23.11.2017   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 307/58

(1)

W rozporządzeniu (WE) nr 999/2001 ustanowiono zasady dotyczące zapobiegania pasażowalnym gąbczastym encefalopatiom (TSE) oraz kontroli i zwalczania tychże encefalopatii w Unii. Rozporządzenie to ma zastosowanie do produkcji oraz wprowadzania do obrotu żywych zwierząt i produktów pochodzenia zwierzęcego, a w pewnych określonych przypadkach – do ich wywozu. Przewiduje ono również m.in. programy monitorowania niektórych TSE, a także przyjęcie środków ochronnych w przypadku wystąpienia ognisk TSE.

(2)

Decyzją wykonawczą Komisji (UE) 2016/1918 (2) ustanowiono tymczasowe środki ochronne w odniesieniu do przewlekłej choroby wyniszczającej (CWD). Decyzja ta została przyjęta po wykryciu pięciu przypadków CWD u jeleniowatych w Norwegii w 2016 r. Był to pierwszy przypadek wykrycia CWD w Europie i pierwszy na świecie przypadek wystąpienia tej choroby u renifera w środowisku naturalnym. Przewlekła choroba wyniszczająca jest chorobą zakaźną i w razie wystąpienia ogniska tej choroby istnieje zagrożenie, że może ona rozprzestrzenić się na inne populacje jeleniowatych i na inne regiony, a także na terytoria innych państw członkowskich Unii oraz na państwa Europejskiego Stowarzyszenia Wolnego Handlu należące do Europejskiego Obszaru Gospodarczego (państwa EOG-EFTA).

(3)

W dniu 2 grudnia 2016 r. Europejski Urząd ds. Bezpieczeństwa Żywności (EFSA) przyjął opinię naukową w sprawie CWD u jeleniowatych (opinia EFSA) (3). W opinii EFSA zalecono wdrożenie trzyletniego programu nadzoru nad CWD u jeleniowatych w Estonii, Finlandii, Islandii, na Litwie, Łotwie, w Norwegii, Polsce i Szwecji, które są państwami Unii i EOG-EFTA, gdzie występuje populacja reniferów lub łosi bądź obie te populacje. W opinii EFSA podkreślono, że wspomniany trzyletni program monitorowania CWD ma na celu potwierdzenie lub wykluczenie występowania CWD w państwach, w których choroby tej nigdy nie wykryto, oraz w państwach, w których stwierdzono wystąpienie CWD, w celu oszacowania częstości występowania i zasięgu geograficznego CWD. Dotychczas CWD nie wykryto w Unii, a jeśli chodzi o państwa EOG-EFTA, wykryto tę chorobę jedynie w Norwegii.

(4)

W związku z przyjęciem opinii EFSA, rozporządzeniem Komisji (UE) 2017/1972 (4) zmieniono załącznik III do rozporządzenia (WE) nr 999/2001 w celu ustanowienia trzyletniego programu monitorowania CWD u jeleniowatych w niektórych państwach członkowskich i w państwach EOG-EFTA, gdzie wstępują populacje jeleniowatych, które mogły być narażone na CWD; program ten ma objąć okres od dnia 1 stycznia 2018 r. do dnia 31 grudnia 2020 r. (trzyletni program monitorowania CWD). Celem tego trzyletniego programu monitorowania CWD jest uzyskanie klarownego obrazu sytuacji epidemiologicznej w odniesieniu do CWD u jeleniowatych w Europie.

(5)

W okresie od stycznia 2017 r. do września 2017 r. Norwegia, poprzez system zgłoszeń elektronicznych, o którym mowa w rozdziale B część I lit. B w załączniku III do rozporządzenia (WE) nr 999/2001, poinformowała Komisję i państwa członkowskie o trzech kolejnych przypadkach CWD wykrytych u dzikich reniferów, oprócz pięciu przypadków CWD wykrytych w Norwegii w 2016 r. u dzikich reniferów i łosi.

(6)

W opinii EFSA podkreślono również, że stosowanie wabików zawierających naturalny mocz zwierząt jeleniowatych zwiększa prawdopodobieństwo wprowadzenia CWD do Unii, a także zalecono zastosowanie środków w celu zmniejszenia prawdopodobieństwa wprowadzenia tej choroby poprzez tego rodzaju wabiki. Zakaźność CWD występuje w moczu, który odgrywa rolę w przekazywaniu i rozprzestrzenianiu CWD. Mocz w formie wabików myśliwskich pobrany od zakażonych jeleniowatych może zatem powodować skażenie na obszarach, gdzie przewlekła choroba wyniszczająca wcześniej nie występowała. W swojej opinii EFSA zaleca zatem zaniechanie stosowania wabików myśliwskich zawierających mocz jeleniowatych.

(7)

Uwzględniając zalecenia zawarte w opinii EFSA, należy rozszerzyć zakres środków ochronnych określonych w decyzji wykonawczej (UE) 2016/1918 na wabiki myśliwskie zawierające mocz jeleniowatych, wprowadzając zakaz przywozu do Unii wabików myśliwskich zawierających mocz jeleniowatych z państw trzecich, przemieszczania do Unii przesyłek zawierających wabiki myśliwskie z moczem pozyskanym od jeleniowatych pochodzących z Norwegii oraz wytwarzania, wprowadzania do obrotu i stosowania wabików myśliwskich z moczem pozyskanym od jeleniowatych pochodzących z obszarów Szwecji i Finlandii wymienionych w załączniku do decyzji (UE) 2016/1918.

(8)

Ponadto należy przedłużyć okres stosowania decyzji wykonawczej (UE) 2016/1918, biorąc pod uwagę wykrycie nowych przypadków CWD w Norwegii i w oczekiwaniu na wynik trzyletniego programu monitorowania CWD. Dlatego okres stosowania tego aktu należy przedłużyć do dnia 31 grudnia 2020 r.

(9)

Należy również zmienić załącznik do decyzji wykonawczej (UE) 2016/1918 w wyniku zmian wprowadzonych do przepisów tego aktu niniejszą decyzją.

(10)

Należy zatem odpowiednio zmienić decyzję wykonawczą (UE) 2016/1918.

(11)

Środki przewidziane w niniejszej decyzji są zgodne z opinią Stałego Komitetu ds. Roślin, Zwierząt, Żywności i Pasz,

1)

dodaje się art. 3a w brzmieniu:

„Artykuł 3a

1.   Zakazuje się przywozu do Unii z państw trzecich przesyłek zawierających wabiki myśliwskie zawierające mocz jeleniowatych.

2.   Zakazuje się przemieszczania do Unii przesyłek zawierających wabiki myśliwskie z moczem pozyskanym od jeleniowatych pochodzących z Norwegii.

3.   Zakazuje się wytwarzania, wprowadzania do obrotu i stosowania wabików myśliwskich zawierających mocz pozyskany od jeleniowatych pochodzących z obszarów wymienionych w załączniku.”;

2)

w art. 4 datę „31 grudnia 2017 r.” zastępuje się datą „31 grudnia 2020 r.”;

3)

załącznik zastępuje się tekstem znajdującym się w załączniku do niniejszej decyzji.