27.5.2014   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 157/23

(1)

Zgodnie z art. 4 ust. 1 Aktu przystąpienia z 2011 r. Chorwacja, która przystąpiła do Unii w dniu 1 lipca 2013 r., jest od tego dnia zobowiązana do nałożenia obowiązku wizowego na obywateli państw trzecich wymienionych w załączniku I do rozporządzenia Rady (WE) nr 539/2001 (2).

(2)

Zgodnie z art. 4 ust. 2 Aktu przystąpienia z 2011 r. przepisy dorobku Schengen dotyczące warunków i kryteriów wydawania jednolitych wiz oraz przepisy dotyczące wzajemnego uznawania wiz i równorzędnego statusu dokumentów pobytowych/wiz długoterminowych i wiz krótkoterminowych stosowane są w odniesieniu do Chorwacji dopiero po przyjęciu stanowiącej o tym decyzji Rady. Przepisy te są jednak wiążące dla Chorwacji od dnia przystąpienia.

(3)

W związku z tym Chorwacja jest zobowiązana do wydawania wiz krajowych na wjazd lub przejazd tranzytem przez swoje terytorium obywatelom państw trzecich posiadającym wizę jednolitą, wizę długoterminową lub dokument pobytowy wydane przez państwo członkowskie w pełni wprowadzające w życie dorobek Schengen lub podobny dokument wydany przez Bułgarię, Cypr i Rumunię, które jeszcze nie w pełni wprowadzają w życie dorobek Schengen.

(4)

Posiadacze dokumentów wydanych przez państwa członkowskie w pełni wprowadzające w życie dorobek Schengen oraz dokumentów wydanych przez Bułgarię, Cypr i Rumunię nie stanowią żadnego ryzyka dla Chorwacji z uwagi na wszystkie niezbędne kontrole, jakim zostali poddani przez te państwa członkowskie. Aby nie nakładać nieuzasadnionego, dodatkowego obciążenia administracyjnego na Chorwację, powinny zostać przyjęte wspólne przepisy upoważniające jednostronnie Chorwację do uznawania niektórych dokumentów wydawanych przez te państwa członkowskie za równorzędne z jej wizami krajowymi oraz do ustanowienia uproszczonego systemu kontroli osób na jej granicach zewnętrznych opartego na jednostronnym uznawaniu równorzędnego statusu dokumentów.

(5)

Wspólne przepisy wprowadzone nr 895/2006/WE decyzją Parlamentu Europejskiego i Rady (3) oraz decyzją Parlamentu Europejskiego i Rady nr 582/2008/WE (4) powinny zostać uchylone. Jeżeli chodzi o Cypr, który wdraża wspólny system ustanowiony decyzją nr 895/2006/WE od dnia 10 lipca 2006 r., oraz Bułgarię i Rumunię, które wdrażają wspólny system ustanowiony decyzją nr 582/2008/WE od dnia 18 lipca 2008 r., powinny zostać przyjęte wspólne przepisy upoważniające jednostronnie Bułgarię, Cypr i Rumunię, podobnie jak Chorwację, do uznawania za równorzędne z jego wizami krajowymi niektórych dokumentów wydawanych przez państwa członkowskie w pełni wprowadzające w życie dorobek Schengen oraz podobnych dokumentów wydawanych przez Chorwację, oraz do ustanowienia uproszczonego systemu kontroli osób na jego granicach zewnętrznych, opartego na jednostronnym uznawaniu równorzędnego statusu dokumentów. Niniejsza decyzja nie stanowi uszczerbku dla celu Bułgarii i Rumunii, jakim jest niezwłoczne przystąpienie do strefy Schengen.

(6)

Uproszczony system ustanowiony w niniejszej decyzji powinien mieć zastosowanie w okresie przejściowym, do dnia określonego w decyzji Rady zgodnie z art. 3 ust. 2 akapit pierwszy Aktu przystąpienia z 2003 r. w odniesieniu do Cypru, z art. 4 ust. 2 akapit pierwszy Aktu przystąpienia z 2005 r. w odniesieniu do Bułgarii i Rumunii oraz z art. 4 ust. 2 akapit pierwszy Aktu przystąpienia z 2011 r. w odniesieniu do Chorwacji, z zastrzeżeniem ewentualnych przepisów przejściowych w odniesieniu do dokumentów wydanych przed tym dniem.

(7)

Uczestnictwo w uproszczonym systemie powinno być nieobowiązkowe i nie powinno nakładać na państwa członkowskie obowiązków wykraczających poza przewidziane w Akcie przystąpienia z 2003 r., Akcie przystąpienia z 2005 r. oraz Akcie przystąpienia z 2011 r.

(8)

Wspólne przepisy powinny być stosowane do jednolitych wiz krótkoterminowych, wiz długoterminowych i dokumentów pobytowych wydawanych przez państwa członkowskie w pełni wprowadzające w życie dorobek Schengen, wiz o ograniczonej ważności terytorialnej wydawanych osobom ubiegającym się o wizę, które posiadają dokument podróży nieuznawany przez co najmniej jedno państwo członkowskie — ale nie przez wszystkie państwa członkowskie — zgodnie z rozporządzeniem Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 810/2009 (5) („kodeks wizowy”) oraz przez państwa włączone we wprowadzanie w życie, stosowanie i rozwój dorobku Schengen, a także do wiz krótkoterminowych, wiz długoterminowych i dokumentów pobytowych wydawanych przez Bułgarię, Chorwację, Cypr i Rumunię. Uznawanie dokumentu powinno ograniczać się do okresu ważności danego dokumentu.

(9)

Warunki dotyczące wjazdu obywateli państw trzecich, których planowany pobyt na terytorium państw członkowskich nie przekracza 90 dni w każdym okresie 180-dniowym, zgodnie z rozporządzeniem Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 562/2006 (6), muszą być spełnione, z wyjątkiem warunku posiadania przez nich ważnej wizy, jeżeli jest ona wymagana zgodnie z rozporządzeniem (WE) nr 539/2001, w zakresie, w jakim niniejsza decyzja ustanawia system jednostronnego uznawania przez Bułgarię, Chorwację, Cypr i Rumunię niektórych dokumentów wydawanych przez państwa członkowskie w pełni wprowadzające w życie dorobek Schengen oraz podobnych dokumentów wydawanych przez Bułgarię, Chorwację, Cypr i Rumunię na przejazd tranzytem przez ich terytorium lub planowany pobyt na ich terytorium nieprzekraczający 90 dni w każdym okresie 180-dniowym.

(10)

Ponieważ cel niniejszej decyzji, jakim jest wprowadzenie systemu jednostronnego uznawania przez Bułgarię, Chorwację Cypr i Rumunię niektórych dokumentów wydawanych przez inne państwa członkowskie, nie może zostać w wystarczający sposób osiągnięty przez państwa członkowskie, natomiast możliwe jest jego lepsze osiągnięcie na poziomie Unii, Unia może podjąć działania zgodnie z zasadą pomocniczości określoną w art. 5 Traktatu o Unii Europejskiej. Zgodnie z zasadą proporcjonalności, określoną w tym artykule, niniejsza decyzja nie wykracza poza to, co jest konieczne do osiągnięcia tego celu.

(11)

W odniesieniu do Islandii i Norwegii niniejsza decyzja stanowi rozwinięcie przepisów dorobku Schengen w rozumieniu Umowy zawartej przez Radę Unii Europejskiej i Republikę Islandii oraz Królestwo Norwegii dotyczącej włączenia tych dwóch państw we wprowadzanie w życie, stosowanie i rozwój dorobku Schengen (7), które wchodzą w zakres obszaru, o którym mowa w art. 1 lit. B decyzji Rady 1999/437/WE (8).

(12)

W odniesieniu do Szwajcarii niniejsza decyzja stanowi rozwinięcie przepisów dorobku Schengen w rozumieniu Umowy między Unią Europejską, Wspólnotą Europejską a Konfederacją Szwajcarską w sprawie włączenia Konfederacji Szwajcarskiej we wprowadzanie w życie, stosowanie i rozwój dorobku Schengen (9), które wchodzą w zakres obszaru, o którym mowa w art. 1 lit. B decyzji 1999/437/WE w związku z art. 3 decyzji Rady 2008/146/WE (10).

(13)

W odniesieniu do Liechtensteinu niniejsza decyzja stanowi rozwinięcie przepisów dorobku Schengen w rozumieniu Protokołu między Unią Europejską, Wspólnotą Europejską, Konfederacją Szwajcarską i Księstwem Liechtensteinu o przystąpieniu Księstwa Liechtensteinu do Umowy między Unią Europejską, Wspólnotą Europejską i Konfederacją Szwajcarską dotyczącej włączenia Konfederacji Szwajcarskiej we wprowadzanie w życie, stosowanie i rozwój dorobku Schengen (11), które wchodzą w zakres obszaru, o którym mowa w art. 1 lit. B decyzji 1999/437/WE w związku z art. 3 decyzji Rady 2011/350/UE (12).

(14)

Zgodnie z art. 1 i 2 Protokołu nr 22 w sprawie stanowiska Danii, załączonego do Traktatu o Unii Europejskiej i do Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej, Dania nie uczestniczy w przyjęciu niniejszej decyzji, nie jest nią związana ani jej nie stosuje.

(15)

Niniejsza decyzja stanowi rozwinięcie przepisów dorobku Schengen, które nie mają zastosowania do Zjednoczonego Królestwa zgodnie z decyzją Rady 2000/365/WE (13); Zjednoczone Królestwo nie uczestniczy w związku z tym w jej przyjęciu, nie jest nią związane ani jej nie stosuje.

(16)

Niniejsza decyzja stanowi rozwinięcie przepisów dorobku Schengen, które nie mają zastosowania do Irlandii zgodnie z decyzją Rady 2002/192/WE (14); Irlandia nie uczestniczy w związku z tym w jej przyjęciu, nie jest nią związana ani jej nie stosuje,

a)

„wiza jednolita” w rozumieniu art. 2 pkt 3 kodeksu wizowego, upoważniająca do dwukrotnego lub wielokrotnego wjazdu;

b)

„wiza długoterminowa”, o której mowa w art. 18 Konwencji wykonawczej do układu z Schengen (15);

c)

„dokument pobytowy” w rozumieniu art. 2 pkt 15 rozporządzenia (WE) nr 562/2006.

a)

krajowe wizy krótkoterminowe i krajowe wizy długoterminowe wydawane przez Bułgarię, Chorwację, Cypr lub Rumunię na jednolitym formularzu ustanowionym w rozporządzeniu Rady (WE) nr 1683/95 (16);

b)

dokumenty pobytowe wydawane przez Bułgarię, Chorwację, Cypr lub Rumunię zgodnie z jednolitym wzorem ustanowionym w rozporządzeniu Rady (WE) nr 1030/2002 (17),