DECYZJA RADY (UE) 2019/392

z dnia 4 marca 2019 r.

w sprawie zawarcia w imieniu Unii Europejskiej Traktatu ustanawiającego Wspólnotę Transportową

RADA UNII EUROPEJSKIEJ,

uwzględniając Traktat o funkcjonowaniu Unii Europejskiej, w szczególności jego art. 91 i art. 100 ust. 2, w związku z art. 218 ust. 6 lit. a) i art. 218 ust. 7,

uwzględniając wniosek Komisji Europejskiej,

uwzględniając zgodę Parlamentu Europejskiego (1),

a także mając na uwadze, co następuje:

(1)	Komisja wynegocjowała w imieniu Unii Traktat ustanawiający Wspólnotę Transportową (zwany dalej „Traktatem o Wspólnocie Transportowej”) między Unią Europejską a Republiką Albanii, Bośnią i Hercegowiną, byłą jugosłowiańską republiką Macedonii, Kosowem (*1), Czarnogórą i Republiką Serbii.

(2)	Traktat o Wspólnocie Transportowej został podpisany w imieniu Unii w dniu 9 października 2017 r., z zastrzeżeniem jego zawarcia w późniejszym terminie, zgodnie z decyzją Rady (UE) 2017/1937 (2), i jest tymczasowo stosowany zgodnie z art. 41 ust. 3 Traktatu o Wspólnocie Transportowej.

(3)	Traktat o Wspólnocie Transportowej sprzyja rozwojowi transportu między Unią a Stronami Europy Południowo-Wschodniej przepisów oparciu o przepisy unijnego dorobku prawnego.

(4)

Posiedzenia Rady Ministerialnej lub Regionalnego Komitetu Sterującego ustanowionych, odpowiednio, na mocy art. 21 i art. 24 Traktatu o Wspólnocie Transportowej powinny być odpowiednio przygotowywane w Radzie, dokumentów oparciu o wnioski i inne dokumenty Komisji, zgodnie z odpowiednimi postanowieniami Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej (TFUE). Komisja powinna być upoważniona do zatwierdzania w imieniu Unii zmian w wykazach aktów Unii określonych w załączniku I do Traktatu o Wspólnocie Transportowej, zgodnie z jego art. 20 ust. 3 lit. a) oraz po odpowiednich konsultacjach.

(5)	Traktat o Wspólnocie Transportowej powinien zostać zatwierdzony,

PRZYJMUJE NINIEJSZĄ DECYZJĘ:

Artykuł 1

Traktat ustanawiający Wspólnotę Transportową (3) (4) zostaje niniejszym zatwierdzony w imieniu Unii.

Artykuł 2

1. Bez uszczerbku dla ust. 2 Komisja, możliwie najwcześniej przed posiedzeniami Rady Ministerialnej lub Regionalnego Komitetu Sterującego, przedkłada Radzie lub jej organom przygotowawczym, w odpowiednim formacie, do przyjęcia lub konsultacji, zależnie od przypadku, zgodnie z TFUE i Traktatem o Unii Europejskiej, a w szczególności zgodnie z zasadą lojalnej współpracy, projekty stanowisk i oświadczeń Unii w odniesieniu do kwestii, które będą poddane dyskusji na odnośnym posiedzeniu.

2. Komisja przyjmuje stanowisko, jakie ma zająć Unia w odniesieniu do decyzji Regionalnego Komitetu Sterującego, zgodnie z art. 20 ust. 3 lit. a) Traktatu o Wspólnocie Transportowej, dotyczących jedynie aktualizacji aktów Unii określonych w załączniku I do Traktatu o Wspólnocie Transportowej. Przed podjęciem każdej takiej decyzji Komisja konsultuje się z Radą w sprawie przewidywanego stanowiska z wystarczającym wyprzedzeniem i w oparciu o pisemny dokument przygotowawczy.

Wszelkie dostosowania do aktów Unii, które mają zostać włączone w załączniku I do Traktatu o Wspólnocie Transportowej, ograniczają się do dostosowań technicznych niezbędnych do celów takiego włączenia.

Artykuł 3

Niniejsza decyzja wchodzi w życie z dniem jej przyjęcia.

Sporządzono w Brukseli dnia 4 marca 2019 r.

W imieniu Rady

A. ANTON

Przewodniczący

(1) Zgoda z dnia 13 lutego 2019 r.

(*1) Użycie tej nazwy nie wpływa na stanowiska w sprawie statusu Kosowa i jest zgodne z rezolucją Rady Bezpieczeństwa ONZ 1244/1999 oraz z opinią Międzynarodowego Trybunału Sprawiedliwości w sprawie Deklaracji niepodległości Kosowa.

(2) Decyzja Rady (UE) 2017/1937 z dnia 11 lipca 2017 r. w sprawie podpisania, w imieniu Unii Europejskiej, i tymczasowego stosowania Traktatu ustanawiającego Wspólnotę Transportową (Dz.U. L 278 z 27.10.2017, s. 1).

(3) Tekst Traktatu o Wspólnocie Transportowej został opublikowany w Dz.U. L 278 z 27.10.2017, s. 3, wraz z decyzją w sprawie podpisania i tymczasowego stosowania.

(4) Data wejścia w życie Traktatu o Wspólnocie Transportowej zostanie opublikowana w Dzienniku Urzędowym przez Sekretariat Generalny Rady.

OŚWIADCZENIE KOMISJI

Komisja podkreśla, że celem Traktatu o Wspólnocie Transportowej jest stopniowe utworzenie – w oparciu o stosowny dorobek prawny UE – wspólnoty transportowej między Unią Europejską a Stronami z Europy Południowo-Wschodniej, która umożliwi stworzenie efektywnej sieci transportowej z krajami sąsiadującymi z UE.

Komisja zauważa, że ani tekst Traktatu o Wspólnocie Transportowej, ani jego załączniki nie zawierają przepisów dotyczących dostępu do rynku transportu drogowego towarów, a zatem na obecnym etapie do Stron z Europy Południowo-Wschodniej nadal ma zastosowanie art. 1 ust. 2 i 3 rozporządzenia (WE) nr 1072/2009. Dopóki sytuacja ta nie ulegnie zmianie, umowy dwustronne między państwami członkowskimi a Stronami z Europy Południowo-Wschodniej, w tym zawarte w tych umowach zezwolenia, pozostają w mocy, zgodnie ze wspomnianymi przepisami i pod warunkiem zachowania zgodności z prawem UE.

Jeżeli Unia Europejska i Strony z Europy Południowo-Wschodniej postanowiłyby zacieśnić współpracę poprzez określenie ogólnounijnych możliwości dostępu do rynku w sektorze transportu drogowego, odpowiednie umowy byłyby negocjowane, podpisywane i zawierane zgodnie z art. 218 TFUE.

Zawarte wcześniej umowy dwustronne między państwami członkowskimi a Stronami z Europy Południowo-Wschodniej, dotyczące innych rodzajów transportu objętych niniejszym Traktatem, mogą początkowo pozostać w mocy, o ile są one zgodne z prawem Unii i nie naruszają zasady podziału kompetencji między Unią a jej państwami członkowskimi.

WSPÓLNE OŚWIADCZENIE REPUBLIKI FEDERALNEJ NIEMIEC, FRANCJI, WŁOCH I AUSTRII

Niemcy, Francja, Włochy i Austria popierają cel traktatu w dziedzinie transportu na Bałkanach Zachodnich, którym jest stopniowe ustanowienie wspólnoty transportowej i sieci transportowej między Unią Europejską a Stronami z Europy Południowo-Wschodniej na podstawie stosownych przepisów dorobku prawnego UE. Niemcy, Francja, Włochy i Austria podkreślają, że stopniowe otwieranie rynku dla przedmiotowych sektorów transportu w oparciu o zasadę największego uprzywilejowania z konieczności oznacza, że nie może dochodzić do bardziej uprzywilejowanego traktowania państw trzecich, w tym obywateli państw trzecich, niż obywateli UE.

Dla Niemiec, Francji, Włoch i Austrii ważne jest, aby istniejące dwustronne umowy transportowe między państwami członkowskimi a Stronami z Europy Południowo-Wschodniej mogły być w dalszym ciągu stosowane i, w razie potrzeby, dostosowywane i w tym kontekście z zadowoleniem przyjmują zobowiązania podjęte przez Unię Europejską w trakcie negocjacji dotyczących traktatu w dziedzinie transportu na Bałkanach Zachodnich i zapisane w oświadczeniu włączonym do protokołu.

Jeśli chodzi o podział kompetencji między Unią Europejską a państwami członkowskimi UE, Niemcy, Francja, Włochy i Austria podkreślają również, że traktat w dziedzinie transportu na Bałkanach Zachodnich pozostaje bez uszczerbku dla tego podziału kompetencji i że traktat ten nie stanowi precedensu dla umów transportowych z państwami spoza UE.