(1)

Umowa między Wspólnotą Europejską a Kanadą o współpracy i wzajemnej pomocy w sprawach celnych (zwana dalej „umową o współpracy i wzajemnej pomocy”) została zawarta przez Unię decyzją Rady 98/18/WE (1) i weszła w życie w dniu 1 stycznia 1998 r.

(2)

W art. 2 umowy o współpracy i wzajemnej pomocy wzywa się organy celne do rozwoju współpracy celnej w najszerszym możliwym zakresie.

(3)

Zgodnie z art. 20 umowy o współpracy i wzajemnej pomocy Wspólny Komitet Współpracy Celnej (zwany dalej „Wspólnym Komitetem”) podejmuje środki niezbędne dla współpracy celnej.

(4)

Umowa między Unią Europejską a Kanadą o współpracy celnej w sprawach związanych z bezpieczeństwem łańcucha dostaw (zwana dalej „umową o bezpieczeństwie łańcucha dostaw”) została zawarta przez Unię decyzją Rady 2014/941/UE (2) i weszła w życie w dniu 1 listopada 2013 r.

(5)

Zgodnie z art. 5 umowy o bezpieczeństwie łańcucha dostaw Wspólny Komitet jest upoważniony do przyjmowania decyzji dotyczących wzajemnego uznawania technik zarządzania ryzykiem, standardów ryzyka, kontroli bezpieczeństwa oraz programów partnerstwa handlowego.

(6)

Wspólny Komitet zamierza przyjąć decyzję dotyczącą wzajemnego uznawania programu „Partners in Protection” Kanady oraz programu upoważnionego przedsiębiorcy Unii Europejskiej na swoim piątym posiedzeniu, a w każdym razie przed końcem 2022 r.

(7)

Należy ustalić stanowisko, jakie powinno zostać zajęte w imieniu Unii w ramach Wspólnego Komitetu ponieważ decyzja dotycząca wzajemnego uznawania programu „Partners in Protection” Kanady oraz programu upoważnionego przedsiębiorcy Unii Europejskiej będzie miała skutki prawne w Unii.

(8)

Stanowisko Unii w ramach Wspólnego Komitetu w odniesieniu do wzajemnego uznawania programu „Partners in Protection” Kanady oraz programu upoważnionego przedsiębiorcy Unii Europejskiej, powinno być oparte na projekcie decyzji Wspólnego Komitetu,