(1)

Międzynarodowa umowa w sprawie cukru z 1992 r. (zwana dalej „umową”) została zawarta przez Unię decyzją Rady 92/580/EWG (1) i weszła w życie w dniu 1 stycznia 1993 r. Umowa została początkowo zawarta na okres trzech lat.

(2)

Zgodnie z art. 45 ust. 2 umowy Międzynarodowa Rada ds. Cukru ma możliwość każdorazowo przedłużyć okres obowiązywania umowy o kolejne okresy nieprzekraczające dwóch lat. Od czasu jej zawarcia okres obowiązywania umowy był regularnie przedłużany o kolejne dwa lata. Okres obowiązywania umowy przedłużono ostatnio dnia 10 lipca 2019 r. i pozostaje on w mocy do dnia 31 grudnia 2021 r.

(3)

Art. 41 umowy stanowi, że rządy wszystkich państw mogą przystąpić do umowy na warunkach określonych przez Międzynarodową Radę ds. Cukru.

(4)

W dniu 2 października 2020 r. Zjednoczone Królestwo złożyło formalny wniosek o przystąpienie do umowy z dniem 1 stycznia 2021 r.

(5)

Podczas 57. sesji Międzynarodowej Rady ds. Cukru zaplanowanej na dzień 27 listopada 2020 r. Międzynarodowa Rada ds. Cukru ma określić warunki przystąpienia Zjednoczonego Królestwa do umowy.

(6)

Należy ustalić stanowisko, jakie powinno być zajęte w imieniu Unii na forum Międzynarodowej Rady ds. Cukru.

(7)

Zjednoczone Królestwo jest ważnym producentem cukru. Zatwierdzenie przystąpienia Zjednoczonego Królestwa do umowy leży w interesie Unii.

(8)

Przystąpienie Zjednoczonego Królestwa do umowy powinno stać się skuteczne dopiero po zakończeniu okresu przejściowego, o którym mowa w art. 126 Umowy o wystąpieniu Zjednoczonego Królestwa Wielkiej Brytanii i Irlandii Północnej z Unii Europejskiej i Europejskiej Wspólnoty Energii Atomowej (2). Umowa nie powinna być tymczasowo stosowana w odniesieniu do Zjednoczonego Królestwa przed końcem tego okresu,