(1)

W dniu 14 lutego 2020 r. na podstawie art. 5 rozporządzenia podstawowego Komisja Europejska („Komisja”) wszczęła dochodzenie antydumpingowe dotyczące przywozu elementów wyciskanych z aluminium pochodzących z Chińskiej Republiki Ludowej („Chiny” lub „państwo, którego dotyczy postępowanie”).

(2)

Komisja wszczęła dochodzenie w następstwie skargi złożonej w dniu 3 stycznia 2020 r. („skarga”) przez stowarzyszenie European Aluminium („skarżący”). Skarżący reprezentował ponad 25 % całkowitej unijnej produkcji elementów wyciskanych z aluminium. Skarga zawierała dowody na istnienie dumpingu i wynikającą z niego istotną szkodę.

(3)

Po otrzymaniu od skarżącego wniosku popartego wymaganymi dowodami rozporządzeniem wykonawczym Komisji (UE) 2020/1215 (2) Komisja objęła przywóz produktu objętego postępowaniem rejestracją zgodnie z art. 14 ust. 5 rozporządzenia podstawowego. Rejestracji przywozu zaprzestano wraz z wejściem w życie środków tymczasowych, o których mowa w motywie 5.

(4)

Zgodnie z art. 19a rozporządzenia podstawowego w dniu 22 września 2020 r. Komisja przedstawiła stronom streszczenie proponowanych ceł oraz szczegóły dotyczące obliczania marginesów dumpingu i marginesów odpowiednich do usunięcia szkody dla przemysłu Unii. Zainteresowane strony zostały poproszone o przedstawienie uwag na temat poprawności obliczeń w ciągu trzech dni roboczych.

(5)

Dnia 12 października 2020 r. na mocy rozporządzenia wykonawczego Komisji (UE) 2020/1428 (3) („rozporządzenie w sprawie ceł tymczasowych”) Komisja nałożyła tymczasowe cło antydumpingowe na przywóz elementów wyciskanych z aluminium pochodzących z Chin.

(6)

Jak stwierdzono w motywie 29 rozporządzenia w sprawie ceł tymczasowych, dochodzenie dotyczące dumpingu i powstałej szkody objęło okres od dnia 1 stycznia 2019 r. do dnia 31 grudnia 2019 r. („okres objęty dochodzeniem” lub „OD”), a badanie tendencji mających znaczenie dla oceny szkody obejmowało okres od dnia 1 stycznia 2016 r. do końca okresu objętego dochodzeniem („okres badany”).

(7)

Po ujawnieniu istotnych faktów i ustaleń, na podstawie których nałożono tymczasowe cło antydumpingowe („ujawnienie tymczasowych ustaleń”), skarżący, kilku użytkowników oraz importerów produktu objętego postępowaniem, kilku dostawców surowców dla przemysłu Unii, rząd Chińskiej Republiki Ludowej („rząd ChRL”) oraz siedmiu chińskich producentów eksportujących złożyło oświadczenia pisemne przedstawiające ich opinie w sprawie tymczasowych ustaleń, w terminie określonym w art. 2 ust. 1 rozporządzenia w sprawie ceł tymczasowych.

(8)

Na tyle, na ile to możliwe, w niniejszym rozporządzeniu podsumowano kwestie podniesione przez zainteresowane strony. W istocie kilka poruszonych kwestii było niejasnych i nie zawsze można było ustalić, do którego artykułu rozporządzenia podstawowego się odnoszą. Zainteresowane strony poproszono o wyjaśnienie wszelkich argumentów, które uważają za istotne, w zakresie, w jakim nie odniesiono się do nich w ujawnieniu ostatecznych ustaleń.

(9)

W następstwie ujawnienia tymczasowych ustaleń, już po zakończeniu kontroli wyrywkowej, zgłosiło się dwóch kolejnych importerów. Ich wkład uwzględniono w takim stopniu, w jakim było to możliwe ze względu na proceduralny etap dochodzenia.

(10)

Po nałożeniu środków tymczasowych zainteresowane strony, które o to wnosiły, uzyskały możliwość złożenia wyjaśnień. W posiedzeniach wyjaśniających wzięły udział następujące przedsiębiorstwa: Decora S.A., Vis Promotex d.o.o., Alstom S. A., O. Wilms GmbH & Co, Airoldi Metalli S.p.A (wraz z O. Wilms GmbH, Kastens & Knauer GmbH & Co. International KG i Alpha Metall GmbH), grupa Haomei (Guangdong Haomei New Materials Co., Ltd. i Guangdong King Metal Light Alloy Technology Co., Ltd.) oraz grupa PMI (Press Metal International Ltd. i Press Metal International Technology Ltd.).

(11)

Przedsiębiorstwo Airoldi Metalli S.p.A (Airoldi) złożyło wniosek o spotkanie z przedstawicielami przemysłu Unii zgodnie z art. 6 ust. 6 rozporządzenia podstawowego, który nie został przez nich przyjęty. Następnie przedsiębiorstwo przeprowadziło posiedzenie wyjaśniające z udziałem rzecznika praw stron Dyrekcji Generalnej ds. Handlu („DG TRADE”), który odrzucił argument przedsiębiorstwa, zgodnie z którym ujawnienie przedsiębiorstwu niewystarczających informacji w ramach wcześniejszego informowania przewidzianego w art. 19a rozporządzenia podstawowego naruszyło jego prawo do obrony z powodów wyjaśnionych w specjalnym sprawozdaniu rzecznika praw stron.

(12)

Po ujawnieniu ostatecznych ustaleń przedsiębiorstwo Airoldi zakwestionowało interpretację art. 19a rozporządzenia podstawowego dokonaną przez rzecznika praw stron, twierdząc, że konieczna jest szczególna interpretacja tego przepisu. Mając jednak na uwadze fakt, że przedsiębiorstwo Airoldi nie wskazało żadnej innej kwestii na poparcie swojego stanowiska, a także wyraźny wymóg wspomnianego artykułu dotyczący przestrzegania obowiązku zachowania poufności zawartego w art. 19, Komisja podtrzymuje swoje stanowisko w tej sprawie.

(13)

Jak szczegółowo opisano poniżej, po wprowadzeniu środków tymczasowych przeprowadzono dwie dodatkowe zdalne kontrole krzyżowe z Alstom S.A. i Airoldi w celu ustalenia najważniejszych kwestii w kontekście ostatecznych ustaleń. Komisja zamierzała również przeprowadzić dodatkową zdalną kontrolę krzyżową w odniesieniu do innego importera, jednak okazało się to niemożliwe ze względu na jego ograniczenia.

(14)

Komisja poinformowała wszystkie zainteresowane strony o istotnych faktach i ustaleniach, na podstawie których zamierzała nałożyć ostateczne cło antydumpingowe na przywóz elementów wyciskanych z aluminium pochodzących z Chin („ujawnienie ostatecznych ustaleń”). Wszystkim stronom wyznaczono okres, w którym mogły zgłaszać uwagi na temat ujawnienia ostatecznych ustaleń.

(15)

Komisja otrzymała uwagi od szeregu stron, w tym od rządu Chin, chińskich producentów eksportujących, importerów unijnych, użytkowników, producentów unijnych, ich dostawców oraz różnych reprezentatywnych stowarzyszeń.

(16)

Po ujawnieniu ostatecznych ustaleń niektórym zainteresowanym stronom umożliwiono bycie wysłuchanym zgodnie z przepisami pkt 5.7 zawiadomienia o wszczęciu. W posiedzeniach wyjaśniających wzięły udział następujące przedsiębiorstwa: Decora S.A., Airoldi (wraz z O. Wilms GmbH, Amari Metals BV i Alpha Metall GmbH), Bash-tec GmbH, STAKO Sp. z o.o. i grupa Haomei. Ponadto rzecznik praw stron Dyrekcji Generalnej ds. Handlu zorganizował wysłuchanie w celu zapoznania się z uwagami zgłoszonymi przez Shandong Nollvetec Lightweight Equipment Co., Ltd. oraz Jilin Qixing Aluminium Industries Co., Ltd.

(17)

Na poparcie dodatkowego przedłużenia terminu na udzielenie odpowiedzi na ujawnienie ostatecznych ustaleń przedsiębiorstwo Airoldi zażądało tłumaczenia dokumentu zawierającego ogólne ustalenia na język włoski i stwierdziło, że niedostarczenie dokumentu w języku włoskim stanowi naruszenie rozporządzenia nr 1/1958 (4) w związku z art. 21, 22 i 41 Karty praw podstawowych. Komisja nie zgodziła się z taką interpretacją i odpowiedziała na piśmie, że przedsiębiorstwo Airoldi podniosło tę kwestię dopiero na bardzo późnym etapie dochodzenia i że do tego momentu zarówno przedsiębiorstwo Airoldi, jak i jego prawnicy używali języka angielskiego z powodzeniem i w szerokim zakresie, zarówno w komunikacji pisemnej, jak i ustnej (5). Znalazło to również potwierdzenie w licznych kontaktach z Komisją w trakcie całej sprawy. Komisja przypomniała o charakterze tego dokumentu, który nie jest rozporządzeniem wykonawczym, i potwierdziła swoje stanowisko. Niemniej Komisja udzieliła przedsiębiorstwu Airoldi dodatkowego przedłużenia terminu, kierując się swoim podejściem polegającym na pełnym wykorzystaniu postanowień zawiadomienia o wszczęciu, co jest zgodne z zakończeniem dochodzenia przy jednoczesnym przestrzeganiu ustawowych terminów. Po dodatkowym ujawnieniu ostatecznych ustaleń przedsiębiorstwo Airoldi wystąpiło z wnioskiem o przetłumaczenie tego dokumentu na język włoski. Wniosek ten – w którym nie wykazano, w jaki sposób zostało naruszone prawo do obrony przedsiębiorstwa Airoldi – nie mógł zostać przyjęty z tych samych powodów, które wymieniono powyżej.

(18)

W dniu 8 lutego 2021 r. Komisja dokonała dodatkowego ujawnienia ostatecznych ustaleń zainteresowanym stronom, aby odzwierciedlić fakt, że UE-28 stała się UE-27. Komisja poinformowała wszystkie zainteresowane strony o istotnych faktach i ustaleniach, na podstawie których zamierzała zmienić ustalenia w sprawie, w tym ostateczne cło antydumpingowe, aby odzwierciedlić tę zmianę („dodatkowe ujawnienie ostatecznych ustaleń”). Wszystkim stronom wyznaczono okres, w którym mogły zgłaszać uwagi na temat dodatkowego ujawnienia ostatecznych ustaleń. Otrzymano uwagi od grupy Haomei, przedsiębiorstwa Airoldi oraz przedsiębiorstwa Euranimi, które ujawniło się jako zainteresowana strona po ujawnieniu ostatecznych ustaleń.

(19)

Po dodatkowym ujawnieniu ostatecznych ustaleń niektórym zainteresowanym stronom umożliwiono bycie wysłuchanym zgodnie z przepisami pkt 5.7 zawiadomienia o wszczęciu. Odbyły się posiedzenia wyjaśniające z udziałem grupy Haomei oraz przedsiębiorstw Airoldi i Euranimi. Ponadto w dniu 18 lutego 2021 r. rzecznik praw stron zorganizował posiedzenie wyjaśniające w celu zapoznania się z uwagami zgłoszonymi przez przedsiębiorstwo Airoldi. Przy tej okazji służby Komisji powtórzyły, że szczególne podejście, które zastosowano w tym dochodzeniu, jest odpowiednie ze względu na brak wpływu usunięcia Zjednoczonego Królestwa z ustaleń (kwestia ta została dodatkowo potwierdzona przez przemysł Unii i nie została zakwestionowana przez żadną z zainteresowanych stron). Potwierdzono ponadto, że dodatkowe ujawnienie ostatecznych ustaleń obejmowało wyjaśnienia niezbędne do tego, aby zainteresowane strony mogły się bronić.

(20)

Wobec braku uwag dotyczących kontroli wyrywkowej potwierdzono informacje przedstawione w motywach 8–20 rozporządzenia w sprawie ceł tymczasowych.

(21)

W motywie 19 rozporządzenia w sprawie ceł tymczasowych Komisja odniosła się do początkowo wybranej próby trzech współpracujących grup producentów eksportujących reprezentujących 28,1 % całkowitego wywozu. W motywie 24 rozporządzenia w sprawie ceł tymczasowych Komisja odniosła się do ostatecznej próby dwóch grup producentów eksportujących, ponieważ grupa Liaoning Zhongwang nie przekazała żadnych odpowiedzi na pytania zawarte w kwestionariuszu. Wspomniana próba składająca się z dwóch grup reprezentowała 20,9 % całkowitego wywozu.

(22)

W motywach 206–210 niniejszego rozporządzenia Komisja wyjaśnia, w jaki sposób ustaliła zmieniony poziom łącznego przywozu z Chin w OD. W następstwie tej zmiany zmniejszył się szacowany poziom przywozu elementów wyciskanych z aluminium. W efekcie początkowo wybrana próba obejmująca trzy współpracujące grupy producentów eksportujących reprezentowała 45,3 %, a ostateczna próba obejmująca dwie grupy producentów eksportujących reprezentowała 33,7 % nowo oszacowanego przywozu.

(23)

Dwóch dodatkowych producentów eksportujących należycie uzasadniło swoje wnioski o włączenie ich do wykazu współpracujących producentów eksportujących.

(24)

Po uwzględnieniu tych uwag Komisja odpowiednio zaktualizowała załącznik do rozporządzenia w sprawie ceł tymczasowych i dodała te dwa podmioty do wykazu współpracujących producentów eksportujących zawartego w załączniku do tego rozporządzenia.

(25)

Współpracujący producent eksportujący stwierdził, że jego przedsiębiorstwo było zbyt małe, aby mogło zostać wybrane do próby. Twierdził on, że ze względu na swoją wielkość został ukarany poprzez nałożenie na niego najwyższego cła.

(26)

Komisja zauważyła, że na tego producenta eksportującego nie nałożono najwyższego cła. Najwyższe cło stosuje się do przedsiębiorstw, które nie współpracowały na początkowym etapie dochodzenia i dlatego nie wymieniono ich w załączniku jako przedsiębiorstw współpracujących. Cło dla nieobjętych próbą przedsiębiorstw współpracujących, takich jak wspomniany producent eksportujący, jest w rzeczywistości niższe niż cło jednego z objętych próbą producentów eksportujących, ponieważ obliczono je jako średnią ważoną marginesów dumpingu określonych dla objętych próbą producentów eksportujących. Ponadto próbę producentów eksportujących wybrano zgodnie z wymogami określonymi w rozporządzeniu podstawowym. W związku z powyższym Komisja odrzuciła ten argument.

(27)

Po ujawnieniu ostatecznych ustaleń przedsiębiorstwo Airoldi stwierdziło, że na jego prawo do obrony wpłynął fakt, iż nie udostępniono mu szczegółowych informacji na temat zdalnych kontroli krzyżowych producentów unijnych. Szczegółowe informacje, do których nawiązało przedsiębiorstwo Airoldi, są jednak objęte tajemnicą handlową. W ten sam sposób producenci unijni nie uzyskali dostępu do poufnych informacji handlowych dotyczących zdalnej kontroli krzyżowej dokonanej z innymi zainteresowanymi stronami. Ponadto w aktach sprawy udostępniono przedsiębiorstwu Airoldi wersję „dostępną dla zainteresowanych stron” tych zdalnych kontroli krzyżowych. Komisja utrzymuje zatem, że w pełni przestrzegano prawa do obrony przedsiębiorstwa Airoldi.

(28)

Niektóre zainteresowane strony zgłosiły nowe elementy po upływie terminu na przedstawienie informacji faktycznych podanego w zawiadomieniu o wszczęciu oraz terminu na przedstawienie uwag do ujawnienia ostatecznych ustaleń, który przedłużono już o maksymalnie 7 dni dla stron wnioskujących o przedłużenie.

(29)

W szczególności przedsiębiorstwo Airoldi przedłożyło po wysłuchaniu briefing zawierający pewne twierdzenia dotyczące domniemanego wpływu wystąpienia Zjednoczonego Królestwa Wielkiej Brytanii i Irlandii Północnej („Zjednoczone Królestwo”) z Unii Europejskiej i zakończenia okresu przejściowego na dochodzenie. Twierdzeń tych nie przedstawiono w trakcie wysłuchania.

(30)

Briefing ten przekazano zarówno po upływie terminu na przedstawienie informacji faktycznych podanego w zawiadomieniu o wszczęciu, jak i po upływie terminu na przedstawienie uwag do ujawnienia ostatecznych ustaleń, który przedłużono już o siedem dni dla przedsiębiorstwa Airoldi. Przypomina się, że ani posiedzenia wyjaśniające, ani następujące po nich briefingi nie mogą być wykorzystywane do przedstawiania informacji faktycznych lub elementów, które nie znajdują się jeszcze w aktach, a zatem nie przedłużają one terminu na przedstawienie dalszych opinii. Przedsiębiorstwo przedstawiło kilka dodatkowych uwag, które również przedłożono po upływie wymaganych terminów, a zatem nie mogły zostać rozpatrzone.

(31)

To samo dotyczy przedsiębiorstw Haomei Group, które przedłożyły dwa zestawy uwag po upływie wymaganego terminu, z czego jeden dotyczący domniemanego wpływu wystąpienia Zjednoczonego Królestwa Wielkiej Brytanii i Irlandii Północnej („Zjednoczone Królestwo”) z Unii Europejskiej i zakończenia okresu przejściowego na dochodzenie.

(32)

Ponadto przedsiębiorstwo Euranimi przedstawiło uwagi po upływie wymaganych terminów na udzielenie odpowiedzi na ujawnienia, a zatem uwagi te nie mogły zostać uwzględnione poza aspektami odnoszącymi się do dodatkowego ujawnienia ostatecznych ustaleń.

(33)

Jeżeli chodzi o elementy podniesione poza ramami czasowymi umożliwiającymi Komisji właściwe przeprowadzenie niniejszego dochodzenia, Komisja zauważa, że ustalenia poczynione na etapie tymczasowym, jak również w ramach ujawnienia ostatecznych ustaleń, zostały poczynione na podstawie danych dotyczących UE-28, ponieważ poczyniono je przed dniem 1 stycznia 2021 r. Termin na przedstawianie informacji faktycznych podany w zawiadomieniu o wszczęciu upłynął w dniu 28 października 2020 r., czyli na długo przed końcem okresu przejściowego związanego z wystąpieniem Zjednoczonego Królestwa, w którym poczyniono te ustalenia. Podkreśla to zasadność wspomnianych ustaleń.

(34)

Ponadto żadna ze stron nie przedstawiła w okresie wyznaczonym w dochodzeniu żadnych argumentów, w których stwierdzono (ani tym bardziej wykazano), że środki byłyby (lub nawet mogłyby być) znacząco różne, gdyby ich podstawę stanowiły informacje po wyłączeniu Zjednoczonego Królestwa.

(35)

W związku z tym Komisja dokonała przeglądu informacji znajdujących się w aktach sprawy, aby ocenić, czy ustalenia poczynione na podstawie danych dotyczących UE-28 miałyby nadal zastosowanie w kontekście UE-27. W odniesieniu do aspektów dochodzenia niewymienionych poniżej potwierdza się, że ustalenia dotyczące UE-28 są odpowiednie również dla UE-27, ponieważ Komisja zyskała pewność, że informacje uzyskane podczas dochodzenia są nadal reprezentatywne dla Unii w ujęciu UE-27, a wszelki ewentualny wpływ jest minimalny.

(36)

Po dodatkowym ujawnieniu ostatecznych ustaleń przedsiębiorstwo Airoldi twierdziło, że jego uwagi dotyczące wystąpienia Zjednoczonego Królestwa z Unii wpłynęły w odpowiednim czasie, ponieważ koniec okresu przejściowego oraz ostateczne określenie stosunków handlowych ze Zjednoczonym Królestwem stanowią „nowy fakt”. Trudno jest pogodzić to z wyrażoną przez to przedsiębiorstwo opinią, że „powszechnie wiadomo było, że brexit i ostateczne wystąpienie Zjednoczonego Królestwa miało nastąpić dnia 1 stycznia 2021 r.”. W każdym razie przedsiębiorstwo to miało możliwość pełnego skorzystania ze swoich praw do przedstawienia uwag na temat tej kwestii do dnia 11 stycznia 2021 r., czyli do terminu, w którym należało przedstawić uwagi dotyczące ujawnienia ostatecznych ustaleń. Fakt, że Komisja – korzystając ze swobody proceduralnej – wydłużyła ten termin o 7 dni, zapewnił przedsiębiorstwu dodatkową możliwość przedstawienia uwag. Nie skorzystano z niej jednak, ponieważ uwagi z wnioskiem o ponowne zbadanie dochodzenia w odniesieniu do UE-27 wpłynęły dopiero w dniu 20 stycznia, czyli na długo po upływie przedłużonego terminu. W związku z powyższym nie można przyjąć tego twierdzenia. W każdym razie Komisja ponownie zbadała tę kwestię, jak opisano powyżej.

(37)

Po dodatkowym ujawnieniu ostatecznych ustaleń, po upływie wydłużonego terminu przedsiębiorstwo Haomei złożyło spóźniony wniosek, w którym powtórzyło wcześniej przedstawione uwagi. Złożenie oświadczenia po terminie jest zatem niedopuszczalne. W każdym razie zawarte w nim uwagi omówiono już w motywach 196, 259 i 270.

(38)

Dwóch producentów eksportujących, Shandong Nollvetec Lightweight Equipment Co., Ltd. i Jilin Qixing Aluminium Industries Co., Ltd., przekazało uwagi dotyczące faktu, że Komisja nie przeprowadziła indywidualnego badania tych dwóch przedsiębiorstw, mimo że wnioskowały one o to i przesłały odpowiedzi na pytania zawarte w kwestionariuszu. Oba przedsiębiorstwa twierdziły, że powinny zostać objęte 0 % stawką celną wynikającą z odpowiedzi na pytania zawarte w kwestionariuszu.

(39)

Na etapie prac nad rozporządzeniem w sprawie ceł tymczasowych Komisja stwierdziła, że podejmie decyzję w sprawie przyznania badania indywidualnego na ostatecznym etapie dochodzenia. Okazało się jednak, że rozpatrzenie tych wniosków byłoby uciążliwe i nie pozwoliłoby na zakończenie dochodzenia w terminie określonym w rozporządzeniu podstawowym. Ponadto dodatkowy okres między etapem tymczasowym a ostatecznym nie był wystarczający, aby Komisja była w stanie właściwie rozpatrzyć te wnioski. W związku z tym Komisja potwierdziła swoją decyzję o niezatwierdzaniu żadnych wniosków o indywidualne badanie.

(40)

Po ujawnieniu ostatecznych ustaleń ci sami dwaj producenci eksportujący, Shandong Nollvetec Lightweight Equipment Co., Ltd. i Jilin Qixing Aluminium Industries Co., Ltd., powtórzyli swoje uwagi dotyczące nieprzyznania im indywidualnego badania i skomentowali wyjaśnienia przedstawione przez Komisję w motywie 39. W szczególności twierdzili oni, że dwóch wniosków o indywidualne badanie nie można uznać za pochodzących od bardzo dużej liczby eksporterów, która nadmiernie obciążałaby Komisję i uniemożliwiałaby terminowe zakończenie dochodzenia.

(41)

W odniesieniu do rozpatrywania dodatkowych wniosków jako uciążliwych i uniemożliwiających terminowe zakończenie dochodzenia Komisja pragnie podkreślić, że w procesie badania producentów objętych próbą, grupy Haomei i grupy PMI, jak wspomniano w motywie 22 rozporządzenia w sprawie ceł tymczasowych, Komisja zbadała czterech producentów eksportujących: Guangdong Haomei New Materials Co., Ltd.; Guangdong King Metal Light Alloy Technology Co., Ltd; Press Metal International Ltd. oraz Press Metal International Technology Ltd.

(42)

Ponadto ocena stopnia uciążliwości badania dodatkowych producentów eksportujących obejmuje wszystkie aspekty tej bardzo złożonej sprawy i uwzględnia ograniczenia wynikające z pandemii COVID-19. Sprawozdanie z wysłuchania z dnia 13 stycznia 2021 r. sporządzone przez rzecznika praw stron, dostępne w aktach sprawy, zawiera więcej szczegółowych informacji na ten temat.

(43)

Uwagi odnosiły się również do art. 9 ust. 6 rozporządzenia podstawowego, zgodnie z którym cło antydumpingowe stosowane wobec współpracujących producentów eksportujących nie może przekroczyć średniego ważonego marginesu dumpingu stwierdzonego w odniesieniu do stron ujętych w próbie. W tym względzie Komisja potwierdziła, że tak właśnie jest, i jest to powód, dla którego cło antydumpingowe stosowane wobec współpracujących producentów eksportujących jest niższe niż poziom cła antydumpingowego jednego z dwóch objętych próbą producentów eksportujących.

(44)

Importer, Airoldi, ponownie odniósł się do kwestii zawieszenia dochodzenia omówionej w motywach 27 i 28 rozporządzenia w sprawie ceł tymczasowych; zawieszenie dochodzenia było również przedmiotem skargi do Europejskiego Rzecznika Praw Obywatelskich, którą odrzucono. Importer twierdził, że rozporządzenie podstawowe narusza prawa podstawowe stron (w szczególności prawo do bycia wysłuchanym, prawo do dobrej administracji, zasadę równości i prawo do ochrony zdrowia), ponieważ nie przewiduje zawieszenia dochodzenia w nagłych przypadkach takich jak obecna pandemia.

(45)

Co więcej, przedsiębiorstwo Airoldi twierdziło, że w rozporządzeniu podstawowym interpretowanym w świetle porozumienia antydumpingowego WTO należało przewidzieć dłuższe ramy czasowe na zakończenie dochodzenia w kontekście zaistniałych okoliczności. Według tej strony rozporządzenie podstawowe jest środkiem wykonawczym porozumienia antydumpingowego, a ponieważ w art. 5 ust. 10 porozumienia antydumpingowego przewidziano możliwość zakończenia dochodzeń w maksymalnym terminie 18 miesięcy, Unia Europejska byłaby uprawniona do odstąpienia od terminów dochodzeń i stosowania terminów określonych w porozumieniu antydumpingowym. Zgodnie z proponowanym rozumowaniem, stosując art. 57 Konwencji wiedeńskiej o prawie traktatów („Zawieszenie działania traktatu na podstawie jego postanowień lub za zgodą stron”), DG ds. Handlu powinna była również zwrócić się do właściwych organów chińskich o zgodę na zawieszenie dochodzenia ze względu na okoliczności.

(46)

Sugerowane podejście nie było jednak możliwe do zrealizowania z prawnego punktu widzenia, ponieważ przedmiotowe dochodzenie przeprowadzono w ramach wykonywania uprawnień wykonawczych przyznanych Komisji na mocy rozporządzenia podstawowego. Z tego względu Komisja nie może odstąpić od terminów w nim przewidzianych. Ponadto zgodnie z orzecznictwem sądów europejskich porozumienie antydumpingowe może mieć bezpośredni wpływ jedynie w bardzo ograniczonych okolicznościach, których nie wykazano w tym przypadku, a zatem nie może ono w tej sytuacji mieć pierwszeństwa przed rozporządzeniem podstawowym.

(47)

W odpowiedzi zainteresowana strona twierdzi, że zmiana terminów dochodzenia nie wymagała zmiany ustawodawstwa, a na poparcie tego twierdzenia przytacza rozporządzenie delegowane Komisji (UE) 2020/1173 (6), które zmienia rozporządzenie podstawowe, zmieniając czas trwania wcześniejszego informowania z trzech na cztery tygodnie. Precedens ten nie jest jednak odpowiedni, ponieważ Komisja przyjęła rozporządzenie (UE) 2020/1173, wykonując art. 7 ust. 1 akapit czwarty rozporządzenia podstawowego i w granicach uprawnień nadanych jej na podstawie tego rozporządzenia. Wobec braku takiego szczególnego uprawnienia nie można zmienić przepisów szczegółowych rozporządzenia podstawowego dotyczących obowiązkowych terminów zakończenia dochodzenia ani odstąpić od ich stosowania.

(48)

Ponadto w odniesieniu do tego twierdzenia wniosek o zawieszenie został w obecnych okolicznościach zasadniczo uznany za nieproporcjonalny, ponieważ służby Komisji były w stanie przeprowadzić dochodzenie, a strony – uczestniczyć w nim w znaczący sposób pomimo ograniczeń nałożonych w związku z pandemią COVID-19. Te rzekome naruszenia praw podstawowych zostały również przedstawione przez Airoldi w formie skargi do Europejskiego Rzecznika Praw Obywatelskich, który zauważył, że Komisja maksymalnie wydłużyła terminy, aby uwzględnić wyzwania, które pojawiły się wskutek kryzysu związanego z COVID-19. Europejski Rzecznik Praw Obywatelskich zauważył również, że dalsze przedłużanie terminów mogłoby podważyć zdolność Komisji do wywiązania się ze spoczywających na jej zobowiązań w zakresie zakończenia dochodzenia antydumpingowego w wiążących ją terminach prawnych. Europejski Rzecznik Praw Obywatelskich uznał zatem, że Komisja zachowała się rozsądnie, i zamknął sprawę, stwierdzając, że nie doszło do niewłaściwego administrowania (7).

(49)

Po ujawnieniu ostatecznych ustaleń przedsiębiorstwo Airoldi powtórzyło, że Komisja niesłusznie odrzuciła jego wniosek o zawieszenie dochodzenia. Mając jednak na uwadze, że nie przedstawiono żadnych nowych argumentów, Komisja potwierdza, że nie można zaakceptować tego stwierdzenia.

(50)

Importer zwrócił się ponadto o dostęp do pewnych wewnętrznych dokumentów Komisji, zgodnie z rozporządzeniem Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 1049/2001 (8). Wniosek i odpowiedź na niego są zgodne z przepisami tego rozporządzenia, dlatego też nie zostały objęte niniejszym dochodzeniem.

(51)

Po ujawnieniu ostatecznych ustaleń grupa Haomei wskazała, że Komisja ogłosiła zasadnicze zakończenie negocjacji w sprawie kompleksowej umowy inwestycyjnej („CAI”) UE-Chiny. Twierdziło ono, że należy odroczyć dochodzenie, aby umożliwić stronom zaangażowanym w postępowanie uzyskanie szerszych informacji na temat CAI oraz przedstawienie odpowiedniego pisemnego stanowiska w sprawie skutków tej umowy dla toczącego się postępowania. Argument ten jest nieistotny, ponieważ CAI jest umową obejmującą kwestie inwestycyjne, która w żaden sposób nie wpływa na stosowanie instrumentów ochrony handlu ani nie powoduje zmiany ich stosowania, i dlatego nie został przyjęty.

(52)

Po dodatkowym ujawnieniu ostatecznych ustaleń grupa Haomei powtórzyła i rozszerzyła swoje argumenty dotyczące odroczenia dochodzenia, ale nie powodują one zmiany wniosku przedstawionego w motywie 51, zgodnie z którym są one nieistotne. Ponadto ponowne podniesienie tej kwestii przez grupę Haomei nie miało żadnego znaczenia dla dodatkowego ujawnienia ostatecznych ustaleń i dlatego nie było objęte wymaganymi terminami.

(53)

Po dodatkowym ujawnieniu ostatecznych ustaleń grupa Haomei twierdziła również, że należy zamknąć dochodzenie ze względu na siłę przedstawionych przez nią argumentów dotyczących dumpingu, szkody i związku przyczynowego. Ponieważ jednak argumenty te zostały odrzucone w niniejszym rozporządzeniu, Komisja potwierdziła, że nie ma podstaw do zamknięcia dochodzenia.

(54)

Wobec braku uwag dotyczących okresu objętego dochodzeniem i okresu badanego potwierdzono informacje przedstawione w motywie 29 rozporządzenia w sprawie ceł tymczasowych.

(55)

Jeden producent eksportujący zaproponował przeprowadzenie oceny dumpingu i szkody według segmentów rynku.

(56)

Jak wyjaśniono w rozporządzeniu w sprawie ceł tymczasowych, m.in. w motywach 43–47, oraz w niniejszej sekcji, przedmiotowe produkty z aluminium – powszechnie zwane elementami wyciskanymi z aluminium – mają te same podstawowe cechy fizyczne, techniczne i chemiczne, dlatego zalicza się je do produktu objętego postępowaniem. Mimo że pewnych elementów wyciskanych można używać wyłącznie do konkretnych zastosowań, wynika to z faktu, iż produkty te są wykonywane na zamówienie i produkowane na potrzeby wykorzystania wyłącznie zgodnie z przeznaczeniem. W praktyce handlowej wprowadzono szereg rozróżnień, w tym między stopami twardymi i miękkimi, kształtownikami o średnich i dużych wymiarach, kształtownikami standardowymi i specjalnymi oraz elementami wyciskanymi przeznaczonymi do konkretnych zastosowań. Dochodzenie wykazało, że chociaż wielu producentów jest obecnych w kilku z tych kategorii, produkują oni zgodnie z charakterystyką techniczną swoich maszyn i na podstawie wymagań różnych swoich klientów. Co więcej, jeżeli chodzi o stopy, dochodzenie wykazało, że istnieje wiele stopów aluminium, a różne stopy mogą być odpowiednie dla danego zastosowania. Ponadto, jak wyjaśniono w motywie 197 niniejszego rozporządzenia, różne strony twierdziły, że rynek należy zróżnicować przy użyciu wyżej wymienionych kryteriów. Mimo to z uwagi na brak wyraźnego podziału lub kryterium rozróżniającego poszczególne produkty ocenę dumpingu i szkody należy przeprowadzić dla przemysłu Unii jako całości, zapewniając należytą porównywalność produktów. W związku z powyższym argument dotyczący segmentacji został odrzucony.

(57)

Jeden z importerów (Airoldi) twierdził, że definicja i zakres kodu CN 7610 90 90 nie są precyzyjne oraz że Komisja popełniła błąd, włączając przywóz objęty tym kodem do statystyk dotyczących przywozu produktu objętego postępowaniem.

(58)

Przede wszystkim definicja kodu CN i produktów objętych jego zakresem nie wchodzi w zakres ani niniejszego dochodzenia, ani przepisów dotyczących ochrony handlu, lecz jest zgodna z unijnymi zasadami klasyfikacji. Jeżeli natomiast chodzi o włączenie do niniejszego dochodzenia produktów objętych kodem CN 7610 90 90, jak wyjaśniono w motywach 218–223 rozporządzenia w sprawie ceł tymczasowych, Komisja wskazała już, że udział produktu objętego postępowaniem we wszystkich produktach objętych tym kodem może być niższy niż początkowo szacowali skarżący. Nie zmienia to faktu, że produkt objęty postępowaniem jest obecnie w szczególności objęty wyżej wymienionym kodem w ramach klasyfikacji celnej. Ostateczne ustalenia w tej sprawie zawarto w analizie i wnioskach przedstawionych w motywach 206–210 niniejszego rozporządzenia.

(59)

Po ujawnieniu ostatecznych ustaleń przedsiębiorstwo Airoldi powróciło do kwestii, o której mowa w poprzednim motywie. Powtórzyło ono swoje argumenty i wspomniało, że w ramach przedmiotowego kodu CN istnieją liczne WIT. Istnienie takich WIT nie oznacza jednak, że niektóre przywozy w ramach kodu nie wchodzą w zakres produktu objętego postępowaniem. Kwestię tę omówiono szerzej w rozdziale 4.3 „Przywóz z państwa, którego dotyczy postępowanie”.

(60)

Po ujawnieniu tymczasowych ustaleń jeden użytkownik (Alstom) twierdził, że odrzucając jego wniosek o wyłączenie produktu, Komisja nie zrozumiała złożoności cech przywożonych przez niego produktów, ponieważ elementy wyciskane z aluminium stosowane w sektorze kolejowym stanowią produkt o innych podstawowych właściwościach niż pozostałe produkty aluminiowe objęte zakresem postępowania. Spełniają one określone normy i muszą posiadać ściśle określone cechy wymagane zgodnie z ich przeznaczeniem, m.in. tolerancję, mikrostrukturę, wybór możliwych do zastosowania stopów, spełniać wymagania dotyczące zmęczenia, grubości, przechodzić testy, zapewniać zgodność pod względem właściwości mechanicznych i solidności szwów elementów wyciskanych, co ma bezpośredni wpływ na produkt, zapewniając ostateczne bezpieczeństwo pasażerów. Prowadziłoby to do sprzeczności z innymi produktami wytwarzanymi na zamówienie, w przypadku których właściwości dostosowywane na zamówienie dotyczyłyby jedynie wniosków w sprawie cech wpływających na wygląd produktu, takich jak jego długość, szerokość, waga lub wykończenie (np. cięcie na wymiar, wypolerowanie itp.), a nie wpływających na wewnętrzne właściwości produktu. Przestrzeganie poszczególnych wymogów dotyczących produktów wiązałoby się z podziałem produktów na te przeznaczone dla kolei oraz na produkty o innych zastosowaniach. Ponadto użytkownik twierdził, że we wcześniejszych sprawach Komisja wykluczała produkty z zakresu dochodzenia na podstawie ich zastosowania i procesu produkcji (w szczególności strona odnosi się do środków dotyczących niektórych zamknięć włazów (9) i niedawno wszczętego dochodzenia w sprawie wyrobów walcowanych płaskich z aluminium pochodzących z Chin (10)).

(61)

Nawet jeśli twierdzenia te byłyby wystarczająco uzasadnione, Komisja nie kwestionuje złożoności wielu elementów wyciskanych z aluminium, w tym tych stosowanych w sektorze kolejowym, ani faktu, że różne rodzaje produktów mogą różnić się pod względem cech szczególnych, zastosowania lub procesu produkcji, że mogą spełniać różne normy dotyczące produktów ani że wszystkie te rodzaje lub każdy z osobna mogą nie być zamienne. W ramach przysługującego jej marginesu swobody Komisja musi jednak zbadać każdy przypadek pod względem jego szczególnych cech charakterystycznych, a w szczególności w świetle podstawowego kryterium, jakim jest stwierdzenie, czy różne rodzaje produktów mają te same podstawowe właściwości fizyczne, chemiczne i techniczne. W tym przypadku przekazane informacje dotyczące cech szczególnych danego rodzaju nie podważyły faktu, że omawiane rodzaje produktu mają takie same podstawowe właściwości opisane w rozporządzeniu w sprawie ceł tymczasowych, niezależnie od sektora, w którym są stosowane. Ponadto zarówno producenci eksportujący, jak i przemysł Unii produkują i sprzedają elementy wyciskane z aluminium na potrzeby sektora kolejowego. Elementy wyciskane z aluminium dla sektora kolejowego wchodzą zatem w zakres dochodzenia, w ramach którego dokonano oceny dumpingu, szkody oraz interesu Unii. Z tego względu nie można było zaakceptować tych argumentów.

(62)

Jeżeli chodzi o elementy wyciskane stosowane w sektorze kolejowym, dwóch producentów eksportujących (Shandong Nollvetec Lightweight Equipment Co., Ltd. i Jilin Qixing Aluminium Industries Co., Ltd.) również złożyło wnioski o wyłączenie tych produktów z zakresu produktu. Argumenty wysuwane przez tych producentów dotyczyły istnienia szczególnych i bardziej wymagających norm i procesów dotyczących produkcji niż w przypadku produktów przeznaczonych do zastosowań ogólnych. Jak wyjaśniono powyżej, produkty objęte zakresem produktu, tj. te wymienione w motywach 38–41 rozporządzenia w sprawie ceł tymczasowych, mają te same podstawowe właściwości, mimo że dodatkowo spełniają normy dotyczące niektórych zastosowań lub sektorów.

(63)

Po ujawnieniu ostatecznych ustaleń jedno unijne stowarzyszenie (Europejskie Stowarzyszenie Przemysłu Kolejowego), jeden użytkownik i dwóch producentów eksportujących (Jilin Qixing i Shandong Nollvetec) powtórzyło swoje argumenty przemawiające za wyłączeniem elementów wyciskanych stosowanych w sektorze kolejowym.

(64)

Przedsiębiorstwo Alstom twierdziło również, że w swojej ocenie wniosku o wyłączenie produktu Komisja nie rozważyła w odpowiedni sposób, czy między produktami istniał stosunek konkurencji. Jak jednak wspomniano w motywie 61, zarówno producenci eksportujący, jak i przemysł Unii produkują i sprzedają elementy wyciskane z aluminium na potrzeby sektora kolejowego. W związku z tym produkty stanowią dla siebie konkurencję. W toku dochodzenia potwierdzono ponadto wpływ nieuczciwych praktyk handlowych na produkcję dodatkowych rodzajów produktu dla tego sektora oraz zdolność Unii do prowadzenia takiej działalności w kontekście uczciwych warunków handlowych. W związku z tym powyższy argument został odrzucony.

(65)

Przedsiębiorstwo Alstom stwierdziło również, że Komisja nie uwzględniła w odpowiedni sposób orzecznictwa. W odniesieniu do sprawy dotyczącej niektórych zamknięć włazów przedsiębiorstwo Alstom stwierdziło również, że istnienie normy EN jest częścią uzasadnienia wyłączenia produktów. W omawianym przypadku przedsiębiorstwo Alstom stwierdziło, że Komisja nie wyjaśniła, dlaczego istnienie normy EN jest istotnym czynnikiem. Jak wskazano w motywie 61, Komisja nie kwestionuje tego, że przemysł użytkowników kupuje produkty o szczególnych właściwościach. Ten rodzaj rozróżnienia ma jednak zastosowanie do wszystkich sektorów użytkowników i odnosi się do wymogów technicznych danego sektora. Również w tym przypadku istnienie norm EN w sektorze kolejowym nie wpływa na fakt, że objęte normą elementy wyciskane mają te same podstawowe właściwości co produkty do innych zastosowań. Jeżeli chodzi o przypadek dotyczący obuwia (11), niektóre produkty zostały wyłączone z zakresu dochodzenia nie tylko dlatego, że podstawowe właściwości tych produktów nie były takie same. W tym przypadku nie ma to miejsca, ponieważ podstawowe właściwości są takie same. Dla zilustrowania jednego przykładu, w przypadku obuwia takie różnice spowodowały odmienne tendencje przywozowe i trendy cenowe – nie przedstawiono nawet żadnego argumentu w odniesieniu do tej kwestii. Podsumowując, potwierdza się, że argument ten nie mógł zostać uwzględniony.

(66)

Inny użytkownik (przedsiębiorstwo Carl Prinz), producent rozwiązań technologicznych na potrzeby pokryć podłogowych, twierdził, że ze względu na obowiązujące normy i wymagane zmniejszone tolerancje, a także potrzebę stosowania w produkcji specjalnych pras i innych narzędzi produkcyjnych, produktów przez niego przywożonych nie można porównywać z bardziej standardowymi produktami przywożonymi, a zatem należy wyłączyć je z dochodzenia.

(67)

Podobnie jak w przypadku poprzedniego użytkownika tego argumentu nie można było uwzględnić. Po pierwsze, producenci eksportujący oraz przemysł Unii produkują i sprzedają bardzo różnorodne produkty; podział ze względu na rodzaj produktu zapewniał jednak, aby porównano ceny wyłącznie produktów porównywalnych. Po drugie, niezależnie od wymogów technicznych, które sprawiają, że dany produkt i jego zastosowanie są bardzo szczególne, produkt ten nadal posiada podstawowe właściwości produktu objętego postępowaniem.

(68)

Jeden producent eksportujący (Fuyao) zwrócił się o wyłączenie z dochodzenia elementów wyciskanych do produkcji akcesoriów samochodowych. Jego zdaniem Komisja nie wzięła pod uwagę, że przedmiotowe elementy wyciskane różnią się od innych elementów wyciskanych wykorzystywanych na przykład w sektorze budowlanym. Na poparcie swojego argumentu producent eksportujący stwierdził, że zgodnie z orzecznictwem Trybunału Sprawiedliwości Komisja może wziąć pod uwagę „kilka czynników, takich jak cechy fizyczne, techniczne i chemiczne produktów, ich wykorzystanie, zamienność, postrzeganie przez konsumentów, kanały dystrybucji, proces wytwarzania, koszty produkcji i jakość” (12). Z tego powodu producent eksportujący twierdził, że wywożone przez niego produkty należy wyłączyć, ponieważ mają one inne zastosowanie końcowe niż pozostałe produkty objęte zakresem stosowania środków. Ponadto na poparcie swojego argumentu producent eksportujący wspomniał również, że w motywie 41 rozporządzenia w sprawie ceł tymczasowych Komisja bez podania przyczyn wyłączyła z dochodzenia szereg produktów (takich jak podzespoły, spawane rury i przewody rurowe oraz zestawy wyrobów gotowych).

(69)

Odnosząc się do tych twierdzeń, jak zauważono w motywie 56, mimo że pewnych elementów wyciskanych można używać wyłącznie w danym sektorze rynku do konkretnych zastosowań, wynika to z faktu, iż produkty te są wykonywane na zamówienie i produkowane na potrzeby wykorzystania wyłącznie zgodnie z przeznaczeniem. W toku dochodzenia wykazano, że nie ma wyraźnej granicy między poszczególnymi produktami ani kryterium, które pozwoliłoby je rozróżnić, które uzasadniałyby przeprowadzenie analizy według segmentów. Komisja stwierdziła raczej, że najbardziej odpowiednim podejściem do oceny dumpingu i szkody dla przemysłu Unii jest rozważenie wszystkich rodzajów produktu łącznie przy jednoczesnym zapewnieniu porównywalności wszystkich porównywanych produktów. Jeżeli chodzi o wyłączenia wspomniane w motywie 41 rozporządzenia w sprawie ceł tymczasowych, skarżący definiują je, wybierając odpowiedni zakres produktu, który ucierpiał na skutek dumpingu wyrządzającego szkodę. W związku z tym powyższe argumenty zostały odrzucone.

(70)

Jeden użytkownik (Stako Sp. z o.o.) prowadzący przywóz rur aluminiowych w ramach autonomicznego zawieszenia taryfowego do wykorzystania w produkcji zbiorników wysokociśnieniowych twierdził, że istnienie wspomnianego zawieszenia taryfowego wymagałoby wyłączenia produktów z zakresu środków. Wniosek ten wpłynął znacznie po terminie składania takich wniosków, tj. 10 dni po dacie zawiadomienia o wszczęciu. Przedsiębiorstwo to twierdziło, że ze względu na brak produkcji przywożonych produktów w Unii przywóz ten z definicji nie mógł spowodować szkody dla przemysłu Unii, a zatem należy go wykluczyć.

(71)

Ponadto skarżący wskazał jednego producenta unijnego, który jego zdaniem jest w stanie i chce produkować i dostarczać produkt.

(72)

Po ujawnieniu ostatecznych ustaleń użytkownik ten stwierdził, że wspomniany producent unijny ani żaden inny producent unijny nie mogą dostarczyć przedmiotowych rur kształtowanych obrotowo, które można uzyskać jedynie z Chin. W związku z tym użytkownik zwrócił się do Komisji z wnioskiem o wyłączenie tych rodzajów rur.

(73)

Następnie stowarzyszenie European Aluminium stwierdziło, że inny producent unijny stosujący porównywalny proces jest w stanie dostarczyć odpowiedni produkt, oraz wskazało, że producenci unijni mogą produkować każdy produkt wyciskany.

(74)

Komisja zauważyła, że przedsiębiorstwo Stako zgłosiło się na późnym etapie dochodzenia i w pozostałym czasie ustalenie przydatności porównywalnego procesu nie było możliwe. Dodatkowo w toku wysłuchania przedsiębiorstwa Stako potwierdzono, że proces kształtowania obrotowego jest realizowany w Unii.

(75)

Ponadto produkty objęte zawieszeniem taryfowym mają te same podstawowe właściwości co produkt objęty postępowaniem.

(76)

Z tych powodów wniosek o wyłączenie nie został przyjęty.

(77)

Jeden użytkownik (Bi Silque S.A.), który prowadzi przywóz kształtowników drążonych w ramach autonomicznego zawieszenia taryfowego do wykorzystania w ramach, również złożył wniosek o wyłączenie tych produktów z zakresu środków, chociaż dokonał tego znacznie po upływie terminu składania takich wniosków. Przedsiębiorstwo to twierdziło, że na rynku Unii brakuje podaży, dlatego przywóz ten należy wykluczyć z zakresu produktu. Importer niepowiązany również przekazał swoje uwagi na ten temat i poparł ten argument.

(78)

Skarżący wskazał jednak czterech producentów unijnych, którzy są w stanie i chcą produkować i dostarczać taki produkt. W przedmiotowej sprawie wydaje się, że produkty przywożone przez tego użytkownika mają takie same właściwości podstawowe co produkt objęty postępowaniem, dlatego też wniosek o wyłączenie należy odrzucić.

(79)

Użytkownik unijny (Forest Group Nederland B.V.) twierdził, że z dochodzenia należy wyłączyć chińskiego dostawcę lub sprzedawany przez niego produkt, ponieważ produkt nie był sprzedawany po cenach dumpingowych. Wniosek ten wpłynął znacznie po terminie składania takich wniosków. Zasadniczo wydaje się, że twierdzenie to wynika z błędnego rozumienia postępowania antydumpingowego. Nawet jeśli okaże się, że jeden producent eksportujący nie stosuje dumpingu (co nie ma miejsca w tym przypadku, ponieważ producent eksportujący, o którym mowa, nie współpracował podczas dochodzenia), nie będzie to stanowiło powodu do wyłączenia produktu z zakresu dochodzenia. Dlatego też argument ten należało odrzucić.

(80)

Otrzymano wniosek o zwolnienie z ceł antydumpingowych złożony w imieniu producenta eksportującego (Match Foshan Sanshui Hardware Products Company Ltd.) uzasadniony tym, że rentowność przedsiębiorstwa w dużym stopniu zależy od dokonanego przez niego wywozu oraz że nie może udowodnić, iż nie stosuje dumpingu, ponieważ producent ten nie został objęty próbą. Wniosek ten wpłynął znacznie po terminie składania takich wniosków. Czynniki te nie stanowią podstawy do wyłączenia, dlatego wniosek należy odrzucić.

(81)

Jeden z importerów (O. Wilms GmbH & Co) złożył wniosek o wyłączenie produktu, który przywozi, z zakresu produktu, ponieważ wymaga on specjalnego wykończenia i długiego procesu zatwierdzania oraz jest sprzedawany do Unii po wysokich cenach. Wniosek ten wpłynął znacznie po terminie składania takich wniosków. Czynniki te nie stanowią podstawy do wyłączenia, a produkt charakteryzuje się takimi samymi właściwościami podstawowymi jak produkt objęty postępowaniem, dlatego wniosek należy odrzucić.

(82)

Przedsiębiorstwo wykorzystujące produkt objęty postępowaniem do produkcji ram do obrazów w Unii (Mavanti B.V.) twierdziło, że w wyniku wprowadzenia środków ucierpi na skutek wzrostu kosztów, przez co jego przedsiębiorstwo znajdzie się w niekorzystnej sytuacji konkurencyjnej pod względem produktów końcowych (tj. ramami do obrazów) z Chin, które nie będą podlegały cłom antydumpingowym. Użytkownik ten zaproponował zatem rozszerzenie zakresu produktu, tak aby obejmował inne produkty końcowe, jak np. ramy do obrazów. Wniosek ten wpłynął znacznie po terminie składania takich wniosków. Ponieważ z zakresu produktu wyłącza się produkty końcowe, a rozszerzenie zakresu produktu po wszczęciu dochodzenia nie byłoby właściwe, wniosek ten również nie może zostać przyjęty.

(83)

Podsumowując, Komisja stwierdziła, że nie ma podstaw do wyłączenia produktów będących przedmiotem powyższych wniosków z zakresu produktu w toku dochodzenia.

(84)

Po ujawnieniu ostatecznych ustaleń dwóch innych użytkowników (Decora i Bash tec) wskazało, że przywożone przez nich produkty należy wyłączyć z dochodzenia ze względu na ich szczególne właściwości, brak lub nieobecność dostaw realizowanych przez producentów unijnych lub stosowane przez producentów unijnych wysokie ceny.

(85)

Użytkownicy ci przedstawili szczegółowe informacje na temat wstępnych rozmów, które przeprowadzili z producentami unijnymi, aby spróbować pozyskać od nich elementy wyciskane z aluminium.

(86)

Stowarzyszenie European Aluminium powtórzyło, że użytkownicy nie powinni spodziewać się, iż będą w dalszym ciągu odnosić korzyści z dumpingu wyrządzającego szkodę, jak miało to miejsce w przeszłości. Stowarzyszenie podkreśliło również, ze elementy wyciskane są wykonywane na zamówienie oraz że przemysł Unii dysponuje wolnymi mocami produkcyjnymi. Stowarzyszenie European Aluminium wskazało producentów unijnych, którzy są w stanie zapewnić zgodności z wymaganymi specyfikacjami.

(87)

Komisja zauważyła, że użytkownicy ci są na etapie wstępnych rozmów z potencjalnymi dostawcami unijnymi oraz że użytkownicy są w trakcie dostosowywania się do istnienia środków. Nie można zatem stwierdzić, że istnieje brak możliwości lub chęci realizowania dostaw wymienionych wcześniej rodzajów produktu po stronie przemysłu Unii.

(88)

W związku z tym Komisja podtrzymuje swoje stanowisko, że wnioski o wyłączenie produktów, z którymi wystąpili ci użytkownicy, nie mogą zostać przyjęte.

(89)

Jeden użytkownik (Mat-Inter) twierdził, że definicja produktu jest nieprecyzyjna oraz że istnieje ryzyko, że jego produkty zostaną sklasyfikowane jako produkt objęty postępowaniem. Mimo że użytkownik nie przedstawił jasnych argumentów dotyczących cech swoich produktów i powodów ich niepewnej klasyfikacji (włącznie z faktem, że w swoim uzasadnieniu wymienił pozycję 7904 Nomenklatury scalonej, który nie jest objęty zakresem dochodzenia), należy przypomnieć, że definicja produktu jest również przedstawiona w części normatywnej niniejszego rozporządzenia i że jej wdrażanie w praktyce leży w gestii organów celnych państwa członkowskiego, do którego jest prowadzony przywóz.

(90)

Kilka stron zadało pytania o to, czy ich wywóz kwalifikuje się jako produkt objęty postępowaniem. Aby udzielić wyjaśnienia i zmniejszyć ryzyko błędnej klasyfikacji, Komisja przedstawia dalsze szczegółowe informacje dotyczące wyłączeń z zakresu produktu, w szczególności w odniesieniu do „podzespołów” i „zestawów wyrobów gotowych”, jak opisano w motywie 41 rozporządzenia w sprawie ceł tymczasowych.

(91)

Do zakresu produktu nie wchodzą produkty mocowane (np. za pomocą spawania lub elementami złącznymi) tak, by tworzyły „podzespoły”. Zwykle produkty są prezentowane w postaci podzespołów tylko wówczas, gdy dany podzespół jest przeznaczony do złożenia w większą całość, jak np. produkt końcowy lub zespół, oraz gdy sprzedaż produktów w ten sposób jest wystarczająco uzasadniona z ekonomicznego punktu widzenia.

(92)

Podobnie musi istnieć wystarczające uzasadnienie ekonomiczne sprzedaży produktów w „zestawach wyrobów gotowych”, które obejmują wszystkie istotne właściwości produktu końcowego będące wynikiem montażu „zestawu” oraz są w sposób bezpośredni gotowe i kompletne, aby umożliwić ich ostateczne użycie zgodnie z przeznaczeniem (montaż tego produktu końcowego).

(93)

Aby ułatwić klasyfikację takich produktów i kontrolę celną, w odniesieniu do obu wyłączeń utworzone zostaną specjalne kody TARIC.

(94)

Potwierdzono wszystkie pozostałe aspekty uwzględnione w rozporządzeniu w sprawie ceł tymczasowych dotyczące produktu objętego dochodzeniem, produktu objętego postępowaniem, produktu podobnego oraz zakresu produktu.

(95)

Kilka zainteresowanych stron oraz rząd ChRL przekazali opinie na temat braku znaczących zakłóceń w Chinach.

(96)

W swoich uwagach dotyczących rozporządzenia w sprawie ceł tymczasowych grupa Haomei twierdziła, że przedstawiła dowody uzasadniające zastosowanie art. 2 ust. 1 rozporządzenia podstawowego w celu obliczenia wartości normalnej. W szczególności grupa Haomei zaprzeczyła istnieniu znaczących zakłóceń w przypadku jej przedsiębiorstw i utrzymywała, że przedstawiła wystarczające dowody na to, iż spełnia warunki określone w art. 2 ust. 6a rozporządzenia podstawowego, w szczególności udowadniając brak zakłóceń w dziedzinie kosztów pracy, kredytu i energii.

(97)

Jak wyjaśniono szczegółowo w motywach 77 i 79 oraz następnych rozporządzenia w sprawie ceł tymczasowych, Komisja powtórzyła, że zgodnie z art. 2 ust. 6a lit. b) rozważa potencjalny wpływ co najmniej jednego z elementów wymienionych w tym przepisie, w tym m.in. kosztów pracy, kredytu i energii. Jak wyjaśniono również w tych samych motywach, punktem wyjścia jest istnienie znaczących zakłóceń, a ich wpływ na ceny i koszty ustala się na poziomie całego państwa, a nie każdego przedsiębiorstwa. Jednocześnie, jak stwierdzono w motywie 81 rozporządzenia w sprawie ceł tymczasowych, źródła służące do obliczania wartości normalnej przy stosowaniu metody określonej w art. 2 ust. 6a akapit drugi tiret trzecie mogą obejmować koszty krajowe, ale tylko jeśli zostanie potwierdzone, że nie są zniekształcone, w oparciu o dokładne i odpowiednie dowody. Dlatego też nawet jeśli przedstawione dowody wykazały, że strony te nie doświadczają zakłóceń w dziedzinie kosztów pracy, kosztów kredytu i energii – quod non – nie miało to wpływu na samo zastosowanie metody zgodnie z art. 2 ust. 6a. Zasadniczo, jak wyjaśniono w motywach 82–83 rozporządzenia w sprawie ceł tymczasowych, a także wobec braku dodatkowych odpowiednich dowodów na szczeblu ogólnokrajowym, argumentów grupy Haomei dotyczących braku zakłóceń nie poparto żadnymi faktycznymi dowodami, a zatem wnioski zawarte w motywach 77, 79, 81 i 83 rozporządzenia w sprawie ceł tymczasowych zostają potwierdzone.

(98)

Po drugie, grupa Haomei zauważyła, że w rozporządzeniu w sprawie ceł tymczasowych skrytykowano chiński system gospodarczy, zawarto ogólne twierdzenia dotyczące wpływu rządu chińskiego na główne gałęzie przemysłu i sugerowano, że plany opracowywane przez organy na szczeblu centralnym i szczeblu prowincji prowadzą do ułatwień finansowych dla chińskich przedsiębiorstw za pośrednictwem systemu bankowego. Po pierwsze, grupa Haomei podkreśliła, że rządy europejskie również przyznają korzyści europejskim producentom, co należy wziąć pod uwagę. Po drugie, grupa Haomei zauważyła, że żaden z czynników wymienionych w art. 2 ust. 6a lit. b) rozporządzenia podstawowego i przytoczonych w motywie 70 rozporządzenia w sprawie ceł tymczasowych nie ma do niej zastosowania, ponieważ grupa ta w całości należy do właścicieli prywatnych i nie podlega żadnej formie kontroli ani wytycznym rządu chińskiego ani Komunistycznej Partii Chin („KPCh”). Ponadto żadni członkowie wspomnianych instytucji nie zasiadali w zarządach grupy Haomei.

(99)

Odnosząc się do pierwszego argumentu, w motywie 71 rozporządzenia w sprawie ceł tymczasowych Komisja zauważyła, że zgodnie z art. 2 ust. 6a lit. b) rozporządzenia podstawowego w analizie cen i kosztów w kraju wywozu uwzględnia się potencjalny wpływ co najmniej jednego z elementów zakłócających wymienionych w tym przepisie. W kontekście przedmiotowego postępowania struktura kosztów i mechanizmy kształtowania cen na innych rynkach, w tym kwestie związane z ogólnym i nieuzasadnionym wsparciem finansowym, takim jak domniemane ogólne wsparcie udzielane w UE, nie mają żadnego znaczenia (13). Po drugie, jak wyjaśniono w motywie 77 i nast. oraz w motywie 103 rozporządzenia w sprawie ceł tymczasowych, obaj producenci eksportujący kwalifikowali się do innych form wsparcia, niezależnie od tego, czy byli podmiotami prywatnymi czy publicznymi.

(100)

Ponadto Komisja zauważa, że argument grupy Haomei, zgodnie z którym oba przedsiębiorstwa są wolne od jakichkolwiek wpływów rządowych lub partyjnych, rozmija się z rzeczywistością. Komisja przede wszystkim przypomina obszerny materiał dowodowy i wnioski zawarte w motywach 86–90 oraz w sekcjach 3.2.1.3–3.2.1.5 rozporządzenia w sprawie ceł tymczasowych, które pokazują skalę i wszechobecność wpływu rządu i KPCh na chińską gospodarkę, w tym na sektor aluminium. Ani grupa Haomei, ani żadna inna zainteresowana strona nie przedstawili żadnych dowodów obalających lub podważających te ustalenia. Już to wystarczyłoby – nawet z merytorycznego punktu widzenia – do odrzucenia tych argumentów. Zasadniczo zgodnie z badaniem przeprowadzonym przez Komisję na stronie internetowej grupy Haomei przedsiębiorstwo reklamuje się jako zaangażowane w działania na rzecz budowania partii, takie jak działania edukacyjne dla pracowników dotyczące „przemyśleń Xi Jinpinga na temat socjalizmu o chińskiej specyfice w nowej erze, konstytucji, statutu i regulaminu partii, ducha 19. Krajowego kongresu Komunistycznej Partii Chin, ducha czwartej sesji plenarnej 19. Komitetu Centralnego Partii, ducha ważnych wskazówek Xi Jinpinga dotyczących Guangdong […]” (14). Ponadto na stronie internetowej stowarzyszenia branży kształtowników aluminiowych Foshan Nanhai grupę Haomei przedstawia się jako „przedsiębiorstwo cechujące się wysoką jakością rozwoju kierowanego przez budowanie partii”; co więcej, opisano je tam w następujący sposób: „Przedsiębiorstwo Haomei New Materials od dawna kieruje się myślami Xi Jinpinga dotyczącymi socjalizmu o chińskiej specyfice w nowej erze, a znając teorię, nieprzerwanie zgłębia ducha 19. Krajowego kongresu Komunistycznej Partii Chin i prowadzi aktywne działania, które przekuwają go w praktykę; nadal promuje działania przedsiębiorstwa na rzecz budowania partii i przekształca zalety działań na rzecz budowania partii w zalety służące rozwojowi przedsiębiorstwa” (15). W kontekście wpływu chińskiego rządu i partii dokładnie opisanego we wspomnianych motywach i sekcjach rozporządzenia w sprawie ceł tymczasowych dowody te dodatkowo podważają argument przedstawiony przez tę stronę.

(101)

Po trzecie, zdaniem producentów eksportujących (16) ustalenia opisane w motywie 77 rozporządzenia w sprawie ceł tymczasowych, w którym Komisja stwierdziła, że obaj producenci kwalifikowali się do objęcia wsparciem finansowym, nawet jeśli go nie otrzymali, naruszają zasadę legalizmu. Według grupy Haomei stwierdzeniem tym Komisja przeniosła ciężar dowodu i domniemanej odpowiedzialności za czyny innej osoby. Jeżeli chodzi o finansowanie przez państwo, należy je w pełni odrzucić, ponieważ grupa Haomei zostałaby uznana za odpowiedzialną ze względu na sam fakt bycia chińskim przedsiębiorstwem, nawet jeśli nigdy nie otrzymała finansowania publicznego lub dotacji.

(102)

Komisja przypomina, że art. 2 ust. 6a lit. b) stanowi, iż przy ocenie istnienia znaczących zakłóceń Komisja musi rozważyć „potencjalny wpływ” elementów wymienionych w tym artykule. Z ustaleń zawartych w sekcji 3.2.1.8 w związku z sekcją 3.2.1.5 rozporządzenia w sprawie ceł tymczasowych wynika, że chińscy producenci aluminium mają preferencyjny dostęp do finansowania przez państwo i że w całym kraju występują zakłócenia dotyczące dostępu do finansowania. W związku z tym, nawet jeśli grupa Haomei sama nie otrzymała w rzeczywistości żadnego finansowania ze strony państwa, obecność takich zakłóceń w sektorze ma znaczenie dla oceny istnienia zakłóceń zgodnie z art. 2 ust. 6a lit. b). Komisja przypomina ponadto, że niezależnie od tego, czy producenci eksportujący faktycznie otrzymują finansowanie ze strony państwa, ich dostawcy lub inne podmioty działające na rynkach wyższego lub niższego szczebla w procesie produkcji produktu objętego postępowaniem mogły korzystać z preferencyjnego dostępu do finansowania, co stanowi dodatkowy wskaźnik świadczący o tym, że ceny lub koszty nie są wynikiem działania sił rynkowych. Już na tej podstawie argumenty przedsiębiorstw można odrzucić.

(103)

Komisja posunęła się jednak dalej, aby zbadać prawdziwość twierdzeń grupy Haomei dotyczących ich sytuacji. Wbrew temu, co twierdziła grupa Haomei, z informacji publicznych wynikało, że oba przedsiębiorstwa w rzeczywistości korzystały z pożyczek udzielonych między innymi przez banki państwowe, w tym pożyczek z Bank of Communications i Guangfa Bank (17). Co więcej, Haomei ma siedzibę w strefie zaawansowanych technologii Qingyuan, która zgodnie z oficjalną stroną internetową rządu miasta Qingyuan oferuje wsparcie dla firm w nim zlokalizowanych: „W ostatnich latach strefa zaawansowanych technologii Qingyuan energicznie wspierała notowania przedsiębiorstw znajdujących się w strefie, zaspokajając ich potrzeby rozwojowe poprzez wiele kanałów, takich jak wsparcie polityki i gwarancje finansowe, oraz skracając czas wejścia przedsiębiorstw na giełdę. W następnej kolejności strefa będzie nadal wspierała przedsiębiorstwa należące do jej jurysdykcji i rozwijała ich działalność, wprowadzała liczne środki w celu promowania przekształcania i modernizacji tych przedsiębiorstw, poprawy ich konkurencyjności i przyspieszenia tempa ich rozwoju” (18).

(104)

Komisja ustaliła także, że Haomei posiada status krajowego centrum technologii przedsiębiorczości (19), z którym wiążą się pewne korzyści, takie jak jednorazowe nagrody finansowe (20) i preferencyjne polityki podatkowe wspierające innowacje technologiczne zgodnie z odpowiednimi przepisami krajowymi (21). Ponadto zgodnie z opublikowanymi przez rząd ChRL informacjami na temat działań zarządczych mających na celu uzyskanie statusu krajowego centrum technologii przedsiębiorczości istnieje bliska relacja między państwem a przedsiębiorstwami o takim statusie. Art. 1 tego dokumentu stanowi: „Obecne działania określono zgodnie z chińskim prawem dotyczącym postępu nauki i technologii w celu […] dalszego wzmacniania kluczowej pozycji przedsiębiorstw w innowacjach technologicznych […]”. Zgodnie z art. 3 tego samego dokumentu: „Państwo zachęca i wspiera przedsiębiorstwa budujące centra technologii, angażuje przedsiębiorstwa w innowacje technologiczne jako kluczowe podmioty i tworzy kompleksowy mechanizm instytucjonalny na potrzeby technologii przemysłowej oraz badań i rozwoju prowadzonych przez przedsiębiorstwa. […] państwo […] udziela wsparcia politycznego, a także zachęca i ukierunkowuje kluczowe przedsiębiorstwa w celu zwiększenia ich zdolności do napędzania postępu technologicznego i innowacji w przemyśle” (22). Na podstawie wszystkich tych elementów, które uzupełniają ustalenia dotyczące subsydiów przyznanych grupie Haomei, jak opisano szczegółowo w motywie 103 rozporządzenia w sprawie ceł tymczasowych, jasne jest, że przedsiębiorstwo korzystało z polityki preferencyjnej, dostępu do finansowania i dotacji, co przeczy twierdzeniom przedsiębiorstwa, że nie dotyczyły go istotne elementy dowodzące znaczących zakłóceń. W związku z tym twierdzenia te należy również odrzucić jako niezgodne z rzeczywistością.

(105)

Po czwarte, grupa Haomei argumentowała, że nie obalono właściwie dowodów przedstawionych w trakcie dochodzenia dotyczących braku zakłóceń. Producenci eksportujący twierdzą, że w sekcjach 3.2.1.1–3.2.1.10 rozporządzenia dokonano ogólnej oceny Chin, nie odnosząc się konkretnie do grupy Haomei. Według grupy Haomei stanowi to naruszenie jej praw do obrony zgodnie z art. 6 EKPC dotyczącym prawa do rzetelnego procesu sądowego oraz art. 47 Karty praw podstawowych Unii Europejskiej dotyczącym prawa do skutecznego środka prawnego i dostępu do bezstronnego sądu, a także poważny brak uzasadnienia zgodnie z ogólną zasadą skuteczności i art. 19 Traktatu o Unii Europejskiej.

(106)

Komisja przypomniała, że wbrew tym twierdzeniom ustalenia dotyczące zakłóceń opierają się na obszernym materiale dowodowym i ocenie prawnej opisanych szczegółowo w całej sekcji 3.2.1 rozporządzenia w sprawie ceł tymczasowych. Od momentu wszczęcia postępowania producenci eksportujący i wszystkie strony miały dogodną możliwość przedstawienia argumentów i dowodów dotyczących istnienia lub wpływu znaczących zakłóceń w Chinach w skali całego kraju lub faktu, że ich koszty krajowe nie są zniekształcone zgodnie z art. 2 ust. 6a lit. a) akapit drugi tiret trzecie. Obaj producenci eksportujący skorzystali z tej możliwości, składając oświadczenia dotyczące kwestii, które są przedmiotem niniejszej oceny. Jak wyjaśniono w niniejszej sekcji, poza ogólnymi nieuzasadnionymi lub nieprawdziwymi stwierdzeniami nie przedstawili oni żadnych istotnych dowodów dotyczących braku zakłóceń w skali całego państwa lub faktu, że w ich przypadku nie doszło do zakłócenia jednego lub większej liczby określonych czynników produkcji. W związku z tym argument ten został odrzucony.

(107)

Po piąte, ci sami dwaj producenci eksportujący argumentowali, że zgłoszone dotacje, o których mowa w motywie 103 rozporządzenia w sprawie ceł tymczasowych, były nagrodami dla grupy Haomei za wprowadzenie udoskonaleń ekologicznych i technologicznych. Twierdzili ponadto, że ich kwoty były nieistotne w porównaniu z przychodami przedsiębiorstw, tj. kwotą około 1 mln EUR wkładu w stosunku do około 330 mln EUR przychodów. Grupa Haomei ponownie stwierdziła, że przyznane jej nagrody należy oceniać nie tylko biorąc pod uwagę ich ograniczoną kwotę, ale przede wszystkim w odniesieniu do podobnych zachęt przyznanych sektorom przemysłu europejskiego, w ramach analizy porównawczej mającej zbadać, czy należy je uznać za znaczące zakłócenie, czy też nie. Ponadto przywołane w motywie 103 rozporządzenia w sprawie ceł tymczasowych stwierdzenie, które znalazło się w prospekcie pierwszej oferty publicznej („IPO”), że brak dotacji będzie miał wpływ na przepływy środków pieniężnych i wyniki operacyjne przedsiębiorstwa, stanowi standardową klauzulę, którą zgodnie z chińskimi przepisami ustawowymi i wykonawczymi chińskie przedsiębiorstwa dokonujące IPO muszą umieścić w dokumentach skierowanych do potencjalnych subskrybentów.

(108)

Komisja przypomniała, że – jak już wyjaśniono w motywie 102 – art. 2 ust. 6a ma zastosowanie w przypadku, gdy Komisja ustali istnienie i wpływ zakłóceń w kraju wywozu na poziomie całego państwa. Argument ten można zatem odrzucić już na tej podstawie. Komisja zauważa jednak, że z dodatkowych elementów opisanych szczegółowo w motywach 103 i 104 niniejszego rozporządzenia wynika, że przedsiębiorstwo to korzysta z preferencyjnej polityki i dostępu do finansowania, a zatem twierdzenie to również nie odzwierciedla prawdy. Jeśli chodzi o wielkość korzyści, nie ma wymogu, aby Komisja badała skalę korzyści finansowych wymienionych przez producentów eksportujących. W każdym razie, jak opisano szczegółowo w motywie 103 rozporządzenia w sprawie ceł tymczasowych, te przekazane kwoty stanowią znaczny odsetek zysku przedsiębiorstwa i, jak przyznaje samo przedsiębiorstwo, brak dotacji rządowych w przyszłości mógłby wpłynąć na przepływy środków pieniężnych oraz na wyniki operacyjne przedsiębiorstwa. W związku z tym twierdzenie to jest bezpodstawne również dlatego, że nie odpowiada rzeczywistości. Ponadto, jak wyjaśniono również w motywie 99 niniejszego rozporządzenia, porównanie z sytuacją przedsiębiorstw europejskich nie ma zupełnie znaczenia z prawnego punktu widzenia w świetle art. 2 ust. 6a rozporządzenia podstawowego, a ponadto ma charakter ogólny i nie jest poparte żadnymi dowodami.

(109)

Rząd ChRL przedstawił szereg uwag do rozporządzenia w sprawie ceł tymczasowych. Po pierwsze, w odniesieniu do dokumentu roboczego służb Komisji w sprawie znaczących zakłóceń w gospodarce Chińskiej Republiki Ludowej na potrzeby dochodzeń w sprawie ochrony handlu (23) (zwanego dalej „sprawozdaniem”) rząd ChRL stwierdził, że dokument roboczy służb Komisji nie jest odpowiedni, aby udowodnić zakłócenia. Wynika to z faktu, że zgodnie z przepisami art. 2 ust. 6a rozporządzenia podstawowego Komisja jest zobowiązana do przygotowania sprawozdania dotyczącego istnienia znaczących zakłóceń w określonym państwie lub w określonym sektorze w tym państwie. Według rządu ChRL dokument roboczy służb Komisji nie spełniał jednak tego wymogu, ponieważ nie było żadnych dowodów wskazujących, że Komisja zatwierdziła lub poparła ten dokument w momencie publikacji lub po niej. W związku z tym rząd ChRL stwierdził, że istnieją poważne wątpliwości, czy dokument taki można uznać za przedstawiający oficjalne stanowisko Komisji i czy jego status prawny spełnia wymóg z art. 2 ust. 6a rozporządzenia podstawowego dotyczący sporządzania, publikacji i aktualizacji sprawozdań przez Komisję. Rząd ChRL przypomniał ponadto, że w odpowiedzi Komisji na podobne pytanie w postępowaniu antydumpingowym w sprawie walcowanych na gorąco arkuszy ze stali nierdzewnej nie określono, czy taki dokument roboczy może stanowić oficjalne stanowisko UE, ani nie wyjaśniono jego charakteru prawnego.

(110)

Komisja zauważyła, że w art. 2 ust. 6a lit. c) rozporządzenia podstawowego nie określono szczególnego formatu sprawozdań dotyczących znaczących zakłóceń ani nie zdefiniowano kanału publikacji. Komisja przypomniała, że sprawozdanie jest dokumentem technicznym opartym na faktach, stosowanym wyłącznie w kontekście dochodzeń w sprawie ochrony handlu. Sprawozdanie jest zatem odpowiednio wydawane jako dokument roboczy służb Komisji, ponieważ ma charakter czysto opisowy i nie wyraża żadnych poglądów politycznych, preferencji ani osądów. Nie ma to wpływu na jego treść, a mianowicie na obiektywne źródła informacji dotyczących istnienia znaczących zakłóceń w chińskiej gospodarce, istotnych dla celów stosowania art. 2 ust. 6a lit. c) rozporządzenia podstawowego.

(111)

Komisja zauważyła ponadto, że obiektywne źródła informacji zawarte w sprawozdaniu można wykorzystać jako istotne dowody w ustaleniach Komisji w dochodzeniach antydumpingowych w kontekście stosowania art. 2 ust. 6a rozporządzenia podstawowego, wraz z wszelkimi innymi istotnymi elementami i dowodami niezawartymi w sprawozdaniu. Istnienie sprawozdania dotyczącego danego państwa lub sektora nie jest wymogiem prawnym zastosowania art. 2 ust. 6a rozporządzenia podstawowego. W tym względzie liczy się istnienie wiarygodnych dowodów, czy to zawartych w sprawozdaniu krajowym lub sektorowym, czy też w innym dokumencie, o ile są one istotne dla ustaleń dotyczących występowania znaczących zakłóceń. W związku z tym również z tego punktu widzenia charakter i forma sprawozdania nie mają znaczenia dla faktycznych ustaleń dotyczących znaczących zakłóceń na podstawie art. 2 ust. 6a rozporządzenia podstawowego.

(112)

W niniejszym dochodzeniu sprawozdanie, wraz z zawartymi w nim dowodami, stanowi część dowodów zawartych w aktach, uzasadniających zastosowanie art. 2 ust. 6a. Komisja wykorzystała istotne dodatkowe dowody odnoszące się konkretnie do dochodzenia oraz twierdzenia stron, których nie uwzględniono w sprawozdaniu. Co ważniejsze, rząd ChRL nie przedstawił żadnych dowodów na to, że informacje zawarte w sprawozdaniu nie są ważne lub nie mają zastosowania w niniejszym dochodzeniu. W każdym razie Komisja przypomina, że istnienie sprawozdania krajowego nie jest warunkiem koniecznym do zastosowania art. 2 ust. 6a. Dla zastosowania metodyki określonej w art. 2 ust. 6a rozporządzenia podstawowego znaczenie mają ustalenia, że w omawianym przypadku występują znaczące zakłócenia, tak jak ma to miejsce w niniejszym dochodzeniu. W związku z tym argument ten został odrzucony.

(113)

Po drugie, rząd ChRL stwierdził, że treść sprawozdania Chin i sposoby jego wykorzystania mają poważne błędy faktyczne i prawne. Według rządu ChRL treść wprowadzała w błąd, była jednostronna i odbiegała od stanu faktycznego. W dokumencie roboczym uzasadnioną przewagę konkurencyjną chińskich przedsiębiorstw oraz normalne różnice instytucjonalne między Chinami a Europą uznano za podstawę do stwierdzenia znaczących zakłóceń na rynku. Ponadto rząd ChRL stwierdził, że przyjmując wniosek o wszczęcie dochodzenia złożony przez krajowe gałęzie przemysłu na podstawie sprawozdania krajowego, Komisja zapewniła przemysłowi unijnemu nieuczciwą przewagę, co jest równoznaczne z wyciągnięciem wniosków przed przeprowadzeniem postępowania. Oprócz tego rząd ChRL stwierdził, że zastąpienie dochodzeń sprawozdaniami nie jest zgodne z podstawowym duchem prawnym, w którym leżą uczciwość i sprawiedliwość.

(114)

W odpowiedzi na twierdzenie dotyczące błędów merytorycznych w sprawozdaniu krajowym Komisja zauważyła, że sprawozdanie krajowe jest kompleksowym dokumentem opartym na obszernych obiektywnych dowodach, w tym przepisach ustawowych i wykonawczych oraz innych oficjalnych dokumentach programowych opublikowanych przez rząd ChRL, sprawozdaniach osób trzecich sporządzonych przez organizacje międzynarodowe, badaniach akademickich i artykułach naukowców oraz innych wiarygodnych niezależnych źródłach. Sprawozdanie było dostępne publicznie od grudnia 2017 r., tak aby każda zainteresowana strona miała wystarczającą możliwość obalenia, uzupełnienia lub przedstawienia uwag do niego i dowodów, na których je oparto. Rząd ChRL powstrzymał się od przedstawiania jakichkolwiek tego rodzaju odpierających argumentów lub uwag w odniesieniu do treści i dowodów zawartych w sprawozdaniu od czasu jego opublikowania w grudniu 2017 r.

(115)

W odniesieniu do argumentu rządu ChRL sugerującego, że wydanie sprawozdania krajowego zastąpiło faktyczne dochodzenie, Komisja przypomniała, że zgodnie z art. 2 ust. 6a lit. e), jeśli Komisja uzna dowód przekazany przez skarżącego dotyczący znaczących zakłóceń za wystarczający, może wszcząć dochodzenie na tej podstawie. Stwierdzenie rzeczywistego istnienia i wpływu znaczących zakłóceń oraz związane z tym zastosowanie metody opisanej w art. 2 ust. 6a lit. a) następuje jednak dopiero w chwili tymczasowego lub ostatecznego ujawnienia informacji w wyniku dochodzenia. Istnienia i wpływu znaczących zakłóceń nie potwierdza się na etapie wszczęcia postępowania, jak twierdzi rząd ChRL, ale dopiero po przeprowadzeniu szczegółowego dochodzenia, w związku z czym argument ten zostaje odrzucony.

(116)

Po trzecie, rząd ChRL zauważył, że Komisja wydała dokumenty robocze służb Komisji jedynie w odniesieniu do kilku wybranych państw, co wystarczyło, aby wzbudzić obawy dotyczące zasady największego uprzywilejowania i traktowania narodowego. Jeśli chodzi o zasadę największego uprzywilejowania, niezależnie od tego, czy służby Komisji rozważały sporządzenie podobnych dokumentów dla innych państw, dotychczas sporządzały jedynie dokumenty dotyczące rynku chińskiego i rosyjskiego. Ponadto rząd ChRL twierdził, że Komisja nigdy nie opublikowała jasnych i przewidywalnych norm dotyczących wyboru państw lub sektorów, które mają publikować sprawozdania.

(117)

Komisja przypomniała, że zgodnie z art. 2 ust. 6a lit. c) rozporządzenia podstawowego sprawozdanie krajowe jest sporządzane dla dowolnego kraju jedynie w przypadku, gdy Komisja ma uzasadnione przesłanki świadczące o możliwości istnienia znaczących zakłóceń w jakimś kraju lub w sektorze w tym kraju. Po zatwierdzeniu nowych przepisów art. 2 ust. 6a rozporządzenia podstawowego w grudniu 2017 r. Komisja dysponowała takimi przesłankami znaczących zakłóceń w przypadku Chin. Komisja opublikowała również sprawozdanie w sprawie zakłóceń w Rosji i nie wyklucza, że pojawią się kolejne sprawozdania. Ponieważ większość przypadków dochodzeń w sprawie ochrony handlu dotyczyła Chin i istniały poważne przesłanki wskazujące na zakłócenia w tym państwie, Chiny były pierwszym państwem, dla którego Komisja sporządziła sprawozdanie. Rosja jest państwem, w którym odnotowuje się drugą co do wielkości liczbę przypadków dochodzeń w sprawie ochrony handlu, dlatego też istniały obiektywne powody, aby Komisja przygotowała sprawozdania dotyczące tych dwóch państw w tej kolejności.

(118)

Ponadto, jak stwierdzono powyżej, sprawozdania nie są obowiązkowe w celu zastosowania art. 2 ust. 6a. W art. 2 ust. 6a lit. c) opisano warunki wydawania przez Komisję sprawozdań krajowych, jednak zgodnie z art. 2 ust. 6a lit. d) skarżący nie są zobowiązani do korzystania ze sprawozdania, a zgodnie z art. 2 ust. 6a lit. e) istnienie sprawozdania krajowego nie jest warunkiem wszczęcia dochodzenia na podstawie art. 2 ust. 6a. W rzeczywistości, zgodnie z art. 2 ust. 6a lit. e), dochodzenie można wszcząć na podstawie wystarczających dowodów świadczących o znaczących zakłóceniach w jakimś kraju, przedstawionych przez skarżących spełniających kryteria określone w art. 2 ust. 6a lit. b). W związku z tym zasady dotyczące znaczących zakłóceń charakterystycznych dla danego państwa mają zastosowanie do wszystkich państw bez rozróżnienia, niezależnie od istnienia sprawozdania krajowego. Dlatego też z definicji zasady dotyczące zakłóceń występujących w danym państwie nie naruszają zasady największego uprzywilejowania. W związku z tym Komisja odrzuciła powyższe argumenty.

(119)

Rząd ChRL dodał, że jeśli chodzi o traktowanie narodowe, w prawodawstwie UE dotyczącym rynku wewnętrznego lub konkurencji, z wyjątkiem rozporządzenia podstawowego, nie ma pojęcia zakłóceń na rynku lub odpowiadających mu norm. W związku z tym rząd ChRL twierdził, że Komisja nie ma uprawnień na gruncie prawa międzynarodowego ani żadnych przepisów i praktyk wchodzących w zakres jej wyłącznych kompetencji w przedmiocie przepisów dotyczących rynku wewnętrznego lub konkurencji, aby badać zakłócenia w Chinach.

(120)

Komisja oparła swoją metodykę w tym dochodzeniu na przepisie art. 2 ust. 6a podstawowego rozporządzenia antydumpingowego. Jak każde rozporządzenie, po formalnym zatwierdzeniu przez Parlament Europejski i Radę, jest ono prawnie wiążące, a Komisja jest zobowiązana do stosowania go w całości, ponieważ stanowi ono część dorobku prawnego. Z prawnego punktu widzenia nie ma znaczenia, że w innych przepisach europejskich nie stosuje się pojęcia znaczących zakłóceń, ponieważ jest ono specyficzne dla obszaru antydumpingu. W związku z tym argument ten został odrzucony.

(121)

Ponadto rząd ChRL stwierdził, że Komisja stosuje dyskryminujące zasady i normy wobec chińskich przedsiębiorstw, gdy znajdują się one w podobnej sytuacji co przedsiębiorstwa unijne, w tym m.in. niesprawiedliwe standardy dowodowe i ciężar dowodu. Jednocześnie Komisja nie oceniła, czy w UE lub państwach członkowskich wystąpiły zakłócenia na rynku. Ten zbiór praktyk miał znaczny wpływ na wiarygodność i prawidłowość analizy i wniosków Komisji w zakresie podstawowych kwestii w dochodzeniach antydumpingowych związanych z obliczaniem dumpingu i szkody. Wystarczy zatem, aby wyrazić obawy dotyczące potencjalnego naruszenia zobowiązań w zakresie traktowania narodowego na podstawie zasad WTO.

(122)

Rząd ChRL nie przedstawił żadnych dowodów wskazujących na to, że przedsiębiorstwa unijne podlegałyby zakłóceniom porównywalnym do zakłóceń występujących u ich chińskich konkurentów, a zatem znajdowałyby się w podobnej sytuacji. W każdym razie pojęcie znaczących zakłóceń jest istotne w kontekście określania wartości normalnej do celów stwierdzenia istnienia dumpingu, natomiast w szczególnym kontekście dochodzeń antydumpingowych pojęcie to nie ma znaczenia prawnego dla przemysłu Unii. W związku z tym argument ten został uznany za bezpodstawny i nie mający znaczenia prawnego.

(123)

Po szóste, rząd ChRL stwierdził, że przepisy art. 2 ust. 6a rozporządzenia podstawowego są niezgodne z art. 2.2 porozumienia antydumpingowego, który zawiera wyczerpujący wykaz sytuacji, w których wartość normalna może zostać skonstruowana, a wśród nich nie ma znaczących zakłóceń. Rząd ChRL stwierdził ponadto, że wykorzystanie danych z odpowiedniego reprezentatywnego kraju lub cen międzynarodowych w celu skonstruowania wartości normalnej zgodnie z art. 2 ust. 6a jest również niezgodne z art. 6.1 lit. b) GATT i art. 2.2 porozumienia antydumpingowego, w szczególności z art. 2.2.1.1. Rząd ChRL stwierdził również, że zgodnie z zasadami WTO przy konstruowaniu wartości normalnej należy wykorzystać koszty produkcji w kraju pochodzenia powiększone o odpowiednią kwotę kosztów administracyjnych, kosztów sprzedaży i kosztów ogólnych oraz zysków. W art. 2 ust. 6a rozporządzenia podstawowego poszerzono jednak zakres źródeł danych, aby uwzględnić koszty produkcji i sprzedaży w odpowiednim reprezentatywnym kraju lub międzynarodowe ceny, koszty lub wartości odniesienia. Według rządu ChRL wykraczało to poza zakres zasad WTO. W związku z tym, bez względu na to, czy art. 2 ust. 5 rozporządzenia podstawowego UE jest zgodny z zasadami WTO, czy też nie, Komisja nie powinna konstruować wartości normalnej w przypadku wystąpienia tzw. „zakłócenia na rynku” na podstawie upoważnienia wynikającego z art. 2 ust. 6a rozporządzenia podstawowego.

(124)

Komisja uważa, że przepis art. 2 ust. 6a jest zgodny z zobowiązaniami Unii Europejskiej w ramach WTO. Komisja jest zdania, że jak wyjaśniono w sprawie DS473 UE–Biodiesel (Argentyna), przepisy rozporządzenia podstawowego mające zastosowanie ogólnie do wszystkich członków WTO, w szczególności art. 2 ust. 5 akapit drugi, zezwalają na wykorzystanie danych z państwa trzeciego, odpowiednio dostosowanych w przypadku, gdy takie dostosowanie jest konieczne i uzasadnione. W związku z tym Komisja odrzuciła ten argument.

(125)

Rząd ChRL stwierdził, że w tym przypadku Komisja bezpośrednio pominęła dokumentację chińskich eksporterów, co było niezgodne z art. 2.2.1.1 porozumienia antydumpingowego. Rząd ChRL argumentował, że Organ Apelacyjny w sprawie UE-Biodiesel (Argentyna) (DS473) oraz zespół orzekający w sprawie UE–Metody dostosowywania kosztów II (Rosja) (DS494) stwierdziły, że zgodnie z art. 2.2.1.1 porozumienia antydumpingowego, o ile dokumentacja prowadzona przez eksportera lub producenta objętego dochodzeniem odpowiada – w dopuszczalnych granicach – w dokładny i wiarygodny sposób wszystkim rzeczywistym kosztom poniesionym przez danego producenta lub eksportera w odniesieniu do produktu objętego dochodzeniem, organ prowadzący dochodzenie powinien wykorzystać tę dokumentację do określenia kosztów produkcji producentów objętych dochodzeniem.

(126)

Komisja przypomniała, że spory DS473 i DS494 nie dotyczyły stosowania art. 2 ust. 6a rozporządzenia podstawowego, który stanowi właściwą podstawę prawną w odniesieniu do określania wartości normalnej w przedmiotowym dochodzeniu. Spory te odnosiły się również do innych sytuacji faktycznych niż sytuacja faktyczna dotycząca występowania znaczących zakłóceń. W związku z tym argument ten został odrzucony.

(127)

Po ósme, rząd ChRL stwierdził, że w dochodzeniu przeprowadzonym w tej sprawie przez Komisję na podstawie art. 2 ust. 6a rozporządzenia podstawowego zastosowano podwójne standardy. Według rządu ChRL Komisja odmówiła przyjęcia danych chińskich eksporterów dotyczących kosztów ze względu na istnienie znaczących zakłóceń na rynku chińskim, ale przyjęła dane reprezentatywnego kraju i wykorzystała je w celu zastąpienia danych chińskich producentów, nie dokonując żadnej oceny tego, czy zakłócenia na rynku mogą mieć wpływ na te zastępcze dane. Według rządu ChRL jest to dowód na istnienie „podwójnych standardów”. Rząd ChRL stwierdził, że podejście to nie gwarantowało wiarygodności odpowiednich kosztów w wybranym reprezentatywnym kraju. Ponadto niemożliwe było rzeczywiste odzwierciedlenie kosztów ponoszonych przez producentów w kraju pochodzenia.

(128)

Komisja przypomniała, że podczas dochodzenia Komisja rozważa, czy w aktach znajdują się elementy wskazujące na istnienie jakichkolwiek zakłóceń w reprezentatywnych krajach, również w odniesieniu do głównych surowców wykorzystywanych do produkcji produktu objętego postępowaniem, na przykład czy podlegają one ograniczeniom wywozowym. Ponadto w trakcie dochodzenia wszystkie strony mają wiele możliwości przedstawienia argumentów na temat stosowności potencjalnych reprezentatywnych krajów, które są brane pod uwagę przez Komisję. W szczególności Komisja publikuje dwie noty do akt dotyczące stosowności potencjalnych reprezentatywnych krajów oraz wstępnego wyboru odpowiedniego kraju na potrzeby dochodzenia. Noty te udostępnia się wszystkim stronom w celu uzyskania ich uwag. Również w tym przypadku rząd ChRL i wszystkie pozostałe strony miały możliwość wykazania, że w potencjalnych reprezentatywnych krajach występowały znaczące zakłócenia, a zatem nie były one odpowiednie do celów dochodzenia. W związku z powyższym argument ten był nieuzasadniony i został odrzucony.

(129)

W odpowiedzi na oświadczenie wystosowane przez rząd ChRL przedsiębiorstwo Airoldi przedstawiło następnie uwagi dotyczące oświadczenia rządu ChRL. Przedsiębiorstwo Airoldi podkreśliło swoje poparcie dla argumentów Chin dotyczących ważności dokumentu roboczego służb Komisji. Po pierwsze, przedsiębiorstwo Airoldi stwierdziło, że w art. 2 ust. 6a lit. c) rozporządzenia podstawowego ustanowiono wymóg, zgodnie z którym przedmiotowy dokument musi być sprawozdaniem i musi zostać formalnie przyjęty przez Komisję Europejską. Twierdziło ponadto, że sprawozdanie należy upublicznić i aktualizować. W związku z tym według Airoldi dokument, na który powołano się w niniejszym dochodzeniu i który opublikowano na stronie internetowej DG TRADE, nie był aktualizowany i stanowił zwykły dokument roboczy służb Komisji, nie posiadał cech formalnych i merytorycznych, które pozwalałyby na uznanie go za formalne sprawozdanie Komisji Europejskiej. Ponadto zgodnie z prawem instytucjonalnym UE sprawozdanie takie należało opublikować we wszystkich językach urzędowych Unii Europejskiej w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej. Ponadto przedsiębiorstwo Airoldi zwróciło się do DG TRADE o udostępnienie mu wersji tego dokumentu w języku włoskim oraz wydania Dziennika Urzędowego Unii Europejskiej, w którym go opublikowano. Jednocześnie przedsiębiorstwo Airoldi zauważyło, że sprawozdanie dotyczące Chin opublikowano na stronie internetowej DG TRADE wyłącznie w języku angielskim. W związku z tym sprawozdanie dotyczące Chin należy pominąć, a rozporządzenie tymczasowe oparte na tym sprawozdaniu – uchylić. Ponadto przedsiębiorstwo Airoldi wystąpiło ze szczególnym wnioskiem o ujawnienie w ramach przedmiotowego postępowania antydumpingowego wszystkich dokumentów przygotowawczych w jakikolwiek sposób związanych z wewnętrzną procedurą zastosowaną przez Komisję Europejską w celu przyjęcia sprawozdania dotyczącego Chin.

(130)

Jak już wyjaśniono w szczególności w motywach 110–112 dotyczących wartości sprawozdania dotyczącego Chin, w przepisach art. 2 ust. 6a lit. c) nie określono konkretnego formatu, w jakim należy publikować sprawozdanie krajowe, ani kanału jego publikacji. W związku z tym publikacja sprawozdania dotyczącego Chin jako dokumentu roboczego służb Komisji, czyli rodzaju dokumentu, który nie wymaga tłumaczenia na wszystkie języki europejskie ani formalnej publikacji w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej, jest zgodna z odpowiednimi przepisami. W odpowiedzi na te argumenty Komisja zauważa, że sprawozdanie było dostępne publicznie od grudnia 2017 r., tak aby każda zainteresowana strona miała wystarczającą możliwość podważenia, uzupełnienia lub wprowadzenia uwag do niego i dowodów, na których je oparto. Ani Airoldi, ani żadna inna zainteresowana strona nie dostarczyły dowodów, z których wynikałoby, że sprawozdanie jest nieaktualne. Argument ten zostaje zatem odrzucony. W odniesieniu do wniosku o ujawnienie dokumentów przygotowawczych Komisja odsyła do motywu 50 powyżej.

(131)

Po drugie, przedsiębiorstwo Airoldi stwierdziło, że w związku z powyższymi argumentami (faktem, że sprawozdanie dotyczące Chin jest dokumentem roboczym służb Komisji opublikowanym na stronie internetowej DG TRADE wyłącznie w języku angielskim) sprawozdanie dotyczące Chin jest dokumentem niezgodnym z prawem. W związku z tym przedsiębiorstwo Airoldi argumentowało, że należy pominąć te dowody, a skargę uznać za bezpodstawną. Ponadto należy bezzwłocznie uchylić rozporządzenie w sprawie ceł tymczasowych, które opierało się na sprawozdaniu dotyczącym Chin.

(132)

Argument ten stanowi powtórzenie uwag rządu ChRL przedstawionych w motywie 109. Komisja udzieliła już odpowiedzi na tę uwagę w motywach 110–112.

(133)

Po ujawnieniu ostatecznych ustaleń grupa Haomei przedstawiła szereg uwag dotyczących istnienia znaczących zakłóceń, powtarzając głównie argumenty przedstawione wcześniej w trakcie dochodzenia. Po pierwsze, grupa Haomei powtórzyła, że nie zgadza się, iż sprawozdanie krajowe jest wystarczająco kompleksowe i stanowi wystarczający dowód istnienia zakłóceń. Ponadto grupa Haomei powtórzyła, że nie była objęta żadną interwencją rządową, otrzymała pożyczki o niezniekształconej stopie procentowej i że otrzymane subsydium miało niewielką wartość. Co więcej, grupa Haomei twierdziła, że korzystne warunki udzielenia pożyczki i inne zachęty finansowe zapewniane przez rząd nie miały na nią wpływu, i dodała, że ustalenia Komisji dotyczące kredytów były ogólne i nie miały zastosowania do grupy Haomei.

(134)

W odniesieniu do obiektywności sprawozdania i jego przydatności jako dowodu Komisja zauważa, jak już wyjaśniono w motywie 114, że sprawozdanie krajowe jest kompleksowym dokumentem opartym na obszernych obiektywnych dowodach, w tym przepisach ustawowych i wykonawczych oraz innych oficjalnych dokumentach programowych opublikowanych przez rząd ChRL, sprawozdaniach osób trzecich sporządzonych przez organizacje międzynarodowe, badaniach akademickich i artykułach naukowców oraz innych wiarygodnych niezależnych źródłach.

(135)

W odniesieniu do korzyści, takich jak tańsze pożyczki i subsydia, Komisja powtarza, jak już wspomniano w motywach 97, 99 i 102 niniejszego rozporządzenia oraz w motywach 77, 79 i nast. rozporządzenia w sprawie ceł tymczasowych, że zgodnie z art. 2 ust. 6a lit. b) przy ocenie istnienia znaczących zakłóceń uwzględnia się m.in. potencjalny wpływ co najmniej jednego z elementów wymienionych w tym przepisie. W związku z tym kluczowe znaczenie ma ocena, czy producenci elementów wyciskanych z aluminium mają – przynajmniej potencjalnie – dostęp do tańszego finansowania i korzystniejszych warunków niż podobne przedsiębiorstwa w innych państwach. Ponieważ przemysł aluminiowy podlega licznym planom i instrukcjom rządu, Komisja stwierdziła w motywach 77, 79 i nast. rozporządzenia w sprawie ceł tymczasowych, że producenci elementów wyciskanych z aluminium, w tym grupa Haomei, przynajmniej potencjalnie doświadczają zakłóceń w sektorze elementów wyciskanych z aluminium w Chinach.

(136)

Po drugie, grupa Haomei twierdziła, że działania na rzecz budowania partii, które Komisja wspomina w motywie 100 niniejszego rozporządzenia, są faktami kulturowymi, ale nie stanowią dowodu zakłóceń politycznych.

(137)

W odpowiedzi na uwagi grupy Haomei przedstawione w motywie 98, w których twierdziła ona, że jest wolna od ingerencji partii czy rządu, Komisja przytoczyła kilka przykładów działań tej grupy na rzecz budowania partii. Jak przytoczono w motywie 100 niniejszego rozporządzenia, grupa Haomei jasno stwierdza, że kieruje się „budowaniem partii”, jak również „przemyśleniami Xi Jinpinga na temat socjalizmu o chińskiej specyfice w nowej erze, […] [który] prowadzi aktywne działania przekuwające ducha 19. Krajowego kongresu Komunistycznej Partii Chin w praktykę”. Nawet jeśli, jak twierdzi grupa Haomei, w zarządzie tych dwóch należących do niej przedsiębiorstw nie ma członków KPCh, grupa ta znajduje się pod wpływem rządu i jak stwierdzono powyżej, aktywnie prezentuje się jako podmiot realizujący politykę rządu i postępujące zgodnie z jego oficjalnym programem. Nie przedstawiono żadnych dowodów przeciwnych.

(138)

Grupa Haomei stwierdziła, że jej ceny nie były zniekształcone, czego dowodem jest fakt, że były one dostosowane do cen europejskich.

(139)

Komisja przypomina, że zgodnie z art. 2 ust. 6a lit. a) rozporządzenia podstawowego jeżeli ze względu na istnienie w kraju wywozu znaczących zakłóceń nie jest właściwe stosowanie cen i kosztów krajowych w tym kraju, wartość normalną konstruuje się wyłącznie na podstawie kosztów produkcji i sprzedaży odzwierciedlających niezniekształcone ceny lub wartości odniesienia. W przedmiotowej sprawie Komisja stwierdziła istnienie znaczących zakłóceń w sektorze elementów wyciskanych z aluminium w Chinach, jak wyjaśniono w sekcji 3.2.1 rozporządzenia w sprawie ceł tymczasowych. W związku z tym poziom cen chińskich producentów eksportujących nie ma w tym przypadku znaczenia.

(140)

Po ujawnieniu ostatecznych ustaleń grupa Haomei stwierdziła, że została uznana za odpowiedzialną nie za własne zachowanie, lecz za cechy gospodarki chińskiej ocenione w sposób ogólny.

(141)

Konkretne ustalenia dotyczące dumpingu i stawek przedsiębiorstw odzwierciedlają dane przedłożone przez same przedsiębiorstwa, obliczone zgodnie z przepisami rozporządzenia podstawowego, w szczególności art. 2 ust. 6a. Jak wyjaśniono w motywie 106, znaczące zakłócenia istnieją w całym kraju, a po wykazaniu zakłóceń metodyka ta ma zastosowanie zasadniczo do wszystkich przedsiębiorstw. Żadne z przedsiębiorstw nie wykazało, że zakłócenia stwierdzone przez Komisję nie mają wpływu na ich koszty. W związku z tym ostateczne marginesy dumpingu odzwierciedlają zachowanie przedsiębiorstw, biorąc pod uwagę istnienie znaczących zakłóceń w Chinach, w którym to państwie przedsiębiorstwa te prowadzą działalność.

(142)

W rozporządzeniu w sprawie ceł tymczasowych Komisja wybrała Turcję jako reprezentatywny kraj zgodnie z art. 2 ust. 6a rozporządzenia podstawowego.

(143)

Rząd ChRL twierdził, że Komisja nieprawidłowo zastąpiła dane producentów, nie przeprowadzając żadnej oceny tego, czy zakłócenia na rynku mogą mieć wpływ na te zastąpione dane.

(144)

Komisja zwróciła się do zainteresowanych stron o przedstawienie uwag na temat wyboru Turcji jako reprezentatywnego kraju w przejrzystym procesie, w którym uwzględniono dwie noty dotyczące źródeł wykorzystanych do celów określenia wartości normalnej (z dnia 16 marca 2020 r. i z dnia 25 czerwca 2020 r.). Komisja wyeliminowała szereg innych potencjalnych reprezentatywnych krajów. Ponieważ Komisja nie znalazła w Turcji zakłóceń na rynku, w związku z którymi kraj ten nie byłby odpowiednim reprezentatywnym krajem, stwierdziła, że Turcja jest najbardziej odpowiednim reprezentatywnym krajem.

(145)

Przedsiębiorstwo Airoldi powtórzyło swoją uwagę dotyczącą wyboru Turcji jako reprezentatywnego kraju w odniesieniu do rozróżnienia między stopami twardymi i miękkimi. Jak wyjaśniono w motywie 164 rozporządzenia w sprawie ceł tymczasowych, rodzaje produktów nie są czynnikiem decydującym o wyborze odpowiedniego reprezentatywnego kraju. Komisja podtrzymała zatem swoje twierdzenie, że w tym przypadku najbardziej odpowiednim reprezentatywnym krajem jest Turcja.

(146)

Po ujawnieniu ostatecznych ustaleń przedsiębiorstwo Airoldi powtórzyło swoją uwagę dotyczącą wyboru Turcji jako reprezentatywnego kraju. Przedsiębiorstwo Airoldi dodało w swoich uwagach przeciwko wyborowi Turcji nowe elementy, które dotyczyły dwóch głównych argumentów: unii celnej Turcji z Unią oraz tego, że Turcja nie spełnia norm społecznych i norm ochrony środowiska.

(147)

Przedsiębiorstwo Airoldi nie wyjaśniło, dlaczego unia celna miałaby sprawiać, że Turcja jest nieodpowiednim reprezentatywnym krajem. Jak wyjaśniono w rozporządzeniu, Komisja wzięła pod uwagę opłaty celne, aby ustalić wartość każdego z czynników produkcji. Ma to na celu ustalenie ceny danego czynnika produkcji w reprezentatywnym kraju. Fakt istnienia unii celnej nie ma znaczenia dla ustalenia tej ceny. Nawet gdyby argument przedsiębiorstwa Airoldi był słuszny, quod non, wartość normalna byłaby niedoszacowana, a w rezultacie margines dumpingu byłby niższy, co stanowiłoby dla importera korzyść, a nie szkodę. Jeżeli chodzi o normy społeczne i normy ochrony środowiska, jak wyjaśniono w drugiej nocie dotyczącej źródeł wykorzystanych do celów określenia wartości normalnej z dnia 25 czerwca 2020 r., w tym przypadku Turcję uznano za najbardziej odpowiedni reprezentatywny kraj na podstawie dostępności i jakości danych. Wobec braku jakiegokolwiek twierdzenia obalającego to ustalenie analiza tych norm nie była uzasadniona.

(148)

Po ujawnieniu ostatecznych ustaleń grupa Haomei zakwestionowała wartość normalną „rozumianą zgodnie z parametrami tureckimi, zwłaszcza w świetle wartości wziętych pod uwagę jako wartości odniesienia, które nie są ani aktualne (pochodzą z 2016 r.), ani dokładne […]”.

(149)

Jedynym czynnikiem produkcji opartym na danych z 2016 r., który wykorzystano w obliczeniach, były koszty pracy. Jasno wyjaśniono to w nocie z dnia 16 marca 2020 r. Wartość z 2016 r. „skorygowano o inflację przy użyciu krajowego wskaźnika cen producenta (24) publikowanego przez turecki urząd statystyczny”. Zatem nie tylko wszystkie pozostałe czynniki były oparte na najnowszych dostępnych danych, lecz także jedyny czynnik, do którego grupa Haomei wydaje się odnosić w uwagach, został faktycznie skorygowany. W związku z tym uwagę grupy Haomei odrzucono jako niezgodną ze stanem faktycznym.

(150)

Grupa Haomei stwierdziła również, że Turcja nie jest odpowiednim reprezentatywnym krajem ze względu na różnicę w liczbie ludności tego państwa w porównaniu z Chinami.

(151)

W tym względzie Komisja zauważa, że przy wyborze reprezentatywnego kraju zasadnicze znaczenie ma poziom rozwoju, a nie liczba ludności. Turcja ma taki sam poziom rozwoju jak Chiny według klasyfikacji Banku Światowego (wyższy średni dochód), a zatem jest odpowiednim reprezentatywnym krajem do celów art. 2 ust. 6a rozporządzenia podstawowego. W związku z tym argument grupy Haomei został odrzucony.

(152)

W związku z tym, z powodów wyjaśnionych w rozporządzeniu w sprawie ceł tymczasowych, Komisja potwierdza swój wybór Turcji jako reprezentatywnego kraju, ponieważ po przyjęciu rozporządzenia w sprawie ceł tymczasowych nie przedstawiono żadnych przekonujących argumentów przeciwko wyborowi Turcji.

(153)

Jak wyjaśniono w motywach 166–184 rozporządzenia w sprawie ceł tymczasowych, Komisja wskazała następujące źródła w celu ustalenia poziomu niezniekształconych kosztów: baza danych Global Trade Atlas, krajowe dane statystyczne, w tym dane z tureckiego instytutu statystycznego w celu określenia kosztów pracy, energii elektrycznej i gazu, oraz OECD w odniesieniu do cen oleju napędowego. Po ujawnieniu tymczasowych ustaleń Komisja nie otrzymała żadnych uzasadnionych twierdzeń dotyczących zakłóceń na rynku, które miałyby wpływ na wykorzystane dane i źródła.

(154)

Wobec braku dalszych uwag w odniesieniu do źródeł, na podstawie których ustalono poziom niezniekształconych kosztów, Komisja utrzymuje te źródła, które wymieniono w rozporządzeniu w sprawie ceł tymczasowych.

(155)

Łączny poziom kosztów sprzedaży, kosztów ogólnych i administracyjnych oraz zysku zastosowany w rozporządzeniu w sprawie ceł tymczasowych opierał się na danych za 2018 r. Komisja sprawdziła dostępność bardziej aktualnych danych dotyczących kosztów sprzedaży, kosztów ogólnych i administracyjnych oraz zysku w reprezentatywnym kraju za 2019 r. Z danych tych wynika, że łączny poziom kosztów sprzedaży, kosztów ogólnych i administracyjnych oraz zysku wzrósł w 2019 r. zaledwie marginalny. Nie miałoby to zauważalnego wpływu na obliczenia. W świetle powyższego oraz wobec braku jakichkolwiek uwag zainteresowanych stron w odniesieniu do poziomów pośrednich kosztów produkcji, kosztów sprzedaży, kosztów ogólnych i administracyjnych oraz zysku wymienionych w rozporządzeniu w sprawie ceł tymczasowych, Komisja utrzymała te poziomy.

(156)

Po ujawnieniu ostatecznych ustaleń grupa Haomei zakwestionowała, że „cena stosowana” przez przedsiębiorstwa tureckie „może być elementem porównania”. Komisja wyjaśniła szczegółowo sposób obliczenia marginesu dumpingu w ujawnieniu indywidualnym dotyczącym producenta eksportującego, ale także w dwóch notach dotyczących źródeł wykorzystanych do celów określenia wartości normalnej udostępnionych wszystkim stronom w aktach sprawy. W żadnym z tych dokumentów Komisja nie odniosła się do cen stosowanych przez którekolwiek z przedsiębiorstw tureckich, które to ceny miałyby być wykorzystane na którymkolwiek etapie określania wartości normalnej. Przedsiębiorstwa tureckie wykorzystano jedynie jako źródło wartości kosztów sprzedaży, kosztów ogólnych i administracyjnych oraz zysku. Twierdzenie grupy Haomei jest zatem niezgodne ze stanem faktycznym.

(157)

Po ujawnieniu ostatecznych ustaleń skarżący powtórzył twierdzenie, że Komisja powinna wyłączyć z obliczeń średniej marży zysku dwa tureckie przedsiębiorstwa, które odnotowały najniższe zyski, ponieważ wartości te były dalekie od marży zysku wynoszącej 16 %, którą osiągnął jeden producent unijny przy braku przywozu towarów po cenach dumpingowych.

(158)

Jak wyjaśniono w motywie 171 rozporządzenia w sprawie ceł tymczasowych, Komisja wyłączyła przedsiębiorstwa, które nie zgłosiły żadnego zysku. Uwzględniono wszystkie rentowne przedsiębiorstwa, niezależnie od poziomu ich zysku, o ile nie przynosiły strat. Poziom rentowności osiągnięty przez jednego z producentów unijnych nie jest istotny przy określaniu odpowiedniego poziomu zysku w celu skonstruowania wartości normalnej na podstawie niezniekształconych danych w reprezentatywnym kraju. W związku z powyższym Komisja odrzuciła ten argument.

(159)

Komisja otrzymała uwagi od producenta eksportującego, grupy PMI, dotyczące zmian stawek VAT w OD. W następstwie tej uwagi Komisja dostosowała obliczanie wartości normalnej, jak opisano bardziej szczegółowo w motywach 185–187. Wszystkie pozostałe obliczenia dotyczące wartości normalnej w rozporządzeniu w sprawie ceł tymczasowych zostają potwierdzone.

(160)

Po ujawnieniu ostatecznych ustaleń grupa Haomei przedstawiła niejasny argument, który wydaje się kwestionować wysokość stopy procentowej zastosowaną do odliczeń ze względu na sprzedaż eksportową grupy Haomei. Komisja zauważa, że stopy procentowe zastosowane do celów odliczenia były oparte na stopach procentowych podanych przez samą grupę Haomei i zweryfikowanych w ramach zdalnej kontroli krzyżowej.

(161)

Grupa Haomei powtórzyła argument, że metoda obliczania średniej ceny w odniesieniu do europejskich elementów wyciskanych rzekomo była wadliwa, ponieważ umieszczono „w tym samym koszyku produkty niejednorodne pod względem cech i ceny”.

(162)

Po dodatkowym ujawnieniu ostatecznych ustaleń grupa Haomei powtórzyła swoją uwagę, że ze względu na rozróżnienie na podstawie różnych stopów, sposobów wytwarzania i specyfikacji Komisja nie może uznać produktu objętego dochodzeniem za jeden produkt.

(163)

Jak wyjaśniono szczegółowo w motywach 232–234 rozporządzenia w sprawie ceł tymczasowych, wspomnianych porównań cen dokonano z rozróżnieniem na rodzaje produktu w odniesieniu do transakcji, gdzie szczegółowe numery kontrolne produktu zapewniły obiektywne porównanie. Powodem tego działania było właśnie porównanie podobnych wyrobów i w tym celu numer kontrolny produktu zawierał elementy takie jak kształty i forma, serie stopów, długość, maksymalny wymiar przekroju, rodzaj wykończeń, rodzaj wytwarzania i ciągnięcia. Zarzut postawiony przez grupę Haomei był bezpodstawny i dlatego został odrzucony.

(164)

Jak opisano w motywie 196 rozporządzenia w sprawie ceł tymczasowych, Komisja dokonała dostosowania na podstawie art. 2 ust. 9 rozporządzenia podstawowego w odniesieniu do sprzedaży eksportowej za pośrednictwem powiązanych przedsiębiorstw handlowych niezależnym klientom w Unii.

(165)

Grupa PMI stwierdziła, że marża zysku importera zastosowana do skonstruowania ceny eksportowej w odniesieniu do sprzedaży pośredniej za pośrednictwem powiązanych importerów jest zbyt wysoka, i wyraziła wątpliwość co do jej odpowiedniego sprawdzenia. Komisja potwierdziła, że marża zastosowana na etapie tymczasowym jest prawidłowa na podstawie dostępnych wówczas informacji i że pochodzi od importerów objętych próbą. W każdym razie po przeprowadzeniu zdalnej kontroli krzyżowej marżę tę nieznacznie zwiększono, a przedsiębiorstwu objętemu postępowaniem udostępniono szczegółowe informacje dotyczące zmienionych danych. Tę zmienioną marżę wykorzystano również do ponownego obliczenia przedstawionego poniżej podcięcia cenowego oraz poziomu usuwającego szkodę.

(166)

W wyniku powyższej zmiany Komisja dostosowała zatem obliczenie marginesu dumpingu dla jednej z grup producentów eksportujących. Wszystkie pozostałe obliczenia dotyczące ceny eksportowej w rozporządzeniu w sprawie ceł tymczasowych zostają potwierdzone.

(167)

Po ujawnieniu ostatecznych ustaleń grupa Haomei stwierdziła, że Komisja niesłusznie wykorzystała koszt wysyłki, który „obecnie” jest znacznie wyższy. Komisja przypomina, że wszystkie obliczenia są oparte na okresie objętym dochodzeniem. W odniesieniu do dumpingu obliczenia opierają się na rzeczywistych kosztach przedstawionych przez grupę Haomei. Fakt, że według grupy Haomei koszty wysyłki wzrosły o 300 % po okresie objętym dochodzeniem, nie ma znaczenia; podobnie jak w przypadku wszystkich innych kosztów należy wykorzystać koszt wysyłki obowiązujący w okresie objętym dochodzeniem.

(168)

Przed ujawnieniem ostatecznych ustaleń jeden chiński producent eksportujący wyraził zainteresowanie złożeniem dobrowolnego zobowiązania, ale nie uczynił tego na warunkach dopuszczalnych na podstawie art. 8 rozporządzenia podstawowego.

(169)

Po ujawnieniu ostatecznych ustaleń trzech producentów eksportujących przedstawiło w terminie określonym w art. 8 ust. 2 rozporządzenia podstawowego oferty dotyczące zobowiązań cenowych: grupa Haomei, Shandong Nollvetec Lightweight Equipment Co., Ltd. oraz Jilin Qixing Aluminium Industries Co., Ltd.

(170)

Zgodnie z art. 8 podstawowego rozporządzenia antydumpingowego oferty zobowiązań cenowych muszą być wystarczające do wyeliminowania szkodliwego skutku dumpingu, a ich przyjęcie nie może być uznawane za nierealistyczne. Komisja oceniła oferty w świetle tych kryteriów i uznała, że ich przyjęcie byłoby nierealistyczne z następujących powodów.

(171)

Oferta złożona przez grupę Haomei nie wyeliminowałaby szkodliwego skutku dumpingu, gdyby została przyjęta. Ponadto oferta ta nie zawierała zasadniczego elementu zobowiązania: minimalnej ceny importowej, poniżej której zobowiązano się nie sprzedawać. Oferta jest zatem niezgodna z podstawowymi zasadami zobowiązania.

(172)

Grupa Haomei posiada szereg powiązanych przedsiębiorstw bezpośrednio zaangażowanych w produkcję lub sprzedaż produktu objętego dochodzeniem. Grupa Haomei sprzedaje produkt bezpośrednio i pośrednio.

(173)

Taka złożona struktura grupy wiąże się z wysokim ryzykiem wzajemnej kompensacji. Komisja nie byłaby w stanie monitorować zgodności z zobowiązaniem dotyczącym sprzedaży pośredniej dokonywanej za pośrednictwem przedsiębiorstwa powiązanego w Hongkongu i być może za pośrednictwem innych przedsiębiorstw powiązanych ani nie byłaby w stanie zapewnić tej zgodności. Samo to sprawiłoby, że oferta byłaby nierealistyczna.

(174)

Shandong Nollvetec Lightweight Equipment Co., Ltd. i Jilin Qixing Aluminium Industries Co., Ltd. zaoferowały minimalną cenę importową podlegającą indeksacji.

(175)

Oba przedsiębiorstwa produkują i sprzedają różne rodzaje produktów o znacznych różnicach w cenie. Średni ważony margines szkody zastosowany do obliczenia minimalnej ceny importowej byłby niższy od niewyrządzającej szkody ceny w przypadku większości rodzajów produktu wywożonych do Unii przez te przedsiębiorstwa. Dlatego też zaproponowany poziom minimalnej ceny importowej nie był wystarczający do usunięcia szkodliwego skutku dumpingu.

(176)

Ponadto Shandong Nollvetec Lightweight Equipment Co., Ltd. posiada dużą liczbę przedsiębiorstw powiązanych w Chinach, z których wiele jest bezpośrednio zaangażowanych w produkcję i sprzedaż produktu objętego dochodzeniem na rynku krajowym. Ta struktura przedsiębiorstwa zwiększa ryzyko obchodzenia cła.

(177)

Typów i modeli elementów wyciskanych z aluminium nie można łatwo od siebie odróżnić w drodze kontroli fizycznej. W szczególności bardzo trudno byłoby ocenić serię stopów wyłącznie podczas kontroli fizycznej. Bez szczegółowej analizy laboratoryjnej organy celne nie byłyby w stanie ustalić, czy produkt przywożony odpowiada produktowi deklarowanemu.

(178)

Duża liczba rodzajów produktów pociąga za sobą wysokie ryzyko wzajemnej kompensacji między poszczególnymi rodzajami produktów, ponieważ droższe rodzaje produktów mogą być błędnie zgłaszane jako tańsze rodzaje produktów również objęte zobowiązaniem. Sprawia to, że zobowiązanie jest niewykonalne, a tym samym nierealistyczne w rozumieniu art. 8 rozporządzenia podstawowego.

(179)

Komisja wysłała wnioskodawcom pisma, podając powody odrzucenia ofert zobowiązań cenowych.

(180)

Wszyscy trzej wnioskodawcy wymienieni w motywie 169 przedstawili uwagi do tych pism. Uwagi te udostępniono zainteresowanym stronom w aktach sprawy.

(181)

Przedsiębiorstwa Shandong Nollvetec Lightweight Equipment Co., Ltd. i Jilin Qixing Aluminium Industries Co., Ltd. nie zgodziły się z ustaleniem Komisji, że proponowana minimalna cena importowa nie jest wystarczająca do usunięcia szkodliwego skutku dumpingu. Strony zaproponowały również, żeby zastąpić odniesienia cenowe opublikowane przez szanghajską giełdę metali odniesieniami opublikowanymi przez londyńską giełdę metali. Uwagi i proponowane zmiany nie doprowadziły jednak do usunięcia elementów powodujących, że oferta zobowiązań była niewykonalna.

(182)

Grupa Haomei nie zaproponowała usunięcia szkodliwego skutku dumpingu ani nie dodała żadnych istotnych elementów zobowiązania, jak wyjaśniono w motywie (171). Oferta pozostała zatem niezgodna z podstawowymi zasadami zobowiązania.

(183)

Po dodatkowym ujawnieniu ostatecznych ustaleń grupa Haomei ponowiła swój wniosek, w którym zwróciła się do Komisji o rozważenie jej oferty zobowiązania, nie przedstawiając żadnych nowych elementów ani w odniesieniu do wyeliminowania szkodliwego skutku dumpingu, ani brakujących elementów wyjaśnionych w motywie 171. Grupa Haomei była natomiast zdania, że zobowiązania należy przyjąć, ponieważ środki nie sprostałyby wymogom kontroli Trybunału. Komisja przypomina, że Unia jest État de Droit, w którym organy administracji podejmują decyzje zgodnie z przepisami prawa, które nie podlegają barterowi ani negocjacjom.

(184)

Z powodów określonych w motywach 171–183 Komisja uznała oferty zobowiązań za niewykonalne, a tym samym za nierealistyczne w rozumieniu art. 8 rozporządzenia podstawowego, dlatego odrzuciła te oferty.

(185)

Jak opisano w motywie 199 rozporządzenia w sprawie ceł tymczasowych, Komisja dokonała dostosowania na podstawie art. 2 ust. 10 lit. b) rozporządzenia podstawowego pod kątem różnicy w wysokości podatków pośrednich między sprzedażą eksportową z Chin do Unii a wartością normalną z wyłączeniem podatków pośrednich takich jak VAT.

(186)

Uwagi grupy PMI dotyczyły głównie faktu, że stawki VAT w Chinach zmieniły się dwukrotnie od 2018 r. i stawki w wysokości 17 % wykorzystanej do obliczenia dostosowania VAT. Zmiany te nastąpiły w dniu 1 maja 2018 r. i w dniu 1 kwietnia 2019 r., kiedy to stawki VAT zmieniły się odpowiednio na 16 % i 13 %.

(187)

Po uwzględnieniu powyższej uwagi Komisja dostosowała obliczenia dla obu objętych próbą grup producentów eksportujących.

(188)

Na tej podstawie średnie ważone marginesy dumpingu, wyrażone jako wartość procentowa ceny CIF na granicy Unii przed ocleniem, są następujące:

(189)

Z wyłączeniem sprzedaży eksportowej do Zjednoczonego Królestwa dokonywanej przez objętych próbą producentów eksportujących, która nadal jest reprezentatywna i stanowi 20 % łącznego wywozu do Unii, marginesy dumpingu są następujące:

(190)

W odniesieniu do współpracujących producentów eksportujących nieobjętych próbą Komisja dokonała obliczenia średniego ważonego marginesu dumpingu zgodnie z art. 9 ust. 6 rozporządzenia podstawowego. Margines ten został obliczony jako średnia ważona na podstawie marginesów ustalonych dla objętych próbą producentów eksportujących i wyniósł 22,1 %. Komisja uważa, że właściwe jest dalsze ustalanie cła rezydualnego na poziomie najwyższego marginesu dumpingu ustalonego na podstawie danych pochodzących od współpracujących producentów eksportujących, mianowicie na poziomie 32,1 %, z wyłączeniem danych dotyczących Zjednoczonego Królestwa.

(191)

Po dodatkowym ujawnieniu ostatecznych ustaleń grupa Haomei zwróciła się o wyjaśnienie, dlaczego marginesy innych producentów eksportujących znacznie się obniżyły, podczas gdy jej marginesy różniły się nieznacznie. Przedsiębiorstwo uznało te różnice i nowe cło dumpingowe za dyskryminujące. Twierdziło również, że zainteresowanym stronom nie przedstawiono żadnych szczegółowych i specjalnych obliczeń.

(192)

Po pierwsze należy przypomnieć, że sama grupa Haomei zakwestionowała ustalenia Komisji w odniesieniu do UE-28. Grupa Haomei twierdziła, że ponieważ Zjednoczone Królestwo nie jest już częścią Unii Europejskiej, Komisja powinna była przeprowadzić badanie dla UE-27. Argument ten został uwzględniony, ponieważ Komisja ponownie obliczyła margines dumpingu dla wszystkich producentów eksportujących (oraz ponownie oceniła szkodę i związek przyczynowy).

(193)

W motywach 185–190 Komisja wyjaśniła metodykę obliczania marginesu dumpingu, która była dokładnie taka sama jak przy obliczaniu marginesu dumpingu z wyłączeniem danych dotyczących Zjednoczonego Królestwa. Ujawnienie ostatecznych ustaleń odnoszące się do grupy Haomei zawierało dodatkowe poufne, znacznie bardziej szczegółowe dokumenty dotyczące obliczania marginesu dumpingu i szkody oraz metodyki. Większy wpływ na grupę PMI wynikał z różnic w cenach, przeznaczeniu, asortymencie produktów i innych kwestii specyficznych dla tego przedsiębiorstwa. Powtórne obliczenie wszystkich marginesów dumpingu przedsiębiorstw objętych próbą doprowadziło również do zmiany ceł dumpingowych dla wszystkich pozostałych producentów eksportujących, jak wyjaśniono w motywie 190. Kwestię tę wyjaśniono przedsiębiorstwu podczas posiedzenia wyjaśniającego, które odbyło się w dniu 12 lutego.

(194)

Ponadto wniosek grupy Haomei w sprawie ujawnienia obliczeń dumpingu drugiego objętego próbą producenta eksportującego musi zostać odrzucony. Obliczenia te opierają się na informacjach poufnych i mogą być ujawnione wyłącznie przedsiębiorstwu, którego dotyczą. Dotyczy to również obliczeń grupy Haomei, których nie ujawniono żadnej innej zainteresowanej stronie w ramach niniejszego dochodzenia.

(195)

Po dodatkowym ujawnieniu ostatecznych ustaleń grupa Haomei przedstawiła szereg uwag dotyczących różnic w danych i metodyce obliczania szkody w porównaniu z obliczaniem dumpingu.

(196)

Różnice te wynikają z faktu, że metody stosowane do stwierdzenia istnienia dumpingu oraz do określenia szkody są odmienne. Obie metodyki opisano w dwóch oddzielnych artykułach rozporządzenia podstawowego (odpowiednio art. 2 i 3 rozporządzenia podstawowego). Metodykę obliczania wartości normalnej w celu stwierdzenia istnienia dumpingu opisano szczegółowo w motywach 187–200 rozporządzenia w sprawie ceł tymczasowych. Metodykę obliczania ceny niewyrządzającej szkody w celu ustalenia marginesu wystarczającego do usunięcia szkody poniesionej przez przemysł Unii opisano szczegółowo w motywach 330–345 rozporządzenia w sprawie ceł tymczasowych. Zarzuty postawione przez grupę Haomei były bezpodstawne i dlatego zostały odrzucone.

(197)

Niektóre zainteresowane strony twierdziły, że tymczasowa analiza szkody i związku przyczynowego była błędna, ponieważ nie przeanalizowano w niej oddzielnie niektórych części rynku. W szczególności twierdzono, że wymagane są oddzielne analizy dla stopów twardych i miękkich, kształtowników o średnich i dużych wymiarach, kształtowników standardowych i specjalnych oraz dla poszczególnych segmentów rynku. Z przyczyn wymienionych powyżej w motywach 55–56 Komisja potwierdziła jednak, że produkt objęty dochodzeniem należy traktować jako jeden produkt. Ponadto ze względu na liczbę proponowanych kryteriów oraz fakt, że dla wielu z nich nie ma wyraźnego rozróżnienia, analiza szkody według takiej metodyki byłaby niewykonalna i niewłaściwa. Ponadto przemysł Unii jest aktywny we wszystkich częściach rynku, o których mowa powyżej, i doświadcza konkurencji ze strony przywozu z Chin po cenach dumpingowych w przypadku wszystkich tych rodzajów produktu. Ponadto zarówno producenci unijni, jak i chińscy mogą wytwarzać wiele rodzajów produktu i mogą postanowić skoncentrować się na niektórych z nich, gdy pozwalają na to warunki rynkowe. Z tego powodu chińscy producenci wywierają presję cenową w odniesieniu do całego zakresu produktów, w tym produktów, które przemysł Unii może wytwarzać na zamówienie. W związku z tym Komisja potwierdziła, że w niniejszym dochodzeniu przeprowadziła analizę szkody w odniesieniu do całego produktu objętego dochodzeniem, jak określono w sekcji 2 niniejszego rozporządzenia, oraz w odniesieniu do przemysłu Unii jako całości. Po ujawnieniu ostatecznych ustaleń grupa Haomei zakwestionowała wyżej wspomniane podejście dotyczące traktowania produktu objętego postępowaniem jako jednego produktu. Według tego producenta eksportującego podejście to ma zasadnicze znaczenie dla ustalenia jego podcięcia cenowego lub zaniżania cen. Jak wyjaśniono w następnym motywie oraz w motywach 246–249, nie ma związku między określeniem produktu jako jednego produktu a porównaniami cen, które przeprowadza się z rozróżnieniem na rodzaje produktu. Grupa Haomei powtórzyła ten argument po dodatkowym ujawnieniu ostatecznych ustaleń. Biorąc pod uwagę, że w analizie dla UE-27 metoda obliczeń nie uległa zmianie, również tej uwagi nie można przyjąć z tych samych powodów, które przedstawiono powyżej.

(198)

Po dodatkowym ujawnieniu ostatecznych ustaleń przedsiębiorstwa Airoldi i Euranimi stwierdziły, że w celu określenia wskaźników szkody w odniesieniu do przywozu z Chin nie zastosowano analizy jednego produktu. Argument ten jest jednak niezgodny ze stanem faktycznym; jak można zauważyć w tabelach 1a i 2a, w których obliczono łączny przywóz z Chin, i na tej podstawie oceniono wpływ tego przywozu. Przedsiębiorstwa Airoldi i Euranimi stwierdziły również, że Komisja powinna była przeanalizować oddzielnie wpływ poszczególnych kodów CN (takich jak 7608 20 89). Komisja potwierdza jednak, że z przyczyn wyjaśnionych w motywach 55–56 przeprowadziła jedną analizę.

(199)

Komisja potwierdziła ponadto, że w odniesieniu do marginesów podcięcia cenowego i zaniżania cen porównania cen dokonano na podstawie obiektywnych kryteriów z rozróżnieniem na rodzaje produktu, jak wyjaśniono w motywie 234 rozporządzenia w sprawie ceł tymczasowych. W przypadku ponad 95 % przywozu z Chin znaleziono bezpośrednio odpowiadający rodzaj produktu wytwarzanego i sprzedawanego przez objętych próbą producentów unijnych.

(200)

Wobec braku jakichkolwiek uwag dotyczących definicji przemysłu Unii i produkcji unijnej potwierdza się wnioski zawarte w motywach 208–209 rozporządzenia w sprawie ceł tymczasowych.

(201)

Na etapie tymczasowym pojawił się oczywisty przypadek istotnej szkody spowodowanej cenami. Stałą presję wywierały rażąco niskie chińskie ceny, które były znacznie niższe od cen przemysłu Unii (podcięcie cenowe) oraz kosztów powiększonych o zysk docelowy (zaniżanie cen). Poprzez mechanizmy rynkowe opisane w motywach 279 i 280 rozporządzenia w sprawie ceł tymczasowych presja ta miała wielorakie konsekwencje: między innymi tłumiła ceny przemysłu Unii, nie pozwalała, aby ceny te odzwierciedlały wzrost cen surowca (aluminium) na rynkach światowych, i zmniejszała rentowność do tego stopnia, że zagrażała istnieniu przemysłu Unii, uniemożliwiając mu dokonywanie inwestycji niezbędnych w celu dalszego przechodzenia do wyższych segmentów rynku i dostarczania rozwiązań dostosowanych do potrzeb wyspecjalizowanych użytkowników. Do urzeczywistnienia się tej wizji szkody nie są konieczne ogromne wielkości przywozu – nawet stosunkowo niewielki przywóz lub nawet istnienie dużego przywozu po niskich cenach (co ma bezsprzecznie miejsce w niniejszym przypadku) wystarczą, aby ustalić niski pułap cenowy, który ma wpływ na cały rynek. W ramach dochodzenia ustalono, że ta dynamika, tak charakterystyczna dla kapitałochłonnego przemysłu aluminiowego, miała zastosowanie wobec produktu objętego dochodzeniem.

(202)

Jak wskazano w rozporządzeniu w sprawie ceł tymczasowych, dokładne określenie wielkości chińskiego przywozu wymagało dalszej analizy. Produkt objęty dochodzeniem jest obecnie objęty 9 kodami CN (25), przy czym istniały sprzeczne opinie co do jednego z nich – kodu CN 7610 90 90, który obejmuje również produkty nieobjęte zakresem dochodzenia. W szczególności istniały rozbieżne opinie co do tego, która część przywozu jest rzeczywiście produktem objętym postępowaniem. Jak tymczasowo ustalono, kodem tym objęto około połowę całkowitych wielkości chińskiego przywozu produktu objętego postępowaniem.

(203)

Wielkości przywozu nie były w tym przypadku czynnikiem decydującym o szkodzie, która powstała głównie za pośrednictwem kanałów cenowych. Nawet gdyby Komisja całkowicie pominęła ten kod, penetracja rynku przez Chiny nadal utrzymałaby się na znaczącym poziomie – odpowiadając 5,3 % udziału w rynku w okresie objętym dochodzeniem i zwiększając się o 48 % od 2016 r. Poza wynikającymi z tego nominalnymi dostosowaniami udziałów w rynku wszystkich pozostałych uczestników rynku nie spowodowałoby to żadnych zmian w wizji szkody. Co najważniejsze, gdyby całkowicie wyłączono wielkości objęte kodem CN 7610 90 90, średnie ważone chińskie ceny pozostałyby na tych samych rażąco niskich poziomach, co do których na etapie tymczasowym stwierdzono, że powodują szkodę. Bardziej szczegółowe wyjaśnienie powyższego znajduje się poniżej.

(204)

W każdym razie, aby ustalić wielkości wskazane w motywie 223 rozporządzenia w sprawie ceł tymczasowych, Komisja przyjęła podejście trzytorowe.

(205)

W motywie 223 rozporządzenia w sprawie ceł tymczasowych Komisja przedstawiła tymczasowe ustalenia dotyczące tymczasowej metodyki i zwróciła się do zainteresowanych stron o przedstawienie wszelkich istotnych informacji dotyczących tej kwestii. Stowarzyszenie European Aluminium przedstawiło dodatkowe wyjaśnienie uzasadnienia swojego oszacowania wynoszącego 95 %. Kilka zainteresowanych stron zakwestionowało te oszacowania na podstawie doświadczeń swoich przedsiębiorstw w zakresie kodu CN 7610 90 90. Niektóre strony zgodziły się ze stowarzyszeniem European Aluminium, że produkt objęty dochodzeniem przywożono w ramach tego kodu. Inne nie zgodziły się z tym, twierdząc, że albo oszacowanie wynoszące 95 % jest zbyt wysokie, albo że w ramach kodu nie dokonano żadnego przywozu. Niektóre strony przedstawiły dodatkową uwagę, że wykorzystanie ceny jako uzasadnienia nie jest wiarygodne. Ogół zebranych informacji był jednak niewystarczająco kompleksowy i uzasadniony, aby dostarczyć rozstrzygających wskazówek.

(206)

Po ujawnieniu tymczasowych ustaleń Komisja mogła dokończyć badanie informacji przedstawionych przez DG TAXUD i krajowe organy celne. Informacje otrzymane od DG TAXUD stanowiły kompletny wykaz według zgłoszeń celnych, ale nie zawierały jaśniejszego opisu przywożonych produktów.

(207)

Ponadto informacje otrzymane od 8 państw członkowskich (Francji, Hiszpanii, Niderlandów, Niemiec, Polski, Szwecji, Włoch i Zjednoczonego Królestwa) były wysoce reprezentatywne, ponieważ obejmowały 84 % przywozu produktów objętych kodem CN 7610 90 90 w okresie objętym dochodzeniem, a także szczegółowe informacje według zgłoszeń celnych oraz opis produktu przywożonego podany przez importerów w ich jednolitym dokumencie administracyjnym („dokument SAD”). Szczegółowa analiza przeprowadzona na tej podstawie doprowadziła do przedstawionych poniżej wniosków.

(208)

Jak pokazano w tabeli 1, stwierdzono ostrożnie, że znaczna część wywozu w ramach tego kodu CN należy do produktu objętego postępowaniem. W rzeczywistości uwzględniono jedynie te transakcje, w przypadku których opisy produktów były na tyle szczegółowe, aby umożliwić dokładne ustalenie, że przywożony produkt jest produktem objętym postępowaniem.

Tabela 1

Przywóz z Chin objęty kodem CN 7610 90 90

(209)

W przypadku części wielkości w tabeli 1 opis nie był wystarczająco jasny, aby ustalić, czy wielkości przywozu związane z odpowiednimi transakcjami wchodzą w zakres produktu objętego postępowaniem. W związku z tym uznano ostrożnie, że wielkości te nie są przywozem produktu objętego postępowaniem.

(210)

Komisja uznała to oszacowanie za rozsądne, ponieważ opierało się ono na informacjach o wysokiej reprezentatywności.

(211)

Po ujawnieniu ostatecznych ustaleń przedsiębiorstwo Airoldi stwierdziło, że metodyka identyfikacji przywozu w ramach kodu CN 7610 90 90 nie została wyjaśniona. Zastosowaną metodykę wyjaśniono w pkt 118–122 dokumentu dotyczącego ujawnienia ostatecznych ustaleń i w przypisie 22 w tym dokumencie. W związku z powyższym argument ten nie został uwzględniony.

(212)

W trakcie tego procesu przedsiębiorstwo Airoldi zwróciło się o przesłanie danych przekazanych Komisji przez państwa członkowskie. Zgodnie z art. 19 ust. 5 rozporządzenia podstawowego wymiana informacji między państwami członkowskimi a Komisją jest jednak poufna. Ponadto biorąc pod uwagę, że dane dotyczą indywidualnych zgłoszeń celnych i zawierają szczególnie chronione dane dotyczące cen, mają one wyraźnie charakter poufnych informacji handlowych. W związku z powyższym wniosek ten został odrzucony.

(213)

Chociaż udział Chin w rynku został w rezultacie skorygowany w dół, przywóz pozostał znaczący i zaobserwowano taką samą tendencję wzrostową jak na etapie tymczasowym.

(214)

Po ujawnieniu ostatecznych ustaleń przedsiębiorstwo Airoldi zgłosiło uwagi dotyczące wielkości przywozu produktu objętego postępowaniem w ramach kodu CN 7610 90 90. Przedsiębiorstwo Airoldi stwierdziło, że metodyka nie jest reprezentatywna, ponieważ obejmuje organy celne tylko ośmiu państw członkowskich. Biorąc pod uwagę fakt, że na te państwa członkowskie przypada ponad 83 % przywozu, metodyka ta jest jednak reprezentatywna, zatem argument zostaje odrzucony.

(215)

Przedsiębiorstwo Airoldi podtrzymało również swój argument, że przywóz produktu objętego postępowaniem w ramach kodu CN 7610 90 90 powinien wynosić zero, i wspomniało o istnieniu licznych WIT. Komisja nie mogła zaakceptować tego argumentu, ponieważ istnienie WIT oczywiście nie stoi na przeszkodzie temu, by kodem tym mogły być objęte inne produkty, w tym produkt objęty postępowaniem. Wykazała to przeprowadzona przez Komisję analiza tego kodu z wykorzystaniem danych organów celnych.

(216)

Przedsiębiorstwo Airoldi wskazało ponadto, że gdyby z dochodzenia wyłączony został przywóz w ramach kodu CN 7610 90 90, dochodzenie należałoby zakończyć bez nakładania ceł. Jak jednak wyjaśniono w motywie 219, nawet gdyby te wielkości przywozu zostały wyłączone, pozostałyby na znacznym poziomie. Z tego względu nie można zaakceptować tego argumentu.

(217)

Tym samym, w oparciu o informacje przedstawione powyżej, przywóz z państwa, którego dotyczy postępowanie, kształtował się następująco:

Tabela 2

Wielkość przywozu (w tonach) i udział w rynku

(218)

Na podstawie skorygowanych wielkości przywozu można również zaobserwować znaczne poziomy przywozu zarówno w ujęciu względnym, jak i w ujęciu bezwzględnym, sięgające 6,2 % udziału w rynku w okresie objętym dochodzeniem. W liczbach bezwzględnych przywóz z państwa, którego dotyczy postępowanie, zwiększył się w okresie badanym o 49 %. Jednocześnie w okresie badanym odnotowano wzrost całkowitego udziału w rynku przywozu towarów po cenach dumpingowych o 41 %.

(219)

Jak zauważono w motywie 203, nawet gdyby z analizy całkowicie wyłączono wielkości objęte kodem CN 7610 90 90, wielkości przywozu utrzymałaby się na znaczącym poziomie odpowiadającym 5,3 % udziału w rynku w okresie objętym dochodzeniem, zwiększając się o 48 % od 2016 r.

(220)

Jeden importer stwierdził, że poziom wzrostu udziału przywozu z Chin w rynku nie uzasadnia nałożenia ceł antydumpingowych w wysokości wskazanej w rozporządzeniu w sprawie ceł tymczasowych. W omawianej sprawie powiązany z udziałem w rynku próg uzasadniający nałożenie środków znacznie przekraczał wyznaczony w art. 5 ust. 7 rozporządzenia podstawowego poziom 1 % przez cały okres badany, dlatego też nie można uznać go za „nieznaczny” w rozumieniu art. 9 ust. 3. Ponadto udział Chin w rynku zwiększył się o 41 % w okresie badanym. Biorąc pod uwagę znaczący charakter przywozu w ujęciu bezwzględnym i względnym, a także biorąc pod uwagę bezwzględne i względne tendencje, rozważania przedstawione w motywie 201 oraz dane dotyczące cen zamieszczone w tabeli 3 poniżej, twierdzenie to zostało odrzucone.

Tabela 3

Ceny importowe (EUR/t)

(221)

Dostosowane ceny charakteryzują się zbliżonym poziomem i wykazują podobne tendencje jak ceny przedstawione w rozporządzeniu w sprawie ceł tymczasowych, co potwierdza zasadność ustaleń przyjętych w tym rozporządzeniu.

(222)

Jak zauważono w motywie 203 powyżej, gdyby z analizy całkowicie wyłączono wielkości objęte kodem CN 7610 90 90, średnie ceny importowe byłyby niższe i wykazywałyby zbliżoną tendencję w okresie badanym.

(223)

Jak wyjaśniono w motywie 230 rozporządzenia w sprawie ceł tymczasowych, ceny te należy postrzegać w świetle wzrostu kosztów surowców o 10 % – ich wysokość ustalono w okresie, w którym na rynku występował większy popyt na produkty o wysokiej wartości dodanej i produkty dostosowane do potrzeb klientów.

(224)

Potwierdzono marginesy podcięcia cenowego ustanowione w motywie 232 rozporządzenia w sprawie ceł tymczasowych (ponad 25 %). Niektóre zainteresowane strony stwierdziły, że ich przywóz z państwa, którego dotyczy postępowanie, nie podcinał cen na poziomie przekraczającym 25 %. Grupa Haomei stwierdziła, że – w zależności od wahań kursów wymiany – jej produkty mogłyby stać się niekonkurencyjne na rynku Unii. Przeprowadzone przez Komisję obliczenia podcięcia cenowego obejmowały jednak całą próbę producentów eksportujących dobraną przy wykorzystaniu szczegółowej metody zakładającej dokonanie rozróżnienia na rodzaje produktu w odniesieniu do transakcji w okresie objętym dochodzeniem. Ponadto producentom eksportującym, w tym grupie Haomei, ujawniono szczegółowe wyliczenia, wraz z opisem metody, zgodnie z którą je przeprowadzono. Komisja potwierdziła, że metoda zastosowana do obliczenia podcięcia cenowego zapewniała uzyskanie prawidłowych i reprezentatywnych wyników.

(225)

Wobec braku dalszych uwag w odniesieniu do przywozu z państwa, którego dotyczy postępowanie, potwierdza się pozostałe wnioski zawarte w motywach 217–234 rozporządzenia w sprawie ceł tymczasowych.

(226)

Dane dotyczące konsumpcji w Unii zostały skorygowane w dół w wyniku zmiany wielkości przywozu z państwa, którego dotyczy postępowanie, co wyjaśniono w motywach 202–213. Na tej podstawie sporządzono następujące zestawienie, obrazujące unijną konsumpcję na wolnym rynku:

Tabela 4

Konsumpcja w Unii (w tonach)

(227)

W okresie badanym unijna konsumpcja na wolnym rynku wzrosła o 6 %. Wzrost wynika głównie ze wzrostu popytu w najważniejszych sektorach przemysłu przetwórczego.

(228)

Jak zauważono w motywie 203, gdyby z analizy całkowicie wyłączono wielkości objęte kodem CN 7610 90 90, poziomy konsumpcji byłyby bardzo podobne i również wzrosłyby o 6 %. Wobec braku dalszych uwag w odniesieniu do konsumpcji w Unii potwierdza się wniosek zawarty w motywie 216 rozporządzenia w sprawie ceł tymczasowych.

(229)

Udział w rynku sprzedaży wolnorynkowej realizowanej przez przemysł Unii kształtował się w przedstawiony poniżej sposób wskutek zmiany wielkości przywozu z państwa, którego dotyczy postępowanie, i w związku ze zmianą danych dotyczących konsumpcji przedstawionych w tabeli 4.

Tabela 5

Udział w rynku

(230)

Należy zauważyć, że mimo iż udział w rynku przemysłu Unii został ponownie oszacowany na nieco wyższym poziomie w okresie badanym po zmianie wielkości przywozu z państwa, którego dotyczy postępowanie, udziały w rynku mimo to spadły o niemal 3,2 punktu procentowego lub 4 %.

(231)

Jak zauważono w motywie 203, gdyby z analizy całkowicie wyłączono wielkości objęte kodem CN 7610 90 90, udział przemysłu Unii w rynku utrzymywałby się na bardzo podobnym poziomie i zmniejszyłby się o 3 %.

(232)

Przedsiębiorstwo Airoldi zwróciło uwagę, że jako źródło w odniesieniu do tabel 4 i 5 podano zarówno stowarzyszenie European Aluminium, jak i Eurostat. Przedsiębiorstwo Airoldi zapytało, czy stowarzyszenie European Aluminium dostarczyło nowe dane. Tabele te były jednak niezbędne do odnotowania zmienionych danych liczbowych dotyczących konsumpcji i udziałów w rynku, o czym mowa w motywach 202–215, w związku ze zmianą dotyczącą przywozu z Chin. Stowarzyszenie European Aluminium nie dostarczyło żadnych nowych danych. Importer Airoldi przedstawił argument dotyczący tabeli 7 (Ceny sprzedaży w Unii) rozporządzenia w sprawie ceł tymczasowych. Importer ten stwierdził, że londyńska giełda metali (London Metal Exchange, („LME”)) – z uwagi na fakt, że jest własnością podmiotu mającego siedzibę w Hongkongu – nie stanowiła wiarygodnego źródła danych na temat cen aluminium, w związku z czym dane przedstawione w tabeli 7 rozporządzenia w sprawie ceł tymczasowych były nieodpowiednie. Wszyscy producenci unijni objęci próbą korzystali jednak z danych LME w charakterze punktu odniesienia w swoich zamówieniach; dane te są również powszechnie przywoływane w publikacjach handlowych dotyczących aluminium. Dochodzenie potwierdziło, że jest to wiarygodne źródło informacji na temat cen aluminium w Unii. Ponadto wspomniany importer nie uzasadnił, dlaczego struktura własności LME miałaby sprawiać, że publikowane przez nią dane nie mogłyby stanowić wiarygodnego źródła informacji na potrzeby tabeli 7 rozporządzenia w sprawie ceł tymczasowych. Argument ten został zatem odrzucony.

(233)

Ten sam importer przedstawił kolejny argument dotyczący wzrostu kosztów we wspomnianej tabeli. Wspomniany wzrost kosztów dotyczy przypadków wzrostu kosztów rzeczywistych zgłoszonych przez producentów unijnych i zweryfikowanych w ramach zdalnej kontroli krzyżowej. Importer zarzucił Komisji, że nie przedstawiła odpowiedniego uzasadnienia w odniesieniu do wspomnianych przypadków wzrostu kosztów. W analizie Komisji zawartej w motywie 232 rozporządzenia w sprawie ceł tymczasowych wskazano jednak dwa główne powody wzrostu kosztów. Jeden z nich dotyczył wzrostu kosztów związanych z popytem na produkty o wysokiej wartości dodanej na rynku. Drugi powód dotyczył wzrostu cen wlewek aluminiowych stanowiących główny surowiec wykorzystywany w procesie produkcji produktu objętego dochodzeniem. Powyższe ustalenia opierały się na dowodach przekazanych w toku dochodzenia przez producentów unijnych, które zweryfikowano w ramach zdalnych kontroli krzyżowych i zestawiono z informacjami przedstawionymi przez European Aluminium. Komisja odrzuciła zatem argument, że przypadki zwiększenia kosztów nie zostały należycie wyjaśnione.

(234)

Ten sam importer przedstawił również argument odnoszący się do tabeli 9 rozporządzenia w sprawie ceł tymczasowych dotyczącej zapasów. Importer zakwestionował przeprowadzoną przez Komisję analizę, z której wynikało, że wzrost poziomu zapasów o 26 % nie stanowił istotnego wskaźnika szkody. Komisja przeprowadzała jednak tę analizę w sytuacji, w której poziom zapasów wyrażony jako odsetek produkcji był niski z uwagi na fakt, że przedsiębiorstwa działające w tym sektorze realizowały produkcję głównie na zamówienie. Ponadto wzrost poziomu zapasów wskazuje na brak możliwości sprzedaży towarów, które nie są produkowane na zamówienie, ale które mają trafić na rynek dystrybucji. Świadczy to o wystąpieniu sytuacji skutkującej powstaniem szkody. Ponadto po porównaniu poziomu zapasów z poziomem produkcji stwierdzono, że zapasy utrzymywały się na współmiernie niskim poziomie w okresie badanym, a ich wielkość odpowiadała mniej więcej dwutygodniowej produkcji. W związku z powyższym Komisja podtrzymała swój tymczasowy wniosek i odrzuciła ten argument.

(235)

Ten sam importer przedstawił również argumenty odnoszące się do tabeli 10 rozporządzenia w sprawie ceł tymczasowych dotyczące rentowności. Jeden argument odnosił się do faktu, że producent unijny nie doświadczył poważnych spadków rentowności, a w drugim importer wskazywał, że działalność prowadzona przez producentów unijnych wytwarzających rodzaje produktów ze stopów twardych była bardziej rentowna niż działalność prowadzona przez producentów produktów ze stopów miękkich. Komisja ponownie podkreśla jednak, że rentowność – podobnie jak wszystkie wskaźniki szkody – powinna być analizowana w odniesieniu do przemysłu Unii rozumianego jako całość lub, w stosownych przypadkach, w odniesieniu do reprezentatywnej próby, a nie w odniesieniu do pojedynczych przedsiębiorstw lub rodzajów produktu. Ponadto w źródle, z którego zaczerpnięto dane dotyczące rentowności wskazanego producenta, wyraźnie wskazano, że dane te odnoszą się do przedsiębiorstwa rozumianego jako całość, a nie do produktu objętego dochodzeniem. W związku z tym Komisja odrzuciła powyższe argumenty.

(236)

Po ujawnieniu ostatecznych ustaleń przedsiębiorstwo Airoldi i inni importerzy powtórzyli argumenty dotyczące rentowności przemysłu Unii, które omówiono już w poprzednim motywie. Strony te rozszerzyły zakres własnych badań dotyczących rentowności przedsiębiorstw, które produkują elementy wyciskane w Unii. Strony stwierdziły, że poziomy rentowności są zróżnicowane. Niezależnie od dopuszczalności takich informacji, biorąc pod uwagę późny etap, na którym je przekazano, fakt, że dotyczyły one tylko jednego państwa członkowskiego oraz że nie zostały poparte dowodami, przedstawione dane wskazywały średnio niski poziom rentowności objętych badaniami przedsiębiorstw z sektora przemysłu Unii, odpowiadający wynikom przedstawionym w wyżej wspomnianych motywach.

(237)

Ten sam importer przedstawił również inny argument odnoszący się do tabeli 10 rozporządzenia w sprawie ceł tymczasowych dotyczące inwestycji. Importer zarzucił Komisji, że nie przedstawiła odpowiedniego uzasadnienia w odniesieniu do przypadków wzrostu poziomu inwestycji. Z analizy Komisji dotyczącej inwestycji zrealizowanych przez producentów unijnych objętych próbą wynika, że liczba takich inwestycji w 2019 r. była o 72 % większa niż w 2016 r. Tego rodzaju dane omówiono i zweryfikowano wspólnie z producentami objętymi próbą w ramach zdalnych kontroli krzyżowych. Ponadto Komisja wyjaśniła, że wzrosty poziomu inwestycji były niezbędne, aby zwiększyć efektywność i zapewnić skoncentrowanie się w większym stopniu na konsumentach w świetle obecnego na rynku popytu na rozwiązania zapewniające większą wartość dodaną. W motywach 332–340 rozporządzenia w sprawie ceł tymczasowych Komisja przedstawiła dodatkowe argumenty, aby podkreślić znaczenie wysokiego poziomu inwestycji dla przyszłości przemysłu Unii. W związku z powyższym Komisja odrzuciła argument, że inwestycje nie zostały odpowiednio wyjaśnione.

(238)

Ten sam importer stwierdził również, że Komisja przyjmowała dane przekazywane przez przemysł Unii w wartości nominalnej. Jak wyjaśniono już w motywach 25 i 26 rozporządzenia w sprawie ceł tymczasowych, podobnie jak miało to miejsce w przypadku informacji przekazywanych przez producentów eksportujących objętych próbą, odpowiedzi na pytania zawarte w kwestionariuszu udzielone przez wszystkich producentów unijnych objętych próbą zostały poddane zdalnej kontroli krzyżowej, w ramach której zestawiono je z dokumentacją przedsiębiorstwa źródłowego oraz – w miarę możliwości – z publicznie dostępnymi źródłami informacji. W związku z tym argument ten został odrzucony.

(239)

Po ujawnieniu ostatecznych ustaleń przedsiębiorstwo Airoldi nie zgodziło się z uwagami Komisji dotyczącymi źródła i weryfikacji otrzymanych danych, zawartymi w poprzednich dwóch motywach. W szczególności przedsiębiorstwo Airoldi zakwestionowało odpowiedniość danych, na których oparto się podczas dochodzenia antydumpingowego, ponieważ pochodziły one ze źródeł przedsiębiorstw, a nie ze źródeł publicznie dostępnych. W odniesieniu do powyższego Komisja potwierdza, że zgodnie z jej praktyką kontroli krzyżowej wrażliwych danych przedsiębiorstw w ramach dochodzenia w stosownych przypadkach wykorzystywane są również publicznie dostępne źródła.

(240)

Ponadto w odniesieniu do inwestycji przedsiębiorstwo Airoldi twierdzi, że ustalenie Komisji dotyczące faktu, że inwestycje były niezbędne, aby zwiększyć efektywność i zapewnić skoncentrowanie się w większym stopniu na konsumentach, ma charakter ogólny i nie wydaje się związane z kontekstem przedmiotowego dochodzenia antydumpingowego. W odniesieniu do powyższego Komisja podtrzymuje, że stwierdzenie to właściwie opisuje sytuację przemysłu wytwarzającego produkt objęty dochodzeniem.

(241)

Po ostatecznym ujawnieniu przedsiębiorstwo Airoldi stwierdziło również w odniesieniu do motywu 234, że błędem byłoby powiązanie istnienia odpowiedniego poziomu zapasów z ustaleniem szkody. Ten sam importer stwierdził także, że poziom zapasów wynoszący 26 % jest całkowicie normalny na rynku elementów wyciskanych z aluminium. W odniesieniu do tego argumentu należy po pierwsze przypomnieć, że uwzględnienie zapasów jako wskaźnika szkody jest wymogiem prawnym wynikającym z rozporządzenia podstawowego. Ponadto na etapie tymczasowym ten sam importer twierdził, że wskaźnik ten będzie istotny. W odniesieniu do tej kwestii Komisja podtrzymuje swój wstępny wniosek, że, jak opisano w motywie 264 rozporządzenia w sprawie ceł tymczasowych, zapasy mają mniejsze znaczenie w analizie szkody, ponieważ produkcja odbywa się głównie na zamówienie. Jak opisano w motywie 234, gdyby uwzględniono zapasy, wskazywałyby na wystąpienie sytuacji skutkującej powstaniem szkody.

(242)

Ten sam importer stwierdził również, że utrata udziału w rynku przez przemysł Unii opisana w tabeli 5 rozporządzenia w sprawie ceł tymczasowych mogła zostać szybko zniwelowana nawet w przypadku niepodjęcia decyzji o wprowadzeniu środków antydumpingowych. Argument ten nie został poparty dalszymi dowodami. Nie przedstawiono żadnych przekonujących przesłanek wyjaśniających, w jaki sposób utrzymujące się spadki, które odnotowywano przez cały okres badany, mogłyby zostać zniwelowane bez nakładania ceł antydumpingowych, w szczególności biorąc pod uwagę wysokie marginesy podcięcia cenowego wywozu chińskiego wynoszące ponad 25 %, jak wyjaśniono w motywie 232 rozporządzenia w sprawie ceł tymczasowych i jak potwierdzono w motywie 224. W związku z tym argument ten został odrzucony.

(243)

Ten sam importer przedstawił dalsze uwagi dotyczące kwestii omówionej w motywie 316 rozporządzenia w sprawie ceł tymczasowych Importer powtórzył swój zarzut, że przemysł Unii nadużywał swojej domniemanej pozycji dominującej na rynku. Stowarzyszenie European Aluminium stwierdziło, że tego rodzaju zarzuty są niepoważne. Organem kompetentnym do rozpatrzenia tych zarzutów jest przede wszystkim Dyrekcja Generalna ds. Konkurencji, która po ujawnieniu tymczasowych ustaleń nie potwierdziła istnienia żadnych tego rodzaju przypadków. Komisja pragnie jednak zwrócić uwagę na fakt, że na przemysł Unii składa się ponad 200 producentów. Komisja podtrzymuje swoje twierdzenie, że importer nie przedstawił żadnej analizy ani żadnych dowodów na poparcie tych zarzutów, ani też nie wyjaśnił ich znaczenia w kontekście rozporządzenia podstawowego. W związku z tym odrzucono powyższe argumenty i potwierdzono wnioski przedstawione w sekcjach 4.6 i 4.7 rozporządzenia w sprawie ceł tymczasowych.

(244)

Po ujawnieniu ostatecznych ustaleń przedsiębiorstwo Airoldi przedłożyło dokument opisany jako artykuł prasowy, z którego wynika, że przedstawiciel producenta unijnego wypowiedział się na temat kwestii związanych z konkurencją na rynku unijnym. Ponadto inni importerzy i grupa Haomei skomentowali, że środki wzmocnią pozycję dominującą niektórych producentów unijnych na rynku unijnym. W odniesieniu do tego rzekomego artykułu prasowego należy po pierwsze podkreślić, że przedłożony dokument jest w rzeczywistości materiałem promocyjnym przedsiębiorstwa (przedstawionym jako „informacje promocyjne”). Ponadto przedmiotowy producent unijny nie wypowiedział się ogólnie na temat kwestii związanych z konkurencją, ale raczej na temat bardzo szczególnych produktów, które według jego własnych materiałów promocyjnych wytwarza. Biorąc pod uwagę bardzo ograniczony zakres stwierdzenia i rodzaj publikacji, Komisja uważa zatem, że ani rzekomy artykuł prasowy, ani niepotwierdzony argument importerów i grupa Haomei nie powinny mieć wpływu na jej wnioski sformułowane w poprzednim motywie.

(245)

Po ujawnieniu ostatecznych ustaleń grupa Haomei przedstawiła również uwagi na temat szkody poniesionej przez przemysł Unii, wykorzystując własne badania dotyczące rentowności czterech producentów unijnych. Grupa Haomei zauważyła, że z jej badań wynika, iż przemysł Unii jest bardziej rentowny, niż przedstawiła to Komisja w tabeli 10 w rozporządzeniu w sprawie ceł tymczasowych. Dane przedstawione w uwagach przedsiębiorstwa Haomei dotyczyły jednak całkowitej rentowności przedsiębiorstw wybranych przez grupę Haomei, a zatem nie odnoszą się do produktu objętego dochodzeniem. Ponadto Komisja dokonała w lutym 2020 r. wyboru próby zgodnie z art. 17 rozporządzenia podstawowego. Na tym etapie nie otrzymano żadnych uwag od grupy Haomei. Mając na uwadze wymogi art. 17 oraz fakt, że dane grupy Haomei nie odnoszą się wyłącznie do produktu objętego dochodzeniem, Komisja odrzuca ten argument.

(246)

Importer i rząd ChRL przedstawili swoje uwagi dotyczące metodyki oceniania istotnej szkody stosowanej przez Komisję. W przedstawionych argumentach wskazano, że analiza szkody była błędna, ponieważ wiele wskaźników wykazuje korzystne zmiany, a także twierdzono, że Komisja oparła się jedynie na określonych wskaźnikach w celu uzasadnienia swoich wniosków. Stwierdzono w nich również, że szereg czynników szkody świadczyło o braku szkody dla przemysłu Unii, ponieważ przywołane tendencje nie były negatywne. Argumenty te opierały się jednak na wynikach oceny poszczególnych wskaźników bez należytego uwzględnienia kontekstu – np. wzrostu popytu i kosztów. Przedstawione argumenty zostały odrzucone, ponieważ tymczasowy wniosek dotyczący szkody sformułowano w oparciu o wyniki oceny wszystkich wskaźników, przy czym wskaźniki te analizowane w oderwaniu od siebie niekoniecznie można uznać za źródło informacji o decydującym znaczeniu. Jak zostało to już opisane w motywach 271–274 rozporządzenia w sprawie ceł tymczasowych i potwierdzone w niniejszym rozporządzeniu, to mimo że niektóre wskaźniki faktycznie potwierdzały wystąpienie pozytywnych zmian, po uwzględnieniu wszystkich wskaźników szkody w dostatecznym stopniu potwierdzono ustalenie dotyczące wystąpienia istotnej szkody.

(247)

Po ujawnieniu ostatecznych ustaleń przedsiębiorstwa Airoldi i O. Wilms stwierdziły, że Komisja zmieniła swoje ustalenia dotyczące szkody, aby odzwierciedlić zmniejszenie przywozu w ramach kodu CN 7610 90 90, jak opisano poniżej. Twierdzono, że szkoda na etapie tymczasowym była potwierdzona głównie wskaźnikami wielkości oraz że po ujawnieniu ostatecznych ustaleń sytuacja ta uległa zmianie, tak że szkoda była odczuwalna głównie w odniesieniu do wskaźników cenowych. W motywach 271–274 rozporządzenia w sprawie ceł tymczasowych skoncentrowano się jednak na szkodzie cenowej dla przemysłu Unii. Ponadto w motywie 280 rozporządzenia w sprawie ceł tymczasowych wyjaśniono, w jaki sposób doszło do powstania istotnej szkody, gdy niektóre strony uznały, że wielkość przywozu z Chin i udział Chin w rynku były ograniczone. W rozporządzeniu w sprawie ceł tymczasowych wskazano, że wielkość przywozu z Chin będzie dalej badana – jest to nieodłączna część każdego dochodzenia w sprawie ochrony handlu, w ramach którego wnioski są dopracowywane w miarę postępów, co pozwala na rzetelną ocenę ostatecznie ustalonych faktów. Po zakończeniu tego procesu wnioski sformułowane w ramach dochodzenia potwierdzają wyniki podkreślone w rozporządzeniu w sprawie ceł tymczasowych. Komisja nie może zatem przyjąć argumentu, że zmieniła podejście.

(248)

Po ujawnieniu ostatecznych ustaleń również przedsiębiorstwo O. Wilms przedstawiło uwagi na temat zmian wielkości sprzedaży na rynku unijnym przez producentów chińskich, tureckich i unijnych. Ponieważ przemysł Unii zwiększył sprzedaż, przedsiębiorstwo O. Wilms zakwestionowało fakt, że przemysł Unii poniósł szkodę. Podobny argument wysunęła również grupa Haomei. Jak wyjaśniono w sekcji 4.7, ustalenie dotyczące wystąpienia istotnej szkody wynika jednak głównie z tłumienia cen i jego wpływu na wskaźniki wydajności. Ponadto pomimo nieznacznego wzrostu wielkości sprzedaży na rynku unijnym przemysł Unii w okresie badanym stracił udział w rynku.

(249)

Również po ujawnieniu ostatecznych ustaleń grupa Haomei zakwestionowała szkodę poniesioną przez przemysł Unii, twierdząc, że porównania cen przeprowadzone przez Komisję były niewłaściwe. Grupa Haomei w szczególności stwierdziła w swoich uwagach, że nigdy nie wyrządziła szkody unijnemu przemysłowi aluminiowemu, ponieważ ceny stosowane przez wspomnianych dwóch eksporterów były zbliżone do cen konkurentów europejskich, o ile nie wyższe. Tego twierdzenia nie można zaakceptować. W toku dochodzenia wykazano, że przy dokonywaniu porównania na podstawie rodzaju produktu ceny tych eksporterów podcinały ceny przemysłu unijnego o znaczny margines, a zatem były nie tylko wyrównane, ale i w rozsądnym stopniu niższe. Grupa Haomei zasugerowało również wykorzystanie cen importerów jako źródła do porównań cenowych. Jak wspomniano w motywie 234 rozporządzenia w sprawie ceł tymczasowych, Komisja oparła swoje porównania cen na obiektywnej podstawie, stosując szczegółową metodykę i obliczenia, które ujawniono grupie Haomei. Metodyka ta polegała na porównywaniu produktów według rodzaju przy użyciu kilku obiektywnych kryteriów i dlatego była najbardziej reprezentatywną metodą, jaką dysponowała Komisja. Komisja odrzuca zatem twierdzenie, że porównanie to było niewłaściwe, a także twierdzenie, że rzeczona metodyka zniekształciła ocenę szkody.

(250)

Z uwagi na fakt, że dane liczbowe dotyczące przywozu dla państwa, którego dotyczy postępowanie, zostały skorygowane, i biorąc pod uwagę ich wpływ na konsumpcję i udziały w rynku, wnioski na temat szkody zostały poddane ponownej ocenie na ostatecznym etapie postępowania.

(251)

Tendencja w zakresie wielkości przywozu wykazała wzrost o 49 %. Udział tego przywozu w rynku wzrósł w okresie badanym o 41 %. Odnotowano również istotny spadek udziału przemysłu Unii w rynku (-4 %).

(252)

W tym kontekście należy podkreślić, że kluczowe wskaźniki świadczące o wystąpieniu szkody zidentyfikowane w toku niniejszego dochodzenia zachowałyby swój szkodliwy charakter nawet w przypadku, gdyby przywóz z Chin został poddany ocenie z wyłączeniem kodu CN 7610 90 90.

(253)

Po przeprowadzeniu analizy zmienionych ustaleń w połączeniu z pozostałymi niezmienionymi wskaźnikami szkody podanymi w rozporządzeniu w sprawie ceł tymczasowych ostatecznie potwierdzono, że przemysł Unii poniósł istotną szkodę w okresie objętym dochodzeniem. Sytuacja ta była spowodowana głównie wyrządzającymi szkodę cenami, które istotnie podcinały ceny przemysłu Unii, tłumiły ceny na rynku Unii i uniemożliwiały odpowiednie podwyższenie cen. Wpływ ten uległ nasileniu z uwagi na fakt, że i tak znaczny przywóz z Chin zwiększył się w ujęciu bezwzględnym, a jego udział w rynku wzrósł znacząco w okresie badanym. Przemysł Unii przechodzi obecnie proces dostosowywania się do zmian zachodzących na rynku Unii, na którym wzrost inwestycji ma kluczowe znaczenie dla zapewnienia przedsiębiorstwom możliwości przetrwania w perspektywie długoterminowej. Niski poziom rentowności wynikający z tłumienia cen rynkowych jest jednak ewidentnie zbyt niski, aby wygenerować środki finansowe niezbędne do przeprowadzenia takich inwestycji. Sytuacja ta zagraża przyszłej długoterminowej rentowności przemysłu zatrudniającego bezpośrednio około 40 000 pracowników, a pośrednio znacznie większą liczbę osób w ramach łańcucha dostaw aluminium.

(254)

Na podstawie powyższego i wobec braku innych uwag w tym zakresie potwierdzono wniosek na temat sytuacji przemysłu Unii, który opisano w motywach 271–274 rozporządzenia w sprawie ceł tymczasowych.

(255)

Należy odwołać się do motywu 35.

(256)

Jeśli chodzi o definicję przemysłu Unii, fakt, że w skład stowarzyszenia reprezentującego producentów unijnych wchodzą również członkowie z państw trzecich, nie wpływa na legitymację procesową takiego stowarzyszenia do reprezentowania producentów unijnych ani na jego reprezentatywność zgodnie z art. 4 rozporządzenia podstawowego. Przypomina się również, że producenci unijni udzielili stowarzyszeniu European Aluminium specjalnych pełnomocnictw do reprezentowania ich interesów w obecnym postępowaniu. Z tego powodu nie można przyjąć przedstawionych po dodatkowym ujawnieniu ostatecznych ustaleń argumentów przedsiębiorstwa Airoldi kwestionujących pozycję przemysłu Unii, które następnie obaliło stowarzyszenie European Aluminium, twierdząc, że informacja o jego zdolności do reprezentowania przemysłu Unii znajdowała się w aktach od początku dochodzenia.

(257)

Z informacji zawartych w aktach sprawy wynika ponadto, że produkcja produktu podobnego w Zjednoczonym Królestwie jest niższa niż 3 % całkowitej produkcji w UE-28. Skarżący, którzy nie prowadzą produkcji w Zjednoczonym Królestwie, nadal spełniają kryteria określone w art. 5 ust. 4 rozporządzenia podstawowego.

(258)

Wyłączając producentów w Zjednoczonym Królestwie, produkt podobny był wytwarzany w okresie objętym dochodzeniem przez ok. 200 producentów w Unii. Producenci ci reprezentują przemysł Unii w rozumieniu art. 4 ust. 1 rozporządzenia podstawowego.

(259)

Wyłączając przywóz do Zjednoczonego Królestwa, dane liczbowe dla kodu CN 7610 90 90 są następujące:

Tabela 1a

Przywóz z Chin objęty kodem CN 7610 90 90 – w ujęciu UE-27

(260)

Po dodatkowym ujawnieniu ostatecznych ustaleń przedsiębiorstwo Airoldi powtórzyło swój argument, że nie wyjaśniono metodyki uzyskiwania od krajowych organów celnych danych dotyczących przywozu dla kodu CN 7610 90 90 i dodawania ich do pozostałego przywozu z Chin. Stowarzyszenie European Aluminium odpowiedziało, że metodyka ta jest dla niego w pełni jasna. Po dodatkowym ujawnieniu ostatecznych ustaleń grupa Haomei wystąpiła z wnioskiem o przekazanie jej danych wykorzystanych przez Komisję do ustalenia przywozu z Chin. Jeśli chodzi o dane liczbowe Eurostatu, są one jawne. Jeśli chodzi o dane liczbowe przekazywane Komisji przez organy celne państw członkowskich, należy przypomnieć, że zgodnie z art. 19 ust. 5 rozporządzenia podstawowego wymiana informacji między państwami członkowskimi a Komisją jest poufna. W odniesieniu do wyjaśnienia zastosowanego podejścia Komisja przypomina wyjaśnienie swojego podejścia w motywach 203–219 i odpowiednie przypisy, które mają zastosowanie odpowiednio do danych dla UE-27.

(261)

Przedsiębiorstwo Airoldi przyłączyło się do wyżej wymienionego wniosku grupy Haomei i powtórzyło swój własny argument. Należy przypomnieć, że wniosku przedstawianego w odpowiedzi na uwagi innej strony nie można wykorzystywać w celu proponowania nowych elementów lub wniosków. W każdym razie zastosowanie mają merytoryczne odpowiedzi zawarte w poprzednim motywie. Ponadto należy przypomnieć, że Komisja wielokrotnie wyjaśniała przedsiębiorstwu, w jaki sposób obliczano i weryfikowano przywóz, i po raz kolejny zauważa, że argumenty przedsiębiorstwa są bezpodstawne, tym bardziej że nie przedstawiono żadnych dowodów pozwalających podważyć wnioski z analizy przeprowadzonej przez Komisję.

(262)

Tym samym, w oparciu o informacje przedstawione powyżej, przywóz z państwa, którego dotyczy postępowanie, kształtował się następująco:

Tabela 2a

Wielkość przywozu (w tonach) i udział w rynku – w ujęciu UE-27

(263)

Na podstawie skorygowanych wielkości przywozu można również zaobserwować znaczne poziomy przywozu zarówno w ujęciu względnym, jak i w ujęciu bezwzględnym, sięgające 5 % udziału w rynku w okresie objętym dochodzeniem. W liczbach bezwzględnych przywóz z państwa, którego dotyczy postępowanie, zwiększył się w okresie badanym o 56 %. Jednocześnie w okresie badanym odnotowano wzrost całkowitego udziału w rynku przywozu towarów po cenach dumpingowych o 48 %.

(264)

Nawet gdyby z analizy całkowicie wyłączono wielkości objęte kodem CN 7610 90 90, wielkości przywozu utrzymałaby się na znaczącym poziomie odpowiadającym 4,2 % udziału w rynku w okresie objętym dochodzeniem, zwiększając się o 57 % od 2016 r.

Tabela 3a

Ceny importowe (EUR/t) – w ujęciu UE-27

(265)

Skorygowane ceny wykazują podobne tendencje cenowe jak wcześniej ujawnione, potwierdzając te same wnioski.

(266)

Gdyby z analizy całkowicie wyłączono wielkości objęte kodem CN 7610 90 90, średnie ceny importowe byłyby niższe i wykazywałyby zbliżoną tendencję w okresie badanym.

(267)

Zgodnie z wcześniej ujawnioną metodyką marginesy podcięcia cenowego, z wyłączeniem przywozu do Zjednoczonego Królestwa, wynoszą 23,6 %, co potwierdza wcześniej ujawnione wnioski.

(268)

Po dodatkowym ujawnieniu ostatecznych ustaleń przedsiębiorstwo Airoldi stwierdziło, że importerzy, w tym przedsiębiorstwo Airoldi, nie przywozili produktów wytłaczanych objętych kodem CN 7610 90 90 oraz że Komisja nie zwróciła się do importerów o wyjaśnienia dotyczące tego kodu. Chociaż uwagę tę zgłoszono późno i nie uwzględniono w niej ostatecznej oceny dokonanej przez Komisję w odniesieniu do obliczania przywozu w ramach tego kodu, Komisja zwróciła się do wszystkich stron o współpracę w motywie 223 rozporządzenia w sprawie ceł tymczasowych. W związku z tym powyższe argumenty zostały odrzucone.

(269)

Po dodatkowym ujawnieniu ostatecznych ustaleń przedsiębiorstwo Airoldi stwierdziło, że średnie ceny przywozu z Chin w ramach kodu CN 7610 90 90 wzrosły w wyniku ponownej oceny sprawy w ujęciu UE-27. Komisja potwierdziła, że wynika to z wyłączenia z danych liczbowych sprzedaży w Zjednoczonym Królestwie.

(270)

Po dodatkowym ujawnieniu ostatecznych ustaleń grupa Haomei stwierdziła, że niektóre aspekty metodyki obliczania szkody, w tym źródło danych, nie były dla niej jasne. Komisja potwierdza, że ujawnienie metodyki obliczania szkody grupie Haomei miało miejsce na tymczasowym i ostatecznym etapie dochodzenia. Na etapie dodatkowego ujawnienia ostatecznych ustaleń wyjaśniono, że zastosowano tę samą metodykę obliczania szkody z wyjątkiem usunięcia danych dotyczących Zjednoczonego Królestwa. Komisja uznała zatem, że jej jasna metodyka została w pełni wyjaśniona. Ponadto kwestie te należało poruszyć na etapie tymczasowym, a nie po dodatkowym ujawnieniu ostatecznych ustaleń.

(271)

Dane dotyczące konsumpcji w Unii zostały skorygowane w wyniku zmiany wielkości przywozu z państwa, którego dotyczy postępowanie, wyjaśnionej powyżej, oraz skorygowanej wielkości przywozu z innych państw trzecich do UE-27. Na tej podstawie sporządzono następujące zestawienie, obrazujące unijną konsumpcję na wolnym rynku:

Tabela 4a

Konsumpcja w Unii (w tonach)  (*1) – w ujęciu UE-27

(272)

W okresie badanym unijna konsumpcja na wolnym rynku wzrosła o 6 %.

(273)

Nawet gdyby z analizy całkowicie wyłączono wielkości objęte kodem CN 7610 90 90, poziomy konsumpcji byłyby bardzo podobne i również wzrosłyby, co stanowi potwierdzenie wcześniej ujawnionych wniosków.

(274)

Po dodatkowym ujawnieniu ostatecznych ustaleń przedsiębiorstwo Airoldi stwierdziło, że Komisja nie wyjaśniła podstawy określenia rynku zmonopolizowanego. W odniesieniu do tego argumentu ustalenia Komisji dotyczące rynku zmonopolizowanego przedstawiono już w tymczasowych ustaleniach (motyw 248 rozporządzenia w sprawie ceł tymczasowych). Ponadto uwagę tę przedstawiono wyraźnie po upływie terminu, ponieważ należało ją zgłosić w terminie przewidzianym na zgłaszanie uwag dotyczących tymczasowych ustaleń. Argument ten zostaje odrzucony.

(275)

Udział w rynku sprzedaży wolnorynkowej realizowanej przez przemysł Unii kształtował się w przedstawiony poniżej sposób wskutek zmiany wielkości przywozu z państwa, którego dotyczy postępowanie, i w związku ze zmianą danych dotyczących konsumpcji przedstawionych w tabeli 4.

Tabela 5a

Udział w rynku  (*2) – w ujęciu UE-27

(276)

Mimo iż udział przemysłu Unii w rynku został ponownie oszacowany na nieco wyższym poziomie w okresie badanym, udziały w rynku nadal spadły o 3,0 punktu procentowego.

(277)

Nawet gdyby z analizy całkowicie wyłączono wielkości objęte kodem CN 7610 90 90, udział przemysłu Unii w rynku utrzymywałby się na bardzo podobnym poziomie i zmniejszyłby się, co stanowi potwierdzenie wcześniej ujawnionych wniosków.

(278)

Na podstawie sprawdzonych informacji przedstawionych przez producentów unijnych i znajdujących się już w aktach wielkość sprzedaży przemysłu Unii na rynek Zjednoczonego Królestwa oszacowano na około 2 % całkowitej sprzedaży w UE-28. Taka wielkość nie mogła mieć żadnego istotnego wpływu na wskaźniki ekonomiczne przemysłu Unii. Wszystkie pozostałe wcześniej ujawnione wskaźniki w sekcji 6 powyżej są zatem reprezentatywne również dla UE-27 i zostają potwierdzone, co dotyczy również wniosków wyciągniętych na ich podstawie.

(279)

Po dodatkowym ujawnieniu ostatecznych ustaleń przedsiębiorstwo Airoldi stwierdziło, że w celu przeprowadzenia analizy szkody dla UE-27 Komisja powinna była uzyskać od przemysłu Unii nowy zestaw danych dotyczących UE-27, jak miało to miejsce w toku innego dochodzenia w sprawie ochrony handlu. Nie było to jednak konieczne, ponieważ informacje zawarte w aktach umożliwiały już przeprowadzenie analizy dla UE-27, jak wyjaśniono powyżej. Potwierdziło to stowarzyszenie European Aluminium, które odpowiedziało na argument przedsiębiorstwa Airoldi, wskazując, że producenci w Zjednoczonym Królestwie reprezentują mniej niż 3 % produkcji, że działalność gospodarcza przemysłu Unii w Zjednoczonym Królestwie jest niska, a zatem jakikolwiek wpływ na wskaźniki szkody jest minimalny. W związku z tym powyższy argument został odrzucony.

(280)

Po dodatkowym ujawnieniu ostatecznych ustaleń przedsiębiorstwa Airoldi i Euranimi stwierdziły, że udział przemysłu Unii w rynku wynoszący w okresie objętym dochodzeniem ponad 85 % nie był wskaźnikiem szkody. Strony te odniosły się do wyroku Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej z dnia 4 lutego 2021 r. w sprawie C-324/19, Eurocylinder Systems AG, z którego ich zdaniem wynikało, że przy takim udziale w rynku szkoda nie może wystąpić. Grupa Haomei przedstawiła również swoje uwagi na ten temat, twierdząc, że zgodnie z kilkoma sprawami przed Trybunałem udział w rynku wynoszący 85 % utrudniałby określenie szkody. Natomiast sprawa C-324/19 dotyczyła zagrożenia wystąpieniem szkody i oceny czynników, od których ono zależy. W tym przypadku należy przypomnieć, że określenie szkody odnosi się głównie do wpływu na cenę, jak wyjaśniono w motywie 252, czego nie zmieniają bardzo ograniczone zmiany udziałów w rynku, które w każdym razie w przypadku przemysłu Unii w okresie badanym spadły o 3 %. W związku z tym powyższy argument został odrzucony.

(281)

Po dodatkowym ujawnieniu ostatecznych ustaleń przedsiębiorstwo Airoldi stwierdziło, że produkcja przemysłu Unii wzrosła i że wzrósł również jej udział w konsumpcji. Przedsiębiorstwo Airoldi twierdziło, że jest to dowód na brak szkody. Przypomniano argumenty zawarte w poprzednim motywie. Ponadto, jak wyjaśniono w motywie 242 rozporządzenia w sprawie ceł tymczasowych, mimo że w okresie badanym produkcja unijna wzrosła o 2 %, udział przemysłu Unii w stosunku do konsumpcji zmalał. W związku z powyższym argument ten nie został uwzględniony.

(282)

Po dodatkowym ujawnieniu ostatecznych ustaleń przedsiębiorstwo Airoldi powtórzyło swoje argumenty, o których mowa w motywach 235 i 236, nie przedstawiając żadnych dodatkowych dowodów, w związku z czym argumenty te odrzucono ze względów merytorycznych wspomnianych w wymienionych powyżej motywach.

(283)

Po ujawnieniu ostatecznych ustaleń przedsiębiorstwo Airoldi przedstawiło dalsze uwagi dotyczące faktu, że londyńska giełda metali znajduje się poza Unią i nie powinno być stosowane jako referencyjne źródło cen aluminium. Zastosowanie mają tu argumenty przedstawione w motywie 232, a twierdzenie to nie zostało przyjęte.

(284)

W związku z informacjami zawartymi w aktach w ujęciu UE-27 Komisja stwierdziła zatem, że przemysł Unii poniósł istotną szkodę w rozumieniu art. 3 ust. 5 rozporządzenia podstawowego.

(285)

Wpływ przywozu towarów po cenach dumpingowych opisano w sekcji 5.1 rozporządzenia w sprawie ceł tymczasowych. Kilka zainteresowanych stron stwierdziło, że wyrządzona szkoda nie mogła wynikać z przywozu towarów po cenach dumpingowych z państwa, którego dotyczy postępowanie, oraz że inne czynniki osłabiały związek przyczynowy. Niektóre argumenty były jedynie powtórzeniem uwag omówionych już w rozporządzeniu w sprawie ceł tymczasowych i nie zawierały żadnych nowych elementów. Uwagi wcześniej nieprzedstawione zostały przeanalizowane poniżej wraz z oceną dodatkowych danych zebranych po ujawnieniu tymczasowych ustaleń (w stosownych przypadkach).

(286)

W konsekwencji zmiany wielkości przywozu z państwa, którego dotyczy postępowanie, opisanej w motywach 202–216 zmieniono poziom konsumpcji i udziały w rynku przemysłu Unii oraz wielkość przywozu z państwa, którego dotyczy postępowanie. Udział towarów z Chin w rynku wzrósł z 4,4 % do 6,2 % (a nie z 6,9 % do 9,6 %, jak wynikało z tabeli 2 w rozporządzeniu w sprawie ceł tymczasowych), podczas gdy udział przemysłu Unii w rynku sprzedaży wolnorynkowej zmniejszył się z 87,6 % do 84,4 % (a nie z 85,1 % do 81,1 %, jak wynikało z tabeli 5 w rozporządzeniu w sprawie ceł tymczasowych). W rezultacie wprowadzono stosowne zmiany we wspomnianych tabelach w rozporządzeniu w sprawie ceł tymczasowych. Zmiany te wywarły niewielki wpływ na tendencje lub istotny poziom przywozu lub nie wywarły żadnego tego rodzaju wpływu, m.in. z uwagi na fakt, że po ich wprowadzeniu wielkość przywozu z państwa, którego dotyczy postępowanie, wzrosła do 49 % (zamiast 48 %), a tendencja w zakresie udziału tego przywozu w rynku zwiększyła się z poziomu 41 % (zamiast 39 %). W związku z powyższym zmienione dane liczbowe dotyczące przywozu i udziału w rynku nie miały istotnego wpływu na analizę związku przyczynowego opisaną w motywach 276–283 rozporządzenia w sprawie ceł tymczasowych.

(287)

Niektórzy importerzy utrzymywali, że na rynku Unii sprzedawano wyłącznie niewielką część światowego wywozu z Chin (zaledwie 13 %), oraz że rynek Unii łatwo wchłaniał towary przywożone z Chin bez wywoływania jakiejkolwiek szkody. Twierdzenie to sformułowano jednak wyłącznie w oparciu o określone dane dotyczące wielkości przywozu, ignorując fakt, że największa część szkody doznawanej przez przemysł Unii była związana z ceną, z uwagi na istotną presję cenową wywieraną przez tani przywóz, który podcinał ceny przemysłu Unii o ponad 25 %. Wspomniani importerzy twierdzili również, że przywóz z Chin zwiększył się wyłącznie kosztem przywozu z państw trzecich. Argument ten jest niezgodny ze stanem faktycznym, co wykazano w tabeli 6 poniżej. Ponadto z informacji przedstawionych w tabeli 4 jednoznacznie wynika, że przemysł Unii poniósł również szkodę ilościową oraz utracił udział w rynku w okresie badanym na rzecz przywozu towarów po cenach dumpingowych z państwa, którego dotyczy postępowanie. W związku z tym powyższe argumenty zostały odrzucone.

(288)

Po ujawnieniu ostatecznych ustaleń grupa Haomei zakwestionowała szkodę poniesioną przez przemysł Unii, twierdząc, że nie odnotowano wzrostu przywozu ze wszystkich źródeł w latach 2017–2020. Należy jednak przypomnieć, że przeprowadzona przez Komisję ocena szkody w dużej mierze opiera się na cenach. Ponadto w toku niniejszego dochodzenia wykazano, że w okresie badanym (lata 2016–2019) nastąpił spadek udziału przemysłu Unii w rynku. W tym samym okresie odnotowano wzrost przywozu z Chin zarówno w ujęciu bezwzględnym, jak i pod względem udziału w rynku. Biorąc te kwestie pod uwagę, a także zważywszy na fakt, że przeprowadzona przez grupę Haomei ocena wielkości przywozu obejmowała całość przywozu i nie ograniczała się wyłącznie do okresu badanego, Komisja odrzuca przedstawiony argument.

(289)

Przywóz z państw trzecich w okresie badanym kształtował się następująco:

Tabela 6

Przywóz z państw trzecich

(290)

Wielkości przywozu z państw trzecich zmieniły się nieznacznie wskutek wspomnianych powyżej korekt danych statystycznych. Omówiona w motywach 202–213 zmiana wielkości przywozu z państwa, którego dotyczy postępowanie, wywarła również wpływ na udział tego przywozu w rynku. Zmiany te były jednak niewielkie, a ich wpływ na obserwowaną tendencję był jeszcze mniejszy. Udział towarów z państwa trzeciego w rynku po uwzględnieniu zmian wzrósł z 8,0 % do 9,4 % (a nie z 8,0 % do 9,3 %, jak wskazano w tabeli 11 rozporządzenia w sprawie ceł tymczasowych). W związku z powyższym tego rodzaju nieznaczne zmiany dotyczące przywozu towarów z państw trzecich i udziału tych towarów w rynku nie miały istotnego wpływu na analizę związku przyczynowego opisaną w motywach 284–288 rozporządzenia w sprawie ceł tymczasowych.

(291)

Przedsiębiorstwo Carl Prinz odniosło się do motywu 286 rozporządzenia w sprawie ceł tymczasowych, stwierdzając, że na podstawie jego doświadczeń związanych z poziomami cen w 2020 r. ceny towarów z Turcji nie były istotnie wyższe niż ceny towarów z państwa, którego dotyczy postępowanie. Informacje te odnosiły się jednak do informacji przedstawionych po okresie objętym dochodzeniem – nie przekazano natomiast żadnych informacji dotyczących okresu objętego dochodzeniem. Nie przedstawiono również żadnych dowodów świadczących o tym, że analiza przeprowadzona w motywie 286 rozporządzenia w sprawie ceł tymczasowych była nieprawidłowa.

(292)

Biorąc pod uwagę zmienione dane przedstawione w tabeli 6 i po przeanalizowaniu otrzymanych uwag dotyczących motywów 284–287 rozporządzenia w sprawie ceł tymczasowych, Komisja potwierdza wniosek dotyczący wpływu przywozu z państw trzecich przedstawiony w motywie 288 rozporządzenia w sprawie ceł tymczasowych.

(293)

Jak zauważono w motywie 203, nawet gdyby z analizy całkowicie wyłączono wielkości objęte kodem CN 7610 90 90, wielkości przywozu z innych państw trzecich nie uległyby zmianie i wystąpiłyby jedynie minimalne różnice dotyczące ich udziału w rynku. Wniosek w sprawie związku przyczynowego przywozu z państw trzecich przedstawiony w rozporządzeniu w sprawie ceł tymczasowych pozostaje bez zmian i w związku z tym zostaje potwierdzony.

(294)

Po ujawnieniu ostatecznych ustaleń przedsiębiorstwo Airoldi stwierdziło, że treść poprzedniego motywu jest sprzeczna z logiką. Nie jest jednak jasne, na jakiej podstawie przedsiębiorstwo Airoldi doszło do tego wniosku. Wyniki przeprowadzonej przez Komisję oceny, z której wynika, że wpływ przywozu z państw trzecich nadal wyrządzałby szkodę, gdyby przywóz objęty wspomnianym kodem CN nie został uwzględniony, zachowują ważność. Wynika to z faktu, że sytuacja ta pozostałaby bez wpływu na wielkość przywozu z państw trzecich w ujęciu ogólnym, a udział tego przywozu w rynku zmieniłby się tylko nieznacznie. W związku z powyższym Komisja potwierdza wyniki przeprowadzonej przez siebie analizy.

(295)

Zmienione dane liczbowe dotyczące konsumpcji przedstawione w motywach 226–228 nie miały istotnego wpływu na wniosek przedstawiony w motywie 294 rozporządzenia w sprawie ceł tymczasowych. Jak zauważono w motywie 203, gdyby z analizy całkowicie wyłączono wielkości objęte kodem CN 7610 90 90, poziomy konsumpcji na wolnym rynku byłby bardzo podobne i wzrosłyby o 6 %. Wniosek zawarty w motywie 294 rozporządzenia w sprawie ceł tymczasowych zostaje zatem potwierdzony. W swoich uwagach przekazanych po ujawnieniu ostatecznych ustaleń przedsiębiorstwo Airoldi stwierdziło, że uzasadnienie przedstawione w tym motywie „jest sprzeczne z jakąkolwiek logiką”, ponieważ w nieuzasadniony sposób opiera się na znaczeniu przywozu produktów objętych takim kodem w ujęciu ilościowym. Odnosząc się do tej uwagi, Komisja zauważa, że w powyższym uzasadnieniu (wprost przeciwnie) wskazano, że nawet w przypadku, gdyby nie oparto się na produktach przywożonych w ramach tego kodu (co nie jest odpowiednią metodą, ponieważ kod ten obejmuje również istotną część produktu objętego postępowaniem), decyzja ta pozostałaby bez wpływu na ustalenia dotyczące szkody.

(296)

Również przedsiębiorstwo Airoldi przedstawiło argument, że wysokie koszty inwestycji przedstawione w tabeli 10 rozporządzenia w sprawie ceł tymczasowych powodują szkodę dla przemysłu Unii. Komisja doszła do wniosku, że utrzymanie znaczącej pozycji na rynku wymaga coraz wyższych poziomów inwestycji. Inwestycje był niezbędne, aby zwiększyć efektywność i zapewnić skoncentrowanie się w większym stopniu na konsumentach w świetle obecnego na rynku popytu na rozwiązania zapewniające większą wartość dodaną. W motywach 332–340 rozporządzenia w sprawie ceł tymczasowych omówiono znaczenie wysokiego poziomu inwestycji dla przyszłości przemysłu Unii. Komisja odrzuciła ten argument jako błędny i nieuzasadniony.

(297)

Rząd ChRL przywołał sprawozdanie agencji Reutera ze stycznia 2014 r., w którym stwierdzono, że prawa pracy oraz prawa ochrony środowiska w Unii, a także wysokie koszty energii czynią produkcję surowych metali, takich jak aluminium, w Unii prawie nieopłacalną. Argument ten odnosił się jednak do produkcji aluminium jako surowca. Nie mógł on zostać przyjęty, mając na uwadze, że przytoczone sprawozdanie nie dotyczy przemysłu Unii, który jest przemysłem niższego szczebla, i nie uwzględnia ono zmian, jakie zaszły w unijnym przemyśle aluminiowym w okresie badanym.

(298)

Przedsiębiorstwo Airoldi stwierdziło, że na wyniki sprzedaży przemysłu Unii wpływa decyzja biznesowa o zaprzestaniu sprzedaży na rzecz dystrybutorów. Z danych zgromadzonych na podstawie odpowiedzi na pytania zawarte w kwestionariuszu udzielonych przez przemysł Unii objęty próbą wynikało jednak jasno, że nie zaprzestano sprzedaży na rzecz dystrybutorów w ogóle. W rzeczywistości Komisja ustaliła, że sprzedaż unijna na rzecz dystrybutorów spadła z powodu presji cenowej wynikającej z przywozu z Chin po cenach dumpingowych. Ponadto z odpowiedzi na pytania zawarte w kwestionariuszu udzielone przez przedsiębiorstwo Airoldi, które działa jako importer i jako dystrybutor, wynika, że przedsiębiorstwo to kupowało znaczące ilości od przemysłu Unii. Argument ten został zatem odrzucony.

(299)

Zmiana wielkości przywozu z państwa, którego dotyczy postępowanie, oznaczała, że wnioski w sprawie związku przyczynowego będą musiały zostać poddane ponownej ocenie na ostatecznym etapie dochodzenia. Opisane powyżej zmienione wielkości przywozu i udziały w rynku Unii nie wpłynęły znacząco na analizę związku przyczynowego, a ich wpływ podczas analizy tendencji był jeszcze mniejszy. To samo dotyczy przypadku całkowitego wykluczenia kodu CN 7610 90 90.

(300)

W motywach 280–282 rozporządzenia w sprawie ceł tymczasowych Komisja wyjaśniła, w jaki sposób przywóz z Chin – którego udział w rynku jest dużo mniejszy niż przemysłu Unii – nie tylko przeniknął na rynek Unii, stopniowo zwiększając swój udział w rynku, co spowodowało szkodę ilościową, ale, co ważniejsze, spowodował stłumienie cen rynkowych, przez co przemysł Unii przez cały okres badany odnotowywał niższe i nieodpowiednie poziomy zysku. Motywy te zachowują ważność w odniesieniu do przedstawionych w tabeli 2 powyżej poziomów przywozu z Chin zarówno w ujęciu bezwzględnym, jak i w ujęciu względnym, również gdyby na potrzeby niniejszych rozważań wyłączono cały kod CN 7610 90 90.

(301)

Ponadto żadna z uwag przedstawionych przez zainteresowane strony nie wpłynęła na ocenę czynników przeprowadzoną na etapie tymczasowym, a po wprowadzeniu środków tymczasowych nie przedstawiono żadnych ważnych uwag, które mogłyby wyjaśnić istotną szkodę poniesioną przez przemysł Unii, ustaloną w niniejszym dochodzeniu.

(302)

Na podstawie powyższego oraz wobec braku innych uwag Komisja stwierdziła, że żaden z pozostałych czynników zbadanych na etapie tymczasowym oraz na etapie ostatecznym nie mógł mieć istotnego wpływu na szkodliwą sytuację przemysłu Unii. W związku z tym żaden z przeanalizowanych indywidualnie albo łącznie czynników nie osłabił związku przyczynowego między przywozem towarów po cenach dumpingowych a szkodą poniesioną przez przemysł Unii w taki sposób, aby taki związek przestał być rzeczywisty i istotny, co potwierdza wniosek przedstawiony w motywach 302 i 303 rozporządzenia w sprawie ceł tymczasowych.

(303)

W konsekwencji wspomnianych powyżej zmian zmieniono poziom konsumpcji i udziały w rynku przemysłu Unii oraz wielkość przywozu z państwa, którego dotyczy postępowanie. W okresie badanym udział przywozu z Chin w rynku wzrósł z 3,4 % do 5 %, podczas gdy udział przemysłu Unii w wolnym rynku zmniejszył się z 88,4 % do 85,4 %. Zmiany wynikające z oparcia się na danych dla UE-27 zamiast na danych dla UE-28 wywarły niewielki wpływ na tendencje lub istotny poziom przywozu lub nie wywarły żadnego tego rodzaju wpływu, m.in. z uwagi na fakt, że po ich wprowadzeniu wielkość przywozu z państwa, którego dotyczy postępowanie, wzrosła o 56 %, a tendencja w zakresie udziału tego przywozu w rynku zwiększyła się o 48 %. W związku z powyższym zmienione dane liczbowe dotyczące przywozu i udziału w rynku nie miały istotnego wpływu na wcześniej ujawnione wyniki analizy przypisania.

(304)

Przywóz z państw trzecich w okresie badanym kształtował się następująco:

Tabela 6a

Przywóz z państw trzecich do państw UE-27

(305)

Wielkości przywozu z państw trzecich zmieniły się nieznacznie wskutek wspomnianych powyżej korekt. Wywarło to również wpływ na udział tego przywozu w rynku. Zmiany te były jednak niewielkie, a ich wpływ na obserwowaną tendencję był jeszcze mniejszy. Udział państw trzecich w rynku po korekcie wzrósł z 8,2 % do 9,6 %. Te nieznaczne zmiany nie wywierają istotnego wpływu na wcześniej ujawnione wyniki analizy związku przyczynowego.

(306)

Nawet gdyby z analizy całkowicie wyłączono wielkości objęte kodem CN 7610 90 90, wielkości przywozu z innych państw trzecich nie uległyby zmianie i wystąpiłyby jedynie minimalne różnice dotyczące ich udziału w rynku. Wniosek w sprawie związku przyczynowego przywozu z państw trzecich pozostaje bez zmian i w związku z tym zostaje potwierdzony.

(307)

Po dodatkowym ujawnieniu ostatecznych ustaleń grupa Haomei stwierdziła, że udział przywozu z Chin w rynku po prostu wzrósł ze szkodą dla przywozu z państw trzecich, a nie miał wpływu na udział przemysłu Unii w rynku. Argument ten jest jednak niezgodny ze stanem faktycznym i nie mógł zostać przyjęty, biorąc pod uwagę, że udział przemysłu Unii w rynku zmniejszył się o 3 %, jak pokazano w tabeli 5a.

(308)

Po dodatkowym ujawnieniu ostatecznych ustaleń grupa Haomei i przedsiębiorstwo Airoldi stwierdziły, że udział Chin w rynku i wielkość przywozu z Chin zmniejszyły się w ujęciu UE-27 w takim stopniu, że sytuacja nie mogła skutkować powstaniem szkody dla przemysłu Unii, i że – wręcz przeciwnie – udział przemysłu Unii w rynku w OD utrzymywał się na poziomie powyżej 85 %. Należy odwołać się do motywów 201 i 280 oraz do tabeli 5a powyżej. Ponadto fakt, że wielkość przywozu w ujęciu bezwzględnym jest niższa w ostatecznym ustaleniu niż oszacowano w skardze i na etapie tymczasowym, odzwierciedla charakter dochodzeń w sprawie ochrony handlu, w przypadku których z czasem analiza staje się coraz bardziej szczegółowa wraz ze stopniowym gromadzeniem, przetwarzaniem i weryfikowaniem informacji od stron. W rzeczywistości powyższe elementy nie mają żadnego wpływu na tempo wzrostu przywozu, które pozostaje znaczne. Należy przypomnieć, że udział przywozu z Chin w rynku w okresie badanym wzrósł o 48 %, a nieznaczne zmniejszenie udziału Chin w rynku nie ma istotnego wpływu na stwierdzoną szkodę, zwłaszcza w świetle elementów szkody cenowej, o których mowa w motywie 253. W związku z tym powyższy argument został odrzucony.

(309)

Również po dodatkowym ujawnieniu ostatecznych ustaleń grupa Haomei stwierdziła, wykorzystując dane pochodzące ze skonsolidowanych sprawozdań rocznych grupy Hydro, że udział grupy Hydro w rynku wzrósł. Natomiast udział producentów unijnych w rynku w okresie badanym zmniejszył się, jak pokazano w tabeli 5a powyżej. Udział w rynku indywidualnych producentów unijnych lub grup producentów nie jest kwestią istotną dla niniejszej analizy związku przyczynowego. W związku z tym powyższy argument został odrzucony.

(310)

Zmienione dane liczbowe dotyczące konsumpcji nie miały istotnego wpływu na wcześniej ujawniony wniosek. Nawet gdyby z analizy całkowicie wyłączono wielkości objęte kodem CN 7610 90 90, poziomy konsumpcji na wolnym rynku byłby bardzo podobne i wzrosłyby. Potwierdza się zatem wcześniej ujawnione wnioski.

(311)

Ponieważ wszystkie inne wcześniej ujawnione aspekty mają w równym stopniu zastosowanie w kontekście UE-27, ujawnione wcześniej wnioski dotyczące związku przyczynowego zostają niniejszym potwierdzone.

(312)

Dodatkowe zdalne kontrole krzyżowe, o których mowa w motywie 13, stanowiły odpowiednią okazję do dokładniejszego zbadania odnośnych kwestii dotyczących interesu Unii.

(313)

Czterech dostawców aluminium w Unii wyraziło swoje poparcie dla nałożenia środków. Uwagi te poparło stowarzyszenie European Aluminium, które wskazało, że prawie 30 % produkcji tych dostawców jest sprzedawane na rzecz przemysłu Unii do użytku w produkcji produktu objętego dochodzeniem. Oczywiste było zatem, że wynik dochodzenia będzie mieć pozytywny wpływ również na cały łańcuch wartości aluminium wewnątrz Unii.

(314)

Ponadto, jak wynika z badania OECD (36), producenci aluminium w Unii wykorzystują więcej surowców pochodzących z recyklingu i stosują bardziej zrównoważone metody produkcji niż producenci z Chin. W szczególności, podczas gdy Europa jest jednym z liderów recyklingu aluminium z wysokim udziałem materiałów pochodzących z recyklingu, Chiny opierają się głównie na produkcji pierwotnego aluminium, która jest działalnością bardzo energochłonną. Z tego powodu ekologiczność producentów europejskich pozwoliłaby Unii na bardziej zdecydowane dążenie do celu, jakim jest czysta gospodarka o obiegu zamkniętym, jak wskazano w komunikacie Komisji w sprawie Europejskiego Zielonego Ładu (37).

(315)

Po ujawnieniu ostatecznych ustaleń przedsiębiorstwo O. Wilms zakwestionowało istotność wspomnianej powyżej kwestii recyklingu dla niniejszego dochodzenia. Komisja uważa jednak, że recykling aluminium ma znaczenie dla Europejskiego Zielonego Ładu.

(316)

Po ujawnieniu ostatecznych ustaleń Alstom i UNIFE stwierdziły, że przemysł unijny nie odniósłby korzyści ze środków (nałożonych na przemysł transportu kolejowego), ponieważ omawiany przywóz stanowi jedynie niewielką część produktu objętego postępowaniem (szacowaną przez UNIFE na około 1,3 %). Komisja uważa jednak, że biorąc pod uwagę fakt, iż niektórzy producenci unijni sprzedają znaczne ilości w tym sektorze, producenci ci odnieśliby korzyści z wprowadzenia środków, zwłaszcza że w przypadku braku nieuczciwych praktyk handlowych prawdopodobnie zwiększyliby sprzedaż w tym sektorze.

(317)

Wobec braku innych uwag dotyczących interesu przemysłu Unii wnioski przedstawione w motywach 305–309 rozporządzenia w sprawie ceł tymczasowych zostają potwierdzone.

(318)

Odsyła się do motywu 9, w którym mowa jest o tym, że w następstwie ujawnienia tymczasowych ustaleń zgłosiło się dwóch importerów, aby przedstawić uwagi. W rozporządzeniu w sprawie ceł tymczasowych wskazano, że importerzy niepowiązani, którzy przedstawili formularz dotyczący kontroli wyrywkowej w celu współpracy w toku dochodzenia, stanowili około 2 % przywozu z Chin. Po przyjęciu rozporządzenia w sprawie ceł tymczasowych, już po zakończeniu kontroli wyrywkowej, zgłosiło się dwóch kolejnych importerów, którzy nie udzielili odpowiedzi na pytania zawarte w kwestionariuszu. W efekcie korekty poziomu przywozu z Chin, o którym mowa w motywie 208, odsetek przywozu reprezentowany przez importerów niepowiązanych, którzy podali wielkość przywozu w formularzu dotyczącym kontroli wyrywkowej, wynosi 3,6 %.

(319)

Jeden importer, przedsiębiorstwo Airoldi, stwierdził, że istnieje różnica między producentami twardych i miękkich stopów w Unii, oraz że w części rynku dotyczącej stopów twardych istnieje ryzyko niedoboru oraz wysokich cen, na co wskazuje dłuższy czas oczekiwania na zakup na rynku Unii. Stowarzyszenie European Aluminium podkreśliło, że przemysł Unii jest zaangażowany w rynek stopów twardych, i wskazało kilku producentów, którzy poczynili znaczne inwestycje w produkcję stopów twardych, podając jako przykład prasy do wyciskania zainstalowane w ostatnim czasie przez czterech producentów unijnych. Stowarzyszenie European Aluminium zauważyło również, że nawet bez wspomnianych dodatkowych rozwiązań w zakresie dostaw istnieje silna konkurencja między producentami unijnymi oraz wystarczające wolne moce produkcyjne.

(320)

Komisja zbadała kwestię twardych i miękkich stopów, których rozróżnienie jest uproszczeniem handlowym opartym głównie na składzie chemicznym stopu aluminium. W toku dochodzenia wykazano, że kilku producentów unijnych produkuje oba rodzaje stopów. Po drugie, przedstawiona przez importera ocena przykładów czasów oczekiwania mogła odzwierciedlać konkretne okoliczności biznesowe i negocjacje między stronami i nie wskazywała na stały schemat czasów oczekiwania powodujących zakłócenia w obliczu środków. Chociaż możliwe jest, że w przypadku niektórych bardziej zaawansowanych produktów dostępność producentów i produktów byłaby mniejsza niż w przypadku bardziej standardowych elementów wyciskanych, uważa się jednak, że potencjalne zakłócenia byłyby jedynie tymczasowe, a istnienie środków dałoby producentom unijnym możliwość inwestowania w zaspokajanie popytu bez ryzyka podcięcia cenowego przez przywóz po nieuczciwie niskich cenach.

(321)

Ten sam importer stwierdził również, że istnienie autonomicznych kontyngentów taryfowych (38) i zawieszeń taryfowych (39) w przypadku niektórych ograniczonych produktów stanowiłoby dowód potwierdzający brak dostaw tych produktów na rynek europejski. W tym kontekście przyznanie wspomnianych zawieszeń taryfowych nie wydaje się konsekwencją braku dostaw, ale raczej wynikiem procesu, w którym stowarzyszenie European Aluminium nie uczestniczyło. W rzeczywistości w okresie objętym dochodzeniem całkowita wielkość przywozu z państwa, którego dotyczy postępowanie, w ramach obowiązujących zawieszeń i kontyngentów taryfowych stanowiła tylko około 1 % przywozu produktu objętego postępowaniem, i mniej niż 0,1 % konsumpcji unijnej. W związku z tym znaczenie produktów korzystających z tych środków w stosunku do ogólnego interesu przedsiębiorstw w Unii jest minimalne. Liczba producentów europejskich (ponad 200) oraz dostępne niewykorzystane moce przemysłu Unii (około jednej trzeciej mocy zainstalowanej) wskazują również, że po usunięciu z rynku wpływu nieuczciwie niskich cen producenci unijni mieliby motywację do obsługi tych niszowych zastosowań.

(322)

Ten sam importer stwierdził również, że Komisja nie jest uprawniona do tego, aby przeprowadzać „negatywny” test dotyczący interesu Unii i uznać – jak miało to miejsce w motywie 329 rozporządzenia w sprawie ceł tymczasowych – że brakuje przekonujących powodów, aby stwierdzić, że wprowadzenie środków tymczasowych w odniesieniu do przywozu produktu objętego postępowaniem nie leży w interesie Unii. Ta sama strona stwierdziła ponadto, że Komisja nie uwzględnia w odpowiedni sposób faktu, że importer wprowadził produkt objęty postępowaniem na rynek w przeciwieństwie do operatorów sprzedających odnośne produkty do państw trzecich, i nie udało jej się wyważyć tego interesu w stosunku do pozostałych stron europejskich. W odniesieniu do tego argumentu w toku dochodzenia nie znaleziono żadnych dowodów potwierdzających, że importerzy prowadzą ponowny wywóz produktu objętego dochodzeniem do państw trzecich. Ponadto test dotyczący interesu Unii na podstawie art. 21 ust. 1 rozporządzenia podstawowego jest z natury rzeczy testem negatywnym, a podczas przeprowadzania takiego testu w tym przypadku uwzględniono wszystkie istotne interesy w Unii.

(323)

Jeżeli chodzi o wpływ środków na importerów, zdalna kontrola krzyżowa, o której mowa w motywie 13, potwierdziła tymczasowe ustalenia. Jeden importer stwierdził, że nigdy nie zgłaszał marży zysku, o której mowa w motywie 317 rozporządzenia w sprawie ceł tymczasowych, że przeniesienie cła na użytkowników będzie szkodliwe dla ich interesu oraz że wszczęcie dochodzenia po stronie skarżących stanowi naruszenie praw w celu wzmocnienia oligopolu na rynku. W odniesieniu do marży zysku w toku dochodzenia potwierdzono, że marża zysku, o której mowa w motywie 317 rozporządzenia w sprawie ceł tymczasowych, była odpowiednia, biorąc pod uwagę odsprzedaż produktu objętego postępowaniem w Unii. Ponadto, chociaż interes użytkowników uwzględniono w odpowiedniej sekcji niniejszego rozporządzenia, jak już stwierdzono w motywie 316 rozporządzenia w sprawie ceł tymczasowych, nie przedstawiono żadnych dowodów potwierdzających istnienie oligopoli stanowiących nadużycie lub występowanie zachowania zakłócającego konkurencję. Nie toczy się również żadne dochodzenie w tej sprawie. W każdym razie w tych okolicznościach liczba siedmiu dostawców określonego produktu nie jest szczególnie niska, zwłaszcza biorąc pod uwagę fakt, że w niektórych przypadkach chodzi o dużych producentów, którzy dysponowali wolnymi mocami produkcyjnymi.

(324)

Po nałożeniu środków tymczasowych zgłosiło się kilku importerów niepowiązanych, których wysłuchano indywidualnie lub podczas wspólnych posiedzeń wyjaśniających. Argumenty przedstawione podczas tych posiedzeń wyjaśniających dotyczyły braku wystarczających dostaw na rynku unijnym, w szczególności w przypadku produktów ze stopów twardych, a także wysokiego poziomu stawek cła tymczasowego, przez co przywóz nie jest już ekonomicznie opłacalny. Jak wyjaśniono w motywie 321, argument dotyczący niewystarczających dostaw nie może zostać przyjęty. Jeżeli chodzi o poziomy cen przed nałożeniem środków, nieuczciwie niskie ceny stosowane przez chińskich producentów eksportujących stworzyły importerom szerokie możliwości odsprzedaży, o czym świadczą wysokie marże zysku importerów objętych próbą, które znacząco przekraczają marże zysku uzyskane przez przemysł Unii. Ponieważ jednak dochodzenie wykazało, że ceny te są wynikiem nieuczciwego dumpingu, dostępu do produktów po tych cenach nie można uznać za normalną sytuację rynkową.

(325)

Inny importer, przedsiębiorstwo O. Wilms, stwierdził, że nałożenie środków na przywożony przez niego produkt będzie mieć znaczący wpływ na jego klienta, który jest użytkownikiem produktu, ponieważ w Unii brak jest alternatywnych dostawców. Importer ten stwierdził, że nałożenie środków może spowodować relokację procesu realizowanego przez jego klienta poza Unią, co będzie miało negatywny wpływ na gospodarkę i zatrudnienie. W odniesieniu do powyższego argumentu tego nie przedstawił użytkownik produktu, który produkuje produkt rynku niższego szczebla, ale importerzy realizujący dostawy dla tego użytkownika. W związku z tym nie można ustalić, czy argument dotyczący relokacji jest wiarygodny. Dodatkowo, zdaniem stowarzyszenia European Aluminium, przemysł Unii ma techniczną możliwość dostarczania wszystkich produktów objętych zakresem dochodzenia. Co więcej – jako że przedmiotowy użytkownik produktu objętego postępowaniem nie udzielił odpowiedzi na pytania zawarte w kwestionariuszu ani nie współpracował podczas dochodzenia – nie można było dokładnie ocenić wpływu środków na jego działalność.

(326)

Po ujawnieniu ostatecznych ustaleń importerzy O. Wilms i grupa Haomei stwierdzili, że przemysł Unii nie odniesie korzyści ze środków, ponieważ przywóz z Chin ulegnie zastąpieniu przez przywóz z państw trzecich. Argument ten nie mógł zostać przyjęty, ponieważ środki zlikwidują presję cenową wywieraną przez przywóz z Chin i umożliwią przemysłowi Unii podniesienie cen, inwestowanie i konkurowanie w normalnych warunkach rynkowych.

(327)

Po ujawnieniu ostatecznych ustaleń kilku importerów przypomniało również, że na prowadzony przez nich przywóz składały się głównie sztaby i pręty objętych kodem CN 7604 29 10, na które istnieje zapotrzebowanie na rynku unijnym, oraz że łączny przywóz ze wszystkich źródeł w ramach tego kodu uległ w latach 2017–2019 zmniejszeniu. Strony te przypomniały, że przywóz z Chin wzrósł jedynie w takim zakresie, w jakim zastąpił przywóz z Rosji i w związku z tym nie wyrządzał szkody. Komisja przypomina swoje wcześniejsze uwagi dotyczące tych kwestii i zauważa ponadto, że argument ten, który odnosi się jedynie do części okresu badanego, wskazuje, że przywóz z Chin wzrósł. Należy jednak przypomnieć, że Komisja przeprowadziła analizę szkody i związku przyczynowego w odniesieniu do produktu objętego postępowaniem jako całości, niezależnie od jego klasyfikacji celnej, a częściowa analiza jednego kodu, bez względu na poczynione w jej ramach potencjalne ustalenia, nie ma decydującego znaczenia dla ogólnej analizy.

(328)

Importerzy powtórzyli również swoje twierdzenie, że ceny przywozu z Chin w ramach kodu CN 7604 29 10 nie wyrządzały szkody i były wysokiej jakości. Komisja pragnie ponownie przypomnieć, że przeprowadzone przez nią porównania cen wspomniane w motywie 224 obejmowały całą próbę producentów eksportujących dobraną przy wykorzystaniu szczegółowej metody zakładającej dokonanie rozróżnienia na rodzaje produktu w odniesieniu do transakcji w okresie objętym dochodzeniem. Komisja potwierdza zatem, że jej ustalenia dotyczące kwestii cen są jasne, reprezentatywne i dokładne.

(329)

Importerzy powtórzyli swoje twierdzenie, że środki antydumpingowe nie były wymagane, ponieważ geograficzne oddalenie Chin stanowiło wystarczającą barierę w handlu. W świetle ustaleń dotyczących szkody poczynionych w ramach niniejszego dochodzenia w odniesieniu do wielkości i cen Komisja przypomina, że oddalenie geograficzne nie uniemożliwia ani zwiększenia udziału w rynku przywozu z Chin, ani sprzedaży po cenach znacząco podcinających ceny przemysłu Unii. W związku z tym tylko poprzez nałożenie ceł możliwe jest przywrócenie równych warunków działania.

(330)

Importerzy i grupa Haomei twierdzili, że wprowadzenie środków tymczasowych wydłużyło czas realizacji w odniesieniu do niektórych rodzajów produktu, co – po ożywieniu popytu unijnego – doprowadzi to do problemów z zaopatrzeniem w niektóre rodzaje produktu, skutkując niedoborami i wyższymi cenami. Należy jednak przypomnieć, że środki antydumpingowe mają na celu zwiększenie cen importowych w celu przywrócenia uczciwej konkurencji. W początkowym okresie wystąpienie pewnego stopnia zakłóceń na rynku jest nieuniknione. Jak wyszczególniono w motywie 320 powyżej, skutki takich potencjalnych zakłóceń nie byłyby nieproporcjonalne w świetle korzyści, jakie można osiągnąć z wprowadzenia środków.

(331)

W świetle tych ustaleń należy podtrzymać wnioski przedstawione w motywie 317 rozporządzenia w sprawie ceł tymczasowych dotyczące wpływu środków na działalność importerów.

(332)

Jak wspomniano w motywie 318 rozporządzenia w sprawie ceł tymczasowych, w produkt objęty dochodzeniem zaopatruje się kilka sektorów działalności użytkowników, głównie przemysł budowlany, transport i inżynieria, a także służy on do wielu innych zastosowań.

(333)

W odniesieniu do trzech istotnych sektorów użytkowników, tj. budowlanego, motoryzacyjnego i inżynierii, Komisja nie otrzymała żadnych uwag po nałożeniu środków tymczasowych.

(334)

Komisja otrzymała jednak uwagi od szeregu użytkowników, którzy dostarczają produkty do innych zastosowań. Trzy strony zwróciły uwagę na trzy rodzaje potencjalnych problemów: dostępność dostaw, długi czas realizacji zaopatrzenia w produkty od producentów unijnych oraz wyższe ceny. Poza użytkownikiem Alstom wymienionym w motywie 337 żadna inna strona nie udzieliła odpowiedzi na pytania zawarte w kwestionariuszu skierowanym do użytkowników.

(335)

Niektóre strony stwierdziły również, że z powodu dodatkowych kosztów wynikających z nałożenia ceł produkowany przez nie produkt końcowy, w którym jako składnik stosowany jest produkt objęty postępowaniem, odczuje skutki dodatkowej konkurencji ze strony przywożonych produktów końcowych, które już w momencie przywozu zawierają produkt objęty postępowaniem, a zatem nie podlegają cłom antydumpingowym. Mogłoby to w negatywny sposób wpłynąć na działalność przedsiębiorstw.

(336)

W przypadkach, w których Komisja otrzymała dane umożliwiające przeprowadzenie analizy skutków ceł, analiza ta wykazała, że wpływ ceł będą prawdopodobnie możliwy do opanowania. Biorąc jednak pod uwagę poszczególne sytuacje i argumenty przedstawione przez strony, w kolejnych akapitach przedstawiono bardziej szczegółowe informacje na temat każdego argumentu. Po ujawnieniu ostatecznych ustaleń importer zakwestionował użycie zwrotu „możliwy do opanowania”, ponieważ uważa, że wpływu na użytkowników końcowych i klientów nie można uznać za taki. Ponieważ jednak nie przedstawił żadnych dodatkowych elementów na poparcie tego twierdzenia, należy potwierdzić analizę zawartą w poniższych akapitach.

(337)

Jeżeli chodzi o przemysł transportu kolejowego, producent pociągów Alstom stwierdził, że nie które elementy wyciskane nie będą dostępne w wystarczającej ilości w wymaganym czasie realizacji, jeżeli będą nabywane od producentów unijnych, oraz że w przeszłości spotkał się z odmową dostawy. W ramach swojego wniosku przedsiębiorstwo Alstom przedstawiło poufne fragmenty korespondencji z producentami unijnymi, w której producenci ci rzekomo odmówili dostawy niektórych produktów lub spełnienia niektórych specyfikacji lub zaproponowali alternatywne rozwiązania. Przedsiębiorstwo Alstom wskazało jednak, że co najmniej jeden producent unijny jest w stanie dostarczyć całą gamę produktów wymaganych przez to przedsiębiorstwo. Dlatego już przy obecnym stanie rzeczy użytkownik ten może zaopatrywać się we wszystkie swoje produkty u producentów unijnych. Jeżeli chodzi o potencjalnie długi czas oczekiwania, środki umożliwiłyby przemysłowi Unii dokonanie niezbędnych inwestycji po wyeliminowaniu nieuczciwej konkurencji cenowej. Chociaż w niektórych przypadkach nie można wykluczyć dłuższego czasu oczekiwania, dochodzenie wykazało, że najprawdopodobniej byłby on ograniczony do okresu początkowego, ponieważ użytkownik będzie budować (od nowa) niezbędne stosunki techniczne i biznesowe z przemysłem Unii, oraz ponieważ przemysł ten realizuje dalsze inwestycje.

(338)

Użytkownik Alstom stwierdził również, że gdyby miał on odczuć wzrost kosztów w wyniku zastosowania środków, wynikające z tego skutki gospodarcze mogłyby być skrajnie negatywne dla jego konkurencyjności na rynku taboru, w szczególności z uwagi na niewielkie marże zysku w sektorze kolejowym.

(339)

Dostępności produktów po nieuczciwie niskich cenach nie można uznać za normalną sytuację rynkową, na której można się opierać. Ponadto w toku dochodzenia ustalono, że nawet gdyby przedsiębiorstwo Alstom nadal zaopatrywało się w taki sam odsetek produktu objętego postępowaniem w państwie, którego dotyczy postępowanie, wpływ ceł wyniósłby znacznie poniżej 1 % ponoszonego przez to przedsiębiorstwo kosztu produkcji taboru o aluminiowym korpusie i poniżej 0,1 % całkowitego obrotu przedsiębiorstwa. Nie wpłynęłoby to zasadniczo na zyski przedsiębiorstwa ani na jego zdolność do wygrywania przetargów.

(340)

Podsumowując, analiza możliwego wpływu środków na tego użytkownika pozwoliła Komisji stwierdzić, że wpływ ten nie byłby nieproporcjonalny nawet w najbardziej niekorzystnym scenariuszu zakładającym konieczność dalszego przywozu produktu objętego postępowaniem.

(341)

Po ujawnieniu ostatecznych ustaleń Komisja uwzględniła również uwagi przedsiębiorstwa Alstom dotyczące wpływu środków na przemysł transportu kolejowego i ogólnie Unię. Przedsiębiorstwo Alstom wskazało, że może doświadczyć problemów związanych z bezpieczeństwem dostaw, ponieważ elementy wyciskane nadwozia muszą być dostarczane przez jednego producenta.

(342)

Ponadto przedsiębiorstwo Alstom w swoich poufnych uwagach wysunęło argumenty dotyczące faktu, że przekazana informacja na temat możliwości zaopatrywania się u jednego producenta unijnego była błędna z powodów związanych z poufnością informacji dotyczących źródeł zaopatrzenia przedsiębiorstwa i jego stosunków z dostawcami. Niezależnie od faktu, że argument ten nie został zgłoszony ani streszczony w wersji nieopatrzonej klauzulą poufności, wyciągnięcie ogólnego wniosku dotyczącego zasadności argumentu na podstawie niekompletnych i niepotwierdzonych informacji nie było w każdym razie możliwe.

(343)

Przedsiębiorstwo Alstom stwierdziło również, że środki wpłynęłyby na jego zdolność do pozyskiwania zamówień publicznych. Komisja zauważyła jednak, że takie zamówienia są udzielane w oparciu o szereg czynników, a nie tylko cenę, oraz że wpływ na ceny niekoniecznie będzie czynnikiem decydującym.

(344)

Przedsiębiorstwo Alstom stwierdziło ponadto, że środki opóźniłyby wprowadzenie do użytkowania przyjaznych dla środowiska pojazdów transportu zbiorowego. Utrudniłoby to osiągnięcie przez Komisję jej celów w sektorze transportu, ponieważ rządy prawdopodobnie opóźniłyby lub anulowałyby inwestycje w tabor kolejowy.

(345)

Biorąc pod uwagę ocenę skutków, o której mowa w motywach 339–340, Komisja podtrzymuje jednak swoje stanowisko, zgodnie z którym wprowadzenie środków nie pogorszyłoby w sposób znaczący bezpieczeństwa dostaw przedsiębiorstwa Alstom ani jego zdolności do pozyskiwania zamówień publicznych. Ponadto Komisja uważa, że nowe sprawiedliwe warunki rynkowe, które miałyby zastosowanie, nie wpłynęłyby na konkurencyjność przemysłu, w związku z czym nie wystąpiłby znaczący wpływ na cele Komisji w sektorze transportu.

(346)

Stowarzyszenie UNIFE zwróciło uwagę, że sektor kolejowy ma strategiczne znaczenie dla realizacji przez Unię ambitnego celu, jakim jest osiągnięcie neutralności klimatycznej do 2050 r., oraz że środki zagroziłyby szybkiemu wprowadzeniu do użytkowania taboru kolejowego z aluminium ze względu na zakłócenia dostaw.

(347)

Komisja utrzymuje jednak, że elementy wyciskane dla przemysłu kolejowego powinny być dostępne albo od przemysłu Unii, albo z Chin (zapłacone cło antydumpingowe) i że w związku z tym środki nie pogłębiają żadnych ewentualnych zakłóceń dostaw.

(348)

UNIFE i Alstom twierdziły również, że wystąpiłyby poważne konsekwencje gospodarcze dla sektora kolejowego. Główne argumenty dotyczyły tego, że środki zagroziłyby utrzymaniu zatrudnienia oraz wiedzy fachowej, a także doprowadziłyby do braku konkurencyjności w porównaniu z producentami pociągów spoza Unii. Ustalenia Komisji przedstawione w motywie 339 dowodzą jednak, że środki nie będą miały znaczącego wpływu na przemysł kolejowy. W związku z tym Komisja odrzuca twierdzenie, że środki będą miały znaczący wpływ na konkurencyjność i zatrudnienie.

(349)

Po nałożeniu środków tymczasowych kilka zainteresowanych stron, które wydają się prowadzić przywóz kształtowników aluminiowych od tego samego producenta eksportującego, przedstawiło uwagi, w których stwierdziło, że środki tymczasowe spowodowały zakłócenia na rynku unijnym. Użytkownicy ci stwierdzili, że nałożenie ceł bez okresu przejściowego i w czasie trwania zakłóceń spowodowanych przez pandemię COVID-19 odbije się w znaczący sposób na ich działalności i utrudni przedsiębiorstwom wywiązywanie się z już zawartych umów. Stwierdzili oni w szczególności, że cały wysiłek włożony w budowanie relacji klient-dostawca zostanie zaprzepaszczony i trzeba będzie go powtórzyć. Z powyższych powodów wystąpili oni z wnioskiem o okres przejściowy umożliwiający dostosowanie się do ceł albo o stwierdzenie braku dumpingu w odniesieniu do producenta eksportującego będącego ich dostawcą, ponieważ w dochodzeniu antydumpingowym przeprowadzonym przez władze australijskie stwierdzono, że nie stosuje on dumpingu.

(350)

Jeżeli chodzi o te argumenty, stwierdzenie braku dumpingu w dochodzeniu przeprowadzonym przez państwo trzecie nie ma wpływu na niniejszą sprawę. Fakt, że przedsiębiorstwo przypuszczalnie nie stosuje dumpingu na rynku państwa trzeciego, nie oznacza, że nie stosuje dumpingu w odniesieniu do produktu objętego postępowaniem na rynku unijnym. Ustalenia takiego muszą dokonać organy prowadzące dochodzenie w każdej jurysdykcji, a ich ustalenia nie mogą być wiążące dla organów innych państw. W odniesieniu do wpływu środków na działalność przedsiębiorstw – chociaż zmiana dostawcy mogłaby stanowić pewne wyzwanie dla małych i średnich producentów, jak zauważono powyżej – w toku dochodzenia wykazano, że najprawdopodobniej dotyczyłby on tylko okresu początkowego, ponieważ użytkownicy będą budować (od nowa) niezbędne stosunki z przemysłem Unii.

(351)

Poza argumentami przedstawionymi w motywie 349 jeden użytkownik stwierdził, że w efekcie nałożenia środków przywożone produkty końcowe zastąpią przywożone kształtowniki, a w Unii nastąpi utrata miejsc pracy powiązanych z działalnością przetwarzania prowadzona przez to przedsiębiorstwo. Ponadto, ponieważ produkty końcowe wytwarzane w państwie trzecim rzekomo nie spełniają rygorystycznych norm środowiskowych obowiązujących w Unii, nałożenie ceł wpłynie negatywnie na środowisko. Komisja uznaje, że istnieje taka możliwość, jednak z uwagi na fakt, że wspomniany użytkownik jedynie przesłał pismo, a nie udzielił odpowiedzi na pytania zawarte w kwestionariuszu, nie ma możliwości przeprowadzenia oceny wpływu środków na jego działalność.

(352)

Inny użytkownik, poza argumentami przedstawionymi w motywie 349, stwierdził, że w efekcie nałożenia środków produkcja produktów końcowych, która obejmuje produkt objęty postępowaniem i która obecnie jest prowadzona w jednym państwie członkowskim Unii, mogłaby zostać przeniesiona do Chin w celu uniknięcia ceł, co będzie wiązać się ze znaczącą utratą miejsc pracy. Według informacji przekazanych przez to przedsiębiorstwo w uwagach, sprzedawane przez nie produkty – w tym produkt objęty postępowaniem – stanowią jednak jedynie [6–11 %] obrotu przedsiębiorstwa. W trakcie posiedzenia wyjaśniającego przedsiębiorstwo to wyjaśniło, że sprzedaż tych produktów ma jednak dla niego zasadnicze znaczenie, ponieważ jest powiązana z pełną gamą produktów, które dostarcza ono swoim klientom. W każdym przypadku konieczność uiszczania ceł przez okres dostosowawczy przy jednoczesnym poszukiwaniu innych źródeł dostaw stanowiłoby, według bardzo zachowawczego scenariusza (tj. bez uwzględnienia wartości dodanej produktów przywożonych), koszt dodatkowy wynoszący [1–4 %] obrotu, co nie wydaje się nieproporcjonalne. Użytkownik ten nie przekazał jednak odpowiedzi na pytania zawarte w kwestionariuszu i nie było możliwości przeprowadzenia oceny wpływu środków na jego działalność.

(353)

Ponadto, w odniesieniu do użytkowników wymienionych w motywach 349–352, producent eksportujący, u którego przedsiębiorstwa te zaopatrują się w elementy wyciskane, prowadził wywóz jedynie ograniczonych ilości produktu objętego postępowaniem w okresie objętym dochodzeniem, wynoszących [0,5–1,5 %] przywozu produktu objętego postępowaniem oraz [< 0,2 %] całkowitej konsumpcji w Unii. W związku z tym należy uznać, że wpływ zgłaszanych przez użytkowników potencjalnych zakłóceń na ogólny interes Unii dotyczy jedynie bardzo niewielkiej części rynku.

(354)

Użytkownik produkujący kurtyny i systemy kurtyn wystąpił z wnioskiem o dwuletni okres przejściowy umożliwiający dostosowanie się do ceł, biorąc pod uwagę fakt, że znalezienie odpowiedniego dostawcy jest procesem długotrwałym, w szczególności dla drobnego producenta. W odniesieniu do tego argumentu, po stwierdzeniu dumpingu wyrządzającego szkodę przyznanie okresu przejściowego nie wchodzi w zakres prawny swobody decyzyjnej Komisji. Z uwagi na fakt, że użytkownik ten nie udzielił odpowiedzi na pytania zawarte w kwestionariuszu, nie ma również możliwości przeprowadzenia precyzyjnej oceny wpływu środków na jego działalność.

(355)

Dwóch użytkowników prowadzących przywóz produktów w ramach autonomicznego zawieszenia taryfowego stwierdziło, że nie mogą zaopatrywać się w potrzebne im produkty u producentów unijnych.

(356)

W odniesieniu do argumentu przedstawionego przez pierwsze przedsiębiorstwo, Stako Sp. z o.o., Komisja odsyła jednak do motywu 71. Skarżący wskazali bowiem jednego producenta unijnego, który jest w stanie i chce produkować oraz dostarczać przedmiotowy produkt. Ponadto, zgodnie z informacjami przekazanymi przez tego użytkownika, wydaje się, że kupował on potrzebny produkt zarówno w Chinach, jak i w innym państwie trzecim, a środki nie będą miały wpływu na przywóz z tego innego państwa, który w dalszym ciągu będzie objęty zawieszeniem taryfowym mającym zastosowanie do taryf celnych ze wszystkich państw trzecich.

(357)

Drugi użytkownik prowadzący przywóz w ramach autonomicznego zawieszenia taryfowego, Bi Silque S.A. – którego argument poparł importer niepowiązany (Airoldi) – stwierdził również, że w wyniku wprowadzenia środków jego przedsiębiorstwo odczuje negatywne skutki w postaci utraty konkurencyjności ze względu na brak podmiotów unijnych wytwarzających produkty przywożone. Jak wynika z informacji zawartych w aktach przekazanych przez stowarzyszenie European Aluminium, w przeszłości jeden producent unijny zaoferował, że będzie produkować przedmiotowe produkty, ale jego ofertę odrzucono ze względu na cenę. Ponadto European Aluminium wskazuje, że obecnie istnieje co najmniej czterech producentów unijnych, którzy mogą i chcą produkować przedmiotowy produkt, jak podano w motywie 78.

(358)

W odniesieniu do wpływu środków na działalność tych dwóch przedsiębiorstw korzystających z zawieszeń taryfowych uznaje się, że zmiana dostawcy, która może być konieczna w związku z nałożeniem środków, może stanowić pewne wyzwanie i ostatecznie spowodować wzrost kosztów. Dostępności produktów po nieuczciwie niskich cenach nie można jednak uznać za normalną sytuację rynkową, na której można się opierać. Ponadto, z uwagi na fakt, że użytkownicy ci nie udzielili odpowiedzi na pytania zawarte w kwestionariuszu, nie ma możliwości przeprowadzenia precyzyjnej oceny wpływu środków na ich działalność.

(359)

Jeden użytkownik produkujący systemy ochrony przed owadami, np. na okna i drzwi, stwierdził, że stosowane przez niego materiały wsadowe są objęte środkami antydumpingowymi, natomiast produkowany przez niego produkt końcowy nie jest objęty zakresem produktu. W rezultacie stwierdził on, że nałożenie ceł prawdopodobnie doprowadzi jego przedsiębiorstwo do nieuniknionej konieczności przeniesienia całej produkcji swoich produktów końcowych do państw trzecich, co w konsekwencji spowodowałoby utratę miejsc pracy w Europie. W odniesieniu do tego argumentu Komisja otrzymała od stowarzyszenia European Aluminium informację, że przemysł Unii jest w stanie produkować wszystkie rodzaje produktów, które są obecnie przywożone. Ponadto użytkownik ten nie określił, czy opisane przez niego domniemane konsekwencje będą wynikać z niedostępności dostaw czy ze wzrostu kosztów. Jeżeli chodzi o tę ostatnią możliwość, dostępności produktów po nieuczciwie niskich cenach nie można uznać za normalną sytuację rynkową, na której można się opierać. Ponadto użytkownik ten nie udzielił odpowiedzi na pytania zawarte w kwestionariuszu, a zatem nie ma możliwości przeprowadzenia precyzyjnej oceny wpływu środków na jego działalność.

(360)

Użytkownik ten twierdził ponadto, że wielu producentów unijnych nie jest w stanie produkować delikatnych elementów wyciskanych o wymaganej przez niego małej grubości ścianki [< 1 mm]. W wyniku dochodzenia ustalono jednak, że w rzeczywistości istnieją w Unii producenci, którzy mogą produkować elementy wyciskane nawet o mniejszej grubości ścinki niż wymaga ten użytkownik.

(361)

Po ujawnieniu ostatecznych ustaleń czterech użytkowników złożyło oświadczenia (Decora S.A., Bash-tec GmbH, Stako Sp. z o.o. i Mat Inter) w celu zwrócenia uwagi na wpływ środków na ich przedsiębiorstwa i dokonane inwestycje oraz w celu wskazania, że nie byli w stanie zidentyfikować producenta unijnego, który dostarczałby potrzebne im produkty. Dwóch użytkowników wspomniało o ryzyku zamknięcia ich działalności produkcyjnej ze względu na przywóz produktu objętego postępowaniem, co doprowadziłoby do utraty miejsc pracy, ponieważ produkt końcowy, który produkują, znalazłby się w niekorzystnej sytuacji w porównaniu z konkurencyjnym produktem gotowym pochodzenia chińskiego. Grupa Haomei również wyraziła tę obawę w swoich uwagach. W odpowiedzi stowarzyszenie European Aluminium powtórzyło, że producenci unijni dysponują wolnymi mocami produkcyjnymi, a niektórzy z nich byliby w stanie dostarczyć zainteresowanym użytkownikom produkty odpowiadające ich potrzebom. Stowarzyszenie zauważyło również, że użytkownicy nie powinni liczyć na czerpanie korzyści z nieuczciwych cen. Komisja zauważyła, że wprowadzenie środków może wiązać się z okresem zakłóceń na rynku i wymagać zmiany dostawców, co może potrwać jakiś czas, pociągać za sobą dodatkowe koszty i prowadzić do wyższych cen zakupu. Wyżej wymienieni czterej użytkownicy nie zaliczali się do głównych importerów z Chin, a część ich dostaw produktu objętego dochodzeniem pochodziła ze źródeł innych niż chińskie. Ponadto wpływ środków na tych użytkowników nie został uzasadniony, ponieważ nie przedłożyli oni odpowiedzi na pytania zawarte w kwestionariuszu, jak przewidziano w zawiadomieniu o wszczęciu, a zatem wszelkie informacje finansowe zawarte w ich oświadczeniach nie były wystarczająco uzasadnione i nie mogły zostać zbadane przez Komisję pod kątem ich dokładności. W następstwie dodatkowego ujawnienia ostatecznych ustaleń przedsiębiorstwo Decora przedstawiło nowe uwagi, w których ponownie określiło swoje stanowisko w kwestii wpływu zaproponowanych w nim środków. Uwagi nie odnoszą się do żadnych nowych ustaleń zawartych w dodatkowym ujawnieniu ostatecznych ustaleń, a ustalenia i wnioski sformułowane po ujawnieniu ostatecznych ustaleń pozostają w mocy.

(362)

Na podstawie powyższego i wobec braku innych uwag wnioski zawarte w motywie 329 rozporządzenia w sprawie ceł tymczasowych zostały potwierdzone.

(363)

Ponieważ wszystkie wcześniej ujawnione aspekty mają w równym stopniu zastosowanie w kontekście UE-27, ujawnione wcześniej wnioski potwierdza się, m.in. dlatego, że niższy proponowany poziom cła ograniczyłby ewentualny wpływ środków na importerów i użytkowników, zapewniając jednocześnie niezbędną ochronę przemysłowi Unii.

(364)

W następstwie dodatkowego ujawnienia ostatecznych ustaleń przedsiębiorstwa Airoldi i Euranimi stwierdziły, że wprowadzenie środków spowodowało wzrost cen, wydłużenie czasu realizacji i wzrost transportu. Argument ten nie jest zasadny w odniesieniu do ujawnionych informacji, a opisane skutki nie wystąpiły w okresie badanym. W związku z powyższym nie można przyjąć tego argumentu. W rzeczywistości w dodatkowym ujawnieniu ostatecznych ustaleń sugeruje się obniżone cła, a zatem jeszcze mniejszy wpływ na importerów i użytkowników w odniesieniu do interesu Unii niż w przypadku scenariusza dla UE-28.

(365)

Biorąc pod uwagę wnioski dotyczące dumpingu, szkody, związku przyczynowego i interesu Unii oraz uwzględniając art. 9 ust. 4 rozporządzenia podstawowego, należy wprowadzić ostateczne środki antydumpingowe, aby zapobiec dalszemu wyrządzaniu szkody przemysłowi Unii przez przywóz produktu objętego postępowaniem po cenach dumpingowych.

(366)

Komisja ustaliła poziom usuwający szkodę poprzez porównanie średniej ważonej ceny importowej współpracujących producentów eksportujących, ustalonej na potrzeby obliczeń podcięcia cenowego, ze średnią ważoną niewyrządzającej szkody ceny produktu podobnego sprzedawanego przez producentów unijnych objętych próbą na rynku unijnym (UE-27) w okresie objętym dochodzeniem. Różnica wynikająca z tego porównania została wyrażona w postaci odsetka średniej ważonej wartości importowej CIF.

(367)

W odniesieniu do marginesu rezydualnego Komisja zamierza ustalić rezydualny margines zaniżania cen na poziomie 56,1 %. Margines ten ustanowiono na poziomie najwyższego marginesu zaniżania cen ustalonego dla danego rodzaju produktu sprzedawanego w reprezentatywnych ilościach w UE-27 na podstawie danych udostępnionych przez współpracujących producentów eksportujących.

(368)

Jeden z użytkowników stwierdził, że zysk docelowy na poziomie 16 % jest nierealistyczny, natomiast stowarzyszenie European Aluminium przedstawiło dowody potwierdzające, że marża zysku wykorzystana do obliczenia ceny niewyrządzającej szkodę w motywie 339 rozporządzenia w sprawie ceł tymczasowych była nieodpowiednia, wskazując, że 16 % jest wartością niezbędną do przetrwania przemysłu. Nie wnikając w kwestię adekwatności tego argumentu, Komisja zauważyła, że wykorzystanie wyższego zysku docelowego jest nieistotne, ponieważ cło jest już ustalone na poziomie marginesu dumpingu. W związku z tym nie ma potrzeby zmiany poziomów usuwających szkodę.

(369)

Na podstawie powyższego ustala się następujące stawki nakładanych ceł:

(370)

Indywidualne stawki cła antydumpingowego dla poszczególnych przedsiębiorstw określone w niniejszym rozporządzeniu zostały ustanowione na podstawie ustaleń niniejszego dochodzenia. Odzwierciedlają one zatem sytuację dotyczącą tych przedsiębiorstw ustaloną w toku dochodzenia. Te stawki celne mają zatem zastosowanie wyłącznie do przywozu produktu objętego dochodzeniem pochodzącego z państwa, którego dotyczy postępowanie, oraz produkowanego przez wymienione podmioty prawne. Przywóz produktu objętego postępowaniem wytwarzanego przez jakiekolwiek inne przedsiębiorstwo, którego nie wymieniono w części normatywnej niniejszego rozporządzenia, w tym przez jednostki powiązane z wymienionymi przedsiębiorstwami, nie może korzystać z tych stawek i powinien podlegać stawce celnej mającej zastosowanie do „wszystkich pozostałych przedsiębiorstw”.

(371)

Przedsiębiorstwo może zwrócić się o zastosowanie indywidualnych stawek cła antydumpingowego w przypadku późniejszej zmiany swojej nazwy. Wniosek w tej sprawie należy kierować do Komisji (40). Wniosek musi zawierać wszystkie istotne informacje, które pozwolą wykazać, że zmiana nie wpływa na prawo przedsiębiorstwa do korzystania ze stawki celnej, która ma wobec niego zastosowanie.

(372)

W celu zminimalizowania ryzyka obchodzenia cła w związku z różnicą w stawkach celnych potrzebne są środki szczególne gwarantujące odpowiednie stosowanie ceł antydumpingowych. Przedsiębiorstwa, na które nałożono indywidualne cła antydumpingowe, muszą przedstawić ważną fakturę handlową organom celnym państwa członkowskiego. Faktura musi spełniać wymogi określone w art. 1 ust. 3 niniejszego rozporządzenia. Przywóz, któremu nie towarzyszy taka faktura, powinien zostać objęty cłem antydumpingowym obowiązującym wobec „wszystkich pozostałych przedsiębiorstw”.

(373)

Mimo że przedstawienie tej faktury jest konieczne, aby organy celne państw członkowskich zastosowały indywidualne stawki cła antydumpingowego wobec przywozu, nie jest ona jedynym elementem branym pod uwagę przez organy celne. Organy celne państw członkowskich powinny bowiem przeprowadzić zwykłą kontrolę, nawet jeśli otrzymają fakturę spełniająca wszystkie wymogi określone w art. 1 ust. 3 niniejszego rozporządzenia, i podobnie jak we wszystkich innych przypadkach – mogą one żądać dodatkowych dokumentów (dokumentów przewozowych itp.) do celu weryfikacji dokładności danych zawartych w oświadczeniu oraz zapewnienia zasadności późniejszego zastosowania stawki należności celnej zgodnie z prawem celnym.

(374)

Jeżeli wywóz dokonywany przez jedno z przedsiębiorstw korzystających z niższej indywidualnej stawki celnej wzrośnie w znacznym stopniu, w szczególności po wprowadzeniu przedmiotowych środków, tego rodzaju wzrost wielkości wywozu może zostać uznany za stanowiący sam w sobie zmianę struktury handlu ze względu na wprowadzenie środków w rozumieniu art. 13 ust. 1 rozporządzenia podstawowego. W takich okolicznościach można wszcząć dochodzenie w sprawie obejścia środków, o ile spełnione zostaną odpowiednie warunki. Podczas tego dochodzenia można między innymi zbadać potrzebę zniesienia indywidualnych stawek celnych, a następnie nałożyć cło ogólnokrajowe.

(375)

W celu zapewnienia należytego egzekwowania ceł antydumpingowych cło antydumpingowe dotyczące wszystkich pozostałych przedsiębiorstw należy stosować nie tylko w odniesieniu do niewspółpracujących producentów eksportujących w ramach niniejszego dochodzenia, ale również do producentów, którzy nie prowadzili wywozu do Unii w trakcie okresu objętego dochodzeniem.

(376)

Jak wspomniano w motywie 202, istnieją sprzeczne opinie na temat charakteru produktów zgłaszanych w ramach kodu CN 7610 90 90. W związku z tym istnieje ryzyko, że operatorzy zgłaszają produkt objęty postępowaniem jako podzespoły lub zestawy wyrobów gotowych w ramach kodu CN 7610 90 90 w celu obejścia środków. Komisja uznała zatem za stosowne monitorowanie przywozu podzespołów oraz zestawów wyrobów gotowych w celu zminimalizowania tego ryzyka.

(377)

Po ujawnieniu ostatecznych ustaleń stowarzyszenie European Aluminium poparło potrzebę takiego monitorowania i egzekwowania.

(378)

Ze względu na ustaloną wysokość marginesów dumpingu oraz zważywszy na poziom szkody, jaką poniósł przemysł Unii, należy dokonać ostatecznego poboru kwot zabezpieczonych w formie tymczasowych ceł antydumpingowych nałożonych rozporządzeniem w sprawie ceł tymczasowych do wysokości ustalonych na mocy niniejszego rozporządzenia.

(379)

Jak wspomniano w sekcji 1.2, Komisja na wniosek skarżącego objęła obowiązkiem rejestracji przywóz elementów wyciskanych z aluminium zgodnie z art. 14 ust. 5 rozporządzenia podstawowego.

(380)

Na ostatecznym etapie dochodzenia przeprowadzono ocenę danych zgromadzonych w kontekście rejestracji. Komisja zbadała, czy kryteria zawarte w art. 10 ust. 4 rozporządzenia podstawowego zostały spełnione w odniesieniu do poboru ceł ostatecznych z mocą wsteczną.

(381)

Przeprowadzona przez Komisję analiza wykazała, że w okresie od marca do października 2020 r. przywóz z państwa, którego dotyczy postępowanie, zmniejszył się o 22 % w porównaniu z okresem objętym dochodzeniem. Z danych uzyskanych od przemysłu Unii wynika, że chociaż w okresie tym spadła również produkcja przemysłu i sprzedaż na rynku unijnym, nie stracił on udziału w rynku, a przywóz z Chin nie zwiększył znacząco swojego udziału w rynku w miesiącach następujących po wszczęciu niniejszego dochodzenia.

(382)

W związku z tym warunek określony w art. 10 ust. 4 lit. d) rozporządzenia podstawowego nie został spełniony ani w ujęciu bezwzględnym, ani w ujęciu względnym.

(383)

Komisja stwierdziła na tej podstawie, że pobór ceł ostatecznych z mocą wsteczną za okres, podczas którego rejestrowano przywóz, nie ma w tym przypadku uzasadnienia.

(384)

Zgodnie z art. 109 rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE, Euratom) 2018/1046 (41), gdy kwotę należy zwrócić w następstwie wyroku Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej, do wypłaty należnych odsetek stosuje się stopę oprocentowania stosowaną przez Europejski Bank Centralny w odniesieniu do jego podstawowych operacji refinansujących, opublikowaną w serii C Dziennika Urzędowego Unii Europejskiej, obowiązującą pierwszego kalendarzowego dnia każdego miesiąca.

(385)

Środki przewidziane w niniejszym rozporządzeniu są zgodne z opinią komitetu ustanowionego na mocy art. 15 ust. 1 rozporządzenia (UE) 2016/1036,