14.10.2016   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 278/37

(1)

W rozporządzeniu Komisji (UE) nr 231/2012 (3) określono specyfikacje dodatków do żywności wymienionych w załącznikach II i III do rozporządzenia (WE) nr 1333/2008.

(2)

Specyfikacje te mogą zostać uaktualnione zgodnie z jednolitą procedurą, o której mowa w art. 3 ust. 1 rozporządzenia (WE) nr 1331/2008, z inicjatywy Komisji albo na podstawie wniosku.

(3)

W dniu 13 listopada 2013 r. złożono wniosek o zmianę specyfikacji dotyczących dodatku do żywności „glikozydy stewiolowe (E 960)”. Wniosek ten udostępniono państwom członkowskim zgodnie z art. 4 rozporządzenia (WE) nr 1331/2008.

(4)

Według obowiązujących specyfikacji preparaty zawierające glikozydy stewiolowe (E 960) muszą zawierać w nie mniej niż 95 % dziesięć wymienionych glikozydów stewiolowych: stewiozyd, rebaudiozydy A, B, C, D, E i F, stewiolbiozyd, rubusozyd i dulkozyd w przeliczeniu na suchą masę. W specyfikacjach zdefiniowano także preparaty lub produkty końcowe składających się głównie (w co najmniej 75 %) ze stewiozydu lub rebaudiozydu A.

(5)

Wnioskodawca wnosi o dodanie rebaudiozydu M do wykazu dozwolonych glikozydów stewiolowych jako dodatkowego glikozydu, który może wchodzić w skład oznaczanej ilości nie mniejszej niż 95 % (całkowita zawartość glikozydów stewiolowych). Wnioskodawca wnosi także o skreślenie minimalnej ilości 75 % stewiozydu lub rebaudiozydu A, tj. o zmianę definicji glikozydów stewiolowych.

(6)

Ponadto wnioskodawca wnosi o rozszerzenie wykazów nazw chemicznych, mas cząsteczkowych i numerów CAS, tak by oprócz stewiozydu i rebaudiozydu A zawierały one także pozostałe dziewięć glikozydów stewiolowych. Należy zatem dodać rebaudiozyd M do wykazu wzorów cząsteczkowych. Należy zmienić opis glikozydów stewiolowych, aby uwzględnić większą moc słodzącą rebaudiozydu M.

(7)

Jako że stewiozyd i rebaudiozyd A niekoniecznie są głównymi glikozydami stewiolowymi, należy skreślić ze specyfikacji stewiozyd i rebaudiozyd A jako kryterium identyfikacji glikozydów stewiolowych.

(8)

Według informacji przekazanych przez wnioskodawcę opracowano proces produkcji pozwalający na selektywne wyizolowanie rebaudiozydu M, w wyniku czego uzyskuje się preparaty glikozydów stewiolowych wzbogacone rebaudiozydem M w różnych stężeniach (od 50 % do niemal 100 %). Według wnioskodawcy wyłącznie liście rośliny Stevia rebaudiana Bertoni zawierają materiał wyjściowy do produkcji ekstraktów glikozydów stewiolowych zawierających co najmniej 50 % rebaudiozydu M. Proces produkcji rebaudiozydu M jest podobny do ogólnej metody ekstrakcji glikozydów stewiolowych z liści S. rebaudiana. EFSA dokonała już przeglądu tej metody w 2010 r. (4).

(9)

W nowym procesie produkcji zgniecione liście stewii poddaje się ekstrakcji przy użyciu gorącej wody, a powstały ekstrakt poddaje się izolacji i oczyszczaniu (przy zastosowaniu chromatografii jonowymiennej). Po tej wstępnej fazie następują dodatkowe etapy oczyszczania, w tym kolejne, wielokrotne etapy rekrystalizacji i rozdzielania. Odpowiednio dostosowując te etapy oczyszczania (tj. stosując określoną liczbę etapów krystalizacji, określone stężenie rozpuszczalnika, jak też odpowiednią temperaturę i czas trwania procesu), producent jest w stanie doprowadzić do selektywnej krystalizacji preparatu o wysokiej zawartości rebaudiozydu M. Ponadto proces produkcji wymaga użycia rozpuszczalników (etanolu i metanolu), które są obecnie dopuszczone do stosowania w produkcji preparatów glikozydów stewiolowych.

(10)

W wyniku zastosowania tego procesu produkcji uzyskuje się preparat zawierający 95 % glikozydów stewiolowych, przy czym produkt gotowy zawiera ponad 50 % rebaudiozydu M, a w pozostałej części dziesięć następujących powiązanych glikozydów stewiolowych w dowolnej kombinacji i stosunku: stewiozyd, rebaudiozydy A, B, C, D, E, F, dulkozyd, stewiolbiozyd i rubusozyd. O ile ekstrakty o zawartości ≥ 95 % rebaudiozydu M zawierają łącznie < 5 % rebaudiozydów D, A i B, to ekstrakty o niższej zawartości rebaudiozydu M (około 50 %) mogą zawierać blisko 40 % rebaudiozydu D i 7 % rebaudiozydu A.

(11)

W swojej opinii (5) z dnia 8 grudnia 2015 r. Europejski Urząd ds. Bezpieczeństwa Żywności („Urząd”) stwierdził, że rozszerzenie obecnych specyfikacji poprzez dodanie rebaudiozydów D i M jako alternatyw dla rebaudiozydu A w głównym komponencie glikozydów stewiolowych nie budzi obaw co do bezpieczeństwa. Urząd stwierdził również, że o ile całkowita ilość glikozydów stewiolowych (stewiozydu; rebaudiozydów A, B, C, D, E, F i M; stewiolbiozydu; rubusozydu i dulkozydu) jest wyższa niż 95 %, a wszystkie te związki podlegają konwersji na stewiol, przy czym nie ma dowodów na wchłanianie nienaruszonych glikozydów przy realistycznych poziomach stosowania, ta kompozycja glikozydów stewiolowych (E 960) nie budzi obaw co do bezpieczeństwa. Uznano również, że można również stosować dopuszczalne dzienne spożycie na poziomie 4 mg/kg masy ciała/dobę (wyrażone jako ekwiwalenty stewiolu), jeżeli całkowita ilość glikozydów stewiolowych (stewiozydu; rebaudiozydów A, B, C, D, E, F i M; stewiolbiozydu; rubusozydu i dulkozydu) stanowi ponad 95 % materiału.

(12)

Uwzględniając przedłożony wniosek oraz ocenę Urzędu, należy zmienić specyfikację dodatku do żywności E 960.

(13)

Należy zatem odpowiednio zmienić rozporządzenie (UE) nr 231/2012,

(14)

Środki przewidziane w niniejszym rozporządzeniu są zgodne z opinią Stałego Komitetu ds. Roślin, Zwierząt, Żywności i Pasz,