20.5.2014   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 148/21

(1)

Wynagrodzenie zmienne przyznawane w instrumentach powinno sprzyjać należytemu i skutecznemu zarządzaniu ryzykiem i nie powinno zachęcać do podejmowania ryzyka wykraczającego poza poziom ryzyka tolerowanego przez daną instytucję. W związku z tym w ramach klas instrumentów, które można wykorzystać do celów wynagrodzenia zmiennego, należy dostosować interesy pracowników do interesów akcjonariuszy, wierzycieli i innych zainteresowanych stron, zapewniając zachęty motywujące pracowników do działania w długoterminowym interesie danej instytucji i do niepodejmowania nadmiernego ryzyka.

(2)

W celu zapewnienia silnego powiązania z jakością kredytową instytucji kontynuującej działalność instrumenty wykorzystywane do celów wynagrodzenia zmiennego powinny obejmować odpowiednie zdarzenia inicjujące odpis lub przekształcenie, które obniżają wartości instrumentów w sytuacjach, w których pogorszyła się jakość kredytowa instytucji kontynuującej działalność. Zdarzenia inicjujące wykorzystywane do celów wynagrodzenia nie powinny powodować zmiany poziomu podporządkowania instrumentów, a zatem nie powinny prowadzić do dyskwalifikacji instrumentów dodatkowych w Tier I lub w Tier II jako instrumentów funduszy własnych.

(3)

Chociaż warunki mające zastosowanie do instrumentów dodatkowych w kapitale Tier I i Tier II określono w art. 52 i 63 rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 575/2013 (2), inne instrumenty, o których mowa w art. 94 ust. 1 lit. l) pkt (ii) dyrektywy 2013/36/UE, które mogą zostać w pełni przekształcone w instrumenty w kapitale podstawowym Tier I lub które mogą podlegać odpisowi obniżającemu wartość, nie podlegają szczególnym warunkom na mocy wspomnianego rozporządzenia, ponieważ z powodów ostrożnościowych nie są klasyfikowane jako instrumenty funduszy własnych. W związku z tym należy ustanowić szczególne wymogi dotyczące różnych klas instrumentów, zapewniające, że są one właściwe do wykorzystania do celów wynagrodzenia zmiennego, biorąc pod uwagę różny charakter instrumentów. Wykorzystywanie instrumentów do celów wynagrodzenia zmiennego samo w sobie nie powinno zapobiegać kwalifikowaniu instrumentów jako funduszy własnych danej instytucji dopóki spełniane są warunki określone w rozporządzeniu (UE) nr 575/2013. Takie wykorzystywanie samo w sobie nie powinno być również rozumiane jako stwarzanie zachęty do umorzenia instrumentu, ponieważ po okresach odroczenia i wstrzymywania pracownicy na ogół mogą otrzymywać zbywalne aktywa w inny sposób niż przez umorzenie.

(4)

Do innych instrumentów należą niepieniężne instrumenty dłużne lub instrumenty związane z długami, które nie kwalifikują się jako fundusze własne. Inne instrumenty nie ograniczają się do instrumentów finansowych określonych w art. 4 ust. 1 pkt 50 rozporządzenia (UE) nr 575/2013, ale mogą również obejmować również dalsze instrumenty niepieniężne, które mogą być włączone do umów między instytucjami a pracownikami. Aby zapewnić odzwierciedlanie jakości kredytowej instytucji kontynuującej działalność przez wspomniane instrumenty, odpowiednie wymogi powinny gwarantować, że okoliczności, w których takie instrumenty podlegają odpisowi obniżającemu wartość lub są przekształcane, wykraczają poza sytuacje z zakresu naprawy lub restrukturyzacji i uporządkowanej likwidacji.

(5)

W przypadku gdy wykonuje się opcję wykupu wbudowaną w instrumenty wykorzystywane do celów wynagrodzenia zmiennego, umarza się te instrumenty, odkupuje lub przekształca, zasadniczo takie transakcje nie powinny zwiększać wartości przyznanego wynagrodzenia poprzez wypłatę kwot przewyższających wartość danego instrumentu lub poprzez przekształcanie w instrumenty, których wartość jest wyższa niż wartość początkowo przyznanego instrumentu. Ma to na celu zapewnienie, aby wynagrodzenie nie było wypłacane za pomocą narzędzi lub metod ułatwiających nieprzestrzeganie art. 94 ust. 1 dyrektywy 2013/36/UE.

(6)

W przypadku przyznawania wynagrodzenia zmiennego i w przypadku gdy umarza się instrumenty wykorzystywane do wynagrodzenia zmiennego, wykonuje się wbudowaną w nie opcję wykupu, odkupuje się je lub przekształca, przedmiotowe transakcje powinny opierać się na wartościach, które ustalono zgodnie z mającym zastosowanie standardem rachunkowości. Zatem we wszystkich wspomnianych sytuacjach powinna być zatem wymagana wycena instrumentów, aby wymogi dyrektywy 2013/36/UE dotyczące wynagrodzenia nie były obchodzone, w szczególności w odniesieniu do stosunku zmiennych i stałych składników wynagrodzenia oraz dostosowania do podejmowania ryzyka.

(7)

W art. 54 rozporządzenia (UE) nr 575/2013 określono mechanizmy odpisów obniżających wartość i przekształcania w odniesieniu do instrumentów dodatkowych w Tier I. Ponadto w art. 94 ust. 1 lit. l) pkt (ii) dyrektywy 2013/36/UE ustanowiono wymóg, aby inne instrumenty mogły zostać w pełni przekształcone w instrumenty w kapitale podstawowym Tier I lub mogły podlegać odpisowi obniżającemu wartość. Z uwagi na fakt, że wynik finansowy przekształcenia lub odpisu obniżającego wartość innych instrumentów jest taki sam jak w odniesieniu do instrumentów dodatkowych w Tier I, w ramach mechanizmów odpisów obniżających wartość lub przekształcania dotyczących innych instrumentów należy brać pod uwagę mechanizmy mające zastosowanie do instrumentów dodatkowych w Tier I, jednocześnie uwzględniając fakt, iż z perspektywy ostrożnościowej inne instrumenty nie kwalifikują się jako instrumenty funduszy własnych. Instrumenty w Tier II nie podlegają wymogom regulacyjnym dotyczącym odpisu obniżającego wartość i przekształcania na mocy rozporządzenia (UE) nr 575/2013. W celu zapewnienia obniżenia wartości wszystkich takich instrumentów, jeżeli są one wykorzystywane do celów wynagrodzenia zmiennego, w przypadku pogorszenia jakości kredytowej danej instytucji należy określić sytuacje, w których odpis obniżający wartość lub przekształcenie instrumentu są konieczne. W celu zapewnienia spójnego stosowania należy sprecyzować mechanizmy odpisów obniżających wartość, zapisów podwyższających wartość i przekształcania w odniesieniu do instrumentów w Tier II i innych instrumentów.

(8)

Wypłaty zysku z tytułu instrumentów mogą przybierać różne formy. Mogą one być zmienne lub stałe i mogą być wypłacane okresowo lub w momencie ostatecznego terminu zapadalności danego instrumentu. Zgodnie z wytycznymi dotyczącymi polityki i praktyki wynagrodzeń wydanymi przez Komitet Europejskich Organów Nadzoru Bankowego (3) w celu wsparcia należytego i skutecznego zarządzania ryzykiem w okresach odroczenia nie należy dokonywać żadnych wypłat zysku na rzecz pracowników. Pracownicy powinni otrzymywać wypłaty zysku jedynie w odniesieniu do okresów, które następują po nabyciu uprawnień z tytułu danego instrumentu. W związku z tym jedynie instrumenty, w ramach których wypłat zysku na rzecz właściciela instrumentu dokonuje się okresowo, są przeznaczone do wykorzystywania jako wynagrodzenie zmienne; obligacje zerokuponowe lub instrumenty, w ramach których zatrzymuje się zyski, nie powinny być zaliczane na poczet znaczącej części wynagrodzenia, która musi składać się z instrumentów w pewnym stosunku, o którym mowa w art. 94 ust. 1 lit. l) dyrektywy 2013/36/UE. Wynika to z faktu, że pracownicy w okresie odroczenia odnosiliby korzyści ze zwiększania wartości, co można rozumieć jako ekwiwalent otrzymywania wypłat zysku.

(9)

Bardzo wysokie wypłaty zysku mogą osłabić długoterminowe zachęty do podejmowania ryzyka ostrożnościowego, ponieważ skutecznie zwiększają one zmienną część wynagrodzenia. W szczególności nie należy dokonywać wypłat zysku w odstępach czasu dłuższych niż rok, ponieważ prowadziłoby to w rzeczywistości do gromadzenia wypłat zysku podczas okresów odroczenia i dokonywania jednorazowych wypłat po nabyciu uprawnień do wynagrodzenia zmiennego. Akumulacja wypłat zysku stanowiłaby obejście art. 94 ust. 1 lit. g) dyrektywy 2013/36/UE dotyczącego stosunku zmiennych i stałych składników wynagrodzenia oraz zasady określonej w lit. m) wspomnianego artykułu, zgodnie z którą uprawnienia do wynagrodzenia płatnego na mocy ustaleń nabywa się nie szybciej niż proporcjonalnie. W związku z tym wypłaty zysku dokonywane po nabyciu uprawnień z tytułu instrumentu nie powinny przekraczać kursu rynkowego. Należy to zapewnić wymagając, aby instrumenty wykorzystywane do celów wynagrodzenia zmiennego lub instrumenty, z którymi są one związane, były emitowane głównie dla innych inwestorów, lub wymagając, aby takie instrumenty były objęte górnym pułapem wypłat zysku.

(10)

Wymogi dotyczące odroczenia i zatrzymania ekspozycji, które mają zastosowanie do przyznawania wynagrodzenia zmiennego na mocy art. 94 ust. 1 dyrektywy 2013/36/UE, muszą być spełnione w każdym odpowiednim momencie, w tym w przypadku gdy wykonuje się opcję wykupu wbudowaną w instrumenty wykorzystywane do celów wynagrodzenia zmiennego, umarza się te instrumenty, odkupuje je lub przekształca. W takich sytuacjach należy zatem wymienić instrumenty na instrumenty dodatkowe w Tier I, w Tier II i inne instrumentami, które odzwierciedlają jakość kredytową instytucji kontynuującej działalność, mają cechy równoważne z cechami początkowo przyznanego instrumentu i mają taką samą wartość, biorąc pod uwagę wszystkie kwoty, które poddano odpisowi obniżającemu wartość. W przypadku gdy instrumenty inne niż instrumenty w Tier I mają ustalony termin zapadalności, należy określić minimalne wymogi dotyczące rezydualnego terminu zapadalności takich instrumentów gdy są one przyznawane, w celu zapewnienia ich spójności z wymogami dotyczącymi okresów odroczenia i wstrzymania w odniesieniu do wynagrodzenia zmiennego.

(11)

W dyrektywie 2013/36/UE nie ogranicza się klas instrumentów, które można wykorzystywać do celów wynagrodzenia zmiennego, do szczególnej klasy instrumentów finansowych. Powinna istnieć możliwość wykorzystywania instrumentów syntetycznych lub umów między pracownikami a instytucjami, które są powiązane z instrumentami dodatkowymi w Tier I i Tier II, które mogą zostać w pełni przekształcone lub podlegać odpisowi obniżającemu wartość. Umożliwia to wprowadzenie w odniesieniu do takich instrumentów szczególnych warunków, które mają zastosowanie jedynie do instrumentów przyznawanych pracownikom, bez potrzeby nakładania takich warunków na innych inwestorów.

(12)

W kontekście grup można zarządzać emisjami centralnie w obrębie jednostki dominującej. Instytucje należące do takiej grupy nie mogą zatem zawsze emitować instrumentów, które są odpowiednie do wykorzystywania do celów wynagrodzenia zmiennego. W rozporządzeniu (UE) nr 575/2013 umożliwia się, pod pewnymi warunkami, włączenie instrumentów dodatkowych w Tier I i Tier II emitowanych przez podmiot objęty zakresem konsolidacji do funduszy własnych danej instytucji. W związku z tym powinna istnieć możliwość wykorzystywania takich instrumentów do celów wynagrodzenia zmiennego, pod warunkiem że istnieje wyraźny związek między jakością kredytową instytucji wykorzystującej wspomniane instrumenty do celów wynagrodzenia zmiennego a jakością kredytową emitenta danego instrumentu. Zazwyczaj można założyć, że między jednostką dominującą a jednostką zależną taki związek istnieje. Powinna również istnieć możliwość wykorzystywania na równoważnych warunkach instrumentów innych niż instrumenty dodatkowe w Tier I i Tier II, które nie są emitowane przez daną instytucję, do celów wynagrodzenia zmiennego. Instrumenty związane z referencyjnymi instrumentami emitowanymi przez jednostki dominujące w państwach trzecich i równoważne z instrumentami dodatkowymi w Tier I i Tier II powinny kwalifikować się do wykorzystywania do celów wynagrodzenia zmiennego, jeżeli zdarzenie inicjujące dotyczy instytucji wykorzystującej tego rodzaju syntetyczny instrument.

(13)

Podstawę niniejszego rozporządzenia stanowią projekty regulacyjnych standardów technicznych przedstawione Komisji przez Europejski Urząd Nadzoru Bankowego (EUNB).

(14)

EUNB zorganizował otwarte konsultacje społeczne na temat projektów regulacyjnych standardów technicznych, dokonał analizy potencjalnych powiązanych kosztów i korzyści oraz zwrócił się o wydanie opinii do Bankowej Grupy Interesariuszy ustanowionej zgodnie z art. 37 rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 1093/2010 (4),

a)

klasy instrumentów dodatkowych w Tier I, w przypadku gdy wspomniane klasy spełniają warunki określone w ust. 2 i w art. 2 oraz są zgodne z art. 5 ust. 9 i art. 5 ust. 13 lit. c);

b)

klasy instrumentów w Tier II, w przypadku gdy wspomniane klasy spełniają warunki określone w ust. 2 i w art. 3 oraz są zgodne z art. 5;

c)

klasy instrumentów, które mogą zostać w pełni przekształcone w instrumenty w kapitale podstawowym Tier I lub które mogą podlegać odpisowi obniżającemu wartość i które nie są instrumentami dodatkowymi w Tier I ani instrumentami w Tier II („inne instrumenty”) w przypadkach określonych w art. 4, w których wspomniane klasy spełniają warunki określone w ust. 2 i są zgodne z art. 5.

a)

instrumenty nie podlegają zabezpieczeniu ani nie są objęte gwarancją, która zwiększa stopnień uprzywilejowania należności posiadacza;

b)

jeżeli przepisy regulujące kwestie związane z instrumentem pozwalają na jego przekształcenie, instrument ten wykorzystuje się do celów przyznania wynagrodzenia zmiennego jedynie w przypadku, gdy kurs lub zakres przekształcenia jest ustalony na poziomie zapewniającym, by wartość instrumentu otrzymanego po przekształceniu instrumentu początkowo przyznanego nie była wyższa od wartości instrumentu początkowo przyznanego w momencie przyznania go jako wynagrodzenia zmiennego;

c)

przepisy regulujące kwestie związane z instrumentami, które są wykorzystywane wyłącznie w celu wynagrodzenia zmiennego, zapewniają, by wartość instrumentu otrzymanego po przekształceniu instrumentu początkowo przyznanego nie była wyższa od wartości instrumentu początkowo przyznanego w momencie przekształcenia;

d)

przepisy regulujące kwestie dotyczące danego instrumentu zapewniają dokonywanie wszelkich wypłat zysków co najmniej raz w roku i na rzecz posiadacza danego instrumentu;

e)

instrumenty wycenia się według ich wartości w momencie przyznawania danego instrumentu zgodnie z mającym zastosowanie standardem rachunkowości. Wycena uwzględnia jakość kredytową instytucji i podlega niezależnemu przeglądowi;

f)

przepisy regulujące kwestie dotyczące instrumentów emitowanych wyłącznie w celu wynagrodzenia zmiennego wymagają, aby wycena była przeprowadzona zgodnie z mającym zastosowanie standardem rachunkowości w przypadku, gdy umarza się dany instrument, wykonuje się wbudowaną w niego opcję wykupu, odkupuje się go lub przekształca.

a)

przepisy regulujące kwestie dotyczące danego instrumentu określają zdarzenie inicjujące do celów art. 52 ust. 1 lit. n) rozporządzenia (UE) nr 575/2013;

b)

zdarzenie inicjujące, o którym mowa w lit. a) ma miejsce, jeżeli współczynnik kapitału podstawowego Tier I instytucji emitującej instrument, o którym mowa w art. 92 ust. 1 lit. a) rozporządzenia (UE) nr 575/2013, spadł poniżej któregokolwiek z poniższych poziomów:

c)

spełniony został jeden z poniższych wymogów:

a)

w momencie przyznawania instrumentów jako wynagrodzenia zmiennego rezydualny termin zapadalności instrumentów jest równy sumie okresów odroczenia i okresów zatrzymywania, które mają zastosowanie w przypadku wynagrodzenia zmiennego w odniesieniu do przyznawania tych instrumentów, lub je przekracza;

b)

przepisy regulujące kwestie dotyczące danego instrumentu wymagają, z chwilą wystąpienia zdarzenia inicjującego, dokonania trwałego lub tymczasowego odpisu obniżającego wartość kwoty głównej instrumentów lub przekształcenia instrumentu w instrumenty w kapitale podstawowym Tier I;

c)

zdarzenie inicjujące, o którym mowa w lit. b) ma miejsce, jeżeli współczynnik kapitału podstawowego Tier I instytucji emitującej instrument, o którym mowa w art. 92 ust. 1 lit. a) rozporządzenia (UE) nr 575/2013, spadł poniżej któregokolwiek z poniższych poziomów:

d)

spełniony został jeden z wymogów określonych w art. 2 lit. c).

a)

inne instrumenty spełniają warunki określone w ust. 2;

b)

inne instrumenty są powiązane z instrumentem dodatkowym w Tier I lub instrumentem w Tier II i spełniają warunki określone w ust. 3;

c)

inne instrumenty są powiązane z instrumentem, który mógłby być instrumentem dodatkowym w Tier I lub instrumentem w Tier II, ale jest on emitowany przez jednostkę dominującą instytucji, która nie wchodzi w zakres konsolidacji zgodnie z częścią pierwszą tytuł II rozdział 2 rozporządzenia (UE) nr 575/2013, i inne instrumenty spełniają warunki określone w ust. 4.

a)

inne instrumenty są emitowane bezpośrednio przez jednostkę objętą zakresem konsolidacji grupowej lub za pośrednictwem takiej jednostki zgodnie z częścią pierwszą tytuł II rozdział 2 rozporządzenia (UE) nr 575/2013, pod warunkiem że można w racjonalny sposób przewidzieć, że zmiana jakości kredytowej emitenta instrumentu doprowadzi do podobnej zmiany jakości kredytowej instytucji stosującej inne instrumenty do celów wynagrodzenia zmiennego;

b)

przepisy regulujące kwestie dotyczące innych instrumentów nie dają posiadaczowi prawa do przyspieszenia planowanej wypłaty zysku lub kwoty głównej w sytuacji innej niż w przypadku niewypłacalności lub likwidacji instytucji;

c)

w momencie przyznawania innych instrumentów jako wynagrodzenia zmiennego rezydualny termin zapadalności innych instrumentów jest równy sumie okresów odroczenia i okresów zatrzymywania, które mają zastosowanie w przypadku wynagrodzenia zmiennego w odniesieniu do przyznawania tych instrumentów, lub ją przekracza;

d)

przepisy regulujące kwestie dotyczące danego instrumentu wymagają, z chwilą wystąpienia zdarzenia inicjującego, dokonania trwałego lub tymczasowego odpisu obniżającego wartość kwoty głównej instrumentów lub przekształcenia instrumentu w instrumenty w kapitale podstawowym Tier I;

e)

zdarzenie inicjujące, o którym mowa w lit. d) ma miejsce, jeżeli współczynnik kapitału podstawowego Tier I instytucji emitującej instrument, o którym mowa w art. 92 ust. 1 lit. a) rozporządzenia (UE) nr 575/2013, spadł poniżej któregokolwiek z poniższych poziomów:

f)

spełniony został jeden z wymogów określonych w art. 2 lit. c).

a)

inne instrumenty spełniają warunki określone w ust. 2 lit. a)–e);

b)

inne instrumenty są powiązane z instrumentem dodatkowym w Tier I lub instrumentem w Tier II wyemitowanym za pośrednictwem jednostki objętej zakresem konsolidacji grupowej zgodnie z częścią pierwszą tytuł II rozdział 2 rozporządzenia (UE) nr 575/2013 („instrumenty referencyjne”);

c)

instrument referencyjny w momencie przyznawania go jako wynagrodzenia zmiennego spełnia wymogi określone w ust. 2 lit. c) i f);

d)

wartość innego instrumentu jest powiązana z instrumentem referencyjnym w taki sposób, że nie może ona nigdy przekraczać wartości instrumentu referencyjnego;

e)

wartość odnosząca się do wypłaty zysku po udzieleniu innego instrumentu jest powiązana z instrumentem referencyjnym w taki sposób, że wypłata zysku nigdy nie może przekraczać wartości odnoszących się do wypłaty zysku w ramach instrumentu referencyjnego;

f)

przepisy regulujące kwestie dotyczące innych instrumentów stanowią, że w razie kupna, przekształcenia, odkupu lub wykupu instrumentu referencyjnego w okresie odroczenia lub zatrzymywania, inny instrument jest powiązany z równoważnym instrumentem referencyjnym, który spełnia warunki określone w niniejszym artykule, w taki sposób, że łączna wartość innych instrumentów nie wzrasta.

a)

właściwe organy do celów art. 127 dyrektywy 2013/36/UE określają, że instytucja emitująca instrument, z którym inne instrumenty są powiązane, podlega nadzorowi skonsolidowanemu sprawowanemu przez organ nadzoru państwa trzeciego, równoważnemu nadzorowi podlegającemu zasadom ustanowionym w tej dyrektywie i wymogom części pierwszej tytuł II rozdział 2 rozporządzenia (UE) nr 575/2013;

b)

inne instrumenty spełniają warunki określone w ust. 3 lit. a) i c)–f).

a)

współczynnik takiego przekształcenia oraz limit dozwolonej kwoty zamiany;

b)

zakres, w jakim instrumenty będą podlegały przekształceniu w instrumenty w kapitale podstawowym Tier I.

a)

należności posiadacza instrumentu w przypadku niewypłacalności lub likwidacji instytucji;

b)

kwoty, którą należy zapłacić w przypadku opcji kupna lub wykupu instrumentu;

c)

wypłata zysku z tytułu instrumentu.

a)

kwoty wymaganej do pełnego przywrócenia współczynnika kapitału podstawowego Tier I instytucji do wartości procentowej określonej jako zdarzenia inicjującego w przepisach regulujących kwestie dotyczące danego instrumentu;

b)

pełnej kwoty głównej instrumentu.

a)

informowania pracowników, którym przyznano instrumenty jako wynagrodzenia zmienne, oraz osoby będące nadal posiadaczami takich instrumentów;

b)

jak najszybszego dokonania odpisu obniżającego kwotę główną instrumentu lub przekształcenia instrumentów w instrumenty w kapitale podstawowym Tier I w terminie nieprzekraczającym jednego miesiąca zgodnie z wymogami określonymi w niniejszym artykule.

a)

odpisy podwyższające wartość opierają się na zyskach po podjęciu przez emitenta formalnej decyzji potwierdzającej ostateczne zyski;

b)

wszelkie odpisy podwyższające wartość instrumentu lub wypłaty kuponów od obniżonej kwoty głównej odbywają się według wyłącznego uznania instytucji i z zastrzeżeniem ograniczeń wynikających z przepisów lit. c), d) i e), przy czym instytucja nie jest zobowiązana do dokonania lub przyspieszenia odpisu podwyższającego wartość w określonych okolicznościach;

c)

odpisy podwyższające wartość dokonywane są proporcjonalnie w stosunku do instrumentów dodatkowych w Tier I, instrumentów w Tier II i innych instrumentów wykorzystywanych do celów wynagrodzenia zmiennego, które podlegały odpisowi obniżającemu wartość;

d)

maksymalna kwota, którą należy przypisać sumie odpisu podwyższającego wartość instrumentu w Tier II i innych instrumentów oraz wypłaty kuponów od obniżonej kwoty głównej, stanowi równowartość zysku instytucji pomnożonego przez kwotę odpowiadającą ilorazowi kwoty wskazanej w ppkt (i) i kwoty wskazanej w ppkt (ii):

e)

sumę wszelkich kwot odpisów podwyższających wartość oraz wypłat kuponów od obniżonej kwoty głównej traktuje się jako płatność skutkującą obniżeniem kapitału podstawowego Tier I i podlega ona, wraz z innymi wypłatami zysku z tytułu instrumentów w kapitale podstawowym Tier I, ograniczeniom w zakresie maksymalnej kwoty podlegającej wypłacie, jak określono w art. 141 ust. 2 dyrektywy 2013/36/UE.