20.5.2014 |
PL |
Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej |
L 148/17 |
ROZPORZĄDZENIE DELEGOWANE KOMISJI (UE) NR 526/2014
z dnia 12 marca 2014 r.
uzupełniające rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 575/2013 w odniesieniu do regulacyjnych standardów technicznych dotyczących ustalania wskaźnika zastępczego spreadu i ograniczonej liczby mniejszych portfeli w odniesieniu do ryzyka korekty wyceny kredytowej
(Tekst mający znaczenie dla EOG)
KOMISJA EUROPEJSKA,
uwzględniając Traktat o funkcjonowaniu Unii Europejskiej,
uwzględniając rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 575/2013 z dnia 26 czerwca 2013 r. w sprawie wymogów ostrożnościowych dla instytucji kredytowych i firm inwestycyjnych, zmieniające rozporządzenie (UE) nr 648/2012, w szczególności jego art. 383 ust. 7 akapit trzeci,
a także mając na uwadze, co następuje:
(1) |
Stosowanie zaawansowanej metody w celu określenia wymogów w zakresie funduszy własnych z tytułu ryzyka związanego z korektą wyceny kredytowej (CVA) może wymagać zaangażowania kontrahentów, w odniesieniu do których spread swapu ryzyka kredytowego jest niedostępny. W takim przypadku instytucje powinny stosować spread, który jest odpowiedni z punktu widzenia ratingu, branży i regionu działalności kontrahenta („wskaźnik zastępczy spreadu”) zgodnie z art. 383 ust. 1 akapit trzeci rozporządzenia (UE) nr 575/2013. |
(2) |
Przepisy dotyczące ustalania wskaźnika zastępczego spreadu z tytułu ryzyka związanego z CVA powinny przewidywać wykorzystanie szerokich kategorii ratingu, branży i regionu oraz powinny zezwalać instytucjom na niezbędną elastyczność, by ustalić najbardziej odpowiedni wskaźnik zastępczy spreadu w oparciu o ich specjalistyczne oceny. |
(3) |
Określając bardziej szczegółowo sposób, w jaki instytucje powinny uwzględnić atrybuty ratingu, branży i regionu pojedynczych emitentów podczas szacowania odpowiedniego wskaźnika zastępczego spreadu w celu określenia wymogów w zakresie funduszy własnych, zgodnie z wymogami rozporządzenia (UE) nr 575/2013, należy ustanowić przepisy dotyczące uwzględniania tych atrybutów w odniesieniu do minimalnych kategorii dla każdego atrybutu, aby zapewnić zharmonizowane stosowanie tych warunków. |
(4) |
Co więcej, w przypadku pojedynczych emitentów, jeżeli istnieje związek, jak np. między samorządami regionalnymi lub władzami lokalnymi a państwem, oszacowanie odpowiedniego wskaźnika zastępczego spreadu na podstawie spreadu kredytowego pojedynczego emitenta powinno być dopuszczone, jeżeli prowadzi to do bardziej odpowiedniego oszacowania. |
(5) |
Aby doprowadzić do właściwego obliczenia narzutu kapitałowego z tytułu ryzyka związanego z CVA, wskaźnik zastępczy spreadu należy ustalić z wykorzystaniem danych odnotowanych na płynnym rynku, a założenia dotyczące danych, takie jak interpolacja i ekstrapolacja danych związanych z różnymi okresami zapadalności, powinny być oparte na solidnych podstawach. |
(6) |
Aby zapewnić konwergencję praktyk między instytucjami oraz aby uniknąć niespójności, mając na uwadze, że zakładane prawdopodobieństwo niewykonania zobowiązania (PD), spready swapów ryzyka kredytowego (CDS) i strata z tytułu niewykonania zobowiązania (LGD) stanowią jedno równanie z dwiema nieznanymi zmiennymi oraz że konwencją rynkową jest stosowanie stałej wartości dla LGD w celu uzyskania sugerowanych PD ze spreadów rynkowych, instytucje powinny stosować wartość dla „LGDMKT”, która jest zgodna z powszechnie stosowaną przez uczestników rynku stałą LGD, służącą do określenia zakładanych PD na podstawie płynnych transakcji spreadu kredytowego, które wykorzystuje się w celu ustalenia wskaźnika zastępczego spreadu kredytowego dla danego kontrahenta. |
(7) |
Do celów zezwolenia na stosowanie metody zaawansowanej w zakresie CVA w odniesieniu do ograniczonej liczby mniejszych portfeli, portfel należy uznać za pakiet kompensowania, zgodnie z definicją w art. 272 pkt 4 rozporządzenia (UE) nr 575/2013, aby uwzględnić liczbę transakcji nieobjętych metodą modeli wewnętrznych (IMM) podlegających narzutowi kapitałowemu z tytułu ryzyka związanego z CVA i rozmiar pakietów kompensowania nieobjętych IMM podlegających narzutowi kapitałowemu z tytułu ryzyka związanego z CVA oraz aby ograniczyć je pod względem odsetka całkowitej liczby wszystkich transakcji podlegających narzutowi kapitałowemu z tytułu ryzyka związanego z CVA i odsetka całkowitego rozmiaru wszystkich pakietów kompensowania podlegających obliczeniom narzutu kapitałowego z tytułu ryzyka związanego z CVA w celu uwzględnienia różnych wymiarów instytucji. |
(8) |
Aby złagodzić ewentualne braki ciągłości w stosowaniu metody zaawansowanej w zakresie CVA w odniesieniu do ograniczonej liczby mniejszych portfeli, należy zaprzestać jej stosowania jedynie wtedy, gdy limity ilościowe zostaną przekroczone w dwóch kolejnych kwartałach. |
(9) |
Ponadto, aby właściwe organy mogły skutecznie wywiązać się ze swoich obowiązków nadzorczych, powinny móc dowiedzieć się, kiedy wymóg dotyczący ograniczonej liczby mniejszych portfeli przestaje być spełniany; dlatego w takich przypadkach instytucje powinny powiadamiać właściwe władze. |
(10) |
Podstawę niniejszego rozporządzenia stanowi projekt regulacyjnych standardów technicznych przedstawiony Komisji przez Europejski Urząd Nadzoru Bankowego. |
(11) |
Europejski Urząd Nadzoru Bankowego przeprowadził otwarte konsultacje społeczne na temat projektu regulacyjnych standardów technicznych, które stanowią podstawę niniejszego rozporządzenia, dokonał analizy potencjalnych powiązanych kosztów i korzyści oraz zwrócił się o wydanie opinii do Bankowej Grupy Interesariuszy ustanowionej zgodnie z art. 37 rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 1093/2010 (1), |
PRZYJMUJE NINIEJSZE ROZPORZĄDZENIE:
Artykuł 1
Ustalenie odpowiedniego wskaźnika zastępczego spreadu
1. Wskaźnik zastępczy spreadu dla danego kontrahenta uznaje się za odpowiedni z punktu widzenia ratingu, branży i regionu działalności kontrahenta zgodnie z art. 383 ust. 1 akapit czwarty rozporządzenia (UE) nr 575/2013, gdy spełnione są następujące warunki:
a) |
wskaźnik zastępczy spreadu został ustalony poprzez uwzględnienie wszystkich atrybutów ratingu, branży i regionu działalności kontrahenta, jak określono w lit. b), c) i d); |
b) |
atrybut ratingu został określony poprzez uwzględnienie wykorzystania uprzednio ustalonej hierarchii źródeł ratingów wewnętrznych i zewnętrznych. Ratingi przyporządkowuje się do stopni jakości kredytowej, o których mowa w art. 384 ust. 2 rozporządzenia (UE) nr 575/2013. W sytuacjach, w których dostępnych jest wiele ratingów zewnętrznych, ich przyporządkowanie do stopnia jakości kredytowej należy przeprowadzić zgodnie z podejściem stosowanym w odniesieniu do wielu ocen kredytowych określonym w art. 138 tego rozporządzenia; |
c) |
atrybut branży został ustalony poprzez uwzględnienie co najmniej następujących kategorii:
|
d) |
atrybut regionu został ustalony poprzez uwzględnienie co najmniej następujących kategorii:
|
e) |
wskaźnik zastępczy spreadu odzwierciedla w sposób reprezentatywny dostępne spready swapu ryzyka kredytowego i spready innych instrumentów płynnych transakcji spreadu kredytowego odpowiadające właściwej kombinacji stosowanych kategorii i spełniające kryteria w zakresie jakości danych, o których mowa w ust. 3; |
f) |
adekwatność wskaźnika zastępczego spreadu określa się raczej w odniesieniu do zmienności niż poziomu spreadu. |
2. Podczas procesu uwzględniania atrybutów ratingu, branży i regionu działalności kontrahenta zgodnie z ust. 1 oszacowanie wskaźnika zastępczego spreadu uznaje się za odpowiednie dla samorządów regionalnych lub władz lokalnych na podstawie spreadu kredytowego danego emitenta długu państwowego, gdy spełniony jest jeden z poniższych warunków:
a) |
samorządy regionalne lub władze lokalne oraz państwo mają takie same ratingi; |
b) |
nie istnieje rating dla samorządów regionalnych lub władz lokalnych. |
3. Wszystkie dane wejściowe stosowane w celu ustalenia wskaźnika zastępczego spreadu opierają się na wiarygodnych danych odnotowanych na płynnym rynku dwustronnym, jak określono w art. 338 ust. 1 akapit drugi rozporządzenia (UE) nr 575/2013. Udostępnia się wystarczające dane w celu wygenerowania wskaźników zastępczych spreadu w odniesieniu do wszystkich odpowiednich okresów zapadalności i w odniesieniu do okresów historycznych, o których mowa w art. 383 ust. 5 tego rozporządzenia.
Artykuł 2
Określenie LGDMKT
Aby określić wartość straty z tytułu niewykonania zobowiązania przez kontrahenta (LGDMKT) na potrzeby obliczenia wymogów w zakresie funduszy własnych z tytułu ryzyka związanego z CVA zgodnie z metodą zaawansowaną kontrahenta, która wymaga zastosowania wskaźnika zastępczego spreadu, instytucje stosują wartość LGDMKT zgodną z powszechnie stosowaną przez uczestników rynku stałą LGD, służącą do określenia zakładanych PD na podstawie tych spreadów rynkowych, które stosowano w celu ustalenia wskaźnika zastępczego spreadu dla danego kontrahenta zgodnie z art. 1.
Artykuł 3
Limity ilościowe liczby i rozmiaru portfeli kwalifikowanych
1. Aby spełnić kryterium dotyczące ograniczonej liczby mniejszych portfeli, o którym mowa w art. 383 ust. 4 rozporządzenia (UE) nr 575/2013, należy wypełnić wszystkie z poniższych warunków:
a) |
liczba wszystkich transakcji nieobjętych IMM podlegających narzutowi kapitałowemu z tytułu ryzyka związanego z CVA nie przekracza 15 % całkowitej liczby transakcji podlegających narzutowi kapitałowemu z tytułu ryzyka związanego z CVA; |
b) |
rozmiar każdego indywidualnego pakietu kompensowania nieobjętego IMM podlegającego narzutowi kapitałowemu z tytułu ryzyka związanego z CVA nie przekracza 1 % całkowitego rozmiaru wszystkich pakietów kompensowania podlegających narzutowi kapitałowemu z tytułu ryzyka związanego z CVA; |
c) |
całkowity rozmiar wszystkich pakietów kompensowania nieobjętych IMM podlegających narzutowi kapitałowemu z tytułu ryzyka związanego z CVA nie przekracza 10 % całkowitego rozmiaru wszystkich pakietów kompensowania podlegających narzutowi kapitałowemu z tytułu ryzyka związanego z CVA. |
2. Do celu ust. 1 lit. b) i c) rozmiar pakietów kompensowania stanowi ekspozycję, której dotyczy niewykonanie zobowiązania z tytułu pakietu kompensowania, obliczoną za pomocą metody wyceny według wartości rynkowej, o której mowa w art. 274 rozporządzenia (UE) nr 575/2013, uwzględniając skutki kompensowania, zgodnie z art. 298 tego rozporządzenia, a nie skutki zabezpieczenia.
3. Do celu ust. 1 instytucja oblicza dla każdego kwartału średnią arytmetyczną z co najmniej miesięcznych obserwacji następujących stosunków:
a) |
liczby transakcji nieobjętych IMM do całkowitej liczby transakcji; |
b) |
indywidualnego rozmiaru największego pakietu kompensowania nieobjętego IMM do całkowitego rozmiaru wszystkich pakietów kompensowania; oraz |
c) |
całkowitego rozmiaru wszystkich pakietów kompensowania nieobjętych IMM do całkowitego rozmiaru wszystkich pakietów kompensowania. |
4. Jeżeli kryterium określone w ust. 1 nie jest spełnione w odniesieniu do dwóch kolejnych obliczeń, o których mowa w ust. 3, instytucja korzysta z metody standardowej określonej w art. 384 rozporządzenia (UE) nr 575/2013 w celu obliczenia wymogów w zakresie funduszy własnych z tytułu ryzyka związanego z CVA w odniesieniu do wszystkich pakietów kompensowania nieobjętych IMM oraz powiadamia właściwe organy.
5. Warunki określone w ust. 1 stosuje się na zasadzie indywidualnej, subskonsolidowanej lub skonsolidowanej, w zależności od zakresu zezwolenia na stosowanie metody modeli wewnętrznych, o którym mowa w art. 283 rozporządzenia (UE) nr 575/2013.
Artykuł 4
Wejście w życie
Niniejsze rozporządzenie wchodzi w życie dwudziestego dnia po jego opublikowaniu w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej.
Niniejsze rozporządzenie wiąże w całości i jest bezpośrednio stosowane we wszystkich państwach członkowskich.
Sporządzono w Brukseli dnia 12 marca 2014 r.
W imieniu Komisji
José Manuel BARROSO
Przewodniczący
(1) Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 1093/2010 (WE) z dnia 24 listopada 2010 r. w sprawie ustanowienia Europejskiego Urzędu Nadzoru (Europejskiego Urzędu Nadzoru Bankowego), zmiany decyzji nr 716/2009/WE oraz uchylenia decyzji Komisji 2009/78/WE (Dz.U. L 331 z 15.12.2010, s. 12).