26.2.2016   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 50/4

(1)

W dniu 30 maja 2015 r. Komisja Europejska („Komisja”) wszczęła dochodzenie antydumpingowe w odniesieniu do przywozu do Unii aspartamu pochodzącego z Chińskiej Republiki Ludowej („państwo, którego dotyczy postępowanie” lub „ChRL”). Komisja wszczęła dochodzenie na podstawie art. 5 rozporządzenia podstawowego. Komisja opublikowała zawiadomienie o wszczęciu postępowania w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej  (2) („zawiadomienie o wszczęciu postępowania”).

(2)

Komisja wszczęła dochodzenie w następstwie skargi złożonej w dniu 16 kwietnia 2015 r. przez Ajinomoto Sweeteners Europe SAS („skarżący”). Skarżący jest jedynym producentem aspartamu w Unii. Skarżący reprezentuje zatem całkowitą unijną produkcję aspartamu. Skarga zawierała dowody wskazujące na dumping i wynikającą z niego istotną szkodę, które uznano za wystarczające uzasadnienie wszczęcia dochodzenia.

(3)

W zawiadomieniu o wszczęciu postępowania Komisja wezwała zainteresowane strony do skontaktowania się z nią w celu wzięcia udziału w dochodzeniu. Ponadto Komisja wyraźnie poinformowała skarżącego, znanych producentów eksportujących i władze chińskie, znanych importerów, użytkowników, dystrybutorów oraz zainteresowane przedsiębiorstwa handlowe o wszczęciu dochodzenia oraz wezwała je do udziału.

(4)

Zainteresowanym stronom dano możliwość przedstawienia uwag na temat wszczęcia dochodzenia oraz zgłoszenia wniosku o przesłuchanie przed Komisją lub rzecznikiem praw stron w postępowaniach handlowych.

(5)

W następstwie wszczęcia postępowania żadna z zainteresowanych stron nie wystąpiła z wnioskiem o przesłuchanie przed Komisją ani przed rzecznikiem praw stron w postępowaniach handlowych.

(6)

W zawiadomieniu o wszczęciu postępowania Komisja poinformowała zainteresowane strony, że zamierza wybrać Japonię lub Koreę Południową jako państwa trzecie o gospodarce rynkowej w rozumieniu art. 2 ust. 7 lit. a) rozporządzenia podstawowego. W związku z powyższym Komisja poinformowała producentów w Japonii i w Korei Południowej o wszczęciu postępowania i zaprosiła ich do uczestnictwa. Zainteresowanym stronom dano możliwość przedstawienia uwag oraz zgłoszenia wniosku o przesłuchanie przed Komisją lub rzecznikiem praw stron w postępowaniach handlowych.

(7)

W zawiadomieniu o wszczęciu postępowania Komisja stwierdziła, że może przeprowadzić kontrolę wyrywkową wśród unijnych producentów i importerów produktu objętego postępowaniem, zgodnie z art. 17 rozporządzenia podstawowego.

(8)

Aby zdecydować, czy kontrola wyrywkowa jest konieczna, a jeżeli tak, aby dokonać doboru próby, Komisja wezwała wszystkich znanych importerów do udzielenia informacji określonych w zawiadomieniu o wszczęciu postępowania.

(9)

Żaden ze znanych importerów, z którymi Komisja się skontaktowała, nie odpowiedział na kwestionariusz dotyczący doboru próby zawarty w zawiadomieniu o wszczęciu postępowania. Kontrola wyrywkowa nie miała więc zastosowania w niniejszym dochodzeniu.

(10)

Dwóch dystrybutorów (przedsiębiorstwa handlowe kupujące i odsprzedające wyłącznie aspartam wytwarzany przez producenta unijnego) zgłosiło się i dostarczyło odpowiedzi na pytania zawarte w kwestionariuszu.

(11)

Aby zdecydować, czy kontrola wyrywkowa jest konieczna, a jeżeli tak, aby dokonać doboru próby, Komisja wezwała wszystkich znanych producentów eksportujących w ChRL do udzielenia informacji określonych w zawiadomieniu o wszczęciu postępowania. Poza tym Komisja zwróciła się do stałego przedstawicielstwa ChRL przy UE z wnioskiem o zidentyfikowanie pozostałych producentów eksportujących, którzy mogliby być zainteresowani udziałem w dochodzeniu, lub skontaktowanie się z nimi, jeżeli tacy producenci istnieją.

(12)

Sześciu producentów eksportujących z państwa, którego dotyczy postępowanie, przedstawiło wymagane informacje i wyraziło zgodę na włączenie ich do próby. Zgodnie z art. 17 ust. 1 rozporządzenia podstawowego Komisja dobrała próbę złożoną z trzech producentów eksportujących, opierając się na największej reprezentatywnej wielkości wywozu do Unii, którą można było właściwie zbadać w dostępnym czasie. Na tej podstawie stwierdzono, że trzech objętych próbą chińskich producentów eksportujących lub grup, którzy zgodzili się na współpracę, reprezentuje około 90 % całkowitego przywozu aspartamu pochodzącego z ChRL. Zgodnie z art. 17 ust. 2 rozporządzenia podstawowego dobór próby został skonsultowany ze wszystkimi znanymi producentami eksportującymi zainteresowanymi sprawą oraz z władzami państwa, którego dotyczy postępowanie. Żaden z tych podmiotów nie zgłosił uwag.

(13)

Trzech nieobjętych próbą producentów eksportujących w państwie, którego dotyczy postępowanie, złożyło wnioski o indywidualne badanie na podstawie art. 17 ust. 3 rozporządzenia podstawowego i otrzymało odpowiedni formularz wniosku. Jednak żaden z tych trzech producentów eksportujących nie przesłał wypełnionego formularza wniosku w wyznaczonym terminie. Komisja uważa zatem, że wnioski o indywidualne badanie złożone przez trzech producentów eksportujących nieobjętych próbą są nieważne.

(14)

Do celów art. 2 ust. 7 lit. b) rozporządzenia podstawowego Komisja przesłała formularze wniosku o MET do sześciu współpracujących producentów eksportujących w państwie, którego dotyczy postępowanie, którzy mieli zamiar wystąpić o indywidualny margines dumpingu. Dwóch z sześciu współpracujących producentów eksportujących przedstawiło wypełniony wniosek o MET, ale jeden z nich następnie wycofał swój wniosek.

(15)

Komisja przesłała kwestionariusze do producenta unijnego, współpracujących producentów eksportujących w państwie, którego dotyczy postępowanie, do jednego producenta w Japonii (wybranej jako państwo analogiczne, jak wyjaśniono poniżej w motywie 45), do znanych użytkowników oraz dwóch dystrybutorów, którzy zgłosili się po publikacji zawiadomienia o wszczęciu postępowania.

(16)

Odpowiedzi na pytania zawarte w kwestionariuszu otrzymano od producenta unijnego, trzech objętych próbą producentów eksportujących w państwie, którego dotyczy postępowanie, jednego producenta w Japonii („państwo analogiczne”), dwóch dystrybutorów oraz pięciu użytkowników.

(17)

Komisja zgromadziła i zweryfikowała wszystkie informacje, które uznała za niezbędne do tymczasowego stwierdzenia dumpingu oraz określenia wynikającej z niego szkody oraz interesu Unii. Wizyty weryfikacyjne przeprowadzone na podstawie art. 16 rozporządzenia podstawowego odbyły się na terenie następujących przedsiębiorstw:

(18)

Dochodzenie dotyczące dumpingu i powstałej szkody objęło okres od dnia 1 kwietnia 2014 r. do dnia 31 marca 2015 r. („okres objęty dochodzeniem” lub „OD”). Analiza tendencji mających znaczenie dla oceny szkody objęła okres od stycznia 2011 r. do końca okresu objętego dochodzeniem („okres badany”).

(19)

Zgodnie z zawiadomieniem o wszczęciu postępowania produktem objętym postępowaniem jest aspartam (ester 1-metylowy N-L-α-aspartylo-L-fenyloalaniny, ester N-metylowy kwasu 3-amino-N-(α-karbometoksyfenetylo)-bursztynowego), kod CAS 22839-47-0, pochodzący z ChRL, a także aspartam pochodzący z ChRL zawarty w niektórych preparatach lub mieszaninach zawierających również inne substancje słodzące lub wodę, obecnie objęty kodami CN ex 2924 29 98, ex 2106 90 92, ex 2106 90 98, ex 3824 90 92 i ex 3824 90 93.

(20)

Aspartam jest substancją słodzącą wytwarzaną w postaci białych, bezzapachowych kryształków o niejednakowej wielkości o właściwościach smakowych podobnych do cukru, ale o większej mocy słodzącej i znacznie niższej wartości kalorycznej. Z tego powodu jest on głównie wykorzystywany jako substytut cukru w napojach bezalkoholowych, w przemyśle spożywczym i mleczarskim.

(21)

Dochodzenie wykazało, że preparaty lub mieszaniny zawierające aspartam pochodzący z ChRL w rzeczywistości nie były przywożone na rynek unijny w okresie objętym dochodzeniem. Komisja stwierdziła, że ze względu na brak przywozu preparatów i mieszanin nie należy ich włączać do definicji zakresu produktu. To uściślenie definicji produktu objętego postępowaniem nie miało wpływu na ustalenia dotyczące dumpingu, szkody, związku przyczynowego i interesu Unii.

(22)

Definicja produktu objętego postępowaniem powinna zatem zostać doprecyzowana jako odnosząca się wyłącznie do aspartamu (ester 1-metylowy N-L-α-aspartylo-L-fenyloalaniny, ester N-metylowy kwasu 3-amino-N-(α-karbometoksyfenetylo)-bursztynowego), kod CAS 22839-47-0, pochodzący z ChRL, obecnie objęty kodem CN ex 2924 29 98 („produkt objęty postępowaniem” lub „aspartam”).

(23)

W toku dochodzenia wykazano, że następujące produkty mają takie same podstawowe właściwości fizyczne i chemiczne oraz podstawowe zastosowania:

Komisja uznała zatem na tym etapie postępowania, że są to produkty podobne w rozumieniu art. 1 ust. 4 rozporządzenia podstawowego.

(24)

W celu określenia, czy kryteria art. 2 ust. 7 lit. c) rozporządzenia podstawowego są spełnione, Komisja poprosiła producentów eksportujących o wypełnienie formularza wniosku o MET. Jeden objęty próbą producent eksportujący wystąpił z wnioskiem o MET i przedłożył formularz wniosku o MET w wyznaczonym terminie.

(25)

Komisja zweryfikowała przedłożone informacje w siedzibie tego przedsiębiorstwa.

(26)

W toku weryfikacji wykazano, że producent eksportujący nie spełnia kryteriów określonych w art. 2 ust. 7 lit. c) rozporządzenia podstawowego, a zatem nie można mu przyznać MET, w szczególności stwierdzono niedociągnięcia w odniesieniu do kryteriów 2 i 3.

(27)

Komisja ujawniła szczegółowe ustalenia w tej sprawie zainteresowanemu producentowi eksportującemu, władzom państwa, którego dotyczy postępowanie oraz przemysłowi unijnemu. Producent ten zakwestionował ustalenia Komisji i przedstawił pisemne uwagi dotyczące ujawnienia ustaleń. Główne otrzymane uwagi merytoryczne omówiono poniżej.

(28)

W odniesieniu do kryterium 2 wspomniany producent eksportujący powtórzył, że posiada jeden pełny zestaw podstawowej dokumentacji księgowej, podlegający niezależnemu audytowi oraz zgodny ze standardami sprawozdawczości finansowej Hongkongu.

(29)

W odniesieniu do kryterium 3 producent eksportujący twierdził, że korzyści uzyskane z tytułu preferencyjnego systemu lub preferencyjnych systemów podatkowych, dotacji lub zakupu praw do użytkowania gruntów należy uznać za mające podobny charakter do subsydiów i w związku z tym nie powinny być oceniane w ramach dochodzenia w sprawie MET.

(30)

Ponadto producent eksportujący twierdził, że obecna ocena kryteriów 2 i 3 stoi w sprzeczności z wnioskiem z dwóch poprzednich dochodzeń, w których przedsiębiorstwo złożyło wniosek o MET i w których stwierdzono, że kryteria 2 i 3 zostały spełnione.

(31)

Komisja przypomina, że w ramach każdego dochodzenia decyzja w sprawie przyznania MET jest podejmowana w sposób niezależny na podstawie szczególnych okoliczności mających znaczenie dla dochodzenia oraz z odniesieniem do obecnej praktyki. Wszystkie dochodzenia należy przeprowadzić odrębnie dla każdego przypadku.

(32)

Jeżeli chodzi o ocenę preferencyjnego systemu lub preferencyjnych systemów podatkowych oraz dotacji w ramach kryterium 3, Komisja uważa, że cel oceny dotyczącej MET oraz dochodzenia antysubsydyjnego jest odmienny, ponieważ w ramach oceny MET ustala się, czy przedsiębiorstwo prowadzi działalność w warunkach gospodarki rynkowej, natomiast w dochodzeniu antysubsydyjnym ustala się, czy przedsiębiorstwo korzysta z subsydiów stanowiących podstawę środków wyrównawczych. Te dwa zagadnienia muszą być rozpatrywane oddzielnie również dlatego, że istotnym aspektem kryterium 3 jest to, czy koszty produkcji i sytuacja finansowa przedsiębiorstw nie podlegają znaczącym zniekształceniom przeniesionym z poprzedniego systemu gospodarki nierynkowej, a nie to, czy przedsiębiorstwo korzysta z subsydiów stanowiących podstawę środków wyrównawczych (3).

(33)

Odnośnie do ceny transferowej za prawa do użytkowania gruntów Komisja uważa, że otrzymane uwagi nie powodują zmiany jej wniosku, zgodnie z którym prawa te zostały uzyskane po cenie nierynkowej.

(34)

Ponadto producent eksportujący złożył wniosek o przesłuchanie przez rzecznika praw stron. Przesłuchanie odbyło się dnia 6 stycznia 2016 r.; przedstawiciele przedsiębiorstwa mieli możliwość przedstawienia wszystkich powodów, dla których uważają, że spełnia ono wymogi kryteriów 2 i 3 MET.

(35)

Po przesłuchaniu uznano jednak, że wnioskodawca nie wykazał, iż spełnia wymogi art. 2 ust. 7 lit. c) tiret drugie i trzecie rozporządzenia podstawowego. W szczególności wnioskodawca nie wykazał, że nie podlega znacznym zniekształceniom przeniesionym z poprzedniego systemu gospodarki nierynkowej. Dochodzenie wykazało, że przedsiębiorstwo korzystało z preferencyjnego systemu lub systemów podatkowych, dotacji oraz preferencyjnej ceny transferowej za prawa do użytkowania gruntów, a zatem nie spełniło wymogów kryterium 3 oceny MET.

(36)

Mając na uwadze znaczenie ustaleń dotyczących kryterium 3, uznano, że na tym etapie dochodzenia nie ma potrzeby dalszego badania niedociągnięć stwierdzonych w odniesieniu do kryterium 2.

(37)

Komisja poinformowała producenta eksportującego o ostatecznych ustaleniach w sprawie MET.

(38)

Zgodnie z art. 2 ust. 7 lit. a) rozporządzenia podstawowego wartość normalną określono na podstawie ceny lub wartości konstruowanej w państwie trzecim o gospodarce rynkowej dla producentów eksportujących, którym nie przyznano MET. W tym celu należało wybrać państwo trzecie o gospodarce rynkowej („państwo analogiczne”).

(39)

W zawiadomieniu o wszczęciu postępowania Komisja poinformowała zainteresowane strony, że planuje wybrać Japonię lub Koreę Południową jako odpowiednie państwo analogiczne, i wezwała zainteresowane strony do zgłaszania uwag.

(40)

Otrzymano uwagi od Chińskiej Izby Handlu Międzynarodowego (China Chamber of International Commerce), Chińskiej Izby Handlowej Importerów i Eksporterów Metali, Minerałów i Substancji Chemicznych (China Chamber of Commerce of Metals, Minerals & Chemicals Importers & Exporters), a także od chińskich producentów eksportujących; wszyscy zainteresowani zakwestionowali wykorzystanie Japonii jako państwa analogicznego. Twierdzono, że Korea Południowa jest bardziej odpowiednim państwem analogicznym, m.in. ze względu na fakt, iż południowokoreański rynek wewnętrzny był bardziej konkurencyjny niż rynek japoński.

(41)

W celu zbadania wszystkich możliwości wyboru stosownego państwa analogicznego Komisja zwróciła się do wszystkich znanych jej importerów niepowiązanych, do objętych próbą chińskich producentów eksportujących, Chińskiej Izby Handlu Międzynarodowego oraz Chińskiej Izby Handlowej Importerów i Eksporterów Metali, Minerałów i Substancji Chemicznych z wnioskiem o przedstawienie wszystkich istotnych informacji o wszelkich potencjalnych państwach trzecich o gospodarce rynkowej innych niż Japonia i Korea Południowa.

(42)

Na podstawie informacji, jakimi dysponowała Komisja, potwierdzono, że aspartam był produkowany w ograniczonej liczbie państw, mianowicie w ChRL, Japonii, Korei Południowej oraz w Unii.

(43)

Na podstawie otrzymanych uwag Komisja skontaktowała się z producentem, o którym wiedziała, że produkuje aspartam w Korei Południowej; producent ten nie zgodził się jednak na współpracę w ramach dochodzenia.

(44)

Skontaktowano się także z japońskim producentem, który wyraził wstępną zgodę na współpracę w dochodzeniu.

(45)

Na tym etapie Komisja stwierdziła, że Japonia jest odpowiednim państwem analogicznym zgodnie z art. 2 ust. 7 lit. a) rozporządzenia podstawowego.

(46)

Informacje otrzymane od współpracującego producenta z państwa analogicznego posłużyły jako podstawa do ustalenia wartości normalnej dla producentów eksportujących, którym nie przyznano MET, zgodnie z art. 2 ust. 7 lit. a) rozporządzenia podstawowego.

(47)

Po pierwsze, Komisja zbadała, czy zgodnie z art. 2 ust. 2 rozporządzenia podstawowego całkowita wielkość sprzedaży produktu podobnego niezależnym klientom w Japonii była reprezentatywna. W tym celu łączną wielkość sprzedaży porównano z całkowitą wielkością wywozu produktu objętego postępowaniem przez każdego z objętych próbą chińskich producentów eksportujących do Unii. Na tej podstawie stwierdzono, że produkt podobny był sprzedawany w reprezentatywnych ilościach na rynku japońskim.

(48)

Następnie Komisja określiła te rodzaje produktu sprzedawane na rynku krajowym przez producenta w państwie analogicznym, które były identyczne lub bezpośrednio porównywalne z rodzajami sprzedawanymi na wywóz do Unii przez objętych próbą chińskich producentów eksportujących. Porównano, dla poszczególnych typów produktu, wielkość sprzedaży w Japonii z wielkością wywozu do Unii dokonywanego przez każdego producenta eksportującego objętego próbą. Porównanie to wykazało, że wszystkie rodzaje produktu były sprzedawane w reprezentatywnych ilościach w Japonii.

(49)

Komisja zbadała następnie w odniesieniu do producenta z państwa analogicznego, czy sprzedaż krajową każdego rodzaju produktu podobnego można uznać za sprzedaż dokonaną w zwykłym obrocie handlowym w rozumieniu art. 2 ust. 4 rozporządzenia podstawowego. Wartość normalna opiera się na rzeczywistej cenie krajowej każdego rodzaju produktu niezależnie od tego, czy sprzedaż ta jest dokonywana z zyskiem, jeżeli wielkość sprzedaży danego rodzaju produktu, sprzedawanego po cenie sprzedaży netto równej obliczonym kosztom produkcji lub od nich wyższej, przekraczała 80 % całkowitej wielkości sprzedaży tego rodzaju, a średnia ważona cena sprzedaży tego rodzaju produktu była równa jednostkowym kosztom produkcji lub od nich wyższa. Dla wszystkich porównanych rodzajów produktu możliwe było oparcie wartości normalnej na średniej ważonej cenie całej sprzedaży krajowej tego rodzaju produktu w okresie objętym dochodzeniem.

(50)

Następnie Komisja ustaliła rodzaje produktu wywożone z ChRL do Unii, które nie są sprzedawane w Japonii, oraz skonstruowała wartość normalną na podstawie art. 2 ust. 3 i 6 rozporządzenia podstawowego. W celu skonstruowania wartości normalnej w odniesieniu do tych rodzajów produktu Komisja uwzględniła średni koszt produkcji najbardziej zbliżonych rodzajów produktu wytwarzanych przez producenta z kraju analogicznego i dodała rozsądną kwotę kosztów sprzedaży, kosztów ogólnych i administracyjnych („SG&A”) oraz zysk odpowiadający średniej ważonej kwocie osiągniętej przez producenta z państwa analogicznego z krajowej sprzedaży produktu podobnego w zwykłym obrocie handlowym w okresie objętym dochodzeniem.

(51)

Trzech producentów eksportujących objętych próbą prowadziło wywóz do Unii albo bezpośrednio do niezależnych klientów, albo za pośrednictwem przedsiębiorstw powiązanych działających w charakterze importerów.

(52)

W przypadku gdy producenci eksportujący wywozili produkt objęty postępowaniem bezpośrednio do niezależnych klientów w Unii, cena eksportowa została ustalona na podstawie cen faktycznie zapłaconych lub należnych za produkt objęty postępowaniem przy jego wywozie do Unii, zgodnie z art. 2 ust. 8 rozporządzenia podstawowego.

(53)

W przypadku gdy producenci eksportujący wywozili produkt objęty postępowaniem do Unii za pośrednictwem przedsiębiorstw powiązanych działających jako importerzy, cena eksportowa została ustalona na podstawie ceny, za którą produkt przywieziony został po raz pierwszy odsprzedany klientom niezależnym w Unii, zgodnie z art. 2 ust. 9 rozporządzenia podstawowego. W takim przypadku dokonano dostosowań ceny w odniesieniu do wszystkich kosztów poniesionych między przywozem a odsprzedażą, w tym kosztów sprzedaży, kosztów ogólnych i administracyjnych („SG&A”) oraz w odniesieniu do rozsądnej marży zysków.

(54)

Komisja porównała wartość normalną i cenę eksportową wybranych do próby producentów eksportujących na podstawie ceny ex-works.

(55)

W przypadkach uzasadnionych potrzebą zapewnienia uczciwego porównania Komisja dostosowała wartość normalną lub cenę eksportową o różnice mające wpływ na ceny i ich porównywalność, zgodnie z art. 2 ust. 10 rozporządzenia podstawowego.

(56)

W przypadku cen eksportowych stosowanych przez producentów eksportujących objętych próbą dokonano dostosowań w odniesieniu do kosztów transportu, ubezpieczenia, przeładunku, kosztów kredytu, opłat bankowych i prowizji. W przypadku cen krajowych producenta z państwa analogicznego dokonano dostosowań w odniesieniu do kosztów transportu krajowego, kosztów kredytu i przeładunku.

(57)

Jeden z eksporterów złożył wniosek o dostosowanie jego cen eksportowych uwzględniające przeliczanie walut zgodnie z art. 2 ust. 10 lit. j) rozporządzenia podstawowego. Ten producent eksportujący zawarł walutowe kontrakty terminowe w celu zneutralizowania aprecjacji waluty swojego państwa względem walut zazwyczaj stosowanych przy sprzedaży eksportowej, mianowicie euro i dolara amerykańskiego. Dochodzenie wykazało jednak, iż nie ma bezpośredniego związku między walutowymi kontraktami terminowymi a handlowymi umowami sprzedaży eksportowej. W związku z tym wniosek nie został przyjęty.

(58)

Jeden z objętych próbą producentów eksportujących w ChRL twierdził, że należało zbadać szereg czynników, by ustalić, czy należy zastosować dostosowania w celu zapewnienia uczciwego porównania cen eksportowych chińskich eksporterów objętych próbą z wartością normalną ustaloną w Japonii. Czynniki te dotyczyły poziomu obrotu handlowego, wielkości sprzedaży, różnic we właściwościach fizycznych i w marce, a także różnic w kosztach (badania i rozwój, surowce, koszty stałe i systemy podatkowe).

(59)

W odniesieniu do poziomu handlu nie odnotowano znaczących różnic dotyczących struktury sprzedaży lub rodzaju klientów między wnioskującym producentem eksportującym a producentem z państwa analogicznego. Podobnie nie wykryto żadnej różnicy we właściwościach fizycznych produktu podobnego i produktu objętego postępowaniem, które uzasadniałyby zastosowanie dostosowania. Ponadto w toku dochodzenia nie stwierdzono, by marka producenta z państwa analogicznego miała wpływ na cenę w stopniu uzasadniającym zastosowanie dostosowania. Wnioskujący producent eksportujący nie przedstawił przekonujących dowodów ani decydujących elementów w tym kontekście.

(60)

Jeżeli chodzi o argumenty dotyczące kosztów, dochodzenie potwierdziło, że producent z państwa analogicznego przestawił się na inną metodę produkcji w ostatnich latach. Dochodzenie nie potwierdziło jednak znaczącego wzrostu kosztów ze względu na zmianę metody produkcji, który uzasadniałby takie dostosowanie.

(61)

W przypadku wybranych do próby współpracujących producentów eksportujących Komisja porównała średnią ważoną wartość normalną każdego rodzaju produktu podobnego w państwie analogicznym (zob. motywy 46–50 powyżej) ze średnią ważoną ceną eksportową odpowiedniego rodzaju produktu objętego postępowaniem, zgodnie z art. 2 ust. 11 i 12 rozporządzenia podstawowego.

(62)

Na tej podstawie wyliczono następujące tymczasowe średnie ważone marginesy dumpingu, wyrażone jako wartość procentowa ceny CIF na granicy Unii przed ocleniem:

(63)

W odniesieniu do współpracujących producentów eksportujących nieobjętych próbą Komisja dokonała obliczenia średniego ważonego marginesu dumpingu zgodnie z art. 9 ust. 6 rozporządzenia podstawowego. Margines ten określono zatem na podstawie marginesów ustalonych dla producentów eksportujących objętych próbą.

(64)

Na tej podstawie tymczasowy margines dumpingu współpracujących producentów eksportujących nieobjętych próbą ustalono na 262,93 %.

(65)

Komisja określiła margines dumpingu na podstawie dostępnych faktów zgodnie z art. 18 rozporządzenia podstawowego w odniesieniu do wszystkich innych producentów w państwie, którego dotyczy postępowanie. W tym celu Komisja określiła poziom współpracy producentów eksportujących. Poziom współpracy to wielkość wywozu współpracujących producentów eksportujących do Unii, wyrażona procentowo w stosunku do całkowitej wielkości wywozu – określonej w statystykach Eurostatu dotyczących przywozu – z państwa, którego dotyczy postępowanie, do Unii.

(66)

Poziom współpracy jest wysoki, ponieważ przywóz dokonywany przez współpracujących producentów eksportujących stanowił 90 % całego wywozu do Unii w okresie objętym dochodzeniem. Na tej podstawie Komisja postanowiła przyjąć rezydualny margines dumpingu na poziomie objętego próbą i współpracującego producenta eksportującego, który miał najwyższy margines dumpingu.

(67)

Tymczasowe marginesy dumpingu, wyrażone jako wartość procentowa ceny CIF na granicy Wspólnoty przed ocleniem, są następujące:

(68)

Produkt podobny był wytwarzany w okresie objętym dochodzeniem przez jednego producenta w Unii, Ajinomoto Sweeteners Europe S.A.S („ASE”). W dniu 15 października 2015 r. przedsiębiorstwo ASE zostało zakupione przez Hyet Holding B.V.; w konsekwencji nazwa producenta unijnego została zmieniona na Hyet Sweet S.A.S („Hyet”). Nowy właściciel potwierdził swoje pełne poparcie dla trwającego dochodzenia. Przedsiębiorstwo Hyet stanowi zatem przemysł unijny w rozumieniu art. 4 ust. 1 rozporządzenia podstawowego.

(69)

Ponieważ przemysł unijny składa się z tylko jednego producenta, wszystkie dane liczbowe odnoszące się do jego danych poufnych musiały zostać zindeksowane lub podane w formie zakresu dla zachowania ich poufności.

(70)

Określenia konsumpcji w Unii dokonano na podstawie sprzedaży producenta unijnego oraz przywozu z ChRL. Poza Unią, ChRL i Japonią aspartam jest obecnie produkowany tylko w Korei Południowej. Jedyny producent w USA zaprzestał produkcji aspartamu w 2014 r. W oparciu o dostępne informacje (4) stwierdzono, że w okresie badanym nie odnotowano żadnego przywozu aspartamu na rynek unijny z Japonii, Korei lub USA, lub był on tylko nieznaczny.

(71)

Aspartam jest obecnie klasyfikowany przez Eurostat w ramach wielu kodów CN, które obejmują wiele innych substancji chemicznych, i z tego powodu dane Eurostatu nie są odpowiednie do ustalenia wielkości przywozu. Skarżący dostarczył dane statystyczne dotyczące chińskiej sprzedaży do Unii w okresie badanym, pochodzące od chińskiego przedsiębiorstwa badawczego CCM Information science and technology Co., Ltd („CCM”) (5). Informacje te zestawiono z chińską bazą danych dotyczących wywozu, w której jednak odpowiednie dane nie były dostępne dla całego okresu badanego. Ponieważ dane liczbowe dotyczące 2013 r., 2014 r. i okresu objętego dochodzeniem były zbieżne w obu bazach danych, zdecydowano się wykorzystać dane przekazane przez CCM dla całego badanego okresu.

(72)

Na tej podstawie sporządzono następujące zestawienie, obrazujące konsumpcję unijną:

Tabela 1

Konsumpcja w Unii (w tonach)

(73)

W okresie badanym całkowita konsumpcja w Unii zmniejszyła się o 12 %. Zgodnie z wiedzą na temat rynku uzyskaną od skarżącego oraz użytkowników jest to związane głównie z obawami natury zdrowotnej dotyczącymi aspartamu, które spowodowały przechodzenie niektórych użytkowników na inne substancje słodzące, takie jak acesulfam potasu („ACE-K”), stewia lub sukraloza.

(74)

Przywóz do Unii z ChRL i jego udział w rynku kształtowały się następująco:

Tabela 2

Wielkość przywozu (w tonach) i udział w rynku

(75)

W okresie badanym wielkość przywozu z ChRL zmniejszyła się o 12 %, czyli o tyle samo, co ogólna konsumpcja unijna, jak stwierdzono w motywie 73 powyżej. W całym okresie badanym udział przywozu z Chin w rynku utrzymywał się na stałym poziomie, wynoszącym 50-70 % unijnej konsumpcji.

(76)

Średnia cena przywozu z ChRL za tonę kształtowała się następująco:

Tabela 3

Chińskie ceny importowe CIF (EUR/tona)

(77)

Średnie ceny przywozu z ChRL spadły o 12 % w okresie badanym.

(78)

Komisja określiła podcięcie cenowe w okresie objętym dochodzeniem przez porównanie:

(79)

Aby uzyskać wystarczające pokrycie między rodzajami produktu sprzedawanymi przez przemysł unijny i przez chińskich producentów eksportujących, numer kontrolny produktu został ograniczony parametrami dotyczącymi rozmiaru i typu opakowania. Dochodzenie potwierdziło, że cena za tonę nie jest w znaczącym stopniu uzależniona od tych dwóch parametrów.

(80)

Średnią ważoną cen przemysłu unijnego w podziale na rodzaj produktu porównano ze średnimi ważonymi cenami odpowiednich rodzajów produktu przywożonych od współpracujących producentów eksportujących. Wynik porównania wyrażono jako odsetek obrotów producenta unijnego w okresie objętym dochodzeniem. Komisja ustaliła średni margines podcięcia cenowego w wysokości 21,1 %.

(81)

Zgodnie z art. 3 ust. 5 rozporządzenia podstawowego badanie wpływu przywozu towarów po cenach dumpingowych na przemysł unijny zawierało ocenę wszystkich wskaźników gospodarczych oddziałujących na przemysł unijny w okresie badanym.

(82)

W celu zachowania poufności informacji handlowych konieczne było przedstawienie informacji dotyczących jedynego producenta unijnego w formie zindeksowanej.

(83)

Łączna produkcja unijna, moce produkcyjne (7) i wykorzystanie mocy produkcyjnych kształtowały się w okresie badanym następująco:

Tabela 4

Produkcja, moce produkcyjne i wykorzystanie mocy produkcyjnych

(84)

Wielkość produkcji przemysłu unijnego spadała znacznie i systematycznie w badanym okresie (o 42 %.). Od 2013 r. producent unijny musiał wprowadzić dwumiesięczny okres wyłączenia urządzeń produkcyjnych, aby obniżyć koszty, co różniło się znacznie od standardowego 3-tygodniowego przestoju z powodu konserwacji raz na 18 miesięcy.

(85)

Moce produkcyjne przemysłu unijnego pozostały na niezmienionym poziomie w okresie badanym, co oznacza, że ich wykorzystanie spadło proporcjonalnie do wielkości produkcji.

(86)

Wielkość sprzedaży przemysłu unijnego klientom niepowiązanym w Unii oraz jego udział w rynku zostały przedstawione w poniższej tabeli:

Tabela 5

Wielkość sprzedaży i udział w rynku

(87)

W okresie badanym wielkość sprzedaży przemysłu unijnego zmniejszyła się ogółem o 12 %. W okresie badanym całkowita konsumpcja w Unii zmniejszyła się o 12 %. Jak wynika z danych statystycznych, wielkość sprzedaży produktu pochodzącego z ChRL zmniejszyła się o taki sam odsetek (zob. motyw 74 powyżej), co oznacza, że producenci chińscy i producent unijny podzielili się po równo (po 12 %) spadkiem sprzedaży spowodowanym spadkiem konsumpcji w Unii.

(88)

W związku z tym udział w rynku producenta unijnego także pozostawał stabilny w badanym okresie i utrzymywał się w przedziale od 30 % do 50 %.

(89)

Zatrudnienie, wydajność i koszt pracy w okresie badanym kształtowały się następująco:

Tabela 6

Zatrudnienie i wydajność

(90)

Od 2011 r. do końca okresu objętego dochodzeniem przemysł unijny zmniejszył swoje zatrudnienie o 7 %, ale w świetle nagłego spadku produkcji (zob. motyw 84 powyżej) wydajność spadła ogółem o 37 %. Przemysł unijny wyjaśnił, że dalsza redukcja liczby zatrudnionych byłaby trudna ze względu na ciągły proces produkcyjny oraz obowiązujące wypłaty odprawy. W każdym razie przemysł unijny zdołał zredukować całkowite koszty pracy poprzez wymuszone wstrzymanie produkcji, dzięki czemu średni koszt pracy na pracownika pozostawał na stosunkowo stabilnym poziomie w okresie badanym.

(91)

Wszystkie marginesy dumpingu były znaczące, jak wskazano w motywie 67 powyżej. Wpływ wielkości rzeczywistych marginesów dumpingu na przemysł unijny był znaczny, jeśli weźmie się pod uwagę wielkość i ceny przywozu z ChRL.

(92)

Na aspartam pochodzący z ChRL nigdy nie zostały nałożone cła antydumpingowe. Cła antydumpingowe na aspartam pochodzący z Japonii i USA zostały nałożone w 1991 r. i wygasły już dawno temu. Z tego względu ocena skutków poprzedniego dumpingu nie ma zastosowania w niniejszej sprawie.

(93)

Średnia ważona jednostkowych cen sprzedaży naliczanych przez przemysł unijny klientom niepowiązanym w Unii kształtowała się następująco:

Tabela 7

Ceny sprzedaży oraz koszt towarów sprzedawanych przez przemysł unijny

(94)

Średnia cena sprzedaży przemysłu unijnego w odniesieniu do produktu podobnego spadła o 7 % w okresie badanym. Rozwój cen surowców, jak opisano szczegółowo w motywie 110, częściowo tłumaczy ten spadek cen, jednak nie jest jedynym wyjaśnieniem, jak szerzej wyjaśniono w sekcji 5 poniżej.

(95)

Wskutek znacznego spadku wielkości produkcji jednostkowy koszt sprzedawanych towarów wzrósł o 22 % w okresie badanym.

(96)

Tabela 8 poniżej pokazuje tendencje dotyczące rentowności, przepływów pieniężnych, inwestycji i zwrotu z inwestycji przemysłu unijnego w okresie badanym:

Tabela 8

Rentowność, przepływy pieniężne, inwestycje i zwrot z inwestycji

(97)

Komisja określiła rentowność przemysłu unijnego, wyrażając zysk netto przed opodatkowaniem ze sprzedaży produktu podobnego klientom niepowiązanym w Unii jako odsetek obrotów w ramach tej sprzedaży. Jak wynika z powyższej tabeli, rentowność przemysłu unijnego gwałtownie spadła w okresie badanym. Duże wahania w przepływie środków pieniężnych są ściśle powiązane z przyrostem rzeczowych środków obrotowych. Na skutek trudnej sytuacji finansowej przemysłu unijnego również inwestycje i zwrot z inwestycji znacząco spadły w okresie badanym.

(98)

Przemysł unijny, zgodnie z francuskimi ogólnie przyjętymi zasadami rachunkowości (GAAP) (9), doświadczył znacznej utraty wartości w roku obrachunkowym 2012 (10). Wyliczenie tej utraty wartości oparto na prognozie rynkowej, a jej kwota była bardzo znaczna. Do celów niniejszego dochodzenia postanowiono jednak nie brać pod uwagę tej utraty, tak by uniknąć zniekształcenia tendencji.

(99)

Stan zapasów przemysłu unijnego w okresie badanym kształtował się następująco:

Tabela 9

Zapasy

(100)

Chociaż stan zapasów na koniec okresu sprawozdawczego zmniejszył się w okresie badanym na skutek dłuższego zamknięcia zakładów produkcyjnych w celu obniżenia kosztów (jak wyjaśniono w motywie 84 powyżej), poziom zapasów, wyrażony jako odsetek produkcji, wzrósł znacznie w porównaniu z produkcją.

(101)

Dochodzenie wykazało, że praktycznie wszystkie wskaźniki gospodarcze (z wyjątkiem udziału w rynku, który pozostał stabilny) uległy pogorszeniu w badanym okresie.

(102)

Zaobserwowano znaczne negatywne trendy w następujących wskaźnikach gospodarczych: wielkość produkcji, wykorzystanie mocy produkcyjnych, wielkość sprzedaży i ceny na rynku unijnym, przepływy środków pieniężnych, inwestycje, zatrudnienie i wydajność. Ze względu na połączone skutki spadku produkcji – który doprowadził do podwyższenia jednostkowego kosztu sprzedawanych towarów – oraz spadku cen sprzedaży rentowność przemysłu unijnego gwałtownie spadła w okresie badanym. Wszystkie te tendencje są oznaką wyraźnie szkodliwej sytuacji.

(103)

Jedna z zainteresowanych stron stwierdziła, że przemysł farmaceutyczny i spożywczy stanowią dwa odrębne rynki oraz że przemysł unijny nie ponosi szkody w ramach sprzedaży dla branży farmaceutycznej, dlatego dochodzenie powinno zostać ograniczone do aspartamu wykorzystywanego w przemyśle spożywczym. Ta sama zainteresowana strona twierdziła również, że ponieważ nie konkuruje ona z przemysłem unijnym na rynku farmaceutycznym, przemysł ten nie powinien zgłaszać szkody w odniesieniu do sprzedaży dokonanej na tym rynku.

(104)

W odpowiedzi na to twierdzenie należy zauważyć, że w toku dochodzenia wykazano, że chińscy eksporterzy są w stanie wyprodukować wszystkie rodzaje produktu objętego postępowaniem, w tym rodzaje przeznaczone dla klientów na rynku farmaceutycznym. W chwili obecnej jednak zużycie aspartamu przez przemysł farmaceutyczny jest bardzo ograniczone, a chińscy eksporterzy (jak dotąd) nie byli zdolni do wejścia na ten rynek. Należy podkreślić, że w przypadku braku bardziej opłacalnej sprzedaży na rynek farmaceutyczny szkoda przemysłu unijnego byłaby jeszcze większa.

(105)

Co ważniejsze, w dochodzeniu potwierdzono, że aspartam sprzedawany na rynku farmaceutycznym i aspartam sprzedawany na rynku spożywczym mają te same podstawowe właściwości fizyczne, techniczne i chemiczne, a zatem uznaje się je za jeden produkt. Z tego powodu odrzucono wniosek dotyczący wykluczenia aspartamu przeznaczonego dla przemysłu farmaceutycznego. Różnice w cenach, głównie ze względu na bardziej rygorystyczne procedury certyfikacji i kontroli, jak również bardziej rygorystyczne wymogi dotyczące produkcji, są uwzględniane w numerze kontrolnym produktu, który rozróżnia aspartam przeznaczony dla przemysłu farmaceutycznego i aspartam dla przemysłu spożywczego. To rozróżnienie gwarantuje, że wyłącznie te same rodzaje produktu są porównywane i brane pod uwagę przy obliczaniu dumpingu i szkody. W związku z powyższym wniosek należało odrzucić.

(106)

W związku z wszystkimi powyższymi elementami Komisja stwierdziła, że przemysł unijny poniósł istotną szkodę w rozumieniu art. 3 ust. 5 rozporządzenia podstawowego.

(107)

Zgodnie z art. 3 ust. 6 rozporządzenia podstawowego Komisja zbadała, czy przywóz towarów po cenach dumpingowych z państwa, którego dotyczy postępowanie, spowodował istotną szkodę dla przemysłu unijnego. Zgodnie z art. 3 ust. 7 rozporządzenia podstawowego Komisja zbadała także, czy inne znane czynniki mogły w tym samym czasie również spowodować szkodę dla przemysłu unijnego. Komisja dopilnowała, aby wszelkie szkody spowodowane przez inne czynniki niż przywóz po cenach dumpingowych z państwa, którego dotyczy postępowanie, nie były łączone z tym przywozem.

(108)

Wszystkie marginesy dumpingu ustalone w okresie objętym dochodzeniem były znaczące, jak wskazano w motywie 67 powyżej. Margines podcięcia cenowego dla tego samego okresu był również bardzo wysoki i wynosił 21,1 %, jak wspomniano w motywie 80.

(109)

Dochodzenie wykazało ponadto, że chińskie ceny były niższe od cen przemysłu unijnego już w 2011 r., a następnie zmniejszyły się o 12 % w okresie badanym. Ze względu na presję cenową wywieraną przez chińskich producentów eksportujących przemysł unijny musiał obniżać swoje ceny, a począwszy od 2013 r., nie był w stanie sprzedawać po cenach umożliwiających mu odzyskanie całkowitych kosztów produkcji, w szczególności w okresie objętym dochodzeniem.

(110)

W celu pogłębienia analizy polityki cenowej chińskich producentów eksportujących w ramach dochodzenia oceniono zmiany cen głównych surowców. Aspartam jest wytwarzany poprzez zmieszanie dwóch aminokwasów (kwasu L-asparaginowego i L-fenyloalaniny) mniej więcej w równej ilości. Te dwa aminokwasy stanowią łącznie około 25 % całkowitych kosztów produkcji. Ceny tych dwóch surowców zmieniły się w okresie badanym o odpowiednio około + 3,5 % i – 27 %. Oznacza to, że ewolucja cen tych surowców może wyjaśnić co najwyżej 3 % obniżkę kosztów produkcji lub cen aspartamu, a nie 12 % obniżkę, jaką zaobserwowano w przypadku chińskich cen importowych. Potwierdza to argumenty przemysłu unijnego, że chińscy producenci eksportujący stosowali stosunkowo agresywną politykę cenową na rynku unijnym.

(111)

Dochodzenie wykazało również, że produkty chińskie są w bardzo dużym stopniu obecne na rynku unijnym. Nawet jeżeli ich wielkość sprzedaży nie wzrosła w okresie badanym, ale podążała za tendencją spadkową konsumpcji, udział produktów chińskich w rynku utrzymywał się na stałym poziomie i był znacznie wyższy w okresie badanym niż udział przemysłu unijnego.

(112)

Ze względu na dużą ilość taniego przywozu towarów po cenach dumpingowych przemysł unijny nie był w stanie podnieść ani nawet utrzymać swoich cen w celu pokrycia całkowitych kosztów produkcji. W rzeczywistości, aby utrzymać ilość klientów i poziom produkcji, przemysł unijny był zmuszony do ograniczenia swoich cen o 7 % w badanym okresie, co spowodowało, że jego produkcja przynosiła straty od 2013 r. Jak wyjaśniono w motywach 108-110, ta obniżka cen była znacznie wyższa od poziomu, który można wytłumaczyć zmianami cen surowców.

(113)

W świetle powyższego Komisja stwierdza, że przedmiotowy przywóz towarów po cenach dumpingowych spowodował poniesienie przez przemysł unijny istotnej szkody w rozumieniu art. 3 ust. 6 rozporządzenia podstawowego.

(114)

Wielkość i średnia cena sprzedaży dokonywanej w okresie badanym przez przemysł unijny na rzecz niepowiązanych klientów kształtowały się następująco:

Tabela 10

Wyniki eksportowe przemysłu unijnego

(115)

Wielkość wywozu przemysłu unijnego spadła w sposób bardzo znaczny, o 66 % w okresie badanym, a średnie ceny zmniejszyły się o 7 %. Dochodzenie wykazało, że miało to negatywny wpływ na wielkość produkcji (motyw 84), a w konsekwencji na koszt sprzedawanych towarów (motyw 94). Uznaje się zatem, że słabe wyniki na rynkach eksportowych również przyczyniły się do istotnej szkody poniesionej przez przemysł unijny.

(116)

Sam spadek wielkości sprzedaży i cen eksportowych nie był jednak wystarczający, aby wyjaśnić wysokość oraz intensywność całkowitej szkody poniesionej przez przemysł unijny. Należy podkreślić, że przemysł unijny został zmuszony do dalszego obniżania swoich cen na rynku unijnym pomimo pogarszającej się struktury kosztów na skutek stałej i silnej presji cenowej ze strony chińskich producentów eksportujących na rynek unijny, jak wyjaśniono w rozdziale 5.1.

(117)

Dochodzenie ujawniło również, że w okresie objętym dochodzeniem wywożona część produkcji była znacznie mniejsza niż część sprzedawana na rynku unijnym.

(118)

Na tej podstawie uznano, że spadek wielkości sprzedaży eksportowej oraz cen przemysłu unijnego w okresie badanym nie powoduje zerwania związku przyczynowego między chińskim przywozem towarów po cenach dumpingowych a szkodą poniesioną przez przemysł unijny.

(119)

Jak wspomniano powyżej w motywie 70, aspartam jest obecnie produkowany wyłącznie w Japonii, ChRL, Korei Południowej i w Unii. W USA funkcjonował jeden zakład produkcyjny, jednak zaprzestał on działalności w 2014 r. Z dostępnych informacji wynika, że również Korea Południowa ogranicza wielkość swojej produkcji. Co ważniejsze, z dostępnych informacji wynika również (11), że przez cały okres badany przywóz do Unii od producentów z innych państw niż ChRL nie miał miejsca lub miał miejsce w znikomych ilościach.

(120)

Na tej podstawie stwierdza się, że przywóz z państw trzecich nie miał żadnego wpływu na poniesienie szkody przez przemysł unijny, a tym samym nie mógł spowodować zerwania związku przyczynowego między przywozem z ChRL a szkodą poniesioną przez przemysł unijny.

(121)

W okresie badanym całkowita konsumpcja w Unii zmniejszyła się o 12 %. Jak pokazano w tabelach 2 i 5 powyżej, udział w rynku chińskich producentów eksportujących oraz przemysłu unijnego utrzymywał się na stałym poziomie w okresie badanym, a obie strony podzieliły się po równo (po 12 %) spadkiem wielkości sprzedaży.

(122)

W każdym przypadku uznaje się, że spadek konsumpcji w Unii nie był tak znaczący jak spadek produkcji, a więc nie wyjaśnia on wystarczająco zakresu szkody poniesionej przez producenta unijnego. Należy przypomnieć, że ceny sprzedaży spadły o 7 %, a spadek wielkości produkcji doprowadził do wyższych kosztów oraz wysoce ujemnej rentowności w okresie objętym dochodzeniem. W związku z powyższym uznaje się, że spadek konsumpcji w Unii miał negatywny wpływ na przemysł unijny, jednak nie był on na tyle znaczny, by spowodować zerwanie związku przyczynowego między przywozem dumpingowym z ChRL a szkodą poniesioną przez przemysł unijny.

(123)

Jedna z zainteresowanych stron twierdziła, że producent unijny sprzedaje produkty markowe, natomiast producenci chińscy sprzedają produkty niemarkowe. Zdaniem tej strony produkty markowe cieszą się lepszą widocznością na rynku, a tym samym bardziej cierpią z powodu negatywnych kampanii medialnych dotyczących możliwych problemów zdrowotnych, co skutkuje spadkiem sprzedaży przemysłu unijnego.

(124)

Argument ten ma charakter wysoce spekulacyjny i nie został poparty żadnymi uzasadnionymi dowodami. Aspartam jest sprzedawany dużym przedsiębiorstwom działającym głównie w sektorze spożywczym, a nie jako produkt markowy użytkownikom końcowym. Dochodzenie potwierdziło, że aspartam sprzedawany przez przemysł unijny oraz aspartam przywożony z Chin są identyczne pod względem właściwości fizycznych i chemicznych, a po zakończeniu procesu certyfikacji użytkownicy nie czynią rozróżnienia między tymi dwoma źródłami dostaw. Z tego względu argument ten należy odrzucić.

(125)

Ta sama zainteresowana strona twierdziła również, że poziom kosztów przemysłu unijnego został zakłócony przez fakt, iż jeden z surowców był kupowany od powiązanego przedsiębiorstwa. W toku dochodzenia ustalono jednak, że powiązane przedsiębiorstwo sprzedawało surowiec przemysłowi unijnemu po takiej samej cenie, jak niepowiązanym stronom trzecim, mianowicie po cenie rynkowej. Dlatego też twierdzenie, że koszty przemysłu unijnego zostały zniekształcone, nie zostało potwierdzone w trakcie dochodzenia.

(126)

Inna zainteresowana strona zakwestionowała istnienie związku przyczynowego, argumentując, że pogorszenie sytuacji przemysłu unijnego nie pokrywało się ze wzrostem wielkości przywozu dumpingowego z ChRL.

(127)

Jak wyjaśniono szczegółowo w motywach 108–113 powyżej, szkoda została spowodowana przez łączny skutek istotnego udziału w rynku przywozu chińskiego w połączeniu z jego niskimi i malejącymi cenami. W związku z powyższym argument został odrzucony.

(128)

Dochodzenie wykazało, iż stała presja cenowa wywierana przez przywóz z ChRL w połączeniu z jego silną pozycją na rynku unijnym spowodowała istotną szkodę dla przemysłu unijnego. Ceny przywozu z Chin były niższe już na początku, po czym spadły o dalsze 12 % w badanym okresie, a spadek ten można tylko w niewielkiej mierze wytłumaczyć zmianami cen surowców.

(129)

Szkoda ustalona w toku tego dochodzenia jest wyraźna i, jak opisano powyżej w rozdziale 4, przejawia się w przypadku większości wskaźników. Stała i silna presja cenowa wywierana przez przywóz z ChRL zmusiła przemysł unijny do obniżenia swoich cen poniżej całkowitych kosztów produkcji, na skutek czego ponosił on znaczne straty, w szczególności w okresie objętym dochodzeniem.

(130)

Komisja dokładnie zbadała wpływ wszystkich znanych czynników, które mogłyby mieć niekorzystny wpływ na sytuację przemysłu unijnego i stwierdziła, że albo nie wyrządziły one szkody (wywóz z państw trzecich, sprzedaż produktów markowych wobec sprzedaży produktów niemarkowych, zakup surowców od powiązanych podmiotów), albo ich wpływ był ograniczony, a tym samym nie mogły one spowodować zerwania związku przyczynowego między przywozem towarów po cenach dumpingowych a szkodą poniesioną przez przemysł unijny (spadek konsumpcji unijnej, spadek wyników eksportowych przemysłu unijnego).

(131)

Stwierdza się zatem, że przywóz z Chin po cenach dumpingowych wyrządził istotną szkodę przemysłowi unijnemu i że żaden inny czynnik nie spowodował zerwania związku przyczynowego pomiędzy przywozem z ChRL a szkodą poniesioną przez przemysł unijny.

(132)

Zgodnie z art. 21 rozporządzenia podstawowego Komisja zbadała, czy można stwierdzić, że wprowadzenie środków w tym przypadku nie leży w interesie Unii, mimo iż stwierdzono wystąpienie wyrządzającego szkodę dumpingu. Interes Unii określono na podstawie oceny wszystkich różnorodnych interesów, których dotyczy sprawa, w tym interesu przemysłu unijnego, interesu importerów oraz interesu użytkowników.

(133)

W wyniku dochodzenia ustalono, że przemysł unijny poniósł istotną szkodę spowodowaną przez przywóz z ChRL po cenach dumpingowych. Prawie wszystkie wskaźniki szkody wykazywały negatywne tendencje w badanym okresie, w szczególności wielkość produkcji, wielkość sprzedaży, ceny sprzedaży i zatrudnienie. Tendencję spadkową odnotowano także w przypadku wskaźników związanych z wynikami finansowymi, takich jak rentowność, przepływy pieniężne i zwrot z inwestycji.

(134)

Oczekuje się, że w następstwie nałożenia środków przemysł unijny będzie mógł zwiększyć produkcję oraz poziom sprzedaży na rynku, na którym będzie panowała rzeczywista konkurencja. Ceny stosowane przez chińskich eksporterów powinny wzrosnąć, a obecna duża presja cenowa wywierana na przemysł unijny na rynku UE powinna ulec zmniejszeniu.

(135)

Jeżeli nie zostaną wprowadzone żadne środki, bardzo prawdopodobne jest dalsze pogorszenie się sytuacji przemysłu unijnego. Dalszy spadek wielkości sprzedaży i udziału w rynku byłby bardzo prawdopodobny z powodu znacznej presji cenowej ze strony taniego przywozu po cenach dumpingowych. Zmusiłoby to przemysł unijny do jeszcze większego obniżenia poziomu cen, a nawet do zaprzestania produkcji aspartamu w perspektywie średnioterminowej, co spowodowałoby utratę miejsc pracy w Unii.

(136)

Na tym etapie Komisja stwierdziła zatem, że nałożenie ceł antydumpingowych leżałoby w interesie przemysłu unijnego.

(137)

W toku dochodzenia współpracowało dwóch dystrybutorów, którzy nabywają aspartam wyłącznie od producentów unijnych; wyrazili oni poparcie dla środków, ponieważ są oni całkowicie uzależnieni od produkcji i sprzedaży przemysłu unijnego.

(138)

Żaden ze znanych importerów nie współpracował w dochodzeniu, przesyłając odpowiedzi na pytania zawarte w kwestionariuszu lub jakiekolwiek oświadczenie w formie pisemnej. Ogólnie rzecz biorąc, z informacji rynkowych uzyskanych od przemysłu unijnego oraz z niedawnego dochodzenia dotyczącego podobnego produktu (12) wynika, że importerzy oferują dość szeroki asortyment produktów, a aspartam jest tylko jedną z wielu pozycji. W każdym przypadku, biorąc pod uwagę fakt, że środki nie zabraniałyby przywozu aspartamu z ChRL, a jedynie przywracałyby uczciwą konkurencję na rynku unijnym, uznano, że nie powinny stanowić przeszkody dla importerów w dalszym wprowadzaniu do obrotu produktu objętego postępowaniem na rynek unijny.

(139)

Na podstawie dostępnych informacji stwierdzono zatem, że nałożenie środków nie byłoby sprzeczne z interesem dystrybutorów i importerów działających na rynku unijnym.

(140)

Po wszczęciu postępowania Komisja skontaktowała się ze wszystkimi znanymi użytkownikami aspartamu. Pięciu użytkowników współpracowało w toku dochodzenia i udzieliło odpowiedzi na pytania zawarte w kwestionariuszu. Użytkownicy ci reprezentują 5,4 % konsumpcji w UE. Trzech z nich kupowało aspartam wyłącznie od przemysłu unijnego i stwierdzili oni, że są neutralni lub że są zwolennikami nałożenia środków.

(141)

Dwaj użytkownicy, którzy kupowali aspartam z ChRL, zakupili łącznie w okresie objętym dochodzeniem mniej niż 10 % przywozu z ChRL. Po weryfikacji ich danych ustalono, że udział aspartamu w ich kosztach produkcji jest niższy niż 3 % i że oba przedsiębiorstwa były rentowne w okresie objętym dochodzeniem. Wpływ środków na ich koszty całkowite nie przekraczałyby 1,5 %.

(142)

W oparciu o te informacje stwierdza się, że nałożenie ceł antydumpingowych nie zwiększyłoby znacząco ich całkowitych kosztów produkcji oraz że w każdym razie posiadają oni pewien margines umożliwiający absorpcję tych dodatkowych kosztów.

(143)

Jeden z użytkowników zwrócił uwagę na znaczenie dualnego systemu zaopatrzenia, mianowicie na możliwość kupowania aspartamu z alternatywnych źródeł. Celem środków antydumpingowych nie jest zamknięcie rynku unijnego dla importerów aspartamu pochodzącego z Chin, lecz przywrócenie skutecznej konkurencji między poszczególnymi dostawcami i podmiotami działającymi na tym rynku. Jak wspomniano w motywie 135 powyżej, niewprowadzenie środków może doprowadzić do zniknięcia przemysłu unijnego, a zatem dalszego obniżenia liczby producentów aspartamu na świecie, co utrudniłoby jeszcze bardziej stosowanie dualnego systemu zaopatrzenia. Komisja stwierdza zatem, że wprowadzenie środków nie zagrażałoby możliwości stosowania dualnego systemu zaopatrzenia przez użytkowników.

(144)

Oczekuje się, że wprowadzenie środków antydumpingowych umożliwi przemysłowi unijnemu utrzymanie się na rynku i następnie poprawi jego sytuację. Jeżeli środki nie zostałyby wprowadzone, istnieje duże ryzyko, że przemysł unijny musiałby rozważyć wycofanie się z produkcji aspartamu w perspektywie średnioterminowej, co nieuchronnie spowodowałoby utratę miejsc pracy. Nie stwierdzono istotnych powodów przemawiających przeciwko wprowadzeniu środków z punktu widzenia importerów lub użytkowników.

(145)

Na podstawie powyższych ustaleń Komisja uznaje, że wprowadzenie środków na przywóz aspartamu pochodzącego z ChRL leży w ogólnym interesie Unii i że nie istnieją żadne istotne powody przemawiające przeciwko niemu.

(146)

Biorąc pod uwagę wnioski Komisji dotyczące dumpingu, wynikającej z niego szkody, związku przyczynowego i interesu Unii, należy wprowadzić środki tymczasowe, aby zapobiec dalszemu wyrządzaniu szkody przemysłowi unijnemu przez przywóz towarów po cenach dumpingowych.

(147)

W celu określenia poziomu usunięcia szkody Komisja najpierw ustaliła kwotę cła niezbędną do usunięcia szkody ponoszonej przez przemysł unijny.

(148)

Szkoda zostałaby usunięta, gdyby przemysł unijny był w stanie pokryć koszty produkcji oraz osiągnąć zysk przed opodatkowaniem ze sprzedaży produktu podobnego na rynku unijnym, jaki tego rodzaju przemysł może zazwyczaj osiągnąć w tym sektorze w normalnych warunkach konkurencji, tj. przy braku przywozu towarów po cenach dumpingowych.

(149)

Z tego powodu i wobec braku innych uzasadnionych opcji Komisja wykorzystała średnią marżę zysku uzyskaną w pierwszych dwóch latach okresu badanego (2011 i 2012 r.), która mieściła się w przedziale 5-10 %. Podejście takie przyjęto ze względu na fakt, iż zysk ze sprzedaży unijnej w 2011 r. osiągnięto przy wysokim stopniu wykorzystania mocy produkcyjnych i, co za tym idzie, stosunkowo niskich jednostkowych kosztach produkcji. W 2012 r. sytuacja uległa pogorszeniu ze względu na spadek sprzedaży i produkcji, co doprowadziło do wzrostu jednostkowych kosztów produkcji, a to z kolei wywarło negatywny wpływ na rentowność. Uznaje się, że średnie marże zysku odnotowane w 2011 i 2012 r. odpowiadają poziomowi, który przemysł unijny może osiągnąć w normalnych warunkach rynkowych i przy rzeczywistej konkurencji.

(150)

Na tej podstawie Komisja obliczyła niewyrządzającą szkody cenę produktu podobnego w odniesieniu do przemysłu unijnego dla poszczególnych numerów kontrolnych produktu (PCN), zastępując rzeczywistą stratę poniesioną w okresie objętym dochodzeniem opisaną wyżej docelową marżą zysku.

(151)

Komisja ustaliła następnie, dla poszczególnych PCN, poziom usuwający szkodę poprzez porównanie średniej ważonej ceny importowej współpracujących objętych próbą producentów eksportujących w ChRL, ustalonej na potrzeby obliczeń podcięcia cenowego, ze średnią ważoną niewyrządzających szkody cen produktu podobnego sprzedawanego przez producenta unijnego na rynku unijnym w okresie objętym dochodzeniem. Wszelkie różnice wynikające z tego porównania zostały wyrażone w formie odsetka średnich ważonych wartości importowych CIF. Średni margines dumpingu dla producentów eksportujących otrzymano poprzez wyrażenie sumy stwierdzonych różnic na poziomie PCN jako odsetek ich całkowitej wartości CIF.

(152)

Poziom usuwający szkodę dla „pozostałych przedsiębiorstw współpracujących” oraz dla „wszystkich pozostałych przedsiębiorstw” obliczono w ten sam sposób co margines dumpingu dla tych przedsiębiorstw (zob. motywy 63-67).

(153)

W odniesieniu do przywozu aspartamu pochodzącego z ChRL należy wprowadzić tymczasowe środki antydumpingowe zgodnie z zasadą niższego cła określoną w art. 7 ust. 2 rozporządzenia podstawowego. Komisja porównała margines szkody z marginesem dumpingu. Kwota ceł powinna być ustalona na poziomie niższego z tych marginesów.

(154)

W związku z powyższym stawki tymczasowego cła antydumpingowego, wyrażone w cenach CIF na granicy Unii przed ocleniem, powinny być następujące:

(155)

Indywidualne stawki cła antydumpingowego dla poszczególnych przedsiębiorstw określone w niniejszym rozporządzeniu zostały określone na podstawie ustaleń niniejszego dochodzenia. Odzwierciedlają one zatem sytuację ustaloną podczas dochodzenia, dotyczącą tych przedsiębiorstw. Wspomniane stawki celne (w odróżnieniu od ogólnokrajowego cła stosowanego do „wszystkich pozostałych przedsiębiorstw”) mają wyłączne zastosowanie do przywozu produktu objętego postępowaniem z państwa, którego dotyczy postępowanie, i wyprodukowanego przez wymienione podmioty prawne. Przywożone produkty objęte postępowaniem, wytworzone przez jakiekolwiek inne przedsiębiorstwo, które nie zostało konkretnie wymienione w części normatywnej niniejszego rozporządzenia, w tym przez podmioty powiązane z przedsiębiorstwami konkretnie wymienionymi, podlegają stawce celnej stosowanej wobec „wszystkich pozostałych przedsiębiorstw”. Nie powinny one być objęte żadną z indywidualnych stawek cła antydumpingowego.

(156)

Przedsiębiorstwo może zwrócić się o zastosowanie indywidualnych stawek cła antydumpingowego w przypadku zmiany jego nazwy. Wniosek w tej sprawie należy kierować do Komisji (13). Wniosek musi zawierać wszystkie istotne informacje, które pozwolą wykazać, że zmiana nie wpływa na prawo przedsiębiorstwa do korzystania ze stawki celnej, która ma wobec niego zastosowanie. Jeśli zmiana nazwy przedsiębiorstwa nie wpływa na prawo do korzystania ze stawki celnej mającej wobec niego zastosowanie, w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej opublikowane zostanie zawiadomienie w sprawie zmiany nazwy.

(157)

W celu zapewnienia należytego egzekwowania ceł antydumpingowych cło antydumpingowe dotyczące wszystkich pozostałych przedsiębiorstw należy stosować nie tylko w odniesieniu do niewspółpracujących producentów eksportujących w ramach bieżącego dochodzenia, ale także do producentów, którzy nie prowadzili wywozu do Unii w trakcie okresu objętego dochodzeniem.

(158)

W interesie dobrej administracji zainteresowane strony mogą w określonym terminie przedłożyć pisemne uwagi lub wniosek o przesłuchanie przed Komisją lub rzecznikiem praw stron w postępowaniach handlowych.

(159)

Ustalenia dotyczące nałożenia ceł tymczasowych obowiązują tymczasowo i mogą ulec zmianie na ostatecznym etapie dochodzenia,

a)

zwrócić się o ujawnienie istotnych faktów i ustaleń, na podstawie których przyjęto niniejsze rozporządzenie;

b)

przekazać Komisji swoje uwagi na piśmie; oraz

c)

zwrócić się o przesłuchanie przed Komisją lub przed rzecznikiem praw stron w postępowaniach handlowych.