7.6.2019 |
PL |
Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej |
L 150/226 |
ROZPORZĄDZENIE PARLAMENTU EUROPEJSKIEGO I RADY (UE) 2019/877
z dnia 20 maja 2019 r.
zmieniające rozporządzenie (UE) nr 806/2014 w odniesieniu do zdolności do pokrycia strat i dokapitalizowania instytucji kredytowych i firm inwestycyjnych
(Tekst mający znaczenie dla EOG)
PARLAMENT EUROPEJSKI I RADA UNII EUROPEJSKIEJ,
uwzględniając Traktat o funkcjonowaniu Unii Europejskiej, w szczególności jego art. 114,
uwzględniając wniosek Komisji Europejskiej,
po przekazaniu projektu aktu ustawodawczego parlamentom narodowym,
uwzględniając opinię Europejskiego Banku Centralnego (1),
uwzględniając opinię Europejskiego Komitetu Ekonomiczno-Społecznego (2),
stanowiąc zgodnie ze zwykłą procedurą ustawodawczą (3),
a także mając na uwadze, co następuje:
(1) |
W dniu 9 listopada 2015 r. Rada Stabilności Finansowej opublikowała dokument określający podstawowe warunki (zwany dalej „standardem TLAC”) dotyczący całkowitej zdolności do pokrycia strat (zwanej dalej „TLAC”), który został zatwierdzony przez grupę G-20 w listopadzie 2015 r. Celem standardu TLAC jest zapewnienie, aby globalne banki o znaczeniu systemowym, w unijnych ramach zwane globalnymi instytucjami o znaczeniu systemowym, miały zdolność do pokrycia strat i dokapitalizowania, konieczną, aby pomóc w zapewnieniu, by – w trakcie procedury restrukturyzacji i uporządkowanej likwidacji oraz bezpośrednio po jej zakończeniu – instytucje te mogły kontynuować wykonywanie funkcji krytycznych bez narażania na ryzyko środków finansowych podatników, tzn. środków publicznych lub stabilności finansowej. W swoim komunikacie z dnia 24 listopada 2015 r. zatytułowanym „Droga do utworzenia unii bankowej” Komisja zobowiązała się do przedstawienia do końca 2016 r. wniosku ustawodawczego, który umożliwiłby wdrożenie standardu TLAC do prawa Unii w terminie uzgodnionym na poziomie międzynarodowym, który upływa w 2019 r. |
(2) |
Podczas wdrażania standardu TLAC do prawa Unii należy wziąć pod uwagę istniejący specyficzny dla danej instytucji minimalny wymóg w zakresie funduszy własnych i zobowiązań kwalifikowalnych (zwany dalej „MREL”), który ma zastosowanie do wszystkich instytucji kredytowych i firm inwestycyjnych (zwanych dalej „instytucjami”) mających siedzibę w Unii, a także do każdego innego podmiotu określonego w dyrektywie Parlamentu Europejskiego i Rady 2014/59/UE (4) (zwanego dalej „podmiotem”). Ponieważ standard TLAC i MREL mają wspólny cel, jakim jest zapewnienie, aby instytucje i podmioty mające siedzibę w Unii posiadały wystarczającą zdolność do pokrycia strat i dokapitalizowania, te dwa wymogi powinny stanowić uzupełniające się elementy wspólnych ram. Z operacyjnego punktu widzenia w przepisach unijnych należy wprowadzić zharmonizowany minimalny poziom standardu TLAC dla globalnych instytucji o znaczeniu systemowym (zwany dalej „minimalnym wymogiem dotyczącym TLAC”) poprzez wprowadzenie zmian w rozporządzeniu (UE) nr 575/2013 (5), a kwestie związane ze specyficznym dla danej instytucji narzutem dla globalnych instytucji o znaczeniu systemowym oraz specyficznym dla danej instytucji wymogiem mającym zastosowanie do instytucji niebędących globalnymi instytucjami o znaczeniu systemowym, zwanym MREL, należy uregulować poprzez wprowadzenie ukierunkowanych zmian w dyrektywie 2014/59/UE i rozporządzeniu Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 806/2014 (6). Przepisy rozporządzenia (UE) nr 806/2014, zmienionego niniejszym rozporządzeniem, dotyczące zdolności instytucji i podmiotów do pokrycia strat i dokapitalizowania powinny być stosowane w sposób spójny z przepisami rozporządzenia (UE) nr 575/2013 oraz dyrektyw Parlamentu Europejskiego i Rady 2013/36/UE (7) i 2014/59/UE. |
(3) |
Brak zharmonizowanych przepisów w zakresie wdrażania standardu TLAC w państwach członkowskich uczestniczących w jednolitym mechanizmie restrukturyzacji i uporządkowanej likwidacji powoduje dodatkowe koszty i brak pewności prawa oraz utrudnia stosowanie instrumentu umorzenia lub konwersji długu w przypadku instytucji i podmiotów działających w skali transgranicznej. Brak zharmonizowanych przepisów unijnych skutkuje również zakłóceniami konkurencji na rynku wewnętrznym z uwagi na fakt, że ponoszone przez instytucje i podmioty koszty zapewnienia zgodności z obowiązującymi wymogami i standardem TLAC mogą się istotnie różnić w poszczególnych państwach członkowskich uczestniczących w jednolitym mechanizmie restrukturyzacji. Dlatego też konieczne jest usunięcie tych przeszkód utrudniających funkcjonowanie rynku wewnętrznego oraz unikanie zakłóceń konkurencji wynikających z braku zharmonizowanych przepisów w zakresie wdrażania standardu TLAC. W związku z powyższym właściwą podstawą prawną dla niniejszego rozporządzenia jest art. 114 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej. |
(4) |
Zgodnie ze standardem TLAC, w rozporządzeniu (UE) nr 806/2014 należy w dalszym ciągu uznawać zarówno strategię restrukturyzacji i uporządkowanej likwidacji pojedynczego punktu kontaktowego, jak i wielu punktów kontaktowych. Zgodnie ze strategią restrukturyzacji i uporządkowanej likwidacji pojedynczego punktu kontaktowego tylko jeden podmiot powiązany – zazwyczaj jednostka dominująca – zostaje poddany restrukturyzacji i uporządkowanej likwidacji, podczas gdy inne podmioty powiązane – zazwyczaj operacyjne jednostki zależne – nie są poddawane restrukturyzacji i uporządkowanej likwidacji, ale przenoszą swoje straty i potrzeby w zakresie dokapitalizowania do podmiotu, który ma zostać poddany restrukturyzacji i uporządkowanej likwidacji. Zgodnie ze strategią restrukturyzacji i uporządkowanej likwidacji wielu punktów kontaktowych dopuszcza się możliwość poddania więcej niż jednego podmiotu powiązanego restrukturyzacji i uporządkowanej likwidacji. Precyzyjne zidentyfikowanie podmiotów, które mają zostać poddane restrukturyzacji i uporządkowanej likwidacji (zwanych dalej „podmiotami restrukturyzacji i uporządkowanej likwidacji”), czyli podmiotów, wobec których można by podjąć działania w ramach restrukturyzacji i uporządkowanej likwidacji, jak również jednostek zależnych należących do tych podmiotów (zwanych dalej „grupami restrukturyzacji i uporządkowanej likwidacji”), ma istotne znaczenie dla skutecznego zastosowania pożądanej strategii restrukturyzacji i uporządkowanej likwidacji. Zidentyfikowanie tych podmiotów jest również istotne dla określenia poziomu stosowania przepisów dotyczących zdolności do pokrycia strat i dokapitalizowania, które instytucje i podmioty powinny stosować. Konieczne jest zatem wprowadzenie pojęć „podmiotu restrukturyzacji i uporządkowanej likwidacji” i „grupy restrukturyzacji i uporządkowanej likwidacji” oraz zmiana rozporządzenia (UE) nr 806/2014 w odniesieniu do grupowych planów restrukturyzacji i uporządkowanej likwidacji, aby wyraźnie zobowiązać Jednolitą Radę ds. Restrukturyzacji i Uporządkowanej Likwidacji (zwaną dalej „Jednolitą Radą”) do zidentyfikowania podmiotów restrukturyzacji i uporządkowanej likwidacji i grup restrukturyzacji i uporządkowanej likwidacji w ramach grupy oraz aby odpowiednio rozważyć konsekwencje wszelkich planowanych działań w ramach grupy w celu zapewnienia skutecznego przeprowadzenia grupowej restrukturyzacji i uporządkowanej likwidacji. |
(5) |
Jednolita Rada powinna zapewnić, aby instytucje i podmioty miały wystarczającą zdolność do pokrycia strat i dokapitalizowania w celu zapewnienia sprawnego i szybkiego pokrywania strat i dokapitalizowania w przypadku restrukturyzacji i uporządkowanej likwidacji, przy minimalnym wpływie na podatników oraz stabilność finansową. Należy to osiągnąć w drodze przestrzegania przez instytucje specyficznego dla danych instytucji MREL, zgodnie z rozporządzeniem (UE) nr 806/2014. |
(6) |
Aby dostosować mianowniki wykorzystywane do pomiaru zdolności instytucji i podmiotów do pokrycia strat i dokapitalizowania do mianowników przewidzianych w standardzie TLAC, MREL powinien zostać wyrażony jako odsetek łącznej kwoty ekspozycji na ryzyko i miary ekspozycji całkowitej odpowiedniej instytucji lub podmiotu, a instytucje lub podmioty powinny jednocześnie spełniać poziomy wynikające z przeprowadzenia obu pomiarów. |
(7) |
Aby zapewnić instytucjom i podmiotom mającym siedzibę w Unii równe warunki działania, w tym na poziomie światowym, kryteria kwalifikowalności zobowiązań mogących podlegać umorzeniu lub konwersji do celów MREL powinny zostać ściśle dostosowane do kryteriów w zakresie minimalnego wymogu dotyczącego TLAC przewidzianych w rozporządzeniu (UE) nr 575/2013, ale powinny podlegać uzupełniającym dostosowaniom i wymogom wprowadzonym w niniejszym rozporządzeniu. W szczególności niektóre instrumenty dłużne zawierające element o charakterze wbudowanego instrumentu pochodnego, takie jak niektóre strukturyzowane papiery wartościowe, powinny kwalifikować się - z zastrzeżeniem określonych warunków - do celów spełnienia MREL w zakresie, w jakim obejmują one ustaloną lub rosnącą kwotę główną podlegającą zwrotowi w terminie zapadalności, która jest znana z wyprzedzeniem, a z tym instrumentem pochodnym powiązany jest wyłącznie dodatkowy zysk, który jest uzależniony od wyników składnika aktywów referencyjnych. Mając na uwadze te warunki, oczekuje się, że te instrumenty dłużne cechuje wysoka zdolność do pokrycia strat i że mogą one zostać łatwo poddane umorzeniu lub konwersji w ramach restrukturyzacji i uporządkowanej likwidacji. W przypadku gdy instytucje lub podmioty posiadają fundusze własne przewyższające wymogi w zakresie funduszy własnych, fakt ten sam w sobie nie powinien mieć wpływu na decyzje dotyczące określenia MREL. Co więcej, instytucje i podmioty powinny mieć możliwość spełnienia dowolnej części określonego dla nich MREL za pomocą funduszy własnych. |
(8) |
Do zobowiązań wykorzystywanych w celu spełnienia MREL zalicza się, co do zasady, wszystkie zobowiązania z tytułu roszczeń zwykłych, niezabezpieczonych wierzycieli (zobowiązania niepodporządkowane), chyba że nie spełniają one szczególnych kryteriów kwalifikowalności określonych w niniejszym rozporządzeniu. Aby zwiększyć możliwość przeprowadzenia skutecznej restrukturyzacji i uporządkowanej likwidacji instytucji i podmiotów poprzez skuteczne korzystanie z instrumentu umorzenia lub konwersji długu, Jednolita Rada powinna mieć możliwość wymagania spełnienia MREL za pomocą funduszy własnych i innych zobowiązań podporządkowanych, w szczególności w przypadku istnienia wyraźnych przesłanek świadczących o tym, że wierzyciele, wobec których stosuje się umorzenie lub konwersję, prawdopodobnie poniosą w wyniku restrukturyzacji i uporządkowanej likwidacji straty, których wysokość przekraczałaby wysokość strat, jakie ponieśliby w ramach standardowego postępowania upadłościowego. Jednolita Rada powinna ocenić, czy konieczne jest wymaganie, aby instytucje i podmioty spełniły MREL za pomocą funduszy własnych i innych zobowiązań podporządkowanych, w przypadku gdy kwota zobowiązań wyłączonych z zakresu stosowania instrumentu umorzenia lub konwersji długu osiąga określony próg w ramach danej klasy zobowiązań obejmującej zobowiązania kwalifikowalne do celów MREL. Instytucje i podmioty powinny spełniać MREL za pomocą funduszy własnych i innych zobowiązań podporządkowanych w zakresie, w jakim jest to niezbędne, aby zapobiec sytuacji, w której straty poniesione przez ich wierzycieli byłyby większe niż straty, jakie ponieśliby oni w ramach standardowego postępowania upadłościowego. |
(9) |
Każde wymagane przez Jednolitą Radę podporządkowanie instrumentów dłużnych związane z MREL powinno pozostawać bez uszczerbku dla możliwości częściowego spełnienia minimalnego wymogu dotyczącego TLAC za pomocą niepodporządkowanych instrumentów dłużnych zgodnie z rozporządzeniem (UE) nr 575/2013, w zakresie, w jakim jest to dozwolone zgodnie ze standardem TLAC. W odniesieniu do podmiotów restrukturyzacji i uporządkowanej likwidacji globalnych instytucji o znaczeniu systemowym, podmiotów restrukturyzacji i uporządkowanej likwidacji w ramach grup restrukturyzacji i uporządkowanej likwidacji mających aktywa powyżej 100 mld EUR (największych banków) oraz w odniesieniu do podmiotów restrukturyzacji i uporządkowanej likwidacji w ramach grup restrukturyzacji i uporządkowanej likwidacji mających aktywa poniżej 100 mld EUR, uznanych przez krajowy organ ds. restrukturyzacji i uporządkowanej likwidacji za mogące stanowić ryzyko systemowe w przypadku upadłości, z uwzględnieniem powszechności występowania depozytów i braku instrumentów dłużnych w modelu finansowania, ograniczonego dostępu do rynków kapitałowych zobowiązań kwalifikowalnych oraz bazowania na kapitale podstawowym Tier I w celu spełnienia MREL, Jednolita Rada powinna mieć możliwość wymagania, aby część MREL – równa poziomowi pokrycia strat i dokapitalizowania, o którym mowa w art. 27 ust. 7 rozporządzenia (UE) nr 806/2014, zmienionego niniejszym rozporządzeniem – została spełniona za pomocą funduszy własnych i innych zobowiązań podporządkowanych, w tym funduszy własnych wykorzystywanych do spełnienia wymogu połączonego bufora określonego w dyrektywie 2013/36/UE. |
(10) |
Na wniosek podmiotu restrukturyzacji i uporządkowanej likwidacji, Jednolita Rada powinna mieć możliwość obniżenia części MREL, który ma być spełniony za pomocą funduszy własnych i innych zobowiązań podporządkowanych do wysokości limitu, który stanowi proporcjonalną wartość obniżenia możliwego na mocy art. 72b ust. 3 rozporządzenia (UE) nr 575/2013 w odniesieniu do minimalnego wymogu dotyczącego TLAC określonego w tym rozporządzeniu. Jednolita Rada powinna mieć możliwość wymagania - zgodnie z zasadą proporcjonalności - spełnienia MREL za pomocą funduszy własnych i innych zobowiązań podporządkowanych w zakresie, w jakim ogólny poziom wymaganego podporządkowania w postaci pozycji funduszy własnych i zobowiązań kwalifikowalnych w związku z obowiązkiem spełnienia przez instytucje lub podmioty minimalnego wymogu dotyczącego TLAC, MREL oraz, w stosownych przypadkach, wymogu połączonego bufora na mocy dyrektywy 2013/36/UE, nie przekracza poziomu pokrycia strat i dokapitalizowania, o którym mowa w art. 27 ust. 7 rozporządzenia (UE) nr 806/2014, zmienionego niniejszym rozporządzeniem, lub określonego w niniejszym rozporządzeniu wzoru opartego na wymogach ostrożnościowych w ramach filaru 1 i filaru 2 oraz wymogu połączonego bufora, w zależności od tego, która z tych wartości jest wyższa. |
(11) |
W odniesieniu do określonych największych banków Jednolita Rada powinna – z zastrzeżeniem warunków podlegających ocenie przez Jednolitą Radę – ograniczyć poziom minimalnego wymogu podporządkowania do określonego progu, uwzględniając przy tym również ewentualne ryzyko wywarcia nieproporcjonalnego wpływu na model biznesowy tych instytucji. Ograniczenie to powinno pozostawać bez uszczerbku dla możliwości ustalenia wymogu podporządkowania powyżej tego ograniczenia poprzez wymóg podporządkowania w ramach filara 2 – oraz z zastrzeżeniem warunków mających zastosowanie do filara 2 – na podstawie alternatywnych kryteriów, a mianowicie przeszkód w możliwości przeprowadzenia skutecznej restrukturyzacji i uporządkowanej likwidacji lub wykonalności i wiarygodności strategii restrukturyzacji i uporządkowanej likwidacji, lub poziomu ryzyka danej instytucji. |
(12) |
MREL powinien umożliwić instytucjom i podmiotom pokrycie oczekiwanych strat w ramach restrukturyzacji i uporządkowanej likwidacji lub w momencie utraty rentowności, stosownie do przypadku, oraz dokapitalizowanie po zrealizowaniu działań przewidzianych w planie restrukturyzacji i uporządkowanej likwidacji lub po przeprowadzeniu restrukturyzacji i uporządkowanej likwidacji grupy restrukturyzacji i uporządkowanej likwidacji. Jednolita Rada powinna – w oparciu o wybraną przez siebie strategię restrukturyzacji i uporządkowanej likwidacji – należycie uzasadnić nałożony poziom MREL oraz bez zbędnej zwłoki dokonać przeglądu tego poziomu w celu odzwierciedlenia wszelkich zmian poziomu wymogu, o którym mowa w art. 104a dyrektywy 2013/36/UE. Nałożony poziom MREL jako taki powinien stanowić sumę kwoty oczekiwanych strat w ramach restrukturyzacji i uporządkowanej likwidacji odpowiadającej wymogom w zakresie funduszy własnych instytucji lub podmiotu oraz kwotę dokapitalizowania, która po zakończeniu restrukturyzacji i uporządkowanej likwidacji, lub wykonaniu uprawnienia do umorzenia lub konwersji, umożliwia danej instytucji lub podmiotowi spełnienie swoich wymogów w zakresie funduszy własnych niezbędnych do uzyskania zezwolenia na prowadzenie działalności zgodnie z wybraną strategią restrukturyzacji i uporządkowanej likwidacji. Jednolita Rada powinna korygować w dół lub w górę kwoty dokapitalizowania w celu uwzględnienia wszelkich zmian wynikających z działań przewidzianych w planie restrukturyzacji i uporządkowanej likwidacji. |
(13) |
Jednolita Rada powinna mieć możliwość zwiększenia kwoty dokapitalizowania, aby zapewnić wystarczające zaufanie rynku do instytucji lub podmiotu po zrealizowaniu działań przewidzianych w planie restrukturyzacji i uporządkowanej likwidacji. Wymagany poziom bufora zaufania rynku powinien umożliwić instytucji lub podmiotowi dalsze spełnianie warunków uzyskania zezwolenia przez odpowiedni okres, w tym poprzez umożliwienie instytucji lub podmiotowi pokrycia kosztów związanych z restrukturyzacją jej działalności w następstwie restrukturyzacji i uporządkowanej likwidacji, a także utrzymanie wystarczającego zaufania rynku. Poziom bufora zaufania rynku powinien zostać ustalony w odniesieniu do części wymogu połączonego bufora określonego w dyrektywie 2013/36/UE. Jednolita Rada powinna skorygować w dół poziom bufora zaufania rynku, jeżeli niższy poziom jest wystarczający do zapewnienia wystarczającego zaufania rynku, lub powinna skorygować ten poziom w górę, jeżeli wyższy poziom jest niezbędny do zapewnienia, aby w następstwie działań przewidzianych w planie restrukturyzacji i uporządkowanej likwidacji podmiot nadal spełniał warunki otrzymania zezwolenia przez odpowiedni okres i utrzymał wystarczające zaufanie rynku. |
(14) |
Zgodnie z rozporządzeniem delegowanym Komisji (UE) 2016/1075 (8) Jednolita Rada powinna przeanalizować bazę inwestorów w odniesieniu do instrumentów MREL poszczególnych instytucji lub podmiotów. W przypadku gdy znacząca część instrumentów MREL danej instytucji lub podmiotu jest w posiadaniu inwestorów detalicznych, którzy mogli nie otrzymać odpowiednich informacji dotyczących odnośnych ryzyk, sam ten fakt mógłby stanowić przeszkodę w możliwości przeprowadzenia skutecznej restrukturyzacji i uporządkowanej likwidacji. Ponadto, w przypadku gdy znaczna część instrumentów MREL danej instytucji lub podmiotu jest w posiadaniu innych instytucji lub podmiotów, systemowe skutki umorzenia lub konwersji również mogłyby stanowić potencjalną przeszkodę w możliwości przeprowadzenia skutecznej restrukturyzacji i uporządkowanej likwidacji. W przypadku gdy Jednolita Rada stwierdzi, że przeszkoda w możliwości przeprowadzenia skutecznej restrukturyzacji i uporządkowanej likwidacji wynika z rozmiaru i charakteru określonej bazy inwestorów, powinna ona mieć możliwość zalecenia instytucji lub podmiotowi podjęcia działań w celu usunięcia tej przeszkody. |
(15) |
Aby zwiększyć możliwość przeprowadzenia ich skutecznej restrukturyzacji i uporządkowanej likwidacji, Jednolita Rada powinna mieć możliwość nakładania na globalne instytucje o znaczeniu systemowym specyficznego dla danej instytucji MREL w uzupełnieniu do minimalnego wymogu dotyczącego TLAC określonego w rozporządzeniu (UE) nr 575/2013. Ten specyficzny dla danej instytucji MREL powinien zostać nałożony wyłącznie w przypadku, gdy minimalny wymóg dotyczący TLAC jest niewystarczający do pokrycia strat i dokapitalizowania globalnej instytucji o znaczeniu systemowym w ramach wybranej strategii restrukturyzacji i uporządkowanej likwidacji. |
(16) |
Ustalając poziom MREL, Jednolita Rada powinna brać pod uwagę stopień znaczenia systemowego danej instytucji lub podmiotu oraz potencjalny niekorzystny wpływ jej upadłości na stabilność finansową. Jednolita Rada powinna uwzględnić konieczność zapewnienia równych warunków działania tak globalnym instytucjom o znaczeniu systemowym, jak i innym porównywalnym instytucjom lub podmiotom o znaczeniu systemowym w uczestniczących państwach członkowskich. Dlatego też MREL instytucji lub podmiotów które nie są globalnymi instytucjami o znaczeniu systemowym, lecz których znaczenie systemowe w uczestniczących państwach członkowskich jest porównywalne do znaczenia systemowego globalnych instytucji o znaczeniu systemowym, nie powinien niewspółmiernie odbiegać od poziomu i składu MREL ustalanego na ogół dla globalnych instytucji o znaczeniu systemowym. |
(17) |
Zgodnie z rozporządzeniem (UE) nr 575/2013 instytucje lub podmioty uznane za podmioty restrukturyzacji i uporządkowanej likwidacji powinny podlegać MREL wyłącznie na poziomie skonsolidowanej grupy restrukturyzacji i uporządkowanej likwidacji. Oznacza to, że aby spełnić swój MREL, podmioty restrukturyzacji i uporządkowanej likwidacji powinny być zobowiązane do emisji kwalifikowalnych instrumentów i pozycji na rzecz wierzycieli zewnętrznych będących osobami trzecimi, wobec których zastosowano by umorzenie lub konwersję, w przypadku gdy podmiot restrukturyzacji i uporządkowanej likwidacji jest poddany restrukturyzacji i uporządkowanej likwidacji. |
(18) |
Instytucje lub podmioty, które nie są podmiotami restrukturyzacji i uporządkowanej likwidacji, powinny spełniać MREL na poziomie indywidualnym. Potrzeby tych instytucji lub podmiotów w zakresie pokrycia strat i dokapitalizowania powinny być na ogół zaspokajane przez ich odpowiednie podmioty restrukturyzacji i uporządkowanej likwidacji poprzez bezpośrednie lub pośrednie nabycie przez te podmioty restrukturyzacji i uporządkowanej likwidacji instrumentów funduszy własnych i instrumentów zobowiązań kwalifikowalnych wyemitowanych przez te instytucje lub podmioty oraz poprzez ich umorzenie lub konwersję na instrumenty właścicielskie, gdy te instytucje lub podmioty utracą rentowność. MREL mający zastosowanie do instytucji lub podmiotów, które nie są podmiotami restrukturyzacji i uporządkowanej likwidacji, jako taki, powinien być stosowany łącznie i spójnie z wymogami mającymi zastosowanie do podmiotów restrukturyzacji i uporządkowanej likwidacji. Powinno to umożliwić Jednolitej Radzie przeprowadzenie restrukturyzacji i uporządkowanej likwidacji grupy restrukturyzacji i uporządkowanej likwidacji bez poddawania niektórych jej jednostek zależnych restrukturyzacji i uporządkowanej likwidacji, unikając tym samym potencjalnie niekorzystnego oddziaływania na rynek. Stosowanie MREL do instytucji lub podmiotów, które nie są podmiotami restrukturyzacji i uporządkowanej likwidacji, powinno być zgodne z wybraną strategią restrukturyzacji i uporządkowanej likwidacji, a w szczególności nie powinno zmieniać stosunku własności między instytucjami lub podmiotami a ich grupą restrukturyzacji i uporządkowanej likwidacji po dokapitalizowaniu tych instytucji lub podmiotów. |
(19) |
Jeżeli zarówno podmiot restrukturyzacji i uporządkowanej likwidacji lub jednostka dominująca, jak i jej jednostki zależne, mają siedzibę w tym samym państwie członkowskim i są częścią tej samej grupy restrukturyzacji i uporządkowanej likwidacji, Jednolita Rada powinna mieć możliwość odstąpienia od stosowania MREL mającego zastosowanie do tych jednostek zależnych, które nie są podmiotami restrukturyzacji i uporządkowanej likwidacji, lub zezwolić im na spełnienie MREL za pomocą zabezpieczonych gwarancji między jednostką dominującą a jej jednostkami zależnymi, które można uruchomić, gdy spełnione zostaną uwarunkowania czasowe równoważne uwarunkowaniom czasowym pozwalającym na umorzenie lub konwersję zobowiązań kwalifikowalnych. Zabezpieczenie gwarancji powinno być wysoce płynne i charakteryzować się minimalnym ryzykiem rynkowym i kredytowym. |
(20) |
Rozporządzenie (UE) nr 575/2013 przewiduje, że właściwe organy mogą odstąpić od stosowania niektórych wymogów dotyczących wypłacalności i płynności w odniesieniu do instytucji kredytowych trwale powiązanych z organem centralnym („sieci współpracy”) w przypadku gdy zostaną spełnione pewne określone warunki. Aby uwzględnić specyfikę takich sieci współpracy, Jednolita Rada powinna także mieć możliwość odstąpienia od stosowania MREL mającego zastosowanie do takich instytucji kredytowych i organu centralnego na warunkach podobnych do warunków określonych w rozporządzeniu (UE) nr 575/2013 w przypadku gdy instytucje kredytowe i organ centralny mają siedzibę w tym samym państwie członkowskim. Jednolita Rada powinna także mieć możliwość traktowania instytucji kredytowych i organu centralnego jako całości przy ocenianiu warunków uruchomienia procedury restrukturyzacji i uporządkowanej likwidacji w zależności od specyfiki mechanizmu solidarności. Jednolita Rada powinna mieć możliwość zapewniania zgodności z zewnętrznym MREL grupy restrukturyzacji i uporządkowanej likwidacji jako całości na różne sposoby, w zależności od specyfiki mechanizmu solidarności każdej z grup, poprzez wliczenie zobowiązań kwalifikowalnych podmiotów od których, zgodnie z planem restrukturyzacji i uporządkowanej likwidacji, Jednolita Rada wymaga, aby wyemitowały instrumenty kwalifikujące się do objęcia MREL poza grupą restrukturyzacji i uporządkowanej likwidacji. |
(21) |
Właściwe organy, krajowe organy ds. restrukturyzacji i uporządkowanej likwidacji oraz Jednolita Rada powinny odpowiednio odnosić się do wszelkich przypadków naruszenia minimalnego wymogu dotyczącego TLAC i MREL oraz zaradzić takim naruszeniom. Ponieważ naruszenie tych wymogów mogłoby stanowić przeszkodę w możliwości przeprowadzenia skutecznej restrukturyzacji i uporządkowanej likwidacji instytucji lub grupy, należy skrócić obowiązujące procedury usuwania przeszkód w możliwości przeprowadzenia skutecznej restrukturyzacji i uporządkowanej likwidacji, aby szybko reagować na wszelkie naruszenia wymogów. Jednolita Rada powinna mieć również możliwość wymagania od instytucji lub podmiotów zmiany profili zapadalności instrumentów i pozycji kwalifikowalnych oraz przygotowania i wdrożenia planów w celu przywrócenia poziomu tych wymogów. Jednolita Rada powinna mieć również możliwość zakazania wypłaty niektórych zysków w przypadku, gdy uzna, że dana instytucja lub podmiot nie spełnia wymogu połączonego bufora zgodnie z dyrektywą 2013/36/UE, gdy jest on uznawany za uzupełnienie MREL. |
(22) |
Niniejsze rozporządzenie nie narusza praw podstawowych i jest zgodne z zasadami uznanymi w szczególności w Karcie praw podstawowych Unii Europejskiej, zwłaszcza prawa własności i prawa do wolności prowadzenia działalności gospodarczej, oraz musi być stosowane zgodnie z tymi prawami i zasadami. |
(23) |
Ponieważ cel niniejszego rozporządzenia, a mianowicie określenie jednolitych przepisów do celów unijnych ram w zakresie naprawy oraz restrukturyzacji i uporządkowanej likwidacji dla instytucji i podmiotów, nie może zostać osiągnięty w sposób wystarczający przez państwa członkowskie, natomiast ze względu na rozmiary działania możliwe jest jego lepsze osiągnięcie na poziomie Unii, może ona przyjąć niniejsze rozporządzenie zgodnie z zasadą pomocniczości określoną w art. 5 Traktatu o Unii Europejskiej. Zgodnie z zasadą proporcjonalności określoną w tym artykule, niniejsze rozporządzenie nie wykracza poza to, co jest konieczne do osiągnięcia tego celu. |
(24) |
Aby zapewnić wystarczająco dużo czasu na przygotowanie do stosowania niniejszego rozporządzenia, niniejsze rozporządzenie powinno być stosowane od dnia 28 grudnia 2020 r., |
PRZYJMUJĄ NINIEJSZE ROZPORZĄDZENIE:
Artykuł 1
Zmiany w rozporządzeniu (UE) nr 806/2014
W rozporządzeniu (WE) nr 806/2014 wprowadza się następujące zmiany:
1) |
w art. 3 ust. 1 wprowadza się następujące zmiany:
|
2) |
w art. 7 ust. 3 lit. d) otrzymuje brzmienie:
|
3) |
w art. 8 wprowadza się następujące zmiany:
|
4) |
w art. 10 wprowadza się następujące zmiany:
|
5) |
dodaje się artykuł w brzmieniu: „Artykuł 10a Uprawnienie do zakazania wypłat niektórych zysków 1. W przypadku gdy podmiot znajduje się w sytuacji, gdy spełnia wymóg połączonego bufora, gdy jest on uznawany za uzupełnienie każdego z wymogów, o których mowa w art. 141a ust. 1 lit. a), b) i c) dyrektywy 2013/36/UE, lecz nie spełnia wymogu połączonego bufora, gdy jest on uznawany za uzupełnienie wymogów, o których mowa w art. 12d i 12e niniejszego rozporządzenia, gdy obliczeń dokonuje się zgodnie z art. 12a ust. 2 lit. a) niniejszego rozporządzenia, Jednolita Rada jest uprawniona – zgodnie z ust. 2 i 3 niniejszego artykułu – do zakazania temu podmiotowi wypłaty zysków powyżej maksymalnej kwoty podlegającej wypłacie związanej z minimalnym wymogiem w zakresie funduszy własnych i zobowiązań kwalifikowalnych (zwanej dalej »M-MDA«), obliczonej zgodnie z ust. 4 niniejszego artykułu, poprzez którekolwiek z następujących działań:
W przypadku gdy podmiot znajduje się w sytuacji, o której mowa w akapicie pierwszym, niezwłocznie powiadamia o tym krajowy organ ds. restrukturyzacji i uporządkowanej likwidacji oraz Jednolitą Radę. 2. W sytuacji, o której mowa w ust. 1, Jednolita Rada, po konsultacji z właściwymi organami, w tym w stosownych przypadkach z EBC, bez zbędnej zwłoki ocenia, czy wykonać uprawnienie, o którym mowa w ust. 1, biorąc pod uwagę wszystkie poniższe elementy:
Jednolita Rada przeprowadza kolejne oceny tego, czy należy wykonać uprawnienie, o którym mowa w ust. 1, co najmniej raz na miesiąc i tak długo, jak podmiot znajduje się w sytuacji, o której mowa w ust. 1. 3. Jeżeli Jednolita Rada stwierdzi, że podmiot nadal znajduje się w sytuacji, o której mowa w ust. 1, dziewięć miesięcy po powiadomieniu o takiej sytuacji przez podmiot, wykonuje ona – po konsultacji z właściwymi organami, w tym w stosownych przypadkach z EBC – uprawnienie, o którym mowa w ust. 1, z wyjątkiem przypadków gdy stwierdzi, po dokonaniu oceny, że spełnione są co najmniej dwa z następujących warunków:
W przypadku gdy zastosowanie ma wyjątek, o którym mowa w akapicie pierwszym, Jednolita Rada powiadamia właściwe organy, w tym w stosownych przypadkach EBC, o swojej decyzji oraz podaje pisemne wyjaśnienie swojej oceny. Jednolita Rada przeprowadza co miesiąc kolejną ocenę tego, czy zastosowanie ma wyjątek, o którym mowa w akapicie pierwszym. 4. M-MDA oblicza się jako iloczyn sumy obliczonej zgodnie z ust. 5 i współczynnika ustalonego zgodnie z ust. 6. Od M-MDA odlicza się każdą kwotę wynikającą ze wszelkich działań, o których mowa w ust. 1 lit. a), b) lub c). 5. Kwota, która ma zostać pomnożona zgodnie z ust. 4, składa się z:
6. Współczynnik, o którym mowa w ust. 4, ustala się w następujący sposób:
Dolne i górne kresy poszczególnych kwartyli wymogu połączonego bufora obliczane są w następujący sposób:
gdzie »Qn« = numer porządkowy danego kwartyla.”; |
6) |
art. 12 otrzymuje brzmienie: „Artykuł 12 Minimalny wymóg w zakresie funduszy własnych i zobowiązań kwalifikowalnych 1. Jednolita Rada, po konsultacji z właściwymi organami, w tym z EBC, ustala wymogi w zakresie funduszy własnych i zobowiązań kwalifikowalnych, o których mowa w art. 12a–12i, objętych uprawnieniami do umorzenia i konwersji, które to wymogi mają być stale spełniane przez podmioty i grupy, o których mowa w art. 7 ust. 2, oraz przez podmioty i grupy, o których mowa w art. 7 ust. 4 lit. b) oraz w art. 7 ust. 5, gdy spełnione są warunki zastosowania tych ustępów. 2. Podmioty, o których mowa w ust. 1, w tym podmioty wchodzące w skład grup, przekazują informacje zgodnie z art. 45i ust. 1, 2 i 4 dyrektywy 2014/59/UE krajowemu organowi ds. restrukturyzacji i uporządkowanej likwidacji uczestniczącego państwa członkowskiego, w którym mają siedzibę. Krajowy organ ds. restrukturyzacji i uporządkowanej likwidacji bez zbędnej zwłoki przekazuje Jednolitej Radzie informacje, o których mowa w akapicie pierwszym. 3. Sporządzając plany restrukturyzacji i uporządkowanej likwidacji zgodnie z art. 9, po konsultacji z właściwymi organami, krajowe organy ds. restrukturyzacji i uporządkowanej likwidacji, ustalają wymogi w zakresie funduszy własnych i zobowiązań kwalifikowalnych, o których mowa w art. 12a–12i, objętych uprawnieniami do umorzenia i konwersji, które to wymogi mają być stale spełniane przez podmioty, o których mowa w art. 7 ust. 3. W tym przypadku zastosowanie ma procedura ustanowiona w art. 31. 4. Jednolita Rada dokonuje wszelkich ustaleń, o których mowa w ust. 1 niniejszego artykułu, równolegle z opracowywaniem i utrzymywaniem planów restrukturyzacji i uporządkowanej likwidacji zgodnie z art. 8. 5. Jednolita Rada kieruje swoje ustalenia do krajowych organów ds. restrukturyzacji i uporządkowanej likwidacji. Krajowe organy ds. restrukturyzacji i uporządkowanej likwidacji wykonują instrukcje Jednolitej Rady zgodnie z art. 29. Jednolita Rada zobowiązuje krajowe organy ds. restrukturyzacji i uporządkowanej likwidacji do sprawdzania i zapewnienia, aby podmioty i grupy utrzymywały wymogi w zakresie funduszy własnych i zobowiązań kwalifikowalnych określone w ust. 1 niniejszego artykułu. 6. Jednolita Rada informuje EBC i EUNB o wymogach w zakresie funduszy własnych i zobowiązań kwalifikowalnych, które ustaliła dla poszczególnych podmiotów i grup zgodnie z ust. 1. 7. Aby zapewnić skuteczne i spójne stosowanie niniejszego artykułu, Jednolita Rada wydaje wytyczne oraz kieruje instrukcje do krajowych organów ds. restrukturyzacji i uporządkowanej likwidacji, dotyczące konkretnych podmiotów lub grup. Artykuł 12a Stosowanie i obliczanie minimalnego wymogu w zakresie funduszy własnych i zobowiązań kwalifikowalnych 1. Jednolita Rada i krajowe organy ds. restrukturyzacji i uporządkowanej likwidacji zapewniają, aby podmioty, o których mowa w art. 12 ust. 1 i 3, stale spełniały wymogi w zakresie funduszy własnych i zobowiązań kwalifikowalnych, gdy jest to wymagane na mocy niniejszego artykułu i art. 12b–12i oraz zgodnie z tymi artykułami. 2. Wymóg, o którym mowa w ust. 1 niniejszego artykułu, oblicza się – stosownie do przypadku – zgodnie z art. 12d ust. 3, 4 lub 6 jako kwotę funduszy własnych i zobowiązań kwalifikowalnych oraz wyraża jako odsetek:
Artykuł 12b Wyłączenie ze stosowania minimalnego wymogu w zakresie funduszy własnych i zobowiązań kwalifikowalnych 1. Niezależnie od art. 12a Jednolita Rada zwalnia z wymogu określonego w art. 12a ust. 1 instytucje zajmujące się udzielaniem kredytów hipotecznych finansowane z obligacji zabezpieczonych, którym zgodnie z prawem krajowym nie wolno przyjmować depozytów, o ile spełnione zostały wszystkie następujące warunki:
2. Instytucje zwolnione z wymogu ustanowionego w art. 12 ust. 1 nie mogą być częścią konsolidacji, o której mowa w art. 12f ust. 1. Artykuł 12c Zobowiązania kwalifikowalne podmiotów restrukturyzacji i uporządkowanej likwidacji 1. Zobowiązania włącza się do kwoty funduszy własnych i zobowiązań kwalifikowalnych podmiotów restrukturyzacji i uporządkowanej likwidacji wyłącznie w przypadku, gdy spełniają one warunki, o których mowa w następujących artykułach rozporządzenia (UE) nr 575/2013:
W drodze odstępstwa od akapitu pierwszego niniejszego artykułu, w przypadku gdy w niniejszym rozporządzeniu jest mowa o wymogach określonych w art. 92a lub 92b rozporządzenia (UE) nr 575/2013, do celu tych artykułów, na zobowiązania kwalifikowalne składają się zobowiązania kwalifikowalne zdefiniowane w art. 72k tego rozporządzenia i ustalone zgodnie z częścią drugą tytuł I rozdział 5a tego rozporządzenia. 2. Zobowiązania wynikające z instrumentów dłużnych zawierających wbudowane instrumenty pochodne – takich jak strukturyzowane papiery wartościowe – które spełniają warunki określone w ust. 1 akapit pierwszy, z wyjątkiem art. 72a ust. 2 lit. l) rozporządzenia (UE) nr 575/2013, włącza się do kwoty funduszy własnych i zobowiązań kwalifikowalnych wyłącznie w przypadku gdy spełniony jest jeden z następujących warunków:
Instrumenty dłużne, o których mowa w akapicie pierwszym, w tym zawarte w nich wbudowane instrumenty pochodne, nie mogą być przedmiotem jakiejkolwiek umowy o kompensowaniu zobowiązań, a wycena takich instrumentów nie podlega art. 49 ust. 3 dyrektywy 2014/59/UE. Zobowiązania, o których mowa w akapicie pierwszym, włącza się do kwoty funduszy własnych i zobowiązań kwalifikowalnych wyłącznie w odniesieniu do części zobowiązania odpowiadającej kwocie głównej, o której mowa w lit. a) tego ustępu, lub kwocie stałej lub rosnącej, o której mowa w lit. b) tego akapitu. 3. W przypadku gdy zobowiązania zostały wyemitowane przez jednostkę zależną mającą siedzibę w Unii na rzecz jednego z obecnych akcjonariuszy, który nie jest częścią tej samej grupy restrukturyzacji i uporządkowanej likwidacji jako podmiot restrukturyzacji i uporządkowanej likwidacji, zobowiązania te włącza się do kwoty funduszy własnych i zobowiązań kwalifikowalnych tego podmiotu restrukturyzacji i uporządkowanej likwidacji, o ile spełniono wszystkie następujące warunki:
4. Bez uszczerbku dla minimalnego wymogu określonego w art. 12d ust. 4 lub art. 12e ust. 1 lit. a), Jednolita Rada zapewnia, z własnej inicjatywy po konsultacji z krajowym organem ds. restrukturyzacji i uporządkowanej likwidacji lub na wniosek krajowego organu ds. restrukturyzacji i uporządkowanej likwidacji, aby część wymogu, o którym mowa w art. 12f, równa 8 % całkowitych zobowiązań, w tym funduszy własnych, została spełniona przez podmioty restrukturyzacji i uporządkowanej likwidacji będące globalnymi instytucjami o znaczeniu systemowym lub podmiotami restrukturyzacji i uporządkowanej likwidacji podlegającymi art. 12d ust. 4 lub 5 za pomocą funduszy własnych i podporządkowanych instrumentów kwalifikowalnych, lub zobowiązań, o których mowa w ust. 3 niniejszego artykułu. Jednolita Rada może zezwolić, aby poziom niższy niż 8 % całkowitych zobowiązań, w tym funduszy własnych, lecz wyższy niż kwota wynikająca z zastosowania wzoru (1-(X1/X2)) x 8 % całkowitych zobowiązań, w tym funduszy własnych, został spełniony przez podmioty restrukturyzacji i uporządkowanej likwidacji będące globalnymi instytucjami o znaczeniu systemowym lub podmiotami restrukturyzacji i uporządkowanej likwidacji podlegającymi art. 12d ust. 4 lub 5 za pomocą funduszy własnych, podporządkowanych instrumentów kwalifikowalnych, lub zobowiązań, o których mowa w ust. 3 niniejszego artykułu, o ile spełnione są wszystkie warunki określone w art. 72b ust. 3 rozporządzenia (UE) nr 575/2013, w przypadku gdy, z uwagi na wartość obniżenia możliwego na podstawie art. 72b ust. 3 tego rozporządzenia:
W odniesieniu do podmiotów restrukturyzacji i uporządkowanej likwidacji podlegających art. 12d ust. 4, w przypadku gdy zastosowanie akapitu pierwszego niniejszego ustępu prowadzi do wymogu większego niż 27 % łącznej kwoty ekspozycji na ryzyko, Jednolita Rada ogranicza – w odniesieniu do danego podmiotu restrukturyzacji i uporządkowanej likwidacji – część wymogu, o którym mowa w art. 12f, i który należy spełnić za pomocą funduszy własnych, podporządkowanych instrumentów kwalifikowalnych, lub zobowiązań, o których mowa w ust. 3 niniejszego artykułu, do kwoty równej 27 % łącznej kwoty ekspozycji na ryzyko, jeżeli Jednolita Rada oceniła że:
Przy przeprowadzaniu oceny, o której mowa w akapicie drugim, Jednolita Rada bierze również pod uwagę ryzyko wywarcia nieproporcjonalnego wpływu na model biznesowy danego podmiotu restrukturyzacji i uporządkowanej likwidacji. W odniesieniu do podmiotów restrukturyzacji i uporządkowanej likwidacji podlegających art. 12d ust. 5 akapit drugi niniejszego ustępu nie ma zastosowania. 5. W przypadku podmiotów restrukturyzacji i uporządkowanej likwidacji, które nie są globalnymi instytucjami o znaczeniu systemowym ani podmiotami restrukturyzacji i uporządkowanej likwidacji podlegającymi art. 12d ust. 4 lub 5, Jednolita Rada – z własnej inicjatywy po konsultacji z krajowym organem ds. restrukturyzacji i uporządkowanej likwidacji albo na wniosek krajowego organu ds. restrukturyzacji i uporządkowanej likwidacji – może zadecydować, że część wymogu, o którym mowa w art. 12f, do wysokości 8 % całkowitych zobowiązań, w tym funduszy własnych, podmiotu i do kwoty wynikającej z zastosowania wzoru, o którym mowa w ust. 7 niniejszego artykułu, w zależności od tego, która z tych wartości jest wyższa – musi zostać spełniona za pomocą funduszy własnych i podporządkowanych instrumentów kwalifikowalnych, lub zobowiązań, o których mowa w ust. 3 niniejszego artykułu, o ile spełnione są następujące warunki:
W przypadku gdy Jednolita Rada stwierdzi, że w ramach danej klasy zobowiązań obejmującej zobowiązania kwalifikowalne kwota zobowiązań, które są wyłączone lub mogą z dużym prawdopodobieństwem zostać wyłączone ze stosowania uprawnień do umorzenia i konwersji zgodnie z art. 27 ust. 3 lub art. 27 ust. 5, wynosi łącznie ponad 10 % tej klasy, Jednolita Rada dokonuje oceny ryzyka, o którym mowa w akapicie pierwszym lit. b) niniejszego ustępu. 6. Do celów ust. 4, 5 i 7 do całkowitej kwoty zobowiązań włącza się zobowiązania wynikające z instrumentów pochodnych, przy założeniu, że w pełni uznaje się prawo kontrahenta do rekompensaty. Fundusze własne podmiotu restrukturyzacji i uporządkowanej likwidacji, które wykorzystuje się do celów spełnienia wymogu połączonego bufora, są kwalifikowalne do celów spełnienia wymogów, o których mowa w ust. 4, 5 i 7. 7. W drodze odstępstwa od ust. 3 niniejszego artykułu, Jednolita Rada może zadecydować, że wymóg, o którym mowa w art. 12f niniejszego rozporządzenia, musi zostać spełniony przez podmioty restrukturyzacji i uporządkowanej likwidacji będące globalnymi instytucjami o znaczeniu systemowym lub będące podmiotami restrukturyzacji i uporządkowanej likwidacji podlegającymi art. 12d ust. 4 lub 5 niniejszego rozporządzenia za pomocą funduszy własnych, podporządkowanych instrumentów kwalifikowalnych, lub zobowiązań, o których mowa w ust. 3 niniejszego artykułu, w zakresie, w jakim – z uwagi na obowiązek spełnienia przez podmiot restrukturyzacji i uporządkowanej likwidacji wymogu połączonego bufora i wymogów, o których mowa w art. 92a rozporządzenia (UE) nr 575/2013, art. 12d ust. 4 i art. 12f niniejszego rozporządzenia – suma tych funduszy własnych, instrumentów i zobowiązań nie przekracza wyższej z następujących wartości:
8. Jednolita Rada może wykonywać uprawnienie, o którym mowa w ust. 7 niniejszego artykułu, w odniesieniu do podmiotów restrukturyzacji i uporządkowanej likwidacji będących globalnymi instytucjami o znaczeniu systemowym lub podlegających art. 12d ust. 4 lub 5, i które spełniają jeden z warunków określonych w akapicie drugim niniejszego ustępu, do wysokości limitu 30 % całkowitej liczby wszystkich podmiotów restrukturyzacji i uporządkowanej likwidacji będących globalnymi instytucjami o znaczeniu systemowym lub podlegających art. 12d ust. 4 lub 5, w odniesieniu do których Jednolita Rada ustala wymóg, o którym mowa w art. 12f. Jednolita Rada uwzględnia następujące warunki:
Do celów wartości procentowych, o których mowa w akapitach pierwszym i drugim, Jednolita Rada zaokrągla liczbę wynikającą z obliczeń w górę do najbliższej liczby całkowitej. 9. Po konsultacji z właściwymi organami, w tym z EBC, Jednolita Rada podejmuje decyzje, o których mowa w ust. 5 lub 7. Podejmując te decyzje, Jednolita Rada bierze również pod uwagę:
Artykuł 12d Ustalenie minimalnego wymogu w zakresie funduszy własnych i zobowiązań kwalifikowalnych 1. Po konsultacji z właściwymi organami, w tym z EBC, Jednolita Rada ustala wymóg, o którym mowa w art. 12a ust. 1, na podstawie następujących kryteriów:
2. W przypadku gdy w planie restrukturyzacji i uporządkowanej likwidacji przewidziano, że przeprowadzone ma zostać działanie w ramach restrukturyzacji i uporządkowanej likwidacji lub że wykonane ma być uprawnienie do umorzenia i konwersji odpowiednich instrumentów kapitałowych i zobowiązań kwalifikowalnych zgodnie z art. 21, zgodnie z odpowiednim scenariuszem, o którym mowa w art. 8 ust. 6, wymóg, o którym mowa w art. 12a ust. 1, równa się kwocie wystarczającej do zapewnienia, aby:
W przypadku gdy w planie restrukturyzacji i uporządkowanej likwidacji przewidziano, że podmiot ma być zlikwidowany w ramach standardowego postępowania upadłościowego lub w ramach innych równoważnych procedur krajowych, Jednolita Rada ocenia, czy uzasadnione jest ograniczenie wymogu, o którym mowa w art. 12a ust. 1, dla tego podmiotu, tak aby wymóg ten nie przekraczał kwoty wystarczającej do pokrycia strat zgodnie z akapitem pierwszym lit. a). Jednolita Rada ocenia w szczególności ograniczenie, o którym mowa w akapicie drugim, pod względem ewentualnego wpływu na stabilność finansową i na ryzyko wywołania efektu domina w systemie finansowym. 3. W przypadku podmiotów restrukturyzacji i uporządkowanej likwidacji kwota, o której mowa w ust. 2 akapit pierwszy, jest:
Do celów art. 12a ust. 2 lit. a) wartość wymogu, o którym mowa w art. 12a ust. 1, wyraża się procentowo jako kwotę obliczoną zgodnie z akapitem pierwszym lit. a) niniejszego ustępu, podzieloną przez łączną kwotę ekspozycji na ryzyko. Do celów art. 12a ust. 2 lit. b) wartość wymogu, o którym mowa w art. 12a ust. 1, wyraża się procentowo jako kwotę obliczoną zgodnie z akapitem pierwszym lit. b) niniejszego ustępu, podzieloną przez miarę ekspozycji całkowitej. Przy ustalaniu indywidualnego wymogu przewidzianego w akapicie pierwszym lit. b) niniejszego ustępu, Jednolita Rada bierze pod uwagę wymogi, o których mowa w art. 27 ust. 7. Określając kwoty dokapitalizowania, o których mowa w poprzednich akapitach, Jednolita Rada:
Jednolita Rada musi mieć możliwość zwiększenia wymogu przewidzianego w akapicie pierwszym lit. a) ppkt (ii) o odpowiednią kwotę niezbędną do zapewnienia, aby po przeprowadzeniu restrukturyzacji i uporządkowanej likwidacji podmiot był w stanie utrzymać wystarczające zaufanie rynku przez odpowiedni okres nie dłuższy niż rok. W przypadku gdy zastosowanie ma akapit szósty niniejszego ustępu kwotę, o której mowa w tym akapicie, ustala się na poziomie równym wymogowi połączonego bufora, który należy zastosować po zastosowaniu instrumentów restrukturyzacji i uporządkowanej likwidacji, pomniejszonym o kwotę, o której mowa w art. 128 pkt 6 lit. a) dyrektywy 2013/36/UE. Kwotę, o której mowa w akapicie szóstym niniejszego ustępu, koryguje się w dół, jeżeli po konsultacji z właściwymi organami, w tym z EBC, Jednolita Rada stwierdzi, że niższa kwota w wykonalny i wiarygodny sposób wystarczyłaby do utrzymania zaufania rynku i zapewnienia zarówno ciągłości świadczenia krytycznych funkcji gospodarczych przez instytucję lub podmiot, o którym mowa w art. 12 ust. 1, jak i jej dostępu do finansowania bez sięgania po nadzwyczajne publiczne wsparcie finansowe inne niż wkłady z funduszu, zgodnie z art. 27 ust. 7 oraz art. 76 ust. 3, po realizacji strategii restrukturyzacji i uporządkowanej likwidacji. Kwotę tę koryguje się w górę, jeżeli po konsultacji z właściwymi organami, w tym z EBC, Jednolita Rada stwierdzi, że wyższa kwota jest niezbędna do utrzymania wystarczającego zaufania rynku i zapewnienia zarówno ciągłości świadczenia krytycznych funkcji gospodarczych przez instytucję lub jednostkę, o których mowa w art. 12 ust. 1, jak i dostępu do finansowania bez sięgania po nadzwyczajne publiczne wsparcie finansowe inne niż wkłady z funduszu, zgodnie z art. 27 ust. 7 oraz art. 76 ust. 3, przez odpowiedni okres nie dłuższy niż rok. 4. W przypadku podmiotów restrukturyzacji i uporządkowanej likwidacji niepodlegających art. 92a rozporządzenia (UE) nr 575/2013 i będących częścią grupy restrukturyzacji i uporządkowanej likwidacji, której łączne aktywa przekraczają 100 mld EUR, poziom wymogu, o którym mowa w ust. 3 niniejszego artykułu, musi być co najmniej równy:
W drodze odstępstwa od art. 12c podmioty restrukturyzacji i uporządkowanej likwidacji, o których mowa w akapicie pierwszym niniejszego ustępu, spełniają wymóg na poziomie, o którym mowa w akapicie pierwszym niniejszego ustępu, który jest równy 13,5 %, gdy obliczenia dokonuje się zgodnie z art. 12a ust. 2 lit. a), oraz 5 %, gdy obliczenia dokonuje się zgodnie z art. 12a ust. 2 lit. b), za pomocą funduszy własnych, podporządkowanych instrumentów kwalifikowalnych, lub zobowiązań, o których mowa w art. 12c ust. 3 niniejszego rozporządzenia. 5. Na wniosek krajowego organu ds. restrukturyzacji i uporządkowanej likwidacji właściwego dla danego podmiotu restrukturyzacji i uporządkowanej likwidacji Jednolita Rada stosuje wymogi określone w ust. 4 niniejszego artykułu do podmiotu restrukturyzacji i uporządkowanej likwidacji niepodlegającego art. 92a rozporządzenia (UE) nr 575/2013 i będącego częścią grupy restrukturyzacji i uporządkowanej likwidacji, której łączne aktywa są niższe niż 100 mld EUR, i który według oceny krajowego organu ds. restrukturyzacji i uporządkowanej likwidacji może z dużym prawdopodobieństwem stwarzać ryzyko systemowe w przypadku swojej upadłości. Podejmując decyzję o wystąpieniu z wnioskiem, o której mowa w akapicie pierwszym niniejszego ustępu, krajowy organ ds. restrukturyzacji i uporządkowanej likwidacji bierze pod uwagę:
Brak wniosku krajowego organu ds. restrukturyzacji i uporządkowanej likwidacji na podstawie akapitu pierwszego niniejszego ustępu pozostaje bez uszczerbku dla jakiejkolwiek decyzji Jednolitej Rady podjętej zgodnie z art. 12c ust. 5. 6. W przypadku podmiotów, które same nie są podmiotami restrukturyzacji i uporządkowanej likwidacji, kwota, o której mowa w ust. 2 akapit pierwszy, jest:
Do celów art. 12a ust. 2 lit. a) wartość wymogu, o którym mowa w art. 12a ust. 1, wyraża się procentowo jako kwotę obliczoną zgodnie z akapitem pierwszym lit. a) niniejszego ustępu, podzieloną przez łączną kwotę ekspozycji na ryzyko. Do celów art. 12a ust. 2 lit. b) wartość wymogu, o którym mowa w art. 12a ust. 1, wyraża się procentowo jako kwotę obliczoną zgodnie z akapitem pierwszym lit. b) niniejszego ustępu, podzieloną przez miarę ekspozycji całkowitej. Przy ustalaniu indywidualnego wymogu przewidzianego w akapicie pierwszym lit. b) niniejszego ustępu, Jednolita Rada bierze pod uwagę wymogi, o których mowa w art. 27 ust. 7. Określając kwoty dokapitalizowania, o których mowa w poprzednich akapitach, Jednolita Rada:
Jednolita Rada musi mieć możliwość zwiększenia wymogu przewidzianego w akapicie pierwszym lit. a) ppkt (ii) niniejszego ustępu o odpowiednią kwotę niezbędną do zapewnienia, aby po wykonaniu uprawnienia do umorzenia lub konwersji odpowiednich instrumentów kapitałowych i zobowiązań kwalifikowalnych zgodnie z art. 21 podmiot był w stanie utrzymać wystarczające zaufanie rynku przez odpowiedni okres nie dłuższy niż rok. W przypadku gdy zastosowanie ma akapit szósty niniejszego ustępu kwotę, o której mowa w tym akapicie, ustala się na poziomie równym wymogowi połączonego bufora, który należy zastosować po wykonaniu uprawnienia, o którym mowa w art. 21 niniejszego rozporządzenia, lub po przeprowadzeniu restrukturyzacji i uporządkowanej likwidacji grupy restrukturyzacji i uporządkowanej likwidacji, pomniejszonym o kwotę, o której mowa w art. 128 pkt 6 lit. a) dyrektywy 2013/36/UE. Kwotę, o której mowa w akapicie szóstym niniejszego ustępu, koryguje się w dół, jeżeli po konsultacji z właściwymi organami, w tym z EBC, Jednolita Rada stwierdzi, że niższa kwota w wykonalny i wiarygodny sposób wystarczyłaby do zapewnienia zaufania rynku i zapewnienia zarówno ciągłości świadczenia krytycznych funkcji gospodarczych przez instytucję lub podmiot, o których mowa w art. 12 ust. 1, jak i dostępu do finansowania bez sięgania po nadzwyczajne publiczne wsparcie finansowe inne niż wkłady z funduszu, zgodnie z art. 27 ust. 7 oraz art. 76 ust. 3, po wykonaniu uprawnienia, o którym mowa w art. 21, lub po przeprowadzeniu restrukturyzacji i uporządkowanej likwidacji grupy restrukturyzacji i uporządkowanej likwidacji. Kwotę tę koryguje się w górę, jeżeli po konsultacji z właściwymi organami, w tym z EBC, Jednolita Rada stwierdzi, że wyższa kwota jest niezbędna do utrzymania wystarczającego zaufania rynku i zapewnienia zarówno ciągłości świadczenia krytycznych funkcji gospodarczych przez instytucję lub podmiot, o których mowa w art. 12 ust. 1, jak i dostępu do finansowania bez sięgania po nadzwyczajne publiczne wsparcie finansowe inne niż wkłady z funduszu, zgodnie z art. 27 ust. 7 oraz art. 76 ust. 3 przez odpowiedni okres nie dłuższy niż rok. 7. W przypadku gdy Jednolita Rada oczekuje, że określone klasy zobowiązań kwalifikowalnych mogą z dużym prawdopodobieństwem zostać całkowicie lub częściowo wyłączone z umorzenia lub konwersji na podstawie art. 27 ust. 5 lub mogłyby zostać przeniesione na odbiorcę w całości w ramach częściowego przeniesienia, wymóg, o którym mowa w art. 12a ust. 1, spełnia się za pomocą funduszy własnych lub innych zobowiązań kwalifikowalnych wystarczających do:
8. Każda decyzja Jednolitej Rady o nałożeniu minimalnego wymogu w zakresie funduszy własnych i zobowiązań kwalifikowalnych zgodnie z niniejszym artykułem zawiera uzasadnienie, w tym pełną ocenę elementów, o których mowa w ust. 2–7 niniejszego artykułu, oraz bez zbędnej zwłoki poddawana jest przeglądowi przez Jednolitą Radę w celu odzwierciedlenia wszelkich zmian poziomu wymogu, o którym mowa w art. 104a dyrektywy 2013/36/UE. 9. Do celów ust. 3 i 6 niniejszego artykułu wymogi kapitałowe interpretuje się zgodnie z zastosowaniem przez właściwy organ przepisów przejściowych określonych w części dziesiątej tytuł I rozdziały 1, 2 i 4 rozporządzenia (UE) nr 575/2013 oraz w przepisach prawa krajowego wdrażających warianty przyznane właściwym organom w tym rozporządzeniu. Artykuł 12e Ustalenie minimalnego wymogu w zakresie funduszy własnych i zobowiązań kwalifikowalnych dla podmiotów restrukturyzacji i uporządkowanej likwidacji globalnych instytucji o znaczeniu systemowym oraz unijnych istotnych jednostek zależnych globalnych instytucji o znaczeniu systemowym spoza UE 1. Wymóg, o którym mowa w art. 12a ust. 1, dotyczący podmiotu restrukturyzacji i uporządkowanej likwidacji będącego globalną instytucją o znaczeniu systemowym lub częścią globalnej instytucji o znaczeniu systemowym, składa się z następujących elementów:
2. Wymóg, o którym mowa w art. 12a ust. 1, dotyczący unijnej istotnej jednostki zależnej globalnej instytucji o znaczeniu systemowym spoza UE, składa się z następujących elementów:
3. Jednolita Rada nakłada dodatkowy wymóg w zakresie funduszy własnych i zobowiązań kwalifikowalnych, o którym mowa w ust. 1 lit. b) i ust. 2 lit. b), wyłącznie:
4. Każda decyzja Jednolitej Rady o nałożeniu dodatkowego wymogu w zakresie funduszy własnych i zobowiązań kwalifikowalnych podjęta na podstawie ust. 1 lit. b) niniejszego artykułu lub ust. 2 lit. b) niniejszego artykułu zawiera uzasadnienie, w tym pełną ocenę elementów, o których mowa w ust. 3 niniejszego artykułu, oraz bez zbędnej zwłoki poddawana jest przeglądowi przez Jednolitą Radę w celu odzwierciedlenia wszelkich zmian poziomu wymogu, o którym mowa w art. 104a dyrektywy 2013/36/UE, mającego zastosowanie do grupy restrukturyzacji i uporządkowanej likwidacji lub unijnej istotnej jednostki zależnej globalnej instytucji o znaczeniu systemowym spoza UE. Artykuł 12f Stosowanie minimalnego wymogu w zakresie funduszy własnych i zobowiązań kwalifikowalnych do podmiotów restrukturyzacji i uporządkowanej likwidacji 1. Podmioty restrukturyzacji i uporządkowanej likwidacji spełniają wymogi określone w art. 12c–12e na zasadzie skonsolidowanej, na poziomie grupy restrukturyzacji i uporządkowanej likwidacji. 2. Jednolita Rada, po konsultacji z grupowym organem ds. restrukturyzacji i uporządkowanej likwidacji, jeżeli organem tym nie jest Jednolita Rada, oraz organ sprawujący nadzór skonsolidowany ustalają wymóg, o którym mowa w art. 12a ust. 1, dla podmiotu restrukturyzacji i uporządkowanej likwidacji mającego siedzibę w uczestniczącym państwie członkowskim na poziomie skonsolidowanej grupy restrukturyzacji i uporządkowanej likwidacji, na podstawie wymogów określonych w art. 12c–12e, oraz na podstawie tego, czy należące do grupy jednostki zależne z państw trzecich mają zostać odrębnie poddane restrukturyzacji i uporządkowanej likwidacji w ramach planu restrukturyzacji i uporządkowanej likwidacji. 3. W odniesieniu do grup restrukturyzacji i uporządkowanej likwidacji określonych zgodnie z art. 3 ust. 1 pkt 24b lit. b) Jednolita Rada decyduje – w zależności od specyfiki mechanizmu solidarności i preferowanej strategii restrukturyzacji i uporządkowanej likwidacji – które podmioty w ramach grupy restrukturyzacji i uporządkowanej likwidacji mają być zobowiązane do zapewnienia zgodności z art. 12d ust. 3 i 4 oraz art. 12e ust. 1, w celu zapewnienia, aby grupa restrukturyzacji i uporządkowanej likwidacji jako całość zapewniała zgodność z ust. 1 i 2 niniejszego artykułu, oraz w jaki sposób takie podmioty mają to zrobić zgodnie z planem restrukturyzacji i uporządkowanej likwidacji. Artykuł 12g Stosowanie minimalnego wymogu w zakresie funduszy własnych i zobowiązań kwalifikowalnych do podmiotów, które same nie są podmiotami restrukturyzacji i uporządkowanej likwidacji 1. Instytucje, które są jednostkami zależnymi podmiotu restrukturyzacji i uporządkowanej likwidacji lub podmiotu z państwa trzeciego, lecz same nie są podmiotami restrukturyzacji i uporządkowanej likwidacji, spełniają wymogi określone w art. 12d na zasadzie indywidualnej. Po konsultacji z właściwymi organami, w tym z EBC, Jednolita Rada może zadecydować o zastosowaniu wymogu określonego w niniejszym artykule do podmiotu, o którym mowa w art. 2 lit. b), który jest jednostką zależną podmiotu restrukturyzacji i uporządkowanej likwidacji, lecz który sam nie jest podmiotem restrukturyzacji i uporządkowanej likwidacji. W drodze odstępstwa od akapitu pierwszego niniejszego ustępu unijne jednostki dominujące, które same nie są podmiotami restrukturyzacji i uporządkowanej likwidacji, lecz są jednostkami zależnymi podmiotów z państw trzecich, spełniają wymogi określone w art. 12d i 12e na zasadzie skonsolidowanej. W odniesieniu do grup restrukturyzacji i uporządkowanej likwidacji określonych zgodnie z art. 3 ust. 1 pkt 24b lit. b), instytucje kredytowe, które są trwale powiązane z organem centralnym, ale same nie są podmiotami restrukturyzacji i uporządkowanej likwidacji, organ centralny, który sam nie jest podmiotem restrukturyzacji i uporządkowanej likwidacji, oraz wszelkie podmioty restrukturyzacji i uporządkowanej likwidacji, które nie podlegają wymogowi na mocy art. 12f ust. 3, zapewniają zgodność z art. 12d ust. 6 na zasadzie indywidualnej. Wymóg, o którym mowa w art. 12a ust. 1, dla podmiotu, o którym mowa w niniejszym ustępie, ustala się na podstawie wymogów określonych w art. 12d. 2. Wymóg, o którym mowa w art. 12a ust. 1, dla podmiotów, o których mowa w ust. 1 niniejszego artykułu, spełnia się za pomocą jednego lub większej liczby poniższych:
3. Jednolita Rada może zezwolić na pełne lub częściowe spełnienie wymogu, o którym mowa w art. 12a ust. 1, za pomocą gwarancji udzielonej przez podmiot restrukturyzacji i uporządkowanej likwidacji, która spełnia następujące warunki:
Artykuł 12h Zwolnienie ze stosowania minimalnego wymogu w zakresie funduszy własnych i zobowiązań kwalifikowalnych dla podmiotów, które same nie są podmiotami restrukturyzacji i uporządkowanej likwidacji 1. Jednolita Rada może odstąpić od stosowania art. 12g w odniesieniu do jednostki zależnej podmiotu restrukturyzacji i uporządkowanej likwidacji mającego siedzibę w uczestniczącym państwie członkowskim, w przypadku gdy:
2. Jednolita Rada może odstąpić od stosowania art. 12g w odniesieniu do jednostki zależnej podmiotu restrukturyzacji i uporządkowanej likwidacji mającego siedzibę w uczestniczącym państwie członkowskim, w przypadku gdy:
Artykuł 12i Zwolnienie dla organu centralnego i instytucji kredytowych trwale powiązanych z organem centralnym Jednolita Rada może częściowo lub w pełni odstąpić od stosowania art. 12g w odniesieniu do organu centralnego lub instytucji kredytowej trwale powiązanej z organem centralnym, o ile spełnione są wszystkie następujące warunki:
Artykuł 12j Naruszenia minimalnego wymogu w zakresie funduszy własnych i zobowiązań kwalifikowalnych 1. Na każdy przypadek naruszenia minimalnego wymogu w zakresie funduszy własnych i zobowiązań kwalifikowalnych, o którym mowa w art. 12f lub art. 12g, reaguje się na podstawie przynajmniej jednego z poniższych:
Ponadto Jednolita Rada lub EBC mogą przeprowadzić ocenę, czy instytucja znajduje się na progu upadłości lub jest zagrożona upadłością, zgodnie z art. 18. 2. Jednolita Rada, organy ds. restrukturyzacji i uporządkowanej likwidacji oraz właściwe organy uczestniczących państw członkowskich konsultują się ze sobą podczas wykonywania swoich odpowiednich uprawnień, o których mowa w ust. 1. Artykuł 12k Uzgodnienia przejściowe oraz uzgodnienia mające zastosowanie po zakończeniu restrukturyzacji i uporządkowanej likwidacji 1. W drodze odstępstwa od art. 12a ust. 1 Jednolita Rada oraz krajowe organy ds. restrukturyzacji i uporządkowanej likwidacji ustalają odpowiednie okresy przejściowe dla podmiotów, o których mowa w art. 12 ust. 1 i 3, na spełnienie wymogów określonych w art. 12f lub 12g, lub wymogów wynikających ze stosowania art. 12c ust. 4, 5 lub 7, stosownie do przypadku. Termin dla podmiotów na spełnienie wymogów określonych w art. 12f lub 12g, lub wymogów wynikających ze stosowania art. 12c ust. 4, 5 lub 7 ustala się na dzień 1 stycznia 2024 r. Jednolita Rada ustala pośrednie poziomy docelowe dla wymogów określonych w art. 12f lub 12g, lub wymogów wynikających ze stosowania art. 12c ust. 4, 5 lub 7, stosownie do przypadku, które podmioty, o których mowa w art. 12 ust. 1 i 3, muszą spełnić na dzień 1 stycznia 2022 r. Pośrednie poziomy docelowe zapewniają co do zasady liniowy wzrost funduszy własnych i zobowiązań kwalifikowalnych w kierunku spełnienia wymogu. Jednolita Rada może ustanowić okres przejściowy, który kończy się po dniu 1 stycznia 2024 r., w przypadku gdy jest to należycie uzasadnione i stosowne, na podstawie kryteriów, o których mowa w ust. 7, biorąc pod uwagę:
2. Termin dla podmiotów restrukturyzacji i uporządkowanej likwidacji na spełnienie minimalnego poziomu wymogów, o których mowa w art. 12d ust. 4 lub 5, ustala się na dzień 1 stycznia 2022 r. 3. Minimalne poziomy wymogów, o których mowa w art. 12d ust. 4 i 5, nie mają zastosowania w okresie dwóch lat następujących po dniu:
4. Wymogi, o których mowa w art. 12c ust. 4 i 7, a także w art. 12d ust. 4 i 5, stosownie do przypadku, nie mają zastosowania w tym trzyletnim okresie następującym po dniu, w którym podmiot restrukturyzacji i uporządkowanej likwidacji lub grupę, której podmiot restrukturyzacji i uporządkowanej likwidacji jest częścią, uznano za globalną instytucję o znaczeniu systemowym, lub w którym podmiot restrukturyzacji i uporządkowanej likwidacji znalazł się w sytuacji, o której mowa w art. 12d ust. 4 lub 5. 5. W drodze odstępstwa od art. 12a ust. 1 Jednolita Rada oraz krajowe organy ds. restrukturyzacji i uporządkowanej likwidacji ustalają odpowiedni okres przejściowy na spełnienie wymogów określonych w art. 12f lub 12g, lub wymogu wynikającego ze stosowania art. 12c ust. 4, 5 lub 7, stosownie do przypadku, dla podmiotów, wobec których zastosowano instrumenty restrukturyzacji i uporządkowanej likwidacji lub wykonano uprawnienie do umorzenia lub konwersji, o którym mowa w art. 21. 6. Do celów ust. 1 - 5 Jednolita Rada oraz krajowe organy ds. restrukturyzacji i uporządkowanej likwidacji informują podmiot o planowanym minimalnym wymogu w zakresie funduszy własnych i zobowiązań kwalifikowalnych w odniesieniu do każdego 12-miesięcznego okresu podczas okresu przejściowego, z myślą o ułatwieniu stopniowego budowania jego zdolności do pokrycia strat i dokapitalizowania. Pod koniec okresu przejściowego minimalny wymóg w zakresie funduszy własnych i zobowiązań kwalifikowalnych musi być równy kwocie ustalonej na podstawie art. 12c ust. 4, 5 lub 7, art. 12d ust. 4 lub 5, art. 12f lub art. 12g, stosownie do przypadku. 7. Przy ustalaniu okresów przejściowych Jednolita Rada bierze pod uwagę:
8. Z zastrzeżeniem ust. 1 nie można uniemożliwiać Jednolitej Radzie dokonywania późniejszych zmian okresu przejściowego albo jakichkolwiek planowanych minimalnych wymogów w zakresie funduszy własnych i zobowiązań kwalifikowalnych, o których poinformowano na podstawie ust. 6. (*1) Dyrektywa 2002/47/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 6 czerwca 2002 w sprawie uzgodnień dotyczących zabezpieczeń finansowych (Dz.U. L 168 z 27.6.2002, s. 43).”;" |
7) |
w art. 16 wprowadza się następujące zmiany:
|
8) |
w art. 18 wprowadza się następujące zmiany:
|
9) |
w art. 20 wprowadza się następujące zmiany:
|
10) |
w art. 21 wprowadza się następujące zmiany:
|
11) |
w art. 27 wprowadza się następujące zmiany:
|
12) |
w art. 31 ust. 2 wyrazy „art. 45 ust. 9–13” zastępuje się wyrazami „art. 45h”; |
13) |
w art. 32 ust. 1 wyraz „12” zastępuje się wyrazami „12–12k”. |
Artykuł 2
Wejście w życie
1. Niniejsze rozporządzenie wchodzi w życie dwudziestego dnia po jego opublikowaniu w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej.
2. Niniejsze rozporządzenie stosuje się od dnia 28 grudnia 2020 r.
Niniejsze rozporządzenie wiąże w całości i jest bezpośrednio stosowane we wszystkich państwach członkowskich.
Sporządzono w Brukseli dnia 20 maja 2019 r.
W imieniu Parlamentu Europejskiego
A. TAJANI
Przewodniczący
W imieniu Rady
G. CIAMBA
Przewodniczący
(1) Dz.U. C 34 z 31.1.2018, s. 17.
(2) Dz.U. C 209 z 30.6.2017, s. 36.
(3) Stanowisko Parlamentu Europejskiego z dnia 16 kwietnia 2019 r. (dotychczas nieopublikowane w Dzienniku Urzędowym) oraz decyzja Rady z dnia 14 maja 2019 r.
(4) Dyrektywa Parlamentu Europejskiego i Rady 2014/59/UE z dnia 15 maja 2014 r. ustanawiająca ramy na potrzeby prowadzenia działań naprawczych oraz restrukturyzacji i uporządkowanej likwidacji w odniesieniu do instytucji kredytowych i firm inwestycyjnych oraz zmieniająca dyrektywę Rady 82/891/EWG i dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady 2001/24/WE, 2002/47/WE, 2004/25/WE, 2005/56/WE, 2007/36/WE, 2011/35/UE, 2012/30/UE i 2013/36/EU oraz rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 1093/2010 i (UE) nr 648/2012 (Dz.U. L 173 z 12.6.2014, s. 190).
(5) Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 575/2013 z dnia 26 czerwca 2013 r. w sprawie wymogów ostrożnościowych dla instytucji kredytowych i firm inwestycyjnych, zmieniające rozporządzenie (UE) nr 648/2012 (Dz.U. L 176 z 27.6.2013, s. 1).
(6) Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 806/2014 z dnia 15 lipca 2014 r. ustanawiające jednolite zasady i jednolitą procedurę mechanizmu restrukturyzacji i uporządkowanej likwidacji instytucji kredytowych i niektórych firm inwestycyjnych w ramach jednolitego mechanizmu restrukturyzacji i uporządkowanej likwidacji i jednolitego funduszu restrukturyzacji i uporządkowanej likwidacji oraz zmieniające rozporządzenie (UE) nr 1093/2010 (Dz.U. L 225 z 30.7.2014, s. 1).
(7) Dyrektywa Parlamentu Europejskiego i Rady 2013/36/UE z dnia 26 czerwca 2013 r. w sprawie warunków dopuszczenia instytucji kredytowych do działalności oraz nadzoru ostrożnościowego nad instytucjami kredytowymi i firmami inwestycyjnymi, zmieniająca dyrektywę 2002/87/WE i uchylająca dyrektywy 2006/48/WE oraz 2006/49/WE (Dz.U. L 176 z 27.6.2013, s. 338).
(8) Rozporządzenie delegowane Komisji (UE) 2016/1075 z dnia 23 marca 2016 r. uzupełniające dyrektywę Parlamentu Europejskiego i Rady 2014/59/UE w odniesieniu do regulacyjnych standardów technicznych określających treść planów naprawy, planów restrukturyzacji i uporządkowanej likwidacji oraz grupowych planów restrukturyzacji i uporządkowanej likwidacji, minimalne kryteria, które właściwy organ ma poddać ocenie w odniesieniu do planów naprawy i grupowych planów naprawy, warunki udzielenia wsparcia finansowego w ramach grupy, wymagania wobec niezależnych rzeczoznawców, umowne uznanie uprawnień do umorzenia i konwersji, procedury i treść wymogów dotyczących powiadomienia i obwieszczenia o zawieszeniu oraz sposób funkcjonowania kolegiów ds. restrukturyzacji i uporządkowanej likwidacji (Dz.U. L 184 z 8.7.2016, s. 1).