(1)

Na podstawie art. 6 rozporządzenia (UE) nr 1024/2013 Europejski Bank Centralny (EBC) wykonuje powierzone wyłącznie EBC zadanie nadzorowania instytucji kredytowych w celu zapewnienia spójnego stosowania standardów nadzoru, wspierania stabilności finansowej i zapewnienia równych warunków konkurencji.

(2)

Zgodnie z art. 4 ust. 1 lit. e) rozporządzenia (UE) nr 1024/2013 EBC, jako organ właściwy dla istotnych nadzorowanych podmiotów, jest odpowiedzialny za udzielanie uprzedniego zezwolenia istotnym nadzorowanym podmiotom na przedłużenie terminu stopniowego wdrażania metody wewnętrznych ratingów w celu obliczania wymogów w zakresie funduszy własnych z tytułu ryzyka kredytowego w odniesieniu do różnych kategorii ekspozycji i jednostek gospodarczych na podstawie art. 148 rozporządzenia (UE) nr 575/2013, na powrót do stosowania mniej zaawansowanych metod na podstawie art. 149 rozporządzenia (EU) nr 575/2013 oraz na stałe stosowanie metody standardowej na podstawie art. 150 rozporządzenia (EU) nr 575/2013.

(3)

Decyzje nadzorcze EBC mogą nakładać obowiązki lub wymogi podlegające spełnieniu przez adresata w określonym terminie, jeżeli jest to konieczne w celu zapewnienia właściwego wdrożenia decyzji lub spełnienia innych wymogów. Na wniosek nadzorowanych podmiotów EBC może, jeżeli uzna to za uzasadnione, przedłużyć termin spełnienia obowiązków lub wymogów w drodze innej decyzji nadzorczej. Ponadto na wniosek potencjalnych nabywców EBC może przedłużyć maksymalny termin na sfinalizowanie planowanego nabycia znacznego pakietu akcji w instytucji kredytowej.

(4)

EBC, jako właściwy organ, jest zobowiązany do przyjmowania co roku znacznej liczby decyzji dotyczących modeli wewnętrznych oraz decyzji w sprawie przedłużenia terminów. W celu usprawnienia procesu decyzyjnego konieczna jest decyzja w sprawie przekazania uprawnień w związku z przyjmowaniem takich decyzji. Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej uznał udzielanie upoważnień za konieczne w celu umożliwienia instytucji, do której należy przyjmowanie znacznej liczby decyzji, wykonywania nałożonych na nią obowiązków. Uznał on także potrzebę zapewnienia efektywności działania organom decyzyjnym za zasadę właściwą każdemu systemowi instytucjonalnemu (4).

(5)

Przekazywanie uprawnień decyzyjnych powinno być ograniczone i proporcjonalne, a zakres delegacji powinien być jasno określony.

(6)

W dniu 24 czerwca 2020 r. Rada Prezesów zdecydowała o nawiązaniu bliskiej współpracy między EBC a Republiką Bułgarii (5) oraz między EBC a Republiką Chorwacji (6). Art. 7 ust. 1 rozporządzenia (UE) nr 1024/2013 stanowi, że w celu realizacji określonych zadań w odniesieniu do instytucji kredytowych mających siedzibę w państwie członkowskim, którego walutą nie jest euro, w przypadku gdy zgodnie z tym artykułem została ustanowiona bliska współpraca, EBC może kierować instrukcje do właściwego organu krajowego danego państwa członkowskiego. Takie instrukcje należy zatem włączyć do aktów, które EBC może przyjmować w ramach przekazania uprawnień kierownikom jednostek organizacyjnych zgodnie z odpowiednimi postanowieniami niniejszej decyzji.

(7)

Decyzja (UE) 2017/933 (EBC/2016/40) określa procedurę przyjmowania decyzji w sprawie przekazania uprawnień dotyczących nadzoru oraz osoby, którym uprawnienia decyzyjne mogą być przekazywane. Decyzja ta nie wpływa na wykonywanie przez EBC jego zadań nadzorczych i pozostaje bez uszczerbku dla kompetencji Rady ds. Nadzoru w zakresie przedstawiania Radzie Prezesów ostatecznych projektów decyzji.

(8)

W przypadku niespełnienia kryteriów przyjęcia decyzji delegowanej decyzje powinny być przyjmowane zgodnie z procedurą opartą na braku sprzeciwu, zgodnie z art. 26 ust. 8 rozporządzenia (UE) nr 1024/2013 i art. 13g decyzji Europejskiego Banku Centralnego EBC/2004/2 (7). Ponadto procedurę opartą na braku sprzeciwu należy stosować również w przypadku, gdy kierownicy jednostek organizacyjnych mają wątpliwości co do spełnienia kryteriów oceny w odniesieniu do decyzji dotyczących modeli wewnętrznych lub decyzji dotyczących przedłużenia terminów ze względu na złożoność oceny lub delikatny charakter sprawy, a także gdy wynik danej oceny ma bezpośredni wpływ na co najmniej jedną inną decyzję, w związku z czym, aby zapobiec sprzecznym rezultatom, decyzje te powinny być rozpatrywane jednocześnie przez ten sam organ decyzyjny.

(9)

Decyzje nadzorcze EBC mogą być przedmiotem przeglądu administracyjnego zgodnie z art. 24 rozporządzenia (UE) nr 1024/2013 oraz zgodnie z bardziej szczegółowymi postanowieniami zawartymi w decyzji Europejskiego Banku Centralnego EBC/2014/16 (8). W przypadku takiego przeglądu administracyjnego Rada ds. Nadzoru powinna wziąć pod uwagę opinię Administracyjnej Rady Odwoławczej i przedłożyć Radzie Prezesów nowy projekt decyzji do przyjęcia zgodnie z procedurą opartą na braku sprzeciwu,

1)

„decyzja dotycząca modeli wewnętrznych” – decyzję EBC w sprawie uprzedniego zezwolenia na przedłużenie terminu stopniowego wdrażania metody wewnętrznych ratingów w celu obliczania wymogów w zakresie funduszy własnych z tytułu ryzyka kredytowego w odniesieniu do różnych kategorii ekspozycji zgodnie z art. 148 rozporządzenia (UE) nr 575/2013, powrotu do stosowania mniej zaawansowanych metod zgodnie z art. 149 rozporządzenia (UE) nr 575/2013 oraz stałego stosowania metody standardowej zgodnie z art. 150 rozporządzenia (UE) nr 575/2013;

2)

„metoda standardowa” – metodę obliczania kwot ekspozycji ważonych ryzykiem do celów art. 92 ust. 3 lit. a) i f) rozporządzenia (UE) nr 575/2013, o której mowa w części trzeciej tytuł II rozdział 2 tego rozporządzenia;

3)

„metoda wewnętrznych ratingów” (metoda IRB) – metodę obliczania kwot ekspozycji ważonych ryzykiem do celów art. 92 ust. 3 lit. a) i f) rozporządzenia (UE) nr 575/2013, o której mowa w części trzeciej tytuł II rozdział 3 tego rozporządzenia;

4)

„współczynnik kapitału podstawowego Tier I”, „współczynnik kapitału Tier I” i „łączny współczynnik kapitałowy” – odpowiednio współczynnik kapitału podstawowego Tier I, współczynnik kapitału Tier I i łączny współczynnik kapitałowy, zgodnie z art. 92 ust. 2 rozporządzenia (UE) nr 575/2013;

5)

„obowiązek” – dodatkowe postanowienie decyzji nadzorczej nakładające na adresata lub adresatów obowiązek podjęcia działań w określonym terminie w celu zapewnienia właściwego wdrożenia decyzji nadzorczej;

6)

„ograniczenie” – dodatkowe postanowienie decyzji nadzorczej ograniczające lub modyfikujące dozwolone stosowanie modelu wewnętrznego, w tym poprzez narzucenie wyższych mnożników lub nałożenie narzutów kapitałowych;

7)

„decyzja dotyczącą przedłużeniu terminów” – decyzję EBC przedłużającą a) termin spełnienia obowiązków lub wymogów nałożonych przez EBC w decyzji nadzorczej oraz b) maksymalny termin na sfinalizowanie planowanego nabycia określony w decyzji w przedmiocie znacznych pakietów akcji w rozumieniu art. 1 pkt 3 decyzji Europejskiego Banku Centralnego (UE) 2019/1376 (EBC/2019/23) (9);

8)

„decyzja delegowana”– decyzję delegowaną w rozumieniu art. 3 pkt 4 decyzji (UE) 2017/933 (EBC/2016/40);

9)

„kierownicy jednostek organizacyjnych” – kierowników jednostek organizacyjnych EBC, którym przekazywane są uprawnienia do przyjmowania decyzji dotyczących modeli wewnętrznych lub decyzji dotyczących przedłużenia terminów;

10)

„procedura oparta na braku sprzeciwu” – procedurę określoną w art. 26 ust. 8 rozporządzenia (UE) nr 1024/2013 i bardziej szczegółowo opisaną w art. 13g decyzji EBC/2004/2;

11)

„decyzja odmowna” – decyzję, na mocy której nie udziela się zezwolenia lub przedłużenia lub nie udziela się zezwolenia lub przedłużenia w zakresie w pełni zgodnym z żądaniem istotnego nadzorowanego podmiotu lub potencjalnego nabywcy. Decyzję zawierającą postanowienia dodatkowe, takie jak warunki, obowiązki lub ograniczenia, uznaje się za decyzję odmowną, chyba że takie dodatkowe postanowienia: a) zapewniają spełnianie przez nadzorowany podmiot wymogów odpowiednich unijnych przepisów prawa, o których mowa w art. 4 ust. 2, art. 5 ust. 2 i art. 6 ust. 2, oraz zostały uzgodnione na piśmie; lub b) stanowią jedynie powtórzenie jednego lub większej liczby obowiązujących wymogów, z którymi dany nadzorowany podmiot ma obowiązek zapewnić zgodność na podstawie przepisów prawa unijnego, lub też określają obowiązek zapewnienia informacji dotyczących spełniania jednego lub większej liczby takich wymogów;

12)

„wrażliwość” – cechę charakterystyczną lub czynnik, które mogą mieć negatywny wpływ na reputację EBC lub na skuteczne i spójne funkcjonowanie Jednolitego Mechanizmu Nadzorczego, w tym między innymi okoliczności, w których: a) wobec właściwego nadzorowanego podmiotu zastosowane były lub stosowane są poważne środki nadzorcze, takie jak środki wczesnej interwencji; b) po przyjęciu projektu decyzji zostanie stworzony nowy precedens, który mógłby być wiążący dla EBC w przyszłości; c) projekt decyzji po jej przyjęciu może spowodować negatywną reakcję mediów lub opinii publicznej; lub d) właściwy organ krajowy, który nawiązał bliską współpracę z EBC, informuje EBC o swoim braku zgody na proponowany projekt decyzji;

13)

„istotny nadzorowany podmiot” – istotny nadzorowany podmiot w rozumieniu art. 2 pkt 16 rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 468/2014 (EBC/2014/17) (10);

14)

„istotna nadzorowana grupa” – istotną nadzorowaną grupę w rozumieniu art. 2 pkt 22 rozporządzenia (UE) nr 468/2014 (EBC/2014/17);

15)

„decyzja SREP” – decyzję przyjętą przez EBC na podstawie art. 16 rozporządzenia (UE) nr 1024/2013 w następstwie corocznego procesu przeglądu i oceny nadzorczej w rozumieniu art. 97 dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady 2013/36/UE (11);

16)

„przewodnik EBC” – dokument przyjęty przez Radę Prezesów na wniosek Rady ds. Nadzoru i opublikowany na stronie internetowej EBC, w którym EBC przedstawia swoją interpretację wymogów prawnych;

17)

„Przewodnik EBC dotyczący modeli wewnętrznych” (EBC Guide to internal models) – dokument o tym tytule oraz każdy inny dokument zawierający wskazówki dotyczące rozumienia przez EBC wymogów prawnych mających zastosowanie do oceny modeli wewnętrznych, przyjęty przez Radę Prezesów na wniosek Rady ds. Nadzoru, opublikowany na stronie internetowej EBC.