(1)

W dniu 29 marca 2017 r. Zjednoczone Królestwo notyfikowało Radzie Europejskiej swój zamiar wystąpienia z Unii Europejskiej i Europejskiej Wspólnoty Energii Atomowej (Euratom) zgodnie z art. 50 TUE, który stosuje się do Euratomu na mocy art. 106a Traktatu ustanawiającego Europejską Wspólnotę Energii Atomowej.

(2)

W dniu 22 maja 2017 r. Rada upoważniła Komisję do rozpoczęcia negocjacji ze Zjednoczonym Królestwem w sprawie umowy określającej warunki jego wystąpienia, uwzględniając ramy jego przyszłych stosunków z Unią.

(3)

Negocjacje prowadzono w świetle wytycznych z dnia 29 kwietnia 2017 r., 15 grudnia 2017 r. i 23 marca 2018 r. określonych przez Radę Europejską, których ogólnym celem było zapewnienie uporządkowanego wystąpienia Zjednoczonego Królestwa z Unii i Euratomu.

(4)

Dnia 25 listopada 2018 r. Rada Europejska zatwierdziła Umowę o wystąpieniu Zjednoczonego Królestwa Wielkiej Brytanii i Irlandii Północnej z Unii Europejskiej i Europejskiej Wspólnoty Energii Atomowej (zwaną dalej „Umową”).

(5)

Jako że zakończono negocjacje, Umowa powinna zostać podpisana w imieniu Unii z zastrzeżeniem zakończenia procedur wymaganych do jej zawarcia w późniejszym terminie.

(6)

Zgodnie z art. 106a Traktatu ustanawiającego Europejską Wspólnotę Energii Atomowej art. 50 TUE stosuje się do Euratomu.

(7)

Umowa przewiduje okres przejściowy, w którym – niezależnie od wszystkich konsekwencji wystąpienia Zjednoczonego Królestwa z Unii w odniesieniu do udziału Zjednoczonego Królestwa w instytucjach, organach i jednostkach organizacyjnych Unii – prawo Unii, w tym umowy międzynarodowe, będzie miało zastosowanie do Zjednoczonego Królestwa i w Zjednoczonym Królestwie. Komisja powinna zatem notyfikować, w imieniu Unii i Euratomu, pozostałyn stronom takich umów międzynarodowych, że w okresie przejściowym Zjednoczone Królestwo traktuje się jak państwo członkowskie na użytek takich umów międzynarodowych.

(8)

Art. 185 akapit drugi Umowy przewiduje, że Unia może, sporządzając pisemne powiadomienie o zakończeniu jej niezbędnych procedur wewnętrznych, w odniesieniu do każdego państwa członkowskiego, które powołało się na podstawowe zasady swojego prawa krajowego, oświadczyć, że w okresie przejściowym oprócz podstaw odmowy wykonania europejskiego nakazu aresztowania, o których mowa w decyzji ramowej Rady 2002/584/WSiSW (1), wykonujące nakaz organy sądowe takiego państwa członkowskiego mogą odmówić wydawania Zjednoczonemu Królestwu swoich obywateli na podstawie europejskiego nakazu aresztowania. Należy zatem wyznaczyć państwom członkowskim, które zamierzają skorzystać z takiej możliwości, termin poinformowania o tym Komisji i Sekretariatu Generalnego Rady.

(9)

Zgodnie z art. 50 ust. 4 TUE Zjednoczone Królestwo nie bierze udziału w obradach Rady dotyczących niniejszej decyzji ani w jej przyjęciu,