1.

Podczas zorganizowanego w 2017 r. w Göteborgu Szczytu Społecznego na rzecz Sprawiedliwego Zatrudnienia i Wzrostu Gospodarczego przywódcy UE wspólnie proklamowali Europejski filar praw socjalnych, ustanawiający jako pierwszą zasadę – prawo wszystkich osób do włączającego kształcenia, szkolenia i uczenia się przez całe życie charakteryzującego się dobrą jakością oraz jako czwartą zasadę – prawo do otrzymania wsparcia w poszukiwaniu pracy, szkoleniu się i zmianie kwalifikacji, a także prawo do przeniesienia uprawnień do ochrony socjalnej i do szkolenia w trakcie przekwalifikowania zawodowego.

2.

W konkluzjach Rady Europejskiej z dnia 14 grudnia 2017 r. (1) uznano edukację za klucz do budowania inkluzywnych i spójnych społeczeństw oraz do utrzymania europejskiej konkurencyjności; tym samym kształcenie i szkolenie znalazły się po raz pierwszy w centrum europejskiego programu politycznego.

3.

W unijnym Programie strategicznym na lata 2019–2024 przywódcy UE uzgodnili, że należy zwiększyć inwestycje w umiejętności i edukację obywateli.

4.

W dniu 7 maja 2021 r. przywódcy UE spotkali się na Szczycie Społecznym w Porto, by pogłębić wdrażanie Europejskiego filaru praw socjalnych i w tym celu postawić edukację i umiejętności w centrum działań politycznych.

5.

W konkluzjach Rady Europejskiej z czerwca 2021 r. przywódcy UE wyrazili zadowolenie z głównych unijnych celów w zakresie zatrudnienia, umiejętności i ograniczania ubóstwa określonych w planie działania na rzecz Europejskiego filaru praw socjalnych, zgodnie z deklaracją z Porto, obejmujących dążenie do tego, by do 2030 r. na szczeblu UE odsetek osób dorosłych co roku uczestniczących w działaniach związanych z uczeniem się wynosił 60 %.

6.

Należy mieć wzgląd na odpowiednie dokumenty referencyjne wymienione w załączniku III do niniejszej rezolucji.

7.

Odnowioną europejską agendę w zakresie uczenia się dorosłych, którą Rada Unii Europejskiej przyjęła w 2011 r. z myślą o kontynuowaniu, uzupełnieniu i skonsolidowaniu prac w dziedzinie uczenia się dorosłych według czterech strategicznych celów określonych przez Radę w strategicznych ramach ET 2020.

8.

Zalecenie Rady w sprawie ścieżek poprawy umiejętności: nowe możliwości dla dorosłych (2016), w którym podkreśla się specyficzne potrzeby osób dorosłych, zwłaszcza w grupach osób nisko wykwalifikowanych, bezrobotnych i szczególnie wrażliwych, które wymagają dodatkowej uwagi i dodatkowego wsparcia w celu umożliwienia im poprawy podstawowych umiejętności i czynienia postępów.

9.

Sprawozdanie Achievements under the Renewed European Agenda for Adult Learning (Osiągnięcia w ramach odnowionej europejskiej agendy w zakresie uczenia się dorosłych) (2019), które podsumowuje osiągnięcia z lat 2011–2018. Sprawozdanie to wskazuje ponadto nowe tematy i priorytety, które można by uwzględnić w okresie po roku 2020, w tym dalsze prace nad zarządzaniem, kwestie oferty i jej wykorzystania, elastyczności i dostępu, a także zapewnianie jakości.

10.

Europejski program na rzecz umiejętności służący zrównoważonej konkurencyjności, sprawiedliwości społecznej i odporności (2020) proponujący między innymi działanie 8 „umiejętności na całe życie”, które przewiduje, że Komisja i państwa członkowskie będą pracować nad nowymi priorytetami europejskiej agendy w zakresie uczenia się dorosłych w celu budowania kompleksowych, jakościowych i włączających systemów uczenia się dorosłych.

11.

Zawarte w zaleceniu Rady w sprawie kształcenia i szkolenia zawodowego na rzecz zrównoważonej konkurencyjności, sprawiedliwości społecznej i odporności (2020) oraz w deklaracji z Osnabrück w sprawie kształcenia i szkolenia zawodowego (2020) wezwanie do dalszego rozwijania kształcenia i szkolenia zawodowego jako atrakcyjnej i charakteryzującej się wysoką jakością ścieżki w wymiarze zawodowym i osobistym oraz do ukształtowania i umacniania wśród dorosłych poczucia, że uczenie się jest przedsięwzięciem trwającym całe życie.

12.

Rezolucję Rady w sprawie strategicznych ram europejskiej współpracy w dziedzinie kształcenia i szkolenia na rzecz europejskiego obszaru edukacji i w szerszej perspektywie (2021–2030) przewidującą europejską współpracę w dziedzinie kształcenia i szkolenia w okresie do roku 2030, która ma być prowadzona przy zastosowaniu włączającej, całościowej perspektywy uwzględniającej uczenie się przez całe życie, a także stwierdzającą, że uczenie się przez całe życie obejmuje wszystkie formy i poziomy, od wczesnej edukacji i opieki nad dzieckiem po uczenie się dorosłych, w tym kształcenie i szkolenie zawodowe (VET) oraz szkolnictwo wyższe.

13.

Państwa członkowskie Unii Europejskiej mają różne modele uczenia się dorosłych, które są uzależnione od krajowych, regionalnych i lokalnych potrzeb, warunków, polityk, strategii i tradycji. Sprawozdania wskazują na to, że wynikające z pandemii COVID-19 zmiany w uczeniu się dorosłych i w środowiskach uczenia się spowodowały na terytorium Europy dalsze zróżnicowanie praktyk w zakresie uczenia się dorosłych (2).

14.

W Monitorze Kształcenia i Szkolenia za rok 2020 (3) odnotowuje się, że uczestnictwo w uczeniu się dorosłych jest na niskim poziomie, a średnia unijna, jeśli chodzi o osoby dorosłe w wieku 25–64 lat, które w ciągu czterech tygodni poprzedzających badanie z 2019 r. uczestniczyły w uczeniu się dorosłych, wynosi jedynie 10,8 % (11,9 % kobiet, 9,8 % mężczyzn). Ponadto z danych Eurostatu z 2020 r. wynika, że uczestnictwo w uczeniu się dorosłych jest na niższym poziomie niż przed pandemią COVID-19, a średnia unijna, jeśli chodzi o osoby dorosłe w wieku 25–64 lat, które w ciągu czterech tygodni poprzedzających badanie uczestniczyły w uczeniu się dorosłych, wynosi jedynie 9,2 % (10,0 % kobiet, 8,3 % mężczyzn).

15.

Sprawozdanie Eurydice z 2021 r. Adult education and training in Europe: Building inclusive pathways to skills and qualifications (2021) (Kształcenie i szkolenie dorosłych w Europie: budowanie włączających ścieżek zdobywania umiejętności i kwalifikacji) pokazuje, że mniej więcej co piąta osoba dorosła w UE nie uzyskała wykształcenia na poziomie średnim II stopnia, a w przypadku znacznego odsetka dorosłych w Europie niski jest poziom umiejętności rozumienia i tworzenia informacji, umiejętności rozumowania matematycznego i umiejętności cyfrowych. Istnieją ponadto różnice, jeśli chodzi o uczestnictwo dorosłych w kształceniu i szkoleniu w poszczególnych państwach; cechą wspólną jest jednak to, że większość działań w zakresie uczenia się, w których biorą udział dorośli, ma charakter pozaformalny.

16.

Nowa kultura uczenia się powinna kłaść nacisk na znaczenie umiejętności podstawowych dla wszystkich i ciągłego zdobywania, przez całe życie, odpowiedniej wiedzy oraz odpowiednich umiejętności i kompetencji na wszystkich poziomach w kontekście uczenia się formalnego, pozaformalnego i nieformalnego. Osoby, które wykształciły otwartą postawę na uczenie się przez całe życie są lepiej przygotowane, by przystosowywać się do nowych okoliczności oraz rozwijać umiejętności potrzebne do pracy oraz do pełnego uczestnictwa w życiu społecznym i do rozwoju osobistego.

17.

Uczenie się dorosłych zajmuje szczególne miejsce w kontekście priorytetu strategicznych ram europejskiej współpracy w dziedzinie kształcenia i szkolenia na rzecz europejskiego obszaru edukacji – „zapewnienie wszystkim rzeczywistych możliwości uczenia się przez całe życie i mobilności”; realizacja tego priorytetu jest pilniejsza niż kiedykolwiek wcześniej ze względu na wyzwania związane z odbudową po kryzysie wywołanym COVID-19 oraz potrzeby dotyczące odporności, zmieniające się zapotrzebowanie na rynku pracy, niedopasowanie umiejętności, transformację ekologiczną i cyfrową oraz utrzymujący się duży odsetek osób dorosłych w Europie mających wiedzę podstawową na niskim poziomie oraz niskie umiejętności podstawowe i kompetencje podstawowe.

18.

Należy zająć się zjawiskiem fragmentacji w zakresie uczenia się dorosłych występującej pomiędzy sektorami, obszarami polityki i ramami prawnymi. Konieczny jest dialog między wszystkimi stronami, aby zapewnić wspólną wizję wzmocnionej oferty w zakresie uczenia się dorosłych, w której bierze się pod uwagę wymiar społeczny uczenia się dorosłych oraz kwestie zatrudnialności. Ponieważ korzyści z uczenia się dorosłych czerpią poszczególne osoby, pracodawcy i państwo, należy uznać odpowiedzialność i wkład każdej ze stron.

19.

Niezmiernie ważne jest zwiększanie wśród pracodawców świadomości, że uczenie się dorosłych wpływa na jakość procesów i efekty pracy, a także na jakość zaangażowania pracowników w pracę. Uczenie się dorosłych może mieć wkład w wydajność, konkurencyjność, włączenie społeczne, równość płci, kreatywność, innowacyjność i przedsiębiorczość. Jest to ważny czynnik zachęcający pracodawców do odgrywania aktywniejszej roli w ciągłym wspieraniu swoich pracowników w podnoszeniu i zmianie kwalifikacji oraz w zwiększaniu szans na zatrudnienie i w transformacji zawodowej. Dlatego ważne jest tworzenie we wszystkich miejscach pracy kultury uczenia się oraz planowanie i organizowanie możliwości uczenia się w miejscu pracy; powinno być to promowane i wspierane przez wszystkich interesariuszy.

20.

Uczenie się dorosłych musi jednak wykraczać poza rozwijanie umiejętności związanych z pracą. Ważne jest również zwiększanie świadomości ogółu społeczeństwa na temat znaczenia uczestnictwa w uczeniu się przez całe życie i na temat płynących z niego korzyści. Uczenie się dorosłych powinno być powiązane ze wszystkimi rodzajami i poziomami kształcenia i szkolenia, w tym ze szkolnictwem wyższym, poprzez elastyczne ścieżki formalne, pozaformalne i nieformalne.

21.

Uczenie się dorosłych jest w stanie zwiększyć możliwości życiowe i zawodowe dorosłych, niezależnie od ich sytuacji społeczno-demograficznej i osobistej. W ramach całożyciowego poradnictwa i wsparcia zawodowego należy uwzględnić indywidualną odpowiedzialność za rozwój kariery zawodowej. Ponadto uczenie się dorosłych może przyczynić się do aktywności obywatelskiej i do uczenia się we wspólnocie. Wspiera również rozwój i spełnienie w wymiarze osobistym, społecznym i zawodowym, zdrowie i dobrostan, stosownie do aktualnych i przyszłych potrzeb, talentów i aspiracji jednostki. Uczenie się dorosłych odgrywa kluczową rolę w reagowaniu na obecne i przyszłe wyzwania i możliwości życiowe i zawodowe i prowadzi w konsekwencji do powstania zrównoważonych społeczności.

22.

Ze względu na skutki zmian demograficznych, a także transformację ekologiczną i cyfrową konieczne są nowe podejścia, aby ułatwić uczestnictwo dorosłych w uczeniu się, w tym osób, które nie są skłonne do uczestnictwa w działaniach edukacyjnych, oraz osób w wieku 65+, w celu wspierania ich pełnej integracji i pełnego udziału w społeczeństwie.

23.

Uczenie się dorosłych wymaga całościowego podejścia obejmującego współpracę międzysektorową i wielostronną oraz skuteczną koordynację na szczeblu europejskim, krajowym, regionalnym i lokalnym, prowadzoną z uwzględnieniem różnych modeli uczenia się dorosłych w Unii Europejskiej i z pełnym poszanowaniem specyficznych kompetencji poszczególnych szczebli polityki.

24.

W okresie do roku 2030 włącznie ogólnym celem nowej europejskiej agendy w zakresie uczenia się dorosłych na lata 2021–2030 (nowej europejskiej agendy 2030) będzie poszerzanie i doskonalenie oferty, promocji i wykorzystania dostępnych dla wszystkich możliwości uczenia się formalnego, pozaformalnego i nieformalnego.

25.

Główne obszary priorytetowe nowej europejskiej agendy 2030 mają zapewnić ciągłość prac i dalsze rozwijanie uczenia się dorosłych; obszary te wymieniono poniżej i szczegółowo określono w załączniku I, są to:

26.

Otwarta metoda koordynacji: w okresie do 2030 r. państwa członkowskie i Komisja będą ściśle współpracować, aby podsumować prace przeprowadzone na szczeblu technicznym: dokonają oceny tego procesu i jego wyników za pomocą otwartej metody koordynacji i przyjmą odpowiedzialność za ten proces w ramach swoich odnośnych obszarów kompetencji, na szczeblu krajowym, regionalnym lub europejskim. Powinno się to odbywać w porozumieniu z grupą roboczą ds. uczenia się dorosłych, utworzoną w kontekście strategicznych ram europejskiej współpracy w dziedzinie kształcenia i szkolenia z myślą o europejskim obszarze edukacji i w dalszej perspektywie (2021–2030), oraz z siecią krajowych koordynatorów ds. uczenia się dorosłych.

27.

Wzajemne uczenie się: wzajemne uczenie się jest jednym z kluczowych elementów nowej europejskiej agendy 2030, ponieważ daje możliwość identyfikowania i wykorzystania dobrych praktyk istniejących w różnych państwach członkowskich. Wzajemne uczenie się, z udziałem odpowiednich interesariuszy, będzie prowadzone za pomocą takich środków jak partnerskie uczenie się, wzajemne doradztwo i wymiana najlepszych polityk i praktyk, konferencje, seminaria, fora wysokiego szczebla i grupy ekspertów, a także za pośrednictwem badań i analiz, sieci (w tym internetowych), jak i innych form rozpowszechniania wiedzy oraz poprzez wyraźne eksponowanie wyników.

28.

Skuteczne zarządzanie: nowa europejska agenda 2030 jest integralnym elementem strategicznych ram europejskiej współpracy w dziedzinie kształcenia i szkolenia na rzecz europejskiego obszaru edukacji i w szerszej perspektywie (2021–2030).

29.

Monitorowanie procesu: okresowe monitorowanie postępów w osiąganiu unijnych celów (4) prowadzone za pomocą unijnych wskaźników (określonych szczegółowo w załączniku II) stosowane w ramach systematycznego gromadzenia i analizowania danych porównywalnych w skali międzynarodowej w istotny sposób przyczynia się do kształtowania polityki opartej na dowodach, a przy tym nie tworzy żadnych dodatkowych obciążeń dla państw członkowskich. Coroczne monitorowanie będzie prowadzone za pośrednictwem Monitora Kształcenia i Szkolenia oraz procesu europejskiego semestru (poprzez zmienioną tablicę wskaźników społecznych) i pozwoli śledzić postępy na drodze do osiągnięcia wszystkich uzgodnionych unijnych celów w dziedzinie uczenia się dorosłych. Monitorowanie i ocena unijnych celów i wskaźników powinny się odbywać we współpracy ze stałą grupą ds. wskaźników i benchmarków i zostać poddane przeglądowi w 2023 r.

30.

Budowanie wiedzy i polityka w zakresie uczenia się dorosłych oparta na dowodach: konieczne jest dalsze rozwijanie – tam, gdzie to możliwe – dogłębnej analizy danych i badań na szczeblu międzynarodowym, europejskim i krajowym za pomocą szeregu narzędzi i przy wykorzystaniu prac Eurostatu, Eurydice, CEDEFOP, Europejskiej Fundacji Kształcenia – ETF, Eurofoundu, OECD i innych organizacji. Analiza powinna również obejmować monitorowanie szczególnie wrażliwych grup dorosłych oraz dane na temat inwestowania w kształcenie i szkolenie, w miarę możliwości również m.in. na poziomie pracodawców i społeczności lokalnych. Transformacja miejsc pracy oraz ogromne wysiłki na rzecz podnoszenia i zmiany kwalifikacji wymagają rzetelnych i ukierunkowanych analiz w zakresie dopasowywania umiejętności w celu określenia przyszłego zapotrzebowania na nie na rynku pracy. Pomoże to osobom dorosłym w rozwoju kariery zawodowej przez całe życie i ułatwi zmiany zarówno na rynku pracy, jak i w społeczeństwie.

31.

Współpraca z organizacjami międzynarodowymi: ważne jest zacieśnienie współpracy z takimi organizacjami jak OECD (w szczególności poprzez wykorzystanie wyników programu Międzynarodowego Badania Kompetencji Osób Dorosłych (PIAAC)), ONZ (w szczególności UNESCO i MOP) oraz Radą Europy, a także w ramach odpowiednich inicjatyw regionalnych lub światowych.

32.

Finansowanie: uczenie się dorosłych jest finansowane z szeregu różnych instrumentów zasilanych z różnych źródeł. W stosownych przypadkach i zgodnie z zasadą pomocniczości preferowanym rozwiązaniem dla uczenia się dorosłych powinno być stosowanie – zamiast dotacji związanych z projektami lub programami – stałego i regularnego finansowania. Podejście do finansowania oparte na wspólnej odpowiedzialności interesariuszy publicznych i prywatnych może przyczynić się do zwiększenia i zintensyfikowania zasobów.

33.

Skupiły swoje wysiłki w latach 2021–2030 na obszarach priorytetowych opisanych w załączniku I, przyczyniając się tym samym, w stosownych przypadkach, do wdrożenia strategicznych ram europejskiej współpracy w dziedzinie kształcenia i szkolenia na rzecz europejskiego obszaru edukacji i w dalszej perspektywie (2021–2030), z uwzględnieniem kontekstów, uwarunkowań i prawodawstwa na szczeblu krajowym, regionalnym i lokalnym.

34.

Wzmocniły skuteczną komunikację między odpowiednimi ministerstwami, a także z interesariuszami, takimi jak partnerzy społeczni, przedsiębiorstwa, organizacje pozarządowe i organizacje społeczeństwa obywatelskiego, aby poprawić spójność między politykami w dziedzinie uczenia się dorosłych a szeroko pojętymi politykami społeczno-gospodarczymi. Podejście obejmujące całą administrację rządową i wielu interesariuszy można dodatkowo wzmocnić poprzez skuteczną koordynację na szczeblu krajowym, regionalnym i lokalnym, która służyłaby połączeniu polityki z praktyką.

35.

Zapewniły wsparcie uczeniu się dorosłych za pomocą poradnictwa i rozwoju kariery przez całe życie poprzez budowanie partnerstw na wszystkich szczeblach. Zgodnie z zasadami zapewniania jakości, poradnictwo to powinno być powiązane z działaniami informacyjnymi, walidacją i podnoszeniem świadomości i tym samym przyczyniać się do wdrożenia zalecenia Rady w sprawie ścieżek poprawy umiejętności. Zapewni to wszystkim dorosłym możliwość rozwijania podstawowych umiejętności i kompetencji kluczowych w oparciu o swoje potrzeby oraz możliwość osiągnięcia poziomu umiejętności, który jest niezbędny we współczesnym społeczeństwie i na obecnym rynku pracy.

36.

W ramach wdrażania zalecenia Rady w sprawie walidacji uczenia się pozaformalnego i nieformalnego, czyniły postępy w zapewnianiu, by wszystkim osobom dorosłym udostępnić możliwości w zakresie walidacji, a tym samym zapewnić także możliwości drugiej szansy, co może prowadzić do uzyskania pełnych lub częściowych kwalifikacji.

37.

Wspierały rozwijanie uczenia się dorosłych na poziomie średnim i wyższym, zarówno ogólnego, jak i zawodowego, poprzez elastyczne ścieżki uczenia się, np. zajęcia wieczorowe, edukację w niepełnym wymiarze godzin, uczenie się na odległość i uczenie się mieszane, oraz umożliwiły dorosłym osobom uczącym się a) uzyskiwanie kwalifikacji na poziomie 4 europejskich ram kwalifikacji (ERK) i wyższym; oraz b) odbywanie krótkich kursów służących aktualizacji, poszerzeniu i pogłębieniu kompetencji.

38.

Poprawiły status zawodowy edukatorów i trenerów osób dorosłych (5) i wspierały ich profesjonalizację oraz doskonaliły ich kształcenie i szkolenie i ciągłe doskonalenie zawodowe, m.in. poprzez wspieranie wykorzystywania innowacyjnych podejść (np. realizowanych w trybie mieszanym, internetowym, na odległość, hybrydowym itp.) oraz zasobów (infrastruktury i sprzętu ICT).

39.

W stosownych przypadkach wspierały wysokiej jakości i zorientowaną na włączenie cyfryzację procesów kształcenia, szkolenia i uczenia się na poziomie organizacji i indywidualnym. Ponadto, by pomagały dorosłym osobom uczącym się, edukowały je i szkoliły w zakresie szerszego i skuteczniejszego wykorzystania narzędzi cyfrowych, mając przy tym na względzie podział cyfrowy oraz przepaść cyfrową między kobietami a mężczyznami.

40.

Dążyły do opracowania prostych, elastycznych i szerokich mechanizmów dla przedsiębiorstw i osób indywidualnych w celu podnoszenia świadomości i wspierania zmiany mentalności poszczególnych osób i społeczeństwa, w oparciu o koncepcję uczenia się przez całe życie, która kładzie nacisk na potrzebę stałego zdobywania wiedzy, umiejętności i kompetencji.

41.

Ułatwiały uczenie się przez całe życie w celu promowania uczestnictwa dorosłych w uczeniu się z zastosowaniem różnych instrumentów, takich jak EPALE – ePlatforma na rzecz uczenia się dorosłych w Europie (np. poprzez wspieranie osób zawodowo zaangażowanych w uczenie się dorosłych, w tym edukatorów i trenerów osób dorosłych, personelu świadczącego poradnictwo i wsparcie, naukowców i pracowników akademickich oraz decydentów).

42.

Promowały mobilność edukacyjną dorosłych osób uczących się i kadry uczenia osób dorosłych, a także współpracę transgraniczną, w tym w stosownych przypadkach za pośrednictwem programu Erasmus+, unijnych funduszy polityki spójności i innych instrumentów.

43.

Podejmowały dalsze wysiłki w celu usunięcia istniejących przeszkód i barier dla wszystkich rodzajów uczenia się, w tym problemów związanych z mobilnością, dostępnością, nierównościami w traktowaniu kobiet i mężczyzn, poradnictwem, działaniami informacyjnymi, usługami dla studentów i uznawaniem wcześniejszego uczenia się za część efektów uczenia się.

44.

W dalszym ciągu rozwijały mechanizmy zapewniania jakości poprzez np. promowanie wewnętrznego i zewnętrznego zapewniania jakości w odniesieniu do programów, procesów, organizacji wdrażających, edukatorów i trenerów osób dorosłych oraz działań w zakresie doradztwa, a także poprzez rozwijanie gromadzenia danych, na przykład dzięki wykorzystywaniu informacji zebranych w ramach monitorowania losów absolwentów.

45.

Wspierała państwa członkowskie we wdrażaniu nowej europejskiej agendy 2030 i jej obszarów priorytetowych opisanych w załączniku I, a także w ewentualnym opracowywaniu przez nie całościowych, obejmujących całą administrację rządową krajowych strategii na rzecz umiejętności.

46.

Zapewniła komplementarność i spójność inicjatyw politycznych UE podejmowanych zgodnie z nową europejską agendą 2030.

47.

Pozostawała w ścisłym kontakcie z państwami członkowskimi w celu zapewnienia elastycznej i efektywnej struktury zarządzania, jak określono w rezolucji Rady w sprawie strategicznych ram europejskiej współpracy w dziedzinie kształcenia i szkolenia na rzecz europejskiego obszaru edukacji i w szerszej perspektywie (2021–2030), obejmującej zwłaszcza grupę roboczą ds. uczenia się dorosłych, sieć krajowych koordynatorów ds. uczenia się dorosłych, działania w zakresie partnerskiego uczenia się i inne działania w ramach sieci kontaktów.

48.

Wspierała krajowych koordynatorów ds. uczenia się dorosłych poprzez finansowanie ich pracy z myślą o ułatwieniu współpracy pomiędzy państwami członkowskimi i współpracy z Komisją we wdrażaniu nowej europejskiej agendy 2030.

49.

Podnosiła poziom wiedzy na temat uczenia się dorosłych w Europie poprzez prowadzenie studiów i badań istotnych dla analizy zagadnień związanych z uczeniem się dorosłych, w tym za pośrednictwem Eurydice, CEDEFOP i ETF oraz we współpracy z innymi odpowiednimi sieciami i instytucjami, w pełni wykorzystując ich zdolności informacyjne i badawcze, bez tworzenia dodatkowych obciążeń dla państw członkowskich. Należy również zwrócić uwagę na grupę wiekową 65+ poprzez opracowanie porównawczych dowodów i danych dotyczących uczestnictwa tych osób w uczeniu się dorosłych.

50.

Kontynuowała i zacieśniała współpracę z odpowiednimi organizacjami międzynarodowymi, takimi jak OECD, ONZ (w szczególności UNESCO i MOP) i Rada Europy, a także z odpowiednimi inicjatywami regionalnymi lub światowymi, na przykład na obszarze Bałkanów Zachodnich, Partnerstwa Wschodniego itp.

51.

Zapewniała środki finansowe dostępne na szczeblu europejskim w celu wsparcia wdrażania nowej europejskiej agendy 2030 za pośrednictwem odpowiednich unijnych programów, funduszy i instrumentów, takich jak Erasmus+, Europejski Fundusz Społeczny Plus (EFS+), Europejski Fundusz Dostosowania do Globalizacji dla Zwalnianych Pracowników, Instrument na rzecz Odbudowy i Zwiększania Odporności, Fundusz na rzecz Sprawiedliwej Transformacji, InvestEU, Instrument Wsparcia Technicznego itd.

52.

Przedstawiała Radzie regularnie aktualizowane sprawozdania na temat systematycznego przeglądu i harmonogramu w odniesieniu do bieżących i planowanych polityk, narzędzi współpracy, instrumentów finansowania, inicjatyw i ukierunkowanych zaproszeń do składania wniosków na szczeblu unijnym, takich jak poprawa ścieżek umiejętności, Erasmus+ i europejski semestr, które przyczyniają się do realizacji nowej europejskiej agendy 2030.

53.

Składała sprawozdania dotyczące wdrażania nowej europejskiej agendy 2030 jako elementu strategicznych ram europejskiej współpracy w dziedzinie kształcenia i szkolenia na rzecz europejskiego obszaru edukacji i w szerszej perspektywie (2021–2030), w oparciu o prace krajowych koordynatorów ds. uczenia się dorosłych, grupy roboczej ds. uczenia się dorosłych, studia i badania ekspertów.

54.

Umożliwiła dalszy rozwój i wdrażanie platformy EPALE wspierającej i wzmacniającej osoby zawodowo zaangażowane w uczenie się dorosłych poprzez partnerską wymianę informacji, wpisy na blogu, fora, tworzenie sieci kontaktów oraz dostarczanie dokładnych i istotnych informacji wysokiej jakości na temat wszystkich aspektów uczenia się dorosłych.

55.

Wspierała państwa członkowskie, także poprzez udzielanie finansowania, w ich regularnym udziale w cyklach badań, które służą uzyskiwaniu porównywalnych danych na temat postępów czynionych przez państwa członkowskie w dziedzinie umiejętności osób dorosłych (Badanie Umiejętności Osób Dorosłych OECD [PIAAC], badanie edukacji dorosłych i badanie aktywności ekonomicznej ludności).