieprawidłowościom w systemach azylowych i systemach przyjmowania w państwach członkowskich lub identyfikować je, a także by ocenić ich zdolność i gotowość do działania w sytuacjach nieproporcjonalnej presji w celu zwiększenia skuteczności tych systemów.

2.   Na wniosek dyrektora wykonawczego i w porozumieniu z Komisją Zarząd opracowuje wspólną metodologię na potrzeby mechanizmu monitorowania określonego w niniejszym rozdziale. Wspólna metodologia zawiera obiektywne kryteria wykorzystywane do monitorowania, opis metod, procesów i narzędzi mechanizmu monitorowania, takich jak praktyczne ustalenia dotyczące wizyt na miejscu, w tym wizyt zapowiadanych z niewielkim wyprzedzeniem, oraz zasady powoływania zespołów ekspertów.

3.   Monitorowane obejmuje operacyjne i techniczne stosowanie wszystkich aspektów WESA, a w szczególności:

4.   Monitorowanie może w szczególności odbywać się na podstawie informacji dostarczonych przez dane państwo członkowskie, analizy informacji na temat sytuacji azylowej, o której mowa w art. 5, oraz kontroli wyrywkowych.

Agencja może uwzględnić dostępne informacje pochodzące od właściwych międzyrządowych organizacji lub organów, w szczególności UNHCR, i innych odnośnych organizacji na podstawie ich wiedzy fachowej.

5.   Agencja może przeprowadzać wizyty na miejscu do celów monitorowania. Agencja przeprowadza wizyty zapowiedziane z niewielkim wyprzedzeniem, jedynie do celów art. 15 ust. 2.

6.   Państwa członkowskie, na wniosek Agencji, dostarczają jej informacji dotyczących aspektów wspólnego europejskiego systemu azylowego, o których mowa w ust. 3.

Na wniosek Agencji państwa członkowskie dostarczają jej informacji na temat planowania ewentualnościowego dotyczącego środków, jakie należy podjąć w celu zaradzenia ewentualnej nieproporcjonalnej presji na ich systemy azylu lub przyjmowania. Agencja – za zgodą danego państwa członkowskiego – pomaga państwom członkowskim w przygotowaniu i przeglądzie ich planowania ewentualnościowego.

7.   Państwa członkowskie współpracują z Agencją, w tym poprzez ułatwianie wszelkich kontroli na miejscu przeprowadzanych do celów monitorowania. Dyrektor wykonawczy powiadamia z wystarczającym wyprzedzeniem dane państwa członkowskie o każdej z takich wizyt. W przypadku wizyt zapowiedzianych z niewielkim wyprzedzeniem dyrektor wykonawczy informuje dane państwo członkowskie 72 godziny przed rozpoczęciem takiej wizyty.

1.   Zarząd na podstawie wniosku dyrektora wykonawczego i w konsultacji z Komisją przyjmuje program do celów mechanizmu monitorowania, o którym mowa w art. 14, zwanego dalej „mechanizmem monitorowania”, obejmujący:

W tym programie monitorowania wskazuje się, które systemy azylowe i systemy przyjmowania państw członkowskich mają być monitorowane w danym roku. Program monitorowania zapewnia, aby każde państwo członkowskie zostało poddane monitorowaniu co najmniej raz na pięć lat.

2.   Jeżeli analiza informacji dotycząca sytuacji w zakresie sytuacji azylowej, o której mowa w art. 5, wzbudza poważne obawy co do funkcjonowania systemu azylowego lub systemu przyjmowania danego państwa członkowskiego, Agencja inicjuje monitorowanie albo z własnej inicjatywy w porozumieniu z Komisją, lub na wniosek Komisji.

3.   Dyrektor wykonawczy przesyła wnioski z monitorowania danemu państwu członkowskiemu, w celu przedstawienia uwag, w tym, w stosownym przypadku, wskazania swoich potrzeb. Państwo członkowskie ma jeden miesiąc od daty otrzymania wniosków na zgłaszanie uwag.

4.   Dyrektor wykonawczy na podstawie wniosków, o których mowa w ust. 3 niniejszego artykułu, i po uwzględnieniu uwag danego państwa członkowskiego oraz w konsultacji z Komisją sporządza projekt zaleceń. Projekt zaleceń określa środki do podjęcia przez dane państwo członkowskie, w tym w razie konieczności przy pomocy Agencji, a także terminy podjęcia przez dane państwo członkowskie wszelkich środków koniecznych do wyeliminowania niedociągnięć lub problemów ze zdolnością i gotowością zidentyfikowanych podczas monitorowania. Dyrektor wykonawczy przesyła projekt zaleceń danemu państwu członkowskiemu. Dane państwo członkowskie ma jeden miesiąc od daty otrzymania projektu zaleceń na przedstawienie do nich uwag. W przypadkach, o których mowa w ust. 2, dane państwo członkowskie przedstawia swoje uwagi w terminie 15 dni.

Po uwzględnieniu uwag danego państwa członkowskiego dyrektor wykonawczy przedstawia wnioski i projekt zaleceń Zarządowi. Zarząd przyjmuje zalecenia decyzją podjętą przez dwie trzecie swoich członków z prawem głosu. Agencja przekazuje zalecenia Parlamentowi Europejskiemu. Agencja informuje Komisję o realizacji zaleceń.

5.   Jeżeli dane państwo członkowskie nie realizuje środków określonych w zaleceniach Agencji, o których mowa w ust. 4, w określonym terminie, co powoduje poważne konsekwencje dla funkcjonowania wspólnego europejskiego systemu azylowego, Komisja – na podstawie swojej własnej oceny – przyjmuje zalecenia skierowane do tego państwa członkowskiego, określające środki niezbędne do zaradzenia niedociągnięciom, a w razie potrzeby szczególne środki, jakie powinna podjąć Agencja w celu wsparcia tego państwa członkowskiego.

6.   Uwzględniając powagę niedociągnięć, Komisja może zorganizować kontrole na miejscu w danym państwie członkowskim. Komisja powiadamia dane państwa członkowskie z wystarczającym wyprzedzeniem o każdej z takich wizyt.

7.   Państwo członkowskie składa Komisji sprawozdanie z realizacji zaleceń, o których mowa w ust. 5 niniejszego artykułu, w terminie określonym w tych zaleceniach. W przypadku gdy po upływie tego terminu dane państwo członkowskie nie zastosowało się do tych zaleceń, Komisja może przedstawić wniosek dotyczący aktu wykonawczego Rady zgodnie z art. 22 ust. 1.

8.   Komisja informuje Parlament Europejski i Radę o wszelkich działaniach przeprowadzanych w następstwie monitorowania. Komisja przekazuje im także zalecenia, o których mowa w ust. 5, Parlamentowi Europejskiemu i Radzie oraz regularnie informuje te instytucje o postępach danego państwa członkowskiego w realizacji tych zaleceń.

1.   Agencja udziela państwom członkowskim pomocy operacyjnej i technicznej zgodnie z niniejszym rozdziałem:

2.   Agencja organizuje i koordynuje stosowną pomoc operacyjną i techniczną, która może spowodować zastosowanie co najmniej jednego z wymienionych poniżej środków operacyjnych i technicznych przy pełnym poszanowaniu praw podstawowych:

3.   Agencja finansuje lub współfinansuje środków operacyjnych i technicznych określonych w ust. 2 ze swojego budżetu zgodnie z przepisami finansowymi mającymi zastosowanie do Agencji.

4.   Dyrektor wykonawczy ocenia wyniki środków operacyjnych i technicznych określonych w ust. 2 niniejszego artykułu. Dyrektor wykonawczy przekazuje Zarządowi szczegółowe sprawozdania oceniające wraz z uwagami urzędnika ds. praw podstawowych zgodnie z systemem sprawozdawczości i oceny przewidzianym w planach operacyjnych, o czym mowa w art. 18 ust. 2 lit. k), w terminie 60 dni od zakończenia stosowania tych środków, wraz z uwagami urzędnika ds. praw podstawowych. Agencja sporządza wyczerpującą analizę porównawczą tych wyników, która jest włączana do rocznego sprawozdania na temat sytuacji w dziedzinie azylu w Unii, o którym mowa w art. 69.

1.   Państwa członkowskie kierują do dyrektora wykonawczego wnioski o pomoc na podstawie art. 16 ust. 1 lit. a), b) lub c). Wnioski te zawierają opis sytuacji i określenie celu wniosku oraz towarzyszy im szczegółowa ocena potrzeb, a w stosownych przypadkach opis środków już podjętych na poziomie krajowym.

2.   Jeżeli dane państwo członkowskie zgadza się na proponowaną z inicjatywy Agencji pomoc, o której mowa w art. 16 ust. 1 lit. d), przedstawia ono Agencji szczegółową ocenę potrzeb, a w stosownych przypadkach opis środków już podjętych na poziomie krajowym.

3.   Dyrektor wykonawczy ocenia, zatwierdza i koordynuje wnioski o pomoc, w tym wysyłanie zespołów wsparcia ds. azylu. Dyrektor wykonawczy niezwłocznie powiadamia Zarząd o otrzymaniu wniosku o pomoc na podstawie art. 16 ust. 1 lit. a), b) lub c) lub o propozycji Agencji dotyczącej udzielenia pomocy z własnej inicjatywy na podstawie art. 16 ust. 1 lit. d). Dyrektor wykonawczy rozpatruje szczegółową ocenę potrzeb przedstawioną przez dane państwo członkowskie na podstawie art. 1 lub 2 niniejszego artykułu.

4.   Agencja poddaje każdy wniosek dotyczący pomocy skierowany na podstawie art. 16 ust. 1 lit. a), b) lub c) oraz propozycję udzielenia pomocy z własnej inicjatywy na podstawie art. 16 ust. 1 lit. d) dokładnej i wiarygodnej ocenie umożliwiającej określenie i zaproponowanie co najmniej jednego ze środków, o których mowa w art. 16 ust. 2 w celu zaspokojenia potrzeb danego państwa członkowskiego. W razie konieczności dyrektor wykonawczy może wysłać ekspertów z Agencji, by ocenili sytuację w państwie członkowskim wnioskującym o pomoc.

5.   Dyrektor wykonawczy podejmuje decyzję o udzieleniu pomocy operacyjnej i technicznej, łącznie z wysłaniem zespołów wsparcia ds. azylu:

W przypadku gdy dyrektor wykonawczy wysłał do danego państwa członkowskiego ekspertów na podstawie ust. 4, podejmuje on decyzję, o której mowa w akapicie pierwszym w terminie pięciu dni roboczych od daty, o której mowa odpowiednio w lit. a) lub b).

Równocześnie z podjęciem decyzji na podstawie akapitu pierwszego dyrektor wykonawczy powiadamia na piśmie dane państwo członkowskie i Zarząd o swojej decyzji i podaje najważniejsze powody, na podstawie których została ona podjęta.

1.   W przypadku gdy ma być udzielona pomoc operacyjna i techniczna, dyrektor wykonawczy sporządza plan operacyjny we współpracy z przyjmującym państwem członkowskim. Dyrektor wykonawczy i przyjmujące państwo członkowskie uzgadniają plan operacyjny:

W razie potrzeby Agencja zasięga opinii uczestniczących państw członkowskich na temat planu operacyjnego za pośrednictwem krajowych punktów kontaktowych, o których mowa w art. 24.

2.   Plan operacyjny jest wiążący dla Agencji, przyjmującego państwa członkowskiego i uczestniczącego państwa członkowskiego. Określa się w nim szczegółowo warunki oddelegowania zespołów wsparcia ds. azylu w ramach pomocy operacyjnej i technicznej, jaka ma być świadczona oraz aspekty organizacyjne, w tym:

3.   W tych państwach członkowskich, w których UNHCR działa i ma potencjał, by przyczynić się do odpowiedzi na wniosek o udzielenie pomocy operacyjnej i technicznej na podstawie art. 16 ust. 1, Agencja koordynuje z UNHCR działania w zakresie realizacji planu operacyjnego, w stosownych przypadkach i za zgodą danego państwa członkowskiego.

4.   W odniesieniu do ust. 2 lit. f), przyjmujące państwo członkowskie upoważnia ekspertów uczestniczących w pracach zespołów wsparcia ds. azylu do korzystania z europejskich baz danych oraz może upoważnić ich do korzystania ze swoich krajowych baz danych zgodnie z odnośnym unijnym i krajowym prawem dotyczącym dostępu do takich baz i korzystania z nich oraz w zakresie, w jakim jest to niezbędne do osiągnięcia celów i wykonania zadań opisanych w planie operacyjnym.

5.   Wszelkie zmiany lub dostosowania planu operacyjnego wymagają zgody dyrektora wykonawczego i przyjmującego państwa członkowskiego, w razie konieczności po zasięgnięciu opinii uczestniczących państw członkowskich. Agencja bezzwłocznie wysyła kopię poprawionego lub dostosowanego planu operacyjnego do krajowych punktów kontaktowych uczestniczącego państwa członkowskiego, o których mowa w art. 24.

6.   Dyrektor wykonawczy, po poinformowaniu przyjmującego państwa członkowskiego, wstrzymuje lub kończy oddelegowanie całości lub części zespołów wsparcia ds. azylu w przypadku gdy:

1.   Dyrektor wykonawczy określa skład każdego zespołu wsparcia ds. azylu. Zespoły wsparcia ds. azylu składają się z:

Określając skład zespołu wsparcia ds. azylu, dyrektor wykonawczy uwzględnia szczególne warunki, jakie panują w danym państwie członkowskim. Skład zespołu wsparcia ds. azylu jest zgodny z planem operacyjnym.

2.   Na wniosek dyrektora wykonawczego Zarząd decyduje o profilach i łącznej liczbie ekspertów, którzy wejdą w skład zespołów wsparcia ds. azylu. Identyczna procedura obowiązuje w przypadku wszelkich późniejszych zmian dotyczących profili i łącznej liczby ekspertów.

3.   Państwa członkowskie wnoszą wkład w tworzenie zespołów wsparcia ds. azylu poprzez mianowanie ekspertów krajowych, którzy odpowiadają wymaganym profilom określonym decyzją Zarządu zgodnie z ust. 2. Liczba ekspertów udostępnianych przez każde państwo członkowskie na kolejny rok jest ustalana na podstawie rocznych dwustronnych negocjacji i porozumień między Agencją i danym państwem członkowskim.

Zgodnie z porozumieniami, o których mowa w akapicie pierwszym, państwa członkowskie oddają swoich własnych ekspertów lub ekspertów delegowanych do Agencji, do dyspozycji Agencji w celu ich oddelegowania, na jej wniosek. Jednak w przypadku, gdy państwo członkowskie znajduje się w wyjątkowej sytuacji poważnie wpływającej na możliwość realizowania zadań krajowych, nie ma ono obowiązku takiego udostępniania tych ekspertów.

4.   Agencja zasila zespoły wsparcia ds. azylu własnymi ekspertami, w tym ekspertami zatrudnionymi i wyszkolonymi specjalnie do pracy w terenie i przeszkolonymi w co najmniej w podstawowym zakresie lub posiadającymi potwierdzone doświadczenie tłumaczami ustnymi, którzy mogą zostać zatrudnieni w przyjmującym państwie członkowskim, lub innymi ekspertami, którzy nie zostali zatrudnieni przez Agencję, a posiadają odpowiednie potwierdzone kompetencje i doświadczenie zgodnie z potrzebami operacyjnymi.

5.   Agencja sporządza wykaz tłumaczy ustnych wchodzących w skład zespołów wsparcia ds. azylu. Państwa członkowskie wspierają Agencję w znalezieniu tłumaczy ustnych na potrzeby wykazu tłumaczy ustnych, w tym osób fizycznych, które nie są zatrudnione w administracji krajowej państw członkowskich. Wsparcie w zakresie tłumaczeń ustnych może być udzielane w drodze oddelegowania tłumaczy ustnych do danego państwa członkowskiego lub, w stosownych przypadkach, za pośrednictwem wideokonferencji.

6.   Do celów oddelegowania zespołów wsparcia ds. azylu w ramach wniosków o udzielenie pomocy na podstawie art. 16 ust. 1 lit. b), wniosków Agencji dotyczących udzielenia pomocy z własnej inicjatywy na podstawie art. 16 ust. 1 lit. d) oraz pomocy udzielanej przez Agencję na podstawie art. 22, ustanawia się rezerwę ekspertów ds. azylu liczącą co najmniej 500 ekspertów. Ta rezerwa ekspertów ds. azylu stanowi rezerwę ekspertów oddanych do dyspozycji Agencji w trybie natychmiastowym. W tym celu każde państwo członkowskie udostępnia do rezerwy ekspertów ds. azylu liczbę ekspertów określoną w załączniku I. Na wniosek dyrektora wykonawczego Zarząd decyduje większością trzech czwartych głosów swoich członków z prawem głosu o profilach ekspertów, którzy maja zostać włączeni do rezerwy ekspertów ds. azylu. Identyczna procedura obowiązuje w przypadku wszelkich późniejszych zmian dotyczących profili ekspertów.

7.   Dyrektor wykonawczy może sprawdzić, czy eksperci udostępnieni przez państwa członkowskie do rezerwy ekspertów ds. azylu zgodnie z ust. 6 odpowiadają profilom, o których decyduje Zarząd na podstawie tego ustępu. Przed oddelegowaniem dyrektor wykonawczy może zwrócić się do państwa członkowskiego o usunięcie eksperta z rezerwy ekspertów ds. azylu, w przypadku gdy ekspert ten nie posiada wymaganego profilu, i zastąpić go ekspertem posiadającym jeden z wymaganych profili.

8.   Z zastrzeżeniem art. 22 ust. 5 i w przypadku sytuacji wyjątkowej, która poważnie wpływa na wywiązanie się z zadań krajowych, o czym świadczy analiza informacji na temat sytuacji azylowej, o której mowa w art. 5, państwo członkowskie może zwrócić się do Zarządu na piśmie o tymczasowe zwolnienie go z obowiązku udostępniania ekspertów do rezerwy ekspertów ds. azylu. W takim wniosku należy przedstawić wyczerpujące powody i informacje na temat sytuacji w tym państwie członkowskim. Zarząd decyduje większością trzech czwartych głosów członków z prawem głosu o tymczasowym zwolnieniu tego państwa członkowskiego z części wkładu określonego w załączniku I.

1.   Agencja oddelegowuje do państw członkowskich zespoły wsparcia ds. azylu, by zapewniły one wsparcie operacyjne i techniczne na podstawie art. 16 ust. 1.

2.   Z chwilą uzgodnienia planu operacyjnego zgodnie z art. 18 ust. 1 lub art. 22 ust. 2 dyrektor wykonawczy zwraca się do państw członkowskich o oddelegowanie ich ekspertów w terminie dziesięciu dni roboczych. Wniosek wraz z kopią planu operacyjnego przesyłany jest na piśmie krajowym punktom kontaktowym, o których mowa w art. 24, i zawiera przewidzianą datę oddelegowania.

3.   Dyrektor wykonawczy deleguje zespoły wsparcia ds. azylu z rezerwy ekspertów ds. azylu w ramach wniosku o udzielenie pomocy na podstawie art. 16 ust. 1 lit. b), propozycji Agencji dotyczącej udzielenia pomocy z własnej inicjatywy na podstawie art. 16 ust. 1 lit. d) lub pomocy udzielanej przez Agencje na podstawie art. 22. Oddelegowanie ekspertów z rezerwy ds. azylu odbywa się w terminie siedmiu dni roboczych od daty uzgodnienia planu operacyjnego zgodnie z art. 18 ust. 1 lub art. 22 ust. 2.

4.   Państwa członkowskie, bez zbędnej zwłoki, udostępniają ekspertów z rezerwy ekspertów ds. azylu na potrzeby ich oddelegowania zgodnie z ustaleniami dyrektora wykonawczego. Przyjmujące państwo członkowskie nie oddelegowuje ekspertów wchodzących w skład swojego ustalonego zespołu przeznaczonego do rezerwy ekspertów ds. azylu. Jeżeli stwierdza się ilościowy niedobór ekspertów, którzy mają zostać oddelegowani w ramach rezerwy ekspertów ds. azylu, Zarząd, na podstawie wniosku dyrektora wykonawczego, podejmuje decyzję o sposobie uzupełnienia tego niedoboru. Dyrektor wykonawczy przekazuje informacje odpowiednio Parlamentowi Europejskiemu, Radzie i Komisji.

5.   Państwo członkowskie, z którego ekspert został oddelegowany (zwane dalej „państwem członkowskim pochodzenia”), określa czas trwania oddelegowania. Oddelegowanie nie może trwać krócej niż 45 dni, chyba że pomoc operacyjna i techniczna jest wymagana na krótszy okres.

6.   Dyrektor wykonawczy zwraca się do państwa członkowskiego o usunięcie eksperta z zespołu wsparcia ds. azylu w przypadku zachowania niezgodnego z etyką lub naruszenia mających zastosowanie zasad oddelegowania. W takich przypadkach dany ekspert nie jest brany pod uwagę na potrzeby przyszłego oddelegowania.

7.   Za pośrednictwem dorocznego sprawozdania w sprawie sytuacji w dziedzinie azylu w Unii, o którym mowa w art. 69, Agencja informuje Parlament Europejski o liczbie ekspertów skierowanych i oddelegowanych do zespołów wsparcia ds. azylu zgodnie z niniejszym artykułem. W sprawozdaniu tym wymienione są państwa członkowskie, które powołały się w minionym roku na nadzwyczajną sytuację, o której mowa w art. 19 ust. 3 lub 8. Wymienione są w nim również przyczyny nadzwyczajnej sytuacji oraz zawiera ono informacje przekazane przez dane państwo członkowskie.

1.   W przypadku gdy państwo członkowskie zwraca się o pomoc operacyjną i techniczną ze strony zespołów wspierających zarządzanie migracjami na podstawie art. 40 rozporządzenia (UE) 2019/1896, lub gdy zespoły wsparcia zarządzania migracjami zostają oddelegowane do obszarów hotspotów na podstawie art. 42 tego rozporządzenia, dyrektor wykonawczy współpracuje ściśle z Europejską Agencją Straży Granicznej i Przybrzeżnej, gdy – zgodnie z art. 40 ust. 2 tego rozporządzenia – w koordynacji z innymi odpowiednimi organami, urzędami i agencjami unijnymi ocenia on wniosek państwa członkowskiego o pomoc i ocenę jego potrzeb w celu określenia kompleksowego pakietu pomocowego przewidującego różne działania koordynowane przez odpowiednie organy, urzędy i agencje unijne, które to działania mają być uzgodnione z danym państwem członkowskim.

2.   Komisja, we współpracy z przyjmującym państwem członkowskim i właściwymi organami, urzędami i agencjami Unii, określa warunki współpracy na obszarze hotspotu i jest odpowiedzialna za koordynację działań zespołów wspierających zarządzanie migracjami.

3.   W przypadkach, o których mowa w ust. 1, dyrektor wykonawczy wszczyna procedurę oddelegowania zespołów wsparcia ds. azylu w ramach zespołów wspierających zarządzanie migracjami, w tym, w stosownych przypadkach, ekspertów z rezerwy ekspertów ds. azylu. Pomoc operacyjna i techniczna udzielana przez zespoły wsparcia ds. azylu, w ramach zespołów wspierających zarządzanie migracjami może obejmować:

1.   Na wniosek Komisji przedstawiony na podstawie art. 15 ust. 7 Rada może niezwłocznie przyjąć decyzję w drodze aktu wykonawczego, wskazując na co najmniej jeden ze środków określonych w art. 16 ust. 2, które ma podjąć Agencja w celu wsparcia danego państwa członkowskiego i zobowiązując to państwo członkowskie do współpracy z Agencją przy wdrażaniu tych środków w przypadku gdy system azylowy lub system przyjmowania tego państwa członkowskiego staje się nieskuteczny w stopniu mającym poważne konsekwencje dla funkcjonowania wspólnego europejskiego systemu azylowego oraz gdy:

Rada przekazuje Parlamentowi Europejskiemu decyzje, o których mowa w akapicie pierwszym.

2.   W terminie trzech dni roboczych od dnia przyjęcia przez Radę decyzji, o której mowa w ust. 1, dyrektor wykonawczy określa szczegóły praktycznego wdrożenia środków określonych w decyzji Rady. Równocześnie dyrektor wykonawczy sporządza plan operacyjny i przedkłada go danemu państwu członkowskiemu. Dyrektor wykonawczy i dane państwo członkowskie uzgadniają plan operacyjny w terminie trzech dni roboczych od jego przedłożenia.

3.   Agencja oddelegowuje niezbędnych ekspertów z rezerwy ekspertów ds. azylu oraz ekspertów spośród własnego personelu, zgodnie z art. 20 ust. 3. W razie konieczności Agencja może oddelegować dodatkowe zespoły wsparcia ds. azylu.

4.   Dane państwo członkowskie wykonuje decyzję Rady, o której mowa w ust. 1. W tym celu współpracuje z Agencją i niezwłocznie podejmuje niezbędne działania w celu ułatwienia wykonania wspomnianej decyzji oraz praktycznego wdrożenia środków określonych w tej decyzji i w planie operacyjnym, bez uszczerbku dla jego uprawnień do podejmowania decyzji w sprawie indywidualnych wniosków o udzielenie ochrony międzynarodowej.

5.   Do celów niniejszego artykułu państwa członkowskie udostępniają na potrzeby oddelegowania z rezerwy ekspertów ds. azylu, określonych przez dyrektora wykonawczego ekspertów i nie mogą powoływać się na nadzwyczajną sytuację, o której mowa w art. 19 ust. 3 lub 8. Przyjmujące państwo członkowskie, nie oddelegowuje ekspertów wchodzących w skład jego ustalonego zespołu przeznaczonego do rezerwy ekspertów ds. azylu.

1.   Bez uszczerbku dla zobowiązania przyjmującego państwa członkowskiego do zapewnienia obiektów i wyposażenia niezbędnych do udzielania przez Agencję pomocy operacyjnej i technicznej, o którą się do niej zwrócono, Agencja może rozmieścić w przyjmującym państwie członkowskim – w tym na jego wniosek – własne wyposażenie w stopniu, w jakim wyposażenie to może być potrzebne zespołom wsparcia ds. azylu, oraz w stopniu, w jakim może ono uzupełniać wyposażenie już udostępnione przez przyjmujące państwo członkowskie lub inne organy, urzędy i agencje unijne.

2.   Agencja może nabywać lub brać w leasing wyposażenie techniczne na podstawie decyzji dyrektora wykonawczego po zasięgnięciu opinii Zarządu. Każdą decyzję o nabyciu lub najmie wyposażenia technicznego poprzedza dogłębna analiza potrzeb oraz kosztów i korzyści. Wszelkie wydatki związane z nabyciem lub leasingiem ujmowane są w budżecie Agencji zgodnie z przepisami finansowymi mającymi zastosowanie do Agencji.

3.   Agencja zapewnia bezpieczeństwo swojego wyposażenia przez cały cykl życia wyposażenia.

1.   Agencja zapewnia operacyjne wdrożenie wszystkich aspektów organizacyjnych, w tym obecność swoich pracowników, odnoszących się do oddelegowania zespołów wsparcia ds. azylu w czasie udzielania pomocy operacyjnej i technicznej na podstawie art. 16 lub art. 22.

2.   Dyrektor wykonawczy wyznacza co najmniej jednego eksperta spośród pracowników Agencji, by pełnił obowiązki urzędnika koordynującego lub został oddelegowany w charakterze urzędnika koordynującego do celów ust. 1. Dyrektor wykonawczy informuje przyjmujące państwo członkowskie o wyznaczonych osobach.

3.   Urzędnik koordynujący wspiera współpracę i koordynację między przyjmującym państwem członkowskim i uczestniczącymi państwami członkowskimi. Urzędnik koordynujący w szczególności:

4.   Dyrektor wykonawczy może upoważnić urzędnika koordynującego do uczestniczenia w rozstrzyganiu sporów dotyczących wykonania planu operacyjnego i oddelegowania zespołów wsparcia ds. azylu.

5.   Wywiązując się ze swoich obowiązków, urzędnik koordynujący współpracuje ściśle z właściwymi organami krajowymi i przyjmuje instrukcje wyłącznie od dyrektora wykonawczego.

1.   Przyjmujące państwo członkowskie jest odpowiedzialne zgodnie ze swoim prawem krajowym za szkody spowodowane przez ekspertów uczestniczących w pracach zespołu wsparcia ds. azylu działającego na jego terytorium w czasie wykonywania ich działań.

2.   W przypadku gdy tego rodzaju szkoda została spowodowana wskutek rażącego niedbalstwa lub umyślnego naruszenia przepisów ze strony ekspertów uczestniczących w pracach zespołu wsparcia ds. azylu, przyjmujące państwo członkowskie może zwrócić się do państwa członkowskiego pochodzenia lub do Agencji o zwrot wszelkich kwot, jakie wypłaciło ono osobom poszkodowanym lub osobom uprawnionym w ich imieniu do otrzymania tych kwot.

3.   Bez uszczerbku dla wykonywania swoich praw względem osób trzecich każde państwo członkowskie zrzeka się wszelkich roszczeń odszkodowawczych wobec przyjmującego państwa członkowskiego lub każdego innego państwa członkowskiego z tytułu wszelkich szkód, jakie poniosło, chyba że szkody nastąpiły wskutek rażącego niedbalstwa lub umyślnego naruszenia przepisów.

4.   Wszelkie spory pomiędzy państwami członkowskimi lub spory pomiędzy państwami członkowskimi i Agencją dotyczące stosowania ust. 2 i 3 niniejszego artykułu, których nie można rozstrzygnąć w drodze negocjacji, są przedkładane przez państwa członkowskie TSUE zgodnie z art. 273 TFUE.

5.   Bez uszczerbku dla wykonywania swoich praw względem osób trzecich Agencja pokrywa koszty związane ze szkodami dotyczącymi jej sprzętu poniesionymi w okresie oddelegowania, z wyjątkiem przypadków rażącego niedbalstwa lub umyślnego naruszenia przepisów.

1.   Agencja pokrywa koszty ponoszone przez ekspertów uczestniczących w pracach zespołów wsparcia ds. azylu, w szczególności:

2.   Zarząd ustala szczegółowe zasady i w razie konieczności aktualizuje je o dane dotyczące zwrotu kosztów poniesionych przez ekspertów zgodnie z ust. 1.

1.   Agencja ułatwia wymianę informacji istotnych dla jej zadań z Komisją, państwami członkowskimi oraz, w stosownych przypadkach, z właściwymi organami, urzędami i agencjami Unii.

2.   Agencja, we współpracy z Europejską Agencją ds. Zarządzania Operacyjnego Wielkoskalowymi Systemami Informatycznymi w Przestrzeni Wolności, Bezpieczeństwa i Sprawiedliwości (eu-LISA), ustanowioną rozporządzeniem Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2018/1726 (22), opracowuje i eksploatuje system informacyjny służący do wymiany informacji niejawnych zgodnie z decyzją Rady 2013/488/UE (23) i decyzją Komisji (UE, Euratom) 2015/444 (24) oraz danych osobowych, o których mowa w art. 31 i 32 niniejszego rozporządzenia z podmiotami, o których mowa w ust. 1 niniejszego artykułu.

1.   Podczas przetwarzania danych osobowych Agencja stosuje rozporządzenie (UE) 2018/1725.

2.   Zarząd podejmuje środki umożliwiające stosowanie przez Agencję rozporządzenia (UE) 2018/1725, w tym środki dotyczące wyznaczania inspektora ochrony danych Agencji. Środki te podejmuje się po konsultacji z Europejskim Inspektorem Ochrony Danych.

3.   Bez uszczerbku dla art. 31 i 32 Agencja może przetwarzać dane osobowe w niezbędnych celach administracyjnych dotyczących personelu.

4.   Zakazuje się przekazywania danych osobowych przetwarzanych przez Agencję oraz dalszego przekazywania przez państwa członkowskie danych osobowych przetwarzanych w ramach niniejszego rozporządzenia organom państw trzecich lub osobom trzecim, w tym organizacjom międzynarodowym.

5.   Na zasadzie odstępstwa od ust. 4 Agencja może przekazać odpowiednim organizacjom międzynarodowym, z zastrzeżeniem świadomej i swobodnie wyrażonej zgody obywatela państwa trzeciego, wskazane wyłącznie do celów prowadzenia procedury przesiedleń, jego pełne imię i nazwisko, informacje na temat przebiegu procedury przesiedlenia, która go dotyczy oraz informacje dotyczące wyniku takiej procedury przesiedlenia, w zakresie niezbędnym do osiągnięcia tego celu. Takie dane osobowe nie są dodatkowo przetwarzane do żadnego innego celu ani przekazywane dalej.

6.   W przypadku gdy przetwarzanie danych osobowych jest prowadzone przez ekspertów uczestniczących w pracach zespołów wsparcia ds. azylu zgodnie z wytycznymi przyjmującego państwa członkowskiego podczas udzielania pomocy operacyjnej i technicznej temu państwu członkowskiemu stosuje się rozporządzenie (UE) 2016/679.

1.   Agencja przetwarza dane osobowe jedynie w koniecznym zakresie i do poniższych celów:

2.   Wszelkie przetwarzanie danych osobowych odbywa się zgodnie z zasadą proporcjonalności i jest ściśle ograniczone do danych osobowych niezbędnych do celów, o których mowa w ust. 1.

3.   Państwa członkowskie lub inne organy, urzędy i agencje Unii przekazujące Agencji dane osobowe przekazują Agencji dane wyłącznie do celów, o których mowa w ust. 1. Zakazane jest wszelkie przetwarzanie zachowanych danych osobowych do celów innych niż te, o których mowa w ust. 1.

4.   Państwa członkowskie lub inne organy, urzędy i agencje Unii przekazujące Agencji dane osobowe mogą w chwili przekazywania danych osobowych wskazać wszelkie ograniczenia dostępu lub wykorzystywania, ogólne lub szczegółowe, w tym w zakresie przekazywania, usuwania lub niszczenia. Jeżeli konieczność wprowadzenia takich ograniczeń pojawia się po przekazaniu danych osobowych, państwa członkowskie lub organy, urzędy lub agencje Unii odpowiednio informują o tym Agencję. Agencja przestrzega takich ograniczeń.

1.   Przetwarzane przez Agencję dane osobowe, zgromadzone lub przekazane jej przez państwa członkowskie lub jej własnych pracowników w trakcie udzielania pomocy operacyjnej i technicznej państwom członkowskim oraz na potrzeby przesiedlenia, ograniczają się do następujących danych dotyczących obywateli państw trzecich:

2.   Agencja może przetwarzać dane osobowe, o których mowa w ust. 1, w przypadku gdy jest to konieczne do następujących celów:

3.   W przypadku gdy jest to absolutnie konieczne dla środków operacyjnych i technicznych na podstawie art. 16 ust. 2 lit. c) lub do celów, o których mowa w ust. 2 lit. e) niniejszego artykułu, Agencja może w szczególnych przypadkach przetwarzać dane osobowe niezbędne do oceny, czy obywatel państwa trzeciego kwalifikuje się do ochrony międzynarodowej, oraz dane osobowe dotyczące stanu zdrowia obywatela państwa trzeciego lub jego szczególnie trudnej sytuacji. Te dane osobowe udostępnia się wyłącznie personelowi, który w danym przypadku potrzebuje tych danych. Personel ten chroni poufność tych danych. Takie dane osobowe nie są dodatkowo przetwarzane ani przekazywane dalej.

4.   Agencja usuwa dane osobowe natychmiast po ich przekazaniu Europejskiej Agencji Straży Granicznej i Przybrzeżnej, Europolowi lub Eurojustowi, lub właściwym organom krajowym lub po ich wykorzystaniu na potrzeby analizy informacji na temat sytuacji azylowej, o której mowa w art. 5. W żadnym wypadku okres przechowywania danych nie może przekraczać 30 dni od daty pobrania lub uzyskania tych danych osobowych przez Agencję. W analizie informacji na temat sytuacji azylowej, o której mowa w art. 5, Agencja anonimizuje dane osobowe.

5.   Agencja usuwa dane osobowe uzyskane do celów, o których mowa w art. 31 ust. 1 lit. e), usuwa się niezwłocznie, gdy nie są już potrzebne do celów, dla których zostały uzyskane, a w żadnym wypadku nie później niż 30 dni od daty przesiedlenia obywatela państwa trzeciego.

6.   Bez uszczerbku dla innych praw przewidzianych w rozporządzeniu (UE) 2016/679, i w uzupełnieniu do informacji, o których mowa w art. 13 tego rozporządzenia, eksperci uczestniczący w pracach zespołów wsparcia ds. azylu przekazujący dane osobowe zgodnie z ust. 1 niniejszego artykułu udostępniają obywatelom państw trzecich, w momencie gromadzenia ich danych osobowych, dane kontaktowe odpowiedniego organu nadzoru odpowiedzialnego za monitorowanie i egzekwowanie przestrzegania tego rozporządzenia, oraz z zastrzeżeniem innych praw.

1.   Agencja jest otwarta na współpracę z Islandią, Liechtensteinem, Norwegią i Szwajcarią.

2.   Charakter, zakres i sposób udziału Islandii, Liechtensteinu, Norwegii i Szwajcarii w pracach Agencji jest określany w stosownych ustaleniach. Te ustalenia obejmują przepisy dotyczące udziału w inicjatywach podejmowanych przez Agencję, wkładów finansowych, udziału w spotkaniach Zarządu i pracowników. W odniesieniu do kwestii kadrowych ustalenia są zgodne z Regulaminem pracowniczym urzędników Unii Europejskiej (zwanym dalej „regulaminem pracowniczym”) i warunkami zatrudnienia innych pracowników Unii Europejskiej (zwanymi dalej „warunkami zatrudnienia”), określonymi rozporządzeniem Rady (EWG, Euratom, EWWiS) nr 259/68 (25).

1.   W kwestiach dotyczących działalności Agencji i w zakresie wymaganym do wypełniania jej zadań Agencja ułatwia i wspiera współpracę operacyjną między państwami członkowskimi i państwami trzecimi w ramach polityki zewnętrznej Unii, w tym w odniesieniu do ochrony praw podstawowych, i we współpracy z ESDZ. Agencja i państwa członkowskie propagują normy i standardy będące częścią prawa Unii i postępują zgodnie z nimi, w tym w trakcie realizowania działań na terytorium państw trzecich.

2.   Agencja może współpracować z organami państw trzecich posiadającymi kompetencje w kwestiach objętych niniejszym rozporządzeniem w porozumieniu z delegaturami Unii i przy wsparciu z ich strony, w szczególności w celu rozpowszechniania norm Unii w zakresie azylu, wspierania państw trzecich w zakresie wiedzy fachowej i budowania zdolności na potrzeby ich własnych systemów azylowych i systemów przyjmowania, oraz w celu wdrażania regionalnych programów rozwoju i ochrony i innych działań. Agencja może prowadzić taką współpracę na podstawie ustaleń roboczych przyjętych z takimi organami zgodnie z prawem i polityką Unii. Zarząd decyduje o tych ustaleniach roboczych, które wymagają uprzedniej zgody Komisji. Agencja powiadamia Parlament Europejski i Radę przed zawarciem ustalenia roboczego.

3.   W ramach współpracy z państwami trzecimi Agencja może wspierać państwa członkowskie we wdrażaniu programów przesiedleń na wniosek tego państwa członkowskiego.

4.   W ramach polityki zewnętrznej Unii w stosownych przypadkach Agencja uczestniczy we wdrażaniu umów międzynarodowych zawartych przez Unię z państwami trzecimi w odniesieniu do kwestii objętych niniejszym rozporządzeniem.

5.   Agencja może korzystać z finansowania unijnego zgodnie z przepisami stosownych instrumentów wspierających politykę zewnętrzną Unii. Agencja może realizować i finansować w państwach trzecich projekty pomocy technicznej dotyczące kwestii objętych niniejszym rozporządzeniem.

6.   W sprawozdaniu rocznym na temat sytuacji w dziedzinie azylu w Unii, o którym mowa w art. 69, Agencja informuje Parlament Europejski o działaniach prowadzonych na podstawie niniejszego artykułu. Sprawozdanie to zawiera również ocenę współpracy z państwami trzecimi.

1.   Agencja może oddelegować ekspertów spośród swojego personelu w charakterze urzędników łącznikowych. Urzędnicy łącznikowi korzystają z możliwie najwyższego poziomu ochrony przy wykonywaniu zadań w państwach trzecich. Urzędnicy łącznikowi są oddelegowywani jedynie do państw trzecich, w których praktyki w zakresie zarządzania migracją i azylem są zgodne z niepodlegającymi odstępstwom standardami praw człowieka.

2.   W ramach polityki zewnętrznej Unii priorytetowy charakter ma oddelegowanie urzędników łącznikowych do tych państw trzecich, które – jak wynika z analizy informacji dotyczących ich sytuacji azylowej, o której mowa w art. 5– stanowią kraje pochodzenia lub tranzytu w odniesieniu do migracji powiązanej z azylem. Oddelegowanie urzędników łącznikowych podlega zatwierdzeniu przez Zarząd.

3.   Do zadań urzędników łącznikowych należy, zgodnie z prawem Unii i w pełnym poszanowaniu praw podstawowych, ustanawianie i utrzymywanie kontaktów z właściwymi organami państw trzecich, do których zostali oddelegowani, w celu gromadzenia informacji, wnoszenie wkładu w ustanowienie zarządzania migracją dostosowanego do wymogów udzielania ochrony oraz – w stosownych przypadkach – ułatwianie dostępu do legalnych sposobów migracji do Unii osobom potrzebującym ochrony, w tym za pomocą przesiedleń. Urzędnicy łącznikowi ściśle koordynują swoje działania z delegaturami Unii, a także, w stosownych przypadkach, z międzynarodowymi organizacjami i organami, w szczególności UNHCR.

4.   Decyzja Agencji o oddelegowaniu urzędników łącznikowych do państw trzecich jest uzależniona od otrzymania uprzedniej opinii Komisji. Parlament Europejski niezwłocznie otrzymuje pełne informacje o tych działaniach.

1.   Agencja współpracuje z organami, urzędami i agencjami Unii, które prowadzą działalność związana jest z jej obszarem działań, w szczególności z organami, urzędami i agencjami działającymi w dziedzinie sprawiedliwości i spraw wewnętrznych, które są właściwe w kwestiach objętych niniejszym rozporządzeniem.

2.   Współpraca, o której mowa w ust. 1, odbywa się, z zastrzeżeniem uzyskania wcześniejszej zgody Komisji, w ramach ustaleń roboczych zawartych z organami, urzędami i agencjami Unii, o których mowa w tym ustępie. Agencja informuje Parlament Europejski i Radę o wszelkich takich ustaleniach roboczych.

3.   Współpraca, o której mowa w ust. 1, tworzy efekt synergii wśród właściwych organów, urzędów i agencji Unii i zapobiega powielaniu pracy realizowanej przez każdy z organów, urzędów lub każdą z agencji Unii zgodnie z zakresem ich uprawnień.

1.   W skład Zarządu wchodzi jeden przedstawiciel z każdego państwa członkowskiego oraz dwóch przedstawicieli Komisji. Każdy przedstawiciel posiada prawo głosu.

2.   W Zarządzie zasiada jeden przedstawiciel UNHCR. Przedstawiciel ten nie posiada prawa głosu.

3.   Każdy członek Zarządu ma zastępcę. Zastępca reprezentuje członka Zarządu pod jego nieobecność.

4.   Członków Zarządu i ich zastępców powołuje się przez wzgląd na ich wiedzę i kwalifikacje w dziedzinie azylu, biorąc pod uwagę odpowiednie umiejętności menedżerskie, administracyjne i budżetowe. Wszystkie zainteresowane strony dążą do osiągnięcia równowagi pod względem liczby mężczyzn i kobiet w składzie Zarządu.

5.   Kadencja członków Zarządu wynosi cztery lata. Kadencja ta może zostać odnowiona. Po upływie kadencji lub w przypadku ustąpienia członkowie pełnią funkcję do czasu odnowienia ich mianowania lub powołania ich następców.

1.   Zarząd nadaje ogólny kierunek działaniom Agencji i dba o to, aby Agencja wypełniała swoje zadania. W szczególności Zarząd:

2.   Zgodnie z art. 110 regulaminu pracowniczego Zarząd przyjmuje – na podstawie art. 2 ust. 1 regulaminu pracowniczego i art. 6 warunków zatrudnienia – decyzję nadającą odpowiednie uprawnienia organu powołującego dyrektorowi wykonawczemu i ustanawiającą warunki, zgodnie z którymi możliwe jest zawieszenie tego nadania takich uprawnień organu powołującego. Dyrektor wykonawczy jest uprawniony do dalszego przekazania uprawnień organu powołującego.

Jeżeli wymagają tego szczególne okoliczności, Zarząd może – w drodze decyzji – zawiesić tymczasowo nadanie uprawnień organu powołującego dyrektorowi wykonawczemu i uprawnień dalej przekazanych przez dyrektora wykonawczego oraz wykonywać je samodzielnie lub przekazać je jednemu ze swoich członków lub też członkowi personelu innemu niż dyrektor wykonawczy.

3.   Zarząd może powołać niewielką Radę Wykonawczą, by wspierała Zarząd oraz dyrektora wykonawczego w przygotowywaniu decyzji, programów i działań, które podlegają przyjęciu przez Zarząd. W razie konieczności Rada Wykonawcza może podjąć w trybie pilnym określone decyzje tymczasowe w imieniu Zarządu, w szczególności w kwestiach zarządzania administracyjnego. Rada Wykonawcza nie podejmuje decyzji, które muszą zostać przyjęte większością dwóch trzecich albo trzech czwartych głosów członków Zarządu. Zarząd może przekazać Radzie Wykonawczej wykonywanie określonych, ściśle zdefiniowanych zadań, w szczególności gdy takie przekazanie poprawiłoby skuteczność działania Agencji. Zarząd nie może przekazać Radzie Wykonawczej zadań związanych z decyzjami, które muszą zostać przyjęte większością dwóch trzecich albo trzech czwartych głosów członków Zarządu. W celu powołania Rady Wykonawczej Zarząd ustanawia jej regulamin wewnętrzny. Ten regulamin wewnętrzny w szczególności uwzględnia skład Rady Wykonawczej i jej funkcje.

1.   Zarząd przesyła projekt dokumentu programowego zawierający program wieloletni i program roczny, oparty na projekcie przedstawionym przez dyrektora wykonawczego, Parlamentowi Europejskiemu, Radzie i Komisji do dnia 31 stycznia każdego roku. Zarząd przesyła również wszelkie późniejsze zaktualizowane wersje projektów dokumentu programowego Parlamentowi Europejskiemu, Radzie i Komisji.

Do dnia 30 listopada każdego roku Zarząd przyjmuje większością dwóch trzecich głosów swoich członków z prawem głosu dokument programowy, uwzględniając opinię Komisji oraz – w odniesieniu do programu wieloletniego – po zasięgnięciu opinii Parlamentu Europejskiego. Zarząd przekazuje projekt dokumentu programowego Parlamentowi Europejskiemu, Radzie oraz Komisji.

Dokument programowy staje się ostatecznym po ostatecznym przyjęciu budżetu ogólnego Unii i w razie potrzeby podlega odpowiednim dostosowaniom.

2.   Program wieloletni określa ogólne strategiczne programowanie w perspektywie średnio- i długoterminowej, w tym cele, oczekiwane rezultaty i wskaźniki skuteczności działania. Program wieloletni określa również programowanie w zakresie zasobów, w tym budżetu wieloletniego i liczebności personelu.

W programie wieloletnim określa się strategiczne obszary interwencji oraz wyjaśnia się, jakie działania należy podjąć dla osiągnięcia celów w nim określonych. Program wieloletni obejmuje strategię dotyczącą stosunków z państwami trzecimi i organizacjami międzynarodowymi, o których mowa odpowiednio w art. 35 i 38, działania związane z tą strategią oraz specyfikację powiązanych z nią zasobów.

Program wieloletni jest wdrażany za pomocą rocznych programów pra. Program wieloletni jest aktualizowany co roku i w miarę potrzeby, w szczególności w celu uwzględnienia wyników oceny, o której mowa w art. 70.

3.   Roczny program prac zawiera szczegółowe cele oraz oczekiwane wyniki, a także wskaźniki skuteczności działania. Roczny program prac zawiera również opis działań, które mają być finansowane, oraz określenie zasobów finansowych i ludzkich przydzielonych do każdego działania, zgodnie z zasadami zadaniowego budżetowania i zarządzania. Roczny program prac jest spójny z programem wieloletnim, o którym mowa w ust. 2. Roczny program prac jednoznacznie określa zadania, które zostały dodane, zmienione lub skreślone w stosunku do poprzedniego roku budżetowego.

4.   Zarząd dokonuje zmiany przyjętego rocznego programu prac w przypadku powierzenia Agencji nowego zadania.

Wszelkie znaczące zmiany w rocznym programie prac przyjmuje się w drodze tej samej procedury, która obowiązuje w przypadku pierwotnego rocznego programu prac. Zarząd może powierzyć dyrektorowi wykonawczemu uprawnienie do wprowadzania do rocznego programu prac zmian innych niż istotne.

1.   Spośród członków z prawem głosu Zarząd wybiera przewodniczącego i zastępcę przewodniczącego. Przewodniczący i zastępca przewodniczącego są wybierani większością dwóch trzecich członków Zarządu z prawem głosu.

Zastępca przewodniczącego zastępuje automatycznie przewodniczącego, jeżeli nie jest on w stanie wykonywać swoich obowiązków.

2.   Kadencja przewodniczącego i zastępcy przewodniczącego trwa cztery lata i może zostać jednokrotnie odnowiona. Jeżeli jednak w którymkolwiek momencie swojej kadencji tracą oni status członków Zarządu, ich kadencja kończy się automatycznie w tym samym dniu.

1.   Posiedzenia Zarządu zwołuje przewodniczący.

2.   W obradach Zarządu, bez prawa głosu, bierze udział dyrektor wykonawczy.

3.   Przedstawiciel UNHCR nie uczestniczy w posiedzeniach, w trakcie których Zarząd wykonuje funkcje określone w art. 41 ust. 1 lit. e), f), i), j), k), p), r), s), t) lub u), lub w art. 41 ust. 2, oraz gdy Zarząd decyduje o udostępnieniu zasobów finansowych na finansowanie działań UNHCR, o czym mowa w art. 52, w celu umożliwienia Agencji korzystania z wiedzy fachowej UNHCR.

4.   Zarząd zbiera się co najmniej dwa razy do roku na posiedzeniach zwyczajnych. Ponadto Zarząd zbiera się z inicjatywy przewodniczącego, na wniosek Komisji lub na wniosek jednej trzeciej swoich członków.

5.   Zarząd może zapraszać do udziału w swoich posiedzeniach w charakterze obserwatora każdą osobę, której opinia może mieć znaczenie.

6.   Do wysłania swojego przedstawiciela do udziału w posiedzeniach Zarządu zapraszana jest Dania.

7.   Członkowie oraz zastępcy członków Zarządu mogą korzystać podczas posiedzeń z pomocy doradców lub ekspertów, z zastrzeżeniem jego regulaminu wewnętrznego.

8.   Agencja zapewnia Zarządowi obsługę sekretariatu.

1.   Jeżeli nie postanowiono inaczej, Zarząd podejmuje decyzje bezwzględną większością głosów swoich członków z prawem głosu.

2.   Każdy członek z prawem głosu ma jeden głos. W przypadku nieobecności członka z prawem głosu do wykonywania jego prawa głosu uprawniony jest jego zastępca.

3.   Przewodniczący bierze udział w głosowaniu.

4.   Dyrektor wykonawczy nie bierze udziału w głosowaniu.

5.   Przedstawiciele państw członkowskich, które nie uczestniczą w pełni w dorobku Unii w dziedzinie azylu, nie biorą udziału w głosowaniu, jeżeli Zarząd ma przyjąć operacyjne standardy, wskaźniki, wytyczne lub najlepsze praktyki odnoszące się wyłącznie do unijnego instrumentu azylowego, którym państwa członkowskie przez nich reprezentowane nie są związane.

6.   Bardziej szczegółowe zasady głosowania, zwłaszcza okoliczności, w których członek Zarządu może występować w imieniu innego członka Zarządu, określone są w regulaminie wewnętrznym Zarządu.

1.   Dyrektor wykonawczy jest członkiem personelu i jest zatrudniany w Agencji na czas określony zgodnie z art. 2 lit. a) warunków zatrudnienia.

2.   Komisja zgłasza co najmniej trzech kandydatów na stanowisko dyrektora wykonawczego na podstawie wykazu powstałego po opublikowaniu ogłoszenia o wolnym stanowisku w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej oraz, w stosownych przypadkach, w prasie lub na stronach internetowych.

3.   Dyrektor wykonawczy jest powoływany przez Zarząd na podstawie osiągnięć oraz udokumentowanych umiejętności na wysokim poziomie w zakresie administracji i zarządzania oraz doświadczenia zawodowego na wyższych stanowiskach w obszarze migracji i azylu. Przed powołaniem na stanowisko kandydaci zgłoszeni przez Komisję są wzywani do złożenia oświadczenia przed właściwą komisją lub właściwymi komisjami Parlamentu Europejskiego i do udzielenia odpowiedzi na pytania członków tej komisji lub tych komisji.

Po złożeniu przez nich oświadczenia Parlament Europejski przyjmuje opinię, w której przedstawia swe wnioski i może wskazać preferowanego kandydata.

Zarząd powołuje dyrektora wykonawczego, uwzględniając opinię Parlamentu Europejskiego, o której mowa w akapicie drugim.

W przypadku gdy Zarząd podejmie decyzję o powołaniu kandydata innego niż kandydat, którego Parlament Europejski wskazał jako kandydata preferowanego, informuje on na piśmie Parlament Europejski i Radę o sposobie uwzględnienia opinii Parlamentu Europejskiego.

Do celów zawarcia umowy w sprawie objęcia stanowiska dyrektora wykonawczego Agencję reprezentuje przewodniczący Zarządu.

4.   Kadencja dyrektora wykonawczego trwa pięć lat. Przed upływem tego okresu Komisja przeprowadza ocenę, w której uwzględnia się wyniki pracy dyrektora wykonawczego oraz zadania i wyzwania stojące przed Agencją w przyszłości.

5.   Zarząd, działając na wniosek Komisji, która uwzględnia ocenę wskazaną w ust. 4, może jeden raz przedłużyć kadencję dyrektora wykonawczego na okres nie dłuższy niż pięć lat.

6.   Zarząd informuje Parlament Europejski o zamiarze przedłużenia kadencji dyrektora wykonawczego. W miesięcznym okresie poprzedzającym przedłużenie jego kadencji dyrektor wykonawczy może zostać wezwany do złożenia oświadczenia przed właściwą komisją lub właściwymi komisjami Parlamentu Europejskiego i do udzielenia odpowiedzi na pytania członków tej komisji lub tych komisji.

7.   Dyrektor wykonawczy, którego kadencja została przedłużona, nie bierze udziału w kolejnej procedurze naboru na to samo stanowisko po zakończeniu całego okresu pełnienia swojej funkcji.

8.   Dyrektor wykonawczy może zostać odwołany ze stanowiska jedynie na mocy decyzji Zarządu działającego na wniosek Komisji.

9.   Zarząd podejmuje decyzje w sprawie mianowania dyrektora wykonawczego, przedłużenia jego kadencji lub odwołania go ze stanowiska większością dwóch trzecich głosów członków z prawem głosu.

1.   Dyrektor wykonawczy zarządza Agencją. Dyrektor wykonawczy odpowiada przed Zarządem.

2.   Bez uszczerbku dla uprawnień Komisji i Zarządu, dyrektor wykonawczy jest niezależny w wykonywaniu swoich obowiązków i nie zwraca się o instrukcje do żadnego rządu, żadnej instytucji czy osoby ani innego organu, ani takich instrukcji od nich nie przyjmuje.

3.   Na wniosek Parlamentu Europejskiego dyrektor wykonawczy informuje go o wykonaniu swoich obowiązków. Rada może zwrócić się do dyrektora wykonawczego o złożenie sprawozdania z wykonywania powierzonych mu obowiązków.

4.   Dyrektor wykonawczy jest prawnym przedstawicielem Agencji.

5.   Dyrektor wykonawczy odpowiada za realizację zadań powierzonych Agencji na mocy niniejszego rozporządzenia. Dyrektor wykonawczy jest odpowiedzialny w szczególności za:

1.   W zarządzaniu Agencją oraz w wykonywaniu zadań, o których mowa w art. 47 ust. 5, dyrektora wykonawczego wspiera zastępca dyrektora wykonawczego. Jeżeli dyrektor wykonawczy jest nieobecny lub niedysponowany, jego obowiązki przejmuje zastępca dyrektora wykonawczego.

2.   Zarząd powołuje zastępcę dyrektora na wniosek dyrektora wykonawczego. Zastępca dyrektora wykonawczego jest powoływany na podstawie osiągnięć oraz odpowiednich umiejętności w zakresie administracji i zarządzania oraz odpowiedniego doświadczenia zawodowego w dziedzinie azylu. Dyrektor wykonawczy zgłasza co najmniej trzech kandydatów na stanowisko zastępcy dyrektora wykonawczego. Zarząd jest uprawniony do przedłużenia kadencji zastępcy dyrektora wykonawczego lub usunięcia go z urzędu działając na wniosek dyrektora wykonawczego. Art. 46 ust. 1, 4, 7 i 9 stosuje się odpowiednio do zastępcy dyrektora wykonawczego.

1.   Zarząd powołuje urzędnika ds. praw podstawowych z grona wybranych kandydatów przedstawionych przez dyrektora wykonawczego. Urzędnik ds. praw podstawowych posiada niezbędne kwalifikacje i doświadczenie w dziedzinie praw podstawowych i azylu.

2.   Urzędnik ds. praw podstawowych jest niezależny w pełnieniu swoich obowiązków i składa sprawozdania bezpośrednio Zarządowi.

3.   Urzędnik ds. praw podstawowych odpowiada za zapewnienie przestrzegania praw podstawowych przez Agencję we wszystkich prowadzonych przez nią działaniach oraz za propagowanie poszanowania praw podstawowych przez Agencję. Urzędnik ds. praw podstawowych odpowiada także za wdrażanie mechanizmu składania skarg, o którym mowa w art. 51.

4.   Urzędnik ds. praw podstawowych współpracuje z forum doradczym.

5.   Urzędnik ds. praw podstawowych jest proszony o opinię między innymi w sprawie planów operacyjnych, o których mowa w art. 18, oceny pomocy operacyjnej i technicznej Agencji, kodeksu postępowania, o którym mowa w art. 58, i europejskiego programu szkoleń dla pracowników służb azylowych, o którym mowa w art. 8 ust. 3. Urzędnik ds. praw podstawowych ma dostęp do wszystkich informacji dotyczących poszanowania praw podstawowych w odniesieniu do wszystkich działań Agencji, w tym poprzez organizowanie, za zgodą danego państwa członkowskiego, wizyt w miejscach, w których Agencja prowadzi działania operacyjne.

1.   Agencja prowadzi ścisły dialog z odpowiednimi organizacjami społeczeństwa obywatelskiego i odpowiednimi właściwymi organami prowadzącymi działalność w dziedzinie polityki azylowej na poziomach lokalnym, regionalnym, krajowym, unijnym lub międzynarodowym. W tym celu Agencja ustanawia forum doradcze.

2.   Forum doradcze stanowi mechanizm wymiany informacji i dzielenia się wiedzą. Forum doradcze zapewnia ścisły dialog między Agencją a odpowiednimi organizacjami i organami, o których mowa w ust. 1.

3.   Agencja zaprasza do członkostwa w forum doradczym Agencję Praw Podstawowych Unii Europejskiej, Europejską Agencję Straży Granicznej i Przybrzeżnej, UNHCR i inne właściwe organizacje i organy, o których mowa w ust. 1.

Na wniosek dyrektora wykonawczego Zarząd podejmuje decyzję w sprawie składu forum doradczego, w tym w sprawie powołania grup tematycznych lub grup konsultacyjnych zajmujących się określonymi obszarami geograficznymi oraz w sprawie warunków przekazywania mu informacji. Po konsultacjach z Zarządem i dyrektorem wykonawczym forum doradcze określa swoje metody pracy, z uwzględnieniem roboczych grup tematycznych lub geograficznych, jeżeli uzna je za konieczne i przydatne.

4.   Forum doradcze doradza dyrektorowi wykonawczemu i Zarządowi w kwestiach związanych z azylem, w zależności od konkretnych potrzeb Agencji w obszarach, które zostały uznane za priorytetowe dla jej pracy.

5.   Forum doradcze w szczególności:

6.   Forum doradcze jest proszone o opinie w sprawie przygotowania, przyjęcia i wdrożenia strategii w zakresie praw podstawowych, o której mowa w art. 57 ust. 3, i kodeksu postępowania, o którym mowa w art. 58, ustanowienia mechanizmu rozpatrywania skarg, o którym mowa w art. 51, i europejskiego programu szkoleń dla pracowników służb azylowych, o którym mowa w art. 8 ust. 3.

7.   Forum doradcze gromadzi się na pełną sesję co najmniej raz w roku i w razie potrzeby organizuje spotkania w ramach grup tematycznych lub grup konsultacyjnych zajmujących się określonymi obszarami geograficznymi.

1.   Agencja ustanawia mechanizm rozpatrywania skarg w celu zapewnienia przestrzegania praw podstawowych we wszystkich swych działaniach.

2.   Każda osoba bezpośrednio poszkodowana w wyniku działania eksperta uczestniczącego w pracach zespołu wsparcia ds. azylu, a także każda osoba, która uważa, że w wyniku tych działań zostały naruszone jej prawa podstawowe, lub jakikolwiek przedstawiciel takiej osoby może złożyć pisemną skargę do Agencji.

3.   Dopuszczalne są jedynie uzasadnione skargi dotyczące konkretnych naruszeń praw podstawowych. Skargi, które kwestionują decyzję organu krajowego dotyczącą indywidualnego wniosku o udzielenie ochrony międzynarodowej, są niedopuszczalne. Skargi anonimowe, stanowiące nadużycie, składane w złym zamiarze, niepoważne, dokuczliwe, hipotetyczne lub niekonkretne również są niedopuszczalne.

4.   Urzędnik ds. praw podstawowych jest odpowiedzialny za rozpatrywanie skarg wpływających do Agencji i czyni to zgodnie z prawem do dobrej administracji. W tym celu urzędnik ds. praw podstawowych:

5.   Zgodnie z prawem do dobrej administracji w przypadku skargi dopuszczalnej powiadamia się skarżącego o zarejestrowaniu skargi, rozpoczęciu jej rozpatrywania oraz o tym, że otrzyma on odpowiedź, jak tylko będzie ona dostępna. Jeżeli skarga zostaje przekazana organowi lub podmiotowi krajowemu, skarżącemu przekazywane są jego dane kontaktowe. Jeżeli skarga jest niedopuszczalna, skarżącego powiadamia się o przyczynach niedopuszczalności i, w miarę możliwości, podaje się mu dalsze możliwe rozwiązania dotyczące przedmiotu skargi. Wszystkie decyzje muszą być sporządzone na piśmie i zawierać uzasadnienie.

6.   W przypadku zarejestrowanej skargi dotyczącej członka personelu Agencji dyrektor wykonawczy zapewnia właściwe działania następcze w porozumieniu z urzędnikiem ds. praw podstawowych, w tym w razie konieczności środki dyscyplinarne. Dyrektor wykonawczy w wyznaczonym terminie informuje urzędnika ds. praw podstawowych o ustaleniach dokonanych przez Agencję i działaniach następczych podjętych przez nią w reakcji na skargę, w tym o wszelkich środkach dyscyplinarnych.

7.   Jeżeli skarga dotyczy kwestii ochrony danych, dyrektor wykonawczy włącza do współpracy inspektora ochrony danych Agencji. Urzędnik ds. praw podstawowych i inspektor ochrony danych sporządzają pisemnie protokół uzgodnień, w którym określają podział obowiązków między nimi i sposób, w jaki będą oni współpracowali w odniesieniu do otrzymanych skarg.

8.   W przypadku skargi dotyczącej eksperta danego państwa członkowskiego, w tym oddelegowanych ekspertów krajowych, państwo członkowskie pochodzenia zapewnia odpowiednie działania następcze, w tym środki dyscyplinarne, o ile to konieczne, i inne środki zgodnie z prawem krajowym. Państwo członkowskie pochodzenia informuje urzędnika ds. praw podstawowych o dokonanych ustaleniach i działaniach następczych podjętych w reakcji na skargę w wyznaczonym terminie, a następnie, w razie potrzeby, w regularnych odstępach czasu. Agencja podejmuje działania następcze w danej sprawie, jeżeli nie otrzyma sprawozdania od państwa członkowskiego pochodzenia.

9.   Jeżeli ekspert oddelegowany przez państwo członkowskie, w tym oddelegowani eksperci krajowi, zostanie uznany za winnego naruszenia praw podstawowych lub obowiązków w zakresie ochrony międzynarodowej, dyrektor wykonawczy zwraca się do państwa członkowskiego o niezwłoczne odsunięcie takiego eksperta lub oddelegowanego eksperta krajowego od działalności Agencji. W przypadku gdy ekspert oddelegowanego przez Agencję zostanie uznany za winnego naruszenia praw podstawowych lub obowiązków w zakresie ochrony międzynarodowej, dyrektor wykonawczy odsuwa takiego eksperta od działalności Agencji.

10.   Urzędnik ds. praw podstawowych składa dyrektorowi wykonawczemu i Zarządowi sprawozdanie z wyników rozpatrywania skargi i działań następczych podjętych w tym zakresie przez Agencję i dane państwa członkowskie. Agencja zawiera informacje na temat mechanizmu rozpatrywania skarg w swoim sprawozdaniu rocznym na temat sytuacji w dziedzinie azylu w Unii, o którym mowa w art. 69.

11.   Agencja, w tym urzędnik ds. praw podstawowych, postępuje ze wszelkimi danymi osobowymi zawartymi w skardze oraz przetwarza je zgodnie z rozporządzeniem (UE) 2018/1725 państwa członkowskie postępują ze wszelkimi danymi osobowymi zawartymi w skardze oraz przetwarzają je zgodnie z rozporządzeniem (UE) 2016/679 lub dyrektywą (UE) 2016/680, stosowanie do przypadku. Przedłożenie skargi przez skarżącego uważa się za wyrażenie przez niego zgody na przetwarzanie jego danych osobowych przez Agencję i urzędnika ds. praw podstawowych w rozumieniu art. 5 ust. 1 lit. d) rozporządzenia (UE) 2018/1725. Aby zabezpieczyć interesy skarżących, skargi rozpatrywane są w sposób poufny przez urzędnika ds. praw podstawowych, zgodnie z prawem krajowym i prawem Unii, chyba że skarżący wyraźnie zrzeka się przysługującego mu prawa do poufności. Zrzeczenie się przez skarżącego prawa do poufności rozumie się jako wyrażenie przez niego zgody na ujawnienie – w razie konieczności – przez urzędnika ds. praw podstawowych lub Agencję właściwym władzom lub organom tożsamości skarżącego w odniesieniu do spraw będących przedmiotem skargi.

1.   Preliminarz dochodów i wydatków Agencji jest przygotowywany na każdy rok budżetowy, który odpowiada rokowi kalendarzowemu, i jest wykazywany w budżecie Agencji.

2.   Dochody i wydatki wykazane w budżecie Agencji muszą się równoważyć.

3.   Bez uszczerbku dla innych zasobów dochody Agencji obejmują:

4.   Wydatki Agencji obejmują: wynagrodzenia pracowników, wydatki administracyjne i związane z infrastrukturą oraz wydatki operacyjne.

1.   Co roku dyrektor wykonawczy sporządza i przesyła Zarządowi wstępny projekt preliminarza dochodów i wydatków Agencji na kolejny rok budżetowy, zawierający plan zatrudnienia.

2.   Na podstawie tego wstępnego projektu preliminarza, o którym mowa w ust. 1, Zarząd przyjmuje projekt preliminarza dochodów i wydatków Agencji na kolejny rok budżetowy.

3.   Projekt preliminarza dochodów i wydatków Agencji przesyłany jest Komisji, Parlamentowi Europejskiemu i Radzie do dnia 31 stycznia każdego roku.

4.   Preliminarz przesyłany jest przez Komisję władzy budżetowej wraz z projektem budżetu ogólnego Unii.

5.   Na podstawie preliminarza Komisja wpisuje do projektu budżetu ogólnego Unii szacowane kwoty, jakie uważa za konieczne w odniesieniu do planu zatrudnienia, oraz kwotę wkładu Unii, która obciąży budżet ogólny przedkładany władzy budżetowej zgodnie z art. 313 i 314 TFUE.

6.   Władza budżetowa wydaje zgodę na przeznaczenie środków na wkład Unii dla Agencji.

7.   Władza budżetowa przyjmuje plan zatrudnienia dla Agencji.

8.   Zarząd przyjmuje budżet Agencji. Budżet Agencji staje się ostatecznym po ostatecznym przyjęciu budżetu ogólnego Unii. W razie potrzeby budżet Agencji jest odpowiednio dostosowywany.

9.   W przypadku przedsięwzięcia z zakresu nieruchomości, które może mieć znaczny wpływ na budżet Agencji, stosuje się rozporządzenie delegowane (UE) 2019/715.

1.   Dyrektor wykonawczy wykonuje budżet Agencji.

2.   Co roku dyrektor wykonawczy przesyła władzy budżetowej wszelkie informacje istotne z punktu widzenia wyników procedur oceny.

1.   Do dnia 1 marca roku budżetowego N + 1 księgowy Agencji przesyła wstępne sprawozdanie finansowe za rok budżetowy N księgowemu Komisji oraz Trybunałowi Obrachunkowemu.

2.   Do dnia 31 marca roku budżetowego N + 1 Agencja przesyła sprawozdanie dotyczące zarządzania budżetem i finansami za rok budżetowy N Parlamentowi Europejskiemu, Radzie i Trybunałowi Obrachunkowemu.

Do dnia 31 marca roku budżetowego N + 1 księgowy Komisji przesyła Trybunałowi Obrachunkowemu wstępne sprawozdanie finansowe Agencji za rok budżetowy N skonsolidowane ze sprawozdaniem finansowym Komisji.

3.   Po otrzymaniu uwag Trybunału Obrachunkowego na temat wstępnego sprawozdania finansowego Agencji zgodnie z art. 246 rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE, Euratom) 2018/1046 (26) dyrektor wykonawczy opracowuje końcowe sprawozdanie finansowe Agencji za rok budżetowy N na własną odpowiedzialność i przedstawia je Zarządowi do zaopiniowania.

4.   Zarząd wydaje opinię na temat końcowego sprawozdania finansowego Agencji za rok budżetowy N.

5.   Do dnia 1 lipca roku budżetowego N + 1 dyrektor wykonawczy przesyła Parlamentowi Europejskiemu, Radzie, Komisji i Trybunałowi Obrachunkowemu końcowe sprawozdanie finansowe za rok budżetowy N wraz z opinią Zarządu.

6.   Końcowe sprawozdanie finansowe za rok budżetowy N publikuje się w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej do dnia 15 listopada roku budżetowego N+1.

7.   Do dnia 30 września roku budżetowego N+1 dyrektor wykonawczy przesyła Trybunałowi Obrachunkowemu odpowiedź na jego uwagi. Dyrektor wykonawczy przesyła tę odpowiedź również Zarządowi.

8.   Dyrektor wykonawczy przedkłada Parlamentowi Europejskiemu, na jego wniosek, wszelkie informacje niezbędne do sprawnego zastosowania procedury udzielania absolutorium za dany rok budżetowy zgodnie z art. 261 ust. 3 rozporządzenia (UE, Euratom) 2018/1046.

9.   Do dnia 15 maja roku budżetowego N + 2 Parlament Europejski, na zalecenie Rady stanowiącej większością kwalifikowaną, udziela dyrektorowi wykonawczemu absolutorium z wykonania budżetu za rok budżetowy N.

1.   Zarząd przyjmuje przepisy finansowe mające zastosowanie do Agencji po zasięgnięciu opinii Komisji. Przepisy finansowe są zgodne z rozporządzeniem delegowanym (UE) 2019/715, z wyjątkiem przypadku, gdy odstępstwo od tego rozporządzenia jest niezbędne ze względu na szczególne wymogi związane z działalnością Agencji i uzyskano uprzednią zgodę Komisji.

2.   Agencja może przyznawać dotacje związane z wykonywaniem zadań, o których mowa w art. 2 niniejszego rozporządzenia, oraz korzystać z umów ramowych zgodnie z niniejszym rozporządzeniem lub na podstawie delegowania przez Komisję zgodnie z art. 62 ust. 1 lit. c) ppkt (iv) rozporządzenia (UE, Euratom) 2018/1046. Zastosowanie mają właściwe przepisy rozporządzenia (UE, Euratom) 2018/1046.

1.   Agencja gwarantuje ochronę praw podstawowych podczas wykonywania swoich zadań na mocy niniejszego rozporządzenia zgodnie z odnośnym prawem unijnym, w tym z Kartą, i odnośnym prawem międzynarodowym, w szczególności z konwencją genewską dotycząca statusu uchodźców z dnia 28 lipca 1951 r., zmienioną protokołem nowojorskim z dnia 31 stycznia 1967 r.

2.   Podczas stosowania niniejszego rozporządzenia dobro dziecka jest traktowane priorytetowo.

3.   Na wniosek urzędnika ds. praw podstawowych Agencja przyjmuje i wdraża strategię w zakresie praw podstawowych, aby zapewnić poszanowanie praw podstawowych we wszystkich działaniach Agencji.

1.   Agencja jest agencją Unii. Agencja ma osobowość prawną.

2.   W każdym państwie członkowskim Agencja posiada najszerszy zakres zdolności prawnej, jaki można nadać osobie prawnej na mocy prawa danego państwa. Agencja może w szczególności nabywać lub zbywać nieruchomości i ruchomości oraz być stroną w postępowaniach sądowych.

3.   Agencja jest niezależna w kwestiach operacyjnych i technicznych.

4.   Agencję reprezentuje jej dyrektor wykonawczy.

5.   Siedziba Agencji mieści się na Malcie.

1.   Do personelu Agencji zastosowanie mają regulamin pracowniczy i warunki zatrudnienia oraz przepisy przyjęte w drodze porozumienia między instytucjami Unii odnośnie do stosowania regulaminu pracowniczego i warunków zatrudnienia.

2.   Zarząd przyjmuje odpowiednie przepisy wykonawcze w celu wdrożenia regulaminu pracowniczego i warunków zatrudnienia zgodnie z art. 110 regulaminu pracowniczego.

3.   Agencja wykonuje w stosunku do swoich pracowników uprawnienia organu powołującego.

4.   Agencja może korzystać z pomocy oddelegowanych ekspertów krajowych i innych niezatrudnionych przez nią pracowników. Zarząd przyjmuje decyzję określającą zasady delegowania do Agencji ekspertów krajowych.

5.   Agencja może zatrudniać personel do pracy w terenie w państwach członkowskich.

1.   Do Agencji ma zastosowanie rozporządzenie Rady nr 1 (27).

2.   Bez uszczerbku dla decyzji podjętych na podstawie art. 342 TFUE skonsolidowane sprawozdanie roczne dotyczące działalności Agencji oraz dokumenty programowe, o których mowa w art. 42, sporządzane są we wszystkich językach urzędowych instytucji Unii.

3.   Usługi tłumaczeniowe niezbędne dla funkcjonowania Agencji świadczy Centrum Tłumaczeń dla Organów Unii Europejskiej.

1.   Do dokumentów będących w posiadaniu Agencji zastosowanie ma rozporządzenie (WE) nr 1049/2001.

2.   Agencja może z własnej inicjatywy uczestniczyć w działaniach komunikacyjnych w dziedzinach objętych jej misją. Agencja podaje do publicznej wiadomości skonsolidowane sprawozdanie roczne dotyczące działalności Agencji, a w szczególności zapewnia, aby opinii publicznej oraz każdej zainteresowanej stronie w krótkim czasie przekazywane były obiektywne, wiarygodne i łatwo zrozumiałe informacje dotyczące jej pracy.

3.   W terminie sześciu miesięcy od daty pierwszego posiedzenia Zarząd przyjmuje szczegółowe zasady stosowania ust. 1 i 2.

4.   Każda osoba fizyczna lub prawna może zwracać się pisemnie do Agencji w dowolnym języku urzędowym instytucji Unii. Ma ona prawo do otrzymania odpowiedzi w tym samym języku.

5.   Decyzje podjęte przez Agencję na mocy art. 8 rozporządzenia (WE) nr 1049/2001 mogą być przedmiotem skargi wniesionej do Europejskiego Rzecznika Praw Obywatelskich lub do TSUE na warunkach określonych, odpowiednio, w art. 228 i 263 TFUE.

1.   W celu zwalczania nadużyć finansowych, korupcji i innych działań niezgodnych z prawem, stosuje się bez ograniczeń rozporządzenie (UE, Euratom) nr 883/2013. Agencja przystępuje do Porozumienia międzyinstytucjonalnego z dnia 25 maja 1999 r. dotyczącego dochodzeń wewnętrznych prowadzonych przez OLAF oraz przyjmuje odpowiednie przepisy mające zastosowanie do wszystkich pracowników Agencji, z wykorzystaniem szablonu określonego w załączniku do tego porozumienia.

2.   Trybunał Obrachunkowy jest uprawniony do przeprowadzania kontroli, na podstawie dokumentacji oraz kontroli na miejscu i inspekcji, obejmujących wszystkich beneficjentów dotacji, wykonawców i podwykonawców, którzy otrzymują od Agencji środki unijne.

3.   OLAF może przeprowadzać dochodzenia, w tym kontrole na miejscu i inspekcje zgodnie z przepisami i procedurami określonymi w rozporządzeniu (UE, Euratom) nr 883/2013 i rozporządzeniu Rady (Euratom, WE) nr 2185/96 (28), w celu ustalenia, czy miało miejsce nadużycie finansowe, korupcja lub jakiekolwiek inne działanie niezgodne z prawem, wpływające na interesy finansowe Unii w związku z umową o udzielenie dotacji i decyzją o udzieleniu dotacji lub zamówieniem finansowanym przez Agencję.

4.   Bez uszczerbku dla ust. 1, 2 i 3, w ustaleniach roboczych z państwami trzecimi i organizacjami międzynarodowymi, zamówieniach, umowach o udzielenie dotacji i decyzjach o udzieleniu dotacji Agencji zamieszcza się przepisy wyraźnie upoważniające Trybunał Obrachunkowy i OLAF do prowadzenia takich kontroli i dochodzeń zgodnie z ich odpowiednimi uprawnieniami.

1.   Agencja stosuje przepisy Komisji dotyczące bezpieczeństwa określone w decyzjach Komisji (UE, Euratom) 2015/443 (29) i (UE, Euratom) 2015/444. Przepisy te mają zastosowanie w szczególności do wymiany, przetwarzania i przechowywania informacji niejawnych.

2.   Agencja stosuje zasady bezpieczeństwa dotyczące przetwarzania informacji szczególnie chronionych nieobjętych klauzulą poufności określone w decyzjach (UE, Euratom) 2015/443 i (UE, Euratom) 2015/444 i wprowadzone w życie przez Komisję. Zarząd ustanawia środki mające na celu umożliwienie stosowania tych zasad bezpieczeństwa.

3.   Oznaczenie klauzulą niejawności nie wyklucza możliwości udostępniania informacji Parlamentowi Europejskiemu. Przekazywanie informacji i dokumentów Parlamentowi Europejskiemu, a także postępowanie przezeń z tymi informacjami i dokumentami zgodnie z niniejszym rozporządzeniem odbywa się z poszanowaniem zasad mających zastosowanie pomiędzy Parlamentem Europejskim a Komisją w zakresie przekazywania informacji niejawnych i postępowania z nimi.

1.   Umowną odpowiedzialność Agencji określa prawo właściwe dla danej umowy.

2.   Do rozstrzygania sporów na podstawie klauzul arbitrażowych zamieszczonych w umowach zawartych przez Agencję właściwy jest TSUE.

3.   W przypadku odpowiedzialności pozaumownej Agencja naprawia każdą szkodę wyrządzoną przez jej jednostki lub jej pracowników przy wykonywaniu ich obowiązków, zgodnie z zasadami ogólnymi wspólnymi dla przepisów prawa państw członkowskich.

4.   TSUE jest właściwy do orzekania w sporach dotyczących odszkodowania za szkody, o których mowa w ust. 3.

5.   Odpowiedzialność osobista personelu wobec Agencji podlega przepisom regulaminu pracowniczego lub w warunków zatrudnienia mających zastosowanie do tych osób.

1.   Niezbędne ustalenia dotyczące pomieszczeń, jakie należy zapewnić Agencji w przyjmującym państwie członkowskim, w którym Agencja ma siedzibę, obiektów udostępnianych przez to państwo członkowskie oraz przepisy szczególne mające zastosowanie w tym państwie członkowskim do członków Zarządu, personelu Agencji i do członków ich rodzin określa się w porozumieniu w sprawie siedziby między Agencją a tym państwem członkowskim. Porozumienie w sprawie siedziby zawierane jest po uzyskaniu zgody Zarządu.

2.   Państwo członkowskie, w którym Agencja ma siedzibę, zapewnia Agencji warunki niezbędne do zapewnienia właściwego jej funkcjonowania, w tym wielojęzyczne placówki szkolne o orientacji europejskiej oraz odpowiednie połączenia transportowe.

1.   Trzy miesiące po zastąpieniu rozporządzenia (UE) nr 604/2013 Komisja składa Parlamentowi Europejskiemu i Radzie sprawozdanie z wyników oceny, czy niniejsze rozporządzenie wymaga zmian w celu zapewnienia spójności i wewnętrznej zgodności unijnych ram prawnych, w szczególności w odniesieniu do przepisów dotyczących mechanizmu monitorowania, o którym mowa w art. 14, oraz przedstawia w stosownych przypadkach niezbędne wnioski dotyczące zmiany niniejszego rozporządzenia.

2.   Do dnia 20 stycznia 2025 r., a następnie co pięć lat, Komisja zleca przeprowadzenie niezależnej wewnętrznej oceny skupiającej się w szczególności na wynikach uzyskiwanych przez Agencję w odniesieniu do realizacji przypisanych jej celów, mandatu i zadań. Ocena ta uwzględnia wpływ Agencji na praktyczną współpracę w kwestiach dotyczących azylu oraz na ułatwianie wdrażania wspólnego europejskiego systemu azylowego. Ocena należycie uwzględnia osiągnięte postępy, w ramach mandatu Agencji, w tym analizę, czy konieczne są dodatkowe środki w celu zapewnienia skutecznej solidarności i podziału odpowiedzialności z państwami członkowskimi znajdującymi się pod szczególną presją.

W ocenie, o której mowa w akapicie pierwszym, uwzględnia się w szczególności ewentualną potrzebę zmiany mandatu Agencji oraz skutki finansowe jakiejkolwiek zmiany w tym zakresie. Bada się w niej również, czy struktura zarządzania jest dostosowana do zadań Agencji. W ocenie brane są pod uwagę opinie zainteresowanych stron zarówno na poziomie Unii, jak i na poziomie krajowym.

3.   Komisja przesyła sprawozdanie będące wynikiem oceny, o której mowa w ust. 2, wraz z własnymi wnioskami z tego sprawozdania Parlamentowi Europejskiemu, Radzie i Zarządowi.

4.   W ramach co drugiej oceny, o której mowa w ust. 2, Komisja rozważa, czy dalsze funkcjonowanie Agencji jest uzasadnione w świetle przypisanych jej celów, mandatu i zadań, oraz może zaproponować odpowiednią zmianę lub uchylenie niniejszego rozporządzenia.