ROZPORZĄDZENIE RADY (UE) NR 833/2014

z dnia 31 lipca 2014 r.

dotyczące środków ograniczających w związku z działaniami Rosji destabilizującymi sytuację na Ukrainie

RADA UNII EUROPEJSKIEJ,

uwzględniając Traktat o funkcjonowaniu Unii Europejskiej, w szczególności jego art. 215,

uwzględniając decyzję Rady 2014/512/WPZiB dotyczącą środków ograniczających w związku z działaniami Rosji destabilizującymi sytuację na Ukrainie (1),

uwzględniając wspólny wniosek Wysokiego Przedstawiciela Unii do Spraw Zagranicznych i Polityki Bezpieczeństwa oraz Komisji Europejskiej,

a także mając na uwadze, co następuje:

PRZYJMUJE NINIEJSZE ROZPORZĄDZENIE:

Artykuł 1

Do celów niniejszego rozporządzenia stosuje się następujące definicje:

Artykuł 2

1.   Zakazuje się sprzedaży, dostawy, przekazywania lub wywozu, bezpośrednio lub pośrednio, towarów i technologii podwójnego zastosowania — niezależnie od tego, czy te towary i technologia pochodzą z Unii — na rzecz jakiejkolwiek osoby fizycznej lub prawnej, podmiotu lub organu w Rosji lub do wykorzystania w Rosji, jeżeli te produkty są lub mogą być wykorzystane, w całości lub części, do użytku wojskowego lub dla wojskowego użytkownika końcowego.

W przypadku gdy użytkownikiem końcowym jest rosyjskie wojsko, uznaje się, że wszelkie towary i technologie podwójnego zastosowania nabyte przez nie są do użytku wojskowego.

2.   W toku podejmowania decyzji dotyczącej wniosków o zezwolenia na podstawie rozporządzenia Rady (WE) nr 428/2009 właściwe organy nie wydają zezwolenia na wywóz na rzecz jakiejkolwiek osoby fizycznej lub prawnej, podmiotu lub organu w Rosji lub do wykorzystania w Rosji, jeżeli mają uzasadnione podstawy, by przypuszczać, że użytkownikiem końcowym może być wojsko lub że ich zastosowanie końcowe może mieć charakter wojskowy.

Właściwe organy mogą jednak wydać zezwolenie, gdy wywóz stanowi wypełnienie zobowiązania wynikającego z umowy lub porozumienia zawartego przed dniem 1 sierpnia 2014 r.

Eksporterzy dostarczają właściwym organom wszystkich stosownych informacji wymaganych do wnioskowania o wydanie zezwolenia na wywóz.

Artykuł 3

1.   Wymagane jest uprzednie zezwolenie na sprzedaż, dostawę, przekazanie lub wywóz, bezpośrednio lub pośrednio, technologii wymienionych w załączniku II — niezależnie od tego, czy pochodzą z Unii — na rzecz jakiejkolwiek osoby fizycznej lub prawnej, podmiotu lub organu w Rosji lub w dowolnym innym państwie, jeżeli taki sprzęt lub technologie są do wykorzystania w Rosji.

2.   We wszystkich przypadkach sprzedaży, dostawy, przekazania lub wywozu, które na mocy niniejszego artykułu wymagają zezwolenia, takie zezwolenie jest wydawane przez właściwe organy państwa członkowskiego, w którym eksporter ma siedzibę, i musi być zgodne ze szczegółowymi zasadami określonymi w art. 11 rozporządzenia (WE) nr 428/2009. Zezwolenie jest ważne w całej Unii.

3.   Załącznik II obejmuje pewne technologie odpowiednie dla przemysłu naftowego do wykorzystania przy głębinowej eksploracji i produkcji ropy naftowej, arktycznej eksploracji i produkcji ropy naftowej lub przy projektach związanych z olejem łupkowym w Rosji.

4.   Eksporterzy dostarczają właściwym organom wszystkich stosownych informacji wymaganych do wnioskowania o wydanie zezwolenia na wywóz.

5.   Właściwe organy nie wydają żadnych zezwoleń na sprzedaż, dostawę, przekazanie lub wywóz technologii wymienionych w załączniku II, jeżeli mają uzasadnione powody, by stwierdzić, że taka sprzedaż, dostawa, przekazanie lub wywóz technologii są przeznaczone na projekty dotyczące głębinowej eksploracji i produkcji ropy naftowej, arktycznej eksploracji i produkcji ropy naftowej lub projekty związane z olejem łupkowym w Rosji.

Właściwe organy mogą jednak wydać zezwolenie, gdy wywóz stanowi wypełnienie zobowiązania wynikającego z umowy lub porozumienia zawartego przed dniem 1 sierpnia 2014 r.

6.   Na warunkach określonych w ust. 5 właściwe organy mogą unieważnić, zawiesić, zmienić lub uchylić zezwolenie na wywóz, którego udzieliły.

7.   W przypadku odmowy udzielenia zezwolenia lub unieważnienia, zawieszenia, znacznego ograniczenia lub uchylenia takiego zezwolenia przez właściwy organ zgodnie z ust. 5 lub 6, dane państwo członkowskie powiadamia o tym pozostałe państwa członkowskie i Komisję oraz przekazuje im stosowne informacje na ten temat w sposób zgodny z przepisami dotyczącymi poufności takich informacji zawartymi w rozporządzeniu Rady (WE) nr 515/97 (5).

8.   Zanim państwo członkowskie wyda zezwolenie zgodnie z ust. 5 na transakcję, która jest zasadniczo identyczna z transakcją, której dotyczy ważna odmowa zezwolenia wydana przez inne państwo członkowskie lub państwa członkowskie zgodnie z ust. 6 i 7, konsultuje się najpierw z państwem członkowskim lub państwami członkowskimi, które odmówiły wydania zezwolenia. Jeżeli w wyniku takich konsultacji dane państwo członkowskie postanowi wydać zezwolenie, informuje o tym pozostałe państwa członkowskie i Komisję, udzielając wszystkich stosownych informacji w celu wyjaśnienia takiej decyzji.

Artykuł 4

1.   Zakazuje się:

2.   Zakazy, o których mowa w ust. 1, pozostają bez uszczerbku dla wykonania zobowiązania wynikającego z umowy lub porozumienia zawartego przed dniem 1 sierpnia 2014 r. oraz dla udzielania pomocy niezbędnej do konserwacji i bezpieczeństwa istniejących zdolności w Unii.

3.   Zezwolenia wydanego przez dany właściwy organ wymaga się dla zapewniania:

4.   W przypadku gdy wymagane jest zezwolenie zgodnie z ust. 2 niniejszego artykułu, art. 3, a w szczególności jego ust. 2 i 5, stosuje się odpowiednio.

Artykuł 5

Zakazuje się bezpośredniego lub pośredniego kupna, sprzedaży, świadczenia pośrednictwa lub pomocy w wydawaniu lub dokonywania innych operacji w odniesieniu do zbywalnych papierów wartościowych oraz instrumentów rynku pieniężnego, które mają termin zapadalności przekraczający 90 dni i zostały wydane po dniu 1 sierpnia 2014 r. przez:

Artykuł 6

1.   Państwa członkowskie i Komisja informują się wzajemnie o środkach podjętych na mocy niniejszego rozporządzenia i dzielą się wszelkimi innymi dostępnymi im istotnymi informacjami w związku z niniejszym rozporządzeniem, w szczególności informacjami:

2.   Państwa członkowskie niezwłocznie przekazują sobie wzajemnie oraz Komisji wszelkie inne dostępne im istotne informacje, które mogą mieć wpływ na skuteczne wdrożenie niniejszego rozporządzenia.

Artykuł 7

Komisja jest uprawniona do zmiany załącznika I na podstawie informacji przekazanych przez państwa członkowskie.

Artykuł 8

1.   Państwa członkowskie przyjmują przepisy określające sankcje mające zastosowanie w przypadkach naruszenia przepisów niniejszego rozporządzenia oraz podejmują wszelkie środki niezbędne do zapewnienia ich stosowania. Przewidziane kary muszą być skuteczne, proporcjonalne i odstraszające.

2.   Państwa członkowskie powiadamiają Komisję o przepisach, o których mowa w ust. 1, niezwłocznie po wejściu w życie niniejszego rozporządzenia, a następnie powiadamiają ją o wszelkich zmianach.

Artykuł 9

1.   Państwa członkowskie wyznaczają właściwe organy, o których mowa w niniejszym rozporządzeniu, i wskazują je na stronach internetowych wymienionych w załączniku I. Państwa członkowskie powiadamiają Komisję o wszelkich zmianach adresów ich stron internetowych wymienionych w załączniku I.

2.   Państwa członkowskie zgłaszają Komisji swoje właściwe organy, w tym dane kontaktowe tych właściwych organów, niezwłocznie po wejściu w życie niniejszego rozporządzenia, oraz powiadamiają ją o wszelkich późniejszych zmianach.

3.   W przypadkach, w których niniejsze rozporządzenie wymaga powiadomienia, poinformowania Komisji lub innej formy przekazywania informacji do Komisji, wykorzystywane mają być w tym celu adres i inne dane kontaktowe wskazane w załączniku I.

Artykuł 10

Działanie osób fizycznych lub prawnych, podmiotów lub organów nie stanowi podstawy żadnej odpowiedzialności z ich strony, jeżeli nie wiedziały one i nie miały uzasadnionego powodu do przypuszczenia, że ich działania mogą naruszyć środki określone w niniejszym rozporządzeniu.

Artykuł 11

1.   Nie są zaspokajane żadne roszczenia w związku z jakąkolwiek umową lub transakcją, których wykonanie zostało zakłócone, bezpośrednio lub pośrednio, w całości lub części, przez środki nałożone niniejszym rozporządzeniem, w tym roszczenia odszkodowawcze lub wszelkie inne roszczenia tego rodzaju, takie jak roszczenia o odszkodowanie lub roszczenia wynikające z gwarancji, w szczególności roszczenia o przedłużenie terminu płatności lub zapłatę zobowiązań, gwarancji lub odszkodowań, w szczególności gwarancji finansowych lub odszkodowań finansowych w jakiejkolwiek formie — o ile zostały one wniesione przez:

2.   We wszelkich postępowaniach zmierzających do zaspokojenia roszczenia ciężar dowodu, że zaspokojenie roszczenia nie jest zakazane na mocy ust. 1, spoczywa na osobie dochodzącej zaspokojenia tego roszczenia.

3.   Niniejszy artykuł pozostaje bez uszczerbku dla prawa osób, podmiotów i organów, o których mowa w ust. 1, do wystąpienia o sądową kontrolę legalności niewypełnienia zobowiązań umownych zgodnie z niniejszym rozporządzeniem.

Artykuł 12

Zakazuje się świadomego i celowego udziału w działaniach, których celem lub skutkiem jest obejście zakazów, o których mowa w art. 2, 4 i 5, w tym poprzez działanie w charakterze zastępcy dla podmiotów, o których mowa w art. 5.

Artykuł 13

Niniejsze rozporządzenie ma zastosowanie:

Artykuł 14

Niniejsze rozporządzenie wchodzi w życie następnego dnia po jego opublikowaniu w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej.

(1)  Zob. s. 13 niniejszego Dziennika Urzędowego.

(2)  Dz.U. L 78 z 17.3.2014, s. 6.

(3)  Decyzja Rady 2014/145/WPZiB z dnia 17 marca 2014 r. w sprawie środków ograniczających w związku z działaniami podważającymi integralność terytorialną, suwerenność i niezależność Ukrainy lub im zagrażającymi (Dz.U. L 78 z 17.3.2014, s. 16).

(4)  Rozporządzenie Rady (WE) nr 428/2009 z dnia 5 maja 2009 r. ustanawiające wspólnotowy system kontroli wywozu, transferu, pośrednictwa i tranzytu w odniesieniu do produktów podwójnego zastosowania (Dz.U. L 134 z 29.5.2009, s. 1).

(5)  Rozporządzenie Rady (WE) nr 515/97 z dnia 13 marca 1997 r. w sprawie wzajemnej pomocy między organami administracyjnymi państw członkowskich i współpracy między państwami członkowskimi a Komisją w celu zapewnienia prawidłowego stosowania przepisów prawa celnego i rolnego (Dz.U. L 82 z 22.3.1997, s. 1).

(6)  Ostatnią wersję opublikowano w Dz.U. C 107 z 9.4.2014, s. 1.